33749
Хаётий ва Ибратли ҳикоялар... Хикматлар хазинаси... Инсон такдирини аччик синовлари... Hamkorlik va reklama uchun 👇👇 @Bronzam . . . . . .
Xayrli tong! 🔥OLCHAGUL🔥 hikoyasini bir nafasda toʻliq mutolaa qilmoqchi boʻlganlar uchun hikoya narxi 15.000 soʻm. Majburiy emas. Istaganlar har kuni kanalda 5 qismdan oʻqib boraveradi!
Oʻqimoqchi boʻlganlar
sizga karta beriladi toʻlov qilasiz skreenshot tashlaysiz va sizga hikoya toʻliq tugallangan kanal linki beriladi.
Murojaat uchun 👉 @A_lixan
ОЛЧАГУЛ
44
— Вой шўрим, — Умриниса опа югуриб келиб келинини ўрнидан турғизаркан, — қизим тузукмисиз?
— О...оойи....жоон, — Олмагул ҳолсизгина ўрнидан тураркан, — яхшиман.
— Менга қарангчи, — келинини пешонасига қўлини қўйиб кўзлари катта-катта бўлганча, — иситмангиз борку.
— Яхшиман, — Олмагул хижолат бўлганча яна туришга ҳаракат қилдию, бу сафар ҳам йиқилиб тушди.
— Ўрнингиздан туринг, — Умриниса опа келинига туришига ёрдам бераркан, — Илёс, — ўғлини ҳам чақирди.
— Нимааа? — нималардир кавшаганча ошхона тарафгдан Илёс чиқиб келди.
— Хотининга қарасанг бўладику, иситмаси баландку.
— Менга нима, — қўл силтаганча яна ошхонага қайтиб кириб кетаётганди,
— Илёооос! — Умриниса опанинг қошлари чимирилди.
— Ойи ўзи у умуман ҳеч нимага ярамайди. Иситмаси баланд бўлса ана ойисиникига жўнасин. Тузалганида келар, — Илёс шундай деганча ошхонага қайтиб кириб кетди.
— Илёс, — Умриниса опа келинини бир амаллаб хонасига олиб кириб ётқизиб чиқди. Иситмасини тушириш учун бермаган дориси, қилмаган амали қолмади. — Илёс ҳақ шекилли, — кун ярмигача келинига қараб чарчаган Умриниса опа Илёсга айтиб келинини ота уйига жўнатди. Илёс ҳам шуни кутиб тургандек, хотинини дарров олиб бориб кела қолди.
🌺🌺🌺
— Ва ниҳоят, — Сарвар самалёт тушаркан анча енгил тортаркан, — бугуноқ қишлоққа бораман. Уни кўрмасам бўлмайди, — Сарвар уйига кириши билан нарсаларини эшик олдида қолдирдию, ойисига кетаётганини айтиб шу ерда илиниб турган машина калитини олиб йўлга тушди.
Шаҳардан чиққунча йўллар яхши эди, шаҳардан чиққач йўллар ўйли-чуқурли, буни устига ёмғир сабаб йўллар сирпанчиқ бўлиб қолганди. Лекин қани эди бу нарса Сарварни тўхтата олса.
🌺🌺🌺
— Ойи опамга ҳеч нима қилмайди тўғрими? — лаганчага муздек сув солиб келган Холида Олмагулнинг чала юмиқ кўзию, оппоқ қоғоздек бўлиб кетган юзига қараб йиғлаб юбормаслик учун лабини тишлади.
— Ҳаммаси яхши бўлади, — Хосият опа титроқ қўллари билан матони хўллаб қизининг пешонасига қўяркан, — мени қизим кучли. У тузалиб кетади.
Бутун уйни ёқимсиз сукунат қоплаган. Ҳеч ким гапиришни истамайди. Гапирса ёмон воқеа бўладигандек тилларини тишлашган. Бу ёқимсиз сукутни хуфтонга яқин, Хосият опанинг дардли овози бузди:
— Йўўўўўўқ қизииииииим!!!
ОЛЧАГУЛ
42
Садриддин ака Илёсдан иш чиқмаслигини билиб, Аъзам раис билан маслаҳатлашгани ўтди. Аъзам раис унга нима қилиш зарур бўлса ҳаммасини қилишни, ҳосил далада қолиб кетмаслигини айтди. Шу гапни кутган Садриддин ака ишга киришди. Биринчи навбатда пахта пулини кўтарди. Кейин эса 100 килограммдан ошганга ёғ, 80 дан ошганга яна нималардир ваъда қилиб, халқни теримга чақирди. Садриддин аканинг ҳаракатлари билан йигирма кунда план ҳам тўлди, пахта ҳам йиғиб олинди. Об-ҳаво ҳам шуни кутиб тургандек, план тўлганини эртаси куни челаклаб ёмғир қуя бошлади. Қишлоқ аҳли бундай пайтда уйидан бир қадам ҳам чиқа олмасди.
Ҳар куни Зубайда билан қаймоқлашиб юрган Илёс учун эса бу об-ҳаво энг ёқимсиз ҳол бўлди десак ҳам бўлади. Майли эртага тинар дея бир кун чидади, икки кун чидади. Охири бўлмади. Нафсини энди Олмагул билан қондиришга қарор қилди.
— Олма, — хонадан чиқмасдан аёлини чақирди.
— Лаббай, — Олмагул қўлини сочиққа артганча кириб келаркан, эрининг ярим ялонғоч аҳволда ётганини кўриб ҳаммасини тушунгандек бўлди.
— Ечин!
— Лекин овқат...
— Овқатга ойим қарайди, — Илёс ўрнидан туриб келиб эшикни қия очдида, — ойи овқатга ўзингиз қараб туринг. Келинингизни озгина иши бор эди, — дедию эшикни ичкаридан қулфлади. — Ана бўлди, — иршайганча келиб секин ишга киришди.
🌺🌺🌺
— Табриклайман, — Сарвар лойиҳани биринчилардан бўлиб топширгани билан ҳамма табриклади, — энди бир эрийсанда.
— Жоним билан, фақат Ўзбекистонга борганда. Чунки мен бугун зудлик билан учиб кетишим керак.
— Шошма борасанда, — йигитлар у деди бу дедиш, лекин Сарварни фикридан қайтара олишмади. Сарвар ўзи яшаётган хонага кириб нарсаларини йиғаркан, кетиш вақти яқинлашгани сари кўнглидаги ғашлик тобора уни ютиб борарди.
🌺🌺🌺
— Йўқол, — Илёс ҳар қанақасига ҳам Олмагулдан маза топа олмагач уни ётоқдан итариб юборди, — ҳеч нимага ярамайсан.
— Мен, — Олмагул белини ушлаганча ўрнидан тураркан, — Илёс ака белим....
— Баттар бўл, — Илёс хиринглаб кулганча ўрнидан тураркан, — бор ювиниб кел, — Олмагул ҳеч нима демасдан доимгидек халатини илдирганча ювиниш хонасига йўл олди. У уйдан чиқиши билан Илёс ҳам шуни кутиб тургандек эшикни қулфлаб олди. — Вой эсим қурсин, — эшик ойнасидан тиржайганча қараб, — ювиниш хонаси қулф эдику. Ҳа майли, ҳечқиси йўқ. Ёмғир тагида бироз турсанг топ-тоза бўласан. Устинга Худонинг раҳмати ёғади, — қизни масхара қилганча хонасига қайтиб кириб, жойига ётди ва бемалол уйқуга кетди. Олмагул бўлса нима қилишни билмай эшик ёнида, ташқарида қолаверди. Ёмғир эса ҳали ҳам ёғиб турар, ундан бекиниш учун пана жойнинг ўзи йўқ эди.
ДИККАТ ПРЕМЬЕРА БИЗ БОШЛАДИК!!!
🔥ОЛЧАГУЛ🔥
Биздан узоклашманг!!! Сериал хикоямиз хар куни соат 21:30 да бериб борилади!!!!
