33749
Хаётий ва Ибратли ҳикоялар... Хикматлар хазинаси... Инсон такдирини аччик синовлари... Hamkorlik va reklama uchun 👇👇 @Bronzam . . . . . .
ОЛЧАГУЛ
40
— Фууу, — Илёс иши битиб ўрнидан тураркан, — бунча сассиқ, бунча жирканчсан? — бурнини жийириб, бир қўли билан ёпганча келиб деразани очаркан, — тур молдек ётавермай ювиниб чиқ, — бориб жавон устида турган сигаретини олиб яна дераза олдига келаркан, — ётоқдаги чойшабларни ҳам алмаштир, — сигаретни бурқситиб тута бошлади.
Олмагул танасидаги оғриқлардан базўр ўрнидан турар экан ҳар қадам босганида орқаси оғриб азоб берарди. Устига халатини илдирдию, аранг юриб ташқарида жойлашган ювиниш хонасига бориб ювиниб, яна шу ҳолда хонасига қайтди. Устидаги нам халатни ечиб, бошқа кўйлак кийдида чойшабларни алиштира бошлади. Сигаретини чекиб бўлган Илёс унга жирканга қарадию, чиқиб кетди. Олмагул чойшабларни алиштириб бўлиб, беҳолгина жойига узалди.
🌺🌺🌺
— Истамайман, эшитяпсизми истамайман, — ҳар кечалик оғриқлардан безиб кетган Шоҳсанам бу сафар жанжал қилди.
— Нима? — ғазабдан Фурқатнинг бўйин томирлари бўртиб чиқа бошлади, — ҳозир нима дединг?
— Истамайман дедим, — Шоҳсанам унинг кўзларига тик боққанча, — тўйдим.
— Тилинг чиқиб қолибдими? Мен уйланмасам ит ҳам уйланмасди сенга. Раиснинг ўғлидан қолган сарқит бўлганинг учун, — Фурқат шундай дея Шоҳсанамни ура кетди. Айвонда эр-хотиннинг жанжалини эшитиб ўтирган Собир ака ва Ҳалима опа уларни ажратишни ҳаёлига ҳам келтирмасди. Бир пайт Шоҳсанамнинг овози ҳам чиқмай қолди.
— Қарачи нима бўлибди, — Собир ака хотинини туртаркан, — ўлиб нетиб қолмабдими?
— Унақаларга жинам урмайди, — Ҳалима опа норози минғирлаганча ўрнидан турди.
— Ойииии, — хона олдига етмасидан Фурқатнинг овози эшитилди, — олинг мана буни. Ўлиб қолдиёв, — Фурқат эшикни қарсиллатиб ёпдию ҳовлига чиқиб кетди.
— Нимааа? — Ҳалима опанинг капалаги учганча ўғлининг хонасига югурди, — воооой шўрим, — ичкарига кириши билан кўзи полда хушсиз ётган Шоҳсанамга тушиб жони чиқай деди, — дадаси, дадасиииии...
— Нима дейсан? — аёлининг бақирганига Собир ака ҳам югуриб келди, — нима бўлди?
— Ўғлингиз мана бу сатангни ўлдириб қўйибди, — лабини тишлаганча эрига илтижоли қаради.
— Чақир анави ҳўкизингни, — Собир ака тинмай уёқдан-буёққа бориб келаркан, — бўл теэеэз!
— Ҳҳ....ҳооозир, — Ҳалима опа чопиб бориб Фурқатни чақириб келди.
— Кўтар буни, — Фурқат кириши билан Шоҳсанамга ишора қилди.
— Йўқ, қўлимни учини ҳам теккизмайман.
— Кўтар дедим сенга, — Собир ака ғазабдан бўғриққанча, — олиб чиқиб аравага ортда, уйига олиб бориб ташла. Ўлса уйида ўлсин. Менга ортиқча калла оғриқни керагиси йўқ.
— Даданг тўғри айтяпди, қани кўтар, — Ҳалима опа шундай деганча Шоҳсанамнинг икки қўлидан ушлади, Фурқат эса оёғидан. Биргаликда ҳовлига олиб чиқишди.
— Шу ерда қўя туринг, — Фурқат уни ерга қўйиб, ўзи аравани отга қўша бошлади. Нақ ярим соатда қўшиб бўлди. Бу оралиқда хушсиз Шоҳсанам совуқ ерда ётди. Арава тайёр бўлгач она-бола Шоҳсанамни аравага ортишди ва Фурқат ҳам аравага ўтирди.
— Дарвозаси олдига ташлаб келавер. Тақиллатиб ўтирма, — Ҳалима опа қайта-қайта такрорлади.
Davomi ertaga 21:30 da
ОЛЧАГУЛ
38
— Мен барибир сенга ишонмайман, — Илёс нишонани кўрганига қарамай, — сен бир амал ясаган бўлишинг ҳам мумкин, — Олмагул унинг сўзларини бошини қуйи солганча эшитиб ўтирарди, — мен барибир ҳаммасини аниқлайман, — Илёс ўрнидан турди, — унгача эса сенга кун йўқ гўзалим, — қўлидаги оқ матони қизнинг юзига отди.
🌺🌺🌺
— Бери келчи, — тушлик пайтда уйга келган Фурқат Шоҳсанамнинг хай-хайлашига ҳам қарамасдан уни даст кўтариб ётоққа олиб кириб кетди.
— Овқат тагига олиб кетади, — Шоҳсанам қўпол ҳаракат қилаётган эрини ўзидан итараркан, — ойижондан гап эшитаман.
— Ҳеч нима бўлмайди, — Фурқат шундай деганча унинг халатини замокини еча бошлади.
— Илтимос тегманг, — Шоҳсанам уни ўзидан итарди, — ўзи кечаси билан ухлатмадингиз. Энди буниси ортиқча.
— Жим бўлда, тез ечин, — Фурқат уни ётоққа итариб юбордида ўзи ҳам ечина бошлади. Шоҳсанам қайсарлик қилиб ўрнидан туриб кетмоқчи эдию, икки кун олдинги еган калтаклари ва ундан кейинги мажбурлашларни эслаб ечина бошлади. — Бирам эсли хотинсанда, — Фурқат келиб ортидан қучаркан, — баданинг бунча силлиқ бўлмаса, — силай бошлади. Шоҳсанам бўлса ҳиссиз қўғирчоқдек қотиб тураверди. Чунки ҳис қиладиган нарсанинг ўзи йўқ. Бундай пайтда Фурқатнинг ўзи ҳузурланса бўлди. Бошқаси билан иши йўқ. Шоҳсанам эса фақат оғриқларни ҳис қилади.
Орадан салкам бир соатча вақт ўтди.
— Тур кийин, — Фурқат иши битгач ўрнидан тураркан, эндигина тураётган Шоҳсанамнинг кетига уриб қўйганча тиржайди. Шоҳсанам ўрнидан туриб устига узун халатини илдирдида, ошхона ортида жойлашган ювиниш хонасига югуриб ўтиб, ювуниб чиқиб қайтиб кираётганида қайнонаси кўриб қолди.
— Эр ҳозирги ёшларга керак эканда? — атайин овозини бироз баландлатиб гапираркан, — биз эримиз келган пайтда олдин олдига чой, нон қўярдик. Ҳозиргиларчи, эри келиши билан ётоққа етаклайди, — Шоҳсанам қайнонасини гапини эшитса ҳам эшитмаганликка олиб хонасига кириб кетди.
🌺🌺🌺
Сарвар Лондонда юрса ҳам, турса ҳам Олмагулни ўйлар, унинг ёди билан яшарди. Лекин ҳеч гаплашишга ҳаракат қилиб кўрмади. Улар келган куниёқ битта топшириқ берилди. Шу топшириқни бажариб бўлган талаба истаган пайти уйига қайтиб кетиши мумкин. Сарвар топшириқни тезроқ топшириш учун ҳаракатни бошлаб юборди. Олмагул тугул, ўз уйига ҳам қўнғироқ қилмади.
ОЛЧАГУЛ
36
Сарвар керакли нарсаларини ҳаммасини жойлаштириб бўлгач, Шодиёр тоғасининг уй рақамига қўнғироқ қилди. Гудок узун-узун кетдию лекин ҳеч ким жавоб бермади.
— Уйда ҳеч ким йўқ шекилли, — телефонини ёнига ташларкан хўрсиниб қўйди, — ҳозир нима қилаётган бўлиши мумкин? — бошини ёстиққа ташлаганча Олмагулни ҳаёл сура бошлади.
🌺🌺🌺
— Баҳор, Баҳоргинам, — Илёс тиржайганча ошхонага кириб келаркан, — қара аканг ниятига етди.
— Сизгаям боққан бало бордур, — Гулбаҳор йиғлагудек бўлиб, — битта қизни увол қилаётганингизни наҳотки тушунмаяпсиз?
— Бувимдан баттар эзма бўлиб кетяпсан, — Илёс бурнини жийирганча, — ундан кўра бугунги кундан завқ ол. Ахир бугун аканг уйланяпди. Энг яқин дугонанг янганг бўляпди, — Илёс у билан яна бироз гаплашган бўлдию чиқиб кетди. Гулбаҳор кўз ёшларини артиб тўйга деб келган хотинларга чой олиб кирди.
— Вой бу қизнинг гўзаллигини, — меҳмонларнинг биттасининг ҳаваси кетдими, — келин қилса арзигулик қиз экан. Келганимиздан бери тинмайдия.
— Мени келинимда, — аёллар орасида ўтирган Гулсара опа Гулбаҳорга меҳр билан қараб қўйганча гап қўшди.
— Йўғе, аллақачон турмушга чиққанми бу қиз? — аёллардан биттаси ҳайрон бўлди, — мен ҳали боши очиқ деб юрибман.
