33746
Хаётий ва Ибратли ҳикоялар... Хикматлар хазинаси... Инсон такдирини аччик синовлари... Hamkorlik va reklama uchun 👇👇 @Bronzam . . . . . .
😰 ДАХШАТ КАЛТАКЕСАК, НОМУССИЗ ҚИЗ БЎЛИШГА САБАБ БЎЛСА 😱😱
(барча қизлар ўқисин бу қўрқитиш эмас)
Тунда келган тез ёрдам уй эгаларини вахимага куйди. Балогат ёшига етмаган ун беш ёшли Дилфузанинг корнида бир нима кимирлаб хушидан кетти.
Ота Онаси номусдан уятда колди.
Опаси акаси буйни эгилди.
Нега ? Нима учун ?
Қачон. Сабаби нима ?
Халол едириб халол кийдириб оқни оқ- қорани қора танитган.
Фарзанд нахотки номусга куйса.
Докторлар қизчани корнини кесамиз дейишгани. Ота Онани саросимага солди...
👉 ДАВОМИ😰😳😱😪😢 👈
«24 соат ичида Ўзбекистондан йўқолсин» - Юлдуз Усмонова нега Ўзбекистондан ҳайдалган 😳
Ҳатто ўзбекча қўшиқлар ҳам айтишга рухсат берилмай қўйилган Юлдуз Усмонова нега Ўзбекистонни ташлаб Туркияга кетишга мажбур бўлади. Айб қайси томонда бўлган. Унинг санъатига чеклов қўйилишига бир воқеа сабаб бўлган экан. Ушбу воқеа..😨👇
https://telegram.me/joinchat/ooe96oGZ7adlOTVi
Сиз томонга ўгирилганда қайси қиз энг жозибадор ва чиройли деб ўйлайсиз?
Танлов учун қисқача маъмулот: Инсоннинг дидидан, танловидан, юришидан ва хатто сумка ушлашидан унинг характерини билиш мумкин.
Шу қизлардан бирини танланг ва танловингиз орқали ўз дидингизни ва ички оламингизни текшириб кўринг
Америкалик докторларни иймон келтиришига сабабчи бўлган воқеа
Америкада икки аёл бир вақтнинг ўзида фарзанд кўришибди. Бири ўғил, бири қиз фарзанд экан. Ҳамшираларнинг хатоси туфайли ким ўғил, ким қиз туққанини адаштириб қўйишибди ва қонларидан ДНК текшируви ўтказишибди. Натижалар шу даражада яқин эканки, муаммони ҳал қилолмабдилар. Ҳайратда қолибдилар. Икки аёл ҳам ўғил туққанини даво қилиб, оёқ тираб туриб олишибди... Докторлар ўзларидан ҳам юқорироқ тажрибага эга маъсулларга бу хабарни етказишибди. Маъсулларга хабар келганда, буни мусулмонлардан бошқаси ҳал қила олмайди дейишибди ва Саудия Арабистонидаги дин олимларидан бирига қўнғироқ қилишибди. Суҳбат шундай кечибди.
Америкалик:
- Динингизда ҳар бир муаммони ечими борлигини даъво қиласизлар-а?
Олим:
- Худди шундай, - деди. Америкалик воқеани айтиб берди.
Олим:
- Ечими - жуда оддий. Ҳар бир аёлнинг сутидан ...
Давомини ўқиш👇
#ОЛЧАГУЛ
5
— Бундан иш бўлмайди, — ҳар куни далага чиқиб яхшигина пул топиб юрган баъзи аёлларга олча териш унча ёқмади.
— Нега? Салқин жойдасан, ош-овқатинг келса, ҳеч ким устингда бўл тез деб қамчи ўйнатиб турмаса, — ёнидаги шериги ҳайрон бўлганча сўради.
— Пулини чўғи камда. Ундан кўра, далага чиқиб пахта чопиқ қилганим яхши. Иши қийину, лекин пули яхши. Ҳарна рўзғорга ёрдам.
— Ўзинг биласан.
— Хорманглар, хорманглар. Хирмонларизга барака, — шу пайт суҳбат устига Аъзам раиснинг ўғли Илёс келиб қолди, — иссиқлар билан чарчамаяпсизларми опалар? — Илёс отдан тушиб, отини шу ердаги тутга боғладию, дам олиш баҳонасида суҳбат қураётган аёллар олдига келди, — бу дейман бу йил Шодиёр боғбонни йилими дейман? — кулганча боғга кўз югуртирди, — кўз тегмасин мевалар яхши ҳосил берибди.
— Ҳа нимасини айтасиз, — ёши ўттиздан ошган бўлса ҳам, ҳали ҳам 18-20 ёш қиздек кўринувчи Зубайда қош-кўзини ўйнатганча гапга тушиб кетди, — чиндан ҳам бу йил Шодиёр боғбонни йили. Боғдаги ҳамма мевасини шаҳарлик поччаси қиммат нархда олаётганмиш. Поччасини шаҳарда шарбат чиқарадиган заводи бор экан. Бу боғдаги ҳамма мевалар ўша заводга олиб кетилиб, шарбат қилинаркан.
— Бу йилги шарбатлар ҳам ўзимизники эканда? — Илёс кўзи ўйнаганча Зубайдага қараб гапирди.
— Албатта, — Зубайда нозланганча кўз сузиб қўйди.
— Бу дейман Олмагул ҳам мева тергани чиқибдими? — шу пайт сал нарида қўшиқ овози эшитила бошлагач аёлларнинг биттаси гап қўшди.
— Қиз шўрлик чиқмаса ҳам бўлмайдида. Хосиятни биласизу, итни кетида бир танга бўлса тили билан ялаб олишдан ҳам қайтмайди. Бечора қиз оёғи чиққандан бери меҳнатдая, — бошқа бири ёниб-куйиб гапирди.
— Ҳе юзи қурсин шу Хосиятни. Қўй шуни гапирма. Унгаям боққан бало бордур дердиму, унинг шу бад феълининг касри гулдек фарзандларига урмасин дейманда, — бошқа бир аёл асабийлашиб гапира кетди.
— Астағфируллоҳ, айтган жойдан йироқ бўлсин, — аёлларнинг бир нечтаси ёқасига туфлаб, ерга уриб қўйишди, — шундоқ гулдек фарзандлари бора. Олмагул ҳам, Холида ҳам, Турсунбой ва Зиёдуллалар ҳам тилла болалар. Илоҳим Аллоҳ бахтларини ўзларидек гўзал ва тўкис қилсин.
— Илоҳим айтганиз келсин. Аслида, оталари Абдурайим яхши инсонда. Пасфеългина, бирам содда, самимий инсон. Ҳеч кимга озори йўқ. Лекин қай гўрда Худо уриб, шу Хосиятга йўлиқиб қолган ҳеч тушунмайманда.
—Шу Абдурайим амакига сиз тегиб ола қолмапсизда, — Илёс ҳам гапга аралашди.
— Эеэеэ йўқ, ўзимни эрим яхши. Урсаям, сўксаям эрим тилла.
— Яшанг опа. Мана шу ҳақиқий мард аёлнинг гапи бўлди, — Илёс аёллар билан кулишиб тураркан, қўшиқ овози келиб турган томонга қулоқ ташлаб туришни ҳам унутмади, — қўшиқни жуда чиройли айтаркан.
— Аслида ўзи гўзалда, — аёллар яна бири олиб, бири қўйиб Олмагулни мақтай кетишди. Бири чиройини мақтаса, бири одобини мақтади. Бу мақтовларни эшитган Илёснинг кўнглида бир истак, Олмагулни кўриш истаги уйғонди. Аёллар билан яна бироз гаплашиб турдию, боғни айланиб чиқадиган киши бўлиб, секин қизлар томонга юрди.
🌺🌺🌺
— Ҳа қизлар янгиликни эшитдингларми? — Шоҳсанам ўрнидан туриб рўмолини боғлаш баробарида гап бошлади, — сал қолса эсимдан чиқай дебди.
— Қанақа янгилик? Нима эрга тегяпсанми? — Нилуфар қиқирлаб кулди.
— Йўғаааа, — рўмолини боғлаб бўлган Шоҳсанам қўл силтаб қўяркан, — синфдошимиз Мафтун борку....
— Фозил сартарошни қизими? — деди Гулбаҳор.
— Ҳа ўша, унга ўтган куни совчи келибди.
— Вой ростанми? — қизлар ҳайрон бўлиб қолишди, — кимдан экан?
— Қўшни қишлоқдаги Ваҳоб қассобни ўғлидан.
— Анави айиққа ўхшайдиган йигитданми? — Нилуфарнинг кўзлари катта-катта бўлиб кетди, — унинг Мафтунни босиб ўлдириб қўядию, — хохолаб кулиб юборди.
— Жимеэе, — Шоҳсанам уёқ-буёққа қараб қўйганча қошларини чимириб қўйди.
— Адашмасам Мафтуна ўқимоқчи эди. Уйдагиларим қарши эмас деяётгандику, — Олмагул ҳайрон бўлганча сўради.
— Қаёқда ўқийди? Ваҳоб қассобни ўғли билан қаймоқлашиб юрган экан, севги-муҳаббати қайнаб-жўшиб ҳуууу борадиган жойига боришибди, — Шоҳсанам асабий ҳолда лабини қийшайтириб қўйди.
