424
کنجی برای تامل در تاریخ، فرهنگ، سیاست و جامعه آفریقای اسلامی
⭕️ گزارش تفصیلی بلومبرگ با عنوان «امارات در آفریقا: قدرت، نفوذ و منازعه»
۲۳ نوامبر بود که شیخ شخبوط بن نهیان آل نهیان، یکی از دیپلمات‌های ارشد امارات متحده عربی در بانگوئی، پایتخت جمهوری آفریقای مرکزی فرود آمد تا پیشنهادی به رئیس‌جمهور فوستن-آرکانژ توآدرا ارائه کند. بر پایه گفته‌های دو مقام جمهوری آفریقای مرکزی که در جریان گفت‌وگوها بوده‌اند و نیز دو مقام ارشد غربی که در این باره توجیه شده‌اند، امارات در ازای دسترسی به باندهای فرود در شرق دورافتاده و فقیر این کشور، پیشنهاد سرمایه‌گذاری در بخش‌های دفاعی، معدنی و کشاورزی جمهوری آفریقای مرکزی را مطرح کرد. این پیشنهاد – که به امضای توافق‌نامه‌ای برای شراکت اقتصادی در ماه مارس منجر […]
🔗 ادامه مطلب:
syaaq.com/34805
🏷 #آفریقا #امارات
@Islamic_Africa
⭕️ علی بلحاج: تهاجم رژیم صهیونیستی به ایران هجوم به تمام پیکره امت اسلامی است
شیخ علی بلحاج، معاون پیشین جبهه اسلامی نجات الجزایر، از سکوت جامعه بین‌المللی در برابر بمباران اماکنی در داخل ایران از سوی رژیم صهیونیستی به شدت انتقاد کرد. او این تهاجم را تنها یک تهاجم به ایران نمی‌داند بلکه ضربه‌ای به تمام امت اسلامی به شمار آورد. همچنین مواضع رسمی کشورهای عربی و اسلامی نسبت به «کاروان پایداری» را ضعیف و قابل نقد دانست. کاروانی که که برای شکستن محاصره غزه به راه افتاد. بلحاج در گفت‌وگویی اظهار داشت: «بی تحرکی جهان عرب و اسلام در برابر حمله به ایران دردناک است، چرا که کسانی که امروز هدف بمباران و […]
🔗 ادامه مطلب:
syaaq.com/34741
@syaaq_ir
📣 بازی قدرت در زمین سوخته سودان: جنگ داخلی سودان از نگاه دیپلمات و متفکر برجسته سودانی
👤 دبیرنشست: ایمان محمدی
✂️مقدمه
🔸در میان تحولات سریع منطقه بویژه پس از عملیات طوفان الاقصی در 7 اکتبر 2023، رخدادهایی موازی وجود دارد که به دلایل مختلف مورد توجه قرار نمی‌گیرند. جنگ داخلی سودان از جمله این تحولات است که منجر به از بین رفتن بسیاری از زیرساخت‌ها، قتل عام و بی‌خانمان شدن مردم، تنزل شدید جایگاه اقتصادی و... در این کشور آفریقایی شده است.
🔸جنگی که در این کشور بین دو قطب اصلی یعنی ارتش ملی به عنوان نماینده دولت انتقالی مورد تایید نهادهای بین‌المللی به رهبری عبدالفتاح البرهان و نیروهای واکنش سریع به فرماندهی محمد حمدان دقلو(حمیدتی) از 15 آوریل 2023 شکل گرفته، در ماه‌های گذشته تغییرات محسوسی داشته است. نیروهای البرهان که حمایت‌های کشورهایی همانند عربستان، مصر، ترکیه و ایران را با خود دارند، توانستند بخش‌های مهم کشور سودان از جمله پایتخت، مرکز استان الجزیره، بخش‌هایی از مناطق النهر الابیض، کردفان و شمال دارفور را بازپس گیرند و نیروهای حمیدتی را در موضع ضعف قرار دهند.
🔸در سوی دیگر، حمیدتی با حمایت امارات در تلاش بود که با برگزاری نشست سیاسی و تجمیع مخالفان غیرنظامی دولت انتقالی سودان در نایروبی کنیا بر مشروعیت سیاسی خویش بیافزاید. در همین راستا، نشست نایروبی با بازنویسی قانون اساسی و تشکیل دولت موازی به عنوان دو نکته اصلی نشست نهایی به کار خود پایان داد، اما نتوانست جریان‌سازی که به دنبال آن بود را ایجاد کند. این در حالی است که نیروهای واکنش سریع در طول تاریخ خویش به عنوان نیروهای سرکوبگر دولت مرکزی بر ضد قبائل جنوب غرب سودان شناخته شده و مقبولیتی در اراضی باقی مانده در اختیار خویش ندارند.
اردیبهشت ۱۴۰۴
🔗 متن کامل این نشست را در اینجا مطالعه کنید.
©️@mersadcss🔷🔷🔷
💢نیروهای مسلح جنوب کردفان و نیل آبی در سودان
🔹جدای از غرب سودان و همچنین جدای از ارتش و نیروهای واکنش سریع، جنوب این کشور نیز به عنوان یکی دیگر از کانون‌های اصلی فعالیت جنبش‌های مسلح برجسته است. ریشه بیشتر این جنبش‌ها به جنگ دوم سودان جنوبی بازمی‌گردد که در سال ۱۹۸۳ به رهبری سرهنگ چپ‌گرا «جان قرنق» آغاز شد. او «جبهه مردمی آزادی‌بخش سودان» و شاخه نظامی آن یعنی «ارتش خلق» را بنیان نهاد تا خواستار جدایی جنوب شود؛ جدایی که به گفته وی، پاسخی به حاشیه‌نشینی تحمیلی از سوی دولت‌های مرکزی در خارطوم بود.
🔹فرزندان ارتفاعات نوبه، جنوب کردفان و نیل آبی به شورش قرنق پیوستند و تحت لوای یگان‌های نهم و دهم به جنگ پرداختند. یگان‌های مختلف «ارتش خلق» بیش از دو دهه با نیروهای «ارتش سودان» جنگیدند. همچنین با شبه‌نظامی «المراحیل» که در میانه دهه هشتاد توسط دولت صادق المهدی تشکیل شده بود و نیز با نیروهای دفاع مردمی —نیرویی شبه‌نظامی که توسط عمر البشیر ایجاد شده بود— مقابله کردند. نیروهای جنجوید نیز در این درگیری‌ها شرکت داشتند.
🔹پس از امضای توافق صلح نایواشا در سال ۲۰۰۵ که راه را برای جدایی جنوب در سال ۲۰۱۱ هموار کرد، مطالبات یگان‌های نهم و دهم نادیده گرفته شد. این موضوع منجر به انشقاق و تشکیل «جبهه مردمی آزادی‌بخش سودان-شاخه شمال» به رهبری «مالک عقار» و معاونش «عبدالعزیز الحلو» و «یاسر عرمان» سیاستمدار نزدیک به جان قرنق گردید.
🔹در سال ۲۰۱۷، این جنبش بار دیگر به دو شاخه تقسیم شد: «جبهه مردمی آزادی‌بخش سودان شمال-شاخه عبدالعزیز الحلو» و «جبهه مردمی آزادی‌بخش سودان شمال-شاخه مالک عقار» که «یاسر عرمان» نیز به آن پیوست. در اوت ۲۰۲۲، شاخه مالک عقار دچار انشقاقی دیگر شد و نایب او، «یاسر عرمان» که سمت مشاور سیاسی در دولت عبدالله حمدوک را بر عهده داشت، جدا شده و «جنبش مردمی آزادی‌بخش سودان-جریان انقلابی دموکراتیک» را تأسیس کرد. نیروهای نظامی وابسته به مالک عقار عمدتاً در منطقه نیل آبی مستقر هستند.
🔹پس از پیوستن مالک عقار به توافق صلح جوبا، او به عضویت شورای حاکمیتی انتقالی سودان منصوب شد. با آغاز جنگ کنونی، وی به سمت معاون رئیس شورای حاکمیتی ارتقا یافت. همزمان، جنبش مالک عقار اعلام کرد که از بی‌طرفی اولیه خارج شده و در کنار ارتش سودان به نبرد پیوسته است؛ این تصمیم تقریباً یک سال پیش از اکنون اتخاذ شد.
🔹در سوی دیگر، شاخه «عبدالعزیز الحلو» که نیروهایش در جبال نوبه/جنوب کردفان مستقر هستند، از پیوستن به توافق صلح جوبا خودداری کرد. در سال ۲۰۲۱، «اعلامیه اصولی» میان «عبدالفتاح البرهان» و «عبدالعزیز الحلو» با میانجیگری «سلفاکیر میاردیت» رئیس‌جمهور سودان جنوبی به امضا رسید.
🔹جنبش «جبهه مردمی آزادی‌بخش سودان-شاخه عبدالعزیز الحلو» در ابتدای جنگ اعلام بی‌طرفی کرد، اما پس از حدود دو ماه، به پایگاه‌های ارتش سودان در شهر «کادوقلی»، مرکز ایالت جنوب کردفان، حمله برد؛ گرچه پس از آن عملیات‌هایش متوقف شد. لازم به ذکر است که «عبدالعزیز الحلو» از قبیله «مسالیت» است؛ قبیله‌ای که با «رزیقات»، قبیله مادری حمیدتی، اختلافات تاریخی دارد.
🔹مناطقی که این جنبش‌ها در آن فعالیت دارند، جغرافیایی صعب‌العبور دارند، به ویژه منطقه «جبال نوبه» که متشکل از ۹۹ کوه است و دسترسی به آنها با خودرو بسیار دشوار است. این منطقه از اهمیت نسبی برای هر دو طرف درگیر برخوردار است، زیرا در نزدیکی مرزهای کشور سودان جنوبی قرار دارد. این امر موجب شده که ارتش سودان و نیروهای پشتیبانی سریع به شدت به دنبال کنترل این مناطق باشند تا مانع از انتقال تدارکات و تجهیزات نظامی از طریق مرزها شوند.
🔹در پایان، باید گفت که جنبش‌های مسلح همواره بازیگرانی فعال در صحنه سودان بوده‌اند و اکنون نیز به یکی از عوامل مهم در معادله قدرت کشور تبدیل شده‌اند. ائتلاف برخی از این جنبش‌ها با ارتش سودان —مانند جنبش عدالت و برابری به رهبری جبریل ابراهیم و ارتش آزادی‌بخش سودان به رهبری مینی آرکو مناوی— تحولی مهم در دینامیک درگیری‌ها ایجاد کرده و ارزش افزوده قابل توجهی به نفع ارتش سودان در تحولات میدانی ماه‌های اخیر به وجود آورده است.
