33746
Хаётий ва Ибратли ҳикоялар... Хикматлар хазинаси... Инсон такдирини аччик синовлари... Hamkorlik va reklama uchun 👇👇 @Bronzam . . . . . .
қўймайди, шундай аълочи қиз. Яхши баҳо қўйсам, буниям ҳисоби бор, жавоби бор, қизим
Мастура бу гапларга зўрға чидарди. Синфдаги энг аълочи қиз бошқалардан кўчирадими? Ҳеч қачон! Кўчиртирганлар нима деб ўйлайди? Биз билан бир ҳил эканку, демайдими?
–Ўтир қизим, бошқа бунақа қилма, уят бўлади. Бу сафар “нуқта” қўйиб турамиз…
Аввалига Мастура хижолатдан дув қизарди, сўнг хижолатпазлик ўрнини нафрат ва алам эгаллади-ю юзидан қон қочди, гезарди. Ўн олти ёшли қизнинг сония ичида турлик қиёфага кириши тўпори ғуруридан гувоҳлик бергандек эди.
“Уят сенга бўлади!” – фавқулодда ўй ўтди унинг кўнглидан.
Шу куни у уйга қандай етиб борганини билмади. Онасининг қулоғига нималардир, деб шипшиди. Ўзини уялганга солди, кўзларини ерга тикди. Ҳам ғазабдан, ҳам номусдан ёнган онаси эшитганларини тафтиш қилмай дарров эри ва яқинда ҳарбий хизматдан келган ўғлига етказди.
“Нима эмиш, анави қариб қуюлмаган Бойдуллаев домла қизингизга қичиқ қипти! Усталининг1 тагидан оёғини узатиб қизингизнинг оёғига теккизганмиш! Қизимни энди эр олмайди, войдод!..”
“Нима?! Ким?!..”
Алангага мой сепишнинг ҳеч кераги йўқ эди. Ўртада энди ор-номус масаласи турарди. Ота-боболари қўрбоши ўтганлар, сўзини бермаганлар учун бу ичга ютиб кетадиган нарса эмасди. Мастуранинг отаси ва акаси ўша куниёқ Бойдуллаев домланинг уйига бостириб киришган, сўроқ-саволсиз уни дўппослашган, оиласи, болалари кўз ўнгида ҳақоратлашганди.
Синфдош қизга тегажоқлик қилган отасининг дўппосланишини Зафар жимгина кузатиб турарди. Нима қилишини билмасди. Бундай қилишга отасининг қандай ҳадди сиғди? Ахир оиласига иснод эмасми? Унга иснод эмасми?..
Мастуранинг отаси ва акаси Бойдуллаев домлани чала ўлик ҳолига келтириб кетишди. Ҳамон ҳис-туйғулари билан курашаётган Зафар на ёрдам беришини, на жойида туришини биларди. Шу пайт миясига ғалати ўй урилди ва шартта ортига ўгирилди. Дарвоза томон юра бошлади. Буни биринчи бўлиб онаси сезди.
–Болам! Қайт, болам!..
Худди онаси ушлаб оладигандек, Зафар қадамини тезлаштирди ва югурганича кўчага чиқиб кетди…
…Қишлоқда аввал Бойдуллаев домланинг ўзининг ўқувчисига тегишгани дув-дув гап бўлди.
Кейин Зафарнинг ғойиб бўлгани оғизлардан тушмай қолди. Катта қишлоқ бу воқеани жимгина кузатар, аралашишга қўрқар, худди ҳеч нарса бўлмагандек тутарди ўзини.
Аввал бундай гап бўлмаган, гап чиқмаган. Аёл-қизлари рўмолда, эркаклари очилиб қолган эшиклар ёнидан ўтаётганда ерга қараб юрадиган қишлоқ чуқур сукутда эди.
Бойдуллаев домланинг акаси, деҳқончилик қиладиган Мирабдулла оиласи билан хотинининг юртига, Балиқчига кўчиб кетди. Чортоққа, Учқўрғонга тушган домланинг сингиллари эса қишлоқдан қадамини узди.
Мастурага етадиган одам йўқ эди. Мактабда энди физика ва математика ўқитилмай қўйди. Ўқитувчи йўқлигидан ўрнини бошқа дарслар эгаллади. Мастура ҳамма фандан “беш”га ўқирди…
Бойдуллаев домла қишлоққа аралашолмай қолди. Одамлар ҳам уни тўй-ҳашамларга айтмай қўйди. Зафарни қидириб бормаган жойи қолмади. Орада аёлининг аҳволи оғирлашди-ю шу ётганича бошқа туролмади. Сунбула ўтиб мезон кирганида омонатини топширди. Ўша кузнинг ёқимсиз, этни жунжиктирувчи салқин кунларида Мастура буни эшитди-ю ичида нимадир узилиб тушгандек бўлди. Ўшанда у институтга иккинчи марта имтиҳон топшириб киролмай қишлоққа қайтган эди…
Ўн беш ўтгачгина Зафарнинг дараги чиқди. У Россияда эди. Ишлагани борган синфдошларидан бири уни таниб қолган, расмини юборганди. Энди телефонларда унинг сурати айланарди: йўғон гавдалик, сочлари калта, ҳарбийларга ўхшаган қиёфа…
Шундан кейин у қишлоққа келадиган бўлди. Куз эди. Онаси омонатини топширган кунлар.
Биринчи марта келганида отасини таний олмади. Қариб, бир бурда бўлиб қолган, елкалари чўккан, гапларини эплаб гапиролмасди. Зафар кекса, ушоқдек отасини бағрига босиб узоқ йиғлаган, Бойдуллаев домла эса нуқул: “болам! болам!” дерди, холос. У отасини олиб кетди. Шу билан қишлоқ бу уруғ билан тамом ҳайрлашди.
Мастура кетма-кет беш йил университетга кира олмади. Журналист бўламан, шеърлар ёзаман, деган орзу-хаёлдаги қизга: “Яхшиси, физика-математика факултетига топшир, одам кам” дея маслаҳат беришди. Қишлоқда у ҳақда гап-сўз оралагандан кейин бирор совчи уларнинг
➕TИЙИҚСИЗ НАФС ҚУЛИГА АЙЛАНГАН ГЎРКОВ ҚЎЛИДА ҲЎРЛАНГАН ҚИЗ НОЛАСИ....
.......Шундай бўлиши мумкинми? — деб сўради у қоровулдан. Гўрковни топиб келишди. Қабрни қазишса… қиз йўқ эди. Жиноят қидирув бўлими ходимлари етиб келганидан сўнг эса ҳаммаси ойдинлашди. Марҳуманинг танаси гўрковнинг омборхонасидан, эски ваннанинг ичидан топилди. На одам ва на ҳайвон бўлмиш гўрков марҳума тупроққа қўйилган куниёқ қазиб олиб, иссиқ сувга солиб қўйган ва ҳар тун…....😱😳
ДАВОМИ УЧУН👇🏼👇🏼👇🏼БОСИНГ
удмедэкспертиза хулосаси ажабланарли эди. Гўёки Лилянинг қонидан кучли илон заҳари топилибди. “Менимча, заҳар Африкада яшайдиган қора мамба илониники” деди эксперт Эгамқулни эсанкиратиб.
Терговчи қурилиш бригадаси аъзолари ҳақида маълумот йиға бошлади ва Степан деган одамга алоҳида эътибор берди. Кейинги пайтда у ўзини бошқачароқ тутаётган экан. Бутун бригада бирга тушликка боришар, Степан эса ёлғиз овқатланаркан. Иш тугагач, унинг қурилишда қолиб кетишини пайқашибди.
Эгамқул кечки пайт ишчилар кетишга отланаётганларида берироқдан кузата бошлади. Ана, улар алланималарни гурунглашганларича ўтиб кетдилар. Терговчи беркинган жойидан чиқиб қурилиш майдонига борди. Айланиб юриб чуқурликда ғимирлаётган бир одамни кўрди ва унинг Степанлигини фаҳмлади. Степан хом ғиштларни олиб ташлаб ғойиб бўлди. Терговчи биқиниб бориб, ғор оғзига дуч келди. “Мана, ҳамма сир қаерда!” деган фикр ўтди миясидан.
Эгамқул Степаннинг чиқишини кутиб ўтирди. Қоронғи тушиб осмонда юлдузлар чарақлади. Енгил шабада туриб, Эгамқулнинг баданини жунжиктирди. У қанча кутганини билмайди, бир пайт ичкаридан товуш эшитилиб, ғор оғзида шахтёрлар фонари тақилган бош кўринди. Эгамқул бошни ушлаб қаттиқ силтаб тортганди, тана суғурилиб чиқиб йиқилди. Терговчи Степаннинг қўлига кишан солди.
* * *
Ўша куни чўкич билан ер қазиётган Степанни кимдир енгидан тортди. Қараса, Марат экан. “Юр, бир нарса кўрсатаман!” деб шивирлади у. Степан индамай унинг орқасидан эргашди. Чуқурликка тушдилар. Унинг деворида каттагина ўйиқлик бор эди. Марат Степанни ўйиқ ёнига бошлаб борди ва “– Кўрдингми, хом ғишт билан беркитилган. Орқаси тош девор. Ичкарида хазина бўлиши керак! Бу ерда жуда катта бой яшаган ахир!” — деди. “– Очамизми?!” – сўради ҳовлиқиб қолган Степан.”–Жиннимисан?! – ҳирқиради Марат кўзларини олайтириб – Биров билса, тортиб олади-ку! Давлатга топшириш керак бўлади. Ишдан кейин уйга бориб фонар олиб қайтамиз”.
Улар шундай қилдилар. Ғор оғзини очишди.Ичкаридан “гуп” этиб димиққан зах ҳаво урилди. Биринчи бўлиб ғорга Марат кирди. Улар нафасларини ютганча аста-секин ичкарилай бошладилар. Йигирма қадамча юрганларида Степанга қандайдир шарпа кўрингандай бўлиб, қўрққанидан қичқириб юбораёзди.Гўё унга бошдан оёқ қоп-қора кийинган одам тикилиб тургандай эди.Степан чироғини унга тўғрилаганди, шарпа ғойиб бўлди.”Шундай туюлди” деб ўйлади у ва юришда давом этди.Марат чироғини деворга тутиб синчиклаб текширарди. Деворни чирк босиб кетганди.
— Степан — шивирлади у тўсатдан таққа тўхтаб. – Сенга овозлар эшитилмаяптими?!
— Йўқ, — жавоб берди Степан қулоқ тутиб.—Жим-житликда шундай туюлади ўзи. Уйда ёлғиз қолганимда ҳам баъзан шундай бўлади.
Улар юришда давом этдилар. Ғор тобора торайиб борарди. Нафас олишлари қийинлашиб қолди.
— Уф, бўғилиб кетдим, — Марат ёқаси тугмаларини ечди.
— Чида, хазина топсак, ҳаммаси эсингдан чиқади. Чидамли, довюрак одам бой бўлади. Аляскада олтин қидирганларнинг бошидан кечирган азоблари… – Унинг гапи чала қолди.Тепадан одам мурдаси тушди ва катта тезликда учиб кўздан йўқолди.
Иккала хазина изловчининг юраги ёрилиб кетаёзди. Улар қўрқувдан бир зум қотиб қолдилар. Лекин хазинага эга бўлиш истаги қўрқувдан устунроқ эди… Улар пайпасланишда давом этдилар.
— Степан! Қара, мана бу ерда нимадир бор! — деди сал ўзига келган Марат.
Бу жой тош қалаб беркитилганди. Тошлар осонгина кўчиб тушди. Марат ковакдаги занглаган эски қутичага ёпишди. У қути қопқоғини кўтардию ичидан ҳайқириқ отилиб чиқди. Қути қимматбаҳо тақинчоқларга лиқ тўла эди.
— Озгина тақинчоқлардан олиб, қутини қолдириб кетамиз, — деди Марат хансираб. – Барибир яширишга бундан ишончлироқ жой тополмаймиз.
Улар ҳаяжондан қалтираганларича шундай қилишди. Қутини жойига қўйиб тошлар билан тўсдилар. Марат Степанга бир жуфт балдоқ берди. Ўзига ҳам уч – тўрт хил тақинчоқ олди.Икковлари сирни ҳеч кимга очмасликка ғор руҳларини ўртага қўйиб қасам ичдилар.
* * *
Степан балдоқни шундай катта пулга сотдики, нақ эси оғиб қолаёзди. Балдоқнинг қимматини мутлақо тасаввур қилолмаган экан. Ана шундан кейин Степан Маратдан яширилган тақинчоқлардан бир қисмини беришни сўради. У кўнмади.
БЕХОСИЯТ ЖОЙ
Мистик-детектив
Бизнес хоним Алима тоғ қишлоғининг чеккасига катта дала ҳовли қурдирмоқчи бўлди. Бу фикр ўтган ёзда дам олишга бориб, бир хонадонда ижарада туриб каттагина пул тўлаганда хаёлига келганди. Шу-шу мана, ҳозиргача ҳовлиси қандай бўлишини пишитиб юрди. Ҳовли ичкарили, ташқарили бўлади. Ташқарисини ёзда ижарага беради.
