5205
«هیچ دیدگاهی را بدونِ تأمل و تعمق نپذیرید حتی آنچه که این‌جا بیان می‌شود. »در انتشار مطالب امانتدار باشیم https://t.me/Parvanehbiprva1 لینکِ گروه
از خودت به درستی مراقبت کن
تو مرکزِ جهان خودت هستی
پس قایم به ذاتِ وجودِ خویش باقی بمان...
اگر از خودت به درستی مراقبت کنی
آنگاه می‌توانی از جهانِ هستی نیز آگاهانه و عاشقانه مراقبت کنی و در بازتابِ این هماهنگیِ درونیِ آن، خود نیز توسطِ جهان هستی مراقبت و محافظت شَوی ...
#معصومه_عابدینی🦋
@MasomehAbedini
حتی نور یک شمع کوچک
هم برای از میان برداشتن تاریکی
کافی است.
🦋
@MasomehAbedini
در لایتناهیِ حیاتِ درون ساکن شو
آن جایی که سرای حقيقي توست
موسمِ باغ سرسبز بهار
و سینه‌ات آشيانه ی امنِ پرنده های باغ است
در لایتناهی درون ساکن شو بهشتی نیز همان‌جاست، اما در جستجوی بهشت آنجا نیز ساکن نمان.
@MasomehAbedini🦋
══ ❤️ ══ ❥
♦️ ققنـوس ڪیمیاگـر
◉ GognusKimia@gar
♦️⇠ شـعــــر و شـعــــور ⇠
◉ Ashar_e Parsii
🔺🔺
تنها با فراتر رفتن از جهان می‌توان به ادراک شناختی و درک عمیق‌تری از آن نایل گردید. مرگ ممکن است انسان را از جهان جدا کند، اما تنها خرد است که می‌تواند جهان را از درون انسان بیرون ببرد. تا زمانی که انسان اسیرِ دلبستگی‌هایِ دنیوی باشد، از پیامدهایِ کارمایی آنها رنج خواهد برد. اما زمانی که این دلبستگی‌ها به یکپارچگی معنوی بدل شوند، او آزاد خواهد بود، حتی اگر از نظرِ فیزیکی همچنان در میانِ امورِ دنیوی زندگی کند.
منلی پی هال
@MasomehAbedini🦋
پرسش: چرا در این سیستم داشتن اعتقاد (faith) اشتباه است؟
پاسخ: مردم یا چیزی را کورکورانه می‌پذیرند یا نادیده و ناشناخته آن را رد می‌کنند ! اما در این راه، باید خودتان انتخاب کنید و متقاعد شوید. اگر فقط به توصیه دیگران خود را به یاد بیاورید، این اشتباه است ! باید درک کنید که چرا این کار را انجام می‌دهید و برای خودتان تمامی روش‌های آن را بیاموزید.
@MasomehAbedini🦋
باشد که در توازنی زیبا حرکت کنی،
باشد که در هم آوایی سخن برانی،
بگذارید ذهن تان در همان متانت و آرامش نخستین باشد،
بگذارید الوهیت در کوشش‌های روحانی تان تجلی یابد.
@MasomehAbedini🦋
در عشق و مهر است
که تو،
بدونِ تو،
می آیی و من،
بدونِ من.
هنگامی‌که عمیقأ دیگران را درک می‌کنید در هاله‌ای از نورِ روشنایی و در آرامشی پایدار که بر خواسته از شفقت می‌باشد همچنین در آگاهی تازه‌ای از ادراکِ آگاهانه قرار می‌گیرید.
هنگامی‌که دیگران را درک می‌کنید از مرزهای خودخواهی خودپسندانه گذر می‌کنید و بدین‌سان هرچه ژرف‌تر، بی من شدن را لمس می‌کنید .
@MasomehAbedini🦋
مادر زمین...
تمام مراقبه‌های شما،
دعوت برای اشراق است.
خودت را برای آن رویداد عظیم آماده کن...
برای آن ناشناخته آماده، منتظر و پذیرا باش
آن میهمان هرگز بدون دعوت نخواهد آمد.
#موسیقی_بیکلام
@MasomehAbedini🦋
وقتی‌که خود را از جایگاه آگاهی ببینی، حتی وقتی در حال راه رفتن هستی، هیچ "من" جداگانه‌ای وجود ندارد که قدم‌ها را بردارد. فقط آگاهی است که در بدن و ذهن تجلی پیدا می‌کند و حرکت می‌کند.
