14603
وبسایت: www.shahbazi.org فیسبوک: https://www.facebook.com/abdollah.shahbazi توئیتر: https://twitter.com/ashahb
معمای تقی شهرام و اهمیت تاریخی آن
تاریخ ایرانی، سه‌شنبه، ۱۰ آبان ۱۴۰۱/ اول نوامبر ۲۰۲۲
http://tarikhirani.ir/fa/news/8834/
مقاله جدید من درباره فرار تقی شهرام از زندان ساری و پیامدهای آن. از مقاله فوق:
این عملیات نه تنها پایگاه قابل توجه حمایتی و مالی مجاهدین خلق را در میان روحانیون و بازاریان از میان برد بلکه به انشعاب و اختلاف و تعارض در میان زندانیان سیاسی انجامید، صفوف زندانیان مذهبی را از مارکسیست‌ها جدا کرد و برخی از آنان را به این نتیجه رسانید که اولویت کنونی‌شان مبارزه با خطر کمونیسم است نه حکومت پهلوی و پایه تئوریک «جشن سپاس» (۱۵ بهمن ۱۳۵۵) و خروج آنان از زندان قرار گرفت.
چنانکه گفتم، این نگرش به دلیل پیروزی انقلاب از اهرم‌های حکومتی نظام سیاسی جدید برخوردار شد و در سال‌های اولیه استقرار نظام جمهوری اسلامی ضدیت با مجاهدین و کمونیست‌ها را به مسئله اصلی جامعه بدل کرد. رفتار جنون‌آمیز مجاهدین خلق، که اینک تحت رهبری مسعود رجوی بودند، و بعضی گروه‌های مارکسیستی، مانند کومله و اتحادیه کمونیست‌ها و شاخه اشرف دهقانی سازمان چریک‌های فدایی خلق، و اقدام آنان به مبارزه مسلحانه تروریستی علیه جمهوری اسلامی، ایران را به سمت فضای بسته دهه ۱۳۶۰ برد، و برای آن کانون‌هایی که نظام سیاسی آرمانی‌شان نظامی «ایدئولوژیک» و «تک‌صدایی» بود، فرصت آفرید. بدینسان، بار دیگر، پس از دو تجربه ناکام انقلاب مشروطه و فضای نسبتاً باز سیاسی سال‌های ۱۳۲۰- ۱۳۳۲، امکان استقرار و نهادینه شدن نظام سیاسی پلورال در ایران برای دورانی طولانی از میان رفت.
@abdollahshahbazi
از دارنگان تا هلزکیچن
یادداشت عبدالله شهبازی در شماره ۳۳ «سه‌نقطه»
✔️در زندگی‌نامه‌های خودنوشت یا خاطره‌نویسی‌ها شاید بعضی از گذشته خود راضی باشند یا بکوشند تصویری زیبا از دوران کودکی و نوجوانی خود ترسیم کنند. من از زندگی آن دوران راضی نیستم زیرا روالی طبیعی مانند سایر همسالانم نداشت و این سال‌ها بود که سرنوشت بعدی‌ام را رقم زد. ولی اگر این روال غیرطبیعی نبود، مورخ و تحلیل‌گر و نویسنده کنونی نمی‌شدم ـ که نمی‌دانم خوب است یا بد. شاید پزشک موفقی می‌شدم. به‌هرحال، زندگی‌ام این بود. این روزها شک میکنم که در سال‌های بازدهی و زایش فکری و در تحقیقات و تألیفاتم موجود مفیدی برای جامعه بوده‌ام یا خیر؟ خودم در زندگی سختی فراوان کشیدم که تاکنون ادامه دارد و مبداء آن همان دوران پرتلاطم نوجوانی است که در حال توصیف آنم.
مدتی است به نوشتن خاطراتم مشغولم. شاید کتابی شد و اسمش را گذاشتم «شرح زندگانی من». با این توضیح که این کتاب شاید چیزی شبیه به خاطرات مرحوم عبدالله مستوفی، با عنوان «شرح زندگانی من» شود؛ زیرا تلاش کرده‌ام علاوه بر خاطرات زندگی‌ام، مشتمل بر تحقیقاتی جدید و مطالبی نویافته درباره خاندان‌های پدری (عشایر سرُخی) و مادری (عشایر کشکولی قشقایی) نیز باشد و فضای اجتماعی و سیاسی دوران زندگی‌ام را منعکس کند.
از خودگویی متنفرم ولی خاطره‌نویسی این وجه را ایجاد می‌کند. بسیاری از کتب خاطرات اینگونه‌اند و با هدف دفاع از خود نوشته شده‌اند. نویسنده خود را مرکز عالم می‌بیند و به همه‌چیز از زاویه خود می‌نگرد. اعترافات صادقه دلچسب است، ولی اندک است. دو کتاب در این زمینه معروفند: یکی «اعترافات» سنتآگوستین و دیگری «اعترافات» ژان ژاک روسو. کتاب سنتآگوستین بیان گناهانش بود در برابر خداوند. «اعترافات» ژان ژاک روسو بی‌پرواست و به این دلیل برخی منتقدین معتقدند بخشی از آن داستان‌های ساخته خود اوست برای جلب‌نظر خواننده. اگر اتهام فوق به روسو درست باشد قطعاً کار من اینگونه نخواهد بود، ولی تلاش خواهم کرد صادقانه بنویسم تا زمانی که آبروی دیگران را به مخاطره نیندازد.
@abdollahshahbazi
فایل یادداشت‌های روزانه حسین میرممتاز را پی‌دی‌اف جدید کردم. توصیه جدی میکنم خواندنش را برای شناخت زندگی اجتماعی و فضای دوران رضا شاه.
@abdollahshahbazi
ملاحظاتی درباره جنگ اوکرائین
در مورد وضعیت تاریخی و فرهنگی اوکرائین قبلاً نوشته‌ام. گفتم که این کشور را بلشویک‌ها و شخص لنین ایجاد کردند با واگذاری مناطق روس‌نشین شرق و جنوب اوکرائین کنونی به اوکرائین غربی و از اینطریق تمکین به شعارهای قدیمی اوکرائین غربی که سرزمین خود را از کوه‌های کارپات تا منطقه دُن می‌دانست. این سیاست در همان زمان مورد انتقاد شدید رزا لوکزامبورگ، رهبر کمونیست‌های آلمان، قرار گرفت. او نوشت در حالی که بلشویک‌ها ابتدایی‌ترین اصول دمکراتیک را قبول ندارند «حق تعیین سرنوشت تا حد جدایی» را به اوکرائین و سایر بخش‌های امپراتوری تزاری داده‌اند. نوشته رزا لوکزامبورگ را در پست بعدی بازنشر میکنم. این همان سیاستی است که بلشویک‌ها در جمهوری آذربایجان نیز در پیش گرفتند و برای جلب این منطقه به بلشویسم به نام «آذربایجان» مساواتچی‌ها تمکین کردند.
در مورد استراتژی جنگی روسیه در اوکرائین دو احتمال به ذهنم می‌رسد:
اول، روس‌ها تصور می‌کردند که با حمله از شمال به کی‌یف حکومت زلنسکی به سرعت فرومی‌پاشد و خیلی ساده می‌توانند انتخابات برگزار کنند و رئیس‌جمهوری از شرق (منطقه روس‌نشین)، مشابه یانوکوویچ، را به قدرت رسانند. به گمانم، روس‌ها تا این حد بیگانه با اوکرائین غربی نبودند و سوابق آنان را می‌شناختند که هم در جنگ اول جهانی و هم در جنگ دوم جنگجویانی لجوج و مصمم بودند و به شدت ضد روس. این فرضیه را عدم تهاجم جدی به شهر کی‌یف (نه استان کی‌یف) تقویت می‌کند و نشان می‌دهد که هدف روسیه از ابتدا اشغال شهر کی‌یف نبود.
فرضیه دوم: روسیه از طریق تهاجم از شمال و مورد تهدید قرار دادن شهر کی‌یف رفتاری حساب شده و طبق نقشه انجام داد بنحوی که بخش مهمی از ارتش اوکرائین مجبور شود برای حفاظت از پایتخت در شمال زمین‌گیر شود و در نتیجه با نیروی کمتر مناطق شرقی و جنوبی را اشغال کرد و هدفش از اول همین بود: ایجاد اوکرائینی فاقد منابع غنی مناطق شرقی و جنوبی و بدون دسترسی به دریای سیاه که با اشغال بندر مهم و تاریخی اودسا تکمیل خواهد شد.
