Hikoyalar (G&M)

25 Dec 2024 13:30

Sizning e’tiborsizligingiz hech narsani hal qilmaydi.

E’tibor berganlarning esa kimningdir(masalan, mening) xursandchiligida oʻz oʻrni boʻladi.

Tanlov tugadi.
Gʻalaba qozondik.
837 ta ovoz.

Xursandchiligim uchun 3 soniya vaqtini ayamay layk bosganlarga, bir-necha daqiqasini sarflab yaqinlariga yuborganlarga, kanalidagi notanish insonlarni ham “oyoqqa turgʻizgan”larga alohida minnatdorchilik bildiraman. Har biringizning hozirgi baxtiyorligimda oʻz hissangiz bor.
Yaxshiliklar yaxshiliklarga ulanadi, abadiyat qonuni bu. Mendan qaytmasa boshqa bir yaxshidan qaytsin!

Yelkama-yelka turib “Biz yutamiz, sen yutasan, olgʻa!” deb turgan Lady Moon, Prince Edward va Muzaffar aka(@hikoyalar)ga alohida rahmatlar aytaman)
Sizlar TOP’sizlar))
Bitta laykni bosib yo bosmay oʻtib ketsalaringiz ham xafa boʻlmasdim-ku toʻgʻrimi?
Sizlar esa mening xafa boʻlmasligim uchun emas, xursand boʻlishim uchun harakat qildingiz.

Xay mayli, nima boʻlganda ham yutdik!)
Sovgʻaga qoʻyilgan 500 minglik kitoblar kelsa (qanday kitoblar kelishini bilmayman) rasmini tashlayman, eng yoqqani tanlaysizlar.
Bitta tilak va bitta bebaho imzo mendan😌

Doʻstlar omon boʻlsinlar!
Gʻalaba!

Hikoyalar (G&M)

25 Dec 2024 03:09

Azizxon yigʻladi. Azizxon umrida ilk bor yigʻlashi edi. U xoʻngrab yigʻladi... U Shunday yigʻladiki uning yigʻisidan osmonu-falak titrab ketgandek boʻldi.
   - Bugun mazam boʻlmagandi, doktorga bordim... 2 haftalik homilador ekanman! Bu kunni qancha kutdim, Azizxon aka! Alloh duolarimizni qabul qildi...
Azizxon hamon yigʻlar edi. Alloh hech bir ishni behikmat qilmaydi. Balki Mohlaroy erining koʻngliga qarab boshqa ayolga uylanishiga rozilik bergani uchun Alloh unga shunday neʼmatni bergandir, balki Azizxonning Sirojiddinga koʻrsatgan yordamlari va onasining yuzi uchun sarflagan pullari sabab Alloh ularga farzand ato etgandir... Nima boʻlganda ham Alloh ularni bir umrga bogʻlab turuvchi rishtani tortiq qildi. Farzand bilan siyladi. Yaxshilik hech qachon mukofotsiz qolmaydi. Uning mukofotini Alloh bu dunyoda ham, u dunyoda ham beradi, Inshaalloh...!
                   *     *     *
    Azizxon va Mohlaroy shiringina qizaloqli boʻldilar. Endi ikkalasini bogʻlaydigan rishta bor. Sirojiddin katta yigit boʻlib oʻzining shaxsiy biznesini boshladi. Turkiya bilan hamkorlikda 2-3 ta shartnomalar tuzishga erishdi. 22-23 yoshga yetganida kotta savdogar, ishbilarmon tadbirkor boʻlib yetishdi. Nazokat boshqa oila qurmadi. Qolgan umrini toat ibodatga bagʻishladi. Oʻgʻli Sirojiddin bilan 5-6 martalab Umra safarlariga borib keldilar. Birinchi gal buvisi Enaxon aya bilan borishganida, Enaxon aya Makka shahrida Ka'batillohni tavof qilayotgan payti yuragi urishdan toʻxtadi. Oʻsha joyda millionlab musulmon Enaxon ayaning janozasini oʻqidilar. Oʻsha yerdagi qabristonga jasadlari qoʻyildi...

11-QISM TUGADI.
TAMOM.

m.f - oʻqiganlardan minnatdorman! Alloh barchangizdan rozi boʻlsin. Bu hikoyadan ibratli nimadur ololgan boʻlsangiz, men qilgan mehnatimga achinmayman... Xulosa shuki, Allohning iznida yurgan har bir banda uchun Allohning ajr-u mukofotlari bor. Faqat sabr etmoq, duo qilmoq, chin dildan ishonib ixlos qilmoq kerak.
Barcha oʻqiganlarga va fikr bildirganlarga chin qalbimdan rahmat aytaman. Tez orada Inshaalloh yana yangi hikoyalar yozaman... Va sizlarga albatta ilinaman☺️☺️🥹

✍ Usmonaliyeva Munira.
⏰24.12.2024.                11:55

@Hikoyalar

Hikoyalar (G&M)

25 Dec 2024 03:09

Erini tariflab boʻlmas bir muhabbat bilan sevdi. Endi esa uni boʻlishib yashashga maxkum! Mohlaroy oʻzini yoʻqotib qoʻydi. Boshi otilib ketar darajada ogʻriy boshladi. Dori qutidan ogʻriq qoldiruvchi olib ichib koʻrdi. Biroz yotdi. Uxlasam oʻtib ketar deya, uxlashga harakat qildi... Baribir boʻlmadi... Ogʻriq, bosh aylanishi yana tagʻin koʻngli ham behuzur boʻla boshladi.
- Bunaqada boʻlmaydi. Doktorga borsammikin?! Davlenam oshib ketti shekilli...
Mohlaroy bazoʻr kiyinib hovliga tushdi. Yaqindagina eri olib bergan oq mashinasini oʻt oldirdi. Darvozadan chiqib toʻgʻri shifoxonaga yoʻl oldi...
* * *
- Nazokatxon! Nazokatxon!
Nazokat Azizxon akani ovozini tanidi. Yuragiga gʻulgʻula tushdi. "Siroj ishga ketgandi-ku, nima boʻldiykin? Oʻgʻlimga biron kor xol bo'ldimikin?!" Havotir olganicha uy ichidan otilib chiqdi. Azizxon uning yuzidagi havotirni payqadi.
- Havotirlanman... Sizda gapim bor edi... Shunga kelgandim.
Nazokat hayron boʻldi. "Menda qanday gapi boʻlishi mumkin".
Azizxon kelayotib sotib olgan oppoq lolalar bilan toʻldirilgan buketni qoʻliga oldi. Nazokat gullarni koʻrib battar esankiradi... Nima uchun bu gullar?!
- Ichkariga kirsam maylimi?
Nazokat mayli deganicha boshini asta qimirlatib qoʻydi. Azizxon Nazokatga yaqinlashib gullarni uzatdi.
- Bular sizga...
Nazokat hayrat aralash Azizxonga qaradi.
- Nima uchun... Bugun tugʻilgan kunim emas edi.
- Shunchaki... Olaqoling... Atayin sotib oldim.
Nazokat Istar-istamas gullarni qoʻliga oldi.
- Rahmat... Chiroyli guldasta ekan.
- Arziysiz!
Azizxon oʻtirdi. Nazokat choy qoʻyaman deb oʻrnidan turgan edi. Azizxon uni to'xtatdi.
- Shoshmang, oʻtiring...
Nazokat oʻtirdi. Ancha vaqt jim qolishdi. Azizxon gapni qanday boshlashni bilmay ancha oʻylandi.
- Bilasizmi Nazokat... Men juda uzoq oʻyladim... Bir bu qarorimdan qaytdim, bir yana shu his yuragimga oʻrnashib olganmi, yana shu qarorga keldim.
- Qanday qaror?
- Bilasizmi... Men sizni anchadan beri yoqtiraman.
Nazokat seskanib ketdi. Azizxondan bunday gapni sira kutmagan edi.
- Bu nima deganiz? Tushunmadim...
- Men sizga uylanmoqchiman... Niyatim jiddiy.
- Mohlaroy opamchi?! Axir uylangansiz... Ayolingiz bor.
- Mohlaroy rozi boʻldi... Bugun ertalab oʻz roziligini aytdi. Sizni ham oʻz nikohimga olsam degandim. Oʻylamang bu nafsini oʻylaydigan ablah deb, yoʻq... Bilmadim... Men sizni chindan yoqtirib qoldim. Men zinokor emasman. Nomahram ayolarga shaxvat nazari bilan qaramaganman... Xususan sizga ham... Oʻgʻlizga otalik qilaman, sizlarni toʻlaqonli taʼminlayman... Sizni hurmat qilishga, mehr berishga vaʼda beraman.
Azizxon kastumini choʻntagidan kichkina quticha chiqarib Nazokatga uzatdi.
- Nazokat menga turmushga chiqing... Iltimos.
Nazokat quticha oldi. Ichida juda chiroyli, olmos koʻzli uzuk bor edi... Uni biroz tomosha qildi. Istexzoli kuldi.
- Azizxon aka... Men bir ayolni baxtsiz qilib, baxtli boʻlolmayman. Bu bir! Oilali erkakka osiladigan buzuqilardan ham emasman. Bu ikki! Koʻp xotinlikka qarshiman. Bu uch!
Nazokat Azizxonga qaradi. Azizxon anchagina oʻngʻaysiz holatga tushgan edi.
- Mohlaroy opam sizni koʻngliz uchun, sizni rozi qilish uchun va Allohning 4 ayolga uylanish haqidagi oyatiga isyon qilmaslik uchun rozi boʻlgandir. Men buni tushunaman. Lekin aniq bilaman ular sizni jonidan ortiq yaxshi koʻradi va bu qarorga kelish ular uchun juda ogʻriqli boʻlgan. Men ham ayolman, Azizxon aka! Ayolni his qila olaman. Uning dardini tushunaman. Chunki men ham sevganman. Erimni Sanjar akamni jonimdan ortiq sevganman! Va hamon sevaman! Men erimni xotirasi bilan yashayapman.
Azizxon indamay Nazokatni soʻzlarini tinglar edi.
- Agar menga Alloh yoʻlida yaxshilik qilmoqchi boʻlsangiz, sizdan yagonagina iltimosim... Oʻgʻlim Sirojiddinga tarbiya bering. Uning dadasi ham, togʻasi ham, amakisi ham, akasi ham yoʻq... Oʻgʻil bolaga erkakning tarbiyasi kerak. Oʻgʻlimga akasi sifatidami, yo togʻasi sifatidami... Unga toʻgʻri yoʻlni koʻrsating... Haromdan uzoqlashtiring... Dinimizni uqtiring.

Hikoyalar (G&M)

25 Dec 2024 03:09

Malham (Hikoya)

11-QISM FINAL

Yangi tong. Yangi kun. Yangi hayot. Inson umri davomida qancha kunlarni koʻradi, yaxshilarni koʻradi, yomonlarni koʻradi, qiyinchiliklar, yoʻqotishlar, ayriliqlarni koʻradi. Lekin quyosh botib oʻsha kun tugaydi. Tun keldi. Tun ortidan yana tong otadi. Inson qanday kunni koʻrmasin, boshiga qanday ish tushmasin kun oʻtaveradi, oʻtaveradi, oʻtaveradi...
Mohlaroy erining dardini tushungan,lekin indamas bir kun unutadi, koʻnikadi deb oʻylar edi. Lekin unday boʻlmadi. Azizxon tobora oʻychan, hayoli parishon boʻlib borar, uyga ham uncha kelgisi kelmas edi. Mohlaroy soʻrasa ishim koʻp der, deyarli uyda ovqatlanmay qoʻygan edi. Azizxon ayolini qattiq hurmat qilgani uchun, iloji boricha yaxshi gapirar, soʻragan narsasini muhayyo qilar edi. Nazokat haqida aytishga iymanar, endi gap boshlayman deganida koʻngliga gʻulgʻula tushar va gapni boshqa yoqqa burib yuborar edi. "Qanday aytaman? Eshitib meni tashlab ketsa-chi?! Men Mohimni ham yaxshi koʻraman. Unga bogʻlanib qolganman. Bir ayolni deb oʻzimning jufti halolimdan voz kecholmayman".
Kunlar shunday qiyinchilikda oʻta boshladi. Bir kuni Mohlaroy eriga Nazokat haqida gapirib qoldi.
- Begim...
- Labbay jonim?
- Bankda ishlaydigan dugonam boʻlar edi. Eslaysizmi Zebo degan.
Azizxon biroz oʻylandi. Keyin esiga tushdi shekilli choʻzib "haaa" deb qoʻydi.
- Esladizmi?
- Ha, esladim. Toʻyimizda seni yoningda turgan qizmi?
- Ha, eng yaqin dugonam oʻsha. Shu dugonamni akasi yaqinda ajrashibdi. Bitta qizi bor ekan u ham onasi bilan qolibdi. Shu akasi rosa yaxshi inson emish, ichmasmish, chekmasmish...Dugonamga agar yaxshi, soliha ayol boʻlsa uylanardim, debdi. Yoshi ham uncha katta emas. 38-39 lar chamasi. Tashqi koʻrinishi ham binoyidek ekan. Shu kishini Nazokatxonga toʻgʻirlasak qanday boʻlarkin?
Azizxonning ustidan kimdir qaynoq suv toʻkib yuborgandek boʻldi. Eti seskanib ketdi. Axir Nazokatga oʻzi uylanmoqchi edi, xotini nimalar deyapti?!
- Bir-birlariga mos. Ham juda yaxshi joyda ishlarkan... Men Nazokatxon bilan gaplashsammi deyapman...
Azizxon indamay qoldi. Koʻz oldi qorongʻulashdi. Endi nima boʻladi? Hammasi chalkashib ketti-ku?!
- Axir Nazokatxon yosh boʻlsa hali, chiroyli boʻlsa koʻcha koʻyda yomon erkaklar koʻp. Boshida eri boʻlgani yaxshida baribir ham... Axir u bochonani ham baxtli boʻlishga haqqi bor-ku... Bir oilani bekasi, bir insonning zavjasi boʻlgisi keladi u ham.
Azizxon tamoman oʻzini yoʻqotib qoʻydi. Xotiniga nima deb javob berishini bilmas, fikrlari bir-biriga qalashib ketgan iplardek chigal edi.
"Endi boʻlmaydi. Endi aytmasam boʻlmaydi shekilli. Koʻnglimdagini Mohimga aytishim kerak"
- Mohim...
- Labbay?
- Sizga bir gapni aytmasam boʻlmaydi. Koʻnglim yorishmaydi boʻlmasa...
- Qanday gap?
- Bilasiz... Sizga mehrim boshqacha... Sizni yoʻqotishni xohlamayman. Menga boʻlgan sevgizni, itoatizni, muhabbatizni hurmat qilaman. Buni juda qattiq qadrlayman. Lekin... Bilasizmi... Meni oʻsha ayolga...
Mohlaroyning koʻzidan ikki tomchi achchiq yosh chiqib ketdi. Azizxon uni koʻzidagi yoshini koʻrib gapdan toʻxtadi. Yuragi achishib ketdi. U aytaman qoʻyamanda, deb oʻylagan edi. Oson emas ekan... Qiyin ekan, juda qiyin...
Mohlaroy koʻz yoshini artdi. Past ovozda dedi.
- Bilardim... Oʻshani yoqtirishizni bilardim... Anchadan beri sezib yurardim. Lekin unutasiz deb oʻylagandim.
- Mohim... Meni kechiring iltimos. Koʻngil ishi qiyin ekan. Unutishga harakat qildim, boʻlmayapti...
- Necha yil kutgan baxtim sizsiz. Men umrimda sizdan boshqasiga koʻngil bergan emasman... Meni sevib qolishiz uchun qoʻlimdan kelgancha harakat qildim. Afsus... Koʻzlarizda oʻzimni koʻrmadim...
Azizxon boshini quyi soldi. Mohlaroyni koʻzlariga qarolmadi. Boshqa yoqqa qarab gap boshladi.
- Men sizni yaxshi koʻraman, Alloh guvoh. Men sizni hech kimga alishmayman! Men hamisha yonizda boʻlaman. U ayolni koʻrdimu gʻalati hisni tuydim. Oldin hech tuymagan his! Shunchaki siz rozi boʻlsangiz unga ham uylansam, baxtli qilsam degandim. Balki shunda Alloh ikkimizga ham farzand ne'matini berar degandim.

