1191
و در تنفس تنهایی دریچه های شعور مرا بهم بزنید ^کپی با ذکر منبع^
ماجرای این گفتگو به قدری کمیک است که به نظر نمیرسد قصد تفاخر در میان بوده باشد ..تفاخر هیچگاه اینطور در زبان لوث نمی شود و به استهزا کشیده نمی شود. تفاخر هم شان و معنای خود را دارد. آنچه میبینیم صرفا تقلا و دست و پا زدنی متفاوت در جهت وایرال شدن است.در چنین برنامه هایی هر مهمان پلنی برای وایرال شدن می چیند. پلن ایشان هم فخربازیست. عصر بی معنایی دقیقا عصر وایرال شدگیهاست. هیچ چیز به اندازه ولع وایرال شدن تهی بودن انسان این دوران را عیان نمی سازد.حتا تفاخر هم مربوط به انسان عصر معناست. چیزی هست که کسی آنرا موجب برتری خودبر دیگری می داند. درین عصر بی در و پیکر حتا تفاخر هم دیگر وجود ندارد ادای تفاخر است که بازی می شود. رسانه نیز به کارگزار ادابازی تبدیل می شود که رسالت اصلیش سرگرمیست. و جریان پول به سمتی می رود که بیشتر بتواند سرگرم کندو به اصطلاح وایرال شود. ازینجهت وایرال شدن را باید جریانی ضد معنا دانست. انسانی که سرگرم وایرال شده هاست در ماتریکس پوچی هضم شده او مرده ای است که اتصالش به تجربه ی زندگی را از دست داده است و حتی درکی از این وضعیت بغرنج زیست بی معنای خود نیز برایش ایجاد نمی شود.
@darichehaaa
این موزیک ویدئو برام جالبه. فضای منگانه ای داره😶
موسیقی و آهنگ چه هماهنگ با این فضا تنیده شده اند...
تصویر پوک و مالیخولیایی از هدونیسمی که به بن بست رسیده .روابطی که بر بار بی معنای زندگی افزوده اند و سرگیجه های مدام از تن ها و بدنهایی که در بازی بیهودگی و بطالت تاب میخورند..
@darichehaaa
قتل آقای هاورشام نمایش خنده داری به نظر می رسید.
ژانر کمدی و با محتوایی کاملا انتقادی به نوعی اضمحلال و از هم گسیختگی نظام های باور و حیات اجتماعی رابه استهزا و یا شاید به استیضاح می کشید. نظامهای اخلاقی و نقشهایی که در حال مرگند با این وجود مرز مرگ و زندگی هم مشخص نیست آنها که زنده اند دائما می میرند و آنها که مرده اند زنده می شوند. ضوابط و معیارهای حقیقت قابل تشخیص نیستند . خیانت و خشونت عادی و نرمالایز و به آشکارگی رسیده است و تظاهر به تظاهر کردن هم عادی جلوه می کند. نوعی عیان شدگی مالیخولیایی و جنون آمیز، که مرزهای حقیقت را از هم پاشیده نشان می دهد. گویی کل ساختار حیات ما فروافتاده و بر سرمان آوار شده و درد انقدر زیاد است که خنده دار به نظر می رسد.
@darichehaaa
سازمان ملل در پایان جنگ دوم جهانی با این هدف ایجاد شد که به دیکتههای فاتحان جلوه و مشروعیت قانونی بدهد. ممکن است تشکیل سازمان ملل «متحد» در ذهن معاصر، اتفاقی بدیع و حاصل گشایشهای فلسفی عصر روشنگری تصور شود اما در واقع سابقه هزاران ساله دارد:
در تاریخ همیشه پس از آن که شمشیر کارش تمام شد، نوبت به کاتبان و دبیران باوقار میرسد تا مطالبات تمدن پیروز را رسمیت حقوقی ببخشند.
در ادامه همین رویه، با پایان یک دوره نظم جهانی، همان تمدنی که کتابخانهها سند حقوقی در دفاع از «فره ایزدی» خود انباشته، در نقض و فسخ آن اسناد پیشقدم میشود چون دیگر آنها را در تلطیف و تداوم سلطه خود کافی نمییابد.
از سلسله هخامنشی و سلطه اعراب و هجوم مغول تا جمهوری هلند و امپراطوری اسپانیا و انگلستان، همیشه روال به همین شکل بوده است.
چند دهه است که سازمان ملل به عنوان بازوی نرم قدرت سخت کارایی سابق را ندارد و حتی از دید مردمان ساده ملتهای ضعیف بعنوان مرجع عادل دادرسی قلمداد نمیشود. اما اینکه سازمان ملل علنا و در صحن خود از موسسان اصلیاش تیپا بخورد و تحقیر شود یک نقطه عطف تاریخی است.
آخرین چرخه ای که فراز و فرود خود را تکمیل کرده و در انتظار مورخان واقعبین است، شکست «لیگ ملل» بعد از جنگ اول جهانی و درست قبل از آغاز جنگ دوم بود.
