مجید اسماعیلی:
سینما و سیاست در دو حوزه با هم رابطه دارند. وقتی سیاست وارد سینما می شود حکم رانی وارد محتوا می شود. این غیر ممکن است که سینمایی فارغ از سیاست داشته باشیم. طبیعی است که سینما در بستر حکمرانی فرهنگی حکومتی بنا می شود. سینما و سیاست یا رابطه همپوشانی و حمایتی دارند یا یک نگاه نقدانه برای اصلاح و یا یک نگاه دشمنی است که فضای تخریبی دارد. در سینمای دوران جنگ سرد ما شاهد یک جنگ و نزاع بین آثار سینمایی هستیم که به نوعی می خواهند روایت خودشان را غالب کنند. من اعتقاد دارم هیچ اثر سینمایی وجود ندارد که فارغ از حکمرانی باشد و همه آثار در یک جهانبینی و بستر گفتمانی یک حکمرانی قرار می گیرد.
سید محمد حسینی:
سیاست گاهی می تواند موضوع در سینما باشد. مثل فیلم هایی که به اتفاقات و افراد سیاسی می پردازند. سیاست گاهی هم می تواند رویکرد در آثار سینمایی شود. مشکل ما در سینمای کشور دقیقا همین بخش است. همواره گفته می شود سینما باید از سیاست جدا باشد و هر کدام کار خودشان را انجام دهند. اما به یکباره شاهد این هستیم که بعد از جنگ روسیه و اکراین همه فیلم های روسی از حضور جشنواره های جهانی منع شد. این یک ابهام به وجود می آورد. ابهام دیگر این است که ما چهل و دو سال است که با غرب در ستیز هستیم اما هنوز سینمای ما تحریم نشده است. این ابهام پیچیده تر و عجیب تر است. مساله چیست که فیلم های ما دستِ پر از جشنواره ها باز می گردند. این نشان می دهد فیلم های ما تصویر مطلوبی برای غرب می سازد در حالی که آثار روسی در سال های اخیر اینگونه نیست. آثار روسی در ده سال گذشته به شدت قهرمان پرور است و ضد آمریکایی است.
اسماعیلی:
به نظر می رسد ما در دوره ای هستیم که تمدن ها سعی می کنند به عرصه تاثیر گذاری بازگردند. این اتفاق در چین هم رخ داده. در ترکیه و هند هم به گونه ای دیگر وجود دارد. انگار همه تمدن ها به این نتیجه رسیده اند که در سینما می توان جنگ روایت را به نفع خود تمام کرد. ما در این سال ها سینمای انقلاب اسلامی واقعا تحریم بوده است. هیچ کدام از فیلم های انقلابی ما به هیچ عنوان وارد جشنواره های جهانی نمی شود. به نظرم آثاری که با موصوع انقلاب اسلامی بوده اند مورد تحریم در جشنواره های جهانی قرار گرفته است. حتی آثار خنثی کسانی که کار انقلابی داشته اند هم در جشنواره ها تحریم شده اند.
حسینی:
ایجاد زمینه ورود فرهنگ در جهان همین سینماست. قهرمان پروری آمریکایی کامل به نفع آمریکا کار می کند و در زیر متن تثبیت قدرت برای آمریکایی است.
📣هم اکنون بیست و هشتمین قسمت از برنامه سینمایی هفت
@haft_tv3
حضور عوامل فیلم سینمایی شهربانو در برنامه سینمایی هفت
هم اکنون شبکه سوم سیما
@haft_tv3
📣میزگرد بررسی نظام سرمایه گذاری در سینما باحضور؛
عباس نادران
سعید خانی
سعید الهی
هم اکنون شبکه سوم سیما
@haft_tv3
سال آینده سال سختی برای اکران در سینماهاست
برای اکران نوروزی سعی کردیم تنوع ژانرها را داشته باشیم. الان مثل سنوات گذشته یک فیلم وجود ندارد که سلیقه تمام طیف ها را در برگیرد . سعی کردیم همسانی بین فیلم ها وجود نداشته باشد.
از آبان ماه مقداری رونق به سینما بازگشت. هنوز احیای سینما به دوران قبل از کرونا بازنگشته است. تا کرونا فروکش نکند مخاطب به سینماها باز نخواهد گشت.
با لحاظ این امر و درخواست فیلم ها باید چند فیلم قوی در کنار هم قرار میگرفت تا وضعیت سینماها بهتر شود.
اگر شرایط عادی بود فیلمسوزی اتفاق می افتاد ولی با شرایط الان بعید است این اتفاق بی افتد . برای اکران عید فطر از الان فکرهایی شده است متاسفانه برای اکران ها سال آینده سال سختی داریم اگر در ۶ ماه اول سال تولید جدی صورت نگیرد در ۶ ماه دوم مشکل جدی در اکران خواهیم داشت.
@haft_tv3
بی سر جز فیلم نامه هایی که به سرعت نوشتم. استراتژی من تولید یک فیلم ارزان بود. سعی کردم تمام لوکیشن ها هم مجانی باشد. تقریبا ۲۲ روز فیلمبرداری طول کشید. پارسال قصد حضور در جشنواره فجر را داشتیم ولی فیلم رد شد.
درمورد اکران فیلم در هنر و تجربه تصمیم تهیه کننده بود که در سینمای هنر و تجربه اکران شود.
تایم قصه از لحاظ رئالیتی ۳ ساعت بیشتر نیست. زن در آستانه فروپاشی عصبی است و در فیلم یک ساعت و نیم طول میکشد.
فیلم چند پایان دارد و نسخه ای که به جشنواره دادیم پایان کاملا مشخصی داشت ولی دیدم در زمان اکران اگر فیلم در این لحظه کات شود خود بیننده تصمیم میگیرد که در انتهای فیلم چه اتفاقی میافتاد.