@abdollahshahbazi
پیام دکتر هادی خانیکی از بخش شیمی‌درمانی بیمارستان پارس. ۲۸ فروردین ۱۴۰۱. ♥️😢
@abdollahshahbazi
تلویزیون دولتی روسیه اعلام کرد: با غرق شدن رزمناو مسکوا در دریای سیاه جنگ جهانی سوم آغاز شده است.
https://timesofindia.indiatimes.com/world/rest-of-world/world-war-iii-has-begun-says-russian-state-media-after-warship-moskva-sinks/articleshow/90873213.cms
@abdollahshahbazi
پیامدهای هشداردهنده تداوم جنگ اوکرائین و راهکارهای عقلایی برای پایان دادن به آن
قسمت ۲/ ۳
برای پرهیز از این عواقب، ضرور است که جنگ فی‌الفور از طریق مذاکره پایان یابد. اوکرائین و روسیه در مذاکرات دوجانبه پیشرفت‌هایی داشته‌اند بویژه در زمینه امکان بی‌طرف ماندن کی‌يف در آینده. بنظر می‌رسد زلنسکی به پذیرش بی‌طرفی دائم اوکرائین و چشم‌پوشی بر بلندپروازی پیوستن به ناتو تمایل دارد. ولی طرفین با موانعی غیرقابل عبور مواجه هستند. مسکو مصر است که اوکرائین بالاجبار دو منطقه دونتسک و لوهانسک را بعنوان دولت‌های مستقل به رسمیت بشناسد. کی‌یف هیچگاه این شرط را نخواهد پذیرفت.
واشنگتن می‌تواند به شکستن این بن‌بست کمک کند. ایالات متحده و شرکای اروپایی‌اش می‌توانند از اهرمی که از طریق تحریم ایجاد کرده‌اند استفاده کنند برای مجبور کردن مسکو به رها کردن خواست‌های حداکثری‌اش؛ و برخی تحریم‌ها را به سود چنان توافق صلحی حذف کنند که از خط قرمزهای کی‌یف عبور نمی‌کند. این اقدام ممکن است برای واشنگتن خوردن داروی تلخ باشد، زیرا بخشی از فشارهای وارده بر پوتین را بنحوی مؤثر کاهش می‌دهد، ولی گزینه جایگزین به یقین بدتر است: جنگ سهمگین، تخریب شهرهای اوکرائین، فرار میلیون‌ها نفر از شهروندان اوکرائین به اروپا، رکود اقتصاد جهانی، و خطر بسیار محتمل تشدید تنش.
برخی ناظران از چشم‌انداز جنگ طولانی استقبال می‌کنند بعنوان فرصتی برای تضعیف چشمگیر روسیه و رژیم پوتین. ولی درواقع پوتین هم‌اکنون صدمات حیرت‌انگیزی بر قدرت، اعتبار و چشم‌انداز اقتصادی کشورش وارد کرده است. جنگ طولانی در اوکرائین ممکن است این روند افول و انزوا را سرعت بسیار بخشد، روسیه را به نمونه‌ای عظیم از کره شمالی بدل کند، و به این ترتیب سه هدف اصلی بلندمدت ایالات متحده را مورد تهدید قرار دهد:
اول، واشنگتن برای دوران پس از جنگ به ثبات و صلح بلندمدت در اوکرائین و سایر مناطق پیرامونی روسیه علاقمند است بنحوی که احتمال وقوع چنین تعارضاتی را در آینده کاهش دهد. تحقق این سیاست، علاوه بر کمک‌های عظیم انسان‌دوستانه و اقتصادی برای ایجاد ثبات در اوکرائین، نیازمند رایزنی با تمامی طرف‌های ذیربط است: روسیه، اوکرائین، سایر همسایگان روسیه و غرب. این مذاکرات باید با هدف نیل به توافقی باشد که ریسک جنگ آینده میان روسیه و همسایگانش را به حداقل رساند. این فرایندی طولانی است شبیه به مذاکراتی که به انعقاد منشور هلسینکی انجامید؛ توافق اروپایی سال ۱۹۷۵ که طیفی از مسائل امنیتی و انسان‌دوستانه را پوشش می‌داد. جنگ اوکرائین این واقعیت را آشکار کرد که رقابت بر سر نفوذ در این منطقه از کنترل خارج شده است. این جنگ می‌تواند، مثلاً، در بلاروس تکرار شود اگر رهبر بعدی بلاروس بخواهد از آغوش روسیه خارج شود، مگر اینکه برای مدیریت رقابت ژئوپلیتیک و حل مسالمت‌آمیز مناقشات ساختار امنیتی وجود داشته باشد.
دوم، هر چند آمریکا و متحدانش باید روسیه را بعنوان مسئول جنگ پاسخگو بدانند ولی مهم است که از تبدیل روسیه به یک موجود علیل و نامتعادل و یک تخریب‌گر بین‌المللی اصلاح‌ناپذیر، یا هر دو، اجتناب کنند. این رویه لاجرم نیازمند توازنی دشوار است. احتمالاً باید برخی تحریم‌ها و سایر اقدامات تنبیهی علیه روسیه، به دلیل تجاوزش، باقی بماند اما وارد کردن یک شوک بزرگ اقتصادی می‌تواند این کشور را بی‌ثبات کند و سناریوی کابوس‌گونه دهه ۱۹۹۰، روسیه آشوب‌زده، را بازگرداند. ایالات متحده در آن زمان به این نتیجه رسید که روسیه ضعیف قادر به کنترل قلمرو و زرادخانه هسته‌ای بزرگ خود نیست و تهدیدی خطرناک برای امنیت ملی ایالات متحده خواهد بود و آشفتگی در روسیه تعدادی از جمهوری‌های سابق شوروی را در آسیای میانه، که از نظر پیوندهای اقتصادی به شدت وابسته به مسکو مانده بودند، نابود می‌کند.
روسیه، حتی اگر به کشوری علیل بدل نشود، کاملاً محتمل است به بازیگری سرکش تبدیل شود. پیش از جنگ اوکرائین، آنگونه که در الحاق کریمه در سال ۲۰۱۴ و دخالت در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در سال ۲۰۱۶ دیده شد، روسیه برخی گرایش‌های شبیه به سرکشی بروز داد. اگر روسیه تمامی انگیزه‌هایش را برای رفتار معتدل از دست دهد احتمالاً این گرایش‌ها به رفتار متعارف تبدیل خواهد شد. و اگر روسیه به یک ویرانگر مصمم بین‌المللی تبدیل شود می‌تواند بسیاری از آنچه از نظام چند جانبه باقی مانده است را نابود کند از جمله رژیم عدم گسترش هسته‌ای و شورای امنیت سازمان ملل را. بعلاوه، اگر اقتصاد روسیه بطور گسترده از سیستم مالی بین‌المللی جدا باشد، مسکو دلیل اندکی خواهد داشت برای خویشتن‌داری از ضربه متقابل به بانک‌ها، مؤسسات و نهادهای مالی غرب از طریق توانمندی‌های قابل توجه سایبری‌اش.
@abdollahshahbazi
در فضای به شدت خطرناک و آشفته کنونی، دستگاه‌های اطلاعاتی و امنیتی ایران باید:
اول، به شدت مواظبت کنند که قتل‌های اخیر به فجایع بعدی مانند قتل افغانستانی‌ها و اهل تسنن منجر نشود. احتمال دارد این کار را بکنند. حتی ممکن است برخی چهره‌های شاخص افغانستانی یا اهل تسنن را ترور کنند.
دوم، با دقت رصد کنند که چه کسانی و کانون‌هایی تلاش می‌کنند به آن سمت و سوی ضد اهل تسنن یا ضد افغانستانی یا ضد طالبان بدهند. هدایت این جریان با کانونی است که عملیات فوق را کلید زده.