حالا ما در آستانه تکمیل چرخه دوران خود هستیم. زمانی که دفترها را می شویند و قلمها را در قلمدان میگذارند. دبیران به مرخصی میروند و شمشیرها آماده میشوند تا برای کاتبان آینده مشقی نو بگیرند و تکلیف جدیدی بنویسند.
@darichehaaa
@dr_iman_fani
دکتر ایمان فانی از هذیان(سایکوز) ویرانگری می گوید که در اثر ارتباط با چت جی پی تی نصیب بشر گشته و خواهد گشت.
📍تکنولوژی چه بلای دیگه ای مونده که سرمون نیاورده باشه
@dr_iman_fani
@darichehaaa
به این صدا گوش کنیم
این صدای یکی از ماست. صدای هنر این اجتماع و ملت است.
آنچه ما را اجتماع ساخته است اعتماد و حرمتی است که هر یک از ما برای یکدیگر قائلیم. ما یکدیگرانِ همیم.
برخی از ما در عرصه ی هنر و فرهنگ این سرزمین درخشیده اند برخی در علم و دانش عده ای مردان سیاست و جنگ بوده اند.. این چهره ها نمادهای اصالت و شکوه این سرزمیند. ابوعلی سینا و فردوسی و حافظ و نادرشاه و امیرکبیر و دکتر حسابی و بنان و گوگوش و علی دایی و.. چهره هایی از ما هستند که تاریخ و فرهنگ و اجتماع خود را با آنان میشناسیم و می شناسانیم.
مسلما هر یک از این چهره ها در طول زندگی خود حواشی مختلفی داشته اند. اگر قرار باشد با حاشیه سازی و حاشیه بازی آدمهایمان را له و نابود کنیم دیگر چه کسی برایمان می ماند؟
نظر من اینست که خشمی که از وضعیت امروزمان داریم بر سر چهره های ادب و فرهنگ و اجتماعمان خالی نکنیم..
انقدرشبیه آدمهای فیلم قهرمان فرهادی بازی نکنیم. گویی هر روز نوبت کسی است که بعد از بالا بردن به زمین پرتابش کنیم. در انگلستان آدامس فرگوسن را به موزه برده اند ما با چهره های خود چه می کنیم؟فرق ما و آنها در همین چیزهاست..
@darichehaaa
بعد اون واکنشهای عجیب و غریب تف و لعن زینب موسوی بخاطر توهین به فردوسی! حالا انگار نوبت روشن شدن دکمه ی حس گناه جمعیه و واسفاها سر دادن برای مظلومیتش!
گیر تاریخی ما شاید همین نوسانات قله ای- دره ایه.. بالا و پایین شدنهای بی منطق، واکنشهای عجولانه که قبلا ظاهر ایدئولوژیک داشت الان ژست لیبرال مسلک و روشنفکرنمایانه
@darichehaaa
بالاخره توافق کذایی ظاهرا با ابتکار ترامپ اتفاق افتاد و آمریکا جای پای خودش را در قفقاز کنار گوش روسیه و ایران در راستای ایجاد نظم جدید باز کرد. برخی از خفگی استراتژیک ایران صحبت می کنند. اما باید گفت ایران پیش ازین، زمین بازیی برای خودش تعریف نکرده بود که الان از آن کنار گذاشته شده باشد .
غرب در حال شکل دهی شاهراههای ارتباطی در اوراسیا برای مهار چین است.این در حالیست که روسها در ضعیفترین جایگاه در محیط امنیتی خود هستند و ایران منفعلانه نظاره گر هضم و حذف خویش است. نکته ی جالب اینکه هر چقدر غربیها برای سیطره بر شرق متفق و همراهند _ ناتو گواه این اتحاد است_ در شرق رقابت و انفعال و خودنگری مانع شکل گیری اتحادیه ها و توافقات جمعی مشترک بوده است.
@darichehaaa
آرامشبخشترین موسیقیهای بیکلام در
🐙 @RadioRelax
معرفی رباتهای تلگرام
🐙 @ROBOT_TELE
آهنگهای انگلیسی با ترجمه
🐙 @behboud_music
برنامههای پولی رایگان شده اندروید
🐙 @APPZ_KAMYAB
وکیل دادگستری
🐙 @ADLIEH_TEAM
باغ سبز مولانا (زهرا غریبیان)
🐙 @gharibianlavasanii
سواد رابطه / ازدواج موفق
🐙 @ghasemi8483
حقوق برای همه
🐙 @jenab_vakill
تقویت زبان انگلیسی عمومی!