Режасини яна ўйлай-ўйлай ухлаб қолган бизнес хонимни телефон сигнали уйғотиб юборди. Ҳеч ким бунчалик барвақт қўнғироқ қилмасди. “Ким экан?” деб ажабланди у. Реелтер экан. Жуда яхши жой топганмиш. Асосийси, ниҳоятда арзон экан.
Улар учрашиб қишлоққа жўнадилар. Реелтер топган жой қандайдир қадимги бинонинг ўрни эди. Реелтернинг айтишича, бу ерда катта бойнинг баҳайбат ҳовлиси бўлганмиш. Тош пойдеворларга қараб улар илгари қўша-қўша меҳмонхона, омбор, отхоналарни кўтариб турганини фаҳмлаш мумкин эди.Аммо нимагадир Алима севиниши ўрнига кўнгли беҳаловат бўлди.Хоним буни тоғ ҳавосининг таъсири деб ўйлади.
Реелтер эса типирчилар, чунки кўпчилик бу жойдан воз кечганди.Сабаби бехосият ер эмиш. Агар Алима хонимга ҳам ёқмаса, уринишлари зое кетади.
Алима айланиб юриб, катта тошлардан қаланган пойдеворларни қолдирса ҳам бўлади, деб ўйлади. У бўлажак ҳовлисининг ташқи манзарасини кўз олдига келтирди. Том атрофни томоша қиладиган жой бўлади. Томда шабада аллалаб, юлдузларни кузатганча маза қилиб ётиш ҳам мумкин. Ана, гўзал тоғ, арчалар, чўққилар ёнида паҳмоқ булутлар, илонсимон буралиб оқаётган сой. Бизнес хоним бу жойни асло қўлдан чиқармасликка аҳд қилди.
Реелтердан хужжатларни тезроқ расмийлаштиришни сўради. Ортга қайтдилар. Йўлда реелтер ҳар эҳтимолга қарши огоҳлантирди:
— Опа, одамлар орасида у жойга инсу жинслар макон қилган, деган гаплар юраркан. Шунинг учун ҳанузгача ҳеч ким қурилиш қилмаган экан.
Алима маза қилиб кулди.
— Унда янада яхши-ку! – қўл силтади у. – Биласизми, Европада арвоҳ кўринадиган қалъа, уйлар қанчалик қадрли? Бошқаларидан юз баравар қиммат туради. Катта даромад келтиради. Одамлар ғайритабиий нарсаларга ўч. Ҳар кечаю кундуз кўраверадиган манзаралар кўпчиликнинг жонига теккан.
Алима ўша кеча туш кўрди. У гўё юз йил аввалги қадимий ҳовлида эмиш. Ниҳоятда гўзал бир аёл аллақандай юмуш билан банд эмиш.Унинг қўли ишдаю Алимага қараб жилмайиб қўярмиш. Бирданига қоп-қора кампир пайдо бўлибди. Кампир букчайиб ўнг қўлини мушт қилиб кўтарганча “Кет! Дарровда жўна! Бу ернинг эгаси бор” деб бақира бошлабди.
Алима терга ботиб уйғонди. Кун бўйи унинг юраги ғаш бўлиб юрди.Қўли сира ишга бормас, нима қиларини билмай сиқиларди.
Реелтер хужжатларни тез расмийлаштирди, бир қурилиш ташкилоти билан гаплашиб ҳам берди.Бир ҳафтадан кейин кейин бўлажак қурилиш майдонига ишчилар келишди. Алима прорабга бўнак пулини берди ва ишни тезроқ бошлашни сўради.
У шаҳарга қайтаётганда қош қорайганди. Алима тоғ йўлида эҳтиёт бўлиб кетаркан, бир ерга етганда машинаси ўчиб қолди.Ҳарчанд уринмасин мотор жим эди. Алима ҳеч балони тушунмаса-да, капотни очиб кўрдию қайтиб кириб жойига ўтирди.Тасодифан бирор машина ўтиб қолмаса, аҳволи чатоқ эди. У ноилож бошини рулга қўйиб ўтираркан, машина ойнаси тиқирлади. Алима ойнани тушириб ўзига тикилиб турган чиройли юзни кўрди. У саломлашди ва:
— Юринг уйга, — деди.
Алима пастга тушиб, аёлга эргашди.Аёл уни хонасига олиб кирди ва дарров дастурхон ёзиб, чой дамлаб келди. Чой устида суҳбатлашиб ўтирдилар. Алима қурилиши ҳақида гапирди.
— У жой ҳақиқатан ҳам бехосият, — деди аёл. – Неча марта текисламоқчи бўлишган. Аммо ҳар хил сабаблар билан қолиб кетаверган. Бир булдозерчи иш бошлаган экан. Қанақадир шайтонга ўхшаш маҳлуқ унга ҳужум қилибди. Булдозерчи зўрға қочиб қутулибди. Кейин у тилдан қолиб, бир йилда тузалибди.
Қадим замонда у ер катта бойнинг уйи бўлган экан. Бой савдогарчилик билан шуғулланаркан. Баъзилар у ерда кечалари турли шарпалар, чироқларнинг милтиллашини кўришган. Ота-онамнинг уйи ўша жойга яқин.
Руҳлар-2, [03.12.19 21:39]
— Мен афсоналарга ишонмайман,- деди бизнес хоним жилмайиб.—Сиз хафа бўлмангу ҳаммаси қуруқ гап. Одамлар сирли нарсаларни яхши кўрадилар, шунинг учун тўқиб чиқаришади.
Алима эрталаб мезбонга
ҚАЙНОНАНИНГ ҚАРҒИШИ
Бу воқеага анча йиллар бўлди. Яқин танишим Зулфияхон тақдиридан юраги пора-пора бўлиб гапириб берганди. У турмуш ўртоғи билан Тошкент давлат университетидаги бир факультетда, битта гуруҳда таҳсил олганди. Севиб-севилишиб турмуш қуришди. Бундай бўлади, деб сира ўйламаган эди. Ўшанда Рустамжон 30 ёшда эди. Бобосининг айтганича бор эди. “Рустаму достон бўлсин” деб, шу исмни қўйганди.
Рустам қорачадан келган, арслон келбатли йигит бўлса, хотини Зулфияхон нозиккина, лекин жуда гўзал аёл эди. Улар оила қуришиб, аввалига яхши яшашди. Зулфия эри нима деса қилар, ҳатто ишлама деса, ишламай ўтирди. Рустам унга ниҳоятда қўпол муомалада бўлса ҳам унинг феъли шундай деб тўғри қабул қиларди. Лекин юраги бир ҳапқириб қўярди. Ичида: “Муҳаббат деганлари шуми?” – дея савол берарди. Рустам мактабда ўқитувчилик қилди, кейин мактабга директор этиб тайинланди. У ерда анча йиллар ишлади. Ундан сўнг эса юқори лавозимга кўтарилди…
Вақт ўта бошлади. Улар бирин-кетин икки қиз фарзанд кўришди. Лекин оиладан файз кўтарилди. Пул ўлсин, барибир ўзининг шайтоний кучини кўрсатаркан. Рустам маишатга ружу қўйди. Кечқурунлари уйига келмас, “мажлисда эдим” деб, саҳаргача аллақаерларда қолиб кетарди. Зулфияни хотин ўрнида кўрмай қўйди. Ўтирса ўпоқ, турса сўпоқ дейдиган бўлиб қолди.
Шундай кунларнинг бирида… Зулфия учинчи фарзандига оғироёқ эди, базўр инқиллаб юраётганди, эри:
– Юришингни қара, семиз товуққа ўхшайсан-а?! – деди юзини буриштириб.
Зулфиянинг бошидан совуқ сув қуйиб юборилгандай бўлди.
– Вой, дадаси, нима дедингиз? – деди-ю, йўлида юролмай қолди. Унинг дарди тутиб қолган эди.
Аёл ой-кунига етмай туриб, етти ойда қиз кўрди… Унинг ота-онаси, опа-сингиллари келишди. Нима бўлганига тушуна олишмади. Қайнона-қайнотаси ҳам ҳайрон. Чунки Зулфия уйидаги воқеаларни ҳеч кимга айтмас, унга ҳамма ҳавас қиларди-да. Чунки онаси унга доим: “Қизим, оила – муқаддас қўрғон. Уни асраб-авайлагин. Имкон қадар уйингдаги яхшиликларни билсин, одамлар. Рўзғордаги нохушликларни ҳеч қачон остонадан ташқарига чиқармагин”, – дея уқтирарди.
Оналардан барибир сир тутиб бўлмайди. Зулфия ҳеч кимга тиш ёрмаса-да, онаси бир нимани сезди, шекилли куёвига юзланиб:
– Рустамжон, нима бўлди? Мен сизлардан кўнглим тўқ юрардим. Болаларим тинч яшайди, армоним йўқ, дердим. Наҳотки, ўйлаганларим сароб бўлиб чиқса? – деди.
Рустамдан садо чиқмади. Ҳатто туғилган фарзанди ҳам уни севинтирмади. Ўрнидан туриб, индамай ташқарига чиқиб кетди.
Хайри хола чуқур ўйга ботди. “Нима қилсам экан, Зулфияни уйга олиб кетаверсаммикин?”
Шу куни Хайри хола чақалоққа қараб қизиникида қолди. Бироқ Рустамдан дарак бўлмади. Хавотир олаётганини кўрган Зулфия онасини тинчлантирди:
– Бундай йўқ бўлиб кетишлар биринчиси эмас, ойижон, хавотир олманг, саҳар палла келади, куёвингиз.
У оғир “ух” тортди.
Зулфия айтгандай бўлди, фақат Рустам бу сафар уйга келиш тугул, телефон орқали қайнонаси билан кескин оҳангда гаплашгани ортиқча бўлди.
– Алло? Зулфия, гўшакни онангга бер, – деди Рустам.
Кейин у қайнонасига буйруқ оҳангида:
– Маслаҳатли иш бор эди… кетмай турарсиз… – деди.
– Ҳа, майли, болам… Тезроқ келинг, – дея Хайри хола бироз саросимага тушди.
Бир маҳал не кўз билан кўрсинки, куёви қўлида чақалоқ кўтариб олган бир аёл билан уйга кириб келишди.
Хайри хола яна соддалик қилди, қизига:
– Тезроқ тўшак олиб чиқ, меҳмон келди, – деди.
Рустам эса уялмай-нетмай:
– Ойи! Бу… менинг иккинчи хотиним… Исми – Сора. Бу ҳақда сизларга аввалроқ айтмоқчи эдим, лекин фурсати бугун экан…- деди.
…Ҳамма ёқ остин-устин бўлиб кетди. Нима эмиш, Зулфия фақат қиз туғармиш. У аёлдан эса ўғил фарзандли бўлибди… Бор сабаб шу.
Хайри хола юрагини чангаллаб қолди. Лекин Рустам парвойига ҳам олмай:
– Иккаласи ҳам шу уйда яшайверади, – деб сигарета тутатиб ўтирганини кўриб, Зулфиянинг хўрлиги келди.
Кейин қизларининг уст-бошларини йиғиштиришга тушди.
– Кетамиз, ойи! – деди у йиғлаб.
Хайри хола кўзларига жиққа ёш олиб, беихтиёр қўлларини дуога очди:
– Сени Худо хор қилсин! Болаларнинг уволи тутсин! Уйинг ўзингга сийлов, илоҳим, кўчада қолгин сен!..
Uni xatolariga ko‘z yumdim. Hiyonatini kechirdim.
Oqibatda u - "Magrurlashib" qilayotgan ayblariga hatto UZR ham so‘ramay qo‘ydi.
Казисан картасан, асл зотингга тортасан!
Хуросон вилоятида оқил ва донишманд бир савдогар хусну малоқатда танҳо, суюкли аёли билан бахтиёр кун кечирарди...
Унинг асосий вақти сафарда, савдо-сотиқда ўтарди...
Кунларнинг бирида сафар учун ҳозирлаган молларни туяларига юклаб, ёнида бир хизматкорини олиб, яна савдо сафарига отланди.
Аёли эшик олдида кўзида ёш билан кузатиб қолди.
Савдогар билан шахардан чиқиб, кечга яқин бир анҳорнинг бўйига етиб келишди.
Хизматкори билан икковлашиб туяларни етаклаб, сувдан кечиб ўта бошлашди.
Савдогар туялари ичида оқ рангли нортуя бўлиб, бу жониворни бошқаларидан кўра кўпроқ яхши кўрарди.
Оқ нортуя устида энг нодир моллар юкланган эди. Савдогар нортуянинг жиловидан тутиб сув кечаётганида, нортуя анҳорнинг қоқ ўртасида ётиб олди...
Устидаги моллари ҳам сувга ағанади...
Савдогар хизматкори билан бир амаллаб туяни ва юкларни киргокка олиб чиқишди.
Ҳар иккиси қора терга ботиб кетганди...
Айниқса савдогарнинг кайфияти бутунлай тушиб кетганди.
Дарҳол хуржундан когоз-калам олиб бир нималарни битишга тушди.
Хизматкор эса унинг хатти-ҳаракатларини хайрат ичида кузатиб турарди.
Савдогар хатни битиб бўлгач, турт буклаб, хизматкорига узатди:
- Ҳали уйимиздан унчалик узоқлашмадик. Ҳозироқ отимга мингин-у, мана бу мактубни
олиб, уйимга бор. Хотинимга хатни бериб, дарров изингта қайт. Унгача мен сени шу ерда кутиб тураман.