@haft_tv3
فراستی:
این آخرین جلسه بررسی جشنواره فیلم فجر است. با جوایز شروع خواهیم کرد
فهیم:
جوایز مثل هر سال فراز و فرود بود. اما امسال دو رویکرد در جوائز بودند. بخش اول بررسی در مورد نامزد هاست و بخش دیگری در مورد جوایز. به نظر من از بین نامزدها جز دومورد هیات داوران خوب عمل کرد به نظر من. سوال اول این است که چه عواملی باعث به وجود آمدن بهترین فیلم می شود؟ در دوره های قبلی عنوان آدم ها مهمتر از آثار بود. امسال اما به اسامی توجه نشد و آثار مورد بررسی قرار گرفتند. به همین دلیل نه فیلم اول و دوم به جشنواره وارد شد. البته چند فیلم در حد جشنواره نبودند. جشنواره محل آموزش و کشف استعدادها نیستند. جشنواره در بلند مدت کار جهت دهی می تواند انجام دهد. در بین نامزدها جای شادروان نادیده گرفته شد. ما فاقد سینمای کمدی هستیم و جشنواره فجر به کمدی توجه نکرده است. زیرا ما اساسا ژانر نداریم. شادروان فیلم سرخوشانه ای است که به آن توجه نشد. این یعنی ما به دنبال فیلم کسل کننده هستیم نه فیلمی که مردم را به سالن سینما می کشد. بازی نازنین بیاتی و بهرنگ علوی می توانست مستحق جایزه باشد اما دیده نشد. در بین فیلم اولی ها جای یوسف حاتمی کیا خالی بود. فیلم موقعیت مهدی بهترین فیلم شد در حالی که نه سیمرغ فیلمنامه را برد و نه سیمرغ کارگردانی را! به نظر من موقعیت مهدی باید بهترین کارگردانی را می برد و حاتمی کیا بهترین کارگردانی فیلم اول را! بازی پژمان جمشیدی در علف زار باید جایزه می گرفت زیرا بهترین بازی در جشنواره شد. جایزه کارگردانی به میرکریمی هم مصلحت اندیشی بود. زیرا میرکریمی شخصیت بزرگی است.
مقدسیان:
من هر جور دقت می کنم متوجه نمی شوم چرا فیلم حاتمی کیا در بین نامزدها وجود نداشت. بازی مریم سعادت هم لایق نامزدی در بخش بهترین بازیگر زن را هم داشت. چه اصراری بود که موقعیت مهدی جایزه بهترین فیلم اول را بگیرد تا جا برای فیلم دیگری باز شود؟ این باعث می شود این نفوذ ها باعث می شود استعدادها دیده نشود. همان طور که جشنواره فجر یک نگاه کلی ندارد در فیلم ها هم همین مشکل وجود داشت. ایده های اولیه فیلم ها خوب بودند اما در ادامه به سردرگمی می افتادند. من اصلا متوجه نشدم چرا بهترین فیلمنامه به علف زار داده شد؟ من هنوز نفهمیدم چرا پژمان جمشیدی سیمرغ نگرفت؟ و فکر می کنم اینها همه از همان نوع مدیریتی می آید که جوری رفتار شود که کسی ناراحت نشود. در سینمای ایران بارها در مورد این حرف زدیم که چرا فیلم ها همه عبوس اند و مخاطب به دیوار ناامیدی می خورد. فیلم های کمدی جدی نداریم. حیایی و سلیمانی که سال ها کمدی کار کردند برای نقش جدی بالاخره سیمرغ گرفتند. انگار چون قبلا در فیلم های کمدی بازی کرده اند و نمیشد به آن ها جایزه داد و به خاطر این عذاب وجدان همین که آن ها نقش جدی بازی می کنند مستحق جایزه می شوند.
جواد یوسف بیگ:
به نظر من در اینجا مرز بهترین فیلم و بهترین کارگردانی مشخص نیست. آیا تهیه و تولید فیلم مهم است یا کارگردانی. انگار یک تعارف در جشنواره وجود دارد که انگار دو جایزه کارگردانی وجود دارد که یکی از آن ها اسمش بهترین فیلم است. وقتی نگاه در جشنواره وجود ندارد همین اتفاق ها در جشنواره می افتد. عدم نگاه در همه بخش های سینمای ایران وجود ندارد. نگاه اصلی جشنواره همه راضی باشند است. چیزی که باعث شده فیلمسازان لوس شوند. حرف محوری و منظور محوری و عقده حقارت به سایر علم ها باعث می شود فیلم شب طلایی دیده نشود. فیلم کوچکی که کاملا ما به آن ها احتیاج داریم.
فراستی:
از نظر من این جشنواره بهترین جشنواره چند سال اخیر بود. چون برای اولین مرتبه در ده پانزده سال گذشته من از ۴ فیلم خوشم آمد. موقعیت مهدی افتخار سینمای ایران است. افتخاری است که باعث می شود جشنواره چهلم یک سر وگردن بالاتر باشد. بهترین کارگردانی، بهترین موسیقی، بهترین فیلمنامه، بهترین تدوین و بهترین بازیگر زن و مرد حق این فیلم بود که البته فقط سه جایزه گرفت. جوایزی که در رودر بایستی داده شد. جایزه بهترین کارگردانی به فیلم داده شد که به نظر من ننگ جشنواره بود. زیرا فیلم در حد فیلم اول نبود. بعد از مدت ها ما چیزی در سینما دیدیم که به ما مربوط است و امروزی است. به نظر من دومین فیلم اساسی امسال فیلم شادروان است. فیلمی کوچک که نه به ابتذال می افتد و نه روشنفکری. فیلم شب طلایی هم همینطور. فیلمی به اندازه و کوچک که کارگردانی آن از کارگردانی بهترین کارگردانی بهتر است. فیلمسازان جوان مهمترین اتفاق این جشنواره است. فیلم شب طلایی، علف زار کارگردانان جوانی دارد که می شود به آن ها امیدوار بود.