🐙 @ehbgroup504
کتاب کتاب کتاب بخوانیم
🐙 @LibMajazi
ترکی فول صحبت کن
🐙 @TurkishDilli
آرا حقوقی قضایی و نظریات مشورتی
🐙 @ARA_HOGHOOGHI_GHAZAIE
بيشتر بدانيم بهتر زندگى كنيم
🐙 @matlabravanshenasi
عجیب و جالب اما شگفتانگیز
🐙 @shogo_jaleb
انگلیسی را اصولی و حرفهای بیاموز
🐙 @novinenglish_new
کتابخانه انجمن نویسندگان ایران
🐙 @anjomanenevisandegan_ir
فرزندپروری آدلری با مهارتهای زندگی
🐙 @moraghbat
آموزش زبان متوسط تا پیشرفته
🐙 @WritingandGrammar1
آموزش ترکی استانبولی با داستان
🐙 @turkce_ogretmenimiz
راز تربیتی فرزند موفق
🐙 @ghasemi8484
انگلیسی حرفهای کودک و بزرگسال
🐙 @RealEnConversations
کافه شعر و حکایتهای خواندنی
🐙 @Kafeh_sher
مدرسه دانش و اطلاعات
🐙 @INFORMATIONINSTITUTE
آگاهی.بیداری.آزادی
🐙 @Meditationfarsi369
آموزش هنر و دکوراسیون منزل
🐙 @TazeineManzel
(کتاب) AudioBook
🐙 @PARSHANGBOOK
نظریههای جامعه شناسی
🐙 @A_Quick_look_at_Sociology
سفر به دنیای خیال و رویا
🐙 @mehrandousti
رازهای درون
🐙 @razhaye_darun
مسیر عبور از خشم!!!
🐙 @shine41
آموزش عربی
🐙 @atranslation90
متن دلنشین
🐙 @aram380
در مسیر دانایی
🐙 @romanceword
کتاب| 𝐏𝐃𝐅
🐙 @PARSHANGBOOK_PDF
(آموزش) فنّ ِبیان+گویندگی
🐙 @amoozeshegooyandegi
موسیقی بیکلام آتن تا سمرقند
🐙 @LoveSilentMelodies
تیم ورزشی و تناسب
🐙 @MaryamTeam
هوروسکوپ و مدیتیشن
🐙 @Agahiiiiiiiiiiiiiii
آرشیو دوره رایگان
🐙 @Arshivagahi
زرنگاری و طراحی سنتی
🐙 @vida_dabir
ایلومیناتی. ماتریکس. فراماسونری
🐙 @matrixxx369
دریچهها: سیاست/هنر / ادبیات
🐙 @darichehaaa
توسعه فردی ، تغییر در مایند پلاس
🐙 @Mind_plussss
مجله کاریکلماتور
🐙 @AlirezaJamshididastana
انرژی مثبت و آرامش
🐙 @RangiRangitel
ادبیات و هنر
🐙 @Selmuly
کانون زبانشناسی شناختی
🐙 @Cognitive_Linguistics_Institute
حافظ - خیام ( صوتی )
🐙 @GHAZALAK1
لذتِ کتابخوانی با دوستان !!!
🐙 @FICTION_12
آموزش((پیانو)) و دانستنیهای موسیقی
🐙 @pianolandhk50
آموزش زبان انگلیسی، آیلتس، تافل
🐙 @Linguistics_TEFL
عکس، زندگی، خاطره، آرامش
🐙 @Purity_Shot
هماهنگکنندۀ لیست؛
🌵@Innate_Lonely
🎭و انسان بر زمین زاده(زده) شد
"بر زمین می زندش " کاری از علی شمس، نمایشی است درباره نسبت انسان، زمین و زمان .انسانی که سیزیف وار در گردونه ی چرخان زمین می گردد و می چرخد تا ،زمان، به مرگ بسپاردش. هیاهویی برای هیچ..
البته نمایش با مضامین و ارجاعاتی چون تمدن سومر و ایران،موسیقی شرقی، یوغ بردگی، استبداد رای،پوزبند هنر ، صوفیسم واندیشه تقدیرگرا بر شرقی بودن انسان نمایش تاکید داشت. هرچند انسان نمایش بیشتر به نرون دیوانه شباهت داشت تا تیپ مستبد شرقی. برای دکور و جست و خیزهای اکروباتیک بازیگران زبده ی نمایش زحمت زیادی کشیده شده بود ولی حقیقتا من علت این حجم از پرش و تقلای بدنی بازیگرن خصوصا انسان نمایش را نفهمیدم..شاید طعنه ای به میمون وار بودن سرشت آدمی بود.
دیگر اینکه، در نمایش خبری از زن نبود تنها عنصر مادی نمایش لاشه ی پلاستیکی گاوی ماده بود با لبها و ظاهر بزک شده و تزریقی که با پاهای باز صرفا برای حامله شدن و استفاده ی انسان نمایش بر میز جهان قرار داده شده بود! تا بزاید و موجب بقای انسان شود هرچند نسلی که ایجاد میکند نیز سوخته و زباله است.
