Existentialist

09 Aug 2023 23:29

هیچ تجربه‌ای نیست که برای همیشه فراموش شده و از یاد رفته باشد، بالاخره یک روزی، یک جایی با یک اتفاق، آن فراموش شده و از یاد رفته از ناخودآگاهت سر برمی‌آورد، سپس مضطرب می‌شوی، بُغضی گلویت را می‌فشارد و دستپاچه‌ات می‌کند و کودکانه تلاش می‌کنی خودت را برهانی، اما نمی‌شود که نمی‌شود.


متن: #عباس_ناظری


@existentialistt

Existentialist

08 Jul 2023 21:18

خودآگاهی حاوی دو بخشه: «آگاهی به خود، توسط خود» و «آگاهی به خود به عنوان یک موضوع قابل مشاهده برای دیگری» و این دو بخش ارتباط عمیقی باهم دارند، بطوریکه آگاهی از این مسأله که ما توسط دیگران قابل رؤیت و مشاهده هستیم منجر به تغییر رفتارمون میشه.

متن: #عباس_ناظری


سوالی که اینجا مطرح میشه اینه که ما چقدر می‌تونیم خودمون باشیم؟ و این خود بودن چه هزینه‌ای داره؟

Existentialist

05 Jul 2023 22:12

...
حُب و بُغض یا مهر و کینه ویژگی بارز تمام روابط صمیمانه و نزدیک است، شاید غم‌انگیز بنظر برسد اما نمی‌توانیم تجربه‌ی متناوب احساسات مختلف مانند عشق، خشم، گناه و غم را از رابطه حذف کنیم و به جای آن فقط یک احساس مشخص مانند عشق یا فقط خشم را به طور خالص تجربه کنیم، که اگر اینگونه باشد آنکه فقط عشق می‌بخشد، مورد سؤاستفاده‌ی زیادی قرار خواهد گرفت و آنکه خشم را بدون احساس گناه تجربه می‌کند بی محابا به دیگران آسیب خواهد زد. تجربه‌ی مخلوط این احساسات به ما کمک می‌کند تا روابطمان را به شکلی درست و سالم تنظیم کنیم، طوری که نه سیخ بسوزد، نه کباب.
بنابراین اگر نمی‌توانیم روابطمان را مدیریت کنیم چون ظرفیت لازم برای تجربه‌ی مهر و کین را نداریم، ابتدا با اشتیاق بسیار وارد رابطه می‌شویم و پس از مدتی با خشم و کینه‌ی بسیار از رابطه خارج می‌شویم و از یک رابطه به یک رابطه‌ی دیگر می‌رویم و مدام روابطمان را به پایان می‌رسانیم به امید اینکه رابطه‌ای بیابیم که تماماً عاشقانه باشد، بدون هیچگونه خشم و گناهی! اما سرانجام ناامید می‌شویم و فکر می‌کنیم، عشق وجود ندارد و آنچه هست درون کتاب‌هاست.
اما واقعیت این است که ما به اشتباه فکر می‌کنیم: «لاف عشق و گله از یار، بسی لاف دروغ!» اتفاقاً اگر عاشق شدید می‌توانید از یار گلایه کنید، این گلایه اگر به شکل سالم ابراز شود نه تنها به رابطه آسیب نمی‌رساند بلکه رابطه را مستحکم می‌کند، همانطور که اتوکرنبرگ ‎روانکاو معاصر می‌گوید: «مدیریت خشم، مقدم بر پرداختن به عشق است.» یعنی بدون تحمل خشم و مدیریت سازنده آن، ایجاد یک رابطه مستحکم و پایدار ناممکن است، ناتوانی در تحمل و مدیریت خشم، هر رابطه‌ای را متزلزل و ناپایدار می‌کند. ملانی کلاین نیز این موضوع را به زیبایی تصریح می‌کند: «ما برای عشق ورزیدن نیازمند آنیم که در امنیت نفرت بورزیم.» این عبارت درخشان به ما می‌گوید که خشم نه تنها منافاتی با عشق ندارد، بلکه برای ابراز عشق نیازمند آنیم که بدون نگرانی، از خشم‌هایمان سخن بگوییم تا توازن رابطه برهم نخورد، تا از مرزهای خودمان و دیگری محافظت کنیم. ساختن یک رابطه‌ی سالم همراه با عشق معطوف به تجربه‌ی سالم احساس خشم است.
.
.
متن: 👤 #عباس_ناظری


