سفیر کم هوش ژاپن در ایران
تسو کادا تاماکی سفیر ژاپن در تهران گفته است: ژاپن آماده احیای دریاچه ارومیه و تالاب انزلی است. وی هم چنین تمایل کشورش را به همکاری با ایران در جهت حفظ و بهبود تالاب های باقیمانده و احیای تالاب های مرده اعلام کرد.
جناب تاماکی کلا در خواب و خیال به سر می برند. برایم ثابت شد که سفیر ژاپن از "ای کیو" ی(EQ) ضعیفی برخوردار است. ایشان تصور کرده که دغدغه تصمیم سازان دولت، مشکلات کوچک بی اهمیتی مانند احیای ارومیه، انزلی، بمپور، هامون های سیستان و این گونه مسائل حاشیه ای است. تازه او پنداشته که دسی دسی و الکی الکی کار احیای ارومیه را به ژاپن واگذار می کنند. او نمی داند تا روزها و هفته ها و ماه‌ها و سال ها و دهه ها، جلسات بررسی محلی، استانی و کشوری برگزار نشده و شور و مشورت انجام نشود، جمهوری‌اسلامی بی گدار به آب نخواهد زد و زمام این گونه امور را به نوکران استکبار نخواهد سپرد.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
چرا فرماندهان سکوت کرده اند؟!
از دیدگاه ژئوپولیتیک و ژئواستراتژی که به مثابه دو نورافکن اصلی برای هر راهبری جنگی-دفاعی می باشند، و هر ژنرال ناگزیر در این دو باید خبره شده باشد، از آفتاب روشن تر است که اسرائیل(اشغالگر) نابود شدنی نمی نماید. شگفت آن که بسیاری از مدیران تصمیم ساز جمهوری‌اسلامی نیز خود را متخصص این دو می پندارند. رئیس مجلس دکتر در جغرافیای سیاسی و استاد رسمی بنامترین دانشگاه کشور است. مشاور عالی نظامی رهبری، در این دو درجه دکتری گرفته و استاد برجسته این دو حوزه قلمداد می شود و دارای دهها کتاب و مقاله در این حوزه ها است. فرمانده ستاد کل نیروهای مسلح، افزون بر دریافت دکتری در این حوزه ها، چند کتاب و مقاله زبانزد در این حوزه ها دارد. فرمانده قرارگاه خاتم(ص) استراتژیست ی با داشتن PH.D در همین دو شیوه نگرش است. برآوردم این است که هیچ ژنرالی در نیروهای مسلح نیست که در این دو حوزه متخصص نبوده یا دستکم اصول و مبانی آنها را نداند. با وجود چنین کارشناسان رده بالایی در ژئواستراتژی و ژئوپولیتیک، که در جایگاه های ممتاز تصمیم سازی و مشاوره هم ایستاده اند، جای شگفتی ها است که چرا هدفی ناممکن از دیدگاه دانش جنگ و دفاع، یعنی نابودی اسراییل، با آن همه هزینه های کلان گوناگون، باید در دستور کار نخست حکومت-دولت قرار می گیرد؟! به چه دلیل ژنرال ها در توجیه علمی و به کرسی نشاندن این ناتوانی، دستکم از دیدگاه استراتژی نظامی دست بسته مانده اند؟! چرا نادرست بودن این نوع استراتژی را منظر از دانش خود، در شورای امنیت ملی، مجلس شورا، مجلس خبرگان، مجمع تشخیص، کابینه و...با بحث و فحص، جا نمی اندازند؟! چرا دستکم نمی کوشند با تغییر استراتژی، که لازمه سرشتی هر راهبرد ملی در طول زمان است، از هدر رفتن هزینه های بزرگ کشور بکاهند؟!
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
نتانیاهو محاصره شده است
فشار این روزهای آمریکا بر نتانیاهو جدی است. همان قدر که فشار قطر و دولت های عرب خلیج فارس بر حماس برای پذيرش آتش بس جدی است. چنان که بایدن در پنسیلوانیا طی دورهمی با دو وزیرش بوتچیچ و آنتونی بلینکن، در برابر پرسش سناتور بنت در باره اوضاع کنونی خاورمیانه جمله ای به غایت شگفت گفت. شگفت از این منظر که نخستین بار است که چنین تهدیدی علنی می شود. بایدن گفت که به نتانیاهو به صراحت گفته است:دوران پیشین بین ما با توجه به وضع غزه تمام شد. وعده تلاش بایدن برای برقراری آتش بس در سخنرانی سالیانه اش تکرار شد، ولی به همین جا ختم نشد. او که از سرسختی و فاشیسم دیدگاهی بی بی در تداوم کشتار و تحریم غزه ای ها آگاهست، وعده تاسیس بندر موقت برای کمک به مردم غزه را اعلام کرد. همین امروز ۲۰ اسفند (۱۰ مارچ) نیز سنتکام(فرماندهی مرکزی آمریکا) اعلام کرد که یک کشتی حامل همه تجهیزات و ابزارهای لازم برای ایجاد کریدوری دریایی به منظور ارسال کمک های بشر دوستانه به غزه، راهی خاور مدیترانه شده است. ساخت این بندر تنها طی سه هفته به انحام خواهد رسید. همین دیشب نیز بایدن در برابر پرسش خبرنگار که خط قرمز شما برای بنیامین نتانیاهو چیست؟ آیا اصولا خط قرمزی داری؟ مثلا آیا حمله به رفح یک خط قرمز است؟ پاسخ داد: "این یک خط قرمز است. البته دفاع از اسرائیل امری حیاتی است. بنابراین ارسال تسلیحات به اسرائیل قطع نخواهد شد.... ولی او(نتانیاهو) نباید در نتیجه تعقیب حماس ۳۰ هزار فلسطینی دیگر را بکشد". در همین حال قطر اعلام کرد که در صورت عدم موافقت حماس با آتش بس، رهبران این سازمان از دوحه اخراج خواهند شد. بنابراین فشار بر نتانیاهو در داخل در قالب اعتراضات و نیز امتناع از شرکت در جنگ، رو به افزایش نهاده است.
البته تصمیم بایدن و دمکرات ها به فشار علیه نتانیاهو مانند سندرز صادقانه و برگرفته از دیدگاه فردی و انسان دوستانه نیست، بلکه مأخوذ از استراتژی ملی واشنگتن است. آن استراتژی که مبتنی بر کاستن از تنش و منازعه در خاورمیانه و پشتیبانی از میانه روی دولت ها است. برای واشنگتن روشن است که حذف نتانیاهو و تندروهای لیکود، دیباچه ای مناسب برای تشکیل کشور مستقل فلسطینی و در نتیجه آغازی بر پایان تنش، مناقشه و درگیری های کهن ایدئولوژیک و مذهبی است. به هر روی، نتانیاهو و حماس با فشار امریکا، اروپا، دولت های عرب خلیج فارس، ترکیه و جامعه جهانی برای کاستن از تنش تحت فشارند. ولی بی بی به خوبی آگاه است، با کاهش تنش و ایجاد فضایی آرام تر دیگر جایی برای تداوم رهبری او و لیکود باقی نخواهد ماند. به گمانم کار بی بی، به اغلب احتمال، آغازی بر پایان ۷۶ ساله خشونت و تندروی در خاورمیانه از منظر برخورد فلسطین-اسرائیل است. من بعید می دانم که تا ۲۰۲۶، دیگر جایی برای دولت های تندرو در خاورمیانه باقی مانده باشد. این دولت ها خواه و ناخواه ناگزیر به ایجاد تغییرات بنیادین در استراتژی خود خواهند شد.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
روسیه بازنده بوده است
ایشان به جد باورمندند در چند روز اخیر تنش بین روسیه-غرب-اروپا افزایش یافته است. تصرف شهر آودیوکا، تصویب نشدن کمک ۶۰ میلیارد دلاری آمریکا در کنگره، به گمانشان ممکن است بستر گفتگو در جهت صلح بین کیف- مسکو را فراهم سازد. و در پایان یادداشت خود با اشاره به اعلام نظر مدودف رئیس شورای امنیت ملی روسیه مبنی بر این که اوکراین بخشی از روسیه است، نتیجه گرفته است که:"بی شک دست برتر روسیه در جبهه‌ها و اشتباهات اخیر اروپایی ها در بیان این گونه اظهارات ...نشان می‌دهد روس‌ها نسبت به گذشته امتیازات بیشتری را در گفتگوهای احتمالی آتی طلب می کنند. هر چند افزایش شکاف بین کشورهای عضو اتحادیه اروپایی را در رابطه با جنگ هم نباید از نظر دور داشت و..."(عبدالرضا فرجی راد، خبرگزاری جماران، ۶ مارچ ۲۰۲۴).
به گمانم همه گزاره ها و نتیجه گیری دکتر فرجی راد کارشناس گرانقدر ژئوپولیتیک در این یادداشت، بر پایه اخبار روز و یا بیشینه رخدادهای میدانی(تاکتیک ی) نگاشته شده به همین دلیل مانند گذشته به بیراهه رفته است (از جمله بنگرید به یادداشت ۲۳ ژانویه همین کانال). بی گمان پرزیدنت ولادیمیر پوتین از دو سال پیش با ورود به جنگ اوکراین، این کشور بزرگ را به سوی شکست رهنمون ساخت. سهل است که از همان آغاز جنگ، استراتژی را به ناتو باخت. حتی چنان روسیه نه تنها شهرک کوچک آودیوکا و نه تنها همه استان های لوهانسک و دونتسک را در اختیار بگیرد، بلکه کل اوکراین را هم به خود ضمیمه کند(نزدیک به محال)، باز هم روسیه بازنده استراتژیک ی بیش نیست. چرا؟!!
