33749
Хаётий ва Ибратли ҳикоялар... Хикматлар хазинаси... Инсон такдирини аччик синовлари... Hamkorlik va reklama uchun 👇👇 @Bronzam . . . . . .
Payg‘ambarlardan ko‘ra saodatliroq kim bor!?
- Qavmi tinimsiz xiyonat qilgan Muso alayhissalom - payg‘ambar;
- Yillarcha to‘shakda bemor bo‘lib yotgan Ayyub alayhissalom - payg‘ambar;
- Farzandlaridan biri yuz o‘girgan Nuh alayhissalom - payg‘ambar;
- Otasi toshbo‘ron qilib quvgan Ibrohim alayhissalom - payg‘ambar;
- Tug‘ishganlari quduqqa tashlab ketgan Yusuf alayhissalom - payg’ambar;
- Olti farzandini tuproqqa qo‘ygan Muhammad sollallohu alayhi vasallam - payg‘ambar.
Baxt qorni to‘q, sog‘lom, puli bor, muammosiz va musibatlarga yo‘liqmay yashash emas.
Baxt bu - Allohga iymon keltirib to‘g‘ri yo‘ldan og‘maslik!
ДУНЁНИ ШОККА ТУШИРГАН ЧАҚАЛОҚ...😱
👼Австралия туғруқхонасида Илон исмли чақалоқ дунёга келди ва шу захоти дунёдаги энг ақиллий чақалоқ эканлигини аниқланди. Болакай ушбу қобиляти эвазига Гиннес рекордларига кирди!
😯Бу болакайни қобилятини кўрган шифокор ва хамширалар хайратдан лол қолишди!
Гап шундаки, чақалоқда хеч кимда учрамайдиган...
ДАВОМИНИ ЎҚИШ👇🏻👇🏻
– И-е-е, ҳоким сўрадими? Сиз нима дедингиз?
– Эшитмадингизми? Ўлган, дедим-ку, – минғирлади раис, – энди ўзи келяптийкин. Мен бу худобехабар кўчадан тезроқ катта йўлга чиқиб турай, балки аҳволни тушунтириб ўша ёқдан қайтарворарман.
Раис катта йўл томон лўкиллаб кетди.
Пешинга бориб Тоғтаги қишлоғида “алақуюн-оқтойлоқ”, тўс-тўполон бошланди. Қишлоқнинг бирдан-бир марказ кўчасидан тош-шағал, тупроқ, асфальт ортган турли-туман баҳайбат уловлар ўта бошлади. Олдида зил-замбил каттакон катоги бор асфальт ётқизғичдан тортиб, текислаш учун сургичи, қазишга мос чўмичи бор техникалар пайдо бўлди. Борлиқ гувиллаган овоз ва тутин ичида қолди. Бирпасда замин пайдо бўлгандан бери сон-сафога кирмаган, қишлоқнинг қарғишга йўлиққан ўша “ўлик” кўчасида тиркамали тракторлар йўлни суриб текислашга киришиб кетди. Тош-шағал, асфальт ва яна алламбало юкланган баҳайбат уловлар ўз юкларини тўкиб, ғизиллаб изига қайтишар, улар худди асаларилар каби бири қўйиб, бири қатнарди. Айниқса, Саттор афғоннинг уйидаги томошани кўрсангиз, бир автобус махсус кийимли ишчилар келишиб, уловдан тушишлари ҳамоно афғоннинг уйига “ҳужум” бошлашди. Энг аввало, хароби чиққан ёғоч эшик олиб ташланди. Бир неча киши эса қийшайиб турган ўша қуриган толни кесишга киришишди, ғувиллаган мотоарра кекса, баҳайбат толнинг шохларини бир зумда ғизиллатиб узиб ола бошлади. Ишчиларнинг ярми девор оқлашга киришди. Йўлакка шағал ётқизган ким, брусчатка тортган ким, рангин тошчалар тўшаб, тувакгуллар жойлаган ким... Хуллас, бир зумда уй деворлари оқланди, ромлар бўялди. Остонага қўшқанотли темир дарвоза ўрнатилиб, оч-яшил ранг урилди. Бир зумда Худо раҳмат қилгур афғоннинг уйи таниб бўлмас даражага келди. Ҳовлига ям-яшил чим ётқизилиб, “жони қаттиқ” қимматбаҳо ажнабий гул кўчатлари ўтқазилди.
Эрталаб, ё қудратингдан, ўша икки чақиримга етар-етмас чўнтаккўча, жинкўча, қарғишкўча дейсизми, нима десангиз денг, тасмадай сип-силлик, равон асфальт йўлга айланибди. Кўча четидаги бошқа уйларнинг ҳам деворларига оҳак суркалиб, кўримли ҳолга келтирилибди. Айниқса, айниқса... Саттор афғоннинг баланд, ланг очиқ оч-яшил тусли қўшқанотли улкан дарвозаси ортида кўзга ташланган кўм-кўк чимзору гулу гулзор ҳовлисига кираверишда салобатли ва пўрим, нотаниш кимсалар саф тортиб туришарди. Кечаси билан киприк қоқмаган маҳалла раиси уйқусизликдан гарангсиб турган Тўра мижғовга шивирлаб қўйди:
– Ана, ҳокимимизнинг ўзлариям келиб турибдилар. Саф бошида. Вилоятнинг каттасиям келаркан.
– Бу дейман, Худо раҳматли Сатторжон ҳеч нарсани билдирмай юрарканда-а? – деди Тўра мижғов ич-ичидан ҳасрат ўти гуриллаб.
– Юртимиздаги энг катта раҳбарларнинг бири билан афғонда бирга жанг қилган экан. Ўша раҳбар вилоят марказига келгач, Олтинтепада менинг қуролдош жангчи ошнам бор, ўша ерга бориб, уни ҳам бир кўриб қўйсак, дебди. Афсус, у кишига Сатторжон билан дийдор кўришиш насиб қилмади, – маҳалла раиси оғир ютиниб кўз ёшларини артган бўлди. Сўнг ер остидан ҳокимга назар солди, у киши ҳам саф бошида ғамгин бош эгиб турибди. Ёнида ҳалиги тунов кунлари бечора Саттор афғонни кўчанг таъмири режага кирмаган, деб қайтариб юборган икки мулозим ҳам қад тутган.
Йиғилганлар Сатторжон (энди)нинг яқин дўсти – энг катта раҳбарлардан бирини кутишмоқда эди... Қудрат самоварчи бир чойнак чой ва тўртта пахтагулли яп-янги пиёлани яп-янги юмшоқ курсилар ёнида ялтиллаб турган яп-янги стол устига қўяркан, ҳокимга тавозе этди ва маҳалла раисига илжайиб, хушомадгўйлик қилди:
– Азизларимиз келаркан, балки нону туз билан қарши олиш керакмикин? Ирими шундай, шекилли?
Раиснинг жон-пони чиқиб кетди. Ўқрайиб қаради. Ўнг қўли бармоқларини бир нуқтага мушукпанжа қилиб, худди ҳар йили Тўхта чолнинг молхонаси олдида ўз-ўзидан ўсиб қолаверадиган кўкнорининг тумшуғидай тугиб сўз қотди:
– Мундайгина қилиб, қиси-и-иб ўтир, эси паст... Яна кинони бошладинг-а?
#Ҳикоялар
Қўчқор НОРҚОБИЛ
МАНА СЕНГА, КИНО!