@Existentialistt

Existentialist

25 Jun 2023 18:32

قبلاً هم بهت گفتم: با قهرمان‌بازیای انفرادی، دیکتاتورا نابود نمی‌شن!

با مردن یک دیکتاتور؛ هیچ کاری درست نمی‌شه!

دیکتاتوری رو با تربیت جمعی توده‌ها می‌شه از بین برد!

با مبارزه سازمان داده شده و گرنه با مردن یک دیکتاتور؛ دیکتاتور دیگه‌ای میاد و دوباره روز از نو، روزی از نو...

📕 #یک_مرد
👤 #اوریانا_فالاچی

@Existentialistt

Existentialist

04 Mar 2023 22:41

"خاطره‌ها" دریای بی‌رحم عمیق‌اند...

Artist: shahin rastin


@existentialistt

Existentialist

19 Jan 2023 11:34

چون رژیم در بند دروغ‌های خودش است، باید همه‌چیز را جعل کند و وارونه جلوه دهد، باید گذشته را جعل کند، باید حال را جعل کند و باید آینده را هم جعل کند، باید آمارها را جعل کند، باید منکر این شود که یک دستگاه امنیتی فراگیر، غیرپاسخگو و خودسر دارد، باید وانمود کند به حقوق بشر احترام می‌گذارد و باید وانمود کند کسی را مورد پیگرد و آزار قرار نمی‌دهد، باید وانمود کند از هیچ‌چیز و هیچ‌کس نمی‌ترسد، باید وانمود کند در هیچ موردی وانمود نمی‌کند...

👤 #واتسلاف_هاول

@existentialistt

Existentialist

01 Jan 2023 20:14

این امر را چطور توجیه می‌کنی که خشم همواره به سوی خود فرد خشمگین باز می‌گردد، و هیچ فرد ترس‌آفرینی نیست که خود از ترس رها نباشد؟ در این مورد باید سخن مشهور لابریوس را به یاد آوری، همان سخنی که وقتی در میانه‌ی جنگ ادا شد، توجه تمام مردم را به خود جلب کرد:

«کسی که بسیاران از او می‌ترسند، باید از بسیاران بترسد.»

سنکا/ در باب خشم


@existentialistt

Existentialist

26 Nov 2022 20:27

‍ بگذارید این وطن دوباره وطن شود.
بگذارید دوباره همان رؤیایی شود که بود.
بگذارید پیشاهنگ دشت شود
و در آن‌جا که آزاد است منزلگاهی بجوید.

(این وطن هرگز برای من وطن نبود.)

بگذارید این وطن رویایی باشد که رؤیاپروران در رؤیای خویش‌ داشته‌اند.

بگذارید سرزمین بزرگ و پرتوان عشق شود
سرزمینی که در آن، نه شاهان بتوانند بی‌اعتنایی نشان دهند
نه ستمگران اسباب‌چینی کنند
تا هر انسانی را، آن که برتر از اوست از پا درآورد.

(این وطن هرگز برای من وطن نبود.)

آه، بگذارید سرزمین من سرزمینی شود که در آن، آزادی را با تاج ِ گل ِ ساختگی ِ وطن‌پرستی نمی‌آرایند.
اما فرصت و امکان واقعی برای همه کس هست، زندگی آزاد است
و برابری در هوایی است که استنشاق می‌کنیم.

(در این «سرزمین ِ آزادگان» برای من هرگز
نه برابری در کار بوده است نه آزادی.)

