Telegram-канал blueberry_liife - 〔بلوبریِ انگیزه"🫐〕: Unsorted

〔بلوبریِ انگیزه"🫐〕

16 Dec 2024 07:14

٤٨ - خود كم بينى 🤏🏻
پادکست صلح درون!
سپهرخدابنده
به شدت برای شروع روز پیشنهاد میشه^^🌝

🫐•`.- @Blueberry_liife

〔بلوبریِ انگیزه"🫐〕

14 Dec 2024 09:30

"چرا خوشایند بودن را کنار گذاشتم؟👀💋"

آسان‌گیری، تلاش برای دلنشین بودن و راضی نگه داشتن دائمی دیگران، رفتارهایی کاملا عادی برای من بودند.
انقدر به فکر «خوشایند به نظر رسیدن» بودم که خودم را فراموش می‌کردم.

من برای تبدیل شدن به یک «آدم خوب» شرطی شده بودم و تلاش برای خوشایند بودن راحت‌ترین روش برای رسیدن به این هدف بود. اما این کار باعث می‌شد مدام احساس تهی بودن از انرژی داشته باشم و روابطم رضایت‌بخش نباشند.

وقتی درمان خودم را شروع کردم، فهمیدم که من واقعا «خوب» نبودم بلکه تمام این کارها را از روی اجبار و برای فرار از احساس گناه انجام می‌دادم. انگیزه‌های خودخواهانه پشت رفتارهای من بودند.

و فهمیدم که در مسیر خوشایند بودن، نیازهای خودم را نادیده می‌گرفتم. در واقع من با خودم «خوب» نبودم.

مثل همه آدمهایی که به شکل وسواس‌گونه‌ای می‌خواهند دیگران را راضی نگه دارند، من هم هیچ حدومرزی در روابطم نداشتم. نبود حدومرز، بخش‌هایی از وجودم را ارضا می‌کردند که می‌خواستند چنین حسی داشته باشم: به من نیاز است، من مهم هستم و دیگران به من وابسته هستند.

می‌دانستم که باید این الگوی فکری و رفتاری را درمان کنم. باید خوشایند بودن را متوقف کنم و مهربان بودن را تمرین کنم. این یعنی: حدومرز در روابطم تعیین کنم و برای اولین بار در زندگی‌ام نیازهای خودم را اولولیت قرار دهم.

اینکه فرهنگ ما «نادیده گرفتن خود» را ستایش می‌کند، در بلند مدت و در نگاه کلی آسیب‌زاست. چرا که درنهایت منجر به شکل‌گیری افسردگی، اضطراب و اعتیادهای پنهان می‌شود.

چیزهایی که من در مسیر تبدیل شدن از «خوشایند بودن» به «مهربان بودن» آموخته‌ام:

*ایرادی ندارد دیگران از من ناامید شوند. این بخشی جدایی ناپذیر از زندگی است.
*وقتی بتوانم نیازهای خودم را برطرف کنم، نیازهای دیگران را نیز می‌توانم برآورده کنم.
*نیازی نیست که بیش‌ازحد توضیح بدهم.
*«افراد سالم» به حدومرزها احترام می‌گذارند.

🫐•`.- @Blueberry_liife