سکانس مرگ شاید بهترین بخش نمایش بود آنجا که مرگ شیک و کلاسیک با چتر سیاه و کراوات قرمز فرامیرسد و صفحه مانیتور قرمز میشود. گویی خشونت مرگ در نقابی مدرن، متظاهر و خونسرد پنهان شده و این پایانی است بر حیات پوچ و ناگزیر انسان در زمین. و نهلیسمی که در صحنه مرگ بیش از هر جای دیگری خودرا نشان می دهد: انسان به زهدانی بازمیگردد که از آن آمده بود. و این آمدن و رفتن پس برای چه بود؟ هرچند چرخه ی تکامل ادامه دارد آنجا که انسان_دایناسور (با سر تاریخی و تنه ی مدرن چونان نماد تکامل) با حرکت بطئئ خود بیرون از چارچوب زمان و مکان شاهد و ناظر چرخه ی زندگیست و بار دیگر سبزی حیات را بعد از پایان کار انسان ،به مرگ باز می گرداند تا هستی همچنان تداوم یابد.
@darichehaaa
من با اخراج ناگهانی وبدون برنامه و واکنش زده ی افغانستانیهای عزیز موافق نیستم اما به نظرم این اتفاق را می توان به فال نیک گرفت.
تا کی فرار از وطن؟ در جایی بالاخره باید بازگردی و برای آن زندگی که خواهان آنی مقاومت کنی و تا پای جان بجنگی. آمریکاییها وطن شمارو از طالبان گرفتند و پس از ده سال بحران و جنگ و ناامنی دوباره به طالبان تحویل دادند. در نهایت همین مردمی که تاب تحمل طالبان را نداشتند باید به وطنشان برگردند و آنرا آنگونه که می خواهند بسازند.
@darichehaaa
حافظه ی تاریخی ایرانی زدودنی نیست، ماندگار و پابرجاست. با بغض و آهی که از دل شکستها و ویرانیهایش آمده ولی نابودش نکرده است، دوام آورده و از قصه ی غصه هایش حماسه ای دوباره برای پاسداشت وطن ساخته است. این بغض یک دهه هشتادی نیست بغض یک تاریخ است محکوم به امیدواری
@darichehaaa
باورم نمیشه قلب تهرانو اینطور راحت میان میزنن و به آتیش میکشن و میکُشن و میرن 😶
دفعه پیش چند تا ضدهوایی زدن و اینبار اینطور مناطق مسکونی و ترور فرماندهان نظامی و غیرنظامیان.. دفعه بعد چی در انتظارمونه؟؟ چند دهه تحریم و بدبختی برای رسیدن به اینجا بود که از هر گوشه ی تهران دود سیاه بمباران ببینیم و تصاویر کشته شدن زن و بچه و آوار ساختمانها😐
از تونل زمان تا تاسیان و سووشون
سانتیمانتالیزه کردن عصر پهلوی دوم که با «تونل زمان» شروع شده بود حالا وجه غالب روایی گرفته و آنهایی که بچهزرنگترند و روح کاسبکارشان، پژواک زمانه را زودتر دریافت میکند حسابی دست به کار شدهاند. در این روایت باید چیزی از آلودگی و شلوغی تهران، از حلبیآبادها، از شکنجهها و آزارهای ساواک، از دلمردگی حاکم بر فضای اجتماعی و از فقر و بیماری هیچ خبری نباشد و همه چیز در سایه لذتگرایی و مصرف گرایی مورد حسرت بخش بزرگی از جامعه شهری ایران امروز (زن ژیگول، رقص، کراوات، مشروب و...) تعریف شود.
در چنین فضایی است که «تاسیان» ساخته شده و از تهران دهه پنجاه چیزی شبیه فانتزیهای «خوشا به حالت ای روستایی، چه شاد و خرم چه باصفایی» ارائه میشود، تهرانی سانتیمانتال که از کارفرما و استعمارگر تا جلاد و کارگر و چپگرا و راست و چریک و همه و همه بامرام و خوشصفا و ژیگول و گشادهرو هستند.
⏪ اخیرا یکی دیگر از این دلالان فرهنگی که اتفاقا او هم روح زمانه را خوب میشناسد، سریعا خود را به قافله رسانده و زنبیل خود را پرزرق و برقتر از دیگران به نوبت گذاشته و اتفاقا دست روی یکی از آثار مهم ادبی ایران معاصر گذاشته است.
- کسی اگر فقط ده بیست صفحه اول داستان «سووشون» را مطالعه کرده باشد، آن استیصال و دلهره «زری» در عروسی و روح غالب نیروی استعمارگر بر آن فضا را متوجه میشود، نیروی ستمگری که با دزدیدن یک تکه جواهرش بر او مستولی شده و کم کم همه چیز او را طلب کرده و به یغما میبرد. اما همین قسمت اول این شلمشوربای مزخرفی که به جای «سووشون» دانشور به مخاطب فروخته میشود نشاگر این است که سووشون این سریال نه راوی رنجهای زنی درمانده که استعمار تکه تکه وجود او را غارت میکند بلکه چیزی شبیه روایت تونل زمان است. زری و یوسف این فیلم نه آن دو قهرمان ضداستعماری، بلکه شبیه داف و پلنگ و مانکنهای بیلیوردهای خیابانهای تهران هستند که با یک لهجه تصعنی (به طزر مضحکی تقلید از آقوی همسایه کلاه قرمزی) که حالا به یک پارتی پر زرق و برق بالاشهری دعوت شدهاند. زری و یوسف این سریال نه تنها شباهتی به دو قهرمان اصلی سووشون ندارند، بلکه هیچ نسبتی با فرهنگ اجتماعی ایران و نوع تعامل زنان و شوهران (ولو عاشق پیشه) دهه بیست شمسی هم ندارند.