Ҳикоя
Саттор афғон ўлди, маҳалла раиси қутулди. Лекин ўзини сабабчи билиб ичи ёришмади, эзилди. Худди биров унга, сен айбдор, деяётгандай... Майит чиққан ҳовлига учинчи кун эрталаб яна борди. Ланг очиқ, лоғори-қийшиқ, отам замонидан қолган ёғоч дарвозага айтгулик-дегулиги йўқ, лиқилдоқ-сиқилдоқ эски курсилар тақаб қўйилган. Келган-кетган шуларга омонатгина чўкиб, марҳумнинг ҳаққига дуо қилади.
Раис эшик олдида тик туришни афзал билди, хушомадига Қудрат самоварчи югургилаб олиб келган бошқаларидан беҳироқ курсига ижирғаниб қаради:
– Керакмас. Олиб бор, жойига қўй...
Раис эзғинди, жигаридан айрилган мотамсаро қиёфасига киришга уринади. Ичидан бир оташ уради юзига, ҳа, юзи қизаради, ўзида одамийлик тамомила ўлиб кетмаганини ҳис қилади. Кўнглида хижиллик тугун боғлайди. Камига Қудрат самоварчи темир чойнакда чой дамлаб, ўзи томон қадамлайди, раис кўзини олиб қочади: “Довдир. Каттапарастлик калтафахм қип қўяди-да, одамни...”.
– Раис бова, чой ичинг... – дарбозанинг бир қанотига тиркалган қўҳна стол устида тўнкарилган пиёла Қудратнинг қўлида пайдо бўлиб қолади, – чой, раис бова, чой...
– Мен чой ичмайман, нега менинг олдимга келиб кино қўйяпсан, сен бола? – ўқраяди “падхалим”га, – ўралашма бунча...
Раис рўпарасида бел боғлаб мотамқад турган кимсалар – марҳумнинг хеш-ақрабосига бир кўз қадаб, саф бошида ғўддайган Тўра мижғовга синчков назар солади. Мижғовнинг тунд ангоридан ҳеч нарсани англамади: “Демак, бехабар. Саттор афғонни хонамдан ҳайдаб чиқарганим, кетар жафосига афғон ҳам соғ қўли билан қулоқ-чаккамга қарсиллатиб қўйиб юборганидан бехабар. Айтмаган, ҳеч кимга айтмаган, афғон раҳматли... Йўқса, одамларнинг оғзида эрмак, қўлида элак бўлардим. Ҳамма жим-ку...”
Шу тобда марҳумга ён қўшни Тўра мижғов ҳам маҳалла раисининг нигоҳига хавотиру ҳадик билан кўз қирини ташлади. Ҳеч бир маъно уқмади: “Айтмаган. Раис бехабар. Ўлармидим, ўғилларимга айтиб шу тол ўлгурнинг қуриган шохлари тугул, таг-туги билан кестириб ташласам...”
Саттор урушдан ногирон бўлиб қайтди. Сўл қўли йўқ. Кейинчалик ўнг қўли ҳам калталик қилиб қолди – турмушнинг тутуми-ю, рўзғорнинг ютуми аяб ўтирмади, оёқ-қўли бут, тўрт мучаси соғларни сарғайтирган бу ҳаёт тупканинг туби, тоғ тагидаги бир майда қишлоқдаги ногирон кимсага ҳам шафқат қилмади. Даромадли иш отлига топилмайди-ю, Саттор афғонга йўл бўлсин. Нафақасини нафсига бойлаб бир кунини кўраверди шўрлик. Ногиронга ноз қилувчилар кўп бўлди. Кеч уйланди. Қишлоқнинг четидаги чўнтаккўчанинг охиридан ер олиб, уй қурди. Қўлдан берганга қуш тўймас – ака-укалари ҳам ортганини илинди, лекин йўққа ямоқ не даркор, деганларидай, ўзингда бўлмаса қийин-да, хайрият, бир парча бўлса ҳам ери бор, хотини кўксига тиргак бўлади – томорқадан топгани боис қозонига қора куя ўрлайди.
Айтдик-ку, Сатторнинг ҳовлиси қишлоқ четига уланган чўнтаккўчанинг охирида. Тамом, нарёғи берк – зовлик. Аҳли қишлоқ бу жойни “жин кўча” деб айтади. Дунёбехабар бу шўрлик кўча пайдо бўлганига ўттиз йилдан ошди, лекин икки ҳовуч тош, бир арава шағал босилмаган. Асфальт ҳақида-ку гап бўлиши мумкин эмас. Бунинг устига, Сатторнинг қўни-қўшнилари ҳам ўзидан қолишмайди, қўли юпқа, чўнтагида шамол ўйнайдиган кимсалар. Ўбир-дўққи, араванинг авра-астарини тўкадиган жинкўчага тош ётқизиб эпақага келтириш ғам-ташвишига тушган Саттор йўқ қўлининг енгини ҳилвиратиб, ғайрат-шижоат билан ҳокимиятга йўл олди. Рўпарасидаги қўшниси Тўра мижғов далда берди: “Қўшни, сиз афғонсиз. Жангчисиз. Бунинг устига, ярадор бўлиб, қўлдан айрилгансиз. Ҳокимият сизга қулоқ солмай, менга қулоқ солсинми?!”
Биринчи гал каттаконларни тополмади. Яна борди. Ҳокимиятдаги масъул раҳбар, ҳал қиламиз, фақат кейинги йиллар режасига киради, деб хонасининг остонасигача кузатиб келди-да, эшикни қарсиллатиб ёпди. Кейин бундан ҳам каттароқ амалдорга учради. У ҳам “кўриб чиқамиз”дан нарига ўтмади, кўчангиз режага кириши керак, деди.
📝ЕТИМНИ ХЎРЛАГАН АЁЛ ҚИСМАТИ (дахшатли хикоя)
Очликдан, куркувдан, огрикдан кизалокнинг митти гавдаси эгилди. Ойи демадинг майли демагин сен итдан таркаган барибир эл булмайсан караб тургин дея бакирди. Тусатдан ошхона эшикларини ойнаси чил чил синиб кетди, деразадан каттик шамол кирди зарб билан Саидага урилди. Карганиб бошини кутарган Саида куркувдан тили калимага келмай колди.
Холасининг беаёвкалтагини еб хушидан кетган кизалокнинг боши тепасида бир парча булут хосил булди ва бир оз турдида Саида томон кела бошлади. Якинлашган сайин одам шаклига кира бошлади. Саида куркувдан карахт булиб бакрайиб турарди. Сояга ухшаган шарпада у опасини кургандек булди. Саидани бутун вужудини карахтлик кандайдир коронгулик коплай бошлади. Шу дамда корниниг пастки томонида каттик огрик турганини пайкади. Саида кулини корнига босиб суянганча утириб колди.
Тунда ишдан кайтган эри уйнинг чироклари учиклигини куриб ажабланди. У эшикни узининг калити билан очиб кирдию дахшатдан котиб колди. Шундоккина эшик ёнида Саида хушсиз ётарди.
Саида деди эри ва хотининг елкасидан ушлаб силкитди. Хотинини кутариб ичкарига олиб кириб ёткиз кейин нима булганини билмокчи булиб кизини хонасига кирди.
Дилнавоз кизим.
Бирок Дилнавоз жойида йук эди.
У кунгирок килиб тез ёрдам чакирди Саидани шифохонага олиб кетишди.
