33749
Хаётий ва Ибратли ҳикоялар... Хикматлар хазинаси... Инсон такдирини аччик синовлари... Hamkorlik va reklama uchun 👇👇 @Bronzam . . . . . .
#МУХИМ! #ТАРКАТИНГ!
🔔УХЛАШДАН ОЛДИН 1 ПИЙОЛА ИЧСАНГИЗ, ДИЕТАСИЗ 20kg ВАЗН ЁКОТАСИЗ!
👳♂️Ибн сино тавияси
Озиш сирлари, қадимги шарқ табобатида ортиқча тана вазнидан қандай усуллар ёрдамида қутулишган? Буюк табиб Ибн Сино, ўзининг китобларида инсон саломатлигининг барча қирралари ҳақида фикрларини ёзиб қолдирган. Шу жумладан ортиқча вазн тўғрисида ҳам.
Малумотни охиригача окиш учун 👇
http://dexpress24.tilda.ws/nesslim/5-html
http://dexpress24.tilda.ws/nesslim/5-html
🥨Tvarogli bulochka
🥨Kerakli masalliqlar
• shakar - 140 gr
• tuhum - 1 ta 🥚
• tvorog - 250 gr🍚
• saryogʻ -150 gr🧈
• tvarojniy sir - 100 gr
• droja - 1 choy qoshiq 🥄
• razrihlitel - 1 choy qoshiq 🥄
• un - 300-350 Gr
🥨Tayyorlanishi
Idishga shakar, tuhum, tvarog, saryogʻ, tvarojniy sir, razrihlitel, droja, un solib yumshoq xamir qorib olamiz , tindirish uchun 20 daqiqaga qoldiramiz .
Tingan hamirimizni videoda koʻrsatilganidek qilib tugib 180° da 25-30 daqiqada pishirib olamiz.
Yoqimli ishtaxa 🩷
😍FASON TANLASHDA QIYNALYAPSIZMI🥹
Shu ham muammo boʻldimi? Eng zoʻr kanalni mana men bilamanda😉
🫠Yozgi, kuzgi, qishki, bahorgi fasonlar
🫠Qay biri kerak tanlang va ulanib oling, bu meni sizga eng zoʻr tavsiyam boʻladi. Bunaqa kanalni boshqa topolmisiz, bu aniq!👇👇👇
#БИР_ҲАДИС_ШАРҲИ
📚📖📚"... УЛАРНИНГ ГУНОҲИНИ КЕЧИРАВЕРАМАН."
Абу Саид Худрий розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
"Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам шундай дедилар:
"Шайтон: "Эй Робб! Азизлигинг ҳурмати, модомики, бандаларнинг руҳи жасадида турар экан, мен уларни йўлдан оздиравераман", деганида, Робб таоло: "Азийзлигим ва улуғлигим ҳурмати, модомики, улар истиғфор айтишар экан, Мен уларнинг гуноҳларини кечиравераман", деди".
(Имом Аҳмад ривояти)
Ал-Ғофир, ал-Ғафур ва ал-Ғаффор бўлган Роббимиз бандаларининг гуноҳларини кечиришни истайди.
Шунинг учун ҳам истиғфор айтишни жорий қилиб қўйган.
Ҳатто, ал-Ғаффор сифати ила қайта-қайта кечиришдан ҳам малолланмайди.
Баъзан банда бир гуноҳидан тавба қилиб, ожизлиги сабабли, яна гуноҳ қилиб қўйиши мумкин.
Аммо, ҳар гал астойдил, самимий, холис истиғфор айтса, айбига, гуноҳига пушаймон бўлса, Роббининг раҳматидан умидини узмаса, ал-Ғаффор Зотнинг мағфиратига эришар экан.
📝ИККИНЧИ ХОТИНГА ОШИҚМАНГ...
Ўзингизни олдингиздаги кўзмунчоқни эхтиёт қилинг...
Унинг қайсидир характери ёқмаса балки ўзингизни ўзгартирарсиз
Дўстим ёш бўлишига қарамасдан уйланди.. Табиийки жуда ёш қизга уйланди. Қизнинг оила тутимида тажрибасизлиги бу аниқ холат менимча. Лекин бу холатга қайнота қайнонаси дакки орқали жавоб берарди. Онасига ёқмаган келиндан ёш дўстимнинг хам кўнгли совиб борди. Бир куни хотинининг номерига уни аввал яхши кўрган йигитдан "СМС" келди.
Сени соғиндим. Эринг билан ажрашгин. Сени ўз никохимга оламан.
Қалтираб қолган келин нима қилишни билмай "Смс"ни эрига кўрсатади. Ёш куёв буни ёмон тарафига олиб келинни хиёнатда айблади, хайдаб юборди. Бу ходиса куёвнинг онасига қул келиб ўғлини ўзи тенги қизга уйлантирди. Янги келин жуда тажрибали чиқди. Хамма юмушларни бажариб хиёнатга хам улгирди. Айёр. Эри йўқ пайтида телефонда сухбатлашар ва келган смсларни ўчиришни қойиллатарди. Бу холни ўзи ва ўйнашидан бошқа хечким билмасди. Онамникига кетяпман деб жазмани билан учрашиб келарди. "Қингир ишнинг қийиғи, қирқ йилда хам чиқади" деганларидек одамлар буни пайқашиб қолди. Дўстларини гапига ишонмаган куёв, қўшнилари гапига ишонмаган қайнона одамларни "кўролмасликда" айбладилар.
Охири дўстларини маслахати билан куёв билдирмасдан келиннинг телефонига "Запись вызовов" программасини ўрнаштириб, программани "Скрыт" қилиб қўйди. Келин узоқ куттирмади. Эртаси куни синовдан ўтолмади. Аллох хиёнат деб тухмат қилган инсонга хақиқий хиёнатни рўбаро қилди. Ўз қилмишидан пушаймон бўлган куёв ўзининг биринчи хотинидан тиз чўкиб кечирим сўраб, ялиниб ёлворди. Ота онаси бошида роса қаршилик қилишди келин тараф. Лекин махалла оқсоқоллари аралашгач юзи ёруғ бўлганидан кейин рози бўлишди. Хозир бир ширинтойни тарбия қилишмоқда. Азизларим олдингиздаги Аёлни қадрланг. Қолгани сиздан фақат фойдаланишни кўзлайди.
@Ibratli_sozlar
📝ЯХШИЛИК ҚИЛИШ ОСОН
— Дада, менга банан олиб берасизми?- деди қизалоқ.
— Пулимиз қолса кейинги ҳафта албатта олиб бераман. Сўз бераман, қизим деди,- эркак. Шундоққина орқасидан кетаётганимни пайқамади.
Сотувчига яқинлашдим:
— Ҳов, анави ота-болани кўряпсизми?- дедим.- Уларга икки кило банан ўлчанг. Ўша ота-бола пештахтангиз ёнидан ўтиб кетаётиб банан нархини сўрасаю олмаса, орқасидан чақиринг ва “Ўтган ҳафта сизга қайтим беролмагандим, шу бананни олинг, рози-ризолик бўлсин” дейсиз. Ота фарзандининг ёнида боши букилмасин. Боланинг кўнгли банан истабди, ўксинмасин. Аллоҳ олдида ваъда бераман, пулини икки ҳисси ортиғи билан тўлайман. Ўзим ҳам ўн кило банан олиб кетаман. Энди мен сизларни орқа томондан кузатиб тураман.
Эркак қизчасининг қўлидан тутиб бошқа томонга бурилмоқчи бўлди. Қизи банан пештахтасини кўришини истамасди, бояқиш. Банан сотувчи йигит айтганимдай қилди. Қизалоқ банан солинган халтани дадасига қўймай ўзи кўтариб олди. Эркак ҳаммасини тушунганди аслида. Банан сотувчи яхшилик қилиш учун бир баҳона ўйлаб топди, деб тушунганди. Бошини қуйи солганча юриб кетар экан, охирги бор банан сотувчи йигитга қараб, синиқ нигоҳлари билан миннатдорчилик билдирди. Банан сотувчи мендан пул олмади. Кўз ёшларини яшириш учун юзини четга бурди. Шунақа, яхшилик қилиш аслида жуда ҳам осон. Аммо ҳамма гап отани уялтирмасликда эди. Шукр, буни бажариш бизга насиб бўлди. Аслида бананнинг килоси етти ярим лира эди. Лекин бўлмаса, шуни ҳам топиш маҳол-да! Лекин мени қаттиқ таъсирлантирган жойи қизалоқ халта ичидан битта бананни олиб емоқчи бўлганида отасининг:
— Уйда ейсан, хўпми, қизим? Егиси келиб, ололмаганлар бор…- дегани бўлди…
Умида Адизова таржимаси
СИЗ ХАМ ШУНДАЙ ҒОИБДАН КИМГАДИР ЯХШИЛИК ҚИЛА ОЛАСИЗМИ?
