253
#عصیان تلفیقی از #نافرمانی , #جنون و #عشق ارتباط با ادمین @Osyan_gar
اناری افتاده ام پای درخت؛
خسته،
خشکیده،
فسرده،
دست به دست شده،
جدا افتاده و پوسیده،
پست شده،
پیوسته به خاک
تن به برزخ تاریکی سپرده،
از تحمل گذشته،
به تحمل خورده!
این شروعِ تکرارِ
آره،
شروعِ تکرارِ شهود...
خزش شریان ریشه ها
در آغوش خاک
گرفتن بال و پر
مثل تولد دوباره درویش پیر
سرشار از دانش
سراسر مهربونی
ولی؛
دوباره پای زندگی،
مث انار خورده نشده،
میپلاسی
میسوزی
میمیری
میپوسی
خاک میشی
خاک...
#روز_به
@Osyannn
زندگی فاصله میانِ "شروع تا پایان" یک بُهت است
و زیستن همان حیرت!
آونگی آویخته، محکوم بینابین تولد و تکرارِ تو.
#روز_به
@Osyannn
بهترین کار تو در حق دوستانت این است که چشم دیدن شادی آنها را داشته باشی و با شرکت در این شادی، شادمانی آنها را افزون کنی. آیا اگر روزی دیدی جان و دل آنها از حسی هولناک در عذاب است و دلشان از غصه پریشان، عُرضه داری که ذرهای از رنجشان کم کنی؟
@Osyannn
■ اولین مداوای مؤثر بیماریهای روانی چیست؟
@Osyannn
[ پیادهروی ]
پیادهروی در بهبود خواب، کاهش فشار روانی، بهبود خلق و خو، افزایش نیرو، و کاهش خستگی تنشزا مفید است. پیادهروی گردش خون در مغز و بدن را افزایش میدهد و بر محور غدد فوق کلیه، هیپوفیز، و هیپوتالاموس (HPA) اثر مثبت میگذارد.
[اندیشههای بزرگ
در حین راه رفتن زاییده میشوند]
#نیچه
@Osyannn
دلگرم یا دلگیر،
چ فرقی میکند
وقتی فراق، فقر داشتن توست؟
چون فصل ها
فاصله ها
صورت سرد
و دلهای سیاه را سامان نمیدهند!
پناهِ من؛
چگونه غرق غروری تو
و سرخی این داغ
روزهای زرد مرا
سبز نخواهد کرد!
باز من و این؛
سردردهای نابهنگام
سرودهای سرسام
سادگی، سکوت
این درد را چه بود نام؟
آسمان روی سوی من کرد و گفت:
_تصمیمی نیست به سرانجام!
#روز_به
@Osyannn
هربار که میپنداری پاسخ پرسشی را یافته ای، پی میبری که آن پرسش هیچ مفهومی ندارد.
همه چیز در آخر پوچ است
#ژان_پل_سارتر
@Osyannn
ترک جدید امیر خلوت و داراب
چقد خوبه لعنتی👌❤️
@osyannn
بودن یا نبودن از دیدگاه آرتور شوپنهاور:
شوپنهاور در شاهکار فلسفی خود 《جهان همچون اراده و تصور》 میگويد که زندگی سراسر رنج است، زیرا انسان در زندگی خود محکوم به حضور "ارادهای" است که اساساً و همواره آسیب زننده است. وی که بسیار تحت تأثیر فلسفهی هند بود، اعتقاد داشت که این در طبیعت و ذات ماست که همیشه تحت فشار نقصانی در زندگیمان باشیم. این نقصان میتواند به حیات(کمبود آب و غذا) به مادیات زندگی(خواستن خانهای بزرگتر و وسایلی زیباتر) یا به مسألهای وجودی(تلاش برای درک معنای زندگی) مربوط باشد. به طور خلاصه، ما در زندگی همواره در تلاش و تکاپو برای تصاحب چیزی که نداریم هستیم. مطابق با نظر شوپنهاور، نقص ذاتیِ هستی ما این است که همواره بخواهیم و خواستن همان رنج کشیدن است؛ و بدتر اینکه حتی پس از رسیدن به خواستههایمان رضایت ما زودگذر و کوتاهمدت است و در آن حدی نیست که بر رنج برخاسته از خواستههایمان غلبه کند؛ به این دلیل مهم که بلافاصله خواستهی دیگری جای خواستهی قبلی را میگیرد. در نتیجه، ارزش خالص زندگی ما همواره منفی است یعنی در مجموع ماحصل زیستن رنج کشیدن است(همسو با شوپنهاور، روانشناس و روانکاو معروف، هنری موری هم باور که خواری طلبی یا حقارت خواهی یکی از نیازهای بنیادی نوع بشر است). لذا آن طور که شوپنهاور نتیجه میگيرد اگر ما صادقانه به جهان نگاه کنیم به این حقیقت اذعان خواهیم کرد که بهتر بود اصلاً به دنیا نمیآمدیم. حال سؤال اصلی این است که چرا ما همچنان زندگی را انتخاب میکنیم؟ به عقیدهی شوپنهاور در واقع ”میل به زیستن" ما را فریب داده است(مطابق با نظریه فروید، غریزه زندگی انسان را به تلاش و ساختن وامیدارد)؛ یک نمود اساسی آن گرایش زیستیِ بدن مان برای زنده ماندن است آن طور که به شکل غریزی از چیزهایی که زندگیمان را به خطر میاندازند دوری میکنیم.
بنابراین، ما دچار یک میل ذاتی اما به شدت غیرمنطقی برای زنده ماندن هستیم. از نظر شوپنهاور فیلسوف برجسته، مصلحت ما در نبودن ماست ولی ما به شکلی ناخودآگاه خودمان را فریب میدهیم که زندگی را انتخاب کنیم. پس چه باید بکنیم؟ شوپنهاور معتقد است که بهترین راه برای رسیدن به صلح و آرامشی پرثمر و بادوام، پرورش نگرشی جهان شمول در زندگیمان است. هر چقدر بیشتر خودمان را جزئی از یک کل بزرگتر بدانیم تمایلات فردی ما کمتر برانگیخته میشود و در نتیجه کمتر دچار رنج میشويم. برای پرورش چنین نگرشی در خود و گذر کردن از دغدغههای روزانهمان، شوپنهاور توصیه میکند که فعالانه خود را معطوف "هنر" کنیم و تا جای ممکن به آنهایی که درگیر رنج زیستن هستند یاری برسانیم و با تأیید و ترویج "قناعت پیشگی" خواستههایمان را محدود کرده و سادهتر زندگی کنیم.
#شوپنهاور
#جهان_همچون_اراده_و_تصور
@osyannn