— Ҳа чиққан, — Гулсара опа бу аёл ва унинг ўғлининг қанақа эканлигини яхши билгани учун ёлғон гапириб қўя қолди. Йўқ деса булар бир балони бошлаши, бўлай деб турган тўйни бузишлари ҳам мумкин.
— Хизматлари буюрсин.
— Раҳмат.
🌺🌺🌺
Қишлоқ жой. Бу ерда шаҳардагидек тўйхонаю, ресторанлар йўқ. Бу ерда тўйлар одамларнинг топиш-тутишига, орзу-ҳавасига қараб ҳовлиларда, ёкида қишлоқ четидаги катта майдонда бўлаверади. Қишлоқдаги энг катта ҳовлилардан бири, албатта, Аъзам раисники. Бугун шу катта ҳовлида тўй. Аъзам раис ўғлини уйлантиряпди. Бу тўйдан жуда хурсандлар биринчи навбатда куёв ва унинг оиласи. Кейин эса келин боланинг ойиси Хосият опа. Қишлоқ йигитларининг ярмига эса Илёс балодек кўринмоқда. Ахир қанчадан-қанчаси шу қизга оғиз солиш ҳақида ўйлаб, ният қилиб юрганди. Лекин, Илёсга буюрибди, бугун тўйлари.
— Опа бўлди йиғлайверманг, — Холида келиб опасини қучоқларкан, — кўп йиғласангиз мазангиз қочиб қолиши мумкин.
— Қани эди шунақа бўлса, — Олмагул тинмай йиғларкан, икки кўзи эшикда. Қалби, бутун вужуди илҳақ бўлиб қалбини севги деган гўзал туйғуга ошно қилган инсонни кутмоқда.
ДИККАТ ПРЕМЬЕРА БИЗ БОШЛАДИК!!!
🔥ОЛЧАГУЛ🔥
Биздан узоклашманг!!! Сериал хикоямиз хар куни соат 21:30 да бериб борилади!!!!
#ҳикоя
Аразлама, онаси, аразлама...
МУАЛЛИФ: Саида АЗИЗ
💫
Ўн беш кун аввал эрим билан урушиб қолдик. Арзимаган буюм жанжалимиз сабаби бўлди. Гапнинг очиғи, ҳар гал мен ялинардим. “Майли, аёл кишиман, бир поғона паст туришим керак”, дердим ҳамиша ўзимга ўзим. Хато мендан ўтмаган эсада, узр сўрардим. “Биласиз-ку, шунақа тушунмайдиганлар хилиданман”, дердим елка қисиб. “Сенинг ўрнингда бошқа хотин бўлганида оёқларимни ювиб, таъзим қилиб турарди. Сен менинг қадримни билмайсан”, дерди у менинг узримни нодонликка йўйиб. Ичимда унинг гапларига жавоб қайтариб турсамда, сиртимда кулиб тураверардим. Шу тариқа ярашиб олардик. Бу гал эса менинг ғуруримни топтагани, арзимаган сочиқни деб эрталабдан дилимни хира қилгани учун ялингим келмади. Бор-э, гапирмайман. Қани ўн йилда бир марта у ҳам ялинсин-чи! Менинг гапимни эшитган дугонам Гули сирли жилмайганча:
- Биз урушиб қолсак, ҳеч қачон биринчи бўлиб гапирмайман. Аксинча эрим ярашиш учун баҳона излаб қолади. Гулларми-ей, ширинликларми кўтариб келади. Онажониси, деб эркалаганидан сўнг кўнглим юмшагач, сулҳ тузилади, - деди. Рости, унинг гапига ҳавасим келди. Менинг инжиқ феъл ёрим гул кўтариб келиш тугул, томорқадаги оддий райҳонни ҳам улашмайди-ку. Эркалаш қаёқда! Нима эмиш эркаласа мен талтайиб кетарканман. Бас, етар, энди ўзидан кўрсин. Гапирмайман. Аслида бирам мижғов эрим борки... Ҳали дазмолим ёқмайди. Яна бир қарасанг, ювилган кирни гапиради. Қора пайпоқни ҳам ҳидлаб кияди. Яхшилаб ювган бўлсам кир ювиш кукунининг ҳиди келармиш. Э, ўргулдим сендақа нозиктаъбдан...
Хуллас, эрталаб урушган бўлсак, кундузи ҳам қўнғироқ қилмадим. Ҳамиша ишхонага нечада кириб борганимни, у ерда кимлар ўтирганини суриштириб турадиган Муроджон ака мени ялинади, деб ўйлаган чоғи, қўнғироқ қилмади. Биламан, у отдан тушса ҳам, эгардан тушмайди. Иш вақти тугаб, уйга қайта бошладим. Бироқ яна қўнғироқ қилмадим. Қани кимнинг сабри кучли экан. Бир газетада ўқигандим: “Аёл кишининг туйғулари билан ўйнашманг. Агар у сабр қилиб соғинтиришни бошласа, ҳатто ғурурингиз ҳам ёрдам бера олмайди”. Зўр гап. Қани, мен ҳам бир сабрим билан соғинтирай-чи...
Уйга келсам, болаларим қайнонам билан телевизор кўриб ўтиришибди. Қайнонам:
- Ошга зирвак солиб қўйгандим. Гуруч солиб юборинг, ҳадемай Муроджон ҳам келиб қолади, - деди.
Ош пишди. Эрим атайин қилгандек кеч келди. Ўзимни уйқуга солиб ётавердим. Ҳар доимгидек кулиб кутиб олиш учун ўрнимдан турмадим ҳам. Овқат ейсизми, деб сўрагим ҳам келмади. Айб ўзидаку, ахир. Ўрнимдан қўзғолмай, жимгина ётавердим. Ётоқхонадан чиқиб, ошхонада тақир-туқур қилаётгани эшитилди. Қани бир хотинсиз эплаб кўрсин-чи...
Бу аҳвол бир ҳафтага чўзилди. На мен гапирмадим, на у лом-мим демайди. Қайнонам сезди.
- Муроджон билан урушиб қолдингларми? - Деб сўради мендан.
- Ҳа, йўқ, бироз ола мушук ўтди, - дедим.
- Ундай қилманг, келин. Болам шўрликни қийнаманг, - деди қайонам ўзича насиҳат қилиб. Ҳо, боласи эканда, барибир. Қўнғиз ҳам боласини оппоғим дейди, деб бежиз айтишмаган..
Эрталаб уйқудан аранг уйғотардим. “Туринг, ишга кеч қоласиз”, деб тепасида ярим соат турардим. Мен билан гаплашмагани сабаб у ҳам телефоннинг соатини тўғрилаб қўйди. Ўзи ўрнидан туради. Болалар билан бирга чой ичади. Дазмолланган кийимларни индамай кияди. Ҳамиша “Яхши дазмолламабсан, туфлигимни кечқурун артмагансан”, деган хархашалардан ҳам қутулдим. Асабларим ғазабларга айланмай қўйди. Вой, тавба, биз ҳам шунақа яхши яшасак бўларкан-а...
Дугоналарим билан гапимиз бор эди. Пул керак. Нима қилишга бошим қотди. Ҳамиша пулни Мурод акамдан олардим. Ўғлимга “дадангдан пул сўраб бергин”, дейишга бетим чидамади. Ўйлаб ўйлаб, смс ёзишга қарор қилдим. Ёзди дегани, биринчи гапирди дегани эмас-ку, ахир... Бошқа хонага чиқиб, телефонимдан “Эртага дугоналарим билан гапим, 100 минг керак”, деб хабар жўнатдим. Эрталаб ишга кетаётсам, стол устида пул турарди. Хурсанд бўлиб кетдим. Лекин бу ялинишимга асос бўлмайди, дедим ўзимга ўзим. Аммо менинг бир ёмон одатим борда... юрагим тўлиб кетади. Гаплашмасам ғалати бўлиб кетавераман. Ниманидир сўрагим, билгим келаверадида
Ёлғизлик
Марғуба эрталабдан боши оғриб, юраги безовта бўлиб уйғонди. Қон босимини ўлчаб кўрди, тахмин қилганидек баланд. Бугун кетма- кет олти соат дарси бор, ишга бормаса бўлмайди. Дори ичиб қон босими тушишини кутишнинг-ку сира иложи йўқ , назорат иши олиши керак. Тузук- қуруқ нонушта ҳам қилмай йўлга чиқди. Йўл- йўлакай телефон соатига қараб қадамини тезлаштирди-ю, юраги тез -тез ураётганидан бироз тин олди, шу пайт телефонининг таниш мусиқасини эшитиб сумкасидан олди. Экранда "Акбарнинг ойиси" деган ёзувни кўриб, беихтиёр уф тортиб юборди, аммо тезда ўзини қўлга олиб:
--Лаббай, - деди.
--Ассалому алайкум, опа, яхшимисиз? Мактабга кетаётгандим, ишдамисиз? Акбар масаласида бир гаплашиб олай дегандим, бу болани ўқишлари тушиб кетди яна, феълинику гапирмаса ҳам бўлади, билмайман нима қилиш керак!?...
--Кечирасиз, Шаҳлохон ҳозир дарс бошланса, сиз билан гаплашолмасам керак, балки дарсдан кейин, ёки шу шанба ота -оналар мажлисига келганингизда бафуржа гаплашсак бўладими?
--...бўпти, --норози оҳангдаги охирги жумладан сўнг, телефон ўчди.
Кўнгли ғаш тортиб қадамлари ўз -ўзидан оғирлашган Марғубанинг кўз олдига камгап, аммо чеҳраси фариштали ўқувчиси-Акбар келди.
