33746
Хаётий ва Ибратли ҳикоялар... Хикматлар хазинаси... Инсон такдирини аччик синовлари... Hamkorlik va reklama uchun 👇👇 @Bronzam . . . . . .
✍🏼ОНА ЮРАГИ СИНДИ...
(булган вокеийлик асосида ёзилди)
Шахар четида кишлокда яшаймиз. Кишлок шароити булганлиги учун хамма бир бирини танишади. Кишлогимиздаги одамларнинг бир бирига булган муомиласи яхши. Бири бирларини хурмат килишади. Уйларида кандайдир иш булса хашар килиб бир бирларига ёрдамлашишарди.
Бир оилани билардим. Жуда хам инок,ахил уртамиёна яшашарди. Биздан икки уй нарида уларнинг уйи жойлашган. Уйи хам унчалик хашаматли эмас ,лекин ихчам курилганди. Отаси шафёрлик киларди. Узининг шахсий машинасида. Онаси уй бекаси,жуда яхши номозхон аёл булиб,махаллада узига яраша урни бор. Уларнинг яккаю ягона фарзанди булиб,у хам аклли ва тушунчаси бор бола эди. Азлам мени синфдош дустим булиб,у оилада ёлгиз фарзанд булса хам эркатой болалар сарасига кирмасди.
Оиласига хамма хавас киларди. Мана дустимни якинда уйлантиришди. Туй жуда яхши утди. Мен хам туйдан бир кун олдиндан бошлаб хизматда булдим. Чунки Азлам дустим ахир. Келин хам тушинган аёл булиб, бу оилага тез киришиб кетди. Азлам Университетда укирди. Бир куни машинамда иккаламиз шахарга бордик. Анча гаплашдик.
-- Нодир биласанми,мана уйланганимга хам бир йил булиб куйди. Хотиним хомиладор. Шу бахона сабаб хамма синфдошларга бир хак бермокчиман. Узи туйдан бери хеч бирга утириб гаплашаолмадик !- деб колди Азлам.
-- Ооо гап йук....булди тамом, утиришга айтимчи мана менда!- дедим хазилу чин килиб.
То шахарга боргунимизча хазил хузил килиб гаплашиб кетдик. Шундан кейин у билан бошка бундай гаплашиб утиролмадик. Уша айтган гапини устидан чикиб синфдошларга битта утириш килиб берди лекин.
Кунлар утиб келинни дарди кузгаб колди.
Келинни тугрикхонага олиб кетишди. Духтирлар текшириб куришдида:
-- Хали бола тугилишига бир кун икки кун вакт бор!- дейишди.
Азлам уйга кайтиб келгач эртаси куни боришга чогланиб тургач. Тугрикхонадан кечрок келаверинг хали бор дейишди. Кечрокка:
-- Муборак булсин эгизаклар,суюнчини каттасини олиб келаверинглар !- деган хабар келди.
Эгизаклар....бири угил бири киз эди. Ота Онаси жуда севинишди. Азламни хурсандчилигини айтмайсизми.
-- Ота булибсан углим кабул кил табригимни!
Онани кузида кувонч ёшлари. Шунда Азлам Отаси билан йулга отланди. Кувончи узига сигмасди,шошиларди. Онасини юраги сезди,нимадир кунглига келди.
Азлам Отаси билан аллакачон йулда боришардилар. Онаси эса хавотир олиб тинмай кунгирок киларди. Умрларини сунгги бекати келдими ёки тасодиф. Хурсандлигидан тезликни оширарди. Йул коидаларига эътибор бермасдан шошилганча боришарди.
Эхх шунчалик хам шошилишадими. Чоррахага етишганида ,унг томондан битта катта ЗИЛ русмли автомобил чикиб колди тусатдан. Бориб шу автомобилга урилди. Афсус Азлам хам Отаси хам вокеа жойида жон беришди.
Бу орада Она улардан бехабар кунгирок килаверарди. Вокеа жойидан бир дан ходими Азламни телефон кутариб Онасига тез етиб келишини,улар авто халокатга учраб оламдан утишганини айтади.
Бир кунда уйдан иккита тобут чикаришди. Бу бир оила учун жуда хам дахшат эди. Мен хам жанозасида катнашдим. Онаизор шунаканги додлаб йиглардики,бутун олам йиглагандек. Жанозага келганларнинг хам бу нолалардан кузида ёш эди. Худойиси,хуллас хамма урф одатлари утказилди орадан йил утди.
Она шурлик эри ва углини эслаб жуда уксиниб йигларди. Чунки оила такдири якун топиб булган эди. Бахтли кунлар уз нихоясига етган эди. Она барига чидади булса хам огир. Эри ва углини кийимлари,расмлар уша уй. Аммо Онани юраги хамма нарсани кутарди. Набиралари ва келинини шундай ташлаб куймади.
-- Кизим майли мен розиман,кайта турмуш куринг,хали ёшсиз !- деди Она.
Келин эса эрига булган мухаббатини пеш килаверарди. Онанинг юраги яна бир бор тигланди. Шу шу келин кайнона билан ораси совуб келишмовчиликлар бошланди. Она иложи борича яхши гапиришга харакат киларди. Келин эса анча узгарган куполрок булиб колган эди. Шу тарики орадан ярим йил утди. Бошка илож топмаган Она мажбур булди.
Охири Она уз уйини сотиб шахардан икки хонали дом олиб берди келини ва набираларига. Узи эса бир кишлокдан куримсизгина кичкинарок уй олди.
✍🏼ҲАЁТИЙ ВОҚЕА: ПУЛГА СОТИЛГАН НОМУС...
(енгил хаёт истаганлар)
Мен ҳам барча аёллар сингари чиройли кийинишни, яхши яшашни орзу қилардим, бироқ бу ниятларимни амалга ошириш учун пул зарур эди. Қўлимда тайинли ҳунарим бўлмаганидан бошимни қаерга уришни билмасдим.
Мактабни битирганимданоқ ота-онам биринчи келган совчиларга розилик бериб юборди. Тушган оилам биздан кўра бадавлатроқ эди, шу нарса уйдагиларимга жуда хуш келганди. Аммо халқимиз бежизга «Тенг-тенги билан, тезак қопи билан» демаган экан. Оиламда ҳеч ким, ҳатто эрим ҳам менсимасди, мен уларга фақат чўри эдим. Кейинчалик билишимча, эрим турмушидан ажраган бир жувон билан яшар, менга эса номига, ота-онасининг хизматини қилиш учун уйланган экан. Эртадан кечгача қўлим ишдан бўшамас, яна ора-орада эримнинг ҳам тепкисини ердим. Энди ҳомиладор бўлганимда навбатдаги тепкидан ҳомиламни йўқотдим. Пичоқ бориб суякка қадалгандан кейин ота-онамнинг уйига қайтиб келдим. Аммо бу ерда ҳам таскин топмадим. «Чиққан қиз чиғириқдан ташқари» деганлари рост экан. Қайтганим ота-онамга ҳам ёқмади. Келинойимнинг қовоғи очилиб, лабига табассум югуриши учун эртадан кечгача тиним билмасдим. Бирор жойга ишга кирай десам на дипломим, на бирор ҳунарим бор.
Шундай кунларнинг бирида чет элга бориб ишлаб келган қўшнимиз Холниса опа жонимга оро кирди. Холниса опа пул топиш учун кўрсатган "қаҳрамонлик”лари ҳақида оғиз кўпиртириб гапирганида, унга ҳавасим келиб, кўнглим суст кетди. Холниса опа у жойларнинг жаннат эканини, ҳатто оддийгина массажчилар ҳам маликалардек ҳаёт кечиришини айтиб, агар мен ҳам босам, яхшигина пул топишим мумкинлигини айтди. Массажчилик қўлимдан келмаслигини айтгандим, бу иш мен ўйлаганчалик қийин эмаслигини, хоҳласам бирпасда ўрганиб олишим мумкинлигини тушунтирди. Кўнглим бироз таскин топди. Қайси йўл билан бўлмасин, пул топсам бўлди деб ўйладим.
– Агар яна чет элга борсангиз мени ҳам олиб кетинг, ҳамма шартларингизга розиман, пул ишласам бўлди, – дедим Холниса опага.
Гапларимдан у қувониб кетди. Бирорта қизни эргаштириб борса, танишлари мукофот пули бериши у пайтда менга қоронғу эди.
– Майли, ўзи қайтиш учун чипта олмоқчи бўлиб тургандим, сени бирга олиб кетаман. Ҳойнаҳой, пулинг бўлмаса керак, иккаламиз учун чиптани ўзим оламан. Боргандан кейин ишлаб пул топсанг, суришиб кетармиз, – деди Холниса опа.
Шундай қилиб, Холниса опа билан бирга чет элга бордик. Қўнганимизда унинг Нина исмли таниши бизни кутиб олиб, ижара уйга жойлаштирди. Бир-икки кунлик ҳордиқдан сўнг Холниса опа "хизмат фаолият”ини бошлаш вақти келганини айтди. Бу мен ўйлагандек оддий массажчилик эмасди, балки фоҳишалик эди. Аввалига Холниса опага ҳеч қачон бу йўлга кирмаслигимни, орқага қайтиб кетишимни билдирдим.
– Орқага қайтаман дейсанми? Қайси пулингга кетмоқчисан? Аввал мендан олган пулингни тўлаб қўй! – деди у ўшқириб.
– Номусимни сотиб, пул топгандан кўра, ўлганим маъқул, – дедим ўпкам тўлиб.
– Ўлгинг келаётган бўлса, ўлавер! Ўлигинг кўчада қолади, бу ерда сенга ҳеч кимнинг раҳми келмайди, – деди Холниса опа совуққонлик билан.
Ўлиш мен ўйлаганчалик осон иш эмас экан, қўлимга арқон олишга олдиму, жон ширинлик қилди, журъат қилолмадим. Шундай қилиб, тақдиримга тан бердим. Аввалига қилаётган ишимдан нафратланган бўлсам, бор-бора кўникиб кетдим.
Ҳар куни эрта тонгдан Нина қўнғироқ қилар, ювиниб-тараниб, махсус ёлланган таксида шаҳар четида жойлашган сауналардан бирига йўл олардик. Саунада «массажчи» ниқоби остида бир кунда икки-учтадан мижоз қабул қилишга тўғри келарди. Ҳаром йўл билан топилган пуллар эса сауна эгаси, Нина ва қизларнинг ўртасида тенг тақсимланиб, ҳамма ўз улушини оларди. Сауна қўриқчилари то иш куни тугамагунча кетишимизга йўл қўймасди. Шу тариқа орадан икки ойча вақт ўтгач, бир-икки сўм пул топгандан кейин уйга қайтишга қарор қилдим.
Ҳар қалай пул олиб келганимни кўрган акам билан келинойимнинг чеҳраси очилди, аммо улардан бу пулларни қайси йўл билан топганимни яширдим. Ота-онамни ҳам тикувчилик цехида ишладим деб алдадим.
Орадан кунлар ўтди. Ётиб еганга тоғ чидамас деганларидек, олиб келган пулимнинг ҳам таги кўриниб қолди.
✍🏼АЛАМЗАДА КАЙНОТА(ёхуд ичкиликнинг касофати) хаётий хикоя.
Севги фасл танламайди, дейишади. У ҳар бир қалбга кутилмаганда кириб келади-ю, уни гўзал ҳисларга ошно қилади. Машҳурбек ҳам шундай бўлди. У энг гуллаган ёшлик чоғида Назокатни севиб қолди.
Машҳурбекнинг назарида дунёда Назокатдан гўзалроқ, ақллироқ қиз йўқ эди. Машҳурбек ўз севгилисини эртаклардаги маликаларга қиёсларди. У қизнинг атрофида ўралашиб қолди. Қиз ҳам унга бефарқ эмасди. Икки ёшнинг илк севгиси ғунча ёза бошлади. Қиз ҳам йигитнинг йўлига нигорон боқадиган бўлди. Бир-бирига узукка кўз қўйгандек мос тушган севишганлар турмуш қуриб, яхши ҳаёт кечириш ниятида эдилар.
Аммо қизининг севгисидан хабар топган Бердиқулнинг қаҳри келди. Чунки Машҳурбекларнинг оиласи Бердиқулнинг ўлчовларига тўғри келмас эди. Шунинг учун у қизининг Машҳурбекка турмушга чиқишига қатъий норозилик билдирди. Орага тушган одамлар Бердиқулга ёшларнинг севгисига тўсқинлик қилмасликни илтимос қилишди. Лекин бу гаплар қайсар отанинг қулоғига кирмади.
Икки ёш нима қилсин? Назокат ҳам икки ўт орасида қолди. Отасини десинми? Тарозининг иккинчи палласида эса Машҳурбек. Илк муҳаббатидан воз кечсинми? Қиз бечора нимиа қилсин? Унга севгилиси далда берди: "Отангиз ҳам жаҳлдан тушиб қолар, қайси ота ўз фарзандини бахтли бўлишини истамайди? Келинг, яхшиси, қочиб кетайлик. Отангиз сизни кечирар” деди.
Бердиқул ҳадеганда жаҳл отидан тушавермагач, қиз Машҳурбекнинг таклифига рози бўлишдан ўзга чора тополмади..