سوم، در تبلیغات و در پیگیری قتل‌ها باید به قتل دو طلبه اهل تسنن در گنبد بهای لازم داده شود. اینگونه نباشد که خون روحانیون شیعه رنگین‌تر از خون طلاب اهل تسنن جلوه کند. جمهوری اسلامی بعنوان یک نظام سیاسی باید حافظ امنیت و جان همه مردم ساکن ایران باشد، اعم از اتباع ایران یا مهاجران ساکن ایران؛ چه شیعه باشند، چه اهل تسنن، چه بهائی، چه لامذهب و غیره.
عبدالله شهبازی
چهارشنبه، ۱۷ فروردین ۱۴۰۱/ ۶ آوریل ۲۰۲۲
@abdollahshahbazi
توضیح:
تصور میکنم گزارش اورشلیم پست منطبق با سیاست اسرائیل است که چندی پیش از سوی نتانیاهو نیز توصیه شد: تلاش برای پایان دادن به جنگ اوکرائین با هدف تمرکز مجدد آمریکا و غرب بر خاورمیانه و ایران. این رویکرد در سال ۲۰۱۴ و اوج‌گیری بحران اوکرائین نیز از سوی اسرائیل و دولت‌های عربی جنوب خلیج فارس دیده می‌شد که تمرکز دولت اوباما بر تحولات اوکرائین را نمی‌پسندیدند.
@abdollahshahbazi
هم‌اکنون سخنرانی جو بایدن. بایدن واردات نفت روسیه به آمریکا را ممنوع کرد.
@abdollahshahbazi
سفر هیئت بلندپایه آمریکا به ونزوئلا: تلاش دولت بایدن برای جذب دوستان و متحدان روسیه
نیویورک تایمز از سفر یک هیئت آمریکایی به ونزوئلا در روز شنبه، ۵ مارس ۲۰۲۲/ ۱۴ اسفند ۱۴۰۰ برای دیدار با مقامات این کشور خبر داد. این گروه بلندپایه‌ترین هیئت آمریکایی است که در سال‌های اخیر به ونزوئلا سفر کرده است. ونزوئلا دارای بزرگ‌ترین ذخایر نفت جهان است ولی به دلیل تحریم شدید آمریکا در وضع مالی وخیمی قرار گرفته است.
بنظر می‌رسد، به دلیل جنگ اوکرائین، علی‌القاعده آمریکا چنین رویکردی را در قبال ایران نیز در پیش گرفته است. این رفتار آمریکا، با توجه به مذاکرات اخیر هسته‌ای، برای ایران حائز اهمیت فراوان است.
https://www.nytimes.com/2022/03/05/world/americas/venezuela-russia-usa.html
@abdollahshahbazi
«چگونه آمریکا ولادیمیر پوتین را بوجود آورد.»
پادکستی جذاب که با زبانی ساده علل وقوع جنگ اوکرائین را توضیح می‌دهد. علاقمندان را توصیه میکنم به دیدن آن.
https://www.youtube.com/watch?v=JU6OLhoG5a4
@abdollahshahbazi
ایران: بازیگری که در جنگ گاز اروپا حذف شد
قسمت دوم
و سپس به مقاله ۳۱ اوت ۲۰۱۳ آقای کامران متین در بی‌بی‌سی فارسی پرداختم با عنوان «سوریه: سرمایه، جنگ و دیگر هیچ». آقای متین سیر ماجرا را اینگونه شرح داده بود:
«در تابستان ٢٠١١ ایران، عراق و سوریه قرارداد احداث خط لوله انتقال گاز طبیعی موسوم به «خط لوله اسلامی» را امضا کردند. این خط لوله با ظرفیت تقریبی ۴٠ میلیارد متر مکعب در سال قرار بود گاز طبیعی ایران را از طریق خاک عراق و سوریه به سواحل مدیترانهای لبنان و از آنجا از زیر دریا به یونان و بقیه اروپا صادر کند. با توجه به میزان ذخایر قابل استخراج گاز طبیعی ایران در خلیج فارس که بالغ بر ۱۶ تریلیون متر مکعب تخمین زده می‌شود، خط لوله ایران- عراق- سوریه ظرفیت تأمین بخش قابل توجهی از نیازهای کشورهای اروپایی برای ١٠٠- ١۵۰ سال آینده را دارا خواهد بود.
اما این خط لوله همچنانکه از نام آن پیدا است ترکیه را، که در سال ٢٠٠٧ قرار بود مجرای انتقال گاز ایران به اروپا باشد، اما تحت فشار آمریکا از تفاهم‌نامه‌اش، با ایران عدول کرد دور می‌زند. در عین حال این پروژه در صورت اتمام قطر و سعودی را در بازار آینده انرژی جهانی در موقعیتی ضعیف‌تر و دشوار قرار می‌دهد.
در نتیجه قطر، که همچنانکه اشاره شد خود دارای منابع عظیم گاز طبیعی است، و سعودی که خط لوله ایران- عراق سوریه را مکمل اقتصادی برنامه هسته‌ای ایران برای تبدیل شدن به قدرت هژمونیک منطقه تلقی می‌کند، به حمایت دیپلماتیک و نظامی تمام عیار از مخالفین مسلح رژیم اسد روی آوردند.
متعاقب امضای قراردادهای مربوط به احداث خط لوله گاز طبیعی ایران- عراق- سوریه در سال ٢٠١١، اخباری حاکی از طرح آمریکا برای احداث یک خط لوله جایگزین برای انتقال گاز طبیعی قطر از طریق خاک سعودی و اردن به سواحل مدیترانهای اسرائیل و ترکیه و از آنجا به اروپا منتشر شد. با احتساب منابع گاز اسرائیل و سوریه این خط لوله می‌تواند به راحتی رقیبی جایگزین برای خط لوله ایران-عراق-سوریه شود.
در طرح پیشنهادی آمریکا خط لوله جایگزین در حوالی شهر حمص سوریه سه شاخه می‌شود: یک شاخه به سواحل لبنان، شاخه دیگر به بندر طرطوس سوریه، و شاخه دیگر به سواحل مدیترانهای ترکیه امتداد می‌یابد.»
تحولات پسین منطقه و ایران ماجرای انتقال لوله گاز به اروپا از طریق عراق- سوریه- مدیترانه را به محاق برد و دولت‌های بعدی ایران گویی آن را بکلی فراموش کردند. امروزه قطر، به دلیل سرمایه‌گذاری عظیم خود در صنعت گاز مایع (ال‌ان‌جی)، بهمراه آمریکا و روسیه، حدود ۷۰ درصد بازار گاز مایع اروپا را به دست دارد، و جمهوری آذربایجان، که در ژوئن ۲۰۱۸ خط لوله خود، ترانس آناتولی، را افتتاح کرد، از طریق انتقال گاز دریای خزر ۹ درصد بازار گاز طبیعی (لوله) اروپا را تأمین می‌کند و اسرائیل، که دارای ذخایری است، به سرعت در کار احداث خط لوله «مدیترانه شرقی» است برای صادرات گاز به اروپا از طریق مدیترانه- یونان یعنی همان مسیری که قرار بود ایران گاز خود را به اروپا منتقل کند.
در این میان سرعت رشد ایالات متحده آمریکا در بازار گاز اروپا حائز اهمیت است و به گمانم با جنگ روزهای اخیر روسیه- اوکرائین پیوند دارد: آمریکا از سال ۲۰۱۶ وارد بازار گاز مایع (ال‌ان‌جی) اروپا شد و به سرعت در جایگاه بزرگ‌ترین صادرکننده گاز مایع به اتحادیه اروپا و بریتانیا قرار گرفت بنحوی که در ژانویه ۲۰۲۲ بیش از نصف کل صادرات گاز مایع به اروپا از آمریکا بود. در سال ۲۰۲۱ آمریکا ۲۶ درصد بازار گاز مایع اروپا را تأمین کرد و در رتبه بعد قطر (۲۴ درصد) و روسیه (۲۰ درصد) جای داشتند.
@abdollahshahbazi
دوشنبه، ٩ اسفند ١۴٠٠/ ٢٨ فوریه ٢٠٢٢
دور اول مذاکرات روسیه و اوکرائین در گومل بلاروس به پایان رسید و طرفین به پایتخت‌های خود بازگشتند. مذاکرات ادامه خواهد یافت.