Ҳеч нарсани тушунмаган хизматкор хожасининг отини миниб, мактубни чўнтагига солганча, ортига қайтди...
Хожасининг уйига ярим кечаси етиб борди. Бекасини бу пайтда уйғотиш нокулай бўлишини ўйлаб дарвоза олдида бир муддат тўхтаб қолди. Кейин оҳиста ичкарига мўралади.
Не ажабки, дарвоза қия очиқ турарди.
Нима сабабдан ярим кечаси кўча эшиги очиқ турганини ўйлаб, ичига шубха оралади.
Сездирмай ховлига кирди.
Уй эшиги олдида бегона эркакнинг этигини кўргач, шубҳаси янада кучайди.
Дарчага яқинлашиб, ичкарига кулок осди.
Ичкаридан хожасининг аёли ва бир бегона эркакнинг ишқий сухбатлари эшитилиб турарди.
- Эринг сафарга кетгани яхши бўлди, - дерди эркак.
Энди ҳар тун сен билан бирга висол шаробини сипқорамиз...
- Лекин кўнглим ғаш, - бу аёлнинг овози эди..
Назаримда, у бугун қайтиб келадиганга ўхшайди.
- Хавотир олма, у аллақачон шахардан чиқиб кетган, ҳозир бошқа бир шаҳарга етиб бориб, карвонсаройда хуррак отаётган бўлса ҳам ажаб эмас.
Хизматкор бекасининг бу қилмишидан ҳар қанча ғазабланмасин, ўзини сездирмасликка ахд қилди.
Хатни дарчага қистириб, ҳовлидан чиқди.
Отга миниб, хожаси турган манзилга от чоптирди..
Савдогар анхор бўйида кўзи тўрт бўлиб, хизматхорини кутиб ўтирарди...
Тонг ёришар пайти хизматкор унинг қошига тунд кайфиятда етиб келди...
- Нима бўлди? ~ сўради савдогар нафаси оғзига тиқилиб.
Худо хаққи, нимани кўрган бўлсанг, ҳаммасини очик айт.
Хизматкор аввал нима дейишини билмасдан бир зум жим қолди. Кейин хожасининг кистови билан ниманики кўрган, эшитган бўлса, ҳаммасини айтиб берди.
Савдогар эса бошини чангаллаганча ўтириб қолди.
- Демак, ҳаммаси мен ўйлаганимдек бўлиб чиқибди, -деди у худди ўзига ўзига гапираётгандек бўлиб.
Хизматкор эса хамон юз берган воқеаларнинг сир-синоатига тушуна олмаганди.
- Хожам, ҳаммаси такдир
тақозоси.Аммо нега туя сувнинг ўртасида ётиб олгандан сўнг фикрингиз ўзгарди. Нега мени уйингизга жўнатдингиз? Бояги хатда нима ёзилган эди?
Мен буларнинг ҳеч бирини тушуна олмаяпман.
Савдогар яна бироз муддатбошини чангаллаб ўтирди.
- Мен бу оқ туяни боғдодлик бир туякашдан сотиб олганман . У молнинг айбини айтиб сотиш халол, деган ақидага амал килиб, бир гапни айттанди:
- Бу жуда яхши туя,бакувват, чидамли, ювош. Бўталоқлигидан катта қилганман. Онасини ҳам ўзим боққандим. Аммо онасининг сув кечаётган пайтда сувга ётиб оладиган одати бор эди. Шундан бошқа айби йўқ.
Мен эса унинг гапига унча эътибор ҳам қилмадим. Аёлимни ҳам севиб олганман.
Аммо унинг онаси ахлоқсизлиги, бузуклиги билан ном чиқарганди. Қизи ҳар қанча чиройли, ҳаёли кўринмасин, ота-онам унга уйланишимга қаттиқ қаршилик қилишган.
Казисан картадан асл зотингга тортасан диганлари бежиз эмас экан!
https://t.me/joinchat/AAAAAEAtKkklNDnJqQva1g
ир нарса демоқчи бўлиб энди оғиз жуфтлаган эди ҳамки ортларидан овоз эшитилди.
-Ассалом Алекўўўўўм.Мумкинмииии?
Уста шогирд баравар ўгирилиб эшик ромига қўлини қўйиб турган Латиф олифтани кўришди.Қишлоқда Латиф десанг биров танимайди.Олифта десанг ҳамма билади.Ўзиям ғалати қилиқлари бор.Қип қизил пиджак киядимиееей....Ипдек ингичка мўйлов қўядимиеееей....Нексиясининг олд ойнаси атторнинг дўконига ўхшайди.Осилмаган тароқ билан ўғил боланинг сумаги қолган бўлса қолгандир,бошқа ҳамма нарса осилганга ўхшарди.Бу ҳам камдай икки эшигидаги ойнасига иккита пластмасса атиргул қистириб қўйганини айтмайсизми?Латиф олифтанинг шаҳарда нима иш қилишини билмайдию,лекин қўлида беш ўн одам ишлайди ва яхшигина иш ҳаққи олишади деб эшитган Илҳомжон ундан иш сўраб борган эди.Латиф олифта Илҳомжонни биринчи марта кўриб тургандек бошдан оёқ бир бир қараб эшитгандида,кейин худди олийгоҳга ўқишга қабул қилаётган домладек -Русчани биласизми?-дея сўраганди.
-Русчани...?Биламану,жа унчаликмасда ака ....
Илҳомнинг мўлтираган кўзларига беписанд боққанча рад жавобини берганди.
-Ўшанчалик билганда келарсиз ука !Менинг фирмамда рускийлар ишлашади.
Ҳозир ўша гаплари эсига тушиб Илҳомнинг кўзига Латиф олифта балодек кўриниб кетди.Лекин тишини тишига қўйиб ичидагини сиртига чиқармади.
-Келинг...Хизмат Латифжон?-деди Акром уста хушламайроқ.
-Шу десангиз уста янги телевизор олгандим.Эскиси жой эгаллаб ётибтида десангиз.Шуни бирор харидор топилса сотиб берасизми деб....
-Олиб келаверинг деди уста унинг гапини бўлиб.
-Илҳомжон,шундоқ машинамнинг орқа ўриндиғида.Олиб келинг деди Латиф олифта буйруқ оҳангида.Акром уста унга еб қўйгудек ўқрайиб қаради.Ҳар тугул Илҳомдан жавоб кутиб унга қараб турган олифта сезмади-Илҳомнинг иши бор деди уста қовоғини уюб.-Ўзингиз олиб келаверинг!
Латиф олифтанинг юпқа лаби қийшайиб пир пир учдию,лекин ҳеч нарса демади.Ўзи бориб телевизорни кўтариб олиб келди.
-Мана уста деди телевизорнинг устига шапиллатиб.-Радуга!Чистый Ленинградский.Ранги тиниқ,янгидек.
Акром ака телевизорни ишлатиб кўриб қониқиш ҳосил қилгандек бош қимирлатиб қўйиб сўради:
-Қанчага бермоқчисиз?
-Олти минг!
Латиф олифта айтган нархига устанинг жавобини кутиб ингичка мўйловини силаб синовчан қараб турди.Уста мийиғида кулиб қўйди.
-Янги пульт билан бошқариладиган Гольдстар етти минг турганда магазинда сизнинг ўн беш йил ишлаган телевизорингиз олти мингми?Саккиз юз сўм.Бундан ошмайди.Хоҳламасангиз бозорга олиб боринг ўзингиз.
Олифта у деди,уста бу деди,хуллас баббаравар минг сўмга келишилди.
-Сотилса пулини уйингизга етказарман деди уста Олифтага энди кетавер дегандек.Латиф олифта минғиллаганча хайрлашиб чиқиб кетгач уста Илҳомжонга деди:
-Илҳомжон,менинг велосипедимни олда буни бозорга олиб бор ҳозир.Қанчага сотсанг,фойдаси ўзингники.Борақол,омадингни берсин!
Илҳомжоннинг жони кирди.Бозорга учиб келди чоғи ўзиям.Ишлатилган электр буюмлари сотиладиган растага бориб телевизорни қўйдиямки уч тўрт киши тўпланиб қолди бир пасда.Савдолашиш қизиб уч тўрт кишидан ўнтага етиб қолди.Омадини берди Илҳомнинг.Телевизор икки ярим мингга баҳоланиб сотилганда юраги қинидан чиққудай гуппиларди.Пулни ола солиб озиқ овқат магазинига югурди.
-Бир хамирлик ун беринг опа деди сотувчи аёлга салом ҳам эсидан чиқиб.Аёл кулиб юборди.
-Аёлингиз бир ёпганда нечита нон ёпишини айтсангиз бир хамирлигини чўтлаб берай ука деди у Илҳомнинг соддалигидан завқланиб куларкан.
-Узр опа,узр.Саккиз кило беринг деди Илҳомжон ҳам унга қўшилиб куларкан.Тушга яқин давозадан хуш хандон кириб келган Илҳомжонни онаси қаршилади.Велосипед багажидан қопга солинган унни туширгач,велосипед рулидан елим пакет олиб онасига тутқазаркан тайинлади:
-Бу гўшт.Кечга бир ош қилсин келинингиз онажон.Уста билан келаман.
-Гўшт...пулни қаердан олдинг болам?
Илҳомжон онасига қараб кўзини қисди.-Худодан сўраган экансиз,бериб.юборди онажон.Тез олиб бор деб юборди.
-Ҳазилинг ҳам бор бўлсинда онаси уни кузатиб қоларкан енгил тин олиб -Ўзига шукр!-деб қўйди.
Кечқурун ошни еб бўлишгач уста Илҳомжонга чой устида шундай деди:
-Биласан,укам Русда ишлаяпти.Худога шукр,яхшигина пул жўнатиб турибти.Сен ҳаққингда айтиб,маслаҳат солдим.Агар
Иммунитетни кучайтириб, касалларни бартараф қилувчи 8 хил таом.
- Анор
- Қатиқ
- Саримсоқ
- Пиёз
- Кўк чой
- Шууфан
- Қовоқ
- Брукилли
Учта нарса жисмни касал қилади
1. Кўп ейишлик
2. Кўп гапиришлик
3. Кўп ухлашлик.
Баданни бузувчи тўртта нарса
1. Қайғу-ғам
2. Хафалик
3. Очлик
4. Уйқусизлик (бедорлик)
Тўртта нарса юзни чиройликлаштиради ва кўркамлаштиради
1. Тақво
2. Вафо
3. Саховат
4. Муруват
Ризқни кенгайтирувчи тўртта нарса
1. Кечаси ўқиладигон намоз
2. Саҳарларда айтиладигон кўп истиғфор
3. Садақа беришга одатланиш
4. Эрталаб ва кечқуранги зикрларда бардавом бўлиш
Ризқни танглаштирувчи тўртта нарса
1. Саҳар маҳал ухлашлик
2. Кам намозлик
3. Дангасалик
4. Хиёнат
Қачонки маъсият остонасига келиб қолсангиз қуйидаги уч оятни эсланг!
1. Алам яълам бианналлоҳа яро.
2. Ва лиман хоофа мақома Роббиҳи жаннатан.
3. Вамайяттақиллааҳа яжъал лаҳу махрожа.
Агар мана шу гаплар сизга ёққан бўлса тарқатмасдан қўйманг! Чунки, яхшиликка далолат қилган уни қилувчи билан бир ҳилдир.
Якка кураш 90 дақиқа,
сериаллар 60 дақиқа,
кинолар 130 дақиқа,
намоз эса, бор-йўғи 5 дақиқа, жаҳаннам ҳам жаннат ҳам ўмир бўйи (абадий).
Бу нарсалар ақиллилар ақлларини юргизиш учун.
ВатсАппда 300 та шеригингиз бор...
Телефонда 80 та...
Минтақада 50 та бўлиши мумкин.
Қийинчиликда 1 та, жанозада қариндошлар,
Қабрда эса яна ёлғизсиз.
Ажабланманг, - бу ҳаёт.
Ростини айтсам намозингиздан бошқаси бекор.
Агар қуръонингизда чанг кўрсангиз, ўшанда ўзингиз учун йиғланг!
Чунки, беузр уч кун қуръон ўқимаган кимсага "ҳоожир" дейилади. Бу хатларни тарқатинг деб мажбурламайман. Лекин, Аллоҳ Таолонинг: "Вазаккир фа инназ зикро танфаъул муъминийн" оятига амалан эслатинг дейман.
Ғароиб олам.
Жаноза орқасидан жаноза ...
ўлимдан кейин ўлим ..., атрофимиздагиларнинг ўлими чақмоқдек тарқамоқда. Фалончи автоҳалокатда ўлиб қолибди, пистончи касал экан ўлиб қолибди, бошқаси соппа-соғ экан, туппа-тузук кетаётиб ўлиб қолибди.
Ҳаммаси дунёни тарк этди. Оқибатда ернинг остидадурлар.
*"АНИҚ"* мени куним ҳам, сизнинг кунингиз ҳам битади. Қайтмас сафарга таёргарлик кўринг!
"Ҳали ёшман" деб тавбани кечиктираётган эй биродар, билиб қўйинг! Қабристонга- *"Фақат ёши катталар учун"* деб ёзиб қўйилмаган.