بگو، تو کیستی که زیر لب در تاریکی زمزمه می‌کنی؟
کیستی تو که حجابت تا ستار‌گان فراگستر می‌شود؟

سفیدپوستی بی‌نوایم که فریبم داده به دورم افکنده‌اند،
سیاهپوستی هستم که داغ برد‌گی بر تن دارم،
سرخپوستی هستم رانده از سرزمین خویش،
مهاجری هستم چنگ افکنده به امیدی که دل در آن بسته‌ام
اما چیزی جز همان تمهید ِ لعنتی ِ دیرین به نصیب نبرده‌ام
که سگ سگ را می‌درد و توانا ناتوان را لگدمال می‌کند.

من جوانی هستم سرشار از امید و اقتدار، که گرفتار آمده‌ام
در زنجیره‌ی بی‌پایان ِ دیرینه سال ِ
سود، قدرت، استفاده،
قاپیدن زمین، قاپیدن زر،
قاپیدن شیوه‌های برآوردن نیاز،
کار ِ انسان‌ها، مزد آنان،
و تصاحب همه چیزی به فرمان ِ آز و طمع.

من کشاورزم _ بنده‌ی خاک _
کارگرم، زر خرید ماشین.
سیاهپوستم، خدمتگزار شما همه.
من مردمم: نگران، گرسنه، شوربخت،
که با وجود آن رؤیا، هنوز امروز محتاج کفی نانم.
هنوز امروز درمانده‌ام. _ آه، ای پیشاهنگان!
من آن انسانم که هرگز نتوانسته است گامی به پیش بردارد،
بینواترین کارگری که سال‌هاست دست به دست می‌گردد.
با این همه، من همان کسم که در دنیای کُهن
در آن حال که هنوز رعیت شاهان بودیم
بنیادی‌ترین آرزومان را در رؤیای خود پروردم،
رؤیایی با آن مایه قدرت، بدان حد جسورانه و چنان راستین
که جسارت پُرتوان آن هنوز سرود می‌خواند
در هر آجر و هر سنگ و در هر شیار شخمی که این وطن را
سرزمینی کرده که هم اکنون هست.

آه، من انسانی هستم که سراسر دریاهای نخستین را
به جست‌وجوی آنچه می‌خواستم خانه‌ام باشد درنوشتم
من همان کسم که کرانه‌های تاریک ایرلند و
دشت‌های لهستان
و جلگه‌های سرسبز انگلستان را پس پشت نهادم
از سواحل آفریقای سیاه برکنده شدم
و آمدم تا «سرزمین آزاد‌گان» را بنیان بگذارم.

آزادگان؟
یک رؤیا_
رؤیایی که فرامی‌خواندم هنوز امّا.

آه، بگذارید این وطن بار دیگر وطن شود
_سرزمینی که هنوز آن‌چه می‌بایست بشود نشده است
و باید بشود! _
سرزمینی که در آن هر انسانی آزاد باشد.
سرزمینی که از آن ِ من است.
ــ از آن ِ بینوایان، سرخپوستان، سیاهان، من،
که این وطن را وطن کردند،
که خون و عرق جبین‌شان، درد و ایمان‌شان،
در ریخته‌گری‌های دست‌هاشان، و در زیر باران خیش‌هاشان
بار دیگر باید رؤیای پُرتوان ما را بازگرداند.

آری، هر ناسزایی را که به دل دارید نثار من کنید
پولاد ِ آزادی زنگار ندارد.
از آن کسان که زالووار به حیات مردم چسبیده‌اند
ما می‌باید سرزمین‌مان را امریکا را بار دیگر باز پس بستانیم.

آه، آری
آشکارا می‌گویم،
این وطن برای من هرگز وطن نبود،
با وصف این سوگند یاد می‌کنم که وطن من، خواهد بود!
رؤیای آن
همچون بذری جاودانه
در اعماق جان من نهفته است.

ما مردم می‌باید
سرزمین‌مان، معادن‌مان، گیاهان‌مان، رودخانه‌هامان،
کوهستان‌ها و دشت‌های بی‌پایان‌مان را آزاد کنیم:
همه جا را، سراسر گستره‌ی این ایالات سرسبز بزرگ را _
و بار دیگر وطن را بسازیم!