Hikoyalar (G&M)

23 Dec 2024 07:04

Bahorning ilk kunlari. Sanjar yarim kechasi gʻirt mast ahvolda uyiga kirib keldi. Nazokat uxlamagan edi. Erining yana ichib kelganini koʻrib yuragi ogʻridi. Jahli chiqdi. Axir qachongacha bu hol davom etadi!
- Yana ichib keldizmi?
Sanjar Nazokatga mastlikdan qizarib ketgan koʻzlarini suzib qaradi.
- Xmmm! Ichdim! Nimaydi? Senga nima?
Nazokat lablarini tishladi. Oyning nurida yuzi yanayam chiroyli boʻlib yorishib ketdi. Koʻzlarida gʻazan uchqunlari porladi.
- Axir qachongacha ichasiz?! Qachongacha bu hol davom etadi?! Har kuni ichyapsiz, har kuni!
Nazokat yigʻlay boshladi. Sanjar pinagini buzmadi. Kalovlnaganicha devanga oʻzini otdi.
- Eee mingʻillab yigʻlamagin... Yot undan koʻra... Uxla!
- Oʻgʻliz 5 ga kirdi. Bola otasini koʻrib tarbiya oladi axir! Sizni holiz bu boʻlsa!
Ichishizni oqibatida uydan baraka, hayr ketdi. Qarzga botib yotibmiz! Kunda kun ora eshigimiz taqqillaydi... Sizga qarz berganlar ostonamizni buzvorishdi! Qachon odam boʻlasiz, axir?!
- Senga ogʻirligi tushyaptimi? Aaa! Seni pulingga ichyapmanmi? Yo Oqpadar akajoningni puliga ichyapmanmi?! Ishing boʻlmasin...
Nazokat battar tutaqdi. Akasini gapirgani alam qilib ketdi.
- Zerikdim! Eshityapsizmi zerikdim! Mana bu yerimga keldi!
Nazokat qoʻlini boʻyniga olib kelib arra qildi.
- Men ham baxtli yashagim keladi. Shunchalik ham oʻzgarasizmi Sanjar aka! Axir qanday yaxshi inson ediz. Butkul oʻzgardiz. Sizni qanday sevardim men...
- Hozirchi? Hozir sevmaysanmi?! Gapir!
Sanjar baqirdi. Oʻrnidan turdi. Uni kayfi ancha tarqab ketgan edi.
- Gapir! Oʻynash topvoldingmi oʻzingga! Gapir deyapman!
- Oʻynash sizda boʻladi! Esiz joyidami? Nimalar deyapsiz?! Qanaqa oʻynash topaman?! Ichishizdan zerikdim deyapman. Uyda halovat yoʻq deyapman. Baraka yoʻq deyapman. Oldingi erim yoʻq deyapman!
Nazokat yana yigʻlab yubordi. Sanjar ham biroz oʻzini bosib oldi.
- Ichib kelib seni chertmasam ham hatto. Toʻyimizga 6 yil boʻldi. Senga biron marta qoʻl koʻtarmadim. Soʻkmadim. Haqorat qilmadim. Bazilarni eriga oʻxshab xoʻrlab doʻpposlamadim. Haydamadim. Nega noliyverasan, Nazo?!
- Ichmang... Oldingi holizga qayting... Iltimos...Sizni sevaman. Eshityapsizmi sevaman. Farzandimizni oʻylang, u sizdan oʻrnak oladi axir. Meni oʻylang, oyijonimizni oʻylang... Ular ham ancha siqilib qoldilar. Alloh saqlasiz bir kasallik orttirib olsangiz, biz nima qilamiz keyin?
Sanjar indamadi. Joyiga borib yotdi. Birozdan soʻng uxlab qoldi...
* * *
Vaqt oʻtdi. Sanjar katta qarzga botib qoldi. Uni sudga berdilar. Kamida 15 yilga qamalib ketishi mumkin edi. Oxiri boʻlmadi misqollab yigʻib terib mehr berib qurgan uyini sotdi. Mashinalarini ham sotdi. Qarz qoplangach qarz bergan kishilar arizalarini qaytarib olishdi. Sanjar qamoqdan qutilib qoldi lekin bor budidan ayrilgan edi. Aytishadiki, erkak kishini 3 ta narsa xor qiladi: Nomahram ayollar, qimor va ichkilik. Sanjarni ichkilik harob qildi. Xor qildi. Bir onda kambagʻalga aylandi. Ishi orqaga ketgan edi. Bir nechta ustaxonada ishlab koʻrdi. Hecham biri ikki boʻlmasdi. Nazokat ham erining yonida turdi. Boy payti eri bilan yashab boshiga ish tushganida tashlab ketgisi kelmadi. Ketgani bilan qayerga ham borar edi. Onasi miyasidan rak boʻlib qolgach togʻasi uyni sotib davolatdi. Tuzalgach oʻzi bilan olib ketdi. Nazokat shu uyda eri bilan qolishga majbur edi. Sanjarni baribir koʻzi ochilmadi. Ichishni tashlamadi. Bu safar u alamidan ham icha boshladi. Hech bir ishga yaramay qoldi. Nazokat bozorga chiqib meva chevalar, sabzavotlar sota boshladi. Sirojiddin ham maktabdan kelib onasiga qarashar edi. Topgan tutganlari roʻzgʻordan ortmasdi. Enaxon ayaning nafaqasi esa uy toʻlovlariga, soliqlarga ketar edi. Sanjar uyda oʻtirib qoldi. Bir ishni boshini tutmadi. Xotini pul olib kelsa darrov olib koʻchaga chiqib ketar, yarim kechasi oyoqda turolmaydigan holda mast boʻlib qaytar edi...

Hikoyalar (G&M)

23 Dec 2024 07:04

Onasining koʻz yoshi toʻla duolarini oldi. Vaqt oqar daryo... Mohlaroy 30 yoshga kirdi. Hali hamon turmush qurmagan edi. Shuncha vaqt mobaynida bironta yigitga koʻngil ham qoʻymadi. Hech kimga umid ham bermadi. Onasi esa qizining umri oʻtib borayotganidan siqilib, toʻshakka mixlanib qoldi.
- Bolam... Seniyam koʻp qiynadim. Umringni menga bagʻishlading. Oila qurmading... Sen tengilarni uchta, torttalab farzandlari bor. Bazilarini qizlari allaqachon boʻyi yetgan... Senga qarab yuragim ezilib ketyapti, bolam.
Mohlaroy onasining ajin bosib ketgan yuzlarini siladi. Koʻz yoshlarini artdi.
- Onajonim... Men hayotimdan nolimiman. Muhimi siz sogʻ boʻling, doim yonimda boʻling. Menga shuni oʻzi kifoya qiladi.
Onaxon titroq qoʻllari bilan qizining sochlarini, manglayini asta paypasladi. Past, lekin mamnun ovozda gapirdi.
- Bolajonim, yagonam, Mohlaroyim... Sendan mingdan ming roziman. Alloh baxtingni bersin, bolam...
Onaxon shiftga qaradi. Koʻzlarini ohista yumdi. Pichirladi.
- Laa ilaha illalloh... Laa ilaha illalloh...
Mohlaroy onasiga jim qarab turar edi.
- Onajon...
- Jon qizim... Meni uyqum kelyapti. Sen ham kirib damingni ol. Kech boʻlib qoldi. Ertaga gaplashamiz.
Mohlaroy onasining yuzlaridan oʻpdi.
- Meni biroz hujjat ishlarim bor edi, ona. Shularni qilib oʻtiraman. Yonidagi xonadaman. Biron narsa kerak boʻlsa chaqirasiz.
- Xoʻp bolam, xoʻp...
Mohlaroy chiqib ketdi. Ishlarini qariyb ikki soat bajardi. Tugatib qarasa, soat ham tungi 1 boʻlibdi. Qogʻozlarini yigʻishtirib onasidan xabar olish uchun kirdi.
- Onajon...
Javob boʻlmadi. Mohlaroy onasining xonasiga asta kirdi. Yana sekin chaqirdi.
- Onajon...
Mohlaroyning ichiga gʻulgʻula tushdi. Koʻngli gʻashlandi. Xona chirogʻini yoqdi.
- Ona!
Mohlaroy onasining yoniga yugurib bordi. Siltadi. Onasining yuzlarini asta shapatiladi. Birdan hammasini tushundi. Dod solib baqirdi.
- Onajonim! Onajon! Nega meni tashlab ketdiz?! Bir oʻzim nima qilaman sizsiz, ona?!
* * *
Mohlaroy 33 yoshga kirdi. Onasining vafotiga ham mana 2 yil boʻldi. Lekin u hali hamon oila qurmagan edi. Ishiga borib kelar, hayotiy oddiy, zerikarli va bema'no edi. Ishi tugagach uyiga umuman shoshilmasdi. Uyimda meni sogʻinadigan onam boʻlmasa, turmush oʻrtogʻim boʻlmasa, yugurib boʻynimga osiladigan farzandlarim boʻlmasa, uyda nima ham qilardim, der edi. Uning kunlari shunday yolgʻizlikda oʻtar edi. Kunlarning birida u Azizxon bilan uchrashib qoldi va oldin doʻstona suhbat, keyinchalik oʻrtada birmuncha iliqlik paydo boʻldi. Mohlaroy Azizxonni chindan sevib qolgan edi. Uchrashishsa doim uning ogʻzini poylar, koʻnglidagini aytishga iymanar edi. Va nihoyat Azizxon uning qoʻlini soʻradi. Turmush qurdilar. Azizxon uchun Mohlaroy 3-xotin boʻlasada, Mohlaroy uchun Azizxon koʻz ochib koʻrgani, ilk koʻngil bergan yori edi. Birga baxtli yashay boshlashdi. Mohlaroyga Azizxonning samimiy insonligi, ayol kishini xurmat qiladigan erkak ekanligi va albatta sahovatpeshaligi yoqardi va bu hislatlarini juda xurmat qilar edi. Lekin negadur Azizxonda oʻziga nisbatan muhabbatni koʻrmadi. Balki his qilmagandir. Toʻgʻri Azizxon uni hurmat qilar edi, aytgan narsasini muhayyo qilar edi, nimaiki ish qilsa abatta Mohlaroy bilan maslahatlashardi lekin sevgi boshqa narsa... U insonni koʻzlarida mujassam boʻladi. Mohlaroyning mana Azizxon bilan oila qurganiga 3 yilcha boʻlib qoldi. Lekin Azizxonning koʻzlarida oʻzini koʻrmadi. Allohning sinovimi yoki Mohlaroyni qaysidur qilgan gunohiga jazomi, ularga Alloh farzand bermadi. Azizxonning oldingi 2 ta turmushidan ham farzandi boʻlmaganini bilgach, erini qoʻyarda qoʻymay doktorga borishga koʻndirdi. Ajab! Natijalar juda yaxshi chiqdi. Azizxon bepusht emas edi. Azizxon buni bilgach battar tushkunlikka tushdi. Sababi soppa sogʻ boʻla turib uchchala xotinidan ham farzand koʻrmagani edi. Alloh meni jazolayapti, nahotki shunaqa jazoga loyiq katta gunohim boʻlsa?! Axir yigit boʻlibmanki zino qilmadim, nafsimni halol yoʻl bilan qondirdim. Oʻgʻirlik qilmadim. Johillik qilmadim. 11 yoshimdan namoz oʻqidim.

Hikoyalar (G&M)

20 Dec 2024 17:54

Hijolatli jilmayganicha oʻrnidan turib oshxonaga kirib ketdi. Uning yuzi qora mato bilan yopilgani bilan, jilmayganini sezish qiyin emas edi. Azizxon uning ortidan tikilib qoldi. Birdan miyyasiga kimdir urgandek boshini qimirlatdi. "Nimalar qilyapman oʻzi? Axir xotinim bor-ku?! Bu yerda nima qilib oʻtiribman? Sirojni ahvolini bildim. Endi tezgina ketish kerak..." Azizxon shularni hayolidan oʻtkazdi. Nazokat xona eshigini ochdi.
    - Azizxon aka... Ovqatim tayyor edi. Suzib beraymi? Siroj ham uygʻonib qoladi hozir...
Azizxon oʻrnidan turdi.
    - Mayli... Keyingi safar icharmiz. Hozir ketishim kerak. Ishlarim juda koʻp.
Nazokat uncha qistamadi. Azizxonni kuzatib hovliga chiqdi.
Azizxon yana Nazokatga qayrilib qaradi. Biroz esankiradi. Yuragi shunday kuchli zarb bilan urardi-ki, uni ovozi goʻyo butun dunyoga eshitilayotgandek edi.
   - Mana bu pulni olib qoʻying.
   - Voy aka... Qoʻyavering. Oʻzi yaqinda ham Sirojiddindan pul berib yuboribsiz ekan...
   - Oling iltimos. Sirojni dori darmoniga ishlatasiz. Ortib qolsa oʻzizga ishlating, roʻzgʻorga ishlating.
Nazokat Azizxonning qoʻlidan pullarni oldi. Koʻzida mamnuniyat, minnatdorchilik tuygʻulari barq urdi. U shunday qaradiki, uning nigohiga Azizxon chiday olmadi.
    - Rahmat, Alloh rozi boʻlsin. Yaxshiyam sizdek yaxshi insonlar bor bu dunyoda.
    - Arzimaydi.
Azizxon mashinasiga oʻtirdi. Ishga borishi kerak edi. Yoʻlga otlandi. Mashina minib ketarkan hayolidan Nazokat ketmay qoldi. Uning nozik qoʻllari, jodu koʻzlari... Koʻz oldiga keldi. Mayin ovozi qulogʻini ostida jaranglab ketdi. Nazokatni oldidan hozirgina ketgan boʻlsa-da, uni yana koʻrgisi keldi. Ovozini yana eshitgisi keldi...
    - Menga nima boʻlyapti oʻzi? Oldin hech bunaqa holga tushmagandim... Hech bunday titramasdim. Yuragim ham bunday urmasdi. Nahotki sevib qoldim?!
Azizxon oʻzining hayollaridan qoʻrqib ketdi. Yoʻlda ketarkan Yuragi va aqli bilan suhbat qura boshladi.
   Azizxon : - Men oilaliman-ku? Ayolim bor. Mohim bor.
  Yurak: - Axir uni sevmaysan-ku?! Sen uylangan ayollaringni ichida hech birini sevmas eding.
  Azizxon: - Toʻgʻri Mohlaroy yaxshi ayol. Lekin sevgi yoʻq. Uni hurmat qilaman, lekin koʻngil ishi boshqa ekan... Endi nima qilay?
   Aql : - Unga uylan. Axir dinimizda 4 ta xotingacha ruxsat berilgan boʻlsa, ham bir beva ayolni shod qilasan. Uni baxtli qilsang, farzandiga oʻz familiyangni berib otalik qilsang balki Alloh senga ham farzand berib qolar.
   Yurak : - Mohlaroy xafa boʻlsachi? Axir u ham umid bilan senga turmushga chiqqan, bir yostiqqa bosh qoʻygan.
   Azizxon : - Nima qilishga hayronman! Men Nazokatni sevib qoldim. Lekin Mohimdan ham kecholmayman.
  Aql: - Uni 2-xotin qilib ol. Ikkovining orasida adolat qilsang, senga gunoh yozilmaydi. Axir yana bir roʻzgʻorni boshqarishga aqling ham, mol davlating ham yetarli boʻlsa.
  Azizxon: - Toʻgʻri aytasan! Axir meni ham baxtli yashashga haqqim bor. Men ham sevgim keladi... Sevilgim keladi. Lekin bu qarorimni Mohimga qanday aytaman? U buni qabul qilarmikan? Meni tashlab ketsa-chi?!
  Yurak: - Bu qaroringni unga bafurja tushuntirib aytib koʻr. Mohlaroy aqlli, oqila ayol.
Qaror qabul qilindi. Azizxon to ishiga yetgunicha aqli va yuragi bilan muzokaralar qildi. Endi ortga qaytish yoʻq. Bu ayol Azizxonning yuragiga choʻgʻ solib qoʻygan edi. Azizxon birinchi marta sevib qoldi. Bir umr shu hisni tuymay dunyodan oʻtib ketsam kerak deb oʻylagan edi. Yoʻq! Alloh unga ham muhabbat dardini yoʻliqtirdi. Endi bu yogʻi Allohga tavakkal! Azizxon avvalo ayoli Mohlaroy bilan gaplashib olishi kerak. Mohlaroy koʻngan taqdirda Nazokat 2-xotin boʻlishga koʻnarmikan? U qaynonasi bilan yashar ekan... Qaynonasi bunga nima derkin hali? Bu savollarga javob hozircha qorongʻu edi. Azizxon chuqur tin oldi. Koʻzlarini yumdi. Qalbi bilan Allohga yuzlandi.
   - Ey Allohim! Qalbimga uning ishqini solding... Endi meni unga yetishtir. Yoʻlimni och. Oʻzing madad ber.Sening roziliging yoʻlida ikki ayolimga ham birdek adolat qilishga harakat qilaman. Oʻzing mehribonsan... Nazokatni menga yor qil...