خواست روسیه، آنگونه که پوتین در گفتگوی تلفنی دوشنبه به مکرون گفت، تسلیحات‌زدایی و نازی‌زدایی (حذف ناسیونالیست‌های افراطی اوکرائین غربی از قدرت) و به رسمیت شناختن الحاق کریمه به روسیه از جانب اوکرائین است.
اوکرائین با این خواست‌ها موافقت نکرد و خواستار خروج نیروهای روسیه از خاک این کشور شد.
پس از پایان مذاکرات، انفجارهای سنگینی در اطراف شهر کی‌یف رخ داد که بیانگر تشدید فشار مسکو برای وادار کردن کی‌یف به پذیرش خواست‌هایش است. دیروز مسکو با اعزام ستونهای سنگین مکانیزه بطور کامل شهر کی‌یف را به محاصره گرفت ولی اعلام کرد غیرنظامیان می‌توانند از مسیر معینی از شهر خارج شوند.
تشدید فشار آمریکا و دولت‌های اروپایی بر روسیه و تبلیغات سنگین رسانه‌ای به سود کی‌یف عامل مهمی است که این دولت را به عدم تمکین از خواست‌های مسکو تشویق می‌کند. جنگ دولت کی‌یف بطور عمده در عرصه رسانه است و تلاش می‌کند حداعلای استفاده تبلیغاتی را از تهاجم مسکو ببرد.
بنظر نمی‌رسد هدف پوتین اشغال کی‌یف باشد زیرا این امر متضمن تلفات سنگین انسانی، بویژه از مردم عادی، و تخریب شهر است. در اینصورت، انگیزه کافی برای پیوستن بخشی از مردم اوکرائین به ناسیونالیست‌های اوکرائین غربی برای جنگ پارتیزانی علیه روسیه پدید خواهد آمد و اوکرائین را به ویتنام یا افغانستانی دیگر بدل خواهد کرد. ناسیونالیست‌های اوکرائین غربی دارای سوابق مفصل جنگ‌های چریکی در کوه‌های پربرف کارپات علیه حکومت شوروی هستند و اکنون نیز با حمایت غرب می‌توانند برای سالیان مدید روسیه را آزار دهند. از اینرو، تصور میکنم پوتین با هشیاری عمل می‌کند و هدفش تسلیم داوطلبانه زلنسکی و زمامداران کی‌یف است که عموماً به اوکرائین غربی تعلق دارند.
ترامپ در اظهارات جنجالی اخیرش پوتین را «نابغه» خواند. تحولات آینده نشان خواهد داد که پوتین آن چیزی است که ترامپ توصیف کرده یا دیوانه‌ای است که روسیه و شاید جهان را به کام ماجراجویی نظامی خطرناکی برده است.
@abdollahshahbazi
خانم والریا هاپکینز، خبرنگار نیویورک تایمز در کی‌یف، نوشته: فقط ۷۲ ساعت پیش کی‌یف یک شهر بزرگ و مدرن اروپایی بود با کافه‌ها و کلاب‌های پرجنب‌وجوش و چنان محبوب که مردم حتی از برلین به آنجا می‌آمدند. امروز خیابان‌ها خالی و همه جا تعطیل است. به مردم گفته می‌شود اسلحه بخرند یا جمع کنند و ایستگاه‌های رادیویی نحوه ساخت کوکتل مولوتف آموزش می‌دهند.
@abdollahshahbazi
درگذشت پسرعمه ارجمندم، مرحوم هوشنگ رحمانی، تألم‌بار و تکان‌دهنده بود. جوانمردی بامناعت و خردمند بود که همگان از دیدارش شاد می‌شدند و بهره می‌بردند. خاطرات بسیاری از او بیاد دارم که اندوهم را سنگین‌تر می‌کند.
فوت هوشنگ نازنین را به خاندان معظم رحمانی و طایفه جلیل ناصرو و سایر طوایف سُرخی و مردم کوهمره تسلیت عرض میکنم. برای آن مرحوم آمرزش و اعتلاء درجات و برای بازماندگان صبر و بهروزی مسئلت دارم.
عبدالله شهبازی
شنبه، ۲۶ شهریور ۱۴۰۱/ ۱۷ سپتامبر ۲۰۲۲
@abdollahshahbazi
خبر درگذشت حاج شیخ عیسی حسانی برایم بسیار ناگوار بود. از مرحوم شیخ عیسی خاطرات فراوان بیاد دارم. هم ایشان و هم پدر محترم‌شان مرحوم شیخ ابراهیم حسانی و سایر اعضای این خاندان محترم فراشبند از دوستان پدرم بودند. شیخ عیسی در ماجرای سال‌های ۱۳۴۱- ۱۳۴۲ عشایر کوهمره مؤثر بود. بعدها نیز همدم و یار خانواده ما بود. از کودکی و نوجوانی با او مأنوس بودم و مدتی سمت معلمی بر من داشت. شیخ عیسی را بسیاری از مردم منطقه ما می‌شناختند. خطیبی شیوا و باسواد بود. زمانی که معمم بود، و از شاگردان مرحوم آیت‌الله شیخ حسنعلی نجابت، منبری گرم و پرطرفدار داشت. و زمانی که پدرم در زندان‌های دژبان و قزل‌قلعه تهران بود سرپرستی ما را در سفرهای تهران، برای ملاقات با پدر، به دست داشت و نقش مهمی ایفا کرد در ارتباطات پدرم با خارج از زندان بنحوی که ساواک فارس در نامه‌ای او را غیرقابل اعتماد خواند و خواستار کنترل ملاقات‌های او با پدرم شد. بعدها، فراوان از مصاحبت و راهنمایی‌ها و گفته‌هایش بهره بردم. از نظر خصال انسانی شریف و گرم بود و فاضل و دلسوز.
ارتحال حاج شیخ عیسی حسانی را به خاندان معظم حسانی، از جمله پسران ارجمندشان، تسلیت عرض میکنم و برای آن مرحوم مغفرت و اعتلاء درجات و برای بازماندگان صبر و بهروزی مسئلت دارم.
عبدالله شهبازی
یکشنبه، ۱۹ تیر ۱۴۰۱/ ۱۰ ژوئیه ۲۰۲۲
@abdollahshahbazi
👆👆👆
انتقاد تند رزا لوکزامبورگ، رهبر کمونیست‌های آلمان، از سیاست لنین در قبال ناسیونالیسم اوکرائین غربی. (رزا لوکزامبورگ، انقلاب روسیه، ترجمه حسن مرتضوی، ۱۳۸۵، صص ۲۲- ۲۴)
@abdollahshahbazi
انا لله و انا الیه راجعون
با تأثر فراوان از خبر درگذشت آقای نادر طالب‌زاده اردوبادی مطلع شدم. رابطه متقابل اینجانب و مرحوم طالب‌زاده صمیمانه بود و برغم برخی تفاوت‌ها در نگرش و مواضع سیاسی این صمیمیت هماره پابرجا بود. نادر طالب‌زاده پسر مرحوم سرلشکر منصور طالب‌زاده اردوبادی بود از نظامیان دوران پهلوی دوم که به دلیل آزادمنشی و گزارش جسورانه‌اش به شاه درباره علل شورش سال‌های ۱۳۴۱- ۱۳۴۲ عشایر فارس، از جمله پدرم حبیب‌الله شهبازی، مغضوب و بازنشسته شد و به این دلیل بازماندگان قیام فوق او را به نیکی می‌شناختند. سرلشکر اردوبادی مدتی جزو حلقه مرحوم سرلشکر قرنی و سایر امرای مغضوب تحت نظر دستگاه‌های امنیتی حکومت شاه بود تا سرانجام به آمریکا رفت و در آنجا درگذشت. نادر طالب‌زاده آزادگی را از پدر به ارث برد و در دوران حیات خود تلاش کرد تا به آرمان‌هایش وفادار بماند. او، در ادامه راه پدر، در برنامه‌های تلویزیونی خود بسیار کوشید تا چهره‌ای واقعی از قیام عشایر جنوب و مظلومیت آنان به دست دهد. در این دوران بدخواهانی نیز داشت که یا از سر بی‌اطلاعی یا عامدانه و به دلایل سیاسی انواع شایعات کذب را علیه او و پدرش منتشر می‌کردند.
