33748
Хаётий ва Ибратли ҳикоялар... Хикматлар хазинаси... Инсон такдирини аччик синовлари... Hamkorlik va reklama uchun 👇👇 @Bronzam . . . . . .
📚 АЛЛОҲ СЕН БИЛАН САВДО ҚИЛАВЕРАДИ
Ривоят қилинишича, бир аёл Довуд алайҳиссаломнинг ҳузурларига кириб келиб:
– Эй Аллоҳнинг пайғамбари, Роббинг золимми ёки одилми? – деб сўрабди. Довуд алайҳиссалом:
– Ҳолингга вой бўлгур, Роббим одил, У ҳеч кимга жабр-зулм қилмайди, нега бундай деяпсан? – дебди. Шунда аёл:
– Мен бир бева аёлман, болаларим бор, уларни қўл меҳнатим билан боқаман. Кеча йигирган ипимни бир бўлак матога ўраб, сотиш учун бозорга олиб кетаётган эдим, тўсатдан бир қуш менга ҳужум қилиб қолди: мато ва ипни олиб қочди, мен эса болаларимнинг олдига ҳеч нарсасиз, ночор ва хафа ҳолда қайтдим.
Шу суҳбат бўлиб турган пайтда Довуд алайҳиссаломнинг эшиги тақиллаб қолди. Довуд алайҳиссалом киришга изн берди. Улар ўн нафар тижоратчилар эди. Ҳар бирининг қўлида ўн динордан пул бор эди. Улар:
– Эй Аллоҳнинг пайғамбари, бу пулларни ҳақдорларга беринг, – дейишди. Шунда Довуд алайҳиссалом:
– Бу пулларни беришга сизларни нима мажбур қилди? – деб сўради. Улар:
– Биз бир кемада эдик, бирдан қаттиқ шамол туриб, ғарқ бўлишимизга сал қолган эди, тўсатдан бир қуш келиб, бир мато ташлади. Унинг ичида йигирилган ип бор эди. Биз улар билан кемамизнинг айбларини тўғрилаб олдик, шундан кейин шамол бизга ортиқ қийинчилик туғдирмади. Саломат қолганимиз учун ҳар биримиз ўн динордан садақа беришни назр қилдик, мана ўша пуллар, – дейишди. Довуд алайҳиссалом ҳалиги аёлга қараб:
– Аллоҳ сен билан денгизда ҳам, қуруқликда ҳам савдо қилаверади, сен эса Уни золим дейсан, – деди ва унга юз динорни узатиб:
– Буни болаларингга сарфлагин, – деди.
Аллоҳ барчамизни Ўзи тўғри йўлдан адаштирмай, ҳидоятда собит қадам қилсин! Ё Аллоҳ Ўзининг Раззоқсан, ризқимизни ҳалолидан бергин, ўзгани ҳаққидан асрагин!
АКТРИСА СИТОРА ФАРМОНОВА ЭРИНИ ҲАММАГА КЎРСАТДИ...!!! 💍😊
😳ШОК КУЁВ КИМ ?
БИЗ БИЛГАН УША МАШХУР АКТЁРМИ😱
ТЎЙИ ЯҚИНДА БЎЛИБ ЎТГАНДИ
😳КУЁВНИ КЎРГАНЛАР ҲАЙРОН КОЛМОҚДА КУЁВНИНГ ИСМИ....
🔴КУРИШ УЧУН 👇
PREMYERA!!!!
🔥OLCHAGUL🔥
Sevgi va zulm qissasi!!! Tez fursatlarda qismli hikoyamizni boshlemiz!!!
Borligingizni bildiring!!!! Hikoya sevar obunachilar bormi???❤️👍
Мана уша кабр, якиндагина она бола шу кабр ёнида утирганини кургандим. Якинлашиб келгач, кабртошидаги расмга эътиборимни каратдим. Карадиму, шу онда шок холатига тушиб, юрагим тез тез уриб, бошим айлангандек була бошлади. Товба килдим, Астогфурулло.....уша мен курган аёлни расми турибди. Уша мен боласи билан курган онани расми эди. Кабр тошига ёзилишича, уша аёлни улганига бир йилдан ошибди. Мана шу вокеадан сунг арвохлар, рухлар борлигига яна бир бор ишонч хосил килдим ушанда.
Кечга якин уша аёл рак касалидан жуда ёш холда улганлигини билдим. Унга йигирма туккиз ёш булган экан улганида. Онаси улгандан сунг, туккиз ёшли угли ёлгиз колиб кетганлиги сабаб уни мехрибонлик уйига топширишибди. Бола эса у ердан хам кочиб келиб кишлок чеккасидаги бир кулбада бир кампирникида яшаркан. У хар доим онасини кабрини зиёрат килгани гул олиб келаркан. Оналик мехр, улимдан хам кучли эканлигига ишонгандим уша пайт. Болакай она мехрига зор булганида онасини кабрига келаркан. Онани рухи хам уз навбатида углини кургани чикаркан. Кузга якин уша бола кабристонга келмай куйди. Бир икки кун утгач уша аёлнинг кабри ёнида янги кабр пайдо булганлигига кузим тушди. Болакайни онасини ёнига дафн килишибди. Улар энди доим бирга. Унга нима булганлигини сабабини билолмадим. Балки уша болакай ёлгизликдан кийналиб, онаси билан бирга булишга интилгандир. Мана шундан бошка арвохни мен курмадим.
Утганларни охирати обод булиб, кабрлари нурга тулсин омиийн....
@ibratli_sozlar
📝 АММАМ...
Ўзингиз ҳақингиздаги бўлмағур гапларни ўз қулоғингиз билан, айтаётган кимса тилидан эшитганмисиз? Қандай тасаввур уйғонган дилингизда шунақа пайтларда? Ўксинганмисиз? Жанжаллашганмисиз? Эътироз билдирганмисиз?
Яқинда, менда шунақа ҳол бўлди.
Аммам, ўз дадамнинг синглиси, ("Отам" ҳикоямда бу аммам ҳақида кўўп гаплар бор...) қўшниси билан менинг ғийбатимни қилаётганини эшитиб қолдим.
Аммамларнинг кўчасидан бир сабаб билан шошилиб ўтаётгандим. Йўлакда бир қўшниси билан гуррунглашиб ўтирган экан, шошилинчда пайқамай ўтибман.
Қайтишда уларга яқинлашиб салом бердим,-
-Ассаломалекум, амма. Яхшимисиз, жон соғликлар, уй-ичлар тинчми? Болла, неваралар бардамми? Сиз яхшимисиз, қудахола...
-Валекум ассалом. Ҳа, кўзингни ёғ босганми, Ўтиб кетдинг, салом йўқ...
-Узр, амма... шошилинчда... зарур ишим бор эди шу маҳаллада. Атайин саломлашиб, дуойингизни олай деб ортимга қайтдим...
(Аммо дуо қаёқда)...
Хайрлашиб, икки қадам юрдим...
-Кўзиям яхши кўрмайди бунинг. Ачкисиниям тақмай юради.
Аммам, ёнидаги қўшнисига мени "таърифларди"...
Бир хаёлим ортимга бориб, эътироз билдирмоқчи бўлдим. Ўксиндим. Нима, кўзойнак таққан одам кўр бўлиб қолибдими? Ҳозир мода учун ҳам тақишяпти кўзойнакни. Аммо мен одамлар орасида кўзойнак тақишга истиҳола қиламан. Ишлаган пайтим,кўз чарчаб қолмаслиги учун тақаман кўзойнак....- демоқчи бўлдим....
Индамай кетдим. Аммо аммамдан кўнглим қолди.
Инсонларнинг яхши томонларинимас, камчиликлари билан бировга таништишираётгани, билиб - билмай ғийбат қилаётгани эмасми? Ўз яқинларининг сирини бегонага фош қилишмасми....
Кўчага чиқиб ўтганнинг - кетганнинг ғийбатини қилиб ўтирмасдан, уйида кири-чири, тикиш-чоки, неваралар тарбияси билан овора бўлсалар бўлмасмикин...
Пайти келди, бу воқеани эсига солдим.
-Амма,нимага бунақа деб, бегонага мени ёмонладингиз, кўнглим қолди сиздан...
Аммам жавоб беролмай қолди.
Раъно Умидбахш.
🕌
Нимагадир энди Дилором туш ҳақида гапирмай қўйди. Ҳатто Назокат бир-икки бор нонушта маҳали шу мавзуни қўзғашга уриниб, гапни аллақандай башоратчилар, тушида кашфиётлар яратадиган олимлар, тушида шеър ёзадиган шоирлар томонга бурди. Аммо на эридан, на қизидан рағбат сезмагач, жим бўлиб қўя қолди.
Шундай кунларнинг бирида...
— Дадажон, — деб қолди нонушта маҳали кўзлари қувончдан чақнай бошлаган Дилором, — бугун лотерея сотиб олиб, “Нексия” ютаркансиз. Тушимда кўрдим!
— Вой, вой, зўр-ку! — ҳаяжондан бўғриқиб кетган Назокат аранг шу сўзларни айта олди.
Аммо қизининг “башорати” Исомиддин учун энди ҳаддан ортиқ бўлиб туюлди. Шу сабабли хотинини ортиқча ҳовлиқтирмаслик учун гапни калта қилиб қўя қолди:
— Менга ўхшаганлар “Нексия” ютаверса, лотереячилар уйини қаерда топади?
Дилором эса одатига кўра бўш келмай туриб олди:
— Ютасиз. Мана мени айтди дерсиз, бугун машина ютасиз, тамом-вассалом!
Иш ташвишлари, елиб-югуришлар, чопа-чоплар билан бўлиб Исомиддин қизининг эрталабки гапини унутган ҳам экан. Фақат йўналишли маршруткадан тушиб, Дилором учун бирон ширинлик олиш мақсадида дўконлар қатори томон буриларкан, эрталабки гурунгни эслаб қолди.
“Ҳай қизим-а, — деган ўйга борди Исомиддин. — Ишқилиб, дадасига яхши кўринса-да. Ҳа, майли, шунинг учуноқ эркатойимга бугун “Баунти” ола қоламан”.
Исомиддин қизи яхши кўрадиган шоколаддан сотиб олди-да, дўкондан чиқаётган маҳали кимнингдир шу яқин-атрофда: “Кеп қолинг! Лаҳзалик лотерея! Сотаману кетаман!.. Ютуқ “Нексия” машинаси!..” деб қичқираётганини эшитди.
Тўғриси, Исомиддин лотерея ўйинларини ёқтирмсди. “Буям қиморнинг бир тури-да”, деб ўйларди. Зеро, у кўплаб ҳамкасблари маошларининг асосий қисмини мана шунақанги, одамларни алдаб, пулини шилиб олишга мўлжалланган, айниқса кейинги пайтлари жуда кўпайиб кетган ғирром ўйинларга сарфлашини яхши билар ва уларга ачинарди ҳам.