Яна одимлайди соат миллари...
@ibratli_sozlar eng sara hikoyalar faqat bizda!!! ❤️
Айрилиқ
Йигит телефонда "Aлвидо" деди-ю, кечагина кесилган оёғининг жароҳатини ёпди...
Азиз
@ibratli_sozlar eng sara hikoyalar faqat bizda!!! ❤️
Шунгами, Муқаддасим билан бир кун дийдор кўришиб, кейин ҳеч қачон ундан айрилмаслигимга ишонаман.
Жаҳонгир. Тошкент вилояти
@ibratli_sozlar eng sara hikoyalar faqat bizda!!! ❤️
#Ҳаётий ҳикоя
Бозорда эркаклар пайпоғини сотиб ўтирган кишининг ёнига яқинлашдим.
-Ювганда ранги чиқиб кетмайдими? - деган саволимга:
-Агар ранги чиқиб кетса, топган пулим ҳаром бўлсин, берган пулингизни боламнинг ўлимига ишлатай, — деди ҳеч иккиланмай.
-Дарҳол ундан тўрт жуфт пайпоқ сотиб олдим. Аммо ҳар гал ўша пайпоқларни юваётганимда гўё пайпоқдан эмас, менинг дилимдан симсиёҳ ранг оқаётгандек титрашга тушаман.
Нега ўша саволни бердим, нега уни қасам ичишга мажбур этдим, нега индамай сотиб олақолмадим...
Илмсизлик ва виждонсизлик оқибатида, жудаям кўп одамларимиз нафсини харом билан қондиришни оддий ва тўғри ҳолдек биляптилар...Афсус...
Таассуф..Мусибат!
Фозилхўжа Толибхўжа ўғли саҳифасидан
@ibratli_sozlar eng sara hikoyalar faqat bizda!!! ❤️
ОЛЧАГУЛ
40
— Фууу, — Илёс иши битиб ўрнидан тураркан, — бунча сассиқ, бунча жирканчсан? — бурнини жийириб, бир қўли билан ёпганча келиб деразани очаркан, — тур молдек ётавермай ювиниб чиқ, — бориб жавон устида турган сигаретини олиб яна дераза олдига келаркан, — ётоқдаги чойшабларни ҳам алмаштир, — сигаретни бурқситиб тута бошлади.
Олмагул танасидаги оғриқлардан базўр ўрнидан турар экан ҳар қадам босганида орқаси оғриб азоб берарди. Устига халатини илдирдию, аранг юриб ташқарида жойлашган ювиниш хонасига бориб ювиниб, яна шу ҳолда хонасига қайтди. Устидаги нам халатни ечиб, бошқа кўйлак кийдида чойшабларни алиштира бошлади. Сигаретини чекиб бўлган Илёс унга жирканга қарадию, чиқиб кетди. Олмагул чойшабларни алиштириб бўлиб, беҳолгина жойига узалди.
🌺🌺🌺
— Истамайман, эшитяпсизми истамайман, — ҳар кечалик оғриқлардан безиб кетган Шоҳсанам бу сафар жанжал қилди.
— Нима? — ғазабдан Фурқатнинг бўйин томирлари бўртиб чиқа бошлади, — ҳозир нима дединг?
— Истамайман дедим, — Шоҳсанам унинг кўзларига тик боққанча, — тўйдим.
— Тилинг чиқиб қолибдими? Мен уйланмасам ит ҳам уйланмасди сенга. Раиснинг ўғлидан қолган сарқит бўлганинг учун, — Фурқат шундай дея Шоҳсанамни ура кетди. Айвонда эр-хотиннинг жанжалини эшитиб ўтирган Собир ака ва Ҳалима опа уларни ажратишни ҳаёлига ҳам келтирмасди. Бир пайт Шоҳсанамнинг овози ҳам чиқмай қолди.
— Қарачи нима бўлибди, — Собир ака хотинини туртаркан, — ўлиб нетиб қолмабдими?
— Унақаларга жинам урмайди, — Ҳалима опа норози минғирлаганча ўрнидан турди.
— Ойииии, — хона олдига етмасидан Фурқатнинг овози эшитилди, — олинг мана буни. Ўлиб қолдиёв, — Фурқат эшикни қарсиллатиб ёпдию ҳовлига чиқиб кетди.
— Нимааа? — Ҳалима опанинг капалаги учганча ўғлининг хонасига югурди, — воооой шўрим, — ичкарига кириши билан кўзи полда хушсиз ётган Шоҳсанамга тушиб жони чиқай деди, — дадаси, дадасиииии...
— Нима дейсан? — аёлининг бақирганига Собир ака ҳам югуриб келди, — нима бўлди?
— Ўғлингиз мана бу сатангни ўлдириб қўйибди, — лабини тишлаганча эрига илтижоли қаради.
— Чақир анави ҳўкизингни, — Собир ака тинмай уёқдан-буёққа бориб келаркан, — бўл теэеэз!
— Ҳҳ....ҳооозир, — Ҳалима опа чопиб бориб Фурқатни чақириб келди.
— Кўтар буни, — Фурқат кириши билан Шоҳсанамга ишора қилди.
— Йўқ, қўлимни учини ҳам теккизмайман.
— Кўтар дедим сенга, — Собир ака ғазабдан бўғриққанча, — олиб чиқиб аравага ортда, уйига олиб бориб ташла. Ўлса уйида ўлсин. Менга ортиқча калла оғриқни керагиси йўқ.
— Даданг тўғри айтяпди, қани кўтар, — Ҳалима опа шундай деганча Шоҳсанамнинг икки қўлидан ушлади, Фурқат эса оёғидан. Биргаликда ҳовлига олиб чиқишди.
— Шу ерда қўя туринг, — Фурқат уни ерга қўйиб, ўзи аравани отга қўша бошлади. Нақ ярим соатда қўшиб бўлди. Бу оралиқда хушсиз Шоҳсанам совуқ ерда ётди. Арава тайёр бўлгач она-бола Шоҳсанамни аравага ортишди ва Фурқат ҳам аравага ўтирди.
— Дарвозаси олдига ташлаб келавер. Тақиллатиб ўтирма, — Ҳалима опа қайта-қайта такрорлади.
Davomi ertaga 21:30 da
ОЛЧАГУЛ
38
— Мен барибир сенга ишонмайман, — Илёс нишонани кўрганига қарамай, — сен бир амал ясаган бўлишинг ҳам мумкин, — Олмагул унинг сўзларини бошини қуйи солганча эшитиб ўтирарди, — мен барибир ҳаммасини аниқлайман, — Илёс ўрнидан турди, — унгача эса сенга кун йўқ гўзалим, — қўлидаги оқ матони қизнинг юзига отди.
🌺🌺🌺
— Бери келчи, — тушлик пайтда уйга келган Фурқат Шоҳсанамнинг хай-хайлашига ҳам қарамасдан уни даст кўтариб ётоққа олиб кириб кетди.
— Овқат тагига олиб кетади, — Шоҳсанам қўпол ҳаракат қилаётган эрини ўзидан итараркан, — ойижондан гап эшитаман.
— Ҳеч нима бўлмайди, — Фурқат шундай деганча унинг халатини замокини еча бошлади.
— Илтимос тегманг, — Шоҳсанам уни ўзидан итарди, — ўзи кечаси билан ухлатмадингиз. Энди буниси ортиқча.
— Жим бўлда, тез ечин, — Фурқат уни ётоққа итариб юбордида ўзи ҳам ечина бошлади. Шоҳсанам қайсарлик қилиб ўрнидан туриб кетмоқчи эдию, икки кун олдинги еган калтаклари ва ундан кейинги мажбурлашларни эслаб ечина бошлади. — Бирам эсли хотинсанда, — Фурқат келиб ортидан қучаркан, — баданинг бунча силлиқ бўлмаса, — силай бошлади. Шоҳсанам бўлса ҳиссиз қўғирчоқдек қотиб тураверди. Чунки ҳис қиладиган нарсанинг ўзи йўқ. Бундай пайтда Фурқатнинг ўзи ҳузурланса бўлди. Бошқаси билан иши йўқ. Шоҳсанам эса фақат оғриқларни ҳис қилади.
