Telegram-канал ganjehozourprogramstext - گنج حضور متن کامل برنامه ها - Ganje Hozour: Unsorted

گنج حضور متن کامل برنامه ها - Ganje Hozour

20 Apr 2023 10:04

پرتوِ آن وحی، بر وَی تافتی
او درونِ خویش، حکمت یافتی
🔰(مولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ۳۲۳۰)

این بیت از قصهٔ حضرت رسول و کاتب وحی است. مولانا می‌گوید که به حضرت رسول وحی می‌شد، کاتب وحی هم این‌ها را می‌نوشت. بعد این نویسندهٔ وحی این‌ها را که می‌نوشت و تکرار می‌کرد، در او یک گرمی‌‌ای پیدا می‌شد و او فکر می‌کرد که از خودش است و، یعنی چه؟

یعنی این‌که وقتی ما من‌ذهنی داریم و در پیش مولانا می‌نشینیم و این شعرها را می‌خوانیم یا فضا را باز می‌کنیم از طریق زندگی یک گرمی‌ای، یک خردمندی‌ای در ما خودش را نشان می‌دهد باید کار را ادامه بدهیم، نگوییم که ما وصل شدیم و به بی‌نهایت خدا زنده شدیم و تمام شد، مثل آن کاتب وحی.

آن کاتب وحی اجازه داد که من‌ذهنی‌اش غالب بشود بگوید که، یعنی بلند شد به‌عنوان من‌ذهنی گفت من هم می‌توانم، یعنی پندار کمال پیدا کرد، یعنی ناموس پیدا کرد. اتفاقاً این پندار کمال و ناموس از آن قصه درآمده، و دنبالش درد حاصل شد. این سه‌تا را این کاتب وحی پیدا کرد و ما نمی‌خواهیم مثل او باشیم.

شما پیش مولانا باز هم این «ترس» را می‌آورید که مواظب هشیاری‌ام هستم، مواظب دخالت عقلم هستم، مواظب دخالت پندار کمالم هستم، من می‌دانم پندار کمال دارم، شما به خودتان می‌گویید، من می‌دانم چیزها به من برمی‌خورد پس ناموس دارم، تعصب دارم نسبت‌به باورهایم چون با آن‌ها همانیده هستم؛ این وضعیت وضعیت مریخی است، خطرناک است. پس من فضا را باز می‌کنم و هر لحظه متواضع هستم، اگر دیدم من‌ذهنی‌ام بالا می‌آید مواظبم یعنی می‌ترسم. صحبت این ترس است، این «ترس» غزل بود، یعنی شدیداً مواظب باش. پس بنابراین:

مصطفی فرمود کای گَبرِ عَنود
چُون سیه گشتی؟ اگر نور از تو بود
🔰(مولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ۳۲۳۵)

گر تو یَنْبُوعِ الهی بودیی
این چنین آبِ سیه نگشودیی
🔰(مولوی، مثنوی، دفتر اوّل، بیت ۳۲۳۶)

عَنود: ستیزه‌کار، ستیزنده
یَنْبُوع: چشمه، جویِ پُرآب
➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖

پس بنابراین در آن‌جا می‌گوید حضرت مصطفی به او فرمود که ای گبر یعنی کافرِ ستیزه‌گر! کافر باز هم یعنی کسی که می‌پوشاند زندگی را، عَنود یعنی ستیزه‌گر، پس «کافرِ عَنود» همین من‌ذهنی است. می‌گوید اگر این نور از خود تو بود، یعنی اگر تو فضا را باز کرده بودی و در مرکزت هیچ‌چیز نمانده بود، پس چطوری سیاه شدی؟ دوباره هشیاری جسمی پیدا کردی؟ هشیاری دردی پیدا کردی؟

اگر تو چشمهٔ الهی بودی، یَنْبُوع یعنی چشمه، اگر تو چشمه‌ای بودی، پس معلوم می‌شود وقتی آدم فضا را باز می‌کند می‌شود چشمهٔ الهی، اگر تو چشمهٔ الهی بودی، این‌طوری که از تو درد بیرون نمی‌آمد، واکنش بیرون نمی‌آمد، لجبازی بیرون نمی‌آمد؛ برای این‌که آن شخص نتوانست بیاید معذرت بخواهد، ناموسش نگذاشت.

درحالی‌که در درد می‌سوخت و از جدایی می‌سوخت، واقعاً پشیمان شده بود، معذرت نتوانست بخواهد. این‌ها نشان می‌دهد که ما هم همان خاصیت را داریم. این‌ها خاصیت‌های مریخی است! شما باید با این ابیات صفات بد من‌ذهنی را بشناسید، شناسایی مساوی آزادی است، و نگویید که من ندارم. این پندار کمال ما که ما این را رشد دادیم آوردیم بالا دشمن ماست، دائماً می‌گوید تو کامل هستی، هیچ ایرادی نداری. اگر یک همچو پیغامی از درون گرفتید بدانید که پیغام من‌ذهنی است.

9️⃣5️⃣8️⃣ ۱۴ 9️⃣5️⃣8️⃣