33749
Хаётий ва Ибратли ҳикоялар... Хикматлар хазинаси... Инсон такдирини аччик синовлари... Hamkorlik va reklama uchun 👇👇 @Bronzam . . . . . .
☝️ЭРИ БЕФАРК ВА ХИЕНАТ КИЛАДИГАН АЕЛЛАР УЧУН КАНАЛИМИЗДА КЕРАКЛИ НАРСАЛАР БОР.
💃 БУНИ ИШЛАТГАНДАН СУНГ ЭРИНГИЗ ОЛДИНГИЗДАН КЕТОЛМАЙ КОЛАДИ👇🏻👇🏻
/channel/+GQfZnQeRk5ozYjAy
/channel/+GQfZnQeRk5ozYjAy
🌞 Assalomu alaykum va xayrli tong! 🌞
🔆 Bugun yangi kun, yangi imkoniyatlar eshigi ochildi!
Har tong yangi umid, yangi orzular sari yo‘l demakdir. 💫
💛 Kuling, shukr qiling va oldinga harakat qiling!
💡 Bugun sizni faqat yaxshiliklar kutib olsin!
📌 Tongingiz barakali, kuningiz fayzli bo‘lsin! ☕✨
📢 Yaxshi niyat bilan kuningizni boshladingizmi? 💬👇
@ibratli_sozlar
Хонамиздан чиқиб, зиналардан пастлар эканман. Ворисни кабинетидан қандайдур ғўнғир-гўнғир овозлар эътиборимни тортди.
Қия очиқ эшикдан мўралаб. Ғалати аҳволга тушдим.
Ворис билан Зиёда бор экан
Энг менга ғалати туюлгани.
Кўрган манзарамдан бетоқатландим.
—Мени тушундингга.
Ворис уни бир тутам сочини қулоғи ортига ўтказди. Мен негадур ғалати бўла бошладим.
Наҳотки эрим ва ҳизматчимиз???
Qollaringizni qaysi holatda ushlashingiz shaxsiyatingiz haqida sozlashi mumkin 🧐🤔🤚
Ферузани ҳеч уйқуси келмади. Сабаби кундузи билан анча ухлаб олганди. Камига, Сарварни гаплари, ҳаракатларини ҳеч ҳаёлидан чиқара олмади.
Бироз телефонида нимадурлар кўрди.
Бундан зерикди. Соат ярим тунни билдириб турганда ҳам Сарвар келмади.
Ётоқхона ва ошхона деразаси, кўча таърафга қараганди.
Ойна олдига бориб, ойдин осмонга боқди.
—Менга атаганинг шумиди Тангрим? -деди енгил нафас оларкан. Олдингидек қалбида хиралик йўқлигини ҳис қилди.
Қандайдур, сокин, ғуборсиз.
—Майли ака соғ бўлинг. Йўғэ асло ҳижолат бўлманг.
Феруза қимматбахо машинадан тушиб, хайрлашаётган Сарварни кўриб, чуқур нафас олди.
—Ўзингга шукур, соғ-омон қайтдилар.
Сарвар юқорига қараганда тез бориб жойига ётиб олди.
Ярим тун, хона чироғи ўчиқ, кечки пашшалар кирмаслиги учун, асосий пардадан ташқари, доимий берк турадиган тўр парда ортидан кўринмаслиги аниқ бўлса ҳам. Барибир ҳижолат бўлди.
Сарвар хонага кирганда, Ферузани ухлаяпти деб ўйлади.
—Мен ювиниб чиқай! -Сарвар мой бўлган қўлига қараб, қўйдида, ҳаммомга кириб кетди.
Бироздан кейин, эгнига тиззадан битта шўртик кийиб, бўйнига ташланган сочиққа сочини артганча чиқди. Иссиқлиги учун, эгнига ҳеч нарса киймаганди.
Феруза ҳамон ўзини ухлаганга солиб ётарди.
Юзига теккан тафтдан учиб тушай дедику, ўзини босди.
Сарвар қизни юзидан ўпиб қўйгач, бўйнидан сочиқни олиб, четда турган вешилкага илди.
Ферузани юзлари олов-олов бўлиб ёнарди.
—Майли асабларинг бир-икки кун ўзига келсин. Ахир ҳазилакам гаплар бўлдими?
Сарвар қизни ёнига ётгач, уни ухлаяпти деб ўйлаб юзларидан силаб қўйдида.
Жойлашиб ётиб олди.
Унга терс ётган Ферузани меҳри жўшиб кетди.
Ўгирилиб энди кўзини юмган Сарварни қучиб олди.
—Сен уйғоқмидинг? -Сарвар пинчига кириб олиб, юзини кўксига яширган қизга қараб жилмайди.
—Сизни кутдим! -деди Феруза ўз гапига ўзи уялиб. Йигитни очиқ кўксига чуқурроқ сингиб оларкан.
Сарвар бугун уйига бошқача тошиқиб қайтди.
Йўлдан егулик олишни унутмади.
—У ширинликни ёқтирармикан? -ҳаёлидан ўтказдида, юмшоқ пирожний ҳам қўшиб олди.
Феруза, Сарвар айтгандек, эшикни қулфлаб ухлаб, олди.
Тургач, ошхонага ўтдида, нимадур тайёрлашни ўйладику, Сарварни овқат қилма дегани эсига тушиб, шунчаки, ҳаво иссиқлиги учун, чой дамлаб қўйишни ўйлади.
Дамлаб қўйса тоби чиқиб туради. Ҳавони бу иссиғида, қайноқ чой ўтармиди?
Яна ўша дераза олдига борди. Кўп ўтмай Сарварни қораси кўринди.
—Войбоо, нималар олиб келяпти экан-а? -пиёда икки қўлиям банд келаётган Сарварга қараб, беихтиёр жилмайди.
Подездга киргунча кузатиб турди-да, эшик томон шошди.
Қўли банд. Эшикни очолмайди.
—Ассалому алайкум, яхши келдингизми?
—Ваалайкум ассалом. Юрагинг сездими келганимни. -эшик таққилатишга ҳам улгурмасидан очилгани учун Сарвар ҳазил қилди.
—Деразадан кўргандим. -Феруза, Сарварни бир қўлидаги пакетни олди. —Нималар олиб келдингиз?
—Қай бири ёқишини билмадим. Шунга лаваш ва гамбургер олдим. Ширинликка тобинг қалай?
—Жон-у, дилим. -кўзлари порлади Ферузани.
—Бунда пирожний бор. -Сарвар қўлидагини бераркан. Ферузага зимдан боқди. —Чеҳранг анча очилиб қолибди. Кайфиятинг яхши шекилли.
—Ҳаа боя янгам билан гаплашгандим. Дадамни аҳволи яхши экан. Эртага уйга кетса ҳам бўлар экан. Шунга.
—Яхши бўлсин. Тўғриси қорним оч. Иссиқ ҳам ёмон бўляпти. Совуқ чойинг йўқми?
—Бор келинг қуйиб бераман. -Феруза банкага тайёрлаб қўйган яхна жойидан, Сарварга қуйиб берди. —Сиз буни ичиб туринг. Мен дастурхон ёзаман.
—Ҳая менгаям телефон рақамингни берсанг бўларкан. Ишдан қайтишда, уйда нима кам эканини сўраб тургани.
—Ҳўп.
Ферузани ҳам, Сарварни ҳам юзига кулгу югурди. Шунча бир уйда яшаб, телефон рақамларини билмасликлари, росдан кулгули эди.
Бир-бирини кулмасликка ҳаракат қилаётганларини пайқашгач, очиқчасига кулиб юборишди.
🍃 🍃 🍃
—Уни сиз айтгандиз ишга жойлаб қўйишимни. Ўғлингиз эканини билиб айтганмидингиз? Айтинг дада билармидингиз?
—Ме-мен билмасдим! Ёрдам сўраб келганди. Кимнидур эслатгани рост. Аммо....
Шароф кечки пайт дадасидан ҳисоб сўраркан. Дадаси деярли шок ҳолатда эди.
—Ууу Фер-Феруз-зага тегинмабдими? -деди кўксини чангаллаб.
—Ҳайриятки, охирги томчи бўлса ҳам виждони қолган экан. Синглим пок экан.
Шароф фақат дадаси бўлгани учунгина ўзини тияётганди.
Бошқа кимдур бўлганда, ҳуморидан чиққунча дўппослармиди?
Ҳозир аламдан, девор муштлаб бир қўли қонаб кетди.
Ишонмай, қизини юзига қаракай қўйгани, бир-икки калтаклагани. Ҳатто гап-сўздан қутилиш учун, ўзидан бир неча ёш кичик, икки марта хотин қўйган эркакга. Уни узатмоқчи бўлгани.
Шуларни хотирларкан, юраги увишиши тўхтамади. Баттарлашди.
—Дадаси, дадажонга нимадур бўляпти.
Шароф дадасини аҳволини кўриб, жаҳлиниям унутди.
🍃 🍃 🍃
Сарвар йиғлаб-йиғлаб ухлаб қолган, қизга ачиниб қаради. Опаси билан, қайнотаси ҳақда гаплашди. Аммо ҳозир буни Ферузани уйғотиб, айтадиган вақт эмасди.
Енгилроқ кийинди-да, Ферузани ёнига ётиб, уни авайлаб, бағрига тортди.
—Бечорагинам, бошқалар хатолари, нафслари, журъацизликлари сабаб, сен озор чекдингми? Ҳали ҳаммаси яхши бўлади.
Феруза уйқусида ҳиққиллаб қўйди. Сарвар Уни баҳкамроқ бағрига босди-да, кўзларини юмиб деди.
—Эртадан янги ҳаёт бошлаймиз.
#Oq_oydin_orzular
Оқ, ойдин орзулар
(5-қисм)
Парта ўртасидан иккига бўлиниб кетди. Кимдир Акобирни тургизган, кимдир унга отилаётган Имронни тўхтатган...