Қизининг қочиб кетганини эшитган Бердиқулнинг бўлари бўлди. Ғазаб отига минган Бердиқул "Иккисини ҳам ўлдиринглар”, дея бақирарди. Маҳалла катталари, қариндошлар ўртага тушишди. Бердиқулни инсофга чорлашди. Қочоқ келин-куёвни топиб келишди. Тўй қилиб, никоҳ ўқитишди. Икки ёш бахтдан сармаст яшай бошладилар. Лекин Бердиқулнинг куёвини кўргани кўзи, отгани ўқи йўқ эди. Машҳурбек қайнотасининг иззатини жойига қўярди. Саломини канда қилмасди. Байрам ва ҳайитларда йўқлаб бориб кўнглини олишга ҳаракат қиларди.
Ҳамма нарсанинг давоси вақт деганларидек, орадан ойлар ўтиб Бердиқулнинг ғазаби ҳам пасайди. Қизи фарзандли бўлганда боши кўкка етгандай қувонди. Қизига бешик тўйи куни энг яхши бешикни совға қилди. Орадаги дилхираликлар кўтарилиб, ҳамма нарса изига тушиб кетди.
Воқеа шу билан худди эртаклардаги каби "Ҳамма мурод-мақсадига етди” деб тугаши ҳам мумкин эди. Бироқ касофат ичкилик орага тушмаганда, албатта. Агар Бердиқул ароқнинг қулига айланиб бўкиб ичмаганда ҳозир орамизда юрган, давраларнинг тўри уники бўларди. Фарзандлари эъзозида, невараларини эркалатиб ўтирган бўларди. Афсуски, у ўзини ичкилик ичишдан тийиб тура олмади. Оқибатда...
Ўша куни Бердиқуллар хонадонида пилла терилаётган эди. Шу баҳона ўз қўли билан овқат пиширмоқчи бўлди. Тарки одат – амри маҳол деганларидек, у қозон бошидаёқ 200 грамм ароқни уриб олди. Ортидан "Учдан кейин пуч”, деб яна стаканга қўл юборди.
Кечки пайт. Машҳурбек икки жўрасини олиб қайнотасиникига кириб келди. Салом-аликдан сўнг йигитлар ипак қуртидан бўшаган хоналардаги сўкчакларни бузишиб, хоналарни тозалай кетишди. Ширакайф Бердиқул улар билан бироз ҳазил-мутойиба қилган бўлди. Йигитлар ишни тугатишиб, Бердиқулнинг қўшнисиникига ўтиб кетишди. Албатта бу ердаги ўтириш ҳам ароқсиз бўлмади.
Орадан бироз вақт ўтгач, кўчада шовқин-сурон эшитилди. Бердиқул кўчага чиқса, куёви Машҳурбек маст ҳолда бақириб-чақириб юрибди. Бердиқул Машҳурбекни тартибга чақириб, уни қўшнисиникига киритиб юборди. Сўнг балойи нафс арақ илинжида куёвининг ортидан қўшни уйга кирди. Қараса, базми жамшид авжида. Ўртада ароқ, "мени ич” деб турибди.
Хуллас, Бердиқул ҳам даврага қўшилди. "Олинг, олинг, оқ қилиб беринг” деб анчагина қизиб олишди. Бирдан Бердиқулнинг донолиги тутиб – қуруқ насиҳат қила кетди. Бир-икки қаттиқ-қуруқ гап қилди. Ҳар иккиси ҳам ўта маст бўлганлиги учун ўртада гап қочди. Жанжал, сур-сур авжига чиқди. Ҳай-ҳайлашиб кўчага чиқишди. Шериклари қайнота-куёвни ажратмоқчи бўлишди.
Кўчада туришган пайтда Бердиқул "Мен бу нонкўрга гулдай қизимни бериб қўйган бўлсам, яна у мени ҳақорат қилса-я. Бу бебошнинг адабини бериб қўймасам бошимга чиқиб олади шекилли”, деб яниб қўйди.
ОНАСИ БОРЛАР!
Деворларни ушлаб юра бошласам,
Гапларим нотўғри қура бошласам,
Каллаи-саҳарлаб тура бошласам,
Менга қавоғингни уйма, жон болам,
Асло ёлғизлатиб қўйма, жон болам!
Чойимга бўктириб есам нонимни,
Хотининг койиса олмай ёнимни,
Қийин қийноқларга қўйиб жонимни,
Менга қавоғингни уйма, жон болам,
Асло ёлғизлатиб қўйма, жон болам!
Бир гапни ўн марта қайтариб айтсам,
Нонга деб кетсаму, нон олмай қайтсам,
Бир кун соғ, ўн беш кун тўшакда ётсам,
Менга қавоғингни уйма, жон болам,
Асло ёлғизлатиб қўйма, жон болам!
Қиммат идишларинг синдириб қўйсам,
Кўрпамни қуёшга илдириб қўйсам,
Устимдан ҳаммани кулдириб қўйсам,
Менга қавоғингни уйма, жон болам,
Асло ёлғизлатиб қўйма, жон болам!
Келмасанг, ўн марта қилсам қўнғироқ,
Қайдасан болам деб хўп қилсам сўроқ,
Билсанг ҳавотирдан ўлган яхшироқ,
Менга қавоғингни уйма, жон болам,
Асло ёлғизлатиб қўйма, жон болам!
Меҳмонинг келганда ўтираман жим,
Онанг эканимни билмайди ҳееееч ким,
Хонамга қамасанг, оғрийди қалбим,
Менга қавоғингни уйма, жон болам,
Асло ёлғизлатиб қўйма, жон болам!
Ўксиб йиғлайверсам ҳуда-беҳуда,
Бирон таом қўмсаб қолсам гоҳида,
Тўрдан гўрим яқин бўлган чоғида,
Менга қавоғингни уйма, жон болам,
Асло ёлғизлатиб қўйма, жон болам!
Яқинларга хам юборамиз!!!
17 ёшимда мен ўзимдан 10 ёш катта боладан хомиладор бўлиб қолдим,у буни эшитиши билан мени ташаб кетди.
Менинг ёнимда фақат онам қолганди у ногирон эди дадам бизни 2 ёшлигимда ташлаб кетганди.
Мен фарзандимни дунёга келтирдим шундан кейин менда муаоммалар юзага кела бошлади пулим йўқ ҳаттоки овқатга сариқ чақа ҳам қолмади.
Охири чидай олмадим бола ухлаёткан пайтда мен кечқурундан ишлашга қарор қилдим
Мен беҳаё аёллар сайтига кириб расмларим ва номеримни қолдирдим орадан 15 дақиқа вақт ўтмай менга қўнгироқ келди овозидан у эркак жуда катта гавда эгаси эканлигини билдим ва бугун тунни мен билан ўтказишни сўради мен хурсанд бўлдим чунки у таклиф қилган пулга мен 2 ҳафта бемалол қийналмай яшашим мумкин эдида
Мен айтилган манзил бўйича уйга келдим эшикни очдим ва қўрқув билан жойимда қотиб қолдим чунки...🚷
👉ДАВОМИНИ ЎҚИНГ👈
😳 400 ЙИЛДА 1 МАРТА ТУҒИЛАДИГАН ЭГИЗАКЛАР
Хитойда бир оилада эгизак туғилди.
Болларни бири отасига ўхшайди иккинчиси на отасига на онасига на эгизагига ўхшайди. Буни пайқаб қолган ота, болаларини ДНК текширувидан ўтказади. Текшув натижаларини кўрган экспертлар шокка тушишди. Чунки...😱😱😱 ШОК ...
БАТАФСИЛ ДАВОМИ....👇
17 ёшимда мен ўзимдан 10 ёш катта боладан хомиладор бўлиб қолдим,у буни эшитиши билан мени ташаб кетди.
Менинг ёнимда фақат онам қолганди у ногирон эди дадам бизни 2 ёшлигимда ташлаб кетганди.
Мен фарзандимни дунёга келтирдим шундан кейин менда муаоммалар юзага кела бошлади пулим йўқ ҳаттоки овқатга сариқ чақа ҳам қолмади.
Охири чидай олмадим бола ухлаёткан пайтда мен кечқурундан ишлашга қарор қилдим
Мен беҳаё аёллар сайтига кириб расмларим ва номеримни қолдирдим орадан 15 дақиқа вақт ўтмай менга қўнгироқ келди овозидан у эркак жуда катта гавда эгаси эканлигини билдим ва бугун тунни мен билан ўтказишни сўради мен хурсанд бўлдим чунки у таклиф қилган пулга мен 2 ҳафта бемалол қийналмай яшашим мумкин эдида
Мен айтилган манзил бўйича уйга келдим эшикни очдим ва қўрқув билан жойимда қотиб қолдим чунки...🚷
👉ДАВОМИНИ ЎҚИНГ👈
😳 ГЎРКОВНИНГ ҲИКОЯСИ....
{Ҳаётий воқеа. Асабингиз дош берса ўқинг}😱
...Мен анчадан буён одамларининг хизматини килиб келаяпман. Лекин хали бунакасини курмагандим.
Утган йилнинг ёз кунларида автохалокатга учраб халок булган ёши кирклардаги бир йигитни кумиш учун олиб келишди. Кечкурун жони узилган экан, бомдодга чикарадиган булишибди. Шу боис кабрни коронгу аралаш тонг арафасида казишимга тугри келди.
Аммо нимагадир кабристонга хафсалам булмай келди. Энг кизиги кабристонга етиб келганимда хеч качон килмаган ишни килиб куйганимни англаб етдим....😳😱😨😯
ДАВОМИНИ БУ ЕРДА ЎҚИНГ👇👇👇
/channel/Solixa_Ayol/59108
👆ИНТЕРНЕТНИ ЛАРЗАГА СОЛГАН ХАЁТИЙ ВОҚЕА...
Менинг сендақа хотиним ҳам, болам ҳам йўқ, эшитдингми? Сенларнинг қорангни ҳам кўришни истамайман. Биз энди тамоман бегонамиз. Энди сенлар ҳам мени бошқа кўрмайсанлар.
Шу гапларни айтди-ю, бу шаҳарни тамомила тарк этди. Қишлоққа қайтди. Уйдагиларга хотини билан ораси бузилиб қолганини, ниҳоят ажрашганини айтди. Акаларининг фиғони фаоакка чиқди:
- Аҳмоқ, нега бунақа қилдинг? Тайёр уй-жойинг, ишинг. Оилангни ташлаб келдингми?
- Қўрқманг, - деди у туйқусдан ўзини бардам тутиб, - Сизга ортиқча юк бўлиш учун келганим йўқ. Ўзим бир кунимни кўриб кетарман.
Дарҳақиқат, қишлоқда узоқ турмади. Таниш-билишларининг маслаҳати, кўмаги билан ўзига тузукроқ иш топиш, анча-мунча пул йиғиб, бирорта манзил қуриш учун Россияга жўнаворди.
Вақт ўтиши билан бир пайтлар бутун борлиғини ўз измига солган ғазаб ва нафрат ҳам изсиз йўқолди. Фақат қалбида сўнгсиз пушаймонлар, оғриқли армонлар қолди. Балки, шашгандир, жаҳл келганда ақли қочгандир? Чиндан ҳам шунча кўргулик унинг ҳаётида юз бердими? Бутун орзу-умидлари, бахту қувончи мағзава бетидаги рангдор кўпикдек бир зумда йўққа чиқдими? Дилафрузнинг хоинлиги ростмиди? Зафаржоннинг бегоналиги ҳақиқатмиди?
У уч йил совуқ ўлкаларда ишлаб, ана шу азобли саволлар оғушида яшади. Сокин кунларини эслаб юраклари эриб оқди. Майли эди, ўша саодати ёлғон пардасига ўралган бўлса ҳам уни тарк этмаса эди. Қанийди шу мудҳиш ҳақиқат умр бўйи унинг учун сир бўлиб қолса эди. Аслида бу ёруғ дунёда ҳамма нарса нисбий. Мутлақлик фақат Яратгангагина хос.
Дунёда қанчадан-қанча одам ёлғон муҳаббат, алдамчи бахт қуршовида умрларини шод-ҳуррам ўтказадилар. Ахир энг даҳшатли нарса хиёнат эмас, унинг юзага чиқиши, фош бўлиши-ку!
Иномжон ҳам бундай азобли, соғинчли ҳислар ўтида ёнган чоғида, бундан кўра бир умр алданиб яшашга ҳам рози эканини ич-ичидан ҳис этарди. Лекин, энди ҳамма нарса тугуган. Орадаги муносабатлар якун топган. Фақат ҳали қонуний никоҳ бузилгани йўқ. Уларни боғлаб турган ўргимчак тўридек ришта шу холос.
Барибир. Дилафруз билан учрашади. Ўғли бўлмада-да, Иномжондаги оталик меҳрини ўғирлаган Зафаржонни кўриши мумкин. Дарвоқе, у гўдакнинг гуноҳи нима? Ҳамма айб шу бегуноҳ ҳилқатни дунёга келтирган икки бандаи гумроҳда эмасми?
Йўқ, Иномжон улар билан аввалгидек яшаб кетолмаслиги аниқ. Лекин... Ҳеч бўлмаганда уларни бир бор бўлмсада кўришни жиндай истай бошлаганди.
Дарвоқе, улар билан учрашиш учун ҳозирча баҳона бор-ку. Лоақал сўнгги риштани узиш учун ҳам Дилафруз билан, шу орқали Зафаржон билан учрашув имкони бор-ку!
Рус ўлкасидаги уч йиллик ғурбатдан сўнг Иномжоннинг қалбидаги қайсар илинж уни шу ёққа бошлаб келганди...
... - Нега бундай қилдингиз?