Орадан салкам бир соатча вақт ўтди.
— Тур кийин, — Фурқат иши битгач ўрнидан тураркан, эндигина тураётган Шоҳсанамнинг кетига уриб қўйганча тиржайди. Шоҳсанам ўрнидан туриб устига узун халатини илдирдида, ошхона ортида жойлашган ювиниш хонасига югуриб ўтиб, ювуниб чиқиб қайтиб кираётганида қайнонаси кўриб қолди.
— Эр ҳозирги ёшларга керак эканда? — атайин овозини бироз баландлатиб гапираркан, — биз эримиз келган пайтда олдин олдига чой, нон қўярдик. Ҳозиргиларчи, эри келиши билан ётоққа етаклайди, — Шоҳсанам қайнонасини гапини эшитса ҳам эшитмаганликка олиб хонасига кириб кетди.
🌺🌺🌺
Сарвар Лондонда юрса ҳам, турса ҳам Олмагулни ўйлар, унинг ёди билан яшарди. Лекин ҳеч гаплашишга ҳаракат қилиб кўрмади. Улар келган куниёқ битта топшириқ берилди. Шу топшириқни бажариб бўлган талаба истаган пайти уйига қайтиб кетиши мумкин. Сарвар топшириқни тезроқ топшириш учун ҳаракатни бошлаб юборди. Олмагул тугул, ўз уйига ҳам қўнғироқ қилмади.
ОЛЧАГУЛ
36
Сарвар керакли нарсаларини ҳаммасини жойлаштириб бўлгач, Шодиёр тоғасининг уй рақамига қўнғироқ қилди. Гудок узун-узун кетдию лекин ҳеч ким жавоб бермади.
— Уйда ҳеч ким йўқ шекилли, — телефонини ёнига ташларкан хўрсиниб қўйди, — ҳозир нима қилаётган бўлиши мумкин? — бошини ёстиққа ташлаганча Олмагулни ҳаёл сура бошлади.
🌺🌺🌺
— Баҳор, Баҳоргинам, — Илёс тиржайганча ошхонага кириб келаркан, — қара аканг ниятига етди.
— Сизгаям боққан бало бордур, — Гулбаҳор йиғлагудек бўлиб, — битта қизни увол қилаётганингизни наҳотки тушунмаяпсиз?
— Бувимдан баттар эзма бўлиб кетяпсан, — Илёс бурнини жийирганча, — ундан кўра бугунги кундан завқ ол. Ахир бугун аканг уйланяпди. Энг яқин дугонанг янганг бўляпди, — Илёс у билан яна бироз гаплашган бўлдию чиқиб кетди. Гулбаҳор кўз ёшларини артиб тўйга деб келган хотинларга чой олиб кирди.
— Вой бу қизнинг гўзаллигини, — меҳмонларнинг биттасининг ҳаваси кетдими, — келин қилса арзигулик қиз экан. Келганимиздан бери тинмайдия.
— Мени келинимда, — аёллар орасида ўтирган Гулсара опа Гулбаҳорга меҳр билан қараб қўйганча гап қўшди.
— Йўғе, аллақачон турмушга чиққанми бу қиз? — аёллардан биттаси ҳайрон бўлди, — мен ҳали боши очиқ деб юрибман.
— Ҳа чиққан, — Гулсара опа бу аёл ва унинг ўғлининг қанақа эканлигини яхши билгани учун ёлғон гапириб қўя қолди. Йўқ деса булар бир балони бошлаши, бўлай деб турган тўйни бузишлари ҳам мумкин.
— Хизматлари буюрсин.
— Раҳмат.
🌺🌺🌺
Қишлоқ жой. Бу ерда шаҳардагидек тўйхонаю, ресторанлар йўқ. Бу ерда тўйлар одамларнинг топиш-тутишига, орзу-ҳавасига қараб ҳовлиларда, ёкида қишлоқ четидаги катта майдонда бўлаверади. Қишлоқдаги энг катта ҳовлилардан бири, албатта, Аъзам раисники. Бугун шу катта ҳовлида тўй. Аъзам раис ўғлини уйлантиряпди. Бу тўйдан жуда хурсандлар биринчи навбатда куёв ва унинг оиласи. Кейин эса келин боланинг ойиси Хосият опа. Қишлоқ йигитларининг ярмига эса Илёс балодек кўринмоқда. Ахир қанчадан-қанчаси шу қизга оғиз солиш ҳақида ўйлаб, ният қилиб юрганди. Лекин, Илёсга буюрибди, бугун тўйлари.
— Опа бўлди йиғлайверманг, — Холида келиб опасини қучоқларкан, — кўп йиғласангиз мазангиз қочиб қолиши мумкин.
— Қани эди шунақа бўлса, — Олмагул тинмай йиғларкан, икки кўзи эшикда. Қалби, бутун вужуди илҳақ бўлиб қалбини севги деган гўзал туйғуга ошно қилган инсонни кутмоқда.
ДИККАТ ПРЕМЬЕРА БИЗ БОШЛАДИК!!!
🔥ОЛЧАГУЛ🔥
Биздан узоклашманг!!! Сериал хикоямиз хар куни соат 21:30 да бериб борилади!!!!
#ҳикоя
Аразлама, онаси, аразлама...
МУАЛЛИФ: Саида АЗИЗ
💫
Ўн беш кун аввал эрим билан урушиб қолдик. Арзимаган буюм жанжалимиз сабаби бўлди. Гапнинг очиғи, ҳар гал мен ялинардим. “Майли, аёл кишиман, бир поғона паст туришим керак”, дердим ҳамиша ўзимга ўзим. Хато мендан ўтмаган эсада, узр сўрардим. “Биласиз-ку, шунақа тушунмайдиганлар хилиданман”, дердим елка қисиб. “Сенинг ўрнингда бошқа хотин бўлганида оёқларимни ювиб, таъзим қилиб турарди. Сен менинг қадримни билмайсан”, дерди у менинг узримни нодонликка йўйиб. Ичимда унинг гапларига жавоб қайтариб турсамда, сиртимда кулиб тураверардим. Шу тариқа ярашиб олардик. Бу гал эса менинг ғуруримни топтагани, арзимаган сочиқни деб эрталабдан дилимни хира қилгани учун ялингим келмади. Бор-э, гапирмайман. Қани ўн йилда бир марта у ҳам ялинсин-чи! Менинг гапимни эшитган дугонам Гули сирли жилмайганча:
- Биз урушиб қолсак, ҳеч қачон биринчи бўлиб гапирмайман. Аксинча эрим ярашиш учун баҳона излаб қолади. Гулларми-ей, ширинликларми кўтариб келади. Онажониси, деб эркалаганидан сўнг кўнглим юмшагач, сулҳ тузилади, - деди. Рости, унинг гапига ҳавасим келди. Менинг инжиқ феъл ёрим гул кўтариб келиш тугул, томорқадаги оддий райҳонни ҳам улашмайди-ку. Эркалаш қаёқда! Нима эмиш эркаласа мен талтайиб кетарканман. Бас, етар, энди ўзидан кўрсин. Гапирмайман. Аслида бирам мижғов эрим борки... Ҳали дазмолим ёқмайди. Яна бир қарасанг, ювилган кирни гапиради. Қора пайпоқни ҳам ҳидлаб кияди. Яхшилаб ювган бўлсам кир ювиш кукунининг ҳиди келармиш. Э, ўргулдим сендақа нозиктаъбдан...