#ОЛЧАГУЛ
3
— Салом, — Олмагул икки уй нарида кутиб турган дугоналарининг ёнига хурсанд бўлганча келаркан, — сизлар билан бирга эканлигимдан рости жуда хурсандман.
— Биз ҳам, — қизлар у билан қучоқлашиб кўришаркан, — рости келмайсан деб қўрққандик. Лекин энди қўрқувимиз тарқади. Ахир, Олмагул биз билан. Тўғрими қизлар?
— Нимасини айтасан, — Гулбаҳор хурсанд бўлганча бугун ишлайвериб чарчаб, бунинг устига зерикиб қолсак керак деб ўйлагандим. Гул биз билан бормаса, ким қўшиқ айтиб беради деб....
— Бўлдида, — Олмагул жилмайганча, — бугун куни билан сизлар учун қўшиқ айтаман. Ўзим ҳам қўшиқ айтишни соғинибман.
— Мана бугун соғинч хуморларинг босиладида, — қизлар қиқирлаб кулганча Шоди аканинг олча боғига йўл олишди.
🌺🌺🌺
— Ва ниҳоят, — соатига асабий қараб олган Сарвар, — одамлар бунақа ит топмас жойларда қандай яшашаркин-а? — телефонини олиб қарадию, асаби баттар бузилди, — алоқа ҳам йўқ. Қолоқликнинг энг чўққиси, — текис йўл тугаб, ўйли-чуқурли йўл бошлангач, Сарварнинг асаб толалари бир-бир узилди гўё. Кўчада ўйнаб юрган болаларчалардан сўраб, бир амаллаб тоғасининг ҳам уйини топиб келди.
— Ким бор? — машинани дарвоза олдида тўхтатиб тушиши билан овоз берди, — тоға, янга.
— Ҳозир, — ичкаридан аёл кишининг овози эшитилди.
— Янгам бўлса керак, — Сарвар уёқ-буёғини тўғирлаган бўлди.
— Вой Сарваржон, ассалому алейкум, — хонадон бекаси бўлмиш Камола опа Сарварни кўриши билан хурсанд бўлиб кетди, — хуш келибсиз. Қани киринг.
— Ассалому алейкум янга, — Сарвар пастаккина дарвозадан бошини эгиб кирар экан, — яхши ўтирибсизларми? Тоғам, жиянлар яхшими?
— Аллоҳга шукур яхши. Ўзингиз яхшимисиз? Опам поччамлар яхшими? Рустамжон ва Манзурахонлар яхшими?
— Яхши юришибди, — Сарвар кенг ҳовлига кўз югуртираркан, — тоғам ва жиянлар кўринмайди.
— Тоғангиз боғга кетганди. Поччам биздан олча оларкан, шунга ҳаммасини бир тердириб бир жўнатаман деяётгандилар. Жиянларингиз ҳам шу тоғангизга дум бўлиб кетганди, — кулди.
— Тушунарли. Унда мен тоғам келганча супада ўтиратураман.
— Вой нега супада ўтирасиз экан? Юринг сизга хонангизни кўрсатай. Тоғангиз келгунча жойлашиб оласиз. Келишингизни олдиндан билдилар шекилли бугун эрталаб тайинлаб кетгандилар, — Камола тез-тез гапирганча унга йўл бошлаб, эрталаб тайёрлаб қўйган хонани кўрсатди. — Бемалол жойлашаверинг. Тоғангиз келгунча бир ухлаб турсангиз ҳам бўлади, — деганча чиқиб кетди. Сарвар ўзига ажратилган хонани кўздан кечириб чиқаркан, ўз хонаси олдида бу хона ғариб бир кулбадек туюлиб кетди.
🌺🌺🌺
— Ассалому алейкум амаки, — Шоҳсанам боғга етиб келишлари билан Шоди акага салом берди.
— Ассалому алейкум, — қизлар бирин-кетин салом беришди.
— Ваалейкум ассалом, Санам қизим келдингизми?
— Ҳа келдик.
— Яхши, сизлар бу қатордан тушиб, олчаларни эзмасдан янчмасдан тоза теринглар. Яшиклар ҳам бор ўша ерда.
— Хўп, қани қизлар кеттик, — Шоҳсанам дугоналарини эргаштириб амакиси айтган томонга кетди.
#ОЛЧАГУЛ.
"Олча гули нозик бўлса-да, унинг тасвири қалбда мустаҳкам из қолдиради."
1.
— Мана мактаб ҳам тугади, — Гулбаҳор қўлидаги челагини четга қўяркан, — энди ғирт бекорчимиз-а? — хўрсиниб қўйди.
— Нега бекорчи бўларканмиз? Ана амакимни катта боғидаги олчалар ғарқ пишган. Эшитишимча, шаҳардан катта "заказ" олибди. Шунга эртадан олча териш учун одам керак экан. Ўша ерга борамиз. Чиройли боғ, тоза ҳаво, мўмайгина пул, — Шоҳсанамнинг кўзлари сузилди.
— Санам ҳақ, — Нилуфар унинг гапини маъқуллагандек, — ҳам пул ишлаймиз, ҳам дам оламиз. Олча териш қийин иш эмаску. Қилиб юрган ишимиз. Шахсан мен бораман.
— Мен ҳам, — Гулбаҳор ҳам рози бўлди.
— Мен, Санам, Баҳор, — Нилуфар тезда борадиганларни ҳисобларкан, — сенчи Гул? — боядан бери жим турган дугонасини туртди.
— Билмасам, — елка қисиб қўяркан, — мен ойимдан сўрашим керак.
— Хўп, сўраб кечга менга аниғини етиргин, — Нилуфар унинг ойисининг қанақалигини жуда яхши билгани учун ҳам қистовга олмади.
— Хўп, — Гул тўлган челагини олдию, — майли қизлар мен уйга кеттим. Яна кўришамиз, — жилмайганча қадамини тезлатди.
— Ҳеч тинмайдида шўрлик, — Шоҳсанам ўзларидан узоқлашаётган дугонасига раҳми келганча қараб қоларкан, — қачон қарама иш қилиб юрган бўлади.
— Сени ҳам ойинг Хосият янгадек бўлса кўрардик, — Нилуфар челагини тўлдиргани қўяркан, — Хосият янга эрини аямайдию, қизини аярмиди.
— Шу аёлни жуда ёмон кўраман, — Баҳор ҳам дугонасига раҳми келаркан, — бу ҳам бола бўлиб бир болалик гаштишини сурмади шўрлик. Эсини таниб, оёғи чиққандан бери ишлайди.
— Ойисига инсоф бермаса қийин, — қизлар хўрсиниб қўйишди.
🌺🌺🌺
— Қаерда эдинг? — Олмагул уйига кириши билан ойиси заҳрини сочганча кутиб оларкан, — ўша бемаъни сатанг дугоналаринг билан валдираб юрибсанми?
— Сув олиб келаётгандим, — Олмагул зўрға жавоб берди.
— Бўл, кечки овқатга ҳаракатни бошла. Шу пайтгача мен пиширганим етади. Энди кап-катта қизсан. Буёғига рўзғорнинг ҳамма ишини қиласан.
— Хўп бўлади, — Олмагул челакни кўтариб, ошхона томонга кетаркан, — доим қилиб юрган ишимку. Буни устига ойим ҳақлар, — синиққина жилмайганча кириб, овқат ҳаракатини бошлади.
— Ойимдан эртанги кун ҳақида сўрамабманку, — Олмагул ошнинг гуручини солиб, сал туриб дамга қўйдию, ойисининг ёнига келди, — ойи мен ҳалиги...
— Чайналмасдан тез-тез гапир, — супада ип игириб ўтирган Хосият опа зарда қилди.
— Эртадан Шоҳсанамнинг амакиси боғидаги олчаларни тердирмоқчи экан, шунга мен ҳам....
— Ҳеч гап йўқ, —Хосият опа қизига еб қўйгудек қараганча, — сен кўчада ликкилаб юр-у уй ишларини мен қилайми?
— Терганимиз учун пул берарканда, — ер чизганча зўрға гапирди.
— Пул дедингми? — Хосият опа жонлангандек бўлди, — қанча беради?
— Билмайман, — Олмагул елка қисиб қўйганча, — эртага бориб гаплашамиз шекилли.
— Унда яхши, — Хосият опа ипни игиришда давом қиларкан, — пул берса бор. Ҳарна рўзғорга ёрдам. Ҳа демай сени узатсак, сарпанга ул-бул олармиз.
— Хўп, — Олмагул тўй сўзини эшитиб энгсаси қотса ҳам, буни ойисига билдирмади. Билдиргани билан нима ўзгарарди, барибир ойиси ўзининг айтганини қилади. Ана дадасини ҳам ўз йўриғига юрғизиб қўйибди. Бу уйда ойисининг айтгани айтган, дегани деган.
Олмагул ойисидан розилик олганига хурсанд бўлиб, ишларини якунлаб, укаси Турсунбой билан ҳам қўшниси, ҳам дугонаси Нилуфарникига чиқиб эртага боришини айтдию, тезда ортга қайтди. Уйга кириб ойисига келганини айтиб, энди дам оламан деган фикрда хонасига кирганди, ойиси чақириб қолди.
