Telegram-канал chengor - آوای چنـگُــر: Unsorted

آوای چنـگُــر

24 Dec 2022 16:12

📚 #داستانک جمعه، شنبه، يک‌شنبه

روزى، روزگارى سه تا برادر بودند به اسم جمعه، شنبه و يک‌شنبه که هر سه دزدهاى تَر و فرزى بودند و هيچ‌وقت دُم به تله نمى‌دادند.
يک روز، جمعه گوسفندى دزديد؛ برد خانه سرش را بريد و گوشتش را آويزان کرد به طاق ايوان و به زنش گفت: ”اگر من خانه نبودم و شنبه و يک‌شنبه آمد اينجا و آب خواست، آب را تو کاسه بريز و بده دستشان؛ چون اگر با کوزه آب بخورند، سرشان را بالا مى‌گيرند و لاشهٔ گوسفند را مى‌بيند“.
زن گفت: ”به روى چشم!“
تازه جمعه از خانه رفته بود بيرون که سر و کله‌ٔ شنبه پيدا شد و سراغ جمعه را گرفت.
زن گفت: ”پيش پات رفت بيرون“.
شنبه گفت: ”يک کم آب بده بخورم“.
زن گفت: ”صبر کن کاسه بيارم“.
شنبه گفت: ”به خودت زحمت نده!“
و تا زن برادرش آمد به خودش بجنبد، دست برد کوزه را از گوشهٔ ايوان ورداشت سر کشيد و گفت: ”دستت درد نکند! ديگر زحمت را کم مى‌کنم“.
و از خانه بيرون زد.
تنگِ غروب، جمعه برگشت خانه و از زنش پرسيد: ”چه خبر؟“
زن جواب داد: ”اَمن و امان! فقط شنبه يک نوک پا آمد اينجا آب خورد و رفت“.
جمعه گفت: ”با کاسه آب خورد يا با کوزه؟“
زن گفت: ”تا خواستم کاسه بيارم، کوزه را ورداشت سر کشيد و خداحافظى کرد و رفت“.
جمعه با دست زد رو پیشانی خودش و گفت ”ای داد بی داد که گوشت از دست رفت“.
زن گفت: ”بد به دلت راه نده“.
جمعه گفت: ”مگر نمى‌گوئى با کوزه آب خورد؟“
زن گفت: ”چرا!“
جمعه گفت: ”خدا مى‌داند که گوشت از دست رفت! اين خط و اين نشان. اگر روزِ روشن نَبَرد، شب تاريک مى‌برد“. بعد نشستند با هم به مشورت که چه کنند، چه نکنند و آخر سر نتيجه گرفتند شب که مى‌خواهند بخوابند، گوشت را بيارند زير لحاف بگذارند بين خودشان.
نصفه‌هاى شب، شنبه رفت خانهٔ جمعه و وقتى ديد لاشهٔ گوشت سر جاش نيست، تا تَه ماجرا را خواند و بى‌سر و صدا رفت بالا سر برادر و زن برادرش نشست و همين که خُروپُفشان رفت هوا دست برد زير لحاف، لاشهٔ گوسفند را يک کم غلتاند طرف برادرش، يک کم چرخاند طرف زن برادرش و خوب که جا باز شد، لاشه را آهسته از بين‌شان درآورد و با خود برد.
کمى‌ بعد، جمعه بيدار شد؛ ديد از گوشت خبرى نيست و مثل برق و باد، بام به بام خودش را رساند به خانهٔ شنبه و رفت پشتِ درِ حياط ايستاد.
شنبه به خانه که رسيد، آهسته زد به در. جمعه در را باز کرد و شنبه به خيال اينکه زنش در را باز کرده، در تاريکى شب گوشت را داد به‌دست جمعه، جمعه هم گوشت را ورداشت و يواشکى زد بيرون و برگشت به خانهٔ خودش.
کلهٔ سحر، شنبه زنش را بيدار کرد و گفت: ”پاشو يک آبگوشتِ پُر گوشت بار بگذار براى نهار“.
زن گفت: ”با کدام گوشت؟“
شنبه گفت: ”با همان گوشتى که ديشب آوردم خانه تحويلت دادم“.
زن گفت: ”خواب ديدى خير باشد!“
شنبه از همين يکى دو کلام همه چيز دستگيرش شد و دو بامبى زد تو سر خودش و گفت: ”اى دادِ بى‌داد که گوشت از دست رفت! جمعه گوشت را زد و برد و ديگر رنگش را نمى‌بينيم“.
بعد، پا شد رفت سر وقت يکشنبه و صلات ظهر با هم رفتند خانهٔ جمعه که هم نهار چرب و نرمى بخورند و هم با او صحبت کنند و قرار و مدارى بگذارند.
نهار را که خوردند، شنبه و يکشنبه صحبت را کشاندند به اصل مطلب و گفتند: ”اى برادر! انصاف به دور است که سور و سات تو اين‌قدر جور باشد و ما آه در بساط نداشته باشيم؛ آخر برادرى گفته‌اند، برابرى گفته‌اند؛ بيا از اين به بعد با هم بريم دزدى و هر چه گير آورديم تقسيم کنيم“.
جمعه گفت: ”به شرطى که هر چه من گفتم گوش کنيد“.
شنبه و يکشنبه قبول کردند. برادر بودند، دست برادرى هم با هم دادند.
غروب همان روز، جمعه به بهانهٔ ديدن آشنائى که در دربار شاه داشت، رفت به دربار، اين‌ور و آن‌ور سرک کشيد؛ راه خزانهٔ شاه را ياد گرفت و برگشت و نصفه‌هاى شب با شنبه و يکشنبه يکى يک کولبارچه ورداشتند و رفتند به دربار.
شنبه و يکشنبه نزديک خزانه قايم شدند؛ اوضاع را زير نظر گرفتند و جمعه رفت به خزانه؛ کولبارچه‌هاشان را يکى يکى از جواهر پُر کرد و داد بالا و آخر سر هم خودش آمد بالا و با هم برگشتند خانه.
فرداى آن شب، سه تائى از خانه رفتند بيرون که در کوچه و بازار سر و گوشى آب بدهند و ببينند مردم از دزديِ ديشب‌شان چه مى‌گويند. امّا، هر چه گشتند و به اين و آن سر زدند، ديدند خبرى نيست.
تو نگو وقتى شاه خبردار شده بود دزد زده به خزانه، گفته: ”نگذاريد اين خبر جائى درز کند که تاج و تخت‌مان بر باد مى‌رود“.
و دستور داده بود زير دريچه‌اى که دزد از آنجا به خزانه رفته يک خمره پر از قير بگذارند که اگر دزد دوباره خواست بزند به خزانه، يک‌راست بيفتد تو قير و اسير شود.

ادامه دارد..‌.

🆔 @CHENGOR ڪانال #آوای_چنگر📚