Хуллас, эрталаб урушган бўлсак, кундузи ҳам қўнғироқ қилмадим. Ҳамиша ишхонага нечада кириб борганимни, у ерда кимлар ўтирганини суриштириб турадиган Муроджон ака мени ялинади, деб ўйлаган чоғи, қўнғироқ қилмади. Биламан, у отдан тушса ҳам, эгардан тушмайди. Иш вақти тугаб, уйга қайта бошладим. Бироқ яна қўнғироқ қилмадим. Қани кимнинг сабри кучли экан. Бир газетада ўқигандим: “Аёл кишининг туйғулари билан ўйнашманг. Агар у сабр қилиб соғинтиришни бошласа, ҳатто ғурурингиз ҳам ёрдам бера олмайди”. Зўр гап. Қани, мен ҳам бир сабрим билан соғинтирай-чи...
Уйга келсам, болаларим қайнонам билан телевизор кўриб ўтиришибди. Қайнонам:
- Ошга зирвак солиб қўйгандим. Гуруч солиб юборинг, ҳадемай Муроджон ҳам келиб қолади, - деди.
Ош пишди. Эрим атайин қилгандек кеч келди. Ўзимни уйқуга солиб ётавердим. Ҳар доимгидек кулиб кутиб олиш учун ўрнимдан турмадим ҳам. Овқат ейсизми, деб сўрагим ҳам келмади. Айб ўзидаку, ахир. Ўрнимдан қўзғолмай, жимгина ётавердим. Ётоқхонадан чиқиб, ошхонада тақир-туқур қилаётгани эшитилди. Қани бир хотинсиз эплаб кўрсин-чи...
Бу аҳвол бир ҳафтага чўзилди. На мен гапирмадим, на у лом-мим демайди. Қайнонам сезди.
- Муроджон билан урушиб қолдингларми? - Деб сўради мендан.
- Ҳа, йўқ, бироз ола мушук ўтди, - дедим.
- Ундай қилманг, келин. Болам шўрликни қийнаманг, - деди қайонам ўзича насиҳат қилиб. Ҳо, боласи эканда, барибир. Қўнғиз ҳам боласини оппоғим дейди, деб бежиз айтишмаган..
Эрталаб уйқудан аранг уйғотардим. “Туринг, ишга кеч қоласиз”, деб тепасида ярим соат турардим. Мен билан гаплашмагани сабаб у ҳам телефоннинг соатини тўғрилаб қўйди. Ўзи ўрнидан туради. Болалар билан бирга чой ичади. Дазмолланган кийимларни индамай кияди. Ҳамиша “Яхши дазмолламабсан, туфлигимни кечқурун артмагансан”, деган хархашалардан ҳам қутулдим. Асабларим ғазабларга айланмай қўйди. Вой, тавба, биз ҳам шунақа яхши яшасак бўларкан-а...
Дугоналарим билан гапимиз бор эди. Пул керак. Нима қилишга бошим қотди. Ҳамиша пулни Мурод акамдан олардим. Ўғлимга “дадангдан пул сўраб бергин”, дейишга бетим чидамади. Ўйлаб ўйлаб, смс ёзишга қарор қилдим. Ёзди дегани, биринчи гапирди дегани эмас-ку, ахир... Бошқа хонага чиқиб, телефонимдан “Эртага дугоналарим билан гапим, 100 минг керак”, деб хабар жўнатдим. Эрталаб ишга кетаётсам, стол устида пул турарди. Хурсанд бўлиб кетдим. Лекин бу ялинишимга асос бўлмайди, дедим ўзимга ўзим. Аммо менинг бир ёмон одатим борда... юрагим тўлиб кетади. Гаплашмасам ғалати бўлиб кетавераман. Ниманидир сўрагим, билгим келаверадида
ОЛЧАГУЛ
45
Сарвар қишлоққа эрталаб соат саккизга яқин кириб келди.
— Яна озгина, — машинани бир четга олиб тўхтатдию, уёғига яёв кетишга, ўтган хотираларни яна бир бор эсга олишга қарор қилганча йўлга тушди. Яёй юриб, таниш кўча томонга буриларкан бу кўчада ҳар доимгидан одамлар кўпдек туюлди, — бу кўчадан ўтишга топган вақтларини қаранглар, — Сарвар энгса қотирганча олдинга юриб бораркан, олдинда кетаётган одамларнинг ҳаммаси бир уйга кириб кетарди, — бу уй....ахир бу уй..., — Сарвар қадамини тезлатди. Катта-катта қадам ташлганча ўша таниш уй олдига келиб тўхтаб қолди. Очиқ турган дарвозадан ичкарида уёқдан-буёққа бориб келаётган эркаклар кўринар, уларнинг ичида икки ёш бола ва битта кишир чопон кийиб, бошига дўппи кийиб олганини кўриб бир дам карахт бўлиб қолди, — бу...бу... — ичкаридан эшитилган йиғи овозидан ўзига келди.
— Қизииииим, — Сарвар оёқлари ўзига бўйсунмаган ҳолда ҳовлига кириб келар экан, тинмай қизимлаб йиғлаётган аёлнинг дардли ноласини эшитиб қулоқлари битиб қолди гўё.— Мен бадбах онангни кечир болажоним. Бойлик деб сени қурбон қилган аҳмоқ онангни кечир, — Сарвар ичкари уйга кираркан, кўксига муштлаб йиғлаётган Хосият опага кўзи тушди.
— Олмагул, — лаблари титраганча пичирлади. Кейин нима бўлди, нима қилди англай ҳам олмади. Эсини йиғиб, ҳаммасини англаганида ўзини қабристонда эканлигини, боягина кўтарилган қабрни қучиб ўтирганини кўрди.
🌺🌺🌺
— Нима? — Гулбаҳорнинг қўлидаги чойнаги тушиб кетди.
— Баҳор, — Эргаш йиқилай деган рафиқасини ушлаб қоларкан, — яхшимисан? — хавотир билан унинг юзига боқди.
— Мени Гулнинг уйига олиб боринг, — эрига гапираркан кўз ёшлари юзини юва бошлаганди.
— Хўп, фақат кўп қолмайсан. Сенга сиқилиш мумкин эмас. Ўзи айтмаслигим керак эди. Лекин ҳа деб Олмагул унақа, Олмагул бунақа деяверганингга билишга ҳаққинг бор деб айттим, — Эргаш аёлини суяганча йўлга тушди. Гулбаҳор дугонасининг қизлик уйига келгунча бир сўз демади. Ич-ичида эри ёлғон гапирган бўлишини, шунчаки ҳазиллашган бўлишини сўраб келарди. Олмагулнинг уйи олдига келганида тўн кийиб, белини боғлаб бошига дўппи кийиб бир аҳволда турган Абдурайим акани кўрдию, адо бўлди шўрлик.
— Амакииии, — ўзини тутиб тура олмади. Югуриб келиб Абдурайим акани қучоқлаб олди, — амаки уларга айтинг, Гул ўлмади денг. У тирик, ҳозир жилмайганча чиқиб келади денг, — Гулбаҳор гапираркан елкалари силкиниб-силкиниб кетарди.
— Қизим, — Абдурайим ака Гулбаҳорнинг пешонасидан ўпиб қўяркан, унинг сиймосида ўз қизини кўргандек бўлди. Бўғзига нимадир тиқилдию, қизарган кўзларини ерга тикди.
— Баҳор, — Эргаш келиб аёлини елкасидан тутди.
— Гул! — Гулбаҳор эрига илтижоли қараганча яна дарвоза томонга қараркан, дарвоза ёнида бир четда турган Илёсга кўзи тушиши билан жазавага тушди, — Қотиииил! — икки қадамда унинг ёнига келиб ёқасидан олди, — уни сен ўлдирдинг. Мен сенга айтгандим, — бир қўли билан унинг юзини тимдалай бошлади, — унга яқинлашма дегандим. Уни увол қиласан дегандим, қотил, маняк!