9-QISM TUGADI.

✍ Usmonaliyeva Munira.
⏰19.12.2024.           14:12

Hikoyalar (G&M)

20 Dec 2024 17:54

Hamida opaning koʻz yoshlari toʻxtamasdi. Kech kirdi. Birdan yomgʻir sharros quyib yubordi. Jalaga aylandi. Tomlardagi shiferlardan suvlar sharillab oqdi. Tashqarida umuman yurib boʻlmay qoldi. Hamida opa deraza oldiga keldi. Asta pichirladi.
- Akbar nima qilyaptikan-a? Havo juda aynib ketti-ku...
Ona baribir ona! Farzandi ming yomon boʻlsa ham uni oʻylaydi. U uchun kuyunadi. Havotir oladi... Hamida opa bilmaydiki mana shu yomgʻirli tun oʻgʻli bu dunyoni tark etishini, oʻgʻlining jasadini itlar talashini hayoliga ham keltirolmaydi. Oʻgʻli kasallikdan emas, Allohning gʻazabidan oʻlganini Hamida opa bilmaydi, bilolmaydi...
* * *
Azizxon aka bilan Sirojiddin juda yaqin boʻlib ketdilar. Aziz aka farzandsiz edi. Birinchi xotini bilan ham mana shu sabab ajrashishgan. Keyin yana 2 marta uylandi. Alloh baribir farzand ne'matini Azizxon akaga bermadi. Undan ajrashgan ayollari boshqa turmush qurib barchalari farzandli boʻlishdi. Azizxon aka ayollarini hech birini sevmas edi. Birinchi ayoli Sarvinoz, oʻzining qarindoshi edi. Yaʼni Azizxon akaning togʻasini qizi edi. Ular bolalikdan aka-singildek katta boʻlishgandi. Azizxon bu nikohga tish-tirnogʻi bilan qarshi chiqsada, buvisi oyoq tirab turib oldi.
- Sarvinozdan yaxshi qiz bormikin?! Chiroyli boʻlsa, sarishta boʻlsa, odobi ham goʻzal!
- Toʻgʻri buvijon... Men Sarvinozni odobi-yu tarbiyasiga bir narsa demayman. Lekin u meni singlim-ku?! Birga oʻsganmiz-ku?! Qanday qilib men u bilan... Yoʻq buvi, yoʻq unga uylanolmayman!
- Aziz! Meni buvim desang faqat Sarvinozga uylanasan! Boʻlmasam meni sendek nabiram yoʻq.
Azizxon chorasiz qoldi. Ota-onasi ham buvisining rayiga qarshi chiqisholmadi. Sarvinozni yoqtirgan boshqa bir yigiti bor boʻlsada buni hech kimga aytolmas edi. Xullas kattalarning majburlashlari va xohishlari sabab ikki bir-biriga muhabbati yoʻq qalbning birlashuvi boʻldi. Toʻydan keyin Sarvinoz Azizni barcha xizmatini qoʻlidan kelganicha qilsa-da, koʻnglini ololmas edi. Azizxon ham unga singlisidek muomila qilar, yomon gapirmasdi lekin... Sevmasligini doim bildirib qoʻyar edi. Kunlar shu zaylda oʻtdi. Oradan 3 yil oʻtsa ham oʻrtada farzand boʻlmadi. Aziz va Sarvinozni majburlagan kattalar, endi qilib qoʻygan ishlaridan afsuslandilar. Ikki yosh baxtsiz edi. Bir-birida koʻngli yoʻq... Ularni bir-biriga bogʻlab turadigan rishta - farzand ham afsuski boʻlmadi.
Oxiri Azizxon Sarvinozni talogʻini berdi.
Saarvinoz bir yil oʻtib boshqa yigitga turmushga chiqdi. Azizxon esa ikkichi xotin olishga uncha shoshilmadi. Farzandsizligini sababi qarindoshchilik nikohi deb oʻyladi va tabiiyki doktorga bormadi. Sarvinoz qiz farzandli boʻldi. Xuddi oʻsha yili Azizxon 2-bor uylandi. Bu ayoli birinchi turmushidan ajrashgan, eri narkaman boʻlib chiqqani uchun 1 oygina yashagan xolos, farzandi yoʻq edi. Azizxonning Sarvinozdan koʻra bu ayoliga sevgisi birmuncha bor boʻlasada, hamon yuragi ilimas edi... Yana 2 yil. Bu ayoli ham farzand tugʻib berolmadi. Azizxon bilan qattiq janjallashishdi. Ish ajrimgacha bordi... Azizxonning bu ayoli ham boshqa turmush qurib ketdi.
Azizxonga Alloh boylik tomonlama rizqini moʻl qilgan edi. Qoʻsha-qoʻsha uy soldi, eng qimmat mashinalarni mindi. Lekin yuragi boʻm-boʻsh edi. Uni boyligi uchun boʻyniga osilgan qiz, juvonlar koʻp boʻldi. Azizxon barchasini bilib turar... Makkor ayollarning hiylasidan Allohdan panoh soʻrab namozlarida tinmay duo qilar edi. Nihoyat u yana uylandi. Bu ayoli juda oqila chiqdi. Soliha, namozxon, taqvoli ayol. Bu ayoliga Azizxon boshqacha mehr qoʻydi. Boshqacha koʻz bilan qaradi. Ham uni taqvosini juda hurmat qilar edi. Ayoliga bir ogʻiz ham yomon gap gapirmas edi. Bu ayolining ismi Mohlaroy edi. Azizxon uni erkalab Mohim deb chaqiradi. Hozir ham shu ayoli bilan yashayapti va hamon farzandi yoʻq edi.
Sirojiddin unga oʻz oʻgʻlidek boʻlib qoldi. Uni uyigacha olib kelar, birga koʻp vaqt oʻtkazishar edi.

Hikoyalar (G&M)

20 Dec 2024 12:56

😌 Sovgʻaga kitob qoʻyilgan ekan. Xudo xohlasa, gʻolib boʻlaman. Oʻshanda “Voy, menam layk bosgandim” deb faxrlanish imkoniyatini qoʻldan boy bermang))

Hoziroq layk bosing))

Hikoyalar (G&M)

20 Dec 2024 03:16

Seni unutmayman hech qachon...
@Hikoyalar

Hikoyalar (G&M)

19 Dec 2024 11:44

Nargiza xola nega telefon qilgani birdan esiga tushgandek yalt etib ketdi.
- Ha aytgancha... Sanjarbek deng gʻirt mast holatda kelibdi. Darvozalaringni tagida uxlab yotgan ekan. Odamlar rosa mazah qilishdi. Oxiri Norqobil togʻa uyiga opkirib ketdi. Shuni aytib qoʻyey degandim.
Nazokatning yuragi ogʻridi. Erining bu darajaga tushib qolgani unga rosa alam qilardi. Axir qachon oʻzgarishga ulgurdi? Mehribon, suyukli eri butkul boshqa odamga aylangan edi. Mana Sirojiddin tugʻilganiga ham bir yil boʻldi. Bir yil ichida Sanjarni umuman tanib boʻlmay qoldi. Xotiniga qoʻpol muomila qila boshladi. Bolasi bilan ham ishi yoʻq. Onasi Enaxon aya rosa harakat qildi buni odam qilaman deb, sira foydasi boʻlmadi. Kundan kunga ichkilikka rujuvi ortsa orttiki sira kamaymadi. Oldin 20 kunda bir ichib kelsa, hozir haftasiga boʻkib ichadigan odat chiqardi. Sanjar mana shunday irodasizligi tufayli botqoqqa botib borar edi... Lekin buni oʻzi bilmasdi...
* * *
Akbar onasi tomon asta yurib keldi. Hamida opa oʻgʻlini endi tanidi! Tanidi-yu birdan baqirib yubordi.
- Akbar! Senmisan bolam?!
Ona ekan. Baribir farzandini yaxshi koʻradi. Undan xafa boʻlishi mumkin lekin nafratlana olmaydi. Hamida opa yugurib kelganicha oʻgʻlining boʻyniga osdi. Soqoli pala-partish oʻsib ketgan yuzlaridan oʻpdi. Koʻzida yosh miltirab turar edi. Akbar esa serrayib turaverdi. Uning koʻzlari hamon oʻsha oʻsha sovuq edi. Nigohlari ham oʻtkir...
- Oʻgʻlim... Shunchalik oʻzgarib kettingmi? Yuzlaring soʻlib qolibdi-ku... Sochlaringga oq tushibdi...
Hamida opa oʻzini tutib turolmadi. Yigʻlab yubordi.
- Yigʻlamang ona... Men keldim. Bir umrga keldim.
Akbar bu soʻzlarni shunchalik joʻn aytdiki, Hamida opa beixtiyor ortiga tisarildi. Bolasining koʻziga boqdi. Bu koʻzlarda zarracha mehr topmadi. Zarracha iliqlik koʻrmadi. Akbarning koʻzlari ma'nosiz bir joyda qotib qolgandek edi. Shu payt ichkaridan Nosir tog'a bilan ayoli boshlashib chiqib kelishdi. Nosir togʻa ancha qarib qolibdi. Yuzlari ajin bilan qoplangan, sochlari, soqollari oppoq... Lekin tetik edi. Qaddini gʻoz tutganicha Hamida opaning yoniga keldi.
- Ha... Singlim! Arzandang kelibdi-da!
Akbarga bu gap yoqmadi. Gʻashini keltirdi. Istar-istamas togʻasi bilan soʻrashgan boʻldi.
- Assalomu alaykum. Togʻa yaxshi oʻtiripsizlarmi?
- Xmmm, boyvachcha! Oʻtiripmiz yaxshigina...
Gapga togʻaning xotini aralashdi.
- Qoʻying endi dadasi. Oʻtgan ishga salovot. Mana Akbarjon oʻz oyogʻi bilan kelibdi-ku... Yoʻl yurib charchagandir. Ichkariga kiring Akbarjon...
- Akbar indamaygina kennoyisi koʻrsatgan xonaga kirdi. Ustki kiyimlarini yechib qoʻydi. Orqasidan Hamida opa va togʻasi ham kirishdi. Ikkalasi Akbarning roʻparasiga oʻtirishdi. Kennoyi choy olib kirdi. Dasturxonga u-bu mayda-chuydalar qoʻyildi. Nosir togʻaning kelini Vaziraxon boshiga zarrin roʻmolini ilganicha kirib uzoqdan kelgan mehmonga tavoze bilan 3 martta egilib salom qildi. Vazira 2 haftalik kelinchak. Akbarni tanimasada urf-odatga binoan uyga kim mehmon boʻlib kelsa albatta salom qilinishi kerakligi uchun salom roʻmolini tezgina olib chiqib salom qildi. Akbar zoʻrgʻa "Baxtli boʻling" deb qoʻydi. Vazira qaynonasiga qaradi. Qaynonasi unga ovqatga unnang degandek ishora qildi.
- Men oshxonaga chiqib ovqatga unnay! Xush kelibsiz...
Vazira chiqib ketdi. Akbar togʻasiga qaradi.
- Kelinlar qulluq boʻlsin togʻa! Buni qarang Dilbek men ketganimda endi maktabga chiqqan bola edi. Bugun uylanibdi. Vaqt zuv etib oʻtib ketarkan.
Nosir togʻa ma'noli qilib "haaa" deb qoʻydi. Gap uzildi. Tillar sukutni lozim topdi. Bir muddat jimjitlik hukm surdi. Hamma oʻzicha oʻylar edi. Akbar "Onam meni kechirganmikan? Dindan chiqqanimni aytsam nima derkan? Onam ham singlimga oʻxshab meni quvib solsachi?! Unda nima qilaman?"deb oʻylardi. Hamida opaning hayolida esa "Oʻgʻlim shuncha yil deganda keldi. Ancha oʻzgaribdi. Endi 40 ni qoralagan odam chollarga oʻxshab qarib ketibdi. Shu meni bolammi? Taniyolmay qolibman! Lekin koʻzlarida hamon mehr koʻrmadim.

