33749
Хаётий ва Ибратли ҳикоялар... Хикматлар хазинаси... Инсон такдирини аччик синовлари... Hamkorlik va reklama uchun 👇👇 @Bronzam . . . . . .
ШОК ШАРМАНДА ВИДЕО ТАРҚАЛДИ😨
ДИЛДОРА НИЁЗОВА ЭРИ ВА КУНДОШИНИ ЖАНЖАЛЛИ ВИДЕОСИ ҲОЗИРГИНА БУТУН ИНТЕРНЕТГА ТАРҚАБ КЕТДИ😱
БУНИ КӮРГАНЛАР ШОККА ТУШМОҚДА😨 НАХОТКИ ДИЛДОРА НИЁЗОВА КУНДОШИНИ.......🫣
🎥ВИДЕОНИ ҲОЗИР ЖОЙЛАДИК ВИДЕО ӮЧИБ КЕТМАСИДАН ҲОЗИРОҚ КӮРИНГ👇👇
https://telegram.me/joinchat/bne6vz3kLlVkNjEy
Ҳиёнаткор хотин...(дедектив хикоя)
Нодир хонасидаги креслода оёкларини стол устида чалкаштирганча утирарди.
У узича; Агар хозир бирортаси хонамга кириб келса менинг омадли ва иктидорли дедектив эканлигимга шубха килмайди ва бу фикр нотугри булмайди, деб уйларди. Нодир эндигина уттизга кирган, буйи баланд, юз киёфаси жиддий ва кора сочлари калин эркак эди. У узининг куркам эканлигини билар эди. Уч йиллик фаолиятидан сунг, унинг хусусий агентлиги шахарда яхшигина обруга эга булганди. У хали уйланмаган, лекин севгилиси бор эди. Кунглига соя солиб турган бир нарса эса унинг севгилиси турмушга чиккан аёл эканлиги эди.
Хона эшигининг уч марта таккиллаши уни хаёлот оламидан вокейликка кайтарди.
- Киринг, деди у оёкларини стол устидан тушурар экан. Куз ойнак таккан,башанг кийиниб олган, сочлари сийрак урта ёшлардаги киши эшикни очди ва ичкарига кириб келди. Детектив урнидан турди ва ташриф буюрувчи билан куришиди.
- Мархамат, утиринг. Мен агентлик директори Нодир Холов буламан. Хуш хизмат? у кузгу олдида куп марта такрорлаб машк килган бу сузларни ярим хаяжон билан айтди.
- Менинг исмим Асрор Поёнов, деди ташриф буюрувчи паст овозда.
- Сизни жуда купчилик тавсия килди. Менинг бир нозиккина муаммом бор,эшитишимча сизнинг агентлигингиз ишни жуда эхтиёткорлик билан олиб борар экан.
Нодир бу сузларни эшитиб камтарлик билан бош иргаб куйди. Янги мижоз юзини четга бурди.
- Тахминимча, хотиним менга хиёнат килаяпти, аммо бунга тулик ишонч хосил килмокчиман. Уни кузатишларингизни истайман... у уйдан чиккач каерга боришини, ким билан учрашишини аниклаб беринглар.
- Сизга тулик ва маьлумот берамиз. Маьлумот качон тайёр булиши керак?
- Менимча, икки хафта бемалол етса керак. Агар бу муддат камлик килса узокрок вакт кузатишингиз мумкин.
- Курамиз... лекин менимча икки хафта етарли.
- Яхши. Мана бу менинг ташриф когозим. Мана бу хатжилдда эса хотинимнинг расми ва пул бор. Сизларнинг хизматингиз бахосидан хабардорман. Канча пул кетса сарфлайверинглар.
- Хотинингизни исми нима?
- Сохиба Норова. Нодирнинг нафаси бугзига тикилиб колди. Сохиба унинг унинг севгилиси эди. Бу киши унинг эри эканда. У хатжилдни очди, узини босиб олиш учун вактдан ютиш умидида сурат ва чекка тикилди.
Мижоз унинг бу жиддийлигини ишга зудлик билан киришиш деб тушунди.
- Ишга жон жахдингиз билан киришадиган одам эканлигингиз куриниб турибди. Келаси сафар куришганимизда менга батафсил маьлумот беришингизга ишончим комил. Хайр. Нодир ванихоят тилга кирди.
- Хайр, урток Поёнов, деди урнидан туриб, мижозини эшикка кузатиб куяр экан. Мижози кетгач, Нодир яна жойига утирди. У карахт булиб колганди. У жавонни очди ва ичидан бир шиша арок билан стаканни олди. Арокдан куйди ва ичкилик хуплаганча энди нима килиш кераклигини уйлай бошлади.
Унинг янги мижози, севган аёли Сохибанинг эри эди. Унчалик хам куримли эмас экан, уйлади у.
- Сохибанинг ундан ажрашмокчи булиб менга тегиши бекоргамас экан. Бундан ташкари у мени жуда севади.
У мижозига хакикатни етказа олмасди. Аммо барибир маьлумот бериши шарт. У ишни агент Алишерга топширишга икки хафталик кузатув давомида Сохиба билан учрашмай туришга карор килди. Сохибани эри унга кандай вазифа топширганини севгилисига кейинрок маьлумот бериб булгач айтади. Улар унинг устидан мирикиб кулишади.
Икки хафтадан кейин Алишер, уз ишини чин дилдан адо этувчи йигирма бир ёшли йигит Нодирнинг хонасига кириб келди.
- Асрор Поёновнинг ишини нихоясига етказдим. Эртага эрталаб маьлумот столингиз устида булади.
- Зур! Яна бир нарса. Илтимос, Асрор Поёновга кунгирок килиб эртага эрталаб соат унда хонамга келишини айтиб куй.
- Хуп. Эртагача. Эртаси эрталаб Асрор Поёнов Нодирнинг олдига келганида, Алишер маьлумот ёзишни хали тугатишга улгурмаган эди.
- Хайрли тонг, урток Поёнов. Утиринг. Кахва ичасизми? деди Нодир.
- Яхши буларди. Рахмат. Нодир елим стаканга кайнок кахва куйди, шакар ва каймок солиб мижозга узатди.
Қиёмат куни тўрт тоифа инсон тўрт зотга муҳтож бўлади:
1. Бойлар Сулаймон ибн Довуд алайҳимассаломга муҳтож бўлишади. Бойлар: “Эй Раббимиз, бизнинг бойлигимиз кўп эди, бойлигимиз бизни Сенга ибодат қилишдан тўсиб қўйди”, дейишади. Шунда Аллоҳ таоло: “Сулаймон сизлардан ҳам бой эди, лекин унинг бойлиги Менга ибодат қилишдан тўсмади”, дейди.
2. Қуллар Юсуф алайҳиссаломга муҳтож бўлишади. Улар Аллоҳ таолога: “Бизнинг қуллигимиз Сенга ибодат қилишдан тўсди”, дейишади. Аллоҳ тало: “Юсуф ҳам қул эди. Лекин унинг қуллиги Менга ибодат қилишдан тўсмади”, дейди.
3. Фақирлар Исо алайҳиссаломга муҳтож бўлишади. Улар Аллоҳ таолога: “Бизнинг фақирлигимиз Сенга ибодат қилишдан тўсди”, дейишади. Аллоҳ таоло: “Исо жуда фақир эди. Лекин унинг фақирлиги Менга ибодат қилишга моне бўлмади”, дейди.
4. Касаллар Айюб алайҳиссаломга муҳтож бўлишади. Улар: “Касаллигимиз туфайли сенга ибодат қила олмадик”, дейишади. Аллоҳ таоло: “Айюб ҳам жуда оғир хаста эди, лекин унинг хасталиги Менга ибодат қилишга ғов бўлмади”, дейди.
Қиёмат куни ҳеч бир баҳона, важ, узр қабул қилинмайди. Шу боис ҳар бир банда охират тадоригини кўриб бориши, эзгу ишларнинг пайида бўлиши зарур. Умар ибн Хаттоб розияллоҳу анҳу: “Ҳисоб-китоб қилинмасдан аввал ўзларингизни ҳисоб-китоб қилинглар”, деган.
"Мусулмон учун 30 ваъз" китобидан.
mehrob_uz
Яқинларга улашинг!
❤️🔥💎ЭРИНГИЗ УЙГА ТАЛПИНИБ КЕЛИШНИ ХОХЛАЙСИЗМИ?
➡️❤️ЖУДА ЁҚИМЛИ КАНАЛ❤️ БОЛЛАР КИРМАСИН ❌ АЁЛЛАР СИРЛАРИ
💋ЭРИНГИЗ ОЛДИНГИЗДАН БИРЗУМГА ҲАМ КЕТОЛМАЙ ҚОЛАДИ РОМ ҚИВОЛАСИЗ💋ХУДДИ ЁШ КЕЛИНЧАКДАЙ❣️
❣️❤️КАНАЛИМИЗДА ЭРНИ РОМ ЭТИШ ЙӮЛЛАРИ ФАҚАТ БИЗДА КИРСАНГИЗ ЧИҚИБ КЕТОЛМАЙСИЗ👇👇👇
/channel/gieshalar_siri/8989
/channel/gieshalar_siri/9009
Аlloh sen yaxshi koʼrgan narsalarni muntazam berib turishini orzu qilsang, sen ham Unga maqbul boʼladigan amallarni muntazam qilib yurgin...!
— Аhmad ibn Hanbal
@ibratli_sozlar 🕊️
• Аёл кишининг миясида бир вақтнинг ўзида етмиш етти хил фикр бўлади.
• Аёл киши асаларига ўхшайди. Сенга асал беради, лекин ора-орада чақиб туради.