Ҳозир 9-синфни битираётган шу ўқувчиси ҳеч муаммо туғдирмаган. Бирор кун дарс қолдирмайди, ҳатто бемор бўлса ҳам. Синфдошлари дарсдан қочса, ҳеч бўлмаса сумкасини қучоқлаб бир ўзи мактаб ошхонасида ўтирган бўлади.
Марғуба ўқувчиларини янги олган, 5-синф пайтларини эслади. Бир куни кеч соат 23 лар атрофида қўнғироқ бўлди. Нотаниш рақам. Гўшакни кўтарса нариги тарафдан ўта асабий аёл овози:
--Яхшимисиз, менга қаранг, сизлар болага уй вазифаси берасизларми ўзи, келсам Акбар бойвучча уйқуни урворипти , дарс қилдингми десам, берилмаган деб ҳиқиллаб ўтирипти. Она тилидан кираркансиз, нега вазифа бермайсиз?
--Ассалому алайкум, ҳа мен Акбаржоннинг она тили ўқитувчисиман, шунингдек, синф раҳбари ҳам. Ҳозир соат тунги 11! Бу пайтда бола ором олгани маъқул, менимча. Кейин назорат ёзганимиз учун ёзма топшириқ бермагандим. Илтимос, эртага гаплашсак бўладими? -охирги жумлалари зардали чиққанини Марғубанинг ўзи ҳам сезди.
Эртаси куни эрталаб ёши катта аёл Акбарни сўраб келди. Бу аёлнинг овози телефонда гаплашган аёлникига ўхшамади. Акбарбек кўзлари ёниб узоқдан югуриб аёлнинг пинжига тиқилди, аёл болакайнинг юз -кўзларидан ўпаркан, кир бўлиб кетган ёқалари тўғирлаб, сочларини силаб кўз ёшини тўхтатолмади. Шу орада Акбарга пул берганди, бола, афтидан, ошхона томон югуриб кетди. Аёл рўмолчаси билан кўзларини бурни аралаш артиб, сўнг чуқур хўрсиниб гап бошлади:
--Узр, синглим, Акбарбек қизимдан ёдгорим. Болагинам 3 йил бўлди оламдан ўтиб қолганига, ҳайронман сариқ касалданам одам шунча тез ўладими?!--аёл йиғлаб юборди, -жигари тамом бўлган экан... Куёвим билан севишиб турмуш қуриб, вилоятдан шаҳарга келин бўлганди. Умри қисқа экан.Бугун тушимга кирибди. Эри уйланганидан кейин неварамни кўришга боргани ийманиб мактабига келавердим, айбга буюрмайсиз.
Марғуба аёлни бир оғиз сўз дейишга мажоли қолмай эшитаркан, кечаги ярим тундаги қўнғироқ ва асабий овоз яна қулоғи остида янграганини ҳис қилди. Бу воқеаларга қарийиб тўрт йил бўлибди. Аёл кейин ҳам келиб турди.
Шу хаёллар билан чалғибми, ё очиқ ҳаво таъсиридами бош оғриғини унутгандай бўлиб, мактаб дарвозасидан кираркан ўзидан сал олдироқда кетаётган Акбарни кўриб дарҳол чақирди. Акбар устозининг олдига югуриб келиб салом берди.
--Акбаржон, озгина вақтим бор экан гаплашиб оламизми, -деб ошхонага имо қилди.
--Майли... ҳар доимгидек сокин эди боланинг овози.
Ҳали дарс бошланмасидан ошхонада ўқувчилар бор. Улар чеккароққа жойлашишди.
--Болам, эрталаб ойинг қўнғироқ қилгандилар,--ўқувчиси эгилиб ўтирганди,кескин бошини кўтарди.Марғуба давом этди:
-- Нимадир муаммо бўлдими?
--Йўқ, устоз арзимаган нарса, эрта туриб сочимни фенда қуритаётгандим, уйғотиб юборипман шунга атайлаб қилдинг, деб бақириб кетдилар, кейин дадам аралашди. Шу..
Энди Марғубанинг очиқчасига жаҳли чиқди:
Аёлнинг ватани
Бу сафар қаттиқ аразлади. Рашкнинг ҳам чегараси бўлади ахир. Дилсора ўзини оқлайвериб чарчади. Ҳаммасидан турмуш ўртоғининг арази қийнаб юборди. Ўзидан ўзи бир ҳафтадан бери гаплашмай юрибди. Айланиб кўрди, ўргилиб кўрди, садо йўқ! Айби нимадалигини билмайди. Дилсора ҳам чарчади. Гапирмаса, гапирмасин! Охири эри ёрилди, шубҳа-гумонлардан иборат васваса. Холасиникига борди-ю, балога қолди. Кеч келганмиш. Ўзини оқлашдан бошланган жанжал Дилсоранинг тугунини йиғиштириши билан якунланди. Боласини етаклади-ю,. "Ман уйимга кетдим",—деб кетворди!
Азизбек бир кўнгли тўхтатиб қолай деди, аммо , ғурури қўймади...
Орадан бир кун, ўтди, икки кун ўтди, қизчасини соғинди. Хотини бечора ўзини оқлаб қасам ичишгача борганини эслаб, шубҳалари асоссиз эканлигига ишона борди. Учинчи кун кўчанинг овқатини егиси келмай, кийимларини ювгиси келмай, бутунининг ярмини соғина бошлади. Қўнғироқ қилди. Ўчирилган. Асабийлашганидан қайта-қайта телефон қилаверди, ўчиқ. Кўнглига ғулғула тушди. Отланиб, қайнотасиникига йўл олди. Дарвозани очиб улгурмай, остонада қайнонаси кўринди.
—Азизбек, яхшимисиз, болам, Дилсора яхшими? Уч кундан бери хабар йўқ. Тинч ўтирибсизларми?
Келинг-келинг, болам, уйга киринг!
У нима деб жавоб берди ўзи билмайди. Бир нималар деб ғудранди, тезгина хайрлашиб, машинасига ўтириб жўнаб қолди. Йўл-йўлакай хотини қаерда бўлиши мумкинлигини ўйлаб, ўйига етолмади.
Уйига қайтиб келди. Энди қаерга боради? Қайнонаси алдадимикан-а?
Кеч тушиб борар, қуёшнинг сўнгги нурлари бугунги кунни ҳам ер юзидан супуриб олиб кетаётган эди.
Бирдан эслаб қолди " Онамга айтишим керак!" Қўнғироқ қилмоқчи бўлди-ю, фикридан қайтди. Онасининг қон босими бор. Бориб ётиғи билан тушунтиради...
У қадрдон ҳовлисининг ёпиқ дарвозасини тақиллатаркан, гапни нимадан бошлашини тахмин қилди.
Дарвоза ичкаридан шарақ-шуруқ қилди ва..., эшик очилиб... Дилсора кўринди!
—Ия, бу ерда нима қиляпсан?—оғзидан чиққан сўз шу бўлди.
—Айтувдим-ку сизга, уйимга кетаман, деб —деди хотини жиддий оҳангда, кейин қўшиб қўйди
—Ойижонга сизни командировкага кетдилар деганман, тағин мени сотиб қўйманг! Ўзи бизни олиб кетасизми?
—Албатта-да, хотинжон, оқ отда келдим сизни олиб кетгани...
Болалиги ўтган уйнинг зинасидан кўтарилар экан, тўлин ой нурлари, нафақат, ҳовли сатҳига, балки қалбининг ич-ичига ёйилиб кираётганини ҳис қилиб борарди...
Феруза Салходжаева
💥 БУГУН 30➖ДЕКАБРЬ.ЯНГИ ХАФТА ДУШАНБА КУНИНГИЗ МУБОРАК БЎЛСИН !🎄🎄
🎄🔔🎄АССАЛОМУ
🔔🎄🎄 АЛАЙКУМ
🎁 Роббимнинг марҳамати ила берилган яна бир янги тонг, янги кун барчамизга муборак, хайрли бўлсин!
🎄❄️ Илохим ҳар бирингизнинг
🎄❄️ Кўнглингиз ХОТИРЖАМЛИКни,
🎄❄️ Юзингиз ТАБАССУМни,
🎄❄️ Хонадонингиз БАРАКАни,
🎄❄️ Ҳамёнингиз ДАРОМАДни,
🎄❄️ Қалбингиз ИЙМОНни,
🎄❄️ Танингиз САЛОМАТЛИКни,
🎄❄️ Юрагингиз МЕҲРни йўқотмасин!
🏡Кунингиз эзгу амаллар ила мазмунли ва файзли ўтсин!🤲
☂️❄️☂️❄️☂️❄️☂️❄️☂️❄️☂️❄️☂️❄️
🍁Kanalimizga obuna bolishni unutmang
👇👇👇
@ibratli_sozlar
ОЛЧАГУЛ
35
— Бораман, — Сарвар қатъий қарор қилганча ўрнидан турди, — боришим шарт ва зарур, — бугун тонгда кўрган тушини эслади. Тушида Олмагул йиғлаб ҳа деб уни чақирар, лекин Сарвар ҳеч ҳам бора олмасди. Шунданми, уйғонганидан буён кўнгли ғаш. Қизни ўз кўзи билан бориб кўриб келмагунча кўнгли жойига тушмайдигандек.
— Сендек ўғлим йўқ, — Ирода опа зарда қилганча терс ўгирилиб кетди. Сарвар бўлса цех ишларини жой-жойига қўйиб, энди йўлга чиқаман деганда домласи қўнғироқ қилиб чақириб қолди. — Домла эртага борсам бўлмайдими?
— Йўқ бугун, йўқ ҳозироқ келишингиз шарт Сарваржон, — домласи шу сўзни қайта-қайта такрорлаб телефонни ўчирди.
— Битта шу кам эди, — Сарвар хафсаласи пир бўлганча машинани университет томонга ҳайдади.