میز نقد و بررسی مستند احتضار با حضور؛
سعید هاشم زاده
حجت طاهری
هم اکنون شبکه سوم سیما
@haft_tv3
حضور سیاوش حقیقی مدیر بخش تجلی اراده ملی جشنواره فیلم فجر در برنامه سینمایی هفت
هم اکنون شبکه سوم سیما
@haft_tv3
میز گرد بررسی هویت ملی در جشنواره ملی فیلم فجر باحضور؛
محمدرضا اسلام لو
حمید قدیریان
هم اکنون شبکه سوم سیما
@haft_tv3
هم اکنون بیست و سومین قسمت از برنامه سینمایی هفت
@haft_tv3
نادر سلیمانی: خیلی دوست داشتم خودم را با چنین نقشی به چالش بکشم/ ربیعی: سلیمانی انبوهی از پتانسیل و ظرفیت دارد
در ادامه برنامه «هفت»، محمدحسین لطیفی میزبان امیرعباس ربیعی کارگردان و مهدی نصرتی و نادر سلیمانی بازیگران فیلم سینمایی «ضد» بود.
امیرعباس ربیعی درباره این فیلم توضیح داد: «ضد» ادامه فیلم «لباس شخصی» است که در جشنواره سی و هشتم ساخته شد و چون علاقه ام تاریخ سیاسی است و مطالعات سیاسی دارم و حتی فیلمهای کوتاهم نیز در این ژانر بوده است. در طول سال با موضوعات سیاسی و تاریخ انقلاب درگیر هستم و موضوع «ضد» را با محمدرضا شفیعی در میان گذاشتیم و قرار شد آن را کار کنیم و فروردین ماه پرونده آن کلید خورد. بعد از «لباس شخصی» کار سختی پیش رویمان بود اما با جمع کردن یک کست خوب، کاری درخور از آب درآید.
نادر سلیمانی که نقشی متفاوت در «ضد» ایفا کرده است، درباره آن گفت: گاهی اوقات آدمها قلقلک میشوند و برخی نقشها وقتی پیشنهاد میشوند، قلقلک میدهند و دلت میلرزد که باید آن را بازی کنی. با آقای ربیعی تا به حال کار نکرده بودم و باید اذعان کنم که او در کار بسیار خوب و تعامل و ارتباط بسیار خوبی با بازیگران دارد. کستی که انتخاب شده بودند بسیار به هم نزدیک بودند و همدیگر را دوست داشتند. ساعت 11 شب فیلمنامه را برایم فرستادند و من اعلام کردم حوصله کار سیاسی ندارم اما وقتی فیلمنامه را خواندم دیدم چه پتانسیل خوبی دارد و نقش را پذیرفتم.
روز اول وقتی آقای ربیعی را دیدم، از او پرسیدم که چرا من را انتخاب کرده است چراکه نگاه مردم به من، متاسفانه طنز است. ربیعی گفت قابلیت هایی را در من دیده است که میدانم میتوانی انی نقش را ایفا کنی. دوباره گفتم از این حس طنز نسبت به من نمیترسی؟ گفت خیر. باز الان از آقای ربیعی میپرسم از انتخاب من پشیمان نشدی؟
ربیعی در ادامه گفت: نادر سلیمانی بازیگری است که انبوهی از پتانسیل و ظرفیت دارد و کافی است کمی از لایهای که سالهاست در آن فعال است و دیده شده، درآید چراکه توانا است و میتواند در لایههای دیگری نیز دیده شود. در اصل یکی از بازخوردهای مثبت «ضد» به دلیل حضور نادر سلیمانی و بازی او است و من برایم این موضوع باعث افتخار بود.
سلیمانی ادامه داد: نقش را پذیرفتم و خاطرم است با آقای نصرتی ساعتها درباره نقش مان صحبت کردیم. شخصیت عجیبی بود و خیلی دوست داشتم خودم را با چنین نقشی به چالش بکشم و در حال حاضر به دنبال نقشی دیگر هستم؛ دوست دارم در یک فیلم جنگی و نقش یک آدم دیوانه عاشق را بازی کنم.
ربیعی در ادامه درباره نقش مهدی نصرتی نیز اظهار کرد: از «لباس شخصی» به این طرف تجربه دلنشینی با مهدی نصرتی داشتم و همیشه در ذهنم بود که فضا طوری جلو رود که باز هم نقش اصلی را او ایفا کند که به نظرم از پس آن برآمده است.
مهدی نصرتی نیز گفت: شخصیتهایی که اینگونه تصویر میشود بسیار مورد علاقه بازیگران هستند؛ شخصیت «سعید» به لحاظ درونی سویههای متفاوت داشت، گاهاً اینها متضاد هم نیز می شدند یکجا عاشق بود یکجا خائن. در فیلمنامه به وفور دلایل برای تنفر از سعید بود اما من تلاش کردم نکات انسانی او را به کمک امیرعباس ربیعی استخراج کنم و بعد از آن به تمرین و نقش خوانی بپردازم. من تا قبل از اینکه لباس و گریم شوم و جلوی دوربین بروم، سعید را آدم شریفی نمیدیدم اما به محض اینکه جلوی دوربین میرفتم بدی هایش را نمی دیدم و در همه کارهایی که انجام می داد به او حق میدادم چراکه آدمیزاد این شکلی است که در بدترین حالت، ناچار است کارهایی را انجام دهد. بازی در این نقش بسیار لذتبخش بود.
«شهرک» اثری فلسفی نیست و آشفتگی دارد/ انتظار قهرمان دیدن در «2888» داشتیم
محمدحسین لطیفی در برنامه «هفت» چهارشنبه شب 20 بهمن ماه میزبان مجید اسماعیلی و مهدی ناظمی در میز «بررسی محتوایی فیلمهای جشنواره فیلم فجر» بود.
مجید اسماعیلی درباره فیلم سینمایی «شهرک» بیان کرد: خیلی تلاش کردم تا نکات مثبت این فیلم را برای بینندگان مطرح کنم، از طرفی نیز بی انصافی است که بگوییم هیچ نکته مثبتی ندارد؛ شاخصترین اتفاقی که در این فیلم رخ داده، ایده خوبی است، چراکه ما به ایدههای خلاقانه و نوآورانه در جشنواره فجر نیاز داریم. در سینمای جهان هم همین گونه است که فرم جدیدی از بیان در فیلمها هرازچند گاهی با فیلمهای جدید بروز میکند. «شهرک» تا اینجای جشنواره جزء فیلم هایی در جشنواره است که با بیانی نو و ایدهای جدید، فیلم ساخته شده است. بنابراین از نکات مثبت این فیلم، این است که در آن فکر وجود دارد؛ اینکه اثری مبتنی بر یک اندیشه تولید شود تا مخاطبانش را به فکر ببرد، اقدام خوبی است و این سبک باید در اندازه خودش باید مورد تشویق واقع شود. همچنین، طرح مساله «هویت» باعث می شود این موضوع وارد محاورات مردم و نخبگان شود و مقدمهای برای ساخت کارهایی در این موضوع شود.