‌
👤 #لنگستون_هیوز


@existentialistt

Existentialist

19 Nov 2022 18:51

آه ای بخت برگشتگان!
برادرتان را می‌زنند و شما پلک می‌فشارید!
مجروح فریاد می‌کشد و شما سکوت می‌کنید؟!

سفاک ، راست راست می‌چرخد و قربانی انتخاب می‌کند و شما می‌گویید: کاری به کار ما ندارد، پس متوجه خویش‌اش نسازیم؟!
این چه شهریست و شما چه قماش انسان‌هایی هستید؟!
وقتی در شهری ستمی روا می‌شود مردم باید بشورند و در جایی که طغیان نباشد همان به که شهر نابود شود در شعله‌های آتش، از آن پیش‌تر که شب پرده براندازد.

#برتولت_برشت

@existentialistt

Existentialist

13 Nov 2022 06:29

...
الی ویسل می‌گفت: «بعد از جنگ، مردگان از همه‌ بازماندگان یک سوال می‌کردند: آیا می‌توانید داستان ما را تعریف کنید؟ حال ما جواب را می‌دانیم: نه‌.
داستان‌های آنها را نمی‌توان گفت و هرگز هم نخواهیم توانست. آنان که‌ حرف زدند، حرف‌هایشان شنیده‌ نشد؛ داستانی که‌ شما شنیدید، داستانی نبود که‌ آنها گفتند...»

@existentialistt

Existentialist

28 Oct 2022 17:58

نازی‌ها هر آنچه مثل خودشان نبود حذف می‌کردند و البته این مختص به یهودی‌ها نبود.
نازی‌ها در واقع پایه‌های قدرت خود را با سرکوب شدید و کشتار کمونیست‌ها و سوسیالیست‌ها آغاز کردند. با سرکوب چپ، کشتار کولی‌ها آسانتر شد سپس جمع کردن و کشتار یهودی‌ها ممکن گردید. بعد باید کتاب‌ها را می‌سوزاندند، باید مخالفین فکری را حذف می‌کردند تا می‌توانستند کسانی را که مشابه نبودند حذف کنند.

نازیسم قبل از اینکه جنگ را در اروپا آغاز کند، جنگ تمام عیارش را در آلمان از سال‌ها پیش آغاز کرده بود. شعر معروف مارتین نیمولر بیانگر این واقعیت تاریخی است.

اول سراغ کمونیست‌ها آمدند،
سکوت کردم چون کمونیست نبودم.
بعد سراغ سوسیالیست‌ها آمدند،
سکوت کردم زیرا سوسیالیست نبودم.
بعد سراغ یهودی‌ها آمدند،
سکوت کردم چون یهودی نبودم.
سراغ خودم که آمدند،
دیگر کسی نبود تا به اعتراض برآید.

@existentialistt

Existentialist

18 Oct 2022 21:01

دولت سردترین موجود از میان هیولاهای سرد بدترکیب است. چون می‌گوید: منِ دولت، همان ملت هستم.
‏با متانت دروغ می‌گوید.
‏هرگز گفته‌هایش را راست نینگارید .

👤‏⁧ #نیچه⁩

@existentialistt

Existentialist

17 Oct 2022 22:07

آن‌ها دروغگو هستند!
و می‌دانند که دروغگو هستند!
و می‌دانند که می‌دانیم دروغگو هستند!
با این وجود با صدای بلند دروغ می‌گویند.


