33749
Хаётий ва Ибратли ҳикоялар... Хикматлар хазинаси... Инсон такдирини аччик синовлари... Hamkorlik va reklama uchun 👇👇 @Bronzam . . . . . .
📝 ИБРАТЛИ РИВОЯТ
Бир подшохни соқов ўғли бор экан хеч гапирмас экан. Подшох
ўғлини бир донишмандни олдига олиб бориб: - Шу ўғлимни гапиртириб берсангиз устингизда зар сочаман дебти. Шунда
донишманд подшохга: - Ўғлингиз саройда худди зиндонда ўтиргандай
ўтиради бир кенгликка чиқамиз ўша ерда ўғлиз гапиради дебти. Хуллас
табиат қўйнида бир хилват жойга чикишибти. Донишмандни қўлида
бир кабутари бор экан шуни озод этиб учириб юборса, бояги соқов бола
"Эх ана кабутар энди эркин яшайди" деб гапирибди. Подшох
ўғлига Ия сен гапирар экансанку Нега шунча пайт гапирмадинг деб
ғазабланиб 50 дарра камчин урдирибди. Шунда соқов бола: -
"Умримда бир марта гапириб 50 дарра камчин едим бу гапимга хали
охиратда қандай жавоб бераман? Эндиям умуман гапирмайман" деган
экан . . . ! ! !
- Ха биродарлар биз хар бир гапимизга агар дунёда бўлмаса хам
охиратда жавобини берамиз. Шу учун тилим бор экан деб хар хил
хақоратомуз сўзламайлик! Хар бир гапимизни мухофиз
фаришталар ёзиб боради. Тил бесуяк бир аъзо уни чиройли
ишлатиб тартиб бериб турмасангиз ўзидан кетиб колади. Яна бир
нарсани унутмангки - Аллохни каломи "Қуръони Карим" хам
бизни тилимизга, талафузимизга мос қилиб неъмат қилинди. - Бу
тиллар Куръон ўқисин. Бу тиллар Ширин сухан бўлсин . . . ! ! !
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
Бу гўзал қиз даҳшатли болани дунёга келтирди 😨
У ғалати товушлар чиқарди ва шифокорларни тишламоқчи бўлди, полиция ҳодимлари эса уни сўроқ қилиш учун маҳкамага олиб келишди. Шунда қиз бу иш билан шуғулланганини тан олди яъни бу иш...😳👇👇
/channel/Solixa_Ayol/26057
ВАЗЕЛИН + ЛИМОН = СТОП ҚАРИШ 💡
Қаришга қарши ва оқартирувчи кремлар учун миллионлаб пул сарфлаш ёки текинга бу усул!
Ҳафтасига 2 марта қўллайман ва ҳафтасига +5 ёшга ёшариб бормоқдаман.
Бу алмисоқдан қолган усулни ҳеч бир аёл билмас экан сабаби буни билганлар рецептни сир сақлашаркан.
Рецептни ҳаммага ошкор қилиб бунга чек қўйиш вақти келди. Ёш ва гўзал кўринишга ҳаммани ҳаққи бор!
Рецептни ёзиб олинг 👇
#ЯНГИЛИК
Псориаз ва экземадан халос бўлишнинг ишончли усули топилди!
Тошмалар совуқ кунда ёрилиб азоб беряптими?
Терингизга игна санчгандек оғриқ беряптими?
Хозироқ янги, 100% табиий усул билан танишинг. Ибн Сино табобати асосида...
Кафолатланган бу усул орқали барча псориаз ва экземадан халос бўлмоқда
Бу усул натижасини хозироқ ўзингиз кўринг👇👇👇
➡️➡️➡️ https://bit.ly/1stop_psoriaz
➡️➡️➡️ https://bit.ly/1stop_psoriaz
➡️➡️➡️ https://bit.ly/1stop_psoriaz
(Бир ойлик даволаниш бепул, хозироқ кўк ёзув устига босинг)
55
— Ака, — Наргиза акасини базўр ажратиб оларкан, — бўлди, илтимос.
— Ўлдираман уни, — Дилшод яна Фурқат томонга ташланди.
— Ака керакмас. Умрингиз қамоқда чиришига арзимайди, — акасининг қўлига ёпишди.
— Синглимни олиб кетаман. Уни атрофида яна ўралашгудек бўлсанг бу сафар аниқ ўлдираман, — Дилшод Фурқатни бир тепдида, Наргизанинг қўлидан ушлаганча чиқиб кетди.
— Тур, — Ҳалима опа Фурқатни суяб ўрнидан турғизаркан, — Худо юзларини терс қилсин илойим. Қўллари ишламай акашак бўлиб, ўлиб кетсин.
— Ойи, — Фурқат тинмай куларкан, — улар ҳаммаси бирма-бир жавоб беришади. Шу қилганлари учун ҳам ўша синглисини энасини Учқўрғондан кўрсатаман.
🌺🌺🌺
Шоҳсанам ортига ўгирилдию, ўзига қадалган совуқ нигоҳларни кўриши билан жойида қотиб қолди гўё.
— Кимсан? — ўша совуқ нигоҳ эгасининг овози нигоҳиданда совуқ эди.
— Мен...Хона...Тоза... — Шоҳсанам тутулиб нима деяётганини ҳам тушунмасди.
— Тушунарли, — хона эгаси уни айланиб ўтиб, дераза тарафга юраркан, — сенга узоғи билан ўн дақиқа вақт. Улгурмасанг бир оғиз гапим билан ишингдан айриласан.
— Нимааа? — боядан буён ҳеч нимани тушунмасдан турган Шоҳсанамни ток ургандек бўлди, — сиз унақа қила олмайсиз. Ахир мен шунчаки....
— Аллақачон бир дақиқангни бой бердинг, — хона эгаси унинг гапларига эътибор ҳам бермасдан ўриндиқни дераза олдига сурдида, бемалол ўтириб олди. Шоҳсанам бу совуқ одамга битта ёв қараш қилдида, ишга киришди.
53
Нилуфар бугун имтиҳони йўқ бўлгани учун касалхонага йўл олди. У бу касалхонада салкам тўрт йилдан бери доктор ёрдамчиси бўлиб ишлайди. Доктор ҳам бегона эмас, курсдоши Беҳрузнинг опаси. Нилуфар ишга кирганида Нигора укасининг у билан курсдошлигини, унда кўнгли борлигини билмасдан, келин қилиш ҳақида ўйларди. Ҳаммасини билгач, бундан энг кўп қувонган ҳам у бўлди. Ахир, Нилуфар кўз олдида. Унинг тарбияли, одобли, хушмуомала қиз эканлигини кўриб, амин бўлган.
— Ассалому алайкум Нигора опа, — Нилуфар ишга келиши билан биринчи бўлиб ҳам устозидек, ҳам опасидек кўрадиган докторининг олдига кирди.
— Ваалейкум ассалом, яхши келдингизми? Ўқишлар, имтиҳонлар қийнаб қўймаяптими? — Нигора уни очиқ чеҳра билан кутиб олди.
— Йўқ, ўзим севган касб бўлгани учунми қийинчиликлари ҳам билинмайди.
— Баракалла! Ҳақиқий жонкуяр доктор шунақа бўлади.
— Анора келмадими? — кийим илгичдаги оқ халатга қараб қўйганча сўради.
