33749
Хаётий ва Ибратли ҳикоялар... Хикматлар хазинаси... Инсон такдирини аччик синовлари... Hamkorlik va reklama uchun 👇👇 @Bronzam . . . . . .
#ИФФАТ. 50
—Ким экан? -дедим титраганча, кимга керак эди мени ўғирлаш?
—Афсуски аниқ билмас экан. Шунчаки буюртмачи эркак бўлганини айтди. У қизга сени ўзи рози бўлган, расмиятчилик учун, ўғирлагандек қилиб кўрсатишимиз керак дейишган экан. Яъни сени ўғирлаганлар, у қизга сени рози дейишган.
—Кимга керак экан-а бу?
—Аканг билан гаплашдим. Қизни таърифлари бўйича ўша кимсани фотороботини чизадиган бўлишди. Акангни дўсти бор эканку, Даврон деган. Шу ўз зиммасига олди қидирув ишларини.
Ҳеч нарса демадим, полга термулганча ўйланиб қолдим. Кимга керак бўлди экан?
Нима сабаб экан, бир қизни номини қора қилар даражада иш тутишига?
—Феруз менга қара. -иягимни кўрсаткич бармоғи ёрдамида тутиб, ўзига қаратди. —Йиғлама ҳўпми? Яқинда ҳаммаси фитна эканини маълум қиламиз. Ҳечам бошингни эгма.
Ёшли кўзларим билан Сарвар акани кўзларига термулиб туравердим.
Бу термулиш, лабларимда бегона лабларни ҳис қилгунимгача давом этди.
Бутун баданим бўйлаб, чумоли ўрмалагандек сесканиб кетдим.
Ўзимни ортга олишимга белимдан тутишга улгурган қўллар йўл қўймади.
Иссиқ нафас бўйнимга урила бошлагач илтижо билан дедим.
—Илтимос бундай қилманг. -кўзимдан оққан ёш уни юзига томди.
—Мен қўрқаман! -дедим бошини кўтариб юзимга термулган Сарвар акага мўлтиллаб.
Балки мен ўзим қочмаганим, мени ўғирлашганини аниқлагани учун, шундай қилаётгандир.
Аммо бу билан, мени пок-нопок эканимни билинмайди.
Якундан қўрқаман.
DAVOMI ERTAGA OQSHOM SHU VAQTDA ❤️
#ИФФАТ. 48
—Ўзим киравераман! -дедим, манзилимизга етгач, машинадан яна кўтариб туширмоқчи эди.
—Доктир камроқ юрсин деди. -парво қилмай кўтариб олди. Кўчада бир-икки аёл турган экан. Бизни ҳолатимизга пичирлаб бир нималар деб қолишди.
—Қачон гаплаша қолдингиз шифокор билан? -дедим ҳайрон.
—Дугонангдан палата рақамини сўрагач, қабулхонадан қайси таърафга юриш керак эканини сўрасам, доктир аёл айтди.
Индамадим. Инсон бир зумда шунчалик 180° га ўзгариши мумкинмикан?
—Ҳозир. -мени қўйиб эшикни очди.
—Буёғига ўзим кира оламан. -деб амаллаб эшикдан зўрға кирдим. -Ҳоойй...
Ҳеч сўз демай яна кўтариб олдилар.
—Сен қимирламай ётиб-тур. Мен машинани устахонага ташлаб, ейишга нимадур олиб келаман.
Менга ўн сониягина қараб, турди-да чиқиб кетди...
Бу сафарги нигоҳларида нафрат кўрмадим.
Аммо инсон бир кунда бунчалик ўзгариши.... барибир ишонолмайман.
🍃 🍃 🍃
—Анча яхшимисан? -жонимга қасд қилганимга ҳам бир ҳафта бўлибди. Ўлмай қолдим-у, ўша ўзимни сувга отганимда, сув остидаги ҳарсангтошга урилган оёғим қаттиқ лат еган экан.
Ўша маҳал маҳаллани айланиб юрган участка нозири мени қутқариб қолди.
Шунчаки сувни томоша қиламан деб, мункиб кетиб йиқилдим дедим.
Агар ўз жонимга қасд қилганимни билишса, иш очилиши мумкинлигини айтганда, шундай дейишга мажбур бўлдим.
Иш очилса ҳамма яқиним сўроқланарди.
Энг кўп Сарвар ака. Тазиқ ўтгазган деб.
Ҳам менгинани номини эл кўзига оқлаб, ҳам жавобгарликка тортилишини хоҳламадим.
—Яхшиман! Акам нега чақирди экан-а? -акам эрта вақтинг бўлса иш жойимга кел деганди. Яхшики, оёғим яхши бўлиб қолганда айтди. Уларга бу ҳақда айтмагандим.
—Билмадим! -Сарвар ака ўйланиб қолдилар. —Феруз сенда гапим бор. -деди мени ёнларига ўтказиб, ҳая мен шу бир ҳафта залга жой тўшаб эмас, Сарвар акани адашиб чиққан қуёши сабаб, ётоқда ухладим.
—Қандай гап?
—Мен сен йўқолган кун, салондаги сен билан бир вақтда ғойиб бўлган қизни топиб у билан гаплашдим. -дедилар. Ҳайрон бўлдим. Нега ва қандай топганларига.
—У қизни олдин ҳам топишган! -дедим ўзи унчалик яхши бўлмаган кайфиятим баттар тушиб. —Мен қочишига ёрдам бердим ҳолос деб, ҳаммага мени ёмон отлиқ қилган. -эсласам, қандайдур йиғлагим келди. Овозим титраб чиқди.
–Лекин менга бошқа гап айтди. -деди Сарвар ака ўйланганча.
#ИФФАТ. 46
—Менга қайси шифоханда эканингизни айтинг. -деди Сарвар тишини-тишига қўйиб.
—Айтмайман. Феруза хоҳламаяпти буни. Сиз уйда....
—Айт дедим мен сенгааа.
Қиз чўчиб тушди Сарварни бақириғидан.
—Марказийдамиз. Бўкирманг менга.
Сарвар гап талашишни хоҳламади. Ферузани телефонидан ҳозирги рақамни ўзига ўтказиб олгач, Ферузани телефонини бутунлай ўчириб қўйдида, уйдан чиқди. Опасига қўнғироқ қилиб, ҳаммаси жойида эканини, Феруза уйда экани ҳақдаги ёлғонини айтгач, телефонни ўчирди.
🍃 🍃 🍃
"ФЕРУЗА"
—Ҳей бақирмай ўла. -Барно эшикдан асабий кириб келди.
—Нима бўлди? -дедим ҳайрон.
—Эрииинг келяпти. -деди Эринг сўзига урғу бериб.
—Нега келади? Ахир мен сенга айтгандимку кел....
—Келмасин дегандинг. Бақириб берди палакат. Аҳмоқ.
Барно роса Сарвар акани шанига "мақтов"лар айтиб ўтирди.
Қизиқ нега келяпти экан?
Ахир кетишимни хоҳлаганди кетдим. Айтолмаган яна қандай, заҳар гаплари қолди экан?
—Ким бўлди бу? -Барно нотаниш рақамга қараб ўйланди. Шу ўйланиб тургунча бир марта ўчиб қайта қилишга улгурди.
—Шу эрингни рақами эмасми?
—Мен уни рақамини билмайман. -дедим лаб буриб.
—Эй ҳудо қандай оила бу? Хотин эрни рақамини билмайди. Эр кечаси ўзингни ўлдир дейдида, шифохонадалигини билгач, думи куйган хўроздек питтиллаб бақир-чақир қилади.
Майли олайчи.
Барно гаплашган Сарвар ака экан. Қўполдан ҳам қўпол гаплашиб, Палата рақамини айтиб телефонни ўчирди.
—Мен чиқиб тураман. Бу ерда турсам, бақиргани эсимга тушиб уришиб кетаман эринг билан.
Барно чиқиб кетгач ҳеч қанча ўтмай, Сарвар ака кирдилар хонага. Менга қараб чуқур нафас олиб-чиқарди.
—Бугундан ўзбошимча эшик ҳадласанг оёғингни синдираман сен қизни. -деди кушатка ёнидаги столга ўтириб қўлимдан ушлаб кўзларини юмди.
Тортмоқчи эдим. Эплолмадим.
—Қўйворинг, қўлингиз ифлосланиб қолмасин. -дедим кечаги гаплар ёдимга тушиб, йиғлагим келди. Нега қутқариб қолишди экан мени. Ўлганим яхши эди.
—Кечир. -дедилар Сарвар ака. —Дугонанг ҳақ, атрофингда бор бўлган, кейин пайдо бўлган мен. Барча эркаклар. Ҳеч биримиз.
Нега? Ким? Нима учун? Деган савол бериб айбдорни қидиришни ўйламабмиз. Осонгина сени нозик жуссангга бор айбни ортиб қўйибмиз. Қўрқув нима эканини бугун учинчи бор ҳис қилдим.
Биринчиси ота-онам вафот этгач, опам билан ёлғиз қолганимизда. Анча кичик эдик унда. Кечалари опамни қучиб ухлардим.
Иккинчиси опам жиянимни дунёга келтирган пайтда, комага тушиб қолганда.
Ягона яқинимдан ҳам айрилиб қоламан деб.
Учинчиси... Яқинимиздаги ҳавзадан, мурда топилганини эшитиб, то уни юзини кўргунча сен деб ўйлаганимда.
Деди қўлимдан маҳкамроқ сиқиб.
#hisobli_dunyo
Ҳисобли дунё
(8-қисм)
Одатда инсонлар иззат-икром, совға-салом билан нафақага кузатилади. Ишдан кетаётган ходимга гуллар, эсталик совғалар топширилади. Шаънига илиқ сўзлар айтилади. Ойим эса бир олам қарғиш билан қайтган эдилар.
Тағинам ишхонасидагилар инсоф қилишибди. Жавобгарликка тортилмадилар. Аммо, барибир,
ойим ишдан шармандаларча қувилган, соғлиғини йўқотган эди.
Онамни овқатлантирдим, шифокор ёзиб берган уколларини қилдим. Бошларида бироз ўтирдим. Ухлаб қолганидан сўнг ошхонага—дадамнинг ёнига чиқдим.