Тонг отганда эрига Саидани боласи нобуд булганини айтишди, хотинингиз каттик куркканиданми хомиласидан айрилди ва эс хуши хам узида эмас дейишди. Саида эрини танимади, узини кимлигини хам унутганди.
Хотини аклдан озгани, нобуд булган фарзанди, кизчасини йуколгани унга каттик таъсир килди.
Дилнавоз кишлокка бувисиникига кандай бориб колганини эслолмайди. Бувиси тунда тараклаган овоздан уйгониб чикиб караса дарвоза ёнида конга беланган набираси ётарди. Кизчани хушига келтириб хамма вокеадан хабар топди.
Бувиси шахарга келганда Саида кизи ёруг оламни унутган савдойи булиб колган, куёви эса бу мусибатларга чидолмай ичкилик ичиб юрган экан.
Ёмонлик истаманг одамлар.. Ёмонлик Худодан кайтади.. Бир норасида сагирнинг дилини огритган одамни Аллох жазосиз колдирмайди.
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
📝Яқинда мусулмон бўлган бир яҳудий ҳикоя қилади:
«Бир мусулмон инсон билан шерикликда анча йиллар тижорат билан шуғулландик. Ишимиз жуда катталашди. Катта фойдалар қилдик. Вақти келиб, иккимиз ажралишга қарор қилдик. Ўртадаги молимизни ҳисобладик. Иккимизнинг улушимиз аниқ бўлди. Шундан сўнг мусулмон шеригим менга деди:
— Мана шу мол ҳам сенга бўлсин.
— Нима учун?
— Биз сен билан шунча йил иш қилдик. Кўп фойдалар қилдик. Бизнинг динимизда «қул ҳаққи» деган бир гап бор. Бу жиддий масала. Яна бирор жойда сенинг ҳаққинг менга ўтиб кетган бўлмасин. Мен ғайри муслим бир инсоннинг ҳақидан қўрқаман. Меники сенга ўтган бўлса, мен розиман.
— «Қул ҳаққи» нима дегани?
— Мен бу масалани сенга тафсилоти билан тушунтира олмайман. Лекин, нозик масала эканини биламан. Истасанг, бу масалани яхшилаб тушунтириб берадиган бир домладан сўраймиз.
Бир илм одамининг олдига бордик. «Қул ҳаққи» тўғрисида маълумотлар олдик. Инсонларнинг молини ноҳақ ейишликнинг жуда нозик томонларигача англатди.
Мен у ердан чиқиб тўғри ўз динимнинг, яъни яҳудий олимининг олдига бордим. Ундан сўрадим:
— Муҳтарам! Мусулмонларда «қул ҳаққи» деган тушунча бор экан. Мусулмонлар ҳаётларида бу нарсадан жуда эҳтиёт бўлар эканлар. Бизда бу ҳақда нима дейилган?
— Бизда агар «қул ҳаққи» деган тушунча бўлганда, ҳеч бир иш қилолмаган бўлардик.
Бизда ҳар нарса «ҳалол».
Бир нарса, хусусан, мусулмонга тегишли бўлган бир молни агар тортиб ололсанг, бу сенинг учун савоб иш ҳисобланади....
Қандай разиллик!
Мусулмонлардачи?
Мусулмонларда бир мол, гарчи душманинг қўлида бўлса ҳам, уни ҳимоя қилишга буюрилган...
Қандай олийжаноблик!
Уйга қайтиб, дарҳол мусулмон бўлдим.»
Бир ғайри муслимни мусулмон бўлишини истасангиз, уни масжидларга олиб борманг. Маърузалар тинглатманг. Фақат, улар билан тижорат қилар экансиз, дуруст ҳаракат қилинг.
Бировнинг ҳаққига риоя қилинг.
Гўзал воиз бўлишингиз шарт эмас.
Ислом одоби билан безанинг!
Шунинг ўзи етади!
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг.
📝Жудаям_таъсирли_хикоя
Мактабдан алам билан йиглаб келган ёшгина болакай, онасидан бакириб суради? Она нега хамма аёлларни юзлари чиройли, сиз эса уларга ухшамайсиз. Бугун мактабда хам синфтошларим, курни боласисан онанг хунук сенинг кузинг гилайрок деб мазах килишди. Даданг хам курлигидан ташаб кетган. Бу гаплардан уялаяпман деди. Узини айбдор хис килган она мени кечир болам, дейишдан бошка суз айтмасди. Кунлар шу тарзда утаверди. Ойлар йиллар утди. Бола катта булиб, шахарда укиб бир таникли доктор оиласига ичкуёв булди. Онаизор бир узи уйда кийналиб колди. Савукларда утин терди, хар кимни ишини килиб кунини курарди. Неча йилдан сунг она боласини излаб шахарга борди. Сураб суриштириб манзилини топди боласининг уйига якинлашиб Эшигини такиллатди эшик очилиши билан иккита ёш бола югуриб келди. Ким экан деган овоз ичкаридан эшитилди. Ойи бир кур аёл тиланчи булса керак деди ёш бола! Шу гапларни орзукиб кутган набераларидан эшитиб, эгилганча йиглади. Ва болам кел бир бор багримга босай деганди, болаларни онаси келиб лули булсанг мана деб пулни онаизор устига отди. Кизим меееен тиланчимасман, факат бир илтимосим эрингни чакирсанг? Эримни вой эрим сиз билан бундай ахволда учрашмайди. У хозир ишхонасида Италиядан келган мехмонларни кабул килаяпди. Сен Италияни кайдан биласан деб онаизорни яна койиди. Ундай булса мана буни эринг келса бериб куй деб енгидан битта кулча билан когозни чикарди. Ва калтираганча ортига кайтди. Кеч булиши билан ишдан кайтган йигит фарзандларини дадажон манабу сизга деган нарсадан хайрон колди. Ва суради ким берди? Хотини душдан чикиши билан бир кур аёл тиланчи булса керак деди шу пайт йигитни боши айлангандек бошини ушлади. Нима булди сизга деган хотини жавобига у менинг онам эди дейишга уялдида хонасига кириб кетди. Окшом ётарди ёнида хотини мушукдай хурилларди буни эса уша халтача хаёлидан кeтмай аста уни очди. Ёшлигида онаси унга кулча киздириб берарди, кулчани кучганча онасини согина кетди. хатни укий бошлади. Углим мени кечир сени сураб борганим учун. 20 йил олдин берган саволинга жавоб беришимга рухсат сурайман. Сен кичкиналигингда томдан йикилиб бир кузинг маюб булди духтирлар кур булиб колади деганда, мени углим бу холатга кандай чидайди ва мен буни кутаролмайман деб, узимни бир кузимни бергандим шунинг учун кур онангдан уялардинг сендан хеч нарса сурамасдим бир орзуим товутимни бир бор тутганингда бас эди деб сузлар тугайди. Бола хонани бошига кутариб уввос солиб йиглади лек минг афсуски онасининг улигини хам куролмаганди.
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
📝ҚАБРИСТОНДАГИ ЧАҚАЛОҚ ЙИҒИСИ...
Юраги бўшлар ўқимасин
“Бизникига меҳмонга келган қишлоғимиз қабристонининг қоровули гапириб берди. Эшитиб, юрагимизни қўрқув ва ваҳм босди.
— Ҳамма билади, эсимни билганимдан буён шу қабристонга қоровулман, — деб гап бошлади бобо. — Отам шу касбни қилган, отамнинг ёнида юриб, менга мерос қолди. Кўп ажабтовур воқеаларга дуч келганмиз.