Hikoyalar (G&M)

19 Dec 2024 11:44

Malham (Hikoya)

8-QISM

Yana bir kunni ortda qoldirib tong otdi. Derazadan quyoshning zarrin nurlari Sanjarning yuziga tushdi. Yorugʻlik yoqmadi shekilli yuzini teskari tomonga burib oldi. Hovlidan Enaxon ayaning qadam tovushlari eshitildi. Nazokat jajji goʻdagini koʻtarganicha oshxona tomonga yurdi. Oshxonadan yoqimli quymoq isi taraldi. Sanjar uygʻoq edi va uyda nimalar boʻlayotganini bilib yotardi. Uning boshi tinmay aylanar, koʻngli ham aynir toʻgʻrisi koʻzini umuman ochilmay qolgan edi. Ikki qoʻli bilan boshini changalladi. Boshidagi ogʻriq kuchayib ketdi. Birinchi marta ichkilik ichgani ichunmi oʻzini sira oʻnglab ololmas edi. Bazoʻr kechagi voqealarni esladi. Garovda yutqazganini va oyoqda turolmay qolguncha aroq ichganini xotirlab yuzi burushib ketdi. "Endi onamni koʻziga qande qarayman?! Alkashlarday boʻkib ichishim shartmidi?! Boshimdagi ogʻriqqa umuman chidab boʻlmayapti-yuuu". Sanjar shunday holatda picha yotdi. Hovlidan Nazokatning yoqimli ovozi eshitildi.
- Oyijon! Nonushta tayyor boʻldi. Yumshoqqina quymoq qilib qoʻydim. Yeb oling.
- Oʻzingizchi bolam. Birga-birga nonushta qilarmiz.
- Sirojiddin deng, kechasi bilan bezovta boʻlib chiqdi. Umuman uxlamadi. Hozir endi uyqusi kelib xarxasha qilyapti. Beshikka boylab uxlatib chiqmoqchi edim.
- Haaa... Tinchlikmikan? Nimaga bezovta boʻldiykin? Balki u-bu joyi ogʻriyotgandir bolam.
Nazokat boʻynini qisdi. Yer chizganicha sekin dedi.
- Yoʻq hech qayeri ogʻrimadi menimcha. Istimasini oʻlchadim, qorni ham dam emas. Hammasi joyida... Balki... Dadasini ichib kelganiga bezovta boʻlgandir. Ichgan odamga shayton ergashadi deb eshitgandim...
Enaxon aya boshini sarak-sarak qildi.
Kelinining gapida jon bor edi. Eri rahmatli aroqdan hazar qiladigan odam edi. Doim pokiza yurardi. Harom luqma yemasdi ham, oilasiga ham unaqa pulni olib kirmas edi.
- Eh... Bu bola nega ichdiykin?! Bizni ajdodimizda ichuvchilar chiqmagan edi. Tez bu bolani bu yoʻldan qaytarish kerak...
Nazokat indamadi. Bolasini koʻtarganicha uyiga kirib ketdi. Ichkarida Sanjar hali ham boshini changallab yotar edi. Nazokat eriga indamadi. Bolasini erkalatdi. Beshikni toʻgʻirlab, Sirojiddinni astalik bilan unga yotqizdi. Ustalik bilan boylab tashladida, ustini yopdi. Asta tebratdi. Mayin ovozda alla ayta boshladi.
- Alla bolam, allayoo, alla...
Seni bergan Robbimga
Hamdu sano alla...
Allayooo alla...
Sanjar qoʻllarini boshidan oldi. Oʻrnidan koʻtarilib oʻtirdi. Xotinini kuzatdi. Nazokat nafis qoʻllari bilan beshikni tebratar edi. Uning chiroyli sochlari yuzining bir qismini yopib turar, oydek oppoq yuzi yanayam yorishib ketgandek tuyular, chiroyli qahvarang koʻzlari bilan beshikdagi jajji jigarporasiga mehr bilan boqib turar edi. Sanjar shu holatda ayolini yanayam yaxshi koʻrib ketdi. Sirojiddin allaqachon shirin uyquga ketgan edi. Lekin Nazokat alla aytishdan toʻxtamasdi. Mayin ovoziga monand beshikni ham shunday sekin tebratardiki.... Sanjar asta turib Nazokatni orqa taraafiga choʻkkaladi. Belidan quchoqlab, boʻynidan oʻpdi. Nazokat xafahon holatda eriga qaradi.
- Nima boʻldi jonim? Xafamisiz?
- Xmm... Xafaman...
- Nega? Ichganimgami?
Nazokat ingichka qora qoshlarini chimirdi. Labini chiroyli qilib burdi.
- Xmm...
- Bir shunaqa boʻlib qoldida, gulim. Endi ichmayman. Oʻzim ham qiynalib kettim. Boyattan beri boshim yorilib ketaman deb ogʻriydi.
Nazokat quvlik bilan koʻzini suzdi.
- Ajab boʻpdi! Battar boʻling...
Sirojiddin Nazokatni bilagidan ushlab oʻziga tortdi.
- Gapirgan gapizni yana bir qaytaringchi, qani?
Nazokat boya aytgan gapini dona-dona qilib qaytardi.
- Ajab boʻlibdi!
- Endi oʻzingdan koʻr!
Sanjar Nazokatni das koʻtarib devanga otib yubordi. Nazokat tinmay kular edi. Sanjar ham kulib yubordi.
- Xiringlormasdan, bor choy olib kel. Nazo, hazilmas. Haqiqatda boshim yomon ogʻriyapti.

Hikoyalar (G&M)

18 Dec 2024 15:22

Хурматли *Ортик Отажонов* фидоий мухлислари гурухи аъзолари.
Гурухимиз админстрацияси номидан сизларга куйидаги гапларни айтишни лозим топдим.
Гурухимизнинг максади нима?
Максадимиз:Ортик Отажоновнинг
Бизга колдирган олтин меросини урганиш,ноёб хамма ижроларини туплаб,таргиб килиш.
Сафимизда Ортик Отажоновнинг фарзандлари,шогирдлари,дустлари,биродарлари йигилган.
Шу давомчилари килаётган ишлари хакида бохабар булиб туриш,ижод намуналаридан бахраманд булиш,эшитиб фикр билдириш,куллаб кувватлаш.Санъатга янги кириб келаётган ёшларни куллаб,оммага танитиш.
Биз хеч ким билан мусобака уйнаш ниятимиз йук.
Одам сони канча булиши бизга мухиммас,борига сифатли шароит яратиб беришга харакат киламиз.
Хаммамиз алхамдуриллох мусулмонмиз,бу дунёни тарк этган  буюк инсон Ортик Отажоновни дуо килайлик,жойлари жаннатдан булсин,охиратлари обод булсин.
Сафимиз канча куп булса шунча яхши,дуо килувчилар сафида булинг
Озод Тожадинов

Hikoyalar (G&M)

18 Dec 2024 02:45

Enaxon aya behad suyundi. Endi uning ham nabirasi bor. Uni jajji qo'llaridan tutib mahalla koʻchalarini aylantiradi. Oʻgʻliga bergandaqa mehr beradi. Avaylab parvarishlaydi...
Nazokatning ahvoli birmuncha yaxshi. 3 kun tugʻruqxonada yotishdi. Va nihoyat uyga javob boʻldi. Sanjar uyga qori domlani chaqirtirib chaqaloqning qulogʻiga azon ayttirdi. Ismini Sirojiddin deb qoʻydilar. Elga dasturxon yozib katta ziyofat qilindi. Sirojiddinning istiqboli uchun duolar boʻldi. Sanjar aka mana bir oydirki yangi avtoservis ochish ishlari bilan yuribdi. Uncha uyga kelolmay ham qoldi. Jamisi boʻlib shaharni ichida 4 avtoservis va 2 ta avtomoyka ochdi. Barchasida ishchilari, shogirtlari ishlaydi. Kunlar shu zaylda bir tekis ketar edi. Lekin Sanjarning birgina qilgan xatosi butun umriga, nafaqat oʻzinikiga balki butun oilasiga ham oʻz taʼsirini koʻrsatdi...
* * *
Sanjar doʻstlari uchun ziyofat uyushtirdi. Barcha doʻstlar ham kitoblarda maqtalgani kabi samimiy, fidoyi boʻlmaydi. Ba'zilarini ichida gʻalamisi, ichi qora koʻralmaydiganlari ham boʻladi. Ular seni qachondir yiqilib yoyinki qoqilib xato qilishingni kutishadi. Ba'zilar sen uchun maxsus choxlar qaziydi. Sen unga tushib yiqilishing uchun albatta. Sanjarning ham shunday nomard doʻstlari ham bor edi. Ziyofat juda quyuq boʻldi. Sanjar ichkilik ichmasdi, u hatto chekmasdi ham... Bir doʻst - Komil yoniga kelib oʻtirdi.
- Ha ogʻayni, boplading,malades! Mazza qildik! Rahmateee...
- Eee qoʻysangchi! Meni davrimda yayranglar deymanda, oshna!
- Haaa vasheee yayrayapmiz... Nimaga ichmayapsan bizga qoʻshilib? Yo xotiningdan qoʻrqasanmi, a? Yo xolam burchakka turgʻazib qoʻyadilarmi?
Atrofdagi yigitlar xiring-xiring qilib kulishdi. Ularning deyarli yarmi gʻirt mast ahvolda edi.
- Yoʻq... Hech kim urishmaydi. Men oʻzim ichmayman, xohlamayman.
- Xoʻp... Unda bunde qilamiz, oshna... Garov oʻynaymiz yutqazzang bir piyoladegini oppoq qilib olasan! Agar biz yutqazsak, mana bu ziyofatingni pulini oʻzimiz toʻlaymiz, toʻgʻrimi bollar?!
Yigitlar baravariga "ha!"deb baqirishdi. Sanjar biroz oʻylanib qoldi. "Yutqazsam bir piyola odamni oʻldirvormas..."deb oʻyladi.
- Mayli... Qanaqa garov?
Boyagi yigit atrofga qaradi. Orqadagi stolda 2 ta qiz oʻtirardi.
- Mana bu qizlarni nomerini ololsam yutqazasan, agar ololmasam men yutqazaman, boʻladimi?
Sanjar ortiga oʻgirilib qizlarga qaradi.
- Yengiltak qizlarga oʻxshaydi-yu, nomerini berishi kundek ravshan...
- Xoʻp unda ana shu qizlardan pul undirib kelaman. Har biridan 100 mingdan olaman. Qale?! Bir sinab koʻramizmi? Agar pul bersa yutqazasan-da bir piyola aroq ichasan, agar pul bermasa men yutqazaman. Ziyofatni pulini, mayli, oʻzim toʻlayman.
Sanjar oʻyladi. Unga ham bu oʻyin qiziq tuyuldi.
- Mayli, roziman!
- Mana bu erkakcha gap boʻldi!
Kamol oʻrnidan turib qizlar oʻtirgan stolga borib oʻtirdi. Koʻpi bilan 10 minutcha suhbatlashdilar. Keyin ikkala qiz ham Kamolga 100 ming sanab pul tutqazdi. Buni bu yoqda koʻrib turgan yigitlar quvlik qilib qiyqirishdi. Kamol pullarni olib qizlar bilan quyuq xayrlashdi.
- Mana yigitni guli koʻrib qoʻy akangni mahoratini!
Yigitlar xiringlashdi.
- Ooo Kamolbek, malades!
- Tasannolar!
- Qanday olding eee?! Nomerini ham berdi, a?
- Nomer ham, pul ham oldim.
Kamol shumshayib qolgan Sanjarga qaradi.
- Qani yigit va'daga vafo qilingchi?
- Qanaqa qilib olding?
- Eee bu juda oddiy. Hozirgi qizlar mashhur boʻlishni orzu qilishadi. Men shu orzularidan foydalandim, xolos. Ularga men klipmakerman yaqinda bir taniqli yulduzni klipini suratga olaman ikkita qiz kerak dedim. Ular tabiiyki bizni olmaysizmi deyishdi. Men albatta olaman, faqat rasmiyatchilik uchun ozgina xarajati bor dedim. Qancha deyishgandi 100 ming dedim. Ular nomerlari bilan qoʻshib pulni berishdi! Tamom vassalom!

Hikoyalar (G&M)

18 Dec 2024 02:45

- Va alaykum... Menga singlim, sizni oyingiz kerak edi...
Qiz ajablandi. Uni ko'zlari katta-katta bo'lib ochilib ketdi.
- Meni tog'am yoʻq. Kechirasiz, adashdiz shekilli...
- Yoʻq... Adashishim mumkin emas. Bu meni singlimni uyi edi. Ismi Nazokat. Sanjarbeklarni uyi shumi?
Qiz Akbarga hamon tikilib turar edi.
- Yoʻq... Meni oyimni ismlari Maftunaxon. Adashibsiz.
Akbar bir zumda bo'shashib qoldi. Tushunmay qoldi. Nahotki?! Qanaqasiga?! Axir shu ko'cha, aynan shu hovliga kelin bo'lib tushgandi-ku singlisi?! Adashishi mumkin emas.Akbar o'ziga tikilib turgan qizchaga qaradi.
- Kechirasiz... Oyingizmi, dadangizmi uydamilar?
- Ha... Oyim uydalar...
- Chaqirib berolmaysizmi? Bir narsa so'ramoqchi edim.
- Hozir...
Qizaloq yugurib uyiga kirib ketdi. Akbar darvoza tagida anchagacha turib qoldi. Nihoyat ichkaridan bir yoshgina ayol chiqib keldi. U Nazokat emas edi!
- Assalomu alaykum... Men singlimni qidirib kelgan edim. Ismi Nazokat shu uyga kelin bo'lib tushgan edi... 13 yilcha oldin.
- Haaa... Biz bu uyni 5 yil oldin sotib olganmiz. Enaxon xola o'g'li o'tib qolganidan so'ng, bu uyda yasholmabdilar. Shunga uy sotuvga qo'yildi. Biz sotib olgan edik o'shanda.
- Nima?! Sanjar vafot etganmi?
- Haa... 5 yil bo'lib qoldi.
Ajab! Shuncha voqealar bo'lib ketibdi. Akbar boyagi ayolga yana savol nazari bilan qaradi.
- Menga singlim juda kerak edi. Yangi uyini manzilini bilmaysizmi mobodo?
- Albatta... Ular chekkaroqdagi qishloqqa ko'chib ketishgan. Hozir manzilini yozib beraman.
Ayol uyiga kirib ketdi.Birozdan soʻng qo'lida bir parcha qog'ozni tutganicha chiqib keldi.
- Mana... Mana shu qishloqda yashashyapti. Uy manzili ham bor.
- Rahmat singlim...
Ayol darvozani berkitdi. Akbar qo'lidagi qog'ozga qarab o'ylanib qoldi. "Shahardan ketib, chekka bir qishloqqa ko'chishibdi... Qiziq...".
Akbar izlab-izlab axiyri singlisini uyini topdi. Uyni ko'rdi-yu, hafsalasi pir bo'ldi. Oddiygina qumshuvoq qilingan, devorining ayrim joylari o'pirilib yotibdi.Hatto tom qismida shiferi ham yoʻq. Darvozasi eski, zanglagan temir...
Akbar uyga kirdi. Singlisini ancha vaqt chaqirdi. Nihoyat ichkaridan yuzini qora mato bilan o'rab olgan bir ayol chiqdi. Keyin bilsa shu ayol singlisi ekan! Vaqt insonlarni o'zgartiradi deyishgani rost. Akbar singlisidan umid qilib kelgan edi. Umidi uzildi. Axir Nazokat haroba uyda yashasa, uyda boquvchisi yoʻq bo'lsa, qari qaynonasi bor, ustiga ustak yuzi kuyib ketibdi, hech qayerda ishlamas ekan... Akbarga pul berolmasligi aniq edi. Yana dindan chiqqani uchun singlisi uni uyidan chiqarib tashladi. "Sizdek akam yoʻq!" Dedi. Akbarning boshi qotdi.
- Endi nima qilaman?! Nahotki o'lib ketsam?! Axir hali 40 yoshga ham kirmaganman! Yoshman-ku?! Hali yashashni xohlayman men! Dunyo bunchalar go'zal! Bu go'zallikdan ketishni sira xohlamayman!
Akbar ancha yurdi. Axiyri yurak yutib onasining oldiga borishga qaror qildi.
Lekin bilmaydi, bilolmaydi... Onasi uni qanday kutib oladi. Unga yordam beradimi, yoʻqmi...

Hikoyalar (G&M)

25 Dec 2024 06:52

✅ Айни пайтда Малайзияда бўлиб турган укам Камолиддин Эгамов шу видеони жўнатибди. Чиндан, биз китоб ўқимайдиган миллатга айландик. Не ажабки ўзим ҳам эртаю-кеч телефон ва компьютерга тикилиб, китоб ўқимай қўйганман...