#آگاهی
#خودآگاهی
#تجلی
@MasomehAbedini🦋
هرچه بیشتر به دنبال حالِ بهتر باشید، کمتر راضی خواهید بود، زیرا به دنبالِ چیزی بودن، در درجه اول این حقیقت را تشدید می کند که آن چیز را ندارید.
هرچه بیشتر برای پولدار شدن تقلا کنید، بیشتر احساس فقر و کم ارزشی می کنید، صرفنظر از اینکه چه قدر پول در حساب خود دارید. هرچه بیشتر بخواهید جذاب‌تر و خواستنی تر جلوه کنید، بیشتر خودت را زشت می بینید، صرفنظر از اینکه ظاهرتان واقعا چگونه است. هرچه بیشتر بخواهید شاد و محبوب باشید، تنهاتر می شوید و نگران تر، صرفنظر از اینکه چه آدمهایی اطراف تان هستند. هرچه بیشتر بخواهید از لحاظ معنوی به روشنگری برسید، در مسیر رسیدن به آن خودمحورتر و سطحی تر می شوید.
#مارک_منسون
@MasomehAbedini🦋
بی ذهنی
در تقابل با ذهن نیست؛
بلکه ورای آن است.
بی ذهنی
با از میان برداشتن و سرکوب کردنِ ذهن
حاصل نمی‌شود.
بی ذهنی
هنگامی به دست می‌آید
که ماهیت ذهن به طور کامل درک شود،
و این درکِ کامل جای بیهوده
فکر کردن های پی‌درپی
را بگیرد.
@MasomehAbedini🦋
ذهنیت‌ِ ناهشیار به آنچه که در وجودش روی می‌دهد به صورتی افراطی می‌چسبد، (وابستگی_هویتگیری دایم با چیزها و فعل و انفعالات دارد) چراکه اساسا او را یارایِ حرکت نیست چه در درون و چه دنیای بیرون از وجود، اما ذهنیتی که هوشیار یا وجودی که بسط یافته است به چسبندگیِ خود بر آنچه که موجود و متجلی است آگاهی و اشراف کامل دارد. حتی بر ناآگاهی اش، حتی بر ناکامی اش، همچنین بر ناکاملی و تیرگی وجودش و در نهایت به مسیری که پیموده است و پیوسته می‌پیماید.
#معصومه_عابدینی 🦋
@MasomehAbedini
══🔻══ ❥
♦️انـرژی درمــانــی
◉ ReikisMyLife
♦️شنـاخـت ِ قــدرت ِ روح
◉ KnowingSoulpower
🔺🔺
روان سالم به معنای نداشتن غم، ناراحتی، اضطراب و خشم نیست.
نشانه‌های یک روان سالم در دنیای امروز شامل خودآگاهی، پذیرش خود، تاب‌آوری در برابر اتفاقات ناخوشایند زندگی، توانایی بیان و مدیریت احساسات، داشتن ارتباطات سالم و توانایی لذت بردن از زندگی است. برخلاف گذشته که سرکوب احساسات یا تحمل بیش از حد مشکلات نشانه‌ای از "قوی بودن" تلقی می‌شد، امروزه درخواست کمک از اطرافیان و یا افراد متخصص، استراحت ذهنی و یا مراقبت از سلامت عاطفی، از نشانه‌های یک روان سالم محسوب می‌شود.
@MasomehAbedini🦋
هیچ انسانی کامل نیست. پس باید مراقبِ آن کسانی باشیم که مدعایشان این است بی‌عیب و نقص و کامل هستند. روزی که فکر می‌کنیم انسانِ کاملی شده‌ایم، باید درباره‌ی خودمان همه چیز را از دوباره و از نو شروع کنیم. چون به شناختِ عمیق‌تری از خودمان نیاز داریم، انسانِ کامل شدن فریب و سرابی بیش نیست؛ و بی‌نقصی نیز خودفریبی و طرز تلقی ساده‌لوحانه می‌باشد، اما در این گذارِ زندگانی می‌توان تمامیتِ نیرو و تلاشِ خود را برای انسانِ خوب و موثری بودن به کار گرفت و رسالتِ خویشتنِ خویش را به نحوِ متعالی انجام داد .