درگذشت آقای نادر طالب‌زاده اردوبادی را به خاندان معظم و دوستداران ایشان از صمیم قلب تسلیت عرض میکنم و برای آن مرحوم اعتلاء درجات و برای بازماندگان صبر و بهروزی مسئلت دارم.
عبدالله شهبازی
جمعه، ۹ اردیبهشت ۱۴۰۱/ ۲۹ آوریل ۲۰۲۲
@abdollahshahbazi
/channel/abdollah_shahbazi/332
دوست دیرین، گرانمایه و اندیشمندم جناب آقای دکتر هادی خانیکی طی یادداشتی در روزنامه اعتماد از ابتلاء خود به سرطان پانکراس خبر داده‌اند. با نگرانی این یادداشت را خواندم. خود نیز این روزها، فروردین ۱۴۰۱، در پی سه عمل پیاپی قلب در کمتر از سه هفته، در بستر نقاهت‌ام. برای آقا هادی عزیز سلامتی و بهروزی و عمر طولانی و پربار مسئلت دارم.
عبدالله شهبازی
یکشنبه، ۲۸ فروردین ۱۴۰۱/ ۱۷ آوریل ۲۰۲۲
@abdollahshahbazi
پیامدهای هشداردهنده تداوم جنگ اوکرائین و راهکارهای عقلایی برای پایان دادن به آن
قسمت ۳/ ۳
سوم، بدیهی است که تهاجم روسیه او را بسیار بیشتر به چین وابسته می‌کند. ایالات متحده منافع بلندمدتی در پرهیز از پیدایش نظام دوقطبی جهانی دارد. روسیه کاملاً وابسته به چین، و چین مایل به حفظ رژیم پوتین، می‌تواند این دو کشور را به اتحادی بالفعل برای مقابله با ایالات متحده و متحدانش سوق دهد. چنین پیامدی می‌تواند چالش‌های واشنگتن را در رقابت درازمدت با پکن تشدید کند.
این سه اهداف بلندمدت (دستیابی به ثبات منطقه‌ای، ممانعت از تبدیل روسیه به یک قدرت سرکش بین‌المللی، جلوگیری از پیدایش دوقطبی جدید در جهان) نباید سیاست‌گذاران آمریکا را از تحمیل هزینه‌های جنگ اوکرائین بر پوتین و رژیم او بازدارد. مذاکره برای صلح در هفته‌های آینده امکان رفع برخی تحریم‌ها را فراهم می‌آورد و می‌تواند نخستین گام ضرور برای نیل به اهداف سه گانه فوق باشد. در غیراینصورت، تداوم تعارض‌های منطقه‌ای و منفجر شدن اقتصاد روسیه و بی‌نظمی فزاینده جهانی و اتحاد بالفعل میان مسکو و پکن پیامدهای محتمل درازمدت خواهد بود.
تعداد فزاینده‌ای از تحلیل‌گران و سیاستمداران در واشنگتن از دولت بایدن می‌خواهند که تغییر رژیم در روسیه را به هدف اصلی آمریکا تبدیل کند. این رویکرد قابل درک است. ولی سیاست رسمی تغییر رژیم، یا حتی تأیید تلویحی آن، می‌تواند برای ایالات متحده و متحدانش، برای اوکرائین و حتی برای مردم روسیه نتیجه معکوس وخیم داشته باشد. استراتژیست‌های روسی مدت‌هاست این نظر را مطرح می‌کنند که تلاش غرب برای سرنگونی دولت روسیه ترکیبی از تهدیدهای حاشیه‌ای و جنگ اقتصادی و برافروختن ناآرامی‌های داخلی و سرانجام حمله مستقیم نظامی خواهد بود. اگر کرملین به یقین برسد که سیاست ایالات متحده معطوف به تغییر رژیم در روسیه است احتمالاً به پاسخ متقابل شدید دست خواهد زد. بعید است پوتین بدون جنگ با دشمنان داخلی یا خارجی‌اش سقوط کند. دولت روسیه همچنان قادر است به سرکوب شدید خشونت‌آمیز داخلی و فراتر از آن به تجاوزهای بیشتر در خارج از مرزهایش دست زند حتی بیش از آنچه در ماه گذشته نشان داد.
حل ماجرا از طریق مذاکره در کوتاه مدت می‌تواند مانع از پیروزی غافلگیرانه پوتین شود و در درازمدت ایالات متحده، که خواستار ثبات و صلح در داخل و در پیرامون اوکرائین است، می‌تواند مطمئن شود که مسکو بهای تجاوزش را خواهد پرداخت بدون آن که در جهان مطرود شود. کشتار پوتین خشمی قابل فهم برانگیخته است ولی برای مواجهه با آن به خونسردی نیاز است تا بتوان به این اهداف کوتاه و بلندمدت ایالات متحده دست یافت.
@abdollahshahbazi
پیامدهای هشداردهنده تداوم جنگ اوکرائین و راهکارهای عقلایی برای پایان دادن به آن
قسمت ۱/ ۳
ساموئل شاراپ، محقق ارشد مؤسسه راند، مقاله مهم و قابل تأملی در فارن افرز منتشر کرده با عنوان «بازی طولانی خطرناک در اوکرائین» و طی آن پیامدهای هشداردهنده تداوم جنگ اوکرائین را برشمرده و تنها راه معقول برای پایان دادن به این بحران خطرناک را مذاکره آمریکا با روسیه دانسته است. یادداشت زیر گزارشی است از مقاله شاراپ. طبعاً مواضع شاراپ نظر اینجانب نیست.
The Perilous Long Game in Ukraine
Compromising With Putin May Be America’s Best Option
By Samuel Charap
Foreign Affairs
March 30, 2022
https://www.foreignaffairs.com/articles/ukraine/2022-03-30/perilous-long-game-ukraine
شاراپ می‌نویسد: زمانی که پوتین اعلام کرد به اوکرائین حمله خواهد کرد، هسته اصلی سیاست ایالات متحده آمریکا پیشگیری از این تهاجم از طریق افزایش هزینه‌های آن برای پوتین بود، مانند تهدید به تنبیه بطور عمده مالی. این تهدیدها شکست خورد و پوتین حمله کرد. آمریکا و متحدان و شرکایش به همان رفتار ادامه دادند و تحریم‌های بی‌سابقه‌ای را علیه روسیه اعمال کردند، ذخایر بانک مرکزی روسیه را مسدود و صدها میلیون دلار به ارتش اوکرائین کمک کردند. سرانجام، شنبه ۲۶ مارس ۲۰۲۲ بایدن در ورشو گفت: «به خاطر خدا، این مرد [پوتین] نمی‌تواند در قدرت بماند.» هر چند کاخ سفید انکار کرد که سیاست ایالات متحده تغییر رژیم در روسیه است ولی سخنان بایدن بدان معنا بود که اولویت آمریکا تنبیه پوتین است. این سخنان در فضایی بیان شد که واشنگتن همچنان باید نگران پیامدهای سیاست‌های تغییر رژیم در گذشته باشد؛ سیاست‌هایی که در آغاز مؤثر می‌نمودند ولی، چنانکه تجربه عراق و لیبی و سایر جاها نشان داد، تقریباً هیچگاه به نتیجه مطلوب نینجامیدند.
معضل عمده کنونی این است که مقاومت شجاعانه اوکرائین، حتی در پیوند با فشار بزرگ فزاینده غرب بر مسکو، به شدت نامحتمل است که بر دستاوردهای نظامی روسیه فایق آید چه رسد به سرنگون کردن پوتین. بدون نوعی توافق با کرملین بهترین نتیجه احتمالاً جنگی طولانی و سخت است که بهرروی در نهایت روسیه پیروز خواهد شد. چنین درگیری طولانی خصومت افراطی روسیه و غرب را تثبیت می‌کند و منافع درازمدت ایالات متحده در منطقه و جهان را به مخاطره می‌اندازد.