@Ibratli_sozlar
ЭСКИ УЙ...
− Кўпга келган тўй, чиданг, Шодмонқул, чиданг, − насиҳат қилди мулла Сафар бобо.
– Уста бобонинг келини ҳам бандалик қилибди. Эртага чиқарамиз. Ой-куни яқин экан бечоранинг.
− Дўнгсойдаги Шермат темирчининг фотиҳали қизи ўтиб қолибди, Худонинг амри экан-да, нима қиламиз, Шодмонқул? − гапга аралашди Ислом бобо.
− Дарғомнинг сувидан чиққан эмиш, − деди Эшонқул оқсоқол.
– Дарғом бошга бало бўлди.− Бу унчалик тўғри эмас, − деди Соли духтур.
– Тўғри, Дарғомнинг сувини ичмаслик керак, ифлосланиб кетди.
Аммо бу касални Афғонга борган болалар олиб келди. Шунгача бунақа касал йўқ эди.
− Ўзи оти нима экан шу касалнинг? – сўради Холмат бобо.
− Тепадан яширишаяпти, − деди Соли духтур.
– Сариқ касал деб қайд қилдиришаяпти, аммо бу сариқ эмас, бу тиф.
Аммо биздан тиф чиқди, дейилса, бутун дунёда ваҳима бўлиб кетади. Касал бўлган одам ўлаяпти. Бу аниқ тиф, эскичасига ичтерлатма.
− Ўв, биродарлар, менинг Шоҳистадан бошқа одамим йўқ эди-да! – кўкрагига муштлади Шодмонқул ака. – Энди кимим қолди?
*
Шодмонқул ака бир-икки йил тайсаллаб юрди, аммо ҳамма нарсага аралашадиган Жаласойнинг оқсоқоллари уни қийин-қистовга олиб, Муҳаммадининг бевасига уйлантириб қўйишди.Туғмаган хотиннинг, болага кўкрак тутмаган, кўксидан сут келмаган хотиннинг болага меҳри бўлмас экан.
Ўринбойга меҳри бўлмади, Муҳаммадининг бевасининг.
Ўринбойга оналик қилмади, Муҳаммадининг беваси.
Ўринбойни туркилади, Муҳаммадининг беваси.
Ўринбойга сўраганида нон бермади, гўшт бермади, Муҳаммадининг беваси.
Шодмонқул ака кўчанинг одами, бирини билса, бирини билмади.
Аммо Ўринбойнинг кўзи кўкарган куни жавоб берди, Муҳаммадининг бевасига.
− Уч талоқсан, Муҳаммадининг беваси, уч талоқсан!
Илоё, боланинг юзини кўрмагин!
Кейин-да кўп эрнинг юзини кўрган Муҳаммадининг беваси бола юзини кўрмади.
Қайтиб хотин юзини кўрмади, Шодмонқул ака, кўришни истамади.
Ўзи сигир соғиб, ўзи куви пишди, Шодмонқул ака.Ўзи хамир қориб, ўзи нон ёпди, Шодмонқул ака.Ўзи овқат қилиб, ўзи идиш-товоқ ювди, Шодмонқул ака.
Аммо қайтиб, Ўринбойни инсон боласига турткилатмади.
Ўринбойни шаҳарда ўқитди.− Ичтерлатмани даволайдиган духтур бўласан, − деди Ўринбойига.
Духтур бўлди, Ўринбойи.
*
Кўнглини ёрди, Ўринбойи:− Бирга ўқиган шаҳарлик қиз кўп яхши-да, ота.
− Унда уйимизни шаҳарлик кулмайдиган қилайлик, болам, − деди Шодмонқул ота.
– Бу уйлар кўп эскирди. Янги бир уй қилайлик, шароитлари шаҳарлик келинни уринтирмайдиган бўлсин.
Кейин келинни олиб келсанг, ярашади, ўғлим.
− Сиз нима десангиз шу, ота.
Жаласойнинг асл усталари уста Марсель бошчилигида икки йил ишлади.
Бир уй бўлди, шаҳарлик орзулайдиган.
Бир уй бўлди, қишлоқлик хаёллайдиган.
Бир уй бўлди, ошхонаси ичида, ҳаммоми ичида, ҳожати ичида.
Бир уй бўлди, эр-хотинга алоҳида хонаси.
Бир уй бўлди, туғилмаган ўғилларга алоҳида, қизларга алоҳида хонаси.
Бир уй бўлди, Шодмонқул отанинг ётоғи-ю, таҳоратхонаси алоҳида.
Ана шу уйга шаҳардан келин келди.
Бир келин келди, ойдан-да гўзал, кундан-да гўзал.
Бир келин келди, кўрган яна бир кўрсам, дейди.
Бир келин келди, Шодмонқул отага қовоқ очмайди.Бир келин келди, Шодмонқул отанинг гапига қулоқ осмайди.
Бир келин келди, уйда Шодмонқул ота борми, демайди.
Бир келин келди, Шодмонқул ота борида овқат емайди.
*
Аввал ўғил кўрди, Ўринбой.
Кейин қиз кўрди, Ўринбой.
Қизни Шодмонқул отанинг қўлига тутқизмайди, Нозик келин.
Ўғилни Шодмонқул отанинг бўлмасига йўлатмайди, Нозик келин.
Эрига қаттиқ-қаттиқ гапирганини эшитиб қолди, Шодмонқул ота.
− Отангиз биз билан бирга турмасин! – дер эди, Нозик келин.
− Болаларнинг тарбиясини бузмасин, – дер эди, Нозик келин.
− Кеча кўрмай қолибман, ўғлимизга эртак айтибди, эртагини қаранг,
“Зумрад ва Қиммат” эмиш. Мени ёмон кўради, отангиз. Мени Қиммат деган-да.
− Шу уйда ё отангиз турсин ё мен турай, – дер эди, Нозик келин.
– Биз шаҳарга кетамиз.
*
− Уста Марсель, сизга бир юмуш чиқиб қолди, − деди Шодмонқул ота.
− Шодмонқул ота, буюринг, сиз учун ҳар не юмуш бўлса, бажараман, − бўлди жавоби уста Марселнинг.
− Шу, ҳовлининг этагидаги эски уйни сал эпақага келтириб, ичидаги битта хонасини таҳоратга мўлжаллаб, таъмирлаб берсангиз, дегандим.
− Ана, айт
🔠🔠🔠🔠🔠🔠🔠
🔠🔠🔠🔠🔠🔠🔠
🔠🔠🔠🔠🔠🔠
🦶 KANALIMIZ SIZGA ANIQ YOQADI ❣️
🩵 ENG ORIGINAL VA TAKRORLANMAS OILAVIY RASMLAR 👀
👅FARZANDINGIZGA ISMLI RASMLAR🩵
💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕
💕 KIRISH KIRISH 💕
💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕
/channel/+ct94KAhLdkYzZmU5
/channel/+ct94KAhLdkYzZmU5
🌟🌟🌟 🌟🌟🌟 🌟🌟🌟
🌟🌟🌟 🌟🌟🌟 🌟🌟🌟
🌟🌟🌟 🌟🌟🌟 🌟🌟🌟
🌟
Чол кела-келгунича ибратли воқеалардан гапириб келди. Овози титраяпти-ю, лекин ухлаб қолмаслигим учун астойдил интилган эди. Сиз ҳам гаплашиб кетсангиз, манзилга тез етиб оламиз, дейман-да, мухбир ака!
Йигитнинг гапидан руҳланиб, кела-келгунимча газетани қандай чиқаришимиз, қандай спортчи йигитларни, артистларни танишим ҳақида унга гапириб бердим. Ўғилчасининг қўлини ҳалолласа, артист оборишимни ҳам қистириб ўтдим. Йигит хурсанд. У савол бераяпти, мен жавоб бераяпман. Гапираяпману, ҳадемай қишлоққа кириб борганимизда, якинларимизнинг қандай уввос тортиб кутиб олишини эсласам…Жияним чайқалиб кетмасин деб, эҳтиёткорроқ ўтирибман.