— Арвоҳларни ҳам кўрганмисиз? — сўради қизиқсиниб акам.
— “Арвоҳ — ҳозир”, деган гап бор. Қай бир оиланинг бошига ғам, қайғу соя солса, албатта нимадир бўлган. Уларни ҳозир биттама-битта эсласам, бирига ишонасиз, бирига йўқ. Битта сира эсимдан чиқмайдигани бор, шуни айта қолай. Унда раҳматли отам ҳам ҳаёт эди. Қоровулхонада ётиб қолишимга изн бермасди. Онам ва укаларимнинг ёнига қайтариб юборарди. Бир куни отамга овқатини келтириб берганимдан сўнг, атай қоровулхонанинг бурчагига чўзилдим.
— Ётма болам. Уйқунг келиб қолади. Уйга бор, бир йўла уйда ухлайсан, — ҳар боимгидек эътироз билдирди отам. — Тур, турақол. Ўзим сени дарвозадан чиқариб юбораман...
Иккаламиз дарвоза томон юрдик. Отам мени шитоб билан етаклаб, қабристондан чиқариб юборишга тиришарди. Аммо мен ўнг томонда, қабристон этагида турган бир шарпани пайқадим. Тун қоронғи, атроф зимистон. Отамнинг қўлида фонар бор холос. Аммо кўзим тушган шарпа хира туманга ўхшаб кўриниб турарди. Бу қоронғиликда аслида туман умуман сезилмаслиги керак. Аммо шарпа аниқ эди. Мен негадир қўрқмадим. Отам худди ҳар куни дуч келиб юрадигандек парво қилмасликка уринди. Лекин менинг кўрганимни сезиб, секин деди:
— Кетишга қўрқмайсанми? Қўрқсанг, қол.
— Онамга нима деймиз? — дедим мен отамнинг ёнида қолаётганимдан қувониб.
— Ўтган-кетгандан айтиб юборамиз, — отам шундай деб кўчага аланглади.
Ўн дақиқа ўтар-ўтмас велосипедда бир киши ўтди. Биздан икки уй нарида турадиган қўшнимиз экан. Отам дарҳол унга менинг қаровулхонада қолганимни уйдагиларга айтиб қўйишимни тайинлади.
Сўнг отам иккимиз ортга қайтдик. Отам дарҳол ўтириб тиловат қилишга тушди. Узоқ дуо ўқигач, менга юзланди:
— Чўпон бобонинг мазаси йўқ дейишди. Шу гап чиққанидан буён бобонинг кампири ётган томонда шарпа пайдо бўлгандек. Икки марта кўзим тушди. Дуо ўқиб юбордим ҳақига. Энди тинчийди.
Отам буларни менга сабоқ бўлсин, келажакда шундай қилсин, деб айтишини билардим. Ҳозир ўзим ҳам отамнинг йўлини тутаман. Яқинда бўлган воқеадан кейин анча ўйланиб қолдим. Сабаби, бунақасига отам ҳам дуч келмаган бўлса керак. Икки кеча қабристонда чақалоқ йиғлагандек бўлди. Аниқ-тиниқ эмас-у, бир-бир инграган, “инга”лаган овоз эшитилиб қолади. Мушукмикан, десам қиш эмас, қулоғимга чалиняптимикан, десам, бир эшитмадим. Отамга ўхшаб, дарҳол дуо ўқишга киришдим, қани тинчиса. Кўп эмас, ярим тунда бир-бир эшитилиб қолади. Охири кундузи чақалоқлар кўпроқ қўйилган томонга юриб, синчиклаб қарадим. Тоғ яқин эмасми, ярамас тулкилар битта-иккита қабрчаларни кавлабди. Дарҳол кетмон келтириб, яхшилаб бекитдим. Дуо ўқидим. Ўша куниёқ уйдаги кучугимизни олиб келдим. Овози чиқиб турса, тулки қочади-да. Шу билан овоз ҳам, шовқин ҳам тинди. Тулки кавлаганига гўдакларнинг руҳи чирқираганига амин бўлдим. Бунақа воқеалар ора-сира бўлиб туради. Шунинг учун қабристон қоровули ҳушёр бўлиши керак...
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
📝Ибрат_Учун
Қадимда бир эркакнинг аёли қазо қилди. У кишининг фарзандлари алоҳида яшаганлари сабаб қайта уйланишини, ҳафa бўлмасликларини тушунтиришди. Bақти етиб ўзидан анча ёш ва гўзал бир қизга уйланди. Улар баҳтли яшай бошлади. Ёр Аллоҳга кўнгил қўйган ва намозини қолдирмасди, рўзғорини доимо бут қиларди. Аёли эса эрининг ҳар айтган сўзини ерда қолдирмай қилар эди. Уларга ҳамма ҳавас қиларди. Фақат бир ҳасад гуй аёлдан ташқари. Аёл ҳар куни сув олиш учун кўчага чиққанида уни тўҳтатиб:- "Сен ёш ва гўзалсан умрингни бир ёши катта билан эмас ўзингдек ёши билан ўтказ!?", деб айтди. Aёл эса:- "Mени ҳаётим яхши нолимайман!," дея кириб кетарди. Бу ҳолат анча вақт такрорлана верди. Ҳасад гўйнинг янада кучлироқ айнитишлари оҳир оқибат ўз кучини кўрсатди. Аёл ўйланиб қолди. Эрим мендан катта эртага ўлиб қолса фарзандлари уйдан мени ҳайдашади. Мен кейин нима қиламан. У бу сафар сувга чиққанида паранжи эмас румол ўраб чиқди. Ҳасад гўйдан:- "Нима қилсам эримни мендан кўнгли қолади?! дея сўради. Ҳасад гўй:- "Уйингдаги қиммат баҳо нарсаларни сот!", деди. Аёл шу куннинг ўзидаёқ қимматли бир буюмни сотди ва эри келганда унга:- "Mен бугун шу нарсани сотдим." деди. Эри:- "Mайли жонингиз соғ бўлса янгисини оламиз" деди. Пинак ҳам бузмади. Бу ҳолатлар такрорлана верди эр эса аёлига соғлик тилаб қўяверди. Аёл бу ҳолатдан ачиқланиб эрининг таҳорат олишда фойдаланадиган обдастани ерга уриб синдирди ва эри келганда бу қилган ишини эрига айтди. Эри бир зум ўйландида кўзларига ёш келди.. Бу ҳолатдан аёл янада аччиқланиб:- "Уйдан шунча қиматли нарсаларни сотганимда - «Жонинг соғ бўлсин!» дердингиз, энди эса бир оддий сув идишга ачинябсиза?!" деди. Эри:- "Сиз учун оддий бу сув идишда, мен умрим бўйи таҳоратолдим. У мани аврат жойларимни кўрган эди. Мен энди янги обдастага яна авратимни кўрсатишдан уялиб йиғлаябман" деди. Аёл эрининг мустаҳкам эътиқодини кўриб кечиришини сўраб оёқларига бош уриб йиғлади. Нақадар Тақволи киши. Оддий Тахорат оладиган идишга авратини кўрсатишни ҳоҳламаган. Зинокорларчи уялмай бегона номахрамларга авратини кўрсатади. Астағфируллоҳ Ал-Азийм Ва Атубу Илайҳ Аллоҳ Субҳанаҳу ва Ҳақ Таоло Ўзи Мағфират қилсин, бизни Ҳақ йўлидан адаштирмасин, Aмин!!!