—Дада, чой ичасизми, дамлаб берайми?.Майли дегандек бош ирғадилар.
Чой дамлаб, уч марта қайтариб, ўзлари яхши кўрган пиёлага қуйиб узатдим. Музлаткичдан пишириқ, писта ҳолва олдим. Ихчам идишчадаги шоколадларни олдиларига сурдим.
— Олинг, дада...
Дадам чой хўплаб ўтирар эканлар, секин сўз қотдим.
—Ёмон бўлди-я, дада, шарманда бўлдик...
Боядан бери жим ўтирган отам ва ниҳоят тилга кирдилар
—Афсуски, баъзи одамлар кўпинча, зулмга учрагандагина зулм нималигини билиб қолишади. Ваҳоланки, ишлари юришиб, обрўлари осмонга парвоз қилиб турганда ўзлари ҳам золимлик шаробидан бемалол сипқориб юраверишади.
Бошқалар эса ўзи ҳам мазлум бўлгани ҳолда ўзгаларга зулм қилади.
Ҳа!.. Зулмнинг тури кўп. Зулм бу фақат кимнингдир молини олиб қўйиш эмас. Кимнидир ноҳақ дўппослаб майиб қилиш ҳам эмас. Булар ҳам, албатта, зулм. Аммо, зулмнинг тури кўп ва кўзга кўринмас турлари ҳам бор.
Киши зулм балосига жуда кўп ҳолатда дучор бўлади ва ундан ўз машъум насибасини олади. Оддий бир мажлисда ҳамсуҳбатларидан бирига ҳурматсизлик қилиш, эзиб-янчиб кетиш, истеҳзо қилиш, менсимаслик, ўзи билан ҳамфикр бўлмаган бирор кимсани ўта шиддат билан ерга уриш каби ишлар ҳам зулмнинг бир туридир.
Инсон бировга нисбатан зулмни кучайтирса, ўзининг ажалини яқинлаштиради..
Дадам узун сўлиш олди. Аммо ичидаги асосий гапни айта олмади. Онам отамга нисбатан ҳам зулм қилган эди! Аёл киши бўла туриб дадамнинг йўриғига юрмаган, турмуш ўртоғини умуман ҳурмат қилмаган, ҳамиша жеркиб гапирган, ўзига чидаб яшашга мажбур қилган эди.
Бечора дадам.
— Намозларингни йўлга қўйиб олдингми?
—Худога шукур, қолдирмай ўқияпман.
— Ҳаммаси яхши бўлади, болам. Ойинг унча- бунчага бўш келмайди, ҳадемай оёққа туриб кетади.
Чинданам ойим тез оёққа турди. Энди иш ҳам йўқ. Танбеҳ бериб ўрганиб қолганлари учун бизни ҳам уришаверадилар. Тавба деб гапирай-ку баъзида ўз онамга тоқат қилолмайман.Тўғри гапни ҳам тескарисини айтадилар. Бир она-бола ўтириб гаплашадиган гапимиз йўқ. Синглим мендан баттар. Ойимдан қочиб юради.
Бугун маош олгандим. Бозорга тушдим.
Дадамга, ойимга, баҳорги енгил нимадир олгим, совға бергим келди.
Ойимга енгил кардиган олдим. Эркаклар кийим дўконига кириб нима танлашни билмай турсам, сотувчи йигит ўзи гапириб қолди
— Синглим, сизга нима керак? Нима қидиряпсиз?
Мақсадимни айтдим.
— Мана бу пиджакни кўринг.Ҳам енгил, ҳам салобатли кўрсатади. Зўр нарса бу. Дадангиз дуо қилиб киядилар. Мен ҳам дадамга олиб берардиму қишлоқда буни қаерга ҳам киядилар.
— Тўй-ҳашамга киярлар, сиз олиб бориб бераверинг. Шунчаки гапирдим. Кейин гапни кўпайтирмай деб пулни тўлаб камзулни олиб, дўкондан чиқиб кетдим.
Ойим хурсандлиги ҳам хафалиги ҳам билинмай олдилар совғамни, аммо кийиб кўрдилар. Камзул дадамга катта келди. Шунчалик озиб кетибдиларми?
—Эртага якшанба, ишга бормайман, алмаштириб келаман,—дедим дадамга. Дўконни эслаб қолганман.
Эртаси дадам билан бирга бордик. Дўконда одам йўқ, сотувчи йигит телефон титкилаб ўтирган экан. Ўрнидан сакраб турди. Мени таниди, алмаштириш учун бошқа камзулни ола бошлади.
—Менга қара, сен Чорпўлатданмисан?
—Ҳа, қишлоғимни қаердан биласиз?
—Замоннинг ўғлисан-а? Худди отангга ўхшар экансан. Кел, бир бағримга босай ўртоғимнинг ўғли.
Йигит дадам билан қучоқлашиб кўришди. Дадам қишлоқдаги катта-кичик, эл-элат, дўст-ёрлари ҳақида сўрар, йигит батафсил жавоб берар эди.
—Замоннинг катта ўғлисан-а? Болалардан нечта бўлди?
—Ҳали уйланмаганман амаки, укам уйланган. Фотиҳа қилинган эдим, бузилди, амаки...
(Давоми бор...)
#hisobli_dunyo
Ҳисобли дунё
(7-қисм)
Синглим ҳам, мен ҳам олий маълумотлимиз. Меҳнатдан қочмаймиз. Яхшигина даромад топамиз. Ақлимиз ҳам ҳуснимиз ҳам бор. Қўлимиздан келмаган ишнинг ўзи йўқ. Аммо бахтимиз очилмаётган эди. Ўн саккиз ёш, ўн тўққиз ёш на ҳусни, на дипломи, на ҳунари бор қизлар турмушга чиқиб, бир пасда болалик ҳам бўлиб кетяпди. Ўтаётган йиллар бизнинг зараримизга хизмат қилаётган эди. Биз тенгиларнинг фарзанди мактабда ўқияпди...
Ўттизга кирган йилим туғилган кунимни нишонлашни истамадим. Барибир яқинлар қутладилар.
Ойимнинг кечадан буён авзойи бузуқ. Ўзи қиз бўлиб онам билан юрагимни ёриб гаплашмаганман. Бир эркалаганини, бағрига босганини ҳам эслолмайман. Қизлар онаси билан сирдош эеанлиги ҳақида гапирса, мен бечора бу ҳолат қандай бўлишини ҳам тасаввур қилолмайман. Чалғиб кетдим.
Ойимнинг кайфияти йўқ эди. Ким биландир телефонда роса тортишди. Ёнига яқинлашдим.
— Ойиии, илтимос, ишдан бўшанг, энди дам олинг. Саёҳатларга боринг. Соғлиғингиз ҳам яхши эмас ўзи, —дедим.
— Нимага мен ишдан бўшашим керак? Ана, истамаганлар, ишламасин! Чидаганга чиқарган. Кеча келиб, менга ақл ўргатади. Эртага борай, жойрастонига жойлаб келаман. Йигирма беш йил ўтирдим шу ўринда, қанча шаллақилар келиб кетди. Ҳурмат қилганлар мана юрибди ишлаб.
— Ойи, улар сизни ҳурмат қилмайди, улар лаганбардорлар. Эртага ишдан кетсангиз, биринчи шулар ортингиздан тош отадилар.
Қўйинг, эртагаёқ ариза ёзиб келинг. Сизнинг ишдан бошқа ҳаётингиз бор, оилангиз бор!
Йўқ онам эшитмайди. Менимча, онам оила қурмаслиги, юқори, баланд мансабларда ишлаб юравериши керак эди. Ҳаммани тик тургизиб, ўзига бўйсундириб, аммо замон ўзгараётган эди. Ойимга ўхшаган қаттиққўл раҳбарларнинг замони, аллақачон ўтганди.
Бугунги дарсларим тугади. Чарчадим. Йўлга чиқишдан олдин одатим бўйича телефонимни кўздан кечирдим. Ҳаммасида бир хил—олди қочди хабарлар. Видеохабарларни ўтказиб борар эканман, битта лавҳадаги хабар эътиборимни тортди
"Оёғи ердан узилган бундай раҳбар ходимларга чора кўриладими? Расмий муносабат кутиб қоламиз! "
Видеолавҳа яширин камерада олинган, аммо тасвирлар фавқулодда тиниқ эди. Юрагим ёмон ўйнай бошлади. Вой! Шу етмай турганди. Лавҳада аввал ойимнинг овози, сўнг ўзи кўринди!
Мажлисга кеч келган аёлни тик туришга мажбур қилиб, танбеҳ, ҳақоратлар ёғдираётган вақти нозиккина аёл бир томонга қараб оғиб кетди, тўғрироғи, қулаб тушди. Ҳамма ўрнидан туриб кетиб, қий-чув ичида кадрлар ола-чалпоқ бўлиб кетди.
Энди буниси ҳам бормиди? Шарманда! Видео ўн дақиқада эллик мингдан ортиқ кўрилган, минглаб нусхада тарқатилганлиги кўриниб турарди...
Яна ўша холат: раҳбар таътилда, онам вақтинчалик раҳбар ўрнида... Онам шунча воқеадан сўнг ҳам тавба қилмаган эди.
Аввал синглим, сўнг укам шу хабарни жўнатди!
Нарсаларимни апил-тапил йиғиб, уйга ошиқдим. Негадир, онам уйда бўлсалар керак деб ўйлабман. Йўқлар! Тўғри ишхоналарига кетдим. Эшик олдидаги қоровул ичкарига қўймади. Ўша ердаги ҳарракка ўтирганча қўнғироқларимга жавоб қилмаётган онамнинг чиқишларини кута бршладим. Атрофга шом қоронғулиги чўка бошлаганда ичкаридан тўп-тўп бўлиб одамлар чиқа бошлади. Кўзларим билан онамни қидираман.
—Баттар бўлсин!-нақ пешонамда гап бошлади бир аёл шеригига қарата,
—Ўзидан Худо ясаб олганди.
—Нимасини айтасиз, аввалроқ шундай қилиш керак эди. Қанча одамга зулм қилди бу. Аёллар узоқлашар экан охирги гапини эшитиб қолдим.
—Қутулганимизга шукур, шу золимдан...
Ҳар бир чиқаётган одам онамни муҳокама қилиб кетаётган, ҳар биридан юрагим тўкилиб бораётган эди.
Онам ҳаммадан кейин чиқдилар. Аввалига танимай қолдим, қадди тик, қадамлари шаҳдам, нигоҳлари ўқ онам қани? Гандираклагудек зўрға қадам босаётган, боши эгик, қадди букилган онамни қўлтиқлаб таксига ўтказдим. Мажбурлаб икки дона валерианка ичирдим. Йўлда ҳеч нарса сўрамадим. Онам остонадан кирдилару худди ўша видеолавҳадаги аёлга ўхшаб бир ёққа оғиб йиқилдилар.
Ойим ўша куннинг ўзида ишдан олинган экан, буни ҳам ижтимоий тармоқлар орқали билиб олдик.
Охири шундай бўлиши ҳаммамизга аён эди...
(Давоми бор...)
#hisobli_dunyo
Ҳисобли дунё
(6-қисм)
Шунда онаизор йиғлаб, қишлоғимиздан чиққан , юқори лавозимда ишлайдиган аёлнинг ёнига ёрдам сўраб боради. Амаллаб қабулига киради
—Худодан тилаб олган ўғлим, битта-ю битта авлодимнинг давомчиси-шу ўғлимни урушдан олиб қолинг, битта ўғиллиларга енгиллик бор экан-ку, йўли бор экан-ку,-дейди. Менинг назаримда ҳам Робия холанинг ўғли қайсидир амалдор ўғлининг ўрнига юборилмоқчи бўлган.
Мансабдор хоним ҳамқишлоғини обдон тинглагач, унга шундай жавоб беради.
— Ватан чақириғига "лаббай" деб жавоб бермаган ўғил ўғилми? Борсин ўғлинг-дейди
Бечора Робия хола
— Афғонистон қанақасига бизга Ватан бўлсин. Бу-бемақсад урушку, қонхўрлик-ку!
Хуллас хоним, аёлни хонасидан қувиб чиқаради. Онанинг кўнгли сезган экан. Ўғли урушдан темир тобутда қайтади. Робия хола умрининг охиригача шу аёлни қарғаб ўтди. Эшитишимча, раҳбар аёлнинг ҳам бошига одам боласи кўтариши қийин бўлган ташвишлар тушган экан...
Пицамиз келди. Дадам гапиришдан тўхтадилар. Қорним очган бўлса ҳам иштаҳам йўқ эди.
Дадамга чой қуйдим, ликопчаларига бир бўлак пица солиб бердим.
— Ол, ўзинг ҳам, болам. Ўзимга ҳам бир бўлак олдим.
— Дада, нима деб ўйлайсиз, ойим қилган ишларига пушаймон бўлганмиканлар?
—Ойингнинг айби—ўз хатосини кўрмаслигида. Гапирсанг, тан олмайди, насиҳатингни эшитмайди. Унга фақат ўша амали керак.
Ота-бола уйга пиёда кетдик. Дадам тўғри айтадилар. Ойим ўша-ўша — отдан тушса ҳам, эгардан тушмайди. Айбдорлик ҳиси ҳам йўқ.
Синглим учиб-қўниб юрибди, бахтли бўлсин. Шу ҳафта совчилар келса, тўйи ҳам тезлашиб кетар. Бу ёқда укам тайёр. Бир-икки йилда уни ҳам уйлантириш керак.
Шанбадан тайёргарлик бошланди. Якшанба куни эса кутган совчиларимиз келмади!
Йигитнинг телефони ўчирилган эди.
Синглим жинни бўлаёзди. Орадан уч кун ўтиб Акмал орани очиқ қилиш ҳақида хабар ёзиб жўнатибди.
Гулҳаё ўзини бошқара олмас, кўз ёшларини яшириб ўтирмас, тинмай телефонига тикилар эди. Тўрт йил гаплашиб юрган йигит бирдан уйланмайманга тушиб қолганди.
Орадан ўн кунлар ўтгандан кейин Гулҳаё сал тинчиб қолди.
Ўша куни жудаям чарчагандим. Дарсим кўп эди. Энди кўзим илинган экан. Синглимнинг
— Маҳлиё опа,-деган овозидан уйғониб кетдим.
— Ҳа, Гулҳаё, нима бўлди?
—. Акмал нимага ташлаб кетганини билдим...
Ўрнимдан туриб, синглимнинг ёнига бордим, оёқ томонига ўтирдим.
— Хўш?
— Онаси ойимнинг ишхонасига бориб суриштирибди. Бир аёл роса қарғаб йиғлабди. Ойим шунақа ёмонмилар, опа? Шунақа золиммилар?
—Бу гапни ким айтди сенга?
—Акмалнинг ишхонасига бориб кутиб турдим, жавоб беришини талаб қилдим. Ойиси ўша қизга уйлансанг розимасман, онасини уч одамдан суриштирдим, учаласи ҳам ёмон деб айтди, дебди. Онам қанақа аёл ўзи? Онам ёмон бўлсалар менда нима айб? Ҳиқиллаб йиғлай бошлади у.
—Қўй, йиғлама, ҳали ҳаммаси яхши бўлади.
—Яхши бўлмайди, опа, мен Акмални чинданам яхши кўраман. Бошқасига уйланса, чидолмайман. Сиз Абдғаффорни севмагансиз, шунинг учун осон ўтиб кетдингиз.. Мен энди уни қандай унутаман. Номард! Онам бир баҳона бўлган унга. Энди қандай яшайман, опа!
Синглим эзилиб йиғлар, бағримга босиб овутишга ҳаракат қилардим.
Бизга бошқа совчи келмади. Тавба, худди қарғиш текканга ўхшардик. Балки чиндан ҳам қарғиш теккандир. Негадир, кейинги пайтларда ҳаёлимга "Ойим тавба қилиши керак!" деган фикр ўрнашиб қолган эди. Онам бечора иккимиздан ҳам қочиб юрибди, аммо ўзини айбдор ҳисоблаш нияти ҳам йўқ. Худди ҳеч нарсага алоқаси йўқдек юрибдилар. Биламан, туққан онамни ёмонлашга ҳақим йўқ, яна шуни ҳам биламанки, оналар муҳокама қилинмайди. Уларни борича қабул қилиш, борича севиш керак, аммо ҳаётимизда нимадир ўзгариш қилиш керак эди, токи бу тавқи лаънат биздан кетсин.
Синглим ёмон қийналди.
Фақат битта яхши янгилик бор эди. Дадам билан укам намозга тушиб кетдилар. Уйимизнинг об-ҳавоси ўзгара бошлади. Укам ҳам ўқишни битириб архитектура соҳаси бўйича ишга кирган, секин-аста бизнинг қалбларга ҳам бир сакинат кириб кела бошлаган эди.
Фақат уйимизда ҳеч кимнинг ойимга кучи етмас, уларни ишдан бўшаб, уйда ўтиришга мажбур қилолмас эди
(давоми бор...)
#ИФФАТ. 45
Инсон бир инсонни ўлигини кўриб, йиғлаши мункинми?
Албатта! Ўлим кимни йиғлатмайди дейсиз?
Изтироб, айрилиқ.... сабиби кўп.
Аммо қувончдан йиғлаш мумкинми?
Шукур қилиш мумкинми?
Мумкин экан!
Сарвар юрагидаги ғул-ғула билан мурдага қараганда, "ўзингга шукур" дея йиғлади.
Уни Феруза эмаслигидан йиғлади.
—Танидингизми? У сизни аёлингизми?
—Йўқ! Бу мени аёлим эмас.
Сарвар ортиқ гап сотишни истамай уйига югурди. Ўзи беркитиб кетгандек, очиб кирди.
Қулф эшикдан кирган бўлса ҳам, негадур Ферузани уйда бўлишини хоҳлади.
Шу пайт телефон мусиқаси янгради.
—Феруз... -деди шошиб кирганча. Йўқ! Хонада Феруза йўқ эди. Фақат У кечаси олиш ҳаёлида ҳам бўлмаган телефони жирингларди.
"Янгам" номли кантакт.
Сарвар бу опаси эканини билиб хўрсинди.
Нима дейди олиб?
Шу пайт ўзига қўнғироқ бўлди.
Ишхонасидан экан. Истамайгина жавоб берди.
—Ало Сарвар қаердасан, бугун тушдан кейинга чиқаришинг керак эди Каптивани. Улгурасанми? Сен қайларда юрибсан?
—Ўзинг қилавер. Мени муҳим ишим бор. -деди Сарвар.
—Аминмисан? Бу мижоз яхши ҳақ беради. Ўзинг бир нарсага етмай турган жойини тўлдираман шуни пули билан дегандингку. Сен....
—Жонй. -деди исмини қисқартма қилиб. —Муҳим ишим бор деяпман сенга. Ўша Каптивадан ҳам, уни ортидан келадиган пулдан ҳам муҳим. Тушундингми?
—Бўлди Сари бўлди.
Сарвар шу жойда алоқани узди.
—Қаердан топаман энди сени? -ўйландида, ҳаёлига келган ўйдан суюниб кетди. Ферузани телефонини олиб, ким билан кўп гаплашган бўлса шуларга қўнғироқ қилиб чиқди.
Учинчи рақамга босганди ҳамки гудок кетмай олинди.
—Ало ассалому алайкум.
—Ваалайкум ассалом. Сиздан бир нарса сўрамоқчи эдим. -деди Сарвар.
—Мен ҳам сиздан шу гаплашаётган телефонингизни сўрамоқчи эдим.
—Нимаа? -Сарвар ўзини гапи қолиб, қизни гапидан ҳайрон бўлди.
—Ферузани телефони шундайми?
—Ҳа Ферузаники.
—Қачон қаерда бера оласиз менга. Мен Уни дугонасиман!
—Ўзи қаерда?
—Айтолмайман!
—Нега айтолмайсиз? Мен Уни эриман.
—Эри? -қизни овози ана энди зардалироқ чиқди. —Эри бўлсангиз нега У ижара уй қидириб юрибди. Нега кечаси уйдан чиқиб жонига қасд қилган?. Нега ҳозир шифохонада?
—Шифохонада? Феруза шифохонадами?
—Одам бўлмай кетларинг. Эркак бўлмай ўлларинг ҳамманг. Бир қизга ишонмай, жонидан тўйдирдиларинг. Энди лаллайиб суриштирганингга ўлайми?