۱- ناتو از زمان تأسیس ش در ۱۹۴۹ تا کنون، ۱۰ بار گسترش یافته و شمار اعضایش از ۱۶ به ۳۲ کشور رسیده است. الحاق فنلاند و سوئد پس از تحمیل جنگ روسیه به اوکراین بود. در حالی که طی این مدت، روسیه نه تنها پیمان دفاعی ورشو را از دست داده که اعضای پیشین آن به ناتو پیوسته اند. شومتر این که اعضای پیمان امنیت دسته جمعی نیز امروزه روز، یکی یکی دارند از حلقه متحدین مسکو خارج می شوند(مانند خروج اخیر ایروان از آن)؛
۲- ناتو و به ویژه اروپا از دیدگاه استراتژی بزرگ به درستی آگاهند که روسیه با ضمیمه سازی اوکراین متوقف نشده و بس زودتر از پندارها، بر مولداوی و لهستان و بلکه جمهوری های بالتیک تمرکز خواهد کرد. بنابراین با پرداخت هر بهایی از اوکراین دست نخواهند کشید. همین دیروز ۷ مارچ، مکرون گفت: پشتیبانی فرانسه از اوکراین هیچ محدودیتی ندارد. هم چنین نروژ به ائتلاف بین المللی در جهت ارائه سامانه های دفاع هوایی و موشکی اوکراین پیوست. بریتانیا در اقدامی ضربتی بیش از ۳۲۵ میلیون پوند برای تولید ۱۰ هزار پهپاد به اوکراین اختصاص داد. در کمال شگفتی حتی سنای سوئیس از دولت خواست از پول مسدود شده بانک مرکزی روسیه برای بازسازی اوکراین استفاده کند. سفیر روسیه این عمل سوئیس را دزدی خواند. مهمتر اینکه جو بایدن در سخنرانی کلیدی سالیانه اش در کنگره گفت: تسلیم در برابر یک رهبر روسیه خطرناک و غیر قابل قبول است. چنان چه آمریکا کنار بکشد، اوکراین و اروپا به خطر خواهند افتاد. ما هرگز کنار نخواهیم کشید". لازم به یادآوری است که تا امروز شهروندان ۵۲ کشور در قالب جنگجو به کمک اوکراینی ها شتافته اند؛
۳- البته که ولادیمیر پوتین در پی اشغال همه اوکراین است. چنان چه همین دیروز اسپوتینگ تیتر زد، پوتین: اتحاد مجدد روسیه و اوکراین در سطح اخلاقی، اجتناب ناپذیر است؛ ولی ملی گرایی ناسیونالیسم در اوکراین مانع این امر می شود. پیشتر از این نیز مدودف و همه رئیسان نهادهای امنیتی بر اراده روسیه بر الحاق و یا هضم اوکراین توسط روسیه معترف بوده اند. از این مهمتر همین امروز یک فرمانده روسیه گفته است: درگیری ها در اوکراین ممکن است به جنگی تمام عیار در اروپا تبدیل شود. دیروز نیز نیروهای مسلح روسیه، حمله آتی به بندر ادسا ی اوکراین را تمرین کردند. در عین حال دبیر شورای امنیت روسیه نیز گفت: ائتلاف ناتو برای جنگ های جدید در حال آماده شدن است. وی تاکید کرد که رویارویی روسیه-ناتو امنیت جهانی را به خطر خواهد انداخت.
بس روشن است که در استراتژی نظامی روسیه سرگرم کردن ناتو و اروپا در دیگر مناطق و نقاط جهان پیش از هر رویارویی در اولویت نخست است. به همین دلیل است که مسکو پیاپی بر شعله ور سازی نا امنی ها در باب المندب، غزه، تایوان، ترانسنیستریا و...کوشیده و دست بردار نیست. ولی در استراتژی ناتو- آمریکا، دفاع از اروپای خاوری و دریای چین جنوبی، در اولویت محض و در شمار دو هدف کانونی است. به طعنه بلینکن طی مراسم پیوستن سوئد به ناتو بنگرید:
دستاوردهای بزرگ پوتین برای روسیه در تجاوزش به اوکراین،در پیوستن دو غول نظامی به این پیمان... معنای واقعی یافته است!!! امروز پوتین در غرب، با دیواری نفوذ ناپذیر روبرو است. ناتو امروز سوئد و فنلاند با ظرفیت بالای تسلیحاتی را دارد.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
زایش عضو تازه خاورمیانه
به گمانم جیمی رسکین نماینده یهودی-دموکرات در شمار نجیب ترین و فرهیخته ترین عصو کنگره به شمار می رود. او پیشگام امضاکنندگان نامه رسمی به جوبایدن در باره تهدید هرگونه عملیات اسرائیل به رفح و طرح و برنامه های فاشیستی نتانیاهو در کشتار فلسطینیان است. وی و همفکرانش باورمندند که نتانیاهو ناقض ممورندم(Memorandum)است. بر پایه ممورندمز پشتیبانی و حتی فروش تسلیحات نظامی آمریکا مشروط به رعایت شروطی ویژه است. مانند این که کشور دریافت کننده کمک آمریکا، نباید ناقض حقوق بشر و آزادی های مدنی باشد و از آن ها در جهت نسل کشی و فشار بر کودکان و پیران سود برد. هم چنین دریافت کننده کمک باید از منافع و سیاست خارجی ایالات متحده در منطقه پیروی کند. با این حساب چنان چه کنگره بر ممورندم تکیه کند، در صورت حمله اسرائیل به رفح، تصویب کمک به اسرائیل (اشغالگر) حتی با وجود نفوذ تاریخی و گسترده تل آویو در هاوس، کار این تصویب بسیار بسیار مشکل خواهد بود.
هم چنین دیروز چارشنبه ۱۶ اسفند(۶مارچ) دیوید کامرون وزیر خارجه بریتانیا گفت: صبر کشورش در برابر اسرائیل رو به کاهش است. در دیدار احتمالی امروز بنی گنتز(عضو کابینه جنگ اسراییل) کامرون ممکن است به اسراییل هشدار دهد، چنان چه اجازه رسیدن کمک های بیشتر به غزه را ندهد، بریتانیا احتمالا اسرائیل را ناقض قوانین بین المللی بشر دوستانه خواهد شناخت. در همین حال چین خواستار پایان جنگ غزه و برگشتن فوری آرامش به منطقه در چارچوب طرح دو کشوری شد. ایده ای که هم اکنون مورد قبول تقریبا همه اعضای ملل متحد به جز اسرائیل است.
این در حالی است که همین دیروز ترامپ در برابر مردم غزه شمشیر را از رو کشید. وی پس از پیروزی در سه شنبه بزرگ و طی مصاحبه ای اعلام کرد: اگر رئیس جمهور آمریکا بود، هرگز حماس به اسرائيل حمله نمی کرد. در همین حال بر خلاف افکار عمومی جهانی، اسرائیل و نتانیاهو را تشویق به از میان بردن و کندن کلک حماس و زدایش ریشه ای مشکل نمود.
به هر روی به گمانم امروزه روز خواست بی سابقه جهانی مبنی بر تشکیل دولت مستقل فلسطینی رو به اوجگیری است. تحقق چنین ایده ای هم متضمن امنیت بیشتر دریانوردی است، در عین حال خاورمیانه را به سوی صلحی پایدار رهنمون خواهد شد و هم تمرکزهای جهانی را بر مشکلات عمومی و مشترک بشریت بیشتر خواهد کرد. ولی در عین حال تریاک و سمی است برای رهبران و دولت های تندرویی، که حیات خود را مدیون استمرار و تداوم تنش، مناقشه و منازعه می بینند. این حکومت هرگز قادر به ادامه حیات بالنده در شرایط آرامش منطقه ای نیستند. حیات آنها فقط به وجود شرایط بحرانی وابسته است. آیا با اضافه شدن کشور مستقل فلسطینی، یکی از گسل های بزرگ نا امنی منطقه و جهان پر خواهد شد؟!
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
در ِگل مانده
هنوز سرمست از اشغال شهرک آودیوکا است و سرخوشانه خبر سقوط پیش بینی شده این نقطه استراتژیک را پیاپی بازتاب می دهد؛ دستگاه تبلیغاتی فدراتیو روسیه را می گویم. برای کمتر کسی باور پذیر است که حتی تا سده ۲۱، شهروندان اوکراین و بلاروس، بین خود و روس ها، تارمویی اختلاف و شکاف هویتی نمی دیدند. هر معلم جغرافیای سیاسی- فرهنگی بر همگرایی ماهوی-هویتی این هر سه ملت تاکید می ورزید. ولی هر چه بود، به اینجا منتهی شد که امروزه روز اوکراینی ها ویرانی کشورشان و مردن دسته جمعی را بر ادامه بودن و یا پیوند با مسکو ترجیح داده اند. رویکردی که از همان آغازهای فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی، اروپای خاوری، سهل است که جمهوری های سه گانه بالتیک وابسته به مسکو، آن را پیشگام شدند. رویکردی که دامنه ی آن نه تنها بلغارها و مجارها و رومانیی ها و مولداوی ها، که بالکان نشین های اسلاو را هم در نوردید. چه بسا چنان چه فرصت مناسب دیگری به دست آید، سن پترزبورگ ی ها و مسکویها هم دوباره بدان بپیوندند. مگر نه این که آنان نیز همچون اسلواک ها، اسلوونی ها و کروات ها، اسلاو، بلکه بخشی از غرب بزرگ به شمار می روند؟! ولی به هر روی، امروز روس ها زیر رهبری پرزیدنت ولادیمیر پوتین با دادن 350000 کشته، در باتلاق اوکراین گرفتار شده اند. به گمانم پرزیدنت پوتین، در مجموع، استراتژی را به آمریکا و ناتو باخته و بقیه توان روسیه و ارتش قدرتمندش را صرف تاکتیک ها می کند. نتیجه رويارويی با رقیبی که استراتژی را از پیش برده چه می تواند باشد؟! برای من که نتیجه پایانی تداوم جنگ روسیه در اوکراین روشن است. شما را نمی دانم.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
از غزه و فلسطین چه خبر؟
دیوید گراسمن نویسنده ۷۰ ساله آمریکایی-اسراییلی که تا کنون کتاب هایش به ۴۶ زبان زنده دنیا ترجمه شده و برنده بیش از ۱۴ جایزه بزرگ بین المللی در زمینه ادبیات است، دیروز در نیویورک تایمز جهان را به تلاش برای اجرای راه حل دو کشوری اسرائیل و فلسطین دعوت کرد. کمتر پیش می آید که گراسمن که نویسنده ادبیات کودک است چنین بر آشفته شود. سفارش گراسمن چندان هم رادیکال نیست. امروز یک شنبه بنی گنتز عضو کابینه اورژانسی جنگی اسرائیل در حالی راهی آمریکا شد که نتانیاهو بیمار و بستری است. او این سفر را بدون هماهنگی با نتانیاهو ترتیب داد(برای دیدار با هریس). در همین حال یئیر لپید نخست وزیر پیشین به تظاهرات بزرگ مردم اسرائیل پیوسته و همراه با مردم در خیابان ها راهپیمایی می کند. هواپیماهای هرکولس آمریکا پیاپی و با وجود مخالفت نتانیاهو هزاران بسته اقلام غذایی با چتر برای مردم غزه می ریزند. البته بایدن با این تحرکات کوچک در صدد است تا مسلمانان و اعراب ایالت میشیگان را به سوی خود جلب کند. در واقع گویا امروز اسرائیل مانعی است که واشنگتن برای نجات مردم غزه در آستانه رمضان باید از آن عبور کند. این روزها شکاف بر سر استراتژی نتانیاهو در استمرار جنگ غزه رو به اوجگیری است. تیم خاورمیانه ای بایدن این روزها برای دستیابی به چارچوبی در جهت برقراری آتش بس آرام و قرار ندارد. ولی تلاش های آمریکایی ها در برابر تمرکز بی وقفه سعودی و قطری ها و در کل دولت های میانه رو عرب، ناچیز است. اعراب میانه رو و ثروتمند در صددند تا از درماندگی ارتش اسرائیل در غزه تا پیش از انتخابات نوامبر و احتمال ریاست ترامپ، کار رسمیت یافتن دولت فلسطینی را به پایان برسانند.
