33749
Хаётий ва Ибратли ҳикоялар... Хикматлар хазинаси... Инсон такдирини аччик синовлари... Hamkorlik va reklama uchun 👇👇 @Bronzam . . . . . .
🔥IFFAT🔥 hikoyasini bir nafasda toʻliq mutolaa qilmoqchi boʻlganlar uchun hikoya narxi 10.000 soʻm.
Oʻqimoqchi boʻlganlar
sizga karta beriladi toʻlov qilasiz skreenshot tashlaysiz va sizga hikoya toʻliq tugallangan kanal linki beriladi.
Murojaat uchun 👉 @A_lixan
#ИФФАТ. 44
—Алоо...
—Ало ассалому алайкум опа, яхшимисиз. -деди Сарвар шошилиб.
—Ваалайкум ассалом, яхшимисан Сарвар? Нега ҳовлиқиб гапиряпсан?
—Яхшиман опа, ҳалиги Феруза...
—Нима бўлди Ферузага? -Сарвар гапини якунламай, Зебо ҳавотир билан сўради. —Чақдингми яна уни? Сабр қил бугун уйингдан чиқиб кетмоқчи эди.
Сарвар тилини тишлади демак опаси билан бирга эмас.
—Сен ишдамисан?
—Ҳа опа ишдаман!
—Сен қўнғироқ қилмасингдан олдин Феруза билан гаплашмоқчи эдим, телефонига жавоб бермади. Ишга кетишингдан олдин яхшимиди?
Сарвар бўшашиб кетди. Балки Ферузага жаҳл қилгандур. Ундан нафратлангандур. Ҳаётида йўқ бўлишини истагандир. Жаҳлда унга айтган гаплари....
Асли бу даражага боради деб ўйламагандими?
Мастликда қаттиқ гапирвордими?
—Опа у йўқ эди келаётганимда. -деди бўшашиб, тобора шериги айтган қиз айнан Феруза даган фикр миясига ўрнашиб олаётганди
—Йўқ эди? Нега йўқ бўлади? Ёки тонгдаёқ кўчиб кетдими? -Зебони устма-уст бераётган саволлари Сарварни қулоғига кирмасди.
—Нарсалари уйда эди... ўзи йўқ... Феруз... У...
—Сарвар гапларингга тушунмаяпман. Нималар деяпсан?
Сарварни қулоғига ҳеч гап кирмади. Шеригини ҳай-ҳайлашига ҳам қарамай, Сув ҳавзаси томонга югуриб кетди.
Зебо укаси гапирмай, қандайдур шиғир-шиғир товушлар кела бошлагач, ҳавотирланиб, қайта қўнғироқ қилди. Йўқ Сарвар жавоб бермади.
Сарвар борганида ҳавза ёнида анчагина одамлари йиғилишиб, суҳбатлашиб туришарди. Сувдан топилган мурда устига мато ёпилган, экспертиза ва мелиция ҳодимлари, расмларга олиб бир нималар қилиб юришарди.
—Шошманг мумкинмас! -мурдага яқинлашган Сарварни йўлини бир мелиция ҳодими тўсди.
—Уни кўришим керак. -деди Сарвар овози титраб.
—Ҳолатга алоқадор бўлмаган шахслар ўтиши мумкинмас.
—У мени аёлим бўлиши мумкин. -Сарварни тилидан бу сўзлар жуда қийинчилик билан чиқди.
Мелициянер ҳайратланди. Кейин унга йўл очди.
—Шу ерликмисиз?
—Тепа маҳалладаги домлардан бирида яшайман.
—Мурда бироз ишгани учунми? Бир-икки маҳалладагилар таний олишмади. Аёлингизни кўпчилик танирмиди?
—Йўқ! Уйланганимга энди икки ой бўлди. Аёлим деярли кўчага чиқмасди.
—Юзини очинг. -мурда олдига етиб келишгач, бояги мелициянер, экспертиза ҳодимига буюрди.
Аста очилган мурдани юзига қараб, Сарвар кафти билан оғзини беркитди. Кўзидан биргина томчи ёш сизиб чиқди.
#ИФФАТ. 42
Бир маҳал, кўзим илинган экан, эшик тақиллашидан кўзимни очдим, дераза олдида, подаконникка бошимни қўйиб ухлаб қолибман.
Тез ўзимни ўнгладимда, шошиб эшикни очдим.
Кечагидан баттар маст ҳолатда, Сарвар ака турарди.
—Ичкарига киринг! Ёрдамлашайми? -дедим бироз чўчиб, ахир кечагина нималар қилмади маст ҳолида?
—Ёрдамлаш! Қўлингдан келадими? -ноодатий тарзда гапирди. —Мана бу еримни оғриғини қолдириш қўлингдан келадими? -деб кўксига муштлади.
—Сарвар ака, кириб ухланг, эртага гаплашамиз. -дедим қўлини елкамга ташлаб, суярканман. Ётоқхона эшигига етканимизда, мени силтаб ташладида, деворга тираб қўйди.
—Сенлар баринг ифлоссанлар. Нега бунчалик тубанлашиб кетгансанлар? -мени иягимдан сиқиб, ушлади. —Қандай виждон билан, яшаб юрасанлар-а?
—Қўйворинг илтимос... -дедим қаттиқ қўлларида, жоним азобланиб.
—Ўлганинг яхши эмасми бу кунларингдан? Сабинани гапларини эшитдингми? Шу ҳам қиз болани гапими? Қани ибо? Қани ҳаё? Қани иффат?
—Мен нима қилдим ахир? Сабинани бу қилганлари мендан олдин эканку.
—Нега мени ҳаётимга шундай ифлос қизлар учраган-а? Негааааа? -бирдан бақириб берди. —Ёмон йўлга юрмагандим. Ҳалол ризқ тергандим. Мен ҳам, айш қилиб юрсам бўларкан. Ўзи шундайлар, қизларни биттада фарқлай олишади. Менга ўхшаб, алданиииб ўтиришмайди...
—Мен... мен ифлос эмасман! -шу гапи жуда оғир ботганди. —Мен....
—Рад этма! Нима қиласан тониб? Сен ҳам ўша юзсиз қизлардан бирисан!
—Ҳақорат қилаверманг! -ич-ичимдан йиғи тошиб келди.
—Юзсиз, агар озгина юзинг, уятинг бўлганда, шунча гапга қолганинг учун, ўзингни ўлдирган бўлардинг. Ааа сенчи?
Тўйлар билан уялмай, бир йигитниям куйдириб, ўзингни оқлашни биласан ҳолoc. Ўлганинг яхши эмасми бу кунингдан?
Мени силтаб қўйиб юборди-да хонасига кириб кетди.
Мен эса анча серрайиб туриб қилдим.
Охирги гаплари жуда, жуда, оғир ботди...
Аёқларим ўзимга бўйсинмасдан, чиқиш эшигига бордим.
Уйдан чиқиб кетдим.
"Озгина уят бўлганда, ўзингни ўлдирган бўлардинг" қулоқларимда фақат шу сўзлар такрорланарди.
Йиғлаганча оёғим оққан томонга юриб кетавердим.
Бир пайт толиқиб ерга ўтириб қолдим.
Атрофга энди эътибор бериб қарадим. Қаерда эканимни билмайман. Сал наридан сувнинг читирлаши эшитилиб турарди.
Ўрнимдан туриб, овоз келган томонга юрдим.
Сой...
Ой нурида тез оқар суви ажиб мавжланяпти.
Шу он ҳаёлимга келган ўй, менга бари ҳақоратлардан қутилиш учун, ечимдек туйилди кўзларимни юмдимда, ўзимни сувга отдим.
Алвидо ҳаёт!...
КИЗЛАЖОНЛАРУУУУУ🤩🤩
КУЙЛАК ТИКТИРАМАН ДЕБ ФАСОН КИДИРИБ НЕЧТА КАНАЛГА КИРИБ ЧИКДИМ БИЛМАЙМАН ЛЕКИН БИТТА КАНАЛНИ ТОПДИМ
ФАСОНЛАРИ ШУНЧАКИ БОМБА😊
💥Окшом
💥Кучага
💥Ишга
💥катта
ХОХЛАГАН ЁШГА КИЙИШГА ФАСОНЛАР ЖАМЛАНГАН КАНАЛГА КИРИБ ФАСОНЛАРИ ЧИРОЙЛИЛИГИДАН ЧИКИБ КЕТА ОЛМАДИМ
💥ФАСОНЛАР 💥
/channel/+OJxNknOh_Eg5OTIy
/channel/+OJxNknOh_Eg5OTIy
💥ЧЕВАРЛАР ДУНЁСИ💥
/channel/+w9sjBJmplGoyMTMy
Ҳозир сизни кўзингизни текшириб кўрамиз. Расм ичида қандай сон яширилган...
Буни 1% одам топа олади. Бу сон жуда машхур. Топсангиз ҳаттоки ўзингиз ҳам ҳурсанд бўласиз👇🤔
ИБРАТ БЎЛСИН
Сафоҳўжа янги олган машинасида кибр билан елиб бораркан бирдан кўзи кўча четидаги қабристонга тушди.
Қизиқ, анчалар бўлиб кетибди, қабристонга дадасини қабрини зиёрат қилгани кирганига.
...Хароб бир ҳолатда эди.
Тушиб ҳам кетгандир деб
ҳаёлидан ўтказди...
Тўхтаб кирмоқчи бўлди, лекин вақт тиғиз эди...
Бугун янги ҳамкорлар билан учрашуви бор. Индамай ўтиб кетди...
... Шанба куни уйи олдида
турганди бир мўйсафид келиб:
– “Ўғлим, яхшимисан, биламан ишинг кўп, тинмайсан, лекин безабонлар дунёсидан ҳам бир хабар олгин, отангни гўри тушиб кетибди. Ичига кириб бир кучук тўртта бола туғибди. Кучукчаларни инграшидан қидириб борсак отангни гўрининг тушиб кетган тарафида экан.” – деди...
...Сафохўжа бошидан совуқ сув қуйгандек бўлди. Ишчиларига телефон қилиб чақириб қабристонга келишди. Отасини қабрини тузатиб, устига чиройли қилиб мақбара қурдирди...