• Модомики онанг аёлингни кузатиб, назорат қилиб турибдими, аёлингга ишонавер!
• Аёлнинг қуроли - тилидир.
• Хотинсиз эркак - жасадсиз бош.
Эрсиз аёл - бошсиз жасад.
• Аёл эри билан ўтказган бахтли кунларининг қадрини эрини йўқотганда билади.
• Агар чиройли аёл бамисоли қимматбаҳо тош бўлса, фозила (гўзал хулқли, илмли) аёл бамисоли хазинадир.
• Олтин олов билан синалади.
Аёл олтин билан синалади.
Эркак аёл билан синалади.
• Иффат каби аёлнинг қадрини оширадиган нарса йўқ.
• Аёл аввал кўзи билан яхши кўради.
Кейин қалби билан яхши кўради.
Охирида ақли билан яхши кўради.
• Бойнинг зийнати саховат.
Фақирнинг зийнати қаноат.
Аёлнинг зийнати иффат.
• Аёл уч кишини ёқтирмайди:
1. Ўзидан чиройлироқ аёлни.(баъзиси)
2. Ёшини сўраган кишини.
3. Ўтмишини сўраган кишини.
• Ҳар бир бахтли эркакнинг ортида солиҳа аёл бор.
• Йиғлаётган аёлни тушунишга уриниш худди қаттиқ шамол эсиб, бўрон бўлаётган пайтда газетани варақлашга уринишга ўхшайди.
☝️ДЎСТЛАРИНГИЗГА ҲАМ УЛАШИНГ!!!
@ibratli_sozlar
Бир инсон каттароқ лавозимга ўтиб, боши айш ишратдан чиқмай қолди. У инсонни дадаси художўй, оқил инсон бўлгани учун доим ўғлини иймонга чақирар, эслатмалар айтиб чарчамасди.
Яна уни бир кичик ўғли ҳам бор эди. Кунлар кетидан кунлар ўтиб ичишни одат қилиб олган бошлиқ энди дадасига қўпол жавоб берадиган, гоҳо эса оғзини очишга қуймас, деярли ҳар куни ароқсиз уйига келмас эди. Шундай кунларнинг бирида ота яна эслатма килишга қарор килди, тортишув шу даражага етдики бошлиқ ўз отасини соқолидан ушлаб уриб юборди.
Бу ҳодисани ҳали шумлик нима эканлигини билмайдиган ёшгина ўғилчаси кузатиб турарди.
Яна кунлар ўтди, шундай кунларнинг бирида бошлиқ ароқни стол устига қўйдида ичкарига кийимини алмаштиргани кетишга шайланди. Уни ўша ёши олтиларга етиб қолган болачани овози тўхтатиб қолди.
“Дада” - деди болакай,
“Ҳа ўғлим, нима истайсан?”
“Бу шишадагилар ароқми?”
“Ҳа, болам.”
Буларни ичган маст бўладими? ”
“Ҳа, бўлади.”
“Унда мен ҳам ичишни ўрганаман.”
Боланинг бу гапи бошлиқни устидан бир челак сув қуйгандай бўлди.
— “Ўғлим нега ундай дейсан, ҳали сенга мумкин эмас, сен ҳали кичкинасан” - деди дадаси овози қалтираб.
Ўғли эса бу гапларга эътибор хам қилмай, "мен катта бўлганимда сиз қариб қолган бўласиз, ўшанда мен ҳам ичиб олиб маст бўлиб сизни соқолингиздан тутиб ураман. Сиз бобомни ургандай."
Бошлиқ энди батамом ожизлигини тан олиб оёқлари қалтираганидан, жойида туролмасдан ўтириб қолганди. Бола айтган гап бошлиқни хаётини ағдар тўнтар қилиб юборган эди. Чунки бу ХУДО томонидан қаттиқ огоҳлантириш эди.
Ҳали олтига ҳам кирмаган бола нима деётганини билмасди ва ўзи гапларини манъосига тушунмасди, лекин айтди.
Бошлиқ ўзининг аҳволига тушунмай гаранг эди, унинг кўзларидан тинмай ёш оқарди. Орадан қанча вақт ўтганини билмайди, аммо ҳамон йиғларди. Йиғларди-ю бир нималар деб пичирлади.
ПАРВАРДИГОРО ЎЗИНГ КЕЧИР
Шу аҳволда эрталабгача ўтириб чиққан бошлиқ эрталаб отасидан кечирим сўраб калимаи шаҳодатни такрорларди. Яна, мени ҳидоятга бошлаган ўғлимдан ўргилай деб боласини бағрига босди.
🌸@Ibratli_Sozlar 🌸
📝ҚАБРИСТОНДАГИ ЧАҚАЛОҚ ЙИҒИСИ...
Юраги бўшлар ўқимасин
“Бизникига меҳмонга келган қишлоғимиз қабристонининг қоровули гапириб берди. Эшитиб, юрагимизни қўрқув ва ваҳм босди.
— Ҳамма билади, эсимни билганимдан буён шу қабристонга қоровулман, — деб гап бошлади бобо. — Отам шу касбни қилган, отамнинг ёнида юриб, менга мерос қолди. Кўп ажабтовур воқеаларга дуч келганмиз.
— Арвоҳларни ҳам кўрганмисиз? — сўради қизиқсиниб акам.
— “Арвоҳ — ҳозир”, деган гап бор. Қай бир оиланинг бошига ғам, қайғу соя солса, албатта нимадир бўлган. Уларни ҳозир биттама-битта эсласам, бирига ишонасиз, бирига йўқ. Битта сира эсимдан чиқмайдигани бор, шуни айта қолай. Унда раҳматли отам ҳам ҳаёт эди. Қоровулхонада ётиб қолишимга изн бермасди. Онам ва укаларимнинг ёнига қайтариб юборарди. Бир куни отамга овқатини келтириб берганимдан сўнг, атай қоровулхонанинг бурчагига чўзилдим.
— Ётма болам. Уйқунг келиб қолади. Уйга бор, бир йўла уйда ухлайсан, — ҳар боимгидек эътироз билдирди отам. — Тур, турақол. Ўзим сени дарвозадан чиқариб юбораман...
Иккаламиз дарвоза томон юрдик. Отам мени шитоб билан етаклаб, қабристондан чиқариб юборишга тиришарди. Аммо мен ўнг томонда, қабристон этагида турган бир шарпани пайқадим. Тун қоронғи, атроф зимистон. Отамнинг қўлида фонар бор холос. Аммо кўзим тушган шарпа хира туманга ўхшаб кўриниб турарди. Бу қоронғиликда аслида туман умуман сезилмаслиги керак. Аммо шарпа аниқ эди. Мен негадир қўрқмадим. Отам худди ҳар куни дуч келиб юрадигандек парво қилмасликка уринди. Лекин менинг кўрганимни сезиб, секин деди:
— Кетишга қўрқмайсанми? Қўрқсанг, қол.
— Онамга нима деймиз? — дедим мен отамнинг ёнида қолаётганимдан қувониб.
— Ўтган-кетгандан айтиб юборамиз, — отам шундай деб кўчага аланглади.
Ўн дақиқа ўтар-ўтмас велосипедда бир киши ўтди. Биздан икки уй нарида турадиган қўшнимиз экан. Отам дарҳол унга менинг қаровулхонада қолганимни уйдагиларга айтиб қўйишимни тайинлади.
Сўнг отам иккимиз ортга қайтдик. Отам дарҳол ўтириб тиловат қилишга тушди. Узоқ дуо ўқигач, менга юзланди:
— Чўпон бобонинг мазаси йўқ дейишди. Шу гап чиққанидан буён бобонинг кампири ётган томонда шарпа пайдо бўлгандек. Икки марта кўзим тушди. Дуо ўқиб юбордим ҳақига. Энди тинчийди.
Отам буларни менга сабоқ бўлсин, келажакда шундай қилсин, деб айтишини билардим. Ҳозир ўзим ҳам отамнинг йўлини тутаман. Яқинда бўлган воқеадан кейин анча ўйланиб қолдим. Сабаби, бунақасига отам ҳам дуч келмаган бўлса керак. Икки кеча қабристонда чақалоқ йиғлагандек бўлди. Аниқ-тиниқ эмас-у, бир-бир инграган, “инга”лаган овоз эшитилиб қолади. Мушукмикан, десам қиш эмас, қулоғимга чалиняптимикан, десам, бир эшитмадим. Отамга ўхшаб, дарҳол дуо ўқишга киришдим, қани тинчиса. Кўп эмас, ярим тунда бир-бир эшитилиб қолади. Охири кундузи чақалоқлар кўпроқ қўйилган томонга юриб, синчиклаб қарадим. Тоғ яқин эмасми, ярамас тулкилар битта-иккита қабрчаларни кавлабди. Дарҳол кетмон келтириб, яхшилаб бекитдим. Дуо ўқидим. Ўша куниёқ уйдаги кучугимизни олиб келдим. Овози чиқиб турса, тулки қочади-да. Шу билан овоз ҳам, шовқин ҳам тинди. Тулки кавлаганига гўдакларнинг руҳи чирқираганига амин бўлдим. Бунақа воқеалар ора-сира бўлиб туради. Шунинг учун қабристон қоровули ҳушёр бўлиши керак...
🌸 @Ibratli_So'zlar 🌸
иб, қонли ўроқни қўлимга олиб, тутзорнинг у томонига қараб югуриб кетдим. Шу пайт тутзор ичида йиқилиб-суриниб, қочиб кетаётган бир эркакка кўзим тушди. Унга етиб олгач, эркакнинг ёқасига чанг солдим.