اگر جنگ ماه‌ها به درازا کشد، دستیابی ایالات متحده به اهداف کوتاه یا درازمدتش اگر غیرممکن نشود دشوار خواهد شد. هر چند مصالحه با پوتین، پس از کشتاری که به راه انداخت، ممکن است نامطبوع باشد ولی ایالات متحده باید تلاش کند تا هر چه زودتر راهکاری برای حل مناقشه از طریق مذاکره بیابد.
پوتین در محاسبه خود اشتباه کرد که گمان برد به پیروزی آسان دست می‌یابد. علاوه بر شجاعت اوکرائینی‌ها، سیاست‌های ایالات متحده در این عدم توفیق نقش محوری داشت از جمله ارسال کمک‌های نظامی و بسیج بین‌المللی و تحریم‌های مالی علیه روسیه. ولی این نبردهای اولیه روسیه بدان معنا نیست که جنگ را خواهد باخت. بنظر می‌رسد که پوتین از تلاش برای تغییر رژیم به استراتژی تحمیل هزینه روی آورده است. او با ایجاد درد و رنج هر چه بیشتر برای اوکرائین می‌خواهد زلنسکی را وادار به پذیرش شروط صلح‌اش کند از جمله به رسمیت شناختن مناطق دونتسک و لوهانسک در شرق اوکرائین بعنوان دولت‌های مستقل. طی هفته‌ها و ماه‌های آتی، روسیه هنوز نیز می‌تواند پیروزی را، حداقل با یک تعریف، از درون آرواره شکست، برباید. بی‌تردید، این پیروزی وحشیانه، خونین و در نهایت بسیار پرهزینه خواهد بود ولی ارتش روسیه، حتی پس از متحمل شدن تلفاتی که بر او وارد آمده، هنوز توانایی دستیابی به این پیروزی را دارد.
اگر پوتین، پس از کارزاری طولانی و پر ستیز، به صلح منطبق با خواست‌های خود دست یابد، شکست استراتژیک بزرگی است برای ایالات متحده. جنگ طولانی موجب مرگ و تخریب فاجعه‌بار بیشتر در اوکرائین خواهد شد، جابجایی انبوه جمعیت و مهاجرت را تشدید خواهد کرد که می‌تواند کشورهای همسایه را از پناهندگان اوکرائینی لبریز کند، مصائب انسانی بیافریند و در اتحادیه اروپا بحران سیاسی پدید آورد. مخاطره بزرگ جنگ روسیه و اوکرائین تقابل مستقیم میان روسیه و ایالات متحده و متحدانش است که در مجموع بیش از ۹۰ درصد سلاح‌های هسته‌ای جهان را در اختیار دارند. این ریسک تا زمانی که جنگ ادامه یابد همچنان پرمخاطره خواهد بود. بعلاوه، در صورت تداوم جنگ پیامدهای اقتصادی آن مضاعف خواهد شد و شاید رکود بزرگ جهانشمول را بیافریند.
@abdollahshahbazi
گزارش جمعه، ۱۱ مارس ۲۰۲۲/ ۲۰ اسفند ۱۴۰۰ اورشلیم پست حدس مرا تأئید کرد. طبق این گزارش، نفتالی بنت، نخست‌وزیر اسرائیل، پس از دیدار با پوتین به زلنسکی پیشنهاد کرد که خواست‌های پوتین را بپذیرد ولی زلنسکی نپذیرفت.
Bennett advises Zelensky to surrender to Russia, Zelensky refuses
Vladimir Putin made an offer to end the Russian war with Ukraine, but the offer includes many Ukrainian sacrifices.
By BARAK RAVID/WALLA
MARCH 11, 2022
https://www.jpost.com/israel-news/article-701041
@abdollahshahbazi
✔️گزارش تکان‌دهنده اورشلیم پست از مواضع پوتین و جنگ اوکرائین: اوکرائین بر سر دوراهی مرگ و زندگی است.
✔️منابع بلندپایه و مطلع اسرائیلی دریافت‌های نفتالی بنت از دیدارش با پوتین را فاش کردند.
اورشلیم پست ۸ مارس ۲۰۲۲، سه روز پس از ملاقات نفتالی بنت و پوتین (شنبه، ۵ مارس ۲۰۲۲)، بنقل از کسانی که در جریان ملاقات بودند، گزارشی تکان‌دهنده درباره دریافت‌های هیئت اسرائیلی از مواضع پوتین و آینده اوکرائین منتشر کرده است.
این منابع گفتند که سفر بنت برای میانجی‌گری میان روسیه و اوکرائين نبود بلکه با هدف شناخت مواضع و تفکر و خط قرمزهای پوتین و گزارش آن به غرب بود.
این گزارش وضع اوکرائین را بسیار وخیم‌تر از آنچه غربی‌ها توصیف می‌کنند به تصویر می‌کشد. منابع فوق گفتند که پوتین خواست‌هایش را به زلنسکی ارائه داده و اعلام توقف عملیات و آتش‌بس کرده تا زلنسکی فرصت بیاید درباره آن تصمیم بگیرد. به گفته منابع فوق، این خواست‌ها «دشوار است ولی غیرممکن نیست.»
منابع فوق حدس می‌زنند که پیشنهادهای پوتین شامل موارد زیر است: زلنسکی رسماً استقلال جمهوری‌های دنباس را به رسمیت بشناسد، رسماً اعلام کند که به ناتو نخواهد پیوست، نیروهای مسلح اوکرائین را کوچک کند و اعلام کند که این دولت بین روسیه و غرب بی‌طرف خواهد بود.
اگر زلنسکی خواست‌های پوتین را رد کند، آنچه ایمانوئل مکرون، رئیسجمهور فرانسه، «وخیم‌ترین پیامدها» توصیف کرده رخ خواهد داد. در اینصورت، پوتین به ارتش روسیه دستور می‌دهد با سرعت پیش بروند و چهره اوکرائین را دگرگون خواهد کرد؛ هزاران بلکه ده‌ها هزار اوکرائینی به قتل می‌رسند و این احتمال وجود دارد که اوکرائین بطور کامل استقلالش را از دست بدهد.
زلنسکی یا باید خواست‌های پوتین را بپذیرد یا سقوط کند. زلنسکی هم‌اکنون مانند چه گوارا محبوبیت فراوان کسب کرده ولی خوب می‌داند که چه گوارا چه سرنوشتی داشت. او اینک می‌تواند استقلال اوکرائین را حفظ کند ولی بابت آن باید بهای سنگینی بپردازد.
به گفته این منابع، فحوای مذاکرات اوکرائین و روسیه بسیار جدی‌تر از آن چیزی است که غربی‌ها می‌گویند زیرا کی‌یف مسائل را بطور کامل به غرب نمی‌گوید چون نمی‌خواهد فضای کنونی جهانی به سود اوکرائین از بین برود. واقعیت امر این است که اوکرائینی‌ها به خوبی از خواست‌های پوتین مطلع‌اند و خوب می‌دانند که در روزهای آتی باید تصمیمات بسیار سخت بگیرند.
به گفته این منابع، هیچ کس اوکرائین را تحت فشار قرار نمی‌دهد و تصمیم‌گیری تماماً با زلنسکی است. ولی یک چیز مسلم است: پوتین مصمم است و بغرنجی‌های پدید آمده از زمان تهاجم به اوکرائین تاکنون عزم او را متزلزل نکرده. برعکس، او نمی‌تواند عقب‌نشینی کند و هر چه جنگ دشوارتر و تلفات بیشتر شود او بیشتر مصمم خواهد شد که دستاوردهای واقعی به نمایش بگذارد.
https://www.jpost.com/international/article-700677
@abdollahshahbazi
بنوشته نیویورک تایمز، در پی سفر روز شنبه هیئت بلندپایه آمریکایی به ونزوئلا، نیکلاس مادورو، رئیس جمهور ونزوئلا، روز دوشنبه، ۷ مارس ۲۰۲۲/ ۱۶ اسفند ۱۴۰۰ با صدور اطلاعیه‌ای ملاقاتش را با مقامات آمریکایی «محترمانه، دوستانه، بسیار دیپلماتیک» خواند و تمایل دولتش را برای افزایش تولید نفت در صورت قطع ورود نفت روسیه به بازار نشان داد.