این سریالها و فیلمهای تصنعی و سانتیمانتال از تاریخ معاصر که حالا پا را از تاریخ بیرون گذاشته و به ادبیات و داستان معاصر را هم میخواهد به مجموعه کامنتهای اینستاگرامی از دوره پهلوی تقلیل دهد، (بسیاری از فیلمهای و سریالهای پرحاشیه سالهای اخیر از فیلمهای پناهی و رسولف و روستایی تا سازندگان کیک مجبوب تاسیان و چیزهایی از این دست، به جای فیلمنامه کلاژی از کامنت های اینستاگرامی هستند. در یک سو تاسیان مجموعه این کامنتها با محوریت «خاندان ایرانساز پهلوی» است و روایت سایرین هم کلاژی از کامنتهای «آخوندهای فلان فلان شده» است) یک هدف و نتیجه بیشتر ندارد و آن جعل گذشته آرمانی و بیزار و متنفر کردن مردم از ایران امروز است.
فرهاد قنبری
@kharmagaas
@darichehaaa
جایی خوندم که عشق محصول ایستادن در برابر طبیعت و غریزه است!
تعریف عجیبیه نفهمیدمش😇
@darichehaaa
بازی بزن بزن اصلاح طلب _اصولگرا دیگه داره خیلی علنی و مضحک میشه.. از رسوایی کرسنت و ماشه و برجام رسیدن به رو کردن فیلم عروسی و اینبار شاکی تجاوز!
تضاد منافع آقایان کی قراره تموم شه؟!تا کی قراره شاهد اخبار داغ رسوا کردنهاهاتون باشیم.. جریانهای سیاسی ایران در هر چه ناتوان بودند در تلافی و بدنام سازی و پرونده سازی برای هم کم نگذاشتند!
@darichehaaa
💢پدیدارشناسی:جهان در پرانتز
📍یکی از مهمترین مبادی شناخت جهان بر مبنای تصوری است که از واقعیت و حقیقت جهان وجود دارد. تصور اولیه ای که مبتنی بر فلسفه ارسطویی است حقیقت را به معنای مطابقت با واقعیت تعریف می کند و معتقد است واقعیت بوسیله حواس و قوای عقلی انسان قابل ادراک است.اما باید دید که واقعیت تا چه میزان بوسیله حواس و اگاهی انسان قابل درک و دریافت است و مغز انسان تا چه میزان قادر به دریافت و پردازش اطلاعات محیط اطراف خود می باشد؟
📍شناخت ورودیهای حسیsensory input و آنچه از جهان پیرامون بر حواس پنجگانه ما اثر می گذارد و نحوه و میزان پردازش این اطلاعات در آگاهی انسان،می تواند این تصور فلسفه قدیم از ادراک واقعیت پیرامون را به چالش کشد.
📍طبق تحقیقات عصب شناختی،حجم آنچه انسان از ورودیهای حسی خود در هر ثانیه دریافت می کند۴۰۰ میلیون بیت دیتا است این در حالیست که بخش اگاه مغز انسان تنها ۲۰۰ هزار بیت دیتا از این اطلاعات را پردازش می کند. بدین معنا که یک بیست و پنج هزارم آنچه از وردیهای حسی وارد مغز ما می شود،پردازش می گردد. یعنی مغز انسان برای ادراک هر لحظه، رئالیتی و دنیای بیرون از انسان را بیست و پنج هزار بار کاهش می دهد. براین اساس برخلاف باور رایج، مغز را باید یک ابزار کاهش دهنده اطلاعات از محیط اطراف برشمرد و نه یک افزایش دهنده. این کاهش بوسیله مکانیسم sensory gating اتفاق می افتد. بدین معنا که همه آنچه توسط ورودیهای حسی در هر ثانیه بر انسان وارد می شود از یک دروازه gate باید عبور کند و در این عبور، بخش زیادی از اطلاعات فیلتر می شوند.جالب است بدانید این فیلتر در بیماران اسکیزوفرنی به خوبی عمل نمی کند و ظاهرا اطلاعات ورودی به مغز آنها از جهان پیرامون بیشتر است! در اوتیزم نیز بالعکس مغز در این فیلترینگ بسیار قوی عمل می کند و توان درک چندجانبه یک اوتیسم از پیرامون را کاهش می دهد. علاوه بر این نقش کاهندگی مغز انسانی، سیستم عصبی هر موجود زنده ای نیز به گونه ای خاص جهان بیرون از خود را ادراک می کند.مثلا سگها رنگهای پایه ای که می بینند فقط زرد و آبی است.بنابراین آنها جهان را آنگونه که ما ادراک می کنیم نمی بینند.