— Ҳозир йўлда экан, келаяпди. Ҳар сафар келганингда биринчи бўлиб уни сўрасан, — Нигора опа кулиб қўйганча, — унга нисбатан меҳринг ўзгача.
— Ҳа уни жуда яхши, — Нилуфар Анорани ўйлаб жилмайди.
— Буни сабабини билсам бўладими?
— Қулай пайти келганда ҳаммасини айтиб бераман. Чунки буни тарихи узун, — Нилуфар айбдорона кулимсираганча ўрнидан тураркан, — мен беморлардан бир хабар олиб чиқай.
— Кеча аппендицит бўлиб келган бемор бор экан. Унинг ярасини кўриб, шунга қараб дори қўйиш керак.
— Кечаям навбатчиликда қолганмидингиз?
— Йўқ, Мажидов эди навбатчиликда. Беморни у операция қилибди. Қараб қўйишимизни тайинлаганди.
— Хўп, унда биринчи бўлиб ўша бемордан хабар оламан, — Нилуфар сочларини йиғиб, устига оқ халатини кийди, — бемор нечинчи палатада?
— Сал олдин 3-палатага олгандик.
— Тушунарли, — Нилуфар керакли нарсаларни олиб, беморлардан хабар олишга чиқди. Биринчи навбатда Нигора опа айтган беморни олдига ўтди, — хайрли тонг, — эшикни очиб, чиройли табассум билан палатага кириб келдию, каравотда ётган Сарварга кўзи тушиши билан бир сония ўзини йўқотиб қўйди, — ахир бу...у...
51
— Бу ҳали бошланиши, — Аброр кўзларини юмиб чуқур нафас оларкан, — лекин таслим бўлмайман. Анора учун курашаман. Чунки у шунга арзийди.
🌺🌺🌺
— Бунингни қандай кўндирдинг? — Ҳалима опа супага ўтираркан, ҳовли супуриб юрган келинига кўз учида қараганча ўғлидан сўради.
— Оддий, — Фурқат тиржайиб елка қисганча, — мени, бирга яшаган вақтларимизни соғинибди. Шунга олиб келавердим.
— Тушунарли, — Ҳалима опа кулиб қўйганча, — эр кўриб қўйганни аҳволи шуда. Барибир эрини ёнига югураверади, бир нимаси камдек.
— Ўша ками мендаку, — Фурқат ёйилиб кулди.
— Қўймайсан-а, қўймайсан, — Ҳалима опа ҳам унга қўшилиб кулди.
🌺🌺🌺
— Ассалому алайкум, — Дадахон уйга кириши билан Зулхумор унга пешвоз чиқди, — яхши келдингизми?
— Яхши, — Дадахон унга қараб ҳам қўймасдан ўтиб кетаётганди, ортидан Зулхуморнинг зардали овози эшитилди.
— Энди ишиз битди ахир-а? Энди мени керагим йўқ. Юзимга ҳам қарамайсиз. Энди....
— Зулхумор, — Дадахон тўхтаганча ортига ўгириларкан, — эсингда бўлмаса эслатиб қўяй, мен сенга олдин ҳам қарамаганман. Тўғрироғи қиз бола, аёл сифатида мени қизиқтирмагансан. Ўша куни маст эдим. Нима бўлди, қандай бўлди умуман эслай олмайман. Аммо, яхшилаб ҳаракат қилсам эслашим мумкин, — Дадахонни бу гапидан кейин Зулхуморнинг юзи бироз ўзгарди, бу эса унинг диққатидан четда қолмади, — мен сенга ўша куни ҳам айттим, бироз шошма деб.
— Лекин мен...ойим...
— Ойинг? — Дадахоннинг кўзлари хиёл қисилди, — ҳали буни ойинг ҳам биладими? — пешонасини ушлаб лабини четида асабий кулимсираганча, — ҳаммаси тушунарли. Демак, бу бир ўйин.
— Йўқ, — Зулхумор кўзларини лўқ қилганча унинг сўзларини рад қилди.
— Унда нима? Чунки мен билган қайнонам бўлганда аллақачон уйни бошимга қулатган бўларди. Лекин жим ўтирибди. Мен нима дей тушунай?
— Унақамас, сиз мени нотўғри тушундингиз. Ойим билиб қолса демоқчи эдим.
— Яхши, — Дадахон тез-тез юрганча ичкарига кириб кетди.
— Хуууух, бу сафар осон қутилдим. Сал қолишига сал қолдия.
📝ОТАНГ БОР БОЙСАН...
(ибратли ҳикоя)
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм...
Ассалому алейкум дўстлар...
Соғ саломатмисизлар...
Бир бола отасидан:
- Қандай қилиб хақиқий эркак бўлиш мумкин- деб сўраб қолди.
Отаси:
- Имтихондан ўтиш керак.
- Қандай қилиб.
- Масалан, ўрмон ичкарисида бир кеча қолишинг мумкин. Қўрқмасанг хақиқий эркак деб хисоблайман.
- Ман қўрқмайман, кетдикми?
Болани отаси ўрмон ичкарисига олиб кирди.
Уни кўзини латта билан бойлаб деди:
- Агар хақиқий эркак бўлмоқчи бўлсанг, кўзларинг бойланган холатда бир ўзинг ўрмонда туни билан ўтириб чиқишинг керак. Эрталаб биринчи қуёш нурини кўзинг сезмагунча белбоғни ечмайсан. Қўрқмасдан сабр қилиб ўтирасан. Шунда сен хақиқий эркак бўласан.
Ота ўғлига омад тилаб хайрлашди.
Бола ёлғиз қолди. Қоронғу тушганда хар хил овозлар эшитила бошлади. Йиртқич хайвонлар овози, уккини сайраши қўрқинчли эди. Ана ёнидан нимадир ўтди. Юраги хапқирап эти бир сесканди. Ниманидир баргларни шитирлатиб босганини қулоғи аниқ эшитди.
Ёмғир қўйворгани чатоқ бўлдида. Хамма ёғидан сув ўтиб кетди.
Совуқ.
Қўрқинчли.
Қоронғу тун.
Лекин бола қўрқмаслиги керак.
У хақиқий эркак бўлишни жудаям истайди.
Бола қўрқсада туни билан сабр қилиб чидаб ўтирди.
Тонг отди.
Кўзи қуёшни сезди.
Шунда хурсандчиликдан кўзидан белбоғни олди.
Олди-ю, рупарасида турган, кечаси ёмғирдан усти хўл бўлиб кетган отасига кўзи тушди.
Ха, отаси туни билан ўғли олдида, уни химоя қилиб ўтирганди.
Бола буни билмаганди ҳам.
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
📝Абдулла Қаххор.(Бемор хикоя)
Осмон йироқ, ер қаттиқ.
Мақол
Сотиболдининг хотини оғриб қолди. Сотиболди касални ўқитди — бўлмади, табибга кўрсатди. Табиб қон олди. Бетобнинг кўзи тиниб, боши айланадиган бўлиб қолди. Бахши ўқиди. Аллақандай бир хотин келиб толнинг хипчини билан савалади, товуқ сўйиб қонлади… Буларнинг ҳаммаси, албатта, пул билан бўлади. Бундай вақтларда йўғон чўзилади, ингичка узилади.