Қишлоққа етиб келдик. Кутиб ўтиришган экан. Икки-уч киши келишиб, жиянимни кўтариб олишганида, ҳамма овозини чиқариб йиғлаб юборди. Айниқса, энам шўрлик…Янгам вафотидан сўнг жияним энамга суяниб қолган эди. Энам уни ўз боласидек яхши кўрарди. Жияним «Сиз менинг янгам эмас, энамсиз» деб у юзидан, бу юзидан чўлп-чўлп ўпар, байрамларда рўмолми, калишми кўтариб келарди. Энам жиянимнинг яхши фазилатларини эслаб, «болам»лаб йиғлаб ётибди.
Бир маҳал ўзимга келиб қарасам, шофёр йигит йўқ! Машинасини бирон жойга қўйгандир-да, деб қарасам…кичкина жияним «кетди» деб қолди. Жиянимнинг маъракаларини ўтказиб, бир неча кундан сўнг Тошкентга қайтдим. Йигитни рози қилиш учун метро олдида тўхтайдиган машиналарга яқинлашдим. Шофёрлардан йигитнинг исмини айтиб суриштирдим. Улардан бири йигитни яхши танир экан.
-Ўликларни ташиб юрадиган йигитни айтаяпсиз-да?-деди у.-Уни кеча кўрган эдик. Кимнидир синглиси ўлган экан. Ўшани олиб кетган. Эртадан кейин келсангиз, албатта топасиз!
Рўпарамдаги шофёрга шундай ғазаб билан тикилдимки, у дарҳол кўзларини олиб қочди ва калитини ўйнатиб нари кетди.
Эртага албатта ўша йигитни излаб топаман.Унинг қуёшдек порлаб турган чеҳрасини кўргани бораман.
Меҳринисо Қурбонова
@ibratli_sozlar
МЕҲМОН
Жияним оламдан ўтиб қолди. Эндигина йигирма тўққизга кирган жиянимнинг юраги хаста эди. Самарқандда даволатишнинг иложи бўлмади. Тошкентга олиб келдик. Ўн беш кун ётди. Аҳволи яхшиланиш ўрнига, оғирлаша бошлади. Амаким адои тамом бўлди, қадди букилиб қолди. Янгамиз ўн йил олдин оламдан ўтиб кетган. У дунёда ўғлини кутиб оладиган бўлди.
-Икки болам отасиз қоладиган бўлди-да ака,- деди жияним ўлимидан икки кун олдин кўзларини мўлтиратиб.- Бу йил ўғилчамнинг қўлини ҳалолламоқчи эдим…
-Нега ундай дейсан?- дедим ўпкам тўлиб.-Яхши ният қил!
-Ака, кўнглим сезиб турибди. Барибир кетаман-ку.
-Сенга ҳайронман, -дедим нима деяримни билмасдан.-Ҳаётинг энди бошланаяпти. Ўлим ҳақида тўқсонга, юзга кирганлар ўйласин, жиян!
-Ака, сиз яхши жойда ишлайсиз. Ҳурматингиз бор. Сизни яхши кўраман. Лекин… Ёлғон гапириш сизга ярашмас экан.
-Қачон ёлғон гапирибман?
- Дўхтир сизга «жиянни Самарқандга олиб кетинг, аҳволи яхши эмас» девди. Сиз эса зўр бериб… бекордан бекорга харажат қилиб ётибсиз.
- Ҳеч қандай харажат қилганим йўқ. Дўхтирлар қачон шундай дейишди? Нега ёлғон гапирасан?
-Айтишмади. Аммо сизга шундай назар билан қарашдики, кўзларингиздан тирқираб ёшлар чиқиб кетди.
-Э қўйсангчи, -дедим мен унинг ёшгина боши билан бу дунёни тарк этаётганидан юрак-бағрим эзилиб. – Ундан кўра, айт, нима егинг келаяпти? Ахир неча кундан бери тузук нарса еганинг йўк.
-Анчадан бери тарвуз егим келиб юрибди,-деди.-Агар сизга топиш қийин бўлмаса…
Май ойида тарвуз топиш қийин экан. Бозорлардан суриштириб топа олмадим. Жияним Омон бозордан меваларнинг ҳар хилидан олиб келди. Ҳатто чет эл ананаси, кивиси борку, ўшалардан ҳам икки донадан олиб келди. Жияним уларнинг ҳаммасидан озгина-озгина еди. «Оҳ» деди ҳузур қилганича. Кечга бориб…жони узилди. Жиянимдан айрилиб қолдим. Дўхтирлар ёришмоқчи эди, оёқ тираб туриб олдим. Отчопарга бориб жасадни олиб кетиш учун машина изладим.
Қаранг, жиянимни олиб кетиш шунчалик қийин бўлишини билмабман. Кимга айтсам, қовоқ уйишганича «йўқ» дегандек бош силкийверди. Икки соатча турдим. Шу пайт ёнимга йигирма уч ёшлардаги озғингина йигит келди.
-Ака, қаерга борасиз?-деди у.
-Самарқандга, -дедим зўрға.
-Неча кишисизлар?
-Сен барибир олиб кетмайсан ука,-дедим мен.- Катта ёшдагилар кўнмаган…
-Нега кўнишмайди? Сиз шунчалик хавфли одаммисиз?-деди йигит кулиб.
-Икки кишимиз. Жиянимни олиб кетаман.
-Чиқинглар!-буйруқ берди йигит.-Яна иккита одам топиб келаман!
-Жияним касалхонада.
-Бориб олиб келамиз!
-У ўлган, -дедим мен.- Отаси кутиб турибди. Эртага пешинда чиқарамиз.
-Кетдик!- деди йигит.
-Қаёққа?- бақириб юборибман беихтиёр.
-Жиянингизни касалхонадан олиб тўғри уйига олиб борамиз-да.
-Э, яша ука,- уни маҳкам қучоқлаб йиғлаб юбордим. Жигардан айрилиб қолиш, бир неча кунги уйқусизлик, киракашларнинг тошбағирлиги, умидсизлик…ҳаммаси мени жуда толиқтирган эди.-Икки соатдан бери турибман. Ҳеч ким кўнмаяпти.
-Нега кўнишмайди?-деди йигит соддагина қилиб.-Ҳаммамиз ҳам бу дунёда меҳмонмиз-ку!
-Тўғри айтасан,-дедим нима деяримни билмай. Йигитга разм солдим. Чеҳраси болаларникидек беғубор, маъсум эди.
Касалхонага бордик. Чойшаб билан ўраб қуйишган экан. Йигитни сесканса керак деб ўйловдим. Ўзини хотиржам тутаяпти-ю, лекин одялога ўралган жиянимнинг бошини қўлларимга қўяётганида, аъзойи-бадани титраётганини сездим. Ҳали ёш-да!
-Ака,-деди йигит.-Битта шартим бор.
-Қанча десанг розиман,-дедим унинг айниб қолишидан қўрқиб.-Оғзингга сиққанини айт, укажоним.Лекин айнима!
-Сиздан пул сўраганим йўқ,-деди йигит.-Йўлда гаплашиб кетсангиз бўлди. Мени гапга солиб кетасиз. Икки-уч соатдан кейин қоронғи тушади. Ким билади...
-Ухлаб қолишим мумкин, дейсан-да?
-Йўқ, ухлаб қолмайман, энди...
📝Тақдиримга кўникдим...
(ҳикоя)
Оддий оилани фарзандиман. Дадам табиатан жахлдор одам. Дадамни хатто кўзларига хам тик карай олмай ўсганмиз. Мен хам хамма кизлар катори бир оилани эрка келини бир йигитни суюкли ёри бўлишни орзу килардим... Афсуски мендек бахти қаро келин бўлмаса керак...
Мен келин бўлган хонадон катта оила. Оилада кайнанам устунлик килади. Мен оиламни, кайнанамни ёмонламокчи эмасман факат мени алдаб келин килишганига хеч чидай олмайман...
Ўшанда куёв бўлмишни кўрсатишганда кўриб хурсанд булганман. Учрашувда гаплашмаганмиз факат узокдан бир биримизни кўриб янгалар оркали гаплашганмиз. Куёв томон тўйни шунчалар тезлаштиришгандики хатто келин кўйлакни хам танлай олмаганман...