Бу воқеа физика хонасида содир бўлди. Устозимиз келгунча ўғил болалар партанинг синган бўлакларини йиғиб, ташқарига олиб чиқиб кетди. Қизлар ёғоч қириндиларини супуриб, тозалаб қўйди. Парталарни ҳам, суриб, текислаб қўйдик. Фақат орадан уч кун вақт ўтгандан кейин физика ўқитувчимиз хонадаги битта партаси изсиз йўқолганини сезиб қолди
—Синф партасини ўғирлаган одамни энди кўришим, тавба! —деб қўйдилар...
Синфимизда ҳеч ким бир-бирини сотмайди. Фақат бир марта сотқинликнинг гувоҳи бўлганман. Буни сотқинлик эмас, туҳмат деб атаса, тўғрироқ бўлади, назаримда.
Бу ҳам Акобир билан боғлиқ.
Ўшанда бизга алгебрадан янги ўқитувчи келди. Қаттиққўл, талабчан. Дарсларни жон-дили билан тушунтиради, болалар тинглашни истамайдилар. Беш-олтита ўқийдиган бола бор — олдинги қаторда ўтирадиган. Шунчалик шовқин бўладики, мавзуни умуман тушуниб бўлмай қолади.
Ўша куни ҳам синф шовқин эди. Айниқса, Акобир бор овози билан бақирар, кап-катта бола ручкасининг сиёҳини чиқариб ташлаб ичига қоғоз солиб пуфлар, синф майда қоғоз бўлакларига тўлиб кетган эди. Барчанинг эътиборини ўзига қаратмоқчи бўлган синфдошимиз
охири бемаъни қилиқлар қила бошлади. Охирги партада стулларни бирлаштириб ётиб олди. Сўнг шифтга қараб бақириб ашула айта бошлади
—Баҳор келиб, жийда гуллаганда,
Асалари қўнар экан гулларга..
Устозимизнинг ҳам сабри тугади.
—Тур, ўрнингдан, тўғри ўтир!
—Ўтиролмайдиган бўлиб қолганман, устоз, қўяверинг яхши ётибман.
—Бўлмаса, хонадан чиқиб кет! На дафтаринг, на китобинг бор. Болаларга ҳалақит беряпсан!
— Чиқмайман! Мактаб—давлатники! Керак бўлса, сиз чиқиб кетинг
Ўқитувчимиз қизариб, тўғрироғи қорайиб кетган, нима қилишини билмасди. Акобирнинг елкасидан туртиб хонадан ташқарига чиқара бошлади.
—Чиқиб кет, дарсимни ҳаром қилдинг! Энди ўқитувчимиз бор овози билан бақирарди.
—Тортинг қўлингизни! Ўзим кетаман!—дели у, кейин эшикни бир тепиб ,чиқиб кетди. Ажаб синф жим-жит бўлиб қолган, аммо қоғоз тутган қўли дағ-дағ титраётган ўқитувчимиз энди мавзуни тушунтира олмаётган эди.
Бироздан сўнг хонага ўқув ишлари бўйича илмий мудир кириб келди. Унинг ёнида айбдордек бўйнини эгиб турган Акобир ҳам бор эди.
— Нимага ўқувчини дарсдан чиқариб юбордингиз? Сизга айтяпман. Нимага болани ҳароми деб ҳақорат қиласиз!?
—Мен ундай деганим йўқ. Устозимиз нажот кутгандек жавдираб бизларга қаради.
—Ўзи дарсимга ҳалақит берди, кейин чиқариб юбордим. Буни тан оламан, лекин ҳароми сўзини ишлатганим йўқ.
—Устоз, гапирган гапингиздан тоняпсизми? Айтдингиз-ку! Энди гапга аралашди Акобир.
—Дарсдан кейин менинг хонамга ўтинг. Дарс пайтида ўқувчини чиқариб юборишга ҳеч кимнинг ҳақи йўқ. Нима бўлганда ҳам.
Мен ёш бўлсам ҳам директор ўринбосари нотўғри гапираётганини билиб турардим. Назаримда, у ҳозир боланинг эмас, ўқитувчининг ёнини олиши керак эди.
Бу ўқитувчи бизга бошқа дарсга кирмади. Ўқув йилини тугатиб мактабни тарк этди.
Акобир бир-икки ой Имронга тегишиб юрди, кейин негадир жим бўлиб қолди.
Авваллари кўп дарс қолдирардим. Ота-онамнинг жанжалидан қочиб бир сафар бувимникида, бир сафар холамникида тунаб қолар, улар шаҳарнинг бошқа бурчагида яшагани учун дарсга етиб келолмас эдим. Энди Имронни кўриш, у билан суҳбатлашиш учун ҳам мактабга кела бошладим.
Бугун ҳам дарс тугагач, қафасдан озод бўлган қушлардек ҳамма эшикка отилди. Моҳинур шошилмай нарсаларини жойлар, аллақачон чиқиб кетган Имронга етиб олгим келар, аммо дугонамни кутишга мажбур эдим.
Кўчага чиқдик, узоқдан кўрдим; Имрон дарвоза олдида кимнидир кутиб турар эди. Беихтиёр Моҳинурга қарадим.У ҳам кимнилир қидираётгандек эди. Ичимга ўт тушди.
Мактаб ҳовлиси куз қуёшининг сўнгги нурларидан жилваланиб турарди. Дарвозадан чиқар эканмиз Имрон
— Луиза, бирга кетамизми? —деди сўнг қўшиб қўйди,—қизлар демоқчи эдим.
Аммо жавобимизни кутмай, бизга қўшилиб олди. Моҳинур ўйчан эди. Дам-бадам у ёқ бу ёққа қараб қўяр, бизнинг қизғин суҳбатимизга луқма ташлаб қўярди.
(давоми бор)
#Oq_oydin_orzular
Оқ, ойдин орзулар
(4-қисм)
Гапирганда бир қоши кўтарилиб—кўтарилиб кетар, юз ҳаракатлари, кулганда ярақлаб кетадиган бир текис оппоқ тишлари ҳам бетакрор эди...
— Сиз-чи? Сиз қандай келиб қолдингиз?
Моҳинур айтсамми, айтмасамми дегандек бироз ўйланиб турди-да секин гап бошлади.
— Олдинги ўқиш жойимда туҳматга қолдим. Ота-онам гап талашиб, ўзимни оқлаб ўтиришни истамадилар. Уйимиз ёнидаги мана шу мактабга жойладилар.
Илтимос, қандай туҳмат деб сўраманглар...
Уйга ўйчан келдим. Синглим ҳали тушлик қилмаган , мени кутиб ўтирар эди, музлаткични очсам, тухум бор экан. Чой қўйдим, тухум қовурдим. Тушлик қилган бўлдик.
Аввалги кўрган куним ҳам ҳолва экан. Онам янги ҳунар ўйлаб топибдилар. Телеграмда бир турк билан топишиб олибдилар. Энди ўшанга турмушга чиқар , чет элга кетар эканлар.
Отам билан жанжаллари авжига чиқди. Онам отамни оғзига келган сўз билан ҳақорат қилар, ҳар икки гапнинг бирида "Ажрашаман!" дер эди.
Дадам бечора шундай пайтларда индамай қоларди. Онамни пиёниста деб бўлмасди, аммо байрам, ичкилик қўйиладиган тўйдан ширакайф қайтар, тор-танқис кийинар, қошлари татуаж қилинган, киприклар эктирилган, тирноқлар парваришланган бўларди. Отам онамни қизғанар, йўриғига сололмас, ажрашишни ҳам истамас, хуллас ночор эдилар.
Бунга сари онам отамни баттар менсимас, оддий қилиб тушунтирганда бир тийинга олмас эди.
— Судга ариза бераман. Ажрашамиз.
—Болаларни ўйла, Гуля. Қўй, шайтонга ҳай бер.
—Қачонгача шундай яшайман. Гул умримни ҳазон қилиб. Қачон ўзим учун яшайман. Қизлар катта бўлиб қолди. Ким билан қолишни ўзи ҳал қилсин!
Дадам индамай чиқиб кетди. Кечқурун ичиб келиб, тўполон қилди. Кундузгининг аламини олди.
Кўп қаватли уйда турамиз, қўшнилар биздан безор бўлган. Пастки қаватимизда яшайдиган Мамлакат хола бетимга айтган
—Ҳар куни худодан шу қўшниларим кўчиб кетсин деб сўрайман!
—Ундан кўра ота-онамга инсоф сўранг, хола, —деган эдим ўшанда.
Эрталаб Моҳинурни маҳалласининг бошида кутиб тураман. Кейин бирга пиёда кетамиз. Икки-уч сафардан бери кимдир бизни кузатаётганини сезиб қолдим. Гоҳ мактаб дарвозаси тагида, гоҳ кўча бошида оқ спорт кепкасини бостириб кийган ўрта бўй бир йигит кўриниш беради.
—Моҳинур, анави болани сездингми? Ҳар куни йўлимиздан чиқяпди.
—Эътибор берма, —дейди у.
Бугун ҳам қора кепкасини бостириб олиб ортимиздан келаверди. Куппа кундузи бўлса ҳам қўрқяпман. Қадамимизни тезлаштирдик.
—Моҳинур, тўхта! Йигит бор овози билан чақирди. Ия, бу дугонамнинг таниши экан-ку
—Сени чақиряпди, Моҳи
—Эътибор берма, тезроқ юр. Биз амаллаб мактабга кириб олдик. Демак қўрқмасам ҳам бўлади, бу бола Моҳинурни пойлаб юрибди. Аммо уларнинг орасида нима гап борлигига шунчалик қизиқар эдим-ки. На чора, ўзи оғиз очмагунча сўрамайман, барибир, айтмайди. Дугонамнинг феълига секин-аста тушуниб бораётган эдим.