Шаҳарда битта докторхона бор. Бу докторхона тўғрисида Сотиболдининг билгани шу: салқин, тинч паркда, дарахтлар ичига кўмилган баланд ва чиройли оқ иморат; шиша қабзали кул ранг эшигида қўнғироқ тугмаси бор. Чигит пўчоқ ва кунжара билан савдо қиладиган хўжайини Абдуғанибой омборда қулаб кетган қоплар остида қолиб ўладиган бўлганида бу докторхонага бормай Симга кетган эди. Докторхона деганда Сотиболдининг кўз олдига извош ва оқ подшонинг сурати солинган 25 сўмлик пул келар эди.
Бемор оғирлашди. Сотиболди хўжайинининг олдига арзга борди, аммо бу боришдан муддаоси нима эканини аниқ билмас эди. Абдуғанибой унинг сўзини эшитиб кўп афсусланди, қўлидан келса ҳозир унинг хотинини оёққа бостириб беришга тайёр эканини билдирди, кейин сўради:
— Девонаи Баҳоваддинга ҳеч нарса кўтардингми? Ғавсул-аъзамга-чи?
Сотиболди кетди. Беморнинг олдидан жилмаслик ва шу билан бирга тирикчилик учун хонаки бир касб қилишга мажбур бўлди — ҳар хил саватчалар тўқишни ўрганди. У эртадан-кечгача офтобшувоқда гавронлар ичига кўмилиб сават тўқийди.
Тўрт яшар қизчаси қўлига рўмолча олиб, онасининг юзини карахт, нимжон, хира пашшалардан қўрийди; баъзан, қўлида рўмолча, мукка тушиб ухлаб қолади. Ҳаммаёқ жим. Фақат пашша ғинғиллайди, бемор инқиллайди; ҳар замон яқин-йироқдан гадой товуши эшитилади: «Ҳей дўст, шайдулло баноми олло, садақа радди бало, бақавли расули худо…»
Бир кечаси бемор жуда азоб тортди. У ҳар инграганда Сотиболди чаккасига буров солинган кишидай талвасага тушар эди. Қўшниси бир кампирни чақирди. Кампир беморнинг тўзиган сочларини тузатди, у ёқ-бу ёғини силади, сўнгра… ўтириб йиғлади.
– Бегуноҳ гўдакнинг саҳарда қилган дуоси ижобат бўлади, уйғотинг қизингизни! — деди.
Бола анчагача уйқу ғашлиги билан йиғлади, кейин ота-сининг ғазабидан, онасининг аҳволидан қўрқиб, кампир ўргатганча дуо қилди:
– Худоё аямди дайдига даво бейгин…
Бемор кундан-кун баттар, охири ўсал бўлди. «Кўнгилга армон бўлмасин» деб «чилёсин» ҳам қилдиришга тўғри келди. Сотиболди тўқиган саватчаларини улгуржи оладиган баққолдан йигирма танга қарз кўтарди. «Чилёсин»дан бемор тетик чиққандай бўлди; шу кечаси ҳатто кўзини очиб, қизчасини ёнига тортди ва пичирлади:
– Худо қизимнинг саҳарлари қилган дуосини даргоҳига қабул қилди. Дадаси, энди тузукман, қизимни саҳарлари уйғотманг.
Яна кўзини юмди, шу юмганича қайтиб очмади—саҳарга бориб узилди. Сотиболди қизчасини ўлик ёнидан олиб, бошқа ёққа ётқизаётганда қизча уйғонди ва кўзини очмасдан одатдагича дуо қилди:
– Худоё аямди дайдига даво бейгин…
Сим — ҳозирги Фарғона шаҳри.
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
📝Нью-Йорклик бир таксичи ўз саҳифасига қуйидаги воқеани ёзади:
Чақирув бўйича айтилган манзилга етиб келиб, сигнал чалдим. Бир неча дақиқа кутиб турдим. Уйдан ҳеч ким чиқмади. Қайта сигнал чалдим. Бу ўша кунги охирги рейсим бўлганлиги учун кетиб юборишни ҳам ўйладим. Лекин, аксинча, негадир машинадан тушдим-да, уй олдига бориб, эшикни тақиллатдим. «Бир дақиқа» — кекса аёлнинг хирилдоқ овози келди. Товушидан оғир бир нарсани полда судраб тортаётганга ўхшади.
Бир оз ўтгач эшик очилди. Қаршимда 90 ёшлардаги кекса аёл турарди. Устида читдан тикилган кўйлак, бошида эса кенг шляпа. Худди 1940-йиллардаги киноқаҳрамонлардек. Олдида унча катта бўлмаган чемодан. Ичкаридан уй анчадан бери ҳеч ким яшамаётганга ўхшарди. Барча мебеллар чойшаб билан ўралган. Деворда биронта ҳам соат ёки безак йўқ. Токчаларда эса битта ҳам идиш кўринмасди. Уйнинг бир бурчагида эса ичи тўла сурат ва шиша идишлар бўлган картон қути ётган эди.
— Сумкамни машинагача олиб боришга ёрдам беролмайсизми?-кекса аёлнинг илтимоси ҳаёлимни бузди. Чемоданини машинага жойлагач, қайтиб бордим-да аёлнинг қўлидан тутиб, машинамгача секин-аста келиб олишига ёрдамлашдим.
Шу арзимас ёрдамим учун қайта-қайта раҳмат айтди.
— Бемалол, хоним,-дедим мен. -Шунчаки йўловчиларимга онамга қандай муомала қилишларини ҳоҳласам, шундай муомалада бўламан.
— Эҳ, қандай яхши фарзанд экансиз-а,-деб қўйди аёл.
Машинага ўтиргач, бормоқчи бўлган манзилини айтди ва қўшиб қўйди:
— Шаҳар маркази бўйлаб кетсак бўладими?
-Майли-ю, лекин бу қисқа йўл эмас-ку?-жавоб бердим мен.
-Шошаётганим йўқ,-деди аёл.-Хосписга кетяпман барибир. (Хоспис — давосиз касалликнинг сўнгги босқичини бошидан кечираётганлар парваришланадиган махсус жой)
Ойнадан у аёлга бир қараб қўйдим. Нурли кўзлари ёниб турганди.
— Оилам аллақачон кетиб бўлган,-босиқлик билан давом этди аёл.-Врачнинг айтишича, менинг ҳам саноқли кунларим қолган.
Кекса хонимнинг бу гапидан кейин таксидаги ҳисоблагични ўчириб қўйдим.
— Қаерга десангиз, ўша ерга борамиз!
Кейинги 2 соат давомида шаҳар кездик. Йўлда у бир пайтлар лифт ходими бўлиб ишлаган бинони кўрсатди. Кейин эса вафот этган хўжайини билан ёшлигида бирга яшаган туманни айландик. Шунингдек, ҳали ёш қизалоқ пайтлари рақс билан шуғулланган, ҳозир эса мебел омборхонасига айланган жойни кўрсатди.
Баъзида бирор бино ёки торкўча қаршисида тўхтатарди-да, ҳеч нарса демасдан ўша жойга тикилиб ҳаёл суриб қоларди. Сўнгра бирданига:
— Чарчадим, кетдик,-дерди.