Ҳозир ҳам Исомиддин антиқа қоғозга ўралган шоколадни ҳузур билан томоша қилганча уйига етиб олиши мумкин эди.
@ibratli_sozlar
ДИЛОРОМНИНГ ТУШЛАРИ ЁХУД АЖАЛГА ЕТАКЛАГАН ХИЁНАТ.
Исомиддин бир пайтлар, ҳали уйланмаган чоғларида “Отага ўғилдан кўра қиз меҳрибонроқ бўлади”, деган гапни эшитганида, очиғи, унчалик ишонмаган эди. Кейинроқ, илк фарзанди қиз туғилганда бу “ҳикмат”ни ота-онасидан, яқин биродарларидан бот-бот тинглаш асносида жимгина бош эгиб, гўёки суҳбатдошининг фикрини маъқуллаётгандай турган бўлса-да, кўнглининг бир чеккасидан бошқа бир истеҳзоли ўй ўтган эди: “Ҳа, бу энди қиз кўрган ёки ўғли йўқлар учун бир тасалли экан-да...”
Орадан бир-бирини қувиб йиллар ўтди.
Исомиддин яратганга минг қайта шукрлар айтса арзийди, Дилоромдан кейин иккита қўчқордай-қўчқордай ўғил кўришди. Мана энди уч фарзанднинг отаси бўлиб, катта кўчада гердайиб юрганида нечукдир тез-тез ўша ҳикматли гапни эслаб қолади ва ўзича тан берган ҳам бўлади: “Одамлар бекорга айтишмас экан-да...”
Илло бижилдоқ Дилором сал ақлини таний бошлагандан бери дадасига бир меҳрибон бўлдики, бир меҳрибон бўлдики, буни таърифлаш мушкул! Тўғриси, “ақлини танигандан бери” деган гап ҳам унчалик аниқ эмас. Зеро, Дилором ҳали онасининг кўкрагини пишиллаб эмиб ётган маҳаллари ҳам жажжи қўлчаларини чўзиб, дадаси томонга талпингани-талпинган эди!
Фарзанднинг меҳрини падар ҳис қилмай қолмайди.
Нодиржони билан Қодиржонидан ҳар қанча айланиб-ўргилса-да, Исомиддин ҳам бора-бора тўнғичига ўзгача меҳр билан қарайдиган бўлиб қолди. Ишдан ҳар куни атай Дилором учун битта чупа-чупми, шоколадми, сақичми олиб келиш ота учун ёзилмаган қонунга айланди. Баъзан ишдан кеч қолган маҳаллари ёки улфатлари билан чойхонага бориб, ошхўрлик қилиб, уйга алламаҳал қайтган кунлари ҳам Исомиддин Дилором қизалоғи уйқусизликдан қизариб кетган кўзларини йириб очганча йўлакда қўғирчоқларини ўйнаганча дадажонининг йўлига кўз тикиб ўтирганини кўрарди.
Бахтиёр ота бундай маҳаллари қизалоғининг қўнғироқдек овозда:
— Дадажон! — деганини эшитса бас, бутун чарчоқларини унутиб, вужудида ажиб бир енгиллик туярди, гоҳида эса мижжаларига ёш қуйилиб келганини ҳам ҳис этарди.
Бунга сайин Дилором дадасига эркаланар, оқшом ҳам дадасининг ёнидан кетмас, охир-оқибат Исомиддиннинг бўйнидан маҳкам қучоқлаб олганча уйқуга кетарди.
Гоҳида кечалари безовталаниб уйғонган чоғлари ҳам Дилором уйқу аралаш фақат:
— Дадажон... — деб шивирларди.
Назокат баъзан эрига ҳазиллашиб қўярди:
— Бу мастон қизингиз ўзича мени дадам туққан деб ўйлайди шекилли...
Бундай пайтлари Исомиддин бўш келмасди:
— Дадасининг қизи бўлгандан кейин шунақа бўлади-да...
Аммо айрим пайтлари Назокат сал жиддий оҳангда гапиришга уринарди:
— Шунингизни ер-кўкка ишонмайсиз. Бола отасини бунчалик яхши кўрмаслиги керак эмиш. Ахир, ҳар қалай, қиз бола — бировнинг хасми. Эртан-бир кун бировнинг уйига боради. Чиққан қиз чиғириқдан ташқарида, деган гапларам бор. Бунингиз бўлса сизга роса боғланиб қолган... Эртага кўзининг ёшини оқизиб келиб турса, югуриб бориб куёвингизнинг таъзирини бериб келишдан ҳам тоймассиз...
Исомиддин жиддий бўлишга уринади, аммо эплай олмайди, яна ҳазилга зўр беради:
— Бундай тилла қизалоғимни хафа қилган одамнинг энасини учқўрғондан кўратаман! Хафа қилиши нимаси, биронтаси қаттиқ гапириб кўрсин қани...
Вақт ғилдираги эса тўхтов билмай айланиб турарди.
Ҳаш-паш дегунча Дилором ўн бирга тўлиб, ўн иккига қадам қўйди. Мана шу Дилором қиз бола боши билан машиналарнинг маркаларинию, турларини укаларидан ўзиб ажратиши ғалати эди. Ҳолбуки, Исомиддининг ўзи то ўнинчи синфни битиргунга қадар “Москвич” билан “Жигули”ни фарқлолмай, ўртоқларига кулги бўлиб юрарди. Дилором эса “Москвич”, “Жигули” у ёқда турсин, ўзимизнинг “Дамас”, “Нексия”дан тортиб, чет элнинг алламбало машиналарига қадар танирди. Таниш ҳам гапми, билағонлик қилиб, аллақандай белгилариними-ей, тезликлариними-ей айтиб ҳам ташларди... Буни кўриб Исомиддин ҳайратдан ёқа ушларкан, баъзан беихтиёр: “Қарқуноқдан булбул чиқаркан-да... Нима бўлса шу қизим бўлади”, деб қўярди...
Албатта, Дилором отасини жон-дилидан яхши кўрар, баъзан унга янада яъши кўриниш учун бўлса керак, Назокатнинг таъбири билан айтганда, гапига асал суртиб юборарди гўё.
―Холажон, мактабдошим билан гаплашиб хато қилганимни биламан. Аммо мен эримга хиёнат қилганим йўқ,―ички бир изтироб билан сўз бошлади Нозима.―Олим ака билан мактаб давридан бери муносабатимиз яхши эди...Менга совчи қўйганида ота-онам оиласини ўзига тўқ эмас экан, деб писанд қилишмаган.Кейин Алишер акамга турмушга беришди.
―Олимга нимага телефон рақамингни бердинг,қизим? Ахир энди оилали аёлсан,―деди Ситора.-Бу ишинг нотўғрилигини ўйламадингми?
―Бир куни бозорда Олим акани бозорда кўриб қолдим. У киши шунчаки дўстона гаплашиб туриш учун телефон рақамимни сўрадилар,мен бердим.Шу –шу гаплашиб турадиган бўлдик. Ахмоқлик қилганимни тушундим...Аммо Алишер акам энди менга ишонармиканлар?―Нозима шу гапларни айтиб бўлиб,елкалари силкиниб ҳўнграб йиғлаб юборди.Кафтлари билан юзини тўсди. ―Жуда ёмон аҳволдаман, холажон.Энди менга ишонмайдилар,барибир...
― Ишонаман,―деди шу пайт қандайдир эркак овози. Сўрида ўтирган аёллар овоз келган томонга қайрилиб қарашди. Йиғлаётган Нозима ҳам бошини кўтарди.Ўрта бўйдан сал баландроқ, қотмадан келган, қош-кўзлари келишган Алишер дарвозахонада хомуш бир ҳолатда турарди.―Чунки мен энди ҳаммасини биламан.Ҳозир Олимнинг олдидан келяпман.
―Алишер ака, нимани биласиз? Ахир…Нозима бошқа гапиролмади. Бостириб келган йиғи уни бўғиб қўйганини Ситора сезди. Рўзигул бўлса бир қизи, бир куёвига қараганча талмовсираб турарди.
―Гапни қисқаси шуки, мен Олимни излаб топдим.У сени қачонлардир ёқтирганини тан олди.Аммо турмушимизни бузиш нияти бўлмаганлигини айтиб, онт ичди. Сени бозорда кўриб қолиб, телефон рақамингни олганидан жуда пушаймонлигини айтди.Оилавий муаммолар, тўғрироғи онам билан келишмай сиқилиб юрганингда яхши бир дўст сифатида далда бериб турганини бўйнига олиб, узр сўради мендан.
― Ростдан шундай дедими?―сўради Ситора.
―Ҳа, опа.Аммо энди ҳеч қачон бу ҳолат такрорланмаслигига йигитлик сўзини берди.Яқинда уйланаётган экан,―деди Алишер.
-Унда энди буёғи қандай бўлади?―тилининг учида турган савол беихтиёр Ситоранинг оғзидан чиқиб кетди.
―Нима бўларди, яшаймиз-да,опажон. Мен Нозимага ишонаман...Хушчақчақ оҳангда гапиришга ҳаракат қилди Алишер. Кейин хотинига қараб:―Энди жойингдан тур, уйга кетамиз,―деди.
―Йўқ, мен уйга бормайман. Қилган хатоимни юзимга соласиз, барибир,―деди Нозима нигоҳи билан ер чизиб.―Ҳали ойижоним эшитсалар,гап кўпайиб кетади.
―Куёвжон, гапингиз чинми?- шу пайтгача жимгина эр-хотинни кузатиб ўтирган Рўзигул гапга аралашди. Унинг овозида ўкинчга қоришган истиҳола бордай эди.―Уйга боргач, қизимни азоб бермайсизми? Ёшлик қилиб, йўл қўйган хатосини юзига солмайсизми?
―Ҳаммамиз ҳам инсонмиз,хато қилишимиз мумкин. Мен ҳам шу бугун ўз хатоимни тушуниб етдим,ойижон.Хотинимга мадад бўлолмаган эканман,―Алишер шундай деб келиб сўрига ўтирди. ―Тиббиёт коллежини не азоблар билан ҳомиладор ҳолида зўрға битирди.Кейин ўғлимиз туғилди. Оилада кенжа келин бўлгани учун уйдаги барча иш шунинг бўйнида.Бирорта ишга улгурмай қолса, онам норози бўладилар.Бир-икки марта аразлаб уйдан кетганига онамлар келиб олиб кетдилар...Алишер шундай деб,енгил хўрсиниб қўйди-да,гапида давом этди.―Мен ўзимни ишим,ташвишларим билан бўлиб, Нозимани умуман ўйламай қўйганимни,уни қўллаб-қувватламаганимни шу бугун тушундим...Аммо энди бундай бўлмайди. Қўлимдан келгунча унга ёрдам бераман. Фақат битта шартим бор.
