Telegram-канал ganjehozourprogramstext - گنج حضور متن کامل برنامه ها - Ganje Hozour: Unsorted

گنج حضور متن کامل برنامه ها - Ganje Hozour

03 Oct 2024 17:20

داشتیم از واژهٔ خَرّوب صحبت می‌کردیم، دربارهٔ این‌که چه‌جوری این من‌ذهنی هرچه داریم ما خراب می‌کند، هرچه که ذهن می‌تواند تجسم کند و از جنس حادث است مثل بدنمان، مثل فکرمان، مثل جانِ ذهنی‌مان، هیجاناتمان، این‌ها را همه خراب می‌کند. و این مسجدِ ما که فضای ‌گشوده‌شده است، آن‌جا را هم می‌بندد خراب می‌کند.

و به ما گفت که حرف نزن، فقط از این بگریز، و گریختن از این با فضاگشایی است. و از بیخ کندنش این است که به آن آب ندهی. یعنی زندگی‌ات را در مسئله‌سازی، در سبب‌سازی، در مانع‌سازی، در دشمن‌سازی، در دردسازی استفاده نکنی. درست است؟

بعد «مسجد است آن دل، که جسمش ساجد است» «یارِ بَد»، یار بد من‌ذهنی ما است، من‌های ذهنی دیگر هم هست، «خَرُوبِ هرجا مسجد است»، هر جا مسجد است، دل همهٔ انسان‌ها مسجد است، آن‌جا را خراب می‌کند. و یار بد، یعنی من‌ذهنی خودتان و دیگران، اگر در دل شما مِهرش رویید دراین‌صورت آگاه باش از او بگریز، نگو که باید بنشینم صحبت کنم، بحث کنم، فکر کنم. نه.

این من‌ذهنی خودت را از بیخ بکن که اگر این رشد پیدا کند تمام جسم شما را، هرچه که چشمت می‌بیند، ذهنت تجسم می‌کند، خراب می‌کند و مسجدت را هم خراب می‌کند. و می‌گوید:

عاشقا، خَرّوبِ تو آمد کژی
همچو طفلان، سویِ کژ چون می‌غژی؟
🔰(مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۱۳۸۶)

می‌غژی: فعل مضارع از غژیدن، به‌معنیِ خزیدن بر شکم مانند حرکت خزندگان و اطفال.
➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖

همهٔ ما عاشق هستیم چون از جنس خداوند هستیم و باید با او یکی بشویم. خاصیت یکی شدن به‌اصطلاح در ما هست، که جذب او بشویم، با او یکی بشویم. ما باید خودمان از جنس خود اصلی‌مان بشویم. این خاصیت در جانِ ما هست، جان اصلی ما.

به ما می‌گوید «عاشقا». پس همهٔ انسان‌ها بالقوه عاشق هستند و توانایی یکی شدن با خداوند را دارند. «خَرّوبِ تو آمد کژی» کژی یعنی دیدن برحسب همانیدگی‌ها. هر‌ کسی برحسب همانیدگی ببیند خَرّوب می‌شود.

مانند «طفلان»، یعنی تو باید عقلت برسد که خَرّوب درست نکنی، زندگی‌ات را خراب کنی، به‌ «سویِ کژی چون می‌غژی؟» می‌غژی یعنی مثل اطفال چهار دست و پا راه می‌روی یا می‌خزی. می‌غژی یعنی می‌خزی. چه‌جوری تند‌تند می‌خزی مثل بچه‌ها می‌روی به‌سوی خطر؟! تو باید عقلت بیشتر از این برسد.

به‌نظرم دیگر الآن می‌فهمیم که ما مجهز به موجودی هستیم که زندگی ما را خراب می‌کند به‌نام من‌ذهنی و ما نمی‌توانیم این را کشف کنیم. تنها چاره‌مان این است که از دستش فرار کنیم با فضاگشایی.

و یکی از خاصیت‌های من‌ذهنی می‌دانید حرف زدن است، یاوه‌گویی است و این را خضر به موسی می‌گوید که یا با من نیا یا حرف نزن. همین لحظه خداوند همین حرف را به ما می‌زند، می‌گوید یا با من نیا یا اگر می‌خواهی پیش من بیایی، که باید بیایی، حرف نزن برحسب ذهن.

موسیا، بسیارگویی، دور شو
ورنه با من گُنگ باش و کور شو
🔰(مولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ۳۵۱۷)

ور نرفتی، وز ستیزه شِسته‌‌ای
تو به معنی رفته‌‌ای بگْسسته‌‌ای
🔰(مولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ۳۵۱۸)

شِسته‌:‌ مخففِ نشسته است.
➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖

خضر که نماد زندگی جاودانه است به موسی که ما باید باشیم، حالا فعلاً من‌ذهنی هستیم، ما با من‌ذهنی‌مان حرف می‌زنیم می‌گوییم خدایا من می‌خواهم با تو یکی بشوم، خداوند هم می‌گوید بله با هم هستیم، ولی شرطش این است که تو حرف نزنی. زیاد حرف نزنی.

زیاد حرف نزنی یعنی چه؟ یعنی برحسب من‌ذهنی حرف نزنی. هر موقع من از طریق تو حرف زدم با صنع و طرب حرف بزنی، وگرنه ساکت باشی. خداوند در این لحظه به ما می‌گوید. ولی ما ساکت نمی‌شویم، ساکت نشدن همان و خَرّوب درست کردن هم همان.

با یاوه‌گویی و با من‌ذهنی حرف زدن، ما خَرّوب را به معرض نمایش می‌گذاریم. با حرف زدنِ من‌ذهنی، فکر کردن برحسب همانیدگی‌ها، با سبب‌سازی، ما زندگی‌مان را خراب می‌کنیم.

موسیا، بسیارگویی، دور شو
ورنه با من گُنگ باش و کور شو
🔰(مولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ۳۵۱۷)

یعنی لال باش و کور شو. اگر نرفتی، من دارم می‌گویم حرف نزن با من بیا، خداوند می‌گوید حرف نزن برحسب من‌ذهنی با من بیا، فضا را باز کن پیش من بیا، اگر می‌خواهی حرف بزنی باید بروی. اگر کور نمی‌شوی و لال نمی‌شوی دراین‌صورت نرفتی و ستیزه می‌کنی. نشسته‌ای، «شِسته‌ای»، درواقع رفته‌ای و از من جدا شده‌ای.

ما از خداوند خیلی وقت است جدا شده‌ایم ولی برای خودمان داریم حرف می‌زنیم، عبادت می‌کنیم، بعضی اعمال را انجام می‌دهیم، ولی جدا هستیم، و این‌ها هم فایده‌ای ندارد.

🔟1️⃣5️⃣ ۲۹ 🔟1️⃣5️⃣