Ва ниҳоят, айтилган манзилга етиб келдик. Бу пастаккина, санаторияга ўхшаш бир бино эди. Икки санитар олдимизга келди ва аёлнинг машинадан тушишига кўмаклашишди. Менимча, аёлни кутиб туришган бўлса керак олдиндан. Юкхонани очиб, аёлнинг кичкина чемоданини олдим. Кекса хоним аллақачон ногиронлар аравачасига ўтириб олганди.
— Неча пул беришим керак,- сўради аёл ҳамёнини очиб.
— Ҳеч қанча,-дедим мен.
— Ахир, бу тирикчилингиз-ку?!
— Бошқа йўловчилар ҳам кўп.
Кейин эса ўйлаб ҳам ўтирмасдан, эгилдим-да, уни бағримга босдим. У ҳам мени қаттиқ қучиб қуйди.
— Сен мендек қари аёлга оз бўлса-да хурсандчилик улашдинг,-деди онахон.- Чин юракдан миннатдорман.
Унинг қўлини сиқиб қўйдим ва машинамга қайтдим… Орқамдан эса эшик ёпилгани эшитилди. Бу яна бир ҳаёт китобининг ёпилиши эди.
Қайтишда бошқа йўловчи олмадим. Бошим оққан томонга ҳайдаб кетавердим. Кун бўйи ўй-ҳаёлларим билан банд бўлдим. Деярли гапирмадим ҳам. Агар ўша аёлга асабийроқ ё бесабрроқ ҳайдовчи учраганда нима бўларди? Ёки бўлмаса, мен ҳам бир-икки сигнал чалиб, жавоб бўлмагач кетиб юборганимда-чи?
Сўзим охирида айтмоқчиман-ки, эҳтимол, шу қилган ишимдан кўра муҳимроқ бирор иш қилмагандирман ҳаётимда.
Кўпчилигимиз, ҳали буюк ишлар қиламан, деб кутиб яшашга одатланганмиз. Лекин аслида, буюк ишлар ўзимиз кутмаганда вақтда, атрофдагиларга арзимас бўлиб кўринган нарсаларда рўй беради.
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
🔺Луқмони Ҳакимдан сўрадилар:
– Энг доно ким?
Айтди: – Ҳаёт қийинчиликларидан ғамгин бўлмаган киши.
Сўрадилар: – Энг яхши бойлик нима?
Айтди: – Ақл.
Сўрадилар: – Қайси ўт ўз ёқувчисини куйдиради?
Айтди: – Ҳасад ўти.
Сўрадилар: – Қандай бино вайрон бўлмайди?
Айтди: – Адолат биноси.
Сўрадилар: – Қайси аччиқ нарсанинг сўнгги ширин?
Айтди: – Сабрнинг.
Сўрадилар: – Қайси нарсанинг охири аччиқ?
Айтди: – Шошқалоқликнинг.
•┈┈┈┈•❈••✾••❈•┈┈┈┈•
Биз билан бирга бўлинг!
📝 УЗУК СОТУВЧИ (ҳаётий воқеа)
Бир неча киши Мисрга бордик. Дўконга кирдик. Бир узук ёқиб қолиб нарҳини сўрадик. «1400 жунайҳ» деди. Бир оз нарҳини тушириб беришини илтимос қилдик,
«Қаерликсизлар?» деди.
«Ўзбекистонлик, Мовароуннарданмиз, Бухорий юртидан» дедик.
«Бухорий юртидан экансиз, сизларга 20 фоиз чегирма қилиб берамиз» деди. Бизга ёқиб кетди. «Яна қандай олимлар бўлган?» деб сўради.
«Имом Термизий» дедик.
«МашаАллоҳ, у киши ҳам сизларданми?» деди бири ишонқирамай.
«Ҳа, биздан кўплаб алломалар чиқишган» дедик.
«Яна ким?»
«Имом Замахшарий» дедик.
Сотувчи «МашаАллооооҳ» деди-да, қўллари билан кўзларини ёпди. Панжалари орасидан ёш оқа бошлади. Кейинроқ билдик, у киши Имом Замахшарийнинг ашаддий мухлислари экан. Бир оз суҳбатлашгандан кейин «Сизлардан фойда олмайман. 620 жунайҳга тушган, шуни берсангиз бўлди» деди. Шу пайт орамиздагилардан фақат ўзбеккагина хос бўлган «гап» чиқди: «Шундан икки дона беринг»…
Мен уялиб кетдим. «Майли, бераман» деди. Узукни бераётганда ёнда турган кишилардан бирлари «намоз ўқишармикин?» деб қолди. Сотувчи қўлини узатаётганча тўхталиб қолди. «Ҳа, намоз ўқийсизларми?» деди. Савол билан жавоб орасида узилиш пайдо бўлди. Чунки, жавоб айтарли йўқ эди…
Бир оз сукутдан кейин «Жумъа намозига чиқиб турамиз» деди кимдир. «Бошқа намозларничи?» деди ҳайрон бўлиб. Зўрғагина «йўқ» дея олдик. Сотувчининг қўли муааллақ туриб қолди. Бироз сукут қилди-да, ачиниш билан «Майли, мен мусулмонман, айтган нарҳимга бераман, аммо сизлар қайтиб Имом Бухорийни тилингизга олманг, ҲАҚҚИНГИЗ ЙЎҚ!» - деди…
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
📝 БЕРАХИМ ОНА
Она кеча олиб келган помадасини қизининг қўлида кўриб тутақиб кетди. Чунки ишлатилмаган янги помаданинг учи ерга кўп ишқалангани сабабли эзилиб қолган эди. У шунчалар дарғазаб бўлдики, азбаройи тутаққанидан кўзига ҳеч нима кўринмай, қўлидаги супурги дастаги билан қизини аямасдан савалай бошлади.
"Қаерга суркадинг буни?" деган саволига "деворга" деган жавобни олгач, унинг тутаққан ўти керосин сепилган оловдек ловуллаб кетди. Супурги билан савалаб қўли толиққан она супургини улоқтириб, кўксидаги игна тўғноғични ечди. Қизнинг "тавба қилдим, ойижон, энди помадангизни олмайман" деб ялиниб ёлворишига қарамасдан, нонга чекич урган нонвойдек қизнинг қўлига учли игнани санча бошлади. Қонга
беланган оппоқ қўл бир паста пома-дадек қизариб кетди. Шундагини аёл қизни уришдан тўхтади. Кўзи жиққа ёшга беланган қиз шилқ этиб ерга йиқилди. Кеч кирди. Толиққан она оёғини базўр судраб хонаси томон юрди. Чироқни ёққанда кўзи девордаги ёзувга тушди. Не кўз билан кўрсинки, деворда қизил рангда: "Ойижон, мен сизни жуда-жуда яхши кўраман – Севаман" деган ёзув бор эди.