Куёв бола махалламизга келганда уни кўриб дугоналаримни хаваси келишганди. Шундай кўркам йигитга тегяпсан а бахтинг бор экан деб айтишганда ўзим хам бахтдан энтикиб кетгандим. Лекин бу кувончим узоққа бормади.
Никоҳ тугаб куёв билан ёлғиз қолганимизда уни гапира олмаслигини тугма ногирон эканини билганимда оёқ қўлимда жон қолмай дод деб бақириб йиғлаганман. Янгамга "мен бу уйда қолмайман ҳозироқ кетаман , бу йигит ногирон эканку гапира олмаса яхши эшитмаса, эй Худо, қайси гунохларим эвазига" деб йиғлаб туриб олдим. Янгам нима дейишни билмай мендан баттар карахт ахволда колганди.
Бир пастда тўпалон бўлиб кетди, куёвни янгаси энди бўлар иш бўлди бинойидек йигит бўлса айби факат яхши гапира олмайди, салгина яхши эшитмайди. Шунга шунчами уйдагилар билса яхши бўлмайди тўй куни қайтган қизни нима деб ўйлашларини ўзинглар биласизлар. деб алдаб сулдаб бизни ушлаб колди. Мен хам дадамни жахли ёмонлигини агар кайтиб борсам онамга кун йўқлигини яхши билганим учун такдиримга кўникдим. Пешонам шу экан деб индамай яшаб кетдим.
Мана хозирги кунда шу хонадонга келин бўлиб тушганимга ҳам бир зумда тўққиз йил бўлибди. Эрим ёшлигидан оиластда эрка ўсган экан уйдагилар уни ҳалигача кўнглига қарашади. Эрим бирон жойда тайинли ишламайди. Қайнона қайнотамни пенсиясига кун кечирамиз. Эримни хам инвалидлик нафакаси бор. Лекин 2та фарзандим билан уларни қўлига караб ўтиргим келмайди. Шунинг учун овқат қилиб бозорда сотиб келаман. Аёл бошим билан баъзида арава етаклаб уйга ун олиб келаман.
Бир куни аравада ун олиб келиб кўча бошидаги эркак қўшним ёрдами билан унни кўтариб уйга олиб кирганимни кўрган ён қўшни аёл кайнонамга айтиб бериб роса жанжалга сабаб бўлди.
Аёл бошим билан эркак қиладиган ишларни хам қилиб кетаверсаму бу ғийбатчиларни дастидан бир олам гап эшитсам жуда алам киларкан. Хамма вакт хам дардларингни онангга айтолмас экансан. Дардингни эшитиб сен билан маслахатлашиб ўтирадиган инсонинг бўлмаса қийин экан.
Худога шукр иккови фарзандим хам яхши гапира олади. Мен шунисига хурсандман. Баъзида эрим билан дардлашиб маслахатлашиб ўтиргим, ундан ширин сўзлар эшитгим келади. Шунака пайтларда пешонам шўр экан мени деб ўйлайману, ношукр бўлмай Худони кахри кемасин яна деб фарзандларим гапириб эшита олганидан шукр киламан....
Мен бу аёлни гапларини эшитиб унинг сабр бардошига тасаннолар айтдим. Хозирги пайтда ўзининг бинойидек эри бўла туриб , бошқа эркаклар билан кўнгилхушлик қилиб юрган аёллар мана шу жаннати аёлдан ибрат олишса нур устига аъло нур бўларди.
@ibratli_sozlar
МАЗАХ
(Ибратли ҳаётий воқеа)
Санжар ўзига тўқ фарзанд эди. У маҳаллада ўртоқлари билан доим ўйнаб юрар, уй ишлари билан қизиқмасди. Маҳаллада бир отахон бор эди. Отахоннинг исми Турсин ота бўлиб, бир оёғи оқсоқ эди. Санжар ёшлик қилибми, шўхлик қилибми, Турсин отани “Тусин чўлоқ” деб қочишарди ўртоқлари билан. Турсин ота эса парво қилмай кетаверарди.
Йиллар ўтиб Санжар улғайди. Бир кун курсдошлари билан озроқ ичволиб сархушроқ келаётганди, Турсин ота йўлларидан чиқиб қолди. Ота кечаси дўкондан нон олиб қайтаётганди.
Санжарни яна шўхлиги тутди. “Турсин чўлоқ” деб мазах қилди. Ота парво қилмай кетаверди. Санжар энди тош отди. Отанинг ёнидан ўтиб кетди. Санжар энди бориб отахонни итариб юборди. Мазах қилиб кулдида, уйларига тарқалишди.
Эрталаб уйғонган Санжар белидан паст қисмини қимирлатолмай қолди. Дод деб уйдагиларини чақирди. Бир йил давомида Санжарни кўрсатмаган шифокору табиблари қолмади. Ўзгариш йўқ. Шунда курсдошлари ўша кунги воқеани эслатишди. Сендан ўша отахон ранжиган, сени дуоибат қилган бўлиши мумкин, бориб кечирим сўра.
Санжар отасининг ёрдамида Турсин отанинг уйига борди. Ота касал эди. Санжар ҳаммаси учун кечирим сўради. Турсин ота мен сени қарғамадим болам, сенда хафа эмасман деди. Сени кечирдим деди.
Ўша кеча Санжар тушида ҳам отани кўрди. Сени қаргамадим, хафа эмасман, дерди. Эртаси куни Санжар ўзини енгил ҳис этиб уйғонди. Санжарнинг оёқлари аввалгидек юра бошлади.
Азизлар, гоҳо ёшлик қилиб бировга озор берамиз. Шу хатоларимиз жабрини эса, афсус, ҳаётимиз давомида тотиб кўрамиз гоҳо. Аллоҳ таоло ҳар биримизни тўғри йўлдан адаштирмасин.
@Ibratli_Sozlar
Бошқа тарафдан ҳаёт давом этарди. Ичкаридаги бир беморнинг яқинлари келиб доктордан баъзи нарсаларни сўрар, бошқа ёндан эса оғир бир беморни олиб келишарди. У хаста учун бошқа бир навбатчи шифокорни чақиришди. Бир инсон бироздан сўнг ўлимини кутиб олса ҳам, бу ҳаёт бошқалар учун давом этаверади, деб ўйлардим.
Ота эса ўз саволи, тўғрироғи ўтинчини яна бир бор такрорлади:
- Ҳеч умид йўқми доктор? Наҳотки ҳеч нарса қилишнинг иложи бўлмаса?
Ичкарига кирган бошқа бир доктор ишора билан нима бўлди дея сўради. Доктор ўрнидан туриб, кескинлик билан жавоб берди:
- Жонига қасд қилмоқчи бўлибди. Афсуски кеч олиб келишибди. Сўнгра сўзлаб бераман сизга.
Бу сўзларни диққат билан тинглаган йигитчанинг юзидаги умид сўлиб борарди. Пушаймонлик ҳисси ичра, титроқ овоз билан:
- Қутқаринг мени, нима лозим бўлса ҳаммасини бажаришга розиман. Илтимос, қутқаринглар мени... Ўлишни истамайман! – дер эди.
Доктор унга лом-мим демади. Мен эса ўлимга шунчалар яқинлашиб турган инсонни биринчи маротаба кўраётган эдим. Устига устак ҳали жуда ёш эди.
Ҳаёлан моргга кириб унинг совуқ баданини кўздан кечиришимни ўйлаб, этим жунжикиб кетди. Демак, ёнимда турган бу тирик инсон бироздан кейин ўлади ва биз унинг мурдасига қараб ташхис қўйиб сўнг ҳисобот ёзамиз!
Ҳаёт ва ўлим, яшаш ва ўлиш... Ёшлик, қарилик. Ҳаётни англаб етиш, ўлимни тушуниш...
Яшаётган ҳаётимизнинг охир-ниҳояси ўлим эканлигини хотирлашлик. Ўлимга доимо ҳозир бўлиш ёки ўзини тайёр деб ҳис этиш. Ҳаёлимдан айни мана шундай ҳаёллар ўтарди.
Доктор хонадан чиқаётганида мен ҳам унинг ортидан эргашдим. Узун коридор бўйлаб борар эканмиз, бироз ачиниш билан дедим:
- Доктор, ошқозонини ювиб, қонини тозалаб кўрсак бўлмасмикин? Ахир...