Йигит ҳам қайсаргина экан, охири тутиб олди. Дарсдан қайтаётган эдик. Гаплашиб борар эканмиз, йўлимизга туриб олди.
—Моҳинур, мени кечир, ота-онамни ҳам. Сенга нисбатан ноҳақлик қилдик. Номард десанг ҳам майли, уришсанг ҳам майли, фақат гаплаш, илтимос.
Йигит қаёққа юрсак, шу томонга юрарди.
—Гаплашиб олайлик, илтимос.
— Искандар, мен барибир, гаплашмайман, овора бўлманг. Ўзингизни ҳам мени ҳам қийнаманг. Мен у эшикларни ёпдим, —деди. Кейин йигитга тескари ўгирилиб, дуч келган томонга югуриб кетди...
Ойим ажрашишга ариза берибди. Дадам чўкиб қолди. Уйимиз сотиладиган, пули бўлиб олинадиган, фарзандлар ким билан қолишни истаса, ўша билан қоладиган бўлди. Мен отамни танласам керак. Онам кетса кетаверсин чет элга, мен дадамга ғамхўрлик қиламан.
Имрон жуда ҳам маданиятли, самимий йигит экан, аммо Акобир билан чиқиша олмайди. Тўғрироғи, Акобир унга кун бермай қўйди. Эсини танигандан бери спорт билан шуғулланиб чиниққан Имрон қайда-ю фақат тили билан жанг қиладиган қилтириқ Акобир қаерда.
Бир куни улар яна гап талашиб қолди. Имронга "Ойинг..." дегандек гап қилди. Шунда Имрон шердек ўкириб турди-да икки ҳатлаб Акобирнинг ёнига борди. Уни елкасидан кўтариб, партанинг устига отди.
(давоми бор)
#Oq_oydin_orzular
Оқ,ойдин орзулар
(3-қисм)
Имрон билан апоқ—чапоқ бўлиб қолдик. Бир куни Моҳинур иккаласи мактабимизга келиб қолиш сабаби ҳақида гаплашиб қолдилар. Ўша куни олтинчи соат Феруза опа синфдошларимизни тадбирга олиб чиқиб кетди, Имрон билан Моҳинур боришни хоҳламагани учун мен ҳам синфда қолдим. Имрон секин гап бошлади.
—Бешинчи синфдан ҳарбий мактабда ўқиш билан бошладим. Ойим ҳам ҳарбий бўлганликлари боис мени ҳақиқий эркак қилиб тарбияламоқчи бўлдилар. Аммо у ердаги қийинчиликлар ёш бошимга жуда ҳам оғирлик қилди. Муштумдек бола "дедовшина" деган балони кўрдим.
Йилига жуда катта миқдорда пул тўлайдиган мактабимизнинг овқатига умуман қорнимиз тўймас эди. У ерда ётиб ўқир эдик. Ойимни шунчалар соғинар эдимки, баъзан бетоб бўлиб қолиш учун дорилар ичардим. Уйга келганимда эса онам "Қиз болага ўхшайсан! "-деган дашном билан кутиб олар эдилар. Биз тенги болалар ота-онасининг бағрида ўйнаб юрганида ўртоқларим билан шаҳар ободонлигига ҳисса қўшгани чиқардик. Тошлар орасидаги ўтларни юлиб, бошимдан офтоб ўтиб ўтирар эканман, қочиб кетгим келарди. Ҳар куни бир неча километр югуриш, спорт машқларини бажариш, тўйиб овқат емаслик, қўрқув, булар, барибир, яхши эмас.
Аммо яхши кунлар ҳам бўлган. Еттинчи синфга ўтганимизда бизни оппоқ шим, оппоқ кўйлак, оппоқ фуражкада катта байрам тадбирларига олиб чиқа бошладилар. Биз жанговар мусиқа садолари остида ҳарбийча қадам ташлар эдик. Бу кўргазмали чиқишларимиз учун ойлаб тайёргарлик кўрганимиз боис ҳамманинг ҳавасини келтирадиган юришлар қилар эдик. Бўй басти бир хил, кўркам, байрамона ҳарбий либослари бир хил, қадам ташлашлари бир текис болакайлар юқори даражадаги, баланд мартабали меҳмонлар олдидан мардона юриб ўтар эдик. Шундай пайтларда юрагимга бир фахр, ифтихор оқиб кирар, шу Ватаннинг бир бўлаги эканлигим, эртага уни ҳимоя қилишим шараф эканлигини юрак-юрагимдан ҳис қилардим. Шундай намойишларнинг бирида биз Давлатимиз Раҳбарининг назарига тушиб қолдик. Ота-онамиз бир йил давомида тўлайдиган пуллари бекор қилиниб, ўқув даргоҳимиз давлат тасарруфига ўтказилди. Бирдан ҳамма нарса ўзгарди.Таомлар сифатли, тўйимли, хатто "добавка" билан бериладиган бўлди. Яхши янгиликлар кўпайиб қолди, азоблар камайди...
Биз мутлақо телефон ишлатмас эдик, фақат ҳафтада бир марта ота-онамизга қўнғироқ қилиб гаплаша олардик. Орзиқиб кутганим шу суҳбатларда ҳам ойим гапни қисқа қилар, овозларига ҳам тўймай қолардим. Ойим ҳам ота, ҳам она эди мен учун. Ўзи ҳам ҳарбий бўлгани учун менга шу мактаб ҳар томонлама тўғри келади деб ҳисоблаганлар.
Отам таниқли ишбилармон. Номини айтсам, дарров танийсиз. Отамга бизга битта уй сотиб олиб бериш шиппак сотиб олиб бергандек гап, аммо беш миллион ёзилган алиментимни тўрт юз мингга тушириб тўламоқчи эдилар, онам рад этдилар.
— Дадангизни ҳаётда кўрганмисиз? Кўришганмисиз, демоқчиман,—оҳиста сўради Моҳинур.
—Йўқ, кўрмаганман. Аммо тўртинчи синфда ўқиётган пайтим онамнинг ҳоли жонига қўймаганман. Йиғлайвериб. Ўшанда отамдан бир марта кўришишни илтимос қилган эканлар. Аниқ эслайман: онам телефонда боғланиб турдилар.
—Келиб қолдингизми?
—Келяпсизми? —деб.
Бир пайт ойим
—Вой, ўтиб кетдингиз —дедилар. Олдимиздан каттакон оппоқ "Ланд Краузер" тўхтамоқчи бўлиб, кейин тезликни ошириб ўтиб кетди. Дадамни машина ичида бир лаҳзагина кўриб қолдим.
—Ойи, нимага тўхтамадилар?
—Хотинидан қўрқди...
Онам кўз ёшларини тўхтата олмай қолдилар.
—Йиғламанг, ойи, менга ота керак эмас, —дедим онамни қучоқлар эканман.
Ойим чегарада ҳарбий хизматдалар. Сира йиғлаганларини кўрмаган эдим. Ўша куни биринчи марта эзилиб йиғладилар. Онам ҳар қандай эркакдан мард аёл, аммо мен уларга муносиб бўлолмадим...
Медицина текширувидан сўнг юрагимда иллат топилди. Бу эса жуда ёшлигимдан кечирган қўрқувларим, соғинчларим, азобларим натижаси эди...
Онам мени ҳақиқий эркак қилиб тарбияламоқчи эди. Ҳарбий бўлишимни, жанговар либос кийишимни, Ватан ҳимояси учун тайёр бўлишимни истаган эди, ишончларини оқлай олмадим...
Энди чет давлатда ўқимоқчиман...
Имроннинг серкиприк кўзлари жуда-жуда чиройли эди.
(Давоми бор...)
Камолдан ароқ ҳиди келиб, Малика ўзини орқароққа олди. Юраги ортга тотрди
-Қаёққа, энди қочиш йўқ жоним.
Камол Маликани бошидан ёпинчиғини олиб ташлади. Ўзини эса қўполлик билан қучоғига тортди. Ҳали ҳеч нарсани билмайдиган қизни бу ҳаракати билан қўрқитиб юборди. Малика типирчилиб Камолни қучоғидан чиқишга ҳаракат қилар, йиғларди. Камолга эса қизнинг қаршилиги ўзгача завқ бағишлади. Маликадан илк бора бўса олди. Қизни буткул карахт қилиб қўйди. Барибирам қиз уни қучоғидан чиқишга уринарди. Камолни эса шахвоний истаги уйғониб бўлганди. Қизни кийимларини йиртиб ташлаб, қаршиликларини чиппакка чиқарарди.
Маликани бақувват Камолга кучи етмади. Тонгга ҳам яқин қолганди. Бир соат давомида тинимсиз қон йўқотган келинчакни Камол😳...
Давоми👇👇👇
😱#Ё_АЛҲАЗАР_БУ_НИМАСИ?
😳Майитнинг кафани ичига ип солиб қўйса нима бўлади?
😱Нима учун майитдан аввал қабристонга ҳолвайтар ҳиди бориши керак?
🤯Майит ювилган сув қандай дардга даво эканини биласизми?
Видеони кўриб ҳайратдан лол қолишингиз аниқ!
Давоми 👉 Бу ерда
Сув ўрнига ушбу мазали эритмани кунига 8 стакандан ичиб 1 ойда 12 кг га оздим! Қойилмисиз?
Камига танамдаги гижжаларни қопи билан тушириб, юзимдаги угри ва ажинлардан асар ҳам қолмади.
Ўйлаб қолдим бу рецептни қабримга олиб кетишдан фойда йўқ уни сизлар билан бўлишсам барака топаман.
Рецептни ёзиб олинг:
2 л оддий сув:
4 ош қошиқ...
Батафсил ўқинг 👇
😱Кирсовундан кучли дори тайёрлаш сирини билган одам - касал бўлмайди. 😢Афсуски бу сирни атиги 2 фоиз одамлар билади
Бизнинг танамизни бузадиган 100 ta кераксиз дори ўрнига кирсовунни тўғри ишлатишни билсангиз касал бўлмайсиз. Ушбу усул ҳаётингизни бир неча йилга узайтиришга ёрдам беради.