🔸کانال مطالعات آفریقای اسلامی
@Islamic_Africa
💢شبه نظامیان در دارفور
🔹جدا از ارتش و نیروهای پشتیبانی سریع، ده‌ها جنبش و شبه‌نظامی مسلح در سودان فعالیت دارند که بیشتر آنها در اقلیم دارفور مستقرند؛ اقلیمی که مسئله آن تحت تأثیر عوامل مختلفی از جمله نژادی، دینی و سیاسی تغذیه شده است.
🔹اقلیم دارفور به دلیل غنای منابع مهم، به ویژه طلا و موقعیت جغرافیایی آن در غرب سودان دارای اهمیت بالایی است. دارفور از شمال غرب با «لیبی»، از غرب با «چاد»، از جنوب غرب با «آفریقای مرکزی» و از جنوب با کشور «جنوب سودان» هم‌مرز است و دارای پنج اقلیم شمال، شرق، جنوب، غرب و مرکز است.
🔹اقلیم دارفور مجموعه پیچیده‌ای از گروه‌های نژادی را در خود جای داده است. در منطقه شمال دارفور، قبایل آفریقایی مانند «فور» که نام دارفور از آنها گرفته شده، و «زغاوه» که از چاد آمده‌اند و خانواده رئیس‌جمهور «ادریس دبی» از آن برخاسته، و قبایل عربی مانند «زیادیه» و «رزقیات» از برجسته‌ترین گروه‌ها هستند. در منطقه «غرب دارفور» نیز قبایل آفریقایی همچون «مسالیت»، «تاما» و «زغاوه» سکونت دارند، در کنار قبایل عربی مانند «تعایشه»، «بنی هلبه» و «سلامات»، که این امر بر شکنندگی تعادل نژادی در اقلیم تأکید می‌کند.
🔹این ترکیب، دارفور را به بستر جنبش‌های مسلح با اهداف و گرایش‌های گوناگون تبدیل کرده است. یکی از قدیمی‌ترین این جنبش‌ها، «جنبش آزادی‌بخش سودان» است که «عبدالواحد محمد نور» در سال ۲۰۰۲ با نام «جبهه آزادی‌بخش دارفور» پیش از جنگ نخست دارفور تأسیس کرد. نیروی اصلی این جنبش از قبایل «فور» تشکیل شده بود. در سال ۲۰۰۳، پس از گسترش جنبش به سایر قبایل آفریقایی منطقه مانند «زغاوه» و «مسالیت»، نام آن به «جنبش آزادی‌بخش سودان» تغییر یافت.
🔹این جنبش در طول تاریخ انشعاب یافت. مهمترین آن در سال ۲۰۰۶ رخ داد، زمانی که دبیرکل جنبش، «مینی آرکو مناوی» که از قبیله «زغاوه» بود، منشعب شد و «جنبش آزادی‌بخش سودان-شاخه مناوی» را تأسیس کرد. همچنین انشعاب دیگری به رهبری سخنگوی رسمی جنبش «نمر عبدالرحمن» رخ داد که «جنبش آزادی‌بخش سودان-شورای انتقالی» را بنیان گذاشت. او در سال ۲۰۱۷ پس از درگیری با ارتش و «نیروهای پشتیبانی سریع» در «شمال دارفور» دستگیر شد و «هادی ادریس»، استاد اقتصاد و علوم اجتماعی، جانشین وی شد.
🔹شایان ذکر است که «نور» بخشی از زندگی خود را در خارج از دارفور در «پاریس»، «اسمرا» و «کامپالا» گذراند و در سال ۲۰۰۸ دفتری برای جنبش در «تل‌آویو» افتتاح کرد و در آن زمان خواستار گشایش سفارت «اسرائیل» در «خرطوم» شد. مرکز استقرار جنبش نور، در کوه‌های صعب‌العبور «جبل مرة» است. «جنبش آزادی‌بخش سودان-شاخه عبدالواحد محمد نور» توافق صلح جوبا در سال ۲۰۲۰ را امضا نکرد و تنها به صورت یک طرفه اعلام توقف عملیات‌های مسلحانه کرد.
🔹در مقابل، «جنبش آزادی‌بخش سودان-شاخه مناوی» و «جنبش آزادی‌بخش سودان-شورای انتقالی» هر دو به توافق جوبا پیوستند و پس از آن، «مناوی» به‌عنوان حاکم اقلیم دارفور با پنج ایالت آن منصوب شد، و «نمر عبدالرحمن» پس از آزادی، به‌عنوان والی «شمال دارفور» منصوب گردید. «هادی ادریس» نیز به عضویت شورای حاکمیت درآمد
🔹در پی آغاز جنگ جاری از 2023، شاخه نور بار دیگر در اقلیم بازآرایی کرد به بهانه حفاظت از غیرنظامیان، و در نوامبر ۲۰۲۳ «نور» به مردم دارفور درباره نیروهای پشتیبانی سریع هشدار داد و آنها را به هدف‌گیری تنوع قبیله‌ای در منطقه متهم کرد. «هادی ادریس» نیز در نوامبر ۲۰۲۳ به دستور «برهان» به دلیل امتناع از همراهی با ارتش سودان در جنگ، برکنار شد. شاخه مناوی در همان ماه خروج از وضعیت بی‌طرفی در آغاز جنگ و پیوستن به ارتش سودان در جنگ علیه نیروهای پشتیبانی سریع را اعلام کرد.
🔹علاوه بر «جنبش آزادی‌بخش سودان» با شاخه‌های مختلفش، نام «جنبش عدالت و برابری» نیز برجسته است. مؤسس این جنبش دکتر «خلیل ابراهیم» از کادرهای جنبش اسلامی سودان و از قبایل «زغاوه» است. وی در جنگ دوم سودان جنوبی در صفوف «نیروهای دفاع مردمی» شرکت داشت.
🔹خلیل ابراهیم در مه ۲۰۰۰ از صفوف نظام حاکم جدا شد و نگارش «کتاب سیاه» به او نسبت داده می‌شود. در این کتاب ادعا می شود که گروه جمعیتی کوچکی کشور را در دست دارد و اکثریت ساکنان مناطق، به‌ویژه دارفور به طور سیستماتیک به حاشیه رانده شده‌اند.
🔹وی در سال ۲۰۰۳ «جنبش عدالت و برابری» را تأسیس کرد. در سال ۲۰۰۸ این جنبش عملیات مشهوری به نام «یورش به خارطوم» را اجرا کرد که تلاشی ناکام برای تصرف پایتخت بود. خلیل ابراهیم در سال ۲۰۱۱ در شمال کردفان طی حمله هوایی کشته شد و برادرش «جبریل ابراهیم» ریاست جنبش را برعهده گرفت.
💢نگاهی کوتاه به ارتش سودان و نیروهای پشتیبانی سریع
🔹بر اساس قانون اساسی کشور سودان، نیروهای مسلح نهاد رسمی نظامی کشور به شمار می‌روند. ارتش سودان در رتبه‌ی هفتاد و چهارم از فهرست قوی‌ترین ارتش‌های دنیا قرار دارد؛ این رتبه‌بندی از میان ۱۴۵ کشور و بر اساس بررسی سالانه‌ی(Global Fire Power) در سال ۲۰۲۴ صورت گرفته است. در سطح قاره‌ی آفریقا نیز "نیروهای مسلح سودانی" در جایگاه دهم قرار دارند.
🔹از نظر توان انسانی و رزمی، شمار نیروهای ارتش سودان به ۱۹۴ هزار نفر می‌رسد؛ از این تعداد، حدود ۹۲ هزار نفر نیروی فعال هستند، به اضافه‌ی ۸۵ هزار نیروی ذخیره و ۱۷ هزار نفر نیروی شبه‌نظامی. نیروی هوایی سودان ۱۷۰ هواپیمای جنگی در اختیار دارد که ۴۵ فروند از آنها جنگنده است. سودان همچنین دارای ۳۲ هواپیمای تهاجمی، ۱۴ هواپیمای ترابری نظامی و ۱۵ هواپیمای آموزشی است. مجموع بالگردهای نظامی ارتش سودان به ۶۴ فروند می‌رسد که از این میان، ۳۵ فروند بالگرد تهاجمی هستند. ارتش سودان همچنین دارای ۶۷ فرودگاه قابل استفاده‌ی نظامی است.
🔹در زمینه‌ی تجهیزات زمینی، ارتش سودان ۲۳۳ تانک، ۳۴۳ پرتابگر موشک، ۷۵ توپ خودکششی، ۱۲۵ توپ کششی دستی، و بیش از ۳۶۰۰ دستگاه خودروی نظامی گوناگون در اختیار دارد. افزون بر این، ارتش سودان دارای یک ناوگان دریایی کوچک متشکل از ۱۰ تا ۱۲ شناور نظامی است. فرماندهی نیروهای مسلح سودان بر عهده‌ی سپهبد عبدالفتاح البرهان، رئیس کنونی شورای حاکمیتی، قرار دارد.
🔹در سال ۲۰۱۸، البرهان به عنوان فرماندهی نیروهای زمینی سودان منصوب شد. یک سال بعد، رئیس‌جمهور پیشین، عمر البشیر، حکمی صادر کرد که البرهان را به سمت بازرس کل ارتش منصوب و به رتبه‌ی سپهبد ارتقاء داد. پس از سرنگونی عمر البشیر در آوریل ۲۰۱۹، البرهان به ریاست شورای نظامی انتقالی و سپس به ریاست شورای حاکمیتی انتقالی برگزیده شد؛ سمتی که تاکنون در اختیار دارد.
🔹در سوی مقابل، تخمین زده می‌شود که شمار نیروهای پشتیبانی سریع حدود ۱۰۰ هزار نفر باشد. این نیروها پایگاه‌هایی در تقریباً تمام ایالت‌های سودان دارند. نیروی پشتیبانی سریع در واقع توسعه‌یافته‌ی شبه‌نظامی‌های "جنجوید" است که در جریان جنگ نخست دارفور در سال ۲۰۰۳ به عنوان نیرویی پشتیبان ارتش برای مقابله با گروه‌های مسلح شورشی شکل گرفتند.