ОЛЧАГУЛ
43
— Ойи мен шаҳарга кетмоқчиман, — Фурқат ташлаб кетганидан буён ота уйида яшаётган Шоҳсанам ўзига келиб, бироз тетиклашиши билан пахта теримига чиқиб анчагина пул ишлагач, бу қишлоқдан бош олиб кетиш ҳақидаги қарорини секин ойисига айтди.
— Менку қарши эмасман, — Жамила опа ҳали ўн саккизга тўлмай сўлғин бўлиб қолган қизига юраги ачишиб қараб, — лекин даданг нима деркин? Ҳар ҳолда қиз бола нарса бўлсанг.
— Қиз бола нарса? — Шоҳсанам аламли жилмайди, — энди қиз болалигим қолибдими? Хотин қўйган биттасининг қўлида топталиб, нима бўлсам бўлдимку, энди йўқотадиган нимам қолди ойи?
— Қизим...
— Ойи мен бир қарорга келиб бўлганман. Дадам йўқ деса ҳам кетаман, — Шоҳсанам охирги гапини айтиб ўрнидан туриб кетди.
🌺🌺🌺
Тонг саҳарда уйғониб кетган Умриниса опа ёмғир тинганми ёки йўқми деган ҳаёл билан ташқарига чиқаркан, эшик ёнида қунишибгина ўтирган Олмагулни кўриб ўтакаси ёрилай деди.
— Келин?
— О...ой...йиж...ооон! — Олмагул қалтираганча ўрнидан турди.
— Қани хонангизга киринг, — Умриниса опа нима бўлаётганига тушунмасдан қиз шўрликни ичкарига киргизиб юборди. Олмагул титраганча хонасига кириб келаркан Илёс пишиллаб ухлаб ётарди. Олмагул шкафи ёнига келиб ҳўл бўлиб қолган уст-бошини алиштириб, секингина жойига ётди. Уёқ-буёғи бир соатга осмон ёриша бошлайди. Унгача ҳеч йўқ қизиниб олади. Ҳовли супурай деса икки-уч кундан буён тинимсиз ёғаётган ёмғир сабаб, супуришни ҳам иложи йўқ. Жойига ётиб, кўрпага яхшилаб ўраниб олдию, беҳолгина кўзларини юмди. Шу ётишда қачон ухлаб қолганини ҳам, ёнидан Илёс қачон туриб кетганини ҳам сезмади.
— Тур, — тушликка яқин Илёс ҳали ҳам ухлаб ётган Олмагулни турта бошлади, — Олма кўзингни оч, — Олмагул бир-икки қимирлаб қўйдию, лекин кўзини очмади, — тур дедим сенга, — Илёс энди қўпол ҳаракатлар қила бошлади. Ҳали ҳам уйғонмаётган Олмагулни оёғидан тортиб полга туширди. Полга қаттиқ тушган қиз бу сафар кўзларини очди.
— Аййй....
— Тур ўрнингдан, — Илёс бу сафар уни тепиб ўтиб, хонадан чиқиб кетди. Олмагул йиғлагудек бўлиб ўрнидан тураркан, боши айланиб қайта ўтириб қолди. Усти юпун бўлмаса ҳам совуқ қотаётганини ҳис қилди. Бир амаллаб ўрнидан туриб, ётоқни тартибга келтираркан, кўзлари тиниб, боши айланиб, ҳолсизланаётганини ҳис қилар, лекин ич-ичидан йиқилишга ҳаққим йўқ дея ишларини қилаверди. Ётоқни тартибга келтириб бўлиб, хонадан чиқаётиб кўзи тиниб йиқилиб тушди.
ОЛЧАГУЛ
41
Фурқат ойиси айтгандек Шоҳсанам ота уйининг дарвозаси олдида қолдирдию, тезда уйига қайтди. Қиз шўрлик бу ерда ётганини ҳеч қаерга сиғмай кўчага чиқиб, тун ярмидан ўтганда уйга қайтиб келган Ҳусан кўриб қолди.
— Санаааам! — Ҳусан дарвоза олдида хушсиз, бунинг устига бир аҳволда ётган синглисини кўриб жони чиқай деди, — Санам кўзингни оч, — келиши билан синглисининг бошини тиззаси устига қўйганча кўкариб кетган юзига енгилгина шапатилади. — Санам, ким қилди буни? — атрофга қараб қўйди, ҳеч ким йўқ, — ойииии, дадааааа, — бир қўли билан дарвозани урганча бақирди, — бувииии, Зиёооо.
— Бунча бақирас...., — ўғлининг овозини эшитиб чиққан Жамила опанинг хуши бошидан учди, — Санам, — ўзини қизининг устига ташлади, — болам кўзингни оч.
— Уни уйга олиб кирайлик, — Ҳусан синглисини даст кўтариб олдию, ичкарига кирди. Жамила опа ҳам дарвозани ёпиб ўғлининг ортидан кирди, — эшикни очинг, — Ҳусан синглисини тўғри бувисининг хонасига олиб кирди.
— Нима бўлди? — боя Ҳусан бақирганда уйғонган Нурия буви унинг қўлидаги бехуш Шоҳсанамни кўриб капалаги учиб кетди, — буёққа олиб кел, — ётоғига уриб қўйганча ўзи нари сурилди, — нима бўлди унга? Бувинг сенга қурбон бўлсин болажоним-а, — Шоҳсанамни ётқизиши билан унинг юз-кўзларини силай бошлади, — келин илиқ сув ва мато олиб келинг, — набирасининг қоши ва пешонаси ёрилиб юзига оққан қонлари аллақачон қотиб ҳам қолганди.
🌺🌺🌺
Орадан бир неча ой ўтди. Ёз тугаб, куз ҳам кириб келди. Қишлоқ аҳолисининг кундалик ташвиши энди пахта йиғим-терими ва бу мавсумда яхшигина даромад қилиш бўлиб қолди.
Аъзам раис бир неча йил олдин такасалтанг ўғлига анча ер олиб бериб, фермерлик қилсин деган эди. Илёс бу ишларни номигагина бўлса ҳам қилиб юрибди. Пахта терими бошланганидан бери эса далада. Мақсади йиғим-теримни назорат қилиш эмас. Бир-иккита кўзи ўйноқи жувонлар билан кўнгил ёзиш. Ўзидан олти-етти ёшлар чамаси катта улфати Назар таксист унга шаҳардан бир неча кино диск олиб келиб берганидан буён Илёс анча айниб қолган. Ўша кинода кўрганларини кўнгил ёзадиган овунчоқлари билан синаб кўради. Ками қолса, уйига келгач бечора Олмагул ҳам тажриба қуёнчасига айланади. Илёснинг мана шундай «тажрибалари» сабаб қиз шўрлик бир марта ҳомиласидан ҳам айрилди.
— Бу йил қиш эрта келади шекилли? — ҳали сентябрь тугамай об-ҳаво совий бошлаганидан хавотирга тушган табелчи Садриддин ака Илёсни ёнига олиб маслаҳат солди, — ёғингарчиликка қолмасдан ҳосилни йиғиб, давлатга топширишимиз керак. Ҳали 40 %ини топширдик. Планни тўлдириш учун яна 60 % топшириш керак.
— Ҳаммасини ўзингиз назорат қилаверинг, — Илёс Садриддин аканинг ҳеч бир гапига тушунмаганди.
— Шунга бутун қишлоқни теримга жалб қилиш учун пахтага нархини оширсак, яна бир нималар қилсак дегандим.
— Буни энди дадам билан гаплашасиз. Ҳар ҳолда шу қишлоқнинг раиси, — Илёс шийпонда ўтиргани билан, икки кўзи четки эгатда пахта тераётган Зубайдада эди.
🌺🌺🌺
— Сарвар домладан эшитишим бўйича сен топшириқни тугатай деб қолибсан? — бирга ўқишга келган йигит ундан ёрдам сўраш учун ёнига келиб ўтираркан гап бошлади.
— Ҳа тугатай деб қолдим, — Сарвар овқатланиш учун киргани ҳам эсидан чиқиб ноутбоокдан кўз узай демасди.