Уйда бўлиб туринг. Ферузани нарсаларини олиб келаман. Қутиласиз сиз ҳам, бошқалар ҳам.
DAVOMI ERTAGA OQSHOM SHU VAQTDA
#ИФФАТ. 43
🍃 🍃 🍃
Эрталаб бош оғриғидан уйғонган, Сарвар одатига кўра тонгги қаҳвасини ичиш учун ошхонага кирди. Газга сув қўйиб қайнашини кутаркан, ҳамон миясида, Сабинани гаплари айланарди.
—Лўх... -деди ўзига-ўзи. —Шунча устингдан кулиб юришса ҳам билмай юраверибсанда.
Қаҳвасини дамлаб, стулга жойлашиб ичаркан, зални эшигига қараб қўйди.
—Кеча яна унга қаттиқ гапириб юбордим. Бир таърафдан, росдан ўзи қочмай ўғирлашгани рост бўлса унгаям қуйин. -чуқур уҳ тортди. —Лекин ҳазм қилолмайманда, мендан фойдаланишди, опам, поччам, Уни ўзиям иложсизликни баҳона қилиб менга тегиб олди.
Аммо ожиза...
Ким ўғирлаган экан? Агар росдан ўғирланган бўлса. Нимага керак бўлган бу нарса?
—Феруз мен кетяпман. Эшикни ичкаридан қулфлаб ол. -битта қаҳвани ўйланиб, анча вақтда ичиб бўлган бўлса ҳам, қиз чиқавермагач, ҳайрон бўлди.
Кейин кечаги гапларидан кейин кўзига кўринишни хоҳламаяпти деб ўйлади.
—Эшитяпсанми мени? Кейин яна дам олаверасан. Эшик очиқ қолмасин. -қиздан садо бўлмагач, аста эшикни очди. Хона бўм-бўш. Ерга жой ҳам тўшалмаган.
—Қани экан бу қиз? -негадур, ичидан, бироз ҳавотир олди. Кечаги гаплари учун ўзига нимадур қилмадимикан деб. —Ижара уйга кўчаман деганди. Шу ёққ кетдимикан эрталабдан. -хона бурчагида турган қизни чамадони, Сарварни ҳаёлларини ўрнида тепиб, келган жойига қайтариб юборди.
—Уйғонганимда йўқ эди. Саҳарлабда қайга чиққан бўлиши мумкин.
Анча ўйланди. Ишидан чақиришгач оёғи тортмай, кетди.
Аммо ҳаёли Ферузада қолди.
—Сарвар эшитдингми, сенларга яқин сув ҳавзасидан бир қизни мурдасини топишибди. -деди ишхонасидаги шериги, машина ёғида қорайган, қўли билан пешонасидаги терни артаркан.
—Йўқ эшитмабман, қачон бўлибди бу иш? -Сарвар сал ҳаёлини йиғиб сўради.
—Бугун тонгда, Полвон ака итини сайрга олиб чиққан экан. Қизни танаси сувда бўкиб шишиб кетганидан сув юзасига чиқиб қолган экан. Кечаси ташлаганов бўкишга улгурган бўлса?
"Озгина уятинг бўлганда, шунча гапга қолганинг учун ўзингни ўлдирган бўлардинг"
Сарвар кечаги гапларини эслаб, совуқ тер босиб кетди.
Наҳот бу Феруза бўлса?
#ИФФАТ. 41.
Тарсаки овозидан чўчиб тушдим, Сарвар ака, Сабинани гапларига чидолмай, охири унга тарсаки туширди.
—Сен ҳам қиз боласанда-а? Сен ҳам инсонсанда шундайми?
Хор бўласан шу кетишингда, бир кун итдек хор бўласан.
Афсусланасан.
Аммо кеч бўладими деб ачинаман.
—Сарвар шошма!
Сарвар ака янгамни чақириғига парво ҳам қилмай, чиқиб кетди. Янгам ҳам, ортидан чиқиб кетди. Мен ҳамон ҳозиргина бўлган воқеаларни таҳлил қилганча қотиб турардим.
—Эринг бошингдан қолсин! Учрашувга оёғим тортмаганди ўзи. Сал маккоралик қилиб ўзингга ўргатиб олсанг бўлмайдими? Шундан умид қилгандим, эеййй...
Сабина қизарган юзига кафт босиб, менга зарда қилганча чиқиб кетди.
Мен эса ҳайрон, У нималар деди?
—Кеттик Феруза! -янгам эшик таърафга асабий қараб қўйди. —Сарвар У ҳақда айтганда, умуман бошқача тасаввур қилгандим.
—Бекор Сарвар акага бу манзилни берибсиз. Қай аҳволга тушганини қаранг. -дедим хўрсиниб.
—Мен қаердан билай бундай бўлишини. Балки росдан яраштириб қўярмиз деб ўйлагандим. Бу бола қайга кетди энди. -яна асабий ташқарига қаради.
—Улгурмадингизми?
—Ҳаа такси тўхтатиб кетиб қолди.
Янгам, Сабина ҳақдаги таъсуротларини айтиб келди келгунча. Мени ҳаёлим тарқоқ.
—Майли Феруза яхши қолинг. Сарвар келса менга айтиб қўярсиз. Телефони ўчиқ, қайларда экан бу бола.
Такси чақирдик, аввал мени ташлайдиган бўлди. Янгам кетар чоғи укасидан ҳавотир олиб, роса тайинлади.
—Сиз ҳам қўнғироқ қилиб кўрингга, мен уйга боргач, ишлар билан бўлиб, телефонга вақтим бўлмай қолиши мумкин.
—Ҳўп! -дедим-у, кетаётган такси ортидан қараб, хўрсиндим. —Ахир менда рақами йўқку.
Уйга кириб нарсаларимни йиға бошладим. Эртага кетаман. Дугонам бугун хона тайёрлаб қўйишларини айтганди.
Орада янгам, қўнғироқ қилди. Укасини сўраб. Келмади, дедим. Телефони ҳамон ўчиқлигини айтганда, тасдиқлаб қўя қолдим.
Кийимларимни йиғиб, қўйгач, ошхонага ўтиб деразадан осмонни кузатиб ўтирдим.
Билмадим, нега? Тун ярмидан ўтганда, Сарвар акадан ҳавотир ола бошладим.
Шунча пайт қаёқда экан?
Х а й р л и т у н
Кўнгил оғримасин, кўнгил Кўнгил синмасин.
Атрофидагиларга
Хамиша яхши гумонда бўлинг
Билиб билмай гапириш нодонлик.
Яқинларингизни яхши кўринг,
Энг яхши нарсаларни хадя қилинг
Бўлаверади деманг
Сиз ҳақингиздаги яхши фикрлари ўзгармасин
🌼❄️🌸
Яхши дам олинг азиз
ЗАМОНДОШИМ!!!
Эртагача ҲАЙР.
АЛЛОҲНИНГ панохига
топширдим.
Бизлардан узоқлашманг
Каналмиз СИЗ билан файзли💐
@ibratli_sozlar
#hisobli_dunyo
Ҳисобли дунё
(4-қисм)
Тасодиф туфайли душманининг уйига келиб қолганини билгач, эски аламлари янгиланади...
—Хуллас, сиз билан тақдиримни боғлай олмайман. Мен ўшанда ёш бўлсам ҳам холамнинг изтиробларини кўрганман. Миттигина жиянимнинг сўнгги дақиқагача "Ойи, ойи",-деб алаҳлаганини эшитганман. Бу ўринда оила аъзоларимнинг ҳар сафар ярасини янгилаш, сизни кўрганда азобларни ёдга тушириш аблаҳлик бўлади деб ҳисоблайман.
Энди мен фотиҳаси қайтган омадсиз қизман. Онасининг кибри, манманлиги туфайли боши эгилган бир забунман. Эҳтимол, ўша воқеалар бўлмаганда дунёдаги энг яхши йигитнинг ёри бўлармидим? Онамдан нафратланиб кетаётган эдим. Абдуғаффор ака мен билан буткул алоқани узди. Телефон рақамини ҳам ўзгартириб, ҳаётимдан бутунлай чиқиб кетди. Яшашдан мақсадим қолмаган, тушкунликка тушиб қолган эдим. Одамлардан қоча бошладим.
Онам нима учун бу қадар худбинлик қилганларига тушунмас, тўғрироғи, ишонмас эдим.
Аммо ҳаётимдаги кейинги воқеалар ҳам туққан онамни яқиндан таниб олишим учун хизмат қилди.
Энди эрмагим-ишим. Ҳам рус тилидан, ҳам инглиз тилидан гуруҳларда дарс бераман. Тинмайман! Уйга боргим келмайди. Онам билан деярли гаплашмаймиз.
Ёз ўтиб, куз келди. Ёшим йигирма еттига қараб борар, фотиҳаси бузилган қиз деган тавқи лаънатни кўтариб юриш азоб эди.
Куз —ғамгин фасл. Баҳорларни енгиб, ёзни ҳайдаб, уч ой саросар изғийди-ю, ўзи қишнинг пойида қурбон бўлади.
Биз яшайдиган мавзеда аввал фақат руслар яшаган. Шунданми, дарахтлар ҳам рус юртидан келиб қолган. Бақатеракларни ёмон кўраман. Ёмғир ёғса, баргларидан қон ҳиди келади. Умри битганини сезган япроқлар ҳавода чирпирак бўлиб айланганча, ноилож ер бағирлайди. Йўлакларнинг четида узун, ингичка бетон ариқлар бор. Ҳазонлар билан тўлган. Ариқлардаги япроқлар ҳам атрофга қон исини таратади.
Ёмғир шивалаб ёғар, ҳазонларни лойга қориб, босиб, янчиб кетиб борардим.
Ҳаво рутубатли, ёқимсиз эди.
Ҳамма нарсадан кўнглим совуб кетган. Дунёдаги ҳамма одамлар онамдек золим, Абдуғаффор акадек хиёнаткор, у кишининг холасидек қасоскор бўлиб кўринарди.
Мана бу ўсмирлар ҳам мактабдан қочиб, учрашиб турибди. Билмайди-ки, эртага шу қиз бойроғини топса, бу йигитни ташлаб кетади. Йигит ҳам бир баҳона туфайли осонгина қиздан кечиши мумкин.