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
Xayrli kech! 🔥OLCHAGUL🔥 hikoyasini bir nafasda toʻliq mutolaa qilmoqchi boʻlganlar uchun skidka hikoya narxi 10.000 soʻm. Majburiy emas. Istaganlar har kuni kanalda 5 qismdan oʻqib boraveradi!
Oʻqimoqchi boʻlganlar
sizga karta beriladi toʻlov qilasiz skreenshot tashlaysiz va sizga hikoya toʻliq tugallangan kanal linki beriladi.
Murojaat uchun 👉 @A_lixan
39
— Мен келдим, — Нилуфар эшикни очиб кираркан, остонада Шосанамнинг оёқ кийимини кўриб овоз берди.
— Яхши келдингми? — Шосанам фартук осган ҳолда ошхонада чиқиб келаркан, — имтиҳонлар қандай ўтди? Қийналмадингми?
— Ҳаммаси аъло. Ўйлайманки, ҳаммасини кўнглимдагидек топширдим. Ўзингчи, бугунги иш кунинг қандай ўтди?
— Бугун фақат суҳбат ва таништирув бўлди. Иш эртадан бўларкан. Менежер эртагаёқ меҳмонхонага кўчиб ўтишимни тайинлади.
— Санам шу шартмикин? — Нилуфарнинг юзидаги хурсандчилик тарқаб кетгандек бўлди.
— Ҳа, бу меҳмонхона ички тартиб қоидаларига кираркан. Ахир биз меҳмонларга йигирма тўрт соат хизмат кўрсатамиз, шунинг учун ҳам...
— Бўлди тушундим, — Нилуфар таслим бўлгандек қўлини кўтараркан, — битта нарсага ваъда бер. Дам олиш ва байрам кунларида мен билан бирга бўласан. Ахир бу шаҳарда сендан бошқа яқиним йўқ.
— Сен қишлоққа қайтмоқчи эмасмисан?
— Йўқ. Мен ҳали ўқишимни давом қилдираман. Танловдан ўта олсам Германияга кетаман. Ундан кейин Кореяга бориб, уларнинг тиббиёт ва халқ табобати сирларини ўрганаман, — Нилуфар келажак мақсадлари ҳақида шунақа тўлқинланиб гапирардики, Шоҳсанамни унга ҳаваси келди.
— Ўқиш мазза бўлса керак-а? Ҳар куни янги билимлар, янги танишлар.... Дунё қарашинг кенгайиб, бу оламни ўзгача нигоҳ билан кўра бошлайсан.
— Ҳа талаба бўлишни ҳам ўзгача гашти бор, — Нилуфар ўтган талабалик йилларини эслаб жилмайиб қўяркан, — ўзга оламга тушиб қолгандек бўласан. Ўзбекистоннинг турли вилоятларидан дўстлар, танишлар орттирасан. Уларнинг шеваси, урф-одатларини ўрганасан. Талабалар ётоқхонасидаги ҳаётнику айтмай қўя қолай, — кулди.
— Сен орамиздаги энг омадли ва бахтлисисан, — Шоҳсанам хўрсиниб қўяркан, — мен ҳам вақтида ақлимни беҳуда нарсаларга йўналтирмай ўқиш ҳақида ўйлаганимда ҳозир битта касбни бошини тутган бўлармидим?
— Ўқишни эрта кечи йўқ. Хохласанг бу йил топширишинг мумкин, — Нилуфар унда ҳали имконият борлигини айтди.
— Энди кеч, қолаверса мен тайёрланмаган бўлсам.
— Санам, — Нилуфар унинг елкаларидан тутиб, — мана ишга ҳам кирдинг. Яшаш шароитлари ҳам бор деяпсан. Ишинг йигирма тўрт соатлик бўлса ҳам, туну кун ётволиб ишламайсан. Менимча ўша ерда ҳозиргидан кўп вақтинг бўлади. Буни устига пойтахтдаги меҳмонхоналар ҳаммаси интернет билан таъминланган. Бу дегани эса сенда имкониятлар етарли дегани. Имтиҳон топширишга ҳали салкам икки ой вақт бор.
— Қандай бўларкин? — энди Шоҳсанам ҳам иккиланиб қолганди.
— Қанддек бўлади дугонажон. Ин Шаа Аллоҳ ўқишга кириб, бир пайтлари ўзинг орзу қилгандек энг яхши устоз бўласан.
37
— Беря....
— Йўқ, — Дилафруз гапини тугатмасидан Саида жилмайиб қўяркан, — бемалол биз билан бирга машқ қилишингиз мумкин.
— Лекин бу дугонангизга ёқмади шекилли? — Зуфарнинг дўсти Ахмад Дилафрузга бошдан оёқ қараб қўяркан, — унга ташрифимиз маъқул келмади чоғи?
— Унақа эмас, — Саида Дилафрузни секин туртганча, у томонга эгилиб пичирлади, — қовоғингни оч.
— Саида мен....
— У ўзи шунақа бироз тортинчоқроқ. Аҳамият бермайсизлар, қани марҳамат, — Саида Зуфарга ёнидан жой кўрсатаркан, — сиз Дилини ёнига тура қолинг.
— Раҳмат, — эркак Дилафрузнинг ёнига бироз яқинлашаркан, — исмим Аҳмад. Сизникичи?
— Билишингиз шарт эмас, — Дилафруз унга жавоб бериш баробарида Саидага ёмон қарадию, у ердан кетиб қолди.
🌺🌺🌺
— Хайрли кун, — Аброр қўлида бир даста гул билан палатага кириб келаркан, каравотда ётган онахонга ҳам бош чайқаб қўяркан, — бу сизга ҳамшира хоним, — капилниция улаётган қизга қўлидагиларни узатди.
— Раҳмат, лекин бу гулларни умуман керагиси йўқ, — қиз унга ҳам, гулига ҳам қайрилиб қарамасдан жавоб бераркан, — энди марҳамат қилиб чиқиб кетсангиз менга ҳалақит беряпсиз.
— Ҳа майли, — йигит хўрсингандек нафас олиб чиқарганча, — унда бу гулларни сизга бериб кетай онахон, — деганча гулни каравот ёнидаги тумба устига қўйдию, чиқиб кетди.
— Менимча у йигит сени чиндан севади.
— Лекин унинг тақдири мен эмасман. Истасам ҳам бўла олмайман, — қиз қилаётган ишидан кўз узмасдан жавоб бераркан, — шунинг учун умид бермаганим маъқул.
ДИККАТ ПРЕМЬЕРА БИЗ БОШЛАДИК!!!
🔥ОЛЧАГУЛ🔥
Биздан узоклашманг!!! Сериал хикоямиз хар куни соат 21:30 да бериб борилади!!!!
Kiyim tiktirmoqchisiz-u lekin eng trenddagi chiroyli fasonlarni topolmayapsizmi? 🥲❤️
Unda bu kanalni tavsiya qilaman👇🏻
•| Vecherniy ko'ylak fasonlar👗
•| 0 dan makiyaj qilish🌹👗
•| Homladorlarga fasonlar👗
•| Uyga kiyishga fasonlar👗
•| Kelinchaklarga fasonlar💘👗
Endi fasonlarni qidirib yurishingiz shart emas 🤩👇
/channel/+mzuhBofqhf41MDE5
Sizga qattiq ta'sir qiluvchi to‘rt hikoya!