— Мана мен сизга айтган талабам, — келиши билан домласи уни ректор олдига бошлаб кирди, — жуда интилувчан йигит. Ўқишни битирмасдан цех очяпди, — домласи Сарварни мақтай кетди.
— Дуруст, дуруст, — ректор кўзойнагини бурни учига туширганча, — гап бундоқ Сарваржон. Бизга тепадан буйруқ келди. Унга кўра биз битирувчи гуруҳлардан бешта талабамизни ўқиш, ҳам малака оширишга тўрт ойга Лондонга жўнатишимиз керак.
— Айнан мен боришим шартми? — бу таклиф яхши имконият бўлса ҳам, айни пайтда Сарвар учун бу қизиқ эмас эди.
— Ҳа шарт, — ректордан олдин домласи жавоб бераркан, — энди рад этишни имкони йўқ. Чунки номингиз ёзилган рўйҳат аллақачон тегишли жойга етказилган.
— Домла бир оғиз сўраш керак эди, — Сарварнинг жаҳли чиққандек бўлди, — мени ҳам шахсий ҳаётим бор.
— Ўғлим, — ректор вазминлик билан гап бошлади, — бу сиз учун жуда яхши имконият. Кўп эмас, бор-йўғи тўрт ой ва сиз Ўзбекистонга қайтасиз.
— Тўғри, лекин....
— Демак, розисиз. Бориб тайёргарлигингизни кўринг. Бугун тунги рейс билан учиб кетасизлар. Насиб қилса эрта ёки индиндан ўқиш ва амалиётни бошлаб юборасизлар.
— Лекин ҳозир ўқиш вақти эмаску.
— Буёғини ўйламанг, қани ўғлим бора қолинг, — ректор яхши гап билан Сарварни кўндириб жўнатиб юборди. Сарвар хафсаласиз уйга кириб келаркан, ошхонада юрган ойисига эшиттириб,
— Хурсанд бўлаверинг ойижон. Оҳларингизни Аллоҳ эшитдими дейман, мен бугун Лондонга жўнаб кетяпман.
— Ростанми? — Ирода опа эшитиши билан учиб чиқди, — ҳазиллашмаяпсанми?
— Йўқ. Ўқиш ва малака учун тўрт ойга университетдан жўнатишяпди.
— Жуда яхши бўлибди, — Ирода опа хурсанд бўлганча қарсак чалиб қўяркан, — ҳозир нарсаларингни йиғиб бераман, — деганча ўғлининг хонасига кириб кетди.
ОЛЧАГУЛ
33
— Ҳеч қанақа тўй бўлмайди, — эртаси куни тонгда келган Фурқат Мадиёр аканинг кўзига тик боққанча гап бошлади.
— Тушунмадим, — Мадиёр ака жаҳлдан қизғиш тусга кираркан, пешонасини тер босди.
— Биласиз олдин ҳам уйланмаганман. Фарзандимиз бўлмагани учун ажрашганмиз. Шунинг учун бу сафар ҳеч қандай дабдабасиз оддийгина никоҳ ўқитиб қўймоқчиман. Уч сўм пул, бир каллақанд, битта мулла дегандек, — тиржайди Фурқат. Мадиёр ака бу тиржайиш ортидан,
«Қизингни никоҳимга олаётганимга рози бўлаверсангчи»,
— деган маънони уқиб, баттар хуноби ошди. Лекин бир тарафдан у ҳақдек туюлди ҳам. Негаки, бу қишлоқда гап-сўз бўлган қизларни Фурқатдан ёши сўраб келиш тугул, остонасига ҳам йўлашмайди. Ҳозир бунга ҳам йўқ деса, кейин қизини ўзи тенги биттасига узатишига тўғри келади. Ана ундан ёмони йўқ. Ҳозир ҳам яхши эмасу, лекин қарига узатди дегандан яхши.
— Билганингни қил. Мен кеча ҳам айтгандим, энди у сизларники деб.
— Тушунганингиз учун раҳмат, — Фурқат иршайганча ўрнидан тураркан, — кечки пайт мулла билан келаман, — дедию чиқиб кетди. Мадиёр ака бу хабарни уйидагиларга айтдию, ўзи хонасига кириб кетди. Шу билан то Собир мироб оиласи ва битта мулла билан келмагунча чиқмади. Ўғли улар келганлиги ҳақида айтгач, истамайгина чиқар экан Собир миробнинг юзидаги кулгуни кўриб ич-ичидан тўкилди.
— Ассалому алейкум қуда, — Собир мироб у билан қучоқ очиб кўришаркан, шу икки оғиз сўзида бир қизинг бўлмаса бир қизинг деган маънони уқиш қийин эмасди. Салом-алик, ҳол-аҳвол сўрашлардан кейин мулла Фурқат ва Шоҳсанамга никоҳ, оила ҳақида қисқача тушунтириб ўтди. Сўнгра никоҳ ўқий бошланди. Шоҳсанам бир ҳаёли ўрнидан туриб кетмоқчи ҳам бўлди. Буни сезган Фурқат тезда уни қўлидан тутдию, у томонга сезилар-сезилмас эгилганча пичирлади:
«Ҳозир туриб кетганинг билан ҳеч нимага эриша олмайсан. Даданг сени аллақачон менга берган. Кетганинг билан барибир топаман. Кейин эса....уёғини ўзинг тушуниб олавер. Сен билан ишим битгач, эшагимга совға қиламан»,
— Фурқат гапини тугатгунча Шоҳсанамнинг билагини маҳкам сиқиб қизартириб ташлади. Шоҳсанам ундан қанчалик нафратланмасин, жирканмасин қайта туриб кетиш ҳақида ўйламади ҳам. Билдики, Фурқатдан қочиб ҳам қутилиб бўлмайди, фақат ўлибгина қутулиш мумкин.
ОЛЧАГУЛ
31
— Нималар деяпсан? — Абдурайим ака аёлига тушунмагандек қаради, — бу нарсани қайси ақлинг билан ўйладинг?
— Мен қизимиз яхши яшашини истайман.
— Раиснинг ўғлига тегмаса ёмон яшарканми? — Абдурайим аканинг жаҳли чиқа бошлади.
— Албатта, — Хосият опа ўзиникини маъқуллашда давом қиларкан, — бу қишлоқда ундан қўли узун одам бор эканми? Ўғли ҳам кун келиб раис бўлади. Ана шунда кимсан Илёс раиснинг хотини бўлиб юради қизимиз.
— Мени уларга берадиган қизим йўқ, — Абдурайим ака юзига фотиҳа тортиб ўрнидан тураётганди,
— Мен аллақачон розилик бериб юбордим, — Хосият опа шундай деганча кўз қири билан эрига қараб қўйдию, бемалол чойини ича бошлади.
— Нима дединг? — Абдурайим ака жойига қайта ўтираркан, — сен кимдан сўраб розилик бердинг?
— Олмагул мени қизим ва мен унга фақат яхшиликни тилайман.
— Эсингда бўлса Олмагул мени ҳам қизим ва унинг тақдирини...
— Нима қилишни ўзим яхши биламан, — қошларини чимирганча эрига бир қарадию, яна олдига қараб олди.
— Эҳ афсус, — Абдурайим ака бош чайқаганча, — аслида ҳаммасига ўзим айбдорман. Яхши кўраман, хафа қилмай, усиз ҳам ўгай она қўлида қалби кемтик бўлиб улғайди деб кўнглинга қарайвериб бошимга чиқариб қўйибман. Лекин бир нарсани унутма, сени шу қарорингни деб қизимни кўзидан бир томчи ёш тўкилаган бўлса қиёматга қадар икки қўлим ёқангда бўлади, — Абдурайим ака шундай дедию туриб кетди. Бу гаплар эса Хосият опага заррача ҳам таъсир қилмасдан ширин ҳаёл суриб ўтираверди. У ўзича аллақачон Аъзам раис билан қуда бўлиб олган, маҳаллада эса ҳеч кимга гап бермай кўкрак кериб юриш ҳақида ўйларди.
— Тунов кунги ёрдами бекорга эмас эканда йигитчани? — Хосият опа кулиб қўйди.
🌺🌺🌺
Олмагул билан суҳбатни эслаб тайёр ғоя топган Сарвар бир неча йил олдин режалаштириб қўйган мато ишлаб чиқариш цехини ишга тушириш ишларига шўнғиб кетди. У энди Олмагулнинг орзусини амалга ошириш учун ҳаракат қила бошлаганди.
— Мен мато ишлаб чиқараман, у эса бу матолардан чиройли либослар яратади, — жилмайиб қўйди.
Цех учун лойиҳани ва режаларни тайёрлаб, банкка кредит олиш учун борди. Лойиҳаси тасдиқланиши ва кредит чиқиши учун бир ҳафтача вақт ўтди. У ширин ҳаёллар ва орзулар қилиб юрар экан, қишлоқда нималар бўлаётгани ҳаёлига ҳам келмасди.
БИРИ ОНАМ, БИРИ АЁЛИМ!
Турмушимизнинг йигирма биринчи йилида рафиқам мендан эртага нишонланадиган аёллар кунида бир аёлнинг кўнглини олишимни, уни шаҳар бўйлаб айлантириб, кечки овқатга таклиф қилишимни илтимос қилди. Аввалига гап нимадалигини тушунмадим.
“Сизни жуда яхши кўраман, азизим. Лекин у аёлнинг сизга муҳаббатини меникидан-да улуғлигини биламан. У сизнинг дийдорингизга мендан ҳам кўра интиқроқ.”
Кейин гап нимадалигини тушундим. Рафиқам вақтимни ўтказишни хоҳлаётган аёл, шубҳасизки деярли 20 йилдан буён бева яшаётган, йўлимга интизор онаизорим эди. Иш, фарзандлар ва оила кам-кўстини бутлаш билан бўлиб, волидамни кўргани онда-сонда боришга одатланиб қолган эдим. Турмуш икир-чикирлари, ташвишлари кўпинча бизни биз азиз ҳисоблаган йўллардан адаштиради, бу йўлларни унутишга мажбур қилади.
