Telegram-канал erfaneosho - برای نیکاها... برای زن زندگی آزادی: Unsorted

برای نیکاها... برای زن زندگی آزادی

14 Feb 2024 18:49

سلام مهاجر. میخوام یه تجربه شخصی و مشکل فعلی ام رو تا جایی که میتونم خلاصه بهت بگم.
من از بچگی با دخترای اطرافم یه فرقایی داشتم برای همینم ناخوداگاه این برداشت درم بود که شاید من مردانه هستم تا زنانه.
در کل چون با دخترا هماهنگی زیادی نداشتم و باهاشون به مشکل برمیخوردم ازشون خوشم نمیومد و این باعث شده بود دید من نسبت به زنانگی هم کدر بشه و از جنس زن بدم بیاد.
فکر میکردم من مردانگی بیشتری دارم و مردانگی بهتر از زنانگی هست از لحاظ تناسب داشتن با من.
اما الان بزرگ شدم و با مردا که برخورد و تعامل داشتم دیدم من با مردا هم هماهنگی چندانی ندارم. حتی بیشتر از ناهماهنگی ام با دخترا هست این عدم سنخیت.
همیشه یه نوعی میدونستم من ادمی ام که به سختی میتونم با کسی مچ بشم و ارتباط واقعی بگیرم اما الان که این وضعیت ام با مرد هارو دیدم یه طوری بیشتر دلشکسته شدم. احساس عدم تعلق میکنم به اینجا.
میبینم اون تیپ دخترایی که من ازشون خوشم نمیومد اونا خیلی بهتر از من هم با مردا، هم با زنا ارتباط میگیرن(لااقل از لحاظ کمیت ارتباطشون که بر من ارجح ترن) ناراحت میشم از خودم.

الان من یه فردی ام که نه با زنا ارتباط صمیمی گرفته و از اون لحاظ تصویر رابطه براش کدر شده
و هم با جنس مخالف ارتباط خوب و خالصانه نگرفته
یعنی با هر دو جنس ارتباطش به مشکل خورده و این در روان من تنش عاطفی و فکری درست کرده.
حالا باز الان خیلی بهتر با خودم کنار اومدم و در صلح بیشتری هستم اما ریشه ای مشکل رو حل نکردم هنوز.
اگه بخوام یکی دو تا ویژگی بیان کنم که چطوری ام
میشه گفت من نه دوست دارم به کسی دستور بدم و رئیس و کنترل گر کسی باشم
و نه دوست دارم مطیع و تابع کسی باشم.
خب از بند اول این ویژگی میشه گفت زنانگی دارم
اما انگار مردا با بند دوم مشکل دارن و نمیتونن با همچین شخصی رابطه بگیرن.
مثلا من اموزه های معمولی که برای انرژی زنانه در روابط با مردا استفاده میشن رو باهاشون احساس هماهنگی نمیکنم.
من احساس نمیکنم دلم میخواد به یه مرد تکیه کنم
یا مرد محافظ منه و وظیفش هست نیاز های من رو برطرف کنه.
معمولا هم در ارتباط با مردا حس میکنم دارم احاطه میشم، یا شکل بخصوصی میگیرم، از اون روان و بی شکل و نامحدود بودن خودم درمیام
من با اینم مشکل دارم. من خوشم نمیاد کسی برام بکن، نکن کنه

از اینکه مال کسی هم باشم حتی لفظش حالم رو بد میکنه، حتی اگه بعنوان ابراز علاقه توسط یه مرد بیان بشه بازم حس خوبی بهم نمیده.
در کل من نمیخوام یه مرد من رو احاطه بکنه
شاید بیشتر حس کنم که من دارم احاطه اش میکنم اول
بعد به خودم اجازه بدم توسط اون احاطه بشم اونم وقتی میخوام احساسش کنم و بغلش کنم.
من برخلاف گفته معمول راجب زنا، هویت مستقل خودم رو دوست دارم و همیشه دنبال خود واقعی ام بودم تا مستقل بشم نه که هویتم رو به یه مرد گره بزنم اما در کنار این مستقل بودن میل شدیدی هم به ارتباط و پیوند و دوستی داشتم. همیشه هم با دخترا هم با پسرا من تمایل بیشتری داشتم به ارتباط.
یکی هم من نسبت به هر چیزی که حس کنم حقیقت نیست و مانع تکامله خیلی خشم زیادی میگیرم و مقاومت میکنم نسبت بهش این جوشی بودن من رو معمولا مردانه میبینن بقیه.

نمیدونم مشکل من از چه حیث است که رابطه خوب و دوستانه رو تجربه نمیکنم.
تازگیا خیلی شک کردم به خودم که شاید زنانگی من واقعا مشکل داره و من تعادل ندارم.
ممنون میشم نظرت رو بعنوان کسی که حرفاش رو راجب زنها گوش میدم و برام اعتبار دارن بگی بهم.

یکی هم من تابحال ندیدم توی کانالت راجب رابطه زنانگی واقعی با مردانگی واقعی چیزی بگی. اگرم باشه من ندیدم.

برای خود من شخصا، من خودم رو جزو مرد نمیدونم، بلکه مرد رو جزو خودم احساس میکنم
این دیدگاه که اون رهبر من باشه، مالک من باشه، اول اون بعدا من... اینارو قلبا نمیپذیرم.
من زنانگی رو هسته خودم میدونم
منبع الهام و و وصل با خود حقیقی ام
و مردانگی رو در امتدادش میدونم.
مردانگی من، تجلی ای از زنانگی من هست.
برای من، زن رهبره و مرد عامل.
ایا این تجلی اش در رابطه فیزیکی ام با یه مرد اصلا امکان پذیره؟ شاید اشتباه من اینجا باشه که نمیتونم ارتباط بگیرم!
بنظرت من برعکس و اشتباه دارم پیش میرم؟