— Олмагул.
— Ҳозир, — эшикни қандай очган бўлса, шундай ёпдию, айвонга чиқди, — лаббай.
— Ишларингни бўлдингми?
— Ҳа, энди....
— Энди ўтириб ип йигир. Мен кириб дамимни олай. Куни билан ип йигириб чарчадим, — Хосият опа бир керишиб олдию, эснаганча ичкарига кириб кетди. Олмагул куни билан ишлаб чарчаганига қарамай, ип йигиришга тушди.
Malikalar jangiga sabab bo’lgan uzuk 🤩
HURRAMning shu uzugini ko’rganimda judayam xohlagandim mandayam bo’lishini
Va man uno topdim 😍
Turkiya Asmanskiy kumushidan yasalgan ushbu mukammal uzuk soni judda kam kelibdi
Hozir skidkada ekan
Darhol kanaliga ulanib oling
Keyin topolmaysiz🔴
Истиғфор самараси
Бир киши уйида бўлиб ўтган воқеани шундай ҳикоя қилади:
“Ҳар сафар аёлимга қўполлик қилганимда ёки иккимизнинг ўртамизда келишмовчилик, муаммо келиб чиқса, ғазабим босилиши учун уйдан ташқарига чиқишга ҳаракат қиламан. Аллоҳга қасамки, уйимнинг эшигидан узоқлашмасимдан турибоқ қалбимда ортга қайтиб, аёлимдан узр сўраб, бир-биримизни рози қилишга кучли истак пайдо бўлади. Бир куни мана шу ҳолатни аёлимга айтиб бердим. Шунда у: “Нега шундай бўлишини биласизми?” деб сўради. “Нега?” дедим. У: “Хонадан чиқишингиз биланоқ истиғфорга киришаман. Тўхтамай истиғфор айтавераман. Бироз вақт ўтиб сиз қайтиб келасиз, кейин бир-биримизни рози қилишга киришиб кетамиз” деб жавоб берди.
Ҳа, азизлар, бу бежизга эмас.Бу истиғфорнинг натижасидир.
Аллоҳ таоло Қуръони Каримда шундай деган:
وَمَا كَانَ اللّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَهُمْ يَسْتَغْفِرُونَ
“Модомики улар истиғфор айтар эканлар, Аллоҳ уларни азобламас” (Анфол сураси, 33-оят)
Aktivlashaylik??? Hikoyani yaxshi korardingizku??? Qani asl obunachilar???
Bor yoʻgʻi 10 odam layk bosibdi
📝ТУҲМАТ!
(Таъсирли ҳаётий воқеа)
-Хотин, совуқ чой олиб кел! - ўшқирди ароқ ичиб, маст бўлиб, гандираклаб келган эркак.
-Ҳозир, - қўрқув аралаш жавоб берди аёл.
Чойнакни чумагидан чойни хўриллатиб охиригача “ютгач” эркак темир каравотга ўзини ташлади. Бироздан сўнг хона унинг гулдираган хуррагига тўлди.
Бир соатлардан кейин оғзи қақраб, сув ичишга турган эркак, негадир “чўнтагимдаги пулим қани?” деб важоҳат билан аёлига бақириб қолди.
-Яхшилаб кўринг, дадаси, мен тегмадим! – деди аёл минг хавотир билан ва ичида секингина шивирлади: “Топилақолсиней, ишқилиб”.
-Сен олиб қўйгансан! Қани, топ, бўл, яшириб қўйдингми пулимни, ўғрисан, - сўкина кетди эркак.
-Дадаси, мен ошхонадан бери келмадим-ку, чўнтакларингизни яхшилаб кўринг, мен тегмадим, ишонинг, - зорланарди аёл.
-Сендан бошқа олмайди, ўғри хотин, топ пулни, чўнтагимдалиги аниқ эди... Топ! - бисотидаги энг хунук сўкиниш, ҳақоратларни қаторлаштириб ташларди эркак.
Тўсатдан тушган тепкидан аёл букилиб, оғриқдан ҳатто ингролмай ҳам қолди.
-Пулни жойига қўй, ҳароми, ўғри,- тинмай сўкиниб, айбсиз “айбдорни” дўппосларди эркак...
Шовқинни эшитиб, эшикдан қасава рўмол ўраган кампир-қайнонани боши кўринди...
-Нима гап, болам ? - сўради кампир.
-Кўрмайсизми, пулимни ўғирлаб, бўйнига олмаслигини? Тан олмасин, топиб бермасин, ўлдираман, - ўшқирарди эркак бор овози билан.
-Худо ҳаққи, дадаси, мен олмадим, мен ўғримасман, Худодан қўрқинг, туҳмат қилманг, - юзининг қонини артишга уринарди аёл. Титраб, зўрға овози чиқарди...
Тўсатдан, кампир важоҳат билан келинига ташланди ва уни уришга тушди:
-Қасам ичма, қасам уриб ўлгур, олган бўлсанг қайтариб бер, ўғри!
Аёл шўрликни бурчакка босиб, ўласи қилиб дўппослаган она-бола чарчашди шекилли, уришдан тўхташди.
Кампир ўғлининг ўрнини тўғрилаб бераман деб, ёстиқни кўтариб...бир даста пулни кўрдию:
-Ҳа, ўла ароқ ичмай, қара, манаку пулинг, заҳархўр, ичма энди дегандима... – ғудранди эшикка йўналиб.
Бурчакда, оғзи-бурни қонга беланиб , оғриқдан, туҳматдан буғриқиб, “Мен ўғримасман, мен олганим йўқ” -дея алам билан аянчли шивирларди шўрлик аёл...
Ушбу туҳмат ва адолатсизлик учун эр ҳам, қайнона ҳам кечирим сўрашни хаёлларига ҳам келтиришмади. Афсус...
Энди ҳисоб-китоб Қиёмат куни бўлади... Энди бу ноҳақликнинг жазосини ожиза аёл эмас, азоб берувчи фаришталар беришади!
ЁШ ГЎДАК КЎЗИГА КЎРИНГАН МАНЗАРА...
(вокейлик асосида ёзилди)
Бисмиллахир Рохманир Рохийм...
Ассалому алейкум азизларим...
Соғ саломатмисизлар...
Келинг сизларга ғамгин булса хам янги хикоямни такдим этаман...мархамат!!!
Уша вактда жуда кимматчилик булиб, пул топишни узи кийин эди. Кизим жуда кийналганча кундан кун куз олдимда суниб борарди. Бир йилдан купрок вакт касалланиб ётиб колганди. Узимиз чеккарокда яшаганимиз учун туман марказига касалхонага бориш учун хам анча йул булиб, йул пулига, дори дармонга ва яхши врачларга бергани пулимиз йук эди. Кизимни отаси бизларни аллакачон ташлаб кетганди. Хозир каерда, нима иш билан банд, биз у хакда маълумотга эга эмасмиз.
Бугун тонгда кизимни ахволи янаям огирлашди. Нафас олиши кийинлашгани сабаб, хириллаб нафас ола бошлади. Мен эса уни бу огриклардан куткариш максадида огрик колдирувчи дорилардан укол килиши учун тез ёрдамни чакирдим. Духтирлар эса улимни охирги боскичига келиб колганини айтиб, кийналмаслик учун наркотик килишмокчи булганида, бечора кизим буни хохламади. Тез ёрдам хеч нарса килмасдан сергак туришимни айтиб жунаб кетишди. Мен эса бир узим турт ёшли набирачам билан ва улаётган кизим колдик.
Кизим бироз уз хушини йукотиб яна узига келганди. Бироз вакт булса хам биз билан бирга булмокчи сабаб наркотик дорилардан укол килишларини хохламаганди. Улишини сезган холда секин овозда мени ёнига чакириб, хаммаси учун миннатдорчилик билдириб розилигимни олишга уринар, мен эса уни хали куп яшашини айтиб овутишга харакат килардим. Кизим улимдан хеч хам куркмасди, факат угилчасини онасиз колишидан куркарди. Кизим узини яшаб турган хаётини кадрига етишини такрор айтарди.
Эртаси куни мени чакириб, аранг кулиб ковжираб колган лабларини тишлаган холда тепасига караб:
-- Ойи , вакт булди, мени жонимни олиш учун улим фаришталари келди! - деди.
Мени кафтларим музлаб кетди, танамдан совук тер чикиб кетди. Кизим эса огир ва чукур нафас олди. Шу махал кизимни юраги уришдан тухтаган эди. Мен эса кизимни куксига бошимни куйиб йигладим. Хатто уйга кириб келган набирамни кутариб келган кушнимизни хам пайкамабман. Бир пайт набирам бу манзарани кузатиб турган набирам жажжи бармокчаларини бигиз килиб, юкорига караб:
-- Бувижон, нега йиглаяпсиз, онам пастда эмас теппангиздаку!- деди чучук тили билан.
Мен эса кизимни нафас олмаётган жонсиз танасини набирам нигохидан чалгитишга харакат килардим. Аммо аклли набирам деярли тушуниб булганди нима булаётганига. Бир тепага карар бир онаси ётган краватга караб талпиниб йиглай бошлади. Кушнимиз хам куз ёшларини тийиб туролмасдан набирамни кутариб олиб чикиб кетди.