Ўша куни кечда қўшни шаҳарда истиқомат қиладиган онамга қўнғироқ қилиб, учрашувга таклиф қилдим. Волидам хавотир билан аҳволимни, соғлигимни сўради. Онамни шу ҳолга – кутилмаган ташриф, кечки қўнғироқ ёки таклифимдан хавотирга соладиган қилиб қўйган нотавон ўғил ҳақида ўйлар эканман, ич-ичимни бир бўлак муз парчаси шилиб ўтганини ҳис қилдим.
–“Онажон, сизни жуда-жуда соғинганман. Бу учрашувда фақат мен ва сиз бўламиз. Сиз билан тўйиб суҳбатлашгим келяпти,” -жавоб қайтардим.
–“Бу мен учун энг катта байрам совғанг бўлади, ўғлим,” - деди онам бир муддат ўйлаб тургач.
Эрталаб онамни олиш учун уйга яқинлашаётганимда нима сабабдандир асабийлашаётганимни ҳис қилдим. Эҳтимол, бу виждон азоби бўлса керак. Онам мени эшик олдида кутиб турган экан. У бошига мен туғилган кунига берган рўмолни танғиб олган эди.
Эй, Худо! Онам атайлабдан – менинг эътиборим унинг учун қанчалар қадрли эканини кўрсатиш учун шундай қилган. Эгнига охирги марта отам билан никоҳ юбилейларининг 26 йиллигини нишонлашганида кийган, отам танлаган кўйлакни кийибди. Унинг бағрига шошар эканман, жиққа ёшга тўлган нигоҳим қаршисида шишадек қотган ёшлар орасида мени ҳаёт қийичиликларидан халос қилаётган фариштамни кўриб турардим. Мана менга таниш ҳид димоғимга урилди.
–“Мени учрашувга таклиф қилганингни дўстларимга айтгандим, менга ҳаваслари келди. Учрашув тафсилотларини сабрсизлик билан кутишлари аниқ,” -деди онажоним машинага ўтиргач. Волидамга меҳр билан қараб бу учрашувдан чиндан ҳам мамнунлигимни изҳор қилдим.
Нонушта қилиш учун ҳашаматли бўлмаса ҳам, шаҳардаги шинам ва чоққина тамаддихонага кирар эканмиз, онамнинг зиналардан менга суяниб чиқаётганини, қанчалар заифлашиб қолгани ва менга муҳтожлигини ҳис қилдим. Онамнинг кўзлари хиралашиб қолган, уларнинг энди катта-катта қилиб босилган ҳарфларни ўқишга қурби етарди. Шунинг учун таомномани қўлимга олиб, унга овқат номларини ва таркибини бирма-бир айта бошладим. Шунда унинг истарасида менга таниш жилмайиш гавдаланди.
–“Болалигингда, ҳали ҳарф танимаган кезларингда мен сенга шундай ўқиб берар эдим, болам,”- деди онам. Шу куни шаҳар айландик. Онамни дўконларга олиб тушдим, кинога кирдик. Кечки овқатдан кейин уйга қайтганимизда онаизорим мендан "мени соғинганида учрашувга таклиф қилса, у билан кунимни бугунгидек мароқли ўтказишим учун вақт ажратишимни" сўради. Мен рози бўлдим.
Уйга киришим билан рафиқам онамнинг аҳволини, кунимиз қандай ўтганини сўради.
“Жуда соз, тасаввуримдагидан ҳам ажойиб ўтди!” деб борини айтдим.
Орадан кўп ўтмасдан маҳаллий шифохонадан қилинган тунги қўнғироқ орқали волидамнинг юрак хуружидан вафот этгани тўғрисидаги хабарни олдим.
Кунлар ўтди. Онам билан сўнгги учрашувимизга бир йил бўлиши арафасида уйимга почта орқали онамнинг дугоналаридан бирининг номидан биз овқатланган ресторан ёрлиғи туширилган конверт келди. Конверт ичидан рецепт, тўлов чеки нусхаси ҳамда хат чиқди.
“Ўғлим, мен қўлингдаги буюртма учун олдиндан пул тўлаб қўйганман. Менинг бу учрашувга қадар ҳаёт бўлиш -бўлмаслигим гумон. Бироқ, ҳар эҳтимолга қарши мен икки кишилик стол буюртирдим. Сен ва келиним учун. Ўғлим, ўша тунда қанчалар севинганимни билсанг эди. Раҳмат сенга! Сени севиб қолувчи онанг!"
Онангизни кўриб келинг
Жон дадаси, бугун байрам,
Ташвишлардан олайлик дам,
Ёнингизда борай мен ҳам,
Онангизни кўриб келинг.
Ўтиргандирлар кун санаб,
"Кеб қолар" деб, йўлга қараб,
Соқол олиб, сочни тараб,
Онангизни кўриб келинг.
Боринг хушрўй, сўлим бўлиб,
Куёвлардай пўрим бўлиб,
Яйраб кетсин сизни кўриб,
Онангизни кўриб келинг.
Шўрвабоп зўр гўшт оламиз,
Қовурғали тўш оламиз,
Чўнтагига пул соламиз
Онангизни кўриб келинг.
Бозор қилиб йўл-йўлакай,
Олсак гилосу қулупнай,
Кўкчучвара қилдим атай,
Онангизни куриб келинг.
Йўкламайсиз мен айтмасам,
Эсламайсиз эслатмасам,
Сўранг, билинг, нимаси кам,
Онангизни кўриб келинг.
Бир она, турт боласизлар,
Баъзан малол оласизлар,
Тополмай ҳам қоласизлар
Онангизни кўриб келинг.
Кенжа ўғил қўлидалар,
Гоҳ пойгак, гоҳ тўридалар,
Муросанинг йўлидалар
Онангизни куриб келинг
Укангизнинг феъли торроқ,
Гап гапирманг бирон чатоқ,
Мақгаб қилинг кўнглини чоғ,
Онангизни куриб келинг.
Топиб олиб бир баҳона,
Жиқиллашиб турманг яна,
Сиқилмасин шўрлик она,
Онангизни кўриб келинг.
Ботадиган гап қилмасдан,
"Ўнг" феълини "чап" қшшасдан,
Баланд келса келиб пастдан,
Онангазни кўриб келинг.
Айтинг: "Сенга раҳмат, укам,
Омон бўлсин келиним ҳам,
Сиз туфайли соғ, тинч онам,
Онангизни кўриб келинг.
Гулдай қилиб қараяпсиз,
Оқ ювиб оқ тараяпсиз,
Кунига сиз яраяпсиз,
Онангизни кўриб келинг".
Ёлвориб денг онангизга:
"Олиб кетай уйимизга,
Биз билан ҳам яшанг бирга"
Онангизни кўриб келинг.
Кўнсалар қани, Марҳабо,
Хизмат қшшб алса дуо,
Рози бўлар эди Оллоҳ,
Онангизни кўриб келинг.
Эрим деди: — Бориб келдим,
Кечагина кўриб келдим.
— "Кечангиз" ҳам қурсин! — дедим,
Онангазни кўриб келинг.
"Кеча"га хам ўн кун бўлди,
Бечора соғиниб ўлди,
Сизни боқиб нима курди?!
Онангизни кўриб келинг.
Кўйлак олиб қўйдим, мана,
Тоза ипак, юмшоққина,
"Ўзим танлаб олдим", денг-а,
Онангизни кўриб келинг.
Сиз кўтариб бора қолинг,
Дуони сиз ола қолинг,
Туринг, юринг, бўлақолинг,
Онангизни кўриб келинг.
🍀 Istigʻfor moʻjizasi
Bir ayol oʻz boshidan kechirganini shunday hikoya qiladi: “Erim vafot etdi. Oʻshanda men oʻttiz yosh edim. Beshta farzand bilan qoldim. Dunyo koʻzimga qorongʻu boʻlib ketdi. Yigʻlayverib koʻzlarim shishib ketar, umidsizlikka tushib qolardim. Gʻam-alamlar atrofimni oʻrab olgan edi. Farzandlarim hali kichik, bizni taʼminlab turadigan odam yoʻq, erimdan qolgan pullarni tejab ishlatardim.
Bir kuni xonamda oʻtirganimda radioni yoqdim. “Qurʼoni Karim” nomli eshittirish berilayotgan ekan. Unda bir olim “Rasululloh sollallohu alayhi vasallam “Kim istigʻforni koʻp aytsa, Alloh unga har qanday gʻamdan chiqish yoʻlini, har qanday torlikdan kenglikka oʻtish chorasini koʻrsatib qoʻyadi” deganlar” deb mavʼiza qildi. Oʻshandan keyin istigʻforga astoydil berildim. Bolalarimga ham uni oʻrgatib qoʻyib, koʻp aytishlarini tayinladim.
Oradan olti oy oʻtgach, uyimizga qadimiy buyumlarga pul berilishi haqida xabar keldi. Biz ham shu loyihada ishtirok etib, oʻzimizdagi eski buyumlarni olib borsak, ularni million junayhlarga olib qolishdi. Katta oʻgʻlim mintaqadagi oliygohga oʻqishga kirdi. Qurʼonni yod oldi. Keyinchalik ishi oʻnglanib, odamlarga koʻmak beradigan insonlardan biriga aylandi. Shunday qilib, uyimiz yaxshiliklarga toʻldi. Tinch, xotirjam yashay boshladik. Alloh taolo barcha farzandlarimni isloh qildi. Hammalari yaxshi insonlar boʻlib voyaga yetishdi. Oʻzimdan gʻam, qaygʻu, iztiroblar aridi. Ha, albatta, bularning barchasi istigʻforning ajoyibotlaridan edi”.