— Мен, мен ундай қилмоқчи эмасдим. Ўзи қаршилик кўрсатди. Қоровулман. Сўрамасдан ўт ўрибди. Шунга... Озгина ичгандим. Уни ўпгандим. Кейин..., — деди эркак дудуқланиб.
— Исқирт.
Боламнинг бошига етибсан-ку! Сенинг жазоингни ўзим бераман! — дея унинг дуч келган жойига ўроқни тиқиб олавердим, тиқавердим.
Турмуш ўртоғим менинг қўлимдан ўроқни тортиб олмагунча бу ҳол давом этди.
Кейин ерга ўтирганимча ўкириб йиғлаб юбордим.
Болагинамни, беғубор фариштагинамни асраб қололмадим. Турмуш ўртоғим қонга беланган боламнинг ўлигини қўлига кўтариб олди. Эр-хотин бир алфозда уйга кириб бордик. Қайнонам бизни кўриб эси оғай деди.
Ёмон гап тез тарқалади, деганларидек бу мудҳиш воқеа бир зумда маҳаллага ёйилди. Одамлар жанозага етиб келишди. Фариштадек боламни қабристонга қўйиб келишди. Тергов ишлари ҳам бошланди. Тергов жараёнида тутзор қоровули ичиб олиб, Камолани номусига тажовуз қилгани, қаршилик кўрсатгани учун уни ўроқ билан уриб ўлдирганимни айтдим. Афсуски қотилни ўлдирганим учун мен ҳам қотил деган номни олиб қамалдим.
Турмуш ўртоғим эса қоровулни ўзи ўлдирганини уни қамаш лозимлигини айтиб бақирарди. Виждон азобидан қийналаётган қайнонам бўлса суддагиларга “мияси айниган мен кампирни қаманглар. Уни мен ўлдирдим” деб йиғларди.
Фарзанд доғи ёмон бўларкан.
Кўз олдимдан ҳамон қизалоғимнинг менга талпиниб турган чеҳраси, гап-сўзлари кетмайди. У ҳаётга қанчалар ташна эди. Катта бўлганида чевар бўлиб, менга чиройли куйлаклар тикиб бермоқчи эди. Ҳеч ким мендек боласининг ҳажрида ёнмасин...”
Хулоса узингиздан.
📡 Do'stlar bilan bo'lishing
⏭ ✍🏼 @Ibratli\_Sozlar 📚 ⏮
ФАЗИЛАТЛИ ОНА..!
📿
Ҳали уч ёшга тўлмаган қизча онасининг орқасидан кийимини тортқилаб:
- Ойижон, бугун Жаннатда қаср қурмаймизми? деб қолди.
Менимча янглиш эшитдим шекилли дедиим.
Йуқ, қизча яна шу гапларни қайтарди.. сўнг опалари келиб синглиси айтган гапларни улар ҳам айтишди.
Фазилатли она кўзларимга қараб кулиб деди:
- Фарзандларим билан жаннатда қандай қилиб қаср қуришимизни кўргингиз келаяптими?
Мен "ҳа" деб, бир чеккада уларни нима деётганларини кузатиб ўтирдим.
Аввал она атрофида фарзандлари тизилиб ўтириб олишди. Фарзандларининг ёшлари тахминан 3 ёшдан 10 ёшгача эди. Ҳаммалари хаяжон билан тайёр ўтиришарди. Она "Ихлос" сурасини ўқий бошлади. Кетидан фарзандлари қайтарар эди.
Бисмиллаҳир роҳманир роҳийм..
Қул ҳуваллоҳу аҳад, Аллоҳус сомад, лам ялийд ва лам йувлад, валам йакун лаҳу, куфуван аҳад.
Сурани 10 марта қайтаришди.
Тугатиб бўлишгач ҳаммалари бир варакайига бор овозлари билан: Алҳамдулиллаҳ, жаннатда қасримизни қурдик, деб ҳурсанд бўлиб кетишди.
Болалари онасига:
- ойижон, энди хазинамиз ҳам бўлсин.
Кейин биргалашиб,
Ла ҳавла ва ла қуввата илла биллаҳ ..
Ла ҳавла ва ла қуввата илла биллаҳ..
Сўнгра фазилатли она сўради:
- энди, ким сизлардан Росулуллоҳ соллаллоҳу ъалайҳи ва саллам унга жавоб беришларини истайди. Ва қўлларидан сув ичиб, ундан кейин чанқоғини унутишини истайди...
Кейин ҳаммалари бирданига:
Аллоҳумма солли ъала Муҳаммадин ва ъала оли Муҳаммад.. кама соллайта ъала Иброҳима ва ъала оли Иброҳим иннака ҳамидум мажийд.. Аллоҳумма борик ъала Муҳаммадин ва ъала оли Муҳаммад.. кама барокта ъала Иброҳима ва ъала оли Иброҳим иннака ҳамидум мажийд.
Кетидан эса тасбеҳ ва такбир ва таҳлил (Ла илаҳа иллаллоҳ)ларни кетма кет этиб чиқишиб , ҳурсанд бўлишиб, ҳар қаёққа тарқалишди. Кимдир дарсига қаради, яна кимларидир ўйинчоқларига киришиб кетди.
Буларни қандай қилиб ургатдингиз, деб сўрадим.
Фазилатли Она:
- Болаларим улар билан ўтиришимни яхши кўришади. Мен ҳам вақтдан фойдаланиб, уларга Аллоҳни зикр қилишларини ўргатаман.
Азизлар бу ҳодисани сизлар билан улашгим келди. Кўп болажонларимиз кўрсатувларда ҳар хил қасрлар қурилишларини томоша қилиб унда яшашларини хоҳлашади ёки бўлмасам мультфильм қахрамонларини хазиналарга қандай эришаётганларини томоша қилишади. Уларга буларнинг ҳаммасига қандай осон йул билан эришишлиги мумкунлигини ўргатсак.
Онанинг вафотидан кейин ҳам она ўргатган азкорларни фарзандлари қайтариб турса, онага эҳсон қилишгандай бўлишади, ҳасанотлари етиб боради ин шаа Аллоҳ. Бу она учун дунё ва охиратдаги энг афзал сармоя.
Аёлингизга, фарзандларингизга ўргатинг. Қолган дўстларингиз билан ҳам улашинг...
@ibratli_sozlar
Ғийбатни эшитган кишига тўрт иш лозим бўлади.
Биринчидан, ғийбатни эшитган пайтда ғийбат қилинаётган инсон ҳақида ёмон гумонга бормаслик, у ҳақда зикр этилаётган ёмон сифатларни рост деб билмаслик, бошқа одамлар ҳузурида уни накл қилмаслик, ғийбат қилган кишини гуноҳи кабира қиляпти деб билиш, унинг гапини эътиборсиз деб ҳисоблаш, «Эҳтимол, ғийбат қилинган инсонга унинг адовати бордир, шунинг учун шундай гапларни гапираётгандир», деб ўйлаш лозим.
Иккинчидан, ғийбатни эшитгач, унга шерик бўлиб, мусулмон биродарининг қолган айбларини ҳам очмасин. Ғийбат қилувчи киши Аллоҳ таолонинг итобига қолади, агар мен унга шерик бўлсам, Аллоҳ таоло мендан норози бўлади ва қиёмат куни азоблайди, деган фикрда бўлсин.
Учинчидан, бир мусулмон биродарининг ғийбат қилинаётганини эшитса, ўша мусулмонни мақташни бошласин ва унга ёрдам берсин. Ажаб эмаски, шунда ғийбат қилувчи ғийбатдан тийилса.
Тўртинчи иш шуки, ғийбат қилувчини тил билан айтиб ёки қўл ва кўз билан ишора бўлса ҳам, ғийбатдан тўхтатиш лозим.
Агар бинамки нобинову чоҳаст,
Агар хомуш бинишинам гуноҳаст.
Назмий маъноси:
Агар кўрсамки кўр олдида чоҳдур,
Индамай ўтирсам, бешак, гуноҳдур.
Насрий баëни: Агар кўзи кўр кишининг олдида чуқурни кўрсам-у, индамай ўтираверсам, гуноҳдир.
Агар уни ғийбат қилишдан қайтариш имкони бўлмаса, ўша мажлисдан туриб кетиш лозим.
Борди-ю, туриб кетишнинг ҳам иложи бўлмаса, у ҳолда бўлаётган ғийбатни дилда ёмон кўриб ўтириш керак. Рози бўлиб, жим ўтириш жоиз эмас.
Яна бир гап. Ғийбатчига «Жим бўл» деб туриб, лекин бўлаётган ғийбатни дилда хоҳлаб туриш мунофиқликдир.
“Ғийбат ўзи нима?” китобидан.
@ibratli_sozlar
б, қилган фойдасидан олиб берган қизил кўйлакча парча~парча бўлиб ётарди. Чўчқага ем бўлган қизчанинг жасадини кўмиш имкони бўлмаса~да, унга аза очиб, маъракаларини ўтказишди. Умидага "қирқ" қилишган куни симёғочдан ўт чиқиб, Илёснинг битмаган, чала иморати бутунлай ёниб кул бўлди. Ҳалиям, ёнғин вақтида уйда ҳеч ким йўқ экан…!
Ҳаромдан сақланайлик азизлар , барчангизни оилангизга тинчлик омонлик тилаб қоламан!!!
@ibratli_sozlar
Muhabbat - bu sizni Jannatga yetaklovchilardir...! Muhabbat - bu sizni Jahannamdan saqlovchilardur...!
@ibratli_sozlar 🕊️
дан кетиб қолди.