Миродилнинг фавқулодда ўктам овози Иномжонни сергак торттирди. - Нима деди ўзи? Наҳот ҳеч нарсани билмайдиган бўлса? Туллак!
Иномжон бўғзига қадалиб турган нафратни ортиқ тутиб туролмади:
- Сизнинг орангизда учинчи одам бўлиб қолишни, сизларга ҳалал беришни истамадим.
- Хонада совуқ жимлик чўкди:
- Нималар деётганингизни биласизми ўзи?
- Билганда қандоқ? Сиз ҳам барини била туриб билмасликка олмасангиз эди...
Миродил бошини қуйи солди.
- Биламан, - деди дастурхоннинг бир четидан кўз узмай, Дилафрузни, Зафаржонни қай аҳволда ташлаб кетганингдан (негадир Миродил даъфатан уни сенлашга ўтди) хабарим бор. Шунчалик ғуруринг баланд экан, рашкинг зўр экан ўзинг шубҳа қилган одамга бу ҳақида лом-мим деганмидинг? Ўша куни Дилафрузни қон қақшатиб кетдинг. Мард бўлсанг, келиб менинг ёқамдан олмайсанми. Ё қўрқдингми?
Иномжон «ярқ» этиб уй эгасига тикилди. Унинг кўзларида ғазаб ёнарди:
- Нима? Сиздан қўрқаманми?
- Қўрқасан. Унда нега бир марта бўлсин «Сен ўзи менинг хотинимга ким бўласан» деб сўрамадинг?
- Бунга ҳажат ҳам йўқ эди?
- Ҳожат эмас, журъат йўқ эди сенда. Билмасанг, билиб қўй. Дилафруз менинг бир қориндан талашиб тушган синглим бўлади!
Иномжон аввал ҳамсуҳбатининг тилидан учган гапларнинг моҳиятини идрок этлолмагандек, бир зум талмовсираб қолди. Кейин эса, беихтиёр оёққа қалқди.
- Йўғ-э... Сиз ҳали... Бу бўлиши мумкин эмас.
Жуда-жуда мумкин, - деди Миродил фавқулодда сокинлик билан. - Биз ака-сингил эдик. Ўшанда мен биринчи синфни тугутаётг
омжон ҳам мумкин қадар Дилафрузнинг кўнглини оғритмасликка ҳаракат қиларди. Энг қизиғи, ўша воқеадан сўнг Миродилнинг ҳам қораси ўчди. Ҳатто кўча-куйда ҳам кўринмайдиган бўлди.
Ниҳоят, орзиқиб кутилган кун етиб келди. Бу хонадонда ўғил дунёга келди. Ўшанда Иномжон қанчалар шод, қанчалар бахтиёр эди.
Оталик бахти – сурури қанчалар лазиз бўлишини ўша пайтларда ҳис этганди.
Фарзанд – инсон умрининг меваси, ҳаёт йўлининг мунаввар чироғи дейдилар. Ана шу чироқ эр-хотиннинг хирагина турмушини шуълага чўмдирган эди ўшанда. У дамларни Иномжон ҳозир ҳам айрича энтикиш билан эслайди.
«Меҳмон» ўша онларни кўз ўнгида жонлантиришга уринаётганида хонага бир чойнак чой, иккита пиёла кўтариб «мезбон» Миродил кирди-ю, яна хаёли бўлинди. Уни кўриб, тағин кўнгли ғашланди. Шунча ўтиргани етар. Яна чойга бало борми? Айтадиган гапини кўчадаёқ айтиб қўявермайдими?
- Миродил ака, оворагарчиликнинг ҳечам кераги йўқ, - деди Иномжон туришга чоғланиб, - ўзи шошиб турувдим.
Миродил чойнакни дастурхон устига қўяркан, нохуш хўрсиниб қўйди:
- Менам уйимда ётиб қолинг, деяётганим йўқ, - дея чойни қайтара бошлади уй соҳиби. - Сиз билан бундан кейин яна кўришамизми, йўқми Оллоҳ билади. Уч йил деганда энди кўришдик ўзи. Ўзи... нега кўринмай кетдингиз?..
«Бу даюснинг мақсади нима ўзи, ўйлади Иномжон унинг қўлидан пиёлани оларкан, - намунча гапни узоқдан бошламаса? Шап-шап дегунча шафтоли демайдими?»
- Россияда эдим, - дея хушламай жавоб қайтарди Иномжон, - ўзингиз биласиз, завод синиб, маоши ҳам ҳаминқадар бўлиб қолганди. Ўшанга...
- Оилангиз-чи, мен бегона юртга кетсам, бу ерда аҳли аёлимнинг ҳоли нима кечади, деб ўйламадингизми?
Тавба, нималар деяпти ўзи бу! Ҳеч нарсадан хабари йўқми, ё ўсмоқчилаб сўраяптими? Балки эрмаклаётгандир.
- Кетишдан олдин Дилафрузнинг жавобини бериб кетгандим. Наҳотки ўзи сизга айтмаган бўлса?
Кинояомуз қарашларга Миродил бардош беролмадими, ёхуд Иномжонга шундоқ туюлдими, ҳар қалай уй соҳиби нигоҳи бир нуқтага қадалганча қотиб қолди.
Билади! Балони билади бу сув илон! Лекин унинг қарашларидан бирор маъно уқиш душвор. Шунча қилғилиқни қилиб, бир оилани таг-туги билан қўпориб, мақсадига етмадимикин? Бу кўзларда яна қандай қора ниятлар яширинган экан-а?
...Ўшанда анча пайтгача Миродилнинг кўздан панада юриши, Иномжонни анча хотиржам торттирган, шунинг баробарида жиндек шубҳага ҳам солганди. Душман кўздан йўқолса, ғофил қолма, шамол ҳам кўзга кўринмай туриб, шамни ўчиради, деган эди мутафаккирлардан бири.
Йиллар шамолдек тез ўтарди. Бир пасда Зафаржон ҳам катта бола бўп қолди. Иномжон ота бўлмасидан илгари туғилажак ўғлини бутунлай бошқача тасаввур қиларди. Худди ўзига ўхшаган, юзлари оппоқ, сочлари қўнғирранг, кўзлари мовийга мойилроқ, киприклари узун-узун...
Лекин Зафаржоннинг қиёфаси отасининг тасаввурларига мос эмасди. Сочлари ҳам, қош-кўзлари ҳам зулукдек қоп-қора, ўзиям қорачадан келган, юзида ярашиқли кулгичлари ҳам бор. Хуллас, ойисининг ўзгинаси эди. Баъзида ўғлини қўлига олиб эркаларкан, унга термулиб, ўғил деган отасига қуйиб қўйгандек ўхшаса, деб афсусланиб ҳам қўярди. Шунда Дилафруз, «Буниси менга ўхшаган, иккинчисини ўзингизга ўхшатиб туғиб бераман» деб қўярди.
Фалокат бир келса, қўша-қўша келаркан. Қишлоқдан тоғасининг қазо қилганини эшитгач, оиласига бир оғиз «Мен кетдим» деди-ю, жўнаверди. Шаҳарга қайтганида, уни яна бир шумхабар кутиб турарди. Зафаржон кўчада, қум устида ўйнаб ўтирган пайти бир саёқ машина туртиб кетибди. Бола бечора анча берига учиб кетибди. Яхшиям, вақтида касалхонага етказишган экан...
Бу нохушликни эшитибоқ, Иномжон шошилинч ёрдам марказига югурди.
- Айни вақтда келдингиз, - деди шифокор уни ҳадик билан қарши оларкан, - ўғлингиз кўп қон йўқотган. Унга қон қуйишимиз керак.
Ота бундай пайтда қони тугул, жонини ҳам аямайди.
- Бўпти, қанча қон керак бўлса, бераман. Ўғлим тузалиб кетса, бас.
Аввалига Иномжоннинг бармоғидан шунчаки таҳлил учун қон олишди. Қон гуруҳи дарҳол маълум бўлди.
- Афсус, - деди шифокор аянч билан бош чайқаб, - Қонингиз иккинчи гуруҳники экан. Болангизники эса – бир. Ўзингиздан қолар гап йўқ, биринчи гуруҳга мансуб қон бошқа гуруҳдаги қонни қабул қилол
илмаганда бўлиб кетди. Бунгача Иномжон Дилафруз ва унинг оиласи ҳақида етарлича маълумот тўплай олганди. Битта ҳовлида ёлғиз онаси билан яшаркан. Отаси Дилафруз туғилмасидан уч-тўрт ой илгари дом-дараксиз қайтганича қайтиб келмаган. Онаси болалар боғчасида ишларкан. Кунларнинг бирида Дилафруз уни ойиси билан таништиргани олиб борганди. Онаси Раҳима опа жуда дилкаш, самимий аёл экан. Анчагина гаплашишди. Гап давомида йигитга айтиши керак бўлган ҳамма гапларини айтиб олди:
- Бу ёруғ оламда менинг қизимдан бўлак суянчиғим, таянчим йўқ. Шугинани деб яшаб юрибман. Қизим бахтини топса, ўзидан тиниб-тинчиганини кўрсам, армоним қолмайди. Фақат қизимни бағримдан юлиб кетишларини истамайман. Аввало, қизим бахтини топсин. Унинг ҳоҳишига қарши боролмайман. Лекин, Худодан шуни сўрайман: қизим ҳам, куёвим ҳам кўз олдимда бўлса. Мана шу ҳовли-жой шуларга. Битта болам иккита бўлади. Умримнинг қолганини шуларнинг, бола-чақаларининг хизматида ўтказардим.
Иномжон ҳаммасини тушунди: Дилафрузни деса ичкуёв бўлиши керак. Бир қараганда... шуниси яхши.
Дилафруз ёлғиз фарзанд бўлса, Иномжон оилада ўн тўрт фарзанднинг кенжаси, ака-опалари ўзидан тинчиган. Ота-она ўн уч фарзандни тенгига қўшди-ю, кенжатойининг камолини кўролмади. Ака-опалар минг қилса-да, ота-онанинг ўрнини боса олмайди. Ҳозир отасидан қолган торгина ҳовлида учта акаси бола-бақраси билан тиқилиб ўтирибди. Улар «Укамиз қачон ишлаб пул топса, ўзига уй-жой қилса, кейин уйлантирамиз», деган хаёлда юришганини Иномжон ҳам яхши билади. Қолаверса, жигарларининг ҳаммаси ўз ғам-ташвиши билан овора. Улар учун кенжа укалари қаерда яшаса ҳам ўзидан тинчиса шунинг ўзи кифоя.
Бироқ... Ичкуёв ичкуёв-да! Қайнонанинг уйида яшаб қайси куёв барака топдийкин? Тили қисиқ бўлиб қолмайдими? Ораларидан гап қочиб қолса, ё хотини, ё қайнонаси ёт ҳовлида сиғинди бўлиб ўтирганини юзига солмасмикин?!
Шу куни Дилафрузнинг онаси билан яна анча гурунглашиб ўтиришди. Гап орасида аёл ундан оиласи, насл-насаби, зот-зурриёди ҳақида ҳам анча-мунча нарсаларни билиб олди.
Ёмон аёлга ўхшамасди. Умуман мана шундай мунис чеҳрали, хушмуомала, истарали аёлдан бирор оғиз ёмон гап чиқишини тасаввур қилиш қийин эди. Хаёлида ичкуёв бўлишининг яхши ва ёмон томонларини чамалаб кўрди, назарида бунинг ўзи учун нобоп томони йўқдек кўринди. Уйидагилари нима деркин?
Ҳаммаси ўзи ўйлаганидек бўлиб чиқди. Акаларининг чеҳраси ёришди:
- Ҳовлиси каттагина эканми?
- Онаси қалай? Яхшигина аёлми ўзи?
- Қиз-чи? Кет-боши ўйноқлаган эмасми?
- Бир-бирингизни чиндан яхши кўрасизми?
Шунга ўхшаш саволларга ижобий жавоб эшитгача, уйдагилар «бўладиган ишни» кечиктирмасликни маъқул топишди.
- Энг яхшиси, шаҳар марказида уйи бор экан. Ҳозир ҳовли-жой қилишнинг ўзи бўладими? Қиз ўзингга ёқса, шартта уйланиб олганинг маъқул. Тўйинг бизга тан.
Кўп ўтмай Дилафрузнинг уйига бу томондан «вакиллар» жўнади. Икки томонлама музокаралар самараси ўлароқ, тўй ҳам рисоладагидек бўлиб ўтди.
Тўйнинг ҳамма ҳаражатларини Иномжоннинг акалари кўтаришди. Бутун қишлоқ кўчиб борганди ўшанда. Ака-опалари елиб-югуриб хизмат қилишди. Ўшанда Миродил ҳам роса жон куйдирган, уни яхши танимаганлар қизнинг яқин қариндошларидан бўлса керак, деб ўйлаганди.
Ҳаммаси Иномжон ўйлаганидан ҳам аъло бўлиб чиқди. Қайнонаси тилла хотин экан. Она меҳридан эрта айрилган Иномжон уни ўз онасидек кўриб қолди. Дилафруз-ку, эрини еру кўкка ишонмасди. Ялакат мағзидек бир-бирига мос эди улар. Фақат бир нарса Иномжоннинг дилини ғаш қиларди. Анави, бир кўришида ёқтирмай қолгани Миродилнинг бу ҳовлига тез-тез кириб чиқиши унга ёқмасди. Тавба, иши бўлмаса, ширин бўлиб келаверади. Баъзида алламаҳалгача қайнонаси билан чақчақлашиб ўтиради. Баъзида Дилафрузга ҳам гап ташлаб қўяди.