وی به آشفتگی در بیان فیلمساز اشاره کرد و افزود: جزء معدود فیلمهایی بود که در بخش نشست پرسش و پاسخش نشستم و سعی کردم حرفهای کارگردان را گوش دهم. متاسفانه کارگردان دارای یک فلسفه عمیق منسجم شبکهشده قوی نیست که بخواهد آن چیزی را بخواهد، بیان کند. ما با یک اثر بسیار آشفته روبروییم که وقتی میخواهد زبانی برای ارائه مفهوم پیدا کند، در نهایت زبانی منعقد نمیشود و حرفهایی با لکنت فراوان، به طوری که کلمه مفهوم نیست، بیان میشود.
مهدی ناظمی که بر اساس مطالعات فلسفی فیلم ها را مورد بررسی قرار میدهد، درباره «شهرک» و اینکه کارگردانش معقتد است کاری فلسفی است، گفت: من از بلندپروازی کارگردان این اثر خوشم آمد و امیدوارم این روند را ادامه دهد. در این اثر، به اعتقاد من فیلمساز موفق نشده کاری فلسفی بسازد. اگر فیلمساز میخواهد به مردم هشدار دهد که بازیگونه شدن زندگی خطرناک است وتبعاتی به همراه دارد، فیلم باید کمی ترسناکتر شود. اگر فیلمساز میخواهد به ما بگوید که بین نقشهای اجتماعی و هویت فردی ما تعاملاتی وجود دارد که ما متوجه آنها نیستیم. ما عادت داریم خودمان را با نقشهایمان تفکیک میکنیم در صورتی که اینگونه نیست و نقشها خود ما را میسازند؛ در این صورت باید فیلمی با ریتم کندتر و مفهومیتر ساخته میشد که نبود. بحث نمایشی شدن جهان که نمونههایش در جهان کم نیستند؛ که این را هم در فیلم نمیبینیم. بنابراین به اعتقاد من، «شهرک» نتوانسته به ایدهای فلسفی برسد اما در هر حال تلاش داشته که حرف فلسفی بزند.
وی در ادامه درباره فیلم «2888» بیان کرد: این فیلم ادای دینی به بچههای نیروی هوایی است و هر فیلمی که ایثارگریهای ارتش را نمایش دهد، خوشحال میشوم و از فیلمساز بابت ساخت این فیلم تشکر میکنم. تصور من از تماشای اینگونه فیلمها، دیدن عملیاتی مهم است اما این کار در فیلم انجام نشده است و البته فیلمساز میخواسته عملکرد یک پایگاه هوایی را به نمایش بگذارد. در روایت آن پایگاه هم نتوانست قهرمانی و رشادت و صلابتها را به نمایش بگذارد، چراکه مخاطب به دنبال تماشای یکسری کلیشهها در رشادتهاست. وقتی صحبت از نیروی هوایی میکنیم انتظارمان دیدن قهرمانی است. ممکن است بگویید شخصیت را به نمایش گذاشته اما شخصیت خاصی نداشتیم که وارد عمق هیچکدام نشده است که البته ممکن است یکسری تعهدات به ارتش داشته که با اسامی واقعی کار کند و اینها هم یکسری تعهدات برایش به همراه داشته است.
چالشهای بازیگران «شهرک» چه بود؟/ ساعد سهیلی چطور از پس نقش پارادوکسیکال برآمد
بررسی فیلم سینمایی «شهرک» در ادامه برنامه «هفت» با حضور علی سرتیپی، علی حضرتی و رویا جاویدنیا پخش شد.
علی سرتیپی درباره انگیزههایش برای پذیرفتن تهیه کنندگی این فیلم بیان کرد: فیلم «شهرک» جزء کارهایی که اصولاً از سینمای بدنه هستند، به نظر نمیرسید. اول اینکه قصه نو و جذابی داشت و دوم اینکه اعتقادی که خود علی حضرتی داشت و آن را نسبت به کارش ابراز میکرد، من متوجه شدم که این کار با اعتماد به نفس و شور و شعف، کار قابل قبولی ارائه خواهد شد. درست است که من سینمای بدنه را بیشتر دوست دارم (چراکه بیشتر کار پخش و سینماداری انجام دادهام) اما در کنار آن، همیشه دوست داشتم که فیلمهایی نظیر «شهرک» در کارنامهام داشته باشم. همچنین فیلمهایی که بتوانند نوعی تحول در سینما به وجود بیاورند و مخاطبان خاصی داشته باشند، دوست دارم و میدانم که مردم را هم به سینما خواهد کشاند و امیدوارم که ارتباط خوبی با مخاطب پیدا کند.
علی حضرتی درباره فیلم «شهرک» و موضوع نقش بازی کردن گفت: ما در جایی از فیلم از سینما و علاقمندان به سینما عبور میکنیم و به مفاهیم بیش از سینما میرسیم البته بهانه ما دائماً سینما و فیلمسازی است. از این رو شرایط و قراردادی که گذاشتیم، بر مبنای سینما بود اما در ادامه و پایان داستان، مخاطب ما میتواند علاقمند به سینما هم نباشد ولی همذات پنداری میکند چراکه فاکتورهای زندگی را در آن میبینیم که مدام در زمانهای مختلف به ساختگی بودن شهرک و قراردادی بودن آدمهای آن اذعان میشود. علیرغم این ساختگی و تصنعی بودن، این شهرک به حقیقت بدل میشود و کم کم ما هم آن را باور میکنیم.