Табиийки, хотиним қошларини чимирди, ғазабнок чеҳрасида кўплаб саволлар ғужғон ўйнади. Мен Дилбарга ўгирилиб дедим:
— Сизга хотиним келади, деганмидим? Тезроқ чиқиб кетинг, деганмидим? Нега чурқ этмайсиз, ўзингиз тушунтиринг энди.
Дилбар диван ортидан айланиб ўтди-да, хотинимга юзма-юз бўлди. Унинг кўриниши хотиржам эди. Аммо гапирган гаплари мени довдиратиб қўйди:
— Биз эрингиз билан севишамиз.
Хонада шу қадар жимлик чўкдики, мен ҳеч биримиз нафас олмаяпмизмикан, деб ўйлаб қолдим. Кейин жиғибийрон бўлганча Дилбарга муштимни дўлайтирдим:
— Сиз, ўв... нималар деяпсиз? Ёлғон гапиришга уялмайсизми? Қанақа севишиш?.. Мен фақат хотинимни севаман, билдингизми? Уятсиз экансиз-ку!.. Мақсадингиз бировларнинг оиласини бузиш экан.
Дилбар пинагини ҳам бузмай менга деди:
— Сиз менга кўзингизни қисмай гапиринг, хўпми? Қачонгача яшириб юрамиз?
— Нима?!. Нимани яшириб юрамиз?.. Хотин, сен бунинг гапларига ишонма. Жиннихонадан келган бўлса керак.
— Дадаси, ўзингизни босинг, — деди Дилобар. — Сиз менга айтинг-чи, агар бу аёл ёлғон гапираётган бўлса, диванимизнинг орқасида нима қилаётган эди?
— Уф... ҳозир сенга ҳаммасини бир бошдан айтиб бераман. Ярим соат олдин эшик жиринглади, очдим. Қарасам, шу аёл турибди. “Оилавий поликлиникадан келдим”, деди. Қўлида дафтарини кўриб...
— Қанақа поликлиника, қанақа дафтар? — хахолаб кулди Дилбар. — Нималар деяпсиз?
Мен сўзимни исботлаш учун стол устига қарадим, бироқ у ерда дафтар йўқ, ғойиб бўлган эди.
— Қаерга яширдингиз, айтинг! — дедим мен ҳамширага хезланиб.
— Вой, нимани? — Дилбар шундай деб хотинимнинг орқасига яширинди.
— Дафтарни! — шундай деб хотинимга ўгирилдим. — Менга қара, Дилобар, сенга бир бошдан гапириб бераман. Ишонмасанг, ўзинг биласан.
Хуллас, хотинимга ҳаммасини айтиб бердим. Айбим йўқлиги, хиёнат қилмаганим, соддалигим туфайли шундай ноқулай аҳволга тушганимни тушунтирдим. Бу аёлни танимаслигимни айтиб, тавалло қилдим.
Дилбар гапимни бўлмади, аммо истеҳзоли кулиб турди. Хотинимнинг қошидаги тугун эса сира ечилмади. Бироқ негадир унчалик аччиқланмади, аксинча баъзи гапларимдан кулиб қўйди. Мен бундан ҳайрон бўлдим. Демак, хотиним менинг алдамаётганимни тушунди, деб ўйладим.
— Дадаси, сиз кўчага чиқиб бир айланиб келинг, — яна ҳайратга солди мени хотиним. — Биз бу киши билан ўзимиз гаплашиб оламиз.
— Ўзларинг гаплашиб оласизлар? Сен нима деётганингни тушуняпсанми? Ахир бу сени алдайди, қулоғингга лағмон осади, туппа-тузук эрингни хиёнаткорга чиқаради. Менинг айбим йўқ. Ичкарига киритмоқчи ҳам эмасдим буни!
Яна Дилбар ўртага суқилди:
— Сизнинг айбингиз бўлмаса, унда мен уйингизга ойдан тушибман-да, а? Хотинингиз келишидан аввал юз марталаб “севаман, жоним” деган ким? Кеннойим келадиган бўлса, кета қолай дедим. Йўқ, бугун учаламиз гаплашиб олишимиз шарт, дедингиз! Хотинидан қўрқадиган эркак эркакми, дедингиз! Айтмадим, денг?!. Энди эса қандайдир поликлиника дейсиз, ҳамшира дейсиз! Ўзим уколдан қўрқаман-у, қанақасига ҳамшира бўлай?
Агар Дилобар ўртага тушмаганида мен бу аёлни ногирон қилиб қўярдим. Без бўлиб гапиришини қаранг! Одам ҳам шунчалик сурбетлик қилиши мумкинми? Киприк қоқмай алдайди-я!
Хотиним мени бир амаллаб уйдан чиқарди. Ҳаммасини ўзи ҳал қилишини айтди. “Бу қаллоб аёл сени бир бало қилмасин”, дедим. Хотиним яна кулимсиради.
Дилобар мени кўчага чиқариб тўғри қилган экан — анча енгил тортдим. Аммо барибир икковлон нималарни гаплашишини ўйлаб ичим қизиди. Кўчада қанча вақт тураман, ҳайронман. Ўзимнинг уйимга хотиним чақиргандан сўнг кираманми? Ҳа, хиёнат қилганим учун... Хиёнат? Аслида хиёнат қилганим йўқ-ку! Ўша аёлнинг ўзи келди, сичқонни баҳона қилиб, ичкарига кириб олди. Менинг хатойим — хотиним келгандаёқ бу ҳақда айтишим керак эди...
Яхшилаб ўйлаб кўрилса, эркакнинг хиёнатига аёлларнинг ўзлари сабабчи бўлишади. Ўзингиз мулоҳаза қилиб кўринг: аввало, яхши хотиннинг эри бу кўчага кирмайди! Иккинчидан, бегона аёл кўзини шундай сузадики, эркак хотинини паққос эсдан чиқариб юбориши мумкин. “Ғунажин кўзини сузмаса, буқа занжирини узмайди” деган мақол бежиз айтилмаган, ахир!..
Кўчада қанча вақт қолиб кетдим, аниқ билмайман. Бир-икк
ҚОЙИЛМАҚОМ РЕЖА...
Ҳикоя
Эшик қўнғироғи жиринглади ва юрагим шув этди. Ким бўлиши мумкин? Негадир мени ҳаяжон босди. Оёқларимга енгил титроқ кирди. Эшикни очдим. Ташқарида хушбичим, сочлари жингалак, кўзлари катта-катта жувон дафтар кўтариб турарди.
— Оилавий поликлиника, — деди у аввал менга, сўнг дафтарига тикилиб. — Салом, яхшимисиз? Мен ҳамшираман.
— Хотиним уйда эмас, — жавоб бердим мен.
— Нима? — анқайди жувон. — Хотинингиз билан нима ишим бор, тавба? Ёки хотиним уйда эмаслигини айтсам, ичкарига киради деб ўйлаяпсизми?
— Йўғ-ей, ҳалиги... оилавий поликлиника деганингизга... маълумотлар хотинимда бўлади-да! Мен ҳам... сизга кўзим учиб тургани йўқ!
Жувон кутилмаганда сесканиб кетиб, оёқларига қаради-да, бақириб юборди:
— Вой-вой, сичқон! — шундай деб бўсағага ўзини урди. Ранги учиб даҳлиздан ҳам ичкарига кириб кетди. Мен орқага мункиб, йиқилиб тушишимга бир баҳя қолди.
Тўғрисини айтсам, ўзим ҳам сичқондан қўрқаман. Аммо аёл кишининг олдида буни билдирмаслигим керак. Ўзимни ўнглаб олдим ва қия очиқ эшикдан ташқарига қараган бўлдим:
— Қанақа сичқон? Гапиришингиз катта-ю, сичқондан шунчалик қўрқасизми, яхши қиз? Сичқон-пичқон йўқ бу ерда!
У ташқарига чиқишга ботинмай, бўйнини чўзиб секин мўралади:
— Ҳозиргина оёғимнинг устидан ўрмалаб ўтди... Сиз, яхшиси, сув беринг, юзимга сепинг. Қўрқиб кетдим.
Мен жувон айтгандек қилдим.
— Раҳмат, яхши одам экансиз, — деди у. — Менинг исмим Дилбар.
— Қофияни қаранг, — кулиб юбордим мен. — Хотинимнинг исми эса Дилобар. Аммо айтиб қўяй, у сиздан анча чиройли.
— Йўғ-ей, билмабмиз, — лабини бурди Дилбар. — Хайрият, хотинингиз уйда эмас экан, агар бўлганида мени каламуш есаям киритмас экансиз!
— Кесатиқлар бобида устасиз-ку, — дедим мен. — Аммо хотини йўқ уйга кириш бобида сиз ҳам зўр экансиз!.. Энди чиқиб кетарсиз, хоним? Агар ростдан иш билан келган бўлсангиз, остонада туриб ҳам гаплашиш мумкин. Сиз кўрган сичқон инидан чиқмай чой ичиб ўтирибди.
Дилбар яна лабини бурди. Дафтарини қўлтиқлар экан, менга норози қиёфада қараб қўйди. Бироқ остонадан чиқар-чиқмас, яна додлаб юборди-да, бу гал эшикни ичкаридан маҳкам ёпиб олди:
— Сичқон! Сичқон!.. Рост айтяпман. Ҳалиям кетмабди!
Мен диққат бўлиб эшикни очмоқчи эдим, Дилбар ялинганнамо қўлимга ёпишди:
— Илтимос, очманг!
— Қизиқмисиз, ҳозир хотиним келиши керак. Сизни уйда кўрса нима деб ўйлайди?
— Илтимос, — у қўлимни қўйиб юбормади. — Яна ўн дақиқа, йўқ, беш дақиқа...