Рашк деган нарса одамнинг кўзини... ўткирлаштириб қўяди. Иномжон ҳам Миродилнинг Дилафрузга тез-тез қадалиб қоладиган нигоҳларини тез илғайди. Барибир ўз уйинг бўлмагач, қийин экан-да! Бўлмаса, анави турхат унинг уйига қадам босолмаган, босганда калтак олиб қувлаган бўларди.
Миродил билан аввалданоқ уларнинг сози чиқмай келган. Барибир нима дегудек бўлса, бу барзанги «Ўв, келгинди, катталигингни ўз уйингда қиласан» де
ЎРИНСИЗ РАШК ИЗТИРОБИ...(хаётий вокеа)
GIF
Иномжон таниш дарвоза қаршисида тўхтаб, бир муддат нима қиларини билмагандек, қотиб турди. Кейин журъатсизгина ёғоч эшикни бир-икки чертди. Ичкарига алланечук саросима ила қулоқ тутди. Жавоб бўлавермагач, яна бир-икки черткилади. Кейин эса ўғлининг отини айтиб чақирмоққа чоғланди:
- Зафар, ўв Зафар! Зафар!
«Қизиқ, қаерга кетишдийкин?, - ўйлади Иномжон ичкаридан ҳеч ким чиқавермагач. - Бирор жойга кўчиб кетишдимикин?»
Яна бир зум ноумидгина дарвоза олдида тургач, енгил хўрсиниб қўйганча, ортига бурилди. Уч-тўрт қадам юрилди. Миродил ака-ку! Дилафрузларнинг девор-дармиён қўшниси, эр-хотиннинг ўртасига совуқлик тушишига, ҳатто ажрашиб кетишига сабаб бўлган одам!
Иномжон индамай йўлида давом этмоқчи бўлди-ю, нималарнидир мулоҳаза қилиб, тўхтади. Миродил билан нохушгина саломлашди:
- Ҳа, Иномжон! Нечук? Бу томонларга қайси шамол учирди?
Иномжон сўроқ замиридаги кинояни пайқаб, ичидан ижирғаниб қўйди: «Бир камим сенга ҳисобот бериб ўтиришим қолувди».
- Шунчаки, - деди бу учрашув ўзига хуш келмаётганини яширмай, - бир қараб ўтай, дегандим.
- Уч йил деганда, эсингизга тушдими, - сўради Миродил қош чимириб, кейин истеҳзоли илжайди. - Айтганча, сиз энди уларга бегонасиз-ку! Йўқлаб ўтирмасангиз ҳам биров сизни айбламасди.
Иномжон ортиқ чидаб туролмади:
- Биров мени айблайдими-йўқми, бу билан неча пуллик ишим бор? Улар қаёққа кетишган, билмайсизми?
Шу саволнинг жавоби кифоя, шу билан бирга рақиблардек боқиб турган икки кимса ўртасидаги тасодифий учрашув хотима топар эди. Лекин Миродил негадир у билан дарров хайрлашишни истамади шекилли:
- Сизга бунинг нима қизиғи бор? - дея мужмал жавоб қайтарди. Ундан тузукроқ гап чиқмаслигини англаган Иномжон терс бурилиб кетмоқчи бўлганида, Миродил уни тўхтатди:
- Шошманг, сизда гапим бор. Юринг уйга кирамиз.
Иномжон беихтиёр унга томон уч-тўрт одим ташлади:
- Йўқ, шошиб турувдим. Шу ерда гаплашавераман.
Миродил кутилмаганда гап оҳангини тамоман ўзгартирди:
- Сиз билан анча-мунча нарсани гаплашиб олишимиз керак. Юраверинг уйга. Ўзим сизни қидириб топмоқчи бўлиб юргандим.
Унинг сўзларидаги сирли оҳанг Иномжонни сергак торттирди. Индамай Миродилга эргашди.
Уй эгаси уни чоғроққина меҳмонхонага бошлади. Иккаласи ҳам кўрпача устига чўкаркан, юзларига одат юзасидан енгилгина фотиҳа тортишди. Иномжон «Хўш, нима гапинг бор, айтавер!» дегандек мезбонга юзланди. У эса буни сезмаганга олиб, ташқарига йўналди.
«Ҳалиям ўша-ўша, - ўйлади Иномжон унинг ортидан тикилиб қоларкан, - сирли ва совуқ. Ҳаётимни шу одам заҳарлади. Балки... ўзимни ҳам заҳарламоқчидир».
Иномжон ҳаёлига келган бу фикрдан ўзининг кулгиси қистади. Қизиқ, ўзи нега келди бу уйга? Юр, деса, лўкиллаб келаверадими? Келиб-келиб... шу одамнинг уйига келадими?
Ҳаёт қизиқ-да! Излаб юрган кишиларинг бир томонда қолиб, мутлақо кўришни тиламаган кимсалар билан рўбарў қилаверади.
Миродилни биринчи кўргани куниёқ жини суймаган эди. Ўшанда Иномжон эндигина қўлига мутахассислик дипломини олган, уни шу шаҳарга яқинда очилган йирик заводга ишга жўнатишган эди. Бепоён саҳронинг қоқ ўртасидаги бу шаҳар ёзда худди дўзахдек қизиб кетар, бирор-бир таниши бўлмагани учунми, бу ерда худди ўзини сургун қилинган одамдек ҳис этарди. Кутилмаганда тақдир уни Дилафруз билан юзлаштирди. Ўшанда қиз завод яқинида жойлашган педагогика билим юртининг битирувчи курсида таҳсил оларди.
Узун гапнинг қисқаси, шу бўлдики, кўнгил кўнгилдан сув ичди. Тез орада ёшлар бир-бирининг қалбида учқунлай бошлаган яширин туйғулардан ҳам воқиф бўлишди.
Иномжон ҳар гал уни эрталаб ишга келаётганида йўлда учратар, ишдан қайтар пайтида қизнинг ўқишлари тугаб, уйига кетган бўларди. Улар фақат дам олиш кунлари бемалол дийдорлаша олардилар.
Улар ўшанда қанчалик бахтли эдилар-а? Орадан не-не гап-сўзлар кечган, қанча сувлар оқиб ўтган бўлсада, барибир ўша мусаффо дамларнинг тароватини Иномжон унутолмайди. Эҳтимол, Дилафруз ҳам эсидан чиқазмагандир?
Хумордан чиққунча шаҳар айланишар, хиёбонда арғимчоқ учишар, ўзлари севган музқаймоққа тўйгач, шаҳар марказидаги кўлда қайиқда сайр қилишар дўкон ва расталарни бемақсад кезиб, оёқлар чарчоқ
СУВ БИЛАН ДАВОЛАНИШ
Динимиздан сўнг энг муҳим ва энг қимматли ҳамда қийматли нарса бу тана аъзоларининг соғлиғидир.
Юрак табибларидан бири (кардиолог) шундай деди:
Бу маълумот кимга етиб келса иложи борича бошқаларга ҳам тарқатсин. Эҳтимол, инсон ҳаётини сақлаб қолишида сабабчи бўлиб қолар.
Илиқ сувнинг жуда ҳам кўп ва оғир касалларга давоси борлигига ишонмайсиз а? Аллоҳ субҳанаҳу ва таолога беҳисоб шукрлар бўлсин, У Зот оғир касалларга шифо берувчи Ягона ва Қодир Зотдир.
Япония давлати табиблари, сув билан даволаш тажрибалари туфайли 100% яхши натижаларга эришиб, қуйидагиларни элга нашр қилдилар.
Сув билан даволанадиган қуйидаги касалликлар:
- Бош оғриғи;
- Қон босим;
- Кам қонлик (анимия);
- Ревматизм;
- Фалаж;
- Юрак тез уруши;
- Эпилепсия (тутқаноқ касаллиги);
- Семизлик;
- Йўтал;
- Тамоқ оғриғи;
- Астма;
- Теберкулёз (сил касаллиги);
- Менингит (бош мия (қобиқ) шамоллаши);
- Сийдик йўлига боғлиқ бўлган бошқа касалликлар;
- Кислоталиликнинг ошиқчаси;
- Ошқозон шамоллаши;
- Ич кетиш;
- Қулоқ, тамоқ, бурунга боғлиқ бўлган ҳар қандай касалликлар.
Сув билан даволаниш усули:
Ҳар куни эрта тонгда уйғониш билан 4 ст (800 мл) илиқдан сал иссиқроқ сувни оч қоринга ичилади.
Сув ичилгандан сўнг то 45 дақиқа ўтмагунча ҳеч қандай суюқлик ичилмасин ва ҳеч қандай таом истеъмол этилмасин.
Нонуштадан кейинги ҳар бир истеъмол қилинадиган таомлардан 2 соат аввал ҳудди шундай 4 ст илиқ сув ичилсин.
Сув ичгач 2 соат кутишга қийналган оғир беморлар бошланишига то тана аъзоларини мослаштириб олгунлари қадар вақтни бироз камайтириб (масалан 1 соатдан сўнг) танаввул этишлари мумкин.
Қуйида номлари келтирилган беморларга сув билан даволаниш муҳлати натижалари исботланди.
- Қанд касаллиги давоси 30 кун;
- Қон босими кўтарилган беморлар учун 30 кун;
- Ошқозон касалликлари 10 кун;
- Турли саратон касаллиги давоси 9 ой;
- Теберкулёз, менингит 6 ой;
- Ич қотиш, қорин оғриш касаллиги 10 кун;
- Сийдик йўлига боғлиқ бўлган бошқа турли касалликлар, буйрак 10 кун;
- Қулоқ, тамоқ, бурун касалликлари 20 кун;
- Турли хил юрак касаллиги 30 кун;
- Бош оғриғи 3 кун;
- Анимия 30 кун;
- Семизлик 4 ой;
- Фалаж, эпилепсия 9 ой;
- Астма 4 ой;
"Касал бўлган вақтимда Унинг Ўзи менга шифо беради"
(Шуаро сураси, 80-оят).
@IBRATLI_SOZLAR
монга боришни билмасдан, янаям ичкарирокка судралиб кирган экан. Бечора опам бутун тун нималарни калбидан утказганлигини эслашни узи дахшатли эди.
Мен ушанда опам билан уришиб колиб, уни узини ёрдам бермасдан дарахтзорга ташлаб келганимни уйдагиларга айта олмадим. Мен уйда иккаламиз уришиб колдик, опам эса шундан сунг дарахтзорга югурганча кетиб колди деб ёлгон гапирдим. Мени калбимда хали хам опамни улими учун айбдорлик хисси тинчлик бермасдан кийнайди.- деди холам.
-- Холажон, бу айтиб берганларингиз жуда дахшатли, лекин углингизни улимига нима дахли бор буларни?- дедим.
Холам чукур уф тортдида:
-- Шошмай тур, хали бу хаммаси эмас. Опам негадир мени тушимга кирмади. Бир куни ун еттига тулганимда, тушимга кирибди. Биз бирга жим холда, йулда кетаётган эмишмиз. Опам авввалги ун ёшлигига хеч хам ухшамасди. Лекин мен опам эканлигимга ишончим комил эди. Биринчи мен гап бошладим:
-- Опажон, мени кечиринг....мен буни хохламагандим....тугриси бундай булишини билмагандим.- дедим.
-- Мен сени аллакачон кечирганман. Такдир сени шундай хам жазолади. Боланг билан жазолади!- деди.
-- Болам билан? Канака бола?- сурадим.
-- Сени боланг билан. Сени тугулажак боланг билан. Уч йилдан кейин турмушга чикасан. Болали буласан. Углинг ун туккиз ёшида улади. Сен эмас. Кечрок катта фарзандинг, кизинг хам улади!-деди.
-- Опажон, жон опа, мени бундай,куркитманг илтимос!- дедим йиглаган холда.
-- Мен эмас, такдиринг сени шундай. Аллох берган такдиринг бу!- деди.
Бу сузлардан кейин уйгониб кетдим. Кузларимда ёш эди. Орадан икки йил утди. Талабаликда юрганимда, сени амакинг билан танишиб колдим. Бир йилдан сунг унга турмушга чикдим. Кизим тугилди, кейин углим. Опамни тушимда айтган гаплари хеч хам ёдимдан чикмасди. Углим мана узинг гувох булганингдай спорт билан шугулланиб, чиройли ва соглом катта булди. Хеч канаканги ёмон болалар билан дустлашмади. Шунда нима учун шунака бола улиши керак деб уйлардим. Бувим айтганларидек яхши инсонлар Аллохга хам керак, шу сабабли уларни олдинрок олиб кетади, деган гапларини хам эсладим. Углимдан ажралиб колдим. Кизимни хаёти давомли булсин, болалари етимлик тунини кийишмасин дея Аллохга нола киламан.- дея,йиглади холам.
Мана углини улимидан кейин икки йил утди. Уни опаси хозир йигирма олти ёшда. Оиласи бут, ширингина угилчаси бор. Холам эса доим кизидан ажралиб колишдан куркиб яшаб келмокда. Доим Аллохга сажда килади. Эй Аллох билиб билмаган гунохларимиз учун биз бандаларингни кечиргин. Кондош жигарларимизни кадрига тириклигида етайлик, улгач кеч колиб афсусланмаслик учун...