رویا جاویدنیا درباره چالشهای بازیگری در «شهرک» توضیح داد: روزهای اول که با علی حضرتی تمرین داشتیم، دیالوگهای طولانی نداشتیم اما او برایش مهم بود که کلمات چطور و با چه لحنی ادا شوند و خوشبختانه در همان جلسات اول مورد تایید قرار گرفت. اما برای خود من غیرقابل پیش بینی بود که دیالوگها چیست و چه میگوید؟ صادقانه بگویم تا وقتی که فیلم را ندیده بودم، این ابهام برایم وجود داشت که چه اتفاقی قرار است بیفتد. من هر چه علی حضرتی میگفت و میخواست انجام میدادم، چراکه به او اعتماد داشتم ام جهانش را نمیشناختم. برای من چالش عجیبی بود.
علی حضرتی در ادامه درباره بازی بازیگران بیان کرد: بازیگرهای داخل شهرک کار بسیار مشکلی داشتند؛ اکثر بازیگرها همچون شاهرخ فروتنیان اذعان میکردند که نقش بسیار سختی ایفا کردهاند چراکه نقشهایشان مشخص نبود کجا به چشم میآید و کجا به چشم نمیآید! و خیلی نمیشد خط و مرز برای آنها مشخص کرد وباید برخورد حسی با آن صورت میگرفت. در واقع من معیارم برای بازی را «حس» قرار داده بودم و غیر از برخورد حسی نمیتوانستیم برخورد منطقی برای آن قائل باشیم. در طول فیلمبرداری، ساعد سهیلی، برخورد تمام و کمال حسی و غریزی با نقشش داشت که توانست از پسِ این نقش پارادوکسیکال سخت برآید.
حضور هادی حجازی فر و حبیب والی نژاد در برنامه سینمایی هفت
هم اکنون شبکه سوم سیما
@haft_tv3
📣میزگرد بررسی رابطه سینما و سیاست باحضور:
مجید اسماعیلی
سید محمد حسینی
@haft_tv3
بحرالعلومی:
وقتی طرح اولیه کار را خواندم اشک ریختم و همان موقع خانم صدرعرفایی را به عنوان کارکتر اصلی دیدم و همان موقع درگیر قصه شدم. مادر قصه برای من قابل احترام بود و سعی کردم در اجرا هم با احترام آن را برگزار کنم. ایده فیلمنامه از سال ها قبل با نویسنده بود و در طول چند ماه در تعامل با ایشان توانستیم به نسخه نهایی کار برسیم. ۹۰ درصد از عوامل فیلم همان انتخاب های اولیه من بودند. جز بازیگر علیرضا که انتخاب اولمان شخص دیگری بود که نتوانست حضور پیدا کند و سامان صفاری جایگزین ایشان شد. ما در کار چالش هنری و اقتصادی داشتیم. قصه کمی ما را دچار نگرانی هنری می کرد و سرمایه گذاران هم از این موضوع ترس داشتند. کسانی که قرار بود حمایت کنند نگران این بودند که ممکن است از جایگاه مادر تقدس زدایی صورت گیرد و این ما را دچار چالش اقتصادی هم می کرد.
تیموری:
من قبلا با خانم بحرالعلومی کار کرده بودیم و او را به خوبی می شناختم. از طرفی دیگر دوست داشتم هر نقشی را بازی کنم و این نقش با وجود اینکه حضور کمی داشت برایم جذاب بود تا بتوانم در نقش متفاوتی را بازی کنم.
صفاری:
برای من جذاب بود حضور در این فیلم. این نقش برای من چالش سختی بود. این تجربه دوم در کار کردن با یک کارگردان زن بود. خانم بحرالعلومی مثل خانم آبیار به جزئیات توجه ویژه ای داشتند که کار را سخت می کرد و البته کیفیت را بالا می برد.
الهی:
سینما به دلیل اینکه هم وجه صنعت، هنر و سرگرمی را دارد احتیاج به چرخ اقتصادی پیدا می کند تا بتواند فعالیت کند. به صورتی که محصول بعد از طی کردن فرآیند تولید باید به مخاطب ارائه شود و از این سرمایه آن بازگردد تا فیلمساز بتواند هم امرار معاش کند و هم کار بعدی را آغاز کند. اما سینما با سایر صنایع تفاوت دارد؟ از نظر من این صنعت با سایر صنایع متفاوت است. زیرا سینما جذابیت بالایی دارد و به علت اینکه فیلمسازی پایگاه اجتماعی مقبولی را برای سرمایه گذار به وجود می آورد، این صنعت برای سرمایه گذاران جذاب تر است. زیرا به واسطه آن فعالیت های دیگری را هم می توانند انجام دهند. اگر سرمایه گذاری در حوزه سینما وارد می شود باید بداند محصول سینمایی برای عموم به نمایش در خواهد آمد و به همین دلیل مشمول مطالبات عمومی خواهد شد. در واقع سرمایه گذار باید به مطالبات عمومی پاسخ دهد. عموم جامعه حق دارند بپرسند محصولات فرهنگی عمومی از چه طریق تامین مالی می شوند. نکته دیگر این است که آیا در سینمای ایران واقعا راهی برای خلق محلی امن برای سرمایه گذار وجود دارد؟ آیا امنیت اقتصادی در سینما وجود دارد یا نه؟ آیا در این زمینه دولت باید ورود کند؟
نادران:
اگر به سینما به چشم یک بازار سرمایه نگاه کنیم، در برهه هایی این صنعت سود بهتری در مقابل نهادهای موازی می دادند. در مقاطعی نهادهایی وظیفهء تولید و حمایت داشتند. همین نهاد ها در برخی اوقات باعث بالا رفتن نرخ ها در این بازار شد. در سینمای ایران فیلم باید سه برابر هزینه تولید خود را در گیشه بدست اورد تا اصل سرمایه بازگردد. این جایی جذاب می شود که می بینیم میانگین هزینه تولید در ایران بین ۵ تا ۹ میلیارد تومان است، فیلم هایی تولید می شود که بیش از دوازده میلیارد هزینه می برد. اینجا سوال پیش می آید که آیا این فیلم ها در گیشه ایران اصل سرمایه شان باز می گردد؟ مثلا فیلمی که سی میلیارد هزینه آن است باید در گیشه نزدیک صد میلیارد فروش داشته باشد. اینجا سوال اصلی این است که آیا سرمایه گذار اساسا به بازگشت سرمایه فکر می کند؟ آیا برایش اهمیتی دارد؟ پول بی حساب و کتاب چرخه تولید سینما را بر هم می زند. سرمایه گذاری غلط بیشترین آسبب را به سینما می زند که باعث می شود هزینه تولید بالا می رود و سرمایه گذاران خصوصی تر شکست می خورند. این نظارت از کجا باید انجام شود؟
خانی:
با ورود تکنولوژی خیلی چیزها در سینما عوض شد اما برخی مسائل همچنان سنتی باقی ماند. در سال های اخیر تولیدات بیشتر شده است و نطام تولید برهم خورد. خیلی از سرمایه گذاران بسیاری از مسایل را نمی دانند. ورود سرمایه گذار باید با تهیه کنندگان حرفه ای باشد تا هم سود به وجود آید و هم چرخه بچرخد. نکته جالبی که وجود دارد این است که کارگردانان فیلم اولی با سرمایه گذار به سراغ تهیه کننده می روند. من به عنوان تهیه کننده نمی توانم به راحتی سرمایه گذار جذب کنم ولی یک کارگردان فیلم اولی با نگفتن موضوعات متعددی به سرمایه گذار او را برای حضور در سینما گول می زنند. وقتی سرمایه گذار با دروغ به سینما می آید و انتظارات اقتصادی دارد، این باعث برهم خوردن نظم بازار می شود.