چنان چه هدف استراتژيک ۱۰ دولت عرب خاورمیانه ای و شمال افریقا شامل اعضای شورای همکاری، مصر، اردن، سودان و مراکش به نتیجه رسیده و سنگ بنای رسمی دولت مستقل فلسطینی گذاشته شود، آن گاه به اغلب احتمال محور مقاومت در میان مدت و بلکه کوتاه مدت، برای همیشه در حاشیه خواهد ماند. به گمانم زان پس حزب الله، حوثی ها و گروه های عراقی زمین‌گیر خواهند شد. این پایانی شگفت برای آرمان کمتر محتمل نابودی اسرائیل(اشغالگر کنونی) خواهد بود.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
چرا پاکستان فقیر مانده است؟
همین دو سال پیش بود که هند پس از پشت سرنهادن استعمارگر پیشین خود پادشاهی متحده بریتانیا به چهارمین قدرت اقتصادی جهان رسید. به اغلب احتمال، تنها و بیشینه طی دو دهه دیگر، ژاپن و آلمان نیز گوی سبقت را از ژاپن و آلمان خواهد ربود. این در حالی است که جمهوری اسلامی پاکستان امروز از دیدگاه تولید ناخالص داخلی، در رتبه ۴۲ جهانی قرار گرفته است. به راستی چرا این ملت یکپارچه و همفرهنگ پیشین از دیدگاه سطح توسعه چنین فاصله گرفته اند؟! لطفا بر هر یک از تیترهای زیر تامل شود:
۱- اشتباه استراتژیک و بلکه تاریخی رهبرانی مانند محمد علی جناح و... در جدا شدن از هند. و لاجرم غرق شدن اسلام آباد در نظامی‌گری و گرفتار شدن مردم توسط ارتش. ورود به ۵ جنگ ویرانگر و هزینه ی خرد کننده سالیانه دفاعی؛
۲- گرفتار شدن در استراتژی سیاست خارجی چینگرایی به جای تمرکز بر حل وفصل منطقی مسائلش با هند و پایان دادن برد- برد مشکل کشمیر؛
۳-باقی ماندن اختلافات مرزی با افغانستان بر سر خط دیوراند؛
۴- پاکستان از هنگام تشکیل تنها بر یک علت وجودی استوار شده است: اسلام. همین عنصر بود که جدایی اش را از مادر هند موجب شد. ولی اقتضائات جدید، مانند دموکراسی، قومیت ها و اسلام غیر سنی به موازات تعدد احزاب مخالف، سدی در برابر استمرار امنیت دائمی ایجاد کرده اند. بدون هیمنه ارتش، این کشور یک ماهه چند پاره خواهد شد.
#یدالله_کریمی_پور
@karimiipour_k
مجلس
استبداد شاهان قجر که خود را سایه خدا بر زمین می پنداشتند، به حدی دهشتناک بود که مشروط چی های اولیه، حتی جرات نام بردن آشکار و بی محابا از هدف مشروطه خواهی، یعنی برپایی مجلس را نداشتند. چنان چه در گفتگو با مظفرالدین شاه به جای مجلس، از عدالتخانه یاد کرده و نام می بردند. قجر با شیوه سرکوب سرخ در برابر این هدف، یعنی تشکیل مجلس ایستاد. اما بالاخره با ایستادگی و اتحاد مشروطه چیان، مظفرالدین شاه که خود را آشکارا ضل الله می نامید، با تشکیل مجلس موافقت کرد. ولی پس از مرگش، فرزندش محمدعلیشاه با یاری جستن از رفقای روس و برخی علمای تابع دربار، واپسگرایان و اوباش و به توپ بستن نخستین مجلس توسط روس ها، دوره پر شقاوت استبداد صغیر آغازید. ولی این دوره نکبت بار نیز با همت ایرانیان و شکست دادن روس ها، سرداران قجر و سپس تبعید شاه نزد اربابش روسیه،دوباره با رنج و درد و شقاوت و سرکوب و کشتار، بالاخره با پیروزی مشروطه چی ها پایان یافت. ولی این بار دیگر شاهان قجر و سپس پهلوی و اعیان و اشراف و مستبدین، تاکتیک خود را در برابر مخالفت با مجلس به کلی عوض کردند.
پس از شکست استبداد صغیر و تبعید محمد علی شاه، رهبران حکومت ها نه تنها در دوره کوتاه سلطنت قجر، سهل است که در عصر پهلوی و پسا پهلوی، نه تنها باتداوم و استمرار تشکیل مجلس مخالفت نکردند، بلکه به ترغیب و تشویق مردم برای شرکت در انتخابات و رای دادن به نامزدها پرداختند. ولی این بار افسار کار مجلس را با ترفندی جدید دراختیار گرفتند: آنان به جای دادن آزادی کامل انتخاب به مردم، شیوه دستچین کردن نامزدان را در پیش گرفتند. بدین ترتیب که نامزدان دلخواه خود را از پیش گزینش کرده و پس از عبور دادنشان از غربال های متعدد، آنان را با ترفندهای گوناگون در معرض دید و نظر مردم برای انتخاب شدن قرار می دادند. زین پس نتیجه انتخابات در بیشتر دوره های مجلس از پیش معلوم بود: مجالسی با اکثریت واپسگرایان(مرتجعین)، خوانین و اشراف زادگان، روسوفیل ها، آنگلوفیل ها و آلمانوفیل ها، در کنار اقلیتی کوچک از فرهیختگان ایراندوست، دارای ایده ها و طرح و برنامه هایی برای ترقی و پیشرفت.
کوتاه آنکه گرچه مجلس شورای ملی تکوین یافت، ولی زان پس، با به سر عقل آمدن ارتجاعیون، دوران استبداد کبیر آغاز شد. دورانی که نه تنها مجلس که مجالس و حتی شوراهای جورواجور، متشکل از اعضای غربال شده، گزینشی و نمایشی شکل گرفتند. زین پس استبداد کبیر برای تداوم موجودیت خود در جهان رو به دموکراسی، نیازمند نمایش برگزاری انتخابات، انتخابات و انتخابات بود. هم چنین نیازمند مجالس و شوراهای نمایشی در نقطه به نقطه و شهر به شهر و ده به ده و کوچه به کوچه بود. بنابراین انتخابات مجلس تنها در چند دوره استثنایی، فرصت تنفس و بالندگی به ملت داد. ولی در نهایت با تبدیل استبداد صغیر به استبداد کبیر، شاهان و مدیران و رهبران در واقع همچنان ظل الله های جدید باقی ماندند، یعنی شاهان مستبد دیگری که مانع تابش نور خدا بر ملت بودند. آنان در واقع سایه خدا برای ملت شدند.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
جغرافیای ازدواج فامیلی و معلولیت
از چندین دهه پیش مهندسی ژنتیک بدین نتیجه دست یافته که در ازدواج های فامیلی(پسر عمو- دختر عمو، پسرخاله-دختر خاله، پسردایی، دختر عمه، دختر دایی، پسر عمه) احتمال انواع اختلال ژنتیکی در فرزندان چنین وصلت هایی بالا است. از جمله در این نوع ازدواج، زادن فرزندان با معلولیت جسمی، مغزی و هم چنین فرزندانی با بهره هوشی پایین و حتی نقص در حرکت، سفیدی مو، کم بینایی، کوری و هزاران پدیده ناقص کننده دیگر، فراوان است. به همین دلیل ازدواج های فامیلی در بیشتر ایالت های آمریکا ممنوع و بلکه جرم بوده و غیر قانونی است. افزون بر این در جمهوری خلق چین، تایوان، فیلیپین، هنگ کنگ، ماکائو، کره جنوبی و کره شمالی، بلغارستان، رومانی و... این گونه ازدواج ها ممنوع شده است.
شگفت آن که بیشترین فشردگی جغرافیایی این گونه ازدواج ها در هسته جهان اسلام(خاورمیانه و شمال افریقا) است؛ و شگفت آن که بین نقشه های فشردگی ازدواج فامیلی و نقشه های پایین بودن IQ (بهره هوشی)، گونه هایی همپوشی به چشم می خورد. لطفا بر نقشه تمرکز شود.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
مشکل کجاست؟
کمترین گمانی نیست که آیت‌الله دکتر رئیسی در این گفتگو به عنوان نامزد ریاست جمهوری به سخنانی که بر زبان می آورد، باورمند بوده و صادق است. ولی وی نتوانسته وعده هایش را محقق سازد و به اغلب احتمال با فرض پایداری سیستم حکومت و دولت، در آینده نیز نخواهد توانست. ولی چرا؟!