Siz kitobsevar insonlar toifasiga kirasizmi? Agar bunday bo‘lmasa, shoshilmang. Quyida sizga so‘zlab bermoqchi bo‘lgan kichik hikoyalarimiz uzog‘i bilan 5-10 daqiqa vaqtingizni oladi. Ishonamizki, bu kichik ijod mahsullari hayotga bo‘lgan qarashingizni tubdan o‘zgartirib yuboradi. Ularning har birida qimmatbaho o‘git yashirin. Bu hikoyachalar sizga shunday bir dars beradiki, ulardan topganingizni katta-katta qissalar hamda romanlardan topa olmaysiz. Xuddi ana shu besh hikoya hayotdagi o‘z o‘rningizni qayta ko‘rib chiqishingizga majbur qiladi.
Бу машмашани хўжайин эшитмадимикин, деб саф бошига кўз югуртирганди, қўлтелефонда ким биландир гаплашаётган ҳоким юзини буриштирди-да, маҳалла раисига ижирғаниб қаради, “бу ёққа кел” маъносида қўли билан ишора қилди. Раис авзойи аёзни қўрқитар даражага келган ҳокимнинг ёнига пилдираб бориб, дами ичига тушиб кетди.
– Э-е-ей, тентаккалла, миянгга қурт тушганми? Каттаконнинг афғон ошнаси бошқа Саттор экан-ку. Сувлисой хўжалигидаги мактаб директори Саттор Тўраев у киши билан афғонда бирга бўлган экан... Кечқурун ўша ёққа бориладиган бўлибди.
Раис анграйиб қолди, ичидан нимадир чирт узилгандай бўлди. Қулоғи динг қўшни Тўра мижғов қаҳрли, бироқ қувонч туйғулари ифодаланган табассум билан илжайди. Ҳоким... ҳоким эса қўлтелефони орқали кимгадир заҳрини сочди.
– Сувлисойдаги, анави директорнинг уйини топинглар. Нима? Кўча-пўчасини эпақага келтиринглар...
Бирпасда таъзияли хонадон атрофида ҳеч ким қолмади. Ҳамма гумдон бўлди. Йўқ, биргина Қудрат самоворчи яп-янги курсига чўккан кўйи, сип-силлиқ асфальт йўлга қараб, жилмайиб турарди. Хаёлида маҳалла раисининг заҳар-заққум афт - ангори жонланди.
– Мана, сенга кино! Сенга кино керакмиди? Кинонинг зўри шу! – дея шивирлади ва ичкарига, ҳовлидагиларга эшиттирмай ич-ичидан, ўзини тўхтатолмай, чайқалиб кула бошлади.
– Қачон режага киради?..
– Кейинги йиллар.
– Ахир, мен бир ойдан кейин тўй қиламан. Қизимни турмушга чиқаряпман. Қуда-андалар олдида ноқулай-да, – асаби чатнади афғоннинг.
Мансабдор унга ажабсиниб қаради:
– Сиз бораверинг. Мен маҳаллангиз раисига айтиб қўяман. Бирорта тадбиркор-мадбиркор топилар, йўлини қиламиз.
Бу гал Саттор афғоннинг ўзи амалдор эшигини қарсиллатиб ёпди.
Эртасига маҳалла раиси билан “сен-мен”га борди.
– Қаерда эшитгансан, маҳалла шағал тўшаб, асфальт ётқизиш билан шуғулланганини? – ижикилади раис.
Саттор афғон умрида бунча музтар бўлмаганди. Шундай ғавғога бош суққани учун ўзини ич-ичидан лаънатлади, умрида бировнинг олдида бунчалик мулзам бўлмаганди, худди тиланчига ўхшаяпман, деб ўйлади. Бироқ бир ойдан кейин қизининг тўйи, Худонинг ёдидан кўтарилган бу кўчага осмондан икки томчи ёғин тушса, юз ботмон лой бўлишини хаёлига келтирди. Ёғингарчиликсиз ҳам ўйдим-чуқур бундай кўчага кўникмаган одамларнинг ўпкаси тўкилади, бизлар-ку ўрганиб кетганимиз, деб ўйлади.
– Иложи йўқми? – ижирғанди.
– Иложи йўқ. Айтдим-ку, бу менинг вазифамга кирмайди деб, – хўмрайди раис.
– Давлат ичидаги давлатмиз, маҳалла ундай, маҳалла бундай, деб чиранасанлар-ку, – деди афғон ҳам боши қизиб, – қўлингдан ҳеч иш келмасканда-а?! Карриллайсанлар фақат!
– Тушунмас экансан-а? Афғон бўлсанг ўзингга. Нега менга кўзингни чақчайтирасан? Чиқ хонамдан, чиқ! Бор, қаерга борсанг, боравер! Ўша ёқдан ўлмай келибсан, шунга шукр қилиб юравер!
Раиснинг охирги гапи жон-жонидан ўтиб кетди. Асаби ўйнаб, қони қайнади. Соғ қўли билан раиснинг қулоқ-чаккасига тарсиллатиб тарсаки тортди.
Идорадан дарди дунёсига ўт кетиб қайтди. Мана шу, эскининг эсини кеткизар шалоғи шумшук ёғоч дарбозани тепиб очаркан: “Қаматсанг, қаматавер, қўлингдан келганини қил!” – дея ёзғирарди. Шу тобда қаршисида қўшниси Тўра мижғов кўриниш берди:
– Ҳа, ҳамсоя, бўрими тулки? Ўхшамадими ишлар?
Саттор афғон унга ҳам ижирғаниб қараб қўйди-да, шаҳд билан ҳовлига кирди. Ичкаридан болта кўтариб чиқди. Томошаталаб қўшни Тўра мижғовнинг жонида жон қолмади, ортга тисланди:
–Э-й-е-е...
– Ҳамсоя, менга қаранг, манави қариб-чириб қуриган тол эпкин эсса, ерга шох ташлаяпти. Шунинг катта шохларини кесиб ташланглар, кеча сўлоқмондай бўлиб бири ағнади. Томимни босиб қолди. Мана болта, уч ўғли бор уйнинг ҳам толи қуриб ётадими?
Тўра мижғов эшитмаганга олиб ўзини ҳовлига урди. Афғон бир қўлида болта бироз серрайиб турди, сўнг шимига тортилган қайишига болтани қистирди-да, бир қўли билан толга тирмашди. Жон аччиғида чирмашиб, танада бўртган новдага ўтирди. Ҳансиради. Кўз олди хиралашди, сўнг юрагида оғриқ туйди-да, вазнсиз бир ҳолатда ерга қулади...
Тез ёрдам машинаси шифохонага олиб кетди. У ерда бир кун шифтга термилиб ётди. Бошида жонсарак ўтирган хотинига армон билан шундай деди:
– Бизнинг ҳам ўғлимиз бўлганда эди. Сора, ўғлимиз бўлганда эди...
Кейин алаҳсиб кўп нарсаларни гапирди. Кўча... тол... тўй. Хотини Сора ҳеч нарса тушунмади. Саттор афғон тонг-саҳарда омонатини топширди.
...Хуллас, таъзиянинг учинчи куни ҳам элкўрсинга келган маҳалла раиси қаршисида серрайиб турган Тўра мижғовга бир қур назар ташлаб, нимадир демоқчи бўлиб оғиз жуфтлаган ҳам эдики, чўнтагидаги қўлтелефони жиринглади. Телефонга қулоқ осган раиснинг туйқус ранги оқариб, тутилиб, гапини йўқотиб гандираклаб қолди.