📡 Do'stlar bilan bo'lishing
⏭ ✍🏼 @Ibratli\_Sozlar 📚 ⏮
ИСЛОМНИНГ ИЛК АМИРИ
Абдуллоҳ ибн Жаҳш розияллоҳу анҳу
Абдуллоҳ ибн Жаҳш розияллоҳу анҳу Исломга буюк хизмат қилган зотлардандир. Илк мусулмон бўлган йиллари кофирлар у зотга қаттиқ азоблар берарди. У зот барчасига иймон кучи ила сабр қилардилар. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи вассаллам унга шундай таъриф бергандилар:
– Очлик ва сувсизликка энг кўп сабр қилган ва чидаганлардан эди.
🍃
Ўн икки киши иккитадан бир туяга мингашиб икки кундан сўнг Малол деган жойга борганларида мактубни очдилар. Мактубда шундай деб ёзилган эди: “Бисмиллахир Роҳманир Роҳийм. Ушбу мактубни кўздан кечиргач, Макка билан Тоиф орасидаги Наҳлага боргунча Аллоҳ таоло исми ва барокоти ила юриб борасан. Шерикларингдан ҳеч бирини сен билан боришга мажбурлама. Наҳла водийсидаги қурайшликларнинг карвонини кузатасан. Уларнинг хабарини бизга етказасан”.
Абдуллоҳ ибн Жаҳш розияллоҳу анҳу Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи вассалламнинг хатларини ўқигач:
– Биз Аллоҳнинг қулларимиз ва унга қайтгувчилармиз. Эшитдим ва итоат этдим. Аллоҳ таолонинг ва Расулининг амрини бажо келтираман, – деб мактубни ўпиб бошига қўйди. Сўнг шерикларига юзланиб дедилар:
– Қай бирингиз шаҳид бўлишни истасангиз, мен билан боринг. Боришни хоҳламаган бемалол ортга қайтиши мумкин, ҳеч кимни мажбурлаш йўқ. Бормасангиз мен ёлғиз кетиб Расулуллоҳнинг амрини бажараман.
Шерикларининг бари бир овоздан:
– Биз ҳам эшитдик. Аллоҳ таолога, Пайғамбаримизга ва сенга итоат
қилувчилармиз. Қаерни истасанг, Аллоҳ таолонинг барокоти ила бизни бошла.
Улар Наҳлага келиб, бир жойга яшириндилар ва қурайшийларни кузатишни бошладилар. Шу орада бир Қурайш карвони ўтди. Туяларга юк ортилган эди. Улар Қурайш карвонига яқинлашиб, уларни Исломга даъват қилдилар. Қабул қилишмагач, душманлардан бирини ўлдириб, иккисини асир олдилар. Душманлардан бирининг оти бўлгани учун қочиб қутулди.
Кофирларнинг бор моли уларга қолди. Абдуллоҳ ибн Жаҳш розияллоҳу анҳу ўлжанинг бешдан бир қисмини Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи вассалламга ажратдилар. Бу ўлжа мусулмонлар томонидан қўлга киритилган илк ўлжа эди. Илк ўлдирилган мушрик ва олинган асирлар ҳам мана шу Наҳла юришида бўлди. Ҳали ўлжалар билан боғлиқ ояти карималар нозил бўлмаган эди. Шундан кейин Бадр ғазоти бўлиб ўтди. Олинган асирлар учун Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи вассаллам Абу Бакр, Умар ва Абдуллоҳ ибн Жаҳш розияллоҳу анҳумлар билан маслаҳат қилардилар.
🍃
Абдуллоҳ ибн Жаҳш розияллоҳу анҳу ҳижратнинг учинчи йилида бўлиб ўтган Уҳуд ғазотида буюк қаҳрамонликлар кўрсатдилар. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи вассаллам уларни қўмондон қилиб тайинлаган пайтлари сўрадилар:
– Эй Абдуллоҳ! Дунёда энг кўп орзу қилган ва соғинган нарсанг нима?
– Аллоҳ ва Расулининг муҳаббатидир.
Расулуллоҳнинг қирқ юлдузи
(Саҳобалар ҳаётидан лавҳалар) 1-китобдан
@ibratli_sozlar
Яна чет элга отландим, кетаётганимни кўрган синфдош дугонам Маҳбуба ҳам менга эргашди. У энг яқин дугонам, жуда ақлли қиз эди. Синфда ҳаммамиздан яхши ўқиганига қарамай, омади чопмадими, ўқишга киролмади.
– Уйда бекор ўтиргандан кўра, бир-икки сўм пул топсам, ота-онамга ёрдам бўлади. Бўш вақтимда эса ўқишга киришга тайёрланаман, – деди у соддалик билан.
Уни йўлдан қайтаришга ҳарчанд ҳаракат қилмай, «Сенга бу иш тўғри келмайди» демай у кўнмас, ўз қарорида оёқ тираб туриб олганди. Рози бўлишдан ўзга чорам қолмади. Ота-онаси ҳам менга ишонишгани учун рухсат беришди.
Ишнинг ҳадисини олганимдан бу сафар Нинанинг олдига боришни истамадим. Чунки у бераҳм аёл эди. Бир кун ҳам дам бермай, кўпроқ пул ишлашга мажбур қиларди. Саунада «ишлаб» юрганимда Сабина исмли қиз билан танишгандим. Сабинага қўнғироқ қилиб, дугонам билан бораётганлигимни айтдим. Етиб келгач, у бизни кутиб олиб, ижарага уй топиб берди. Маҳбубага «Сен бир-икки кун дам ол» деб, ўзим эсафаолиятимни бошлаб юбордим. Турмушга чиқмаган дугонамни ҳам ифлосликка бошлаганимдан виждоним қийналди. Аммо топган пулим иккаламизнинг еб-ичишимизга етмасди, хоҳласам-хоҳламасам уни юрган йўлимга бошлашга мажбур эдим. У қайси йўл билан пул топаётганимни билгач, мендан нафратланишини, кўрарга кўзи йўқлигини айтиб йиғлади, аммо орқага йўл йўқ эди. Маҳбуба мен билан "массажчи”лик қилишга кўнмади. У энди бутунлай бошқа одамга айланганди, очилиб гаплашмас, жуда зарур гапи бўлганидагина гаплашарди. Уйидагилари қўнғироқ қилганида уларни тинчлантириш учун мен билан тикувчилик цехида ишлаётганини айтди.
Эрталаб навбатдаги «мижоз»нинг қўнғироғидан кейин ўзимга оро бериб «иш»га отландим. Маҳбубани чақирсам, ҳеч ким овоз бермади, хавотирланиб хоналарни кўздан кечирдим. Ваннахонанинг эшигини итариб кўрдим, очилмади. «Маҳбуба!» деб чақирдим, жим-жит. Кўнглим бир ёмонликни сезди, бор кучим билан ваннахонанинг эшигини уриб очдим.
Очдим-у даҳшатдан тилим калимага келмай қолди. Ерда дугонамнинг жонсиз танаси чўзилиб ётарди…
Маҳбубанинг жонига қасд қилганини текшириш учун келган ички ишлар идораси ходимлари мени ҳам сўроқ қилди, совуқ ўлкада нима иш билан шуҳулланганим фош бўлгач, мамлакатдан депортация қилиндим. Шармандаларча уйга қайтдим. Ота-онам мени оқ қилишди, ҳозир ҳар жойда ижарада яшаб, дуч келган ишни бажариб юрибман. Ўзим-ку, майли, аммо ёш жонига қасд қилган дугонам Маҳбубани эсласам, ўзимдан нафратланиб кетаман, тошга айланган қизлар ҳақидаги ривоят ёдимга тушади.
Ривоят қилишларича, қадимда бир ўлкага душман бостириб кирибди. Улар гуллаб-яшнаган бу юртни култепага айлантиришибди. Шу ерлик қизлар тириклайин душман қўлига тушсак, номусимизни топтайди, юзи қора бўлгандан кўра, ўлганимиз маъқул, бизларни тошга айлантир деб Яратганга илтижо қилишибди. Уларнинг оҳу фарёди, илтижолари кўкка етибди. Ор-номусини ҳамма нарсадан устун қўйган қизлар тошга айланишибди.
Маҳбуба ҳам ҳаром йўлга киргандан кўра ўлимни афзал кўрди. Мен-чи... мен эса арзимаган пул учун номусимни сотдим, эл-юрт олдида юзим шувут бўлди...
Эримнинг уйида еган калтакларим, эзилганларим бу воқеаларнинг олдида ҳеч нима бўлмай қолди. Агар сабр қилганимда, эримдан ширин гапимни, озгина меҳримни аямаганимда балки унинг кўнгли юмшаб, ҳозир бахтли яшаётган бўлармидик? Қайнонам зуғум қилганда, тилимни тийиб, "Ойижон” деб елиб-югуриб хизмат қилганимда бу кунлар бошимга тушмасмиди? Бекорга халқимиз сабрнинг таги сариқ олтин демаган экан. Инсон бошига тушган кўргиликларга, синовларга чидаса, сабр-бардошли бўлса, Яратганнинг ўзи уни қўллаб-қувватларкан...
Мана опажон бошимдан утканларни сизга ёзиб анча енгил тортдим.. бир хикоя килиб,мухлисларингиз хукмига хавола килсангиз.. мени хаётим, барча киз ва аёлларга сабок булсин,Хеч ким мен каби тубанликка тушмасин.. Уз хаёт йулидан адашмасин. Хаётда ва турмушда кийинчиликларга дуч келишса факат ва факат сабрли булишсин,мен каби кейин пушаймон килиб, армонда колишмасин. ..
Мана азиз мухлисларим сизларга яна бир синглимизнинг курган-кечирганларини сизнинг хукмингизга хавола килаябман, Сизлардан фикр ва мулохазаларингизни кутиб коламиз.
@Ibratli_sozlar
Боиси унинг қонида шиша ичидаги ароқнинг иблисона васвасаси жўш ураётган эди. Шунинг учун Бердиқул ёнида олиб юрадиган пичоғини олиб Машҳурбекка урди. Унинг танасидан сизиб чиқаётган қонни кўргач, қўлидаги пичоқни ерга ташлаб юборди. Кайфи учган улфатлар қайнота-куёвни зўрға ажратиб қўйишди. Машҳурбекни эса шифохонага олиб кетишди.
Машҳурбекнинг ҳолидан ота-онаси хабарсиз эди. Эртасига келини Назокатдан ўғли Машҳурбекнинг шифохонага тушиб қолганлигини эшитган ота юриб эмас, учиб борди. Бироқ унга ўғлини тирик кўриш, унинг охирги сўзларини эшитиш насиб этмади... Кўп қон йўқотган Машҳурбек шифохонада ҳаётдан кўз юмганди.
Эътибор берган бўлсангиз, фожеа сабабчиси бир шиша ароқ. Агар ўша куни куёв ва қайнота ҳамда улфатлари ўзларини ичкиликдан тийганларида балки ушбу фожеа рўй бермаган, аламзада қайнота қотилга айланмаган, Машҳурбекнинг мурғак фарзанди етим қолмаган бўлармиди. Мақоламизга сўнгги нуқтани қўярканмиз халқимизнинг "Ичкилик кони зарар” деган нақли нақадар тўғрилигига амин бўлдик.
📡 Do'stlar bilan bo'lishing
⏭ ✍🏼 @Ibratli_Sozlar 📚 ⏮
#насихат
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
Солиха айолнинг 4 сифати
Мавлоно Зулфиқор Аҳмад Нақшбандий ҳафизаҳуллоҳ айтадилар:
Уламолар ёзганларки, солиҳа аёлда тўрт сифат бўлади:
1) Унинг юзида ҳаё бўлсин. Ёдда тутингки, қизил пудра ила инсоннинг ҳуснига ҳусн қўшилмайди. Инсоннинг ҳуснига ҳусн ҳаё сабабли қўшилади. Кимнинг юзида ҳаё бўлса, Аллоҳ таъоло унинг юзини жозибадор қилиб қўяди.
2) Тили ширин бўлсин. Яъни, мулойим гапирувчи бўлсин. Эрига гапирганда мулойим оҳангда гапирсин. Чунки, кўпинча аёллар номаҳрамларга гапирганларида, дунёнинг бор ширин гаплари оғизларидан чиқади. Эрларига гапирганларида эса, дунёнинг бор заҳар гаплари оғизларидан чиқади. Буни шариъат манъ қилгандир. Шунинг учун эрига гапирганда ширинсўз бўлиши лозимдир.
3) Қалбида яхшилик бўлсин, ёмонлик ва ярамаслик бўлмасин.
4) Аёлнинг қўли ҳар доим иш билан банд бўлсин. Яъни, аёл уй юмушлари, болалари ва эрининг ишлари ила машғул бўлсин. Бу тўрт сифат солиҳа ва диндор аёлнинг белгиларидир.
ОЯТАЛ КУРСИ ФАЗИЛАТЛАРИ🌸
✨ Оятал курси бир жойда ўқилса, шайтон у ерда тура олмайди, албатта, қочади.
✨ Оятал курси Қуръони Каримнинг тўртдан бири.
✨ Фотиҳа билан Оятал курсини ўқиган одамга шу куни жин ва шайтон зарар етказа олмайди, кўз тегмайди.
✨ Ётар маҳали оятал курсини ўқиган кишига шайтон яқин келолмайди.
✨ Ҳар бир фарз намозидан кейин Оятал курсини ўқиган одам учун Жаннатга киришига ҳеч қандай тўсиқ йўқ.
✨ Уйидан чиқаётганида Оятал курси ўқиган кимсага уйига қайтгунича етмиш фаришта истиғфор ва дуо этади.