―Хўш, нима шарт экан?–деди Ситора. У ичида Алишернинг тушунган, иймонли йигитлардан эканлигига тан бериб ўтирганди. ”Агар у хотинини кечирмаганида, оиласи бузилиб кетарди.Ақлли йигит экан...” ―ўйлади у ичида.
―Бу гаплар шу ерда қолсин. Яъни, ота- онамнинг қулоқларига бориб етмасин. Гап кўпайишини истамайман. Бу биринчи шартим. Иккинчиси Нозима энди ҳеч қачон қўл телефонини ишлатмайди.Бунақа ҳолат бошқа такрорланмаслигига сўз берсин.― Алишер шу сўзларни айтиб,жойидан турди.
―Хотинингизни хатосини кечирганингиз,уни тушунганингиз бизга маъқул.Ақлли,оиласининг тинчлигини ўйлайдиган йигит экансиз.― деди дили ёришиб кетган Ситора.―Лекин шартларингиз юзасидан бир нарса деёлмайман. Буни ўзаро келишиб оласизлар.
Қўл телефонидан келган бало ёки Кечирилган хато
(ҳикоя)
―Э,хайрият,сенга туша олдим-ей.Қўл телефонингни ўчириб қўйибсанми,Ситора? Минг марта қўнғироқ қилгандирман...
Телефонини ёқиши билан қўнғироқ қилган дугонаси Рўзигулнинг овози Ситорани ҳайрон қолдирди.Чунки унинг товушида қандайдир тушуниксиз хавотир ва ташвиш бордай эди.Шу сабабмикан, ўзининг ишдан чарчаб келганини ҳам бир зум унутди, гўё.
―Телефонимнинг қуввати тугаб қолганди. Ҳа, тинчликми, дугон? Йиғлаганмисан, дейман?―сўради у хавотирланиб.―Нима гап? Яхшимисан?
―Тинчликмас-да.Телефоннинг гапи эмас, уйингга ўтсаммикан, дегандим, хўрсиниб деди дугонаси.―Нозима ҳақида гаплашмоқчийдим сен билан.
―Нозима ҳақида дейсанми?Уйдаман, келавер.Бафуржа гаплашамиз.―Ситора шундай деб қўл телефонининг қизил тугмачасини босиб қўйди.
Ўрнидан туриб чой қўйиш учун ошхонага йўналаркан, Рўзигулнинг кутилмаган қўнғироғи ҳақида ўйлади.Синфдош дугонасининг уч нафар фарзанди бор. Унинг тўнғич қизи Нозима тиббиёт коллежини тугатмасданоқ Рўзигул уни узатди. Дугонасининг ягона ўғли Муроджон шу йили Тошкентдаги техника университетига ўқишга кирди. Кенжатойи Гуласал эса ҳали мактабда ўқияпти. Дугонаси эри Сафар ака билан бозорда кийим- кечак савдоси билан шуғулланади.Улар бир кўча нарида яшашади.
Қизини вақтли турмушга бергани учун Ситора дугонасидан анча пайтгача хафа бўлиб юрди. Чунки ёш қизнинг ҳали ҳаётга тайёр эмаслиги,уни бунча эрта турмушга беришнинг салбий томонлари кўплиги ҳақидаги гаплари дугонаси томонидан эътиборсиз қолганидан ранжиган эди.
Рўзигул эса “Қиз болани жойи чиққанда узатиб, қутилиш керак. Борган жойида тиниб-тинчиб кетса бўлди, институтда ўқиши шарт эмас. Қизим ўн олти ёшни тўлдирди. Қайнонаси ўзимиз ўқитиб оламиз, деяпти, ”―дея ўзини оқлаган эди.
Ситора педагогика университетини тугатиб, икки йил ишлаб турмушга чиққан, ҳаётидан мамнун эди. Турмуш ўртоғи Бахтиёр ҳам ўзи сингари олий маълумотли муҳандис, қиз-у ўғли бор,яқинда алоҳида ҳовлига кўчиб чиқишди.Бир аёл орзу қилиши мумкин бўлган ҳамма нарса унинг ҳаётида муҳайё. Шу сабабмикан, у доимо қизларнинг эрта турмуш қуришларига қарши бўлиб келган.Қизларнинг ўқиб, ақли тўлишиб, уй-рўзғор ишларини тўлиқ ўрганиб,турмушга чиқишларини истарди.
”Мана, Нозима фарзандли бўлгач,уларнинг оиласида қандайдир муаммолар бошланибди.Ишқилиб,тинчлик бўлсин-да,”―хаёлидан ўтказди у, чой дамларкан. Қизи ва ўғли дарсдан кейин қўшимча машғулотларга боришгани, эри ишдан кечроқ келиши сабаб,ҳали кўчадан қайтишмаган эди.
Бироздан кейин дарвоза қўнғироғи жиринглади.Ситора дарвозани очишга шошди.Ҳовлига кириб келган Рўзигулнинг аҳволи яхши эмас, йиғлаганлиги, кайфияти тушкунлиги сўлғин юзидан, қизарган кўзларидан билиниб турарди.
―Яхшимисан,Рўзигул?―дугонаси билан кўришиб,очиқ айвон сари бошларкан сўради Ситора.―Нима бўлди,ўзи? Қизинг қайнанаси билан келишмаяптими ёки эри билан бирор гап ўтибдими ораларидан?
―Эҳ,дугонажон гап кўп... ―хўрсиниб деди Рўзигул айвондаги стулга чўкаркан.―Қизим бир хато иш қилиб,оқибатидан қўрққани учун ўзини осмоқчи бўлибди.Ҳалиям қудам кўриб қолиб, қутқарибди..
― Нима?―даҳшатга тушиб сўради Ситора.―Ҳаяжонланганидан қанд солинган ликопча унинг қўлидан тушиб кетай деди.
―Биласан,Нозимани ёшгина турмушга бердим.Қизим бечора “ўқишимни тугатай, кейин тўйни қиласиз”,―дея қанча ялиниб ёлворсаям қулоқ солмай,ўз билганимдан қолмадим. Худога шукур, у тўйдан кейин ўз турмушига кўникиб кетди. Қайнона-қайнотасининг ҳурматини жойига қўйди, шу хонадоннинг ўтидан кириб, кулидан чиқди. Қайнонаси бироз инжиқроқ, эри рашкчи бўлсаям бизга билдирмай яшаб кетишга ҳаракат қилди.
―Хўш,унда нима гап бўлибди?
― Бир мактабдошини бозорда учратиб қолиб, у билан телефонда гаплашиб турадиган бўлибди.Ўша йигитнинг исми Олим бўлиб,улар мактабда ўқиб юрган пайтларида бир- бирларини ёқтиришган экан...
💰2025-yilni Qarz va Kreditlarsiz boshlang!
Bu yilni ham qarz va kreditlar bilan o'tkazdingiz, 2025-yil kelmasidan qarzlardan qutulishning 20 sirini ulashmoqchiman!
✅ Qarz va kreditlardan butunlay xalos bo’lmoqchi bo’lsangiz
✅ Daromadingizni 5-10 barobargacha oshirmoqchi bo’lsangiz
✅ Asabiylikdan qutulib, xotirjam hayotda yashamoqchi bo’lsangiz
Siz uchun 24-25-26-27-dekabr kunlari “Farovon hayot” nomliu 4 kunlik BEPUL marafonini tayyorlab qo’ydim!
Reklama o’chmasidan Hoziroq mening kanalimga obuna bo’lib qo’ying! Marafon bepul ammo joylar cheklangan…👇🏻
/channel/+4PmPcYcNnzZmNmY1
/channel/+4PmPcYcNnzZmNmY1
/channel/+4PmPcYcNnzZmNmY1
Qizlajonla bilaslami man vashe bo'yanishni bilmasdim😢 bo'yansamam xato, o'zimga yarashmaydigan makiyaj qilardim😨
Ammoo bitta kanal topvoldim SUPER🤩🤩🤩
Silagayam etmoqchiman tez o'tvolila🤓👇🏻
🆘#Диққат
ҲАЙР БЎҒИМДАГИ ОҒРИҚЛАР
БУ ВОСИТА ТЕЗ КУНГА ҚОЛМАЙ БУ́ҒИМ ОҒРИҚЛАРИНИ ЙУ́Қ ҚИЛАР ЭКАН!!!
Ҳатто чарчаган тизза бўғимини ҳам тез кун ичида тиклаш мумкин! Бунинг учун бу оддий воситани суртинг...
Батафсил малумот:👇👇👇👇👇
http://dexpress24.tilda.ws/snakeoil_2/html
http://dexpress24.tilda.ws/snakeoil_2/html
http://dexpress24.tilda.ws/snakeoil_2/html
⁉️Охиргача ўқинг
👍 Буюртма беринг мутахассисдан хозирок БЕПУЛ КОНСУЛЬТАЦИЯ олинг
🫵Hoy hoy, siz qachongacha instagramdagi baxtli juftliklarni tomosha qilib , havas qilib oʻtirmoqchisiz?
💁♀Balki , munosabatlarni oʻzgartirish vaqti kelgandir.
🧏♀Bas, bugundan ayolligingizni ishga solasiz!
•Eringizni ipsiz bogʻlab olasiz,
•Endi siz xam yoringizdan pullaru, sovgʻalar ola olasiz!!!
❓Qanday deysizmi?
❗️Hoziroq pasdagi havola orqali kanalimga ulaning men sizga barcha sir asrorlarini oʻrgataman👇👇👇
Ozish endi orzu emas, keling orzularingizni birga amalga oshiramiz
🎓 Men Oliy toifali Dietolog, Psixolog Nodira Ochilova sizni bir oyda 6 kg dan 15 kg gacham bemalol cheklovlarsiz ozishingizga yordam beraman.
Siz biz bilan hamma narsa yeb ozasiz, hatto emiziklilar ham bemalol ozaoladi. 🤱
Natija yuqumli, rasmdagi natijalar sizda bòlishini xoxlasangiz tezda bizni kanalga obuna bòling.
Ozishning eng onson va samarali ussullarini òrgatamman ✅
/channel/TezdaOzishusuli
/channel/TezdaOzishusuli
Истиғфор самараси
Бир киши уйида бўлиб ўтган воқеани шундай ҳикоя қилади:
“Ҳар сафар аёлимга қўполлик қилганимда ёки иккимизнинг ўртамизда келишмовчилик, муаммо келиб чиқса, ғазабим босилиши учун уйдан ташқарига чиқишга ҳаракат қиламан. Аллоҳга қасамки, уйимнинг эшигидан узоқлашмасимдан турибоқ қалбимда ортга қайтиб, аёлимдан узр сўраб, бир-биримизни рози қилишга кучли истак пайдо бўлади. Бир куни мана шу ҳолатни аёлимга айтиб бердим. Шунда у: “Нега шундай бўлишини биласизми?” деб сўради. “Нега?” дедим. У: “Хонадан чиқишингиз биланоқ истиғфорга киришаман. Тўхтамай истиғфор айтавераман. Бироз вақт ўтиб сиз қайтиб келасиз, кейин бир-биримизни рози қилишга киришиб кетамиз” деб жавоб берди.