با توجه به این یافته های علمی و اشراف بر دسترسی محدود انسان به واقعیت جهان بیرون،مسئله شناخت از واقعیت و حقیقت دنیای پیرامون قابل تامل می نماید.
📍مکتب فلسفی پدیدارشناسی در دوران جدید، که توسط هوسرل پایه گذاری شد،همین مسئله را به ایده مرکزی خود تبدیل کرده است.این مکتب به فلسفه مطالعه ساختار تجربه و اگاهی انسان می پردازد.یکی از اصطلاحات فلسفی پدیدارشناسی در باب شناخت، در پرانتز نهادن bracketing به معنای تعلیق هرگونه قضاوت و کنشی درباره جهان است. بدین معنا که بواسطه عدم توانایی سیستم ادراکی انسان از واقعیت جهان باید جهان را در پرانتز (اپوخه) قرار داد و هر درکی از واقعیت را نباید تمام شده و کامل دانست و با دوری از هرگونه قضاوتی اجازه داد که آن پدیدار همچنان سخن بگوید. بنابراین مطالعات پدیدارشناسی با تاکید بر نقص ادراک انسانی از واقعیت، و امکان حذف و کاهش بسیاری از واقعیات یک پدیدار، به دنبال گسترش امکانات ذهنی انسان برای درک جهان بیرون است و ازین روست که تاکید دارد let the phenomenon speak for itself
اجازه بده تا هر پدیدار خودش سخن بگوید.
هایدگر به عنوان یک پدیدارشناس بزرگ معاصر از واژه الثیاalethiea برای حقیقت استفاده کرده است که به معنای نامستوری و پرده برداری و کشف حجاب از موجودات است. از نظر هایدگر، توجه انسان به هر پدیدار موجب توجه او به یک وجه از آن پدیدار و نادیده گرفتن سایر وجوه آن است. مانند اتاقی که با چراغ قوه تنها می توان یک گوشه انرا دید و زمانیکه درحال روشن کردن یک وجه از اتاقیم بقیه اتاق در تاریکی است.بنابراین واقعیت اتاق را باید دایما در پرانتز قرار داد تا همواره باب بررسی وجوه دیگر آن بر ما گشوده باشد و بدینوسیله زمینه های افزایش هوشیاری ما از واقعیات پیرامون و شناخت آنها فراهم گردد.
@darichehaaa
درین روزهای اضطراب بی پایان پناه بر موسیقی پناه بر زندگی..
🎤Dalida
من میدونم که دنیای ما یه وسواسه
من میدونم جنگ یه اختراعه
و کره ی زمین مثله یه توپه
و بشر جاه طلبیهاشو هیچوقت تموم نمیکنه
من میدونم همه ی جهان ما یه داستانه
و آسمون (بهشت) یه صورت فلکی هستش که
رنگ آبی و صورتی اون فقط یه توهمه
و زمین به رنگ قرمز و مثله یک زهر و سم هست
اما شنیدن صدای آکاردئون من
با آواز و صدای آکاردئون من
منو رویایی میکنه
قلب منو به طپش در میاره
شنیدن صدای آکاردئون من
منو رویایی میکنه....
@darichehaaa
این پوشش امروز برایمان عادی شده به سبب مقاومت مدنی زنانی که سه سال پیش عصیانگر نامیده شدند.
@darichehaaa
ایشان همان محمدرضا شجریان است که به عنوان هنرمندی مستقل و ضدحکومتی در اذهان نقش بسته است. اما این تصویر ، همه ی ماجرا نیست . ایشان هم سالها با حکومت انقلابی آن دوران همکاری داشت .در مصاحبه ای که در خرداد 77 با یکی از جراید انجام داده خمینی را سد شکن عرصه موسیقی می داند. خرده ای بر ایشان وارد نیست آدمها را اگر از موضع سیاست قضاوت کنیم هایدگر هم رد می شود. سیاست قلمرو خوبی برای ارزیابی افراد نیست. هر یک از شما که بیرون گود نشسته اید و انتظارات رادیکال از چهره های هنری و فرهنگی و.. دارید اگر پای منافع خودتان به میان باشد مسلما حفظ جایگاه و منزلت و منفعت خود را انتخاب می کنید آن هم در ملک و مملکتی که همواره بقا بر توسعه اولویت داشته است.
از نظر من آنها که مستقل و رادیکال می نمایند نیز نفع بیشتری ازین موضع می برند. یا حکومت راهشان نمی دهد یا نیازی به راه دادن حکومت ندارند و بار خود را قبلا بسته اند یا اینکه در مخالفت، قدرت و منفعت و هواداران بیشتری می یابند.