Маълум бўлишича...
Батафсил:👇👇👇
#ИФФАТ. 55
—Феруз шошма! Тўхта дедим мен сенга. -Сарвар қизга етиб олиб елкасидан тутиб ўзига қаратди. —Мен сенга қайта йиғлама деганмидим? Нега йиғлаяпсан яна? Сен йиғлайдиган иш қилганинг йўқ!
—Қандай йиғламаслик мумкин? Қандай йиғламай? Мен ширин орзулар билан энтикиб турганимда ўғирландим.
Тухматларга қолдим.
Ўз дадам менга ишонмаганда, акам юзсиз деб калтаклаганда, ҳис қилган оғриқларимни сиз билмайсиз.
Шунинг учун йиғлама дейиш осон сизга...
Тана оғриғи эмасди улар. Қалб оғриғи эди.
Кўнгил қўйган инсоним поклигимга амин бўлиш учун, ётоққа таклиф қилгандаги ҳис қилган алам-у, изтиробимни билмайсиз сиз.
Сиз ўзингиз қанча ҳақорат қилдингиз. Ичимдан тўкилиб тугадим мен. Қаршингиздаги танани ичи зардобга тўлган.
Охирги уч ой ичида бир куним йўқки, йиғламай ўтказган. Бир туним йўқки ҳотиржам ухлаган.
Сарварни юраги эзилиб кетди қизга қараб.
—Бўлди тинчлан! -Сарвар маҳкам бағрига босиб, қизни сочларига лаб босди. —Юр кетамиз.
—Акам. -деди Феруза ортига қараб, улардан ўн метр ортда Беҳруз кўзларида дард билан қараб турарди. Феруза ичида ўйлади. "Қачондан буён турибди экан?"
—Нима аканг? -Сарвар ҳам Беҳрузни кўргач, бироз жаҳли чиқди.
—Уларни аҳволи.... яхшимасди. Очиқланган гаплар акам учун ҳам оғир ботди. -Феруза кўп йиғлаганидан, бироз ҳиққиллаб гапирди.
—Аканг эркак киши. Ўзини тута олади.
Сарвар, Ферузани етаклаганча кета бошлади.
Ферузани ҳамма гапларини эшитган Беҳруз эса. Уларни ортидан ўз ёғига қоврилганча қолди.
LAYK VA REAKSIYALAR 1000DAN OʻTSA ERTAGA YAKUNIY QISM BERILADI
#ДИҚҚАТ #МУҲИМ
БЕМАЛОЛ ПАРХЕЗ ҚИЛМАСДАН ХАМ ОЗИШ МУМКУН 😱
БУ УСУЛДАН КEЙИН КУНИГА 1 КГ ДАН 10 КГГАЧА ОРТИҚЧА ШЛАКЛАДАН , АХЛАТДАН ТОЗАЛАНИБ ВАЗН ЮҚОТАСИЗ.😳
Юздаги догларни кетқазадиган , тошмаларни таги билан юқотадиган ва тери осилмасдан озишга ёрдам берадиган , ортиқча ахлатларни чиқариб берадиган жудаям сирли усул.
Ҳафтада бир марта фойдаланишни узи етарли ✅
Бу рецептни ёзиб олинг ва бугундан вазн юқотишни бошланг
РЕЦЕПТ: СУВ, КEФEР
БАТАФСИЛ................... 👇👇👇
#Oq_oydin_orzular
Оқ,ойдин орзулар
(7-қисм)
Дераза олдида ўтираман. Ташқарида қор ёғяпди. Адабиёт устозимиз осмондан ўйноқлаб тушаётган қорга қараб шеър ўқияпди.
—Кўрдим,
Оқ-оппоқ гулларнинг қип-қизил олчаларга айланганини...
Бу—Гулжамолнинг шеъри.
—Нега олча ҳақида шеър айтяпсиз, устоз?—сўрадим кулиб.
—Қорни қара худди олча гулига ўхшайди. Олчанинг оқ гуллари қизил мевага айланиши учун эса фурсат керак...Устозим деразадан кўзини олиб ўқувчиларга юзланди
—Болажонларим, қани ким айтади, бахт нима?
Ҳеч ким индамади.
—Луиза, айни дамда бахт сен учун нимада?
—Оиламнинг тинчлик-хотиржамлигида, ота-онамнинг бир-бирини тушунишида!
—Имрон, сен учун бахт нима?
—Эркинликда!
Феруза опа бироз сукут сақлаб қолдилар.
—Сен ҳали жудаям ёшсан-ку, эркинликни қандай тушунасан?
—Ойим ҳар бир қадамимни пойлайди, устоз. Кеча уйга олти минут кеч борганимга ҳам гап эшитдим. Ўн етти ёш боланинг ҳам ўз орзулари, мақсадлари бўлади, устоз. Мен қадамимга ҳисоб беришдан чарчадим. Бу синфда қизлар ҳам мендан эркинроқ экан.
—Балки гапинг тўғридир, аммо инсон бир умр ўзини жиловлаб яшайди, ойинг сени жамиятдаги ёмонлардан, ёмонликлардан асрамоқчи бўладилар, холос...
Имрон яна гапирмоқчи эди устоз Умидани тургиздилар.
—Айни дамда мен учун бахт —ота-онамнинг бувим ва аммам билан битта дастурхонда кулишиб чой ичиб ўтириши!
Ҳамма кулиб юборди. Фақат ўқитувчимиз кулмади
—Вой, ҳали ҳам ярашмадиларми?Улар нима талашадилар ўзи?
—Ҳеч нима. Шунчаки ойим эски гиналарни унутолмайди, аммам ҳам турмушдан ажраб келган аламзада одам, ўзини жабридийда ҳисоблайди, бувим қизи томонга ўтиб олади. Дадам, акам онам томонга, мен аммаларим томонга ўтиб оламан. Ойим паст келсалар, бувимни ҳурмат қилсалар ҳаммаси изига тушиб кетар эди.
Бир дастурхон атрофида овқатланмаганимизга ҳам бир неча йил бўлгандир. Пичинг гаплар, кесатиқлардан чарчадим...
Устоз бироз ўйга толади сўнг дарс чоғи ҳам китобдан бошини кўтармайдиган синфдошимизга юзланадилар
—Сардор, гапирасанми?
—Устоз, бахт Аллоҳни ва Росулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламни таниш. Бундан катта бахт йўқ.
—Сардор тўғри гапирди. Сиз айтган барча муаммоларнинг илдизи— Аллоҳни танимасликка бориб тақалади.
Аллоҳ таоло берган неъматларни ҳис қилиш, уларнинг шукрини адо этиш бахт.
Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васалламнинг мана бу гапларига қулоқ тутсак, тасаввурларимиз янада ойдинлашади.
Ул зоти бобаракот: “Кимки тонгда уйқудан уйғонганда оиласи тинч, тани соғ ва уйида бир кунлик егулиги бўлса, билсинки унда дунёдаги барча неъматлар мужассам экан”, деб таъкидлаганлар.
Бу ҳадисда бахт сабаблари қисқа ва етук услубда баён қилинган.
Қадимда олимлар шундай дейишган экан: “Шайтон сенга йўқ нарса ҳақида орзу қилдириб, бор нарсани унуттиришга уринади. Инсон ўзидаги йўқ нарсани излаб, умрини ўтказиб, бор нарса учун шукрни унутиб қўяди”.
Инсон, аввало, ўзидаги бор нарсанинг қадрига етса, унинг шукрини адо этса, ана шунда Аллоҳнинг фазли билан орзу қилган нарсаларига эришади. Агар ўзида бор нарсаларга шукр қилмаса, у ҳолда боридан ҳам айрилади.
Инсон уйидаги, қўлидаги мавжуд нарсаларни кўра билиши, уларнинг неъмат эканини ҳис қилиши лозим.
Дарсга тугаганлигини билдириб қўнғироқ чалинди. Устозимизнинг ортидан етиб олдим.
—Феруза опа, ҳеч нимаси йўқ одам нима қилиши керак. Яшашдан тўйиб кетган бўлса-чи?
—Орзу қилиш керак, қизим, кейин унга интилиш керак.
Йўлакнинг ўртасида туриб олганча ўқитувчимни қўйиб юбормас эдим.
—Узоғи беш-олти йил ичида ўз оиланг бўлади, қизим, уни истаганингдек қуришинг мумкин...
Кўнглим ёришди. Мен ойимга ўхшаган она бўлмайман. Турмуш ўртоғим ҳам отамга ўхшаган бўлмайди. Мен бахтли бўламан. Жудаям бахтли. Мен она бўлсам, фарзандларим отасини қаттиқ ҳурмат қиламан.
Кечқурун Имрон хабар ёзибди
"Луиза мани яна иккита орзум бор, боя уларни айта олмадим"
"Менга айтасизми?"
"Биринчиси; ёшим улғайганда бўлса ҳам, қачон бўлса ҳам дадам билан топишиш. Майли мендан воз кечган бўлсалар ҳам уларни кексалик чоғида парвариш қилишни истайман!"
Кўнглим бузилиб кетди.
"Иккинчиси; битта самимий, яхши қизни бахтли қилиш!"
(давоми бор👇👇)
@ibratli_sozlar
#Oq_oydin_orzular
Оқ,ойдин орзулар
(6-қисм)
Қиш келди. Ота-онамнинг суди бўлди. Уларга муҳлат берилди. Дадам ҳам ойим ҳам уйдан чиқиб кетмади. Битта уйда, алоҳида хоналарда яшай бошладилар. Энди бизга янаям қийин бўлди. Отам ҳам, онам ҳам рўзғор қилмас, уйда қозон қайнатилмас, синглим иккимиз қўлимизга тушган нарсани ердик. Бундан кўра ажрашганлари маъқул эди. Ҳар холда бир ёқлик бўлар эдик. Ойим, гўшт, ёғ қилиб бозорлик қилиб келди. Кечга макарон шўрва қилдим. Дадам, синглим, мен—учаламиз овқат ичиб ўтирганимизда онам келиб қолди. Яна жанжал бошланди.
