33744
Хаётий ва Ибратли ҳикоялар... Хикматлар хазинаси... Инсон такдирини аччик синовлари... Hamkorlik va reklama uchun 👇👇 @Bronzam . . . . . .
ин Чорибойнинг ўғлини қопганидан кейин ҳеч ким кўрмаган. Бу оқшом қайси гўрдан пайдо бўлди. Биласизми, ўн минутча олдин шу ердан ўша боланинг сингилчаси ўтган. Яхшиям унга тегмаган ит.
– Бехабар қолгандир-да.
– Ким билади. Лекин қизча худди шу ерда катта қора итни кўрдим деяпти. Бола-да, унинг айтишича, ўша ит ортидан кузатиб қолганмиш.
– Соддасиз-а, сиз қишлоқ одамлари, – қўл силтаб қўйдим.
– Илгарилари ҳам битта-ярим ит қутуриб турарди, – деди чўпон энди ёнбошлаб. – Қишлоқ четида яшайдиган эшон бува қирқ кун ичида дам-дуосини қилгандан кейин қутурган ит ҳамла қилган одамлар ҳам, моллар ҳам ҳеч нарса кўрмагандай бўлиб кетарди. Лекин Чорибойнинг ўғлини кўриб, энди менга ҳожат қолмаган, дебди.
Биринчи кун саргузаштларидан толганим сабабми, кўзларим уйқуга мойил бўла бошлади.
– Ухлаяпсизми? – деди чўпон. – Майли. Айтгандай, кечаси ташқари чиқмоқчи бўлсангиз, мени уйғотинг.
Назаримда, қишлоқ хавфли ҳудудга айланган эди. Ҳар нима бўлганда ҳам ҳали ўлим ҳолатлари юз бергани йўқ. Бироқ тушунишимча, қутурган ит ғажиган биринчи боланинг тирик қолишига ҳеч кимнинг ишончи комил эмас. Иккинчисини ҳам Худо билади.
Эртаси нонуштадан сўнг чўпоннинг хотини янги гап топиб келди:
– Кеча оқшом Садоқат томдан йиқилибди. Ўнг оёғи эзилган экан.
– Бемаҳалда пишириб қўйган эканми томда? – деди Бакир чўпон.
Кейин менга қаради. Бу хабардан вужудимда титроқ уйғониб, бошимни қуйи солганча ўтирардим.
– Яхши қиз у, – деди чўпон оддий оҳангда. – Кунора бизникига келиб туради.
– Кеча кўргандим, – дастурхонга қараб гапирдим.
– Кеча шу ердамиди? Айтганча, у сизни яхши эслаб қолган. Неча бор сўради мендан, қачон келадилар деб. Эрга тегсанг, тўйингга келади, дедим.
Зўраки жилмайдим. Айни дамги кечинмаларим эса ёлғиз ўзимга аён. Мен уни бугун кўролмаслик даҳшатидан эзилардим. Нима учун унда бир неча кун қолишга қарор қилдим бу ерда? Эҳтимол эртага ҳам кўрмасман уни. Нега энди ҳамма қолиб, Садоқат томдан йиқилиши керак?
– Кечаги жойни бир кўздан кечирмаймизми? – деб қолди чўпон тўсатдан.
Айни муддао бўлди мен учун. Баҳонада Садоқатга бир-икки қадам яқинроқ бўламан. Жувоннинг айтишича, у уйида экан. Умуман, бу оила камдан кам ҳоллардагина дўхтирга мурожаат этар, бошқа жароҳатларни гиёҳлар ёрдамида ўзлари даволармиш.
Хароба уй остонасида чўпон иккаламиз бир-биримизга қараганча қотиб қолдик. Чунки тупроқ юзида биз кеча тунда яққол кўрган қон излари йўқ эди! Шеригим ўзича ер бўйлаб аланглар, ҳассасини йўқотган кўр каби айрим жойларни пайпаслаб ҳам кўрарди. Ниҳоят бошини кўтариб, тағин мен томон ҳафсаласиз нигоҳ ташлади. Менинг эса нимагадир ўз-ўзидан асабларим таранглаша бошлаган эди.
– Бу қанақаси? – деди чўпон. – Сизнингча, буни қандай изоҳлаш керак?
– Айтингчи, мен Шерлок Холмсга ўхшайманми? – дедим ярим жаҳл билан.
– Тушунмадим, – ҳайрон қолди. – Ким у Холмсингиз?
– Нега ҳамма нарсани мендан сўрайверасиз? Нима, Афлотунманми сизга?
– Кечиринг, – деди нигоҳини мендан узиб.
Аминманки, айни дамги муомалам у учун кутилмаган, аммо асабийлашганимни шундоқ кўриб турарди. Бошқа гапирмай, суяк сочилиб ётган хона томон юрди. Мен жойимда қотиб туравердим, чунки у ердан ҳам ҳеч қанақа қонли из топилмаслигига шубҳа қилмасдим. Беихтиёр нигоҳим қўшни ҳовли тараф оқди. У томонда эса ҳеч ким кўринмасди. Телба кўнгил измига бўйсуниб, кеча Садоқат сакраган тупроқ уюми устидан менинг ҳам бир ҳатлаб ўтиб кетгим келарди…
– Кетдик, – деди қайтиб келган Бакир чўпон.
Бу қишлоқда қиладиган ишим қолмаган. Лекин шаҳарда нима бор менга? Яна ўша муҳаррирнинг кўзойнак остидаги совуқ кўзлари, алифни калтак деб юрганларнинг ўнлаб қоғоз қоралаб ялтоқланиши, шаънимга сохта мақтовлар… Бари Садоқатнинг бир табассумига арзимайди, билсангиз.
Уйга етгунимизча чўпон бир оғиз ҳам сўз қотгани йўқ. Шу маҳал бу уйда ўзимни ортиқча сездим. Ахир, мени деб у бугун молни яйловга ҳайдамади. Дастёр бўладиган боласи ҳам йўқ ҳали. Менда эса кўнгил истагидан орият устун келди.
– Энди қайтсам, – дедим секин товушда. – Йўл-йўлакай ветеринарларга учрашиб, қолган гапни билиб оламан. Раҳмат сизга!
– Бу гапингизни қўйинг. Кетиш меