صدا و ساز استاد علی اکبر شکارچی.
کیان جان. اینها نباید اشک ما را ببینند. شبانه برایت مویه میکنیم. فردا همه خونخواه تو ایم.
آهای فلک
آهای فلک که گردنت
از هممون بلندتره
به ما که خستهایم بگو
خونهی بهار کدوموره
@azdoust
اگر بهایی دارد. کاش داراییام کفاف می داد. دست در جیبهای سرد و سر به گریبان نگاهی به داشته هام میکنم و میگذارمت توی دسته ی نداشتهها. محبوبم بودن اما خرجی ندارد. محبوب جهان! عمر ما به وصف العیش گذشت. محبوب من! دو تا دوستت دارم ناقابل هم بماند برای روز مبادا شاید که گره ایی را باز کرد. گره افتاده به کارم لیلی قصهها. لیلی! نگاه کن. نگاه به نازت خراج ده پارچه آبادیست. آبادی است. باید از این دو چشم آهو بگذرم و نمانم. زیبای من! تو در کدام قصه ی اساطیری زیسته ایی که اینجا نیستی، اینجایی نیستی. آهوی کدام جزیرهی بکری؟ که رد پات دلم را خط خطی میکند و لحظه ایی بعد به نسیمی نیستی و نیستم. دلم میخواهد با تو کمی راه بروم. کمی حرف بزنم. کمی از چشم هایت تمجید کنم. کمی خنده هایت را به بوسه زیارت کنم. دلم میخوهد گوشه ی لبانت جا نمازی پهن کنم. کمی مناجات کنم. حالم رو خوب کنم. تو را جا بگذارم. و بروم.
#مشق
@azdoust
حالا شما این یک ساعت معین رو هم بذارید یه گوشهایی راه دوری نمیره یه جایی دعام میکنید.
@azdoust
a Twitter thread from mehdi\_satei
https://telegra.ph/رشته-توییتی-از-mehdi-satei-11-10-2
سالهای دبیرستان (۷۵-۷۶) یه دونه از این گرمکنها داشتم. اصل اصل. از داییای فوتبالیستم (داییام شاهین و تیم ملی بازی کردن) ارث رسیده بود به داداشا و از اونا هم به من. احتمالا مال محسن عاشوری بوده (نفر اول ایستاده از راست بعدها شنیدم که دوست داییمه). خودش خیلی بزرگ بود و کشبافهاش هم ول کرده بود. زیپش بسته نمیشد و توی تنم زار میزد. اما قرمزش خیلی خوب بود. و اصل پرسپولیس بود. بدیش این بود که هیچکس باور نمیکرد که مال خود خود پرسپولیسه. سن همکلاسیا به این عکس قد نمیداد که یادشون باشه. الان دیدم یکی از فن پیجها این عکس رو گذاشته. مال سال ۶۹ است. اگر الان بود. اگر اون موقعها گوگل بود اگر این عکس رو تا خورده و پاره پوره وسط یه مجله گیر می آوردم مدرسه رو به خاک و خون می کشیدم. ترازم میچسبید به سقف. رییس باند فوتبالیا میشدم. کاپیتان تیم دوره میشدم از ده بیست تا از بچهها کیک و شیر کاکائوی مفتی میگرفتم.
@azdoust
من یه مستند درجه یک از BBC دیدم. این مستند درواقع یک ویژه برنامه از سکانسهای دیدنی مجموعه مستندهای سیاره زمین و سیاره آبی شبکهی بیبیسی آمریکا با روایت و موسیقی جدید است.
روایت سر دیوید اتنبرو و موسیقی هانس زیمر.
برای من این ضیافت موسیقی و تصویر مبهوت کننده بود.
در این مستند از سختی زندگی حیات وحش صحبت میکنه و آخرش میگه ما هم جزوی از این طبیعت هستیم و باید گلیم خودمون رو در این شرایط کرونا بکشیم بیرون. ببینید.
@azdoust