دلتنگی ها و دفترهایم اینجایند. جای دوری نیستم، شاید همین نزدیکی ها. هرجا قلمی باشد و چند کلمه محبوس در جبر اوراق، شاید من انجایم، شاید. حبیب تاری وردیان