Аброр Зоҳидов
Телеграм | Инстаграм

Hikoyalar (G&M)

25 Dec 2024 03:09

Nazokat yigʻlab yubordi.
- Agar dadam rahmatli akamga qattiq turganlarida edi... Akam bu holga tushmasdi. Oʻgʻlim ham togʻasidek adashishini xohlamayman! Sizdan yagona soʻraydigan narsam faqat shu xolos. Sizni judayam xurmat qilaman... Men uchun, oilamiz uchun juda katta yaxshiliklar qildiz... Alloh rozi boʻlsin. Hamisha duo qilaman sizni opam bilan baxtli boʻlinglar... Alloh sizlarga ham farzand ne'matini ato qilsin.
Azizxon bir soʻz deyolmay qoldi. Rad javobini bir hisobda olishi mumkinligini bilgan boʻlsada, bu darajada ogʻriqli boʻladi deb kutmagan edi. Nazokat aqlli ayol...
- Yana bir gap...
Azizxon Nazokatga boshini koʻtarib qaradi. Uning koʻzlarida umidsizlik yaqqol namoyon edi.
- Mayli gullarizni olaman. Faqat akam berdi deya, qabul qilaman. Siz menga oʻz akamdeksiz... Lekin uzugizni ololmayman... Uni Mohlaroy opamga bering. Bunday sovgʻaga ular loyiq.
Nazokat guldastani koʻtarganicha oshxonaga kirib ketdi. Azizxon stol ustidagi uzukni oldi. Miyigʻida kulib qoʻydi. Ajabo! Uni yuragini oʻrtayotgan his yoʻq boʻlib qolgandek edi. Nazokat oshxonadan qaytib chiqdi. Azizxon ketish uchun oʻrnidan turdi.
- Mayli unda... Men boraqolay. Mendan xafamasmisiz Nazokat? Taklifimdan xafa boʻlmadizmi?
- Yoʻq... Tushunaman. Menga yaxshi boʻlsin deyapsiz. Mehr bermoqchi boʻlyapsiz... Lekin men oilali erkak bilan birga boʻlolmayman. Alloh menga ham oʻz tengimni yoʻliqtirar, boʻlmasa... Qolgan umrimni oʻgʻlim Sirojiddinga bagʻishlayman. Uning baxtini, iqbolini koʻrsam, menga shuning oʻzi yetarli...
- Havotir olmang Sirojiddinni oʻz nazoratimga olaman... U oʻz oʻgʻlimdek boʻlib qoldi.
- Rahmat... Alloh rozi boʻlsin.
- Sizdan ham...
* * *
Azizxon Nazokatning javobini ancha oʻyladi. "Rad qildi. Balki yaxshilikkadir..." Azizxon kechga borib uyiga qaytar mahal ayoli Mohlaroy uchun qip-qizil atirgullar bilar liq toʻla buket sotib oldi. Yoniga ayoli yoqtirgan shirinliklarni oldi... Uyga kirdi. Mohlaroy yoʻq edi... Ichkari xonalarga yoʻnaldi. Xona o'rtasida bezatilgan stol turar edi. Qizil shamlar yoqilgan oppoq dasturxon ustida turli hil mazali taomlar, shirinliklar... Shamlar atrofi atirgul barglari bilan bezatilgan... Xona nihoyatda sarishta... Romantik kayfiyat baxsh etadi.
Azizxon stolga qarab ancha oʻylandi. "Axir bugun 2-xotin olishimga rozilik bergandi. Erni boʻlishish osonmi?! Men xafa boʻlib yigʻlab oʻtirgan boʻlsa, xursand qilay deb gul olgandim... U boʻlsa... Qiziq, juda qiziq..."
Mohlaroy chiqdi. Egnida nihoyatda chiroyli qip-qizil koʻylak, boshida roʻmoli yoʻq... Sochlarini chiroyli qilib yoyib olgan... Pardozi ham... Sepib olgan atirlari ham kishini mast qiladi... Azizxon ayolini bu holatini koʻrib ogʻzi ochilib qoldi. Taniyolmadi. Ochigʻi tanisa ham, bu oʻzimni xotinimmi deya koʻzlariga ishonolmasdi. Mohlaroy mayin ovozda dedi.
- Keldizmi jonim...?
- Mohim... Bu... Bugun juda boshqachasiz?
- Qanaqa?
- Oʻzgacha... Hech kutilmagan hol... Men xafadirsiz debman.
Mohlaroy shunday chiroyli kuldiki, kulgusidan xonadagi chinnilar jaranglab ketgandek boʻldi.
Mohlaroy Azizxonning qoʻlidagi gulga imo qildi.
- Bular mengami?
Azizxon shoshilib qoʻlidagi guldastani koʻtardi.
- Albatta sizga gulim! Atirgulni yaxshi koʻrasiz deb atayin yasattirdim.
Mohlaroy gullarni oldi. Toʻʻyib-toʻyib hidlari. Yigʻladi. Azizxon uning bu holidan ajablandi?
- Nima boʻldi Mohim? Tinchlikmi?
- Bugun qanday xursandligimni bilsangiz edi! Bugun men naqadar baxtliman!
- Tushunmadim... Gulim ochiqroq gapiring...
Mohlaroy erining koʻzlariga toʻlib qaradi. Quvonchdan yuragi gupullab urib ketdi.
- Siz ota boʻlasiz... Eshityapsizmi ota boʻlasiz...
Azizxon nima deyishini bilmadi. Quloqlari umuman ishonmadi. Nahotki?! Axir 11 yil shu soʻzni kutgan edi u! 11 yil! Sarvinoz bilan 3 yil yashadi. Boʻyida boʻlmadi. Keyin 2 yil uylanmay yurdi. Ikkinchi ayoli bilan yana 3 yil, Mohlaroy bilan tanishishganlariga 5 yil boʻldi... Alloh Buyuk Zot! Azizxon 10 ga yaqin shifokorlar koʻrigidan oʻtdi. Hatto chet davlatlariga ham borib keldilar...

Hikoyalar (G&M)

25 Dec 2024 03:09

Axir qancha joyga bormadik, hatto chet elgacha borib tekshirtirdik-ku, ikkimiz ham sogʻlom ekanmiz! Balki Alloh shuni xohlayotgandir, Mohim! Axir Xudo hech bir ishni bejiz qilmaydi-ku?! Meni Sirojiddin bilan uchrashtirgan ham, unga mehrimni tushirgan ham Alloh emasmi?! Balki bunda bir ishora bordir. Men oʻsha ayolni baxtli qilsam, Alloh bizni ham baxtli qilarmidi degandim.
Mohlaroy erining yonib kuyib gapirishini jim, soʻzsiz tinglar. Koʻzidagi yoshlari allaqachon tingan edi. Endi uning hayollari bir nuqtaga jamlandi. Azizxon biroz jim boʻldida yana soʻzida davom etdi.
- Agar rozi boʻlsangiz sizga ham, unga ham birdek adolat qilishga soʻz beraman. Doim yonizda boʻlaman. Agar yoʻq desangiz... Qarshilik qilsangiz taqdirga tan beraman, siz bilan qolaman. Sizni hech qachon tashlab ketmayman. Yaxshilab oʻylab koʻring...
Azizxon aka shunday deganicha egniga kastumini ilib koʻchaga chiqib ketdi. Mohlaroy koʻzida qotib qolgan yoshlarini toʻkdi. Shu holatda ancha oʻtirdi. Hayollari har koʻchaga boshladi. Nima qilishga boshi qotgan edi. "Erim Alhamdulillah zinokor emas. Shu paytgacha menga hiyonat qilmadi. Bugun ilk bor koʻzida sevgini koʻrdim. Lekin u menga atalmagan edi. Nima qilishga boshim qotdi. Axir u meni sevmasa ham, men sevaman, men qizgʻonamanku... Qanday qilib uni boshqa bir ayol bilan boʻlishaman?! Lekin... Bejiz Alloh erkak kishiga 4 ayolga uylanishga ruxsat bermagandir, bunda ham bir hayr, bir hikmat yotar... Bilmadim... Bilolmay qoldim."
Mohlaroy ogʻir tin olib oʻrnidan turdi. Yuz qoʻlini yuvdi. Tahorat oldi. Joynamozga oʻtirdi. 4 rakat istixora namozini oʻqidi. Allohdan toʻgʻri yoʻl koʻrsatishini soʻrab duolar qildi. Sajdada uzoq qolib ketdi. Boshini joynamoz ustiga qoʻyganicha yum-yum yigʻlar edi. Oxiri yigʻlay-yigʻlay uxlab qoldi. Tush koʻribdi. Oppoq libosda emish... Qoʻlida juda chiroyli chinni piyola. Oq, tillarang yorqin naqshlari bor juda chiroyli piyola! U shildiragan tovushni eshitdi. Oʻsha tomon yurdi. Bir ariqdan tip-tiniq suv oqar edi. Mohlaroy qoʻlidagi piyolaga toʻldirib suv oldi. Va uni simirib-simirib ichdi. Ajabo! Piyoladagi suv qancha ichsa ham tugamas edi! Ichaverdi... Suv juda mazali, juda totli...
Mohlaroy koʻzini ochsa shom boʻlibdi. Qosh qoraygan, quyosh oʻzining yorqin nurlarini asta soʻndirib bulutlar ortiga yashirina boshladi.
- Voy kech boʻlib ketibdi-ku?! Ancha uxlabman...
Mohlaroyni yuzida kulgu yugurdi. Lablari bilan ohista jilmayishga tushdi.
- Ajib tush...
* * *
Azizxon Mohlaroy tayyorlagan nonushtani yeb boʻlgach, ishga ketish uchun oʻrnidan qoʻzgʻaldi. Mohlaroy erining kastumini yelkasiga ilib kiydirib qoʻydi. Va ohista ovozda dedi:
- Men roziman...
Azizxon tushunmadi.
- Nimaga rozisiz?
- Nazokatga uylanishizga.
Azizxon gʻalati ahvolga tushdi. Ochigʻi hayron qoldi.
- Nega rozi boʻlyapsiz? Qoʻrqmaysizmi?
- Nimadan qoʻrqay? Alloh men bilan... Men aslo qoʻrqmayman.
Azizxon indamadi. Mohlaroy ham jim qoldi.
- Ishga kech qolyapman. Yaxshi oʻtiring.
Azizxon ayolining peshonasidan oʻpib qoʻydi. Azizxon Mohlaroyni rozi boʻlmasa kerak deb oʻylagan edi. Lekin 2 kun deganda ayolidan rozilik javobi olindi. Endi Nazokat bilan gaplashishi kerak. Qiziq u koʻnarmikan? Yoʻq demasmikan?
Azizxon Sirojiddinni yoniga chaqirtirdi.
- Azizxon aka, chaqirtiribsiz?
- Haa... Siroj, oying yaxshimi?
- Yaxshilar ancha. Yuzlarini endi yopmayaptilar. Sizni har doim duo qiladilar.
- Haa yaxshi... Bugun uydadir?
- Ha, uydalar. Lekin buvim Oʻgʻilxon buvimlarnikiga ketganlar.
- Haa... Yaxshi. Mayli boraver, shunchaki hol soʻrab qoʻyay degandim. Ishlaringni qilaver...
- Xoʻp aka...
Qaynonasi yoʻqligi yaxshi boʻldi. Hozir borib gaplashib taklifimni aytsammikin? Temirni qizigʻida bosgan yaxshi.
* * *
Mohlaroyning yuragi qattiq sanchdi. Boshi gir-gir aylana boshladi. Erini boshqa ayol bilan boʻlishish qarori unga shunday tasir qildimikin?! Buning qanchalar azobli ekanini faqat ayollargina tushuna oladi. Bu dard qanchalar ogʻir, qanchalar salmoqli... Bir yostiqqa umid bilan bosh qoʻygan edi.

Hikoyalar (G&M)

23 Dec 2024 07:04

Voqealar rivoji oʻqiguvchiga ma'lum: Sanjar oʻldi, Nazokatning yuzlari kuyib ketdi, Sirojiddin esa oilaning barcha mas'uliyatini yosh jussasiga oldi...
                     *      *     *
    Azizxon Nazokatga uylanmoqchi ekanini ayoliga aytolmadi. Qandaydur ichki qoʻrquv yuzaga keldi. Ayoli oʻsha kecha nima dedi: Erim sizga oʻz akangizdek, dedi. Bu nima degani?! Bu men ikki dunyoda ham bunga rozi boʻlmayman degani emasmi?! Lekin Azizxon Nazokatdan koʻnglini sira uzolmasdi. Fikri hayoli unda boʻlib qoldi. Koʻz ochib yumguncha bir oy ham oʻtib ketdi. Azizxon va Mohlaroy birgalashib Nazokatni Toshkentga olib borib yuzini doktorga koʻrsatishdi. Doktor Nazokarni yuzlarini paypasladi.
   - Yaxshi... Nervlari toʻlaqonli oʻlmagan.
   - Bu nima degani doktor?
   - Yuzini tuzatsa boʻladi. Nervlari tirik. Agar nerv boʻlmaganda edi. Plastik operatsiya ham bu singlimizga umuman yordam bermas edi. Shukrki nervi tirik ekan.
Nazokat yigʻlab yubordi.
   - Nahotki yuzim oldingidek boʻlsa?!
Doktor mamnun qiyofada jilmaydi. Avval Azizxonga, keyin Nazokatga qaradi.
   - Oldingidan-da goʻzal boʻlasiz singlim! Inshaalloh!
   - Inshaalloh!
Nazokat uzoq davom etgan jarrohlikdan oʻtdi. Yuzini bir necha kunga bint bilan oʻrab tashlashdi.
   - Yaxshilab bitib olishi kerak... Hujayralar bir biri bilan bogʻlanib olishiga vaqt ketadi. Yangi teriga, tanadagi terisi moslashishi kerak.
   - Tushunarli doktor, rahmat.
   - Azizxon... Operatsiya juda koʻngildagidek oʻtdi. Sizga qoyilman harajadi juda koʻp boʻldi. Barini qopladiz. Bir begona ayol uchun... Har kimning ham qoʻlidan kelmaydi bu ish...
Azizxon indamadi. Oʻziga tikilib turgan doktorga qaradi.
   - Oʻgʻli oʻgʻlimdek boʻlib qolgan. Yaxshi shogirdlarimdan... Savob ham kerak-ku aka...
   - Haaa... Mayli-da. Alloh dargohida qabul qilsin.
   - Amiyn.
Bir necha kun oʻtgach Nazokatning yuzini ochdilar. U haqiqatda avvalgidanda goʻzallashib ketgan edi.
Nazokatning koʻzlari quvonchdan porladi. Minnatdor qiyofada Azizxon bilan Mohlaroyga qaradi.
   - Rahmat... Bir umrga minnatdorman. Azizxon aka tani joniz sogʻ boʻlsin. Opam bilan uzoq yil birga boʻlinglar! Opa sizga ham rahmat!
   - Arzimaydi asalim... Juda goʻzalsiz. Yomon koʻzlardan Allohni oʻzi saqlasin sizni.
Nazokat yigʻladi. Bu koʻz yoshlari quvonch koʻz yoshlari edi. Oynadagi oʻzining goʻzal aksiga qarab yum-yum yigʻladi. Mohlaroy va Azizxon esa, uning bu holatini soʻzsiz kuzatib turishar edi.

10-QISM TUGADI.