Кун кечрок булиб колганлиги сабаб, кизимни жонсиз танасини шу тун мехмон килиб эртасига чикаришни режалаштирдик. Мурдашов келиб махрам сувга олди кизимни танасини. Бечора кизим касалланиб ётиб колганидан жуда озгин булиб кетганини энди сездим. Унга караб йиглай йиглай ухлаб колибман. Кушни аёл хам биз билан бирга ётганди уша тунда. Тонгга якин кушни аёл шошилиб мени уйготди. Набирам йуклигини айтиб хавотирлана бошлади. Мен бу гапларни эшитиб куркиб кетдим. Чирокни ёкгач набирам кизимни кучогида ухлаб ётганини курдик.
Юрагим ёрулгудай булиб кетди, кушни аёл бу манзарадан куркиб кичкириб юборди. Мен секин бориб набирамни кизимни кучогидан кутариб олдим. Шу пайт набирам уйгониб кетди.
-- Бувижон, мени онам тонггача алла айтиб берди, шу учун онамни кучогида ухлаб колибман!- деди узининг чучук тилида.
Кизимга жаноза укилиб кабрга дафн килиб келишди. Эндигина йигирма етти ёшга тулган кизим бизни ташлаб кетди. Орадан ун йил вакт утибдики хали хам уша тундаги манзара куз олдимдан кетмайди. Набирам эса бу вокеани аллакачон унитиб юборган. Хозир у катта йигит булиб колган. Шу вакт оралигида набирамга гамгин ва куркинч хислари тугилиб колса онаси тушига кириб уни овутарди.
Жажжи болалар гунохсиз булганликлари сабаб кузларига фаришталар куриниши бу бор гаплигини билдим. Аллох хеч бир гудакни онасидан бевакт айирмасин.
КРИК ДУШИ/ШУХРАТ.
Санкт Питербург 19.02.2018
@ibratli_sozlar
КАБРИСТОНДАГИ БОЛАКАЙ...
(вокейлик асосида ёзилди)
Иш кидириб юрганимда бир танишим иш борлигини айтиб колди. Нима иш деб у билан гаплашганимда, кабристон коровуллигини айтди. Ёшим хам элликга якинлашиб колганлиги ва огир ишларга энди унчалик ярамай колганлигим сабаб, шу иш менга маъкул келди. Бир томондан савоб иш килишимга имкон хам топилди. Ишим унчалик огир эмас, асосийси кабристонда мол, куй бокишга ва кабристонда дайди итларни юришига йул куймаслик эди. Чунки кабристонни бир томони очик эди. Асосан бу ер тинч ва осойишта эди.
Одамлар бу дунёдан утган якинларни кабрини зиёрат килгани ва кабрларини бегона утлардан тозалаш учун келишади. Кабристон катта булганлиги сабаб биз икки киши коровуллик килардик. Икки кун мен ва икки кун шеригим коровулликда турардик. Коровулхонамизга хамма шароитни килиб куйганмиз. Шеригим етмишларга кирган бува булиб, жуда хотиржам босик характерга эга инсон.
-- Нормамат, кечалари хеч нарсадан куркмаяпсанми? Хар хил товушлар эшитилиши мумкин шу сабабли сен калимангни кайтариб ётавер. Узи жимиб колади. Сен янги булганинг учун бу гапларни куркмасин деб айтаяпман!- деб колди бир куни смена алмашаётган куни Шомурод бува.
Мен уни гапларини эшитардиму, ичимда яна куркинч хислари мени вужудимни дахшатга соларди. Эсимда биринчи тун навбатимда, кечсарок кун ботар пайти кабристонни айланиб чикдимда, коровулхонага кирдим. Чой куйдим, картошка билан тухумни ковуриб узимга кечки овкат тайёрладим. Утириб овкатланиб булгач дастурхонга дуо укиб краватимга ёнбошладим. Бахорни куни бир караса ёмгир ёгиб колади, бироз утгач куёш чикиб кетадиган паллалар. Хаёл суриб утирдим, кейин бироз чалгиш учун китобни олиб мутола кила бошладим. Ташкаридан каттик шамолнинг овози эшитила бошлади. Коровулхона деразачасидан пардани кутариб карадим, коровулхона чирогининг ёруглигидан камишларни шамолга каттик тебраниши куриниб турарди. Ахамият бермадим, яна китоб укишда давом этдим. Кейин бошка товушлар, худди кимнидир йиглаган ва кулган овозлари шамолни шовкини аралаш эшитила бошлади. Бир узим, кишлоккача анча масофа бор. Коровулхона эшигини ичкаридан кулфлаб олганман куркканимдан. Хар замонда деразани хам кимдир таккиллатгандек булиб кетади. Тонггача ухломадим. Калимамни такрорлаб ётавердим. Тонг отиши билан халиги овозлар уз узидан тинчиб колди.
Кейинчалик бу овозларга куникиб кетдим. Кунлар утавериши билан бир болакай мени диккатимни торта бошлади. Доим кабристонга келар, куп маротаба мен билан дуч келарди. Деярли хар куни уни бир вактда, бир йуналиш буйича учратардим. Шундай кунлардан бир куни мен уни тухтатиб, узимни кизиктирган саволларимга жавоб олиш учун саволлар бердим. Уша болакай менга куйидагича жавоб берди:
-- Мени онам кутаяпти.- дерди.
Карасам хакикатдан хам болакай борадиган кабр олдида бир аёл утирганлигига кузим тушди. Болакай хам бориб уша аёлнинг ёнига бориб утирди. Улар бир бирлари билан гаплашишарди, аммо мен узокда булганлигим сабаб нима хакида гаплашишаётгани менга эшитилмасди. Шунда мен узимча уйладимку, биргалашиб, бобоси ёки бувисиними,балки кабрда уни эри ва отаси ётган булса зиёрат килгани келишгандир деб уйладим.
У аёл хали жуда ёш ва гузал хам булиб, угли эса отасиз колган, деган уй хаёлимдан утди. Бир куни мен шеригим билан уша болакай ва аёл хакида гапириб бердим. Уни айтишича у хам уша болакайни куп маротаба учратганини аммо уни онасини кузи тушмаганлигини айтди. Бир куни уша болакайни келаётганини курдим. У мен билан жуда илик саломлашди, мен уни кетишини кузатиб турдим. Кетгач, кизикиб уша кабр томон йул олдим. Уша кабрда ким ётибди экан. Узимни шубхали саволларимни аниклаштириш учун хам бордим. Чунки мен хеч качон дарвозадан хеч канака аёл кирганини курмагандимда. Доим углини кабр ёнида кутиб утирганига гувох булгандим. Факат хайрон колган куйи елкамни кисиб узимга таниш булган йулакдан уша кабр ёнига бордим.
НИЛУФАР УСМОНОВАНИ ТУРМУШ УРТОҒИ КИМЛИГИНИ БИЛАСИЗМИ ???👀
НИЛУФАР ЎЗИ НЕЧИ МАРТА ЭРГА ТЕККАН?😳
НИЛУФАР ЭРИ БИЗ БИЛГАН АКТЁРМИ ?
КУРГАН ОДАМ ХАЙРОН 😱
АЛДОВ ЙУК 100%👇
https://telegram.me/joinchat/G5hAioLj0tgxNjJi
Бир куни нонушта пайти энди кап-катта бўлиб қолган қизи учун бир бўлак патирга аввал ёғ, устидан эса мураббо суртиб бераётган Исомиддин Дилоромнинг тантиқланиб:
— Дадажон, бугун худди шундай қилишингизни тушимда кўргандим, — деганига унчалик эътибор бермади.
Тўғрироғи, у Дилором одатига кўра ўзига янада ёқиш учун айтаяпти бу гапни деб ўйлади.
Орадан бир ҳафтача вақт ўтди.
Қизалоғининг нонуштага қовурилган товуқ колбаси ейишни хуш кўришини билган Исомиддин ошхонада столга қўйилган сабзи тахтада бир бўлак колбасани парраклаб кесиб ўтирганди.
Шу маҳал хонага одатига кўра:
— Ассалому алайкум, дадажон. Яхши ётиб турдингизми, яхши тушлар кўрдингизми, — дея яйраб-яшнаб, кўзлари чақнаб кириб келган Дилором отасининг қўлидаги пичоқни кўрдию, бирдан ранги оқариб, жон ҳолатда: — Қўйинг, қўйинг, дада! — деди.
Қизининг гап оҳанги ўзгарганини илғаган Исомиддин ҳайрон бўлиб бошини кўтарди.
Дилором шоша-пиша:
— Тушимда шу пичоқда қўлингизни кесиб олибсиз, роса қон оқибди... — дейишга улгурди.
Ҳали қизининг гапи маъносини илғаб улгурмасидан бурун Исомиддин ўткир пичоқ чап қўлининг кўрсаткич бармоғини ғарчча кесиб кетганини ҳис қилди.
Дарҳақиқат, анча қон оқди.