—Мен олиб келган овқатни индамай еб ўтирибсиз, сизда уят борми? Чиқиб кетинг уйдан.
—Бу—менинг ҳам уйим!
Ота-онам қачонлардир бирга пул тўплаб сотиб олганлари—шу каталакдек уйни талашаётган эдилар. Бизни эмас! Хўрлигим келди...
Синфдошлар гуруҳимиз бор. Нимага шунақа қилдим билмайман. Имронни топиб, шахсий саҳифасига ёздим. Мана шуларнинг ҳаммасини ёздим. Сиқилиб кетаётганимни, уйга сиғмаётганимни, жонимдан тўйганимни... Қалбим ҳаловат қидираётган эди.
Имрон кўп куттирмади.
"Кўп сиқилма, ҳаммаси ўтиб кетади. Ўзингни қийнама!" У биринчи марта сенсираб ёзган бўлса-да меҳрга йўғрилган жавобидан кўнглим кўтарилган эди. Бора-бора телефонда хабарлашиб турадиган бўлдик.
Отам ҳам онам ҳам уйдан чиқиб кетмас, жанжал, миннат қилиб чарчамас, кўнгли чўкиб, кўзига ғам тўлган синглим Элианорани хурсанд қилгим келарди. Янги йил арафасида уни "Миллий кутубхона" ёнида безатилган арчани кўришга олиб бордим. Бувим берган пулларни асраб юрардим. Амир Темур хиёбонидаги қадимги ғиштин бинонинг бурчагида машҳур емакхона бор. Бир пайтлар дадам, ойим билан келар эдик. Ўшанда бу емакхона узоқ йиллардан бери ўзининг табакаси билан донг таратганлигини эшитгандим. Емакхона гавжум эди. Амаллаб жой топиб синглимни ўтказдим, ўз-ўзига хизмат қиладиган емакхонада қовурилган жўжа учун навбатга турдим. Вақт имиллаб ўтар, навбат узун эди. Олдинда турган одамлар қовурилган жўжа, помидор шарбати, буханка нон жойланган патнисларини кўтариб, чой, кофе бериладиган бўлимга сурилиб борар, назаримда, сотувчилар имиллаб ҳаракат қилар эди. Бир пайт орқадан жудаям таниш овоз эшитилди.
— Искандар, одам кўп экан, бошқа жойга борайлик!
Ялт этиб қарадим. Адашмаган эдим. Бу Моҳинур эди. Ёнида эса ўша бошига баъзан оқ, баъзан қора кепка кийиб йўлини тўсган йигит бор эди. Улар мени пайқамади. Емакхонадан чиқиб кетдилар, ғалати аҳволга тушган, ўзимни алдагандек ҳис қилаётгандек эдим. Моҳинур бу йигит билан нимага уришганини айтмаганидек, қандай қилиб ярашиб олгани ҳам менга сир эди. Демак, у ҳеч қачон менга ишонмаган. Кун совуқ, қорним оч бўлса ҳам, зўрға навбатда туриб олганим қовурилган жўжани егим келмай қолганди. Синглим маза қилди.
Билмадим, нимагадир шуни ҳам Имронга ёздим. Ундан "Бир сабаби бордир, балки энди айтиб қолар", деган жавоб ортидан
" Ўзинг-чи, ҳар доим унга кўнглингдан ўтганларини айтганмисан? "деган савол кеди.
Чиндан ҳам, ўзим ҳам айтмайман-ку! Моҳинурдан кўра Имронга кўпроқ кўнглимни очаман.
Акобир дарсга келмай қолди. Устоз доим унинг ёнида юрадиган. Саидни сўроқ қилади
—Сан биласан нимага келмаётганини. Телефони ўчиқ, ойиси ҳам билмас экан қаердалигини. Илтимос, менга айт, уни топишим керак. Қаерда юрибди?
Саид" билмайман"дан нарига ўтмади.У билмаслиги мумкин эмас. Кечқурун Имронга шуни ёзсам " Ҳа, отасини қидириб кетибди! "—деди. Бир қулоғимга чалингандек бўлганди. Онаси Акобирга никоҳсиз ҳомиладор бўлиб қолади. Отасидан уйланишини сўрайди, аммо йигит рад этади. Кейин адашмасам, қамалиб ҳам кетади.
Бу дунёда кўнгли бутун одам бормикан? Ота-оналар фарзандини нима учун дунёга келтирадилар? Нега болалар уриш жанжалли хонадонларда нақ юракка тегадиган зарбалар остида улғайиши керак? Номард эркаклар, беҳаё аёллар, оила муқаддаслигини унутиб қўйган катталарнинг худбинлиги учун нега фарзандлар жавоб бериши керак?
Синфимизда тўлиқ, бахтиёр оилаларнинг фарзандлари ҳам кўп. Улар ўзига ишонган, қарашлари тийрак болалар бўлиб, аксарият танловларда муваффақият қозонар эдилар
(давоми бор)
—Бу ёқимли. Мени кутишинг. -Сарвар Уни иягидан тутиб ўзига қаратди. —Сени яхши кўраман.
—Сабинаничи?
—Феруз, биласанми? Бугун, бу тун. Умуман бундан кейинги кун-у, тунларимизда ҳам. Фақат сен ва мен бўлишимизни истайман. Иккимизни орамизга ҳеч қандай, Беҳруз-у, Сабиналарни тиқиштириб, ўтмишни кавлаштиришни истамайман...
Сарвар гапириш баробарида. Қизни олди тугмали, енги калта пижамасини тугмаларига қўл чўзди.
Ферузани киприклари пир-пираб кетди.
Нигоҳлар..
Нафаслар...
Охирида бутун жисм-у, жон бирлашуви.
Бу онларга биргина, деразадан мўралаб турган ой гувоҳ бўлди...
—Ҳалиямми? Бўлдида энди Феруз, тиллага ҳам бунчалик термулмайди ҳеч ким.
Сарвар ювиниш хонасидан, сочини артиб чиқаркан. Ҳамон нишонасига ҳиққиллаб термулиб ўтирган қизга қараб хўрсинди.
—Энди кўнглим ҳотиржам бўлди. Ўзимдаги энг катта гумондан қутилдим. Иффат, номус, улардан айрилишни ҳис қилиш қанчалар қийин эканини билмайсизда. Мен покман. Мeeен...покман. -йиғлаб жовдиради Феруза.
—Буни бир умр асрайсанми дейман? -Сарвар кулиб, чойшабга ўраниб олган қизни кўтариб олди. —Ўзим олиб кириб қўймасам, эрталабгача термулиб ўтирасанов.
Ферузани ювиниш хонасига олиб кириб кетди.
🍃 🍃 🍃
—Мен кетяпман. Дадангни кўргани қачон борасан? -ораларида ҳеч қандай чегара қолмаганидан бир неча кун ўтиб, Феруза уйга боришни сўради.
—Билмадим, ишларимни бўлсам такси чақириб кетаманда.
—Ўзим олиб бораман. -Сарвар қўли билан бошини орқасини қашлаб қўйди. —Мободо уялмасанг.
—Нега уяламан?
—Ўзимни машинам йўқку, доим мижозларни машинасида олиб юраман сени.
—Затооо ҳар сафар ҳар-хил машинада юраман. -Феруза эрини ҳижолатли юзига қараб, туриб Уни қучиб олди.
—Сен ўсган шароит билан мени шароитимни фарқи катта. Сени ҳеч кимдан кам бўлмаслигингни, истайман.
Сарвар қизни юз-кўзидан ўпиб қўйди.
—Шундоқ ҳам кам эмасман. Мен сиз билан бахтлиман. Агар ўтмишга қайтиб, икки-уч йўл беришса. Ва йўлларни охири маълум бўлса,
Ҳар қандай, осони бўладими? Бойликлари бўладими?
Барига қўл силтаб, мен ҳеч иккиланишсиз, охирида сиз бўлган йўлни танлардим...
Кўзлар яна доимгидек туташди. Хона ҳаяжонли нафасларга бурканди.
Сарвар....
У яна ишга кеч қолди....
"Бахт нимада?
Севгидами?
Бойликдами?
Оғир кунингда бош қўйишга топилган елкаларда бахт."
DAVOMI ERTAGA 19:00 DA
—Раҳмат сизга. Ўйласам анчадан буён, маза қилиб ширинлик емабман. -Феруза ҳузурланиб еган ширинлиги учун миннатдорчилик билдирди.
—Арзийсан!
Ўн сониялик кўз уриштиришдан кейин, Феруза идишларни йиғиш учун туриб кетди.
—Тугатдингми? -Феруза идишларни ювиб жойлаб бўлганди ҳамки, Сарвар ўзига қаратиб, белидан қучиб олди.
—Сарвар акааа? -Ферузани кўзлари катта-катта очилди.
—Нима Сарвар ака? Мени қарорим эшитмадингми ўтган куни. Мен ажрашмайман дедим.
—Эшитдим лекин мен... бундай бўлиши...
Феруза сочи бир ёнга олиниб, бўйнига урилган иссиқ нафасдан боши айланиб кетди.
—Ҳар қалай, ажрашмай, бирга писта чақиб ўтирамиз деб ўйламагандурсан? -Сарвар қизни кўзларига қараб шундай деди.
—Мен... мен...
—Қўрқаман деб баҳона қилма! Ўша номардни гапини эшитдинг. Ўзингга ишончсизликда ҳали ҳам қутилмадингми?
Ифлос ана поччам устидан ариза ёзиб берибди. Ўтиради энди қуёшни ҳам соатлик кўриб.