✍ Usmonaliyeva Munira.
⏰22.12.2024.            11:45

Hikoyalar (G&M)

23 Dec 2024 07:04

Inodatlarimni qoʻlimdan kelganicha, Alloh qodir etganicha bajardim. Nega men bunday jazolanyapman, dedi bir kuni u Mohlaroyga.
- Jonim... Tushkunlikka tushmaylik. Bu jazo emas, imtixon. Ha, imtixon. Alloh suygan bandasiga imtixon berarkan. Shu imtixondan oʻtib olsak bas, Alloh bizga ham farzand beradi, Inshaalloh.
Mohlaroy erining quchogʻiga kirdi. Boʻynidan quchdi.
- Men ishonaman. Allohning bizga ham atagan ajrlari, mukofotlari bisyor. Ozgina sabr qilaylik, xoʻpmi jonim?
Azizxon ayoling peshonasidan oʻpdi.
- Mohim meni! Borizga shukr... Albatta... Sabr qilamiz, duo qilamiz. Bizga ham farzand degan ne'matini berishini Xudodan so'raymiz.
* * *
Mehmonlar oʻtirdilar. Azizxon Nazokatga qaradi. Yuragi yana allaqanday ura boshladi. Ajib his! Ovqat tortildi. Taomlandilar. Turli mavzularda suhbatlashishdi. Mohlaroy Nazokatga qarab gap boshladi.
- Goʻzal ayol ekanligingiz qosh koʻzlaringizdan ma'lum. Ular hamon porlab turibdi. Yuzizni jarrohlik yoʻli bilan tuzatsa boʻlarmikan?
Azizxon avval Mohlaroyga keyin Nazokatga qaradi. Nazokat hijolatli jilmaydi.
- Doktorlar boʻladi, deyishdi. Faqat unga koʻproq pul kerak ekan. Bizni yashash tarzimiz uncha yaxshi emas... Inshaalloh oʻgʻlim katta yigit boʻlib ishlari yurushib ketsa, balki oʻshanda...
Azizxon gapga aralashdi.
- Bunaqasi ketmaydi. Tuzatsa boʻladigan narsani kechiktirmaslik kerak. Axir qachongacha odamlardan yuzizni berkitib yashaysiz?
Azizxon Mohlaroyga bir qarab oldi.
- Men oʻzim sizni operatsiya qildiraman. Yaxshi plastik jarroh tanishim bor. Rozi boʻlsangiz bir oylarni ichida poytaxtga borardik.
Mohlaroy erining bu gapidan suyunib ketdi.
- Juda toʻgʻri oʻylabsiz! Sirojiddin bizni oʻz oʻgʻlimizdek boʻlib ketdi. Uning onasi ham bizga endi begona emas.
Enaxon ayaning koʻzlari porladi. Lekin indamadi. Kelining javobini kutdi. Nazokat juda uyaldi. Yuzini yerga qaratdi.
- Hijolat boʻlaman. Oʻzi bizga juda koʻp yaxshiliklar qildiz... Alloh rozi boʻlsin. Lekin bu taklifizni qabul qilolmayman, uzr.
Mohlaroy Nazokatning yoniga oʻtdi. Qoʻllaridan ushladi.
- Nazokat singlim... Mendan 2 yosh kichik ekansiz. Bizni Azizxon akam bilan yoshimiz teng. Ikkalamiz uchun ham xuddi singlimizdeksiz. Aka oʻz singlisiga yordam bermaydimi, xoʻsh? Siz meni opangiz, erimni esa oʻz akangizdek koʻring. Chin koʻngildan aytyaptilar, yordamlarini qabul qiling.
Azizxon ayolining gaplaridan oʻngʻaysizlandi. U zimdan eriga Nazokatga faqat akalik qila olasiz xolos, degandek ma'noda gapirib ketgan edi. Azizxon buni payqadi. Mohlaroy anchadan beri erini gʻalati ahvolda ekanligini sezib yurardi. Ayolni koʻngli shunday yaralganki u hamma narsani seza oladi. Ayollarda 6-hissiyot kuchli boʻladi. Mohlaroyda ham shunday. U erini ancha oʻzgarganini sezar, tez-tez erining ogʻzidan Nazokatning ismini eshitar, lekin bir soʻz demas edi. Bugun mehnonga kelishganda ham, erining koʻzi Nazokatda boʻldi. Mohlaroy uchun buni koʻrib turish va jilmaya olish ogʻir edi. Chunki u erini sevar edi va uni Nazokatdan ich-ichidan qizgʻonsada, buni iloji boricha sezdirmaslikka tirishar edi. Hozirgi erimga singil boʻlasiz, degan gapini ham atayin gapirgan edi. Nazokat buni sezmagan boʻlsada, Azizxon sezdi. Ayolining nima demoqchi ekanini payqadi. "Mohim anoyilardan emas, osonlikcha rozi boʻlmaydi..."ichida oʻyladi Azizxon.
- Ha... albatta. Biz sizni xurmat qilamiz Nazokatxon. Tuzalib ketsangiz hammamiz birdek suyunamiz.
Nazokat bazoʻr rozi boʻldi. Enaxon aya ham suyindi, Sirojiddinni ogʻzi yopilmay qoʻya qoldi.
- Mayli Siroj, yaxshi boʻlib qolgan boʻlsang ertaga ishga chiq.
- Xoʻp Azizxon aka! Rahmat kattakon.
- Arzimaydi.
Mehmonlar ketishdi. Nazokat oʻgʻlini uxlatgach oyna oldiga kelib oʻtirdi. Yuzini ochdi. Chap yuzi, iyyaklari, boʻyni tamoman burishib ketibdi. Toʻgʻri qizarishlari ketgan lekin oʻrni xunuk boʻlib qolgan edi. Nazokat oʻsha joylarini bsrmoqlari bilan asta paypasladi. Yigʻladi. Bir Azizxon akaning gapiga xursand boʻldi, bir oʻzining ahvoliga achinib yigʻladi...
* * *

Hikoyalar (G&M)

23 Dec 2024 07:04

Malham (Hikoya)

10-QISM

Sirojiddin ancha tuzalib qoldi. Yoʻtali ham ketdi, Istima ham olmayapti. Nazokatning koʻngli ancha yorishdi. Oʻgʻli tahorat olib bomdod namozini oʻqib olgach, Nazokat ham namoz oʻqish uchun oʻrnidan qoʻzgʻaldi...
Joynamoz ustida oʻtirganicha qoʻlini duoga ochdi.
- Allohim... Yaratgan Egam! Yolgʻizgina farzandimni baxtli qil. Rizqini moʻl qil. Iymonini baquvvat qil. Adashganlardan, yuz oʻgirganlardan qilma!
Nazokat akasini esladi. Uni uyidan chiqarib yuborganiga ham bir oy boʻlib qoldi. Onasidan eshitdi, togʻasining uyidan ham chiqib ketibdi. Ehh, hozir qayerlarda yuribdi ekan... Nazokat nonushta tayyorladi. Oʻgʻli, Enaxon aya uchalalashib choy ichdilar.
- Oyijon...
Sirojiddin kulib onasiga qaradi.
- Labbay oʻgʻlim...
- Bugun... Mohlaroy opam mehmonga kelmoqchi edilar. Azizxon akam ham kelsalar kerak. Ularga siz haqizda aytgandim. Siz bilan koʻrishmoqchi boʻlib yurgandilar. Kecha telefon qilib ertaga boramiz dedilar.
Nazokat jilmaydi. Biroz hijolat tortdi.
- Voy... Shunday yaxshi insonlar... Bizga qancha yordam berishdi.
Enaxon aya ham gapga qoʻshildi.
- Toʻgʻri aytasiz... Mana Sirojiddinni ham yoʻlga solib qoʻydi. Tani joni sogʻ boʻlsin...
- Amiyn...
Nazokat Azizxon akani yaxshi bir inson sifatida boshqacha xurmat qilar edi. Qani endi akam ham shunday inson boʻlganida edi, deya hayolidan oʻtkazdi.
Kech kirdi. Nazokat mehmonlarni kelishiga joy hozirladi. Ovqatga unnadi. Pishiriq pishirdi. Chiroyli qilib dasturxon bezatdi. Shomdan keyin Azizxonning oʻktam ovozi eshitildi. Sirojiddin yugirib hovliga tushdi.
- Assalomu alaykum Azizxon aka! Assalomu alaykum opajon.
- Va alaykum assalom.
Mohlaroy Sirojiddinning yuzisi siladi.
- Shukr ancha yaxshi boʻlib qolibsiz.
Sirojiddin mehmonlarni uyga taklif qildi. Mohlaroy birinchi, orqasidan Azizxon birgalashib kirdilar. Ularni Enaxon aya bagʻriga bosib kutib oldi. Azizxonning yuzlaridan oʻpdi.
- Alloh sizni panohida saqlasin oʻgʻlim! Juda minnatdorman. Oilamizga katta yordamlar berdiz. Umriz uzoq, rizqiz ulugʻ boʻlsin bolam!
Azizxon gʻalati ahvolga tushdi. Ikki yuzi qizarib ketdi. Enaxon aya yana gapirishda davom etdi.
- Oʻgʻlim rahmatli ham xuddi sizdek kelishgan yigit edi. Sizdek qoʻli ochiq... Lekin... Bolamni koʻchadagi yomon odamlar yoʻldan urib qoʻydi...
Azizxon battar qizardi. Koʻzlarini hijolatdan yerga qadadi. Enaxon aya bir oz koʻz yoshi qilib olgach mehmonlarni dasturxon tuzatilgan xonaga olib kirdi. Quyuq qilingan duolardan soʻng, eshik ochilib qoʻliga patnis koʻtarganicha Nazokat kirib keldi. Yuzini doimgidek berkitib olgan... Mohlaroy oʻrnidan turib Nazokat bilan qadrdon dugonalardek koʻrishdi.
- Esonmisiz Nazokat? Ancha yaxshi boʻlib qoldingizmi?
- Shukr Alhamdulillah... Oʻzingiz yaxshimi opa?
Mohlaroy kuldi.
-Nega opa deysiz balki sizdan kichikdirman...
- Bilmayman. Birinchi koʻrgan ayolga xurmat yuzasidan opa deb murojaat qilinadida...
Mohlaroy samimiy jilmaydi. Nazokatning qoʻlidan ushladi.
- Haqiqatdan sizdan kattaman, asalim. Shunchaki hazillashdim.
Nazokat yosh turmush qurgan edi. 18 yoshida ona boʻldi. Mohlaroy esa oʻqidi. Oilada yolgʻiz farzand edi. Otasining vafotidan keyin onasi yakkalanib qoldi. Koʻp mazasi qochar, anchayin injiq boʻlib qolgan edi. Mohlaroy onasini yolgʻiz tashlab turmush qurib ketgisi kelmadi. Avval oʻqib olay, oʻzim xohlagan kasb egasi boʻlay, turmushga chiqish qochib ketmas dedi. Onasi kelgan sovchilarga kuyovni ichkuyov qilish shartini qoʻyar edi. Men yolgʻiz qizimga juda bogʻlanib qolganman. Uni bir kun koʻrmasam mazam qochadi. Shunga meni qizimga uylanmoqchi boʻlgan yigit ichkuyov boʻlishi kerak, der edi. Aksiga olib unaqa yigitlar chiqmadi. Mohlaroy institutni tamomlab, magistraturada ham oʻqidi. Bankda buxgalter boʻlib ishga kirdi. Oilani uncha-muncha erkakdan yaxshiroq taminlay oldi. Onasini ham davolatdi, yiliga 2 martalab sanatoriyalarga joʻnatdi. Onasi 50 yoshga kirganida Umra safariga yoʻllanma sovgʻa qildi. Mohlaroy bir farzand onasi uchun qilishi kerak boʻlgan ishlarni Alloh qodir qilganicha bajardi.

Hikoyalar (G&M)

20 Dec 2024 17:54

Mohlaroy ham Sirojiddinga ancha oʻrganib qoldi. U kelsa xursand boʻlar, oldiga ilinganini qoʻyar, ba'zan kiyimlarini yuvib, dazmollab ham berar edi. Sirojiddin onasi Nazokat haqida Mohlaroyga gapirib berdi. Mohlaroy achindi.
- Bechora... Oyiz rossa qiynalibdilar Siroj. Yuzlari butkul kuyib ketganmi?
- Yarmidan koʻpi...
- Malham surtyaptilarmi? Dori darmon degandek.
- Haa... Har kuni 2 mahal surtadilar. Lekin tuzalishi qiyin boʻlyapti. Qizargan joylari ketgan lekin burushib xunuk boʻlib qoldi...
Sirojiddin yerga qaradi. Labini tishladi. Mohlaroyga mungli qaradi.
- Oyim oldin rossayam chiroyli edilar. Lekin hozir ham oyim men uchun dunyodagi eng goʻzal ayol.
Mohlaroy mayin tabassum qildi. Sirojiddinni boshini siladi.
- MaashaAllah... Ilohim oyiz tezda tuzalib ketsinlar. Dardlariga Allohim komil shifo ato etsin.
Sirojiddin indamadi. Mohlaroy biroz jim turgach yana gap boshladi.
- Siroj...
- Labbay opajon.
- Meni oyiz bilan tanishtirasizmi? Ular bilan judayam suhbatlashgim kelyapti.
Sirojiddin boshini yana egib oldi. Qasr hovlida yashaydigan boyvachcha ayol Sirojiddinni uyini koʻrsa... Sirojiddin qattiq uyaldi.
- Opajon... Uyimiz juda xunukda. Sizni u yerga olib borgani uyalaman.
Mohlaroyni yuragi toʻlib ketdi. Bu bechora bolaga oʻzgacha mehr bilan boqdi.
- Oldin juda chiroyli hovlimiz bor edi. Katta, hashamatli... Dadam rahmatli katta qarzga kirib qolgach, sotilib ketdi. Keyin eski uyga koʻchdik... U yerni sharoiti juda yomon.
Sirojiddin Mohlaroyga qaradi. Birdan jonlandi. Ovozi dadillashdi.
- Men Xudo xohlasa koʻp pul topaman, opajon! Xuddi Azizxon akamni uyidaqangi uy quraman! Onamni, buvimni Hajga joʻnataman! Eng zoʻr mashina olib oilamni rossa aylantiraman!
Mohlaroy kuldi. Lekin koʻzlari jiqqa yoshga toʻlgan edi...
* * *
Sirojiddin mana bir hafta boʻlyapti-ki, kasal. Qattiq gripp boʻlib qoldi. Nazokat ado-yu tamom boʻldi. Oʻgʻlini istimasi 40 ga chiqib ketdi. Tez yordam mashinasi keldi. Bolaning istimasini tushirdilar. Bir varoqni toʻldirib dori yozishdi. Nazokat yuzini roʻmol bilan yopganicha uydagi bor pullarni olib koʻchaga chiqib ketdi. Enaxon aya nevarasining tepasida duolar qilar, koʻz tekkandir deya kinna silar edi. Va nihoyat Nazokat dorilarni olib kirib keldi. Hamma muolajalar qilindi. Sirojiddin tiniqib uxlab qoldi. Enaxon aya ham koʻchaga chiqib ketdi. Nazokat bolasining sochlarini silaganicha ancha oʻtirdi. Birdan hovlidan erkak kishining ovozi eshitildi.
- Siroj! Sirojiddin!
Nazokat hovliga chiqdi. Hovlida Azizxon turar edi. Nazokat uni koʻrishi bilan yuzini berkitdi. Eshikni ochib tashqariga chiqdi.
- Assalomu alaykum. Keling...
- Va alaykum assalom. Yaxshimisiz?Men chet elda edim. Kecha keldim. Yigitlardan soʻrasam Siroj bir haftadan beri ishga chiqmabdi... Tinchlikmikin deb kelgan edim.
- Oʻgʻlimni biroz mazasi yoʻq...
Azizxon havotirlandi.
- Nima boʻldi? Tinchlikmi?
- Istima olyapti. Kecha bezgak tutgandi.
- Kasalxonaga olib bormadizmi? Hozir yaxshimi?
Nazokat qarasa Azizxon hovli oʻrtasida turib qolibdi. Uni uyga taklif qilmaganidan hijolat boʻldi.
- Voy Azizxon aka... Uzr gap bilan boʻlib uyga ham kiring demabman. Uyga kiring... Tashqari juda sovuq.
Azizxon atrofga qaradi. U haqiqatdan ham sovuqqotgan edi. Nazokat uni ichkari uy tomon boshladi. Azizxon uning ortidan kirdi. Uy ancha issiq edi. Xona chetidagi pechkada olov yonardi. Azizxon ustidagi paltosini yechdi.
- Sirojiddin uxlab qoldi. Istimasi tushdi hozir ancha yaxshi shukr...
- Shifo bersin Alloh.
- Amiyn...
Nazokat Azizxonni oldiga non olib kelib sindirdi. Piyolaga yarimlatib choy quyib uzatdi. Azizxon beixtiyor uning bilagiga qaradi. Nazokatning qoʻllari juda nozik, oppoq edi. Barmoqlari uzun, tirnoqlari ham oʻzgacha nafis... Azizxonni gʻalati titroq bosdi. Ichida shayton vasvasa qilayotgandek tuyuldi. Azizxon Nazokatga qaradi. Koʻzlar toʻqnashdi. Nazokatning koʻzlari nihoyatda chiroyli edi. Kipriklari quyuq, qayrilgan... Qoshlari ingichka... Qalamda chizilgan kabi... Nazokat tezda koʻzini olib qochdi.