Уйига келди-да, ўйга толиб
қолди:
– “Иккита ўғлим бор, бир кун мани ҳам қабрим бу болалар қўлига қолса, итларга туғруқхона бўлиши аниқ... Ўлим ҳақ, барибир бир кун ўламан, эртагаёқ бориб яхши усталарни олиб келиб ўзимга мақбара қурдираман. Энг кўркам ва энг мустаҳкам. Ичига ит у ёқда турсин, қурт ҳам киролмайдиган қилиб.”...
...Эртасига қабристон четидан ўзи учун жой танлади. Қурилиш ишлари бошланиб кетди. Нақд 3 минг доллар сарфлади. Агар илгари уч қаватли уйи ва супер машинаси унинг фахри бўлган бўлса, энди қабри билан фахрланарди...
Ҳақиқатан бунақаси ҳали ҳеч кимни ақлига келмаганди...
...Кунлар ўтди...
...Сафохўжа яна молу дунё
дардида ўз ишига шўнғиб
кетди. Эртаю кеч молу давлат кетидан қуварди...
Бир кун ўртоқлари билан
сув омборига дам олишга боришди... Зиёфат зўр ўтди. Дастурхонда инсон жонидан бошқа ҳамма нарса бор эди... 50та, 50та билан ҳаммасини кайфи ошиб қолди...
Сув бўйида моторли қайиқ билан пул ишлаётган бола “Бу маст акаларни ҳам пул ишлай..” деган мақсад билан улар ёнига келди...
... Сафо туриб:
– “Қани кетдик ука, ман
минаман моторли қайиғингга..”, - дея ўртоқларини ҳам ундади...
4 киши моторли қайиққа миниб сув омбор ўртасига
қараб сузиб кетишди...
Қайиқ катта тезликда сувда учиб борар эди...
... Сафохўжа ўрнидан туриб
телефони билан дўстларини
суратга ола бошлади...
Қайиқчи бола:
– “Ака, ўтиринг, йиқилиб
кетасиз сувга..” ,- деб
огоҳлантирди...
– “Йиқилсам, қирғоққа сузиб чиқаман..”,- деб яна сурат олишда давом этди...
... Шу пайт ароқ ўз кучини
кўрсатиб, гандираклаб орқасига йиқилди. У сузишни билмасди, қўл оёқларини қимирлатишига қарамай сув тубига торта бошлади...
...Катта тезликдаги қайиқ анча ўтиб кетиб, ортга қайтиб келиб уни излай бошлашди. Сув аллақачон ўлжасини тубига тортиб кетганди. Уни тирик топишдан умидини узган дўстлари ғаввосларни олиб келиб ўлигини излай бошлашди. Сув омборни ўртаси анча чуқур, ҳам сув остида оқим борлиги туфайли ўликни топиш қийин бўлди. 5 кун давом этган қидирув самара бермади. Қишлоқ аҳли, танишлар келиб сув бўйига, ғойибга жаноза ўқиб кетишди...
....Мустаҳкам қурилган қабр эса эгасиз қолиб кетди....
Саъдий айтади:
Эй, сен ҳожа, бу дунёдан
бехабар,
Эртаю кеч тўплаяпсан
симу зар,
Аслида бу дунёдан бир газ кафан улушинг,
Лекин ҳали гумондир бунга
лойиқ бўлишинг..!
@ibratli_sozlar
#Жума_муборак
Бароат кечасининг ЖУМА айёми муборак бўлсин!
Бугун шундай Жума бўлсинки:
Афв этилмаган БАНДА;
Қабул бўлмаган ДУО;
Даф бўлмаган БАЛО;
Шифо топмаган ХАСТА;
Ҳузур топмаган ҚАЛБ;
АЛЛОҲ демаган ТИЛ қолмасин!
Кейинги жума кунларига ҳам барчамизга соғ-саломат етиб боришлик насиб қилсин🤲
АЛБАТТА ЯҚИНЛАРИНГИЗГА ҲАМ ТАРҚАТИНГ!!🍃🌹🍃
Каналимизга обуна бўлинг⤵️
🌿🌸•┈•┈•┈•❁🌸❁•┈•┈•┈•🌸🌿
@ibratli_sozlar
🌿🌸•┈•┈•┈•❁🌸❁•┈•┈•┈•🌸🌿
🔥IFFAT🔥 hikoyasini bir nafasda toʻliq mutolaa qilmoqchi boʻlganlar uchun hikoya narxi 10.000 soʻm.
Oʻqimoqchi boʻlganlar
sizga karta beriladi toʻlov qilasiz skreenshot tashlaysiz va sizga hikoya toʻliq tugallangan kanal linki beriladi.
Murojaat uchun 👉 @A_lixan
#ИФФАТ. 39.
Биз Унга яқинлашгач, кейинроқ қўнғироқлашишини айтиб, телефонини ўчирди.
Биз саломлашгач, янгам билан Уни қаршисига ўтирдик.
—Ҳўш, "гаплашиб олмасак бўлмайдида." Деб қон қилдингиз, нима гапингиз бор менда?
Қиз табиий чиройли, юзлари сутда чайилгандек оппоқ-тинниқ. Бўртирилмаган пардози, чиройига-чирой қўшган.
Бундай қизни севмасликни иложи йўқ!
Аммо чирой билан биргаликда, жуда совуқ эди нигоҳлари.
Албатта севганига тегиб олган, қизга қандай қараш мумкин?
—Сиз билан Сарвар ака ҳақда гаплашмоқчи эдик. -дедим муддаога ўтиб. —Мен жуда ҳижолатлиман, ўрталарингизга суқилган тиканакдек ҳис қиламан ўзимни. Мен кетяпман у уйдан, сиз Сарвар ака билан гаплашиб олинг деб....
—Биз Сарвар ака билан кеча гаплашадиганимизни гаплашиб бўлганмиз. Орамиз очиқ бўлган.
Мен бошқасига турмушга чиқяпман. Ўзи Сарвар ака билан уйлангандаёқ йиғиштиришим керак эди муносабатларимизни.
—Илтимос мени деб севгингиз увол бўлмасин. Керак бўлса ота-онангиз билан ҳам ўзим гаплашаман. -дедим, қизни чиройли, аммо ҳиссиз юзига термулиб, ота-онаси ҳақда гапирганимдан кейин уни кўзлари катта-катта очилди.
—Керакмас! Тинчгина оилангизни асрашни ўйланг. Мени ота-онамни ўрага тиқмай. -деди қандайдур кўзлари ўйнаб.
—Ахир улар қарши бўлса, кўндиришга ҳаракат қиламан. Ёқтирганинг уйланган экан деб қаршилик билдиришаётган бўлса....
—Керакмас дедим! -қиз бироз тутоқди. —Ота-онам мени Сарвар ака билан гаплашишимни билмайди. Умуман йигитлар билан дўстлашишимга ҳам қарши улар. Агар росдан менга биронта ёрдам бермоқчи бўлсангиз, эрингиз билан мени тинч қўйинг. Шу етади.
Қизни гапларига ҳайрон бўлганча Сарвар акани кечаги гапларини эсларканман.
Қаердандур Сарвар ака пайдо бўлди. Сабинини тирсагидан, маҳкам сиқиб, тургазди.
—Сииизз! -деди Сабина ҳайратини яширмай.
—Сен ахир менга кечагина, ота-онам рози бўлмас экан, сизга турмушга чиқишимга деб айтдингку. -деди Сарвар ака, мендаям савол туғдирган гапни эслатаркан.
#ИФФАТ. 37
.—Опа у билан учрашганни фойдаси йўқ. -деди Сарвар ҳафсаласиз.
—*** шу кафеда бир соатдан кейин учрашамиз. Келиш-келмаслик сени хоҳишинг.
Зебо аччиқ қилиб гапирдида телефонини ўчириб қўйди.
—Тавба қилдим. Ҳудди Феруза опамни синглисию, мен синглисини ҳафа қилган куёвдек муомила қилдия.
Сарвар ўзига-ўзи минғирлаб, одатига кўра кофе тайёрлаб ичди. Бироз телевизор кўрган бўлди. Интернетга кириб, бироз титкилади. Аммо ҳаёлини жамлолмади.
—Балки росдан Феруз, Сабинани кўндира олар.
Ўрнидан шахд билан туриб, кийимини алмаштириш учун кириб кетди....
Зебо айтган кафега келганда, ҳали таниш чеҳралари келмаган экан. Четроқдаги бир столга ўтирҳб, телефонини титкилай бошлади.
—Ҳаа Шаҳло, кафедаман... билмадим қанчада бўшашимни.... Эйй айтдимку, анавини хотини гаплашиб олайлик деб хит қилди.... билмадим кутайчи, гаплашиб эридек униям жавобини бераманда, олдингга бораман.... Ўзи вақтим йўқ эди. Бир соат минғирлади телефон қилиб.
Сарвар таниш, овоздан энди ортга қараб, Сабинага ўзини кўрсатмоқчи эди. Гапларидан тўхтаб қолди.
Сезди гап Феруза ҳақда кетаётганини.
Демакки, Сабина жавобини бердим дегани Сарварми?
Ғазабдан телефонини қаттиқ сиқди. Ичидан шу қадар вулқон қайнардики, пажарнийни суви етмасди гўё бу вулқонни бостиришга.
—Эйй Шахло, биласанку мени....-Сабинани баланд ўзига ярашмаган тарзда кулди. Сарвар олдинги сипо Сабина алмашиб қолган деб ҳам ўйлади бир лаҳза. —Сигирдек соғдим ўзиям. Пулини назарот қиладигани йўқда, ғирт етим, шунга қанча десам ўрнида топиб берарди.
#oppoq_tong
(8-қисм)
—Шаҳодат, дадангиз яхшимилар? —сўрадилар опам, буғдойранг юзлари лоларанг тусга кириб.
—Опа, дадам жаҳлдан тушганлар, ўзлари ялиниб боришга ориятлари йўл бермайди. Юринг, бугун биз билан тўғри уйга боринг.
—Ойи, ойижоним, юра қолинг. Иккаламиз арғимчоқ учамиз. Ман яхши қиз бўламан, сизга ёрдам бераман. Ҳаммани ойиси уйида ўтиради-ку!
Опам Фароғатни қучиб йиғладилар
-—Жоним қурбон сенга гўзал қизим. Кўз ёшларимни ҳеч кимга кўрсатмаслик учун бошимни эгиб ўтирар эканман, юзимга кимнингдир сояси тушди. Бошимни кўтарсам, дадам! Қўрқиб кетдим, аммо, дадамнинг кўзлари мулойим кулиб турар эди.