Доктор бирдан менга қаради ва кўзларимга тикилди:
- Укам, кўриб турибсанку, бу ерда оёқда зўрға турадиган, ёши ўтиб қолган қария одамлар ҳам ҳаётда яна бир соатгина яшаш учун қанчалик курашадилар. Бу ёш йигитча эса бор-йўғи ўн етти ёшида ўз жонига қасд қилмоқчи бўлибди. Ўлишни истаса нега мен унга қаршилик кўрсатишим керак?
Бироз истаган тақдири билан юзма-юз келсин, ўйлансин! Кейин кўрамиз. Ўлим нима ва ҳаёт нима, тушунсин! Яшашнинг қадрини, оиласига бу иши билан қанчалик зуғум қилганлигини англаб етсин.
Аллоҳни ёдга олсин, Унинг қули эканлигини эсласин. Ўлимни ва ундан кейинги ҳаётини ҳам мушоҳада қилсин...
...
Бу сўзларнинг ортидан мени ҳайратга тушурган бир кулгу эшитилди.
- Сен ҳам ишондингми унинг ўлишига?
- Ҳа... Нима, йигитча ўлмайдими?
Доктор табассум билан қўлидаги дори қутиларини кўрсатди.
Қарасам, қўлидаги дори қутилари – витамин, йўталга қарши ва балғам кўчирувчи дориларники экан...
ИншаАллоҳ, ушбу мақолани ўқиб, ўзига яраша сабоқ оладиганлардан, умрнинг қадрига етадиганлардан, ҳамиша эзгу амалларга интилиб яшайдиганлардан, ҳаётдаги ҳар ҳолу-кордан (ҳар ҳолатдан) ибрат оладиган бандалардан бўлишлик сизу-бизга насийб айласин!
Аллоҳ берган омонат умрга хиёнат қилмай, хайрли ўтказишлик насийб қилсин, Илоҳим...
@Ibratli_Sozlar
📝БАҲИЛЛИК
Товуқ катагининг бурчагидан алоҳида пана қилиб тўсилган ним қоронғи жойда тухумларни босиб ётган курк товуқ деярли емас, ичмас... икки-уч кунда бир дунёни бузгудек овоз билан қақоғлаб ташқарига чопиб чиқар, ўн-ўн беш сония шу ҳолатда туриб, яна ичкарига учиб кириб кетарди. Шу алфозда иккинчи ҳафта ўтиб борарди.
Товуқнинг ҳолидан хабар олиб юрган йигит охирги марта кирганида кўрдики, тухумларнинг айримлари дарз кета бошлаган. Демак, жўжаларнинг ёруғ дунёга келиш фурсати етган. Йигитнинг дилига шайтон ғулғула солдими, хаёлидан: “Товуқ курк бўлиб турган пайтда яна ўн-ўн бешта жўжа очириб олсам-чи!” деган гап ўтди ва уйидан саватчада тухумлар олиб чиқди. Она товуқнинг ташқарига чиқиб кетишини пойлаб турди-да, ўша пайтда ичида митти жонлар бетоқат бўлаётган тухумларни йиғиштириб олиб, ўрнига ҳалиги тухумларни қўйиб чиқиб кетди. Она товуқ шитоб билан қақағлаб кирди ва тухумларни бағрига олиб ётди. Ҳозиргина иссиққина бўлган тухумлар нима учун муздеккина бўлиб қолганини сездими, йўқми...
Тухумларни астагина синдириб ичидан жўжаларни чиқариб олган йигит товуқхонадан доим хабардор эди. Тонглар отиб қуёш ботар, ҳафта, ўн кун... Озиб кетган она товуқ ҳар икки-уч кунда ташқарига қақағлаб чопиб чиқиб келарди. Муддати етди чоғи, иккинчи бора қўйилган тухумлар ҳам дарз кета бошлади ва йигит товуқ ташқарига чиқиб кетганда иссиқққина, ичидан жўжаларнинг майин “чий-чий"лагани эшитилиб турган тухумларни шошилмай яна саватчага териб олди. Уларнинг ўрнига аввалдан тайёрлаб қўйилган совуқ тухумларни жойлаштирди, ташқарига чиқиб кетишга шошилмади, чунки энди она товуқнинг аввалги шахду шиддати йўқ эди – узуқ-юлуқ қақоғлаб кириб келди ва янгидан қўйилган тухумларни босиб ётди.
Кеча она товуқнинг бағридан ўғирлаб чиқилган тухумларни ёриб, уларнинг ичидан чиққан жўжаларни аввалгиларига қўшиб хурсанд юрган йигит эрталаб хабар олгани кирганда, бир сиқимгина бўлиб қолган товуқнинг боши осилиб ётарди. Йигит шалвираган қоқ суяк жониворни бир бурчакка кўмди. Ҳовли жимжит, назарида тинмай “чий-чий” қиладиган жўжалар ҳам она товуқ аҳволини ғойибдан сезиб сукут қилишаётгандек эди. Йигит бир-бир қадам босиб улар қамалган катакка яқинлашаркан, кўзи ерда сочилиб ётган майин патчаларга тушди. Онасиз – ҳимоясиз қолган жўжаларни мушукми, итми еб кетганди...
@Ibratli_Sozlar
📝КЎШХОТИНЛИК ОРТИДАН КЕЛГАН БАЛО
Собир аканинг икки огил ва икки киз фарзанди бор, йоши катта болса хам, халигача есини йигиб олмади-да. Ози фермер хожалигида хисобчи вазифасида ишлайди. колига пул тушди дегунча, кошни кишлокдаги спиртли ичимликлар доконига югуради. Уйга бир-икки бутилка арок олиб кириб, зарурат болганида ичарман, деб ойласа-да, турмуш ортоги Садокат опа унинг уйга спиртли ичимлик олиб киришига каршилик килаверганидан факат кочада ичишга одатланди.
Кунлар шу зайлда отиб, Садокат опа бешинчи фарзандини дунйога келтирди. Чакалокка Мукаддам дея исм койишди. Фарзанд корганидан кувонган Собир ака озининг «одат»ига кора, ошна-огайниларини чойхонага чакириб, уларни спиртли ичимликлар билан сийлаб, «зийофат» килиб берди.
ДАРЗ КЕТГАН МУНОСАБАТ
Вактлар отиб, Собир ака ва Садокат опа икки келин олди, учала кизини турмушга хам узатди. Уларнинг кенжа ва еркатой кизи Мукаддам келин болганига хам анча йиллар болди.
Мукаддам той отганидан кейин Жавохир билан бир неча йил хамманинг хавасини келтирадиган ер-хотин болиб, тинч-тотув турмуш кечирди.
Лекин нима болди-ю, чиройли болганлиги учун хуснига бино койганиданми йоки бошка сабабданми, Мукаддам ерини менсимайдиган болиб колди. Жавохир билан бир неча ойлаб жанжаллашиб юрди. Шундай болса хам, иккита фарзандимнинг онаси, деган хайолда Жавохир Мукаддамни эзозлаб келди, уй-розгор харажатларидан орттириб, бир неча кимматбахо тилла такинчоклар олиб берди. Кошки, Мукаддам буларни тушуниб етса...
Хар доим хам "Ер-хотин уриши — дока ромол куриши" болавермас екан...
Иш юзасидан бошка вилоятга хизмат сафарига кетган Жавохир бир хафта отиб уйга кайтди. Мукаддам турмуш ортогининг уйда бир хафта йок болиб, мусофирликдан кайтганини хам тушунмасдан, болар-болмас гаплар билан яна жанжал чикарди. Бу каби жанжаллар мунтазам давом етганидан безор болган Жавохир турмуши бузилган бир айол — Манзура билан танишиб колди. Кейинчалик унинг уйига боришни озига одат килиб олди, бази кунлари уникида колиб хам кетар еди.
Мукаддам бошкалардан суриштириб, охири ерининг хуштори яшайдиган уйни топиб бориб, ешигини такиллатди. Ешикни бир истарали айол очди.
— Манзура сизмисиз? — соради Мукаддам.
— Ха, менман, тинчликми? —деб хайрон болиб соради Манзура. — Остонада турманг, киринг уйга, нима гап болса, ичкарида гаплашаверамиз.