Анави аёл ишдан қайтяпди. Агар кичкинагина амалдор бўлса ҳам, жудаям паст лавозими бўлса ҳам қанчадир одамнинг дилини хуфтон қилиб қайтаётгандир. Худди менинг ойимга ўхшаб! Ойим амал курсисига қаттиқ ёпишиб, уни бир умр ҳимоя қилиб яшади. Ажралса, дунё тугайдигандек.
Бир воқеа эсимга тушиб кетди. Хозир ким айтиб бергани ҳам ёдимда йўқ. Бир ишхонанинг раҳбари бор экан. Ҳамма раҳбарларда бўлгани каби унинг ҳам ўтирадиган курсиси бўлиб, узоқ йиллар унга жойлашиб олиб, одамларни қабул қилибди. Вақт-соати етиб, уни ишдан бўшатибдилар. У ўзи билан хонанинг иккинчи калитини олиб қолиб, ҳали янги бошлиқ ишга келмасидан бир соат, ярим соат олдин эски жойига бориб собиқ курсисда ўтириб кетар экан...
Мансаб инсонни ҳар куйга солар, экан-да?
Нимага назарим тушса, ҳамммасидан разолат кўраётган эдим.
Қалбимни алам кемирар, "Нега энди мен онамнинг айби учун жавоб беришим керак?" "Нега онамнинг гуноҳи менга қайтиши керак?" деган саволлар билан ўзимни еб битирар эдим.
Бумеранг деб номланадиган нарса бор. Шарқий Осиё мамлакатларида кенг тарқалган қадимий отиш қуроли. Букилган ёғочдан ясалиб,, кўпинча ўроқсимон шаклда бўлади. У отилганда, айланиб, яна отувчининг ўзига қайтиб келади.
Онам отган бумеранг мен орқали ўзига қайтиб келган эди...
Атрофга шом қоронғуси, дилимга хуфтон кириб борарди. Шу пайт қаердандир Азон овози эшитилди.
"Аллоҳ—буюкдир!.. " "Намозга шошилинг!.. "," Нажотга шошилинг!.. "
Заҳ бўлса ҳам бақатераклар остидаги камалакранг ҳарракка бориб ўтирдим. Ёмғир шитирлаб ёғар, атрофда азон саси эшитилар, кўзларимдан ёшлар қуйиларди. Ижтимоий тармоқларнинг бирида ўқигандим "Азон вақтидаги дуо, ёмғир ёғаётган вақтдаги дуолар ижобат бўлади!"
Беихтиёр қўлларимни дуога очдим...
(давоми бор...)
#hisobli_dunyo
Ҳисобли дунё
(3-қисм)
Кечқурун ойимдан сўрайман. Майли, бақирсалар ҳам. Фақат менга ўша куни нима бўлганини тушунтириб берсинлар.
Ойим иддаомни индамай эшитдилар. Кейин
— Ўша куни уйга келган совчининг синглиси билан бирга ишлаганмиз. Орамизда анча дилхираликлар бўлган.
— Нима бўлган?
— Айтдим-ку, дилхираликлар бўлган деб!
—Хўш, нима ўша дилхиралигингиз!
—Мен уни ишда бўшаттирганман.
"Хайрият!" енгил тортаман. Унақа қўрқинчли нарса йўқ экан-ку!
Якшанба куни яна совчилар келади. Мени кўрмоқ истадилар. Салом бериб кириб бордим. Тўла аёлнинг қовоғи солиқ эди. Аммаси сал чиройи очиқроқ экан. Абдуғаффор аканинг онаси мени кўргиси ҳам келмагани юзидан сезилиб турарди. Қандайдир ёқимсиз эди бу учрашув. Кўнглим ғаш тортди.
Совчилар кетгач ойим ўтириб-ўтириб "ўлганининг кунидан келган!" дедилар.
Кейин совчилар яна йўқ бўлэб кетди. Абдуғаффор ака ҳам тайинли бир гап айтмас, аммо ўзим йигитнинг бошини айлантиришга ҳаракат қилардим. Баъзан торт пишириб берар , ўзим совғалар қилар, Абдуғаффор акага ўзимни қаттиқ севиб қолган одамдек кўрсатишга уринар, баъзан раҳмини келтирар— очиғи макр қилардим. Мақсадим: йигитни қўлдан чиқармаслик, шу йилдан қолдирмай эрга тегиб олиш...
Абдуғаффор ака уйидагиларини кўндирди. Хийлаларим иш берганди. Аммо ўз-ўзимга зулм қилаётганимни билмасдим.
Биз фотиҳа қилиндик. Тўй куни белгиланди. Ҳамма нарса қандайдир ғашлик билан бўлаётган эди. Ҳамма сарполао тайёр бўлган, ойим ўйчан аҳволда бозорга бориб келиб юрар, тўй ҳаракати билан овора эди.
Аммо тўйим бўлмади. Қуда томон, барибир, фотиҳани бекор қилди...
Энг кўп изтиробни мен кечирдим. Айниқса, ҳақиқатни билганимдан кейин...
Абдуғаффор аканинг холаси ойим билан бирга ишлаган. Жудаям иқтидорли ишчи бўлган. Нимадир бўлади-ю, бошлиқнинг кўзига яхши кўриниб қолган аёл ойимга ёқмай қолади. Ўтирса ўпоқ, турса сўпоқ. Фурсат топди дегунча обрўсини тўкишга ҳаракат қилади. Аммо аёл ҳам қайсаргина экан, худди сариқ печакдек ойим қанча юлиб отиб юборса, қайтадан кўкариб чиқаверади.
Адоват авж олади. Мен воқеани Абдуғаффор акадан эшитганим учун бир томонда — онамнинг рақибаси томонда туриб гапириб беряпман. Балки ойимнинг ҳам ўз ҳақиқати бўлгандир, қарс икки қўлдан чиқади-ку!
Хуллас ойим қасдлашишдан у аёл курашишдан тўхтамайди. Бир куни ишхонадаги аёлларнинг бир гуруҳини Бухорога командировкага жўнатиш керак бўлади. Олис жой. Хизмат сафари билан борадиганлар рўйхати тайин бўлади ва уларнинг орасида хола бўлмайди. Доим ҳақини талаб қиладиган аёлнинг ҳам тижорат, ҳам саёҳат мақсадида уюштирилган сафарга бормаса ҳам индамай юриши онамда шубҳа уйғотади. Ўзининг махсус "айғоқчи" ларидан суриштириб билса, аёлнинг ўғли бетоб бўлиб қолган экан. Шунда онам ҳамкасбининг адабини бериш учун келган қулай фурсатни қўлдан бой бермаслик ҳаракатига тушади. Рўйхатни қайтадан тузиб, унга холани ҳам тиркаб қўяди! Ўша пайтларда директор меҳнат таътилига кетган бўлиб, ўрнига вақтинчалик ойимни ташлаб кетган эди. Аёл касал боласини ташлаб кета олмаслигини айтиб ойимнинг олдига киради. Шайтон елкасига миниб олгач, одамзотнинг қилаётган амали ўзига чиройли кўринаверади. Ғалаба нашидасини сурган онам вақтинчалик ўтирган лавозимидан фойдаланиб аёлдан ё сафарга боришни, ёки ишдан бўшашни талаб қилади..Турмуш ўртоғи вафот этиб, ёлғиз фарзандини ўзи катта қилаётган аёл ишидан айрилса, боласини қандай боқишини ўйлаб, ноилож касал болани опасига—Абдуғаффор аканинг онасига ташлаб,сафарга жўнаб кетади. Бемор бола хириллаб нафас олаётган бўлса-да, аёл йиғлай-йиғлай йўлга чиқади.
Кечаси боланинг иситмаси кўтарилиб кетади. Тонгни амаллаб оттириб, эрталаб шифохонага келадилар. Шифокор ёзиб берган дориларни олиб уйда муолажа бошлайдилар. Қўшнининг ёшгина келинчаги минг бир азоб билан боланинг томирига тушади, антибиотикни юборади, аммо кичик текширувсиз қилинган укол боланинг томирларига заҳар бўлиб боради...
Боласининг совуқ дийдорини қучиб йиғлаган аёлдан бахтсиз она бўлмаса керак дунёда. Аёл қайтиб ишга бормайди. Ўша ишхонани ҳам, ишни ҳам буткул онамга беради ва улар бошқа учрашмайдилар...
(Давоми бор...)
#Дахшат ⚠️
ҚАШҚАДАРЁДАГИ ТЎЙЛАРНИНГ БИРИДА ҒАЛАТИ ҚАСОС 🚷
Куёв бўлажак келиннинг юрушларидан шубҳалана бошлаган эди ва охири бунинг тагига етди. Лекин тўй қилишга қарор қилди. Тўйнинг энг қизғин палласида ҳамма экранга қарашини сўради ва келиннинг хиёнати акс этган видео лавҳани қўйди. Меҳмонлар шокда эдилар
Лекин бу ҳали ҳаммаси эмасди, куёв микрофонни қўлига олди ва меҳмон эркакларга қарата деди: -"Ликопчаларингизни ўгиринг ва кимникида қизил қоғоз ёпиштирилган бўлса ўрнидан турсин". 8 киши турди ва булар..😱
#hisobli_dunyo
Ҳисобли дунё
(2-қисм)
Бир пайт "Ишқ эртаги" сериалидаги Крач яратган мусиқа янграб қолди. Ёқимли куй қаердан келаётганини излаётган аёлларни кўриб эсимга тушди. "Вой, телефоним!"
— Ассалому алайкум, Маҳлиёхон, келдингизми? Мен шу ердаман. Бирдан ортимга ўгирилдим. Ҳа, бу ўша ўзини Абдуғаффор деб таништирган йигит эди. Аммо уни бунчалар хушсурат деб ўйламагандим. Менинг бўйим баланд. аммо пошнада у йигитнинг елкасидан сал баланд эдим.
Йигит шаҳдам юриб ёнимга келди. Бир лаҳза бир-биримизга қараб қолгандек бўлдик. Тез ҳушимни йиғиб,ерга қараб олдим
.—Кетдикми?-деди йигит.
—Майли.