Дарров опамга қарадим.
—Ассалому алайкум!—опам ўрнидан туриб салом бердилар. Саломлари ҳам тавозели эди.
—Қизларни соғиниб, кўргани келгандим. Майли, бора қолай...
— Қаёққа борасан?—сўрадилар дадам.
—Уйга...
—Унда уйимизга бирга кетамиз!
Опам кулдилар. Дадам кулдилар. Биз кулдик.
Барчамиз мактабдан тўғри уйга қайтдик...
Биз кутган Рамазон келди. Ҳаммамиз рўза тутдик. Дадам ишдан таътилга чиқдилар. Опам билан ифтор, саҳарлик дастурхонларини бирга ҳозирлаймиз. Тотли таомлар тайёрлаймиз, аммо ҳаммасидан тотлиси—Қуръон ўқишни ўрганяпмиз. Опам—устозимиз. Кечалари оилавий таровеҳ номозларини ўқиймиз. Рамазоннинг охирги ўн куни қолганда опам синглим иккимизга бир гап айтиб қолдилар
—“Лайлатул Қадр” “белгилаш кечаси” деган маънони беради. Йил давомида қилинадиган турли амаллар, ҳукм, топиладиган ризқ, бир сўз билан айтганда тақдир белгиланадиган кечадир.
Бу кеча ҳақида Аллоҳ таоло: "минг ойдан яхшироқдир" деб марҳамат қилган.
1000 ой – 84 йилга тенг.
84 йил – 30000 кунга тенг. Бутун умримиз шу бир кунга тенг келолмайди. Энди ибодатларни кўпайтирамиз, хўпми, қизлар? Кундузи мизғиб оласизлар!
Бошқа пайт бизни авайлайдиган опам ибодатларга келганда ўта қаттиққўллар. Шу сабаб ҳам бир овоздан
—Хўп бўлади!-дедик.
Ўн кунликнинг етти куни ҳам ўтиб, Рамазоннинг йигирма еттинчи кунига келдик. Ўша тун ҳеч қачон ёдимдан чиқмайди. Осмон фавқулодда ёруғ, эди, ҳаво мўътадил, ёқимли, майин шамол эсарди. Биз тонгга қадар дуо қилдик. Бир йиллик тақдиримиз, ризқимиз белгиланадиган кунда хонадонимизга ўғил фарзанд сўрадим. Ўша куни тонг оппоқ бўлиб отди. Сутдек оппоқ эди бу тонг. Уни тунни бедор, ибодатда ўтказганларгина кўрди. Ғафлат бандалари кўрмадилар.
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: “У очиқ, иссиқ ҳам, совуқ ҳам бўлмаган кеча. Унинг тонгида қуёш қизғиш, заиф бўлиб чиқади”, деганлар. Рамазон ўта баракали келди. Опам бир ой ичида Қуръонни ҳатм қилдилар ва уни онажонимнинг руҳи покларига бағишладилар. Кейин биринчи марта овозларини чиқариб онажоним ҳақига узоқ дуо қилдилар.
—Раҳмат, опажон,-дедим шодланиб, кўзим ёшланиб
—Шундай қизларни дунёга келтирган аёл Жаннатга муносибдир,- дедилар.
Дадам беш маҳал намозга тушиб кетдилар.
Бу йилга Ҳайит байрами умримдаги энг гўзал байрам бўлди. Дадам кабоб пиширган, ҳайитлик берган, ойим бизга совғалар берган...
Файзли ва баракотли Рамазон тез ўтиб кетди, аммо бизга олам-олам шодлик улашиб кетди.
Кейинги пайтда дадамниинг кайфияти яхши. Бизларни эркалайдилар, опамга ҳазил қиладилар.
—Опа, кўз тегмасин, дадамнинг кайфияти аъло бўлиб қолди-я!
Опам жим бўлиб қолдилар, кейин секин гап бошладилар
—Шаҳодат, бир гап айтсам уят қилмайсизми? —дедилар.
—Айтинг, опа!
—Яқинда яна биттага кўпаямиз, иншааллоҳ!
Кўзлари ёниб турган опамни қучиб олдим. Алҳамдулиллаҳ.
Қишнинг қаҳратон кунларининг бирида Аллоҳ бизни ўғил ука билан опамни оналик бахти билан сийлади. Ҳамма шод, фақат Фароғат хафадек эди.
Чақалоқни уйга олиб келган куни опам уни қўлга олганча, Фароғатга қарата укамга гапирди
—Муҳаммаджон, бу—Фароғат опанг. Мен уни бу дунёда ҳаммадан кўп яхши кўраман, сен ҳам уни менга ўхшаб яхши кўргин, хўпми!?
Фароғатнинг кўзлари қувончдан порлар эди!
У қўлини чақалоққа қараб чўзди
—Ойижон, укамни битта кўтарсам майлими?
(тугади)
П/С:Пайғамбар (с.а.в) айтдилар:
Мусулмонларнинг яхши уйи —етими бор уй бўлиб, унда етимга яхшилик қилинадигандир. Мусулмонларнинг ёмон уйи, етими бўлиб, унга ёмонлик қилинган уйдир”
ДИЙДОРЛАШИБ ТУРАЙЛИК ДЎСТИМ!!!
Суҳбатларни қуриб биз кунда,
Қадримизга етайлик дўстим,
Меҳр улаб бир-биримизга,
Дийдорлашиб турайлик дўстим.
Тугамайди билинг ҳеч ишлар,
Чиқаверган кунда ташвишлар,
Узоқларда қилмай миш-мишлар,
Дийдорлашиб турайлик дўстим.
Қаерларга билмадим бориб,
Дардлар айтиб кўнгилни ёриб,
Умр ўтмай меҳрлар қониб,
Дийдорлашиб турайлик дўстим.
Қалбдан кетсин келинглар ғубор,
Бирам яхши кўришиш дийдор,
Бир-биримиз қилмай интизор,
Дийдорлашиб турайлик дўстим.
Сизни кўриб бахтларга тўлиб,
Ёнингизда бир зумда қолиб,
Қучоқлашиб меҳрлар олиб,
Дийдорлашиб турайлик дўстим.
Дилимизда қолмайди гумон,
Бошқачада меҳрингиз ҳамон,
Билиб қўйинг соғиндим ёмон,
Дийдорлашиб турайлик дўстим.
✍Солиҳабегим
@ibratli_sozlar
#oppoq_tong
Оппоқ тонг
(6-қисм)
Эртасига мактабдан қайтиб, уйга қадам қўймасимданоқ ичкаридан синглимнинг завқ-шавққа тўла қувноқ кулгуси эшитилди. Опам яна нима ўйлаб топдилар экан!
Ичкарига киришга ошиқдим.
Ҳовли бурчагидаги баланд қайрағочга қўлбола арғимчоқ ўрнатилган, опам қиқирлаб кулаётган синглимни учирар, Фароғатга қўшилиб ўзи ҳам завқланар эди.
—Қаранг, опам арғимчоқ ясаб бердилар. Кўрпачаси ҳам бор, маза! -арғимчоқдан тушмай мақтанди синглим.
Синглим энди болалик бахтини ҳис қилаётган эди. Кўзлари қувончдан порлар, опам тикиб берган бежирим кўйлаги шамолда ҳилпирар, ўзи шодон куларди.
Кечқурун дадам росмана тўполон қилди. Опамга қаттиқ-қаттиқ гапираётганларини эшитиб аралашгим келди-ю яна уялдим. "Эрталаб, албатта, опамдан сўрайман!" деб дилимга тугиб қўйдим. Кечаси турсам, синглим ингаб ётибди.
—Опа, опа, дейди. Аввалига алаҳлаяпди деб ўйладим. Иҳрайвергач, пешонасига қўлимни қўйдим. "Вой, иссиғи бор шекилли!" Дадамлар ётадиган уйнинг эшигини тақиллатдим.
—Опа, Фароғатнинг мазаси бўлмаяпди!
Опам отилиб бизнинг уйга кирди.
—Фароғатим, нима бўлди, қизим? Синглимни бағрига олиб, юз-кўзидан ўпар экан, йиғлар эдилар.
-Жоним қурбон сенга болам.
Дадам ҳам чиқиб келдилар.
—Муздек бирор нарса ичганмидинг?-сўрадилар синглимдан.
Фароғат бўғриқиб кетган, зўрға нафас оларди. Опам чаққон туриб ошхонадан қошиқ олиб келдилар, орқаси билан томоғини текширдилар.
—Томоғи йиринглаб кетибди! Кейин дарров муолажага киришдилар. Опам билмаган нарса йўқ. Иситма тушириш учун игна тиққанларида Фароғат чинқириб, оламни бошига кўтарди. Кейин томоғини чайдирдилар. Бироз туриб иссиғи тушган синглим ухлаб қолди. Мен ҳам чарчаган эдим, мудраб ўтирганимни кўриб опам ётишга имо қилди. Дадам ҳам ётоғига кириб кетди. Опам эрталабгача синглимнинг бошида ўтириб чиқди. Уйғонганимда кап-катта бўлиб қолган Фароғатни бағрига босиб шикаста овозда Қуръон ўқиб, дам солаётган эканлар.
Ё, Аллоҳим, бунчалар меҳрибонсан. Бу аёлми, ёки кўкдан тушган фаришта. Биз етимларнинг ғамини еб, шундай аёлни хизматимизга жўнатдинг, ўзингга беадад, беҳисоб шукурлар бўлсин.
Опам синглим оёққа тургунича биз билан ётдилар. Кундузи парваришлаб, тунлари эркалаб оёққа қўйдилар. Синглим ҳам опамнинг бўйнидан маҳкам қучиб ётаркан, ич-ичимдан, аслида, биз учун етти ёт бегона бўлган мана шу аёл учун астойдил дуо қилдим. "Аллоҳим, опамни ўзинг фарзанд неъмати билан сийла. Бизнинг ғамимизни еган буюк зот, опамга ҳам қувонч бахш эт!"
Синглим тузалди, аммо бизнинг бахтимизга кўз тегди!