🔹جنگ دارفور توسط گروه‌هایی که به بهانه‌ی حاشیه‌نشینی سیاسی و توسعه‌ای علیه دولت قیام کرده بودند و عمدتاً از قبایل آفریقایی مانند زغاوه و فور تشکیل شده بودند، شکل گرفت. در مقابل، جنجوید عمدتاً از قبایل عرب، به رهبری موسی هلال (پسر عموی حمیدتی)، رهبر قبیله‌ی رزیقات، که به سه شاخه‌ی اصلی محامید، ماهریه و نوییبه تقسیم می‌شود، سربازگیری کرده بودند.
🔹جنگ نخست دارفور تا سال ۲۰۰۸ ادامه یافت و بنا بر اعلام سازمان ملل متحد، حدود ۳۰۰ هزار کشته و دو میلیون آواره بر جای گذاشت، هرچند دولت پیشین عمر البشیر شمار قربانیان را تنها ۱۰ هزار نفر اعلام کرد. دادستان‌های دادگاه کیفری بین‌المللی طی این جنگ، برخی از مقامات دولتی و رهبران جنجوید را به ارتکاب جنایت نسل‌کشی و جنایات جنگی متهم کردند و دادگاه در سال‌های ۲۰۰۹ و ۲۰۱۰ دو حکم جلب علیه عمر البشیر صادر کرد.
🔹با آغاز جنگ دوم دارفور در سال ۲۰۱۳، نام "جنجوید" به "نیروهای پشتیبانی سریع" تغییر یافت و این نیروها رسمیت قانونی پیدا کردند. حمیدتی فرماندهی این نیروها شد و به رتبه‌ی سرتیپی ارتقاء یافت، در حالی که هنوز به ۴۰ سالگی نرسیده بود و تحصیلات ابتدایی خود را نیز به پایان نرسانده بود. او در جریان جنگ دوم دارفور، دو عملیات موسوم به "تابستان قاطع ۱" و "تابستان قاطع ۲" را در سال‌های ۲۰۱۴ و ۲۰۱۵ رهبری کرد؛ عملیاتی که طی آن نیروهایش مرتکب جنایاتی چون قتل، شکنجه، تجاوز جنسی، ناپدیدسازی قهری، و غارت اموال شدند.
🔹تا سال ۲۰۱۷، اختلاف میان عمر البشیر و موسی هلال شدت گرفت و در نهایت البشیر با همکاری حمیدتی، هلال را از قدرت برکنار و بازداشت کرد. در همان سال قانونی تصویب شد که نیروهای پشتیبانی سریع را تابع ارتش کرد و فرماندهی کل آنها را عمر البشیر اعلام نمود، که حمیدتی در آن زمان از نزدیک‌ترین افراد به او شده بود.
🔹شایان ذکر است که عبدالفتاح البرهان در مارس ۲۰۲۱، موسی هلال را آزاد کرد؛ اقدامی که به عنوان نقطه‌ی آغاز شکاف میان فرماندهی نیروهای پشتیبانی سریع و رئیس شورای حاکمیتی تعبیر شد. بعدها، با آغاز درگیری‌ها در آوریل ۲۰۲۳، موسی هلال اعلام کرد که در نبرد از ارتش حمایت می‌کند.
🔰 برای آشنایی با شهرهای الجزایر.
#شهرهای_جهان_اسلام
⭕️ @IslamicEast
💢معادن طلا در سودان: ثروتی در کشاکش رقابت‌های داخلی و خارجی
🔹سودان از غنی‌ترین کشورهای آفریقا در زمینه ذخایر معدنی، به‌ویژه طلاست و بیش از ۴۰ هزار محل برای استخراج این فلز گرانبها دارد. حدود ۶۰ شرکت در ۱۳ ایالت مشغول به فعالیت در زمینه تصفیه طلا هستند که ۱۵ شرکت از آنها در ایالت جنوب کردفان متمرکزند.
🔹مناطق صحرایی شمال سودان به دلیل داشتن ذخایر عظیم، به ویژه در امتداد سواحل دریای سرخ و تا غرب دارفور، از مهمترین نواحی استخراج طلا به شمار می‌روند. پس از جدایی جنوب سودان در سال ۲۰۱۱ و از دست رفتن بخش اعظم درآمدهای نفتی، طلا به منبع اصلی ارز خارجی سودان تبدیل شد.
🔹در سال ۲۰۲۲، تولید طلا در سودان به حدود ۱۸.۶ میلیون گرم رسید. در سال ۲۰۱۸، این میزان ۹۳ تن بود و کشور را در جایگاه سومین تولیدکننده بزرگ قاره پس از آفریقای جنوبی و غنا قرار داد. بر اساس برآوردهای وزارت انرژی و معدن، سودان حدود ۱۵۵۰ تن ذخیره طلا دارد و تاکنون بیش از ۸۵ مجوز استخراج صادر کرده است.
👈معادن برجسته سودان:
1️⃣منجم هساي (حسي) در شمال شرق سودان، از سال ۱۹۹۳ فعال است و تا سال ۲۰۱۱ حدود ۲.۳ میلیون اونس طلا از آن استخراج شده. این معدن متعلق به شرکت ارياب السودانية (۶۰٪) و شرکت لا مانشا ريسورسز (۴۰٪) است که مالکیتش به نجيب ساويرس تعلق دارد. ذخایر قطعی و احتمالی این معدن حدود ۱۴ میلیون تن با عیار ۲.۴ گرم در تن برآورد می‌شود.
2️⃣بلوک ۱۵ (قبقبة) در ایالت نهر النیل، عمدتا بر پایه معدنکاری سنتی فعالیت دارد. شرکت «مناجم» مراکش در سال ۲۰۲۱، ۶۵٪ از توسعه این منطقه را به دست آورد و قصد دارد ظرفیت تولید سالانه را به ۲۰۰ هزار اونس برساند. این منطقه بخشی از کمربند باستانی طلا در فالق كيراف به شمار می‌رود.
3️⃣منجم جبل عامر در شمال دارفور، با تولیدی حدود ۵۰ تن طلا در سال، یکی از بزرگترین معادن آفریقاست. کشف طلای وسیع در این منطقه در سال ۲۰۱۲، آن را به کانون توجه جویندگان طلا از سراسر منطقه تبدیل کرد.
🔹با این حال، نزاع‌های خونین بین شبه‌نظامیان الجنجويد به رهبری موسى هلال و قبایل محلی، و در نهایت تسلط نیروهای الدعم السريع بر معادن، وجه دیگری به بحران دارفور افزود. شرکت الجنيد، متعلق به خانواده حمدان دقلو (حميدتي)، استخراج در جبل عامر را اداره می‌کرد و متهم شد بخشی از طلا را خارج از چارچوب رسمی به فروش می‌رساند.
🔹استخراج طلا به تقویت نفوذ سیاسی و نظامی حميدتی کمک شایانی کرد؛ به طوری که او به سرعت به سمت معاونت رئیس شورای حاکمیتی پس از سرنگونی عمر البشیر در سال ۲۰۱۹ ارتقا یافت. نیروهای پشتیبانی سریع نیز استقلال مالی و نظامی قابل توجهی پیدا کردند که در تقویت موقعیت خود در داخل و خارج از کشور به کار رفت.
🔹در سال ۲۰۲۱، این معادن به دولت انتقال یافت، اما نفوذ غیررسمی الدعم السريع ادامه یافت. همچنین، حضور گروه‌های روسی مانند واگنر، با ایجاد شرکت «مروي غولد»، این منازعات را پیچیده‌تر کرد.
4️⃣بلوک ۱۴ (مشروع مياس ساند) در صحرای نوبه شمال سودان، در نزدیکی مرز مصر واقع شده است. پروژه‌ای به مساحت ۲۱۷۰ کیلومتر مربع، که شرکت استرالیایی «بيرسيوس للتعدين» (۷۰٪) و دولت سودان (۲۰٪) با شراکت محلی «مياس نُب» (۱۰٪) آن را توسعه می‌دهند. آغاز پروژه به سال ۲۰۱۲ برمی‌گردد و طبق آخرین ارزیابی، دارای ۷۹.۹۴ میلیون تن ذخیره با عیار ۱.۱۱ گرم طلا در هر تن است.
🔹اهمیت معدن بلوک ۱۴ تنها به ذخایر طلای آن محدود نمی‌شود؛ این منطقه از نظر ژئوپولیتیکی نیز اهمیت دارد. قرار گرفتن در نزدیکی مرز مصر باعث شده که قاهره نیز به تحولات این پروژه توجه ویژه‌ای داشته باشد، چرا که مصر به دنبال تقویت حضور خود در مناطق مرزی و دسترسی بیشتر به منابع طبیعی سودان است.
5️⃣مناجم سونغو در منطقه الردوم جنوب دارفور، از سال ۲۰۱۶ به مرکز استخراج طلا به شیوه سنتی تبدیل شد. پیش از آغاز جنگ داخلی سودان، منطقه سونغو سرشار از جنب‌وجوش بود؛ حدود ۱۰۰ هزار نفر از کارگران معادن در این منطقه مشغول به کار بودند. از جمله مهمترین مکان‌های استخراج طلا می‌توان به اغبش، درابا، ثریا، واد نیالا، سرفایا و جومانا اشاره کرد.
🔹با شعله‌ور شدن درگیری‌ها و افزایش ناامنی، استخراج طلا در این منطقه در سال ۲۰۲۳ تقریبا به‌طور کامل متوقف شد، به‌ویژه به‌دلیل قطع شدن تأمین سوخت و پیوستن شمار زیادی از کارگران به صفوف نیروهای «الدعم السريع». شرکت «الجنيد»، وابسته به خانواده حمدان دقلو (حميدتی)، تنها بازیگر فعال باقی‌مانده در منطقه به‌شمار می‌رود.
🔹به طور کلی، حضور شرکت‌های متعدد غربی و عربی در پروژه‌های طلای سودان نشانگر رقابت بین‌المللی برای کنترل معادن این کشور و دستیابی به ذخایر استراتژیک سودان است. این رقابت با افزایش بی‌ثباتی سیاسی در سودان و درگیری‌های نظامی اخیر، بیش از پیش تشدید شده است.
🔸کانال مطالعات آفریقای اسلامی
@Islamic_Africa
⭕️ شیعیان تونس؛ مسیری رو به رشد اما همراه با احتیاط
به دست آوردن اطلاعات دقیق درباره نقشه شیعیان در تونس آسان یا در دسترس نیست، زیرا برخی از پیروان این مذهب احتیاط بیش از حدی از خود نشان می‌دهند و این رفتار، بیش از این که ناشی از تقیه‌ای باشد که بر اساس اصول مذهبی آن‌هاست، به شخصیت تونسی بازمی‌گردد که متاثر از دلایل عینی بوده و معمولاً به دنبال ماجراجویی در سطح فردی و جمعی نیست
حالت احتیاط در میان شیعیان تونسی به دلایل عینی‌ای بازمی‌گردد که با ماهیت اوضاع سیاسی و اجتماعی پس از انقلاب تونس(2011) در ارتباط است. این مرحله از تاریخ تونس، پدیده‌های غیرمعمولی در سطح اجتماعی و امنیتی به همراه داشت که می‌توان از آن جمله[...]