Ўша куни ишимиз битмади. Биздан олдин яна бир номзод бор экан. Хужжатларимни ташлаб кетадиган, маъқулини ишга оладиган бўлдилар...
Йигит мени уйга олиб келиб ташлади. Йўл-йўлакай гаплашиб кетдик. Китоблар ҳақида, қизиқишларимиз ҳақида. Кўчанинг бошида тушаман десам ҳам қўярда қўймай уйимиз олдигача машинада олиб келди. Раҳмат айтиб тушар эканман, умримда биринчи марта қалбим ғалати ҳисларга тўлган, ўзим ҳаяжонда эдим...
Қўлим ишга бормай қолди. Хонамга кириб анча ўтирдим. Юзимга беихтиёр табассум югурар, ишга кирсам у йигитни ҳар куни кўришимни ўйлаб севинчдан юрагим ҳапқириб кетарди.
Ойим ишдан кайфиятсиз келдилар. Ўзи онамнинг хурсанд бўладиган куни жуда кам. Доим ким биландир уришган, ёки кимдир хафа қилган. Овқатим тайёр, уйлар йиғиштирилган эди. Кечки овқатдан сўнг Гулҳаё иккимиз идишларни ювиб, ошхонани йиғиштириб олдик. Синглим иккимизнинг хонамиз битта.У дарс қилгани ўтирди. Мен телефонимни қўлимга олдим.
Абдуғаффордан хабар келибди.
"Чарчаб қолмадингизми?"
Биз шу тариқа танишдик. Гарчи мени элчихонага ишга қабул қилмаган бўлсала-да, ҳаётимда бурилиш бўлган эди. Абдуғаффор ака нияти жиддийлигини айтиб совчи жўнатадиган бўлди. Аслида,, у уйланишга ният қилиб курсдошим Адҳамдан яхши қизлар бўлса таништириб қўйишини сўраган. Уларнинг ота онаси ҳам худди бизники сингари вилоятдан келиб Тошкентда ўрнашиб қолган эди.
Бир ой ичида бир-биримизни анча таниб олдик. Келаётган хафтада уйимизга совчи келадиган бўлди. Очиғи, шундай келишган, кўнли очиқ, беғубор йигит қўлимни сўраганидан бахтиёр эдим. Халқимиз доно. "Ўтирган қиз ўрнини топади!" Эҳтимол, энди ўрнимни топарман...
Ойим анчадан бери қадами узилган совчиларнинг келишини эшитиб кайфияти кўтарилиб кетди. Дадамни мева-чева учун бозорга жўнатди. Ойим дадамга худди боласидек муомала қилади. Баъзан жеркиб ҳам ташлайди.
Ҳозир ҳам олиб келган нарсалари учун дадам бечора уриш эшитиб олди.
Совчилар тушдан кейин келиши керак. Унгача ҳаммасига улгурдик.
"Биз келдик!"
"Келганлар ким?"
"Ойим билан холам!"
"Киринг, сиз ҳам"
"Чақиришса, албатта ,кираман"
Хонамнинг ойнасига йўлакдаги ойнанинг акси тушади.
Ойим эшикни очиб, одатига ярашмаган тарзда меҳмонга қучоқ очди, аммо кейинги аёлни кўриб турган жойида қотиб қолди. Шунда ғалати иш бўлди. Иккинчи аёл уйга кирмай остонадан "Кетаман"га тушиб қолди. Биринчи кирган аёл на киришини билади, на кетишини.
—Опа, юринг,-деди ёшроғи ва тўлароқ аёлни етаклагудек қилиб уйдан олиб чиқиб кетмоқчи бўлди. Аммо аёл синглисини уйга киришга кўндирди.
Ойим чой олиб кирганларида ранги ўчиброқ турганини сездим.
Совчилар кетди. Ойим анчагача меҳмонхонада ўтирдилар. Кейин ёнига бордим.
—Нима бўлди, ойи?
—Ҳеч нарса! Кейин ўрнидан туриб кетди. Мен ҳеч қачон онамдан хафа бўлмаганман. Уларни борича яхши кўрганман. Доим кайфиятларига қараб гаплашганман. Аммо хозир хафа бўлдим. Энди мен ҳам ёш бола бўлмадим. Менинг ҳаётим ҳал бўлаётган дақиқалардп нима бўлганини айтиш, наҳотки, шунчалар қийин бўлса?
Негадир, Абдуғаффор ака ҳам қўнғироқ қилмади? Ойим билан холасининг ўртасида нима гап ўтган бўлиши мумкин?
Нега совчилар бизникига бошқа келмади?
Ойим яна ўша тушкун, кайфиятсиз ҳолда ишга бориб кела бошладилар.
Орадан уч кун ўтиб Абуғаффор ака қўнғироқ қилди.
— Маҳлиё, бизникилар яна боришмоқчи. Аммам билан борадилар ойим. Зўрға кўндирдим.
Нимага зўрға кўндиради? Нима бўлган ўзи? Саволларнинг адоғи йўқ, аммо ҳеч ким жавоб бермас эди.
(давоми бор)
#ИФФАТ. 40
—Меенн мен.
—Демак сал аввал дугонанг Шаҳлога айтган гапларинг рост шундайми? -деди Сарвар ака қандайдур дард билан. —Мен мени шу ерда эканимни билиб, атай шу гапларни айтяпсан деб ўйлагандим. Опам менга шу ерда учрашмоқчи эканингизни айтгани учун, сен атай шу гапларни айтяпсан деб ўйлагандим. -деди Сабинани тутиб турган қўли бўшашиб.
—Соғин сигир де? Ҳеч кими йўқ етим де? Эссиз увол сенга севгим.
Сени асл юзингни наҳот шунча пайт билмадим. Тўйим куни йиғлаб гаплашганинг майли, рашк қилиб, келинни олдига кирманг деганинг майли. Аммо ундан олдин йиғлаганингчи? Ахир бу нега керак эди.
Сарвар акага ачиниб кетдим. Ҳудди ўзим Беҳруз акани ёнига борганимдаги абгор ҳолатимни эслатдилар.
—Тушундим. Буниян сабабини тушундим. Ахир сен, дўстим Моҳирни қизчаси билан бирга турасанку. Гап айланиб менга етиб келишини билгансан. Тўғрими?
—Тўғри. -деди Сабина ҳайратимни ошириб. —Мен ўқимоқчи бўлганимда, дадам "ўзингни-ўзинг эпласанг ўқи" деганлар. Агар ўқимасам, опамга ўхшаб, турмушга бериб юборарди. Золим қайнона, латта эр билан яшаб, умрим ҳароб бўларди.
Мен ўзим учун курашдим.
Ҳаёт менга дадам орқали шарт қўйди. Мен ҳам йўлимда учраганидан фойдаланиб, ўзим учун ҳаракат қилдим.
Менда бир сиз эмассиз.
Бошқалари ҳам бор.
Сиз билан алоқаларимизни тўхтатишимни сабаби, сиздан олдингидек фойда кўрмаяпман.
Вақтимни бекор ўтказгандан, тўхтатишни маъқул кўрдим.
Уни гапларидан, мен титраб кетдим. Янгам қотиб қолганди. Сезяпман укасига ачиняпти.
DAVOMI ERTAGA OQSHOM SHU VAQTDA
#ИФФАТ. 49
—Нима деди? -бир ютиндим-у, тикан ютгандек бўлдим. Томоғим шу қадар ачишдикиии.
Ўтган бир ҳафта мен ҳотиржамликни ҳис қилдим. Ҳаққим борми-йўқми билмайман. Аммо ишончсизлик ботқоғига ботиб кетгандим.
Фақат янгам менга ишонганди ҳолос ахир.
Атрофимдаги биронта эркак йўқки, менга шубҳа билан қарамаган.
Аммо шу бир ҳафта ишида, билмадим нега Сарвар ака умуман эски гапларни қўзимади.
Ҳатто бир хонада ухлашдан жирканмади.
Мен шу бир томчи ишончни қайта йўқотишни истамайман.
Ўртамизда ҳеч қандай гап бўлгани йўқ.
Мен бўлмасин ҳам деб тураман. Сабаби Беҳруз акадаги суратлар...
Мен тунги либосда, белимдан ўтказилган эркак қўли...
Ҳадик бор менда.
—Росдан ўша пайтда сени ўғирлашганини айтди. -йиғлаб юбордим. Ҳақиқат юзага чиқадиган кун ҳам бор эканку.
—Ахир янгам, у олдин бошқача гапирганини айтгандику. -дедим гапиришдан тўхтасам ҳам лабларим титрарди. Кўз ёшларим эса изн сўрамай тўкиларди.
—Менгаям, биринча "ўзи ихтиёри билан қочган, мендан илтимос қилгани учун, ёрдам берганман орқа эшикни очиб бериб" деди.
Сарвар ака юзларимни ювишга улгурган, кўз ёшларимни артиб қўйди.
—Йиғлама, асли ўтган гаплар ҳеч бири кўз ёшингга арзимас экан. Сен эса керагидан анча кўп ёшларингни увол қилиб бўлдинг. Албатта бунда мениям ҳиссам бор.
—Қандай қилиб, мени ўғирлашганини тан олди? -ичимни қиздирган саволни бердим.
—Таҳдид! -деди Сарвар ака. –Билсанг агар инсонни жони жуда ширин бўлади-ки. Ўлим билан юзлашганда, бутун бошли ҳаёти ёдига тушади. Эслолмаганлариниям эслаб юборади.
#ИФФАТ. 47
—Мен дугонам топган ижара уйга бораман. -дедим қўлимни аста тортиб олиб. Менга ҳозир ҳеч нарса қизиқмасди. Шунчалар ҳиссиз эдимки, ҳатто сувдан топилган мурда ҳақидаги гапи ҳам мени сескантирмади.
—Сени уйинг бор. Ўша ерга кетасан!
—Дадамни уйига ҳозир қайтолмайман. Ҳеч йўқ ярим йилда қайтди дейишсин одамлар икки ойдан кўра. Унгача ижарада яшаб тураман.
—Мен дадангни уйини назарда тутмадим. -Сарвар акани гапларидан ҳайрон қарадим уларга.
—Ундай қарама, эрингни уйига кетасан!