@MasomehAbedini🦋
سکوت به معنای لال بودن نیست. بلکه برعکس تنها از طریق سکوت است که انسان می تواند چیز نویی برای صحبت کشف کند. انسانی که بدون تامل در نگاه کردن و اندیشیدن، پی در پی حرف می زند، فقط خود را تکرار می کند.
👤#آلن_واتس
📚#حکمت_بی_قراری
بدترین و بزرگترین کابوس یک فردِ خودشیفته یک مهر طلبِ آگاه شده است.
@MasomehAbedini🦋
تنهایِ تنها
از همان کودکی، مثلِ دیگران نبودم
مثلِ دیگران نمی‌دیدم
اشتیاقم از چشمه‌ای دیگر می‌جوشید
اندوهم از زادگاهی دیگر
آنچه دلم را شاد می‌داشت هم از تابشگاهی دیگر بیرون می‌ریخت !
در هرچه دوست می‌داشتم، تنها بودم
عاشقی یِکّه و تنها با عشق...
و بعد، در همان کودکی، در بامدادان زندگی ناآرامم،
از دلِ بدی و خوبی، شر و خیر، رمزورازی سربرآورد که متحیرم می‌دارد .
از درونِ جاری آب و یا از تهِ دلِ چاه
از صخره‌های سرخ یا از محکمِ کوه
از آغوشِ پرمهرِ آفتاب با رنگِ پاییزِ طلایی‌اش
از برقِ آسمان که می‌زد و از سرم می‌پرید
از غرش و صدایِ رعد
و تکه ابری که در میانه‌ی آبیِ آسمان
که گاهی در نظرم به شکلِ شیطان درمی‌آمد.
#شاعر_ادگار_آلن_پو
@MasomehAbedini🦋
«هدف از روانکاوی شدن، پایان بخشیدن به دردهای روانی نیست. بلکه به نوعی می توان گفت که هدفش افزایش قابلیت تحمل حقیقت های دردناکی هست که پذیرششان اجتناب ناپذیر است، البته پذیرششان بدون تخریب خود، آسیب به خود و تخریب دیگری یا آسیب رساندن به دیگری. سوالی که مطرح می شود این است: هزینه ی روانکاوی شدن چقدر است؟ جوابش مشخص است، هزینه ای هست که در صورت روانکاوی نشدن باید بپردازید تا تخریب خودتان و دیگران را جبران کنید!»
ویلفرد بیون
روانپزشک و روانکاو انگلیسی
@MasomehAbedini🦋
در زندگی‌تان هم شاعر باشید،
و هم یک جنگجو !
آرام و ملایم زندگی کنید
مهربان باشید. قدردان باشید
از يك زندگی عميق و خلاقانه لذت ببرید چونان شاعری با روح و طبعی لطیف...
و همچنان هم مثالِ یک جنگجو
به چشم‌اندازها، تلاش‌ها و وعده‌های خود وفادار بمانید...
@MasomehAbedini🦋
هر انسان جهاني را با خودش حمل می‌کند، جهانی که شاید متفاوت از دیدگاه‌ها، عقاید و باورهای شخصیِ ما است. هر انسان خودش یک جهان است، جهاني که گاهی گویا شامل تمام هستي است و بر همین مبناست که آرمان‌هایش جهان‌شمول می‌شود. هر انسان آیینه‌ای تمام عیار است در انتهای بیکرانگیِ وجود، و هر کدام از ما، به زَعمِ خویش بازتابی از معنای خردِ نهانِ زندگانی...
#معصومه_عابديني_جارانی🦋
@MasomehAbedini
زخم بر چهرهٔ طبیعت!
ایرانیان سیزده بدر را روز طبیعت می‌نامند. قاعدتاً در این روز طبعیت باید مورد احترام قرار گیرد و تکریم شود. آنچه اما عملاً در این روز رخ می‌دهد زخمی کردن طبیعت از طریق آسیب زدن به درختان و علفزارها و بوته‌ها و رها کردن حجم مخربی از انواع و اقسام زباله‌های آلوده و پلاستیکی در دل دشت‌ها و جنگل‌ها و سواحل دریاها و رودخانه‌ها و پارک‌هاست!