#نجیب_محفوظ

@existentialistt

Existentialist

10 Oct 2022 22:26

این شیخ که آیت انیران باشد
وز فتنه ی او ایران ویران باشد

دیرا که نبودست و ایران بودست
زودا که نباشد وی و ایران باشد

کام همگان باد روا کام شما نه
ایام همه خرم و ایام شما نه

زان گونه عبوسید که گویی می نوروز
در جام همه ریزد و در جام شما نه

وان گونه شب اندوده که با صبح بهاری
شام همگان می گذرد شام شما نه

کام همگان باد روا کام شما نه
ایام همه خرم و ایام شما نه

ای عام شما در بدی و ددصفتی خاص
وی خاص شما نیک تر از عام شما نه

سنجیدم و دیدم که نشانی ز تکامل
احکام نرون دارد و احکام شما نه

شادی گهر ماست که ما جان بهاریم
ای ملت گریه به جز انعام شما نه

انگار که خورشید بهارانه ی ایران
بر بام همه تابد و بر بام شما نه

کام همگان باد روا کام شما نه
ایام همه خرم و ایام شما نه

ای مردم ما را به جز اندیشه و دانش
بیرون شدی از مهلکه ی دام شما نه

و اندر حق فرهنگ هنر پرور ایران
اکرام عمر دیدم و اکرام شما نه

کام همگان باد روا کام شما نه
ایام همه خرم و ایام شما نه

@existentialistt

Existentialist

03 Oct 2022 16:47

در این روزگار سخت که لبریز از خشم و اضطراب و ترس هستیم خواندن این کتاب هانا آرنت «مسئولیت شخصی در زمانه دیکتاتوری» را به همگان توصیه می‌کنم.

Existentialist

25 Jul 2023 20:02

ﺧﻄﺎﻫﺎﯾﯽ ﺭﺍ ﺑﺨﺸﯿﺪﻩ‌ﺍﻡ ﮐﻪ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ ﻧﺎ ﺑﺨﺸﻮﺩﻧﯽ
ﺑﻮﺩﻧﺪ.
ﺗﻼﺵ ﮐﺮﺩﻡ ﺗﺎ ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻨﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻏﯿﺮﻗﺎﺑﻞ
ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻦ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﻨﻢ ﻭ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﺸﺪﻧﯽ ﺭﺍ
ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﻨﻢ...
به دست ﺍﻓﺮﺍﺩﯼ ﮐﻪ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﺵ نمی‌رفت، ﺩﭼﺎﺭ ﯾﺎﺱ ﺷﺪﻡ، ﻭﻟﯽ ﺍﻓﺮﺍﺩﯼ ﺭﺍ ﻫﻢ ﻧﺎﺍﻣﯿﺪ ﮐﺮﺩﻡ...
ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺷﺪﻡ و ﺑﺎﺭﻫﺎ ﻗﻠﺒﻢ ﺷﮑﺴﺖ، ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪﻥ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﻭ ﺗﻤﺎﺷﺎﯼ عکس‌ها ﮔﺮﯾﺴﺘﻢ، ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﻨﯿﺪﻥ ﺻﺪﺍﯾﯽ ﺗﻠﻔﻦ ﮐﺮﺩﻡ، ﻋﺎﺷﻖ ﯾﮏ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺷﺪﻡ.
ﻗﺒﻼ ﺗﺼﻮﺭ می‌کردم ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﻏﻢ ﺧﻮﺍﻫﻢ
ﻣﺮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺷﺨﺺ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺧﺎﺻﯽ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ
ﺩﻫﻢ، می‌ترسیدم، ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻫﻢ ﺩﺍﺩﻡ؛
ﻭﻟﯽ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﺎﻧﺪﻡ ﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﺯﻧﺪﮔﯽ می‌کنم!
ﻭ ﺯﻧﺪﮔﯽ... ﺍﺯ ﺁﻥ نمی‌گذرم...
ﻭ ﺗﻮ... ﺗﻮ ﻫﻢ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﮕﺬﺭﯼ...
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻦ!
ﺁﻧﭽﻪ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺧﻮﺏ ﺍﺳﺖ، ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﯾﻘﯿﻦ ﺑﺠﻨﮕﯽ، ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﺑﮑﺸﯽ ﻭ ﺑﺎ ﻋﺸﻖ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﯽ...
ﻭ ﺷﺮﺍﻓﺘﻤﻨﺪﺍﻧﻪ ﺑﺒﺎﺯﯼ ﻭ ﺑﺎ ﺟﺮﺍﺕ ﭘﻴﺮﻭﺯ شوی !!