— Шу борада менга ҳам озгина ёрдам....
— Узр иложим йўқ. Тезроқ топшириб, тезроқ Ўзбекистонга қайтишим керак, — Сарвар шеригига қарамади ҳам. Шериги бўлса буни ҳурматсизлик деб қабул қилдими, индамасдан ўрнидан туриб кетди. Сарвар бўлса кўзи компьютерда бўлса ҳам, ҳаёли бир неча кундан бери кўраётган тушига кетганди.
Bugun bayram munosabati bilan
🔥OLCHAGUL🔥 hikoyasini joylay olmadim. Ertalab 07:00 da oqiysizlar endi. Bayram muborak yana bir bor.
“Кечирилмас” айб
У ишдан бўшатилди.
Чунки унинг айби кўп эди. Кечириб бўлмасди айбини. Ишхонадаги ҳамма гувоҳ эди унинг айбига. Оқлаб бўлмасди гуноҳини. Шу сабабли ҳам ходимлар қистови билан бўшатилди.
Унинг ягона айби — ноҳақликка чидолмасди, ҳақиқат тарафдори эди у. Начора...
Ишдан бўшатилди у. Ҳали яна қанча ишдан бўшатилиши керак...
К. Аслонов
@ibratli_sozlar eng sara hikoyalar faqat bizda!!! ❤️
#Таскин
Ҳаммаси ўтиб кетади...
Ҳатто, тоқатим етмайди, деган нарсаларимизниям, ким билан бирга бўлмайлик, қаерда бўлмайлик, барибир ўтиб кетади. "Мен усиз яшолмайман!" дейсан, аммо хаммадан аъло яшайсан. "У бўлмаса, ҳатто, нафас ҳам ололмайман!" дейсан, аммо усиз ҳам ҳамма нарсани эплайсан. Беш кунлик дунёда ҳамма нарсага кўникасан. Бир қанча йўқотишлардан сўнг ёлғиз ўзинг қолганингда, аслида бу ҳаётда ҳеч ким ҳеч нарсага арзимаслигини ва ҳамма нарсадан бир кун маҳрум бўлишингни англаб етасан. Англаб етасану, аммо буларни тушиниб етгунингча ўзинг ҳам тугаб борасан. Адо бўласан. Ҳиссиз мавжудотга айланасан
@ibratli_sozlar eng sara hikoyalar faqat bizda!!! ❤️
#Ҳаётий ҳикоя
РАФИҚАМНИНГ РУҲИ МЕН БИЛАН”
Муҳаббат бекати
Ҳаётим давомида фақат бир марта қаттиқ севганман. Биринчи ва сўнгги бор. Бу менинг хотиним. У жудаям чиройли ва келишган аёл эди. Менинг ҳаётимдаям қанақадир аёллар бўлган, лекин муҳаббатим ёлғиз у эди. Муқаддас менинг аёлим, фарзандларимнинг онаси, невараларимнинг меҳрибон бувиси, кейин эса, у мени буткул тарк этиб кетди. Яқинда. Биз биргаликда 26 йил яшадик, бу йиллардан жуда кўп қисмида у бетоб бўлган. Биз болалигимизда дўст бўлганмиз, ҳақиқий дўст. Кейин эса, бизнинг самимий муносабатларимиз муҳаббатга айланганини иккимиз ҳам юрак-юракдан ҳис қилдик. Онам Муқаддасни, мениям яхши билгани учун ҳам, биз турмуш қуришимиз кераклигини айтди. Шу тариқа биз оила қурдик. Аёлим таниқли журналист эди, у ёзган мақолалар доим катта шов-шув бўларди, у доимо одамлар ғами, юрт ташвиши билан ёниб юрадиган яхши журналист бўлган. Шунинг учунми, ўлимидан сўнг ҳам, у ҳақда кўрсатувлар тайёрланди, мақолалар ёзилди. Кейин эса, бахтсизлик юз берди. У иккинчи фарзандимизга ҳомиладор бўлди. Ҳомила беш ойлигида у грипп билан оғриб қолади. Ўшандаям 40 даражали ҳарорат билан ишга боришни канда қилмаган. Унинг ўпкаси қаттиқ яллиғланган. Болага зиён етказиб қўймаслик учун ҳам дорисиз даволанишга ҳаракат қилди. Болани эсон-омон дунёга келтиргач, негадир зинадан юқорига кўтарилишга қийналаётгани ҳақида нолиб қолди. Кейин билсак, асаб толаларининг инфекцион касаллигига учраган экан. Биз ҳаммаси ўтиб кетса керак, деб ўйлагандик. Лекин ўтиб кетмади. У ётиб қолди. Мен хориж давлатларидан унинг дардига шифо бўлиши мумкин бўлган дориларни буюртириб келтирардим, лекин улар бесамар кетди. Аввал оёқлар ишламай қолди, кейин қўллар. Лекин аёлимдаги ирода шу қадар кучли эдики, у ҳеч қачон тушкунликка тушмаган. Чиройли, ақлли, зиёли, меҳрибон ва доно. Ундаги мана шу фазилатлар доим мени ҳайратлантирган. Агар у ҳақда “Эҳ, бечорагина”, дейишса ёқмасди. “Нега энди мен бечора бўларканман? Менинг ажойиб эрим бор, у жудаям кучли ва меҳрибон, фарзандларим, неваралари бор. Ахир, ҳаётда ким ҳам бирданига ҳаммасига эриша оларди?” Ҳа, фалсафий нуқтаи назардан олсак, бу гаплар замирида ҳақиқат бор. Ҳаммасига бирданига эришиб бўлмайди. Ниманидир қўлга киритиш учун нимадандир воз кечиш даркор. Лекин баъзида руҳан азобланаман. Унинг бу аҳволга тушишида ўзимни айбдор санайман. Ахир, яна фарзандлик бўлишни кўпроқ мен хоҳлагандим. Аммо Муқаддас менинг тушкунликка тушишимга йўл қўймайди, бу кунлар ҳам пешонамизга ёзилган экан, тақдирда борини кўрамиз. Бунда ҳеч кимнинг айби йўқ, дерди у. Оиламизда доим муҳабат ҳукм сурган, мен аёлимни бошимга кўтарганман. Мендан кўпинча касалманд аёлга қараш, буёқда иш, болалар... қийналмайсизми, деб сўрашганда, рости, ҳайрон қолардим. Аслида, аёлим мени ҳамма борада қўллаб-қувватлаган. Биз 26 йил жуда бахтли яшаганмиз. Ҳеч қачон бир-биримизга овозимизни баландлатмаганмиз. Мен баланд овозда гапираман, баъзида кимгадир бақириб юборишим мумкин, сал қизиққонлигим бор. Лекин хотинимга эмас. У доим мени тушунган, жаҳл қилишга, бақиришга арзигулик биронта иш қилмаган. Бир куни меҳмонга бориб, сал ортиқча ичганимданми, хуллас, ким биландир ёқалашиб кетдим. Биз уйга қайтдик, хотиним мум тишлаган, бирон нима демайди. Мен эса, унинг “Уят эмасми? Кап-катта эркак ёш боладек ёқалашдингиз-а”, дейишини кутаяпман. Шунда мен ҳам, “Нега менга уят бўлиши керак экан? Ахир, биринчи бўлиб ундан чиқди-ку”, дейман деб тайёр турибман. Лекин қани, хотиним бирон нима деса. Шу тариқа, бу воқеа энди унут бўлаёзганди. Бир куни кайфиятим яхшилиги пайтида у бирданига, “Ўша куни жуда уят иш қилдингиз. Шундай ҳурматли инсон, худди ёш боладек ёқалашиб кетдингиз, шармандаликдан ер ёрилмади-ю, кириб кетмадим”, деб қолди. Шунда мен ростдан ҳам қилган ишимдан роса уялганман. Хотиним менинг табиатимни жуда яхши билар ва менга қандай қилиб муомала қилишни яхши биларди. Сизга бир сирни очайми? Биз ҳалиям бир-биримиз билан гаплашамиз, фақат хаёлан. Ростдан ҳам унинг руҳи мен билан биргалигини ҳис қиламан, у ҳеч қачон мени ёлғизлатиб қўймаган.