—Агар у шу гапни айтмаганда ҳам, мен билан қолармидингиз?
Феруза Сарварни кўзларига тикилиб сўради.
—Сени миянг айниб қолган. Ахир Уни таниб қолмасингдан олдин айтгандимку, қароримни. Яна, сен қаршилик қилмаганингда аллақачон ўртамизда бу иш бўлиб бўлган бўларди... Оббоо.
Сарвар қизни юзини силаб, энди юзи-юзига яқинлашганда бўлган қўнғироқдан, чуқур нафас олиб, тортилган асаб толаларини тинчлантирди.
Феруза эса, ҳансираб нафас олганчa, юмилган кўзларини аста очди.
Шу қадар ҳаяжонда экани. Ҳар нафас олиб чиқарганда, кўксини сезиларли даражада кўтарилиб-пастлашидан билиниб турарди.
Сарвар бир қўли ҳамон Ферузани белидан сиққанча, телефонда гаплашди.
Ферузани қулоғига ҳеч бир гап кирмади. У нима ҳақда гаплашганини ҳам билмади.
—Тақдирим ёзилганда, бирор йил хотинига тегинмайди деб ёзилганми дейманда. -Сарвар телефонини ўчириб, ҳафсаласиз гапирди. —Клентни машинаси бузилиб, дала таърафда қолиб кетибди. Эшикни қулфлаб ухлайвер. Кеч келаман.
Лекин билиб қўй кўпга қочолмайсан мендан.
Сарвар, кетиш олди бир қўлини Ферузани бўйни ортига ўтказиб, ўзига тортдида.
Иккисини лабларини учраштирди.
Феруза бироз типирчиладику, аммо Сарварни қўлларидан ҳалос бўлолмади.
—Энди росдан кетдим. -бояги Ферузадади ҳансираб нафас олиш Сарварга ҳам кўчди. —Яна озгина... кейин мен кетолмай қоламан.
Агар неча йиллик кленти бўлмаганда, бормасди. Камига овлоқ жойда қолиб кетдим дегани учун, йўқ деёлмади.
—Яхши бориб келинг. "Эртароқ қайтинг" -иккинчи жумлани сиртига чиқаришга уялди Феруза.
ʼ
🍃 🍃 🍃
—Қизим мени кечир....
Феруза дадасини кўргани касалхонага келганда, отаси бир пайтлар нафс йўлидан юриб, қилган хоталари учун, қизи жавоб бергани учун, йиғлаб кечирим сўради.
Оталардан ҳафа бўлиш мумкинми?
Мумкин! Аммо улардан кечиб, бўлмайди. Узоқ вақт гина сақлаб бўлмайди.
Хато қилмаган банда борми?
Албатта йўқ!
Энг буюк ҳисоб-китоб қилгувчи зот юқорида. Ўзи ҳаммасини назорат қилиб турибди.
Феруза анча кўнгил бўшатиб, дадасига ҳаммаси ортда қолганини айтиб, қизарганча Сарварни олдига чиқди.
—Яхшимисан? -деди Сарвар ҳавотир билан.
Феруза ҳеч нарса демади. Шунчаки йигитни белидан қучганча, юзини кўксига яшириб яна қолиб кетган кўз ёшини тўкиб олди.
—Йиғлама! -деди Сарвар қизни елкасидан маҳкам қучаркан.
—Дадам, анча нураб қолибдилар. -деди Феруза бошини кўтариб, Сарварни кўзларига ёшли кўзлари билан боқаркан.
—Даданг яхши бўлиши учун. Сен доим кулиб, юришинг керак. Сени кўз ёшларингни кўрса, виждони емириб, баттар нураб борадилар. Агар сен кулсанг, бахтли бўлсанг, сал таскин топадилар....
Сарварга қўнғироқ бўлгач, иккиси бир-бирларини қўйиб юбордилар.
—Ишхонадан экан! -Сарвар қўнғироққа жавоб бермай, телефонни ёнини босиб, овозсиз қилди.
—Юр сени уйга ташлаб қўяй. Бу машинани эгаси келадиган бугун.
—Ҳўп!
Феруза сўзсиз итоат этиб, машинага ўтирди.
—Эшикни қулфлаб олгинда. Дам ол. Ҳеч кимга очма... -дом олдида тўхтаган машинадан тушаётганда, Ферузага тайинлади.
—Сизга ҳам очмайми?
—Мен ҳеч кимми?
Феруза машинани эшигини очиб бир оёғини тушурганча Сарварга қараб қолди.
Сарвар У учун ким?
Ҳеч кимми?
Йўқ ундай эмас!
Севадими?
Ўйлашича ҳали севги эмас Унга бўлган, туйғулари.
Аммо Сарвар унга жуда керак.
Айни дамда энг керакли инсони.
—Эртароқ қайтинг! -деди Феруза.
—Овқат қилма. Шунчаки дам ол бугунча. Мен ейишга нимадур олиб келаман. Иложи борича эрта қайтишга ҳаракат қиламан.
Феруза бош силкиб машинадан тушиб подездга кириб кетди.
Сарвар уни кириб кетгунча кузатиб тургач, кейин машинани юргазди.
Ҳаёлида икки дона сўз.
"Эртароқ қайтинг"
Уйингда сени кимдур кутиши қандай бахт...
BUGUNDAN 🔥IFFAT HIKOYASI 🔥
19:30 da beriladi
😥 MУНИСА TОШКЕНТГА БОЛАСИ БИЛАН ЎЗИ ҚАЙТДИ 😱
АРСЕНИЙ НИМА САБАБДАН АРГЕНТИНАДА ҚОЛДИ🤔
НАҲОТКИ УЛАР АЖРАШИШГАН БЎЛСА😱😱
😱 НИМА БЎЛГАНИНИ БИЛИШНИ ХОХЛАСАНГИЗ ТЕЗ ЎТИБ ЎҚИНГ👇👇👇
https://telegram.me/joinchat/G5hAioLj0tgxNjJi
Eng so’nggi modadagi arzon kiyimlar🥹🤍
Bu aynan siz izlagan kanal😍😍
🛍Bahorgi assaal looklar😍
🛍sumkalar 45 ~ming
🛍️Kelinlar uchun sarpolar🥹
🛍Bahor uchun skidkalar 😻
🎁 Padarichniy naborlar👇👇
#Oq_oydin_orzular
Оқ, ойдин орзулар
(2-қисм)
Сабаби у ҳамиша дарс тайёрлаб келади. Кўчириб олишга ҳам бемалол рухсат беради. Кейин қўли очиқ, сахий қиз. Ўзига нима олса, менга ҳам қўшиб олади. Бир кун уйига таклиф қилди. Ота-онамдан рухсат ҳам сўраб ўтирмай, мактабдан тўғри Моҳинурнинг уйига кетдик.
Моҳинурнинг ойиси ҳам дадаси ҳам шифокор экан. Яна иккита укаси бўлиб, бир-биридан одобли эдилар.. Уйида бувиси ҳам бор.
—Кел, болам, ўзим ўргилай сендан. Қизгинамнинг ўртоғи келибди-да! Отинг нима,болам?
—Луиза,—дедим секин.
—Отинг ҳам ўзингдек чиройли экан, Луизахон. Моҳинурхон, ўртоғингни меҳмон қил.
Ё, тавба аёл жудаям самимий гапирарди.
Кейинчалик ҳам уларнинг уйига кўп бордим, баъзан ётиб қолар, ота-онасининг муносабатини кўриб жудаям ҳавасим келарди. Мана шундай яшаш ҳам мумкин экан-ку! Ўзаро аҳил-иноқ бўлиб. Нимага мен шунақа оилада дунёга келмадим? Мен ҳам бахтли яшашга ҳақли эдим-ку!
Бора-бора Моҳинурга ҳасад қила бошладим. Унинг обрўли лицейдан бизнинг оддий мактабимизга келиб қолиш сабабини эса билмасдим. Бунинг устига синфимиздаги кўп ўғил болалар гоҳ ошкора, гоҳ яширин уни яхши кўрар эдилар... Нимага бу дунёда бировга шунча бахт берилади-ю, бировнинг чекига фақат ташвиш тушади?
Эрталабки нонуштам— ота-онамнинг жанжали бўлди. Уйдан деярли қочиб чиқиб кетдим.
Биринчи соат алгебра дарси. Ёшгина ўқитувчи ўзига ўзи дарс ўтиб ётибди, Моҳинурдан бошқа бирорта ҳам ўқувчи эшитаётгани йўқ. Мен ҳам бошимни партага қўйиб кўзимни юмдим. Эшик очилиб, синф раҳбаримиз кириб келди. Ёнида бўйлари баланд, ўзи спортчилардек бақувват, буғдойранг юзли, хушсурат бир йигит кулиб, қўлини кўксига қўйиб турарди. Юрагим бошқача уриб кетди.
—Бу—Имрон. Ҳарбий мактабдан келди, 11—синфни биз билан бирга битиради, —деди устозимиз, сўнг узр сўраб, хонани тарк этдилар.
Умримда биринчи бор, ўн етти ёшимда юрагимга алланечук ҳислар кириб келди. Имрон самимий, юзи табассумли, ичидагини очиқ айтадиган, ҳазилкаш йигит экан. Назаримда, синфимиздаги ўғил болалар Моҳинурга қандай ошиқ бўлсалар, қизлар ҳам Имронга шундай муносабатда эдилар. Имрон кўпчилик қизларни мафтун этиб улгурганди.
Энди мен ҳам ўзимга оро бера бошладим. Мактабга ҳам уни кўргани борардим. Дарсда ҳам бир баҳона билан ёнида бўлишга интилардим.