Дунё уч кундир.
Кеча - уни яшадик, қайтмайди.
Бугун яшаябмиз-у, давом этмайди.
Эртага- қаерда бўламиз:?! билиб бўлмайди.
(биродарингизни) Кечиринг, кўришинг, эҳсон қилинг!
Мен ҳам, сиз ҳам, бошқалар ҳам вафот топгучимиз.
*Эй Аллоҳим! Ўзингдан ҳусну хотима сўраймиз, дўзахдан нажот бериб, жаннатингга киргизгин! Амиийн!*
Азиз биродар, ким нимага одатланиб яшаса, ана шуни устида ўлади. Ҳар ким ўлган нарсаси устида қайта тирилади. Шу хатни ўқиганингизда ажрини олдингиз.
Агар тарқатадиган бўлсангиз бошқалар ҳам фойдаланади, ин шаа Аллоҳ.
Эй ислом қизи.
1)Уй ишларини қилаётганингизда бисмиллаҳни айтишни унутманг уй ишлари ибодатдир.
2 )ерда ётган нимайки бўлса олиб ўз жойига қўйишга одатланинг у сизга қараб мени олиб қўй, деб турган бўлади эсингизда тутинг.
3) уйнинг саришталиги, ишларингиз тез битиши олган нарсаларингизни ўз жойига қўйишингизга боғлиқдир
4 )бирга ўргимчак уйини бисмиллаҳ деб олишингизга Аллоҳ таоло бир қўйни сўйиб етим есирларга тарқатганлик савобини берар экан, демак уй ишларини талашиб қилсангиз арзийди.
5 ) идиш товоқ ёҳуд кийимларни ювганда жудда эътиборли бўлинг орқа олдини тозалаб ювинг зеро сизни бу қилган амалингизнинг оилангиздагиларга таъсири бор.
6 ) тухумни асло ювмай ишлатманг, бу макруҳдир.
7 ) эрингиз, акангиз, укангиз, дадангиз барчаларини яъни оилангиздагиларнинг кийимларини ҳар доим дазмоллаб қўйинг, дазмолланмаган кийим ювиб чайилмаган кир кабидр
8 ) уй ҳовли кўча ҳар қандай жойни супурганда қибла томонга қаратиб супурманг тўплаган чиқиндиларингиз қолиб кетмасин асло!! Қибланинг ҳурматини қилган аёлдан қорилар дунёга келади.
9) овқатни таҳоратли қилишга одатланинг, овқат қилаётганда бисмиллаҳни унитманг ,,кавсар, иҳлас" сураларини айтиб қилинг.
Солиҳам бизга фаросат берилган
Фойдаланмасликка ҳаққимиз йўқ!
😳ҚИМОРГА ТИКИЛГАН ҚИЗ
ДАХШАТ...
Қиз менга унаштирилган, демак рафиқам тиксам бўлади - суз қартани буюрди Собир
- ўйин сўнггидa: Собир, бугун қизни олиб келасан, бўлмаса ўзинг биласан-а? Собир бугун у борини, ўз севгилисини ютқазди.
Севар мен билан бир жойга боришинг керак, қолганини борганингдан кейин айтаман. Cевара Собир билан бегона уйга борди ва уни кетидан хонага кирди. Хонада ғалати эркакларни кўрган қиз қўрқиб кетди, нега мени бу ерга олиб келдингиз. Севар мени кечир кечир..мен.. Собир бир сўз демай югуриб чиқиб кетди. Севар ҳам ортидан чопаётганда эшик олдидаги барзанги уни тўхтатиб... 😳😰😱
ДАВОМИ 👉👇
/channel/Solixa_Ayol/37756
Нилуфарнинг чехрасидаги гузалликни яшириш учун етмасди.
Носирни куриб врач секин четга утиб йул бериди.
Бу сафар кайнатасихам куёвига бир мамнун караб куйдида узини
девор томонга олди. Носир Нилуфарнинг ёнидаги курсига секин утирди. Нилуфарнинг кузлари юмук, юзида хали шишлар бор эди.
Устига ташланган курпадан гавдаси куринмас факат гипс килинган кули ва оёги курпани кутариб турарди. Ётокнинг икки томонида икката осма дори чик-чик томар, боши томонида хамшира юрак уришини ва нафас циклини курсатиб турадиган ускуналарни кузатиб турарди.
Носир кулини Нилуфарнинг чап кули устига охиста куйди:
"Нелу... Нилуфар..." эгилиб Нилуфарнинг консиз лабидан секин упди. "Нелу, мени эшитаяпсанми?"
Нилуфар секин кимирлади.
"Нелу муборак булсин, хомиладор экансан"-уни багирлади Носир. "Болангга зарар етмаган, Худо хохласа она буласан"..
Беморнинг юзларида узгариш сезилди.
Унинг кузлари олдин пирпираб кейин секин кия очилди.
Хонадагиларнинг хаммаси бир калкди.
Нилуфарнинг кузларига караб Носирнинг юраги таг тортиб кетди. Бехосдан узини оркага тортди, кулини Нилуфарнинг кулидан кутарди. Нилуфар хам кийналиб очилган кузларини Носирга тушунарсиз, бегона одамга карагандай кададию, яна кузларини юмди.
Икки томчи ёш кузларидан сиргиб кулоклари томонга йул олди.
У йигларди...
Носир котиб колганди.
"Нилуфар..?"
Бир неча дакикадан кейин бемор яна кузларини очди.
Унинг лаблари бехол сузламокка чогланар, атрофга бокиб кимнидир изларди. Унинг чала-чулпа сузларини тушуниш кийин эди, аммо бир жуфт сузни хамма аник-тиник эшитди."..мен.......Ни-лу-фар э-мас" Нилуфарнинг онаси румоли билан огзини юпиб йиглаб юборди. Келиб кизининг оёгини кучоклади:
"Бу нима деганинг кизим, Нелужон... Мени танимаяпсанми?
Мен ойингманку" Муштипар она шу лахзада шу киз ким булса хам, мен сенинг кизингман дейишини истарди. Хамшира безовта була бошлади. "Беморнинг юрак уриши тезлашаяпти" - деди у врачга караб.
"Илтимос хаммаларинг чикинглар, беморнинг мазаси кочаяпти"
Хеч ким кузгалай демади. Шу махал беморнинг кузлари яна секин очилди. Аммо улар аввалгидай кучсиз ва маъносиз эмас эди.
Киз кийналиб аммо тушунарли килиб гапирди:
"...Зебо...Зебо Турд..ва...ман"
Хамма котиб колди.
Шифокорнинг ранги окариб кетди.
Бу такдирнинг яна бир уйиними?
Аммо бу хазил уйин эмас эди.
Врач ойнагини кузига махкамрок итардида, хаммага бир-бир куз югуртирди. Хамма дахшатда котган, факатгина хамширагина унга савол назари билан бокарди.
У бир лахза нима килишни билмагандай каловланиб турдию, бир
нима эсига тушгандай хонадан югуриб чикиб кетди.....
.Зебо уз оиласига кайтади..
Уни улди деб.. дафн этиб келган якинлари аклдан озай дейишади.. Нулуфарнинг ота-онаси,хамма якинлари хам бошидан сув куйилгандек булиб.. узларига келишолмай анча вакт шок холатда булишади..
Лекин хамма нарсани давоси вакт.. бориб-бориб инсон зоти хаммасига куникади.. айриликга хам.. хижронга хам..
Зебо угил куради ва уз оиласи билан тинч-тотув хаёт нашидасини
суриб яшайди..
Тамом..
Дилсора Фозилова.
📡 Do'stlar bilan bo'lishing
⏭ ✍🏼 @Ibratli\_Sozlar 📚 ⏮
Эртаси куни кечга якин мурдалар якинларига бериб юборилди.
Огир ахволдаги аёллардан бири кечкурун вафот этди.
Шифохона ховлиси якинини йукотганларнинг нолишидан мотам
тусини олганди.
Тушдан кейин шифокорнинг хонасига кора чарм куртка кийган, келишган йигит кириб келдию, врач билан кул бериб саломлашди.
Узини таништириб гаплашмокчи эканини билдирди.
"Утиринг" деган ишора олгач врачнинг кузига тик каради:
"Духтир хотинимни курсам буладими?
Балки улган аёл менинг хотиним эмасдир.
Нега рухсат бермаяпсизлар кириб кургани?
" Йигитнинг кузларида ёши котиб колган, лаблари секин титрарди.
Гуё у бахтсизликни тан олмаслик учун курашаётгандай эди.
Шифокор унга ахволни тушунтиришга харакат килди.
Кейин бир лахза ёзаётган когозига караб турдида урнидан турди:
"Мен билан юринг".
У йулда аёлни таниш кийин эканлигини кайта уктирар экан, тухтаб
"Куз олдингизга келтириб курингчи, хотинингизни шу ахволда куришга тайёрмисиз? - деб суради. Катта ялангоч залга киришгач кок тапчанда ёткизиб, устига ок мато ёпиб куйилган гавданинг якинига келиб тухташди. Шифокор йигитга каради "Тайёрмисиз, мен сизга уни таниб булмаслигини айтдим..!?"
Йигит холсиз якинлашди. Шифокор уликнинг бош томонини кия очди. Жамшид бир дакика дахшат билан термулиб турдию, овозини ичига тортиб йиглаб юборди. Мурданинг боши эзилиб кетган факат Зебонинг корамтир жигарранг сочлари конга буялиб ётар, Жамшидга зорланиб "бу мен Жамшид ака" деб нажот сураётганга ухшарди.
Уликнинг бир кули мажакланиб кетганлигини айтишганди, аммо иккинчиси... Зебонинг оппок, нозик кули... Жамшид кулни кафтлари орасига олиб сикдию, бехол чуккалади.
Куз олдида юраги чавокланиб кетганга, багрида авайлаб асраб юрган гунчасини кимдир оёклари остига олиб эзиб ташлаганга ухшарди. Жамшиднинг нафас олиши кийинлашди, хонадан келаётган кон аралаш алламбало хид кунглини айнита бошлади.
Олаётган нафаси хам хаёлида кукрак кафасига етиб бормаётганга ухшарди. Унинг овози хириллаб ранги кукариб кетди.
"Ука..
. Узингизни кулга олинг" - врач кулини йигитнинг елкасига куйди. Жамшиднинг азойи баданидан тер чика бошлади, куллари калтирар, боши айланиб, мадори куриб борарди.
Кулогига врачнинг гапи узокдан эшитилди.
Кузлари тиниб, томорлари буртиб чикди.
Бир лахза кейин томогидан бир нарса отилиб кетгандай хунграб йиглаб юборди. Унинг тогдай гавдаси бир ховуч эт булиб ётган калбдошининг улиги олдида уз кийматини йукотган, муштидеккина юраги тирик эди холос. Жамшид ок мато юпилган уриндикка бошини тираб йиглади.
Бир муддат уни уз холига куйган доктор якин келиб секин, сузсиз тирсагидан тортди.
"Узингизни кулга олинг..."
Жамшид урнидан туриб яна тушакка куз кадади.
Унинг юраги Зебонинг бу дунёда йуклигини тан олмас... хатто шундай аянчли далил хам бу гамга ишонмок учун етмасди.
(туртинчи боб)
Тонгни бокира дейдилар.
Уни сутдек ок, шабнамдек шаффоф дейдилар.
Бугуннинг тонги эса бу таърифларнинг бирортасига хам сигмасди. Эринчоклик билан окариб келаётган тонгнинг сукунатини эркак кишининг "... Балам-а..." деган бугик, аянчли овози бузди.
Кеча шом тушганда кишлок оралаган шивир-шивир, сахарда ростлигини исботлаб билиб янгради. "Балаа-маа" - гурс этиб оёклари остига йикилди соч-соколи ок муйсафед. Кишлокнинг одатими, эшитганлар эгнига топганини илиб тинчликми, омончиликми деб катта чуп дарвозадан кириб келаверишди. Бир пастда ховли куни-кушнига тулди.
"Уйим куйди уйим... гулдай баламдан айрилдим-ей" угиллари култигидан кутараётган Зебонинг кекса отаси дод солди.
"Кариганимда бу кун хам бормиди художон, хар балони куриб келган ёшимни битта фарзанд догидан узок килсанг булмасмиди ..." умр сунгининг гамидан букилиб йигларди у.
Кетидан ака укаларининг кишлокка аён килиб дод солгани эшитилди. "Опажоним-ей" "Сингилжоним-ей" гамнинг захри эскирмаган ака-укалар куйиниб йиглар, уйдан хотинларнинг уввос солиб йиглагани эшитиларди.
Тушдан кейин бир ховли хотин-халаж, кизил духоба уралган тобутнинг ортидан ув солиб йиглаб колишди. Эркаклар тобутни кутариб йулга тушганда оксокол Жамшиднинг кулидан ушлади "Куёв, сиз борманг болам,айб булади.
Эркаклар аёлининг ерга куйилишини курмаслиги керак".
Келининг супадан секин кадам босиб келишига караб кузи ёшланди. Паридай келин. Канча орзу умид билан уни уйига олиб келганди.
Унинг келишган кадди коматига, хусни жамолига караб лол булганларни куриб боши осмонга етган, ширин тилидан узини осмонда сезганди бечора. Балки айб узидан утгандир.