Мен Дилбарга разм солдим. Енгилтак аёлга ўхшамайди, аммо бегона эркакнинг уйига кириб олиш даражасида... сичқондан шунчалик қўрқиш мумкинмикан?
— Менга яна сув беринг, — деди у.
Айтганидек қилдим. Кейин кесатдим:
— Энди сичқонни баҳона қилиб бир умр шу уйда қоласиз, шекилли?
— Вой, қанақа одамсиз, ҳозир кетаман.
— Мен эмас, сиз қанақа одамсиз? Ҳозир хотиним келади дедим сизга. Балки зинадан чиқаётгандир аллақачон.
— Бўпти, кетаман, — аччиқ қилди у. — Манови дафтаримни тўлдириб олай. Уйингизда ўтирадиган жой борми ўзи?
Оббо, бу офатижон дафтарини тўлдирмаса кетмайдиганга ўхшайди.
Мен уни стол-стуллар қўйилган ичкари уйга таклиф қилдим. Дилбар пойафзалини ҳам ечмай кириб, дафтарига нималарнидир ёза бошлади. Майли, шуниси маъқул, кетиши осон бўлади.
Уни кузата бошладим. Қизиқ, худди хотиним келишини билиб, атайин имиллаб ёзаётгандек туюлди менга. Ҳа, ростдан ҳам шундай.
— Бўлдингизми? — деб сўрадим тоқатсизланиб.
— Вой, ҳозир! Намунча?!. Болаларингизнинг гувоҳномаларини берсангиз...
— Мен топиб беролмайман. Кейинги сафар.
— Начора. Аммо хотинингизга айтинг, поликлиникага албатта борсинлар, эмлаш ишлари муносабати билан...
— Хўп, хўп.
— Кеннойидан жудаям қўрқар экансиз-а? — Дилбар шундай деди-да, дафтарини ёпиб ўрнидан турди.
Мен уни кузатиш (аниқроғи ҳайдаш) учун ортидан эргашдим. Аммо кутилмаганда Дилбар ёлғондан қилдими ёки ростдан бўлдими, хона эшигига етмай мункиб кетди.
— Мени ушланг, бошим айланди, — шундай деди-ю, ўзини орқага ташлади. Агар уни ушлаб қолмаганимда чалқанчасига йиқилиб бошидан лат ерди.
Худди шу пайтда эшик қўнғироғи жиринглади. Юрагим така-пука бўлди. Шошганимдан Дилбарни диванга ётқизиб, чиқиш эшиги томон югурдим. Теш
✒️Ҳалоллик!...
Кўчамизга қатиқ сотувчи келди. Коляскада чақалоқ, ёнида 5-6 ёшлардаги қизчаси. Бонкалар коляска тагига жойлаштирилган. Бир бонка қатиқ беш минг сўм экан. Шу пайт онаси ҳам, қизча ҳам қўшниларнинг дарвозасини тақиллатгани кетишди.
Мен секин билдирмай коляска чўнтагига ўн минг солдим. Яна бир бонка қатиқ олиб, қизчанинг қўлига беш минг бердим. Эртасига улар яна келишди.
Мабодо сиз адашиб пул бермадингизми, ҳисоб китобимиздан ўн минг сўм ортиқча чиқаяпти, дейишди.
Титраб кетдим.
Дунёни гўзаллик эмас, ҳалоллик қутқарса керак...
@IBRATLI_SOZLAR
👨⚕️👨⚕️👨⚕️👨⚕️👨⚕️👨⚕️
⭕️ДИҚҚАТ ҚИЛИНГ! ТАНАНГИЗ ЧИРИБ БОРМОҚДА!
⭕️Артрит, артроз, остеохондроз ва бўғин касалликлари борми? Бу хасталикдан бутунлай ва табиий қутилинг!
⭕️СУЯКЛАРИНГИЗ ОҒРИБ ВА ЗИРҚИРАБ АЗОБ БЕРЯПТИМИ??
⭕️Операция қилишни хохламайсизми?
https://dexpress-uz.shop/snakeoil-6
⭕️Унда уй шароитида бир зумда даволаш йўли бор!!
Ишонмасангиз кириб текшириб кўринг!!
⭕️БАТАФСИЛ: 👇👇👇👇👇
https://dexpress-uz.shop/snakeoil-6
https://dexpress-uz.shop/snakeoil-6
https://dexpress-uz.shop/snakeoil-6
🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴
⭕️(Админлар тамонидан ўчирилишидан олдин бу усулни билиб олинг!)
🔆ҲАДЕБ ИССИҚ ДЕМАЙ, АЛҲАМДУЛИЛЛАҲ ҲАМ ДЕНГ.. 😓
Шу кунларда ҳамма жойда машҳур гап - «Жуда иссик булдия!»
«Хаттоки бемалол одамлар қуёш тафтида тухум пиширишяпти»😥.
Аммо, Роббимизнинг марҳаматини қаранг.....
Инсонинг танаси ўзини-ўзи совутиш системасини ёқар экан, яъни терлаб, териси музлаб, одамнинг харорати 36.6° дан тушмас ва ошмас экан.
Бу Аллоҳу Акбар ва Алҳамдулиллаҳга яраша марҳаматдир.
Хадеб иссиқ демасдан, Аллоҳ бизга мўжиза бергани учун Алҳамдулиллаҳ ҳам дейлик азизлаp!
Таъсирли ҳикоя...
Бир куни овчи йигит милтиғини елкасига илиб, бўрибосар итини етаклаб тоққа овга чиқибди. Тоғда бир нечта бедана ва каклик отибди. Ови бароридан келган овчи йигит хуш кайфиятда тоғдан пастга тушаётган махал кўзи бир ғорга тушибди. Аста ғорга кириб, не кўз билан кўрсинки, ичкарида урғочи бўри 2 та боласини эмизиб ётганмиш. Овчи йигитни кўрган она бўри тишларини кўрсатиб ириллабди. Йигит шоша-пиша урғочи бўрини милтиғи билан отиб ташлабди. Бўрибосар эса бўри болаларини ғажиб ташлабди. Овчи йигит оқшомда уйига қайтиб келибди. Дўстларини уйига чақириб зиёфат берибди. Зиёфат ярим тунгача давом этибди.
Тонгда овчи йигит ховлидаги шовқиндан уйғониб кетибди. Югуриб ташқарига чиқса не кўз билан кўрсинки, ховлининг ўртасида бузоқдек келадиган бахайбат эркак бўри турар, ёнида эса овчи йигитнинг 5 ёшли қизи бўрининг думидан тортар ва:
- Дада қаранг, кучук, каатта кучук! - деб бақирарди!
Йигитнинг вужуди сонияда музлаб қолганди! У кеча тоғда ўзи ўлдирган бўри болаларининг отаси эди! Йигитнинг шуурида "Тамом! Қизчамдан айрилдим! Бўри қасос олгани келди!" деган фикр ярқ этибди. Шунда эркак бўри аста қизалоқнинг устига энгашиб, унинг юзларини искабди ва йигитга қараб мунгли овозда увлабди. Масофа қанчалик узоқ бўлмасин, йигит бўрининг кўзларидан оққан ёшни кўриб турарди! Бўри чақмоқдай тезлик билан югуриб девордан сакрабди ва кўздан ғойиб бўлибди. Овчи йигитнинг ранги оқариб кетган, бўлиши муқаррар бўлган мудхиш воқеадан қўрққанидан бутун вужудидан тер қуйилар, оёқлари қалтирар, тили калимага келмасди. Аранг қадам босиб бориб, қизчасини қучоқлаб, хўнграб йиғлаб юборди! Ха, бўри унинг фарзандини авайлаган эди! Хатто шу тилсиз, онгсиз, энг вахший жонзот хам болага рахм қилганди! У эса инсон бўла туриб бўри болаларига ачинмаганди. Йигит милтиғини тошга уриб синдириб ташлабди ва қайтиб ов қилмасликка қасам ичибди...
@ibratli_sozlar
#хотира.
Бешинчида ўқиётганимда ўзимдан икки ёш катта акам оламдан ўтдилар. Бу онамнинг вафот этган учинчи фарзандлари эди!
Жуда тўкилиб қолдилар. Сал ўтмасдан камина ҳам касал бўлиб ётиб қолдим. Онам "лип" этиб қўшни Ойим ҳолани чақириб чиқдилар. Жим шифтга қараб ётганимни кўриб- кўпни кўрган кампир хола онамга "бунисини ҳам умри шунақароқ экан-да" дедилар ҳазин овозда.
Эшитиб, "жим" бўлиб қолдим. Онамнинг ғамга "фил" аёлликларини ўшанда билганман.
Индамай қўшни холани кузатиб кириб, бурчакка қараб ўтириб олдилар. Анча пайтгача сас-садосиз "жим" ўтирдилар. Кўзим илинибди, онамнинг бутун танамни қўллари билан силаб, сидираётганларидан уйғониб кетдим. Оғриётган суякларим "ором олгандек" бўлди.
Ухлаб қолибман. Тушимга аммамнинг уйлари кирибди. Узумток устига аммам патнис қўйиб, газетага ёғлиқ сузмадан қурут ясаб ташлаб қўярдилар, газетага ёғи чиқиб, тараша бўлиб қурирди. Чақириб қўлимизга кўп-кўп бериб қўярдилар. Шу қурутлар тушимга кириб, оғзимнинг суви қочиб уйғондим. Кипригим жимирлагандан онам сезгирлашиб, оғзимга ойна тутиб кўряптилар экан. Имо-ишора билан базўр "қурут" ҳоҳлаётганимни тушунтирдим.
Онам шошиб кўчага чиқиб кетдилар. Ўшанда Аваз деган қўшни болага пул бериб бозорга жўнатган эканлар.