۱- چون هم او و هم بیشتر اسلافش از دانش و بینش مدیریت و تخصص کشورداری کم بهره بوده اند. به ویژه حکمرانی بر ملتی ۹۰ میلیونی؛
۲- چون استراتژی انزواخواه سیاست خارجی دستش را همانند پیشینیانش بسته است؛
۳- چون ساختار اجرایی حکومت- دولت، همپوش با نیازهای سده بیست و یکمی نبوده و به روشنی روان و ساده نبوده و برعکس ناکارآمد و گیج کننده مانده است؛
۴- چون شکافی ژرف در معادله درآمد- هزینه ملی هست و سال به سال بیشتر می شود.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
چرا شوروی فروپاشید؟
اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی که متعاقب انقلاب ۱۹۱۷ بلشویکی در ۳۰ دسامبر ۱۹۲۲ تکوین یافت و پس از ۶۹ سال در ۲۶ دسامبر ۱۹۹۱، به کلی فروپاشید، تا همین اواخر، یعنی ۳۲ سال پیش، پهناورترین و از چند منظر توانمندترین دولت- امپراتوری، تاریخ بود. همین بس که طی ۴۵ سال به موازات ایالات متحده، تشکیل دهنده سیستم دوقطبی چیره بر سیاست بین الملل بود. سیطره اش تنها بر ۲۲ میلیون کیلومتر مربعی شوروی، که امروز به ۱۵ جمهوری جدید تبدیل شده، محدود نبود و افزون بر همه کشورهای خاور اروپا، در ۲۷ نقطه جهان نفوذ نیز داشت؛ از کوبا و آنگولا و موزامبیک و کیپ ورد گرفته تا افغانستان و ویتنام و کامبوج و یمن و ....
ولی شوروی چنان فروپاشید و له شد که امروز حتی از وادار کردن کردن یک استان پیشینش، یعنی اوکراین به اطاعت از خود بر نمی آید. به گمانم یکی از دلایل ژرف درهم ریختگی آسان، بدون انقلاب و بدون جنگ شوروی را بد نیست در گزاره زیر جستجو کنیم:
در حالی که پیوند ملت های غربی با یکدیگر و نیز دیگران، هم در قالب جمعی و نیز تک تک، بر بنیاد منافع محوری استوار شده بود(و هست)، مناسبات مسکو با همه ملت های متحدش (یا به زور متحد نگاه داشته شده اش)، نفوذ محوری یا آرمان محوری و یا ایدئولوژی پایه بود. آن هم با هر بهایی؛ به عبارت بهتر، مناسبات شوروی و دیگر کشورهای سوسیالیستی مبتنی بر نفوذ سیاسی- نظامی-امنیتی بود. مثلا تفاوت مناسبات مسکو- ورشو با مناسبات واشنگتن- توکیو را بنگریم. همین پافشاری بر نفوذ پایگی و هزینه های متعددش، نخستین موجبات سقوط شوروی را مهیا ساخت. گورباچف پس از فروپاشی شوروی چنین گفت: هنگامی که دفتر سیاسی به بن بست، شکاف بزرگ، عمیق و غیر قابل پر کردن درآمدها- هزینه ها رسید، دیگر نگاهداری کشورهای خارج نزدیک(از جمله اروپای خاوری) میسر نبود؛ کمتر از دو ماه پس از آگاهی دولت های دوست و سپس ۱۵ جمهوری داخلی از ورشکستگی استراتژی همه چیز در راه نفوذ، اتحاد شوروی فروپاشید.
تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
سرلشگر باقری،کدام کشورها منافق نیستند؟!!
امروز سرلشکر باقری رئیس ستادکل نیروهای مسلح گفته است: "منافقانی هم در جهان اسلام وجود دارند که برخلاف خواست قطعی مردمشان، به ظاهر سنگ مردم فلسطین را بر سینه می‌زنند، اما در عمل حامی صهیونیستها هستند، چه آنهایی که بندرشان را در اختیار صهیونیستها گذاشته‌اند و هر روز از این بنادرشان، شناور کالا بار می‌کند و برای صهونیستها می‌برد و چه آنکه لوله نفت و نفتش را در اختیار صهیونیستها گذاشت و چه آنها که برخلاف ادعای ظاهری‌شان بندر و جاده‌شان را در اختیار صهیونیستها گذاشتند، اینها منافقانی هستند که مردم فلسطین و جهان اسلام و مردم خودشان واقعیت را کاملا مطلع هستند و اینها سرنوشتی به مراتب بدتر از صهیونیستها خواهند داشت و خون مظلوم گلوی آنها را خواهد گرفت".
امروز بیش از ۶ ساعت در پی سنجش و ارزیابی نسبی این گزاره سردار سرلشگر از راه‌های مختلف از جمله سرچ و کتابخوانی برآمدم. می دانید چه چیزی دستگیرم شد؟!! خیلی ساده بگم: بیش‌از ۲۰ کشور عضو همکاری اسلامی را یافتم که با اسرائیل(اشغالگر) دارای مناسبات بازرگانی آشکار هستند. ترکیه با ۸ میلیارد دلار تبادلات تجاری، پس از چین، آمریکا، آلمان و سوئیس، پنجمین شریک بازرگانی این دولت است.سنگاپور(عضو همکاری اسلامی)، امارات، جمهوری آذربایجان، اردن و مصر، به ترتیب با ۳/۵ میلیارد دلار، ۲/۵ میلیارد دلار، ۲ میلیارد دلار، ۵۳۶ میلیون دلار و ۳۴۶ میلیون دلار در جایگاه های بعدی قرار دارند. جناب سرلشگر به این فهرست قزاقستان، ازبکستان، نیجریه، گابن، بحرین و مراکش را هم در صف تبادل کنندگان علنی با اسرائیل بیفزایید. به اغلب احتمال آشکار و پنهان چندین کشور عضو همکاری اسلامی با تل آویو دارای انواع مناسبات تجاری هستند. ولی چرا جای دور برویم، نخستین شریک بلامنازع اسراییل، دولت برادر جمهوری خلق چین است. با بیش از ۲۰ میلیارد دلار.
جناب سرلشگر چنان چه داشتن مناسبات بازرگانی با اسراییل ملاک نفاق باشد، بس سخت و طاقت فرسا است که دولتی غیر منافق در تبادلات اقتصادی شناسایی شود. راستی از کجا پی برده آید که سرنوشت این همه ملت ها بدتر از صهیونیستها خواهد شد؟!
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
نفوذ اسرائیل در ایران را دستکم نگیرید
پریروز نیویورک تایمز از قول یک مقام غربی نوشت: اسرائیل پشت انفجار در بزرگترین خطوط لوله گاز ایران بوده است. از نگاه این مقام این حمله "نمادین" بوده و در وایع اعتراضی هشداری است به تهران، در مورد ابعاد آسیبی "که ممکن است" توسط تل آویو ایجاد شود. تا جایی که به رویکرد و شیوه های تاکتیکی بر می گردد، مساله جمهوری اسلامی با اسرائیل به عنوان دولتی که با ایران در شرایط جنگی پنهان و مستمر به سر می برد، دو تا است:
نخست وضعیت و بلکه موقعیت نه چندان مناسب پدافند غیر عامل جمهوری اسلامی در ایجاد امنیت پراکنش سازه ها، سیستم های اتوماسیون و مدیریت نظارت و کنترل است. شاید جغرافیای گل و گشاد خطوط لوله نفت- گاز، آبرسانی، خطوط ریلی و سیستم ارتباطاتی، وظیفه و پهنای امنیتی را در معرض آسیب پذیری قرار می دهد. به گمانم مسئولان و سیستم پدافند غیر عامل در مقیاس استراتژیک نتوانسته اند استراتژی مناسبی را در زمینه آسیب پذیری خطوط ریلی- لوله ای، کابلی و...عرضه کنند. طرح و برنامه های آنان نشانگر آن است که با توسل به شیوه های زهوار در رفته می خواهند با خطر اسراییل(اشغالگر) مواجه شوند؛ دوم و مهمتر آن که ابعاد نفوذ و خطر ناشی از اسرائیل را بیشینه در مقیاس تاکتیک و موردی دیده و از درک استراتژی مواجهه تقابلی، گسترده و ژرف و پر سابقه اسرائیل در ایران عاجزند.
به گمانم طرح و برنامه های اسرائیل برای خرابکاری در جمهوری‌اسلامی ایران بس ژرف تر و در صورت بالاگرفتن مناقشات منازعه بین دو دولت، فراگیرتر است. شورای امنیت ملی را به بررسی، بازبینی و بازنگری همه جانبه و بی تعارف این مهم فرا می خوانم.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
پیامدهای سقوط آودیوکا و مرگ(قتل) ناوالنی
شگفت آن است که مرگ(احتمالا کشتن) ناوالنی در زندان قطب شمال روسیه و اعلام واپس نشینی ارتش اوکراین از آودیوکا همزمان بود. این دو رخداد جهان غرب را هم شوکه کرد و هم یکپارچه تر نمود. بگذارید پیامدهای سترگ این دو رخداد را تنها طی ۲۴ ساعت گذشته مرور کنیم:
۱-بایدن(دیروز): تا زمانی که من رئیس‌جمهور هستم، آمریکا به تعهد مقدس خود به متحدان ناتو پایبند خواهد ماند، همان‌طور که آنها بارها به تعهدشان در برابر(ما) پایبند مانده‌اند. پوتین و کل دنیا باید بدانند: اگر هر دشمنی به ما حمله کند، متحدان ما در ناتو پشت ما خواهند بود؛ و اگر پوتین بخواهد به یک کشور ناتو حمله کند، ایالات متحده از وجب به وجب خاک ناتو دفاع خواهد کرد؛
۲- زلنسکی رئیس جمهور اوکراین و اولاف شولتس صدراعظم آلمان امروز در برلین توافقنامه ی امنیتی ده ساله امضا کردند. بر پایه این توافقنامه، آلمان به اوکراین کمک نظامی ارائه می کند و از تمامی روش های ممکن برای استفاده از دارایی های روسیه به نفع اوکراین بهره می گیرد؛
۳- امروز شنبه ۲۸ بهمن (۱۷ فوریه) زلنسکی برای امضای توافقنامه ی مشابه ای با امانوئل مکرون به پاریس می رود؛
۴- با مرگ آلکسی ناوالنی(شاید قتل) در زندان قطب شمال روسیه، اینک ترامپ پوتینگرا و همفکران حزبیش در حالت آچمز قرار گرفته اند. جامعه به شدت ضد روسیه و دشمن پوتین آمریکایی، خواهان تحت فشار قرار دادن مسکو هستند. در این حال مایک جانسن رئیس هاوس که تحت فشار ترامپ راه را بر تصویب کمک های مالی- نطامی به اوکراین که مصوب سنا است، بسته است، زیر فشار دمکرات ها و بلکه هم حزبی های خود، ناگزیر خواهد بود در واکنش به این دو رخداد، با تغییر استراتژی در مسیر کمک به اوکراین کارشکنی را کاهش دهد. هرچند این موضع، ریسک سرنگونی جانسن از ریاست را تحت فشار ترامپی ها در پی خواهد داشت؛
۵- جالب است که با شناختی که نتانیاهو و لیکود از درصد بالای دشمنی آمریکایی ها از پوتین و روسیه دارند، به رغم همه تهدیدها، بیانیه‌ها و اظهارات آشکار، به اغلب احتمال عملیات ارتش اسرائیل در رفح به تعویق خواهد افتاد. زیرا چنین عملیاتی می تواند بار دیگر میدان اوکراین را به سایه ببرد. گزارش انتقادی نشریه پر تیراژ دیلی میل از خوشگذرانی از پسر نتانیاهو در فلوریدای امریکا، آن هم تحت محافظت شین بت، می تواند تهدیدی کوچک در جهت فشار بر نتانیاهو تلقی شود.