Исомиддини безовталаниб, ранги қумдай оқарган, қон оқаётган бармоғига хавотирланиб тикилаётган қизини юпатишга уринди:
— Ўтмас пичоқ эди-да ўзи... Ўткир бўлганида кесмасди... Бугун ўткирлатиб келаман...
Шубҳасиз, Нодир билан Қодир ҳам типирчилаб қолишганди. Лекин Дилоромнинг безовталаниши бошқачароқдек эди...
Исомиддин бармоғини совуқ сувга тутиб турди, Назокат бинт олиб келиб кесилган жойни боғлади. Ишқилиб, бир амаллаб қонни тўхтатишди.
Бирдан жиддий тортиб қолган Дилором ота-онасининг шунча тавалло қилишига қарамасдан, оғзига бир ушоқ ҳам сололмай, оч ҳолида мактабга кетди.
Эҳтимол бу воқеа, Исомиддин таъбири билан айтганда эса, “техника хавфсизлигига риоя қилинмаганлиги оқибати” тез кунда ёддан кўтарилиб ҳам кетарди. Бироқ...
Одатдагидек, яхши кайфиятда, ҳазил-ҳузил билан кечаётган нонушта маҳали Дилором туйқусдан дадасига завқ билан термулиб турди-турди-да, ҳаяжонланиб эълон қилди:
— Дадажон, тушимда кўрдим, бугун сизни бошлиқ қилиб тайинлашади.
Дастурхон атрофида ўтирганлар, биринчи бўлиб Исомиддиннинг ўзи кулиб юборди. Сўнг қизига меҳр билан қарар экан:
— Илоё айтганинг келсин, қизим, — деди. — Лекин тушинг ўнгингдан келмасаям унчалик хафа бўлмайман.
— Нега? — ажабланиб сўради қиз.
— Чунки, — дея изоҳ берди дада, — бир оёғи гўрда бўлиб қолган бўлим бошлиғимиз охири пенсияга кетгани рост. Лекин унинг ўрнига тўртта одам қўйнига пулини солиб, камига “тепа”даги акаларини ишга солиб югуриб юрибди. Мендай бечорага йўл бўлсин...
Назокат муроса оҳангида орага қўшилди:
— Қизингиз яхши ният қилаяпти-да, дадаси... Зора фаришталар “омин” деб юборса.
Исомиддин аччиқ кулимсиради:
— Бу замоннинг фаришталари боланинг тушига қараб ўтиришмайди... Бўлмаса-ку, менинг иш тажрибам... Ҳай, майли...
Бир гапдан қолишни сира истамайдиган Назокат яна бўш келмади:
— Ахир бизнинг Дилоромимиз ҳам фариштадай гап-да...
Дадасининг эътироз учун оғиз жуфтлаганини кўрган “фаришта” узил-кесил гапини айтди-қўйди:
— Мана мени айтди дерсиз, бугун бошлиқ бўласиз, тамом-вассалом!
Мактабга жўнар вақт яқинлашиб қолгани учун Исомиддин қизи билан баҳслашиб ўтиришдан ўзини тийди.
Шу куни кечқурун Исомиддин уйига... бўлим бошлиғи сифатида кириб келди!
Ким билади, не гап, не сўз бўлган, аммо катта раҳбар шахсан ўзи келиб, Исомиддинни бўлим бошлиғи этиб тайинлаб кетди!
Бу амал дея елиб-югуриб юрганлар бўзариб қолаверишди...
Бу нима эди, тасодифми ёки...
Исомиддин ўзича “Дилоромимнинг тушларида бир гап бор-ов”, деган тахминга борди.
Орадан ойлар ўтди. Исомиддин астойдил ишлади. Ўзини тўсатдан бошлиқ этиб тайинлаган раҳбар олдида хижолатда қолмаслик, ҳали-ҳамон тиш қайраб юрган ичи қора ҳамкасбларининг танқидига учрамаслик учун ҳам куйиб-пишиб меҳнат қилаверди.
ОНА МЕҲРИ...
Ривоят қилишларича, бир подшоҳ ёши анчага бориб қолганда ўғил кўрибди. Лекин хотини вафот этиб, фарзанди касалманд бўлиб қолибди. Мамлакатнинг ҳеч бир табиби шаҳзодани даволай олмабди.
Шаҳзоданинг ичи, тиши, қулоғи ва кўзи оғрир эди. Подшоҳ амир ва амалдорларга фармон берибди:
— Шундай табиб чақирингларки, у ўғлимнинг дардига шифо топсин.
Ваҳимага тушган давлат арконлари зўр табиб қидириб юриб, бир чўлга кетиб қолибди. Ярим тунда бир чўпоннинг уйида меҳмон бўлишибди.
Меҳмондорчилик пайтида улар чўпонга подшоҳнинг амр-фармонини айтиб, ғам-андуҳ чекишибди. Даҳлизда боласини эмизиб турган чўпоннинг хотини уларнинг гапини эшитиб қолибди. У эрини чақириб, бир шиша суюқлик берибди ва дебди:
— Мана бу дорини уларга беринг, шаҳзодага ярим қошиқдан ичиришсин, кўзига суртиб, қулоғига икки томчидан томизишсин.
Вазир шишадаги дорини ноумид бўлиб олибди ва ҳамроҳлари билан сарой томон жўнабди. Вазир бориб, подшоҳга бўлган воқеани айтибди.
Подшоҳнинг жаҳли чиқиб, тутақиб кетибди:
— Бу дорига ишонмайман. Борди-ю, ўғлимга бир нима бўлса, мен уни қатл эттираман. Чопарлар бориб, чўпоннинг хотинини саройга олиб келишибди. У уч кун шишадаги дори билан шаҳзодани даволабди. Унинг ичи ҳам, қулоғи ҳам, кўзи ва тишлари ҳам тузалиб, ўзи дармонга кирибди. Подшоҳ ўғлининг тузалганини кўриб, хурсандчиликдан боши осмонга етибди.
— Мен сени нима билан рози қилай? — дебди у чўпоннинг хотинига. — Мол-дунё берайми, ё қаср қуриб берайми?
Чўпоннинг хотини заҳархандалик билан жавоб берибди:
— Менга мол-дунё ҳам, шоҳона қаср ҳам керак эмас, она ҳеч қачон ўз сутини сотмайди.
Оқила хотиннинг бу гапларига қойил қолган подшоҳ унинг пойига эгилиб, таъзим қилибди.
Подшоҳлар онага эгилиб таъзим қилганда, фарзандлар онасини ардоқлаб бошига кўтариб юришга бурчлидир. Она-онамизни эъзозлаб яшайлик. Ота-онага кўрсатилган меҳр ва эҳтиромнинг, албатта, мукофоти бўлади. Онасини йиғлатганни ҳеч ким ҳеч қачон кечирмайди. Шуни унутманг!
#соғинч
АКА , МЕНИ ИЗЛАБ КЕЛИНГ ...
Ака, мени излаб келинг,
Сенлаб келинг, сизлаб келинг,
Соғинчларда қоврилди жон,
Малҳам бўлинг, музлаб келинг
Дилим йиғлар, тинмайди ёш,
Ханжар урди кўп бағритош,
Кўз ёшимга ғарқ бўлди Шош,
Ака, мени излаб келинг...
Танда жоним омонатда,
Тўйдирдилар ҳиёнатдан,
Сабоқ бериб диёнатдан,
Ака, мени излаб келинг...
Елкангизга қўяй бошим,
Тинақолсин кўзда ёшим,
Томоғимдан ўтсин ошим,
Ака, мени излаб келинг...
Отам ҳидин олиб келинг,
Юриб эмас, елиб келинг,
Муштоқлигим билиб келинг,
Ака, мени излаб келинг...
Йўлингизга мен хам чопай,
Суйган тандир нониз ёпай,
Болалигим бир кун топай,
Ака, мени излаб келинг...
Сингилжоним , қайдасан деб,
Орзуйимга бериб бир зеб,
Йўлга тушинг ғамимни еб,
Ака, мени излаб келинг...
Соғинганим билмайсизми,
Чопиб , чопиб келмайсизми,
Бир кун бахтли қилмайсизми,
Ака , мени излаб келинг...
Ҳижрон - оғу, ютаяпман,
Сизни жуда кутаяпман,
Йиғлай шеърим битаяпман,
Ака, мени излаб келинг...
Ака , мени излаб келинг,
Сенлаб келинг, сизлаб келинг,
Отам бўлиб битта сафар,
Ҳам синглим денг, қизлаб келинг...
Аёл дуоси!
Аёл ҳар кеча уйқудан олдин дуо қилиб, Аллоҳга шукр қилади. Бир кеча уйқудан олдин шундай шукрона дуоси қилди:
— Аллоҳим! Шукрлар бўлсин, тонгга қадар эримнинг хуррагини эшитаман. Демак, у яшаяпти!
Аллоҳим! Шукрки, қизим ҳар куни ювиқсиз идишларни ювгани ва уй тозалагани учун шикоят қилади. Демак, у уйда ва кўча-куйда санғимайди.
Аллоҳим! Шукрлар бўлсинки, солиқ тўлайман. Демак, касбу-корим бор ва ишсиз эмасман.
Аллоҳим! Шукрки, кийимлари менга тор келаяпти. Демак, озиқ-овқатим етарли.