Ha, azizlar, koʻplab insonlar istigʻforning foydasidan bexabardirlar. U gʻamlarni arituvchi, mashaqqatlarni ketkazuvchi, rizqning kengayishiga sabab boʻluvchi katta omillardan biridir.
📿 Astag'firulloha va atubu ilayh.
ОЛЧАГУЛ
39
Илёс турмушининг илк ойида жуда яхши эр бўлди. Олмагулнинг кўнглини олишга ҳаракат қилар, унинг ҳар қандай инжиқлигию эркаликларини кўтаришга ҳаракат қиларди. Аммо, қалби Сарварда қолиб кетган қиз Илёсни ёнига яқинлаштирмасди ҳам. Бошида хўп дея унинг кўнглига қараб юрган Илёс бора-бора зўрлик билан бўлса ҳам ниятига етадиган одат чиқарди.
— Олма, — бугун ҳам дала шийпонидаги ишчилар билан ўтириб, ичиб уйга маст ҳолда кириб келди.
— Лаббай, — эрини кутиб олишга чиққан қиз унинг мастлигини кўриб ичидан зил кетди. Чунки билади, ичиб келган куни уйқу йўқ. Ҳам жисмонан, ҳам руҳан азоб беради.
— Бунча имилладинг? — ўшқирди.
— Юринг, — Олмагул эрининг оёқ кийимларини ечишига ёрдам берди. Бир тарафидан суяб хонасига олиб кираркан,
— Униям шундай суярмидинг? — хиринглади.
— Рости тушунмадим, — Олмагул кўзини ердан узмасдан жавоб берди.
— Балодек тушуниб турибсанку, — хонага киришлари билан Илёс уни ўзидан итариб, гандираклаганча келиб ётоққа ётди, — мен бугун бир гап эшитдим.
— Шу қишлоқ ҳам мени чайнаб тўхтамадида, — кўнглидан ўтқазди.
— Назар таксисни биласанми? Ўша битта гап топиб келди. Шаҳардачи, севишганлар бир-бирига жуда яқин юришаркан. Хатто яқинлик ҳам қилишармиз, — Илёс эшитганларини алақ-чалақ гапира бошлади.
— Астағфируллоҳ, ахир бу гуноҳку, — Олмагул эшитганларидан ҳайратга тушди. Ахир унга номаҳрамни ёнинга йўлатма деб ўргатишган.
— Эеэ улар сен ўйлагандек эмас, умуман бошқача яқинлик қилишаркан. Яъни шаҳарлик йигитлар севгилисининг кетига ошиқ бўлармиш. Балки сени севгилинг ҳам сени кетинга ошиқ бўлгандир? — дедию кулиб юборди, — бўлиши мумкин. Ахир у билан фақат боғда учрашгансанку. У ерда нима кўп, пана-пастқам жой кўп, — гапираркан кўз олдига кеча Зубайда билан бўлган учрашув келди. Кўзлари сузилиб, лабини ялади.
— Мен ҳеч ким билан учрашмаганман, — Олмагул келиб эрининг пайпоғини еча бошлади.
— Буни билишни биттагина йўли бор, — Илёс шундай дедию Олмагулни ўзига тортди, — бугун биз ҳам бир кетингизга ошиқ бўлайлик хотинжон, — Илёс унинг кетига бир-икки уриб қўяркан, бир ҳафта олдин эшитган гапини таъсиридан чиқа олмай, у қанақа бўларкин дея икки кун ўйланиб, кейин буни биринчи бўлиб Зубайда билан синаб кўриш учун жувонга қармоқ ташлагани ва кеча ниятига етганини, бу нарса эса унга жуда ёққанини ўйлаб тиржайганча аёлининг кўйлагини этак тарафидан секин қўлини тиқа бошлади.
— Илтимос керакмас, — ўтган сафар ичиб келганидаги оғриқларни ўйлаб, Олмагул ўзини тортди.
— Жим бўл, — Илёс уни секинлик билан ечинтира бошлади. Олмагул бир-икки қаршилик кўрсатиб шапалоқ ҳам еб олди, — мана бўлди, — Илёс уни кийимлардан бутунлай халос қилгач, ўзи ҳам халос бўлди, — ерга қараб ёт, — дея қўпол ҳаракатлар билан уни ерга қаратиб ўгириб қўйди. Сўнгра аёлининг дод войига қарамасдан ишга киришди.
ОЛЧАГУЛ
37
Бу қишлоқда тўйлар бошқача бўлади. Келин-куёв биргаликда даврада ўтирмайди. Ҳовлида катта йиғин, катта қозонда ош дамда, биттасида шўрва миқирлаб туради. Кечга яқин куёв бир-иккита ўртоғи билан бориб келинни олиб келади. Куёвнинг уйида никоҳ ўқилади. Янгалар келинчакка бугунги кун урф-одатларини тушунтириб, уни тайёрлаб бўлишдию чиқиб кетишади. Хуллас қишлоқ тўйлари шунақа.
Илёс ҳам бориб Олмагулни ота уйидан олиб келди. Мулла никоҳ ўқигач янгалар Олмагулни ичкари хонага олиб кириб кетишди. Илёс ҳовлида дўстлари билан яна бироз ўтирди. Ичкилик ичди. Чимилдиққа ширакайф аҳволда кириб келди.
— Ассалому алейкум, — Олмагул ўрнидан туриб астагина салом берганча келин салом қилди.
— Катта қиз бўлинг, — Илёс иршайганча унинг ёнига келиб рўмолнинг бир учини кўтариб мўралади. — Наҳотки энди меникисан? — рўмолни олиб ташларкан, — ойдек юзларинг, хумор кўзларинг, ғунча лабларинг, — дағал бармоқларини қизнинг юзига ва лаби бўйлаб юрғизаркан, — эҳ аттак, — иршайишида киноя акс этгандек бўлди, — булар ўша шаҳарликка насиб қилмадида, — бу гапдан кейин Олмагул ярқ этиб унга қаради, — ҳақиқат ёқмадими дейман? Кўзларинг косасидан чиқиб кетай дейдию, — хандон отиб кулди. — Биласанми, — Илёс ундан узоқлашаркан, — мен жуда кўнгли бўш одамман. Дугонанг сени ўша шаҳарлик олифта билан қилганларингни барчасини айтиб берганига қарамасдан сенга уйландим. Уйланганда ҳам катта тўй қилиб, — ўзини ётоққа ташларкан, — нима қилай? Сени севаман. Сендан воз кеча олмаганим учун, қандай гап-сўз бўлишига қарамасдан сени никоҳимга олдим, — бошини бироз кўтарганча, — бери келчи, — ёнига ишора қилди. Олмагул қўрқибгина ётоқ ёнига келди, — ўтир, — қизни қўлидан тортиб ўтирғизиб қўяркан, — сенга бир нечта саволларим бор. Жавоб берасанми?
— Ҳа, — оҳиста бош чайқади.
— У сенга тегинганми?
— Нима? — Олмагул тушунмагандек қаради.
— У ер бу ерингни тутганми? Лабингдан ўпганми?
— Йўқ, — Олмагул соддалик билан жавоб бераркан, Илёс нега бу нарсаларни сўраётганини тушунмасди ҳам.
— Алдамасангчи, — Илёс кулиб ўрнидан тураркан, — Шоҳсанам ҳаммасини айтиб берди. Хатто бокира эмаслигингни ҳам, — Илёс қизнинг юзларини силаб, қўли қизнинг бўйин тарафига тушаркан қизни ғалати ҳислар қуршаб олди. Танасига енгил титроқ югурди, — чиндан ўзингни ўша шаҳарликка топширганмисан? — унинг сочларини бармоқлари билан ўйнаганча савол беришда давом этди.
— Йўқ.
— Яна алдаяпсан, — кутилмаганда унинг бўйнига чанг солди, — сен қайси юз билан мен билан бу мавзуда гаплашяпсан суюқоёқ?
— М...Меэе....н, — бўғилганча йиғлай бошлади.
— Ҳозироқ Шоҳсанамнинг айтганлари ростми йўқми текшириб кўрамизда, — бир қўли билан Олмагулнинг никоҳ кўйлагини йиртиб ташлади.
— Илтимос....
— Севгилим ўзимни, — Илёс ютунганча унинг бўйнидан ўпа бошлади.
Olchagul hikoyasi davomida (oldindan aytib qoʻyishni lozim topdim) bazi joylarida
tubanlikni eng jirkanch koʻchalariga kirib chiqamiz. Mana shu vaqtda yozuvchini ayblab notoʻgʻri tushunmasangiz boʻldi. Hikoyada keltirilgan voqealar birda boʻlmasa birda hayotda uchraydi!!!
Mohira Ikromovna✍
Ишхонамизда бирга ишлайдиган каттароқ ёшли Сабохат опага кўнглимни ёрдим. У менинг гапларимни кулиб эшитдида,
- Майли, яна бир неча кун жим турингчи... кейин яна кўрарсиз, -деди. Сўнг қўшимча қилди: - Сизга бир ривоят айтиб бераман. Бир аёл эри билан уршавераркан. Бу ҳол жонига теккан аёл табибнинг ҳузурига бориб, “Менга эримни ўлдирадиган заҳар тайёрлаб беринг”, дебди. Табиб унинг сўзларини тинглаб туриб, аёлга кичкина тошча берибдида: “шуни оғзингизга солиб юринг. Манави суюқликни эса ҳар куни эрингизнинг чойига оз оздан қўшиб беринг. Бу секин таъсир қиладиган заҳар. Фақат эрингиз билан урушаётганингизда ҳамиша тош оғзингизда бўлсин. Эри келганида яна жанжал чиқибди. Аёл дарҳол оғзига тошча солибдида, эрига гап қайтарай деса тош халал берибди. У индамай ичкарига кириб кетибди. Бу ҳол бир неча маротаба такрорланибди. Жанжалсиз яшаганидан кейин билса эри яхши одам экан. Шўрлик аёл югуриб келиб табибга йиғлабди. Заҳарни қайтарадиган дори беринг. Менинг эрим яхши экану мен билмапман. Табиб эса кулиб: “Мен сизга оддий қайнаган сув бергандим. Тош эса сизни гап қайтаришдан қайтариб турди. Эр хотиннинг бири баланд келганда, иккинчи паст келса ютади”, дебди. - Сабоҳат опа бир муддат ўйланиб турдида: - Ҳа майли, бирор баҳона топиб ярашиб олинг. Эр ва хотиннинг, умуман мусулмончиликда уч кундан ортиқ аразлашиб юриш яхши эмас, - деди.