Туйдан кейин Нилуфарнинг кулини совук сувга урдирмади.
Нима булса кизларини югуртирди.
Доим келининг тарафида турди...
Носирнинг онаси огир хурсинди.
Бир неча дакикадан кейин янгигина кори куралган дарвоза олдига кушнининг яшил жигулиси келиб тухтади. Носир халталарни орка эшикдан жойлаштириб, мошинага утирган Нилуфарнинг оркасидан эшикни каттик ёпдида хатто хайрлашмай дарвозадан ичкарига кириб кетди...
Жамшид уйкудан уйгониб деразадан тушиб турган ёругликка кулини тутиб соатига каради. Ишга кетадиган вактига якинлашган булса хам Зебонинг кимир килмай ётишининг сабабини билганидан, секин эгилиб Зебонинг чакагидан уптида, урнидан турди.
Йулакнинг чирогини ёкиб сикин атрофга назар солди.
Эътибор бермаган экан Зебо эшикларга янги тиккан пардасини осибди. "Уйга жуда ярашибди" - хаёлидан утказди Жамшид. Зебо жуда ораста аёл.
Уй эшикни чиннидай тутади. Пазанда, чевар, ширинтил.
Биттагина гудакдан кисдида Худо. Ширин хаёлини булган совук фикрдан "Ух" деб куйди Жамшид. Узидан утди.
Зебо биринчи курс эди ушанда.
Камтаргина соддагина, истараси иссик киз эди.
Кишлокдош деб бошкалардан химоя килиб юрди-ю, узи ёктироб колди. Зебо хам уни акасидай хурмат килар, хеч шубха-гумонга бормасди. Пахта мавсуми тугагунча бир -бир ларига жуда якинлашиб кетишди. Ораларида кайнок мехр пайдо булди.
Бир кун...
Соддагина кишлок кизи хомиласи борлигини сезгач узини куярга жой тополмай колди.
У исноддан кура улимига хам рози эди.
Отаси "Кизим эндигина укишга кирди, укиши тугамаса турмушга чикармайман" - деб Жамшиднинг ота-онасини кайтаравергач, куркиб кетган Зебо йиглаб-йиглаб хомиласини олдириб ташлади.
Такдирни каранг хомилани олдириб ташлаганларидан кейин икки ой утиб отаси розилик берди. Куп утмай туйлари хам булди.
"Эссиз...
У ёш булса мен аклимни таниган эдимку..?!
Шунча кийнадим бечора кизни.."
- Жамшиднинг юраги эзилди.
Хисир-хисир нонушта килиб кейинди.
Секин когозларин папкасига жойлаб эшикни авайлаб ёпганча ишга чикиб кетди. Ярим тунда уйкуси кочиб, кайта ухлай олмаган Зебо, эрининг турганини сезиб ётса хам одатидан ташкари урнидан турмади.
Боши гувлаб огрир, бир ойдан бири миясига келиб тинчлик бермаётган фикр борган сари кучайиб борарди.
Яна бирор соат уз хаёллари билан корилиб ётган Зебо ниманидир эслаб колгандай шошилиб урнидан турди. Ювиниб чикиб икки учта кийимини йигиб кора чарм сумкага солдида, ошхонага утди.
Чой куйди.
Кайнаганда кунгли бехузур булиб, чойни дамлаш урнига учириб куя колди. Ухламай чикканига йуйди. Ошхонадаги Жамшид билан тушган расмига тикилиб колди. Худди бир-бири учун тугулганга ухшарди. Томогига бир нима тикилиб йиглаб юборди.
Узок йиглади.
Уксиниб-уксиниб йиглади. Кейин урнидан туриб кул бетини совук сувда ювдиди, Жамшиднинг иш столи ёнига келиб секин курсига утирди.
Когоз калам олиб ёзишга тушди. "Жамшид ака, мен кетаяпман.
Илтимос мени изламанг. Хатони узим килдим, ун йил сизни хам узимга кушиб азобладим. Окибатини билардим, ушанда.
Сиз хам кайта - кайта айтдингиз.
Кулок солмадим.
Одамларнинг гапидан куркдим.
Отамни, акаларимни эл уртасида юзи кора килгим келмади.
Келинг хаммасини унутайлик. Бу азоб билан яшагунча...
Хеч булмаса биттамиз бахтли булишимиз керак.
Уйланиб, фарзандлик булмагунингизча Хоразмга кайтмайман. Онамларга хам узим хабар етказаман. Мен сиздан ёмонлик курмадим, сиз хам рози булинг. Угил курсангиз исмини Шохижахон куйинг - иккаламиз доим орзу килганимиздек...Гамгусорингиз Зебо"
Хатга кайта куз югуртириб хунграб йиглаб юборди.
Урнидан туриб тортмадан чарм халта олдида ичидан пул олиб санай бошлади. Бир дастани санаб олгач, бироз уйланиб колди.
Санамасдан яна бир даста олиб пулига кушдида, колганини яна жойига солиб куйди. Кийиниб, чарм сумкани кутариб кучага чикди.
Зебо бир неча йилки елкасида огир юки бордек сезарди, бугун шу юкдан фориг булиш учун уйидан,
Takrori yoʻq shu hayotda.. sizni qadrlamaydigan insonlar uchun yillaringizni isrof qilmang..!
@Ibratli_Sozlar
НОМУС
Мастура кузни ўзгача интиқлик билан кутарди. Гўё, бу сафаргиси уни бутун умрлик виждон азобидан қутултирадигандек, шу билан гуноҳларидан фориғ бўладигандек. Илоҳий тартиб бузилмасди: қиш ортидан баҳор, ёз кетидан куз келарди; бироқ, у нажот фаслига етолмасди. Барглар сарғаяр, хазонрезги устида совуқ, намчил шамол ўйнар, ёмғирлар ўз қўшиғини куйларди-ю ёлғизгина у, қирқдан ҳатлаб, элликка юзланган, сочининг қорасидан оқи кўп Мастура кузнинг келганини ҳис қилолмасди. Елвизак шамол қишнинг бўм-бўш кўчаларидек кўнглини-да шип-шийдам қилишга беҳуда уринаётгандек кўринаверарди.
Бу йилги куз ҳам шундай бошланди. Сунбула яримламай, мезон эшик қоқмай ҳақиқий куз келди-қўйди. Буни у оёқ-қўли увушидан, тез-тез ҳолсизланишидан сезди.
“Қаридим!..”
Уни ёши ўтаётгани, аҳволи кундан-кунга оғирлашаётгани ҳеч қизиқтирмасди. Фақат, кузга етиб олиш, Худо айтишга имкон берса, виждон азобидан қутулиш эди. Шу орзу-хаёлларда кун санарди, яшарди.
Ана шундай куз кунларидан бирида, тушкун ва дилгир аҳвода кўчага чиқди, ишга – мактабга бориши керак эди. Эшикни қулфлаб, йўлга чиққан ҳам эдики, ундан ўн-ўн беш қадамлар олдинда кетаётган кишига кўзи тушди-ю юраги қалқиб кетгандек бўлди. Қудратингдан! Қадам ташлаши, чап елкасини хийла пастроқ тутиши, бошини бироз солинтириши ҳам ўша-ўша! Кептику!
“Зафар…”
У юриш-юрмаслигини, чақириш-чақирмаслигини билмай қолди. Қанча вақт туриб қолганини билмади. Аста кетиб бораётган кишининг ортидан журъатсиз бир-икки қадам ташлади. Оёқ товушларини эшитиб қолишидан чўчиб, бирдан уйи томон ўгирилди – таниб қолмасин, нима дейман?! Қулоқлари остида таниш, қувноқ овозлар эшитилиб кетди:
“Зафар “бешчи!” Зафар физикадан ҳам зўр! Зафар алгебрадан ҳам зўр!..”
Беихтиёр кўзларига ёш келди, бўғзига нимадир тиқилди. Ич-ичидан ҳайқириқ келгандек бўлди.
“Биламан! Биламан! Биламан!”
Лекин буни ўн тўрт-ўн бешлардаги, юзларига сепкил тошган, бурни пучуқроқ, майда ўрилган сочлари устидан чамандагул дўппи кийган Мастура тан олишни истамасди. Шундай деганларни ёмон кўрарди. Зафардан нафратланарди… У бўлмаса синфдаги энг аълочи ўқувчи бўларди, ҳамма ўқитувчилар уни мақтарди, деворий газетада фақат унинг сурати бўларди.
“Зафарнинг дадаси физика-математика ўқитувчиси бўлмаганда у беш олмасди!” – дерди чамандагул дўппили Мастура, майда ўрилган сочини ўйнаб.
“Ҳеч ундай эмас, Зафарнинг ўзи жуда каллали бола, бўлмаса вилоят олимпиадасида биринчи ўринни олармиди!” – дерди оқ сочларини рўмоли билан яширишга уринаётган Мастура.
…У анчагача кўчада туриб қолди. Ўтган-кетган қўшниларнинг саломини ҳам жавобсиз қолдирди.
“Ота-онасини қабрини зиёрат қилишга кетяпти. Ортидан борсамми?”
Лекин бундай қилолмасди. Журъати етмасди, юзи чидамасди.
“Балки бу охирги марта келишидир, кейин келмасачи?”
Яна ўша кишининг ортидан юрди. Ишга кечикаётгани, директорнинг тўнғиллаши ҳам эсига келмасди. Фикри-ёди фақат биргина сўзни айтишда эди.
“Кечир!..”
Хаёллари уни ўттиз йил олдинга, гавжум синфга улоқтирди. Салкам қирқ ўқувчили синфхона, танаффусдаги ғала-ғовур, чамандагул дўппи кийган, сепкилюз ва сочлари майда ўрилган, нимадандир норози Мастура… У ўтирадиган парта ўқитувчининг столи билан тўқнашган эди. Кейинги дарс физика. Ўлгудек ёмон кўрган фани. Ҳеч нарсага тушунмайди, формулалар, аллақандай тенгламалар келганда мияси ишламай қоларди. Шундай фанни одамлар қандай ўзлаштиришига таажжубланарди ҳам. Агар физика бўлмаганида мактабнинг энг олди ўқувчиси бўларди…
Эшик очилиб ўйлари тўзғиди, норозиланиб жойига ўтирди.
Физика ўқитувчиси – Зафарнинг отасини ҳамма Бойдуллаев домла деб танир, доим бир ҳил – эски, лекин тоза кулранг костюм-шимини кияр, қўлтиғида икки-уч дарслик, қалин умумий дафтар бўлар, синфга кирганида аввал салом бериб, сўнг жойига ўтирарди. Бу сафар ҳам одатига хилоф қилмади. Ўтиргач, синф журналини очиб йўқлама қилди ва уй вазифасини кимлар қилмаганига қизиқди. Шундоқ қаршисида ўтирган Мастура айбдордек қўлини кўтарди. Ёлғиз ўзи эди, уй вазифасини бажармаган.
–Қизим, нега бундай қиласан? Ҳар доим уй вазифасини қилмай келасан. Ҳеч бўлмаса, физика ҳурмати, бирор дугонангдан кўчириб кел, барака топгур! Икки қўйишга кўзим
— Маратникига нимага бордингиз? – сўради терговчи.
–Тақинчоқ сотиб олмоқчи эдим. Кирсам, қизи Лиля ўлиб ётибди. Унинг қўлидаги узукни ечиб олдим. Бошқа тақинчоқларни ҳам топдим. Энди кетаман, деб турсам, Марат келиб қолди. Биз муштлашиб кетдик. Мен Маратнинг бошига болта билан урдим. Кейин эшикдан мўраласам, Сардор келяпти. Деразадан сакраб тушиб қочдим, — деди Степан бошини гуноҳкорона эгиб.
Лиля таққан узукни текширган эксперт унда кўзга кўринмас ниш борлигини аниқлади. Узук тақилганда ниш терига санчилиб, заҳар юборар экан.
Қурилишда кунда, кунора бахтсиз ҳодисалар юз беравергани учун иш тўхтаб қолди. Руҳ, арвоҳ, параллел дунёга ишонмайдиган бизнес хоним нима қиларини билмай ҳайрон эди.
Ориф Фармон
📡 Do'stlar bilan bo'lishing
⏭ ✍🏼 @Ibratli_Sozlar 📚 ⏮
қайта-қайта раҳмат айтиб кўчага чиқди. Ўткинчи бир шофёр машинасини тузатиб берди ва у уйига етиб олди.
* * *
Дала ҳовли қурилиши бошланиб кетди. Алима ҳафтада бир марта ишнинг боришидан хабар олгани бориб турди. Бу орада қурилиш ишчиси Айдаров Марат деган одам қизи Лиля билан ўлдириб кетилди.Маратнинг бошига болта уриб мажақланганди. Қизида жароҳат изи йўқ эди. Жиноятни яна бир ишчи Муҳаммадов Сардор содир этган, деб топилди.