@darichehaaa
فعال شدن مکانیسم ماشه محصول دوگانه ی تعارض احمدی نژاد-ظریف در سیاست ایران است. تعارض منافعی که جنگ کلامی و جناحی این دو جریان سیاسی را به متن توافقات و قطعنامه های بین المللی و عاقبت ایران کشانده است. یکی بی محابا و با پوزخند قطعنامه های تحریمی علیه ایران را کاغذ پاره خواند و دیگری جهت مقابله، برای نمایش دستاورد دیپلماتیک دولت خود، با لبخند ،مکانیسم ماشه را در سرنوشت حیات این ملت و سرزمین چکاند.
@darichehaaa
شکوهی در جانم تنوره میکشد
گویی از پاکترین هوای کوهستانی
لبالب
قدحی درکشیدهام.
در فرصتِ میانِ ستارهها
شلنگانداز
رقصی میکنم –
دیوانه
به تماشای من بیا!
@darichehaaa
🎶اجرای هماهنگ و زیبای سهراب پورناظری و آنتونیو ری استاد چیره دست گیتار فلامنکو
🍃🍃🍃
چه بی رحمانه است
که موسیقی این اندازه زیباست
موسیقی
زیبایی تنهایی و درد،
زییایی قدرت و آزادی را
یک جا دارد
زیبایی یأس و عشق ارضا نشده را
زیبایی بی رحمانه ی طبیعت
و زیبایی جاودانه ی
یکنواختی و ملال را ...
@darichehaaa
جهان در بحران بیسابقه اقلیمی است که قطعا بصورت تصاعدی شدت میگیرد. این بحران در یک کشور و یک زمان بصورت آتشسوزی جنگلها، در کشور یا زمان دیگری بصورت سیل ویرانگر یا خشکسالی، موج گرما و سرمای بیسابقه یا توفند نمود پیدا کرده و میکند.
ادامه ذهنیت زندگی قبلی و روشهای زندگی سابق هرگز ممکن نیست. آن روزگار تمام شده است. هیچ ملت و قدرتی در جهان بدون تغییر رفتار جمعی نمیتواند دوام بیاورد.
به وقایعی مانند بحران آب بعنوان فرصتی برای پیگیری مقاصد سیاسی نگاه نکنیم!
به جای منفیبافی در این سلسله ویدیوها و اینفوگرافیها با راهکارهای انطباق و سازگاری با این بحران جهانی آشنا شویم و با دیگران به اشتراک بگذاریم. قطعا کاستیها و اشتباهات جمعی و فردی وجود دارد که رفع آنها شرایط را بهتر می کند.
مسوولیت فردی حس کنیم و حتما اقدام عملی در حد امکاناتمان انجام دهیم. در همه حال ثبات عاطفی هیجانی خود را حفظ کنیم.
@dr_iman_fani
@darichehaaa
درباره پیرپسر
پیرپسر قرار است صحنه ی نمایش جدال خیر و شر وجود آدمی باشد. پدر و پسر در واقع یکی هستند: پیرپسر
پدر مظهر ظهور غرایز و تمایلات بشر (اید) و پسر نماینده ی اخلاقیات به بند کشاننده ی این غرایز(سوپر ایگو). این دو وجه در وجود آدمی در آمیختگی با یکدیگر ایگو را میسازند. در فیلم این دو وجه متقابل به صورت دو چهره ی انسانی در وجه شر و خیر تصویر شده اند. ابژه ی تقابل نیز زن قرار داده شده است که در مراوده و تردیدبین این دو به سر میبرد و هیچ سوژگی مستقلی نداردو در کل فیلم هم موقعیت ابژگی خود را حفظ میکند. این تقابل خیرو شر در قالب انسانی پدرو پسر و نمادهای روانشناختی اید و سوپرایگو قبلا در آثار کلاسیک جهان مطرح شده بود هرچند برای سینمای ایران موضوع تابو و جلب توجه کننده ای به شمار میرفت.
درباره فیلم چیز بیشتری نمی توان گفت جز اینکه همین المانهای ممنوعه و جاذب باعث توجه تماشاگر به آن است.
تقریبا هیچ شخصیت پردازی صورت نگرفته بود.جز کنشهای اغراق شده و بعضا هجو آمیز و سطحی که فیلمساز با آن میخواست شر و خیر بودن دوسوی قصه رو بپذیریم هیچ، دلالت درونی و روایی برای فهم شخصیتهای فیلم وجود نداشت.درخشش حسن پورشیرازی هم به نظرم به نبوغ بازیگری خود او بازمیگردد که البته بازهم از بازی یک تیپ شرور ایرانی فراتر نرفته بود. بقیه بازیها که دیگرتکلیفشان مشخص است.
برخی این فیلم را با برادران لیلا مقایسه می کنند که به نظرم قیاس خطایی از هر جهت است. چنانچه در بعد مضمون، در برادران لیلا، زن سوژه ای بود که پیشاهنگ تغییر و تحول و دگرگونی در ساختار صلب پدرسالار حرکت آفرین شد اما در پیرپسر، زن ابژه ی سرگردان و نازک پایی بود که سه هات داگ سرخ شده و داغ از پشت پنجره سودای تصاحبش را در سر می پرورانند.