🔗 ادامه مطلب:
syaaq.com/34447
🏷 #تونس #تیجانی_سماوی #شیعه_در_تونس #شیعیان
@Islamic_Africa
⭕️ تونس و چالش سلفیت جهادی
👤 ایمان محمدی
✂️ برشی از متن:
در حالی که جمهوری تونس، نماد اعتدال، تسامح، گشایش به روی اصول همزیستی و نفی نفرت، خشونت و افراط‌گرایی است، اما آمارها از جهادی‌های پیوسته به داعش نشان می‌دهد که این کشور در صدر کشورهای صادرکننده‌ی تروریسم قرار گرفته و آمار بیشترین مهاجرت برای پیوستن به داعش و گروه‌های تروریستی دیگر را به خود اختصاص داده است.
تونس در طول تاریخ، اندیشمندان و مصلحان تربیتی متعددی همچون روشن ابن خلدون، خیرالدین پاشا(تونسی)، الطاهر حداد، الفاضل بن عاشور و... را به اسلام معرفی کرده است، اما در طول دهه‌های گذشته بخشی از مردم این کشور به سمت تفکرات رادیکال و تکفیری حرکت کرده و علیه عقاید، اصول و سبک زندگی مسالمت آمیز شورش کرده و به سمت نظریه‌ی "اداره‌ی توحش" گرویده‌اند.
کشور تونس در دهه دوم قرن بیستم در خطرناک‌ترین دوره‌های تاریخ معاصر خود قرار داشت و همچنان با چالشی جدی در مسئله بازگشت زندانیان داعشی در سوریه و عراق مواجه است. این کشور از نظر دینی بین[....]
🔗 ادامه مطلب:
syaaq.com/34370
🏷 #النهضة_تونس #تونس #سلفیت_جهادی #وهابیت
@Islamic_Africa
💢اسلامگرایی در تونس؛ بیش از 43 سال تعامل
✍️بخش دوم
🔻تجارب همسایگان
🔹سیاست تونس در برخورد با اسلامگرایان، آن را متمایز کرده است. کشور الجزایر شاهد ظهور و رشد جریان‌های مختلف اسلامگرایی بود و رابطه حکومت با این جریان‌ها دارای نوسانات و چالش‌هایی شد که در مقاطعی حتی به درگیری‌های مسلحانه انجامید، با این حال حکومت الجزایر در نهایت بر سیاست مهار و ادغام «اسلامگرایی معتدل» در ساختار حکومتی خود حرکت کرد که برجسته‌ترین مصداق آن، همکاری با جریان اخوانی الجزایر و حزب «حمس» در این کشور بود.
🔹اگرچه «دهه سیاه» در الجزایر صدها هزار کشته و مفقود برجای گذاشت، اما این تجربه تلخ مانع از تداوم حضور قانونی اسلامگرایان در عرصه سیاسی نشد؛ به‌گونه‌ای که آنان توانستند حتی در سطوح بالای حکومتی از جمله وزارتخانه‌ها حضور داشته باشند.
🔹مراکش نیز سیاست مشابهی را در پیش گرفت که بر پذیرش و ادغام اسلامگرایان استوار بود. این سیاست پس از بهار عربی با شدت بیشتری دنبال شد. در آن شرایط حساس، نظام پادشاهی مراکش فرصت بی‌سابقه‌ای را به اسلامگرایان داد تا دولتی تشکیل دهند که برای سال‌ها اداره امور کشور را بر عهده داشت. اگرچه ارزیابی عملکرد این دولت محل اختلاف میان مردم مراکش است، اما بسیاری از آنان معتقدند که حضور اسلامگرایان در قدرت، کشور را از جنگ داخلی نجات داد.
🔹در هر دو کشور الجزایر و مراکش، پذیرش اسلامگرایان همراه با تأکید بر عدم انحصار دین در دست یک گروه خاص و ایجاد فضاهای همزیستی میان آنان و اسلام رسمی موردحمایت دولت، به‌عنوان یک راهکار عملی پیاده شد.
🔹چنین رویکردی را می‌توان در کشورهای عربی دیگری مانند اردن، لبنان و عراق نیز مشاهده کرد که مسیر آشتی با اسلامگرایان را در پیش گرفتند، اما در این میان، این پرسش مطرح می‌شود که تونس در شرایط کنونی به کدام سمت در حرکت است؟ شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد قیس سعید، رئیس‌جمهور تونس، به مدل مصر علاقه‌مند است؛ مدلی که متهم به داشتن شدیدترین نوع برخورد با اسلامگرایان است.
🔹از سوی دیگر، سعید پیام‌های متناقضی در این زمینه ارسال می‌کند. او در قانون اساسی‌ای که به دستور وی تدوین شده، تصریح نموده که اسلام دین رسمی کشور است و تونس بخشی از امت اسلامی به شمار می‌رود. همچنین، او به‌طور رسمی موضوع برابری در ارث را حل‌شده دانسته و بر غیرقابل تغییر بودن حکم صریح قرآن در این زمینه تأکید کرده است. با این حال، همزمان به مواجهه قضایی با جریان‌های اسلامگرا از جمله حزب النهضه ادامه می‌دهد، که این نوع رفتارها می‌تواند مسیر آینده تونس را بیش از پیش مبهم و با چالش روبرو کند.
#تونس
#النهضه
#اسلامگرایی
🔸کانال مطالعات آفریقای اسلامی
@Islamic_Africa
📣 بازی دولت موازی در زمین سوخته سودان
حمیدتی، پس از شکست نیروهای الدعم السریع روی زمین به سمت بازی سیاسی رفته است
👤 نویسنده: ایمان محمدی
✂️ برشی از متن:
🔹از سپتامبر سال گذشته، وضعیت میدانی در کشور سودان به سرعت در حال تغییر به نفع البرهان است. ارتش سودان پس از پاکسازی مراکز استان‌های جنوبی و شمالی پایتخت، به سمت خارطوم حرکت کرد و طی مرحله جدید عملیات‌ها به دنبال تسلط بر تمام شرق نیل در این کشور است. در کمتر از دو ماه از اعلام مرحله جدید، ارتش سودان به فراتر از اهداف تعیین شده دست یافته و به زودی اهداف مشخص شده برای مرحله بعدی را اعلام خواهد کرد.
🔹چرخش تحولات میدانی به نفع البرهان در حالی است که ائتلافات منطقه‌ای و بین‌لمللی نیز در چند ماه گذشته تغییر کرده و بسیاری از متحدین سابق نیروهای الدعم السریع، به سمت ارتش سودان تغییر موضع داده‌اند. مهمترین این چرخش‌ها را می‌توان در حمایت موسکو از البرهان پس از دیدار وزیر خارجه روسیه و عبدالفتاح البرهان در حاشیه مجمع عمومی سازمان ملل دانست.
🔹در این میان، کشور کنیا در هفته گذشته میزبان مخالفان البرهان بوده است تا طی اجلاسیه با عنوان "تحالف السودان التاسیسی"، حرکت سیاسی مخالف ارتش سودان را پایه گذاری کنند. به نظر می‌رسد محمد حمدان دقلو(حمیدتی) به این نتیجه رسیده است که دیگر نمی‌تواند خواسته‌هایش را از مسیر نظامی دنبال کند، از این رو [....]
🔗 متن کامل این یادداشت را در اینجا مطالعه کنید.
©️ @mersadcss 🔷🔷🔷
⭕️ چگونه بنادر جهانی امارات منافذ نفوذ اقتصادی، سیاسی، نظامی و امنیتی در آفریقا شدند؟
راهبرد پیچیده «یک بندر، یک گره» امارات متحده عربی در آفریقا
👤 نویسنده: جواد میرگلوی بیات
امروز امارات متحده عربی چهارمین سرمایه‌گذار در قاره آفریقا پس از چین، اتحادیه اروپا و آمریکاست و تا کنون بیش از 60 میلیارد دلار در این قاره سرمایه‌گذاری کرده است. اماراتی‌ها در بخش بندر، حمل و نقل و توزیع کالا و خدمات و همچنین نظامی و امنیتی در نقاطی در این قاره حضور پیدا کرده‌اند که حتی چینی‌ها هم بعضاً در آنها فعالیت ندارد یا پس از اماراتی‌ها وارد کارزار شدند. اگرچه نهادها و سازمان‌های دیگر اماراتی نیز در بسط نفوذ این کشور در آفریقا مشارکت دارند ولی دو شرکت بزرگ بندری ابوظبی و دبی که البته حوزه فعالیتشان فراتر از بندرگاه‌ها است نقش مهم و محوری در راهبرد نفوذ امارات در آفریقا و سند چشم‌انداز 2071 این کشور دارند.
🔗 ادامه مطلب:
syaaq.com/34306
@syaaq_ir
💢نگاهی جامع به طریقت تیجانية
✍️بخش ششم و نهایی: چهره‌های برجسته و اقطاب تیجانیه از ابتدا تا کنون
🔹ابوالعباس، شیخ احمد التجانی، موسس طریقت تیجانیه که در بخش اول این سلسله نوشتار به تفصیل در مورد او نوشته شد. وی موسس و اولین شیخ طریقت تیجانی بود که در تاریخ 1815م. درگذشت.
🔹شیخ علی حرازم بن العربی براده الفاسی، دومین شیخ طریقت تیجانیه و از بزرگترین شاگردان و یاران شیخ احمد تیجانی بود. وی که در سال 1822 درگذشت، از مهمترین مبلغین و حافظان طریقه تیجانیه به شمار می‌رود و نقش کلیدی در نشر و تدوین تعالیم طریقه تیجانیه ایفا کرده است. مهمترین اثری که از او به جا مانده است، کتاب "جواهر المعانی و بلوغ الأمانی" است که به‌عنوان مهمترین مرجع در طریقه تیجانیه شناخته می‌شود.
🔹سیدی محمد الحافظ الشنقیطی(موریتانیایی) از شاگردان برجسته شیخ احمد التیجانی که پس از شیخ علی حرازم به عنوان برجسته‌ترین شخص، مورد اقبال مردم و مریدان طریقت تیجانیه قرار گرفت. سیدی محمد بیشتر بر تربیت شاگردان تمرکز داشت و در دهه چهارم قرن 19 وفات کرد.