به هر روی انتطار می رود، زین پس بر خلاف دیدگاه های ترامپ، تمرکز ناتو، به ويژه ایالات متحده بر روسیه بیش از پیش باشد.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
کار موساد است
موساد در درمانگاه قم، موساد در مترو، موساد در بازار ارز، موساد در بازار طلا، موساد در...؛ چنین توجیه یا تفسیری حتی بر فرض درست بودن، ماهیتا چند پرسش بنیادین در پی دارد:
۱- نخست آن که چرا کوچکترین سناریوهای منتسب به این سازمان در جمهوری اسلامی، در مقیاس ملی وایرال شده و گاه حتی به حرکت های اجتماعی علیه حکومت-دولت تبدیل می شود؟ چرا موساد قادر به چنین حد از تاثیرگذاری در ملت های دیگر نیست؟!
۲- چرا سازمان اطلاعاتی کشوری بیگانه در ایران باید از چنین قدرت گسترده و بلکه فراگیری برخوردار باشد؟ پس این همه نهادهای رنگارنگ اطلاعاتی چه مسئولیتی دارند؟!
۳- چنان چه پشت هر مساله، مشکل و بحران ملی مانند روند رو به نابودی کامل محیط زیست، تورم و گرانی خرد کننده، میزان سرمایه‌گذاری متمایل به صفر، تحریم های گوناگون، همبستگی اجتماعی رو به افول، قرار نداشتن ایران در زنجیره جهانی ارزش(کالا- خدمات- فناوری)، موساد یا سیا ایستاده و در حال خط دادن است، پس کار جمهوری اسلامی و نهادهای گوناگونش در امر کشورداری کجا نمود عینی پیدا می کند؟ جلوه های جمهوری اسلامی را در کجا باید دید؟!
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
خونه آغا
خانه پدری و کودکی من هنوز هم سرپاست، ولی شوربختانه دهه ها پیش مرحوم پدرم کل رمضون، ورشکسته شد و اونو فروخت تا طلبکاراش دست از سرمون بردارند. از اون خونه تا بیت روحانی بزرگ محلمون فقط سه خونه فاصله انداخته بود. خونه ما بین محله پهلونو (پهلوانان) و گودبقال بهبهان بود. درست سر بن بست بیخشتکیا. البته دور و بر خونمون، یا بیشینه ۱۰۰-۱۵۰ متری خونه ما، شش- هفت روحانی و روضه خون دیگه هم خونه داشتند. مرحوم آشیخ عبدالکریم شریعتی(پدر سه شهید) پیشنماز مسجد صاحب الزمان کوی باغبونی ها، مرحومان برادران شیخ حسین و شیخ جواد آموزگاران که بهترین روضه ها رو می خوندند و خونه محقر هردو این برادران تو بی خشتکیا بود. فاصله خونه این دو تا روحانی با خونه سردار سرلشگر شهید اسماعیل (جمشید)دقایقی، فقط ۲۰ متر بود. سرتون رو بیش از این درد نیارم. هر وقت کسی تو خونمون تب می کرد و مریض می شد و دوا و دکتر (که البته خیلی هم کم بود)، افاقه نمی کرد، مادربزرگم ننه مکیه(سکینه کوکیان) که ۱۰۲ سالگی رو هم پاس کرد، یه نعلبکی چینی گل سرخی رو پر نبات می کرد و می داد دستم و می گفت برو خونه آغا بگو یه قاشق آش(پلو) بریزه توش. اون پلو رو به بیمار می دادند که شفا پیدا کنه. بعضی وقتا که می رفتم دم خونه آغا، می دیدم چند تا از دوستام، از جمله جمشید(شهید دقایقی) هم نعلبکی به دست پشت در منتظرن. البته یادم هست که دو سه بار هم مادرم دستم رو گرفت و برد خونه آغا برای این که تبم بریزه یا تراخم چشام خوب بشه. یه روز یادم هست که سفت دسم رو گرفت و با کاسه ترشی بادمجون که ننه مکیه درست می کرد و می فروخت برد خونه آغا و گفت یه دعایی بکنه که "شو تو جا مسی نکه"(شب تو رختخواب نشاشه). آخه من شب ادراری داشتم و صبح که از خواب بلند می شدم تمام لحاف خیس بود.
خونه نیاکانی آقای صدر(و فرزند روحانیش)، روحانی بزرگ مسجد بردی، خیلی خیلی ساده بود. یه حیاط کوچولو داشت که وسطش یه نخل قد کشیده بود و از پشت بام هم بلندتر شده بود. یه حوض فسقلی هم برای تجدید وضو کنار باغچه درست کرده بودند. خونه ای گچ و سنگی با یه اتاق کوچک جلو و یه چاردیواری کمی بزرگتر پشت اون(بیرونی- اندرونی) و بدون حمام. این روحانی و خانم مومنه اش برای محلات پهلونو، مسجد بردی، گودبقال و... از چنان قداستی برخوردار بودند که نفس او و خانواده اش برای مردم بیمارستان و دکتر و دوا و درمان پنداشته می شد. البته این تنها حاج آقا صدر و خانواده اش نبودند که مقدس پنداشته می شدند، بلکه سایر روحانیون، اعم از شیخ و آخوند و روضه خوان و قرآن خوان، مورد تکریم بهبهانی ها بودند. فضای شهرهای دیگر را لمس و وجدان نکرده ام، ولی در اون سال ها به هر شهر و آبادی می رفتم، مشابه همین قداست رو حس می کردم. کوتاه آن که وقتی وجهه و آبرو و سنگینی وزن اجتماعی و مردمی اون سال های روحانیون رو با امروز مقایسه می کنم، دود از کله ام بر می خیزد. این طبقه را چه شده است؟! چرا نگاه و دیدگاه مردم نسبت به آنان دچار چنین تغییر شگفتی شده است؟! چرا کار به جایی رسیده که بین مردم و این قشر بی اعتمادی، سهل است که گاه نفرت شکل گرفته است؟!!
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
چرا ناتو رو به گسترش است
ناتو از هنگام شکل‌گیری در ۱۹۴۹، تا کنون، ۱۰ بار گسترش یافته است. پس از فروپاشی اتحاد شوروی ۱۶ کشور به آن پیوسته اند. حتی صلحجوترین کشورها مانند فنلاند و سوئد نیز، پس از ۷۰ سال بی‌طرفی زبانزد ناگزیر شدند به این توانمندترین سازمان دفاعی بپیوندند. تنها چهار کشور عضو اتحادیه اروپایی، یعنی ایرلند، قبرس، اتریش و مالت، به دلایل ژئوپولیتیک هنوز به ناتو نپیوسته اند. ولی چرا همه ملت های پیرامونی روسیه مانند گرجستان، مولداوی، اوکراین و جمهوری آذربایجان نیز بس دلبسته پیوستن به این نهاد نظامی اند؟!! آیا نقشه بالا پاسخ این پرسش را در بر ندارد؟! به اغلب احتمال چنان چه دیگر ملت-دولت های پیرامونی روسیه، مانند ۵ کشور آسیای مرکزی و سه کشور قفقاز، اختیار تام داشتند، بی درنگ درخواست عضویت در این پیمان را می دادند. مگر پنج دهه پیش ایران به گونه ای عضو این سازمان نبود؟!(به واسطه عضویت در سنتو). روسیه از ۲۵۰ سال گذشته تهاجمگاه نظامی- جغرافیایی تاریخ بوده و مانده است.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
برای ترامپ بازگشتی در کار نیست
بیشتر نظرسنجی ها حاکی از به قدرت رسیدن ترامپ در انتخابات نوامبر امسال است. ولی این بار نیز مانند پیش بینی ۵ اسفند ۱۳۹۷(۲۴ اسفند ۲۰۱۹) همین کانال، مبنی بر کنار رفتن ترامپ از ریاست و نیز یادداشت های متعدد ۲۰۲۰، باورمندم که به اغلب احتمال بر پایه دلایل زیر، ایالات متحده نمی تواند برای ۴ سال دیگر رویکردهای ترامپ را تحمل کند. او در نوامبر ۲۰۲۴، حتی با فرض کنار کشیدن بایدن، به ریاست جمهوری دست نخواهد یافت؛ چرا:
۱- به قدرت رسیدن ترامپ به منزله تکوین شکاف بین اروپا-آمریکای شمالی در جنبه های مختلف است؛
۲- در چنین صورتی بی گمان اروپا در برابر روسیه در میدان اوکراین تنها خواهد ماند؛
۳- بحران های خاورمیانه همچنان استمرار یافته و بلکه شعله ورتر خواهد شد. استراتژی صلح ابراهیم رو به فراموشی خواهد رفت و بین هسته جهان اسلام(منا= خاورمیانه و شمال افریقا) و غرب نقار و شکاف به اوج خواهد رسید؛
۴- با وجود تمرکز و خزیدن جمهوری خواهان به مسائل داخلی، فرصت های مناسبی برای بلندپروازی چین در جهت پر کردن خلا جهانی فراهم خواهد آمد. در مجموع آمریکا دچار افول محرز خواهد گردید.