Ҳеч қачон тушда уйга келмайдиган отам айни пешин маҳали кўчадан сўкиниб, бировни судраб кирдилар. Юзига бир мушт туширган эдилар, қоши ёрилиб, чаккасидан қон оқа бошлади. Опам қалтираб, ранги оқариб турар, отам бақирарди.
—Нима бор, менинг эшигим тагида сенга? Охири қўлга туширдим сени! Ажаб калтак еётган киши индамас, аммо опам худди ўзи калтак еётгандек инграётган эди.
Дадам ҳалиги кишини тепиб-тепиб уйдан чиқариб юборди. Ғазабдан кўкариб кетган отам дағ-дағ қалтирар экан қорамағиз юзи девордек оқариб кетган опамга қараб
—Йўқол, уйимдан!-деди. Кейин бунга ҳам қаноат қилмай опамнинг қўлидан тортиб, йўлакка қараб судрай бошлади.
—Кет дедим, сенга!
Опам бечора
—Илтимос, илтимос, унақа қилманг дер, рўмоли елкасига тушиб кетган, дадамнинг чангакдек қўлларидан чиқишга уринарди. Шу пайт Фароғат югуриб бориб опамни дадамнинг қўлидан қутқармоққа шошилди.
—Дада, опам кетмасинла, қўйворинг, опамми!
Дадамни рашк, ғазаб кўзини кўр қилиб қўйган, нозиккина опамни осонгина судраб кетарди. Опамни дарвозадан чиқариб, эшикни қулфлаб олди.
Фароғат дарвозани икки қўллаб муштлар,
—Опааа, опааа, мениям олиб кетинг! —деб йиғларди.
—Иккаланг ҳам уйга кир! — ўшқирди дадам. Бу ёққа ўт, у сенга ҳеч ким эмас, кетсин!-деди синглимга қарата.
Фароғат анчагача дарвоза олдида йиғлаб ўтирди...
Опам кетди...
Гулбаҳор опа тўғри айтган экан аввалги турмуш ўртоғи опамни телбаларча севган экан. Кўрмаса туролмайдиган даражада.
Фароғат ичикиб касал бўлиб қолди. Бечора синглим! Шу ёшида иккинчи марта онасидан айрилиши эди.
(давоми бор)
#ИФФАТ. 45
Инсон бир инсонни ўлигини кўриб, йиғлаши мункинми?
Албатта! Ўлим кимни йиғлатмайди дейсиз?
Изтироб, айрилиқ.... сабиби кўп.
Аммо қувончдан йиғлаш мумкинми?
Шукур қилиш мумкинми?
Мумкин экан!
Сарвар юрагидаги ғул-ғула билан мурдага қараганда, "ўзингга шукур" дея йиғлади.
Уни Феруза эмаслигидан йиғлади.
—Танидингизми? У сизни аёлингизми?
—Йўқ! Бу мени аёлим эмас.
Сарвар ортиқ гап сотишни истамай уйига югурди. Ўзи беркитиб кетгандек, очиб кирди.
Қулф эшикдан кирган бўлса ҳам, негадур Ферузани уйда бўлишини хоҳлади.
Шу пайт телефон мусиқаси янгради.
—Феруз... -деди шошиб кирганча. Йўқ! Хонада Феруза йўқ эди. Фақат У кечаси олиш ҳаёлида ҳам бўлмаган телефони жирингларди.
"Янгам" номли кантакт.
Сарвар бу опаси эканини билиб хўрсинди.
Нима дейди олиб?
Шу пайт ўзига қўнғироқ бўлди.
Ишхонасидан экан. Истамайгина жавоб берди.
—Ало Сарвар қаердасан, бугун тушдан кейинга чиқаришинг керак эди Каптивани. Улгурасанми? Сен қайларда юрибсан?
—Ўзинг қилавер. Мени муҳим ишим бор. -деди Сарвар.
—Аминмисан? Бу мижоз яхши ҳақ беради. Ўзинг бир нарсага етмай турган жойини тўлдираман шуни пули билан дегандингку. Сен....
—Жонй. -деди исмини қисқартма қилиб. —Муҳим ишим бор деяпман сенга. Ўша Каптивадан ҳам, уни ортидан келадиган пулдан ҳам муҳим. Тушундингми?
—Бўлди Сари бўлди.
Сарвар шу жойда алоқани узди.
—Қаердан топаман энди сени? -ўйландида, ҳаёлига келган ўйдан суюниб кетди. Ферузани телефонини олиб, ким билан кўп гаплашган бўлса шуларга қўнғироқ қилиб чиқди.
Учинчи рақамга босганди ҳамки гудок кетмай олинди.
—Ало ассалому алайкум.
—Ваалайкум ассалом. Сиздан бир нарса сўрамоқчи эдим. -деди Сарвар.
—Мен ҳам сиздан шу гаплашаётган телефонингизни сўрамоқчи эдим.
—Нимаа? -Сарвар ўзини гапи қолиб, қизни гапидан ҳайрон бўлди.
—Ферузани телефони шундайми?
—Ҳа Ферузаники.
—Қачон қаерда бера оласиз менга. Мен Уни дугонасиман!
—Ўзи қаерда?
—Айтолмайман!
—Нега айтолмайсиз? Мен Уни эриман.
—Эри? -қизни овози ана энди зардалироқ чиқди. —Эри бўлсангиз нега У ижара уй қидириб юрибди. Нега кечаси уйдан чиқиб жонига қасд қилган?. Нега ҳозир шифохонада?
—Шифохонада? Феруза шифохонадами?
—Одам бўлмай кетларинг. Эркак бўлмай ўлларинг ҳамманг. Бир қизга ишонмай, жонидан тўйдирдиларинг. Энди лаллайиб суриштирганингга ўлайми?
Уйда бўлиб туринг. Ферузани нарсаларини олиб келаман. Қутиласиз сиз ҳам, бошқалар ҳам.
DAVOMI ERTAGA OQSHOM SHU VAQTDA
#ИФФАТ. 43
🍃 🍃 🍃
Эрталаб бош оғриғидан уйғонган, Сарвар одатига кўра тонгги қаҳвасини ичиш учун ошхонага кирди. Газга сув қўйиб қайнашини кутаркан, ҳамон миясида, Сабинани гаплари айланарди.
—Лўх... -деди ўзига-ўзи. —Шунча устингдан кулиб юришса ҳам билмай юраверибсанда.
Қаҳвасини дамлаб, стулга жойлашиб ичаркан, зални эшигига қараб қўйди.
—Кеча яна унга қаттиқ гапириб юбордим. Бир таърафдан, росдан ўзи қочмай ўғирлашгани рост бўлса унгаям қуйин. -чуқур уҳ тортди. —Лекин ҳазм қилолмайманда, мендан фойдаланишди, опам, поччам, Уни ўзиям иложсизликни баҳона қилиб менга тегиб олди.
Аммо ожиза...
Ким ўғирлаган экан? Агар росдан ўғирланган бўлса. Нимага керак бўлган бу нарса?
—Феруз мен кетяпман. Эшикни ичкаридан қулфлаб ол. -битта қаҳвани ўйланиб, анча вақтда ичиб бўлган бўлса ҳам, қиз чиқавермагач, ҳайрон бўлди.
Кейин кечаги гапларидан кейин кўзига кўринишни хоҳламаяпти деб ўйлади.
—Эшитяпсанми мени? Кейин яна дам олаверасан. Эшик очиқ қолмасин. -қиздан садо бўлмагач, аста эшикни очди. Хона бўм-бўш. Ерга жой ҳам тўшалмаган.
—Қани экан бу қиз? -негадур, ичидан, бироз ҳавотир олди. Кечаги гаплари учун ўзига нимадур қилмадимикан деб. —Ижара уйга кўчаман деганди. Шу ёққ кетдимикан эрталабдан. -хона бурчагида турган қизни чамадони, Сарварни ҳаёлларини ўрнида тепиб, келган жойига қайтариб юборди.
—Уйғонганимда йўқ эди. Саҳарлабда қайга чиққан бўлиши мумкин.
Анча ўйланди. Ишидан чақиришгач оёғи тортмай, кетди.
Аммо ҳаёли Ферузада қолди.
—Сарвар эшитдингми, сенларга яқин сув ҳавзасидан бир қизни мурдасини топишибди. -деди ишхонасидаги шериги, машина ёғида қорайган, қўли билан пешонасидаги терни артаркан.
—Йўқ эшитмабман, қачон бўлибди бу иш? -Сарвар сал ҳаёлини йиғиб сўради.
—Бугун тонгда, Полвон ака итини сайрга олиб чиққан экан. Қизни танаси сувда бўкиб шишиб кетганидан сув юзасига чиқиб қолган экан. Кечаси ташлаганов бўкишга улгурган бўлса?
"Озгина уятинг бўлганда, шунча гапга қолганинг учун ўзингни ўлдирган бўлардинг"
Сарвар кечаги гапларини эслаб, совуқ тер босиб кетди.
Наҳот бу Феруза бўлса?
#ИФФАТ. 41.
Тарсаки овозидан чўчиб тушдим, Сарвар ака, Сабинани гапларига чидолмай, охири унга тарсаки туширди.
—Сен ҳам қиз боласанда-а? Сен ҳам инсонсанда шундайми?
Хор бўласан шу кетишингда, бир кун итдек хор бўласан.
Афсусланасан.
Аммо кеч бўладими деб ачинаман.
—Сарвар шошма!
Сарвар ака янгамни чақириғига парво ҳам қилмай, чиқиб кетди. Янгам ҳам, ортидан чиқиб кетди. Мен ҳамон ҳозиргина бўлган воқеаларни таҳлил қилганча қотиб турардим.
—Эринг бошингдан қолсин! Учрашувга оёғим тортмаганди ўзи. Сал маккоралик қилиб ўзингга ўргатиб олсанг бўлмайдими? Шундан умид қилгандим, эеййй...
Сабина қизарган юзига кафт босиб, менга зарда қилганча чиқиб кетди.
Мен эса ҳайрон, У нималар деди?
—Кеттик Феруза! -янгам эшик таърафга асабий қараб қўйди. —Сарвар У ҳақда айтганда, умуман бошқача тасаввур қилгандим.
—Бекор Сарвар акага бу манзилни берибсиз. Қай аҳволга тушганини қаранг. -дедим хўрсиниб.