✨ Уловга минганида ҳам Оятал курси ўқиш офат ва бало-қазолардан сақлайди.
✨ Оятал курсини ихлос билан ўқиган одамнинг инсон билан жонивор ҳақларидан, фарз қарзларидан бўлак бутун гуноҳлари кечирилади. Яъни тавбалари қабул бўлади.
✨ Намоздан кейин Оятал курси ўқиган кимсага ҳар бир ҳарфи учун қирқ савоб ёзилади.
Ўғил туққан онанинг сути қиз туққан онанинг сутидан кўра озуқавий қиймати юқори бўлар экан
Америкада икки аёл бир вақтнинг ўзида фарзанд кўришди. Бири ўгил, бири қиз туғди. Ҳамшираларнингхатоси туфайли ким ўғил, ким қиз туққанини адаштириб қўйишди. Ва қонларидан ДНК текширувини ўтказишди. Натижалар шу даражада яқин эдики, муаммони ҳал қилолмадилар. Ҳайратда қолдилар. Икки аёл ҳам ўғил туққанини даъво қилиб, оёқ тираб олишди. Ва докторлар ўзларидан ҳам юқорироқ тажрибага эга масъулларга бу хабарни етказишди. Масъулларга бу хабар келганда: буни мусулмонлардан бошқаси ҳал қила олмайди, дейишди. Ва Саудия Арабистони мамлакадигаги дин олимларидан бирига қўнғироқ қилишди. Суҳбат шундай кечди..
Америкалик:
- Динингизда ҳар бир муаммонинг ечими борлигини даъво қиласизлар, а?
Олим:
- Худди шундай, -деди. Америкалик воқеаъни айтиб берди. Олим:
- Ечим - жуда оддий. Ҳар бир аёлнинг сутидан бир неча томчи олиб, уни текшинринглар.Қайси бирини сути озуқавий моддаларга бой, тўйимли бўлса, ўғил ўшаники. Қайси бириникида озуқавий моддалари ўзроқ бўлса, ўша қиз туққан бўлади, - деди.
Докторлар икки аёлнинг ҳам сутларидан намуналар олишди. Ва жудаям диққат ва синчковлик билан текширишди. Натижа маълум бўлди. Ким ўғил, ким қиз туққанини билишди. Бу ишдан жудаям ажабланишди. Ва олимдан:
- Сизлар ўғил туққан аёлнинг сути, қиз туққаникидан кўра озуқавий моддаларга бой эканлигини қаердан биласизлар? - деб сўрашди. Олим:
- Буни Қуръондаги оят исботлаб турибди. Аллоҳ таоло шундай дейди: (للذكر مثل حظ الأنثيين ) .... "Бир ўғилнинг насибаси икки қизнинг насибасичадир", (Нисо: 11), -деди.
Дарҳақиқат, Аллоҳнинг Буюклигининг чеки йўқ. Аллоҳ таоло барчамизни ҳақ динда собит қилсин!
@ibratli_sozlar
Ақлли келин ҳам неъматдир...
Қадимда бир қавм бор эди. У қавм учун кўчманчи бўлиб яшаш одат эди.
Ораларида кекса ёшли онаси бор бир киши мавжуд эди. Она ёшининг катталиги сабаб ора-сира хотирасини йўқотар, фарзандига қаттиқ ёпишиб олар, ундан айрилгиси келмасди. Унинг бу қилиқлари ўғлига малол келар, асабларини ўйнатар, аҳоли орасида гўё шу сабаб обрўси тушаётгандек сезар эди ўзини.
Кунларнинг бирида улар яна одатларига кўра бошқа яйловга кўчмоқчи бўлишди. У аёлига:
- Эй хотин, эртага кўчяпмиз, маълум. Онам касал. Уни ташқарида қолдир. Биров кўриб қолса, раҳми келиб олиб кетар. Ёшиям катта. Ундан чарчадик. Унга бироз егулик ва ичимлик бер. У бу ким кўриб қолса, ўзи билан олиб кетар. Ёки ажали етса, ўлар, -деди.
....Аёли:
- Хўп бўлади, ҳожам. Хотиржам бўлинг.! Айтганингизни аъло даражада бажараман, -деди.
....Эртанги кун келди. Ҳамма кўч-кўронини йиғди. Аёл эри айтгандек, қайнонасига бироз озиқ-овқат, ичимлик сувини қолдирди. Ҳаммалари жўнаб кетишди.
....Улар кунинг ярмисида дам олиш учун тўхташди. Онасини қолдирган киши, аёлидан ўғлини келтиришини сўради. Унинг якка-ю ёлғиз, бир ёшли ўғли бор эди. Уни жудаям яхши кўрар, суюб эркалатар эди. Аёли унинг сўроғига индамади.
- Ўғлим қани, хотин, келтир дедим, сенга.! -деди.
Аёли:
- Уни онангиз билан қолдирдим, бизга унинг кераги йўқ, -деди.
Бу гапларни эшитган эр дод деб юборди:
- Нима учун.?
Аёли:
- Чунки у ҳам ҳа демай улғаяди. Онангизни саҳрода қолдиргинингиз каби, сизни ташлаб кетади, ишингизни қайтаради, бундай боланинг кераги йўқ, -деди, хотиржам.
Бу гаплар унга чақмоқ чаққандек таъсир қилди. Отини юганлаб чопиб кетди. Кўчган жойларига етиб келди.
....Одатда аҳоли кўчса, улардан қолган-қутган нарсалар орасидан егулик излаб ёввойи, ваҳший ҳайвонлар келар эди. Қараса, онаси унинг боласини кўксига маҳкам босиб олган, унинг атрофида ҳужумга шай турган ҳайвонлар бор эди.
....Она:
- Йўқолларинг, бу менинг ўғлимнинг жигарбанди, -деб уларга тошлар улоқтирарди.
Киши милтиғини олиб ҳайвонлардан бирини отди. Қолганлари қўрқиб қочишди. У отидан тушиб онасини бағрига олди. Юз кўзларидан тинмай ўпиб йиғлар:
- Онажоним, мени кечиринг, -дер эди. Уларни отга миндириб қавми томон қайтди.
Шундан кейин онасига мисли кўринмаган даражада меҳрибон бўлди.
...Аллоҳ унга доно аёли тақдир қилганидан мумнун эди. Энди у бошқа жойга кўчмоқчи бўлсалар, аввало онасини туяга миндирар, умрининг сўнгига қадар хизмат қилишга бел боғлаган эди.
....Хаа азизларим.!
Ақлли, диёнатли аёл, эр кишининг қимматли хазинасидир.
....Ота-онага яхшилик қилиш, сиз ёзадиган қисса бўлиб, қисса воқеаларининг акси фарзандларингизда кўринади.!..
Ота-онага қилган яхшиликнинг мукофоти
Оиламизда фақат уч ўғил бўлганмиз. Мен уларнинг кенжаси эдим. Менинг қиз бола опа-сингилларим бўлмаган. 5 ёшлигимда отам вафот қилган. Бир маротаба отам билан Димашқнинг бир чеккасидаги уйга отамнинг дўстиникига бирга борганимизни эслайман. Бошқа нарса эсимда қолмаган. Отам вафотларидан кейин уларнинг укалари, яъни амаким ҳолимиздан хабар олиш учун ҳар куни келар эдилар. Ҳар куни... масофа узоқ бўлишига қарамай... бизга кўплаб яхшиликлар қилганлар. Онам ҳам бор меҳрларини берганлар. Дарҳақиқат, ота-онаси вафот этган етим эмас, балки отаси доим ўз ишлари билан машғул ва онаси доим ўзи билан ўзи овора бўлган болалар етимдир! Катта акам тарбия ва таълим соҳасида идора ишларида катта вазифада ишлайди. Иккинчи акам ўрта мактаб мудири, мен эса толиби илмман. Дарҳақиқат, онажонимнинг бизга қаратган эътиборлари мисли йўқ, чексиздир. Уйланишимдан олдин ўзларидаги бор нарсаларни менга тақдим қилдилар. Гўзал хулқ соҳибаси эдилар. Меҳмонларни жуда яхши кўрар эдилар. Ким келишидан қатъи назар олдига турли мевалар келтириб, ширин овқат пишириб, дастурхонга тортар эдилар. Ҳозир мен нимага эга бўлсам, барчасини оила қуришимдан олдин бериб бўлган эдилар. Мен уларга бўлган чексиз муҳаббатимни кўксимнинг тубида сақлайман. Кейин онам 9 йил давомида касал бўлдилар. Ҳаётимдаги барча муваффақиятим онамга қилган яхшиликларимда деб ўйлайман. Дарҳақиқат, онажонимнинг хулқлари олий эди. Қайси маънода? Агар акамнинг уйида бўладиган бўлсам, унинг уйидаги бирор бир салбий хабарни онамга етказишим қатъиян тақиқланган эди. Акам ҳақида ҳам бирор бир нарса айтишим мутлақо мумкин эмас эди. Ака-укалар ўртасидаги меҳримиз ҳам онамнинг бир-биримиз ҳақида маълумотлар етказишимизни тақиқлаганларида деб ўйлайман. Онам бетобликларида аёлим ҳам уларга онасидек қаради. Аллоҳ аёлимдан рози бўлсин. Онамнинг яна бир ажойиб хулқларидан: шаҳарнинг чеккасида сингиллари бўлар эди. Ўша сингиллариникига мен учун таом тайёрлаш учун борар эдилар. Ақл бовар қилмайди-я!!! Дарҳақиқат, аёлим онамга ўз онасидай муомала қилди. 9 йил хизматларида бўлди!! Ўз қизидай мукаммал хизмат қилди! Оилани идора қилиш жуда нозик иш. Оила идора этишда бизга яқинларимизнинг салбий маълумотлари кириб келмас экан, олдимиздаги ҳолат анча енгиллашади. Хурсанд қиладиган хабарлар ўрнига салбий хабарлар келаверса, оиладаги муҳаббат дарс кетади. Оила идораси меҳр-муҳаббат устига қурилган бўлса, бу уй жаннатга айланади! Аллоҳга қасамки, қаср каби уйлар бор, лекин ичи ҳам-ғуссага тўла. 60 метр келадиган уйлар бор жаннатнинг ўзи! Яна бир бор ўзим тушуниб иқрор бўлган нарсани айтмоқчиман! Ота-онага яхшиликнинг мукофоти икки дунёда ҳам кўрилар экан! Аллоҳ таоло Исро сураси 23-оятда: “Роббинг фақат унинг ўзигагина ибодат қилишингни ва ота-онангга яхшилик қилишингни амр этди”, дейди. Аллоҳ таоло ота-онага яхшилик қилишни ибодат даражасига кўтарди, ояти каримада ибодатдан кейиноқ келиши шунга далилдир. Онамга қилган яхшиликларим неъматини, алҳамдулиллаҳ, кўряпман.
Яна такрор айтаманки, оила бошқаруви меҳр-муҳаббат, самимият ва четдан турли дилни хуфтон қиладиган гап-сўзларни аралаштирмаслик устига бино қилинса, яшаш осон бўлади, эр-хотин муҳаббат билан яшашларига ҳалал берилмайди!
Демак, оила идораси меҳр-муҳаббат устига қурилган бўлса, бу уй жаннатга айланади!
Мен бундай таълимни ОНАМдан ўргандим!
✍️Доктор Муҳаммад Ротиб Наблусий
Тўтиёхон Саидумарова таржимаси.
ан эдим. Синглим эса ҳали бир ёшга ҳам тўлмаганди. Ўша машъум кунда отам онам билан қўшни вилоятга, тоғамларникига тўйга кетишганди. Биз бувим билан уйда қолгандик. Кечга яқин аввал мудҳиш шумхабар, кейин эса, автоҳалокатга учраган ота-онамнинг жонсиз жасадларини опкелишди...
Биз кекса чол-кампирнинг қўлида қоп кетдик. Раҳима хола (У кишини худо раҳмат қилсин) бизнинг маҳаллага эндигина кўчиб келганди ўшанда. Кейин бувимдан сўраб билдимки, шўрлик аёл икки марта турмуш қурган, лекин фарзандсизлик туфайли ажрашишга мажбур бўлган экан. Келиб яқин атрофдаги боғчаларнинг бирига ишга жойлашган.
Топиш-тутиши ёмон эмасди. Фақат... тирноққа зор эди, бечора. Болаларни жонидан ортиқ кўрарди.
«Дилафрузни менга беринг, ўзим ҳеч кимдан кам қилмай ўстираман» дея Худони зорини қилавергач, бувим бобом билан маслаҳатлашиб, синглимни шу аёлга беришга қарор қилганди. Олдинига «Синглимни ҳеч кимга бермаймиз» деб роса тўполон қилганман. Аранг кўндиришган. Барибир Дилафруз билан бирга катта бўлдик. Фақат, мен унинг акаси эканимни билмай ўсди. Чунки, бувим мендан шуни қаттиқ талаб қиларди.
Раҳима опа бутун умрини шу синглимга бағишлади. Фақат шуни деб яшади. Раъйига қарши бормади. Мен ҳам ич-ичимдан акалик масъулиятини ҳис этиб, имкон қадар синглимнинг юриш-туришига кўз-қулоқ бўлишга ҳаракат қилдим.
Сен ўринсиз рашк туфайли синглимни ташлаб кетганингни эшитиб, изингдан тушдим. Лекин, тополмадим. Мана, дийдорлашувимиз шу кунга белгиланган экан... Бор гап шу.