Фломастер билан помадани фарқига бормаган қизча она помадасини бўёққалам деб ўйлаб, онага бўлган муҳаббатини деворга ёзиш билан изҳор қилган экан. Она эса бундан бехабар. Шунда игна санчган пайтда қиз қўлидан сизган қон каби она кўзидан ёш сизиб чиқди. Чарчоқни унутиб, тезда қизининг хонасига шошди. Бечора қиз юмшоқ каравотига кўтарилишга ҳам кучи етмай ерда ухлаб ётарди. Она қўли бинт билан чандилган қизига қараб ҳўнграб юборди. Эртасига эрталаб қизи ўқийдиган мактабга борди. Қиз бетоблиги
учун мактабга келолмаслигини муаллимга билдириб қўймоқчи эди. Қизи ўқийдиган синф эшигини аста қоқди. Киришга изн бўлгач, ичкарига кирди. Синф ўқувчиларга тўлган. Фақат биринчи партада ўтирадиган қизининг ўрни бўш, холос. Она доскага қаради. Доскага катта ҳарфлар билан "ойижон, мен сизни жуда яхши кўраман" деган ёзув ёзилган эди. – Келинг, марҳамат. Раънохон қани? – деди муаллим. – Бироз тоби қочган эди, шунга келолмади. – Шамолладими? Нима деб жавоб беришга ўйланиб қолган она:
– Ҳа, шша-мол-лаб қолди, – деди дудуқланиб. – Терлаб турган бола совуқ сув ичгандирда...
– Шундай... – деди юзи қизарган она.
– Кечаги дарсда "онани яхши кўриш" мавзусида сўзлашган эдик. Ўқувчиларга уй вазифаси топшириб, ҳар бир бола уйга бориб онасига "мен сизни яхши кўраман" деб оғзаки ва ёзма равишда баён қилсин, деган эдик. Қизингиз Раъно вазифасини бажардими? Она жавоб бериш ўрнига юзини ерга қаратди. Бир оздан сўнг ўзини ўнглаб:
– Ҳа, бажарди, – деди.
– Мен унга ишонаман. Қизингиз ажойиб қиз. Вазифаларни мен ўйлагандан кўра аъло даражада бажаради. Катталар калласига келмаган ажойиб фикрларни ўртага ташлайди...
– Қизимнинг партасига ўтирсам майлими?
– Бемалол.
У қиз ўрнига ўтириб дарсни тинглай бошлади. Тасодифан қўли парта остидаги қоғозларга тегиб кетди.
Қоғозлардан бирини олиб ўқиди.
Унда "Азиз муаллим, мен онажонимни сиз айтмасингиздан олдин ҳам жуда-жуда яхши кўраман", дейилган эди. Қизининг хатини таниган она бошини янада қўйи эгди. Унсиз йиғлай бошлади.
Қилмишига пушаймон бўлди.
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
Xayrli kech! 🔥OLCHAGUL🔥 hikoyasini bir nafasda toʻliq mutolaa qilmoqchi boʻlganlar uchun skidka hikoya narxi 10.000 soʻm. Umumiy 160 qismdan iborat! Majburiy emas. Istaganlar har kuni kanalda 5 qismdan oʻqib boraveradi!
Oʻqimoqchi boʻlganlar
sizga karta beriladi toʻlov qilasiz skreenshot tashlaysiz va sizga hikoya toʻliq tugallangan kanal linki beriladi.
Murojaat uchun 👉 @A_lixan
49
— Анора, — эрталабдан ишга кетаётган қизнинг йўлини Аброр тўсди, — яхшимисиз?
— Ассалому алайкум, — қиз унга қарамасдан салом бердию, уни айланиб ўтиб йўлини давом қилди.
— Анора шошманг, — Аброр унинг ортидан келаркан, — менга ишонишингиз учун нима қилай?
— Нимадир қилишга мажбур эмассиз. Мени тинч қўйсангиз бўлди.
— Буни иложи йўқ, — Аброр у тенги юраркан, — мен бугун ойим билан сиз ҳақингизда гаплашмоқчиман. Насиб қилса жуфти ҳалолим бўласиз.
— Аброр мен ўшандаёқ жавобимни айтганман. Шундай экан, мени тинч қўйинг, — Анора шундай деганча тез-тез юриб кетди.
— Мен таслим бўлмайман, — Аброр кечадан бери ўйлаётганларини бугундан қолдирмасдан амалга ошириш қарорини қатъий қилганча ишига кетди.
🌺🌺🌺
— Опа тўғри қилаётганингизга ишончингиз комилми? — Сарагул опаси Каромат опанинг қўлидаги матоларга бир қараб қўйганча сўради, — Аброрнинг кўнглига ҳам бир қўл солиб кўрсангиз бўлармиди?
— Эркак киши хотинни яхши ёмонлигини қаердан ҳам биларди? Унга ёқадиганини ўзим танлаб бераман, яшайди шу билан. Шу пайтгача ҳам мени айтганим бўлган, бундан кейин ҳам шундай бўлади.
— Кейин афсус қилмасангиз бўлди, — Сарагул бошқа бу мавзуда гапирмади. Опа-сингил иккиси тушлик пайти Каромат опа топган қизникига совчиликка бориб келишди.
— Ойи мен келдим, — Аброр ойиси яхши кўрган ширинликни кўтарганча кириб келаркан, — топингчи сизга нима олиб келдим?
— Яхши келдингми? — Каромат опа ўзгача хуш кайфиятда ўғлига пешвоз чиқаркан, — сенга хушхабар айтишимни билиб, ширинлик олиб келдингми?
— Хушхабар? — Аброр оёқ кийимини ечиб, четга олиб қўяркан, — яна қанақа хушхабар?
— Бугун холанг билан совчиликка бордик. Қизни бир кўрсанг эди. Ой деса...
— Ойи мен сизга айтга....
— Мен ҳам айтгандим. Мен нима десам шу бўлади. Сабиҳага уйланасан. Ундан бошқасини келин қилмайман.
БЕРКИТИБ БЎЛМАЙДИГАН ЁРИҚ
Имом Бутий.
✍️🎤Абдуллоҳ Ғуломов.
•┈┈┈┈•❈••✾••❈•┈┈┈┈•
#ИБРАТЛИ_ХИКОЯТ
НАМОЗ – МЎМИННИНГ СУЯНЧИ!
📝 Бир отахон уруш йилларида бошидан ўтказган воқеаларни ҳикоя қилиб берди:
“Ўн икки минг киши олмонлар лагерида тутқун эдик. Бизга умуман овқат беришмасди. Аввал ўт-ўланларни едик, қанча одам шишиб ўлди. Кейин томирларни кавлашга тушдик, чунки ер шип-шийдам чўлга айланганди. Ҳар куни юзлаб одам жон берар, менинг ҳам ажалим кўзим олдидан ўтарди. У ерлардан қутулиб чиқишга заррача ишонч йўқ эди. Шунда ибодатга қаттиқ берилдим. Олдин ҳам намоз ўқирдим, лекин ўлимга рўпара туриб адо этганларим бошқача бўлди. Назру ниѐз фақат Аллоҳга эди. Ундан бошқасини унутган, Ундан бошқасидан умидимни узгандим.
Шундай кунларнинг бирида чеккароқда хуфтон намозини ўқиѐтсам, ѐнимга бир нарса тап этиб тушди. Намозни тугатиб қарадим, симнинг у ѐғидаги соқчи ўша нарсага имо қилди-да, нари кетди. Олиб очсам, қўрда пиширилган картошка экан! Юрагим ҳапқиришини кўринг. Дарҳол қўйнимга тиқдим. Сўнг ухлаган бўлиб, секин шима бошладим. Чайнашга қўрқаман, чунки оғзимда бир нарса борлигини билишса, мени талаб кетишлари аниқ эди.
Эртасига ҳалиги аскар яна картошка ташлади. Икки кундан кейин яна... Кунора келиб турган ризқим менга қувват бағишларди. Аскар билан шу тариқа “оға-ини” бўлиб олдик.