@existentialistt

Existentialist

07 Jul 2023 16:54

هر آنکه چشمی برای دیدن و گوشی برای شنیدن دارد، شاید به ناگزیر برآن شود که هیچ میرنده‌ای را توان پرده پوشی نیست. آنکه بر لبانش مهر سکوت می‌زند، با سر انگشتانش به
سخن می‌آید

از کتاب " زندگی علمی من"، زیگموند فروید، ترجمه علیرضا طهماسب.



https://www.threads.net/t/CuZmO1sOB8Y/?igshid=NTc4MTIwNjQ2YQ==

Existentialist

04 Jul 2023 22:05

#هرشب_یک_جمله

ارتباط همواره به ناکامی می‌انجامد.
حتی بالاتر از آن را می‌گویم؛ ارتباط باید به ناکامی بینجامد، برای همین است که ما
به حرف‌زدن ادامه می‌دهیم، اگر همدیگر را می‌فهمیدیم سکوت می‌کردیم.
جای بسی خوشوقتی است که ناکام می‌شویم،
همدیگر را نمی‌فهمیم و به "حرف زدن" ادامه می‌دهیم.


👤 #ژاک_لکان

@Existentialistt

Existentialist

19 May 2023 12:47

دنیای ذهن، فضای نامحدودی از فانتزی‌‌ها و امیدهایمان است، همانجایی که به ما قدرت درک و تصور می‌دهد، جایی‌ست که می‌توانیم احساساتمان را پردازش کنیم و رفتارمان را انتخاب کنیم، این دنیای ذهنی در ارتباط با پدر و مادر ایجاد می‌شود و تعیین کننده‌ی نگرش ما در زندگی خواهد بود.
اما هنگامی که این نگرش و ذهنیت‌ با «واقعیاتِ زندگی» منطبق نمی‌شود ما را دچار تعارض می‌کند، تعارضاتی که منشأ آن نه در بیرون، بلکه درون ما قرار دارد، یعنی همان دنیای ذهنی. تعارض از جایی آغاز می‌شود که قبل از مواجهه با "واقعیت"، در دنیای ذهنی‌مان انتظاراتی داریم که اگر محقق نشود، فکر می‌کنیم به ما ظلم شده و حقمان این نبوده، در حالیکه واقعیت به انتظارات ما اهمیتی نمی‌دهد و همیشه به همانگونه‌ای که هست ظاهر می‌شود، این مواجهه‌ی دردناک، به سوگ می‌انجامد، به زبان آرتور شوپنهاور: «جهان سوگناک است.» و چه تعبیر درستی است که ما همواره در سوگ فانتزی‌ها و خواسته‌هایی می‌مانیم که در کودکی درونمان به وجود آمدند اما هیچگاه با واقعیت منطبق نشدند، سوگی که با خود مجموعه‌ای از خشم و بغض و اندوه و درماندگی به همراه می‌آورد. اکنون مسأله این است که اگر پیوسته به فانتزی‌هایمان بچسبیم و خواهان رسیدن به آن باشیم، فرصت سبک زیستن و رها بودن را از دست خواهیم داد، هرچند شاید بتوانیم به بخشی از فانتزی‌هایمان برسیم اما واقعیت این است که همه‌ی ما هیچگاه نمی‌توانیم به همه‌ی خواسته‌های ذهن‌مان دست یابیم، بهتر آن است که به درون خود بازگردیم و با نگاهی مُصلحانه به جای جهان بیرون، دنیای درون را تغییر دهیم، بپذیریم که هسته‌ی تعارض درون خود ما قرار دارد، نه دنیای بیرون، اینگونه می‌توانیم ظرفیت سوگوار بودن را به دست بیاوریم و می‌توانیم بفهمیم که "حسرت" بخشی از زندگی‌ست، "پشیمانی" گریزناپذیر است، به تعویق انداختنِ "سوگ" رنج بیشتری به همراه می‌آورد و در پایان آنکه دنیای درون روانی‌اش را می‌شناسد و می‌داند که چگونه با خودش در صلح باشد، جام جادویی اندوهش را خواهد شکست.
.
.
متن: #عباس_ناظری


@existentialistt

Existentialist

19 Feb 2023 21:20

تروما یا آسیب روانی سه فاکتور مهم دارد:
1- Unexpected
2- Unexperienced
3- Unprocessed
به عبارتی هر تروما، حادثه‌ای است که:
۱- غیرمنتظره بوده است
۲- تجربه نشده است
۳- تجزیه و تحلیل درستی از آن صورت نگرفته است.