Сабоҳат опанинг гапидан сўнг уч кундан кейин Мурод акамнинг туғилган куни эканлиги ёдимга тушди. Ҳар йили шу кунда уйимиз меҳмонга тўлиб кетади. Опа-сингиллари, куёв-поччалари келишади. Шу сабаб дастурхон менюсини бирга тузиб, маҳсулотларни биргаликда харид қилардик. Энди нима қиламан... яхшиси қайнонамдан фойдаланаман, деган фикрга келдим.
- Ойижон, бу гал бозорга ўғлингиз билан сиз боринг. Мен керакли нарсаларни ёзиб бераман, - дедим.
- Нега ўзингиз бормайсизми? - Ҳайратланди қайнонам.
- Йўқ, ишимиз кўпайиб кетган. Улгурмасам керак. Шунинг учун... - қайнонам сезди. Кулганча:
- Ҳали ярашмагансизлар чоғи, - деди синовчан тикилиб. - Эру хотинни уч кундан ортиқ аразлашиб юриши яхши эмас... Айтдим-а, болам шўрликнинг рангги кундан кунга синиб боряпти деб... - ҳар домгидек яна мен келин ёмон эдим. Хуллас, қайнонам харажатга бирга чиқишга кўнмади.
- Йўқ, мен бормайман. Ана хоҳласа ўзига ёзиб беринг, хоҳласа бирга чиқинг... - чорасиз қолгандим.
Дугонам Гулига қўнғироқ қилиб маслаҳат сўрадим. У бир муддат ўйланиб турдида,
- Ўғлингни қўлига харажат ёзилган қоғозни тутқазда, даданг билан бирга борасан. Ма, дадангга олиб бор, дегин.
- Вой, ўғлим ҳали жуда кичкина-ку, эндигина 9 ёш бўлса, - унинг топган йўли менга маъқул бўлмади.
- Бўлмаса ўзинг биласан! У ҳолда ўзинги биринчи бўлиб ялингин, - деди у жаҳли чиққанини яширмай.
Йўқ, ялингим келмади. Дугонам айтгандек қилдим. Эрим ҳам ортиқча гапирмади. Ўғлимни етаклаб бозорга чиқиб кетди.
Мурод акамга турмушга чиққанимдан буён илк табрик меники бўлишини истаганман. Тунги соат 12 дан сўнг янги кун бошланади. Ва мен ёримни қучиб, таваллуд куни билан табриклайман. Бу ўн йилдан буён анъанага айланган. Аразим туфайли бу анъанадан воз кечишимга тўғри келадими? Ҳа, майли бироз ортга чекинсам ҳеч нарса қилмас. Юрагимдаги араз ва ғурур унга бўлган муҳаббатимдан устун эмас экан. Умр йўлдошимни таваллуд куни билан табриклаш учун оғиз жуфтлашим ҳамоноқ, у ҳам:
- Ирода, мени кечир! -деди. - Бу гал аразинг жуда чўзилиб кетди. Қўй, онаси энди бошқа аразлама...
Мен эса кулимсираган кўйи:
- Туғилган кунингиз муборак бўлсин! Ҳамиша бахтимизга омон бўлинг, - дея аста елкасига бош қўйдим. Айни пайтда мен учун ким кимга биринчи гапиргани муҳим эмасди…
ТАМОМ
--Тавба, шуми бор гап. Мен нима экан дебман. Ҳали ойинг келсалар бир -икки оғиз гапираман, --тилига келган бошқа жумлаларни сиртига чиқаришга истиҳола қилиб асабий пичирлади. Акбар эса устозига бош чайқаб:
--Илтимос, устоз, ойимга қаттиқ гапирманг. Ҳозир уларга асабийлашиш мумкин эмас. Биласиз ёлғизман... --кейин юзи ёришиб--улар менга яқинда сингил олиб келадилар. Мен синглимни шунчалик кутяпманки.
Марғуба бу беғубор ўқувчисига қараб фақат кўз ёшини ичига юта олди, халос.
Маҳбуба Баҳодир қизи
#Ҳикмат
ОЛТИН ҚУТИЧА
Бир одам ёшлигида қария қўшниси билан жуда дўст эди. Вақт ўтди, ўқиш ва қизиқишлар, кейин иш ва шахсий ҳаёт пайдо бўлди. Ёш эркакнинг ҳар бир дақиқаси банд, ўтмишни эслашга, ҳатто яқинлари билан бирга бўлишга вақти йўқ эди.
Бир куни у қўшниси ўлгани тўғрисида эшитди ва эслади: қария унинг марҳум отаси ўрнида кўп нарсага ўргатганди.
Ўз айбини фахмлаб, дафн этишга борди. Маросимдан кейин, кечқурун у марҳумнинг бўшаб қолган уйига келди. Барча нарсалар аввалгидек турарди...
Қария айтган эди: Унинг учун биргина энг қимматбаҳо нарса – кичкина олтин қутича. Ҳозир у столда йўқ эди. Қариянинг кам сонли қариндошларидан бири олгандир, деб уйдан чиқди.
Лекин икки хафтадан кейин у посилка олди. Унда марҳум қўшниси исмини кўриб ҳайратланди ва уни очди. Ичида ўша олтин қутича, қутичада эса олтин соат бор
экан. Орқасидаги ўйма ёзувни ўқиди: “Мен билан ўтказган вақтингиз учун раҳмат.” У тушунди: қария учун энг қимматли нарса – у билан ўтказган вақти бўлган.
Йигит ўша пайтдан бошлаб хотини ва ўғли билан иложи борича кўпроқ бирга бўлишга интилди.
ХУЛОСА: Яқинларимиз, дўстларимиз биз учун ғанимат, уларнинг борида қадрига етайлик, уларга кўпроқ вақт ажратайлик...
Манба:интернет
#ибрат
Ҳасан Басрий айтадилар:
«Бир куни бозорга тушдим. Юким оғир бўлгани сабабли ҳаммол ёлладим. Бозордан то уйга еткунимизга қадар унинг тилидан икки сўз тушмади:
- “Алҳамдулиллаҳ”, “Астағфируллоҳ”.
Қизиқиб сўрадим:
- “Ҳой сен! Тўтиқуш каби икки сўзни қайтаряпсан. Нима бундан бошқа нарсани билмайсанми?”.
У айтди:
“15 пора Қуръон ёдлаганман. Қарасам кунимиз икки ҳолатдан ташқари бўлмас экан.
Бир ҳолат:
- “Осмондан ерга неъмат тушар экан.
Яна бир ҳолат:
- “Ердан осмонга гуноҳ кўтарилар экан. Тушганига ҳамд, кўтарилганига истиғфор айтаман”.
Шунда Ҳасан Басрий ўзларига-ўзлари дедилар.
«Субҳаналлоҳ, эй, Ҳасан, У Сендан ҳам фақиҳроқ экан.».
Xayrli kech! 🔥OLCHAGUL🔥 hikoyasini bir nafasda toʻliq mutolaa qilmoqchi boʻlganlar uchun hikoya narxi 15.000 soʻm. Majburiy emas. Istaganlar har kuni kanalda 5 qismdan oʻqib boraveradi!
Oʻqimoqchi boʻlganlar
sizga karta beriladi toʻlov qilasiz skreenshot tashlaysiz va sizga hikoya toʻliq tugallangan kanal linki beriladi.
Murojaat uchun 👉 @A_lixan
ОЛЧАГУЛ
34
Никоҳ ҳам ўқиб бўлинди. Катталар уларга бахт тилади. Икки оила келиннинг уйида ўтириб ош ейишди. Собир ака урф-одатимиз дея қалин пули берди. Берганда ҳам қишлоқда эрдан ажрашган жувонларга бериладиган қалин пули миқдорида берди.
— Оз бўлса ҳам кўп ўрнида кўрасиз деган умиддаман, — айбдорона жилмайди Собир ака, — кейин аёлига юзланиб, — ойиси келинимизга тилла олганмидинг? — деди.
— Вооой шу эсимдан чиқибдия, — Ҳалима опа даст ўрнидан турдида, — айбимни ювиш учун ўзимникини бераман. Келин эмас қизим деб олиб кетяпман-а, — шундай деганча Ҳалима опа салкам ўттиз-ўттиз беш граммлик тилла зирак, узук ва занжирини ечиб Шоҳсанамга тақиб қўйди. Яна бироз ўтиришгач, Собир миробнинг оиласи уйига қайтишди.
— Мана хотинжон, — Фурқат Шоҳсанамни хоналарига етаклаб олиб кираркан, — бугундан бошлаб бу хона иккимизники. Ва бу хонада ажойиб тунларимиз кечади, — деганча унинг бошидаги рўмолини отиб юборди.
— Илтимос тегманг, — Шоҳсанам титраганча ортга тисарилди.