Мукаддам Манзуранинг уйига кирди, у билан бирмунча гаплашгандай болиб, ерини унга йомонлай кетди.
— Опа, мен Жавохир аканинг бошини айлантириб олганим йок, унинг ози мени топиб, олдимга келиб юрибди, — деди Манзура унга.
— койинг, бунака гапларни. Бу ерга мен сиз билан жанжаллашгани, "еримни тинч кой", дейиш учун келмадим. Ундан кора, келинг, иккаламиз уни гумдон киламиз, — деди Мукаддам.
— Тушунмадим, фарзандларингизнинг отаси болган Жавохир акани гумдон килишдан сизга нима фойда, фарзандларингиз етим болиб колмайдими?
— Фарзандларимнинг такдири менинг муаммом, сизга бунинг алокаси йок, шу боис менга Жавохир акамни йок килишга йордам берсангиз, — деди Мукаддам ва Манзура агар бу ишда унга йордам берса, катта микдорда кимматбахо тилла буюмлар беришни вада килди.
Манзура вада килинган буюмларни ешитиб, Мукаддамдан нима килиш кераклигини соради. Улар озаро режа тузишди.
Хамтовок кундошлар
Тушлик пайти. Ешик конгироги жиринглади. Манзура ешикнинг туйнугидан моралади. Ешик олдида турган инсон хакикатан хам Жавохир еканлигига ишонч хосил килгач, ешикни очди. Бу пайтда Мукаддам ешик очиладиган тарафнинг оркасида беркиниб турган еди.
— Яхши келдингизми? — соради Манзура.
Уйида хотинидан бундай ширин созлар ешитишни унутиб юборган Жавохир унга кулиб караб, уйга кирди, Манзура билан кол бериб коришди. Манзура унинг колидаги сумкасини олиб, ерга койди. Жавохир енгашиб, ойок кийимини ечайотганида, ешикнинг орка тарафида турган Мукаддам колидаги темир буюм билан Жавохирнинг бошига урди. Кутилмаган огир зарб миясига урилганидан Жавохир хушидан кетди. Мукаддам бу билан "хумори"дан чикмади. Ошхонадан пичок олиб келди-да, Жавохирнинг корнига етти-саккиз марта санчди...
Киракашнинг жиноий шериклиги
Мукаддам "хумори” босилгач, киракашлик билан шугулланадиган Зухриддин исмли
Қиёмат куни аёл эрини айбдор қилади❗️
Бу ҳақда Амр Ибн Қойс раҳимаҳуллоҳ айтдилар:
قال عَمْرو بن قيس الْملَائي : " إِن الْمَرْأَة
لتخاصم زَوجهَا يَوْم الْقِيَامَة عِنْد الله فَتَقول: إِنَّه كَانَ لَا يؤدبني، وَلَا يعلمني شَيْئا، كَانَ يأتيني بِخبْز السُّوق.
«Қиёмат куни аёл Аллоҳнинг ҳузурида эри билан талашиб тортишиб, эрим менга таълим бермади ва ҳеч нарса ўргатмади, у менга фақатгина (бозордан) нон олиб келди холос» деб айтади.
📚«Тафсир ас-Самъоний» (5/475)
«Эркак ўз аёлини нафақат боқиши, балки унга динни ўргатиши, унга гўзал тарбия ва йўл йўриқ кўрсатиш орқали унга ўрнак бўлишга-ҳам масъулдир. Эркак киши оиласига бу дунёда масъул, охиратда эса жавобгардир».
Муҳаммад Сулаймон ат-Тамимий роҳимаҳуллоҳ дедилар:
«Эркакнинг бўйнида фарзандлари ва оиласига тавҳид ва ширкни ўргатиш вазифаси бор. Ва бу вазифа таҳорат ва намозни ўргатишдан муҳимроқ».
📚«Ал-Муаллафат» (12/14).
Сизнинг фикрингиз қандай? изоҳда қолдирсангиз хурсанд бўлардим.Читать полностью…
Оғзингиздан келаётган бадбўй ҳид сизни ҳар доим безовта қилаётган бўлса, бу нохуш ҳидни бартараф қила олмаётган бўлсангиз!
Милкларингизни уй шароитида даволашни ўргатаман ✅
Ва албатта мана шу муаммода қийналиб юрган яқинларингизга бу видеони жўнатиб қўйинг ✈️
Кокос ёғини ва кунжут ёғини шишада сақланганини ичинг 🫙
Бахтлиларим
"Аллоҳим, бизларни намозни хушъу билан ўқийдиган бандаларингдан қил! Барча нуқсонларимизга қарамай, бизга ўз даргоҳингдан жой бер. Камчиликларимиз билан ибодатларимизни қабул эт! Ё Раббий!
ЭРНИ АЁЛИГА МУҲАББАТЛИ ҚИЛИШ УЧУН 3 #ДУО.
Ҳар бир аёл эри уни яхши кўришлигини хохлайди. Эр хотин ўртасида муҳаббат бўлмаслиги, оилавий ҳаётни зерикарли, совуқ қилиб қўяди. Ҳаёт шавқли, завқли, қувноқ бўлиши учун эр ва хотин ўртасида муҳаббат зарурдир.
Эрнинг муҳаббатини қозониш учун бирор дуо борми?
#Жавоб: Ҳа бундай дуо бор.
👉Дуони ўқиш
Yomonga qaramay yaxshilik, xatoga qaramay toʻgʻrilik, mushkulga qaramay jasorat va masofaga qaramasdan vafo asl insonlarning xususiyatidir..!
@ibratli_sozlar
ганим бўлдими, Шодмонқул ота? − деди уста Марсель.
– Сиз эса, янги уй битганида уни бузиб ташламоқчи эдингиз.
“Бир куни керак бўлиб қолади, бузманг”, дегандим-а?
− Яхшиям сизнинг гапингиз билан бузмаган эканман. Жуда тез керак бўлиб қолди, уста Марсель, жуда тез керак бўлиб қолди.
− Хафа бўлманг, Шодмонқул ота, хафа бўлманг, келин шаҳардан деганингизда билганман, бу уй керак бўлишини.
Уста Марсель болалари билан келиб, эски уйни Шодмонқул ота айтганидек қилиб беришди.
− Ундай қилманг, ота, − деди Ўринбой.
– Мени шарманда қилманг!− Қайғурма, Ўринбой, иш сен ўйлагандек эмас,
− деди Шодмонқул ота.
– Янги уйга кўчганимиздан бери энанг тушимга киради. “Мени ёлғизлатиб қўйдингиз”, дейди. Энангнинг руҳи чирқилламасин, болам. Шунга кўчдим.
− Эл нима дейди, ота?
− Элнинг гапига парво қилма, хотинингнинг гапига қулоқ сол, болам. Мен эски уйдаям яшайвераман, хотининг икки боласи билан кетиб қолса, ана шунда шарманда бўласан, болам. Сенинг тинч яшашингни кўришнинг ўзи менга бахт, ўғлим. Бор, хотинингдан балога қолма, болам!
@Ibratli_sozlar
Gohida mahzunlik sabablarini tushuntirgandan ko‘ra o‘zingni baxtiyor ko‘rsatish osonroq...
@ibratli_sozlar🕊
🥹Ишончли рецепт қидириб чарчадингизми?🥹
🥰Шошманг сизга энг ишончи рецептлар каналини айтаман🥰
👇Пастдаги тугмаларда ўзизга керагини босинг ва қўшилиб олинг
🤗Шунчаки раҳмат айтсангиз кифоя
👉/channel/+nH0pFlFaBUk0N2Ey
👉/channel/+nH0pFlFaBUk0N2Ey
Айтгандай тикувчиликка қизиқувчилар учун зўр канал бор мана👇👇👇
👉Тикувчилик сирлари👈
-Хўп, укам хўп, шуям шартга кирадими?-дедим кўнглим хотиржам тортиб.- Мен гапдонроқ одамман. Гурунг қилиб кетамиз!
