Telegram-канал ganjehozourprogramstext - گنج حضور متن کامل برنامه ها - Ganje Hozour: Unsorted

گنج حضور متن کامل برنامه ها - Ganje Hozour

03 Oct 2024 17:25

حُبُّکَ الْاَشْیاء یُعْمیکَ یُصِمّ
نَفْسُکَ السَّودا جَنَتْ لا تَخْتَصِم
🔰(مولوی، مثنوی، دفتر دوم، بیت ۲۷۲۴)

«عشقِ تو به اشيا تو را كور و كر می‌کند. با من ستیزه مکن، زیرا نَفْسِ سیاه‌کارِ تو چنین گناهی مرتکب شده‌است.»

این بیت مهمی است که ای کاش عربی نبود و این بیت نشان می‌دهد که عشق ما به اشیا ما را کور و کر می‌کند. ترجمه اگر بکنیم، می‌گوید «عشقِ تو» ای انسان «به اشيا تو را كور و كر می‌کند. با من ستیزه نکن» یعنی هر کسی که به اشیا عاشق است، صورت‌ها در مرکزش است، زندگی خودش را خراب می‌کند و ستیزه می‌کند، می‌گوید تو کردی.

«زیرا نَفْسِ سیاه‌کارِ تو چنین گناهی مرتکب شده‌است.» نَفْس سیاه‌کار ما چنین خرابکاری را به‌عنوان خرّوب انجام داده، زندگی ما را جمعاً و فرداً خراب کرده و ما می‌گوییم دیگران کرده‌اند، ستیزه می‌کنیم در نَفْس، پس بنابراین این‌ها همه دلیل بر این است که از فضای ذهن باید حرکت کنیم.

کوریِ عشق‌ است این کوریِّ من
حُبِّ یُعْمی وَ یُصِمّ است، ای حَسَن
🔰(مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۲۳۶۲)

«آری اگر من، دچارِ کوری باشم، آن کوری قطعاً کوریِ‌ عشق است نه کوریِ معمولی. ای حَسَن، بدان که عشق موجبِ کوری و کریِ عاشق می‌شود.»

ای حَسَن، ای نیکوکار، ای کسی که از جنس زندگی هستی، کوری ما باید کوری عشق باشد. شما دو جور کوری دارید، یکی این‌که جسم را می‌آورید نسبت‌به دید خداوند کور می‌شوید. عدم می‌شوید، برحسب خداوند می‌بینید، نسبت‌به دید جسم‌ها کور می‌شوید. پس کوری ما از کوری عشق است، یعنی خداوند در مرکزمان است، ولی آن آیه، آن حدیث باز هم این‌جا هم کار می‌کند، «حُبِّ یُعْمی وَ یُصِمّ است، ای حَسَن». پس خداوند را بگذاریم، عدم را بگذاریم مرکزمان، کور و کر می‌شویم نسبت‌به چیزهایی که همانیدگی‌ها می‌گویند، من‌های ذهنی می‌گویند، دیگر روی ما اثر نمی‌گذارد‌.

کورم از غیر خدا، بینا بدو
مقتضایِ عشق این باشد بگو
🔰(مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۲۳۶۳)

مقتضا: لازمه، اقتضاشده
➖➖➖➖➖

پس باید به این صورت دربیاوریم که ما کور می‌شویم نسبت‌به غیر خدا وقتی مرکزمان عدم است، بینا می‌شویم به‌وسیلهٔ مرکز عدم، یا به خداوند، یا هشیاری نظر و آن چیزی که عشق اقتضا می‌کند این است، شما هم عمل کن، بگو و عمل کن.

بی آن خمیرمایه گر تو خمیر تن را
صد سال گرم داری، نانش فطیر باشد
🌺(مولوی، دیوان شمس، غزل ۸۳۹)

فَطیر: نانی که درست پخته نشده باشد.
➖➖➖➖➖➖

شما باید فضا را باز کنید، از این فضای گشوده‌شده یک خمیرمایه‌ای به خمیرتان که هرچه درست می‌کنید، یک قطره بریزد. وگرنه اگر فضا را ببندید، هرچه درست کنید، یعنی بخواهید مثلاً خانواده درست کنی، کار کنی، نمی‌دانم شرکت تشکیل بدهی، بدنت را درست کنی، بدن‌سازی کنی، این‌ها همه خراب می‌شوند، فطیر می‌شوند. هر چقدر هم تنور را گرم کنی، خمیر را گرم کنی فایده ندارد.

ای یَرانا، لا نَراهُ روز و شب
چشم‌بندِ ما شده دیدِ سبب
🔰(مولوی، مثنوی، دفتر ششم، بیت ۲۸۸۹)

«ای خدایی که روز و شب ما را می‌بینی و ما تو را نمی‌بینیم، اصولاً سبب‌سازی ذهنی چشممان را بسته‌است.»

پس می‌بینید که در ذهن خداوند ما را می‌بیند، ولی ما چون جسم‌ها را می‌آوریم مرکزمان، او را نمی‌بینیم، برحسب جسم می‌بینیم. و چشم‌بند ما که تو را نمی‌بینیم سبب‌سازی ذهن ما است، دید سبب است.

توجه کنید همان اول خواندیم که ما حادث‌ها را پاره می‌کنیم، دوپاره می‌کنیم. وقتی آمدیم از جنس او بودیم، غیر از او همه‌چیز حادث است. این حادث‌ها که ذهنمان می‌بیند، این‌ها می‌توانند مایه و عامل سبب‌سازی بشوند. هر چیزی که ذهنتان نشان می‌دهد، می‌خواهد این‌ها را در ذهن به‌اصطلاح پایۀ سبب‌سازی بکند، شما بگویید نه من سبب‌سازی ذهنی نمی‌کنم، فضا را باز کنید، به صنع دست بزنید. اگر به سبب‌سازی دست بزنید، خداوند را نمی‌بینید. او شما را می‌بیند شما او را نمی‌بینید.

«ای یَرانا»، ای کسی که ما را می‌بینی، ما تو را نمی‌بینیم و من الآن می‌دانم چرا تو را نمی‌بینم، برای این‌که هر لحظه سبب‌سازی ذهنی می‌کنم، علاقه‌ای به صنع و طرب تو ندارم. حالا می‌گویی نه، من تو را می‌خواهم ببینم و فهمیدم صنع و طرب یعنی شادی بی‌سبب است که به درد من می‌خورد.

شما با سبب‌سازی خوشی ایجاد می‌کنید، شما می‌گویید پولم زیاد شده، هر کسی پولش زیاد بشود باید خوشحال بشود، خب من هم خوشحالم. بچه‌ام نمر‌ه‌اش بیست شده این معنی‌اش این است که بچهٔ من بهتر از بچهٔ مردم است. من از این‌جا می‌توانم یک استفاده‌ای کنم من‌ذهنی‌ام را بالا ببرم، دیده بشوم، به همه بگویم بچهٔ من بیست می‌گیرد، پس توجه مردم و تأیید مردم را بگیرم و دیده بشوم، این دیده شدن خیلی مهم است. این لذت ذهنی است دیگر، توهم است، نمی‌خواهم، با سبب‌سازی ذهنی ایجاد شده. هر خوشی را، هر لذتی که با سبب‌سازی ذهن ایجاد می‌شود من نمی‌خواهم. من هم کور می‌کند نسبت‌به دید خداوند.

🔟1️⃣5️⃣ ۳۳ 🔟1️⃣5️⃣