@darichehaaa
و ما زندگی میخواستیم
در ایران
جاییکه جبر جغرافیا؛
صحنه ی جدال غرب و شرقش ساخته بود..
ولی ما زندگی می خواستیم
و خواستن، گریستنی طولانی بود
و "حسین " بهانه ی تاریخی گریستن ما شد
#وجدان_معذب_ایرانی
@darichehaaa
ایران اگه بتونه پاسخ قاطع بده که روز یکشنبه توافقو بسته وگرنه این تازه اول ماجراست و ممکنه تا بمب هسته ای رو سر ایران ریختن پیش برن
صلح بدون جنگ امکانپذیر نیست
این سازه های زیست زنانه از کجا اومده؟ از ساختار زیست سرمایه داری مردسالار.
اتفاقا اختگی مردان، نتیجه ی حذف زنانگی از زنان است کاریکه سرمایه داری برای به حداکثررساندن سود و جلب بازار انجام داده اولین گامش هم درین مسیر،به کار گرفتن زنان در کارخانه ها و انواع مشاغل و ایجاد زنان به اصطلاح مستقل بود.
سرکوب زنانگی نتیجه اش همین اختگی مردانه است
چرا آدرسو برعکس میدین؟!
@darichehaaa
نمک زمین. مستندی درباره ی انسان در جهان. جهانی که از زاویه ی عکسهای سالگادو، عکاس برزیلی، لحظاتی از واقعیت را تصویر کرده اند. واقعیت در هم پیوسته ای از انسان، طبیعت و موجوداتش.
غم انگیز اینکه، هر چه دنیای حیوانات و گیاهان و حیات غیرانسانی در فیلم زیبا و شگفت انگیز مینماید، دنیای انسانها تیره و تار و سیه روز و ویرانگر است. انسانی که خود را سوژه و مرکز حیات برمیشمارد دیگرانی چون خود را به گرسنگی، قحطی، قتل عام و سلاخی و مرگ می کشاند. هرچند که در فیلم هیچ صحبتی از عاملان سیاسی این فجایع نمی شود و این خود نکته ی قابل تاملیست.
در عین حال فیلم چند لایه است. تصاویری که ترسیم کننده ی واقعیت تلخ خشونت علیه انسانیت هستند ،در بعدی دیگر نمایش درهم پیوستگی مرگ و زندگی نیز هستند. حقیقتی که مظاهر مدرنیته مانع از درک آن برای انسان-شهروند امروزی است. در زیست بدوی اما،چنین واقعیتی کاملا عریان و تلخ هر لحظه در حال به رخ کشیدن خود است.چهره ی مرگ در چهره ی زندگی کاملا پیداست و ازینجهت در چنین فضایی، زندگی خودِ زندگی است بدون هیچ پیراستگی و اضافاتی و چنین انسانی از زاویه ی مرگ، زندگی را می زید. آنجا دیگر تمدنی در کار نیست تا سایه ی مرگ را برای انسانها در پوشش سرگرمی و مصرف پنهان سازد.
بعد از نمایش طولانی از تصاویر تیره و اسف بار مرگ و انهدام بشر بدست خود، دوربین بار دیگر به جهان سبز طبیعت و درختان باز می گردد. و امید به حیاتی که چون نهالی تازه با دستان همین بشر امکان بازآفرینی دارد را با جنگلی که سالگادو در سرزمین مادری اش در برزیل خلق نموده، به تصویر می کشد. ازینجهت فیلم پایان روشنی دارد و به نسل جدید نیز که شاهد و ناظر چنین خلقیست امیدوار است که شاید زمین را جایی برای حیات انسان و جهان در صلح بدل سازد.
@darichehaaa
من با کسانی که نمایش عشق ابدی را ابتذال و به سخره گرفتن عشق می دانند مخالفم. به نظرم اتفاقا این نوع برنامه ها دقیقا نمایش عشق و ارتباط عاشقانه ایست که انسان امروز در حال تجربه ی آن است. آن تصاویر و تخیلات اساطیری و آتش سوز از محبوب و معشوق و عاشقیت برای دنیای امروز در حد قصه های شیرین گذشتگان است. انسان این دوران، ارتباط با قلب و دلش را از دست داده و این فقدان بزرگیست هرچند که آنرا انکار می کند. گاهی با نمایش چنین برنامه هایی آن واقعیت تلخ و گزنده ی دروغ و تظاهر به عشق، آشکار میشود که اغلب هم با برچسب ابتذال و سخافت بسیاری سعی بر مبرا نمودن خود می کنند ،حال آنکه بعضی از همانان تماشا کنندگانش هستند. جنس روابطی که در حال تجربه ی آن هستیم همین است که در چنین برنامه هایی میبینیم هرچند که تاسف آور باشد.
@darichehaaa