🔹از دیگر شاگردان برجسته شیخ احمد التیجانی که نقش برجسته‌ای در توسعه طریقت تیجانیه بویژه در کشورهای ساحل صحرای بزرگ تا سودان داشت، سیدی محمد الغالی است. وی یک ایده اجرایی در تبلیغ تصوف تیجانیه داشت که در هر منطقه‌ای با 40 نفر وارد می‌شد و هر شخص وظیفه داشت تا چهار نفر را به طریقت جذب کند. وی را مهمترین شخص در توسعه طریقت تیجانیه در قرن 19 میلادی برمی‌شمارند.
🔹پس از دوره شاگردان بدون واسطه شیخ احمد تیجانی، سیدی علی التماسینی(وفات 1881م.) اولین شیخی بود که توسط سیدی محمد الحافظ و پس از او به عنوان شیخ طریقت تیجانی تعیین شد. او از بزرگان طریقه تیجانیه در الجزایر بود و در منطقه تماسین، الجزایر مرکز مهمی برای گسترش تعالیم تیجانیه تأسیس کرد که امروزه به عنوان یکی از مراکز مهم این طریقه شناخته می‌شود. جانشینی پسرش پس از وی باعث ایجاد اخالافات در تیجانیه شد و این طریقت که وسعت زیادی پیدا کرده بود، دارای چندین شیخ گردید.
🔹شیخ ابراهیم نیاس(1900-1975) یکی از بزرگترین شخصیت‌های طریقه تیجانیه در قرن 20 میلادی بود که نقش بسیار مهمی در یکپارچه کردن شیوخ تیجانیه پس از التماسینی داشت. شیخ ابراهیم نیاس در دهه 1920 میلادی اعلام کرد که به راز خاص شیخ احمد تیجانی(فیضه = فیض معنوی) دست یافته است و شاخه «فیضه تیجانیه» را تاسیس و پیروان زیادی را در سراسر آفریقا، اروپا، آمریکا و آسیا جمع و به عنوان بزرگترین شاخه طریقت تیجانیه شناخته شد.
🔹پس از نیاس، مجددا شیخوخیت در تیجانیه متعدد شد و طریقت تیجانیه در زمان حاضر به‌صورت غیرمتمرکز اداره می‌شود و هر کشور یا منطقه ممکن است رهبر و شیخ مخصوص به خود داشته باشد. در میان شیوخ کنونی تیجانیه، شیخ احمد تیجانی علی سیسه که در سنگال زندگی می‌کند دارای چهره برجسته‌تری نسبت به دیگران است. وی از نوه دختری ابراهیم نیاس است و برخی او را شیخ طریقت تیجانیه در غرب و شمال غرب آفریقا می‌دانند.
#طریقت_تیجانی
#تصوف
#تیجانیه
🔸کانال مطالعات آفریقای اسلامی
@Islamic_Africa
♨️ واکنش اخوان‌المسلمین به رویکرد قیس سعید در تشدید سرکوب مخالفان
🔰در روز چهارشنبه، احکام قضایی شدیدی علیه تعدادی از شخصیت‌های سیاسی و رسانه‌ای در تونس به اتهام "تهدید امنیت دولت" صادر شد. در این حکم راشد الغنوشی به ۲۲ سال زندان، پسرش به ۳۵ سال، دخترش به ۲۵ سال و وضاح خنفر(روزنامه‌نگار و مدیر سابق شبکه الجزیره) نیز به ۲۵ سال زندان محکوم شده‌اند. علاوه بر این، شماری از روزنامه‌نگاران و فعالان سیاسی که در دولت پیشین فعالیت داشتند، نیز در میان محکومان قرار دارند.
🔰این احکام در حالی صادر می‌شوند که انتقادات داخلی و بین‌المللی نسبت به رویکرد مقامات تونسی در برخورد با مخالفان و مطبوعات افزایش یافته است. در اين ميان اخوان های زیادی نسبت به این اتفاق موضعگیری کردند که به برخی از آنها اشاره می کینم
🔻عصام تلیمه، از شیوخ اخوانی مصر،ضمن محکوم کردن این اتفاق گفت: قيس سعيد پس از انقلاب، با انحلال پارلمان و لغو قانون اساسی، قدرت را متمرکز کرده و مخالفان خود را سرکوب کرده است. این اقدامات شبیه به انقلاب مصر و سرنوشت اخوان‌المسلمین در آن کشور است. برخی معتقدند که قيس سعيد با حمایت کشورهایی مانند امارات و مصر، در حال ایجاد یک حکومت اقتدارگرا در تونس است.
🔻محمد الصغیر که از شیوخ برجسته اخوانی مصر است در این باره گفت :این احکام ظالمانه در چارچوب یک کمپین سرکوب سیستماتیک از سوی حکومت تونس علیه مخالفان سیاسی صادر شده و هدف آن خاموش کردن هر صدای معترض و تحکیم سیطره کامل بر فضای سیاسی کشور است. این اقدامات نشان‌دهنده استفاده از دستگاه قضایی به‌عنوان ابزاری برای حذف مخالفان سیاسی است.
🔻سازمان اخوان المسلمین، شامل هر دو شاخه استانبول و لندن، با انتشار بیانیه‌ای این اقدام را محکوم کرد. این بیانیه‌ها توسط علی حمد و صهیب عبدالمقصود نگاشته شده‌اند.
💢این حکم نشان‌دهنده عزم جدی قیس سعید در مقابله با اخوان‌المسلمین و مخالفان خود است. از سوی دیگر، با عادی‌سازی سرکوب اخوان‌المسلمین در کشورهای مختلف، شاهد تضعیف روزافزون این جریان در منطقه خواهیم بود.
🔻🔻🔻
@MELATEDIN/ کانال ملت دین
💢 گزارش oil price از تمرکز مبارزات ژئوپلیتیکی بر دریای سرخ و شاخ آفریقا
🔹در تحلیلی که چند روز پیش، وب‌سایت آمریکایی OilPrice، متخصص در حوزه انرژی و ژئوپلیتیک منتشر کرده، آمده است که کانون تنش‌های ژئوپلیتیکی جهانی به‌تدریج در حال انتقال به منطقه دریای سرخ و شاخ آفریقاست و این در حالی است که از شدت تنش میان ایران، رژیم صهیونیستی و آمریکا که در هفته‌های گذشته صحنه بین‌المللی را تحت‌الشعاع قرار داده بود، کاسته شده است.
🔹این گزارش توضیح می‌دهد که حمله موشکی ایران به پایگاه آمریکایی «العدید» در خلیج فارس، نقطه اوج این تنش‌ها بود، اما پس از آن همه طرف‌ها نوعی خویشتنداری استراتژیک در پیش گرفتند. در این مدت نه واکنش‌های متوالی دیده شد، نه تحریم‌ها شدت یافت و نه عملیات نظامی جدیدی رخ داد که نشان از تصمیم طرف‌های درگیر برای کاهش تنش است.
🔹این وضعیت بر بازارهای نفت نیز تأثیر گذاشت، به‌گونه‌ای که معاملات نفت خام دوباره بر پایه مؤلفه‌های اقتصادی شکل گرفت و قیمت‌ها در معاملات آسیایی روز جمعه کاهش یافت.
🔹در سوی دیگر، گزارش تأکید می‌کند که اکنون نگاه‌ها به سمت جنوب و به‌سوی دریای سرخ و شاخ آفریقا معطوف شده است؛ جایی که معادلاتی جدید و خطرناک در حال شکل‌گیری است. مهمترین نمود این روند، نقش فزاینده «نیروهای پشتیبانی سریع» در سودان است که به‌طور غیرمستقیم از سوی امارات متحده عربی حمایت می‌شوند، در حالی که عربستان سعودی(ایران، مصر و ترکیه) از ارتش سودان به رهبری عبدالفتاح البرهان پشتیبانی می‌کند.
🔹گزارش به‌ویژه به وضعیت کمپ آوارگان زمزم در دارفور اشاره دارد که به صحنه نقض‌های خونین حقوق بشر توسط نیروهای پشتیبانی سریع تبدیل شده است؛ نیروهایی که توانایی خود را در هدف‌گیری تأسیسات حیاتی مانند انبارهای سوخت در بندر پورت‌سودان و توقف پروازها از طریق پهپادها و تسلیحات سبک که از سوی «حامیان خارجی» تأمین شده، اثبات کرده‌اند.
🔹این گزارش، نزاع جاری را «رقابت نیابتی» میان دو متحد برجسته در خلیج‌فارس می‌نامد: ابوظبی که در پی تثبیت جای پای خود در سواحل سودان و مسیرهای طلایی آن است و در مقابل، ریاض که ثبات ارتش سودان را ضامن تحقق منافع اقتصادی کلان خود از جمله پروژه نئوم و چشم‌انداز ۲۰۳۰ که متکی بر کنترل مرکزی بر گذرگاه دریای سرخ می‌بیند.
🔹در همین زمینه، گزارش خاطرنشان می‌کند که جنبش انصارالله همچنان تهدیدی واقعی برای گذرگاه‌های دریایی به‌شمار می‌رود، گرچه از ماه مه گذشته تاکنون، شدت حملات آن کاهش یافته و حمله عمده‌ای به نفتکش‌ها یا کشتی‌های باری گزارش نشده است.(این گزارش مرتبط با قبل از حمله جدید انصارالله به دو کشتی در دریای سرخ است)
🔹با این حال، گزارش تأکید می‌کند که ایالات متحده و اروپا سعی دارند تا حضور خود در آب‌های دریای سرخ و تنگه باب‌المندب را تقویت کنند تا امنیت این مسیرهای حساس را حفظ کنند. همچنین هشدار داده می‌شود که کاهش موقتی حملات به‌معنای رفع تهدید نیست، بلکه با توجه به روابط نزدیک میان دولت مردان صنعا و تهران، بیشتر نشانگر نوعی بازآرایی و تغییر در تاکتیک‌هاست.
🔹گزارش همچنین به تحریم‌های اخیر آمریکا علیه فرماندهی نیروهای پشتیبانی سریع به اتهام استفاده از سلاح‌های شیمیایی اشاره می‌کند و آن را نه صرفاً اقدامی حقوقی، بلکه نشانه‌ای از تمایل واشنگتن به بازتعریف روایت خود درباره تحولات دریای سرخ و ایجاد توازنی منطقه‌ای می‌داند که منافع استراتژیک آمریکا را در نظر گرفته و ائتلاف‌های خلیجی‌اش را بازتنظیم می‌کند.