Жиноятчи уларникига маст ҳолда келиб, Лиля билан ҳисоб-китоб қилмоқчи бўлган. Сардор Лиляга уйланмоқчи экан. Қиз рад этган. Маст Сардор уни урган. Шу пайтда қизнинг отаси Марат келиб қолган. Жиноятчи Маратни ҳам ўлдирган.Кейин Сардор гувоҳлар кўриб қолмасликлари учун уйда яшириниб ўтирган.Кечаси соат ўн бирда уйга Лилянинг синглиси кирган.У мурдаларни кўриб бақирганча орқасига қараб қочган. Қўшнилар чиқишган…
— Сардорни танийман. Опам билан юрарди, — деб кўрсатма берди Фарида терговчига. – Улар уришиб қолишди. Сардор мендан яраштириб қўйишни сўради. Мен кўнмадим. “Опам бошқаси билан юрибди” дедим. У қутуриб кетди. Кеча эрталаб ишга кетдим. Кафеда официантка бўлиб ишлайман.Кечқурун соат ўн яримларда уйга қайтдим. Ичкарига кирсам, дадамнинг боши қонга беланиб ётибди! Ёнида опам ҳам ётибди! Додладим. Қўшнилар чиқди. Милиция чақиришди.Ётоқхонамизда Сардор ўтирган экан.Ғирт маст, қўлида шиша, ҳеч балони тушунмайди.
— Дадангиз билан Сардорнинг алоқаси қанақа эди? – сўради терговчи.
–Илгари дўст эдилар. Бирга ишлардилар. Опам Сардорни ташлаб кетгандан кейин тез-тез ичиб бизникига келиб жанжал кўтарадиган бўлди. Дадам опамни унга бермоқчи эмасди. Шундан оралари бузилган. Опам дадамни тушунди. Сардордан воз кечди.
— Сиз кирганингизни Сардор кўрдими?
— Кўрмади.Унинг уйдалигини билмадим.
— Уйдан ҳеч нарса йўқолмадими?
— Ўғирлашга арзийдиган ҳеч нарсамиз йўқ.
— Жавоннинг эшиги очилиб ичи титкиланган.
— Анаву псих ковлаштиргандир-да?
Терговчи Сардор билан бирга ишловчи Тоҳирни сўроқ қилди.
— Кеча ишдан кейин Сардор билан бирга кетгансизлар. Қаёққа бордиларинг, нималар қилдиларинг?
— Кеча прорабимиз бироздан пул тарқатди. “Арақ ичамиз” дедим Сардорга, — гап бошлади Тоҳир кечагининг таъсирида оғирлашган бошини ушлаб. – Битта арақ, тўртта сомса олдик. Пана жойда дам олиб ўтирдик. Тўсатдан Сардорнинг кайфияти бузилди. Ўтиролмай қолди.”Нима бўлди?” деб сўрадим. У Марат қизига учрашишга рухсат бермай қўйганини айтди. “Парво қилма, бошқасини топасан, ундан зўрроғини” деб юпатдим. У Марат қизига бошқа одам топганини айтиб жаҳли чиқаверди. Мен гапни бошқа томонга буришга уриндим. Бўлмади. Охири чалғиди шекилли, сал бўшашди. Арақ тугади. Бошқасини олиб ичдик. Сардор “Ҳозир бориб Марат билан гаплашаман” деб туриб олди. Қайтаролмадим. У жаҳл билан жўнаб кетди.
* * *
Сардор хушига келиб кўзини очганда ҳибсхонада ётарди. Кечаги воқеалар ғира-шира ёдига тушдию юраги шувиллади.Ҳозир эслолмаётган яна нималар қилган бўлиши мумкинлигини ўйлаб баттар эзилди.Уни терговчининг олдига олиб боришди.
Гапларидан у сира қотилга ўхшамасди.
Кеча Маратни четга чақириб гаплашмоқчи бўлган. У истамаган. Марат қизига бошқа одам топиб, Сардордан узоқлаштирган экан.Бундан Сардор сира ўзини босолмаган, жаҳли чиқаверган.Бир кун аввал у Лилянинг ишхонасига борган экан. Қизнинг муносабати ўзгармаганга ўхшабди. Яхши муомала қилибди. Мана, шунинг учун ҳам Сардор қизнинг отаси билан гаплашмоқчи экан.
Ишдан сўнг Тоҳир билан арақ ичишгач, Маратникига қараб жўнаган.Унгача анча ўзини босиб олган. Кириб Маратга нима дейишини ўйлаб атрофни айланиб юрган. Арақ олиб Маратникига бориб, эшикни тақиллатган. Жавоб бўлмаган. Чақириб кўрган. Ҳеч ким чиқмагач, ҳовлига кириб эшикни итарса, у очиқ эмиш. Ичкарига қараса, Марат билан Лиля полда чўзилиб ётибди. Маратнинг боши қон экан. Сардор довдираб Лилянинг елкасидан ушлаб кўтариб силкитган. Қизнинг ўликлигига ишонолмаган.Бирдан унинг кўз олдини туман қоплаган. Ошхонага чиқиб арақнинг ярмини ичган… Қолган воқеаларни эслолмас эди.
“Суриштиришни давом этдириш керак. Тез, осон битган иш чала бўлади”, деган қарорга келди терговчи Эгамқул Турсунов. Жиноят қуроли – болта сопида Сардорнинг бармоқ излари йўқ эди.Бунинг устига, с
…Вақт ўз ишини қилди. Хайри холани дард енгиб, оламдан ўтди. Зулфия фарзандларини оёққа турғазди. Ўқитди, ишли қилди. Тенгига тенгдош қилиб, узатди. Қуда-андали, неварали бўлди.
…Рустам ҳақида ҳамма “миш-миш” тарқалди. Лекин бундай гапларга Зулфия парво қилмади. Чунки у ўзининг “ширин ташвиш”ларидан ошинмасди.
Бир куни Зулфия набираси билан бозор айланиб юришганди, ортидан кимнинг-дир овози эшитилди, таниш овоз… У ўгирилиб қаради. Қаради-ю, кўзларига ишонмади, бу Рустам эди.
Шу пайт унинг қулоқлари остида онаизорининг қарғишлари жаранглади: “Кўчада қолгин…”.
Ҳа, мазлума билан Аллоҳнинг ўртасида парда йўқ, деган гап рост экан. Рустам катта гуноҳ қилганди. Мол-давлатига ишониб, калта ўйлаганди. Оиласини хор қилди, муштипар қайнонасининг кўнглини синдирди. Энди уни қайнонасининг қарғиши урди.
“Миш-миш”лар ҳақиқат экан. Ўғил фарзанд туққан аёли Рустамнинг давлатига учиб, уни бор-будидан айригач, “Бола сеники эмас”, дея уни ташлаб кетганди. Рустам ишдан бўшади, уйи эса мусодара қилинди…
Зулфия бояги таниш овоз эгасига тикилиб қаради. У:
– Хайр қилинг, Аллоҳ йўлига… – деб, ўтган-кетганларга маъюс нигоҳ билан умидвор тикилиб ўтирганди.
Зулфия юролмай қолди. Ич-ичидан алам билан йиғлаб юборди: “Онажон, онажон…
©Мастурахон НАСРИДДИНОВА
📡 Do'stlar bilan bo'lishing
⏭ ✍🏼 @Ibratli_Sozlar 📚 ⏮
Birovni dardini birov bilmaydi..
Gohida yurakga qil ham sig'maydi..
Bazi odamlarga kulib boqganda..
Közlar porlaydiyu KÖNGIL YIG'LAYDI..!,
“Соқов” аёл ҳақида ҳикоя…
Қайсидир замон, қайсидир юртда яшаган бу аёл гапга чечан, доим оила аъзолари, қариндошлари, қўни-қўшниларию ҳамкасблари – ҳамманинг кўнглини олишга ҳаракат қиларкан-у, негадир ҳеч ким билан тил топиша олмас экан.
-Назарида, ўзи ақлли, мулоҳазакору, атрофдагилар уни тушунмас, бировга ёмонлиги йўғ-у, яқинлари яхшилигини ҳам кўролмас экан. Кимгадир юриши, кимгадир туриши, яна
аллакимга қарашлари ёқмас, ҳақлигини исботлайман, деб мудом куйиб-пишар экан. Ҳеч ким уни тушунмаётганини, айтганлари ҳавога учаётганини, умри сафсата билан ўтаётганини англаган аёл қақраган гулдек тобора сўлий бошлабди.
- Бир куни уй юмушларидан толиққан жувоннинг кўзи илиниб, тушида бир киши келиб бундай дебди:
-“Нега бу қадар маҳзунсан, кўнглинг чўккан? Ахир бир аёл орзу қилиши мумкин бўлган ҳамма нарсага эгасан-ку! Оиланг бут, ота-
онанг соғ-омон, шириндан шакар фарзандларинг, ёқтирган касбу коринг бор.
Ўзингни бахтли ҳис қилишинг учун сенга нима етишмайди?”
- Аёл саволга тайинли жавоб беролмабди. Фақат
улкан бу оламда ўзини ниҳоятда ёлғиз, ношуду нотавон ҳис қилаётганини айтиб, юм-юм йиғлабди.
- Бу киши Аёлни ҳаққига Аллоҳга дуо қилиб ғойиб бўлибди.
- Аёл эшикнинг зарб билан тақиллашидан уйғониб
кетибди. Ишдан чарчаб келган эри дастурхон
тузалмаганини кўриб, дарғазаб бўлибди, хотинини
тергабди. Аёл кун бўйи уй юмушларидан ортмаганини, озгина кўзи илинганини тушунтирмоқчи бўлиб оғиз жуфтлаган экан, не
ажабки… тили гапга айланмабди. Ўзини оқлашга
ҳарчанд уринмасин, миқ эта олмасмиш. Кўзлари жавдираб туришдан бошқа иш қилолмасмиш...
Хотинининг одатдагидек дийдиё қилишига шай турган эр бу ҳолатдан ҳайрон бўлибди. Кўнгли юмшаб, сабр билан кечки овқатни кута бошлабди. Ҳар сафар аёл атрофдагиларга ниманидир уқтирмоқчи бўлганида айнан шу вазият
такрорланаверибди. Уйда эрию қайнонаси, ишхонада бошлиғи, боғчада тарбиячи,
кўчада бегоналарга гапираман деб оғиз очиши билан тилдан қолармиш. Олдинига жуда қийналибди. Гапи ичида, заҳри тилида қолаверибди.
- Аста-секин бу ҳолатга кўникиб жимгина ишини
қиладиган, гап-сўзларга парвосиз йўлида
кетадиган бўлибди.
Кунларнинг бирида кўчадан ўтиб кетаётса, ортидан қўшнилари гапирганини эшитиб қолибди:
– Анави жувон бирам оқила-я.
– Гап-сўзлари ҳам жойида!
- Аёл ҳайратдан қотиб қолибди: “Мени гапиришяптими? Наҳотки?! Ахир оғзимдан ҳеч бир сўз чиқмаса…” Вақт ўтиб, бундай гапларни тез-тез эшитадиган бўлибди. Эри уни итоатли
рафиқа, қайнонаси сабрли келин, қўни-қўшнилари
доно суҳбатдош, бошлиғи яхши ходим сифатида кўра бошлабди. Аёл «соқов» бўлиш тили бийронликдан кўра кўпроқ фойда беришини
тушунибди!
Ҳаётдан нолима, озроқ сабр қил,
Йиғлама кўз ёшинг оқмасин бекор.
Бошинга тушганин сабоқ, синов бил,
Ишон дўстим сабрни мукофоти бор!!!
Сабрли, кучли инсон узоқ вақт кутиши мумкин. Лекин кетиб қолса бошқа қайтиб келмайди. Ким сабр қилишни яхши билса, у доим энг яхшисига эга бўлади!
-Безовталик касалликнинг ярмидир.
-Хотиржамлик давонинг ярмидир.
-Сабр шифонинг бошланишидир !
Ҳар қандай қайғунинг икки давоси бор - вақт ва сабр…Бекзод Ташкентбаевдан баъзи ўзгартиришлар билан олинди☝️Аёллар учун қиссада яхши ибрат бор экан!
бораман десанг,олдига жўнатаман.Меҳнатдан қочмайсан,биламан.Қизларинг катта бўлишяпти.Бундан буён ташвишинг ҳам катталашаверади.Йўл кирадан,ташвиш тортма.Ишлаб топганингда қайтарарсан ўғлим.
Орадан бир ҳафта ўтиб Илҳомжон Екатеринбург шаҳридаги заводлардан бирида электрик бўлиб иш бошлади.
-Чиройли уйлар қурдим.Қимматбаҳо машинала олдим.Энди онамни олиб Умра зиёратига боришни ният қилиб турибман дейди дўстим.-Лекин ўша кунни,дастурхондаги охирги нонни онам ушатган кунни ҳали ҳануз кўзимда ёш билан эслайман.Онамнинг дуо қилиб қолганлари ҳамон қулоғим остида.Доим дастурхонга дуо қилганимда ҳар йигитни Йигит пирим қўллаб ,Худо ёр бўлсин деб.дуо қиламан.Айтганча Латиф олифтанинг русскийлар ишлайдиган фирмасида Латифнинг ўзига ўхшаган олифталар ишлар экан.Фаолияти тўхтаган завод ва фабрикаларнинг мотор ва станокларини ўғрилаб олиб чиқиб,ичидан? рангли металлни ажратиб олиб сотишаркан.Русдалигимда эшитдим,қўлга тушиб қамалибти..Яхшиям «русскийлар ишлайдиган»фирмага ишга олинмапман Лейла хоним....