Ҳа, азизлар, бу бежизга эмас.Бу истиғфорнинг натижасидир.
Аллоҳ таоло Қуръони Каримда шундай деган:
وَمَا كَانَ اللّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَهُمْ يَسْتَغْفِرُونَ
“Модомики улар истиғфор айтар эканлар, Аллоҳ уларни азобламас” (Анфол сураси, 33-оят)
Aktivlashaylik??? Hikoyani yaxshi korardingizku??? Qani asl obunachilar???
Bor yoʻgʻi 10 odam layk bosibdi
📝ТУҲМАТ!
(Таъсирли ҳаётий воқеа)
-Хотин, совуқ чой олиб кел! - ўшқирди ароқ ичиб, маст бўлиб, гандираклаб келган эркак.
-Ҳозир, - қўрқув аралаш жавоб берди аёл.
Чойнакни чумагидан чойни хўриллатиб охиригача “ютгач” эркак темир каравотга ўзини ташлади. Бироздан сўнг хона унинг гулдираган хуррагига тўлди.
Бир соатлардан кейин оғзи қақраб, сув ичишга турган эркак, негадир “чўнтагимдаги пулим қани?” деб важоҳат билан аёлига бақириб қолди.
-Яхшилаб кўринг, дадаси, мен тегмадим! – деди аёл минг хавотир билан ва ичида секингина шивирлади: “Топилақолсиней, ишқилиб”.
-Сен олиб қўйгансан! Қани, топ, бўл, яшириб қўйдингми пулимни, ўғрисан, - сўкина кетди эркак.
-Дадаси, мен ошхонадан бери келмадим-ку, чўнтакларингизни яхшилаб кўринг, мен тегмадим, ишонинг, - зорланарди аёл.
-Сендан бошқа олмайди, ўғри хотин, топ пулни, чўнтагимдалиги аниқ эди... Топ! - бисотидаги энг хунук сўкиниш, ҳақоратларни қаторлаштириб ташларди эркак.
Тўсатдан тушган тепкидан аёл букилиб, оғриқдан ҳатто ингролмай ҳам қолди.
-Пулни жойига қўй, ҳароми, ўғри,- тинмай сўкиниб, айбсиз “айбдорни” дўппосларди эркак...
Шовқинни эшитиб, эшикдан қасава рўмол ўраган кампир-қайнонани боши кўринди...
-Нима гап, болам ? - сўради кампир.
-Кўрмайсизми, пулимни ўғирлаб, бўйнига олмаслигини? Тан олмасин, топиб бермасин, ўлдираман, - ўшқирарди эркак бор овози билан.
-Худо ҳаққи, дадаси, мен олмадим, мен ўғримасман, Худодан қўрқинг, туҳмат қилманг, - юзининг қонини артишга уринарди аёл. Титраб, зўрға овози чиқарди...
Тўсатдан, кампир важоҳат билан келинига ташланди ва уни уришга тушди:
-Қасам ичма, қасам уриб ўлгур, олган бўлсанг қайтариб бер, ўғри!
Аёл шўрликни бурчакка босиб, ўласи қилиб дўппослаган она-бола чарчашди шекилли, уришдан тўхташди.
Кампир ўғлининг ўрнини тўғрилаб бераман деб, ёстиқни кўтариб...бир даста пулни кўрдию:
-Ҳа, ўла ароқ ичмай, қара, манаку пулинг, заҳархўр, ичма энди дегандима... – ғудранди эшикка йўналиб.
Бурчакда, оғзи-бурни қонга беланиб , оғриқдан, туҳматдан буғриқиб, “Мен ўғримасман, мен олганим йўқ” -дея алам билан аянчли шивирларди шўрлик аёл...
Ушбу туҳмат ва адолатсизлик учун эр ҳам, қайнона ҳам кечирим сўрашни хаёлларига ҳам келтиришмади. Афсус...
Энди ҳисоб-китоб Қиёмат куни бўлади... Энди бу ноҳақликнинг жазосини ожиза аёл эмас, азоб берувчи фаришталар беришади!
ЁШ ГЎДАК КЎЗИГА КЎРИНГАН МАНЗАРА...
(вокейлик асосида ёзилди)
Бисмиллахир Рохманир Рохийм...
Ассалому алейкум азизларим...
Соғ саломатмисизлар...
Келинг сизларга ғамгин булса хам янги хикоямни такдим этаман...мархамат!!!
Уша вактда жуда кимматчилик булиб, пул топишни узи кийин эди. Кизим жуда кийналганча кундан кун куз олдимда суниб борарди. Бир йилдан купрок вакт касалланиб ётиб колганди. Узимиз чеккарокда яшаганимиз учун туман марказига касалхонага бориш учун хам анча йул булиб, йул пулига, дори дармонга ва яхши врачларга бергани пулимиз йук эди. Кизимни отаси бизларни аллакачон ташлаб кетганди. Хозир каерда, нима иш билан банд, биз у хакда маълумотга эга эмасмиз.
Бугун тонгда кизимни ахволи янаям огирлашди. Нафас олиши кийинлашгани сабаб, хириллаб нафас ола бошлади. Мен эса уни бу огриклардан куткариш максадида огрик колдирувчи дорилардан укол килиши учун тез ёрдамни чакирдим. Духтирлар эса улимни охирги боскичига келиб колганини айтиб, кийналмаслик учун наркотик килишмокчи булганида, бечора кизим буни хохламади. Тез ёрдам хеч нарса килмасдан сергак туришимни айтиб жунаб кетишди. Мен эса бир узим турт ёшли набирачам билан ва улаётган кизим колдик.
Кизим бироз уз хушини йукотиб яна узига келганди. Бироз вакт булса хам биз билан бирга булмокчи сабаб наркотик дорилардан укол килишларини хохламаганди. Улишини сезган холда секин овозда мени ёнига чакириб, хаммаси учун миннатдорчилик билдириб розилигимни олишга уринар, мен эса уни хали куп яшашини айтиб овутишга харакат килардим. Кизим улимдан хеч хам куркмасди, факат угилчасини онасиз колишидан куркарди. Кизим узини яшаб турган хаётини кадрига етишини такрор айтарди.
Эртаси куни мени чакириб, аранг кулиб ковжираб колган лабларини тишлаган холда тепасига караб:
-- Ойи , вакт булди, мени жонимни олиш учун улим фаришталари келди! - деди.
Мени кафтларим музлаб кетди, танамдан совук тер чикиб кетди. Кизим эса огир ва чукур нафас олди. Шу махал кизимни юраги уришдан тухтаган эди. Мен эса кизимни куксига бошимни куйиб йигладим. Хатто уйга кириб келган набирамни кутариб келган кушнимизни хам пайкамабман. Бир пайт набирам бу манзарани кузатиб турган набирам жажжи бармокчаларини бигиз килиб, юкорига караб:
-- Бувижон, нега йиглаяпсиз, онам пастда эмас теппангиздаку!- деди чучук тили билан.
Мен эса кизимни нафас олмаётган жонсиз танасини набирам нигохидан чалгитишга харакат килардим. Аммо аклли набирам деярли тушуниб булганди нима булаётганига. Бир тепага карар бир онаси ётган краватга караб талпиниб йиглай бошлади. Кушнимиз хам куз ёшларини тийиб туролмасдан набирамни кутариб олиб чикиб кетди.
Кун кечрок булиб колганлиги сабаб, кизимни жонсиз танасини шу тун мехмон килиб эртасига чикаришни режалаштирдик. Мурдашов келиб махрам сувга олди кизимни танасини. Бечора кизим касалланиб ётиб колганидан жуда озгин булиб кетганини энди сездим. Унга караб йиглай йиглай ухлаб колибман. Кушни аёл хам биз билан бирга ётганди уша тунда. Тонгга якин кушни аёл шошилиб мени уйготди. Набирам йуклигини айтиб хавотирлана бошлади. Мен бу гапларни эшитиб куркиб кетдим. Чирокни ёкгач набирам кизимни кучогида ухлаб ётганини курдик.
Юрагим ёрулгудай булиб кетди, кушни аёл бу манзарадан куркиб кичкириб юборди. Мен секин бориб набирамни кизимни кучогидан кутариб олдим. Шу пайт набирам уйгониб кетди.
-- Бувижон, мени онам тонггача алла айтиб берди, шу учун онамни кучогида ухлаб колибман!- деди узининг чучук тилида.
Кизимга жаноза укилиб кабрга дафн килиб келишди. Эндигина йигирма етти ёшга тулган кизим бизни ташлаб кетди. Орадан ун йил вакт утибдики хали хам уша тундаги манзара куз олдимдан кетмайди. Набирам эса бу вокеани аллакачон унитиб юборган. Хозир у катта йигит булиб колган. Шу вакт оралигида набирамга гамгин ва куркинч хислари тугилиб колса онаси тушига кириб уни овутарди.
Жажжи болалар гунохсиз булганликлари сабаб кузларига фаришталар куриниши бу бор гаплигини билдим. Аллох хеч бир гудакни онасидан бевакт айирмасин.
КРИК ДУШИ/ШУХРАТ.
Санкт Питербург 19.02.2018
@ibratli_sozlar
КАБРИСТОНДАГИ БОЛАКАЙ...
(вокейлик асосида ёзилди)
Иш кидириб юрганимда бир танишим иш борлигини айтиб колди. Нима иш деб у билан гаплашганимда, кабристон коровуллигини айтди. Ёшим хам элликга якинлашиб колганлиги ва огир ишларга энди унчалик ярамай колганлигим сабаб, шу иш менга маъкул келди. Бир томондан савоб иш килишимга имкон хам топилди. Ишим унчалик огир эмас, асосийси кабристонда мол, куй бокишга ва кабристонда дайди итларни юришига йул куймаслик эди. Чунки кабристонни бир томони очик эди. Асосан бу ер тинч ва осойишта эди.
Одамлар бу дунёдан утган якинларни кабрини зиёрат килгани ва кабрларини бегона утлардан тозалаш учун келишади. Кабристон катта булганлиги сабаб биз икки киши коровуллик килардик. Икки кун мен ва икки кун шеригим коровулликда турардик. Коровулхонамизга хамма шароитни килиб куйганмиз. Шеригим етмишларга кирган бува булиб, жуда хотиржам босик характерга эга инсон.