متودوروس اولین شاگرد اپیکور می‌گوید:
«زخم‌هایی که از ‎درون بر سعادت ما وارد می‌شود، بسیار عمیق‌تر از زخم‌هایی است که از ‎بیرون بر ما وارد می‌شود.»

همانطور که بی‌توجهی به زخم جسمانی به عفونت می‌انجامد، بی‌توجهی به زخم‌های روانی نیز آسیب‌های بیشتری ایجاد خواهد کرد؛ چه خوشبختی‌های ممکنی که ناشکیبانه بواسطه زخم‌های روان از دست می‌روند.
ما در رواندرمانی می‌آموزیم که از طریق گفتگو معانی پنهانِ رنج‌ها و آسیب‌هایمان را دریابیم، در فرایند درمان کلمات و عبارات به کمک ما می‌آیند تا دوباره و این‌بار به شکلی متفاوت در حضور درمانگر رنج‌ها را تجربه کنیم و تجزیه و تحلیل درستی از آن‌ها به دست بیاوریم و در انتها باید بگویم که شفا در واژه‌های درمانجوست، نه سخنرانی درمانگر! یک درمانگر سخن‌گو نمی‌تواند کمک درستی به شما بکند، آنچه باعث تغییر می‌شود تجربه‌ی متفاوت آسیب‌های گذشته است.


متن: #عباس_ناظری

@existentialistt

Existentialist

12 Jan 2023 19:21

در سکوت شبانه، سکوت مطلق شبانه، وقتی که حواس انسان آرام گرفته است، روحی جاودان به زبانی بی‌نام با انسان از چیزهایی از اندیشه‌هایی سخن می گوید که می‌فهمی ولی نمی‌توانی وصف کنی.

📙 #تنهایی_پر_هیاهو
👤 #بهومیل_هرابال

@existentialistt

Existentialist

27 Dec 2022 19:27

«دنیای گندی‌ست؛ انسان‌های شریف از گرسنگی می‌میرند و آدم‌های بد بیش از نیاز می‌خورند، می‌نوشند و حکومت می‌کنند؛ بی‌آن‌که ایمان داشته باشند و به مردم عشق بورزند. اما این همه بیداد پایدار نخواهد ماند.»

👤 #نیکوس_کازانتزاکیس


@existentialistt

Existentialist

19 Nov 2022 22:36

پنج دقیقه بعد از اینکه متولد شدی اونا اسم،‌ ملیت، دین و دسته مذهبیت رو مشخص کردن‌ و تو باقی عمرت رو صرف دفاع کردن از چیزایی می‌کنی که خودت انتخابشون نکردی.


@existentialistt

Existentialist

18 Nov 2022 08:54

در کشور روسیه تازه انقلاب شده بود.
بلشویک‌ها تمام خانواده‌ی تزار را قتل‌عام کرده بودند...
مردی در میدان سرخ مسکو اعلامیه پخش می‌کرد.
کاگ‌ب او را دستگیر کرد.
پس از بازرسی متوجه شدند که همه‌ی اعلامیه‌هایش سفید است.
به او گفتند: چرا برگه سفید پخش می‌کنی و چیزی رویش ننوشته‌ای؟
جواب داد: دیگر چیزی برای نوشتن نمانده،
همه‌چیز مثل روز روشن است...

@existentialistt

Existentialist

07 Nov 2022 19:56

⭕️ #جهل_و_نادانی

❗️قاضی از قاتل انور السادت می‌پرسد چرا او را کشتی؟
قاتل جواب می‌دهد: ایشان یک سکولار است.
قاضی می‌گوید: آيا معنی سکولار را می‌دانید؟
قاتل می‌گوید: نه نمی‌دانم!