کوتاه آن که دموکرات ها با یا بی بایدن، تا ۲۰۲۸ باز هم کاخ سفید را تحت کنترل خواهند داشت. در یک کلام: بعید است آمریکایی ها با به قدرت رساندن ترامپ، این همه نادانی هزینه کنند.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
ناپایداری در دل جبهه پایداری
پاول یوزف گوبلز، وزیر اطلاع رسانی رایش سوم، رژیم نازیسم هيتلری را یکپارچه ترین دولت تاریخ آلمان می پنداشت و عمرش را همچون پیشوا(فوهرر) 1000 ساله می شمرد. مائوتسه تونگ هم در همه درازای رهبریش پس از تکوین جمهوری خلق، از یکدستی دولتش مشعوف بود. پل پوت در خمر(کامبوج)، انور خوجه در آلبانی، علی عبدالله صالح در یمن، برژنف در اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی نیز حکومتشان را در همین قیافه می دیدند. ولی واژه‌هایی مانند یکپارچگی و یکدستی دولت و حکومت نه تنها بی معنی است که بیهوده وبلکه ناپسند و مهمتر از آن ناممکن بوده است. غایت کارآمدی دولت- حکومت در نایکپارچگی و نایکدستی نسبی آن است و همان بوده که موتور محرکه پیشرفت و بالندگی را ساخته است. اصلا فرض می کنیم این جمله و گزاره قبل این یادداشت نادرست باشد. راستش این است که من از حضرت گئورگ ویلهلم فردریش هگل، خاتم الفلاسفه، این گزاره ی کبیر را آموخته ام که: پایداری پدیدارها بی معنی است، زیرا پایداری هماره در شکم خود ناپایداری را می زاید. بنابراین نه تنها نباید به پایداری دولت- حکومت دلخوش بود و تحت تاثیر یکپارچه نمایی نهادها قرار گرفت، که چنین صبغه ای زیبنده و کارساز هم نیست. حضرت هگل راست گفته که درون تز، آنتی تز نهفته است و سنتز زاده از رویارویی این دو نیز، خود تزی است، آمیخته با آنتی تز. بنابراین وعده پایدار ماندن جبهه پایداری، توهمی بس گذرا بیش نبوده است.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
ایران با این ائتلاف توسعه نمی یابد
فرض می گیریم که ۴۰٪ از شهروندان به هیات حاکمه و استراتژی آن رای داده باشند؛ و از آرای باطله و دیگر انواع تخلفات رای دهنده و شمارشگران آرا می گذریم. حتی با چنین فرضی قطعا ایران نمی تواند در مسیر توسعه قرارگیرد. برپایه دیدگاه های رایج توسعه که ناظر بر شیوه توسعه جمهوری کره(کره جنوبی)، مکزیک، ترکیه، مالزی، اندونزی، بنگلادش، امارات متحده و تا حدودی عربستان سعودی است، قرار گرفتن کلیت یک ملت-دولت در مسیر توسعه بی بازگشت و داشتن رشد مستمر، در وهله نخست، تنها و تنها در گرو مهار خشونت ملی امکان پذیر است(بنگرید به نظریه خشونت و نظم اجتماعی در کتاب ارزشمند: در سایه خشونت). بر این پایه تا فضای خشونت در فضای ملی مهار نشود، امکان رشد مستمر و بی وقفه محال خواهد بود. بر فرض نزدیک به محال، حتی چنان چه بین ارکان اصلی قدرت در جمهوری اسلامی، یعنی بخش های سه گانه نظامی، سیاسی- اداری(نهادهای حکومتی و...) و بنگاه های اقتصادی(بنگاه های متاثر از رانت) هم ائتلافی واقعی شکل گیرد، آن گاه رویکرد این ۶۰٪ باقیمانده(شاید ۸۵ تا ۹۰ درصد) چگونه خواهد بود؟! درعین حال آیا چنین ائتلافی در کشوری با اقتصاد متکی به نفت و گاز و منابع طبیعی و مملو از انواع رانت و اقتصاد دولتی و با وجود دهها هزار خانواده نوکیسه رقیب یکدیگر می تواند پایدار باقی بماند؟! ایران و مقوله توسعه آن را باید جوری دیگر دید. تا زمانی که حکومت-دولت و ملت-دولت پیرامون ضرورت ترقی وطن، از نو و بر پایه مهار بنیادین خشونت، ساماندهی نشوند، پیشرفت ایران ناممکن است.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
زین پس چه می شود؟
حتی اگر آمارهای دولتی-رسمی ملاک باشد حدود 60% مردم واجد شرایط پای صندوق ها نیامده اند.هم چنین حدود 80% تهرانی ها نیز. چنان چه آرای باطله هم در نظر گرفته شود، وضعیت برای حکومت-دولت شوم تر می نماید. با این حساب حکومت بر پایه کدام بنیادها می تواند هم چنان دوام داشته باشد؟! آیا با این همه، توانایی استمرار دارد؟! آری و حتما.
به عبارت بهتر حتی چنان چه 5% هم در انتخابات شرکت می کردند، باز هم حکومت- دولت پابرجا می ماند. سهل است که کمترین تغییری در استراتژی سیاست خارجی، فرهنگی، اقتصادی و در یک کلام استراتژی ملی- حکومتی آن حاصل نمی شد. ولی چرا؟!
تا جایی که به تاریخ تحولات معاصر(مشروطه تا کنون) ایران بر می گردد، بنیاد تغییرات از جمله متاثر از سیاست بین الملل، یا به گمان ما جغرافی خوان ها، افزون بر فضای درون کشوری، بر گرفته(از جمله) از فضاهای منطقه ای و جهانی هم هست. شاهد مثال سرانجام جنبش فاخر ملی شدن نفت بود. به کجا رسید؟! مگر نه این که طی یکی- دو روز با کودتای واشنگتن- لندن، پایان یافت؟ مگر مسیر انقلاب اسلامی پس از جا افتادن دکترین فضای جیمی کارتر در ایران و ۲۶ کشور دیگر هموار نشد؟ و پیش ترها؛ مگر پشتیبانی پادشاهی متحده بریتانیا نبود که هیمه جنبش ترقی خواهانه مشروطه را روشن و بلکه شعله ور نگاه داشت؟ بدیهی است که در باره تاثیر فضاهای پیرامونی و سیاست بین الملل، بر تحولات ملت ها، انقلاب ها، جنبش ها، کودتاها و... توان یک میلیون نمونه به میان کشید. می خواهم بگویم برای عملیاتی شدن خواست مترقیانه کنونی ملت، برای انجام تغییرات و خروج از دوره واماندگی و ایستایی، تغییر شرایط فضای بین المللی و منطقه ای هم گریز ناپذیر است. نه؟!
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
مجلس دوازدهم نخواهد توانست
به اغلب احتمال، مجلس دوازدهم با هر شاکله ای و زیر مدیریت و رهبری هر هیات رئیسه ای، از توانایی ناچیزی در جهت چیرگی بر مسائل جمهوری‌اسلامی ایران برخوردار است. بدین معنی که این مجمع ۲۹۰ نفره نه درصدد ورود به شناخت مسائل اصلی ایران و تمرکز بر آنها برخواهد آمد و نه قاعدتا بر پایه برهان نخست، قادر به گذر دادن ایران از وضع موجود به وضع مطلوب خواهند بود. چون تعیین رویکردهای استراتژیک حکومت، در حوزه مسئولیت و توانایی مجلس نیست.در عین حال فضای چیره بر پارلمان و یا فضای مطلوب مدنظر حکومت و دولت از این نهاد، طراحی چارچوب های استراتژی ملی در آن نبوده و اینان نیز از چنین کیفیتی برخوردار نیستند.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
خیلی کوچولو می اندیشند
جمعه 4 اسفند خبر قرار داد بین مصر و امارات برای توسعه شهر «راس الحکمه» با سرمایه‌گذاری بالغ بر 150 میلیارد دلارمنتشر شد. هدف پروژه راس الحکمه قرار دادن این شهر در نقشه گردشگری جهانی و تبدیل آن به یکی از معتبرترین مقاصد گردشگری در مدیترانه و جهان است. هم چنین روز سه شنبه ۸ اسفند پایگاه اطلاع رسانی دولت از سفر یک هیات از افغانستان به منطقه چابهار برای سرمایه گذاری در ساخت"بزرگترین برج جنوب شرق ایران" به مبلغ ۳۵ میلیون دلار خبر داد.
چند روز پیش نیز رئیس سازمان سرمایه گذاری و کمک های اقتصادی و فنی گفت، طی دو سال اخیر حدود ۱۰ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری خارجی در جمهوری‌اسلامی به ترتیب توسط روسیه، چین، امارات متحده عربی، ایرانیان مقیم خارج، ترکیه، عراق، هند و عمان، انجام‌شده یا در حال انجام است.
