Telegram-канал ganjehozourprogramstext - گنج حضور متن کامل برنامه ها - Ganje Hozour: Unsorted

گنج حضور متن کامل برنامه ها - Ganje Hozour

11 Nov 2022 01:58

اما آینه‌ای که جان من را نشان بدهد فقط روی خداوند است. ولی یک کس دیگر هم دارد این آینه را، و آن کسی که به او زنده شده باشد، مثل مولانا. یا «رویِ آن یاری که باشد زآن دیار».

به خودم گفتم تو بیا آینهٔ کلی را بجو، آینهٔ کلی یعنی هم من را نشان بدهد که از جنس سلطان‌بچه هستم، از جنس خداوند هستم، هم ذهنم را نشان بدهد.

گفت اگر این‌طوری است این فکرها را رها کن فضا را باز کن. فضا را باز کنی این آینه‌ای‌ست که هم جان تو را نشان می‌دهد می‌فهمی که از جنس او هستی، هم فکرهایت را می‌بینی، آینهٔ کلی یعنی این.

«رَو به دریا»، فضا را باز کن، «کار بر ناید به جُو» جو یعنی فکرها دارد می‌گذرد، این‌ها به‌درد نمی‌خورند. این‌ها وضعیت را نشان می‌دهند، وضعیت پوست است. آن چیزی که می‌گذرد پوست است. اصل خودت هستی. دریا هم ما هستیم. «رَوْ به دریا» دریا باش، فضا را باز کن دریا باش.

پس این فضا را باز می‌کنیم، بعضی موقع‌ می‌گوییم آسمان باز می‌شود، آسمانِ درون، بعضی موقع‌ می‌گوییم اقیانوس یا دریا، این‌ها نشانهٔ اصل ماست.

هرچه ما من‌ذهنی را کوچک‌تر می‌کنیم و از این پندار کمال می‌آییم پایین می‌بینیم که سیستم زَحیری ضعیف می‌شود و سیستم جان ما و خردِ کل دارد کار می‌کند.

و شما خواهید دید که به‌تدریج مانع درست نمی‌کنید، مسئله درست نمی‌کنید، دشمن درست نمی‌کنید، درد جدید درست نمی‌کنید، دردهای قدیمی را می‌اندازید، قضاوت نمی‌کنید، مقاومت نمی‌کنید، نمی‌گذارید چیز آفل دیگر بیاید مرکزتان، خوشتان نمی‌آید از چیزی بیاید مرکزتان.

شما ممکن است دوست داشته باشید، خوشتان می‌آید از چیزها، ولی این‌قدر شهوت ندارید به آن که بگویید این را من می‌خواهم حتماً باید می‌خواهم باید...، نه نگاه می‌کنید می‌گویید عجب چیز خوبی است راهت را می‌کشی می‌روی. دچار توهم داشتن نمی‌اُفتی، می‌گویی برای چه داشته باشم این خوب است که مال شما باشد. توجه می‌کنید؟ به این‌جا می‌رسیم.

اما ما چرا سرنگون می‌شویم؟ ما سرنگون می‌شویم:

سرنگون زآن شد، که از سَر دور ماند
خویش را سَر ساخت و تنها پیش راند
🔰(مولوی، مثنوی، دفتر پنجم، بیت ۳۶۲۱)

سرنگون از آن می‌شویم که با من‌ذهنی جلو می‌رویم، کارمان را پیش می‌بریم و فضا را باز نمی‌کنیم با سرِ زندگی، با عقل زندگی کار کنیم و فکر کنیم. خودمان را سَر می‌سازیم در پندار کمال، و تنها جلو می‌رویم. واضح است دیگر. اگر شما سرنگون شدید از این راه بوده، سرِ من‌ذهنی‌تان را گرفتید با آن رفتید و سرِ زندگی را گذاشتید.

و این بیت را که قبلاً هم خواندم:

بر کنارِ بامی ای مستِ مُدام
پست بنشین یا فرود آ، وَالسَّلام
🔰(مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۲۱۴۶)

مدام یعنی شراب. ما همیشه باید خودمان را در کنار بام ببینیم درحالی‌که مستِ شراب من‌ذهنی هستیم، شراب تأیید هستیم، شراب توجه هستیم، شراب این‌که مردم می‌گویند چقدر شما خوب می‌دانید، چقدر بالا هستید، مقام شما چقدر بالاست.

بر کنارِ بامی ای مستِ شرابِ من‌ذهنی، برو عقب، برو عقب، یعنی بگو نمی‌دانم، این‌قدر کِبر و خودنمایی نکن، پست بنشین. یا به‌طور کلی بیا پایین، بپر پایین، با نردبان پله‌پله بیا پایین.

این خوب است ما از بالای بامِ بلند بیفتیم استخوان‌هایمان بشکند؟ نردبان این جهان ما و منی‌ست، با نردبان من و مایی برویم بالا؟

هیچ‌کدام از ما وقتی مردم هِی هُل می‌دهند ما را به بالا نباید برویم، نباید بگوییم می‌دانم. باید گوش بدهیم، باید فروتن باشیم، و این‌ها هم می‌آید اتفاقاً.

9️⃣4️⃣⏺ ۳۲ 9️⃣4️⃣⏺