@haft_tv3
هم اکنون بیست و هفتمین قسمت از برنامه سینمایی هفت
@haft_tv3
📣بررسی وضعیت اکران نوروزی با حضور:
سجاد نوروزی
هم اکنون شبکه سوم سیما
@haft_tv3
حضور کاوه سجادی حسینی کارگردان فیلم سینمایی بی سر در برنامه سینمایی هفت
هم اکنون شبکه سوم سیما
@haft_tv3
هاشم زاده: دوستان گاهی به من می گویند این میز، میز معرفی است یا نقد؟ من باید جواب دهم که هر دو. ما اینجا هم فیلم را معرفی می کنیم هم از دریچه تحلیل آن را نقد می کنیم. من به آقای طاهری تبریک می گویم. احتضار از این جنبه ارزشمند است که مستند ساز یک تقارن سازی انجام می دهد که نقطه قوت است. ماجرا قرار است روی مفهوم احتضار حرکت کنیم. در مورد جان سپاری. در فیلم یک قرینه سازی داریم از جان سپاری یک انسان و جنگل های بلوط
طاهری: این قرین سازی اتفاقی بود. ما روی جنگل های بلوط کار می کردیم و مستند خود را کامل می کردیم. من با عزیزی همراه شدم که کمک ما بود. یک پزوهشگر و مدیر تولید. بعد از چند وقت متوجه شدم او پدرش مریص است و تصمیم گرفتم خود این شخص را شخصیت اصلی فیلم کنم تا مخاطب با او همذات پنداری کند. در ابتدا مستند سفارشی بود از تلویزیون در مورد جنگل های بلوط و معضل ذغال که رفته رفته به شکل دیگری درآمد. کار سفارشی بود و ما با این کار خشکی آن را از بین بردیم. ما سفارش سفارش دهنده را کامل انجام دادیم. از ابتدا به دنبال یک قهرمان می گشتم و می خواستم به سراغ یک قاچاقچی بروم اما با پیدا کردن این سوژه تصمیم گرفتم از این قهرمان استفاده کنم.
سیاوش حقیقی:
زمانی متولی جشنواره فجر یک تصمیم درست گرفت. اینکه تمام نهادها و سازمان ها از نظر خودشان و سیاست های خودشون جایزه ای را به فیلم مورد نظر اعطا کند. این سیاست اول است اما سیاست دوم تعامل فیلمساز با نهادها و سازمان هاست. تعاملی که به نفع سینما و سازمان هاست. دو سال این بخش به خاطر کرونا برگزار نشد اما امسال نهاد ها و سازمان ها به خوبی کمک کردند تا در زمان اندکی این بخش برگزار گردد. در بخش تجلی اراده ملی سیاست گذار وزارت فرهنگ و ارشاد و سازمان سینمایی نیست و هر سازمان با کارشناسان خود به فیلمی جایزه می دادند. سازمان ها با سیاست ها و اهداف خود فیلم ها را دیدند و جوایز خود را اعطا کردند. در ساختار انقلاب اسلامی متاسفانه دولت ها دغدغه حوزه فرهنگ و هنر نداشته اند. بودجه تولید سینمای ایران در سال ۱۴۰۱ ۴۵ میلیارد خواهد بود. با این بودجه چه کاری می شود کرد؟ در قانون بودجه سازمان ها می توانند یک درصد از بودجه خود را در زمینه های فرهنگی خرج کنند. یعنی در واقع اختیار دارند و مکلف نیستند. حالا اگر این تعاملات بالاتر رود این بودجه های می تواند به کمک تولید در سینمای ایران بیاید.
اسلاملو:
به زبان عامیانه می توان گفت روح و جسم دو بخش اصلی انسان است. هویت به منزله روح انسان است. جمع شدن انسان در یک جغرافیای مشترک با اداب رسوم و زبان مشترک یک هویت را به وجود میاورد. اما هویت واقعا همین تعریف هاست؟
قدیریان:
داشته های کلان یک قوم در طول تاریخ که در اثر اتفاقات ته نشین می شود و می ماند هویت را تعریف می کند. انباشته های تاریخی در ایران با تمدنی تاریخی یک هویت را برای ساخته است. ما میراث دار این مانده ها و انباشته های تاریخی هستیم که باید به آینده توجه کنیم تا بدانیم چگونه تمدن ما باید پیش رود. آمریکا در فرهنگ و سینمای خود این هویت و تمدن سازی را به خوبی رعایت می کند.