—Мен қаердан билай бундай бўлишини. Балки росдан яраштириб қўярмиз деб ўйлагандим. Бу бола қайга кетди энди. -яна асабий ташқарига қаради.
—Улгурмадингизми?
—Ҳаа такси тўхтатиб кетиб қолди.
Янгам, Сабина ҳақдаги таъсуротларини айтиб келди келгунча. Мени ҳаёлим тарқоқ.
—Майли Феруза яхши қолинг. Сарвар келса менга айтиб қўярсиз. Телефони ўчиқ, қайларда экан бу бола.
Такси чақирдик, аввал мени ташлайдиган бўлди. Янгам кетар чоғи укасидан ҳавотир олиб, роса тайинлади.
—Сиз ҳам қўнғироқ қилиб кўрингга, мен уйга боргач, ишлар билан бўлиб, телефонга вақтим бўлмай қолиши мумкин.
—Ҳўп! -дедим-у, кетаётган такси ортидан қараб, хўрсиндим. —Ахир менда рақами йўқку.
Уйга кириб нарсаларимни йиға бошладим. Эртага кетаман. Дугонам бугун хона тайёрлаб қўйишларини айтганди.
Орада янгам, қўнғироқ қилди. Укасини сўраб. Келмади, дедим. Телефони ҳамон ўчиқлигини айтганда, тасдиқлаб қўя қолдим.
Кийимларимни йиғиб, қўйгач, ошхонага ўтиб деразадан осмонни кузатиб ўтирдим.
Билмадим, нега? Тун ярмидан ўтганда, Сарвар акадан ҳавотир ола бошладим.
Шунча пайт қаёқда экан?
Х а й р л и т у н
Кўнгил оғримасин, кўнгил Кўнгил синмасин.
Атрофидагиларга
Хамиша яхши гумонда бўлинг
Билиб билмай гапириш нодонлик.
Яқинларингизни яхши кўринг,
Энг яхши нарсаларни хадя қилинг
Бўлаверади деманг
Сиз ҳақингиздаги яхши фикрлари ўзгармасин
🌼❄️🌸
Яхши дам олинг азиз
ЗАМОНДОШИМ!!!
Эртагача ҲАЙР.
АЛЛОҲНИНГ панохига
топширдим.
Бизлардан узоқлашманг
Каналмиз СИЗ билан файзли💐
@ibratli_sozlar
#hisobli_dunyo
Ҳисобли дунё
(4-қисм)
Тасодиф туфайли душманининг уйига келиб қолганини билгач, эски аламлари янгиланади...
—Хуллас, сиз билан тақдиримни боғлай олмайман. Мен ўшанда ёш бўлсам ҳам холамнинг изтиробларини кўрганман. Миттигина жиянимнинг сўнгги дақиқагача "Ойи, ойи",-деб алаҳлаганини эшитганман. Бу ўринда оила аъзоларимнинг ҳар сафар ярасини янгилаш, сизни кўрганда азобларни ёдга тушириш аблаҳлик бўлади деб ҳисоблайман.
Энди мен фотиҳаси қайтган омадсиз қизман. Онасининг кибри, манманлиги туфайли боши эгилган бир забунман. Эҳтимол, ўша воқеалар бўлмаганда дунёдаги энг яхши йигитнинг ёри бўлармидим? Онамдан нафратланиб кетаётган эдим. Абдуғаффор ака мен билан буткул алоқани узди. Телефон рақамини ҳам ўзгартириб, ҳаётимдан бутунлай чиқиб кетди. Яшашдан мақсадим қолмаган, тушкунликка тушиб қолган эдим. Одамлардан қоча бошладим.
Онам нима учун бу қадар худбинлик қилганларига тушунмас, тўғрироғи, ишонмас эдим.
Аммо ҳаётимдаги кейинги воқеалар ҳам туққан онамни яқиндан таниб олишим учун хизмат қилди.
Энди эрмагим-ишим. Ҳам рус тилидан, ҳам инглиз тилидан гуруҳларда дарс бераман. Тинмайман! Уйга боргим келмайди. Онам билан деярли гаплашмаймиз.
Ёз ўтиб, куз келди. Ёшим йигирма еттига қараб борар, фотиҳаси бузилган қиз деган тавқи лаънатни кўтариб юриш азоб эди.
Куз —ғамгин фасл. Баҳорларни енгиб, ёзни ҳайдаб, уч ой саросар изғийди-ю, ўзи қишнинг пойида қурбон бўлади.
Биз яшайдиган мавзеда аввал фақат руслар яшаган. Шунданми, дарахтлар ҳам рус юртидан келиб қолган. Бақатеракларни ёмон кўраман. Ёмғир ёғса, баргларидан қон ҳиди келади. Умри битганини сезган япроқлар ҳавода чирпирак бўлиб айланганча, ноилож ер бағирлайди. Йўлакларнинг четида узун, ингичка бетон ариқлар бор. Ҳазонлар билан тўлган. Ариқлардаги япроқлар ҳам атрофга қон исини таратади.
Ёмғир шивалаб ёғар, ҳазонларни лойга қориб, босиб, янчиб кетиб борардим.
Ҳаво рутубатли, ёқимсиз эди.
Ҳамма нарсадан кўнглим совуб кетган. Дунёдаги ҳамма одамлар онамдек золим, Абдуғаффор акадек хиёнаткор, у кишининг холасидек қасоскор бўлиб кўринарди.
Мана бу ўсмирлар ҳам мактабдан қочиб, учрашиб турибди. Билмайди-ки, эртага шу қиз бойроғини топса, бу йигитни ташлаб кетади. Йигит ҳам бир баҳона туфайли осонгина қиздан кечиши мумкин.
Анави аёл ишдан қайтяпди. Агар кичкинагина амалдор бўлса ҳам, жудаям паст лавозими бўлса ҳам қанчадир одамнинг дилини хуфтон қилиб қайтаётгандир. Худди менинг ойимга ўхшаб! Ойим амал курсисига қаттиқ ёпишиб, уни бир умр ҳимоя қилиб яшади. Ажралса, дунё тугайдигандек.
Бир воқеа эсимга тушиб кетди. Хозир ким айтиб бергани ҳам ёдимда йўқ. Бир ишхонанинг раҳбари бор экан. Ҳамма раҳбарларда бўлгани каби унинг ҳам ўтирадиган курсиси бўлиб, узоқ йиллар унга жойлашиб олиб, одамларни қабул қилибди. Вақт-соати етиб, уни ишдан бўшатибдилар. У ўзи билан хонанинг иккинчи калитини олиб қолиб, ҳали янги бошлиқ ишга келмасидан бир соат, ярим соат олдин эски жойига бориб собиқ курсисда ўтириб кетар экан...
Мансаб инсонни ҳар куйга солар, экан-да?
Нимага назарим тушса, ҳамммасидан разолат кўраётган эдим.
Қалбимни алам кемирар, "Нега энди мен онамнинг айби учун жавоб беришим керак?" "Нега онамнинг гуноҳи менга қайтиши керак?" деган саволлар билан ўзимни еб битирар эдим.
Бумеранг деб номланадиган нарса бор. Шарқий Осиё мамлакатларида кенг тарқалган қадимий отиш қуроли. Букилган ёғочдан ясалиб,, кўпинча ўроқсимон шаклда бўлади. У отилганда, айланиб, яна отувчининг ўзига қайтиб келади.
Онам отган бумеранг мен орқали ўзига қайтиб келган эди...
Атрофга шом қоронғуси, дилимга хуфтон кириб борарди. Шу пайт қаердандир Азон овози эшитилди.
"Аллоҳ—буюкдир!.. " "Намозга шошилинг!.. "," Нажотга шошилинг!.. "
Заҳ бўлса ҳам бақатераклар остидаги камалакранг ҳарракка бориб ўтирдим. Ёмғир шитирлаб ёғар, атрофда азон саси эшитилар, кўзларимдан ёшлар қуйиларди. Ижтимоий тармоқларнинг бирида ўқигандим "Азон вақтидаги дуо, ёмғир ёғаётган вақтдаги дуолар ижобат бўлади!"
Беихтиёр қўлларимни дуога очдим...
(давоми бор...)
#hisobli_dunyo
Ҳисобли дунё
(3-қисм)
Кечқурун ойимдан сўрайман. Майли, бақирсалар ҳам. Фақат менга ўша куни нима бўлганини тушунтириб берсинлар.
Ойим иддаомни индамай эшитдилар. Кейин
— Ўша куни уйга келган совчининг синглиси билан бирга ишлаганмиз. Орамизда анча дилхираликлар бўлган.
— Нима бўлган?
— Айтдим-ку, дилхираликлар бўлган деб!
—Хўш, нима ўша дилхиралигингиз!
—Мен уни ишда бўшаттирганман.
"Хайрият!" енгил тортаман. Унақа қўрқинчли нарса йўқ экан-ку!
Якшанба куни яна совчилар келади. Мени кўрмоқ истадилар. Салом бериб кириб бордим. Тўла аёлнинг қовоғи солиқ эди. Аммаси сал чиройи очиқроқ экан. Абдуғаффор аканинг онаси мени кўргиси ҳам келмагани юзидан сезилиб турарди. Қандайдир ёқимсиз эди бу учрашув. Кўнглим ғаш тортди.
Совчилар кетгач ойим ўтириб-ўтириб "ўлганининг кунидан келган!" дедилар.
Кейин совчилар яна йўқ бўлэб кетди. Абдуғаффор ака ҳам тайинли бир гап айтмас, аммо ўзим йигитнинг бошини айлантиришга ҳаракат қилардим. Баъзан торт пишириб берар , ўзим совғалар қилар, Абдуғаффор акага ўзимни қаттиқ севиб қолган одамдек кўрсатишга уринар, баъзан раҳмини келтирар— очиғи макр қилардим. Мақсадим: йигитни қўлдан чиқармаслик, шу йилдан қолдирмай эрга тегиб олиш...
Абдуғаффор ака уйидагиларини кўндирди. Хийлаларим иш берганди. Аммо ўз-ўзимга зулм қилаётганимни билмасдим.
Биз фотиҳа қилиндик. Тўй куни белгиланди. Ҳамма нарса қандайдир ғашлик билан бўлаётган эди. Ҳамма сарполао тайёр бўлган, ойим ўйчан аҳволда бозорга бориб келиб юрар, тўй ҳаракати билан овора эди.