– А-а-а, хўп. Мен шу ердаман. Бу ердами, ҳалиги Саттор афғонни сўраяпсизми? Уни у ёққа олиб боролмайман. У... У... У ўлиб қолди. Таъзиядаман.
Атрофдагилар қулоғини динг қилишди. Тўра мижғов раиснинг ёнига келиб томоқ қирди:
– Тинчликми, раис?
– Тинчлик. Ҳоким, ҳокимимиз сўради. Қизиқ... – шивирлади раис.
– Кимни сўради? Сўраса сўрабди-да.
– Саттор афғонни сўради. Нима иш билан шуғулланяпти, аҳволи қандай, оиласининг шароити билан қизиқди.
Тўра мижғов алпанг-жалпанг бўлиб, раисга ҳайратланиб боқди:
Мумтознинг дарди бошланди. Дилбар туғишган опадек ёрдамга шай, у Тошкентга қайтаётган куни бозорга кириб туғруқхона халтасини тайёрлаган эди. Ўша куни Саъдулла ҳам етиб келди. Овсинини олиб,, қайнонасининг олдига кирдилар.
Дард билан олишаётган Мумтоз қайнонасининг олдига бориб қўлларидан тутди, лабига босди.
—Ойижон, дуо қилинг. Эътибор келин кўрганидан бери илк бор дуо қилди
—Эсон-омон бағризга босиб олинг
— Мандан рози бўлинг, ойижон, сиздан розиман...
Мумтознинг сўнгги гаплари Эътибордек аёлни ҳам титратиб юборган эди. Дарвоқе, келинининг қўллари муздек эди.
👇👇👇👇👇👇👇👇👇
➕TИЙИҚСИЗ НАФС ҚУЛИГА АЙЛАНГАН ГЎРКОВ ҚЎЛИДА ҲЎРЛАНГАН ҚИЗ НОЛАСИ....
.......Шундай бўлиши мумкинми? — деб сўради у қоровулдан. Гўрковни топиб келишди. Қабрни қазишса… қиз йўқ эди. Жиноят қидирув бўлими ходимлари етиб келганидан сўнг эса ҳаммаси ойдинлашди. Марҳуманинг танаси гўрковнинг омборхонасидан, эски ваннанинг ичидан топилди. На одам ва на ҳайвон бўлмиш гўрков марҳума тупроққа қўйилган куниёқ қазиб олиб, иссиқ сувга солиб қўйган ва ҳар тун…....😱😳
😨ҚАБРИСТОНДАГИ ЧАҚАЛОҚ ЙИҒИСИ...
Юраги бўшлар ўқимасин❗️
Мен ўнг томонда, қабристон этагида турган бир шарпани пайқадим. Тун қоронғи, атроф зимистон. Отамнинг қўлида фонар бор холос. Аммо кўзим тушган шарпа хира туманга ўхшаб кўриниб турарди. Бу...😭😱
🙋♀Qizlarjonlaru!!!! Har kuni nima ovqat qilish xaqida bosh qotirish joningizga tegdimi ⁉️
🤗 Shirin taom tayyorlab, oilangizni xursand qilishni xohlaysizmi?
Unday bo'lsa OSON RETSEPTLAR kanali aynan Siz uchun!
5000 xil retseptlarni bepulga oʻrganing!
✅Xoziroq kirib obuna bo'ling va oila az'olaringizni xayron qoldiring!
👇👇👇/channel/+dFuHKlwhfdQxMGRi
Ideal ko'rinish uchun qaysi biri muhim ahamiyatga ega deb o'ylaysiz?!
— Ozg'in bo'lishingizmi,
— To'g'ri va mukammal makiyaj qila olishingizmi,
— Yoki, soch turmagingizni kiyimingizga moslab qilishingizmi?!
/channel/fitnes_dancee
Одина ҳаммом эшигини кимдир очишга уриниб тиқирлатаётганини эшитиб, юраги тавонига тушиб кетди. Чунки ҳовлида ўзидан бошқа ҳеч ким йўқ эди. Онаси ёки опаси бўлганда, чақирган бўлишарди. Нияти тўғри одам, нега овоз бермайди. Тиқир~тиқир бир оз тингандек бўлиб, кейин эшик ошкора тақиллади:
- Одина... Одиш... Бу мен. Эшикни оч...
Овоз эгасини таниган қиз даҳшатга тушди. Чунки бу унинг ўгай отаси эди.
40
Лазизнинг қўнғироғидан кейин касалхонага қандай етиб келганини ҳам сезмай қолган Дилафруз операция хонаси олдида тинмай уёқдан-буёққа бориб келаркан, ҳар бир ўтган сония унга асрдек туюлиб борарди.
— Нега бундай бўлди? — бир айланиб келиб, яна ўша саволини нечинчидир марта сўради.
— Билмайман, — Лазиз айбдорона бошини қуйи солиб тураркан, — мени архивга жўнатгандилар. Айтган папкаларин олиб киргандим бу аҳволдалар.
— Кеча аҳволлари яхшимиди? — Дилафруз шу саволни бераркан ҳаёлининг бир чеккасига гумон ўралади. Жавоб кутиб Лазизнинг оғзига тикиларкан, у рост айтмоқчими ёкида ёлғон билишга урунаётгандек эди.
— Ҳа яхши эдилар. Фақат....
— Нима фақат? — Дилафруз унинг гапини бўлди. Худдики, ҳозир ёмон хабар эшитадигандек. Гўёки, Лазиз ҳозир, — «Кеча Сарвар Асрорвич ишда эмасдилар», — демоқчидек.
— Фақат кечаси билан ухламай ишладилар. Овқатланиб олиш ҳақидаку умуман ўйламадилар ҳам.
— Нима? — Дилафруз ҳолсизгина ўтириб қолди. Ўзича нималарни ҳаёл қилиб ташламади. Лекин ҳозир эшитганлари. Эри туну кун ишда, у эса эрини бошқаларга илакишиб юрибди деган ўй билан ундан гумонсираб, нималарни ҳаёл қилмади. Энди эса...Дилафрузнинг кўзлари ёшланди.
Орадан бир соатча вақт ўтдими йўқми, операция ҳам тугади. Сарварни наркоз таъсиридан чиқмагунча жонлантириш бўлимида ётқизишадиган бўлишди.
— Доктор эримни аҳволи яхшими? Уларга нима бўлибди? — Дилафруз ёшли кўзларини докторнинг оғзига тикди.
— Эрингиз аппендицит бўлган. Яхшиям вақтида олиб келинган, акс ҳолда нима бўлишини олдиндан айтиб бўлмасди.
— Аппендицит? — Дилафруз тушунмагандек, — Сарвар акам шу пайтгача соғлиғидан бирор марта ҳам шикоят қилмаганлар. Бу қандай...
— Синглим биласизми, шу пайтгача бу касалликнинг аниқ сабаблари топилмаган. Ягона билганимиз бу касаллик шамоллаш ва аппендикснинг яллиғланишидан келиб чиқади. Аппендикс бу кўричакнинг бошланғич қисми, — доктор Дилафрузнинг юз ифодасига қараб тушунтириш бериб ўтди. Бунинг устига касаллик ҳеч қачон сўраб, огоҳлантириб келмайди. Шунинг учун ҳам соғлиғимизга ўз вақтида эътиборли бўлишимиз ва Аллоҳ берган жонни ҳа деб қийнамаслигимиз керак, — доктор бошқа гапингиз бўлмаса менга рухсат дегандек бош силкиб қўйдию ундан узоқлашди.