У машинанинг олдинги ўриндиғини орқага ётқизди. Мурдани ётқизиб, бошини бағримга олдим. Олаяпману, худди у тирикдек. Қишлоққа борганимда, қулочларини катта очиб, мени бағрига босарди. Юз-кўзларимга тикиларди. «Ака, сиз зўрсиз-да, газеталарингизни мазза қилиб ўқиб ётибмиз» дерди худди мен тоғдан такани эндириб келаётганимдек суюниб. Спорт газетасини чиқарамиз. Одамлар ўқияпти. Тиражи ёмон эмас. Бош муҳаррир ўринбосариман. Бошқалар ҳам газетамизни, сўнг мақолаларимни макташган. Лекин ҳеч кимнинг мақтовини жиянимнинг мақтовига тенглаштирмайман. Унинг бошини хиёл кўтарганича билдирган таърифлари чин кўнгилдан эди, самимий эди. Ҳа, шунақа…
-У ёқдан, бу ёқдан гапиринг ака!-деди йигит йўлга чиққанимизга ярим соатлар ўтгандан сўнг.
-Хўп, хўп, чалғибман ука,-дедим мен.-Ўзингиз қайдансиз?
-Биз асли каттақўрғонликмиз,-деди йигит.-Кейин ота-онам Самарқанд шаҳрига кўчиб боришган. Тожик маҳаллада яшаймиз. Отам ҳам ўттиз йиллик шофёр. Навбатма-навбат қатнаймиз. Кунора қатнаймиз. Оилада беш фарзандмиз.
-Уйланганмисиз?-дедим мен.
-Ҳа, ўғилчам бор.
-Жуда яхши,- дедим мен. Боя «гапдонман» деб қўйувдим. Энди ҳеч тилимга гап келмайди-да. Хаёлим жиянимга кетиб қоляпти. Овоз чиқариб, бақириб йиғлагим келаяпти. Бироқ шофёрни чўчитиб қўйишдан чўчийман. Орқадаги машинада амаким билан жиянимнинг аёли келишаяпти.Уларнинг ҳам бўлари бўлган.
-Болалардан нечта?-деди йигит.
-Учта, -дедим мен.- Икки ўғил, бир қиз. Йигирма йилдан бери Тошкентдамиз. Ризқимиз шу ерга сочилган экан, мана, яшаб юрибмиз.
-Бу…киши сизга ким бўларди?
-Жияним. Жондайгина жияним. Амакимнинг ўғли.
-Неча ёшда эди?
-Йигирма тўққиз ёшда. «Юраги порог» дейишди дўхтирлар. Қаранг, шу чоққача ҳеч ким билмаган. Шунақаси ҳам бўлар экан.
-Ўтган йили бир чолни олиб келдим,- деди йигит.- У киши ҳам худди сиздек…боласини тиззасига қўйиб олиб келди. Сезиб турибман, ўпкаси тўлиб-тўлиб келаяпти. Йиғлайди, йиғлайди. Мен ҳам ёмон бўлиб кетаяпман. Ярим тун. Перевалдан ўтаяпмиз. Негадир юрагим дир-дир титраяпти. Уйқу илитдими, бошқа нарсами…бир маҳал чол бор овози билан бақириб юборди.
-Эй, кўзингга қара болам,-деди чол,-бир қўли билан тирсагимдан ушлаб.- Ухлаб қолаяпсанку! Яхшиси, радионгни қўй!
Сергак тортиб радионинг қулоғини бурадим. Майин куй таралди. Чол «баландроқ қўй, баландроқ» деди шанғиллаб. Овозини баландлатдим.
-Бу нимаси, шўх-шўхига қўймайсанми?-деди чол.- Болам, бақирганим учун мендан хафа бўлма. Қарасам, ғалати бўлиб, бўшашиб кетаяпсан? Сенга бир нима бўлса, ота-онангга нима деб жавоб бераман? Худонинг олдида нима деб жавоб бераман?
-Энди сергак бўламан, бува,-дедим овозимга қувноқ тус бериб.
-Менку нима бўлсам бўлдим,-деди чол, лекин овози кўтаринки эди.-Сенинг ота-онанг умид билан йўлингга қараб ўтирибди. Мен ҳам, энаси ҳам мана шу боламизнинг йўлига зор-интизор қараб ўтирардик. Мактабда яхши ўкиган. Институтга ўз кучи билан кирган. Ёздадиплом олиши керак эди. Яқинда уйлантирмоқчи эдим. Э, оғзим ошга етди деганда…кўчада иккита безори ярим кечаси ўтиришдан қайтаётганида, йўлини тўсишган. «Пул бер» деб талаб қилишган. Қишлоқ боласи эмасми, орияти устунлик қилиб ўзини ҳимоя қилган. Анави худо безорилардан бири орқасидан келиб курагига пичоқ санчган, уф…
Мана, боламни олиб кетаяпман. Ипподромда кечгача сарғайиб ўтирдим. Ҳеч кимнинг олиб кетгиси келмайди, қара! Одамлар шунчалик инсофсиз бўлиб кетибди-да-а? Шофёр халқида инсоф қолмабди. Бетингга ҳам карагиси келмайди. Пул шофёрларни ҳам бузибди. Йўқ, булар шофёр эмас, ҳаммаси киракаш. Киракаш эмас, хиракашлар! »Қанча десаларинг бераман, савоб иш қилинглар» десам, нима дейди дегин? Ўликнинг зиёни тушар эмиш! Савоб қилмасликнинг зиёни тушмас экан-да. Бу дунёда ҳамма меҳмон, болам. Кел, бошқа гаплардан гаплашайлик. Ҳали икки соатча йўл бор.
Hotirjam bo'l. Sen uchun atalgan narsa adashib boshqaga ketmas. Sen uchun atalmagan narsa Adashib senga kelmas. Alloh buyukdir...!
@ibratli_sozlar
15 ёшимда мен ўзимдан 10 ёш катта боладан хомиладор бўлиб қолдим,у буни эшитиши билан мени ташаб кетди.
Менинг ёнимда фақат онам қолганди у ногирон эди дадам бизни 2 ёшлигимда ташлаб кетганди.
Мен фарзандимни дунёга келтирдим шундан кейин менда муаоммалар юзага кела бошлади пулим йўқ ҳаттоки овқатга сариқ чақа ҳам қолмади.
Охири чидай олмадим бола ухлаёткан пайтда мен кечқурундан ишлашга қарор қилдим
Мен беҳаё аёллар сайтига кириб расмларим ва номеримни қолдирдим орадан 15 дақиқа вақт ўтмай менга қўнгироқ келди овозидан у эркак жуда катта гавда эгаси эканлигини билдим ва бугун тунни мен билан ўтказишни сўради мен хурсанд бўлдим чунки у таклиф қилган пулга мен 2 ҳафта бемалол қийналмай яшашим мумкин эдида
Мен айтилган манзил бўйича уйга келдим эшикни очдим ва қўрқув билан жойимда қотиб қолдим чунки...🚷
👉ДАВОМИНИ ЎҚИНГ👈
Qalbimizda shunday insonlar borki, biz ularga eng shirin so'zlarimizni aytmaymiz... biz uchun qanchalar aziz ekanliklarini izhor etmaymiz... shunchaki ko'zlarimizni yumib, Allohim o'zinga omonat deymiz... va shu sabab ulardan hotirjammiz...!
Qalbimizdagilar, omon bo'lsinlar...🍀
@Ibratli_Sozlar
📝Фақатгина бир соат умримиз қолса... ёҳуд (ҳаётнинг қадр-қиймати)
📝 (Ҳаётий воқеа асосида)
Ўша пайтлар “тез ёрдам” бўлимида ишлар эдим. Ўқишни эндигина тамомлаб, янги ишга жойлашганим учун бу ердаги ҳамма ҳодиса менга ўзига яраша ҳаяжон ва завқ бағишларди. “Доктор” деган мурожаатдан ўзимча ғурур туйиб, энди ҳар доим бу мурожаатга кўникишим ҳақида ўйлардим.
Барча катта касалхоналарнинг ҳам махсус “тез ёрдам” бўлими бўлиб, бу ерда шифокорлар навбатчилик қилишади. Тажрибали мутахассис шифокорлар ёнида менга кўп масъулият тушмасди. Фақат уларни диққат билан кузатиб, тажриба орттиришга ҳаракат қилсам, кифоя эди.
Бир куни кеч соат 1 лар атрофи.
Бир 16-17 ёшлардаги ўспиринни олиб келишди. Ўспиринга икки аёл ҳам юришига ёрдамлашиб келар эди. Орқаларидан югуриб келаётган киши эса нафаси бўғзига тиқилганча, энтиккан ҳолатда:
- Илтимос, ўғлимни қутқаринг, қутқаринг ўғлимни! – дея тинимсиз такрорларди.