کاش مدیران کلان جمهوری اسلامی لحظاتی می اندیشیدند که تا چه اندازه از کلان اندیشی و استراتژیک نگری دور هستند. می دانید کل بودجه عمومی ۱۴۰۳ مصوب مجلس شورای اسلامی، کمتر ۱۲۰ از میلیارد دلار است؟! می دانید شرکت اینتل در حال ساخت کارخانه ای با سرمایه ۲۵-۳۰ میلیارد دلار در شهرک کیرات گپ در ۴۰ کیلومتری اسرائیل(اشغالگر) فقط برای تولید ریزتراشه ها است؟! می دانید مجموع کمک نظامی آمریکا به اسرائیل بیش از ۲۷۰ میلیارد دلار بوده است؟! کل کمک های جمهوری اسلامی به محور مقاومت چقدر است؟! کسی خبر ندارد طرح و برنامه جناب ضرغامی برای ساخت دستشویی در جهت رونق گرفتن گردشگری، بالاخره به کجا انجامید؟
واقعیت آن است که مدیران جمهوری‌اسلامی به ایران، چشم انداز های پیشرفتش، نیازهایش برای توسعه، کوچولو، خیلی خیلی کوچولو می اندیشند.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
جغرافیای فساد آسیا
نقشه بالا نشانگر میزان فساد طی ۲۰۲۳، در قاره آسیا از منظر از منظر سازمان بین المللی شفاف سازی(مستقر در ۱۸۰ کشور) و دانشگاه پاساو آلمان است. شرایط دسترسی شهروندان به خدمات عمومی، ساختار حقوقی-قضایی کشورها و موقعیت بخش خصوصی، سه محور این رتبه بندی ها هستند. از دیدگاه مدیر اجرایی این سازمان: این تنها دولت نیست که مسئول کاهش فساد است؛ مجلس، کارفرمایان، رسانه ها و حتی همه شهروندان در این کاهش نقش دارند. ولی به هر روی، نمره فساد، می تواند آینه تمام نمای یک دولت و حکومت در جهان باشد. نمره ملت ها ۱۰۰ تا صفر است. از پاکترین تا فاسدترین. هر چه تیره و قرمزتر فاسدتر. خوب به کشورهای محور مقاومت بنگرید(ایران، یمن، سوریه،عراق، لبنان). چرا غرق در فسادند؟! کشورهای ژاپن، جمهوری کره، تایوان، بوتان، امارات. قطر، عربستان سعودی و اسراییل(اشغالگر)، کویت، عمان، بحرین چه نمراتی دارند؟!
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
جغرافیای نظام های پادشاهی
از سده ی ۱۸ بدین سو، به هر روی افکار عمومی جهانی گرایش جمهوری خواهانه داشته و از ساختار پادشاهی دورتر شده است. به گونه ای که می توان این نظام ها (شاهی) را بخت برگشته خواند. چکیده دلایل رادیکال ها اعم از جمهوری خواهان، سوسیالیست ها، کمونیست ها و مارکسیست ها در نقد سیستم پادشاهی، بر سه بنیاد زیر استوار بوده است:
۱- نخست موروثی بودن آن بود. چه معنی دارد که پس از رفتن شاه، فرزندش به گونه ای خودکار و بی هرگونه توافق ملت و مردم و بدون سنجش شایستگی آنان، به عنوان رئیس کشور برگزیده شود؟ گزینش ژنتیکی بر پایه کدام منطق بخردانه است؟! چرا دیگر شهروندان از چنین حق و جایگاهی برخوردار نباشند؟!
۲- دوم آن که بسیار گفته شده بر پایه تجربیات تاریخی، بیشتر خودکامگی ها، استبدادها و دیکتاتوری ها از ناحیه سیستم شاهی بوده است؛
۳- و سوم آن که چنین گونه حکومت هایی واپسگرا، متحجر و اغلب ضد توسعه پنداشته شده اند.
دلایل سه گانه نامبرده از دیدگاه نظری(سوبژکتیو) به حد کافی استوارند که پاسخ هایی فلسفی را می طلبند؛ ولی از نگاه جغرافیایی که در سرشت اش، بس مطیع عینی نگری و عینیت پژوهی(ابژکتیو) است، شاید نتیجه کمی متفاوت در آید.
توضیح این که هنوز در دهه سوم سده بیست و یکم، ۴۳ دولت با رژیم های پادشاهی(انواع گوناگون) در نقشه جغرافیای سیاسی به چشم می خورند. از این میان، ۲۶ کشور دارای حاکمیت بلامنازع (استقلال) هستند. شاید بررسی ویژگی های آنان بین ۱۹۳ عضو ملل متحد تا حدودی نشانگر و مؤید تیپ آنان باشد:
۱- نخست آن که از دیدگاه ساختار سیاسی و به اعتبار سه شاخص نظام حکومتی موثر، مردم‌سالاری- مشارکت سیاسی و بالاخره درجه حاکمیت قانون، که معیارهای لگاتوم برای توسعه سیاسی دولت شناخته می شوند، بین ۱۷ کشور طراز بالای جهانی، ۹ کشور پادشاهی ژاپن، بلژیک، استراليا، بریتانیا، کانادا، دانمارک، هلند، سوئد و نروژ، قرار دارند. ضمن این که لوکزامبورگ، نیوزلند و اسپانیا نیز در رده های بسیار بالای این جدول جای دارند. در عین حال موقعیت آندورا، بوتان، مالزی، تایلند و... نیز مناسب تشخیص داده شده است؛
۲- دوم این که ازمنظر سطوح توسعه اقتصادی و یا رتبه توسعه انسانی، افزون بر ۱۲ دولت اروپایی(بریتانیا، دانمارک، هلند، نروژ، بلژیک، اسپانیا،لوکزامبورگ،سوئد و...) و دولت هایی همچون استرالیا، نیوزلند، کانادا، کشورهای حوزه جنوبی خلیج فارس، چندین کشور دیگر پادشاهی، در رده پیشرفته ها و توسعه یافته ها از منظر انسانی قرار دارند؛
۳- سوم آن که اوضاع و احوال برخی نظام های حکومتی به اعتبار مردم‌سالاری، میزان مشارکت واقعی سیاسی، حاکمیت قانون و حکومت موثر، در باره کشورهایی که از پادشاهی به سوی جمهوری یا اشکال دیگر تغییر یافته اند، چندان تفاوتی نداشته است؛ سهل است که شومتر هم شده اند. از جمله بنگرید به افغانستان، یمن، لائوس و...
به نظر می رسد استمرار و تداوم استبداد، بلکه بس شومتر از آن ها، در کشوری مانند افغانستان، چیزی به مراتب ریشه دار تر و فراختر از وراثت سیاسی و نظام پادشاهی باشد. نه؟!!
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
به قله ها نزدیک شده ایم
بسیاری از تهرانی ها بارها این بیلبورد را دیده اند. قضیه از این قرار است که روز ۲۶ امرداد ۱۴۰۲، رهبر انقلاب طی ۲۴ امین مجمع عالی فرماندهان سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، ضمن اشاره به عبور کشور از گردنه‌ها و مسیرهای سخت در حرکت به سمت قله‌ها، فرموده اند: ما از بخش زیادی از مسیر با وجود شیب تند عبور کرده و به قله‌ها نزدیک شده‌ایم بنابراین امروز روز خسته شدن و ناامیدی نیست بلکه روز شوق و امید وحرکت است و مسئولان کشور باید با این روحیه حرکت کنند.
فرض می گیرم این گزاره درست بوده و ایران و ایرانیان مسیر پیشرفت را پیموده و به نزدیکی قله های پیشرفت رسیده اند. چنان که رئیس قوه مجریه آیت الله رئیسی روز ۲۸ دی با اشاره به فرمایشات رهبر انقلاب که فرموده بودند به قله نزدیکیم، تاکید کردند: تا قله راهی نمانده است لذا خستگی و ناامیدی ممنوع است و باید با تلاش و حرکت جهادی، انسجام ملی، وحدت و یکپارچگی کارها را پیش ببریم.
با این حساب ها، یعنی تعبیر مقام رهبری و تاکید دستوری آیت‌الله دکتر رئیسی، مبنی بر ممنوع بودن نا امیدی و خستگی، بر همه، به ويژه فرماندهان نظامی، کابینه و مدیران تصمیم ساز لازم است تا قله که از دیدگاه رئیس جمهور دیگری راهی تا رسیدن به آن نمانده است، بی وقفه بکوشند. از جمله بر من به عنوان دانش آموخته جغرافیا سیاسی واجب است، برای پیمایش کنندگان این کوه و قله، به قول طلبه ها چند ان قلت و یا اگر طرح کنم. می خواهم بگویم چنان چه استراتژی درازمدت حکومت مبنی بر مثلا نابودی اسراییل(اشغالگر)، تداوم مبارزه با استکبار جهانی(آمریکا و ایادیش)، نامشروع و ناحق پنداشتن بیشتر قوانین حقوق بشری و...بازهم استمرار یابد، بهتر است هنگام طی مسیر صعود به قله، نگاهی به اگرهای زیر هم بندازیم:
۱- اگر بر فرض(فرض محال هم فرض است) غرب و ناتو با اتهام دخالت جمهوری‌اسلامی در کمک به روسیه، ایران را هم شریک جرم دانسته و به هر دلیل و بهانه ای به کشور حمله نمود، چه باید کرد؟!
۲- آیا چنان چه در این حمله فرضی، بیشتر مردم از دولت پشتیبانی نکردند، چه باید کرد؟!
۳- هم چنین چنان چه فضای تمرد بین سربازان و یا بخشی از آنان رواج یافت، چه باید کرد؟!
۴- در عین حال چنان چه جمهوری ترکیه به عنوان عضو ناتو و بحرین و قطر و عمان و... که جغرافیاهای مهم پایگاهی(دریایی و هوایی) آمریکا به شمار می روند، مستقیم و غیر مستقیم به کمک استکبار به جنگ ورود کردند چه باید کرد؟!
۵- حتی چنان چه جنگی هم در نگیرد، ولی با تغییر رئیس جمهوری آمریکا، ایران تحت محاصره دقیق تر دریایی قرار گیرد، با توجه به واردات ۸۵٪ ایران از دریا، چه باید کرد؟!
۶- حتی در غیر همه این سناریوها، چین و روسیه به عنوان دوستان جمهوری اسلامی در باره ادعاهای بی پایه امارات همچنان و مستمر دفاع کردند، چه باید کرد؟!
۷- چنان چه طالب ها همچنان از دادن حقابه هیرمند و هریرود به ایران امتناع ورزیدند، چه باید کرد؟!
۸- چنان چه ترکیه، باکو و اسرائیل(اشغالگر) بر انجام کریدور زنگزور پافشاری کرده و در صدد اجرایش برآمدند، چه باید کرد؟!
۹- چنان چه باز هم استکبار بر تداوم تحریم ها و بلکه گسترده تر کردن و فراگیر سازی آن اصرار ورزید، چه باید کرد؟!