Қисқаси, ризқим тугамаган экан, етиб турди. Уни қаердан, қандай етказишни ризқ берувчи Зот яхши билади. Аммо, болаларим, бу ризқ фақат намозим сабабли эди. Ахир намоз ўқимасам, ўша аскар мени шунча маҳбус орасидан қандай таниб оларди?!
Шундай қилиб, ўлим лагеридан омон чиқдим. Сўнг бизни конларда ишлатишди. Қанча одам у ерда ўлиб кетди. Мен эса Аллоҳнинг марҳамати билан яна омон қолдим. Советлар ғалаба қозонганидан кейин маҳбусларнинг кўпчилиги, сотқин, дея отишга, қамоққа ҳукм қилинди, аммо менинг пешонамга омонлик ѐзилган экан, соғ-саломат юртимга қайтдим. Шунинг учун ҳамиша Аллоҳга суянинглар, намоз билан Аллоҳдан мадад сўранглар...”
Бу ҳикоядан кейин даврадагилар буюк бир ишга – намозга шайландилар. Зеро, вақти ҳам кириб қолган эди.
"Намозда хушуъ" китобидан.
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
📝БУЗИЛМАГАН ҲОВЛИ
(жуда ибратли)
Иброҳим ва Илёсга бутун умр рўзғорга бир луқма ҳаром аралашмасин деган андишада ўтган ҳунарманд оталаридан кичкинагина ҳовли қолди. Ака-уканинг иккови ҳам меҳнаткаш, камсуқум, худди оталари сингари ҳалол, тўғри эди. Аммо нима бўлди-ю, ишхонасидан камомад чиқиб, Иброҳим аканинг бўйнига қўйилди. Иброҳим ака тушунди – кимлардир еган сомсанинг пулини унга тўлаттиришмоқчи. Нима ҳам қила оларди – осмон узоқ, ер қаттиқ. Ишдан бўшаш-ку, майли, аммо камомадни қандай тўлайди? Сотай деса, қўлга кирадиган бойлиги йўқ, хотини тақинчоқларини сотиб бераман дегани билан, унинг пули ҳам ҳеч қанча бўлмайди. Шундай ўйлардан эзилиб ёлғиз ўтирганида: «Ака, уйдамисиз?» дея укаси овоз берди. «Келавер», деган жавобни эшитиб, ичкарига кирди, акасига рўпарама рўпара ўтирди.
– Ака, «участка»га харидор топдим, пули камомадни ёпишингизга бемалол етади.
Иброҳим аканинг капалаги учди – нима деяпти укаси? Ҳовлини сотишса, кўчада қолишади-ку! «Ё ўзи томонни қолдириб, биз томонни сотамиз, деяптими?»
– Эсласангиз, пойдевор қуйилаётганда ўнг томондаги қўшни «айтган пулингизни бераман, ерингизни менга сотинг», деб роса ялинганди. У билан келишиб қўйдим, бугун-эрта пулни берадиган бўлди...
Иброҳим аканинг димоғига нимадир тиқилди. Укаси ҳақида ҳозиргина ўйлаган ўйларига уялиб кетди. Бечора Илёс, неча йил йиғиниб сотиб олган, яқинда Иброҳим ака, ўзи ва ўғиллари билан пойдевор қуйишган «участка»сини гапираётган экан.
– Раҳмат, ука, – дея олди зўрға. – Аммо...
Иброҳим ака бир пас ўйланиб қолди, кейин секингина гап бошлади:
– Бизда-ку иккита қиз, ортиқча уйга эҳтиёжимиз йўқ. Лекин сенга барибир жой керак, олдингда икки ўғилни уйлантириш бор. Майли, участкангни сотамиз. Кейинроқ, Худо берса, ўрнига жой олиб бераман. Агар олиб беролмасам, ўтирган уйимизни бўшатиб, чиқиб кетамиз.
Албатта, Илёс бу гапга кўнмади. Лекин акаси қайсарлик қилиб туриб олгач, ноилож «хўп» деди. Шундай қилиб, камомад тўланди, Иброҳим ака бошқа жойга ишга кирди. Орадан бир неча йил ўтди, ака қизларини узатди. Иккала тўйни ҳам «аввал қарзингни узмайсанми, кейин тўй қилмайсанми?» деган гапни эшитиб қолишдан чўчиб, минг истиҳола билан ўтказди. Бу орада уканинг ҳам ўғиллари бўйига етди. Лекин Иброҳим ака жой олиб беролмади. Илёс ҳовлининг икки хона уй солса бўладиган очиқ жойига пойдевор қуйиш ҳақида маслаҳат солганида, ака уйни бўшатишга ишора деб тушунди. Зотан, бу келишув унинг ўзидан чиққан эди. Иброҳим ака шундан кейин бир жойдан ижарага уй топди. Аммо иддао қилаётгандек кўринмай деб укасига индамади, ҳамма иш битганда айтганим маъқул, деб ўйлади...
Кичик ўғли Илёсга телефон қилиб: «Дада, тез келинг, амакимлар кўчиб кетишяпти», деганда олдинига ишонмади. Уйга етиб келганида дарвоза олдидаги юк машинасини, акасининг айвонидаги тугун-бўғчаларни кўриб гап нимадалигини тушунди. Кўзида ёш билан уйдан айвонга нарса ташиётган янгасини, ўзи томон хижолатомуз табассум билан келаётган акасини кўриб кўнгли бузилди. Иброҳим аканинг: «Ука», деб бошлаган гапини бўлди:
– Ака, охиратда Худойимга нима деб жавоб бераман?
– Бу нима деганинг? Келишувимизга кўра...
– Келишгандик, жондек акамга Сенинг розилигинг учун эмас, қарзга пул бергандим, дейманми? Бу ишни кўрганлар оқибат қолмаган экан, силаи раҳм деган гаплар бекор экан, демайдими? Наҳот мени сиздан пул ё жой талаб қилади деб ўйласангиз? Болалагимиз ўтган уйдан сизни чиқариб юбориб, келин тушириш, тўй қилиш татийдими менга, ака?..
Ака-ука янги қуйилган пойдевор устида ерга қараганча ўтиришар, аканинг хотини лаш-лушлар орасида тик турган кўйи кўзёшларини артарди. Илёснинг хотини, уч ўғли эса юк машинасига жойлаб улгурилган нарсаларни бир-бир амакиларининг уйига олиб кира бошлашди.
Ⓜ️ Numonjon Shermatov Сахифасидан.
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
Xayrli kech! 🔥OLCHAGUL🔥 hikoyasini bir nafasda toʻliq mutolaa qilmoqchi boʻlganlar uchun skidka hikoya narxi 10.000 soʻm. Umumiy 160 qismdan iborat! Majburiy emas. Istaganlar har kuni kanalda 5 qismdan oʻqib boraveradi!
Oʻqimoqchi boʻlganlar
sizga karta beriladi toʻlov qilasiz skreenshot tashlaysiz va sizga hikoya toʻliq tugallangan kanal linki beriladi.
Murojaat uchun 👉 @A_lixan
54
— Кечирасиз исмингиз Шоҳсанаммиди? — Шоҳсанам ўзига берилган хоналарни тозалаб, тартибга келтириб чиқиши билан битта ҳамкасби уялганча ёнига келди, — сиздан бир илтимосим бор эди.