—Эрим мендан қутилиши учун анча уй қидирдим. Кўнглингиз ўрнига тушар энди. Асли сизга тана қилишга умуман ҳаққим йўқ мени. -росдан ҳатто ўзига ишонмайдиган қизман.
—Балки сени Аллоҳ Сабинани юзини очиш учун, ҳаётимга киритгандур. -Сарвар ака ўрнидан турдилар. —Уйда гаплашамиз қолганини. Ишхонадан бир мижозни машинасида келганман. Эгаси келмай, ўрнига қўйишим керак. Кетдик.
Кутилмаганда, мени даст кўтариб олдилар. Бир ғалати бўлиб кетдим.
—Тушуринг мени бу қандай аҳмоқлик. -дедим бақириб.
—Қулоқ пардам йиртилиб кетди Феруз. -деди қошини чимириб.
—Нима бўлди Феруза. -Барно шошиб кирди-да, эшик олдида қотиб қолди.
—Раҳмат эшик очиб берганингиз учун, марҳамат қилиб йўлниям бўшатиб берсангиз.
—Аааа?... ҳааа . -Барно бироз довдираб, четга ўтди.
—Хотинимни топиб берганингиз учун раҳмат. Уйга ўтинг меҳмон қиламиз. -Сарвар ака ҳамон оғзи очилиб турган дугонамга шундай деб, мени кўтарганча каридор бўйлаб ташқарига йўл олди.
❤️🔥❤️🔥QAYNOQ SKIDKAA❤️🔥❤️🔥
❤️🔥❤️🔥💯SIFATLI MAHSULOTLAR💝💝
ENG SEVIMLI BREND KOSMETIKA, PARFUM, UHODOVIY KOSMETIKA, AMERIKA POLSHA KOREA ROSSIYA MAHSULOYLARI ✅
BREND ORGANAYZERLA😍😍
ОРИГИНАЛ💯
HAMMASI НАЛИЧИ✅
LUX KACHESTVA ❤️🔥
TEZKOR ДОСТАВКА 💝
ÒZINI SEVUVCHILAR UCHUN😍😍😍
/channel/ezozakhcosmetics
/channel/ezozakhcosmetics
/channel/ezozakhcosmetics
/channel/ezozakhcosmetics
/channel/ezozakhcosmetics
Skidkada Teezz ulgurvolila qizlaa ❤️
😰 ДАХШАТ КАЛТАКЕСАК, НОМУССИЗ ҚИЗ БЎЛИШГА САБАБ БЎЛСА 😱😱
(барча қизлар ўқисин бу қўрқитиш эмас)
Тунда келган тез ёрдам уй эгаларини вахимага куйди. Балогат ёшига етмаган ун беш ёшли Дилфузанинг корнида бир нима кимирлаб хушидан кетти.
Ота Онаси номусдан уятда колди.
Опаси акаси буйни эгилди.
Нега ? Нима учун ?
Қачон. Сабаби нима ?
Халол едириб халол кийдириб оқни оқ- қорани қора танитган.
Фарзанд нахотки номусга куйса.
Докторлар қизчани корнини кесамиз дейишгани. Ота Онани саросимага солди...
👉 ДАВОМИ😰😳😱😪😢 👈
🔥IFFAT🔥 hikoyasini bir nafasda toʻliq mutolaa qilmoqchi boʻlganlar uchun hikoya narxi 10.000 soʻm.
Oʻqimoqchi boʻlganlar
sizga karta beriladi toʻlov qilasiz skreenshot tashlaysiz va sizga hikoya toʻliq tugallangan kanal linki beriladi.
Murojaat uchun 👉 @A_lixan
#ИФФАТ. 44
—Алоо...
—Ало ассалому алайкум опа, яхшимисиз. -деди Сарвар шошилиб.
—Ваалайкум ассалом, яхшимисан Сарвар? Нега ҳовлиқиб гапиряпсан?
—Яхшиман опа, ҳалиги Феруза...
—Нима бўлди Ферузага? -Сарвар гапини якунламай, Зебо ҳавотир билан сўради. —Чақдингми яна уни? Сабр қил бугун уйингдан чиқиб кетмоқчи эди.
Сарвар тилини тишлади демак опаси билан бирга эмас.
—Сен ишдамисан?
—Ҳа опа ишдаман!
—Сен қўнғироқ қилмасингдан олдин Феруза билан гаплашмоқчи эдим, телефонига жавоб бермади. Ишга кетишингдан олдин яхшимиди?
Сарвар бўшашиб кетди. Балки Ферузага жаҳл қилгандур. Ундан нафратлангандур. Ҳаётида йўқ бўлишини истагандир. Жаҳлда унга айтган гаплари....
Асли бу даражага боради деб ўйламагандими?
Мастликда қаттиқ гапирвордими?
—Опа у йўқ эди келаётганимда. -деди бўшашиб, тобора шериги айтган қиз айнан Феруза даган фикр миясига ўрнашиб олаётганди
—Йўқ эди? Нега йўқ бўлади? Ёки тонгдаёқ кўчиб кетдими? -Зебони устма-уст бераётган саволлари Сарварни қулоғига кирмасди.
—Нарсалари уйда эди... ўзи йўқ... Феруз... У...
—Сарвар гапларингга тушунмаяпман. Нималар деяпсан?
Сарварни қулоғига ҳеч гап кирмади. Шеригини ҳай-ҳайлашига ҳам қарамай, Сув ҳавзаси томонга югуриб кетди.
Зебо укаси гапирмай, қандайдур шиғир-шиғир товушлар кела бошлагач, ҳавотирланиб, қайта қўнғироқ қилди. Йўқ Сарвар жавоб бермади.
Сарвар борганида ҳавза ёнида анчагина одамлари йиғилишиб, суҳбатлашиб туришарди. Сувдан топилган мурда устига мато ёпилган, экспертиза ва мелиция ҳодимлари, расмларга олиб бир нималар қилиб юришарди.
—Шошманг мумкинмас! -мурдага яқинлашган Сарварни йўлини бир мелиция ҳодими тўсди.
—Уни кўришим керак. -деди Сарвар овози титраб.
—Ҳолатга алоқадор бўлмаган шахслар ўтиши мумкинмас.
—У мени аёлим бўлиши мумкин. -Сарварни тилидан бу сўзлар жуда қийинчилик билан чиқди.
Мелициянер ҳайратланди. Кейин унга йўл очди.
—Шу ерликмисиз?
—Тепа маҳалладаги домлардан бирида яшайман.
—Мурда бироз ишгани учунми? Бир-икки маҳалладагилар таний олишмади. Аёлингизни кўпчилик танирмиди?
—Йўқ! Уйланганимга энди икки ой бўлди. Аёлим деярли кўчага чиқмасди.
—Юзини очинг. -мурда олдига етиб келишгач, бояги мелициянер, экспертиза ҳодимига буюрди.
Аста очилган мурдани юзига қараб, Сарвар кафти билан оғзини беркитди. Кўзидан биргина томчи ёш сизиб чиқди.
#ИФФАТ. 42
Бир маҳал, кўзим илинган экан, эшик тақиллашидан кўзимни очдим, дераза олдида, подаконникка бошимни қўйиб ухлаб қолибман.
Тез ўзимни ўнгладимда, шошиб эшикни очдим.
Кечагидан баттар маст ҳолатда, Сарвар ака турарди.
—Ичкарига киринг! Ёрдамлашайми? -дедим бироз чўчиб, ахир кечагина нималар қилмади маст ҳолида?
—Ёрдамлаш! Қўлингдан келадими? -ноодатий тарзда гапирди. —Мана бу еримни оғриғини қолдириш қўлингдан келадими? -деб кўксига муштлади.
—Сарвар ака, кириб ухланг, эртага гаплашамиз. -дедим қўлини елкамга ташлаб, суярканман. Ётоқхона эшигига етканимизда, мени силтаб ташладида, деворга тираб қўйди.
—Сенлар баринг ифлоссанлар. Нега бунчалик тубанлашиб кетгансанлар? -мени иягимдан сиқиб, ушлади. —Қандай виждон билан, яшаб юрасанлар-а?
—Қўйворинг илтимос... -дедим қаттиқ қўлларида, жоним азобланиб.
—Ўлганинг яхши эмасми бу кунларингдан? Сабинани гапларини эшитдингми? Шу ҳам қиз болани гапими? Қани ибо? Қани ҳаё? Қани иффат?
—Мен нима қилдим ахир? Сабинани бу қилганлари мендан олдин эканку.
—Нега мени ҳаётимга шундай ифлос қизлар учраган-а? Негааааа? -бирдан бақириб берди. —Ёмон йўлга юрмагандим. Ҳалол ризқ тергандим. Мен ҳам, айш қилиб юрсам бўларкан. Ўзи шундайлар, қизларни биттада фарқлай олишади. Менга ўхшаб, алданиииб ўтиришмайди...
—Мен... мен ифлос эмасман! -шу гапи жуда оғир ботганди. —Мен....
—Рад этма! Нима қиласан тониб? Сен ҳам ўша юзсиз қизлардан бирисан!
—Ҳақорат қилаверманг! -ич-ичимдан йиғи тошиб келди.
—Юзсиз, агар озгина юзинг, уятинг бўлганда, шунча гапга қолганинг учун, ўзингни ўлдирган бўлардинг. Ааа сенчи?
Тўйлар билан уялмай, бир йигитниям куйдириб, ўзингни оқлашни биласан ҳолoc. Ўлганинг яхши эмасми бу кунингдан?
Мени силтаб қўйиб юборди-да хонасига кириб кетди.
Мен эса анча серрайиб туриб қилдим.
Охирги гаплари жуда, жуда, оғир ботди...
Аёқларим ўзимга бўйсинмасдан, чиқиш эшигига бордим.
Уйдан чиқиб кетдим.
"Озгина уят бўлганда, ўзингни ўлдирган бўлардинг" қулоқларимда фақат шу сўзлар такрорланарди.
Йиғлаганча оёғим оққан томонга юриб кетавердим.
Бир пайт толиқиб ерга ўтириб қолдим.
Атрофга энди эътибор бериб қарадим. Қаерда эканимни билмайман. Сал наридан сувнинг читирлаши эшитилиб турарди.
Ўрнимдан туриб, овоз келган томонга юрдим.
Сой...
Ой нурида тез оқар суви ажиб мавжланяпти.