Аллоҳим, шукрлар бўлсинки, кун охирида қаттиқ чарчаб қолаяпман. Демак, оғир ишларни бажаришга куч-қувватим бор.
Аллоҳим! Шукрлар бўлсинки, ҳовли супураман ва деразаларни артаман.
Демак, уйим-жойим бор.
Аллоҳим! Шукрлар бўлсинки, баъзан бетоб бўлиб қоламан. Демак, кўп вақт соғлом бўламан.
Аллоҳим! Шукрлар бўлсинки, ҳадяларга пул сарфлайман.
Демак, ҳадя улашадиган яқинларим ва дўстларим бор!
Лике ва реаксияларга караб хар куни давоми берилади!!! Такрор айтаман реаксия текин аямай босин!!!
Читать полностью…
#ОЛЧАГУЛ
4
Шоди (Шодиёр) ака келган ишчилар билан келишиб, уларга олчани қай тартибда териш кераклигини тушинтириб бўлгач, отига миндию уйига қайтди.
— Камола, — дарвозаси олдида отдан тушар экан, бегона машинани кўриб ҳайрон бўлди, — Камола дедим, — овозини баландлатганча аёлини чақириб ҳовлига кирди.
— Лаббай дадаси, — шошганидан қўлини пешбандига артганча югуриб чиқди.
— Дарвоза олдидаги машина кимники? — овозада ҳам ҳайронлик, ҳам ғазаб бор эди. Барибир қишлоқлик эканлигига борадида. Уларда орият, номус кучли.
— Ҳа уми, жиянингиз Сарваржонники. Ўзингиз эрталаб келади деётгандингизку, — тушунтириш берди.
— Сарвар келдими? — Шодиёр аканинг чеҳраси ёришиб кетди, — оббооо жиянеэеэ, — хурсанд бўлганча ичкарига кириб кетар экан, — Сарвар! — жиянини чақирди.
— Ассалому алейкум, — тоғасининг овозини эшитиб чиққан Сарвар тоғаси билан қучоқ очиб кўришди.
— Кап-катта йигит бўлиб кетибсанку полвон, — Шодиёр ака жиянини белидан тутиб бир кўтариб қўяркан, — охирги марта келганингда энди бешинчи синфни тугатган бола эдинг. Кела солиб, тоға отга мингизинг деб қўймасдинг, — Шодиёр ака ёйилиб кулди.
— Ҳа энди у пайтлар бола эдик, — Сарвар ёшлигини эслаб жилмайди.
— Сен учун ният қилиб от боққанман. Жиян келса минади деб. Юр кўрсатаман, — Шодиёр ака жиянини етаклаб ҳовлининг нариги четига юрди. — Ўзиям отмисан отда жонивор. Билсанг ўзини ҳақиқий эркакман деганга фақат Қора байир ярашади. Қора байир отларнинг султони бўлади, — Шодиёр ака тўлиб-тошиб отлар ҳақида билганини гапириб борди, — мана, — оғилхонага етиб келишлари билан қоп-қора бўлиб ялтираб турган отни кўрсатди, — от йигитнинг кўрки жиян, — Сарвар жим туриб тоғасини эшитиб тураверди. Нима ҳам дейди? Ахир бу ерларга келмаганига анча бўлди. Охирги марта 11 ёшида келганди. Шунга ҳам мана 12 йил бўлибди. У пайтлари тоғаси ҳам ёш, навқирон йигит эди. Ҳозир эса қаршисида қирқни қоралаб бораётган эркак турибди.
— Тоға мен ҳалиги....
— Биламан жиян, биламан, — Шодиёр ака унинг гапини бўлиб, — поччам билан гаплашиб қўйганмиз. Сен буёғидан хавотир олма. Бир ҳафта юрасанми, бир ой юрасанми мазза қилиб дам ол. Ишни ўзимиз дўндирамиз. Хохласанг эртага боғга бор. Бир-биридан сулув қизлар юрибди. Биттаси юрагинга тиқ этса, уёғи тўй.
— Тоғааа, — Сарварга тоғасининг бу гапи ёқмади чоғи, пешонаси тиришди. — Келиб-келиб шу қишлоқдан уйланаманми? — ўйлади у, — ҳечамда. Қишлоқ қизлари мени дидимга тўғри келмайди. Қишлоқ қизлари юзлари офтобда куйган, семиз бўлади. Менга оқ юзли, қадди-қомати нозиккина қизлар ёқади, — Сарварнинг кўз олдига ўзларидан бир курс пасда ўқийдиган Маҳлиё келди.
🌺🌺🌺
Қизлар бир пасда ўнтача яшикни тўлдириб ташлашди.
— Хуууух, — Нилуфар бошидаги рўмолини ечиб ўзини елпиркан, — чарчаб кеттимку. Бунча иссиқ бўлмаса?
— Айтма, — Гулбаҳор ҳам унинг ёнига ўтираркан, — одамни эритворай дейдику. Санам, Гул келинглар сизлар ҳам. Отанг ўлса ҳам дам-бадам дейишган, — сал нарида олча териб юрган дугоналарини чақирди.
— Бунақа антиқа гапларни қаердан оласан-а? Отанг ўлса ҳам дам-бадам эмиш, — кулди Нилуфар.
— Уйингда қарилар бўлса шундай бўлади, — рўмолини елпиганча Шоҳсанам келди, — эскилардан қолган гап у. Отанг ўлса ҳам дам олиб, дам олиб йиғла деган. Яъни ҳа деб ўзингни қийнайверма деганида.
— Ҳааа, — Нилуфар қош учириб қўяркан, — мен билмас эканман.
— Энди билдинг.
— Шунинг учун ҳам қари билганни пари билмас дейишарканда, — Олмагул ҳам дугоналарининг даврасига қўшилди.
— Эеэ қариларни қўйинглар, ундан кўра Гул бир шингил қўшиқ куйлаб бер. Бир чарчоғимиз ёзилсин.
— Тўғри, — Гулбаҳор ва Шоҳсанам ҳам Нилуфарнинг гапини маъқуллашди.
— Хўп, фақат ўзим билган қўшиқдан.....
— Майли куйлайвер, — Олмагул яхшилаб ўтириб олганча қўшиқ хиргойи қилишни бошлади:
Деразадан боқар соҳибжамол ой
Нигоҳлари тўла карашма чирой
Кечиргин бўлибман ойга маҳлиё
Ишон энди унга қилмайман парво.
Ойнинг сочларини ўрмайман,
Майли ойнинг сочларини ўрмайман.
Мен сени ойларга
Мен сени ойларга
Мен сени ойларга
Бермайман!
#ОЛЧАГУЛ
2
Ипни қоқ ярим тунда игириб бўлиб, кўзлари юмилиб кетай юмилиб кетай деганча хонасига кириб ётди. Уйқунинг энг ширин жойида ҳовлидаги хўроз асабга тегиб қичқира бошлади.
— Овозинг ўчсин, — кеча кеч ётгани учун уйқуга тўймай уйғонган Олмагул хўрозни «ширин» сўзлар билан сийлаганча ўрнидан турди, — қозонга босилгур ўч, — деразасини очиб хўрозни урушиб берган бўлди. Юзини ювгач уйқуси бироз очилгандек бўлди. Қўлига супурги ва челакни олиб ташқарига чиқди. Қишлоқни бир жойи яхши, кунлар исиб, экин-тикин экиладагин пайт бошлангандан ариқларда шарқираб сувлар оқа бошлайди. То қора кузгача шундай бўлади.
Олмагул тезда супуриб чиқдию, эзиб-эзиб сув сепди. Атрофни нам тупроқ ҳиди тутди. Олмагул кўзини юмиб тўйиб-тўйиб ҳидларкан,
— Мен учун дунёдаги энг ёқимли ҳид, — бироз шундай турдию, ичкари ҳовлини супиргани кириб кетди. У ерни ҳам тезда супуриб, сув сепиб бўлгач, чойнакни газга қўйиб, сигир соғгани ўтиб кетди. Уйида учта соғин сигири бор. Ҳар куни эрталаб ва кечга яқин уларни соғади. Олмагулнинг ҳар кунлик ҳаёти шундай бошланади.
У ҳар куни эрталаб қиладиган ишларини бугун ўзгача иштиёқ ва тез қилиб қўйди. Ахир бугун дугоналари билан олча тергани боради. Майли, ойиси ишлаб келган пулини ҳаммасини олсин, унга ҳеч нима олиб бермаса ҳам рози. Энг асосийси, бугунги кунини дугоналари билан ўтқазади.
— Балки олча териш бир неча кун давом қилар? Шоди амакининг боғи жуда каттаку. Унда олчалар жуда кўп. Уёқ-буёғи уч кунми юрсак ҳам майли эди. Дугоналарим билан мириқиб суҳбатлашиб, ўйнаб-кулиб келаман, — ҳаёлидан ўтқазди у. Ўзи тайёрлаган нонуштани ҳам апил-тапил еб, ойисига айтиб дугонаси Нилуфарникига ошиқди.
🌺🌺🌺
— Дада қишлоққа боришим шартми? — эрталаб эшитган хабари Сарварга унчалик ёқмади.