— Қўлимдан келса бемалол.
— Ўзингизга тегишли хоналарни бўлган бўлсангиз менга ёрдам бера олмайсизми деб сўрамоқчи эдим. Директор келгунича улгурмайман деб қўрқаяпман. Шунга...
— Хўп, — Шоҳсанам жилмайиб қўйди, — сизга қайси хоналар берилган?
— Мана шу хонадан тортиб йўлакнинг нариги бошигача, — қиз тўғрисидаги эшикка ишора қилди.
— Хўп, унда сиз бу хонага киринг. Мен наригисига кираман, — Шоҳсанам иш қуролларини олиб, энди олдинга юрганди...
— Опажон ҳалиги..., — қиз унинг гапини бўлди, — сиз ундан кейингисига кира олмайсизми? У хонага кимдир жойлашибди. Менежеримизни айтишига қараганда жуда таъби нозик ва талабчан меҳмон экан. Шунга...
— Тушунарли, — Шоҳсанам кулиб қўйганча у айтган хонага йўл олди. Хонани эшигини секин очиб кираркан, хонадаги ҳукмрон муҳит кириши билан унга таъсир қилмасдан қолмади, — бунча ваҳимали, — ўзига-ўзи гапирганча келиб деразани очди, — мана бўлди, — жилмайганча ортига ўгирилдию, қотиб қолди.
🌺🌺🌺
— Акааа, — Наргиза йиғлаганча акасининг қўлига ёпишди, — илтимос.
— Кўрдингми синглинг мени севади, — Фурқат калтак еётганига қарамай хиринглади.
— Ҳайвон, — унинг кулгуси Дилшоднинг нафсониятига тегдими, баттар қила бошлади.
— Ака илтимос қўйинг. Бу ўзингизга жабр бўлиши мумкин, — Наргизанинг кўз ёши, Дилшоднинг асабий бақиргани, Фурқатнинг калтак еб хиринглаб кулиб ётганини Ҳалима опа энди эшитдими, ҳовлига чиқиши билан уларни ажратгани чопди.
— Вой дод жоҳиллар, ўғлимни ўлдиришяпти.
52
Наргиза кеч бўлгунча қайнонаси айтган ишларни ҳаммасини қилди. Шунда ҳам ҳаёлида қочиб кетиш. Аксига олгандек, Фурқат ҳам ҳовлидаги супада ўтирибди, икки кўзи унда. Кечки овқат учун қайнонасининг «закази» бўлмиш сўмсаларни тугиб бўлиб энди тандирга ўт ёққани чиққанди, дарвозанинг тарақлаб очилгани, кетидан акасининг дарғазаб овози эшитилди.
— Фурқат, буёққа чиқ ит.
— Акаааа, — Наргиза қўлидаги ғўзапояни ҳам ташлаб, акаси ёнига чопди, — акажоним, — акасининг қучганча йиғлаб юборди.
— Йиғлама, — Дилшод синглисини юпатаркан, ўзи томонга гердайиб келаётган Фурқатнинг ёнига уч қадамда етиб келиб юзига шундай солдики, Фурқат дандираклаб кетиб, ўтириб қолди, — менга қара ҳайвон, — Дилшод уни ёқасидан икки қўллаб ушлаганч даст ўрнидан турғазаркан, — сенга нима деганим эсингдами? — бир қўли билан унинг юзига мушт тушира бошлади, — синглимга яқинлашма деганмидим?
— Қўйсангчи, — Фурқат иршайганча Дилшоднинг қўлини силтаб ташларкан, — синглингни ўзи ўз оёқлари билан келди бу уйга. Уни ҳеч ким мажбурламади. Тўғрими гўзалим? — Наргизага қаради.
— Ёлғон гапирма, — Дилшод Фурқатни яна бир мушт билан сийлади.
— Ишонмасанг ана синглингни ўзидан сўра, — Фурқат лаби ёрилгани учун қон туфлаб ташларкан, — кўчада кўриб қолиб ўзи бўйнимга осилди, соғиндим, олиб кетинг деб.
— Наргиз бу нима деяпти? — Дилшод асабий, тез-тез нафас олганча синглисига қаради. Наргиза бугунги эски оғриқларни эслаб йиғлаганча жим тураверди. Нима десин шўрлик? Акасига у мени эски ҳовлига олиб кириб зўрлади десинми? Акасини билади, ҳозир шу гапни айтса Фурқатни чавақлаб ташлайдида, кейин қамалиб кетади. Айтмаса, шу уйда қолишга ва Фурқатнинг ҳайвоний қилиқларига чидаши керак. Буни эса уддалай олмайди.
— Акааа, — титроқ овозда аранг шу сўзди айта олди. Бўлди, Дилшодга шу бир оғиз сўзни ўзи етарли бўлди.
ДИККАТ ПРЕМЬЕРА БИЗ БОШЛАДИК!!!
🔥ОЛЧАГУЛ🔥
Биздан узоклашманг!!! Сериал хикоямиз хар куни соат 21:30 да бериб борилади!!!!
Менга ўта кетган даражада разиллик қилишди. Йигитимни бир дўсти бор эди. Бирга ишлашарди. Исми Баҳодир. У йўқлигида у бу келтириб берарди баъзан. Сира ёмон ҳаёлини сезмагандим. Бир куни сув жўмраги бузилиб қолди. Уста дейманми деб чақирдим... Ҳаётимдаги энг катта хатойим бўлди шу... Келиб тузатди. Кетаётган пайти ҳайрлашмоқчидек қайрилгани ёдимда... У ёғини эслолмайман... У ифлос чиркин ниятига...
Читать полностью…
😱ГЎРКОВ ҚЎЛИДА ҲЎРЛАНГАН ҚИЗ НОЛАСИ....
.......Шундай бўлиши мумкинми? — деб сўради у қоровулдан. Гўрковни топиб келишди. Қабрни қазишса… қиз йўқ эди. Жиноят қидирув бўлими ходимлари етиб келганидан сўнг эса ҳаммаси ойдинлашди. Марҳуманинг танаси гўрковнинг омборхонасидан, эски ваннанинг ичидан топилди. На одам ва на ҳайвон бўлмиш гўрков марҳума тупроққа қўйилган куниёқ қазиб олиб, иссиқ сувга солиб қўйган ва ҳар тун…....😱😳
ДАВОМИ УЧУН👇🏼БОСИНГ
/channel/Solixa_Ayol/23482
🔥 Ёғ босган товалар деярли барча хонадонда учрайди.
Бир дўстим менга уни қандай қилиб тоза ва осон тозалашни ўргатди.
Бунинг учун бизга қуйидаги ингредиентлар керак бўлади:
Давомини ўқиш... 😳🔽
Туғганимдан кейин. Эртаси куни мен палатага ётқизишди...
Ожиз кичкина оқ халатда бир эркак кириб келди.
Кўринишидан қандайдир шифокорга ўхшади... Эркак палатани бир кўздан кечириб, туғруқдаги аёллардан сўради:
- Сизнинг палатангиздан, кеча 21.30 да ким туғди?
Унинг сўзларидан мен боламга нимадур бўлдими деб юраким оғзимга келганди, тер босди қўрқиб кеттим! Чунки у пайти палатадан фақат мен туғган эдим
- Кейин хаяжон билан сўрадим доктор, нимадир бўлдими?