Бир оздан сўнг кафтимга думалоқ қурутни қистириб, қўлимни оғзимга яқинлаштирдилар.
Ун қўшиб тайёрланган чучмал таъмли қурутни шимгандек бўлдим...
Онам ҳурсандчиликдан тинмай "ўзингга шукр Аллоҳ" дердилар...
Уч кундан сўнг батамом оёққа туриб кетдим.
Бу воқеага ҳам йигирма етти йил бўлибди.
Умримдан бўлиб, яшаб кетиб, тўрт фарзанд дунёга келтирдим. Қизиғи юкли бўлганимда, бошқоронғуликда қурут ейман.
Жуфтим олдинлари савол бериб қолардилар: "Одамларнинг аёллари қишда қулупнайга, тарвузга, кузда довуччага, яна қанқадир топиш мушкул нарсаларга бош қоронғу бўлса, сиз доим арзонгина, кўча бошидаги пистачи холанинг банкаси ичидаги қурутга бошқоронғу бўласиз-а?!"...
Индамай жилмайиб қўя қоламан. Аслида ҳаммаси унчалик ҳам осон эмас.
Ўша худойим жонимни қайтариб бергани-да, онам кафтимга иссиқ қўллари билан қистирган ун қўшилган чучмал мазали қурутнинг мазасига ҳали- ҳали" "бошқоронғу"ман нима қилай?!...
Қани онамнинг яна бир бора шу ёнимга қолган умрим кунларида бағриларида бўлиб қолсам...
Афсуски, ҳидларини ҳам тополмаймиз...
Ҳар сафар шуларни эслайман...
@ibratli_sozlar
🙋🏻♀️Қизлажонлааа…
💁🏻♀️ Уйда ўтириб зерикканлар учун ажойиб имконият , энди сиз…
🍗🥩🍔 Миллий ва Дунё таомлари
🍧🍩🎂 Ширинликлар
🥗🥙 Салатлар
🥟🥘🌯🥪 Иссиқ егуликлар
🍹🍻🍷 Салқин ичимликлар
🤗 Албатта хаммасини мутлақо бепул ўргана оласиз!!!
🥰 Каналимиз сизга маъқул келаётган бўлса тезда дўстларингизни хам таклиф қилинг!!!
Teлеграм каналимизга қўшилиш👇🏻👇🏻👇🏻
/channel/+SXeVM13NLOGuMdD6
Baʼzan inson "yaxshiman" deganida, koʻzlariga qarab "hech ham yaxshi emassan, qani gapir, nima boʻldi?" deya hol soʻrovchiga ehtiyoj sezadi...
@Ibratli_Sozlar
💥Фидоий эр
Гр:🔥Ҳикоя ва қиссалар 🔥
Аёл ўттиз икки ёшда, жуда гўзал, турмуш ўртоғи хам кўркам эркак, ДЕНГИЗ ОФИЦЕРИ эди. Бир неча ой аввал янглиш ташхис оқибатида операция амалиёти муваффақиятсиз якунланиб, гўзал аёл кўзларидан айрилган, буткул кўрмай қолган эди. Эри операциядан сўнг АЧЧИҚ ХАҚИҚАТни эшитиб ўз-ўзига бир сўз берганди.
Кунлар ўтаверарди. Аёл кундан кунга ўзини ёмон ҳис қилар, жондан ортиқ севгани эрига ўзини ОРТИҚЧА ЮК деб ўйларди. Жуфтининг бунчалик сукутда қолгани, забун аҳволи эркакни қайғуга соларди. Тўсатдан ёдига рафиқасининг иши тушди. Ишига қайтишини хоҳларди. Аммо буни жуфтига қандай айтишни билмасди. Чунки аёл жуда МАҲЗУН ва тушкун эди. Бутун журъатини тилига тўплаб, оқшом рафиқасига гап очганди, аёл ДАХШАТ билан бақирди:
- Мен қандай ишлайман, ахир кўрман-ку! Эри унга ёрдам беришини айтди. Ҳар куни тонгда ўзи ишга олиб бориб қўйишини, кечқурун ишдан олиб қайтишини, яна аввалгидек ишлаб кетишига ишонишини айтди. Эркак аёлини яхши биларди ва у гарчи КЎЗИ ОЖИЗ бўлса-да ишини аъло даражада бажара олишини биларди. Аёл умидсизлик билан эрининг таклифини қабул қилди. Чунки уни қаттиқ севарди, сўзи қайтиб, ранжиб қолишини истамасди. Ҳар куни эрталаб жуфтини ишга ташлаб қўяр, ишдан сўнг ўзи олиб келарди фидоий эр.
Кунлар шундай ўтарди. Аввалгидан анча аҳволи ўнгланиб, қувноқ бўлиб қолди аёл. Эри эса бундан ортиғини истарди. Ўзига сўз берганди, ваъдасини бажариш учун охиригача ХАРАКАТ қилиши керак эди. Бир оқшом жуфтига:
- Энди ишга ўзинг бориб қайтасан, - деди. Аёл шошиб қолди. Асло бундай қилолмаслигини айтди. Эри гапида қатъий турганди, яна уни ранжитишни истамади. Буни ўзи ҳам астойдил хоҳлаб турган бўлса-да, бундай қила олишига ишонмасди. Аммо журъатини тўплади. Энди эрталаблари АЁЛ автобус бекатига ўзи борар, автобусга чиқар ва автобусдан тушиб ишига бора оларди.
Кунлар кунларни қувалаб ўтар, хеч муаммо йўқ эди. Бир куни автобусга чиқаётганида хайдовчи:
- Сизга ҳавасим келади, хоним афанди, - деди. Аёл бу гап ўзигами бошқагами айтилганини англамай, секингина
- “НЕГА..?” дея сўраганди. Ҳайдовчи:
- Чунки ҳар куни эрталаб ортингиздан бир офицер кийимидаги ЁШ ЭРКАК автобусга чиқади ва йўл бўйи сизга мухаббат тўла нигохлари билан термулганча келади. Автобусдан тушганингиздан сўнг яшил чироқ ёнганида йўлдан нарига ўтишингизни кузатиб туради ва сиз бинога кириб кетганингиздан кейин ортингиздан ҳавода бўсалар юбориб, АДОҚСИЗ СЕВГИ билан қўлларини силкиб қолади - деди..
Аёлнинг кўнгил кўзи ёришиб, чехраси аввалгидан-да ГЎЗАЛЛАШИБ кетди.
📡 Do'stlar bilan bo'lishing
⏭ ✍🏼 @Ibratli\_Sozlar 📚 ⏮
ҚОТИЛГА АЙЛАНГАН АЁЛ.
(Хаётий вокеа).
Болалар уйида улғайганман.
Ота-онам кимлигини ҳам билмайман. Улар мени ташлаб кетганлари учун ҳанузгача улардан нафратланаман. Агар турмуш қурсам ҳеч қачон гўдагимни болалар уйига бермайман, деб ўз-ўзимга сўз берганман.
Болалар уйидан учирма бўлгач, тарбиячим бўлган Зарифа опаникига нажот истаб бордим. Чунки энди нима қилишимни ҳам билмасдим. Опанинг уйидан паноҳ топдим. Боғчага ишга кирдим. Ўз ўрнимга эга бўлдим.
Бир куни Зарифа опа мени бир йигит билан таништирди.
Қадди-басти келишган, чиройли йигит экан. Хуллас, бир-биримизга ёқдик.
Тўйимиз бўлди.
Онамдек бўлиб қолган Зарифа опанинг юзини ерга қаратмай, дея келинлик вазифамни астойдил бажаришга киришдим. Қайнонамнинг ўтидан кириб кулидан чиқдим. Кейинги йили эса фарзандлик бўлдим. Унинг камолини кўриш менга насиб этсин, дея Камола деб исм қўйдим.
Зарифа опам ота-онамнинг йўқлигини билдирмасдан, бешик ясатиб олиб борди.
Камола тиллари бийрон қиз бўлди. Илк маротаба “ая” дея тили чиққанида қанчалик севинганимни сўз билан ифодалай олмайман. Атак-чечак қилиб юрганларини кўриб севинчим ўн чандон ошди.
Бирин-кетин қайнсингилларимни ҳам узатдик. Биз бахтли яшаётгандик.
Бироқ ойни этак билан ёпиб бўлмайди, деганлари тўғри экан.
Қайнонам қаергадир тўйга бориб, менинг болалар уйида вояга етганимни билиб қолибди. Шундан сўнг қайнонам менинг рангимни чиқармайдиган бўлиб тўнини тескари кийиб олди. Менга яхши муомила қилмай қўйди.
Бир куни тонг саҳар ҳовлига отилган челакнинг даранглаган овозидан чўчиб уйғониб кетдим. Шоша-пиша бошимга рўмолимни ўраб ҳовлига чиқиб юз-қўлимни ювдим-да ўша атрофда юрган қайнонамга салом бердим.
Бироқ қайнонам саломимга алик ҳам олмади, қайрилиб ҳам қарамади. Овозини борича келинларни чошгоҳгача ухлашини айтиб, шанғиллай кетди.
Қайнонам мени тили қисиқликда, яхши тарбия кўрмаганликда, ҳароми бола бўлганлигимда, кўзимни сузиб, ўғлининг бошини айлантириб, тегиб олганликда айблади.
Энди унинг ҳар битта гапи юрагимга ўқдек қадала бошлади.
Мен ҳам боплаб жавоб қайтарай дедиму аммо эримнинг “илтимос, онам ҳовуридан тушганча гап қайтарманг” деган сўзлари ёдимга тушиб тилимни тийдим.