Аммо тўйим бўлмади. Қуда томон, барибир, фотиҳани бекор қилди...
Энг кўп изтиробни мен кечирдим. Айниқса, ҳақиқатни билганимдан кейин...
Абдуғаффор аканинг холаси ойим билан бирга ишлаган. Жудаям иқтидорли ишчи бўлган. Нимадир бўлади-ю, бошлиқнинг кўзига яхши кўриниб қолган аёл ойимга ёқмай қолади. Ўтирса ўпоқ, турса сўпоқ. Фурсат топди дегунча обрўсини тўкишга ҳаракат қилади. Аммо аёл ҳам қайсаргина экан, худди сариқ печакдек ойим қанча юлиб отиб юборса, қайтадан кўкариб чиқаверади.
Адоват авж олади. Мен воқеани Абдуғаффор акадан эшитганим учун бир томонда — онамнинг рақибаси томонда туриб гапириб беряпман. Балки ойимнинг ҳам ўз ҳақиқати бўлгандир, қарс икки қўлдан чиқади-ку!
Хуллас ойим қасдлашишдан у аёл курашишдан тўхтамайди. Бир куни ишхонадаги аёлларнинг бир гуруҳини Бухорога командировкага жўнатиш керак бўлади. Олис жой. Хизмат сафари билан борадиганлар рўйхати тайин бўлади ва уларнинг орасида хола бўлмайди. Доим ҳақини талаб қиладиган аёлнинг ҳам тижорат, ҳам саёҳат мақсадида уюштирилган сафарга бормаса ҳам индамай юриши онамда шубҳа уйғотади. Ўзининг махсус "айғоқчи" ларидан суриштириб билса, аёлнинг ўғли бетоб бўлиб қолган экан. Шунда онам ҳамкасбининг адабини бериш учун келган қулай фурсатни қўлдан бой бермаслик ҳаракатига тушади. Рўйхатни қайтадан тузиб, унга холани ҳам тиркаб қўяди! Ўша пайтларда директор меҳнат таътилига кетган бўлиб, ўрнига вақтинчалик ойимни ташлаб кетган эди. Аёл касал боласини ташлаб кета олмаслигини айтиб ойимнинг олдига киради. Шайтон елкасига миниб олгач, одамзотнинг қилаётган амали ўзига чиройли кўринаверади. Ғалаба нашидасини сурган онам вақтинчалик ўтирган лавозимидан фойдаланиб аёлдан ё сафарга боришни, ёки ишдан бўшашни талаб қилади..Турмуш ўртоғи вафот этиб, ёлғиз фарзандини ўзи катта қилаётган аёл ишидан айрилса, боласини қандай боқишини ўйлаб, ноилож касал болани опасига—Абдуғаффор аканинг онасига ташлаб,сафарга жўнаб кетади. Бемор бола хириллаб нафас олаётган бўлса-да, аёл йиғлай-йиғлай йўлга чиқади.
Кечаси боланинг иситмаси кўтарилиб кетади. Тонгни амаллаб оттириб, эрталаб шифохонага келадилар. Шифокор ёзиб берган дориларни олиб уйда муолажа бошлайдилар. Қўшнининг ёшгина келинчаги минг бир азоб билан боланинг томирига тушади, антибиотикни юборади, аммо кичик текширувсиз қилинган укол боланинг томирларига заҳар бўлиб боради...
Боласининг совуқ дийдорини қучиб йиғлаган аёлдан бахтсиз она бўлмаса керак дунёда. Аёл қайтиб ишга бормайди. Ўша ишхонани ҳам, ишни ҳам буткул онамга беради ва улар бошқа учрашмайдилар...
(Давоми бор...)
#Дахшат ⚠️
ҚАШҚАДАРЁДАГИ ТЎЙЛАРНИНГ БИРИДА ҒАЛАТИ ҚАСОС 🚷
Куёв бўлажак келиннинг юрушларидан шубҳалана бошлаган эди ва охири бунинг тагига етди. Лекин тўй қилишга қарор қилди. Тўйнинг энг қизғин палласида ҳамма экранга қарашини сўради ва келиннинг хиёнати акс этган видео лавҳани қўйди. Меҳмонлар шокда эдилар
Лекин бу ҳали ҳаммаси эмасди, куёв микрофонни қўлига олди ва меҳмон эркакларга қарата деди: -"Ликопчаларингизни ўгиринг ва кимникида қизил қоғоз ёпиштирилган бўлса ўрнидан турсин". 8 киши турди ва булар..😱
#hisobli_dunyo
Ҳисобли дунё
(2-қисм)
Бир пайт "Ишқ эртаги" сериалидаги Крач яратган мусиқа янграб қолди. Ёқимли куй қаердан келаётганини излаётган аёлларни кўриб эсимга тушди. "Вой, телефоним!"
— Ассалому алайкум, Маҳлиёхон, келдингизми? Мен шу ердаман. Бирдан ортимга ўгирилдим. Ҳа, бу ўша ўзини Абдуғаффор деб таништирган йигит эди. Аммо уни бунчалар хушсурат деб ўйламагандим. Менинг бўйим баланд. аммо пошнада у йигитнинг елкасидан сал баланд эдим.
Йигит шаҳдам юриб ёнимга келди. Бир лаҳза бир-биримизга қараб қолгандек бўлдик. Тез ҳушимни йиғиб,ерга қараб олдим
.—Кетдикми?-деди йигит.
—Майли.
Ўша куни ишимиз битмади. Биздан олдин яна бир номзод бор экан. Хужжатларимни ташлаб кетадиган, маъқулини ишга оладиган бўлдилар...
Йигит мени уйга олиб келиб ташлади. Йўл-йўлакай гаплашиб кетдик. Китоблар ҳақида, қизиқишларимиз ҳақида. Кўчанинг бошида тушаман десам ҳам қўярда қўймай уйимиз олдигача машинада олиб келди. Раҳмат айтиб тушар эканман, умримда биринчи марта қалбим ғалати ҳисларга тўлган, ўзим ҳаяжонда эдим...
Қўлим ишга бормай қолди. Хонамга кириб анча ўтирдим. Юзимга беихтиёр табассум югурар, ишга кирсам у йигитни ҳар куни кўришимни ўйлаб севинчдан юрагим ҳапқириб кетарди.
Ойим ишдан кайфиятсиз келдилар. Ўзи онамнинг хурсанд бўладиган куни жуда кам. Доим ким биландир уришган, ёки кимдир хафа қилган. Овқатим тайёр, уйлар йиғиштирилган эди. Кечки овқатдан сўнг Гулҳаё иккимиз идишларни ювиб, ошхонани йиғиштириб олдик. Синглим иккимизнинг хонамиз битта.У дарс қилгани ўтирди. Мен телефонимни қўлимга олдим.
Абдуғаффордан хабар келибди.
"Чарчаб қолмадингизми?"
Биз шу тариқа танишдик. Гарчи мени элчихонага ишга қабул қилмаган бўлсала-да, ҳаётимда бурилиш бўлган эди. Абдуғаффор ака нияти жиддийлигини айтиб совчи жўнатадиган бўлди. Аслида,, у уйланишга ният қилиб курсдошим Адҳамдан яхши қизлар бўлса таништириб қўйишини сўраган. Уларнинг ота онаси ҳам худди бизники сингари вилоятдан келиб Тошкентда ўрнашиб қолган эди.
Бир ой ичида бир-биримизни анча таниб олдик. Келаётган хафтада уйимизга совчи келадиган бўлди. Очиғи, шундай келишган, кўнли очиқ, беғубор йигит қўлимни сўраганидан бахтиёр эдим. Халқимиз доно. "Ўтирган қиз ўрнини топади!" Эҳтимол, энди ўрнимни топарман...
Ойим анчадан бери қадами узилган совчиларнинг келишини эшитиб кайфияти кўтарилиб кетди. Дадамни мева-чева учун бозорга жўнатди. Ойим дадамга худди боласидек муомала қилади. Баъзан жеркиб ҳам ташлайди.
Ҳозир ҳам олиб келган нарсалари учун дадам бечора уриш эшитиб олди.
Совчилар тушдан кейин келиши керак. Унгача ҳаммасига улгурдик.
"Биз келдик!"
"Келганлар ким?"
"Ойим билан холам!"
"Киринг, сиз ҳам"
"Чақиришса, албатта ,кираман"
Хонамнинг ойнасига йўлакдаги ойнанинг акси тушади.
Ойим эшикни очиб, одатига ярашмаган тарзда меҳмонга қучоқ очди, аммо кейинги аёлни кўриб турган жойида қотиб қолди. Шунда ғалати иш бўлди. Иккинчи аёл уйга кирмай остонадан "Кетаман"га тушиб қолди. Биринчи кирган аёл на киришини билади, на кетишини.
—Опа, юринг,-деди ёшроғи ва тўлароқ аёлни етаклагудек қилиб уйдан олиб чиқиб кетмоқчи бўлди. Аммо аёл синглисини уйга киришга кўндирди.
Ойим чой олиб кирганларида ранги ўчиброқ турганини сездим.
Совчилар кетди. Ойим анчагача меҳмонхонада ўтирдилар. Кейин ёнига бордим.
—Нима бўлди, ойи?
—Ҳеч нарса! Кейин ўрнидан туриб кетди. Мен ҳеч қачон онамдан хафа бўлмаганман. Уларни борича яхши кўрганман. Доим кайфиятларига қараб гаплашганман. Аммо хозир хафа бўлдим. Энди мен ҳам ёш бола бўлмадим. Менинг ҳаётим ҳал бўлаётган дақиқалардп нима бўлганини айтиш, наҳотки, шунчалар қийин бўлса?
Негадир, Абдуғаффор ака ҳам қўнғироқ қилмади? Ойим билан холасининг ўртасида нима гап ўтган бўлиши мумкин?
Нега совчилар бизникига бошқа келмади?
Ойим яна ўша тушкун, кайфиятсиз ҳолда ишга бориб кела бошладилар.
Орадан уч кун ўтиб Абуғаффор ака қўнғироқ қилди.
— Маҳлиё, бизникилар яна боришмоқчи. Аммам билан борадилар ойим. Зўрға кўндирдим.
Нимага зўрға кўндиради? Нима бўлган ўзи? Саволларнинг адоғи йўқ, аммо ҳеч ким жавоб бермас эди.