Азиз йигитларимиз.Акаларим,укаларим!Мен ҳам дуо қилдим.Ҳаммангизга Худо ёр бўлиб,Йигит пирим қўлласин!
Тамом.
Муаллиф: ЗейлЛейлаМустафасаяр
Эътиборингиз ун ташаккурларим.
#БирХамирликУн
📡 Do'stlar bilan bo'lishing
⏭ ✍🏼 @Ibratli_Sozlar 📚 ⏮
БИР ХАМИРЛИК УН.
Гр:🔥Ҳикоя ва қиссалар🔥
Наҳот ҳалол меҳнатингни пулини еб,ош қилиб юборадиган даражада ноинсоф инсонлар бор?Бировнинг ҳаққи ош бўлмайди дердиларку раҳматлик дадам?
Ўйлайвериб бошига оғриқ кирадиган бўлиб қолган эди унинг охирги пайтлар.Йўқчилик йиқитар йигит зўрини деган гап ҳақ экан дея хаёлидан ўтказди.
Илҳом пешанасига кафтини босди.Зора бош оғриғи қолса деб ўйлади у.Ўзи ишлаётган Тўқимачилик комбинати ёпилганига бир йил тўлаяпти.Етти ойлик қолиб кетган ойлигини ололмай сарсон-саргардонлар сафида у ва хотини Розия ҳам бор.Мустаққилликдан бери ўтган етти йил ичида Илҳомнинг бинойигина тўкин сочин рўзғори кун сайин камхаржлашиб бориб,мана бир хамирлик унга пул тополмай хуноб бўлиб ўтирибти.Ўтган ҳафта Вилоят ҳокимлигига арз қилиб борган собиқ комбинат ишчиларидан бир гуруҳига «Пул йўқ.Бўлса албатта етказамиз!»деган одатдаги ваъдани бериб ортга қайтаришибти.Ишхонаси ёпилгач марҳум отасининг дўсти Акром уста ёнига шогирд қилиб олди.Акром уста маҳаллада кичкина телевизор тузатадиган устахонанинг эгаси.Маҳалладошларининг телевизор,дазмол,соч қуритгичларини тузатиб бериб,шунингдек шу каби ишлатилган буюмларни сотиб ҳам берарди.
-Чўнтагинг пулга тўлиб юрмасада,ҳар ҳолда қозонинг қайнаб туради деганди Акром уста уни шогирдликка олаётиб.Етти ой ичида зўр уста бўлмасада,яхшигина қўли келишиб қолди Илҳомжоннинг ҳам бу ишга.
-Дадасиии...Ширчой совумасин.Ойим кутиб қолдилар.
Хотини иккинчи марта нонуштага чақирди Илҳомни.Агар ойим кутиб қолдилар демаса хотини чиқмасди.Секин чиқиб ишга жўнаворарди.Сабаби...ҳозир дастурхонга охирги нонни қўяди хотини.Уйда ун қолмаган.Аксига олиб устахонада ҳам мижоз йўқ.Жимжитлик.Ўтган ой Акром уста томорқасида экиб етиштирилган буғдойдан бир қоп бериб юборган эди.Илҳомларнинг эса буғдойи шу йил бўлмади.Бир хамирлик ун...Бир хамирликкина унга пулни қанақа сўрасам экан дея ўйларди Илҳом дастурхон бошида ҳам.Дастурхонда сариёғ солинган ширчой,косада қаймоқ,майиз ва биттагина нон бор эди. Яхшиям қишлоқда яшарканмиз дея хаёлидан ўтказди у.Сариёғ,сут,қаймоқ ,савзи -пиёз ҳар на ўзларидан чиқиб турибти.Ўша биттагина нонни бурдалаб онаси энг катта бўлакни унинг олдига қўйди.Сўнг неваралари,Илҳомнинг қизалоқлари Дилафрўз ва Дилдоранинг олдига қўйиб бир бўлакдан,бир бўлакдан нонни сумкаларингга солиб оларсанлар дея дастурхон четига қўйди.Келини Розияга ҳам каттароқ бўлакни олдига қўйиб деди:-Куни бўйи тинмайсан болам.Ширчойга тўғра.
Ўзи эса қўлида қолган кичикроқ бурдани олдига қўяркан -Кўп есам ошқозоним шишади деб қўйди.Ўша кичик бурдани ҳам Илҳомнинг косасига тўғради ярмини қўярда қўймай.
-Ишга борасан сен болам.Қорнингни тўйғазиб ол дея уни қаршилигини енгиб,емаганига қўймади.
-Бир хамирлик уннинг иложини қила оласанми болам деди онаси айбдордек Илҳомга мўлтираб.-Худодан ризқ сўраб тураверингларчи она деди у онасининг кўзига қарамай.
-Тишни берган худо ризқни ҳам берар болам.Илоҳим худо ишингни ўнласин.Худо ёринг бўлиб,Йигит пирим қўлласин сени ўғлим!
Боласини дуо қилиб юзига фотиҳа тортган онаизор ўғлининг ортидан кўнгли эзилиб қараб қоларкан кўзини рўмоли учида артиб пичирлади:-Йигитни ризққа зор қилма Аллоҳи олам.Боламни қизил юз билан кириб келишининг тадоригини қил ўзинг Раббим!
Устахонага етиб келган Илҳомжон салом алик қилиб сўрашсада у ерда кимлар ўтирганига аҳамият ҳам бермади.Аҳамият бергудек аҳволда ҳам эмасди.Кўзига ҳеч нарса кўринмади деган гап рост эканини шу топда билди.Агар шу кун бир хамирлик ун олиб бормаса...Кекса онаси ўғлининг ғамгин,аламдан бўғриққан юзига кўзи ёшга тўлиб термилади....
Аёли ноилож мўлтираб индамайгина хўрсиниб қўяди....
Қизалоқлари ...қизалоқлари бўлса дастурхонга қўйилган таомни индамай нонсиз еб,ортиқча савол ҳам беришмайди.Анча мунча нарсани тушуниб қолишган.
Томоғи ачишиб,кўзига ёш келдию,ўзини базўр тутди.Устасининг ниманидир сўраганини ҳам эшитмади.Ўз ўй хаёлига кўмилиб ўтираверди.
-Илҳомжон!
Акром аканинг товушидан чўчиб тушганча -Лаббай уста?-деди Илҳом.
-Нега бу машқинг пастроқ?Нима бўлди?Уй ичи,оиланг ҳамма тинчми?-хавотирланиб суриштира кетди уста.
-Тинч уста,тинч...-иягини қашлаб хижолатомуз бошини эгиб кулимсиради Илҳомжон.Акром уста б
😰 ДАХШАТ КАЛТАКЕСАК, НОМУССИЗ ҚИЗ БЎЛИШГА САБАБ БЎЛСА 😱😱
(барча қизлар ўқисин бу қўрқитиш эмас)
Тунда келган тез ёрдам уй эгаларини вахимага куйди. Балогат ёшига етмаган ун беш ёшли Дилфузанинг корнида бир нима кимирлаб хушидан кетти.
Ота Онаси номусдан уятда колди.
Опаси акаси буйни эгилди.
Нега ? Нима учун ?
Қачон. Сабаби нима ?
Халол едириб халол кийдириб оқни оқ- қорани қора танитган.
Фарзанд нахотки номусга куйса.
Докторлар қизчани корнини кесамиз дейишгани. Ота Онани саросимага солди...
👉 ДАВОМИ😰😳😱😪😢 👈
Ким ўзини одамларнинг гап-сўзларидан омонда деб ўйласа, хато қилибди.
Аллоҳ таоло ҳақида "Унинг ўғли бор", "У учтанинг биттаси", "фаришталар Аллоҳнинг қизлари", деб гапиришади.
Муҳаммад алайҳиссаломни "мажнун", "сеҳргар", деб гапиришган.
Уларни олдида биз ким бўлибмизки, бизни гапиришмаса.
Билингки, одамларнинг гаплари мисли харсанг тошга ўхшайди. Агар устингизга ортсангиз белингизни синдиради. Агар оёғингиз остига ташласангиз сизни юқорига кўтаради.
Шаъровийнинг ҳикматларидан
tuhur
Жамшиднинг кунглига шу пайтда урф-одат сигадими?
Бир силтаниб тобут кутарганларга кушилди.
Турт кадам юрмасдан Жамшиднинг отаси ва катта икки акаси унинг кулидан тутди
. "Сен борма Жамшид" - рахми келгандай секин гапирди акаси.
"Ака..""Сен бормайсан" - отаси хукм укиди.
Кейин Жамшиднинг кузларида жовдираган ёшга караб чехраси юмшади. Углини четга тортиб бир лахза нималардир дедию, дарвоза томонга йуналтириб узи тобут кутарган одамларга эргашди.
Жамшид йулдошини сунгги йулга кузатолмаганидан дунё кузига корунгилашган эди.
У инсон боласининг шунчалар иложсиз эканлигидан газабга келарди. Жамшид умрида биринчи марта бу кадар умидсиз ва йулсиз сезди узини. Кулоклари битиб колган, куз олдига кабр ва нариги дунё билан богланаётган жуфтининг сиймоси келар, кузларидан тинмай ёш куйиларди.
Аммо калбининг каеридадир буларнинг хаммаси дахшатли тушдай булиб куринар, уйгониб кетишига ишонарди. Кунгилнинг туб-тубида нимадир ёруг эди. Аммо бу йулга кетганлар кайтмайдилар...
Бу абадият йулидир. Кошкийди шунга унинг акли етмаса.
Жамшид бекасам чопонига уралганча кун буйи кимир этмай утирди, азойи бадани совук ва кимир этмай утиришдан увишиб колганди. Олдиларига келтириб куйилган челак тула олов хам учиб колар, оёгига уриб турган иликлик хавога таркаб кетарди.
Тун чукиб хамма таркаганда хам якин кариндош уруглар кетмади.
Бир махалларга бориб Жамшидни уч-турт соат дам олишга уннаб уйга олиб кетишди.
У анча ухлаёлмади.
Бир махал кузи илиниб туш курди. "Зебо келаётганмиш, узокдан... Эгнида оппок куйлак, юзи куёшдай ёруг эмиш. "Зебо... Тирикмисан?
Нега бундай килдинг..?.
Зебо кават кават харир либосининг чунтагидан кинли пичок олиб Жамшида берибди. Сизга совга олгани кетгандим..." Жамшид уйгониб кетди.
Пичок... эркак кишига угил фарзанд берилгани угил фарзандга ишораку. Демак у энди оила куриб угил курарканда...
Жамшид узича тушни таъбирлаган булиб кузига ёш айланди.
Менга пичок бергунча олдимда узинг колсанг буларди Зебо...
(бешинчи боб)
Орадан уч кун утиб Нилуфарда хаёт учкунлари пайдо булди.
Ота-онаси уша куни касалхонага етиб келгунча, куну-тун баробар
турт ёкка югуришарди.
Пул деганини аямай сочишар, шифокорларнинг огзидан чиккан дорини каердан булмасин топиб келишарди. Нилуфарнинг отаси каттагина корхонанинг бошлиги эди.
Шифокорларнинг бири куйиб бири билан гаплашар, кетидан сураб келадиганларининг хисоби йук эди.
Врач Нилуфарнинг отасини чакириб кон сураганда, кечга бориб ун
бир киши кон топширгани келди.
Нилуфарнинг хонаси "Ухлаётган Малика" деган эртакни ёдга соларди.
Носир эса шифохона ховлисида куйилган курсиларга соатлаб кимир этмай утирар, талабалик йилларини, Нилуфар билан утганказган кезларини бир-бир эсларди.
Нилуфарнинг онаси Насиба опа мулойим, мехрибон, камтарин ва инсонпарвар аёл. Кайнатаси куёвининг саломига хам алик олмай, иткараш килиб турган бир пайтда аёл Носирнинг олдига келиб насихат килиб гаплашиб утирар, Оллох Носирнинг бахтига Нилуфарни узи асрашини сураб дуо киларди.
Нилуфар Насиба опанинг якка-ю ягона фарзанди эди.
Аммо Насиба опани фарзанд севгиси кур килмаган, Носирни хам уз фарзандидек курарди. Носир уша куни эрталаб Нилуфар билан булиб утган нохуш вокеани имкони борича юмшатиб гапириб берганда Насиба опанинг кузига ёш айланди.
"Эрка усди Носиржон, хали ёш.
Эси кириб оилага киришиб кетар.
Бир-бирларингга кунгил куйдинглар.
У кишлок шароитига куникарми деб узимнинг хам ичимни ит тирнади. Хай, такдири экан. Энди сиз сабрли булинг болам.
Мен насихат килсам, сиз ургатсангиз куникиб кетар.
Эсон омон кузини очса булди. Улмаса булди" - йиглади Насиба опа. Носирнинг хаёлидан "Нилуфар онасига ухшамайди" деган фикр лип этиб утди. Бешинчи эрталаб Нилуфарнинг кузини очгани, тушга якин сув сурагани тугрисидаги хушхабар хаммани хушнуд килди.
Носирнинг хаёлидан кунгилсизликлар кутарилиб кетган, факатгина унинг тирик колишини истарди. Майли Тошкентга келиб яшасам хам, Нилуфар тирик колса булгани - хамма нарсага тайёр эди Носир.