🔹در پایان، این گزارش هشدار می‌دهد که هرچند تنگه باب‌المندب و تنگه هرمز در واقع دو سر یک گذرگاه ژئوپلیتیکی واحد هستند، اما تمرکز جهانی که پیشتر متوجه ایران در خلیج فارس بود، اکنون به‌تدریج به سمت شاخ آفریقا و دریای سرخ در حال انتقال است؛ منطقه‌ای که منافع قدرت‌های بین‌المللی و منطقه‌ای در آن تلاقی یافته‌اند و با وجود برخی نشانه‌های آرامش، احتمال انفجار در آن رو به افزایش است.
🔸کانال مطالعات یمن
@yemenstudies_ir
🌐 به مجموعه کانال‌های اندیشکده مرصاد در شبکه‌های اجتماعی (تلگرام، ایتا و بله) بپیوندید:
🔸 کانال اطلاع‌رسانی اندیشکده:
👉 @mersadcss
🔸 کانال مطالعات یمن:
👉 @yemenstudies_ir
🔸 کانال مطالعات ترکیه و قفقاز:
👉 @turkeycaucasus
🔸 کانال مطالعات خلیج فارس:
👉 @PGulfStudies
🔸کانال مطالعات عراق و شامات:
👉 @IraqLevant
🔸کانال مطالعات آفریقای اسلامی:
👉 @Islamic_Africa
🔸کانال مطالعات شرق:
👉 @east_studies
🔸 کانال کردمان (میز کردی):
👉 @kurdstudies
🔸 کانال سوقنا (میز بازارها):
👉 @suqona
🔸کانال دولت دین (میز نهادها):
👉 @dolatedin
🔸کانال ملت دین (میز نهضت‌ها):
👉 @melatedin
🌐 http://mersadcss.com
📧 info@mersadcss.com
📞 +982537830553
@mersadcss 🔷🔷🔷
🌔🌏🌔 ارزشمندترین کانال‌های تلگرام برای آگاهی از جهان پیرامون
Читать полностью…
🔹جبریل ابراهیم به توافق «جوبا برای صلح» در سال ۲۰۲۰ پیوست و در فوریه ۲۰۲۱ وزیر دارایی در دولت «حمدوک» شد. «جنبش عدالت و برابری» در آغاز جنگ جاری بی‌طرفی خود را اعلام کرد، اما در نوامبر اعلام نمود که به ارتش پیوسته و در صفوف نیروهای مسلح می‌جنگد.
🔹«ائتلاف نیروهای آزادی‌بخش سودان» جنبش دیگری است که از ائتلاف چندین گروه مسلح در دارفور تشکیل شده و ریاست آن را «طاهر حجر» برعهده دارد. او به توافق صلح دارفور در سال ۲۰۲۰ پیوست و پس از آن عضو شورای حاکمیت انتقالی شد، اما در نوامبر گذشته نیز به دلیل حمایت از نیروهای پشتیبانی سریع از مقام خود برکنار شد.
🔹شایان توجه است که «طاهر حجر» و «هادی ادریس»، پس از خروج از ساختار قدرت، به «ائتلاف نیروهای مدنی دموکراتیک (تقدم)» به رهبری نخست‌وزیر پیشین «عبدالله حمدوک» پیوستند. آنان خواستار تشکیل دولت در تبعید در مناطق تحت کنترل نیروهای پشتیبانی سریع شده‌اند، در حالی که سایر رهبران ائتلاف به دلیل پیچیده‌تر شدن بحران با این اقدام مخالفت کرده‌اند.
🔸کانال مطالعات آفریقای اسلامی
@Islamic_Africa
🔹به لطف اعتماد عمر البشیر و جایگاه برجسته‌ای که نیروهای پشتیبانی سریع در نظام او به دست آوردند، حمیدتی کنترل کامل معادن طلای دارفور را به دست گرفت و از طریق شرکت "الجنید للأنشطة المتعددة"، که مدیریت مالی نیروهای پشتیبانی سریع و شخص حمیدتی را بر عهده دارد، از این معادن سود کلانی به دست آورد. مالکیت رسمی این شرکت در اختیار دو پسر حمیدتی و برادرش عبدالرحیم دقلو قرار دارد، در حالی که عبد الرحمن البکری، معاون پیشین فرماندهی نیروهای پشتیبانی سریع، مدیرعامل شرکت است.
🔹طلا یکی از منابع اصلی درآمد سودان محسوب می‌شود؛ به طوری که صادرات طلا در سال ۲۰۲۱ حدود ۳ میلیارد دلار بود و سودان را در جایگاه بیست و هشتم جهان قرار داد. همزمان، فعالیت‌های نیروهای پشتیبانی سریع فراتر از مرزهای سودان رفت؛ این نیروها در جنگ یمن در سال ۲۰۱۵ مشارکت کردند و در لیبی نیز در کنار ژنرال خلیفه حفتر در شرق این کشور جنگیدند.
🔹در نتیجه‌ی این عوامل، ثروت و نفوذ حمیدتی افزایش یافت و با آن اندازه و توانمندی نیروهای پشتیبانی سریع نیز رشد کرد. زمانی که حمیدتی بیش از یک میلیارد دلار به "بانک مرکزی سودان" برای حمایت از دولت پس از سرنگونی عمر البشیر پرداخت کرد و درباره‌ی منشأ این پول پرسیده شد، او صراحتاً گفت: "مردم می‌پرسند ما -نیروهای پشتیبانی سریع- این پول‌ها را از کجا می‌آوریم؛ ما حقوق سربازانمان که در خارج می‌جنگند، و پول‌های حاصل از طلا و سرمایه‌گذاری‌های خودمان را داریم."
🔹در سال ۲۰۱۹، پس از مشارکت حمیدتی در سرنگونی عمر البشیر، او به عنوان معاون رئیس شورای حاکمیتی انتقالی عبدالفتاح البرهان منصوب شد و البرهان وی را به درجه‌ی سپهبد ارتقاء داد. اما در ۱۵ آوریل سال گذشته، جنگ آغاز شد و یک ماه بعد، البرهان رسماً حمیدتی را از سمتش برکنار کرد.
🔸کانال مطالعات آفریقای اسلامی
@Islamic_Africa
💢بحران سودان... نگاهی از نزدیک
🔹سودان کشوری است که از اهمیت ژئوستراتژیک بالایی برخوردار است؛ به گونه‌ای که دروازه‌ای برای امنیت شاخ آفریقا و دریای سرخ به شمار می‌رود و با هفت کشور آفریقایی مرز مشترک دارد. همچنین، این کشور از ثروت‌های کشاورزی و معدنی غنی است، امری که آن را به میدان رقابت بسیاری از قدرت‌های بین‌المللی و منطقه‌ای - چه به صورت مستقیم و چه نیابتی - تبدیل کرده است.
🔹سودان کشوری پهناور است و از نظر مساحت در قاره‌ی آفریقا در رتبه‌ی سوم قرار دارد (پیش از جدایی جنوب سودان در سال ۲۰۱۱، در رتبه‌ی نخست بود). ترکیب جمعیتی سودان از تنوع بالایی برخوردار است؛ این کشور میزبان طیف گسترده‌ای از قبایل و قومیت‌های نژادی است که تعدادشان به ۵۷ قومیت می‌رسد و این قومیت‌ها در سراسر جغرافیای کشور و گاه در امتداد مرزهای آن با کشورهای همسایه پراکنده‌اند. علاوه بر این، ده‌ها زبان و گویش محلی در سودان رواج دارد.
🔹تعدد ساختارهای نظامی در سودان، نتیجه‌ی جنگ‌های داخلی ممتدی است که از زمان استقلال این کشور در سال ۱۹۵۶ آغاز شده است. به گفته‌ی چندین منبع خبری، بیش از ۸۷ گروه مسلح در سراسر سودان وجود دارد که از این میان، ۸۴ گروه تنها در منطقه‌ی دارفور فعال‌اند. این ساختارهای نظامی شامل نهادهای رسمی از یک سو و گروه‌های مسلح غیرنظامی و شبه‌نظامی از سوی دیگر می‌شود؛ برخی از این گروه‌ها در دوره‌های مختلف توسط حکومت‌های وقت ایجاد شده‌اند.
🔹برای فهم ابعاد بحران کنونی سودان و پیچیدگی دینامیک‌های نبرد در آن، باید برجسته‌ترین این ساختارهای نظامی بررسی شود. در رأس این ساختارها، ارتش سودان به رهبری عبدالفتاح البرهان، رئیس شورای حاکمیتی انتقالی (رئیس کشور)، قرار دارد؛ ارتشی که نیروی رسمی کشور به شمار می‌رود و سابقه‌ی آن به حدود صد سال پیش بازمی‌گردد.
🔹به موازات ارتش، نیروهای پشتیبانی سریع به رهبری محمد حمدان دقلو، معروف به "حمیدتی"، قرار دارند؛ او معاون پیشین رئیس شورای حاکمیتی انتقالی بود. ارتش، حمیدتی را به شورش علیه دولت و آغاز جنگ در آوریل ۲۰۲۳ متهم می‌کند، در حالی که حمیدتی این اتهام را رد کرده و ارتش را مسئول شعله‌ور کردن درگیری‌ها می‌داند.
🔸کانال مطالعات آفریقای اسلامی
@Islamic_Africa
💢منافع مشترک و تعامل میان حمیدتی و و اگنر قبل از انحلال
🔹با تثبیت نفوذ نیروهای «الدعم السريع» تحت فرمان محمد حمدان دقلو(حميدتی) بر معادن طلا، به‌ویژه در منطقه جبل عامر، ابعاد تازه‌ای از رقابت در سودان بر سر منابع این کشور آشکار شد. در این چارچوب، شبکه‌های روسی، به‌ویژه گروه واگنر، وارد عمل شدند و نقش مهمی در معادلات محلی ایفا کردند.
🔹گروه واگنر که به عنوان نیروی نظامی خصوصی روسیه شناخته می‌شود، روابطی پیچیده و چندوجهی با حميدتی و نیروهای تحت فرمان او برقرار کرد. از طریق شرکت‌های پوششی مانند «مروی غولد»، واگنر موفق شد به عملیات استخراج طلا در دارفور و خصوصاً در جبل عامر نفوذ کند. این شرکت در ظاهر به عنوان یک نهاد معدنی سودانی ثبت شده بود، اما عملاً به عنوان بازوی اقتصادی گروه واگنر فعالیت می‌کرد.