-- Нормамат, кечалари хеч нарсадан куркмаяпсанми? Хар хил товушлар эшитилиши мумкин шу сабабли сен калимангни кайтариб ётавер. Узи жимиб колади. Сен янги булганинг учун бу гапларни куркмасин деб айтаяпман!- деб колди бир куни смена алмашаётган куни Шомурод бува.
Мен уни гапларини эшитардиму, ичимда яна куркинч хислари мени вужудимни дахшатга соларди. Эсимда биринчи тун навбатимда, кечсарок кун ботар пайти кабристонни айланиб чикдимда, коровулхонага кирдим. Чой куйдим, картошка билан тухумни ковуриб узимга кечки овкат тайёрладим. Утириб овкатланиб булгач дастурхонга дуо укиб краватимга ёнбошладим. Бахорни куни бир караса ёмгир ёгиб колади, бироз утгач куёш чикиб кетадиган паллалар. Хаёл суриб утирдим, кейин бироз чалгиш учун китобни олиб мутола кила бошладим. Ташкаридан каттик шамолнинг овози эшитила бошлади. Коровулхона деразачасидан пардани кутариб карадим, коровулхона чирогининг ёруглигидан камишларни шамолга каттик тебраниши куриниб турарди. Ахамият бермадим, яна китоб укишда давом этдим. Кейин бошка товушлар, худди кимнидир йиглаган ва кулган овозлари шамолни шовкини аралаш эшитила бошлади. Бир узим, кишлоккача анча масофа бор. Коровулхона эшигини ичкаридан кулфлаб олганман куркканимдан. Хар замонда деразани хам кимдир таккиллатгандек булиб кетади. Тонггача ухломадим. Калимамни такрорлаб ётавердим. Тонг отиши билан халиги овозлар уз узидан тинчиб колди.
Кейинчалик бу овозларга куникиб кетдим. Кунлар утавериши билан бир болакай мени диккатимни торта бошлади. Доим кабристонга келар, куп маротаба мен билан дуч келарди. Деярли хар куни уни бир вактда, бир йуналиш буйича учратардим. Шундай кунлардан бир куни мен уни тухтатиб, узимни кизиктирган саволларимга жавоб олиш учун саволлар бердим. Уша болакай менга куйидагича жавоб берди:
-- Мени онам кутаяпти.- дерди.
Карасам хакикатдан хам болакай борадиган кабр олдида бир аёл утирганлигига кузим тушди. Болакай хам бориб уша аёлнинг ёнига бориб утирди. Улар бир бирлари билан гаплашишарди, аммо мен узокда булганлигим сабаб нима хакида гаплашишаётгани менга эшитилмасди. Шунда мен узимча уйладимку, биргалашиб, бобоси ёки бувисиними,балки кабрда уни эри ва отаси ётган булса зиёрат килгани келишгандир деб уйладим.
У аёл хали жуда ёш ва гузал хам булиб, угли эса отасиз колган, деган уй хаёлимдан утди. Бир куни мен шеригим билан уша болакай ва аёл хакида гапириб бердим. Уни айтишича у хам уша болакайни куп маротаба учратганини аммо уни онасини кузи тушмаганлигини айтди. Бир куни уша болакайни келаётганини курдим. У мен билан жуда илик саломлашди, мен уни кетишини кузатиб турдим. Кетгач, кизикиб уша кабр томон йул олдим. Уша кабрда ким ётибди экан. Узимни шубхали саволларимни аниклаштириш учун хам бордим. Чунки мен хеч качон дарвозадан хеч канака аёл кирганини курмагандимда. Доим углини кабр ёнида кутиб утирганига гувох булгандим. Факат хайрон колган куйи елкамни кисиб узимга таниш булган йулакдан уша кабр ёнига бордим.
НИЛУФАР УСМОНОВАНИ ТУРМУШ УРТОҒИ КИМЛИГИНИ БИЛАСИЗМИ ???👀
НИЛУФАР ЎЗИ НЕЧИ МАРТА ЭРГА ТЕККАН?😳
НИЛУФАР ЭРИ БИЗ БИЛГАН АКТЁРМИ ?
КУРГАН ОДАМ ХАЙРОН 😱
АЛДОВ ЙУК 100%👇
https://telegram.me/joinchat/G5hAioLj0tgxNjJi
Бир куни нонушта пайти энди кап-катта бўлиб қолган қизи учун бир бўлак патирга аввал ёғ, устидан эса мураббо суртиб бераётган Исомиддин Дилоромнинг тантиқланиб:
— Дадажон, бугун худди шундай қилишингизни тушимда кўргандим, — деганига унчалик эътибор бермади.
Тўғрироғи, у Дилором одатига кўра ўзига янада ёқиш учун айтаяпти бу гапни деб ўйлади.
Орадан бир ҳафтача вақт ўтди.
Қизалоғининг нонуштага қовурилган товуқ колбаси ейишни хуш кўришини билган Исомиддин ошхонада столга қўйилган сабзи тахтада бир бўлак колбасани парраклаб кесиб ўтирганди.
Шу маҳал хонага одатига кўра:
— Ассалому алайкум, дадажон. Яхши ётиб турдингизми, яхши тушлар кўрдингизми, — дея яйраб-яшнаб, кўзлари чақнаб кириб келган Дилором отасининг қўлидаги пичоқни кўрдию, бирдан ранги оқариб, жон ҳолатда: — Қўйинг, қўйинг, дада! — деди.
Қизининг гап оҳанги ўзгарганини илғаган Исомиддин ҳайрон бўлиб бошини кўтарди.
Дилором шоша-пиша:
— Тушимда шу пичоқда қўлингизни кесиб олибсиз, роса қон оқибди... — дейишга улгурди.
Ҳали қизининг гапи маъносини илғаб улгурмасидан бурун Исомиддин ўткир пичоқ чап қўлининг кўрсаткич бармоғини ғарчча кесиб кетганини ҳис қилди.
Дарҳақиқат, анча қон оқди.
Исомиддини безовталаниб, ранги қумдай оқарган, қон оқаётган бармоғига хавотирланиб тикилаётган қизини юпатишга уринди:
— Ўтмас пичоқ эди-да ўзи... Ўткир бўлганида кесмасди... Бугун ўткирлатиб келаман...
Шубҳасиз, Нодир билан Қодир ҳам типирчилаб қолишганди. Лекин Дилоромнинг безовталаниши бошқачароқдек эди...
Исомиддин бармоғини совуқ сувга тутиб турди, Назокат бинт олиб келиб кесилган жойни боғлади. Ишқилиб, бир амаллаб қонни тўхтатишди.
Бирдан жиддий тортиб қолган Дилором ота-онасининг шунча тавалло қилишига қарамасдан, оғзига бир ушоқ ҳам сололмай, оч ҳолида мактабга кетди.
Эҳтимол бу воқеа, Исомиддин таъбири билан айтганда эса, “техника хавфсизлигига риоя қилинмаганлиги оқибати” тез кунда ёддан кўтарилиб ҳам кетарди. Бироқ...
Одатдагидек, яхши кайфиятда, ҳазил-ҳузил билан кечаётган нонушта маҳали Дилором туйқусдан дадасига завқ билан термулиб турди-турди-да, ҳаяжонланиб эълон қилди:
— Дадажон, тушимда кўрдим, бугун сизни бошлиқ қилиб тайинлашади.
Дастурхон атрофида ўтирганлар, биринчи бўлиб Исомиддиннинг ўзи кулиб юборди. Сўнг қизига меҳр билан қарар экан:
— Илоё айтганинг келсин, қизим, — деди. — Лекин тушинг ўнгингдан келмасаям унчалик хафа бўлмайман.
— Нега? — ажабланиб сўради қиз.
— Чунки, — дея изоҳ берди дада, — бир оёғи гўрда бўлиб қолган бўлим бошлиғимиз охири пенсияга кетгани рост. Лекин унинг ўрнига тўртта одам қўйнига пулини солиб, камига “тепа”даги акаларини ишга солиб югуриб юрибди. Мендай бечорага йўл бўлсин...
Назокат муроса оҳангида орага қўшилди:
— Қизингиз яхши ният қилаяпти-да, дадаси... Зора фаришталар “омин” деб юборса.
Исомиддин аччиқ кулимсиради:
— Бу замоннинг фаришталари боланинг тушига қараб ўтиришмайди... Бўлмаса-ку, менинг иш тажрибам... Ҳай, майли...
Бир гапдан қолишни сира истамайдиган Назокат яна бўш келмади:
— Ахир бизнинг Дилоромимиз ҳам фариштадай гап-да...
Дадасининг эътироз учун оғиз жуфтлаганини кўрган “фаришта” узил-кесил гапини айтди-қўйди:
— Мана мени айтди дерсиз, бугун бошлиқ бўласиз, тамом-вассалом!
Мактабга жўнар вақт яқинлашиб қолгани учун Исомиддин қизи билан баҳслашиб ўтиришдан ўзини тийди.
Шу куни кечқурун Исомиддин уйига... бўлим бошлиғи сифатида кириб келди!
Ким билади, не гап, не сўз бўлган, аммо катта раҳбар шахсан ўзи келиб, Исомиддинни бўлим бошлиғи этиб тайинлаб кетди!
Бу амал дея елиб-югуриб юрганлар бўзариб қолаверишди...
Бу нима эди, тасодифми ёки...
Исомиддин ўзича “Дилоромимнинг тушларида бир гап бор-ов”, деган тахминга борди.
Орадан ойлар ўтди. Исомиддин астойдил ишлади. Ўзини тўсатдан бошлиқ этиб тайинлаган раҳбар олдида хижолатда қолмаслик, ҳали-ҳамон тиш қайраб юрган ичи қора ҳамкасбларининг танқидига учрамаслик учун ҳам куйиб-пишиб меҳнат қилаверди.
Қани, Нозима қизим тез жойингдан туриб, нарсаларингни олгин-у,уйингга бор.Бошқа бунақа номаъқулчилик ишларни қилма.Ҳалиям эринг ақллилик қилди.Бўлмаса,ўғилчанг билан сенинг аҳволинг нима кечарди?
Нозима яна бир зум шу аҳволда қотиб турди-да, онасига қаради. Овоз чиқармай унсиз йиғлаётган онасининг” тур энди”―дегандай кўз ишораси билан жойидан туриб, уйга қараб йўналди. Ситоранинг нигоҳлари билан кўзи тўқнашган Рўзигул бўлса кўзларидаги ёш билан жилмайиб қўйди.
Моҳигул Назарова.
@ibratli_sozlar
Рўзигулнинг айтишича,бу йигит коллежни тугатгач, ҳарбий хизматга кетишидан олдин Нозимага совчи қўйган, аммо унинг қўлида аниқ касб-ҳунари йўқлиги, ота-онасининг оддий ишчилигини сабаб қилган Сафар ака ва Рўзигул Нозимани бошқа, ўзига тўқ хонадоннинг ўғлига раво кўришган экан.