Миродил оғир хўрсиниб, пиёлада совуб қолган чойга ҳиссиз термулиб қолди. Кейин эса зимдан меҳмонга қадалди.
Иномжон унинг назарида жуда секинлик билан кичрайиб бораётгандек эди.
- Нега, менга шуни эртароқ айтмадингиз, - деб сўради.
Миродил алам билан:
- Сенинг бунчалар бадҳоҳ, жлҳил эканингни билганимда...
Ўз шаънига ёғдирилаётган бу ҳақоратомуз сўзлар энди Иномжонга таъсир қилмасди гўё.
- Улар ҳозир қаерда? Ҳозироқ қидириб бораман.
- Ҳожати йўқ, - деди Миродил совуққонлик билан, - Дилафруз аллақачон турмушга чиқиб кетган. Зафаржон ҳам ота-она меҳридан бебаҳра эмас. Энди... уларга тегмаганинг маъқул.
- Нега, ҳали биз расман ажрашганимиз йўқ-ку!
- Лекин, шарий томондан у сенга бегона бўлган. Ихтиёри ўзида эди. Тенгини топиб тегиб кетди.
Иномжон тамомила ожиз қолганди.
📡 Do'stlar bilan bo'lishing
⏭ ✍🏼 @Ibratli\_Sozlar 📚 ⏮
майди.
Иномжон сапчиб ўрнидан туриб кетди.
- Нима? Ота билан боланинг қони ҳар хил бўлишиям мумкинми? Ахир, у менинг...
- Мумкин. Шунақасиям бўлади.
- Ахир қанақасига...
- Ҳозир буни тушунтириб ўтирсак вақтимиз кетади, - деди оқсоч шифокор тунд қиёфада, - аксига олиб бизнинг заҳирамизда ҳам А гуруҳидаги қон қолмабди. Ўғлингизни қон қуйиш марказига жўнатмоқчи эдим. Аҳволи сал оғирроқ. Унга азият етиши мумкин. Имкони бўлса – сизга битта ходим қўшиб бераман, ўша ердан қон олиб келасиз.
Иномжон машина ёллаб айтилган манзилга жўнади. Иш бир тескарига кетмасин экан. У ердан ҳам ноумид қайтишга мажбур бўлди. Унга керак бўлган қон гуруҳи тугаб қолганмиш...
Юрагини ҳовучлаб ортига қайтди. У ҳозир ўғлини уриб кетган номард ҳайдовчининг кимлиги, қаёққа ғойиб бўлгани ҳақида ҳам, муштипар хотини қаерда, нима қилаётгани ҳатто, нима сабабдан қони жигарбандига тўғри келмагани ҳақида ҳам ўйламас, фақат битта саво чарх урурди: Ўғлига нима бўлади энди? Наҳотки...
Нажот ҳеч кутилмаган ердан чиқди. Ўғлини асраб қолиш учун керакли қонни топишди. Дўхтирдан бу гапни эшитган заҳоти, жон тарк этаёзган вужудига мислсиз мадор оқиб киргандек бўлди. Каридорнинг бир бурчагида ноумидгина мунғайиб ўтирган хотинини ҳам энди кўрди. Унинг ёнига югурди:
- Нима, сиздан қон олишдими?
Дилафрузнинг ҳам рангида ранг қолмаган, йиғлайвериб қовоқлари олхўри донасидек бўртиб чиққанди.
- Йўқ, - деди – беҳол товушда, - Шунча ялинсам ҳам мендан қон олишмади. Қон босимим паст экан. Кейин, менга мумкин ҳам эмас, дейишди.
- Унда ким?..
- Сиз кетишингиз билан, Миродил ака келганди. Шунақа-шунақа девдим, кейин ўзи...
Бўлди, у ёғини эшитмади. «Миродил» сўзи қулоғига кириши билан мияси фавқулодда тезлик билан ишлаб кетгандек бўлди.
Нима? Ким? Миродил? Миродил билан Зафаржоннинг қони бир эканми? Бундан чиқадики... Тушунарли, ана энди ҳаммаси аён бўлди. Миродилнинг шубҳали ташрифлари, айниқса, ўша охирги тўқнашувдан сўнг, қорасини кўрсатмай кетиши, Зафаржоннинг ўзига у қадар ўхшамаслиги ва ниҳоят бояги таҳлил хулосаси.
Во дариғ? Инсон зотини шунчалар ҳам ғафлат босадими? Наҳот бу мудҳиш ҳақиқатни англаб етиш учун шунчалар узоқ муддат керак бўлди. Наҳот шу вақтдан бери ўз жигарим дея бағрига босиб келган бола бошқа бир вужуддан туғилган бўлса? Наҳот вафодор билган жуфти ҳалоли шу пайтгача ҳаром билан жуфтлашиб юрган бўлса? Наҳотки унинг кўзлари шу фурсатда, сўнгги дамда мошдек очилди. Шунчалар кеч!
Бир зумда Иномжоннинг кўз олдида замону макон бир-бирига қоришиб чархпалакдек айлана бошлади. Ўзини тамомила йўқотиб, бошини чангаллаганча деворга суяниб қолди...
- Дадаси , сизга нима бўлди?
Иномжон аввал ҳеч нарсани тушунмагандек бир муддат Дилафрузнинг кўзларига тикилиб турди. Кейин... Жуда тезликда ўзини қўлга олди. Вужудига қандай ёвуз куч оқиб кирганини сезмади.
- Бу ёққа юр, - деди тишларини тишларига босиб пишқираркан, хотинини икки эшик наридаги холи вестибюл томон судради. Эридаги ғайриоддий ўзгариш таъсирида Дилафруз ҳам қаерда, нима учун ўтирганини унутаёзди:
- Ҳа, ҳа, даадаси, нима гап ўзи?
- Қонни Миродил бердими?
- Ҳа, дедим-ку. Нима қипти.
- Нега у сенинг ўғлингга қон беради? Нега унга менинг эмас, айнан ўша маразнинг қони тўғри келади.
Дилафруз энди ўзини тамоман олдириб қўйган, кўзлари чаноғидан чиқар даражада катталашиб кетганди.
- Вой, мен қаердан биламан ахир?
Иномжон хотинининг юзига тарсаки тортиб юборишдан ўзини аранг тийиб қолди. Лекин ич-ичидан қайнаб чиқаётган ҳақоратомуз гапларни тўхтатиб қололмади:
- Нега билмайсан, боланг кимдан бўлганиниям билмайсанми? Ана, қони ҳам тўғри кепти-ку! Ўзи сезувдим. Ҳаммасини тусмоллаб юрардим. Мана, ниҳоят сир очилди.
Хотини даҳшатдан тахтадек қотиб қолди:
- Дад... даси, ахир... сиз, йўқ... бунақа – тили ҳам калима тутмай қолди.
- Мен ҳам шу чоққача бир шаллақи бузуқни хотин қилиб келдимми, бир бетайиндан туғилган ҳаромини болам, деб келдимми, - дея жағлари қалтираб, секин, аммо таҳдидли овозда шивирлай бошлади.
- Дадаси, - деди бу гал ўзини аранг қўлга олиб, - оғзингизга қараб гапиринг. Одамлар нима дейди? Бу ёқда ўғлингиз икки йўлнинг орасида турибди.
Иномжоннинг кўзларида нафрат ёнди:
-
йишга ҳам бориб етиши тайин. Қолаверса, унинг келиб кетиши она-болага ёқса керак-да!
Бир гал ҳадди сиғиб, Дилафрузга ёрилди:
- Нима десангиз, денг, лекин шу қўшнингиз Миродилни кўрсам зиёним ўйнайверади. Шуни кўрмасам дейман-да. Бало борми ўзи унга?
Бу гап табиийки Дилафрузга ёқмади:
- Тавба, шу пайтгача кириб-чиқиб юрган-ку! Нима энди кўкрагидан итаришим керакми?
- Аввал бошқа эди. Энди бошқа. Қолаверса, у бир номаҳрам эркак. Келаверадими ҳадеб?
- Миродил ака сиз ўйлаганчалик ёмон одам эмас. Кўнглида кири йўқ. Келса нима қипти. Сизга зарари тегмайди-ку!
Иномжон бошқа гапириш фойдасизлигини англади. Тўғрироғи олдинроқ сезганди. Шу одам ҳақида сал нордонроқ гапирадиган бўлса, хотини дарров унга тарафкашлик қила бошлайди.
Иномжоннинг ичидагисини қайнонаси ҳам сезиб қолдими, Дилафруздан бирор гап эшитганми, бир куни шу ҳақда унинг ўзи гап очиб қолди:
- Иномжон, бу йигит ҳам ўз боламдек бўп қолган. Болалигидан биламан. Уйда эркак йўқлиги учун тез-тез ҳолимиздан хабар олиб турарди. Бизга катта ёрдами теккан. Барака топсин. Бизникиям унга худди ўз уйидек бўлиб қолган. Сизам ундан ётсирамасангиз яхши бўларди.
Иномжон қайнонасини қаттиқ ҳурмат қиларди. Шунинг учун бу масалада бошқа оғиз очмади. Лекин ич-ичидан шубҳа-гумонлар улғаяверди.
Кутилмаганда... қайнонаси қазо қилди. Умри қисқа экан. Ўзи айтгандек, невара-чевараларининг ҳузурини кўриш пешонасига битилмаган экан. Қизининг ҳам, куёвининг ҳам кўнглини ярим қилиб кетди. Айниқса, онасидан айрилганидан кейин Дилафруз анча чўкиб қолди. Ҳовлидан файз кетгандек бўлди. Дунё шунуқада! Кимдир келади, нимадир кетади. Ҳаёт тўхтаб қолмайди. Ўз измида давом этаверади. Уларнинг ҳам турмуши бир зайлда кечаверди.
Айниқса, Дилафруз эрига хушхабарни етказган кунидан рангсизлашиб қолган турмушлари қайта жонлангандек бўлди. Демак, улар яқин кунларда фарзандли бўлишади. Ўз соҳибасини йўқотиб ғарибгина бўлиб қолган бу ҳовлида кўп ўтмай чақалоқ йиғиси эшитилади.
Иномжон ўзида йўқ шод эди. Ахир у ота бўлиши керак. Тез орада худди қуйиб қўйгандек ўзига ўхшайдиган жажжи ўғилчани бағрига босиб, жажжи қўлчаларидан ўпиб эркалатиб ўтиради.
Аммо, Иномжоннинг кўнгли барибир ғаш эди. Тавба, анви сурбетнинг ҳалиям қадами узилмаяпти. Қайнонасининг маъракаларида эртадан-кечгача шу ерда бўлди. Хўп, илгари, Дилафрузнинг онаси билан чақчақлашиб тургани келарди. Энди кимнинг ҳам ёнига келади, деб ўйлаганди. Тунов куни ишдан сал кечроқ қайтаётганида, Миродил уларнинг ҳовлисидан чиқиб кетаётганини кўриб, аъзойи бадани музлаб кетди. Шунда... бир лаҳзагина уларнинг кўзлари тўқнашиб кетди. Лекин, иккови ҳам индамади. Миродил индамай уйи томонга ўтиб кетди. Ўшанда Иномжон ич-ичидан ўзини сўкди. Нега шу ондаёқ ёқасига чанг солмади? Бемаҳалда меникида нима бор, дея бўйнидан ғиппа бўғиб олмайдими? Дилафруз-чи? Балки, унинг ўзи...
Дилафруз эрининг авзойини кўриб, ҳаммасини тушунди. Ўзини қўярга жой тополмай қолди:
- Ҳалиги... Миродил акам... ток қайчи сўраб чиққан эканлар. Қидириб тополмадим...
- Тоққайчи денг, - деди заҳарханда қилиб Иномжон, - Миродил акангиз ярим кечаси хомток қиларканми? Бу пайтда унга пишириб қўйибдими?
- Мен... ҳалиги... сўраб келди-да... қаердан билай?
Хотинининг саросимаси Иномжоннинг шубҳаларини янаям жонлантирди:
- Балки, сиздан бошқа нарса сўраб чиққандир?
Аёл эрига бир зум карахт алфозда тикилиб қолди:
- Вой ўлмасам, бу нима деганингиз, - деди бироздан сўнг сал ўзини босиб, - Нималар деяпсиз? Иномжон ака, эсингиз жойидами ўзи?
- Менга қаранг, - деди таҳдид билан хотинининг устига бостириб бораркан, - айтиб қўяй, анави сурбет ҳўкиз шу ҳовлига яна бир марта кирганини кўрсам, бирорта ножўя гап қулоғимга чалинса, кейин мендан яхшилик кутманг. Ўша куниёқ орани очди қиламиз. Худо ҳаққи, гапим гап! Бу уйдан бош олиб кетаман.
Иномжон шу гапни айтди-ю, шаҳд билан нариги уйга ўтиб кетди.
Эр-хотиннинг уриши дока-рўмол қуригунча давом этади, дейишади. Уларнинг ҳам ҳаётидаги айтди-қўйдиларнинг биринчи эмасди. Вақт ўтиб, яна ҳаммаси изига тушди. Бир томондан туғруқ палласи ҳам тобора яқинлашиб келар, ноўрин гап-сўз, нохуш кайфият ҳомилага ёмон таъсир кўрсатиши мумкинлигини англаган Ин
дан нолий бошлаганда, кун ҳам охирлаб қолар, Иномжон қизни у яшайдиган маҳалланинг бошигача кузатиб қўярди. Миродил билан ҳам ана шундай кунларнинг бирида тўқнашиб қолди.