🔹واگنر نه تنها در استخراج طلا مشارکت داشت، بلکه نقش مهمی در آموزش، تجهیز و پشتیبانی لجستیکی نیروهای الدعم السريع ایفا کرد. در مقابل، واگنر از طریق شبکه‌های غیررسمی و گاهی غیرقانونی، طلای استخراج‌شده را به بازارهای جهانی به ویژه بازارهای آسیایی و خاورمیانه صادر می‌کرد. این طلا یکی از منابع اصلی درآمد ارزی برای واگنر بود و به آن امکان می‌داد تحریم‌های بین‌المللی را دور بزند.
🔹گزارش‌های متعددی نشان داده‌اند که همکاری میان الدعم السريع و واگنر به‌ویژه از سال ۲۰۱۷ به بعد، تعمیق یافته و ساختارهای مشترکی برای بهره‌برداری از منابع طبیعی و توزیع درآمدها ایجاد شده است. این همکاری نه تنها بُعد اقتصادی داشت، بلکه بر توازن قوا در سودان نیز تأثیرگذار بود، چرا که حميدتی توانست با اتکا به منابع مالی و نظامی جدید جایگاه خود را در ساختار قدرت تثبیت کند.
🔹از سوی دیگر، حضور واگنر در سودان به ویژه پس از انقلاب ۲۰۱۹ و سرنگونی عمر البشیر، حساسیت‌های منطقه‌ای و بین‌المللی را برانگیخت. ایالات متحده و اتحادیه اروپا بارها نسبت به فعالیت‌های واگنر در آفریقا هشدار داده‌اند و از دولت‌های انتقالی سودان خواسته‌اند تا روابط خود با این گروه را قطع کنند.
🔹با این حال، شواهد نشان می‌دهد که نفوذ واگنر در سودان(حتی پس از انحلال و حمایت دولت رسمی روسیه از البرهان) همچنان پایدار است به‌ویژه در مناطقی که دولت مرکزی کنترل محدودی بر آنها دارد. نیروهای الدعم السريع و حميدتی همچنان از همکاری‌های پشت‌پرده با شبکه‌های روسی بهره می‌برند تا جایگاه خود را در تحولات جاری سودان تقویت کنند.
🔹در مجموع، ارتباط میان حميدتی و گروه واگنر نمونه‌ای از چگونگی تلاقی منافع داخلی سودان با بازی‌های ژئوپولیتیکی قدرت‌های خارجی است؛ جایی که معادن طلا نه تنها منبع ثروت، بلکه ابزار نفوذ و تسلط منطقه‌ای و بین‌المللی شده‌اند.
🔸کانال مطالعات آفریقای اسلامی
@Islamic_Africa
💢 ادعاهای ضد ایرانی واشنگتن پست در گزارشی با عنوان «سوریه به دنبال قطع آخرین شبکه‌های مرتبط با ایران برای جابه جایی اسلحه و پول»
🔹واشنگتن پست در گزارشی که صبح امروز منتشر شد، ادعاهای متعددی را در مورد ایران منتشر کرده است. از جمله مسائل مطرح شده در این گزارش می‌توان به ادعای همکاری ایران با داعش برای برهم زدن امنیت سوریه و همچنین بازداشت شدن سربازان جبهه پولیساریو(جبهه آزادی بخش صحرای غربی آفریقا) که برای آموزش تحت نظر ایران به سوریه آمده بودند، اشاره کرد.
🔹این گزارش به نقل از چند مقام اروپایی که به دلیل امنیتی نخواسته‌اند نامی از آنها منتشر شود، مدعی می‌شود که تهران در تلاش برای برهم زدن ثبات سوریه پسا اسد از طریق بسیج تندروهای سنی، از جمله نیروهای وابسته به گروه داعش است.
🔹گزارش مذکور به نقل از همان منابع مجعول ادامه می‌دهد که ایران در طول سال‌ها، شبکه‌ای گسترده از گروه‌های نیابتی برای پیشبرد منافع خود ایجاد کرده است. ایران نیروهایی از جبهه پولیساریو(شبه‌نظامیان مستقر در الجزایر که برای استقلال صحرای غربی با مراکش می‌جنگند) آموزش داده است و در حال حاضر صدها نفر از آنها توسط نیروهای امنیتی دولت جدید سوریه بازداشت شده‌اند.
✍️قابل ذکر است که در این گزارش، چندین مرتبه ادعاهای قبلی دولت جدید سوریه به ایران مطرح و بیان شده که هیچ شاهد و مدرکی برای تایید آنها توسط دولت مردان جدید دمشق آورده نشده است.
🔸کانال مطالعات آفریقای اسلامی
@Islamic_Africa
💢شمالی‌ترین نقطه آفریقا در شمال تونس
🔹منطقه «رأس أنجلة» از توابع شهر بنزرت کشور تونس می‌باشد که به عنوان شمالی‌ترین منطقه قاره بزرگ آفریقا شناخته شده است.
🔹هر ساله هزاران توریست برای دیدن این منطقه ساحلی حوزچه غربی دریای مدیترانه به شهر بنزرت تونس سفر کرده و علاوه بر بهره بردن از زیبایی‌های طبیعی، ساحل دریا، دریاچه‌ها و حوزچه‌های طبیعی واقع در بخش سنگی ساحل و...، با نماد «راس الملائکه» که برای اشاره به شمالی‌ترین نقطه آفریقا ساخته شده، تصاویری را ثبت می‌کنند.
#تونس_زیبا
#آفریقا
🔸کانال مطالعات آفریقای اسلامی
@Islamic_Africa
💢اسلامگرایی در تونس؛ بیش از 43 سال تعامل
✍️بخش پایانی
🔻نبردهای سیاسی
🔹نکته قابل‌توجه در فضای سیاسی تونس این است که برخی جریان‌ها و شخصیت‌هایی که همواره به‌عنوان مترقی، مدرن و روشنفکر شناخته می‌شدند، به‌سرعت در صف حامیان قیس سعید قرار گرفته و از اقدامات او دفاع کردند. حمایت آنها تنها به این دلیل است که می‌خواستند از او برای ضربه زدن به رقیب ایدئولوژیک دیرینه‌شان، یعنی اسلامگرایان تونس استفاده کنند.
🔹برخی تحلیل‌ها بر این باورند که رئیس‌جمهور کنونی تونس، حکومت خود را بر اساس سلطه بر عرصه‌های انقلاب، دولت، جامعه و اسلام بنا نهاده و خود را نماینده مشروع و تام الاختیار همه این حوزه‌ها می‌داند.
🔹در بحبوحه بحران‌های سیاسی و اقتصادی که تونس با آنها دست‌وپنجه نرم می‌کند، این پرسش مطرح می‌شود که قیس سعید دقیقاً چه الگویی را برای حکومت‌داری دنبال می‌کند؟ آیا این الگو اجازه می‌دهد که اسلام سیاسی همچنان حضور قانونی داشته باشد، یا هدف آن حذف مشروعیت حقوقی و قانونی این جریان و تبدیل مجدد آن به یک مسئله امنیتی است؟ در صورت پذیرش سناریوی دوم، اولویت‌های حقوق بشری و دموکراتیک به حاشیه رانده خواهند شد.
🔹حزب النهضه تونس از مدت‌ها پیش نسبت به این دوراهی حساس شده و موضع انتقادی خود را نسبت به حفظ میراث فکری اخوان‌المسلمین اعلام کرده است. این حزب در تلاش است تا خود را به‌عنوان جریانی از «اسلام دموکراتیک» معرفی کند و با اتخاذ رویکردی نزدیک به مدل‌های انگلیسی-آمریکایی، رابطه خود با دولت را بازتعریف نماید.
🔹این تغییر جهت، تلاشی است برای خروج از دایره تأثیرپذیری از مدل فرانسوی-ژاکوبینی(یعقوبی‌ها)، که به‌عنوان یک جریان سکولار افراطی شناخته می‌شود و طی دهه‌های گذشته، نخبگان سیاسی، فکری، فرهنگی و رسانه‌ای تونس را در مدار خود قرار داده است. این نخبگان بارها متهم شده‌اند که عامدانه میان اسلام و اسلامگرایان خلط می‌کنند و به‌دلیل این همسان‌سازی، کل جریان اسلامگرا را هدف قرار می‌دهند.
🔹همچنین، مخالفان اسلام گرایی در تونس متهم هستند که میان دموکراسی و گروه‌هایی که ممکن است از آن بهره‌مند شوند، تفکیکی قائل نشده‌اند. به این معنا که به‌جای دفاع از دموکراسی به‌عنوان یک اصل بنیادین، حاضر شدند آن را قربانی کنند تا بتوانند رقبای اسلام‌گرای خود را از صحنه حذف کنند. این امر، تونس را از فرصت دستیابی به یک گذار دموکراتیک پایدار محروم کرده و در نتیجه، دستیابی به ثبات سیاسی و اقتصادی نیز به خطر افتاده است.
🔻برخی پرسش‌های مطرح
🔹برخی تحلیل‌ها درباره تجربه گذار دموکراتیک در تونس بر این باورند که جریان‌های تمامیت‌خواه و حذف‌گرا مسیر نوپای دموکراسی در این کشور را از مسیر خود خارج کرده‌اند. به گفته این دیدگاه‌ها، پس از پیروزی انقلاب تونس، مهندسی سیاسی، رسانه‌ای و فرهنگی کشور به گونه‌ای شکل گرفت که مسیر دموکراتیک تونس را منحرف کرده و جریان‌های اسلامگرا را از دایره سیاست حذف کند.
🔹تحلیلگران این جریان معتقدند که به اسلامگرایان تونس اجازه داده نشد تا در یک فضای عادی و طبیعی سیاسی مشارکت کنند و تجربه‌ای واقعی از حکمرانی داشته باشند تا بتوانند به وعده‌های انتخاباتی خود عمل کرده و از طریق مرجعیت فکری و سیاسی خود دستاوردی برای مردم تونس به ارمغان بیاورند.