تلاش دولت بایدن برای جلب همکاری ونزوئلا واکنش تند برخی اعضای کنگره را سبب شده است. مارکو روبیو، سناتور جمهوری‌خواه از ایالت فلوریدا، در توئیتی نوشت: کاخ سفید «جویندگان آزادی» در ونزوئلا را در ازای مقداری نفت ترک کرده است. رابرت منندز، سناتور دمکرات از ایالت نیوجرسی، با صدور اطلاعیه‌ای اعلام کرد که اعاده تجارت ایالات متحده با ونزوئلا می‌تواند «بحران انسانی» را تداوم بخشد که طی سال‌ها آمریکای لاتین و کارائیب را بی‌ثبات کرده است.
ونزوئلا بزرگ‌ترین ذخایر نفت جهان را داراست ولی در سال‌های اخیر به دلیل شدیدترین تحریم‌ها و فشارهای ایالات متحده وضع اقتصادی وخیمی داشته است.
در ژانویه ۲۰۱۹ دولت ترامپ حتی کوشید تا با اعلام فردی بنام خوان گوایدو بعنوان رئیس جمهور ونزوئلا مردم این کشور را به شورش علیه دولت انتخابی و قانونی مادورو وادار کند. ده‌ها دولت متحد آمریکا، مانند بریتانیا و فرانسه و آلمان و هلند و کانادا و اسرائیل و غیره، به تبعیت از آمریکا خوان گوایدو را رئیس جمهور ونزوئلا خواندند. این تلاش شکست خورد. اینک بنظر می‌رسد ونزوئلا، در کنار ایران، به یکی از دو امید اصلی آمریکا برای مهار بحران‌های سنگین اقتصاد جهانی، ناشی از جنگ اوکرائین و تحریم‌های آمریکا علیه روسیه، بدل شده است.
@abdollahshahbazi
به موازات تشدید جنگ روسیه در اوکرائین و تهدید شنبه، ۵ مارس ۲۰۲۲/ ۱۴ اسفند ۱۴۰۰ پوتین، که تحریم روسیه «شبیه به اعلام جنگ» به روسیه است و اگر رهبران اوکرائین به رفتار کنونی خود ادامه دهند آینده استقلال اوکرائین را به مخاطره می‌اندازند، «جنگ سرد جدید» و فضای روانی ناشی از آن ابعادی هشداردهنده می‌یابد.
جان میرشایمر ۷۴ ساله، استاد دانشگاه شیکاگو که از برجسته‌ترین و نامدارترین متفکران سیاسی ایالات متحده آمریکاست در حوزه روابط بین‌الملل و صاحب تألیفات عدیده، اخیراً در گفتگویی ویدئویی دیدگاه‌های خود را درباره جنگ اوکرائین بیان کرده است. میرشایمر در گذشته نیز مکرر این نظرات را عنوان کرده بود از جمله در سخنرانی ژوئن ۲۰۱۵ در دانشگاه شیکاگو که ویدئوی آن در یوتیوب تاکنون بیش از ۱۶ میلیون بازدیدکننده داشته است.
به دلیل این سخنان، چند تن از دانشجویان دانشگاه شیکاگو طی نامه‌ای به ریاست دانشگاه اتهاماتی به پروفسور میرشایمر وارد کرده و خواست‌هایی را مطرح کرده‌اند. در این نامه میرشایمر به ترویج «پوتینیسم» و «ایدئولوژی ضد اوکرائینی» و اخذ پول از روسیه متهم شده. دانشجویان فوق از دانشگاه خواسته‌اند:
۱- میزان و منشاء پولی که روس‌ها به میرشایمر پرداخت می‌کنند روشن شود.
۲- دکتر میرشایمر با انتشار بیانیه‌ای به صراحت مواضع خود را در قبال تجاوز روسیه به اوکرائین بیان کند.
۳- دانشگاه بیانیه‌ای صادر کند دال بر اینکه در مقابل ترویج «ایدئولوژی ضد اوکرائینی» در دانشگاه اغماض نخواهد کرد.
بعید می‌دانم دانشگاه شیکاگو به این نامه چند دانشجوی احساساتی اعتنا کند ولی نامه فوق فضای سنگین ناشی از پروپاگاندای رسانه‌ای این روزها را نشان می‌دهد و امثال پروفسور میرشایمر را به سکوت یا احتیاط و عدم ابراز صریح نظرات خود وامی‌دارد.
زیرنویس‌ها:
۱- سخنان اخیر جان میرشایمر در یوتیوب، ۳ مارس ۲۰۲۲
https://www.youtube.com/watch?v=ppD_bhWODDc
۲- سخنرانی جان میرشایمر در دانشگاه شیکاگو، ژوئن ۲۰۱۵، که تاکنون بیش از ۱۶ میلیون بازدیدکننده داشته:
https://www.youtube.com/watch?v=JrMiSQAGOS4
۳- نامه چند تن از دانشجویان دانشگاه شیکاگو علیه جان میرشایمر (اسامی امضاءکنندگان را حذف کردم):
/channel/abdollah_shahbazi/330
@abdollahshahbazi
جان بولتون در رشته توئیت صبح چهارشنبه، ۲ مارس ۲۰۲۲/ ۱۱ اسفند ۱۴۰۰، بی‌پرده دو هدف اصلی آمریکا و اتحادیه اروپا را در جنگ روسیه- اوکرائین بیان کرده است.
نخست، رونق صنایع تسلیحاتی:
دولت آلمان در روز یکشنبه، ۲۷ فوریه ۲۰۲۲/ ۸ اسفند ۱۴۰۰، به بهانه جنگ اوکرائین، از بودجه سال ۲۰۲۲ خود ۱۰۰ میلیارد یورو (۱۱۲٫۷ میلیارد دلار) به تسلیحات و تقویت بنیه نظامی اختصاص داد و به این ترتیب از نظر بودجه نظامی در ردیف سوم جهان، پس از آمریکا و چین، قرار گرفت. این حادثه‌ای تاریخی است در دنیای پس از جنگ جهانی دوم که بار دیگر آلمان را بعنوان یکی از بزرگ‌ترین قدرت‌های نظامی جهان مطرح می‌کند. تجربه تلخ جنگ‌های اول و دوم جهانی این رویکرد جدید نظامی‌گرایانه در آلمان را ترسناک جلوه می‌دهد.
در سال‌های اخیر فروش تسلیحات آمریکا به خارج کاهش ۲۰- ۳۰ درصدی داشته است. جنگ اوکرائین فرصتی است تا بار دیگر بازار تسلیحات آمریکا رونق یابد. جان بولتون در توئیت خود نوشت که کنگره باید ۱۰۰ میلیارد دلار بودجه نظامی ویژه تصویب کند برای دفاع در مقابل روسیه و چین. ممکن است این خواست بولتون به این شکل تحقق نیابد ولی روشن است که جنگ اوکرائین، هم در دولت کنونی و هم در دولت بعدی آمریکا، به افزایش بودجه نظامی آمریکا و رونق کار پیمانکاران پنتاگون می‌انجامد. کمپانی‌های بزرگ تسلیحاتی بریتانیا نیز جزو این پیمانکاران پنتاگون هستند.
دوم، تبدیل آمریکا به بزرگ‌ترین صادرکننده گاز مایع جهان:
واردات گاز اتحادیه اروپا از سال ۲۰۰۵ تاکنون حدود یک تریلیون یورو است که بخش عمده آن از روسیه بوده است. در سال ۲۰۲۱ گاز طبیعی بیش از ۲۰ درصد مصرف انرژی سالیانه اتحادیه اروپا را تأمین می‌کرد که از دو طریق لوله (۶۸ درصد) و گاز مایع (۳۲ درصد) وارد می‌شد. صادرکنندگان اصلی گاز به اتحادیه اروپا از طریق خط لوله عبارت بودند از روسیه (۴۰ درصد)، نروژ (۲۲ درصد)، الجزایر (۱۸ درصد)، جمهوری آذربایجان (۹ درصد). صادرکنندگان اصلی گاز به صورت ال‌ان‌جی (گاز مایع) به اتحادیه اروپا در سال ۲۰۲۱ عبارت بودند از ایالات متحده آمریکا (۲۶ درصد)، قطر (۲۴ درصد) و روسیه (۲۰ درصد).