— Қўйсангчи, — Фурқат бир урунишда уни ёнига тортиб оларкан, — бу ишни умрингда биринчи марта қилаётгандек тутмасангчи, — ёқимсиз тиржайганча, — тўғри жа Илёс бойваччадек бўлолмасам ҳам, сенга эрлик қилишни эплайман.
— Керакмас, — Шоҳсанам йиғлаб типирчилай бошлади.
— Жим, — Фурқат пичирлаганча унинг бўйнига лаб босди.
— Фурқат, — шу пайт кино ичида реклама дегандек эшик остида Ҳалима опанинг овози эшитилди.
— Нимааа? — Фурқатнинг бироз жаҳли чиқди.
— Анави сатангдан мени тиллаларимни ечиб ол. Ўзига қўшиб уларни ҳам харом қилмасин.
— Хўп, — Фурқат қўпол ҳаракатлар билан тиллаларни ечиб олдида, — хўш, қаерига келгандик?
— Илтимос, — Шоҳсанам унинг қучоғидан чиқишга ҳаракат қилиб йиғларди.
— Бугун ҳеч қандай қаршиликлар қабул қилинмайди. Чунки бугун менинг куним, — Фурқат телбага ўхшаб қаҳ-қаҳ отиб кулганча Шоҳсанамни даст кўтариб олдида ётоқ томонга юрди. Келиши билан уни ётоққа отиб юбордию, ўзини ҳам қизнинг устига ташлади.
Бу кун, бу тун бир қиз
ўзининг аҳмоқлиги, худбинлиги, ақли калталиги боис ўз эри томонидан зўравонликка учради. Балки айтарсиз, ахир уни бувиси тарбиялаганди. Ақлли, пишиққина қиз эдику деб. Аммо, ҳар тўкисда бир айб деганларидек, ўз аммасини дугонасидан қизғониб дугонасига ёмонлик тилади ва ўзи ҳам тилагига ярашасини олди.
🌺🌺🌺
— Бормайсан, — Ирода опа Сарварнинг гапини охиригача эшитмасдан оғзига урди, — мени эшитмаган, заррача бўлса ҳам ҳурмат қилмаган ўша уйга бормайсан.
— Ойи бувим ҳақ. Санам мени синглим. Барибир унга уйлана олмасдим. Нега шуни ўйлаб ҳам кўрмасдан бувимдан хафа бўляпсиз, шуни ҳеч тушуна олмаяпман.
— Тушунмайсан ҳам. Мен айтадиганимни айтдим. Ўша қишлоққа борсанг, сендек ўғлим йўқ.
ОЛЧАГУЛ
32
— Ойи бу нима деганингиз? — Шоҳсанам эшитганларига ишонмасдан, — наҳотки дадам мени унга беришга рози бўлдилар? Бувимчи?
— Ҳа рози, — Жамила опа йиғлаганча, — ҳаммасига ўзинг сабабчисан. Тек юрганингда шунақа бўлмасди.
— Ойи мен ҳеч нима қилмадим. Ҳеч йўқ сиз ишонинг. Бувим билан гаплашинг, дадамга айтсинлар. Мени ўша совуқ башарага бериб юбормасинлар, илтимос.
— Увиллашни бас қил, — бу хабарларни эшитиб шошиб келган Фотима синглисини урушиб берди, — ким сенга раисни ўғли билан ликкиллаш деди?
— Опааа, — зорланиб йиғлаганча, — сиз ҳам менга ишонмаяпсизми? Ахир мен ҳеч нима қилмадим.
— Шамол бўлмаса дарахтнинг учи қимирламайди, — Фотима икки яшар ўғлига кўкрак тутганча, — ҳеч нима қилмасанг ҳам ўша шерқўзи билан ияклашиб юрганмисан? Оқибати нима? Ўша шерқўзинг Олмагулга уйланаётганмиш. Сенчи, сен? Кунинг миробнинг ўғлига қолди.
— Опаааа...
— Фотима, — эшик ортида эгизаги Ҳусаннинг овози эшитилди.
— Нима дейсан? — Фотима эшикни қия очиб бошини чиқарди.
— Анавинга айт, овозини чиқармасин. Йўқса, бир бало қилиб қўяман, — ғазабдан қизарганча гапирди.
— Хўп, фақат асабийлашма. Сен яхшиси дадамга қара, — Ҳусан индамай кетди.
🌺🌺🌺
— Ойи мен..., — Олмагул тўй ҳақидаги хабарни эшитиб бутунлай карахт бўлиб қолди. Ахир у тўйи Сарвар билан бўлишини истарди. Ойиси эса уни бутунлай бошқа одамга, бўлганда ҳам қизнинг наздида энг ёмон одамга узатмоқчи.
— Мен ҳаммасини сени бахтнингни ўйлаб қиляпман. Даданг ҳам рози. Эртага унаштирув. Тўй кунини ҳам эртага гаплашиб оламиз, — шу пайтгача қизига кулиб қарамаган Хосият опанинг оғзи жийилай демасди.
— Дадам розими? — шу икки оғиз сўзда қизнинг бор умиди ҳам узилгандек бўлди.
— Ҳа рози. Муҳими қизим рози бўлса бўлди дедилар, — Хосият опа Олмагулнинг юзини силаб жилмайганча, — ой юзлигим ўзимни. Аллоҳ суйган бандаси экансан. Қара яхши жойдан совчи келди. Бундай бахт ҳаммага ҳам насиб қилавермайди.
Икки ёнма-ён уй. Икки оила. Ҳар бирида ҳар хил муҳит ҳукмрон. Икки оиланинг ҳам бошлиқларида битта савол:
«Тўғри қилаяпманми? Бу қарорим қизимни бахтсиз қилиб қўймасмикин?»
Оила бекаларида эса умуман бошқа вазият. Биттаси қизи учун куйиб йиғлаётган бўлса, биттаси оғзи қулоғида тўйга тайёргарликни бошлаб юборган.
Бу оиланинг бўй йигит қизларининг ҳолати бундай олиб қаралганда бир хилдек кўриниши мумкин. Чунки ҳар иккиси ҳам ўзи истамай оила қурмоқда. Битта фарқи, бу тўй бўлишига Шоҳсанамнинг ўзи айбдор.
ДИККАТ ПРЕМЬЕРА БИЗ БОШЛАДИК!!!
🔥ОЛЧАГУЛ🔥
Биздан узоклашманг!!! Сериал хикоямиз хар куни соат 21:30 да бериб борилади!!!!
Qachongacha Rus tilini bilmasdan yurmoqchisiz?
Men sizga hozir Rus tilini eng oson yo’llar bilan Bepul o’rgatadigan kanalni tavsiya qilaman✅
🇷🇺Diqqat Eʼlon RUS TİLİ bepul darslar QISQA MUDDAT ICHIDA RUS TILINI OʻRGANING ✅
Eng muhimi sizda Bepul Rus tilini o’rganish imkoni bor bunday imkoniyatni boy bermang✅
⚡️Bu siz uchun manfaatli bo'lishiga ishonamiz.
Ulanib olish uchun: @Uzrutarjimonbot 🇷🇺
Qachongacha Rus tilini bilmasdan yurmoqchisiz?
Men sizga hozir Rus tilini eng oson yo’llar bilan Bepul o’rgatadigan kanalni tavsiya qilaman✅
🇷🇺Diqqat Eʼlon RUS TİLİ bepul darslar QISQA MUDDAT ICHIDA RUS TILINI OʻRGANING ✅
Eng muhimi sizda Bepul Rus tilini o’rganish imkoni bor bunday imkoniyatni boy bermang✅
⚡️Bu siz uchun manfaatli bo'lishiga ishonamiz.
Ulanib olish uchun: @Uzrutarjimonbot 🇷🇺
Фарзандим, Қуръонни ёдлашинг керак
Кечани кундузга бойлашинг керак,
Қуръонни қалбингга жойлашинг керак,
Жаннатда тож кийиб яйрашинг керак,
Булбул хонишидек сайрашинг керак,
Фарзандим, Қуръонни ёдлашинг керак.
Ҳар битта ҳарфига юз мингта савоб,
Қабрингга чироқдир, саволга жавоб,
Мағзини чақиб ол, излама сабаб,
Ажрга тўлгайдир ердан то фалак,
Фарзандим, Қуръонни ёдлашинг керак.
Умримиз дарахти тўкмоқда япроқ,
Бу дарахт кесилиб, йиқилар, бироқ,
Қорилар жасадин чиритмас тупроқ,
Бу буюк довонни ҳатлашинг керак,
Фарзандим, Қуръонни ёдлашинг керак.
Хоразмий, Насафий, Бухорий бобом,
Фарғоний, Тошкандий, Туробий бобом,
Қуръонни ёд олган Сурморий бобом,
Илоҳий каломга талпинар юрак,
Фарзандим, Қуръонни ёдлашинг керак.
Сиротда ҳамроҳинг, тутар қўлингдан,
Қоқилма, бурилма тўғри йўлингдан,
Шафоат қилғайдир ўнгу сўлингдан,
Дуога қўл очган минг битта малак,
Фарзандим, Қуръонни ёдлашинг керак.
Умматнинг яхшиси – Қуръон ҳофизи,
Суннатнинг яхшиси – Қуръон ҳофизи,
Жаннатнинг яхшиси – Қуръон ҳофизи,
Илмга ташналик набавий тилак,
Фарзандим, Қуръонни ёдлашинг керак.
Бизда бор Афасий, Миншавий, Моҳир,
Ҳавас қилса арзир, барчаси зоҳир,
Юртбошим Қуръонга йўл очди ахир,
Бугундан бошлай қол, шимариб билак,
Фарзандим, Қуръонни ёдлашинг керак.
Эркин ҚУДРАТОВ,
Мир Араб ўрта махсус ислом билим юрти мударриси
Дўстларингизга ҳам улашинг!