Бугун шанба. Одатда ҳафтанинг шу куни хонани ўзимиз яхшилаб тозалаймиз. Мен кўпинча қолмайман. Бир нарсани баҳона қилиб қочиб қоламан, аммо бугун Имрон қизларга сув олиб келиб беришини эшитиб, шанбаликда қатнашмоқчи бўлдим. Ана Моҳинур гулларга сув қуймоқда, Фазилат билан Дилшода девор артяпди, Умида билан Шахзода китобларни тартибга келтиряпди. Мен ҳам қўлимга латта олиб, ўзимча Имрон ўтирган партани тозалаган бўламан, уни кўздан қочирмасликка ҳаракат қиламан. Охири журъат қилиб ўзим гап бошладим.
—Нега шунча йил ўқиган, одамлар ўқишни орзу қиладиган мактабингизни тарк этиб, оддий мактабга келиб ўқияпсиз?
—Сабаби бор-да, деди у самимий нигоҳлари билан кулиб.
—Ҳайдалдингизми?
—Йўғ-а,—деди, кейин мендан осон қутулолмаслигини сездими, давом этди,—юрагим хаста...
Бошқа ҳеч нарса сўрамадим.
Шу тоғдек йигитнинг юраги хаста бўлса, ота-онасининг жанжалларидан тинимсиз руҳий зарба олган бизнинг юрагимиз қай аҳволда экан?
Ундан бундан суриштириб билдимки, Имрон ўзига тўқ ,бадавлат оиланинг фарзанди эди. Яхши ўқир, инглиз тилини яхши билар, баъзида Моҳинур иккаласи инглизча гаплашиб ўтирар эдилар. Мен уларга ҳавас қилардим, бироз ҳасад ҳам...
Декабрнинг биринчи куни қор ёғди. Гупиллаб ёғаётган қор бирам завқли эдики...Дарсдан сўнг Моҳинур билан аста юриб кетдик. Иккимиз бир-биримизни ушлаб оҳиста кетиб борардик, тўсатдан сирғаниб, йиқилиб тушдим. Кимдир қўлтиғимдан кўтарди
—Эҳтиёт бўлиб юринг—да!
Бошимни кўтарсам, Имрон кулиб турибди.
—Ёмон йиқилмадингизми?
"Йўқ" дегандек бош чайқадим, ичимдан эса "Яхшиям йиқилдим" деган ўй ўтди. Осмондан ёғаётган заррин парчалар кўнглимга хушбахтлик олиб кираётган эди...
(давоми бор)
#Oq_oydin_orzular
Оқ, ойдин орзулар
1—қисм
Кеча устозимиз янги ўқувчи қиз келганлиги ҳақида хабар бердилар.. Ҳамма "Ўўў!" деб юборди. Кейин ўғил болалар маъноли томоқ қира бошладилар
—Устоз, чиройлими? — сўради ҳеч нарсадан ийманиб ўтирмайдиган Отабек.
— Билмадим, ўзини кўрмадим, аммо баҳолари аъло экан. Лицейдан келибди.
Хабарни қизиқиш билан қабул қилдим. Янги қизни кўргим келарди.
Аввал ўзимни таништирай.
Исмим Луиза. Ажабланманг, ўзбекман. Нима қилай, ота-онам қўйган. Ҳамма отимни айтишим билан бир хил савол беради
—Ўрисмисан?
Мен эса ўзимнинг ҳам жонимга теккан жавобни тўтиқушдек такрорлайман.
—Бу русча эмас, французча исм. Буни ҳам ойимдан эшитиб олганман. Ажабланган қарашлар, ҳайратли чимирилган қошлар билан номим қабул қилинади.
Бешинчи синфга ўтганимда она тили ва адабиёт ўқитувчимиз бизлар билан яқиндан танишиб олиш мақсадида бир усул қўллаган эдилар.
—Болажонлар, менинг исмим —Феруза. Форс тилидан олинган. Шавкатли аёл деган маънони билдиради. Сизнинг исмингиз нима? Маъносини биласизми?Кейин ўқувчиларни битта-битта тургизиб сўрай бошладилар. Синфнинг ярми исмининг маъносини билса, кўпчилик билмас экан. Билмаганларини устозим тушунтириб, маъносини айтиб кетдилар.
Навбат менга келди.
—Луиза,— ледим ерга қараб,—маъносини билмайман.
Боядан бери булбулдек сайраётган ўқитувчимиз ҳам индамай қолди.
—Майли, жойингга ўтир, ота-онангдан сенга нимага бунақа исм қўйганликлари сабабини сўраб кел, хўпми?
Осон қутулдим, лекин, ойимдан сўрашни дилимга тугиб қўйдим.
Ҳеч эсимлан чиқмайди. Ойим ишдан чарчаб келди. Кўзи сузилиб турар, ғалати илжаяр эди. Овқат ҳам қилмадилар. Дадам келди.
— Яна ичдингми? —сўрадилар ойимдан.
— Ичдим. Компания шунақа эди, нима сизга мумкин, бизга мумкинмасми?
У ёғи ёдимда йўқ, аммо катта жанжал бўлгани эсимда. Мен эси йўқ ҳам худди шу пайтда ойимдан исмимнинг маъносини сўрабман.
—Нимага керак бўлиб қолди сенга бу нарса?
— Устозим билиб келгин дедилар!
Ойим шу арзимаган гап учун мактабга боришларини туш кўрибманми? Бошқа пайт мактабимга қадам босмайдиган онам эринмай мактабга келиб, устозим билан уришиб кетдилар.
Ўшандан бери ҳамма ўқитувчилар мендан ҳайиқиб турадилар.
Ҳозир ўн биринчи синфга ўтдим.
Синфдошлар тўп-тўп бўлиб юрамиз. Ҳамманинг ўз гуруҳи бор.
Синфимизга янги қиз келгани ҳақида гапирмоқчи эдим-а?
Исми Моҳинур экан. Оддий, камсуқум, аммо аълочи қиз. Биз қизлар кўпчилигимиз аллақачон пардозни бошлаб юборганмиз. У узун юбка, кенг-мўл, оқ кофта кийиб, сочини ҳам оддий турмаклаб олар, лекин юзида одамни ўзига торталиган нимадир бор эди. Балки истара деганлари шудир.
Ўқитувчимиз бу қизни обрўли лицейдан келганини айтиб, бизга таништирдилар, кейин менинг ёнимга ўтириши мумкинлигини айтдилар. Боя айтдим-ку, ҳамманинг ўз гуруҳи бор деб, мен эса ёлғизман. Негадир қизлар ўзига қўшишни истамайдилар. Ўн бир йил ўқиб, битта дугона топа олмаган қизни кўрганмисиз? Ўша мен бўламан.
Синфимизда ҳар хил оиланинг фарзандлари бор, аммо менинг оиламга ўхшагани бошқа бормикан?
Дадам машина тузатадиган уста, онам кичик бир корхонада ҳисобчи. Негадир ота-онам кўп жанжаллашадилар. Отам ичиб келса, онам жанжал қиладилар, онам ширакайф келса, дадамнинг жазаваси тутади! Ўртада биз икки қизга қийин. Ота-онам бир-бирини ҳақорат қилиб хумордан чиқадилар, кейин қўлга илинган нарсани отадилар.
Уйим мактабга яқин. Наврўзда тадбир ўтказадиган бўлдик.
—Луизанинг уйи яқин, идишларни у олиб келсин, —деди қизлар.
Энди нима қиламан? Уйимизда бирорта бутун идиш қолмаган-ку! Тўртта бир хил ликопча, иккита бир хил коса топилмайди-ку. Минғирлаб бир нарсани баҳона қиламан, амаллаб қутуламан.
Ота-онам бир-бирини азоблаб яшаш учун турмуш қурган бўлсалар керак, сабаби уларнинг сира бахтли онларини кўрмаганман. Отам гапирса, онам тескари қараб олади, онам гап бошласа, отам кесатишни бошлайди.
Моҳинур келгани яхши бўлди. Дўстлашиб қолдик. Бошида сезилмаса ҳам кейинчалик қизлар унинг айнан мен билан дўстлашганига ҳаваси кела бошлади.
(давоми бор...)
Сирға
... Онамни кўргани Самарқандга бордим.
Қулоғида ўтган йили байрамда олиб берганим–сирғаси кўринмади.
- Она, қулоғиздагини нега ечиб қўйдингиз? – сўрайман оҳисталик билан.
Онам менга бир муддат тикилиб туради. Биламан ўйланяпти: ростини айтайми ёки алдайми деб...
- Ростини айтаверинг, яна кимга тутқаздингиз?– унга ёрдам бериш мақсадида.
- Акангнинг қизига ўқишга кирсанг, сирға олиб бераман, дегандим.Мана СамДУга ўқишга кирди. Бошқа зирак ололмаганим учун, ўзимникини совға қилдимда,- аламли кулимсирайди онам.
- Эҳ,онам-а,- дейман қўлларидан тутганча. – узугингизни ҳеч кимга бермадингизми, ишқилиб...
- Бердим,- дейди яна онам ўзини айбдордек ҳис қилиб.
- Яна кимга?–сўрайман ичиб оғриб.
Бу узук зиракни ойлигимдан қисиб- қимтиб йиққанимни онам билмайди-да...
- Опангнинг рўзғори кам бўлиб қолибди. Биласан-ку, поччанг тузукроқ жойда ишламайди.
Йиғлаб келганди, шуни сотақол, деб тутқаздим, болам, - менга мунгли нигоҳларини қадайди онам.
Бу нигоҳларга узооқ тикиламан. Менинг қарашимни ўзича тушунган онам: - Қўйсанг-чи, менга нима кераги бор тиллани, қизим. Тўй-ҳашамга тақаман холос. Бошқа пайт керакмас...
Волидамнинг камсуқумлигига кўнглим оғрийди. Беш болани дунёга келтириб, вояга етказиб, наҳот бир узук-зиракчалик қадр топмаса...
Акаларимнинг топиш-тутиши яхши.
Шу қизига ўзи зирак олиб берса бўладику... опамга ҳам ёрдам берса давлати камайиб қолмасди.