Hikoyalar (G&M)

20 Dec 2024 17:54

Malham (Hikoya)

9-QISM

Osmonda charaqlab turgan quyosh birdan bulutlar ortiga berkindi. Bulutlar ham yerdagi boʻlayotgan yomon hodisalarga achingan kabi, rahmi kelgan kabi qorayib boʻzardi. Oxiri chiday olmay oʻzining munchoqdek tomchilarini yerga toʻkdi... Sharros quyayotgan yomgʻir... Hamma oʻz uyida, koʻcha koʻyda hech kim yoʻq. Vaqt ham tongga yaqinlashib qoldi. Akbarning oyoq-qoʻllari uvushdi. U qattiq sovuq qotgan edi. Yura-yura qishloq aholisi ahlatlarni olib kelib toʻkadigan kenglikka kelib qoldi. Gʻira-shirada atrof juda vahimali koʻrinar edi. Yomgʻir esa hamon yogʻar, hali beri toʻxtashidan darak yoʻq edi. Akbar holsizlandi. U juda charchagan edi, aksiga olib bu yerda pana boʻlarli joy yoʻq. Hammayoq kenglik, yana biroz yurilsa bepoyon adirliklar boshlanadi. Akbar qayerga borishini bilmasdi. Endi unga umuman farqi yoʻq edi. Barcha yaqinlari undan voz kechishdi. Xuddi bir paytlar u ham yaqinlaridan voz kechgan kabi. Qaytar dunyo deb shunga aytsalar kerak...
Yomgʻir yogʻaverib yoʻlning bir cheti oʻpirilib tushdi. Yerlar tuproq boʻlganligidan hammayoq loyga aylandi. Akbar yoʻlning oʻpirilganini anglamadi. Buni anglashga unda na kuch, na idrok qolgan edi. U juda charchagan, holsiz, majolsiz ketib borardi. Birdan oʻsha joyga yetdi. Oyogʻi sirgʻaldi. Loyga belangan oyoq kiyimi yechilib ketdi. Akbar axlatlar tashlanadigan chuqurga dumalab ketdi. Atrofdan badboʻy is taraldi. Akbar yiqilgan joyidan qoʻzgʻalolmadi. Hansiraganicha qoʻlini qorniga qoʻydi. Temir sim qornini teshib oʻtkan edi. Qoʻli qip-qizil qonga belandi. Qon toʻxtamas, atrofda hech kim yoʻq... Akbarning kiyimlari qon bilan qoplandi. Koʻz oldi qorong'ulashdi. Bor kuchini yigʻdi. Hasta, toliqqan ovozda bazoʻr dedi:
- Yashashni xohlayman...
Akbar osmonga tikildi. Yuziga tinimsiz yomgʻir tomchilari urildi. Goʻyo uni qilgan gunohlari uchun ayovsiz tarsakilayotgandek, uni oʻlimi oldi jazolayotgandek... Akbar koʻzlarini katta-katta ochdi. Uni koʻzlari hamon oʻsha oʻsha... Sovuq va ma'nosiz. Koʻzlar bir joyda qotib qoldi... Akbar nom nishonsiz, isqirt chiqindixonada fojiali vafot etdi.
Chamasi yana yarim soatcha yomgʻir yogʻdida, birdan bulutlar ortga chekinishdi. Yana olamga Quyosh chiqdi. Tuni bilan yogʻgan yomgʻir tindi. Atrof yorishdi. Tong otdi. Odamlar jonlandi. Akbarning oʻligini bir yigitcha koʻrib qoldi. Uni oʻligini adirda daydib yuradigan itlar talashib yeyishayotgan edi! Yigitcha avvaliga tushunmadi. Bironta hayvonni oʻligidir deb oʻyladi... Lekin qonga belangan oyoq kiyimiga koʻzi tushdi. Itlarni haydab yubordi. Akbarning murdasi tanib boʻlmas holga kelgan edi. Yigitcha qoʻrqqanidan baqirib yubordi.
- Aaaaaaaa!
Odamlar yigʻildilar. Akbar temir simga sanchilgan holatda, badani qonga belangan, qo'li va son qismining bazi joylari tishlab yulib olingan holda yotar edi... Odamlardan yuragi baquvvatroqlari Akbarni u yerdan olib chiqdi. Yuzini itlar tishlab tashlashgani uchun kimligini aniqlashni imkoni boʻlmadi. Akbarning jamadoni axlatlar orasiga tushib koʻrinmay qolgan edi. Uni shu yaqin oʻrtadagi qabristonning bir chekkasiga olib kelib koʻmdilar...
Uni na yuvishdi, na kafanlandi va na janoza oʻqildi...
* * *
Hamida opa oʻgʻli ketganidan keyin yum-yum yigʻladi. Oʻgʻlining bu darajaga tushib qolgani uchun oʻzini aybladi.
- Qattiq turmadim! Yolgʻiz oʻgʻlim deya erkalatdim... Dinni yaxshiroq anglatmadim... Tarbiya berolmadim!
- Opa siqilmang. Siz ham, rahmatli pochcham ham qoʻlinglardan kelganicha farzandlaringni tarbiyalab voyaga yetkazdilaring. Oʻzizni umuman ayblamang opa. Uni fitrati oʻzi azaldan buzuq edi. Bilmadim bu bola kimga tortgan...
Hamida opa indamadi. Koʻz yoshlarini roʻmolining cheti bilan artdi.
- Uni Alloh kechirarmikin Nosir?
Nosir togʻa indamay xomush tortdi.
- Dindan chiqqan doʻzax ahlidan boʻladi deb eshitganman opa... Yanayam Alloh bilguvchi...

Hikoyalar (G&M)

20 Dec 2024 05:22

❓Қачон жиз еймиз? “Бола пули” тушганда!

✍️ Қишлоқлардан бирида яшовчи дўстимиз куйиниб айтиб берди. Мен эса сизга илиндим...

Даладан қайтаётгандим. Гузар ёнига етганимда кимдир чақиргани эшитилди. Ортга қарасам икки синфдошим дўкон ёнидаги ўриндиқда ўтирган экан. Бордим, қучоқлашиб кўришдик. Бир қишлоқда яшасакда, эртаю-кеч ишда бўлганим учун кўпам учрашавермаймиз.
– Ҳа, кўринмай кетдинг? – сўради Садриддин сигарет тутатиб.
– Юрибман, иш кўп, – доимги гапни айтдим.
– Камолиддин ўғлига суннат тўй берганда ҳам келмадинг, – бироз хафа бўлгандай гапга қўшилди Жалол.
– Ловияни йиғиштираётгандик, кечга қолиб кетдим. Бир табриклашга ўтармиз.
– Бўлди, энди бориб ўтирма, у қурумсоқ бошқа зиёфат бермайди. Тўйда еган еб қолди, – кулди Садриддин.
– Ундан кўра кўплашиб жиз ейишга борайлик. Анчадан бери томоқ ҳам тақиллаб кетди, – бўйнига маънодор чертиб гапирди Жалол.
Рад этиш ноқулай, ичмасамда, давраларига онда-сонда қўшилиб тураман. Лекин одатда доим тўлов муаммо бўлади. Кўпчилик ғирт маст бўлиб оладида, “пулим йўқ, тўлайвер, оласанда” деб тураверади.
– Майли, бирор бўш кун бўлса борсак бораверамиз.
– Э, бунинг бўш куни йўқ барибир, доим ниманидир баҳона қилади. Яна камига ичмай ваъз ўқигани ортиқча. Жалол, яхшиси “бола пули” берилганда, ўзимиз борамиз.
– Қанақа “бола пули”?
– Ие, шуниям билмайсанми? Болаларга давлат берадику, маҳалладан оласан.
Эсимга Садриддиннинг хотини “Эрим ишсиз, ўзим болаларга қараб ўтираман, ёрдам олмасам бўлмайди” деб ҳужжат йиғиб юрганлари тушди.
– Давлат болангга деб берган пулни жиз еб, ароқ ичишга сарфлайсанми, – сўрадим жаҳл билан.
– Ҳей, ақллилик қилма, барибир шу болани боқяпман. Бола пули нима экан, қўшним Турдимурод онасининг пенсияси чиққанда чойхона қилади ҳамиша. Кеча эриди, маза қилдик.
Велосипедни буриб секин кета бошладим. Тўғри, қишлоқда иш кўп эмас, даромадли жойларни ҳам топиш мушкул. Лекин мен ишлаётган далада доим ишчи кучи етишмайди. Катта пул топмайман, лекин ишлаганим бола-чақамни боқишга етиб турибди. Ҳосил кўтарганда уч-тўрт танга орттириб мол-ҳол қиламиз, кўмир оламиз, қишлик захира тўплаймиз.
Қишлоғимизда иккита дўкон, битта ошхона бор. Пенсия, нафақалар тарқатилганда гавжумлашиб кетади. Асосан эркаклар. Дўкончилар эски қарзни ундириб олибоқ дафтардан янги саҳифа очишади. Ошхона ўша куни маст-аластга тўлиб тошади. Вазиятдан қисман бохабар эдим, лекин ўзимнинг дўстларим ҳам шу сафга қўшилиб бораётганини билмагандим. Наҳот бола пули, она пенсиясига кўз тикадиган даражага етдик?

P.S.: Диққат, шу постни "оддий халқни ёмонлаш" дея баҳолайдиган ўзига хослар – нарироқда ўйнанглар!

Аброр Зоҳидов
Телеграм | Инстаграм

Hikoyalar (G&M)

19 Dec 2024 11:44

Qiziq nega keldi ekan? Bir sabab boʻlmasa bu bola oʻzidan oʻzi kelmas edi" kabi fikrlar aylana boshladi. Nosir togʻaga esa jiyanini shuncha yildan keyin nega qaytgani qiziqtirardi. Nihoyat jimlik buzildi. Akbar salmoqlanib gap boshladi. U boshidan oʻtgan hamma voqealarni birma-bir aytdi. Dindan chiqishga majbur boʻlganini eʼtirof etdi. Oxiri jigar hastaligiga chalinganini va unga katta miqdorda pul kerakligini aytib gapini tugatdi. Hamida opa hayratdan yoqa ushlab qoldi. Oʻgʻliga gʻayritabiiy nigoh tashladi. Nosir togʻa esa boshini quyi solgancha jim oʻtirardi.
    - Togʻa, onajon... Menga pul kerak tushunyapsizlarmi? Kotta pul kerak. Uzogʻi yarim yil ichi operatsiya boʻlmasam oʻlimim muqarrar!
Hamida opa indamadi. Nosir togʻa tomogʻini qirdi.
    - Endi jiyan... Yaqinda toʻy qildim. Uyimni ahvolini koʻrib turibsan... Hali hamon oʻrgartirolmadim. Onangni hastaligini ota hovlilaringni sotib davolatdim. Bir tiyiniga hiyonat qilganim yoʻq. Xullas menda pul yoʻq, onangda ham. Oʻzini dardi oʻziga yetib turibdi hozir...
    - Qarz olsakchi? Tuzalib ketsam Amerikaga ketaman. Ishlab uzardim togʻa?
    - Shuncha qarzni kim beradi bizga?!
Akbar onasiga oʻtinchli qaradi.
   - Onajon bilaman sizni koʻp ranjitdim. Kechiring meni. Men ahmoq oʻgʻlizni kechiring! Yordam beringlar. Oʻlishni xohlamayman! Yashagim kelyapti ona. Ahvolim ogʻir...
Hamida opa yana indamadi. Koʻzi jiqqa yoshga toʻlgani holda oʻgʻliga qaradi.
    - Kofirga yordam bermayman!
Oʻtirganlarni hammasi, hatto Nosir togʻagacha seskanib ketishdi. Hamida opadan bunday gapni kutmagan edilar.
   - Chiq uyimdan, yoʻqol!
Akbar onasiga hayron qarab qoldi.
   - Xotin uchun otangni alishding, kechirdim. Xotin uchun mendan va singlimdan kechding, uniyam ichimda kechirgandim. Lekin xotin uchun Allohdan kechganingni kechirmayman! Qayerga borsang bor, oʻgʻirlik qilasanmi, talonchilik qilib pul topasanmi ishim yoʻq. Meni oʻgʻlim allaqachon oʻlib boʻlgan! Uni qalbimda oʻldirib boʻlganman.
Hamida opaning koʻzidan achchiq yosh chiqdi. Oʻrnidan turib, oʻzining xonasiga kirib ketdi. Akbar ham, Nosir togʻa va uning ayoli ham nima deyarini bilmay qoldilar. Akbar asta ust-boshini kiydi. Koʻzidagi yoshini artdi. Indamay hovliga tushdida darvozadan hatlab koʻchaga chiqib ketdi...