(давоми бор)
#ИФФАТ. 40
—Меенн мен.
—Демак сал аввал дугонанг Шаҳлога айтган гапларинг рост шундайми? -деди Сарвар ака қандайдур дард билан. —Мен мени шу ерда эканимни билиб, атай шу гапларни айтяпсан деб ўйлагандим. Опам менга шу ерда учрашмоқчи эканингизни айтгани учун, сен атай шу гапларни айтяпсан деб ўйлагандим. -деди Сабинани тутиб турган қўли бўшашиб.
—Соғин сигир де? Ҳеч кими йўқ етим де? Эссиз увол сенга севгим.
Сени асл юзингни наҳот шунча пайт билмадим. Тўйим куни йиғлаб гаплашганинг майли, рашк қилиб, келинни олдига кирманг деганинг майли. Аммо ундан олдин йиғлаганингчи? Ахир бу нега керак эди.
Сарвар акага ачиниб кетдим. Ҳудди ўзим Беҳруз акани ёнига борганимдаги абгор ҳолатимни эслатдилар.
—Тушундим. Буниян сабабини тушундим. Ахир сен, дўстим Моҳирни қизчаси билан бирга турасанку. Гап айланиб менга етиб келишини билгансан. Тўғрими?
—Тўғри. -деди Сабина ҳайратимни ошириб. —Мен ўқимоқчи бўлганимда, дадам "ўзингни-ўзинг эпласанг ўқи" деганлар. Агар ўқимасам, опамга ўхшаб, турмушга бериб юборарди. Золим қайнона, латта эр билан яшаб, умрим ҳароб бўларди.
Мен ўзим учун курашдим.
Ҳаёт менга дадам орқали шарт қўйди. Мен ҳам йўлимда учраганидан фойдаланиб, ўзим учун ҳаракат қилдим.
Менда бир сиз эмассиз.
Бошқалари ҳам бор.
Сиз билан алоқаларимизни тўхтатишимни сабаби, сиздан олдингидек фойда кўрмаяпман.
Вақтимни бекор ўтказгандан, тўхтатишни маъқул кўрдим.
Уни гапларидан, мен титраб кетдим. Янгам қотиб қолганди. Сезяпман укасига ачиняпти.
DAVOMI ERTAGA OQSHOM SHU VAQTDA
#ИФФАТ. 38
🍃 🍃 🍃
ФЕРУЗА
Кечаси билан ҳаммом эшигига суянганча, ухламай ўйлаб чиқдим.
Тушунганим шу бўлдики, мен ҳам эл қатори ўзимни ўйлаяпман экан.
Ўғирлашлари ҳаётимда туб бурилиш бўлди.
Ўзимга ишонмаслик даражасига олиб келишди. Агат мақсадлари мени эл кўзига бузиқи, қилиб кўрсатиш бўлган бўлса, мақсадларига етдилар.
Одамлар у ёқда, турсин, ҳатто ўзим ҳам, поклигимга шубҳа қилар даражага етдим.
Мен ҳам ўзимни ўйладимда, бўлмаса, Беҳруз ака уйланган кун борармидим?
Ҳўп агар менга ишониб, мени деганда, Беҳруз ака уйланган қиз нима бўларди?
Мендан баттар аҳволга тушмасмиди?
Тўй кечаси қайтган қизни, одамлар нима дейишарди?
Юзи қора экан!
Мен бу таърафини ўйламадим.
Мен ўзимни ўйладим.
Сарвар акага турмушга чиққанимчи? Барибир ҳаммани кўзига ёмон, қочоқ қизга айланиб бўлгандим.
Хоҳламаётган экан, бу сафар росдан қочсам бўлмасмиди?
Одамларни гап-сўзлари, дадам ва акамни ишончсиз нигоҳларидан қочиш учун, ҳам турмушга чиқдимми?
Бир қарорга келдим. Тонгда ёришгач, Сарвар акани телефонидан, "Аçkim" деб сақланган рақамни ўзимга кўчирдим.
Ёлғиз боролмайман. Янгам иккимиз тушунтирсак, бизга ишонар?
Шу мақсадда, ота уйим остонасига бориб эшик қоқдим.
Янгам, роса қаршилик қилдилар, мени койидилар. Менга ишонишини айтдилар.
Аммо мени қатъийлашган, қайсарлигим олдида, шунча гаплари ҳавога учди.
Сабина билан қўнғироқлашиб, У айтган кафеда, Уни вақтига қараб учрашув вақтини белгиладик.
Мен ҳаммасини ҳал қилишга ҳаракат қиламан. Сарвар акани севган қизи билан яраштириб қўяман, насиб қилса, кейин....
Кейин дугонам топган, ижара уйга кўчиб ўтаман...
Яна бироз муддатдан кейин ота уйимга қайтсам бўлади. Ҳозир бироз эрта.
Биз учрашув белгиланган кафега етиб борганимизда, Сабина аллақачон келиб бўлган экан.
Янгам суъратини кўрган экан, таниб қолдилар.
Сабина тирноқларига термулганча телефонда берилиб, ким биландур гаплашаётган экан.
Яқин одами бўлса керак дедим-у, ҳаёлимга зип этиб, Сарвар ака келди.
Ҳойна-ҳой У билан гаплашаётган бўлса керак.
Балки мен билан учрашаётганини ҳам айтаётгандур.
#ИФФАТ. 36
Ишончсизлик нима у? Инсонни атрофдагиларгаку, майли. Ўзига ишонмай қўйиши қандай туйғу эканини биласизми?
Ферузада айнан шу ҳолат эди. Ўзига ишонмай деса, билгани ҳеч бир ёмон иш бўлмаган эс-ҳуши ўзидалигида.
Ишонай деса, Беҳруздаги суъратлар...
Ахир Ферузани ухлатиб қўйган пайтларида, уйқусида нималар бўлганини билмайди.
Кечаси билан қўрқув босиб ухлолмади. Ўша ювиниш хонасида, ўша мук тушган жойида ўтириб тонг оттирди.
Аста хонадан чиққанида, Сарвар ўша ерда, каридорда донг қотиб ухларди. Ҳатто оёқ кийими ечилмаган...
Феруза аста оёқ кийимини ечдида, Сарварни бу ердан силжита олмаслигини билиб, ҳам қўрқуви сабаб, Уни хонасига олиб кириш фикридан қайтди.
Уйғониб қолиб, яна ташлансачи?
Ётоқхонадан ёстиқ олиб чиқиб, авайлабгина бошини кўтариб ёстиқни жойлади.
Кейин, устига юпқароқ ёпинчиқ ёпти.
Кечаси ўйлаган реъжасини амалга ошириш учун, ёпинчиқни очиб, секин Сарварни телефонини чўнтагидан олди.
Яна ёпиб қўйгач, кийимини алмаштиргани кириб кетди.
🍃 🍃 🍃
Бошида оғриқ билан уйғонган, Сарвар сўкиниб қўйди.
—Ферууз. -деди ётган жойида бақириб, —Феруз дедим, ўлиб қолдингми?
Садо келмагач, иложсиз ўрнидан тураркан, кеча нималар бўлганини эслашга уринди.
Сабина билан тортишиб қолганлари, Сабина орамиз очиқ деб кетгач, аламидан ичгани. Келиб Феруза билан жанжаллашганларини эслаб, хоналарда қизни ахтарди.
—Оббоо қаерга кетди бу энди? Телефонин қани экан?... Асаб бошимни оғриғи шу ҳам. Йўқолиб кетса ҳам, рози эдимку, опам борда ўртада -ошхонада стол устида турган телефонини олдию, пешонасига бир шапатилади. —Уни рақамини билмайманку.
Бироз ўйлангач, опасига қўнғироқ қилди.
—Опа қайнисинглингиз бормадими? -деди салом аликдан кейин, муддаога ўтиб.
—Келди, шу ерда. -деди Зебо вазминлик билан.
—Бетарбия десам, ёнини оласиз. Бир оғиз айтмай кетганини кўряпсизми? -деди Сарвар ёмонлаш имконини қўлдан бой бергиси келмай.
—Ҳей хотинларга ўхшаб, кет кавламай ўл хотинчалиш. -деди Зебо жаҳли чиқиб. —Сени деб келибди. Севганинг билан учрашиб-гаплашиб, сизларни яраштириб, кетмоқчи. Бирга боринг кўндирайлик ўша қизни деб, икки соат ялинди менга.
#hisobli_dunyo
Ҳисобли дунё
(1-қисм)
Осмон тунд. Куннинг кўзи кўринмаса ҳам ҳаво дим. Юракни сиқади. Бунақа пайтда ойимнинг соғлиғи бўлмайди. Бошини кўтара олмай ётиб қолади.
Эрталабдан уч-тўрт хил оғриқ қолдирувчи дори ичиб олди.
Ойим нафақага чиққанига икки йил бўлди, аммо ҳали ҳам ишлайди.
"Иш-иш, деб умрим ўтяпди" — дейдилар баъзан. Дадам беозор одам. Ишга боради, ишдан келади. Гапирса, яхши гапиради.
Уйда мендан ташқари яна битта синглим, битта укам бор.
Ёшим йигирма олтига қараб кетяпди. Институтни битириб ишга кирганимга ҳам уч йил бўлди. Синфдошларимнинг деярли барчаси турмушга чиқиб кетди. Ҳамманинг пешонасига ёзган жуфти бор. Ким тоқ ўтибди-ки, мен тоқ ўтсам. Фақат одамлардан уяламан. Вақт жуда тез ўтаётганга ўхшайди.
Ўқув марказидан чиққанимда ёмғир томчилай бошлади. Ҳозир қишнинг охирги ойидамиз. Ҳадемай баҳор келади. Умримнинг баҳори қачон келар экан?
Ёмғирни яхши кўраман. Оҳиста юриб кетдим. Тошкент— чиройли шаҳар. Бу ерда турли вилоятлардан келган одамлар аралашиб яшайверади. Кўпчилик олийгоҳга ўқишга киради, севишиб турмуш қуради ва пойтахтда яшаб қоладилар. Тошкентнинг бағри кенг! Шаҳар йилдан йилга кенгайиб, кўркамлашиб, одамлар яшайдиган жойлар зичлашиб бормоқда. Ота-онам Ўзбекистоннинг жанубий вилоятларидан. Дадам заводда муҳандис, ойим давлат корхонасида кичикроқ амалдор. Назаримда, онам отамни менсимайди.