۱۰- چنان چه ۴ کشور دیگر پیرامونی خزر، با اجماع بین خود، حق تاریخی ایران در دریای خزر را نادیده یا کم دیده انگاشتند، چه باید کرد؟!
۱۱- چنان چه توطئه ها و تهدیدهای تکفیرهایی مانند داعش با باز کردن حلقه دور گردنشان گسترده تر و فراگیرتر شد چه باید کرد؟!
۱۲- اگر دولتی مستقل، هر چند عاریه و کم بنیه با موافقت فلسطینی ها شکل گرفت، چه باید کرد؟ آن گاه تعریف رویکرد و کارائی محور مقاومت چگونه خواهد بود؟!
۱۳- در مقیاسی بزرگتر، چنان چه همه یا قریب به اتفاق ۱۶ ملت-دولت خاورمیانه به پایان بخشیدن به جنگ ها و برقراری صلحی همه جانبه و پایدار گرایش پیدا کردند، تکلیف چیست؟! چه سناریویی را باید در پیش گرفت؟!
۱۴- چنان چه بر عکس نه تنها ۶ دولت جنوبی خلیج فارس، مصر و اردن، بلکه از مراکش تا اندونزی به طرح صلح ابراهیم پیوسته و همراه عربستان موجودیت اسرائیل(اشغالگر) را پذیرفتند، چه باید کرد؟!
۱۵- چنان که مردم یا بخش بزرگی از ملت به هر دلیل، از جمله ناخشنودی درآمدی و یا محرومیت سر به عصیان نهادند، چه؟!
به هر روی کسی که قصد صعود به قله رفیع را دارد، ناگزیر باید همه سناریوهای ممکن را در نظر گرفته و همه راه‌ها را برای استحکام استراتژی خود ببیند. به قول سعدی علیه الرحمه: عاقل آن است که اندیشه کند پایان را.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
این چند تن را گرامی بدارید
اعضای گرانمایه شورای امنیت ملی، مدیران و سربازان گمنام اطلاعات و امنیت کشور در وزارت اطلاعات و حفاظت اطلاعات سپاه و...، جناب حجت‌الاسلام اژه ای و قصات گرانپایه، جناب دکتر آیت الله رئیسی، جناب دکتر سردار قالیباف، بس بدیهی و از آفتاب روشن تر است که چنان چه بین ملت و حکومتی ناظرانی آزاد و غیر حکومتی و غیر دولتی نباشند که اوضاع و احوال سیاست و جامعه را رصد کرده و گزارش هایی بی مزد و منت به تصمیم سازان در جهت تغییر و اصلاح استراتژی ها و رویکردها دهند، بی گمان سراسر جامعه و سیاست دچار گند و ادبار ونکبت فزاینده و بی انقطاع خواهد شد. به گمانم به نوشته ها و گفته های اینان بنگرید و از نیت آنان و حتی بیوگرافیشان بپرهیزید. ببینید چه می گویند؟ چگونه جامعه و دولت و قدرت را رصد می کنند؟ رویکردشان تا کجا و کی وچگونه به درد حکمرانی بهتر می خورد؟ منظورم کسانی است که به رغم همه دردسرها و سختی ها و مرارت های زندگی، با نستوهی و عشق به ایمان و باورها و سرزمین‌شان هنوز مانده اند و در تب وتاب و در هراس، به جای چاپلوسی برای رونق بخشیدن به زندگی‌شان، بی هیچ مزدی می نویسند و می گویند و اغلب هم پاکانه. حال چنان چه بین آنان به اقل احتمال، مزدور و بیگانه پیوندی هم هست، دست شما دراز باد. ولی تا جایی که به من بر می گردد، بین ۱۱۷ قلمزن موثر در فضای امروز تلگرام که بیشترین دنبال کننده را دارند، کمتر به بدسگال و بد اندیش نسبت به ملت و کشور برخورد کرده ام. آخر از ناحیه امثال تاجزاده و زیدآبادی و حائری و قمیشی و روانبخش و بیگدلی و نصیری و اکبر نژاد و... که هرگز تا امروز دیداری با آنان نداشته ام، چه خطری ممکن است برای کشور و ملت باشد؟ باور کنید خوب بود به این چند تن اندک باقی مانده، بابت رصد رایگان و بی منت، مسیر حرکت دولت و جامعه و طرح علنی گزارش های این رصد، خوشامد گفت و عزیزانش شمرد. تردیدی ندارم که بیشتر اینان، برخلاف چاپلوسان و متملقین برباد دهنده منافع کشور، نگهبانان استقلال، یکپارچگی و مجد و عظمت ایرانند. لطفا پاسدار حرمت و شرافت این آخرین باقیمانده های ناظران ایران باشید.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
جمهوری اسلامی فقط به این تن نخواهد داد
آیا ممکن است جمهوری اسلامی و آمریکا دوست و متحد شوند؟!
آیا ممکن است جمهوری‌اسلامی از هدف نابودی اسراییل دست کشد؟!
آیا ممکن است جمهوری اسلامی روزی اسرائیل(اشغالگر) را به رسمیت بشناسد؟!
آیا ممکن است جمهوری اسلامی در مناسبات با ونزوئلا، کوبا، نیکاراگوئه و بولیوی(آمریکای لاتین) با غرب در یک راستا بایستد؟!
آيا ممکن است مناسبات خاورمیانه ای جمهوری‌اسلامی در راستای دولت های غربگرای منطقه قرار گیرد؟!
به اغلب احتمال پاسخ همه این پرسش ها مثبت است. چه بسا جمهوری اسلامی حتی به بیشتر قواعد حقوق بشری و اعلامیه جهانی حقوق بشر و الحاقیه های آن نیز تن دهد. آیا تصور یک جمهوری اسلامی غربگرا که مانند مصر، امارات، اردن و ترکیه، اسرائیل را هم در کنار وجود کشور فلسطین به رسمیت بشناسد، سخت و ناممکن می نماید؟! آیا تصور حکومتی که مانند مالزی، اندونزی، الجزایر، ترکیه و حتی عراق، که رویکرد داخلی خود را با اعلامیه حقوق بشر(که پیشتر هم آن را پذیرفته و تایید کرده است) تطبیق داده اند، محال خواهد بود؟!
به گمانم تصمیم سازان اصلی و نهایی جمهوری اسلامی، که شمارشان هم بس معدود است، تنها به یک خواسته تن نخواهند داد: حذف جمهوری اسلامی. طی ۴۰ سال گذشته این گزاره به گوش چه کسی نرسیده که حفظ نظام از اوجب واجبات است؛ و نیز برای حفظ نظام اسلامی هر کاری مجاز، مباح و بلکه واجب و اولی است؟! کوتاه آن که به گمانم خط قرمز نهایی برای تصمیم سازان جمهوری اسلامی همان حفظ نظام بوده که برای نگاهداشت آن هر رویکردی مجاز پنداشته می شود. بر بنیاد این گزاره دیرپای بیش از ۴۰ ساله، احتمال هر تغییری در استراتژی سیاست خارجی جمهوری اسلامی کم نیست.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
آودیوکا
این روزها ولادیمیر پوتین از خوشحالی در پوستش نمی گنجد. زوال عقل بایدن رو به اوج است، ترامپ پیشتاز در نظرسنجی ها, دکترین عقب نشینی آمریکا از اوکراین را در مناظرات انتخابات درون حزبی پیش کشیده است، ژنرال اولکساندر سیرسکی فرمانده جدید نیروهای مسلح که به جای والری زالوژنی محبوب اوکراینی ها، توسط زلنسکی، سررشته دار شده با کمبود سخت مهمات مواجه است. آمریکا گرفتار غزه و نتانیاهو است و نقار در ناتو آغاز شده است. در این میان ارتش روسیه در حال نزدیک شدن و محاصره کامل شهر بسیار کوچک آودیوکا در دونباس است. شهری با جمعیتی(امروز) کمتر از ۷ هزار تن و مساحتی حدود ۲۹ کیلومتر مربع. روس‌ها از سه طرف اوکراینی ها را تحت محاصره دارند. ارتش اوکراین به فرماندهی سیرسکی بیش از حد ممکن بر حفظ این شهر متمرکز شده و تلفات انسانی هر روز رو به ازدیاد است. بیشتر کارشناسان تصمیم مشترک زلنسکی- سیرسکی در دفاع از این شهر کوچک به هر قیمتی را در قالب دفاع تاکتیکی اشتباه می دانند. از سوی دیگر روسیه موجی از نیروهای وظیفه را یکی پس از دیگری روانه این جبهه کرده و برای اشغال این شهر هیچ کوتاهی نمی کند. البته به قول سیرسکی ارتش روسیه برای تصرف این شهر تقریبا محاصره شده، بی محابا می جنگد و کشته های خود را نیز شمارش نمی کند. به هر روی احتمال سقوط آودیوکا در چند روز آینده بس محتمل است. با این همه، اشغال این شهر برای کارشناسانی که از منظر استراتژیک به میدان اوکراین و برخورد روسیه- ناتو می نگرند، پشیزی برای ولادیمیر ارزش ندارد. چرا؟
۱- با کاهش تمرکز آمریکا در غزه که با فشار ناتو به نتانیاهو ممکن الوقوع است، دفاع از اروپای خاوری و ایضا اوکراین زنده شده و اوج خواهد گرفت؛
۲- نبرد اصلی بر سر چیرگی بر صحنه دریای سیاه است که اوکراین با شهپادهایش روسیه را به زندان خلیج کوچک آزوف کشانده است. تنها طی ۱۰ روز گذشته دو ناو روسی توسط شهپادهای اوکراینی غرق شده اند؛
۳- افزون بر آمریکا، آلمان، چک، بریتانیا و لهستان، با راه اندازی کارخانجات مهمات سازی جدید و افزایش تولید، خود را برای پشتیبانی کلان بهاره آماده می کنند. زمانی که لغزندگی و باتلاقی شدن میدان نبرد، کار پیشروی برای روس‌ها را حتی با تکیه بر امواج انسانی کند می کند.
به هر روی به گمانم سقوط آودیوکا، بستری بس بزرگ برای نزدیکتر شدن رویکردهای ۳۱ عضو ناتو علیه روسیه را پهن خواهد کرد.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