Ўша куни қайнонам ўғлини имлаб, хонасига олиб кириб кетди. Орадан анча вақт ўтгач, эрим сувга тушган мушукдек ёнимга келди. Аммо онаси билан нималарни гаплашганини айтмади.
Бир куни қайнонам ҳовлимизга иккита мелисани бошлаб келиб уларга мени келганимдан буён уйидан нарсалар йўқолаётганини айтиб аюҳаннос солди. Кейин уларни ётоқхонамга бошлаб кирди. Қайнонам нарсаларимни титкилаб ниманидир изларди. Кейин шкафимдан тилла тақинчоқларини олиб мелисаларга кўрсатди. Мени ўғирликда айблади.
Бу туҳматдан қутилолмадим. Ўзимни оқлолмадим.
Қайнонам мен йўғимда тиллаларини шкафимга солиб қўйганлигини тушуниб етдим. Афсуски қўли эгри деган ном олдим. Ҳақлигимни исботлай олмадим. Қайнонам турмуш ўртоғимнинг ялиниб-ёлворишига қарамасдан менга туҳмат қилиб, топилмаган тилла билагузук учун судга берди.
Бир йилдан сўнг мен қамоқдан чиқиб уйимга қайтдим. Қизалоғимни жудаям соғингандим. У билан қучоқлашиб кўришишни кўз олдимга келтириб, дарвозани очдим. У ёқ бу ёққа алангладим. Нимагадир ҳовлида болам кўринмасди. Қайнонамга салом бердим-да, дарҳол боламни сўрадим. Қайнонам бўлса худди мени биринчи маротаба кўраётгандек ажабланиб тикилди.
— Болам қани деяпман, мен сизга! — дея бақирдим мен.
Шу пайт эрим уйдан отилиб чиқди-да, остонада бир зум тўхтаб қолди. Хўжайнимдан қизимни сўрадим. У онасига қаради.
— Камолани ўт ўриб келгани тутзорга жўнатгандим, — деди қайнонам кўзларини ерга тикиб.
Тутзорга қараб шошилиб кетдим.
Ортимдан хўжайним ҳам изма-из келарди. Афсуски тутзордан Камоланинг қонга беланган жасадини топдим. Унинг ҳаётга тўймаган кўзлари катта-катта бўлиб очилиб турарди. Қизалоғим ётган жойдан сал нарида эса қонга бўялган ўроқ ётарди.
— Болам! Вой болам? Ким сени бу аҳволга солди, ким?! — дея бақирганимча қизимни қучдим. Фарёдимни эшитган турмуш ўртоғим югуриб келди-да боласини қонга бўялиб ётганини кўриб, у ҳам даҳшатдан қотиб қолди.
Кўзлари билан кимнидир излай бошлади.
Фариштагинамни ўтлар устига ётқиздим-да шартта ўрнимдан тур
❌❌ Диққат уйингизда бу нарса бўлса буни уйингиздан албатта йўқотинг. Йўқса барака кетади, ишингиз юришмайди. Ризқингиз камаяди 😨
Тўлиқ ўқиб билиб олинг👇
🤣🤣🤣QAYNONAYU KELINLAR KANALI.
JUDA KULGULI QIZIQARLI VA XAYOTIY VIDEOLAR 😳😂🙈
😍😳🥰 ENG KULGULI VA YOQIMLI, KUCHLI MOTIVATSIYA😂 SHU KANALDA👇👇
KUN DAVOMIDA 😂 KAYFIYATIM 💯 BO'LSIN DESANGIZ 🤗🤭🤣🤣
KANALGA ULANIB OLING 🫶👌👌👌😂😂
/channel/+GR-J4cHIcJI3NDQy
🌟
ҲАРОМ ЛУҚМА УВОЛИ!!!
....Дадаси, қўйинг, керакмас. Ахир, қандай қилиб ҳаром ўлган молнинг гўштини колбаса цехига топширасиз? Шунча йўлга олиб борганингиз билан олишмайди, қолаверса, бу гуноҳ ҳам…
Шерали хотинининг гапига қулоқ солмади. Шериги Илёс уни келишилган жойда кутаётганди. У ваъдасида туриб, шалоғи чиққан "Жигули"сини ҳам "эгарлаб" келибди. Йигитлар дарё қирғоғидаги ахлат уюми ёнида ағанаб ётган сигир жасадини чеккароққа тортиб боришди ва калласини олиб, терисини шилишди.
- Бир кеча дайработда қолгани ёмон бўлдида. Қара, шоғолми, нимадир қорнини ёрибди, ~ ачиниш оҳангида сўз қотди Илёс.
- Ҳалиям, ҳайвонлар еб битирмабди тунда. Ризқимиз борда, жўра, шу ёғигаям шукур, беш минг сўмдан олгандаям 500 минг сўм бўлади, -жавоб қилди Шерали.
- Юз кило чиқади, дейсанми?
- Кўп бўлса бор, кам эмас.
- Шер, ўлимтик гўшт одамни касал қилмайдими? -"Отравления" қилиши мумкин, бироқ колбаса цехида гўштни дорилашади, ҳидини ҳам, заҳарини ҳам йўқотишади…
....Улар ўлакса гўштни шаҳар чеккасидаги колбаса цехига топшириб, ҳеч нарса бўлмагандек ортга қайтишди. Ҳар иккиси ҳам қўшнининг ҳаром ўлган молидан фойда кўрганидан мамнун эди. Илёс "120 минг сўм қарзим бор, шундан қутулай деганича, "Қурилиш моллари" дўконига кетди. Шерали эса бозорга борди. У ҳамма пулига озиқ-овқат маҳсулотлари олди. Айниқса, уч ўғлидан кейин туғилган эрка қизалоғи Умида учун турли ширинликлар ва чиройли қизил кўйлакча харид қилганига хурсанд эди.
- Бир ишни чакки қилибсиз-да, ўша ҳаром пулни Умидага ишлатмаслик керак эди. Бошқа бирор нарсага сарфлардингиз, ~ деди аёли бозорликни кўриб.
....Шерали бунинг учун хотинини жеркиб берса-да, кўнгли ғалати бўлди. Ич-ичида қилган ишидан пушаймонликка ўхшаш хижиллик бор эди: энди ҳеч қачон колбаса емайман, болаларимга ҳам едирмайман, эшитганларим рост чиқди, уни ҳар қандай гўштдан тайёрлашавераркан. Гуноҳимнинг уволи болаларимга урмасин, ишқилиб…
- Онажон, мен Азизаларникига кетаяпман, у билан ўйнайман, ~ дея юзидан ўпиб қўйган қизчасига розилик билдирган аёлнинг дили ўз-ўзидан ғашланди. Чала киримни тезгина чаяману Умидани олиб келаман, кўз олдимда бўлсин, - дея ўйлади у юмушига тутинаркан. Ишини тугаллар~тугалламас ҳовлида бир эркак ва бир аёл кўринди. Улар газ идорасидан экан, ҳисоблагични ва тўлов дафтарчасини текшириб, солиштириб бўлгунича, онанинг юраги потирлаб кетди. Хаёлида нимадир бўладигандек эди. "Меҳмонлар"ни кузатаркан, қўшниникига йўналди. Дарвоза ланг очиқ бўлса~да, ҳовлида ҳеч ким йўқ, ошхонанинг эшиги ҳам қия очиқ, ичкарида биров кўринмасди.
- Умида, Азиза, - овоз берди аёл алланечук хавотир билан. Садо чиқмади. Ёпирай, бу ердагилар кўчиб кетишганми нима бало, нега ҳамма ёқ жимжит?! У ортига қайтаётганди, қизчасини етаклаб келаётган қўшни хотинга кўзи тушди.
- Салом, қалайсизлар, Ази, яхшимисан қизим, Умида дугонангни кўрмадингми?
- Йўқ, хола, биз онам билан дўконга бордик, мен энди сизларникига бормоқчи эдим Уми билан ўйнагани, ~жавоб қилди саволга қизалоқ.
- Макаронга чиққандик, биласиз, дўкон доим гавжум, гурунгга қизиқиб қоп кетибмиз, миллионта ишим бор эди-я, -қўшимча қилди унинг онаси. Аёл жон ҳолатда кўчага чиқди, тўрт тарафга аланглаб боласини излади, лекин у атрофда кўринмасди. Азизаларникидан бошқа уйга кирмаслигини билса-да, ҳар бир қўшниникига бош суқди, бироқ қизидан дарак йўқ эди. Уйга қайтгандир, деб ўйлаб, ҳовлисига югурди. Афсуски, бундан ҳам натижа бўлмади. Кечки овқатга уннаш ҳам эсидан чиқиб, нима қиларини билмай қолди, юрагини бир қоралик, вужудини тизгинсиз азоб қоплаб келаётганди. Нариги кўчада қайнонаси яшайди, қизча тушмагур ўша ёққа кетдимикан, эрталаб "бибимни соғиндим, борайлик", деганди. У аввалроқ шу эсига келмаганига ҳайрон қолиб, йўлга тушди.
- Сен шу ерда ўйнаб ўтир, мен чўчқаларнинг овқатини берай, ҳадемай очқашса, хуриллашга тушишади, сасимай ўлсин, даданг ҳам "озгина чида" деб йўқотмадида шуларни, -тўрт ёшли Азиза буларни унчалик тушунмаса~да, дардиҳол бўлган онаси ҳовли чеккасига қараб кетди. Дам ўтмай, унинг чинқириғи маҳаллани тутди. Ёғоч тўсинга сачраган қонни ялаётган ҳайвоннинг оёғи остида Умида яхши кўриб киядиган, Шерали ҳаром ўлган молнинг гўштини соти
ита ошнамга қўнғироқ қилиб, уларнинг бошини қотирдим. Дўконга кириб тентирадим, шарбат харид қилдим ва симириб ўтирдим.