Сумкамдаги пулни санайман. Бир кўйлакка етади. Онамга тутқазаман.
- Она, шу пулни олингда, ўзингизга янги кўйлак олинг, хўпми?
Онам пулга қараб туради. Ичидан яна нималарнидир хомчўт қилаяпти.
- Зоҳида, менинг кўйлагим кўп. Шу пулга опангнинг устига олиб бера қолай. Шўрлик ишига униқиб кетган жемферда бориб келаяптикан...
Дод дегим келади. Юзимни бураман.
- Она, буни ўзингизга ишлатинг, мен опамга пул юбораман.
- Чинданми?– ишонқирамай сўрайди онам. Бош силкийман.
Машина рулини бошқарганча, ортга қайтарканман, кўзимга ёш қуйилиб келади. Тошкентда нуфузли ташкилотда ишлайман. Даромадим ёмон эмас. Умр йўлдошим ҳам банк соҳасида ишлагани учун ўзимнинг пулимни ўзим ишлатишимга қўйиб берган. Онамни кўргани ҳар келганимда албатта унга нимадир илингим келади. Қўллари қадоқ бўлган, юзлари сўлғин онагинамга чиройли кийимлар, тилло буюмлар ҳадя қиламан.
Онам янги либосларга, тақинчоқларга арзийдиган аёл, ахир...
Лекин онам.... мендан олганини бошқа фарзандларига тутқазадилар...
Эртаси куни “Етволдингми?”, деб қўнғироқ қилади онам.
“Ҳа, келдим”, дейман.
Биламан:“опангга пул ташладингми?”, деб сўрамоқчи...
- Ҳозир акамнинг картасига пул ташлайман, опамга сўм қилиб беради. Хавотир бўлманг, - дейман сўрашидан аввал.
- Аллоҳ топганингга барака берсин! – алқайди онам.
Акамнинг рақамларини тераман. Опамнинг ҳолатини тушунтираман.
- Уст-бошига кийим-кечак олиб бериш керак экан, ака...– дейман бироз жим бўлиб.
Акам томон сукутда.
Юрагим оғрийди.
Хотинига қилаётганлардан юздан бирини шу синглисига қилса нима қиларкан, дейман ичимда ёзғириб.
Онамнинг нега ўғилларигамас, менга айтишини сабабини тушунгандек бўламан.
- Ака, карта рақамингизни юборинг, пул ташлайман. Банкоматдан ечиб, опамга бериб қўйинг...
- Ўзим олиб бераман, сен шаҳардасан, пулинг ўзингга керак, дейишини кутаман. Йўқ,акам мен кутган жавобни айтмайди.
- Яхши, юбор...– гўшакни қўйгач, ичимдан келган фарёдни босишга уринаман. Ортимда мўлтиллаб турган ўғил-қизимга қарайман.
- Ўғлим, сен акасан. Ҳар доим синглингдан хабардор бўл.
Сен унинг суянгани, ишонгани бўлгин, - дейман. Кўзимдаги ёшни пайқаган 10 ёшли болам бош силкийди. Мен эса йиғлаганча акамнинг картасига бир миллион пулни ўтказиб юбораман...
ТАМОМ.
Саида Азиз.
Қариндошчилик ришталарини турли йўл ва усуллар билан мустаҳкамлашга ҳаракат қилиш инсоннинг ризқи ва умрига барака бериши ҳақида ҳам Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи ва саллам башорат бериб, бундай деганлар:
“Кимни ризқу рўзи кенг бўлиши ва умри узоқ бўлиши хурсанд этса, бас у силаи раҳм қилсин, яъни қариндошлик ришталарини мустаҳкамласин”.
КУЁВНИНГ ОНАСИГА МАКТУБ
Уйдаги оддий ишларни ўзингиз бажаринг, ҳамма нарсани келинингиз зиммасига юкламанг. Умумий ҳолатни ўз даврингиз билан қиёсламанг.
Изоҳ:
Қайнона келинидан ҳурмат кутади, хизмат кутади. Албатта, бунга ҳаққи бор. Аммо бунда ҳам чегарадан ошмаслик, бўлар-бўлмас ишларни ҳам келинидан кутиб, ҳурматини йўқотмаслиги керак.
Инсон ўзи қилиши керак бўлган ишларни ўзи бажариши лозим. Масалан, келини бола эмизиб турганида бориб бир стакан сув олиб келиши мумкин бўлган қайнонанинг “қизим, менга сув олиб кел”, дейиши тўғри бўлмайди. Келинининг ҳолатини тушуниб, уни қийин аҳволга солиб қўймаслиги керак. Ҳар доим қилиши мумкин бўлган ишларини келинидан кутадиган бўлса, бир куни келинининг бўғзига келади, “ўзингиз қилинг!” дейишга мажбур бўлади. Бунга қайнонанинг хатолари сабаб бўлади.
Инсон оддий ишларни ўзи бажарса, ортиқча гап юзага келмайди. Акс ҳолда келин қайнонаси фақат уни чарчатиш ва қийнаш учун бу ишларни қилдиряпти, деб ўйлаб қолиши мумкин. Келин истаса, бу истакларни эътирозсиз бажариши мумкин, аммо қайнонанинг бунга ҳаққи йўқ. У уйга хизматкор эмас, келин олиб келганини билиши лозим. Инсонийлик жиҳатдан келин бу ишларни бажариши мумкин, бажарса, савоб олади, аммо бунга мажбур эмас.
Қайноналарнинг алданишига сабаб бўладиган яна бир жиҳат келинини ўзи даври билан таққослашидир. Орадан ўттиз, қирқ йил ўтган. Шарт-шароит, анъаналар ва урф-одатлар ўзгарган бўлиши мумкин. “бизнинг давримизда бундай қилмасдик” сингари таққослашлар фойда бермайди. Кўп нарса ўзгарганини тан олиш зарур. Албатта, яхши анъана ва урф-одатларни келажак авлодларга етказишимиз керак. Бироқ уларнинг орасида бизнинг хатоларимиз, зарарли томонларимиз ҳам бўлиши мумкин. Уларни бугун яна такрорлаш янглишишдир. Шу сабабли ўтмишдаги нарсаларни эмас, ҳозирги кун учун энг маъқул бўлганини бажариш керак. Келинлардан ҳам ана шу гўзалликларни кутиш жоиз.
📚 “Бахтли оила” китобидан.
🔥IFFAT🔥 hikoyasini bir nafasda toʻliq mutolaa qilmoqchi boʻlganlar uchun hikoya narxi 10.000 soʻm.
Oʻqimoqchi boʻlganlar
sizga karta beriladi toʻlov qilasiz skreenshot tashlaysiz va sizga hikoya toʻliq tugallangan kanal linki beriladi.
Murojaat uchun 👉 @A_lixan
#ИФФАТ. 54
—Феруза юр кетдик. Нега қотиб қолдинг? -Сарвар ака мени туртдилар.
—Бу ўша! -дедим, менга кўзлари ўйнаб қараб турган йигитга қараб. —Сен ўшасан. -қандайдур ёввойи куч билан йигитга ташландим. Қўлидаги ҳужжатлар сочилиб кетди. Мен тинмай, уни кўксидан итариб аламимни соча бошладим.
—Айт мени нега ўғирладинг? Сенга нима ёмонлик қилгандим? Кимсан сен ўзи? Менда нима қасдинг бор эди?
—Феруза нималар деяпсан?
Бир пайтдан уч таърафдан бир хил савол келди.
—Бу ўша мени сақлаб ўтирганларида бу ўша ерда эди. Мана... -қўлидан ушлаб татировкасини кўрсатдим ҳаммасига. —Бу сизларга ҳеч нарсани эслатмаяптими? Суъратлардаги қўл шунга тегишлику ахир.
Ерга чўккалаб қолдим. Улар гап нимада эканини англашдими?
Учаласи ҳам бирдан , ўша Толиб деганларига ташланишди.
Уни сўроқлашар, аямай калтаклаб тепкилашарди...
🍃 🍃 🍃
Толиб уч эркакни зарбаларига базўр чидаб охири портлади.
—Мен қасос олдим бўлдими? -дея бақирди.
—Энангни қасосини оласанми?....
Шароф жаҳлда сўкиниб ҳам берди.
—Сенларни дадаларинг. Аниқроғи бизни дадамиз. Ойим билан сурадиган айшини суриб, онанг билиб қолиб, бирини танлашни шарт қўйгач, онамни ҳомиласи, яъни мени тан олмай ташлаб кетган.
Мен отамиздан қасос олдим. Ғурурини синдириш учун, қизини номуси орқали қилдим бу ишни.
—Ифлос! -Беҳруз, Толибни юзига мушт тушурди.
—Сен....сен... дадамни ўғли бўлсанг, Феруза...ахир.. У сенга сингил бўладику, ДАЮУССС.
Шароф қизариб, аъзойи-баданини титроқ босди. Қилган таҳминидан оёқлари бўшашиб ерга ўтириб қолди.
—Бунчаликка бормадим. Аммо боришим шартмасдиям. Ана куёв битта уйиштирилган суъратга кечиб кетдику. -қонаётган лабини четини артиб, жилмайди.
—Марааазз. -Беҳруз бўғиб деворга тираб олди.
Толиб эса буларга фақат жилмайиб жавоб қайтарарди.
Феруза бўлган гапларга чидай олмай, хонадан чиқиб кетди.
Сарвар, Беҳруз бўғиб турган Толибни юзига мушт тушириб, қорнига тепди.
Букчайиб қолди.
—Учга бирми? Адолацизлик! -кулди Толиб.
—Сен мақсадинг йўлида бир ожизадан фойдаланганинг олдида. Бизни учга-бир бўлганимиз урвоқ ҳам эмас. Эеййй ҳезалак.
Сарвар шундай деб яна битта мушт эҳсон қилиб, чиқиб кетди.