- Эркакнинг жавоби палатадаги хаммани шўкга солди... Давомини ўқиш 🙈
😳 ОДАМХӮР КЕЛИН...
Тӯй жуда ҳам даб - даба билан ӯтди. Лекин менга Келинойим ёқмади совуқроқ эди қараши гӯё. Мен тӯйдан сӯнг икки ёшли қизим билан Акамнинг уйида қолдим. Эртаси куни қарасам Қизим йӯқ ӯша куни сӯрамаган одамим қолмади кейин Қидирувга бердим орадан 15 кун ӯтди топилмади. 2 кундан сӯнг Онам ҳам тӯсатдан Ғойиб бӯлди анча Акам билан қидирдик тополмади. Шу тарзда Онам ҳам йуқолди. Бир кун соат кечаси 05:15да ер тӯлага секин мӯралаб қарасам Келинойим...😳😱😱 БУ ДАХШАТ...
ДАВОМИ👉👇
/channel/Solixa_Ayol/37821
#TEZKOR
СИЗИ ТИЗЗАЛАРИЗ ОГРИЙДИМИ?
Мана сиз-га мендан соглом бугимлар сири👇
https://dexpress-uz.shop/s9/sustav/pro/17
Бу усулдан сўнг бўгимдаги оғриқлар бошқа безовта қилмас экан😍
📌БАТАФСИЛ👇
https://dexpress-uz.shop/s9/sustav/pro/17
https://dexpress-uz.shop/s9/sustav/pro/17
(Батафсил малумот олиш учун юкоридаги хавола устига босинг)
‼️Aдминлар ўчириб ташламасидан олдин ёзиб олинг😏
50
— Ойи, — Аброр қўлидагиларни стол устига олиб келиб қўяркан, — биламан мен учун қўлингиздан келган ҳаммасини қилдингиз. Ота ўрнида ота, ака ўрнида ака, опа ўрнида опа бўлдингиз. Бир ўзингиз бутун борлиғимни меҳр-муҳаббат билан ўрадингиз. Сиз учун нима қилсам ҳам кам. Лекин ойи илтимос мени ҳам бир марта тингланг. Ҳеч йўқ бир марта қалбимга қулоқ солинг. Ахир мен уни севаман. Ҳаётимни қолган қисмида у ёнимда бўлишини, сизнинг келингиз, фарзандларим онаси бўлишини истайман.
— Сени тушунаман ўғлим, — Каромат опа ўғлининг ёнига келди, — лекин сен ҳам мени тушун. Нима қилсам ҳам сени бахтинг, келажакинг учун қиламан. Сабиҳа жуда яхши қиз. Тарбияли, ҳаёли. Қўли гул пазанда. Бичиш-тикишни ҳам эплайди.
— Ойи лекин...
— Лекин-пекини йўқ, — яхши гап билан ўғлига гап тушунтира олмаган Каромат опанинг қошлари чимирилди, — эртага учрашув, индинга бориб нон синдириб келамиз.
— Шу пайтгача гапингизни икки қилмадим. Лекин бу сафар ўз бахтим ва севгим учун курашаман. Тўғри хафа бўларсиз, юзимни ҳам кўргингиз келмас, аммо, кейинчалик бахтли эканлигимни кўриб мен тўғри қилганимни тушунасиз.
— Икки дунёда ҳам ўша алвастини келин қилмайман. Эркак кишига кўз сузиб, бошини айлантириб олган суюқ оёқ бу остонамни хатлаб, харом қилишига йўл қўймайман. Агар ўша мегажинни дейдиган бўлсанг, сендек ўғлим йўқ. Берган сутимга рози бўлмайман. Оқ қиламан сени, — Каромат опа жазавага тушгандек баланд овозда тез-тез гапириб ташлади.
— Бўлдими? — Аброр ойисидан кўзларини олиб қочганча сўради.
— Бўлдими? — унинг бу саволи Каромат опани баттар тутоқтириб юборди, — мен шунча гап гапирсаму, бу кишим кўзларини лўқ қилиб бўлдими дейди? Қандай кунларга қолдим? — кўксига бир уриб йиғлай бошлади, — ўз ўғлим битта суюқоёқни деб юзимга тиқ қарасая.
— Ойи...
— Ойи дема, ойи дема мени, — Аброрни итариб хонаси томонга кетаркан, — мени сендек ўғлим йўқ. Токи фикрингдан қайтмас экансан, сени ойинг йўқ. Ўлган сени ойинг, — деганча хонасига кириб, эшикни қарсиллатиб ёпди.
48
— Ўзи кетар ёр-ёр, ўзи келар ёр, — Ҳалима опа лабини қийшайтириб, қошини учириб қўйди, — келибдиларда? — Наргизага менсимагандек кўз қири билан қараб қўйганча, — хотинингни олиб келганинг яхши бўлибди ўғлим, — жилмайганча Фурқатга гапира бошлади, — эндигина оғилхонани тозаламоқчи бўлиб тургандиму, лекин шу белим қурғур қўймаётганди, — белини ушлаганча, — қани келинпошша ишга киришинг. Олдин оғилхонани тозаланг, кейин ҳовлиларни супуринг. Орада катта қоғонда сув иситиб кир ювинг. Кечга сўмса қиларсиз. Жудаям тандирнинг иссиққина сўмсасидан егим келиб юрганди ўзи.
— Хўп бўлади ойижон, — Наргиза қанчалик жони оғримасин жимгина оғилхона томонга кетди. Чунки қайнонасини ҳам, эрини ҳам билади. Уларнинг ҳеч бирининг раҳми келмайди унга, — иложи бўлиши билан қочиб кетаман, — ўйлади у. Бу сафар узоққа кетаман. На булар, на бошқалар топа олмайдиган жойларга.
🌺🌺🌺
— Ассалому алайкум, — Дилафруз дарвоза олдида кутиб олган овсинига салом берганча қизлари қатори ўтираркан, — мени асалларим эсли қиз бўлиб ўтиришдими? — навбати билан уларнинг юзларидан ўпиб қўяркан, — катта раҳмат опа. Яхшиям сизлар борсизлар. Аллоҳ сизлардан рози бўлсин.
— Ахир опа-сингилдек гапмиз, — Манзура кўзларини сузиб, — қарасак бегонани фарзандларини қарабмизми? Бирингиз укам, бирингиз синглимсиз ахир.
— Раҳмат, — Дилафруз қайта-қайта миннатдорчилик билдириб ортига қайтди. Таксида яна ўз ҳаёллари билан банд бўлиб кетар экан, телефоннинг овози ҳаёлларини тарқатиб юборди. Телефонни қўлига олиб, экрандаги ёзувни кўриб ҳафсаласи пир бўлди, — битта сен кам эдинг, — деганча телефонининг ён тугмасини босиб қўйди.
Уйига келиши билан қизларини хонасига олиб кириб уст-бошини алиштириб, жойларига ётқизиб ўзига ҳам ерга жой солди. Бугунча уларнинг хонасида, ёнида ухлашни истади. Ярим тунгача уйқуси келмади. Негадир юраги ғаш. Худдики, ҳозир ухлаб қолса ҳамма нарсани йўқотадигандек туюлаверарди.