🔹با این حال، این خوانش‌ها نباید به معنای اعطای یک چک سفید امضا به اسلامگرایان در سیاست‌گذاری‌ها و تصمیماتشان تفسیر شود. بلکه روبکرد دولت کنونی تونس، پرسش‌هایی را از جمله موارد زیر ایجاد می‌کند:
1. چه توجیهی برای ادامه راهبرد حذف و سرکوب سیاسی اسلامگرایان وجود دارد، در حالی که کشورهای همسایه با تهدیدهای امنیتی به‌مراتب بزرگ‌تری مواجه بوده‌اند، اما این مسیر را در پیش نگرفتند؟
2. تا چه زمانی، حذف و انزوای اسلامگرایان دنبال خواهد شد؟
3. آیا جریان‌های مخالف اسلامگرایی در تونس در سیاست‌هایشان دستاوردی ملموس برای مردم تونس داشته‌اند و یا صرفاً به دنبال این هستند که کشور را در یک فضای دو قطبی و بحران‌های اجتماعی و سیاسی فرسایشی نگه دارند؟
#تونس
#النهضه
#اسلامگرایی
🔸کانال مطالعات آفریقای اسلامی
@Islamic_Africa
💢اسلامگرایی در تونس؛ بیش از 43 سال تعامل
✍️بخش اول
🔹طرفداران و رهبران حرکة النهضه تونس در حالی چهل و سومین سالگرد تأسیس «جنبش الاتجاه الاسلامی» را گرامی داشتند که این حزب در شرایط ویژه‌ای قرار دارد. برخی از رهبران آن، از جمله راشد الغنوشی، بنیان‌گذار این جنبش در زندان به سر می‌برند و همچنین این حزب مشمول حکم قضایی برای بستن تمامی دفاتر از جمله دفتر مرکزی‌اش شده است. با این‌حال، این حزب همچنان به‌عنوان ستون فقرات مخالفین تحرکات قیس سعید، رئیس جمهور کنونی این کشور به حساب آمده و توانسته است پایگاه مردمی خویش را حفظ کرده و اعتراضاتی را ساماندهی کند.
🔻موقعیت خاص کنونی
🔹تحولات کنونی تونس مرحله‌ای بی‌سابقه را در تاریخ جریان‌های اسلامگرا در این کشور از جمله حرکة النهضه که به جریان اخوان‌المسلمین منسوب می‌باشد، رقم زده است. در حالی که کشور تونس مرحله‌ای را با عنوان دهه گذار دموکراتیک طی کرده و حزب النهضه نیز با داشتن مجوز قانونی به عنوان یکی از بازیگران کلیدی حکمرانی تونس طی این دوره به حساب می‌آمد، اما اقدامات اخیر قیس سعید، رئیس‌جمهور این کشور باعث شده تا پیروان حزب النهضه، این اقدامات را «کودتایی علیه مسیر دموکراتیک» و «خیانتی به انقلاب تونس» از سوی سعید و حامیانش بدانند.
🔹در هر حال، حزب النهضه و رهبران آن تحت فشارها و اتهامات زیادی از جمله دست داشتن در ترور شکری بلعید از رهبران چپ‌گرا، و محمد البراهمی، از رهبران ملی‌گرای تونس قرار دارد. حزب النهضه این اتهامات را بخشی از تلاش سیستماتیک و سازمان‌یافته گروه‌هایی افراطی می‌داند که همانند دوران حکومت زین العابدین بن علی به کشاندن اسلامگرایان به میدان پیگردهای امنیتی و حذف نهایی آن هستند.
🔹پیروان جریان النهضه مدعی هستند که گروه‌های چپ‌گرا، ملی‌گرا و طرفداران رژیم سابق، با دولت‌های بورقیبه و بن علی توافقی ضمنی داشتند که خلأ ایدئولوژیک حاکمیت را در برابر اسلامگرایان پر کردند. این سیاست در حوزه‌های آموزش، رسانه و فرهنگ بازتاب یافت و به ابزاری برای جنگ امنیتی علیه اسلامگرایان تبدیل شد. پیروان این حرکت بر این باور هستند که همان برنامه در دولت کنونی تونس نیز به اشکال جدید به جریان درآمده است.
🔻ویژگی خاص تونس
🔹از نگاه کشورهای اروپایی، تونس همواره به‌عنوان الگویی از مدرنیزاسیون در جهان عرب بر اساس معیارهای غربی معرفی شده است. در مقابل، اما سازمان‌های بین‌المللی حقوق بشری گزارش‌های متعددی از نقض حقوق بشر در این کشور منتشر کرده‌اند که به تدریج چهره‌ای امنیتی و سرکوبگر از آن ساخت و انقلاب 2010-2011 این کشور را به دنبال داشت( و به نظر می‌رسد که شرایط در حال بازگشت به همان دوران است.)
🔹در این میان و در حالی که قیس سعید، رئیس‌جمهور تونس اخیراً بیان کرده است که با احزاب النهضه و الدستوری الحر مشکلی ندارد، اما در واقع این دو حزب رقیب را در یک معادله مشترک قرار داده است و در حال حاضر، رهبران این دو حزب از جمله راشد الغنوشی و عبیر موسی در زندان به سر می‌برند.
🔹تونس تجربه‌ای تاریخی در برخورد با جنبش‌های اسلامی دارد. این کشور، میراث‌دار تناقضی است که از دوران بورقیبه تا امروز بر سیاست‌های آن سایه افکنده است. از یک سو، بورقیبه با عنوان «مجاهد اکبر» در مبارزه با استعمار بر مفاهیم و ارزش‌های اسلامی تأکید می‌کرد، اما از سوی دیگر فرهنگ استعمار را تحسین کرده و آن را راهنمای ساخت دولت مدرن تونس قرار داد.
🔹تداوم این نگرش، دولت استقلال را به سمت به حاشیه راندن یکی از مهمترین نهادهای اسلامی تونس، یعنی جامع زیتونه سوق داد. این مرکز تاریخی که زمانی تولیدکننده دانش و پرورش‌دهنده عالمان بود، نقش خود را از دست داد و به بخشی از نمادهای رسمی دولت تبدیل شد.
🔹هرچند دولت استقلال، نبردهایی سخت با جریان یوسفی(ناصریسم تونس) و بعدها با گروه‌های چپ‌گرا داشت، اما مهمترین و شدیدترین رویارویی آن با اسلامگرایان بود و هرگونه امکان ادغام آنها در ساختار دولت را مسدود کرده و حضورشان را به‌طور کامل محدود کند.
#تونس
#النهضه
#اسلامگرایی
🔸کانال مطالعات آفریقای اسلامی
@Islamic_Africa
💢تداوم حمایت اتحادیه آفریقا از مسئله فلسطین
🔹الجزیره به بهانه بند حمایت از فلسطین در بیانیه اخیر اتحادیه آفریقا، در گزارشی به تشریح حمایت همیشگی این اتحادیه از مسئله فلسطین پرداخته است.
🔸کانال مطالعات آفریقای اسلامی
@Islamic_Africa
⭕️ «اسلام معتدل» در مغرب عربی: چگونه سیاست خارجی آمریکا به رقابت اسلامگرایان شکل داد؟
از آغاز جنگ علیه تروریسم به رهبری ایالات متحده، چندین کشور با اکثریت مسلمان شروع به معرفی خود به عنوان منبع «اسلام معتدل» در صحنه بین‌المللی کرده‌اند. برخی گزارش‌ها نشان می‌دهد که استفاده کشورها از اسلام معتدل در سیاست خارجی، امتدادی از فرهنگ‌های مذهبی-سیاسی داخلی آن‌هاست. با این حال، مواردی مانند الجزایر نشان می‌دهند که این رابطه ممکن است دیالکتیکی نیز باشد: جایی که کشورها از جهت‌گیری‌های مذهبی داخلی برای شکل‌دهی به سیاست خارجی خود استفاده می‌کنند، دینامیک‌های سیاسی-مذهبی حاصل، بر ملاحظات بازیگران مذهبی داخلی نیز تأثیر می‌گذارد. نقش منطقه‌ای الجزایر به عنوان صادرکننده «اسلام معتدل»، نحوه جایابی (positioning) اسلامگرایان […]
🔗 ادامه مطلب:
syaaq.com/34301
🏷 #اخوان_الجزایر #اسلام_گرایی #وسطیه
@Islamic_Africa
💢نگاهی جامع به طریقت تیجانية
✍️بخش پنجم: شروط طریقت تیجانیه و رابطه مرید و شیخ
🔹طریقت تیجانیه برای گرفتن ذکر و استمرار در مسیر این طریقت، 40 شرط کلی را ذکر می‌کند که از ایت میان، 24 شرط عمومی، 5 شرط خصوصی و 11 شرط نیز تکاملی است.
🔹در این طریقت باید از کسانی ذکر و ورد گرفت که دارای اجازه‌نامه بوده و از طریق شیخ خویش به صورت سلسله‌ای به شیخ احمد تیجانی برسند. کسی که پای در طریقت تیجانی می‌گذارد، نباید به طریقت‌ها یا شیوخ صوفی دیگر پایبند باشد و علاوه بر ممنوعیت انتقاد از طریقت و شیخ آن، باید محبت او را بدون سردی تا مرگ در دل داشته باشد.
🔹در این طریقت بر عمل به واجبات و ترک محرمات تاکید شده و دستوراتی بر حُسن معاشرت با مردم و نفی گوشه نشینی مطلق دارد. احترام و تبعیت از پدر و مادر یکی از شروط اصلی این طریقت است. همچنین در این طریقت بر احترام، معاشرت بیشتر و حرمت هتک کسانی که در ذیل این طریقت هستند تاکید ویژه شده است.
🔹در میان شروط طریقت تیجانیه، نفی زیارت قبور به قصد تبرک و استمداد، وجوب قرائت کتاب جوهرة الکمال تنها با طهارت آبی و وجوب(تاکید ویژه) اقامه نمازهای واجب به صورت جماعت از شروط قابل توجه است.
🔹اصل مسئولیت تربیتی در طریقت تیجانی بر عهده مقدم، شیخ یا همان قطب تیجانی است که نسبت به پیروان در طول مسیر تصوف در جریان بوده و وظیفه ارشاد و نصیحت در طول طریق را بر عهده دارد.
🔹در طریقت تیجانیه ادعا می‌شود که "شیخ" خود را در یکی از حساس‌ترین موقعیت‌ها قرار داده، چراکه پذیرش مقام شیخوخیت بدون شک نوعی "ولایت صغری" است. بنابراین، شیخ مصداق آیات و احادیثی که درباره حوزه "ولایت" وارد شده، قرار می‌گیرد.
🔹جایگاه شیخ در نظام تربیتی تیجانیه به معنای واسطه فیض تفسیر می‌شود. در طریقت تیجانی، مرید در حکم نایب شیخ و واسطه‌ی او با دیگران است. همچنین رابطه مرید و شیخ در این طریقت بر سه اصل ولایت، طاعت و محبت استوار است.
#طریقت_تیجانی
#تصوف
#تیجانیه
🔸کانال مطالعات آفریقای اسلامی
@Islamic_Africa
الله اکبر
الله اکبر
الله اکبر