8-QISM TUGADI

✍ Usmonaliyeva Munira.
⏰18.12.2024.            10:18

Hikoyalar (G&M)

19 Dec 2024 11:44

Nazokat "Xoʻp...hozir" deganicha chiqib ketdi...
* * *
Sanjarning makkor ulfatlari uni holi-joniga qoʻyishmas tez-tez oʻtirishlarga, ziyofatlarga chaqirishardi. Sanjar birinchi ichhanidek koʻp emas,lekin oz-ozdan ichib keladigan odat chiqardi. Bu uzogʻi oʻn besh, yigirma kunda bir boʻladigan holatga aylandi. Enaxon aya qancha tergamasin Sanjarga gap kor qilmas edi. U bora-bora odamgarchilikdan chiqib qolayotgan edi. Sanjar yangi mashina sotib oldi. Chet elniki. Juda chiroyli, koʻrkam mashina. Bunaqa mashina hali shaharda deyarli yoʻq edi. Sanjar kibrga berildi. Mashinasini juda avaylardi, qayerga borsa ham (doʻkonga ham!) shu mashinasida chiqadigan boʻldi. Doʻslari bir kun Sanjarga telefon qildi.
- Eee Sanjarboy! Muborak boʻlsin inomarka mashinalar! Yaxshi kunlarizga haydang, joʻram!
- Rahmat...
- Bu... Mashinani qachon oqlaymiz endi?
Sanjar doʻsti nima demoqchiligini bilib tursada, atey gapini hazilga burib yubordi.
- Mashinamni ranggi qora, oqlashga hojat yoʻq...
Telefonda qah-qah kulgu ovozi eshitildi.
- Vaaaay! Oʻrtoq juda gapga ustasizdaa! Mashinani qachon yuvamiz deyapman!
Sanjar yana hazilga burdi.
- Mashinamni ertalab moyka qildirib qoʻyganman. Yuvishga ham hojat yoʻq.
Yana kulgu...
- Voy Sanjar! Pasmisan oʻrtoq?! Ziyofat qilib bermaysanmi deyapman!
Sanjar jiddiylashdi. Qoshlari oʻz-oʻzidan chimirildi.
- Meni paslik qilganimni biron joyda koʻrganmisan! Hazilni tushunmaysan mi?
- Oʻzim aytdimda oʻrtoq, xafa boʻlma xoʻp.
- Bugun yigʻ bollarni hammasini zoʻr restoran gaplashib qoʻyganman. Mazza qilib oʻtiramiz.
- Mana bu boshqa gap oshna!
Ziyofat juda zoʻr boʻldi. Hamma narsa muhayyo. Sanjar bugun yana birinchi safar ichganidek oyoqda turolmay qolguncha ichdi. Uni doʻstlari oʻz mashinalarida uyigacha olib kelib tashlab ketishdi. Sanjar darvozasi oldida yiqilib tushdi. Uni umuman holi yoʻq edi. Darvoza tagida yotganicha uxlab qoldi...
Ertalab hamma mahalladagilar uning bu holatini koʻrishdi. Ba'zilari uni ustidan kuldilar, ba'zilari achindi... Ba'zi bir gʻiybatchilar esa "Pul quturtirdi-daa buni" deya lablarini burib oʻtib ketishdi. Ba'zi bir insoflilari uni uygʻotib ichkariga olib kirmoqchi boʻlishdi. Nimagadir darvoza qulf edi. Odamlar rosa chaqirishdi, hech kim darvozani ochmadi.
- Enaxon aya bilan kelini shom payti qayoqqadir chiqib ketishgan edi. Shundan beri qaytishmadi menimcha.
- Iyaaa, uyini tashlab qayoqqa ketishdi ekan. Sanjar bu ahvolda boʻlsa...
Qoʻshni Norqobil togʻa Sanjarni oʻz uyiga olib kirib ketdi. Ichkari xonalarni biriga joy solib yotqizdi. Telefonini olib koʻchaga chiqdi. Enaxon ayaning roʻpara qoʻshnisi Nargiza xolanikiga kirdi.
- Nargizaxon! Dugonangiz Enaxonga telefon qilaylikmikan... Kun yoyilib ketti-yu, qayerda yurishibdi ekan.
Nargiza xola achingansimon qilib gapirdi.
- Bechoralar! Sirojiddin qattiq chinqirib yigʻlayotgan edi, balki kasalxonaga ketishgandir... Xoʻp lekin telefonim oʻgʻlimda edida.
- Qarang, bilgandek oʻzimning telefonimni opchiqqandim. Mana oling telefon qilingchi...
Nargiza xola sim qoqdi. Uzoq-uzoq signallardan soʻng goʻshakni Nazokat oldi.
- Alooo, kim bu?
- Alyo! Men Nargiza xolezman qizim.
- Haa... Xolajon assalomu alaykum.
- Va alaykum assalom. Nima boʻldi? Qayerdasizlar?
- Voy xolajon... Kasalxonadamiz. Sirojiddin chinqirib yigʻladi shom payti. Hech ovutolmadik. Dadasiga tel qilsam koʻtarmadilar. Keyin oyijonim taksi chaqiring deyishdi. Shunga taksida kelgandik.
- Tinchlikmi nima boʻlibdi jajjiginamga?
Nazokat piq-piq yig'lab yubordi.
- Xolajon... Suvsizlanib qolganmish... Istimasi baland 40 dan tushmayapti. Kechadan beri doktorlar bilan ovora boʻlib uyga ham borolmadik.
- Voy asalimeee, Allohim shifo bersin. Sogʻayib olsinaaa...
- Rahmat... Ilohim xolajon!

Hikoyalar (G&M)

18 Dec 2024 15:24

/channel/+Mn_8Eezz3lE0NjYy

Hikoyalar (G&M)

18 Dec 2024 02:45

Sanjar hayron qoldi. Qizlar shunchalik soddami?! Gʻirt begona yigit klipmakerman desa ishonib ketaverishadimi, isbotning qani deyishmaydimi? Tavba... Bu qizlarni Kamolni oʻzi yollaganini bechora Sanjar qayerdan ham bilsin?! Kamolning yolgʻondan qilgan oʻyiniga u chippa chin ishondi, qoldi.
    - Qani olsinlar endi!
Kamol bir piyolani toʻlatib aroq quydi. Sanjar uni bir koʻtarishda simirib ichib yubordi. Ichdiyu koʻngli agʻdarilay dedi. Ichida olov yongandek badani qizidi. Bir muddatdan keyin boshi xuddiki uchib ketayotgandek gʻalati aylandi. Kamol yana bir piyolani toʻldirib Sanjarga uzatdi.
   - Buniyam olib qoʻying, boy aka!
   - Bitta deganding xolos-ku, boʻldi boshqa ichmayman!
   - Iyaaa, unaqamasda. Bitta ichding qolgani endi hech narsa qilmaydi, ol qani!
Sanjarning bu safar ichgisi keldi. Kamolning qoʻlidagi piyolani olib yana ichdi. Yana... Yana... Yana...
   Gʻirt mast ahvolga tushdi. Tinmay aljiray boshladi. Doʻstlari uyigacha mashinalarida olib kelib qoʻyishdi. Sanjar uyining darvozasini ochganicha muttasil aljarigan koʻyi ichkariga kirdi. Uydan Enaxon aya otilib chiqdi. Keyin Nazokat ham xonasidan chiqdi. Ular birinchi marta Sanjarni bunaqa ahvolda koʻrishlari edi. Enaxon ayaning yuraklari ezilib ketdi. Bolasiga kuyinib tinmay javrardi.
    - Bu nima ahvol?! Bu nimasi endi bolam?! Shunchalik ham boʻladimi axir?! Sen ichmasding-ku?  Nima jin urdi senga?!
Sanjar tik oyoqda turganicha aqa-baqa chayqaldi. Koʻzlari mastlikdan zoʻrgʻa ochilganicha, aljiradi.
   - Toʻgʻri....t..tttt toʻgʻri oyijon! Ichmasdim! Garovda yutkizdim. Ichishga majbur boʻldim! Siz....siz... Tashvishlanmang. Boshim otilib ketay deyapti. Bitta yotib uxlab tursam yaxshi boʻlib qolaman!
Sanjar shunday deganicha Nazokatning oldiga bordi. Nazokat erining ahvolidan biroz qoʻrqdi. Beixtiyor orqaga tisarildi. Sanjar toʻgʻri devanga oʻzini tashlagancha pishillab uxlab qoldi...

7-QISM TUGADI.

✍ Usmonaliyeva Munira.
⏰18.12.2024.           1:06

Hikoyalar (G&M)

18 Dec 2024 02:45

Akbar tor ko'chalardan daydib-daydib oxiri tog'asining uyiga yetib keldi. Atrofga boqdi. Uy hamon o'sha-o'sha umuman o'zgarmabdi. Ana o'sha naqshinkor darvoza... Ko'chada kichikkina gulzor bor. Unda atirgullar ochilib yotibdi. Akbar bolaligini esladi. Bolaligida tog'asinikiga koʻp kelishar edi. Gulzorga tushib tog'asi ekkan gullarni uzib, yaproqlarini hammayoqqa sochardi. Togʻasi esa " Ha shoʻx bola-ya! Quloqsiz bola-ya! Opamni arzandasi bo'lmaganingda o'zim bilardim nima qilishni!" Deya yengilgina tanbeh berib qo'yardi. Akbar barchasini xotirladi. Tog'asining uyiga tomon asta-asta qadamlarini bosib kirib keldi.
- Nosir Tog'oo! Nargiza kelinoyi! Nosir tog'a!
Ichkari uyning eshigi ochildi. Ichkaridan boshiga mayda gulli ro'molini o'raganicha onasi Hamida opa chiqib keldi. Akbarning eti uvishib ketdi. Onasini ko'rib ko'ngli allanechuk to'ldi. Bo'g'ziga bir narsa tiqilib qoldi. Hamida opa o'g'li tomon qadam tashlab kelar edi... Oxiri ko'zlar to'qnashdi. Nafaqat ko'zlar balki ko'ngillar ham to'qnashdi. Hamida opa qarshisida turgan, sochlarining yarmiga yaqini oqarib, yuzlari darddan oqarib ketgan kishini koʻrib kelayotgan yoʻlida taqqa toʻxtadi. Avvaliga taniyolmadi. Soʻng uning koʻzlariga boqdi. Ancha tikilib turdi. Akbar ham onasiga tek qarab turar bir soʻz deyishdan ojiz qolgan edi...
* * *
Sanjarning avtoservisi shaharda juda mashhur boʻlib ketdi. Mijozlari ham sezilarli darajada ortdi. Ishlari yurishgandan yurishdi. Hammasi zoʻr... Hammasi joyida. Nazokatni kecha dard tutib qolgach Enaxon aya va Sanjar birgalashib uni tugʻruqxonaga olib bordilar. Yarim kechasi tungi 3 yarim boʻldi hamki hech kim xabar bermadi. Sanjar mashinada uxlab qoldi. Enaxon aya esa kelinini haqqiga duo oʻqib skameykada oʻtirar edi."Ishqilib eson-omongina qutulib olsinda..."
- Muhammedovaga kim?
Ichkaridan hamshira qiz chiqdi. Uni koʻzlarida quvonch porlardi.
- Men... Oʻgʻlim mashinada...
Enaxon aya oʻrnidan hayajon bilan turdi.
- Tabriklayman xolajon! Oʻgʻil nabirali boʻldingiz! Polvondek tugʻildi oʻziyam. 4 yarim kilo!
- Voy Allohga shukr! Voy bergan ne'matingga shukr Parvardigorim!
Enaxon aya yigʻlab yubordi. Koʻzlaridan quvonch yoshlari quyilib oqar edi.
- Voy aylanay... Mana bu sizga suyunchi bolam!
Enaxon aya choʻntagidan pul chiqarib hamshira qizga uzatdi.
- Voy xolajon keragi yoʻq edi...
- Unaqa demang bolam. Chin koʻngildan beryapman. Meni shunday xabar bilan xursand qilasiz-ku, sizdan suyunchi qizgʻonamanmi?!
Hamshira qiz xursand boʻlganicha pulni olib halatining choʻntagiga soldi.
- Xolajon... Keliningiz tugʻruq payti biroz qiynaldilar...
- Voy Alloh saqlasin! Oʻzi tuzukmi?
- Ha hozir uxlab qoldilar. Lekin chaqaloq sogʻlom, baquvvat tugʻildi!

Hikoyalar (G&M)

18 Dec 2024 02:45

Malham (Hikoya)

7-QISM

Atrof kuzgi barglar bilan qoplandi. Havo birmuncha salqin. Pishiqchilik payti kelib hamma ish bilan ovora. Sirojiddin Azizxon aka bilan Marg'ilonga borib keldi. Azizxon aka asosan Toshkentdan mol olib kelar edi, lekin bu safar nimagadir Margʻilonni afzal ko'rdi. Sirojiddin mehnatdan ancha chiniqdi. Qo'lidan ish kelib qoldi. Oilasini chayirligi, mehnatkashligi orqasidan bemalol ta'minlay boshladi. Hozir sezon bo'lgani uchunmi ish nihoyatda koʻp. Sirojiddin uyida tong saharda chiqib ketganicha yarim kechasi kirib kelar, ba'zan Azizxon akaning uyida ham tunab qolgan kunlari ham bo'lar edi. Maktab boshlandi. Sirojiddin maktabdan kelishi bilan apil-tapil ovqatlanadi-da, ishga shoshadi. Nazokat opa ham boshida o'g'liga achinib bir-ikki "Hali yoshsan bolam, hali bolasan... Ishlama, o'qiyqol... Men bir yo'lini qilaman. Ancha yaxshi bo'lib qoldim. Ish topaman, ishlayman bolam..."desa ham, Sirojiddin unamadi. Yoʻq siz ishlamaysiz, deb oyoq tirab turib oldi. Nazokat o'g'liga qarab ba'zan joni achir, ba'zan esa shunday mehribon, ishbilarmon bolasi borligidan faxrlanib qo'yar edi.
Akbarning ahvoli borgan sari yomonlashar edi. Singlisidan bir najot chiqmaganidan keyin tog'asi Nosir akaning uyiga borishga qaror qildi. Elif haydab solganidan keyin bir tiynsiz ko'chada qoldi. Bor mol-mulkini xotinini nomiga o'tkazib qo'ygani uchun hech narsasini na uyi, na mashinasi, na do'konlarini ololmadi. Hech vaqosiz ko'chada qoldi. Bilet uchun pul topish ilinjida turli yumushlarni bajardi. Yuk toshidi, restoranlarda afitsiantlik qildi, hatto idish-tovoq yuvdi. 2 oy deganda o'zidan va ijara pulidan ortqizib bilet sotib oldi. Uchish vaqtiga bir necha kun qolganida qattiq mazasi qochdi. Burnidan tinmay qon oqa boshladi. Ko'chaning o'rtasida hushini yoʻqotdi. Ko'zini ochsa kasalxonada ekan. Uni obdon tekshirishdi. Jigarining bir tomoni qurib yotganini aytishdi. Ahvoli og'ir edi. Agar uzog'i 2-3 oy ichida donor topib operatsiya qilinmasa o'lishi mumkin edi. Donor bir soat ichida topildi, lekin unga katta mablagʻ kerak edi. Akbarda esa qo'lidagi biletidan boshqa sariq chaqasi ham yoʻq. U O'zbekistonga qaytib singlisidan yordam so'rashga qaror qilgan edi. Chunki onasining oldiga borolmasdi. Onasi uni kechirmaganini bilar edi.
- Singlimning eri Sanjarni ishlari rosa yurishib ketgan deb eshitgan edim. Uylarini ham qasr qilib yuborganmish. Singlimdan yordam so'rasam, yordam berar.
O'ziga o'zi g'udilandi Akbar. Samalyotga o'tirib yana ona yurtiga uchib kelgunicha hayolidan ming xil o'y o'tdi, mingta savol aylandi. Hozir borsam meni qabul qilishadimi? Dindan chiqqanimni eshitishsa nima deyisharkan? Menga yordam berisharmikin? Onam kechirmasligi aniq. Dadamni o'limidan keyin biron marta xabar olmadim. Singlimchi?! U meni taniy olarmikan? Shu kabi savollar Akbarning boshi uzra charx urar edi. Nihoyat samolyot O'zbekistin aeroportiga qo'ndi. Akbar Taksiga o'tirib vodiy tomon yoʻl oldi. Mana o'sha qadrdon Fargʻona! Atrofda toza havo, manzara tabiiy, go'zal...
Akbar keliboq singlisining kelinlik uyini qidirishga tushdi. Enaxon ayaning hovlisini ko'rib og'zi lang ochilib qoldi.
- Voooo, hashamatligini! To'y kuni oddiygina hovlicha edi, mana endi qasrga aylanibdi.
Akbar uyni ancha vaqt tomosha qilib turdi.
- Bu... Moshina usta Sanjarni omadi rosa kelibdi shekilli... Malades! O'zbekistonda turib shunaqa uy solibdi! Singlimdan bemalol pul so'rasam bo'laverar ekan... Ha! Axir akasiman! Jigarchilik qilib yordam qilsa qilibdida! Yosh jonimga o'lib ketmayman-ku?! Menga rahmi kelar...
Akbar chayqala-chayqala kelib darvoza qoʻngʻirogʻini bosdi. "Zinggg...zingggg..." Ichkaridan qadam tovushlari eshitildi.Darvoza zanjiri shilqillab ochildi.
- Assalomu alaykum keling xizmat?
Yoshgina qiz eshikni ochdi. U singlisiga umuman o'xshamas edi. Akbar uni singlisi Nazokatni qizi deb o'yladi.