Қайнонасининг қилдан қийиқ ахтарадиган инжиқ аёллиги, эрининг доимо онасининг ёнини олиши, мустақил фикри йўқлигидан безиган Нозима мактабдош йигит билан бошқа кўришмаган бўлса ҳам, телефонда яширинча гаплашиб юраверибди. Ахийри бир кун эри буни сезиб қолиб, хотинига билдирмай Нозимани пойлабди. Олим билан ичкари уйда шивирлашиб гаплашиб ўтирган Нозима эрининг қўлига тушибди.
Нозиманинг телефон рақамини эри ўзининг номига олган экан. Ўша куниёқ у уяли алоқа компаниясига бориб, хотинининг Олим билан қачондан бери гаплашиб юрганини аниқлаб, сана ва вақтни қоғозга чиқартириб келибди.Кейин Нозимага“Энди ўзингдан кўр.Сен билан ажрашиб ўғлимизни олиб қоламан.Ўша Олимни бўлса ўлдираман,” ―дебди.Жанжал катталашиб, келинчак бир-икки шапалоқ ҳам ебди. Нозима Олим билан фақат телефонда гаплашиб юрганини,у билан ҳеч қачон якка учрашмаганлигини айтиб қасам ичса ҳам, эри ишонмабди.
Қилган иши иснод келтиришидан,оиласи бузилиб гап-сўз бўлишдан чўчиган келинчак ярим тунда ҳамма ухлагач,ҳовлига чиқиб ўзини осмоқчи бўлибди.Буни қарангки, ўша пайт қайнонаси ҳожатга чиқиб қолибди.Қараса, келини айвонга кириб кетаётганмиш.Ортидан борса, Нозима арқонни бўйнига солиб, оёғи остидаги курсини тепиб юборишга улгурган экан.Хириллаб ётган келинини оёғидан кўтарган қайнона жонининг борича бақириб, эри ва ўғлини ёрдамга чақирибди.Кўплашиб Нозимани уйга олиб киришибди. Эрталаб эса Рўзигулни чақиртиришибди.
―Хуллас,мана шунақа гаплар,-йиғламсираб ҳикоясини тугатди Рўзигул.―Қизимни худо асради. Лекин тўғриси, қизимнинг бу қилмиши учун қудаларимнинг олдида ерга кириб кетай дедим. Қизим бўлса,”Мени бекор қутқарибсизлар. Барибир ўзимни ўлдираман,” ―дейди. Қўрққанимдан уни уйга олиб келдим. Куёвим Алишер эса Олим билан учрашишини, агар қизим унга хиёнат қилган бўлса, бир кун ҳам бирга яшамаслигини айтди.
―Мана кўрдингми,қизингни ёш турмушга беришнинг оқибатини? Ёшлик қилиб синфдоши билан гаплашиб юргани етмагандай, ҳаётини хавф остига қўйибди. Ўғилчасини ўйламабдими? Қудаларинг нима дейишяпти?― саволларни қалаштириб ташлади Ситора.―Эри- чи?
―Куёвнинг ақллилигини қара, ота-онасига аслида нима бўлганини билдирмабди. Қайнанаси асл сабабни билса, нима бўлишини тасаввур қилишга қўрқаман. Куёвим:”Иккимиз уришиб қолгандик.Бир тарсаки урганимга чидолмай, ўзини осмоқчи бўлибди,”―дебди. Қизим ҳам уялганидан ҳеч нарса деёлмабди. Қудаларимнинг ўзи “Қизингизни бир-икки кун уйингизда сақлаб, панд- насиҳат қилинг.Урмайдиган эр бор эканми?Ахир ҳаётда ҳар хил вазиятлар бўлишини тушунтиринг...”―деб менга қўшиб жўнатишди.Улар келинларининг бу кутилмаган қилмишидан жуда қўрқишгани билиниб турибди.Нозима бўлса, энди эси жойига келган шекилли,Олим билан телефонда гаплашганидан жуда пушаймон...
―Энди нима қилмоқчисан?
―Билмайман.Сен нима маслаҳат берасан? Хайриятки, дадаси уйда эмаслар. Икки кун олдин Самарқанддаги Оқтош санаторийсида дам олишга кетганлар.Бўлмаса, Нозимани нақд ўлдириб қўярдилар,― деди Рўзигул хўрсиниб.―Бу гапларни яқинларимга айтолмайман. Уяламан. Сендан ёрдам сўраб келдим...
Ситора ўйланиб қолди.Бу қийин ва ўта қалтис вазиятда нима қилса бўлади? Қандай қилиб бузилиш арафасида турган оилани сақлаб қолиш мумкин? У бир қарорга келгач, қизига қўнғироқ қилиб, укаси билан уйга қайтгач, тўполон қилмай ўтиришларини тайинлади-да, дарвозани қулфлаб, дугонасига эргашди.
Ситора аввал Нозима билан гаплашишни режа қилганди. Рўзигулнинг мўъжазгина фавворали, чиройли қилиб қурилган ҳовлисига кириб боришгач, дугонаси Нозимани ичкари уйдан чақириб чиқди. Қовоқлари шишиб, ранги ўчган, оппоқ бўйнида арқондан қолган қизғиш из билиниб турган, ўн саккизга ҳам тўлмаган ёш жувоннинг абгор аҳволига қараб, Ситоранинг унга раҳми келди.Юмшоқ гапириб унга далда беришга ҳаракат қилганча, аслида нима бўлганини суриштирди.
НАМОЗ ШИФО БЎЛДИ
(Ибратли ҳикоя)
Бир муслима аёл намоздан топган ҳузур-ҳаловати ҳақида шундай ҳикоя қилади:
“Уйимиз дала ёнида, дарвозамиз яқинида катта зовур бор эди. Кўпинча зовур ичидаги булоқдан сув олардик.
Бир куни шомга яқин булоқдан сув олиб уйга кирдим. Негадир ўзимни ғалати сездим. Тун бўйи нимадир безовта қилиб чиқди. Ухлаёлмадим, аллақандай тушлар кўрдим...
Аввалига буни ҳеч кимга айтолмадим. Кейинроқ аямга ёрилдим. Чунки кечалари сира ухлаёлмас, аллақандай қора, думалоқ, жундор бир нарса кўзимга кўринар, бир хунук башара пайдо бўларди-да, бўға бошларди. Аямни, дадамни ёрдамга чақириб алаҳсирардим. Аммо улар мени эшитишмас, чунки овозим чиқмасди.
Хуллас, ҳаммасини бирма-бир аямга сўзлаб бергач, ўпкам тўлиб йиғлаб юбордим. У ёқ-бу ёққа қаратдик, аммо фойдаси бўлмади.
Икки йил шундай азобландим. Ниҳоят мактабни битириб, Тошкентга ўқишга келдим. Ҳаммаси энди барҳам топар, деб ўйлагандим, аммо...
Институтга кирдим. Талабаликнинг илк йиллари. Биласиз, бу давр қанчалар шод-ҳуррамлик даври бўлади. Лекин менга асло татимасди. Кечалари ҳамон безовталанар, аҳволимни хонадошларим билиб қолишларидан уялардим. Ҳар тун улар ухлаганидан кейингина дам олишга ётардим.
Аммо қачонгача яшира олардим? Ҳамхоналаримдан бири намозхон бўлиб, ярим кечалари ибодатга турарди. У тунги алаҳсирашларимдан хавотирга тушибди. Эрталаб мени ёнига чақириб, қандай дардим борлигини сўради. Ўртоғимга ҳам аямга айтганимдек дардимни тўкиб солдим-у, йиғлаб юбордим. У эса жилмайиб қўйди. “Бу дарддан халос бўлиш йўлини ўргатаман”, деб намоз ўқишим кераклигини айтди. Кечқурунлари таҳорат қилиб, ўзимга дам солиб ётишимни, яна билишим зарур кўп нарсаларни ўргатди.
Аввалига, барибир фойдаси бўлмайди, деб қўл силтадим. Кейинчалик унинг далдаси билан намоз ўқишни бошладим.
Ниҳоят, илк бор намоз ўқиб уйқуга ётдим. Ўша тун бирам мириқиб ухладимки... Неча йиллардан бери уйқудан энди ором топишим эди. Аста-секин намоз ҳаловатини сеза бошладим, рукуъ-саждаларни яхши кўриб қолдим. Кечалар ётишдан олдин таҳорат қилиб, Қуръон ўқиб, ўзимга дам солишни канда қилмасдим. Йиллар давомида қийналиб, ҳатто анча сарф-харажатлар эвазига топилмаган давони намоздан топганим учун бениҳоя хурсанд эдим. Бу ҳол Меҳрибон Аллоҳнинг менга бир маҳрамати эканидан қувонаман ”.
"Намозда хушуъ" китобидан
📝Уч нафар ёш йигит узоқ шаҳарга сафар қилишибди. Уларнинг яшаш жойлари етмиш беш қаватли меҳмонада эди. Афсуски, улар ўша бинонинг етмиш бешинчи қаватидан бошқа қаватида бўш хона топишолмади. Ноилож бунга рози бўлишди. Меҳмонхона хизматчиси уларни бу жойнинг қоидалари билан таништирар экан, бундай деди: “Бу меҳмонхонанинг лифт эшиклари кечки соат ўнда автоматик равишда қулфланадиган қилиб дастурланган. Шунинг учун мана шу вақтдан кечикмаслигингиз лозим. Агар улар қулфланиб қолса, очишнинг умуман иложи йўқ. Уларни бошқарувчи компютер эса биздан жуда узоқда жойлашган. Бу сизларга тушунарлими?”. Улар тушунганликларига ишора қилиб, бараварига бош чайқадилар.
Биринчи куни сайр қилиш учун чиқиб, белгиланган вақт, яъни соат ўндан олдин меҳмонхонага етиб келдилар. Аммо кейинги куни ўндан беш дақиқа ўтганда кириб келишди. Бор кучлари билан югуришларига қарамай, лифтга етганларида унинг эшиклари қулфланиб бўлган эди. Хизматчига қаттиқ илтимос қилдилар, ҳатто йиғлаб юборишларига озгина қолди. Лекин барчаси бефойдалигини билиб, зиналар орқали етмиш бешинчи қаватга пиёда кўтарилишга қарор қилишди.