Бир пайт шошилганича навбатчи доктор етиб келди. Мен эса докторнинг ёнида, қачон ташхис қўяр экан дея кутиб турардим.
Йигитчанинг отаси эса сўзида давом этаётганди:
- Доктор, биласизми, ўғлим ўзини ўлдирмоқчи бўлиб дори ичибди. Билиб қолиб, дарров бу ерга олиб келдик...
- Шунақа денг?! Ичган дорилари ёнингиздами?
Ота чўнтагидан бир неча дори қутиларни олиб докторга кўрсатди.
- Ҳа, мана. Бунисидан ўн бештача, бунисидан ўнта, бунисидан эса уч-бешта ичибди.
- Бу дориларни ичганига тахминан қанча вақт бўлди?
- Тахминан, икки соатча бўлди.
Доктор дори қутиларини синчиклаб қаради. Кейин, бир йигитчага, бир қутиларга қаради-да, бошини “йўқ” ифодаси билан қимирлатиб, юзини буриштирди:
- Ҳмм, афсус, афсус!
Йигитчанинг оиласи эса докторнинг бирор нима дейишини кутишарди, аммо ундан бир сас ҳам чиқмади. Мен эса йигитчанинг ошқозонини ювиш мумкинлигини ўйлардим. Бу жимжитликни отанинг овози бузди:
- Нима қиламиз доктор?
Докторнинг юзи жиддийлашди, йигитчага умидсизлик билан боқди. Бошини қимирлатиб, қўллари билан ўзининг чорасизлигини ифодалади. Сўзлари йигитчанинг отасининг юрагига ўқ каби санчилди, гўё.
- Афсус, қилинадиган ҳеч қандай амалиёт (операция) ёрдам бермайди. Жуда кеч олиб келибсизлар. Қолаверса, бу дорилар...
Мен эса оила аъзоларини кузатардим. Ҳаммаларининг кўзларида чорасизлик, жимгина туришарди.
Йигитчанинг юзида эса - қўрқинч, ваҳима намоён бўлди..
Онаси ва синглисига таяниб турган йигитча докторнинг юзига умидвор ҳолда қаради.
Унинг сўзларидаги кескинликни ва юзидаги жиддийликни кўриб, оёқларида мадор қолмади.
Секингина ҳолсизланиб, сидирилиб, ерга ўтириб қолди. Йигитнинг отаси ҳам, онаси ҳам бир ўзларича ваҳимага тушиб, алланималар дейишарди. Кейин, такрор сукунат...
Узоқ давом этган ушбу сукунатдан сўнг:
- Нима бўлади, наҳотки ҳеч нарса қила олмасангиз?! - деди ота-она илинж билан.
Шифокор эса бундай деди:
- Ёрдам бериш учун энди кеч. Бу каби ҳолатларда афсуски бизнинг қўлимиздан ҳеч нарса келмайди. Бир соатлардан сўнг уни йўқотамиз. Мен беморни унгача фақат кузатувга олишим мумкин, холос...
Мен ҳам бу сўзлардан довдираб қолдим. Йигитчанинг юзига қарардим. Ўлим қўрқуви ва умидсизлик унинг кўзларида зоҳир эди. Ўзимча унинг ҳозир нималар ҳис қилаётганини тасаввур қилдим.
Ўлим шунчалар яқинлашиши ҳақиқатан қийин ҳолат эди. Аммо инсон бир соат кейин ўлишини билса нималар ўйлар, нималар ҳис қилиб, қайси ишларни бажарарди. Аслида ҳар биримиз учун ҳам бундай вақт келади-ку! Ҳаётнинг ташвишлари билан бўлиб ўлимни бизга етиб келмас нарса дея тушунамиз. Ҳозир бу йигитча балки, ҳаётини, дўстларини, оиласини ўйламоқда ёки ўлимдан сўнгра нима бўлишини, яъни бир соат сўнг...
Балки унинг ортидан нима дейишларини, ёки қабрда қандай аҳволга тушишини ўйлармиди! Балки унинг шу вақтга қадар режалаштирган ишлари бордир, энди эса бу ҳаёлларини бир ёнга суриб, сўнгги соатини қандай кечиришни ўйларди,
хайдовчига конгирок килди. Унга тегишли манзилга етиб келишни тайинлади.
Зухриддин етиб келганида, унга холатни тушунтирди:
— Нариги хонадаги жасадни тумандаги ормон хожалигига олиб бориб, комиб келишда йордам берасиз, бу холатни хеч кимга айтмайсиз, бунинг евазига момайгина даромад оласиз.
Аввалига Зухриддин ойланиб колди. Кейин Мукаддам унга таклиф килган пулни топиш учун кочада камида уч-торт хафта киракашлик килиши кераклигини ойлаб, таклифни кабул килди.
Икки айол томонидан аллакачон хеч ким шубхаланмайдиган холда ораб, таййорлаб койилган жасадни бир амаллаб автомашинанинг орка ориндигига жойладилар ва йолга чикишди...
Изи колган жиноят
Ормон хожалиги худудига бориб, хожаликнинг чеккарок томонига отишди. Учаласи автомашинадан пастга тушиб, атрофга карашди, хеч ким коринмади. Хамма йок олма ва шафтоли дарахтлари билан оралган болиб, лекин дарахтлар орасига екин екилмаганди. Улар тохтаган жойдан йигирма беш-оттиз метр нарирокда катта йонгок дарахти коринди.
Зухриддин автомашинасининг юкхонасидан белкурак ва кетмонни олди-да, йонгок дарахтининг тагини белкуракда бир-икки кавлаб корди, тупрок юмшок екан. Тезлик билан бир одам сигадиган даражада чукур казиди, жасадни комиб, ортга кайтишди. Бошлангич синфда окийдиган Мухтор еса уларни узокдаги еман дарахти оркасида кузатиб турганди. У хар куни тушликкача мактабга бориб, тушликдан сонг уйдаги тортта мол ва олтита койини бир-икки соат боккани шу ерга олиб келар еди.
Бу холатдан коркиб кетган Мухтор мол-койларини хам унутиб, автомашина жонаб кетганидан сонг югурганича уйига борди. Енди ишдан келиб, чой ичиб отирган отаси Насим акага болган вокеани айтиб берди.
Насим ака оглига оша йонгок дарахти тагига умуман якинлашмасликни, мол-койларини у ердан узокрокда бокиб, кеч болмасдан уйга кайтишни тайинлади. Мухтор яна койларининг олдига кетгач, Насим ака автомашинасида, туман ички ишлар болимига бориб, холатни тушунтирди.
Кундошларнинг котиллиги "иссик из"дан фош етилди
Насим ака берган хабар асосида туман ички ишлар болимида тезкор гурух тузилди. Гурухнинг бир кисми тезлик билан ормон хожалигига бориб, Насим ака корсатган жойдаги йонгок дарахти тагида комилган жасадни кавлаб олишди. Гурухнинг иккинчи кисми еса Насим аканинг корсатмаси асосида унинг огли Мухтор тушунтириб берган ойналари бироз корайтирилган, ток кизил рангли, атрофи турлича безатилган "Москвич” русумли автомашинани кидириш ишларини бошлаб юборди. Бу каби автомашиналарнинг микдори озлиги учун окшомга кадар автомашина топилди.
Туман ички ишлар болимига оз вактида берилган хабар сабаб оз "вазифалари”ни гойоки хеч ким аниклай олмайдиган даражада "мукаммал" адо етган Зухриддин, Манзура ва Мукаддам шу куннинг озида колга олинди.
Содир етилган котиллик юзасидан козгатилган жиноят иши бойича отказилган дастлабки тергов харакатлари якунланиб, жиноят иши айблов хулосаси билан жиноят ишлари бойича туман судига такдим етилди. Суднинг хукми билан уч "шоввоз”га узок муддатли огир жазо тайинланди.
@Ibratli_Sozlar
Yig'lamang, men yana tiklandim ona...
Salgina egildim sinmadim, ona...
Men o'zim bilaman ne yo'qotganim,
Ammo vijdonimdan kechmadim ona....
Dardimni darmoni dilda duo bor,
Men nega ezilay siz bor, Xudo bor...!
Yig'lasam so'ngi bor yig'ladim bugun,
Bu dunyo bo'lmasa, oxir dunyo bor...
@Ibratli_Sozlar