Кеч тушганда Нилуфарнинг онаси Носир билан биргалашиб Нилуфарнинг хонасига киришди.
Беморнинг юзидаги докалар камайган, колганлари хам
суюкли жуфтидан кечиб узи билмаган томонга кетаётганди. Автовокзалга етганда ола-говурдан кулоклари битаёзди
. Бир томонда кассета сотаётганлар варанглатиб куйган мусика, мошиналарнинг шовкини, бошка томонда одамларнинг бакир-чакири. Одамларга совук хам таъсир килмайди-я хаёлидан утказди Зебо.
У атрофга куз югуртирдию, бири-бирига гал бермай, Тошкентга кетадиган йуловчиларни излаётган хайдовчиларга якинлашди. "Тошкентга икки киши булса кетамиз" - чиййилларди турт кадам наридаги семиз шафёр. Савол назари билан караётган Зебога кузи тушган бакалок амаки,
шоша-пиша, "Кани синглим кетасизми?
Яна бир киши булса юрамиз" деди Зебога караб.
Шу дакикада, новча муйловли йигит хам Зебонинг оркасидан Дамасга караб юрди.
Зебо мошинанинг эшигига борганда шафёрнинг оркасидаги икки кишилик уриндикда утирган кизга караб галати булиб кетди.
Куйиб куйгандай Зебога ухшарди у. "Товба..." деб куйди Зебо узига узи. Сочининг ранги хам, узунлиги хам, кадди комати хам бир хил.
Факат юзига караб туриб сал фарк сезилмаса жуда ухшаш эди.
Факат киз жуда буяниб олган, кугирчокка ухшарди.
Зебо эса йиглагани учун ковоклари шишган, буянмаганидан касалмандга ухшаб турарди. Зебо халиги кизнинг ёнида жой бушлигини куриб утирмокчи булди-ю, аммо оркасидан келаётган йигитга кулай булсин деб, кейинги уриндикдаги элликларга кирган онахоннинг ёнига утирди. Халиги киз хам икки-уч марта угирилиб Зебога караб куйди.
Зум утмай мошинанинг эшиклари ёпилиб, катта йулда гиззиллаб юриб кетди. Хаво булут, юракни сикадиган даражада юмрилган эди.
Йулнинг биринчи кисми осон утди.
Хамма хамрохи билан ниманидир гаплашиб борар, дам-бадам орка уриндикда ота-онаси билан кетаётган уч яшар бола хархаша килиб коларди. Атроф гира-шира булганда йул устидаги бир ошхонага тушиб тамадди килишди. Овкат пайтида Зебо халиги узига ухшаган киз билан танишди. Уларнинг гаплашиб утирганини курган бир неча йуловчилар "Эгизакмисизлар?" деб сурарди.
Улар кулиб "Ха Фотима Зухра" деб куйишарди.
Бирор соатлардан кейин мошина яна кор босган кенгликларни кок ёриб гиззиллаб юриб кетди. Коронги тушган сари яна кор учкунлай бошлади. Йуловчилар мудраб колишди. Зебо хам уз хаёллари билан узи оввора булиб, кора пальтосига бошини куйгунча мудраб борарди.
Чарчаган йуловчиларга, Нилуфар билан куринишидан Хоразмлик булган йигитнинг хиринглашиб бораётгани малол келаётгандай эди гуё.
Карама-карши томондан келаётган мошиналар Дамас ичини бир дакика ёритиб гиззиллаб утиб кетар, кетидан яна сон саноксиз чироклар эргашиб келарди. Бир махал Зебонинг кузи илиниб колдими, каттик тараклагандай, гумбурлагандай овоз кулогига кирди.
Танасида каттик огрик сезиб додлаб юборди.
Хаёлида ер чархпалакдай айланиб кетди.
Кул оёги синиб кетгандай булди. Кейин... кейин сезгилари узилиб кетдими рангсиз овозсиз, огриксиз дунёда муаллак колди.
(учинчи боб)
Ярим тунда Шахар Марказий касалхонасини кутилмаган автомобил халокати хакидаги янгилик чайкатиб юборди. Урганчдан чиккан "Дамас" автомошинаси Навоий шахри якинида бахайбат "Зил" юк машинасига катта тезликда келиб урилганди.
Милиция ходимларининг айтишича шафёр ва ёнидаги уттиз беш ёшлардаги йигит мажакланиб кетган, яна бир аёл билан эркак касалхонага келтиришда йулда жон берганди.
Яна икки аёл билан бир боланинг юраги ураётган булсада, ута огир ахволда, яшаб колишига умид йук эди.
Мошинанинг ахволига караб ундан бирор киши сог чикиши мумкинлигига ишониб булмасди.
Тошкентдан чакирилган профессор ва шифокорлардан иборат тезкор гурух зур бериб колганларнинг хаётини саклаш учун курашарди. Шахар милицияси халокатга учраганларнинг шахсини аниклашга харакат килар, аммо бу жуда огир эди. Чунки сочилиб, конга коришиб кетган хужжатлар кимга тегишлилигини билиб булмасди.
Айникса улган аёл билан огир ахволда ётган аёл бир-бирига жуда ухшар, уларни кимлигини яккол курсатадиган бирор далил йук эди.
Профессор умид булмасада, хозирча тирик колган аёлнинг бир ярим ойлик хомиласи борлигини айтгач, масала бир кадар ойдинлашди
. Чунки Нилуфар Авазова деган аёлнинг эри унинг хомиладор эканлигини, Зебо Турдиеванинг эри эса аёли фарзандсизлик туфайли оилани тарк этганини айтган эди.
✍Бегонага очилган аза...
Туни билан кор буралиб ёгиб чикди.
Носир кор ёгса кувонадиган дехконнинг боласи булса хам, бугун нимагадир бало казо ёгаётгандай юраги сикилди.
Эрта туриб супа юзидаги корни куради-ю, нонуштага кирган хонадонга келиб кушилди. "Келинни чакирмадингми Носиржон?" задагина суради Носирнинг онаси. "Узини уйи булса, оч колса чикиб ер" - бепарво жавоб беришга харакат килди у.
Аммо чайнаган нони томогидан зурга утди.Нонуштадан кейин у ёк, бу ёкка уринган булиб уйга кирган Носир, Нилуфарни сафарга тайёргарлик кураётган холда топди.
Унинг кошлари чимирилган, ковоги солик, узокрок сафарга борганда олиб чикиладиган сумкага майда-чуйдасини тез-тез жойларди.
"Йул булсин" - кулимсиради Носир.
"Адамникига кетаман. Бир ойдан ошиб кетди курганимга" - Носирга карамай жавоб берди Нилуфар. Носир чукур нафас олиб купачага утирди. "Нелу, качонгача ёш болани ишини киласан.
Энди оилалисан, эринг бор. Ахир шунака оила курмокчи эдикми? Нахотки хаммасини бир пастда ёдингдан чикардинг."
Нилуфар силтаниб йиглашга тушди.
"Ха хамма айб менда, сиз оппоксиз.
Сизни онангиз хам оппок, синглингиз хам оппок, битта мен коп-кораман. Жонимга тегди учок ёкиб, курим булиб юриш. Мен бунака яшаёлмайман. Ейдиган нарса йук уйингизда. Корним туйиб овкат емасам, ичимдаги бола хам увол булиб кетди..
." Носирнинг сабри тугади:
"Нелу, каёкка келин булаётганингни билардингку. Биз хам бошкалардан кам яшамаймиз, кулинг пулсиз колгани хам йук. Ношукур булма.
Хали боланг бор-йуклиги хам аникмас, нега увол булади.
Биз хам шу шароитда тугулиб катта булганмиз.
Хеч биримиз увол булганимиз йук." Нилуфарнинг жахли чикди.
"Бор дедимку, мен биламанми сизми?"
"Уч ой олдин хам шуннака дегандинг, булса янаям яхши, узингни эхтиёт килишинг керак. Озрок сабр килсанг ойлигимни оламан.
Узингни юборгунча узим олиб бориб келаман.
Кейин бугун кунни кара, хамма ёк кор, сирпанчик." - онасининг гапига кириб хотинни муроса билан йулга солишга уринди Носир.
"Менга пулиз керакмас, дадам кетишларида ташлаб кетганлар.
Сиз пулингизга онангизга ун олиб беринг."
Бу уйламай айтилган гап Носирнинг суягигача зиркиратиб юборди.
"Нелу, кетсанг кайтиб келма!" Носирнинг овози калтирар, Нилуфарга укдай термулиб, гезариб кетаётганди. Нилуфар юраги шув этиб кетди. Куркдими ёки... ёки Носирга булган мехри калбини тирнаб утдими?
Ахир уни жонидан ортик севардику..!
Севги бошка хаёт бошка!" - юрагини музлатиб утди аллакаердан келган фикр - севдим деб ит кунида уламанми?"
Киз узини кулга олди. Кулини белига куйиб гердайиб каради эрига. "...Халиям кайтиб келгани кетаётганим йук. Керак булсам,- ургу берди Нилуфар - узиз бориб Тошкетда яшайсиз. Булмаса ихтиёрингиз.
Адам уй олиб бераман десалар ноз килдингиз, керакмас дедингиз, нимангизга гордыйлик киласиз-а, нимангизга."
Носирнинг бардоши етмади.
Уйлангандан бери шу маш-маша. Хар куни дилхиралик. Ота-онаси хам углимиз сикилмасин деб индамай куйишди. Нилуфар борган сари кеккайиб борар, Носирнинг оиласини оёги билан курсатмасди. Уларнинг козонида пишган овкатни руй-рост нари суриб куярди.
Хохласа уйидан чикиб ул-булга карашган булар, хохламаса уйидан хам чикмасди. Унинг хусни жамолидан хушини йукотган Носирнинг хам куксидаги алангалар бир йил утмай сусайиб колганди.
Сахарда чикиб кетиб кечда оёги тортмай уйига кайтарди.
"Унда хомиланг нима булади, ахир болам бор деяпсанку, ёки ёлгонми?!" - деди Носир Нилуфарга тик караб. "Харкалай сизнинг бир пар нонингизга зор булмайди!" - бармогидаги Носир туйида таккан никох узугини олиб отиб юборди Нилуфар.
"Нилуфар кайтиб келма!" - сумкасин кутариб уйдан чикаётган хотинининг оркасидан алам ва газаб билан суз котди Носир.
Шу махал Носирнинг калбининг кайсидир четида, нимадир, Нилуфарнинг ростдан хеч качон кайтиб курмасликни истаётганди
. Бу алданган мухаббатдан кайтган садо эдими...?
Аммо яна нимадир куксини гижимлар, иложсизлик кийнарди уни. Носирнинг онаси чикиб углини койиб келинини уйга овраб олиб киргиси келиб турсада, эрининг "Узларига куй, шунча кушилиб нима килдинг. Иккаласи хам энди бола эмас" - деган сузидан кейин иложсиз уйдан чикмай ич-этини еб утирарди.
Углини хурмати,набираларини келажаги учун келинига хамма шароитни яратиб берди. Тукликни курмаган келин кайнонасини хеч хам эсламади. Набираларини кургани факат Она келди йуклаб. Эрини севардику,лекин кайнонасини бирор марта хам йуклаб бормади.
Хар куни байрам ,дугоналар....очилган шампан виноси,интернет....алокалар,расмлар...танишув.
Хуллас бир йигит билан танишиб колади. Севишишиб колишади. Гуё Лайли Мажнун каби.
Бир куни уша эркакни уйига таклиф килади келин. У эса албатта гуллар билан келади . Уша куни эса эрини улганига икки йил тулган кун. У эрини эслаб кабрини зиёрат килиш у ёкда турсин хатто эсига хам тушмади.
Она эса аввал кабристонга борди. Эри ва углини кабрини зиёрат килиб ,курьон тиловат укиди. Яна уксинди ва яна йиглади уларни эслаб.
Кабристондан чикиб набираларини тугилган кунига у бу нарса харид килди. Ва уларни табриклаш учун жунади.
Уйига якин борса мусика овози баланд эшитиларди. Она секин бориб эшик кокди. Эшикни очган келин маст эди. Оёкда зурга турар эди. Эх шундай кундаям шунака кайфиятда буладими. Келинини эшитарди ичишини лекин уз кузлари билан биринчи бор гувохи булди. Яна уйда бегона эркак. Кузларига ишонмасди Она бечора. Набираларини олдига югуриб кирди:
--Келин кани набираларим,мен уларни табриклагани келдим!- деди Онаизор.
-- Бугун байрам Ойи...шу учун уларни дугонамникига куйиб келдим!- дея жавоб берди келин.
Шунда синиб кетди Онаизорнинг юраги. Барига чидай олган юрак лек буни кутара олмади. Келинининг бу шармандалигига дош бераолмади. Узи шундай хам юраги хасталаниб колган Онаизор шу ерда йикилди жон таслим этди. Лекин биласизми кузлари очик колди. Албатта чунки яккаю ёлгиз углидан колган набираларидан хавотирда эди. Уларнинг кейинги хаётидан хавотир булиб кузлари очик кетди.
📡 Do'stlar bilan bo'lishing
⏭ ✍🏼 @Ibratli_Sozlar 📚 ⏮