بسیاری از مردم ایران به طبیعت احترام می‌گذارند و حریم پاک و پاک‌کنندهٔ آن را پاس می‌دارند، اما بسیاری هم از اقشار و طبقات متفاوت، گویی کمترین فهم و دانشی از مشکل آلودگی محیط زیست ندارند و به طرز غیرقابل باور و تحملی، بر چهرهٔ طبیعت بی‌رحمانه زخم می‌زنند.
بدون تردید این رفتار نهایت انحطاط فرهنگی است! علتش چیست؟ اگر بگوییم علتش فقط نظام حاکم است، خیلی‌ها به وجد می‌آیند و هورا می‌کشند، اما اگر بگوییم ضعف و چه بسا فقدان مسئولیت فردی در بین ما ایرانیان هم در این انحطاط مؤثر است، همان خیلی‌ها رو ترش می‌کنند و بانگ برمی‌آورند که چرا با سرزنش مردم، حکومت را تبرئه می‌کنید!
این نوع واکنش‌ها نیز خودش علامت انحطاط سیاسی پایداری است که بیش از یک قرن در ایران سابقه دارد!
همین انحطاط سبب شده است که حتی نتوان مسئولیت فردی یک شخص را در رعایت حریم و بهداشت طبیعت به او تذکر داد. به محض تذکر، طرف برمی‌گردد و با پرخاش پاسخ می‌دهد: "زورت به من می‌رسه؟ اگه راست می‌گی برو جلو دزدی و چپاول حکومتی‌ها را بگیر!"
اگر از او بپرسی که مگر دزدی و چپاول دیگران مجوزی برای رها کردن پوشک آلودهٔ بچهٔ شما در ساحل دریاست؟ دعوا و زد و خورد را به جان خریده‌ای!
در ایام نوروز در بارهٔ خرابی جاده‌ها و تأثیر آن بر تخریب خودروها و اعصاب مردم و بالا رفتن خطر تصادف نوشته بودم.
فردی که ادعای سیاسی بودن دارد، انتقاد کرده بود که ظاهراً فلانی از مشکلات کشور خبر ندارد که توجه خود را معطوف به خرابی جاده‌ها کرده است!
این افراد که خود نمادی از انحطاط سیاسی در جامعهٔ ما هستند، از یک طرف گمان می‌کنند که فعالیت سیاسی درست و واقعی یعنی فحش بی‌وقفه به حکومت در همهٔ سطوح آن! و از طرف دیگر تصورشان این است که اگر حکومت عوض شود تمامی مشکلات فرهنگی و اجتماعی و اقتصادی و زیرساختی کشور یک‌شبه به طور کامل و به صورت اتوماتیک حل می‌شود!
در زندان گوهردشت کرج وقتی به یک زندانی مخالف حکومت توضیح دادم که در هدر دادن آب کمی رعایت کند، پاسخش این بود: "مشکل تو این است که جای تضاد اصلی و فرعی را عوض کرده‌ای!"
طفلک در کمال سادگی باور داشت که اگر حکومت سرنگون شود و سازمان آنها قدرت را به دست گیرد، بارش برف و باران چند برابر خواهد شد و بحران آب هم به خودی خود یک‌شبه حل می‌شود!
#احمد_زیدآبادی
@MasomehAbedini🦋
یکی از ساده‌ترین و درعین‌حال عمیق‌ترین راه‌های سنجش بلوغ عاطفی افراد این است که احساساتمان را درباره رفتارشان به آنها بیان کنیم و واکنش‌شان را ببینیم.
کسانی که از نظر عاطفی به بلوغ نرسیده‌اند:
اگر وقتی به کسی می‌گویید که از رفتار او ناراحت شده‌اید، او حالت تدافعی بگیرد، توجیه کند، یا حتی شما را مقصر جلوه دهد، این نشان‌دهنده‌ٔ سطح پایین بلوغ عاطفی اوست. چنین افرادی:
• به سختی می‌توانند احساسات دیگران را بپذیرند.
• انتقاد یا حتی بازخورد ساده را تهدیدی برای خود می‌دانند.
• به جای مسئولیت‌پذیری، واکنش‌های انکاری یا حتی تهاجمی نشان می‌دهند.
• ممکن است مکالمه را به سمت اشتباهات شما بکشانند تا خودشان را تبرئه کنند.