— Ҳа шарт, — Асрор ака хотиржамгина чойини ичишда давом қиларкан, — бу мавсумдаги шарбатларимиз учун олчани тоғангдан олишга қарор қилдик. Ҳам ишончли, ҳам бошқаларникига қараганда арзонроқ. Сен бориб қанча олча олинди, сифати қанақа, шуларни назорат қиласан.
— Дада биласиз ўша шарбат ишлариз менга ёқмайди. Шуни акам қилса бўлмайдими? — норозилик билдирди.
— Бўлмайди, — ўғлининг олдига қовурилган тухум қўяркан Ирода опанинг қошлари чимирилгандек бўлди, — аканг яқинда уйланди. Ҳали янги куёв, чиллалик бўлса.
— Ҳааа мен ғирт бекорчи, — Сарвар лабини қийшайтириб қўйганча ойиси қўйган тухумни ея бошлади.
— Айни пайтда ҳа. Шундай экан бугуноқ йўлга тушгин хўп ўғлим, — Ирода опа ўғлини эркалаган бўлиб сочини силаб қўйди.
— Ҳа алданг, алданг, — хўрсиниб қўяркан, — доимгидек шу эркалашларингизга ишониб, қанот боғлаб кетадиган содда ўғлингизманку, — охирги тухум бўлагини оғзига солганча лаб-лунжини осганча чайнай бошлади.
ДИККАТ ПРЕМЬЕРА БИЗ БОШЛАДИК!!!
🔥ОЛЧАГУЛ🔥
Биздан узоклашманг!!! Сериал хикоямиз хар куни соат 21:30 да бериб борилади!!!!
📚 АЛЛОҲ СЕН БИЛАН САВДО ҚИЛАВЕРАДИ
Ривоят қилинишича, бир аёл Довуд алайҳиссаломнинг ҳузурларига кириб келиб:
– Эй Аллоҳнинг пайғамбари, Роббинг золимми ёки одилми? – деб сўрабди. Довуд алайҳиссалом:
– Ҳолингга вой бўлгур, Роббим одил, У ҳеч кимга жабр-зулм қилмайди, нега бундай деяпсан? – дебди. Шунда аёл:
– Мен бир бева аёлман, болаларим бор, уларни қўл меҳнатим билан боқаман. Кеча йигирган ипимни бир бўлак матога ўраб, сотиш учун бозорга олиб кетаётган эдим, тўсатдан бир қуш менга ҳужум қилиб қолди: мато ва ипни олиб қочди, мен эса болаларимнинг олдига ҳеч нарсасиз, ночор ва хафа ҳолда қайтдим.
Шу суҳбат бўлиб турган пайтда Довуд алайҳиссаломнинг эшиги тақиллаб қолди. Довуд алайҳиссалом киришга изн берди. Улар ўн нафар тижоратчилар эди. Ҳар бирининг қўлида ўн динордан пул бор эди. Улар:
– Эй Аллоҳнинг пайғамбари, бу пулларни ҳақдорларга беринг, – дейишди. Шунда Довуд алайҳиссалом:
– Бу пулларни беришга сизларни нима мажбур қилди? – деб сўради. Улар:
– Биз бир кемада эдик, бирдан қаттиқ шамол туриб, ғарқ бўлишимизга сал қолган эди, тўсатдан бир қуш келиб, бир мато ташлади. Унинг ичида йигирилган ип бор эди. Биз улар билан кемамизнинг айбларини тўғрилаб олдик, шундан кейин шамол бизга ортиқ қийинчилик туғдирмади. Саломат қолганимиз учун ҳар биримиз ўн динордан садақа беришни назр қилдик, мана ўша пуллар, – дейишди. Довуд алайҳиссалом ҳалиги аёлга қараб:
– Аллоҳ сен билан денгизда ҳам, қуруқликда ҳам савдо қилаверади, сен эса Уни золим дейсан, – деди ва унга юз динорни узатиб:
– Буни болаларингга сарфлагин, – деди.
Аллоҳ барчамизни Ўзи тўғри йўлдан адаштирмай, ҳидоятда собит қадам қилсин! Ё Аллоҳ Ўзининг Раззоқсан, ризқимизни ҳалолидан бергин, ўзгани ҳаққидан асрагин!
АКТРИСА СИТОРА ФАРМОНОВА ЭРИНИ ҲАММАГА КЎРСАТДИ...!!! 💍😊
😳ШОК КУЁВ КИМ ?
БИЗ БИЛГАН УША МАШХУР АКТЁРМИ😱
ТЎЙИ ЯҚИНДА БЎЛИБ ЎТГАНДИ
😳КУЁВНИ КЎРГАНЛАР ҲАЙРОН КОЛМОҚДА КУЁВНИНГ ИСМИ....
🔴КУРИШ УЧУН 👇
PREMYERA!!!!
🔥OLCHAGUL🔥
Sevgi va zulm qissasi!!! Tez fursatlarda qismli hikoyamizni boshlemiz!!!
Borligingizni bildiring!!!! Hikoya sevar obunachilar bormi???❤️👍
Мана уша кабр, якиндагина она бола шу кабр ёнида утирганини кургандим. Якинлашиб келгач, кабртошидаги расмга эътиборимни каратдим. Карадиму, шу онда шок холатига тушиб, юрагим тез тез уриб, бошим айлангандек була бошлади. Товба килдим, Астогфурулло.....уша мен курган аёлни расми турибди. Уша мен боласи билан курган онани расми эди. Кабр тошига ёзилишича, уша аёлни улганига бир йилдан ошибди. Мана шу вокеадан сунг арвохлар, рухлар борлигига яна бир бор ишонч хосил килдим ушанда.
Кечга якин уша аёл рак касалидан жуда ёш холда улганлигини билдим. Унга йигирма туккиз ёш булган экан улганида. Онаси улгандан сунг, туккиз ёшли угли ёлгиз колиб кетганлиги сабаб уни мехрибонлик уйига топширишибди. Бола эса у ердан хам кочиб келиб кишлок чеккасидаги бир кулбада бир кампирникида яшаркан. У хар доим онасини кабрини зиёрат килгани гул олиб келаркан. Оналик мехр, улимдан хам кучли эканлигига ишонгандим уша пайт. Болакай она мехрига зор булганида онасини кабрига келаркан. Онани рухи хам уз навбатида углини кургани чикаркан. Кузга якин уша бола кабристонга келмай куйди. Бир икки кун утгач уша аёлнинг кабри ёнида янги кабр пайдо булганлигига кузим тушди. Болакайни онасини ёнига дафн килишибди. Улар энди доим бирга. Унга нима булганлигини сабабини билолмадим. Балки уша болакай ёлгизликдан кийналиб, онаси билан бирга булишга интилгандир. Мана шундан бошка арвохни мен курмадим.
Утганларни охирати обод булиб, кабрлари нурга тулсин омиийн....
@ibratli_sozlar
📝 АММАМ...
Ўзингиз ҳақингиздаги бўлмағур гапларни ўз қулоғингиз билан, айтаётган кимса тилидан эшитганмисиз? Қандай тасаввур уйғонган дилингизда шунақа пайтларда? Ўксинганмисиз? Жанжаллашганмисиз? Эътироз билдирганмисиз?
Яқинда, менда шунақа ҳол бўлди.
Аммам, ўз дадамнинг синглиси, ("Отам" ҳикоямда бу аммам ҳақида кўўп гаплар бор...) қўшниси билан менинг ғийбатимни қилаётганини эшитиб қолдим.
Аммамларнинг кўчасидан бир сабаб билан шошилиб ўтаётгандим. Йўлакда бир қўшниси билан гуррунглашиб ўтирган экан, шошилинчда пайқамай ўтибман.
Қайтишда уларга яқинлашиб салом бердим,-
-Ассаломалекум, амма. Яхшимисиз, жон соғликлар, уй-ичлар тинчми? Болла, неваралар бардамми? Сиз яхшимисиз, қудахола...
-Валекум ассалом. Ҳа, кўзингни ёғ босганми, Ўтиб кетдинг, салом йўқ...
-Узр, амма... шошилинчда... зарур ишим бор эди шу маҳаллада. Атайин саломлашиб, дуойингизни олай деб ортимга қайтдим...
(Аммо дуо қаёқда)...
Хайрлашиб, икки қадам юрдим...
-Кўзиям яхши кўрмайди бунинг. Ачкисиниям тақмай юради.
Аммам, ёнидаги қўшнисига мени "таърифларди"...
Бир хаёлим ортимга бориб, эътироз билдирмоқчи бўлдим. Ўксиндим. Нима, кўзойнак таққан одам кўр бўлиб қолибдими? Ҳозир мода учун ҳам тақишяпти кўзойнакни. Аммо мен одамлар орасида кўзойнак тақишга истиҳола қиламан. Ишлаган пайтим,кўз чарчаб қолмаслиги учун тақаман кўзойнак....- демоқчи бўлдим....
Индамай кетдим. Аммо аммамдан кўнглим қолди.
Инсонларнинг яхши томонларинимас, камчиликлари билан бировга таништишираётгани, билиб - билмай ғийбат қилаётгани эмасми? Ўз яқинларининг сирини бегонага фош қилишмасми....
