Telegram-канал cilik - ڪیلـیڪـ: Unsorted - каталог телеграмм

ڪیلـیڪـ

03 Aug 2024 22:52

‌ @ciliK

زن مغازه دار.
هر روز در کافه منتظر دوستم می نشستم تا بیاید، گاهی اوقات هم او زودتر از من می آمد ولی این خیلی کم اتفاق می افتاد.
ما هم در کارمان نیاز به استراحت داشتیم، لازم بود بعضی وقتها برای خودمان باشیم، بستنی بخوریم، در پارک ساحلی قدم بزنیم و آنطور که عادت زنهاست از دیگران غیبت کنیم، یا اینکه اتفاقات مدت زمان کوتاهی که یکدیگر را ندیده ایم را برای هم بازگو نمائیم.
اوایل که کارم را شروع کرده بودم هیچ فرصتی را از دست نمی دادم، اما طولی نکشید که فهمیدم اگر بخواهم به این روش ادامه دهم مثل گوساله ای بیمار به زودی ریخت و قیافه ام را از دست خواهم داد، چیزی که رونق کارم به شدت به آن وابسته بود. از این رو هر گاه لازم میدانستیم کارمان را تعطیل می کردیم، و در همین تعطیلی ها بود که زندگی مان رنگ و بویی به خود می گرفت.
کار و استراحت بین کار را با دوستم هماهنگ کرده بودم و او تنها کسی بود که تنهایی ام را پر می کرد.
صاحب کافه ما را می شناخت و رفتارش محترمانه بود، با اینکه حتم دارم از کار و بار ما خبر داشت اما چشمش پاک بود، در گرمای سوزان تابستان کافه اش خنک بود و برای ما حکم بهشت را داشت، هر چقدر هم آنجا می نشستیم معترض نمی شد، حتی بارها اتفاق افتاده بود به خاطر من و دوستم آنجا را دیرتر از همیشه تعطیل می کرد.
از درب شیشه ای یکپارچه کافه می توانستیم آن سوی خیابان را ببینیم، و در شیشه گسترده بانک روبرو ورودی بازار امام پیدا بود، جایی که دلار فروشها یک سو و کارگرها در سوی دیگر هر یک منتظر آمدن یک مشتری بودند.
هم ما هم کارگرها و هم دلارفروشها شغلمان خیابانی بود، شغلی که همه از روی فلاکت تن به آن داده بودیم.
بین ما و کارگرها اما وجه تشابه بیشتری وجود داشت، معیار انتخاب کارگرها زور بازو، جوانی و چابکی شان بود فقط گاهی اوقات ممکن بود شخصی برای کارهای سبک از روی ترحم کارگر پیر و نیازمندی را با خود ببرد.
کارگرها طرز نگاه مشتری را می شناختند، اگر ماشینی انجا توقف می کرد کرکر خنده و شوخی ها و لودگی هایشان به یک باره خاموش می شد و همه به چشم سرنشینان ماشین نگاه می کردند، گویی بو می کشیدند و متوجه می شدند کدام ماشین برای بردن کارگر توقف کرده است.
اولین کسی که زودتر متوجه می شد به چابکی یک پلنگ به سمت آن ماشین می شتافت و بقیه نیز پشت سر او هجوم می آوردند، و مثل زنبور اتومبیل را احاطه می کردند، اگر درهای ماشین باز بود تا میتوانستند خود را در آن می چپاندند و اگر کسی که دنبال کارگر می رفت تجربه اش را نداشت به سختی می توانست از مهلکه بگریزد.
اما آنان که با تجربه تر بودند درب ها را قفل نموده و آرام حرکت می کردند، کارگرهای چابک زودتر به اتومبیل رسیده و سوار می شدند، سپس اتومبیل غرش می کرد و با سرعت دور می شد و کارگرهای بر جای مانده مانند گربه سانی که شکارش از چنگش گریخته باشد آرام آرام می ایستادند و به جای خود بر می گشتند و روی جدول کنار پیاده رو منتظر آمدن ماشین بعدی می نشستند.
در مورد ما قضیه بر عکس بود، با این تفاوت که این شانس را داشتیم تا مشتری مان را خود انتخاب نمائیم، وقت کار که می شد کنار خیابان می ایستادیم، طولی نمی کشید که مردانی سوار بر اتومببل هایشان با نگاه های حریص کنارمان ترمز می کردند و گاهی اوقات آنقدر ماشین می ایستاد که راهبندان می شد، بعضی ها چشمشان ما را نمی گرفت و می رفتند و بعضی ها شیشه ماشین را پائین می کشیدند و از ما می خواستند سوار شویم، عده ای هم از ماشین پیاده می شدند و رودر رو حرف می زدند، در نهایت یکی را انتخاب می کردیم و سوار می شدیم و غائله تمام می شد.
با این وجود در میزان فلاکت، با کارگرها و دلار فروشها همسان بودیم و این نقطه اشتراکمان بود.
دلار فروشها اما رونق کارشان به قیمت دلارشان مربوط می شد و آنکه گرانتر می خرید و ارزانتر می فروخت بیشتر میتوانست نظر مشتری ها را به خود جلب کند.
بیشتر مشتری های ما دانشجو ها بودند، چون هم مجرد بودند و پای زن دیگری در میان نبود و هم اینکه چند نفرشان در یک خانه جمع می شدند و می توانستیم یک جا به دفعات کاسبی کنیم. پول زیادی نمی دادند اما چون تعدادشان زیاد بود در مجموع رقم دندانگیری می شد.
ما هم مثل کارگرها از تن و جان مایه می گذاشتیم، احساسی در کار نبود و مدتها پیش آن را در درون خود کشته و ریشه اش را خشکانده بودیم، گاهی آن ریشه جوانه می زد و به اقتضای طبیعتش عزم بالیدن می کرد اما باز آن را با سمی از نفرت و نومیدی در نطفه خفه می کردیم و مجال قد افراشتن به او نمی دادیم. چرا که اگر احساسی بوجود می آمد مانع کارمان میشد و مفهوم خیانت و وفاداری را بار دیگر برایمان زنده می کرد. مفاهیمی که در این کار نمی توانستیم به آن اعتنا کنیم.

༻ @Cilik ༺
♡ #ڪانال‌ڪیلیڪ♡