Улардан бири: “Келинглар, бир киши бирор ҳикоя ёки бирор воқеа айтиб беради. У унинг вақти йигирма бешинчи қаватга кўтарилгунимизча давом этади. Сўнгра кейинги киши, сўнг кейинги киши… Шундай қилиб зерикмасдан етмиш бешинчи қаватга етиб оламиз. Нима дейсизлар?!” – деди. Қолган икки дўсти эса бундай яхши таклифга рози бўлишди. Таклиф киритган йигит биринчи бўлиб бошлади. Уларга ичакузди ҳангомалар ва турли латифалар айтиб, кўнгилларини хушнуд айлади. Ҳатто кулгуларидан меҳмонхона деворлари ҳам кўчиб кетай деди. Улар йигирма бешинчи қаватга қандай етганларини ҳам билмай қолдилар.
Кейин иккинчилари гап бошлади: “Аммо мен сизларга бироз жиддийроқ ҳикоялар айтиб бераман” – деди у. Шу аснода улар яна йигирма беш қаватни ортда қолдирдилар.
Навбат учинчи йигитга келди. У бўлса дўстларига энг маҳзун воқеаларни, ғам-андуҳга тўла ҳикояларни, ҳатто ҳукмдорларнинг ҳаётларини ҳам барбод қилиб юборадиган қиссаларни айтиб берди. Ниҳоят улар хона эшигига етдилар. Бу юриш уларни шу қадар ҳолдан тойдирган эдики, ҳеч қандай ёстиғу тўшакларсиз ҳам ухлашга тайёр эдилар. Шунда учинчи йигит шундай деди: “Сизларга сўнгги ҳикоямни айтиб бераман. У ҳаётимдаги энг ғамгин қиссадир. Биласизларми, биз хона калитини биринчи қаватда хизматчининг олдида унутиб қолдирибмиз!”. Улар буни эшитибоқ ҳушларини йўқотдилар.
Ибрат: Биз ҳаётимизнинг биринчи йигирма беш йилини ўйин-кулгу, хурсандчиликлар билан ўтказамиз. Ваҳоланки, бу йиллар ҳаётимизнинг энг гўзал йилларидир. Унда тоат билан, гўзал амаллар билан машғул бўлмаймиз.
Сўнг ҳаётнинг иккинчи йигирма беш йиллиги бошланади. Унда инсонлар оила қуришади, фарзандлар билан, иш билан машғул бўлишади. Турли ташвишлар ила ўралашиб эллик ёшга ҳам етиб қолишади.
Бундан кейинги йигирма беш йил эса афсус-надоматлар билан, бой берилган умрнинг сарҳисоби билан ўтиб кетади. Шундай экан, биз умримизни бекорчи нарсаларга сарфламайлик. Зеро, ўлим эшигига қачон йўлиқишимизни билмаймиз. Балки, ўша эшикка атиги бир зина қолгандир. Аллоҳ билгувчи!!!
📝 Ҳижобга кирган аёл ҳикояси.
Отам ёшлигимда вафот этганлар. Унаштирилиб турмушга чиқишимга саноқли кунлар қолганда онам ҳам дорулбақога риҳлат қилдилар. Унаштирилган одамим кутолмаслиги айтиб айниб кетди. Онам отамнинг иккинчи турмуши эди, аввалги аёлидан икки опам бор эди. Ўгай опам онам вафотидан кейин бир одамга мени зўрлаб узатиб юборди. Қийинчилик кўриб улғайганим сабаб янги ҳаётимдаги қийинчиликларга ҳам тез кўникиб кетдим. Кетма кет учта фарзандли бўлдим. Ҳаётим бир маромда ўтарди: иш, уйдаги юмушлар, болаларимни уй вазифаларини қилдириш, баъзан қариндошларникида тўй-томоша, туғилган кун ва улардаги эркак-аёл аралаш ичкилик билан ўтадиган йиғинлар...Менга булар оддий ҳолатдек эди, ҳаммани ҳаёти шундай эди назаримда... Бир куни одатдагидай ишдан қайтиб бироз уйим олдида қўшни аёллар билан гаплашиб қолдим. Махалламизга кўчиб келганига ҳали кўп вақт бўлмаган келин ҳам улар орасида эди. У келин ёш бўлишига қарамай кенг хижоб ва катта рўмолда юрарди. Авваллари шунақаларни кўрсам энсам қотарди. Аммо бу келинни негадир ёқтириб қолдим. Гапиришлари, ўзи ҳам ёқимли эди. Бора-бора бу келин билан кўпроқ гаплашгим келаётганини ҳис қилдим. У мен билан фақат дунёвий нарсалар ҳақида гаплашарди.(Кейинчалик бу ўзига хос психологик жараён бўлгани, бир-биримизга яқинлашиш учун менга ёқадиган гаплар қилганини билдим). У билан танишганимга бир ойча бўлганда бир кун суҳбатимиз бошқача бўлди. Мен у кунни- мен ҳидоят топган ўша кунни асло унутмайман, унутолмайман. Ўша куни салом-аликдан сўнг савол берди:
- Опа, мусулмонмисиз?
Ўзим англаб етмайдиган, аммо тўтиқушдек такрорлайдиган гапни айтдим:
-Алҳамдулилло, мусулмонман.
-Мусулмоннинг бурчлари, фарзларини биласизми?
Нима деб жавоб беришни билмай қолдим, чунки бу саволларни жавобини билмасдим...Келин менга мусулмон одам билиши керак бўлган 40 фарзни айтди. Малоикларга иймон деганда, ҳайрон бўлиб малоик нималигини сўрадим. У кулиб:
-Опа, истасангиз уйимга чиқинг, сиз билишингиз керак бўлган нарсаларни суҳбатлашамиз,-деди.
-Хозироқ билгим келяпти,-дедим ва у билан бирга уйига чиқдик. Жуда узоқ суҳбатлашдик. 40 йиллик умрим зое бўлганини, гуноҳу маъсиятлар билан ўтказганимни англадим. Муслима келин эса тавбага кеч эмаслигини, тирик пайтимда Аллоҳни танишимга Ўзи имкон бераётгани, бу эса Аллоҳ мени севишини билдиришини айтиб мени кўнглимни кўтарарди. Шу бугундан бошлаб қайтадан шаҳодат айтиб хижобга кирдим. Эримни қаршилигига қарамай ишимни ташлаб муслима аёл вазифаларини ўргана бошладим. Ҳатто малоик нималигини билмайдиган мендек аёл бир неча ой давомида намоз, Қуръон ўқишни ўргандим. Ўша муслима келин сабаб анчагина илм олдим. Эрим деярли ҳар куни махалладаги эркаклар билан ичиб маст-аласт юрарди. Мен ёнгинамиздаги масжидга намозга ўтувчи эркакларга ҳавасим келар, мени эрим ҳеч қачон намоз ўқимаса керак деб ўйлардим. Муслима келинга ҳам бу ҳақда айтардим. У мени доим Аллоҳга қаттиқ боғланишим кераклигини айтарди.
-Аллоҳдан сўрайверинг, У албатта истаганингизни беради. Агар дуоингиз қабул бўлмаётган бўлса, камчиликни ўзингиздан қидиринг. Сиз кечалари таҳажжудга туриб Аллоҳдан йиғлаб илтижо қилинг, Аллоҳ бандаларини илтижосини албатта қабул қилади,-дерди.
Алҳамдулиллаҳ, дуоларим ижобат бўлиб эрим ҳам намоз ўқий бошладилар. Аввалига 1-2 вақт ўқилган намозлар бор-бора тўлиқ бўлди.Масжидга шу қадар боғландиларки, 5 вақтни биронтасини канда қилмай масжидда ўқийдиган бўлдилар. Қўл учида кун кўрардик, Аллоҳ топганимизга барака берди, бу йил биринчи марта қурбонлик қилишга ҳам қодир бўлдик. Ёшим 58 да. Кеч бўлса ҳам Аллоҳни таниганимга, хижобга кирганимга шукр қилишдан ва мени, оиламни ҳидоят топишига сабабчи бўлган муслима қўшнимизни дуо қилишдан тўхтамайман. Доим такрорлайман: мен қирққа кириб малоик нималигини билмайдиган аёл эдим, менга Ўзини билдирган Аллоҳга беҳисоб шукр.
Азиза опа.
Шавқатсизлик қурбони
Аёл фарзанди дунёга келиши учун амалиёт хонасига кириб кетди. Бола туғилди. Она ҳаётдан кўз юмди. Аёлидан айрилиб, фарзанди онасиз қолганидан ота қаттиқ хафа бўлди. Чақалоқни ўзи парваришлай олмаслигини билиб холасига берди. Ўзи етти ойдан кейин уйланди.
Янги аёлидан кетма - кет иккита: ўғил - қиз фарзандлар кўрди. Орадан уч йил ўтиб холасига берган ўғлини бирга яшаш учун олиб келди. Ўгай она ўз болаларига яхши қарарди. Етим болачага аҳамият бермас, раҳм қилмас, қўрс, жеркиб, туртиб гапирар, овқат берса ўзига алоҳида берар, дастурхонда бирга ўтиришга қўймасди.
Бир куни кечки таомга аёл ўз оиласини меҳмонга чақирди. Дастурхонда турли егуликлар, ширинликлар бор эди. Болакай нимадир олиш учун қўлини чўзганди. Ўгай онаси кўриб қолиб қўлига урди. Уришиб, қўлига ликопчада озгина гуруч бериб балконга чиқарди.
- Шу ерда ўтириб, е!Қимирлама! Ҳамма кетгунча овозингни ҳам чиқарма! Асабимга тегма! Меҳмонларим ёнида мени шарманда қилма! - деди.
Болакай ичкарига кирса, ўгай онаси уришидан қўрқиб ўша ерда ўтирди. Ухлаб қолди.
Меҳмонлар кетишди. Аёл ўз фарзандларини хоналарига ухлатиш учун олиб кириб кетди.
Эри кеч бўлганда ишдан келди. Болаларини сўради. Аёл:
- Ҳаммаси ухлаб ётишибди, - деди. Аёл уни балконга чиқариб юборганини унутди. Таомланиб бўлган ота ухлади. Тушида биринчи аёлини кўрди. У:
- Ўғлингиздан хабар олинг! - деди. Уйғониб кетиб аёлидан сўради. Аёл:
- Айтдим - ку сизга, ухлаб ётибди, - деди.
Ишониб яна уйқуга кетди. Аёли яна тушига кириб:
- Ўғлингиздан хабар олинг! - деди. Чўчиб уйғонди. Аёлидан яна сўради. Аёлнинг жахли чиқиб:
- Уфф, бунча, воҳима қилмасангиз?! Айтдим - ку, ухлаяпти. Жа эркалатиб юборгансиз - да, шу ўғлингизни! - деди.
Киши яна ухлади. Биринчи аёли яна тушига кирди ва:
- Бўлди. Ўғлим, жигарбандим менинг ёнимга келди, - деди. Сапчиб уйғониб ўғлининг хонасига кирди! У йўқ эди. Бошқа хоналарга қараб чиқди. У ҳеч қаерда йўқ эди. Балкон эшигини очиб қаради. Не кўз билан кўрсинки, ўғилчаси ғужанак бўлиб ётар, исиниш учун бошини тиззалари орасига олганча, қотиб қолган, жони узилганди. У совуққа бардош бера олмаганди. Ёнида ликопчада озгинаси ейилган гуруч турарди. У энди жабр кўрмайдиган, йиғламайдиган, золимлар йўқ диёрга кетганди.