Aссалому алайкум.. 2024 йилнинг сўнгги- сешанба тонги муборак бўлсин.
Соғ–саломат уйғотган Роббимизга хамдлар бўлсин!
Аллоҳим тонгимизни нурафшон,
Кўнглимизни ҳотиржам,
Чеҳрамизни нурли қилсин.
Келгуси йил шу кунларга ҳам тўрт мучамиз соғ, бағри бутунликда етайлик. Қаторимиздан хато бўлмайлик.
Танамизни саломатлик,
Юзимизни эсa табассум безаб турсин...
Бахт,омад, муваффақият, меҳр-муҳаббат ҳамиша ҳамроҳимиз бўлсин...
@ibratli_sozlar
Xayrli kech! 🔥OLCHAGUL🔥 hikoyasini bir nafasda toʻliq mutolaa qilmoqchi boʻlganlar uchun hikoya narxi 15.000 soʻm. Majburiy emas. Istaganlar har kuni kanalda 5 qismdan oʻqib boraveradi!
Oʻqimoqchi boʻlganlar
sizga karta beriladi toʻlov qilasiz skreenshot tashlaysiz va sizga hikoya toʻliq tugallangan kanal linki beriladi.
Murojaat uchun 👉 @A_lixan
ОЛЧАГУЛ
39
Илёс турмушининг илк ойида жуда яхши эр бўлди. Олмагулнинг кўнглини олишга ҳаракат қилар, унинг ҳар қандай инжиқлигию эркаликларини кўтаришга ҳаракат қиларди. Аммо, қалби Сарварда қолиб кетган қиз Илёсни ёнига яқинлаштирмасди ҳам. Бошида хўп дея унинг кўнглига қараб юрган Илёс бора-бора зўрлик билан бўлса ҳам ниятига етадиган одат чиқарди.
— Олма, — бугун ҳам дала шийпонидаги ишчилар билан ўтириб, ичиб уйга маст ҳолда кириб келди.
— Лаббай, — эрини кутиб олишга чиққан қиз унинг мастлигини кўриб ичидан зил кетди. Чунки билади, ичиб келган куни уйқу йўқ. Ҳам жисмонан, ҳам руҳан азоб беради.
— Бунча имилладинг? — ўшқирди.
— Юринг, — Олмагул эрининг оёқ кийимларини ечишига ёрдам берди. Бир тарафидан суяб хонасига олиб кираркан,
— Униям шундай суярмидинг? — хиринглади.
— Рости тушунмадим, — Олмагул кўзини ердан узмасдан жавоб берди.
— Балодек тушуниб турибсанку, — хонага киришлари билан Илёс уни ўзидан итариб, гандираклаганча келиб ётоққа ётди, — мен бугун бир гап эшитдим.
— Шу қишлоқ ҳам мени чайнаб тўхтамадида, — кўнглидан ўтқазди.
— Назар таксисни биласанми? Ўша битта гап топиб келди. Шаҳардачи, севишганлар бир-бирига жуда яқин юришаркан. Хатто яқинлик ҳам қилишармиз, — Илёс эшитганларини алақ-чалақ гапира бошлади.
— Астағфируллоҳ, ахир бу гуноҳку, — Олмагул эшитганларидан ҳайратга тушди. Ахир унга номаҳрамни ёнинга йўлатма деб ўргатишган.
— Эеэ улар сен ўйлагандек эмас, умуман бошқача яқинлик қилишаркан. Яъни шаҳарлик йигитлар севгилисининг кетига ошиқ бўлармиш. Балки сени севгилинг ҳам сени кетинга ошиқ бўлгандир? — дедию кулиб юборди, — бўлиши мумкин. Ахир у билан фақат боғда учрашгансанку. У ерда нима кўп, пана-пастқам жой кўп, — гапираркан кўз олдига кеча Зубайда билан бўлган учрашув келди. Кўзлари сузилиб, лабини ялади.
— Мен ҳеч ким билан учрашмаганман, — Олмагул келиб эрининг пайпоғини еча бошлади.
— Буни билишни биттагина йўли бор, — Илёс шундай дедию Олмагулни ўзига тортди, — бугун биз ҳам бир кетингизга ошиқ бўлайлик хотинжон, — Илёс унинг кетига бир-икки уриб қўяркан, бир ҳафта олдин эшитган гапини таъсиридан чиқа олмай, у қанақа бўларкин дея икки кун ўйланиб, кейин буни биринчи бўлиб Зубайда билан синаб кўриш учун жувонга қармоқ ташлагани ва кеча ниятига етганини, бу нарса эса унга жуда ёққанини ўйлаб тиржайганча аёлининг кўйлагини этак тарафидан секин қўлини тиқа бошлади.
— Илтимос керакмас, — ўтган сафар ичиб келганидаги оғриқларни ўйлаб, Олмагул ўзини тортди.
— Жим бўл, — Илёс уни секинлик билан ечинтира бошлади. Олмагул бир-икки қаршилик кўрсатиб шапалоқ ҳам еб олди, — мана бўлди, — Илёс уни кийимлардан бутунлай халос қилгач, ўзи ҳам халос бўлди, — ерга қараб ёт, — дея қўпол ҳаракатлар билан уни ерга қаратиб ўгириб қўйди. Сўнгра аёлининг дод войига қарамасдан ишга киришди.
ОЛЧАГУЛ
37
Бу қишлоқда тўйлар бошқача бўлади. Келин-куёв биргаликда даврада ўтирмайди. Ҳовлида катта йиғин, катта қозонда ош дамда, биттасида шўрва миқирлаб туради. Кечга яқин куёв бир-иккита ўртоғи билан бориб келинни олиб келади. Куёвнинг уйида никоҳ ўқилади. Янгалар келинчакка бугунги кун урф-одатларини тушунтириб, уни тайёрлаб бўлишдию чиқиб кетишади. Хуллас қишлоқ тўйлари шунақа.
Илёс ҳам бориб Олмагулни ота уйидан олиб келди. Мулла никоҳ ўқигач янгалар Олмагулни ичкари хонага олиб кириб кетишди. Илёс ҳовлида дўстлари билан яна бироз ўтирди. Ичкилик ичди. Чимилдиққа ширакайф аҳволда кириб келди.
— Ассалому алейкум, — Олмагул ўрнидан туриб астагина салом берганча келин салом қилди.
— Катта қиз бўлинг, — Илёс иршайганча унинг ёнига келиб рўмолнинг бир учини кўтариб мўралади. — Наҳотки энди меникисан? — рўмолни олиб ташларкан, — ойдек юзларинг, хумор кўзларинг, ғунча лабларинг, — дағал бармоқларини қизнинг юзига ва лаби бўйлаб юрғизаркан, — эҳ аттак, — иршайишида киноя акс этгандек бўлди, — булар ўша шаҳарликка насиб қилмадида, — бу гапдан кейин Олмагул ярқ этиб унга қаради, — ҳақиқат ёқмадими дейман? Кўзларинг косасидан чиқиб кетай дейдию, — хандон отиб кулди. — Биласанми, — Илёс ундан узоқлашаркан, — мен жуда кўнгли бўш одамман. Дугонанг сени ўша шаҳарлик олифта билан қилганларингни барчасини айтиб берганига қарамасдан сенга уйландим. Уйланганда ҳам катта тўй қилиб, — ўзини ётоққа ташларкан, — нима қилай? Сени севаман. Сендан воз кеча олмаганим учун, қандай гап-сўз бўлишига қарамасдан сени никоҳимга олдим, — бошини бироз кўтарганча, — бери келчи, — ёнига ишора қилди. Олмагул қўрқибгина ётоқ ёнига келди, — ўтир, — қизни қўлидан тортиб ўтирғизиб қўяркан, — сенга бир нечта саволларим бор. Жавоб берасанми?