این رفتارها معمولاً از خودآگاهی پایین و ترس از پذیرش اشتباهات ناشی می‌شود. افراد نابالغ عاطفی اغلب تصور می‌کنند که پذیرفتن اشتباه برابر با بی‌ارزش شدن است، بنابراین به جای تأمل، به دفاع از خود می‌پردازند.
کسانی که از نظر عاطفی بالغ هستند:
اگر کسی وقتی به او می‌گویید که از رفتارش ناراحت شده‌اید، کنجکاو شود، سؤالات بیشتری بپرسد، و سعی کند احساس شما را درک کند، این نشانه‌ی بالای بلوغ عاطفی اوست. چنین افرادی:
• پذیرای بازخورد هستند و آن را تهدیدی علیه خودشان نمی‌دانند.
• تلاش می‌کنند احساسات شما را درک کنند و برای بهبود رابطه قدم بردارند.
• به جای دفاع، به مسئولیت‌پذیری و همدلی متوسل می‌شوند.
• به دنبال یافتن راه‌حلی برای جلوگیری از تکرار آن رفتار هستند.
نحوه‌ٔ واکنش افراد به احساسات شما نشان می‌دهد که چقدر قادرند از دیدگاه دیگران به مسائل نگاه کنند. افراد بالغ عاطفی درک می‌کنند که همهٔ ما ممکن است اشتباه کنیم، اما مسئولیت آن مهم‌تر از دفاع‌کردن است. آنها به جای فرار از ناراحتی‌های دیگران، با همدلی و تمایل به بهبود ارتباط پاسخ می‌دهند.
دکتر نیکول لپرا
@MasomehAbedini🦋
قلبِ انسان فرزانه، آینه است.
نه چشم بر خوبی می‌دوزد، نه از زشتی می‌گریزد.
آنچه می‌آید، می‌بیند؛ آنچه می‌گذرد، می‌گذارد.
بی‌آنکه چیزی را نگه دارد، بی‌آنکه چیزی را پس زند.
چون آینه، بی‌خاطره.
چون نسیم، بی‌مأوا.
نه اسیر لذت، نه گرفتار رنج.
هر چیز را مجال ظهور می‌دهد،
ولی در هیچ‌چیز، خانه نمی‌سازد.
آنگاه است که جانش با جهان یکی می‌شود،
بی‌هیاهو، بی‌داوری، بی‌دغدغه.
او در میانه‌ی بودن،
آزاد است.
#آلن_واتس
#AlanWatts
@MasomehAbedini🦋
روزِ دراز...!
زورق را با ساحل
گفتگوهاست !
#هایکو (شیکی)
@MasomehAbedini
عشق یک فعالیت است، نه یک احساسِ منفعل؛ تلاشی مداوم برای رشد و خوشبختی دیگری است.
- هنر عشق ورزیدن (۱۹۵۶)
اریش فروم
@MasomehAbedini🦋
جامعهٔ بیمار
«شجاعت در این نیست که این زندگی را از آن روی که اغلب دوزخی است، به سان دوزخ مجسم کنیم: شجاعت در این است که زندگی را اینچنین ببینیم و با این همه، امید به بهشت را در دل خویش زنده نگاه داریم. این همان نکتهٔ کتاب‌های آندره دوتل است که فیلیپ ژاکوته را دچار حیرت می‌سازد: اینکه در این کتاب‌ها، مرگ چیزی جز از دیده نهان شدن نیست. به گمان من، دوتل جنبهٔ هولناک زندگی را دیده بود (چگونه می‌توانست از آن بی‌خبر باشد)، اما در این زندگی نور شگفت‌انگیزی را نیز مشاهده کرده بود که بر تیره‌روزی فایق می‌آید. روزی کسی از او پرسید که دربارهٔ دوزخ چگونه می‌اندیشد و او با عقل بسیار سلیم پاسخ گفت: «آن را دوست نمی‌دارم.» امروزه نویسندگان بسیار زیادی مدعی آنند که دوزخ را دوست می‌دارند و این صرفاً نشان می‌دهد که آن را نمی‌شناسند. نفرت پروست از آفتاب یا انزجار سارتر از درخت، برای من نشانهٔ بارز این جامعهٔ بیمار است.»
(نور جهان، کریستیان بوبن، ترجمه پیروز سیّار، نشر دوستان، ص۳۴)
@MasomehAbedini🦋