Уйга яёв юриб етиб бордим. Бугун тушгача битта, тушдан сўнг яна битта гуруҳга дарс ўтдим. Уйимиз кўп қаватли, аммо биринчи қаватда яшаймиз. Йўлак тагида Салима опоқи неварасини аравачасига солиб панада олиб турган экан. Салом бердим.
— Маҳлиё қизим, яхшимисан? Ишданми?
— Ҳа,—қадамимни тезлаштирдим.
Ўтган йили уйимизни таъмирлатиб, янги жиҳозлар олганмиз. Кирган одам борки, "Уйингиз файзли",-дейди. Кийимларимни алмаштириб ошхонага ўтдим. Синглим билан укам тушдан кейин ўқийди. Ҳали замон жамул-жам бўламиз. Тезроқ овқатнинг ҳаракатини қилай. Ҳамма ўзбек хонадонлари каби бизнинг ҳам ошхонамиз балконга кўчирилган. Осонгина димлама солиб қўя қоламан. Музлаткичдан керакли маҳсулотларни олдим. Қозонга аввал ёғлироқ гўштларни, сўнг пиёз, сабзи, картошка, каром, булғор қалампири, кўкатларни солиб, орасига туз сепиб бордим.
Энг устидан зира сепиб, бир чўмич ёғ, ярим коса сув солиб, газга қўйиб юбордим. Ана бўлди! Узоғи билан бир соатда овқатим пишади.
Анчадан бери тузукроқ иш қидираётган эдим. Телефондаги ҳар хил гуруҳларга кираман, ўз соҳам бўйича иш қидираман. Кеча ҳам курсдошларимнинг гуруҳига чет эл фирмаси бўлса, иш топилса, хабар қилишларини сўраган эдим.
Адҳам қандайдир номер ташлабди.
"Маҳлиё, шу йигит билан гаплашиб кўринг, рус тилини ҳам ўзбек тилини ҳам яхши биладиган мутахассис қидираётган эди" Ҳеч иккиланмасдан телеграмдан ёздим. Ўзимни таништирдим.
Йигит кўп куттирмади. Эртага Қозоғистон элчихонаси олдида учрашадиган бўлдик. Элчихонада ишлашим мумкинлигини ўйлаб ҳаяжонланиб, яхши ухлолмадим.
Эрталаб офисбоп либослар баланд пошнали туфли кийиб, сочларимни ҳам турмаклаб, ихчам сумкамни қўлга олганча йўлга чиқдим. "Буюк ипак йўли" метро бекатига тушиб кетар эканман, ичимда дуо ўқиб борар эдим. "Ойбек" метро бекатидан чиқиб у ёғига пиёда кетдим. Баҳор нафаси сезилиб қолган, майин шамол эсиб турарди. Шу кўчада қатор элчихоналар жойлашган. Кўркам, салобатли бинолар безаган кўча. Негадир, машиналар қатнови ҳам кам.
Мана етиб келдим. Панжара билан ўралган бино. Эшик олдида махсус кийим кийган қоровул турибди. Нарироқда уч-тўртта одамлар, афтидан элчихона очилишини кутмоқда. Ҳаяжонланиб турибман. Енгил кийинганимгами совуқ қота бошладим. Кўчани, одамларни кузата бошладим. Шундоқ элчихонанинг олдига қора рангли машина келиб тўхтади. Бўйлари баланд, сочлари урфга мос тарашланган, кастюм-шим кийган кўркам йигит тушиб келди. Билагидаги соатига қаради. Кейин кимгадир қўнғироқ қилмоққа тутинди.
"Келишган йигит экан!" Кўнглимдан ўтган ўйдан уялиб тескари қарадим. Элчихона эшиги ҳали ҳам очилмаган, эшик тагида тўпланиб турган одамлар кўпайиб қолган эди.
(Давоми бор)
#oppoq_tong
Оппоқ тонг
(7-қисм)
Ўтган йили кузда синфдош қизлар билан олма боққа— ҳазончинакка борган эдик. Боғда олма деярли қолмаган, дарахтларнинг яланғоч танаси кузги шамолда ғалати тебранар, манзара кўнгилга ғашлик соларди. Опам кетгач, уйимиз шу боғлардек ҳувиллаб қолди...
Фароғат гапирмас, овқат емасди, мактабга ҳам бормай қўйдик. Дадам онам вафот этганида бунчалик оғримаган синглимнинг иччикканига ишонмайдилар, ёки ишонишни истамайдилар. Кечаси билан исиғи чиққан Фароғатга нима чора излашни билмайман. Назира аммамга қўнғироқ қилдим.
—Мўминанинг бирорта кўйлаги қолганми?
—Ҳаммаси турибди.
—Биттасини олиб чиқиб ҳидлат, қўйнига солиб қўй. Тонг отсин, бир нарса ўйлармиз.
Фароғат опамнинг кўйлагини қучоқлаб ётаркан секин қулоғига пичирладим. Эртага опамнинг олдига олиб бораман, хўпми?
Синглим бечоранинг кўзидан икки томчи ёш оқиб тушди...
—Туринг, Шаҳодат опа, туринг! Опамникига борамиз!
—Яхшимисан, сал тузук бўлиб қолдингми? Пешонасини ушладим, иссиғи йўқ. Худога шукур.
Дадамга чой қуяр эканман, қўрқиб-қўрқиб сўрадим
— Дада, Фароғатнинг мазаси йўқ,опамни олдига олиб бориб келсам майлими? Кечаси билан иссиғи чиқди.
— Бўлмаган гапларни гапирма! Бугун дўхтирга обораман.
Кейин чойни тез-тез ҳўплаб
—Синглингни кийинтириб тайёр қилиб тур, соат ўнда ишдан жавоб олиб келаман,,—деб чиқиб кетдилар. Менинг ақлим етган нарсани дадам тушунмаётган эди. Опам келмагунларича Фароғат яхши бўлмайди!
Дадам синглимни олиб кетганча, тушдан кейин қайтдилар. Шифокор дорилар ёзиб берибди. Буни қаранг, замонавий тиббиёт соғинчнинг ҳам давосини топган экан. Аммо синглим одамови бўлиб қолди.
Биз мактабга чиқдик. Учинчи соат кимё. Умуман тушунмайман шу фанни. Ўқитувчимиз гапиряптилар-у у қулоғимдан кириб, бунисидан чиқиб кетяпди. Бир пайт эшик тақиллади. Сергак тортдим. Бу йил ишга келган кимё ўқитувчимиз
— Шаҳодат ким эди?-деди. Сакраб турдим. Синглимга нимадир бўлган.
—Мен!
—Чиқа қолинг! Кейин мавзуни келган жойидан гапириб кетди.
Юрагимни ҳовучлаб йўлакка отилдим. Эшик олдида одми кўйлакларда ҳам оловдек ёниб опам турарди!
—Опажон! Ўзимни опамнинг бағрига отдим. Бироз қучоқлашиб турдик.
—Фароғат яхшими? Ҳар куни тушимга киради. Соғиниб кетдим.
—Синглим сизни соғиниб касал бўлиб қолди, опа. Юринг, синфига олиб бораман.
Иккинчи қаватнинг узун йўлакларидан опамнинг қўлларидан тутиб деярли югуриб кетардим. Зиналардан тушиб, тўғридаги йўлакка кирдик. Биринчи эшикни тақиллатдим. Синглимнинг асабий, жаҳлдор ўқитувчисидан ҳам ҳайиқмай, эшикни очдим
—Фароғат, чиқ, опам келдилар!
Синглим ўрнидан сакраб турди, кейин ўқдек отилиб хонадан чиқди.
—Ойиии, ойижоним! Опам синглимни маҳкам қучиб олди. Кейин эгилиб юзларидан ўпди, кўз ёшини артди. Фароғат опамни билибми билмайми "Ойи" деганди.
Мактаб ҳовлисидан ташқарига чиқдик. Шундоқ дарвоза тагидаги ҳарракка бориб ўтирдик.
—Опа, қачон келасиз? — деди Фароғат
—Энди ҳар куни келаман, фақат мактабингга, хўпми, даданг жаҳлдан тушса, кейин уйга бораман, қизим. Кейин менга юзландилар
—Қийналиб қолмаяпсизми, Шаҳодат?
— Жудаям қийналиб кетдим. Очиғини айтдим.
—Опа, юринг, ҳозироқ уйга қайтайлик. Ўша одам энди дадамдан қўрқиб қолди-ку, балки йўлингизни пойламас.
Опам кўзда ёш билан кулди.
— Энди пойламайди, иншааллоҳ, хотини хомиладор экан.. Опам бу гапни жудаям оддий айтдилар, лекин менга ўксингандек туюлди.
Фароғат опамнинг белидан қўлини ўтказиб қучоқлаб олган, боши ҳам опамнинг елкасида эди.
Ажралишимиз қийин бўлди.
—Опа, Фароғат сизга ичикиб қолди, энди биз сизсиз яшолмаймиз, тезроқ қайтинг, дедим.
—Худодан сўраяпман, Шаҳодат, Рамазонгача қайтишим керак, "Лайлатул қадр" нинг оппоқ тонгини қизларим билан кутишни истайман. Унгача ҳар куни келиб тураман, хўпми?
Опам ҳар куни бир маҳал келадиган бўлдилар. Ўқитувчиларимизнинг айримлари норози бўлгач, дарсдан кейин учрашадиган бўлдик.
Бугун ҳам синглим билан дарвоза олдида турган опамнинг истиқболига чопдик. Опам мўъжазгина идишчада сомса олиб келибдилар. Опа-сингил харракка ўтирганча маза қилиб еб олдик
(Давоми бор)
📹 Хаста келин.
🔶Бўлган воқеа.
@ibratli_sozlar
🔥IFFAT🔥 hikoyasini bir nafasda toʻliq mutolaa qilmoqchi boʻlganlar uchun hikoya narxi 10.000 soʻm.
Oʻqimoqchi boʻlganlar
sizga karta beriladi toʻlov qilasiz skreenshot tashlaysiz va sizga hikoya toʻliq tugallangan kanal linki beriladi.
Murojaat uchun 👉 @A_lixan