اسلاملو:
در آمریکا یک اتاق فکری وجود دارد به نام کمیته روابط خارجی. یکی از اعضای آن سال گذشته هشداری را به حاکمان آمریکا داد. او دو چیز را در مورد ایرانی ها معرفی کرد. اول ایرانی ها در چهارراه جهان است و دیگری داشتن هویت ملی است. این چیزی است که باعث شکست ناپذیری ایرانی ها می شود. اما ایا خود ما قدر این هویت را می دانیم؟ من در مستند سازی از انقلاب تا جنگ مشاهده کردم. هرجا دلهره های مردم با مذهب گره خورد همه چیز عوض شد. این گره خوردن ها از همین هویت تاریخ می آید.
قدیریان:
هویت ما ملی است. از نظر فرهنگ و تفکر باید به این برسیم که بتوانیم آن را گسترش دهیم. پس باید در مورد آینده تفکر داشته باشیم. در بحث فرهنگی باید آینده نگر باشیم. آینده ما بر اساس مهدویت است و تئوری آن در قرآن است اما هنرمندان نمی داند این تئوری چیست. زیرا این متخصصان این حوزه نتوانسته اند مواد لازم را در اختیار هنرمندان قرار دهند.
📣هم اکنون بیست و پنجمین قسمت از برنامه سینمایی هفت
شبکه سوم سیما
@haft_tv3
چالشهای «خائن کشی» برای علی اوجی و سهیل دانشاشراقی
علی اوجی تهیه کننده و سهیل دانش اشراقی طراح صحنه «خائن کشی» در ادامه مهمان محمدحسین لطیفی بودند.
علی اوجی درباره تهیه کنندگی «خائن کشی» توضیح داد: افتخار این را داشتم که در محضر آقای کیمیایی باشم و این پیشنهاد از طرف من بود. آقای کیمیایی چند سناریو به من دادند که من «خائن کشی» را انتخاب کردم که فکر میکنم کمی هم به من شک کردند! سختیهای زیادی داشت اما برایم بسیار لذتبخش بود که در سیامین فیلم آقای کیمیایی به عنوان تهیه کننده حضور داشته باشم. سختیهای این کار با حضور مسعود کیمیایی برایم آسان شد چراکه یکی از منضبط ترین کارگردان هایی است که در زندگیام دیدهام.
معضل اصلی ک هدر شروع کار برخوردیم، سال ساخت فیلم یعنی 1330 بود چراکه در تهران دیگر هیچ فضایی را نداریم که به این سالها بخورد و آقای کیمیایی با بی میلی گفتند در دکور بسازیم! اما آقای کیمیایی به من اعتماد کردند و جلو رفتیم. اولین لوکیشنی که در آن کار کردیم، لوکیشن بانک ملی ایران بود که به آقای کیمیایی فتم دو لودر می گذاریم کنار دکور؛ اگر خوشتان نیامد خرابش میکنیم! البته با اعتماد به سهیل دانش اشراقی، تمام سکانسهای فیلم را داخل دکور گرفتیم. از چالشهای بزرگ ما، نورپردازی دکورها، صحنه و دکورها بود.
در کل کار کردن با یکی از نامآورترین، جریانساز ترین و مهمترین کارگردانهای سینمای ایران کار کنیم، تحربیاتی به ما اضافه کردند که تا به حال در سالها تهیه کنندگیام آنها را ندیده بودم. کار کردن با آقای کیمیایی بسیار لذتبخش بود؛ سینمای محض است و یک کارگردان سینمایی واقعی است و هر نظری درباره فیلم کیمیایی داشته باشید، باز نمی توانید بگویید سینما نیست.
سعی کردم عواملی را برای کار آقای کیمیایی انتخاب کنم که اولین بارشان بود با او همکاری میکردند. در واقع سعی کردم این عوامل انگیزه کارکردن با اسم بزرگ مسعود کیمیایی داشته باشند که همه خودشان را برای این فیلم خرج کنند. آقای کیمیایی خیلی ارزشش را دارد که بهترین کارها را انجام دهید. روز سوم فیلمبرداری در شهرک غزالی بود که آقای کیمیایی از انتخاب های من راضی بود.
سهیل دانش اشراقی طراح صحنه «خائن کشی» نیز گفت: با علی اوجی یک کار با هم کرده بودیم اما رفاقتی با هم نداشتیم؛ اما تهیهکنندهای است که تنش ها را می خواباند و همه چیز را نمیگوید و همیشه در دسترس است. کارگردانهای بزرگ هم بالاخره به سختی اعتماد میکنند ولی آقای اوجی پشت همه ما بود. من دست به قلم هستم و هر چه که آقای کیمیایی میگفت، به صورت استوری برد نقاشی میکردم و آقای کیمیایی هم خیلی خوشش آمد.
اوجی گفت: یک مورد خیلی عجیب در مورد سهیل بگویم؛ معمولاً چیزی که در صحنه از آب در میآید نزدیک به 90 درصد است اما در مورد استوری بردهای سهیل باید بگویم که 100 درصد چیزی بود که میکشید و این واقعا جای خوشحالی داشت.
📣حضور عوامل فیلم سینمایی ضد در برنامه سینمایی هفت
هم اکنون شبکه سوم سیما
@haft_tv3
هم اکنون بیست و دومین قسمت از برنامه سینمایی هفت
@haft_tv3
حجازیفر: چه جرأتی برای ساخت «موقعیت مهدی» و نمایش آن در جشنواره فجر به خرج دادم
در ادامه، محمدحسین لطیفی در میز فیلم سینمایی «موقعیت مهدی» میزبان حبیب والی نژاد و هادی حجازی فر بود.
هادی حجازی فر درباره اولین تجربه حرفه ای اش و قبول ریسک با ساخت فیلم سینمایی «موقعیت مهدی» بیان کرد: من این چند روز خیلی به این موضوع فکر کردم چراکه من برای ساخت این فیلم و سریال اصلا به موانع فکر نکردم که اگر فکر می کردم، قطعاً کاری را نباید شروع میکردیم و فیلمی هم ساخته نمیشد. اصرار آقای رمضان نژاد باعث شد که کار را شروع کنیم و وارد پژوهش سنگینی شدیم و مسیری دو ساله به طول انجامید. در این چند روز جشنواره، خیلی به این فکر کردم و صادقانه بگویم که احساس میکنم ساخت این فیلم، قسمت من بود و خیلی با عقل معاش و دو دو تا چهار تا نمیتوانم این موضوع و اتفاقات و لطفی را که از سمت مردم میبینم، هضم کنم.