Ниҳоят хотиним менга қўнғироқ қилиб, уйга чақирди.
Кейин эса, гўё ҳеч гап бўлмагандек кутиб олди. Нима деркан деб гапиришини роса кутдим.
— Ҳалиги... анови... кетдими? — сўрадим гап очиш учун.
— Ким?.. Ҳа, уми? Кетди.
— А, сен... У нима деди?.. Нима деган бўлсаям сен ишонма! Унинг ўзи уйга кирди. Мен танимайман.
Дилобар кулиб юборди:
— Ҳаммаси жойида, дадаси.
Бу гапдан ғалати бўлиб кетдим...
Орадан ўн бир кун ўтди. Хотинимнинг таваллуд санаси эди.
— Менга совға керак эмас, — деди Дилобар. — Мени кечирсангиз бас.
Дилобарга елкаларимни қисиб қарадим.
— Ўшанда анови аёлнинг уйимизга келгани махсус уюштирилган эди, дадаси, — деди у. — Сизни шунчаки синаб кўрмоқчи эдим. Дилбар менинг танишим. Кўп бўлгани йўқ танишганимизга. Кўнгли очиқ аёл. Гапдан гап чиқиб, эрнинг хиёнати ҳақида суҳбатлашиб қолдик. Бу фикр кимдан чиққани эсимда йўқ. Хуллас, сизни синаб кўрмоқчи бўлдик... Мени кечиринг. Хиёнат қилмаслигингизга қатъий амин бўлдим. Мени шунчалик яхши кўришингизни билмаган эканман. Виждоним қийналиб кетяпти, дадаси... Сиз ўшанда мени Дилбарга чиройли деганмидингиз?
— Чиройлини чиройли дейман-да...
Эртаси куни мен у билан ресторанда учрашдим.
— Режа яхши берди, — дедим кулиб. — Энди бемалол учрашаверсак бўлади. Шубҳа, гумонга ўрин йўқ-да! Ишдан кеч қоламанми, хизмат сафарига кетаманми — энди яшил чироқ! Ролларимизни қотириб ўйнадик. Беш баҳо! Айниқса, мен бопладим. Бор маҳоратимни ишга солдим. Хотинимни ишонтира олибманки, у мендан кечирим сўради. Уйланган бўлсам ҳам нақадар эркин қушман!.. Хўш, режам иш бердими? Ҳаммасини пухта ўйлаган эканманми?
— Виждонсиз, — Дилбар кулимсираб қадаҳини кўтарди...
ТАМОМ.
📡 Do'stlar bilan bo'lishing
⏭ ✍🏼 @Ibratli\_Sozlar 📚 ⏮
икчадан қарадим: хотиним!
— Тезроқ очинг, — деди у. Кейин эса мен очгунимча бўлмай, ўзи очди. — Очиқ экан-ку, мен жиринглатиб ётибман... Ассалому алайкум, дадаси. Ишга яхши бориб келдингизми?
Менинг тилим калимага келмасди. Хотинимга нима деб гап очишни билмасдим. Аслида айбим йўқ, ҳаммасини рўй-рост айтишим керак. Бироқ гап хотинимнинг ишонишида!
— Салом, хотинжон! Ўзинг яхши келдингми? Болалар қани?
— Э, уларингиз яна бир кун қоламиз дейишди. Бувисини соғинишибди.
— Биласанми, сенга...
— Сиз буларни ушланг, — хотиним шундай деб қўлидаги пакетларни менга тутқазди. — Маҳалла бошидаги дўконда арзон тухум сотишяпти экан. Мен тез бориб келай.
— Шошма, ҳозир...
— Катта бўлмасаям ҳар ҳолда арзон. Тез бориб келай.
— Йўқ, шошма. Сенга бир гапни айтишим керак.
— Нима дейсиз шу пайтда? Ярим соатда қайтаман, кейин айтаверасиз.
Бирдан каллам ишлаб кетди. Хотинимнинг дўконга кетгани яхши эмасми? Қайтиб келгунича анови жувонни ўзига келтириб уйдан чиқариб юбораман. Акс ҳолда хотинимнинг кўнглига ишончсизлик ораласа, бир умр ортимдан пойлаб юрадиган бўлади.
— Бора қол, — дедим шоша-пиша.
Аммо аксига олиб, хотиним эшикдан чиқар-чиқмас, ичкари хонадан “ҳой, қаердасиз?” деган товуш келди. Мен ўзимни хотиржам тутишга ҳаракат қилдим. Хотиним эса таққа тўхтаб, ортига ўгирилди.
— Кимдир гапирдими? — сўради у. — Аёл кишининг овозими?
Мен кулимсираб жавоб бердим:
— Ташқаридан эшитилди, хотин. Қўшнининг уйидан бўлса керак... Ёки кўчадан. Сен тезроқ бориб кела қол.
— Йўқ, ичкаридан эшитилди, — шундай деб, назаримда, хотиним ҳам кулгандек бўлди. — Ичкарида ким бор, дадаси?
— Бу нима деганинг? — дедим астойдил хафа бўлиб ва овозимни кўтариб. Овозимни кўтарганимнинг боиси, мабодо ичкаридан Дилбар яна чақириб қолса эшитилмасин деган мақсадда эди. — Бормайдиган бўлдингми? Унда эшит...
— Четроқ туринг, — дўконга тараддудланиб турган хотиним мени нари суриб, ичкари хонага йўл олди.
“Ҳаммаси тамом, — ўйладим мен, — қанақа қовоқкалла ҳамшира бўлди бу, озгина гапирмай турса олам гулистон эди!”
— Менга қара, сенга ҳозир тушунтираман, — шундай деб хотинимнинг орқасидан ичкарига кирдим-у, жим бўлдим. Ҳамшира қиздан дом-дарак йўқ, хонада фақат хотиним иккимиз эдик. Дилбар қаерда бўлиши мумкин? Майли, қаерда бўлсаям, хотиним кетганидан сўнг топилса бас. Ҳар ҳолда хонада буғланиб кетмагандир.
— Хўш, ким бор экан? — дедим хотинимга. — Гапир!
Хотиним атрофга аланглади:
— Менга бир гап бўлди, шекилли? Аммо аёл кишининг овозини аниқ эшитдим-ку!
— Агар сен аниқ эшитган бўлсанг, уйимизда арвоҳ бор, — дедим мен ҳазилга олиб.
Хотиним кулиб юборди:
— Э, ҳазилингиз бор бўлсин! Бўпти, мен кетдим. Сиз онамга бир телефон қилиб қўйсангиз бўлармиди, кеча нолиб гапираётгандилар.
— Албатта, мана, ҳозир, — шундай деб чўнтагимдан қўл телефонимни олиб, қайнонамнинг рақамини излай бошладим.
Икки ҳушим хотинимда! Тезроқ дўконга чиқиб кетса-ю, мен ҳамшира қизни топиб, уйдан ҳайдаб юборсам!
— Юринг, бирга бориб келамиз, — деди хотиним.
— Қўйсанг-чи, — уҳ тортдим мен. — Ҳозиргина ишдан келдим. Чарчаганман.
— Мен чарчамайманми?
— Сен ҳам борма, — мен шубҳага ўрин қолдирмаслик учунгина шундай дедим. Қолаверса, хотинимнинг феълини яхши биламан: борма деган жойга — аксинча боргиси келади. — Телевизор кўриб ўтирамиз.
— Йўқ, майли, бора қолай, яқин-ку!
— Ўзинг биласан.
— Э, эриняпман, бормайман.
Худди шу маҳалда диваннинг орқасидан Дилбар қаддини ростлади ва аччиқланиб деди:
— Оббо, қанақа хотинсиз, борсангиз боринг-да!
Унинг бу гапидан ғазабим қўзиб кетди, аммо айни пайтда мен ҳеч нима қила олмасдим. Тилим ҳам лол эди.
Хотиним дастлаб чўчиб тушди, сўнг ўзини босиб олиб, аввал Дилбарга, кейин эса менга қаради.
Хўш, мен нима қилишим керак? Гаров ўйнаб айтаман: ҳозир нимаики демайин, хотиним барибир ишонмайди. Ҳаммасига мана шу ҳамшира айбдор, озгина чидаганида Дилобар уйдан чиқиб кетган бўларди. Йўқ, мен ўзим калта ўйладим. Хотиним уйга кириб келганидаёқ бор гапни айтиб беришим керак эди. Энди барибир ишонмайди.
— Бу аёл оилавий поликлиникадан келибди, — дедим мен ниҳоят тилга кириб. — Исми Дилбар экан, ўзи айтди. Боя дафтарга ёзиб бўлгач, бирдан ҳуши
?
-Топиш вазифангиз,эркаксиз,топасиз,боқасиз!
Боягина тадбиркор ўғлидан фахрланиб,мақтаниб, турган Олчинбек ака назаримда кичрайиб кетгандек эди."Бухгалтер билан кассир" қандай тарбия олгани шу қисқа суҳбатдан аён бўлганди.
Сал ўтиб,яна Олчинбек аканинг телефони жиринглади.
Асабийлашганидан Олчинбек ака яна телефонни овозини ҳаммага эшитиладиган қилиб қўйди.
-Олчинбек ака,мен кечдим шу қарздан! Пул-мул керакмас, ака! Фақат битта шартим бор.
Битта рўмол сотиб олинг ва бошингизга ўраб юринг!
Сафардан сабоқ аччиқ бўлди...
@ibratli_sozlar