Шу он ҳаёлимга келган ўй, менга бари ҳақоратлардан қутилиш учун, ечимдек туйилди кўзларимни юмдимда, ўзимни сувга отдим.
Алвидо ҳаёт!...
КИЗЛАЖОНЛАРУУУУУ🤩🤩
КУЙЛАК ТИКТИРАМАН ДЕБ ФАСОН КИДИРИБ НЕЧТА КАНАЛГА КИРИБ ЧИКДИМ БИЛМАЙМАН ЛЕКИН БИТТА КАНАЛНИ ТОПДИМ
ФАСОНЛАРИ ШУНЧАКИ БОМБА😊
💥Окшом
💥Кучага
💥Ишга
💥катта
ХОХЛАГАН ЁШГА КИЙИШГА ФАСОНЛАР ЖАМЛАНГАН КАНАЛГА КИРИБ ФАСОНЛАРИ ЧИРОЙЛИЛИГИДАН ЧИКИБ КЕТА ОЛМАДИМ
💥ФАСОНЛАР 💥
/channel/+OJxNknOh_Eg5OTIy
/channel/+OJxNknOh_Eg5OTIy
💥ЧЕВАРЛАР ДУНЁСИ💥
/channel/+w9sjBJmplGoyMTMy
Ҳозир сизни кўзингизни текшириб кўрамиз. Расм ичида қандай сон яширилган...
Буни 1% одам топа олади. Бу сон жуда машхур. Топсангиз ҳаттоки ўзингиз ҳам ҳурсанд бўласиз👇🤔
ИБРАТ БЎЛСИН
Сафоҳўжа янги олган машинасида кибр билан елиб бораркан бирдан кўзи кўча четидаги қабристонга тушди.
Қизиқ, анчалар бўлиб кетибди, қабристонга дадасини қабрини зиёрат қилгани кирганига.
...Хароб бир ҳолатда эди.
Тушиб ҳам кетгандир деб
ҳаёлидан ўтказди...
Тўхтаб кирмоқчи бўлди, лекин вақт тиғиз эди...
Бугун янги ҳамкорлар билан учрашуви бор. Индамай ўтиб кетди...
... Шанба куни уйи олдида
турганди бир мўйсафид келиб:
– “Ўғлим, яхшимисан, биламан ишинг кўп, тинмайсан, лекин безабонлар дунёсидан ҳам бир хабар олгин, отангни гўри тушиб кетибди. Ичига кириб бир кучук тўртта бола туғибди. Кучукчаларни инграшидан қидириб борсак отангни гўрининг тушиб кетган тарафида экан.” – деди...
...Сафохўжа бошидан совуқ сув қуйгандек бўлди. Ишчиларига телефон қилиб чақириб қабристонга келишди. Отасини қабрини тузатиб, устига чиройли қилиб мақбара қурдирди...
Уйига келди-да, ўйга толиб
қолди:
– “Иккита ўғлим бор, бир кун мани ҳам қабрим бу болалар қўлига қолса, итларга туғруқхона бўлиши аниқ... Ўлим ҳақ, барибир бир кун ўламан, эртагаёқ бориб яхши усталарни олиб келиб ўзимга мақбара қурдираман. Энг кўркам ва энг мустаҳкам. Ичига ит у ёқда турсин, қурт ҳам киролмайдиган қилиб.”...
...Эртасига қабристон четидан ўзи учун жой танлади. Қурилиш ишлари бошланиб кетди. Нақд 3 минг доллар сарфлади. Агар илгари уч қаватли уйи ва супер машинаси унинг фахри бўлган бўлса, энди қабри билан фахрланарди...
Ҳақиқатан бунақаси ҳали ҳеч кимни ақлига келмаганди...
...Кунлар ўтди...
...Сафохўжа яна молу дунё
дардида ўз ишига шўнғиб
кетди. Эртаю кеч молу давлат кетидан қуварди...
Бир кун ўртоқлари билан
сув омборига дам олишга боришди... Зиёфат зўр ўтди. Дастурхонда инсон жонидан бошқа ҳамма нарса бор эди... 50та, 50та билан ҳаммасини кайфи ошиб қолди...
Сув бўйида моторли қайиқ билан пул ишлаётган бола “Бу маст акаларни ҳам пул ишлай..” деган мақсад билан улар ёнига келди...
... Сафо туриб:
– “Қани кетдик ука, ман
минаман моторли қайиғингга..”, - дея ўртоқларини ҳам ундади...
4 киши моторли қайиққа миниб сув омбор ўртасига
қараб сузиб кетишди...
Қайиқ катта тезликда сувда учиб борар эди...
... Сафохўжа ўрнидан туриб
телефони билан дўстларини
суратга ола бошлади...
Қайиқчи бола:
– “Ака, ўтиринг, йиқилиб
кетасиз сувга..” ,- деб
огоҳлантирди...
– “Йиқилсам, қирғоққа сузиб чиқаман..”,- деб яна сурат олишда давом этди...
... Шу пайт ароқ ўз кучини
кўрсатиб, гандираклаб орқасига йиқилди. У сузишни билмасди, қўл оёқларини қимирлатишига қарамай сув тубига торта бошлади...
...Катта тезликдаги қайиқ анча ўтиб кетиб, ортга қайтиб келиб уни излай бошлашди. Сув аллақачон ўлжасини тубига тортиб кетганди. Уни тирик топишдан умидини узган дўстлари ғаввосларни олиб келиб ўлигини излай бошлашди. Сув омборни ўртаси анча чуқур, ҳам сув остида оқим борлиги туфайли ўликни топиш қийин бўлди. 5 кун давом этган қидирув самара бермади. Қишлоқ аҳли, танишлар келиб сув бўйига, ғойибга жаноза ўқиб кетишди...
....Мустаҳкам қурилган қабр эса эгасиз қолиб кетди....
Саъдий айтади:
Эй, сен ҳожа, бу дунёдан
бехабар,
Эртаю кеч тўплаяпсан
симу зар,
Аслида бу дунёдан бир газ кафан улушинг,
Лекин ҳали гумондир бунга
лойиқ бўлишинг..!
@ibratli_sozlar
#Жума_муборак
Бароат кечасининг ЖУМА айёми муборак бўлсин!
Бугун шундай Жума бўлсинки:
Афв этилмаган БАНДА;
Қабул бўлмаган ДУО;
Даф бўлмаган БАЛО;
Шифо топмаган ХАСТА;
Ҳузур топмаган ҚАЛБ;
АЛЛОҲ демаган ТИЛ қолмасин!
Кейинги жума кунларига ҳам барчамизга соғ-саломат етиб боришлик насиб қилсин🤲
АЛБАТТА ЯҚИНЛАРИНГИЗГА ҲАМ ТАРҚАТИНГ!!🍃🌹🍃
Каналимизга обуна бўлинг⤵️
🌿🌸•┈•┈•┈•❁🌸❁•┈•┈•┈•🌸🌿
@ibratli_sozlar
🌿🌸•┈•┈•┈•❁🌸❁•┈•┈•┈•🌸🌿
🔥IFFAT🔥 hikoyasini bir nafasda toʻliq mutolaa qilmoqchi boʻlganlar uchun hikoya narxi 10.000 soʻm.
Oʻqimoqchi boʻlganlar
sizga karta beriladi toʻlov qilasiz skreenshot tashlaysiz va sizga hikoya toʻliq tugallangan kanal linki beriladi.
Murojaat uchun 👉 @A_lixan
#ИФФАТ. 39.
Биз Унга яқинлашгач, кейинроқ қўнғироқлашишини айтиб, телефонини ўчирди.
Биз саломлашгач, янгам билан Уни қаршисига ўтирдик.
—Ҳўш, "гаплашиб олмасак бўлмайдида." Деб қон қилдингиз, нима гапингиз бор менда?
Қиз табиий чиройли, юзлари сутда чайилгандек оппоқ-тинниқ. Бўртирилмаган пардози, чиройига-чирой қўшган.
Бундай қизни севмасликни иложи йўқ!
Аммо чирой билан биргаликда, жуда совуқ эди нигоҳлари.
Албатта севганига тегиб олган, қизга қандай қараш мумкин?
—Сиз билан Сарвар ака ҳақда гаплашмоқчи эдик. -дедим муддаога ўтиб. —Мен жуда ҳижолатлиман, ўрталарингизга суқилган тиканакдек ҳис қиламан ўзимни. Мен кетяпман у уйдан, сиз Сарвар ака билан гаплашиб олинг деб....
—Биз Сарвар ака билан кеча гаплашадиганимизни гаплашиб бўлганмиз. Орамиз очиқ бўлган.
Мен бошқасига турмушга чиқяпман. Ўзи Сарвар ака билан уйлангандаёқ йиғиштиришим керак эди муносабатларимизни.
—Илтимос мени деб севгингиз увол бўлмасин. Керак бўлса ота-онангиз билан ҳам ўзим гаплашаман. -дедим, қизни чиройли, аммо ҳиссиз юзига термулиб, ота-онаси ҳақда гапирганимдан кейин уни кўзлари катта-катта очилди.
—Керакмас! Тинчгина оилангизни асрашни ўйланг. Мени ота-онамни ўрага тиқмай. -деди қандайдур кўзлари ўйнаб.
—Ахир улар қарши бўлса, кўндиришга ҳаракат қиламан. Ёқтирганинг уйланган экан деб қаршилик билдиришаётган бўлса....
—Керакмас дедим! -қиз бироз тутоқди. —Ота-онам мени Сарвар ака билан гаплашишимни билмайди. Умуман йигитлар билан дўстлашишимга ҳам қарши улар. Агар росдан менга биронта ёрдам бермоқчи бўлсангиз, эрингиз билан мени тинч қўйинг. Шу етади.
Қизни гапларига ҳайрон бўлганча Сарвар акани кечаги гапларини эсларканман.
Қаердандур Сарвар ака пайдо бўлди. Сабинини тирсагидан, маҳкам сиқиб, тургазди.
—Сииизз! -деди Сабина ҳайратини яширмай.
—Сен ахир менга кечагина, ота-онам рози бўлмас экан, сизга турмушга чиқишимга деб айтдингку. -деди Сарвар ака, мендаям савол туғдирган гапни эслатаркан.