ساخت این فیلم، از یک علاقه شخصی و یک ادای دین میآید و همیشه و همه جا گفتهام که اینها از کودکی قهرمانهای زندگی من هستند و خیلی خوب آنها را میشناسم. همیشه احساس میکردم نوعی اجحاف در حق اینها میشود نه از طرف کسانی که خواسته یا ناخواسته خاک میپاشیدند به تصویر این آدمها. اتفاقا این خاک پاشیها از سوی کسانی که شاید محق آنها بودند، با این کارشان این جفا را ناخواسته انجام میدادند. دلم میخواست با این کار به خودم و همنسلان خودم یادآوری کنم که این آدمها، یک سرباز صرف نبودند و عاشقترین ادمها نسبت به خانواده و زندگیشان بودند و اینجاست که ماجرا دراماتیک میشود و اسلحه به دست میگیرند و هر بار که میروند با تمام داشتههایشان و عزیزانشان برای آخرین بار خداحافظی میکنند.
خداراشکر میگویم که روح چیزی را که از ابتدا میخواستیم حفظ کردیم، در دل کار نترسیدیم؛ من فکر میکردم وقتی اسم آقامهدی را بیاوریم درهای بسته بسیاری باز میشود اما متاسفانه ما صدها در بسته را کوبیدیم و به نتیجه نرسیدیم اما ترس به خودمان راه ندادیم. الان که از کار فاصله گرفتم، با خودم میگویم چه کاری کردیم و چه جرأتی برای ساخت این فیلم و نمایش آن در جشنواره فجر به خرج دادم اما خدارا شکر که عافیت نصیب مان شد. من با گروهی مواجه بودم که 2 سال تمام کنارم ماندند با یک دهم دستمزدهای شهری از منفی 20 درجه گردنههای زنجان تا 50 درجه شادگان و بادگیر. احساس کردم که باید حتما در رویداد فجر حضور داشته باشند چراکه ما عملاً دو سال از تمدن گم بودیم.
حبیب والی نژاد نیز گفت: ما چون در شرایطی که تصویر کردیم، قبلا زیست کردیم همیشه به عنوان آرزو برایم بود تا هم شخصیتهای آن روزها را تصویر کنم و هم ارتباط رزمندهها، زندگیشان و ... را تصویر کنم.
تکلیف مخاطب «بی رویا» مشخص نیست/ «بدون قرار قبلی» ویژگیهای دلنشین دارد
محمدحسین لطیفی در برنامه «هفت» سه شنبه شب 19 بهمن ماه میزبان مجید اسماعیلی و مهدی ناظمی در میز «بررسی محتوایی فیلمهای جشنواره فیلم فجر» بود.
مهدی ناظمی در ابتدا درباره فیلم سینمایی «بی رویا» گفت: اگر فیلم مشخصاً یک درام روانشناختی یا درام جنایی یا درام فلسفی بود، میشد درباره هر سه اینها صحبت کرد اما از همه اینها ردپایی در فیلم وجود دارد، چرا فیلمساز این کار را کرده و مخاطب را تکلیف روشن نمی کند، نمی دانم. کپشن آخر فیلم را نیز ندیده می گیرم چراکه فیلم پیش از آن تمام شده است و چیزی قابل اعتنا نیست و هر کسی این کپشن را گذاشته، به فیلم کمکی نکرده است. حدس می زنم کارگردان قصد داشته فیلمی جنایی بسازد.
لطیفی با بیان اینکه شب گذشته میزبان آرین وزیر دفتری بوده، به صحبت های او اشاره کرد و گفت: فیلمساز میگفت قصد داشته بحران هویت را از زاویه فلسفی در فیلمش به نمایش بگذارد تا وقتی مخاطب از سالن خارج میشود، کمی به فکر بیفتند و حتی یک از شاخصه های بحران هویت را در مهاجرت دانست. اتفاقا من به فیلمساز گفتم که مخاطبان فیلم «بی رویا» صفر یا صد خواهد بود که خود فیلمساز گفت که این موضوع اتفاق افتاده است.
ناظمی بیان کرد: مولف محترم است و حق دارد فیلمش را درام فلسفی بداند اما تالیف و اثر او هیچ ارتباطی با فلسفه ندارد و ما نیز هیچ گونه دلالت فلسفی در کار نمیبینیم. ما با پرسش روبرو نیستیم و با تعلیق روبروییم و این تعلیق که آخر چه می شود، مخاطب را تا پایان نگاه میدارد.
مجید اسماعیلی نیز درباره «بی رویا» گفت: در دنیای عرضه شده توسط فیلمساز در فیلمش و جهان خلق شده در این فیلم، از برخی جهات قابل تحسین است؛ چراکه وقتی به موضوعات دور از دسترس و دید توجه شود و آدمها را نسبت به اتفاقات اطرافشان با مراعات تربیت کنیم، نوعی حُسن به حساب میآید و این فیلم سعی کرده این مراعات و مدارا را داشته باشد. از طرفی ما باید تکلیف خودمان را به عنوان فیلمساز روشن کنیم که به دنبال بیان چه چیزی هستیم و این بیان در این اثر کاملاً گم است و هیچ نشانه ای برای تثبیت آن وجود ندارد.
در ادامه، مجید اسماعیلی درباره فیلم «بدون قرار قبلی» بیان کرد: اگر بخواهیم فیلم «بدون قرار قبلی» را در بستر جشنواره امسال و از نظر محتوایی بررسی کنیم با شعارهای جشنواره «اخلاق محور، امیدبخش و آگاهی آفرین» منطبق است و تصورم این است که با اثری مواجهیم که ویژگیهای خیلی دلنشین دارد. انتخاب هر آنچه که در این زمانه به معنویت بپردازد و هر آنچه که درصدد بی حرمت کردن دنیاگرایی باشد، گامی مثبت قلمداد میشود. در این زمانه، آنچه که باعث شده جامعه ما از داشتههایش نیز لذت نبرد و همواره دچار حسرت نداشتههایش باشد، اصالتی است که در نحوه مدیریت جامعه این را القا کردهایم.