Қиз билан муюлишда хайрлашиб, у кўздан йўқолгунча ортидан қараб қолганди. Энди ноумидгина ортига қайтмоқчи бўлганида қаршисидан унга томон бостириб келаётган барваста йигитга кўзи тушди. Аввал унга эътибор қилмади. Чунки Иномжон бу шаҳарга келганидан бери ҳали биронта билан яқин ошна тутингани йўқ. Фақат ўзи билан ишлайдиган уч-тўрт киши билан салом-алик қилади, халос. Ўзининг юрти – ҳеч қурса Тошкент бўлса ҳам, рўпарасидан бирорта танишининг чиқиб қолишини тусмол қилиши мумкин эди.
Лекин ҳалиги «нусха» роппа-роса ўзидан бир қадам нарида тумшуққа-тумшуқ бўлиб тўхтади. Иномжон беизтиёр ўзидан икки-уч энлик баланд ва хийла бақувват йигитга юзланди.
- Кимсан, - деди дабдурустдан сенсираб. Иномжон хийла ўзини йўқотиб қўйди, аммо дарров дадилланиб:
- Беъмани савол, - деди мийиғида илжайиб.
Йигитнинг кўзлари катта-катта очилди:
- Бу нима деганинг?
- Сиз мени танисангиз, бу саволни бермасдингиз. Демак, мени танимайсиз. Сиз билан ҳеч қаерда кўришмаганмиз. Бир-биримизга ишимиз тушмаган. Демак, менинг кимлигимни сўрашдан сизга фойда йўқ.
Ҳалиги «сўлоқмон» ёқимсиз тиржайди:
- Суқрот бўл-а, - деди одобсизлик билан бир четга «чи рт» тупуриб, - Айтмоқчиманки, анави қизнинг орқасидан нега илакишиб юрибсан?
«Ҳа, гап бу ёқда дегин, Мирзатерак? Бегона юрт бўлмаганда шунақа терслигинг учун бурнингни анжирдек пачақлаб қўярдим-а», ўйлади Иномжон. Негадир у билан гапни чўзиб ўтиришни хаҳламади.
- Мен уни яхши кўраман. Кузатиб қўйгани келувдим.
- Яхши кўраман, дегин. Қиз-чи, қизам сени ёқтирадими, ўзи?
- Мен суймаганнинг ороқасидан эргашиб юравермайман. Ўзи, буларни нега сўраб қолдингиз? - сўради энсаси қотиб Иномжон.
- Мен унинг қўшнисиман. Маҳалламиздаги қизларнинг дуч келган йигит билан ҳиринглашиб юрганини кўрсам қоним қайнайди. Сенам эсинг борида этагингни ёпа қол. Сендақа олифталарнинг кўпини кўрганмиз. Яна шу атрофда ўралашиб юрганингни кўрсам, сулайтириб қўяман бола, тушундингми?
У Иномжонга бир ўқрайди-ю, терс ортига бурилиб кетди. Ўшанда Иномжоннинг ҳам ҳам қони қайнаб кетганди. Оғзига келганини қайтармай сўкмоқчи ҳам бўлди-ю, яна бу ўзига анча қимматга тушишини ўйлаб, индамай ижарахонасига йўл олди. Йўл-йўлакай ўй суриб кетди.
Ким бўлди ўзи бу сўхтаси совуқ? Нега у билан бунақа оҳангда гаплашди. Ростдан ҳам қўшнисими? Унда тушунса бўлади. Ўзи ҳам маҳаллада бегона йигитлар ўралашадиган бўлса, ич-ичдан ғаши келиб кетарди. Борди-ю... Дилафрузнинг хушторларидан бири бўлса-чи? Балки, улар бир пайтлар ошиқ-маъшуқ бўлишгандир. Ахир у Дилафрузнинг ўтмишидан мутлақо бехабар-ку! У институтда ўқиб юрган пайтларида ҳам ҳар хил қизларни учратган. Йигитларни пайпоқдек тез алмаштирадиган хонимчалар унинг учун янгилик эмас. Балки, Дилафруз ҳам ўшаларнинг биридир?..
- Э, жиннимисиз, - деди Дилафруз иномжоннинг гинали нигоҳларига эътибор қилмай, - У Миродил ака-ку! Чиндан ҳам қўшнимиз. Болаликдан мени ҳимоя қилиб келган. Хафа бўлманг. Бироз қўрсроқ бўлгани билан ўзи яхши одам. Уйланган, болалариям бор.
«Уйланган»ини эшитиб, Иномжоннинг кўнгли бироз жойига тушди. Лекин барибир Миродил илк бор унда қандай таассурот қолдирган бўлса, унга нисбатан муносабати кейинчалик ҳам қилча ўзгармади.
Мана, ҳозир ҳам унинг уйида худди ўз ихтиёри билан зиндонга кириб, кейин надоматда қолган одам қиёфасида ўтирибди. Кўп ўтмай, Миродил бир қўлида дастурхон бошқа қўлида катта патнис билан кириб келди. Чаққонлик билан дастурхонни хонтахта устига ёзди. Патнисни унинг устига қўйиб, яна индамай чиқиб кетди.
Тавба, бу одамнинг мақсади нима ўзи? Бирдан меҳмоннавозлиги тутдими? Йўқ, унинг дастурхонидан луқма олгиси ҳам йўқ. Тезроқ бу ердан кетиш керак. Гапи бўлса, тезроқ айта қолмайдими?
Беихтиёр кўзи патнисда дид билан териб қўйилган чиройли тақсимчаларга қадалди. Тан олиш керак, Миродил дастурхон безашда устаси фаранг эди. Тўйларида ҳам югуриб-елиб хизмат қилган. Меҳмонларни кутиб олишу кузатишда, келин-куёв ўтирган столни ажабтовур безатишда ҳам унинг ўзи бош-қош бўлганди.
Тўй ҳам кут
PIYOZ O'G'RISI.🧅🧅
Bir oilada har kuni piyozlar yo'qola boshlabdi...
Keyin er hotin uyga komera o'rnatishibdi va o'g'rini topishibdi.
O'g'ri o'zlarining qizalog'i ekan.
Qizaloq piyozlarni yig'ib axlat qutisiga olib borib tashlar ekan.
Qizaloqdan buni sababini so'rashibdi ammo qizaloq hech narsa aytmabdi. Ertalab..... 😱😱😱
🔥ЧИМИЛДИҚДА АЛДАНГАН КУЁВ🙊
Тўполон билан тўй ҳам ўтди.Kелин-куёвлар ёлғиз қолишди.
Майсара Соливойга ҳам эътибор қилмай, парда ортига ўтиб олди.
Соливой нима қилишни билмай гаранг бўлди. Ахир, нима учун ? Мумкин эмас-ку бундай қилиш!.. У аста парда томон юрди.
— Илтимос, менга яқин келманг! — Илтимос! — Нимага-а?..Биз энди эр-хотинмиз. Никоҳ ўқилган. Нимадан қўрқасан?Гапир!.. Алдаб юрганмидинг?
— Йўқ. — Унда нега қочасан мендан?
— Шундай қилишим керак.
— Э,Ўзингдан кўр!.. Бақир-чақиринггаям қараб ўтирмайман!..Соливой Майсарани ўзига тортди-да, кўрпа устига ўтқазди ва аввал бошидаги рўмолни, кетидан оппоқ ҳарир кўйлакни ечиб ташлади. Ечди-ю… Қотиб қолди.😳😱
ДАВОМИНИ 👇👇
/channel/Solixa_Ayol/29100
ОПАМНИНГ ТУШУМДАГИ ГАПЛАРИ...
(вокейлик асосида ёзилди)
Бисмиллахир Рохманир Рохийм...
Мени амакиваччам бор эди. Биз у билан тенг ёш эдик. Бизни кизикишларимиз хам бир хил булганлиги сабаб жуна инок эдик. Бир куни ёмон хабар эшитдим. Амакиваччамни улди дейишди. Айтишларича уйдан чикиб кетиб кайтиб келмабди. Кейинги куни уни мурдасини истирохат богидан, боши ёрилган холда топишибди. Маълум булишича уни жони бирдан узилган эмиш. Тирик колиши учун хеч кандай умид колдирмабди.
Уларни уйи бизникидан узокрок булса хам куп борардим. Айнан уша кунлари мен шамоллаб колганлигим сабаб, уч кунлар уни курмагандим. У жуда ажойиб бола эди. Текширув ишлари натижасида кутилмаган холда куча жанжалга арлашиб колибди. Энди буни нима фойдаси бор. Ажойиб, соф кунгил амакиваччамни энди кайтариб булмайди. Унга эндигина ун тукиз ёш тулганди.
Уни улимини эшитган куниёк, холамни олдига тез етиб бордим. Холам бечора фарзанд догида йиглайверганидан кузлари шишиб кетган, бир марта хушини хам йукотибди. Углини ётган мурдасини кучганча йигларди. Она барибир онада...
Жаноза укилгач, кабристонга олиб бориб, дафн килиб келдик. Кайтиб келиб, холамга далда булай деб у утирган хонага кирдим. Углини расмига караб ич ичидан йиглаб утирарди. Хеч кимга хеч нарса гапирмасди. Факат кечга якин мен ёнига кирганимда холам кутилмаганда гап бошлади:
-- Мен углимни улишини билардим!- деди.
-- Холажон нималар деяпсиз, каердан билардингиз?- дедим ажабланиб.
Мени саволларим натижасида бошланган хикоя хали хам хаёлимдан кетмайди. Холам хаёл суриб утирган холда уз хикоясини бошлади.
Биз оилада икки киз эдик. Мен кичиги эдим. Мендан катта опам бор эди. Опам коп кора сочли, жуда хам чиройли эди. Онам доим отангни худди узи дердилар. Опам доим уйда спорт билан шугулланарди. Мактабда укишларидаги бахолари хам аъло эди. Ракс тугарагига хам борарди. Жуда хам талантли ва гузал эди. Мен болаларча калбим билан унга хасад килардим. Шу сабабли уни хамма ишларини бузишга харакат килардим. Хуллас ахмоклигим боис, уни ёмон курсатиш учун нималар уйлаб топмадим....
Ота онамиз фабрикада хар хил сменада ишлашарди. Шу сабабли баъзида кечкурунлари опам билан ёлгиз колардик. Мана бир куни шундай ахволда опам билан ёлгиз колдик. Мени ёшим ушанда саккизда, опамники эса ун ёш эди. Биз мактабдан югурганча келдик. Сумкаларимизни уйга ташладик. Уйимизни ёнгинасида дарахтзор мавжуд булиб, доим кузикорин тергани борардик. Бу сафар хам кузикорин тергани жунадик. То боргунимизча опам билан иккаламиз тортишиб колдик. Дарахтзорда иккаламиз гаплашмасдан, мен олдинда опам эса оркада юравердик.
Бир пайт оркадан опамни бакирган овозини эшитдим. Бурилиб караганимда опам ерда йикилиб ётарди. Менимча туришга кийналаётган эди. Аник булишича, келавериб бир чукурчага бор оёги тушиб кетибди. Оёги жуда каттик огриб туришга кийналаётган экан. Опам мендан уйгача олиб бориш учун ёрдам суради. Билмадим ушанда опамдан жахлим чикиб турганлиги сабабми, ёки мени алдаётгандек туюлдими, хуллас баттар жахлим чикди.
-- Опа, мени ахмок килишингиз етар энди, керак булса узингиз келарсиз уйга!- дея бакирдим.
Ва магрур холда бурулганча уйга жунадим. Кеч хам тушиб колди, лекин опамдан хали хам дарак йук эди. Бошида опам мени алдаб, бирор дугонасиникига кириб колгандир дея уйладим. Аммо бироз вакт утгач, ундан хавотир ола бошладим. Деярли бутун тун дераза олдида караб , кутиб утирдим. Ота онам ишдан келишди. Опам йуклигини сезгач, хамма ёкни кидира бошлашди. Бир вакт опамни дарахтзордан топиб келишди. Лекин афсуски улигини топиб келишди.
Айтишларича, опам хакикатдан хам оёгини синдириб олган экан. Ота онамнинг айтишларича, опам оёги сингач, узи мустакил урнидан тура олмабди. Ва уша кузнинг совукли тунида музлаб колибди. Уйдагилар, дарахтзорнинг ичкарирогида, яъни мен ёрдам бермасдан ташлаб келган жойдан хам узокрокдан топиб олишибди. Менимча опам, коронгуда кайси то
БЎЛГАН ВОҚЕА😱🙈
😭 ЭРИМНИ ИККИНЧИ АЁЛИ БОР ЭКАН...
Яхши кўриб турмуш қўрдим, қайнона, қайнотам хаммалиги яхши инсонлар мени яхши кўришади.
Бир куни эримни икки хотини борлигини сезиб қолдим фарзанди ҳам бор экан.
Ажрашаман деб ариза бердим , азгинча вақтдан сўнг эрим кечириб сўраб келди булди у билан яшамайман деди ман эримни кечирдим😢
Биз бахтли яшай бошладик, лекин эрим бошқа аёлга яний 3чи хотинга уйланиб олибди, мен уйини топиб бордим не кўз билан кўрсам.... У
ХАЁТИЙ РЕАЛ ВОҚЕА
👇ДАВОМИНИ БУ ЕРДА ЎҚИНГ 😔😢
/channel/+Wf67qrBoBzg1MmNi
/channel/+Wf67qrBoBzg1MmNi