38
— Боя нега кетиб қолдинг? — Саида қовоқ уйганча келиб Дилафрузнинг ёнига ўтираркан, — ўзингни одобсиз қизчадек тутганингни биласанми? Аҳмад ака сендан жуда хафа бўлди.
— Менга буни қизиғи йўқ, — Дилафруз қўлидаги идишдан сувни эринмасдан, майдалаб ичаркан, — хафа бўлса ундан нари.
— Дили сен унинг кимлигини биласанми ўзи? У жуда катта....
— Билишни ҳам хохламасдим.
— Дилииии...
— Саида сен нима қилмоқчисан, нимага ҳаракат қилаяпсан билмадиму, лекин ишон беҳуда уруняпсан.
— Сенга яхшилик қилмоқчи бўлган мен аҳмоқ. Юравер ўша латта эрингни этагига осилиб, — Саида зарда қилгандек гапирдию ўрнидан туриб кетди.
🌺🌺🌺
— Сарвар Асрорвич, — ёрдамчи йигит қўлида бир папка ҳужжатлар билан хонага кириб келдию оғриқдан икки букилиб ўтирган Сарварни кўриб кўзлари косасидан чиқиб кетай деди, — сизга нима бўлади Сарвар Асрорвич? — қўлидагини ташлаб унинг ёнига учиб келди гўё.
— Тез ёр-дам ча-қир, — Сарвар оғриқдан хирриллаб зўрға гапирди.
— Ҳҳҳооозир, — йигит қўллари қалтирганча телефонини қўлга олиб зўрға рақам терди.
Касалхонага келишлари билан Сарварни операция хонасига олиб кириб кетишди. Ёрдамчиси Лазиз ҳали бунақа ҳолатга тушмагани боис нима қилишни ҳам билмасдан, тинмай уёқдан-буёққа бориб келарди.
— Энди нима қиламан? Сарвар Асрорвич ўлиб қолсая? Ё Худойим фақат бу эмас. Нима қилсам....Келинойимга қўнғироқ қиламан, ҳа энг тўғриси ҳам шу, — телефонини чиқариб қачонлардир керак бўлиб қолар дея «Сарвар Асрорвич келинойи» деб сақлаб қўйган рақамига қўнғироқ қилди.
36
— Музқаймоқ учун раҳмат, — Нилуфар секин ўрнидан тураркан, — лекин мени жуда хижолатга қўйдингиз. Музқаймоқни пулини ў....
— Яна бир марта шу мавзуда гапирсангиз, — Беҳруз ёлғондакам қошларини чимирганча, — қулоғингизни чўзиб қўяман.
— Йўғеэе? — Нилуфар кулиб юбормасликка урундию, барибир бўлмади. Пиқ этиб кулиб юборди. Беҳруз ҳам унга қўшилиб куларкан,
— Одатда қулоғингни чўзаман деган гапни эшитганлар йиғлаши керак эди, лекин сиз...
— Бир нарса эсимга тушиб кетди, айбга буюрманг.
— Қани эшитайликчи, нима экан?
— Ёшлигимизда дугоналарим билан мактабдан қайтишда йўл бўгидаги ўрикдан довча ўғирлардик. Ўша ўрик ёнидаги эски ҳовлида бир қария яшарди. Бир куни ўша қария бизни тутиб олдида урушиб берди.
— Буни нимаси кулгули тушунмадим? — Беҳрузнинг қошлари хиёл кўтарилди.
— Ўша қария бизни ёлғондакам урушгандида. Унинг қарашларида, сўзларида меҳр уфуриб турарди. Кулганимни сабаби эса, — бироз жимиб қолдида, — ўша қария урушаётганида мен ва дугонам Гул йиғлаб юборгандик. Кейин бўлса бизни овутиш учун қанча ширин сўз айтди. Шунда ҳам овунмагандик. Шундан кейин, ҳозир йиғлашни тўхтатмасангиз қулоғингизни чўзаман деганди йиғидан таққа тўхтаб қолганман, — Нилуфар гапираркан кўзлари беихтиёр ёшланди.
— Йиғламанг...
— Ўша даврларни соғиндим. Беғубор, содда ва бир-биридан меҳрини аямайдиган болалагимни.
🌺🌺🌺
— Салом хонимлар, — залга кириб, машқ қилишни бошлашдан олдин салгина қизишиб олиш учун уёқ-буёққа қараб ҳаракат қилаётган Саида ва Дилафрузнинг ёнига Зуфар ва дўсти келди.
— Сизларга ҳам салом, — Саида нозланди.
— Яхшимисиз? — Зуфарнинг ёнидаги йигит Дилафрузга суқланганча қараркан, — халақит бермаймизми?
ҲИКМАТЛАР ҲАЗИНАСИ
📖 Кўзларингизни самога қаратсангиз - уларда осмон акс этар, ботқоққа қаратсангиз - ботқоқ акс этар.
Кўзларимизни қайерга қаратишимиз эса бизнинг иродамиз ва хохишимизга боғлиқдир.
(Конфуций)
📖 Оламдаги энг бой одам – ўз қувончи учун энг кам маблағ сарфлайдиган одамдир
(Генри Давид)
📖 Яхшилик шундай неъматки - уни хатто кўзи ожизлар кўра оладилар, қулоғи оғирлар эшита оладилар.
(МаркТвен)
📖 Хар бир одамга хурмат ва яхшилик билан қаранг - улар шунга лойиқликлари учун эмас, сиз ИНСОН бўлганлигингиз учун
(Конфуций)
📝Шайтоннинг қўрқуви
Бир мўмин кечқурун ҳуфтонга чиқишга тайёргарлик кўрибди, ташкарида ёмғир ёмғаётган экан, ёмғирга карамай уйидан чиқибди. Озгинадан кейин сирғаниб йиқилиб тушибди. Ҳаммаёғи лой бўлган, масжидга бора олмайдиган даражада. Уйига шошиб, кийимларини алмаштириб яна масжидга қараб йўл олибди. Жамоатга улгуришим керак деб шошилган экан яна йиқилибди.
Алҳамдулиллаҳ деб уйига шошиб кириб, кийимларини яна алмаштириб кўчага чиқса эшикни олдида бир киши шамчироқ билан турибди. Қани биродар эҳтиёт бўлиб юринг, мана буёқдан юринг, сирғаниб кетманг, тош бор экан қоқилиб кетманг деб масжидгача олиб бориб орқасига ўгирилибди. Мўмин хайрон бўлиб:
- “Биродар масжидга кирмайсизми?” - деб сўрабди.
- “ Йўқ кирмайман” - дебди.
- “Нега?”
- “Чунки мен Шайтонман” - деди.
- “Менга нега ёрдам бердинг ундай бўлса?”. Шайтон:
- “ Мени сенга ёрдам бериш ниятим йўқ эди, уйиндан биринчи марта ёмғир ёғишига карамай чиққанингда Аллоҳ сени гуноҳларингни кечириб юборди. Сен ўрнингдан туриб уйингдан бошқаттан чиқганингда Аллоҳ бу амалинга аҳли оилангни гуноҳларини кечирди. Иккинчи бор сен яна йиқилдинг, уйга кириб яна қайтиб чиққанингда Аллох бу амалинга бутун шахар мўминларни гуноҳларини кечирди. Учинчи марта чиққанингда йиқилсангу сен яна чиқсанг Аллох таоло бутун ер юзидаги мўминларни гунохларини кечириб юборишидан қўрқдим” - деган экан.
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!