✍ Хулоса
«Фақатгина одамларга зулм қиладиган ва ер юзида ноҳақ тажовузкорлик қиладиганларни (айблашга) йўл бордир. Ана ўшаларга аламли азоб бордир». (Шуро: 42 #оят).
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Ким одамларга раҳм қилмаса, Аллоҳ унга раҳм қилмайди», дедилар».
(Муттафақун алайҳ).
Мусулмон ота-она ва болалар бир-бирларига раҳм-шафқат кўрсатиш орқали Аллоҳ таолонинг раҳматига сазовор бўладилар.
Хоҳ ўзингиз, хоҳ бировнинг фарзанди бўлсин, улар ҳақида Аллоҳдан қўрқинг!
Каналимизга уланиш.
@ibratli_sozlar
ИККИ ОЙЛИК БАХТ (хикоя)
Уларни турмуш курганларига ўн йил бўлди.
Эркак 10йил яшаб, аёлини сева олмади. Аёли билан бирга яшасада, уни кўргани кўзи йўқдек эди гўё. Буни ҳаммасини аёли билар эди, аммо сабр билан эрини севишда давом этар эди..
Эркакни айникса аёлининг сўнгги йилдаги одати ёмон ғашига тегар эди. Ҳар кун тонг отса уйғонибоқ юзида табассум билан:
- Аллоҳга шукр, яна бир янги кун келди. Мен бу кунни бахтиёр яшаб ўтказаман,- дер эди.
Аёлни барча нарсадан хабари бор эди. Эрини ўзга ёш аёл билан яшашини ҳам билар эди, аммо билмасликка оларди. Барчасига сабр қилиб эрига югуриб елиб хизмат қилар эди. Аммо у эр....
"Энди бас! Мен ортиқ чидай олмайман, ажралишаман. Нимага керак уч инсон қийналиши?!" деди эркак ўз- ўзига..
Бир кун ишдан вақтли уйга қайтган эр ажралиш учун ариза бермоқ ниятида ҳужжатлар турадиган қутини титкилай бошлади. Бироқ аввал ҳеч кўрмаган бир папкага кўзи тушди. Қизиқиши ортиб папкани олиб титкилаб ўқий бошлади..
Аёлини номига ёзилган шифокорлар ташхиси, ҳар хил анализ қоғозлари қалашиб ётарди. Энг қўрқинчлиси энг сўнгги касаллик варақасига "6ойдан... 18 ойгача" деган ташхис ёзилган эди...
Ҳозиргина аёли билан ажрашмоқчи бўлиб турган эркакни бадани музлаб қолди. У бир нарсани ўйлар эди холос...
"Аёлимни қандай сақлаб қолиш чораси бор? Керак бўлса ҳаётимни бераман! Керак булса жонимни тикаман.. фақат уни йўқотишдан қўрқаман.. Эй Аллоҳим уни мендан олиб қўйма!"
Эркак аёлини жонидан ортиқ севишини айнан ўша чоғда англади. Энди унга ҳаёт бошқача эди. Аёлига ғамхўрлик қила бошлади. Ҳар кун ҳар дақиқа аёлини ёнида бўлди, аммо жуда кеч эди..
Атига икки ойгина аёлига бахтиёрлик онларини хадя эта олди холос.
Ўзи ҳам ҳақиқий бахтни икки ой ҳис қилиб яшади..
Аёли ҳаётдан кўз юмди..
Эркак аёли тобутини елкасида кўтариб, шунчалар қадди букилдики... гўёки 100йилга қаригандек.. Энди унга ҳам ҳаёт керак эмасдек.. Уйига келиб, тўйларини ўн йиллик кунида аёлини илтимоси билан ҳар иккиси ўз ниятини ёзиб қоғозларни яширгани ёдига тушди. Шошилиб аёлини ёстиқларини остини тита бошлади ва у қоғозни топди..
Аёлини қоғозига:
"Аллоҳим! Умримни сўнгги дақиқаларини улар билан бахтиёрликда ўтказсам"- деб ёзилган экан..
Эркакни қоғозига эса:
"Аллоҳим! Қачон бу аёлдан қутилиб озод бўламан?"- деб ёзилганди..
Ҳар иккисиниям орзуси ушалди. Аммо эркак энди бошқа инсонга айланган эди. Қоғозларни парчалаб кўзида ёши билан ҳавога учирар экан ўзига ўзи дер эди:
"Эй вох! Кеч қолдим. Ўз бахтимни ўз қўлларим билан кўмдим. Мен нодон вақтни бой бердим!".
Қадрлайдиган инсонингизни вақт ўтмасидан қадрига етинг.
Зеро умр ўткинчи, вақт бешавқат.....
Ниятим амалга ошганидан афсусдаман (ҳаётий ҳикоя)
Яратган сизга фарзанд ато этади, бироқ унинг жинсини сиз режалаштиролмайсиз, ҳатто у соғлом туғиладими-йўқми, буниям билиш мушкул масала. Атрофга назар ташлаб, буткул соппа-соғ одамлар ҳам ногирон, бирон жойи кемтик фарзандлар кўришганининг гувоҳи бўлганман. Бунга балки қандайдир сабабларни рўкач қилиб кўрсатиш мумкиндир (масалан, яқин қариндошлар орасидаги никоҳ, тамаки чекиш, спиртли ичимликлар ичиш ва бошқалар), бироқ ўз мисолимда буларнинг ҳеч бирини кўрсата олмайман. Шунчаки мен бошидан ниятни нотўғри қилдим, бутун сўраш ўрнига кемтик сўрадим, Яратган ҳам сўраганимни берди, ниятим амалга ошди, лекин бундан менга яхши бўлгани йўқ, аксинча, дардим кўпайди, ташвишим ортди. Эҳ, қани эди, вақтни ортга қайтаришнинг иложи бўлганда, балки бари бошқача бўлармиди?
Тўрт нафар қизим бор, бир-биридан ширин, ақлли, зукко қизалоқлар онасиман. Улардан нолишга ҳаққим йўқ. Лекин тан оламан, ҳеч бир қизим туғилганда хурсанд бўлмаганман, “яна қизми, нега яна қиз туғилди?”, деб ҳўнграб йиғлаганларим ёдимда. Ўғил туғиб, керилиб ётган ҳамхоналаримга ҳам ҳавас, ҳам ҳасад билан қараганларим эсимда. “Нега улар ўғил туғишади, менинг эса бу борада омадим чопмай, мудом қиз туғавераман, улардан қандай кам жойим бор, нега Аллоҳ менга нисбатан бунақа ноҳақлик қилаверади?”, деб ўйлардим. Аслида, эрим бирон марта менга ортиқча гап айтмаган, нега қиз туғдинг, деб таъна ҳам қилмаган. Еганимиз олдимизда, емаганимиз кетимизда, бирон нимага зориқтирмаган, қизларимга яхши қарар, яхши кийинтирар, уларга меҳр берарди. Ҳамма гап менда эди, қизларимга қараб туриб, фақат Худога нола қилардим: ”Эй, Худо менгаям ўғил бер, майли, у бирон нуқсони билан туғилсин, майли, унинг бирон ери кам бўлсин, ногирон бўлсаям майли, фақат ўғил бола бўлса, бас”, дердим. Ҳозир бу айтган гапларимдан нечоғлик пушаймонлигимни билсангиз эди. Ўшанда бу гапларнинг моҳиятини англамаган бўлсам керак, шунчаки тил учида айтиб қўйганман, азбаройи ўғиллик бўлишни қаттиқ хоҳлаганимдан оғзимдан чиқаётган сўзларга эътибор бермаганман, мен қиз эмас, ўғиллик бўлишни жуда истаганимдан, шундай деганман. Лекин ният қилдингми, уни бутун қилиш кераклигини ўйламабман. Бу гапнинг амалга ошиши мумкинлигига ишонмабман.
Ўз вақтида аёллар кўригига чиқдим, мени ҳисобга олишди, бир қатор таҳлиллар топширдим. Шифокорим скрининг марказига жўнатганда, нималарнидир баҳона қилиб, бормадим, у ерга наша чекадиганлар, спиртли ичимликлар ичадиганлар бораверсин, эрим ҳам ичмаса, чекмаса, биздан ногирон бола туғилармиди, деб ўйлаганман. “Буям қиз бўлса керак, нима бўлса, бўлди, энди буёғи пешонамдан, кўрикдан ҳам ўтмайман, қиз бўлса, бошқа туғмайман”, деб ўзимга ўзим ваъда бердим. Лекин юрагимда яна умид уйғонди, Яратган нолаларимни эшитган бўлса керак, кўз ёшларимга раҳм қилиб, менга ўғил ато этар, деган ўйдан йироқ эмасдим.
Хуллас, тезда тўққиз ой ҳам ўтиб, бола туғиладиган вақт келди. “Ўғил” деган хитобни эшитишим билан, ўзимда йўқ хурсанд бўлиб бақириб юбордим. Шунақаям хурсанд бўлганманки, буни сўз билан ифодалаб бера олмайман. Неча йиллик орзуим ниҳоят ушалди, мен ўғиллик бўлдим.
Чақалоқни дабдаба билан туғруқхонадан олиб чиқдик, ҳамма бахтиёр, ҳамма хурсанд.
Бола икки ойлик бўлгунига қадар ҳеч бир ўзгариш сезганимиз йўқ. Уни илк текширувга олиб чиққанимда, шифокор ўз шубҳаларини айтди, текширувга жўнатди.
Эҳ, болам туғма фалаж бўлиб туғилган экан, уни кўрсатмаган дўхтирларимиз, олиб бормаган табибу, шифохоналаримиз қолмади, ҳамма тузатамиз, қўлдан келганча ҳаракат қиламиз, дейди-ю, бирон бир ўзгариш сезилмайди. Шу тариқа ўғлимиз катта бўла бошлади. У билан бирга ташвишларимиз ортди, югур-югурларимиз кўпайди.
Унга ногиронлар аравачасини олиб бериб, уззукун дам қизларим, дам мен парваришлаймиз, чунки унга мудом эътибор керак...
Ўғиллик бўлишни орзу қилгандим, Аллоҳ менга ўғил берди, лекин ўзим истагандек, кам-кўсти, кемтиги билан берди. Ўз ниятимга ярашасини олдим, энди дардимни кимгаям айтардим. Мен ўз бахтсизлигимни ўзим сўраб олдим.
Малоҳат С. Тошкент вилояти