Кўчага чиқиб ўтганнинг - кетганнинг ғийбатини қилиб ўтирмасдан, уйида кири-чири, тикиш-чоки, неваралар тарбияси билан овора бўлсалар бўлмасмикин...
Пайти келди, бу воқеани эсига солдим.
-Амма,нимага бунақа деб, бегонага мени ёмонладингиз, кўнглим қолди сиздан...
Аммам жавоб беролмай қолди.
Раъно Умидбахш.
🕌
Нимагадир энди Дилором туш ҳақида гапирмай қўйди. Ҳатто Назокат бир-икки бор нонушта маҳали шу мавзуни қўзғашга уриниб, гапни аллақандай башоратчилар, тушида кашфиётлар яратадиган олимлар, тушида шеър ёзадиган шоирлар томонга бурди. Аммо на эридан, на қизидан рағбат сезмагач, жим бўлиб қўя қолди.
Шундай кунларнинг бирида...
— Дадажон, — деб қолди нонушта маҳали кўзлари қувончдан чақнай бошлаган Дилором, — бугун лотерея сотиб олиб, “Нексия” ютаркансиз. Тушимда кўрдим!
— Вой, вой, зўр-ку! — ҳаяжондан бўғриқиб кетган Назокат аранг шу сўзларни айта олди.
Аммо қизининг “башорати” Исомиддин учун энди ҳаддан ортиқ бўлиб туюлди. Шу сабабли хотинини ортиқча ҳовлиқтирмаслик учун гапни калта қилиб қўя қолди:
— Менга ўхшаганлар “Нексия” ютаверса, лотереячилар уйини қаерда топади?
Дилором эса одатига кўра бўш келмай туриб олди:
— Ютасиз. Мана мени айтди дерсиз, бугун машина ютасиз, тамом-вассалом!
Иш ташвишлари, елиб-югуришлар, чопа-чоплар билан бўлиб Исомиддин қизининг эрталабки гапини унутган ҳам экан. Фақат йўналишли маршруткадан тушиб, Дилором учун бирон ширинлик олиш мақсадида дўконлар қатори томон буриларкан, эрталабки гурунгни эслаб қолди.
“Ҳай қизим-а, — деган ўйга борди Исомиддин. — Ишқилиб, дадасига яхши кўринса-да. Ҳа, майли, шунинг учуноқ эркатойимга бугун “Баунти” ола қоламан”.
Исомиддин қизи яхши кўрадиган шоколаддан сотиб олди-да, дўкондан чиқаётган маҳали кимнингдир шу яқин-атрофда: “Кеп қолинг! Лаҳзалик лотерея! Сотаману кетаман!.. Ютуқ “Нексия” машинаси!..” деб қичқираётганини эшитди.
Тўғриси, Исомиддин лотерея ўйинларини ёқтирмсди. “Буям қиморнинг бир тури-да”, деб ўйларди. Зеро, у кўплаб ҳамкасблари маошларининг асосий қисмини мана шунақанги, одамларни алдаб, пулини шилиб олишга мўлжалланган, айниқса кейинги пайтлари жуда кўпайиб кетган ғирром ўйинларга сарфлашини яхши билар ва уларга ачинарди ҳам.
Ҳозир ҳам Исомиддин антиқа қоғозга ўралган шоколадни ҳузур билан томоша қилганча уйига етиб олиши мумкин эди.
@ibratli_sozlar
ДИЛОРОМНИНГ ТУШЛАРИ ЁХУД АЖАЛГА ЕТАКЛАГАН ХИЁНАТ.
Исомиддин бир пайтлар, ҳали уйланмаган чоғларида “Отага ўғилдан кўра қиз меҳрибонроқ бўлади”, деган гапни эшитганида, очиғи, унчалик ишонмаган эди. Кейинроқ, илк фарзанди қиз туғилганда бу “ҳикмат”ни ота-онасидан, яқин биродарларидан бот-бот тинглаш асносида жимгина бош эгиб, гўёки суҳбатдошининг фикрини маъқуллаётгандай турган бўлса-да, кўнглининг бир чеккасидан бошқа бир истеҳзоли ўй ўтган эди: “Ҳа, бу энди қиз кўрган ёки ўғли йўқлар учун бир тасалли экан-да...”
Орадан бир-бирини қувиб йиллар ўтди.
Исомиддин яратганга минг қайта шукрлар айтса арзийди, Дилоромдан кейин иккита қўчқордай-қўчқордай ўғил кўришди. Мана энди уч фарзанднинг отаси бўлиб, катта кўчада гердайиб юрганида нечукдир тез-тез ўша ҳикматли гапни эслаб қолади ва ўзича тан берган ҳам бўлади: “Одамлар бекорга айтишмас экан-да...”
Илло бижилдоқ Дилором сал ақлини таний бошлагандан бери дадасига бир меҳрибон бўлдики, бир меҳрибон бўлдики, буни таърифлаш мушкул! Тўғриси, “ақлини танигандан бери” деган гап ҳам унчалик аниқ эмас. Зеро, Дилором ҳали онасининг кўкрагини пишиллаб эмиб ётган маҳаллари ҳам жажжи қўлчаларини чўзиб, дадаси томонга талпингани-талпинган эди!
Фарзанднинг меҳрини падар ҳис қилмай қолмайди.
Нодиржони билан Қодиржонидан ҳар қанча айланиб-ўргилса-да, Исомиддин ҳам бора-бора тўнғичига ўзгача меҳр билан қарайдиган бўлиб қолди. Ишдан ҳар куни атай Дилором учун битта чупа-чупми, шоколадми, сақичми олиб келиш ота учун ёзилмаган қонунга айланди. Баъзан ишдан кеч қолган маҳаллари ёки улфатлари билан чойхонага бориб, ошхўрлик қилиб, уйга алламаҳал қайтган кунлари ҳам Исомиддин Дилором қизалоғи уйқусизликдан қизариб кетган кўзларини йириб очганча йўлакда қўғирчоқларини ўйнаганча дадажонининг йўлига кўз тикиб ўтирганини кўрарди.
Бахтиёр ота бундай маҳаллари қизалоғининг қўнғироқдек овозда:
— Дадажон! — деганини эшитса бас, бутун чарчоқларини унутиб, вужудида ажиб бир енгиллик туярди, гоҳида эса мижжаларига ёш қуйилиб келганини ҳам ҳис этарди.
Бунга сайин Дилором дадасига эркаланар, оқшом ҳам дадасининг ёнидан кетмас, охир-оқибат Исомиддиннинг бўйнидан маҳкам қучоқлаб олганча уйқуга кетарди.
Гоҳида кечалари безовталаниб уйғонган чоғлари ҳам Дилором уйқу аралаш фақат:
— Дадажон... — деб шивирларди.
Назокат баъзан эрига ҳазиллашиб қўярди:
— Бу мастон қизингиз ўзича мени дадам туққан деб ўйлайди шекилли...
Бундай пайтлари Исомиддин бўш келмасди:
— Дадасининг қизи бўлгандан кейин шунақа бўлади-да...
Аммо айрим пайтлари Назокат сал жиддий оҳангда гапиришга уринарди:
— Шунингизни ер-кўкка ишонмайсиз. Бола отасини бунчалик яхши кўрмаслиги керак эмиш. Ахир, ҳар қалай, қиз бола — бировнинг хасми. Эртан-бир кун бировнинг уйига боради. Чиққан қиз чиғириқдан ташқарида, деган гапларам бор. Бунингиз бўлса сизга роса боғланиб қолган... Эртага кўзининг ёшини оқизиб келиб турса, югуриб бориб куёвингизнинг таъзирини бериб келишдан ҳам тоймассиз...
Исомиддин жиддий бўлишга уринади, аммо эплай олмайди, яна ҳазилга зўр беради:
— Бундай тилла қизалоғимни хафа қилган одамнинг энасини учқўрғондан кўратаман! Хафа қилиши нимаси, биронтаси қаттиқ гапириб кўрсин қани...
Вақт ғилдираги эса тўхтов билмай айланиб турарди.
Ҳаш-паш дегунча Дилором ўн бирга тўлиб, ўн иккига қадам қўйди. Мана шу Дилором қиз бола боши билан машиналарнинг маркаларинию, турларини укаларидан ўзиб ажратиши ғалати эди. Ҳолбуки, Исомиддининг ўзи то ўнинчи синфни битиргунга қадар “Москвич” билан “Жигули”ни фарқлолмай, ўртоқларига кулги бўлиб юрарди. Дилором эса “Москвич”, “Жигули” у ёқда турсин, ўзимизнинг “Дамас”, “Нексия”дан тортиб, чет элнинг алламбало машиналарига қадар танирди. Таниш ҳам гапми, билағонлик қилиб, аллақандай белгилариними-ей, тезликлариними-ей айтиб ҳам ташларди... Буни кўриб Исомиддин ҳайратдан ёқа ушларкан, баъзан беихтиёр: “Қарқуноқдан булбул чиқаркан-да... Нима бўлса шу қизим бўлади”, деб қўярди...
Албатта, Дилором отасини жон-дилидан яхши кўрар, баъзан унга янада яъши кўриниш учун бўлса керак, Назокатнинг таъбири билан айтганда, гапига асал суртиб юборарди гўё.