بولتون می‌نویسد: «ضرور است که ما استقلال انرژی خود را تأمین کنیم و به رهبر جهان در حوزه صادرات گاز مایع تبدیل شویم. امنیت انرژی امنیت ملی است هم برای ما و هم برای متحدان‌مان.»
بدینسان، بولتون هدف اصلی دیگر آمریکا را در جنگ روسیه- اوکرائین آشکار می‌کند. آمریکا از سال ۲۰۱۶ صادرات گاز مایع به اروپا را آغاز کرد و به سرعت به بزرگ‌ترین صادرکننده گاز مایع به اروپا تبدیل شد بنحوی که سهم آن در صادرات گاز مایع به ۲۶ درصد در سال ۲۰۲۱ رسید. در ماه ژانویه ۲۰۲۲ بیش از نیمی از واردات گاز مایع اروپا از آمریکا بود.
https://twitter.com/ambjohnbolton/status/1499023473041100804?s=21
@abdollahshahbazi
ایران: بازیگری که در جنگ گاز اروپا حذف شد
قسمت اول
جناب آقای زیدآبادی در آخرین یادداشت خود، مورخ اول مارس ۲۰۲۲/ ۱۰ اسفند ۱۴۰۰، نوشته‌اند:
«بشار جعفری معاون وزیر خارجۀ سوریه در گفتگو با خبرگزاری روسی اسپوتنیک گفته است: "یکی از دلایل جنگ علیه سوریه مخالفت دولت اسد با امتداد خطوط گاز قطر به اروپا از طریق ترکیه برای ضربه زدن به خط لوله گاز روسیه بود"! واقعاً که! عجب دولتِ ملی و مستقلی دارد این سوریه! حاضر شده است از منافع ناشی از عبور خط لولۀ گاز قطر به اروپا از خاک خود چشم بپوشد و در عین حال، فجایع و مصائبِ یک جنگ خونین و ویرانگر را برای کشور و مردم خود به جان بخرد؛ برای چه؟ برای آنکه مبادا ضربه‌ای به منافع رژیم پوتین وارد شود! این میزان از سرسپردگی واقعاً که بارک‌الله دارد!»
آقای زیدآبادی یا آن روزها را فراموش کرده‌اند و یا در آن زمان با دقت امروز تحولات را دنبال نمی‌کردند. بشار اسد به این دلیل پیشنهاد قطر را برای احداث انتقال لوله گاز خلیج فارس به اروپا از طریق سوریه و مدیترانه رد کرد که قرار بود این لوله از طریق ایران به عراق و سوریه و مدیترانه و اروپا کشیده شود. در همان زمان بارها در فیسبوکم به این موضوع پرداختم. در خرداد ۱۳۹۵ نیز در شبکه افق، در بخشی از گفتگوی مفصل خود، حدود نیم ساعت به جنگ سوریه از منظر منافع ملی ایران پرداختم با تأکید بر اهمیت خط لوله انتقال گاز خلیج فارس به اروپا از طریق سوریه و مدیترانه. متأسفانه این بخش از گفتگویم پخش نشد. علت را پرسیدم. گفتند که طرح مسئله فوق سبب می‌شود تصور کنند حضور ایران در جنگ داخلی سوریه به خاطر «منافع مادی» است!
پس از انتقال فعالیتم از فیسبوک به تلگرام، در کانال تلگرامی‌ام نیز مکرر به این موضوع پرداخته‌ام. از جمله، یک بار در معرفی مقاله ۲۳ فوریه ۲۰۱۶ رابرت اف. کندی (جونیور)، برادرزاده جان کندی رئیسجمهور پیشین آمریکا، درباره لوله گاز خلیج فارس- اروپا و جنگ داخلی سوریه. رابرت کندی نوشت:
«پس از آن اقدامات اسد بیش از پیش خشم کشورهای سنی خلیج [فارس] را برانگیخت زیرا او از "خط لوله اسلامی"، که مورد تأیید روسیه بود و از میدان گازی ایران از طریق سوریه به بنادر لبنان کشیده می‌شد، حمایت کرد. "خط لوله اسلامی" ایران شیعی، نه قطر سنی، را به تأمین‌کننده اصلی بازارهای انرژی اروپا تبدیل می‌کرد و نفوذ تهران را در خاورمیانه و جهان بطور چشمگیری افزایش می‌داد.»
@abdollahshahbazi
کندی تحولات نظامی روز جمعه در کی‌یف و فقدان گزارش درباره جنگ‌های سنگین خیابانی این تصور را ایجاد می‌کند که پوتین قصد ندارد شهر را از طریق نظامی اشغال کند.
به دلیل حضور رایت سکتورها و ناسیونالیست‌های افراطی مسلح اوکرائینی، که چند هزار نفر و کاملاً آموزش‌دیده و جنگ‌دیده هستند، تصرف کامل کی‌یف تلفات سنگین از طرفین خواهد داشت و این شهر تاریخی بسیار مهم و نوستالژیک برای روس‌ها را نیز نابود خواهد کرد. تصور میکنم پوتین در حال بازی روانی با رهبران کی‌یف است تا زلنسکی و دولت او داوطلبانه استعفا دهند و قدرت را به تیم مورد نظر او تفویض کنند.
ابتدا زلنسکی درخواست کرد با روسیه مذاکره کند و پوتین احاله داد به ارسال هیئتی به بلاروس و مذاکره در آنجا. بلاروس تحت حاکمیت طولانی آلکساندر لوکاشنکو، دیکتاتور این کشور و متحد پوتین، است. حضور در بلاروس مطبوع رهبران کی‌یف نبود. لذا، زلنسکی با نفتالی بنت، نخست‌وزیر اسرائیل، تلفنی صحبت کرد و درخواست کرد که مذاکره در اورشلیم و با وساطت دولت اسرائيل انجام گیرد. زلنسکی و برخی از مقامات ارشد و الیگارک‌های اوکرائین یهودی و بعضی‌شان دارای تابعیت دوگانه اوکرائینی- اسرائیلی هستند. یِوگن کورنیچک، سفیر اوکرائین در اسرائیل، گفت: «ما معتقدیم که اسرائیل تنها دولت دمکراتیک در جهان است که روابط عالی هم با اوکرائین هم با روسیه دارد.»
در این فاصله، پوتین حکومت کی‌یف را «دارودسته معتاد به مواد مخدر و نئونازی» خواند که دال بر عدم تمایل او به مذاکره است. اسرائیل پاسخ منفی به درخواست زلنسکی نداده ولی به دلیل حساسیت فراوان آن مسئله در شورای امنیت ملی این دولت در دست بررسی است. دولت اسرائیل، با تأخیر، تهاجم نظامی روسیه به اوکرائین را محکوم کرد ولی مقامات این دولت همچنان از نقد پوتین و روسیه پرهیز می‌کنند.
@abdollahshahbazi
بنظر می‌رسد کی‌يف، پایتخت اوکرائین، به زودی به تصرف نیروهای روسیه درخواهد آمد.
ویدئوهای منتشرشده نشان می‌دهد که جنگ میان نیروهای روسی و اوکرائینی در حومه کی‌یف جریان دارد. حوالی ساعت ۱۲ نیمه شب به وقت کی‌یف سی‌ان‌ان ویدئویی پخش کرد که نشان می‌داد نیروهای ویژه روسیه پایگاه هوایی آنتونوف واقع در ۱۵ مایلی جنوب کی‌یف را تصرف می‌کنند؛ و یکی دو ساعت پیش نیویورک تایمز ویدئویی پخش کرد که نشان می‌داد در ۱۲ مایلی جنوب کی‌یف جنگ در جریان است.
زلنسکی، رئیسجمهور اوکرائین، در ویدئو کوتاهی که نیمه شب جمعه از تلویزیون اوکرائین پخش شد، و او را با صورت نتراشیده و تی‌شرت نشان می‌داد، گفت که عوامل خرابکار روسیه وارد شهر کی‌یف شده‌اند و او هدف درجه یک مسکو است.
و دقایقی پیش لوید آستین، وزیر دفاع آمریکا، گفت که نیروهای میکانیزه روسیه در ۲۰ مایلی کی‌یف هستند.
@abdollahshahbazi