❗️در ترور نافرجام نجیب محفوظ (برنده جایزه نوبل، نویسنده مصری)
قاضی از تروریست می‌پرسد: چرا نجیب را با خنجر زدید؟
جانی می‌گوید: به‌دلیل نوشته‌های آن، خصوصا کتاب بچه‌های کوی ما.
قاضی می‌گوید: کتاب را خوانده‌ای؟
قاتل می‌گوید: خیر!


❗️قاضی از قاتل فرج فوده، شاعر و نویسنده مصری می‌پرسد چرا او را کشتی؟
قاتل می‌گوید: او کافر است.
قاضی به قاتل می‌گوید: چطور به این نتیجه رسیدی؟
قاتل: از کتاب‌هایش.
قاضی می‌گوید: آیا کتاب‌هایش را خوانده‌ای؟
قاتل جواب می‌دهد: خیر من اصلا سواد ندارم!

و اینگونه جامعه بشری تاوان جهل و ناد‌انی را داده است و از این پس نیز خواهد داد...

@Existentialistt

Existentialist

20 Oct 2022 21:39

هنگامی که جامعه‌ای به دروغ‌ گوییِ سازمان یافته روی آورد و دروغ گفتن تبدیل به اصل کلّی شود و به دروغ گفتن در موارد استثنایی و جزئی اکتفا نکند؛
"صداقت" به خودی خود تبدیل به یک عمل سیاسی می شود و گوینده‌ حقیقت، حتی اگر به دنبال کسب قدرت یا هیچ منفعتی دیگر هم نباشد، یک «کنشگر سیاسی» محسوب می شود!
در چنین شرایطی شما نمی توانید از سیاست کناره بگیرید و راه خود را بروید. شما ناچارید یکی از این دو راه را انتخاب کنید:

یا به تشکیلات دروغ می پیوندید
یا یک مخالف سیاسی محسوب می شوید!

👤 #هانا_آرنت
📗 #حقیقت_و_سیاست

@existentialistt

Existentialist

18 Oct 2022 11:08

گفتند بندگی چیست؟
گفت: خدایت آزاد آفرید، آزاد باش.

#ابوسعید_ابوالخیر


@existentialistt

Existentialist

17 Oct 2022 11:06

در پی آن‌همه خون،
که بر این خاک چکید،
ننگ‌مان باد این جان!
شرم‌مان باد این نان!
ما نشستیم و تماشا کردیم!

#فریدون_مشیری

@existentialistt

Existentialist

08 Oct 2022 19:22

- اگر ما شکست بخوریم...
+ ما شکست بخوریم؟
شجاعتت را به جایِ محکمی ببند تا شکست نخوریم!

📙 #مکبث
👤 #ویلیام_شکسپیر

@existentialistt

Existentialist

28 Sep 2022 00:07

✍️ هرگز هیچ پارلمانی یا جمع بشری و نسلی از انسان‌ها، در هیچ کشوری صاحب این حق نیست که آیندگان را تا ابد متعهد و منقاد کند یا حکم کند که جهان در آینده چگونه حکومت شود، یا چه کسی حاکم باشد....
آن‌هایی که این دنیا را ترک گفته‌اند، و یا کسانی که هنوز پا به این دنیا نگذاشته‌اند، تا آن جا که در تخیل ما آدم‌های فانی می‌گنجد، از هم فاصله دارند.
پس چه تعهد و قیدی بین دو فاصله بی‌نهایت می‌تواند وجود داشته باشد، چه قانون یا اصلی از این دو ناموجود استخراج شدنی است؟
یکی که دیگر وجود ندارد و آن دیگری که هنوز نیامده است؛ پس این دو هرگز در واقعیت با یکدیگر ملاقات نمی‌کنند، پس چرا یکی باید آن دیگری را به قید خود درآورد..؟

📕 #حقوق_انسان
👤 #توماس_پین

#مهسا_امینی

@existentialistt