— Ҳа, — оҳиста бош чайқади.
— У сенга тегинганми?
— Нима? — Олмагул тушунмагандек қаради.
— У ер бу ерингни тутганми? Лабингдан ўпганми?
— Йўқ, — Олмагул соддалик билан жавоб бераркан, Илёс нега бу нарсаларни сўраётганини тушунмасди ҳам.
— Алдамасангчи, — Илёс кулиб ўрнидан тураркан, — Шоҳсанам ҳаммасини айтиб берди. Хатто бокира эмаслигингни ҳам, — Илёс қизнинг юзларини силаб, қўли қизнинг бўйин тарафига тушаркан қизни ғалати ҳислар қуршаб олди. Танасига енгил титроқ югурди, — чиндан ўзингни ўша шаҳарликка топширганмисан? — унинг сочларини бармоқлари билан ўйнаганча савол беришда давом этди.
— Йўқ.
— Яна алдаяпсан, — кутилмаганда унинг бўйнига чанг солди, — сен қайси юз билан мен билан бу мавзуда гаплашяпсан суюқоёқ?
— М...Меэе....н, — бўғилганча йиғлай бошлади.
— Ҳозироқ Шоҳсанамнинг айтганлари ростми йўқми текшириб кўрамизда, — бир қўли билан Олмагулнинг никоҳ кўйлагини йиртиб ташлади.
— Илтимос....
— Севгилим ўзимни, — Илёс ютунганча унинг бўйнидан ўпа бошлади.
Olchagul hikoyasi davomida (oldindan aytib qoʻyishni lozim topdim) bazi joylarida
tubanlikni eng jirkanch koʻchalariga kirib chiqamiz. Mana shu vaqtda yozuvchini ayblab notoʻgʻri tushunmasangiz boʻldi. Hikoyada keltirilgan voqealar birda boʻlmasa birda hayotda uchraydi!!!
Mohira Ikromovna✍
Ишхонамизда бирга ишлайдиган каттароқ ёшли Сабохат опага кўнглимни ёрдим. У менинг гапларимни кулиб эшитдида,
- Майли, яна бир неча кун жим турингчи... кейин яна кўрарсиз, -деди. Сўнг қўшимча қилди: - Сизга бир ривоят айтиб бераман. Бир аёл эри билан уршавераркан. Бу ҳол жонига теккан аёл табибнинг ҳузурига бориб, “Менга эримни ўлдирадиган заҳар тайёрлаб беринг”, дебди. Табиб унинг сўзларини тинглаб туриб, аёлга кичкина тошча берибдида: “шуни оғзингизга солиб юринг. Манави суюқликни эса ҳар куни эрингизнинг чойига оз оздан қўшиб беринг. Бу секин таъсир қиладиган заҳар. Фақат эрингиз билан урушаётганингизда ҳамиша тош оғзингизда бўлсин. Эри келганида яна жанжал чиқибди. Аёл дарҳол оғзига тошча солибдида, эрига гап қайтарай деса тош халал берибди. У индамай ичкарига кириб кетибди. Бу ҳол бир неча маротаба такрорланибди. Жанжалсиз яшаганидан кейин билса эри яхши одам экан. Шўрлик аёл югуриб келиб табибга йиғлабди. Заҳарни қайтарадиган дори беринг. Менинг эрим яхши экану мен билмапман. Табиб эса кулиб: “Мен сизга оддий қайнаган сув бергандим. Тош эса сизни гап қайтаришдан қайтариб турди. Эр хотиннинг бири баланд келганда, иккинчи паст келса ютади”, дебди. - Сабоҳат опа бир муддат ўйланиб турдида: - Ҳа майли, бирор баҳона топиб ярашиб олинг. Эр ва хотиннинг, умуман мусулмончиликда уч кундан ортиқ аразлашиб юриш яхши эмас, - деди.
Сабоҳат опанинг гапидан сўнг уч кундан кейин Мурод акамнинг туғилган куни эканлиги ёдимга тушди. Ҳар йили шу кунда уйимиз меҳмонга тўлиб кетади. Опа-сингиллари, куёв-поччалари келишади. Шу сабаб дастурхон менюсини бирга тузиб, маҳсулотларни биргаликда харид қилардик. Энди нима қиламан... яхшиси қайнонамдан фойдаланаман, деган фикрга келдим.
- Ойижон, бу гал бозорга ўғлингиз билан сиз боринг. Мен керакли нарсаларни ёзиб бераман, - дедим.
- Нега ўзингиз бормайсизми? - Ҳайратланди қайнонам.
- Йўқ, ишимиз кўпайиб кетган. Улгурмасам керак. Шунинг учун... - қайнонам сезди. Кулганча:
- Ҳали ярашмагансизлар чоғи, - деди синовчан тикилиб. - Эру хотинни уч кундан ортиқ аразлашиб юриши яхши эмас... Айтдим-а, болам шўрликнинг рангги кундан кунга синиб боряпти деб... - ҳар домгидек яна мен келин ёмон эдим. Хуллас, қайнонам харажатга бирга чиқишга кўнмади.
- Йўқ, мен бормайман. Ана хоҳласа ўзига ёзиб беринг, хоҳласа бирга чиқинг... - чорасиз қолгандим.
Дугонам Гулига қўнғироқ қилиб маслаҳат сўрадим. У бир муддат ўйланиб турдида,
- Ўғлингни қўлига харажат ёзилган қоғозни тутқазда, даданг билан бирга борасан. Ма, дадангга олиб бор, дегин.
- Вой, ўғлим ҳали жуда кичкина-ку, эндигина 9 ёш бўлса, - унинг топган йўли менга маъқул бўлмади.
- Бўлмаса ўзинг биласан! У ҳолда ўзинги биринчи бўлиб ялингин, - деди у жаҳли чиққанини яширмай.
Йўқ, ялингим келмади. Дугонам айтгандек қилдим. Эрим ҳам ортиқча гапирмади. Ўғлимни етаклаб бозорга чиқиб кетди.
Мурод акамга турмушга чиққанимдан буён илк табрик меники бўлишини истаганман. Тунги соат 12 дан сўнг янги кун бошланади. Ва мен ёримни қучиб, таваллуд куни билан табриклайман. Бу ўн йилдан буён анъанага айланган. Аразим туфайли бу анъанадан воз кечишимга тўғри келадими? Ҳа, майли бироз ортга чекинсам ҳеч нарса қилмас. Юрагимдаги араз ва ғурур унга бўлган муҳаббатимдан устун эмас экан. Умр йўлдошимни таваллуд куни билан табриклаш учун оғиз жуфтлашим ҳамоноқ, у ҳам:
- Ирода, мени кечир! -деди. - Бу гал аразинг жуда чўзилиб кетди. Қўй, онаси энди бошқа аразлама...
Мен эса кулимсираган кўйи:
- Туғилган кунингиз муборак бўлсин! Ҳамиша бахтимизга омон бўлинг, - дея аста елкасига бош қўйдим. Айни пайтда мен учун ким кимга биринчи гапиргани муҳим эмасди…
ТАМОМ
--Тавба, шуми бор гап. Мен нима экан дебман. Ҳали ойинг келсалар бир -икки оғиз гапираман, --тилига келган бошқа жумлаларни сиртига чиқаришга истиҳола қилиб асабий пичирлади. Акбар эса устозига бош чайқаб:
--Илтимос, устоз, ойимга қаттиқ гапирманг. Ҳозир уларга асабийлашиш мумкин эмас. Биласиз ёлғизман... --кейин юзи ёришиб--улар менга яқинда сингил олиб келадилар. Мен синглимни шунчалик кутяпманки.
Марғуба бу беғубор ўқувчисига қараб фақат кўз ёшини ичига юта олди, халос.
Маҳбуба Баҳодир қизи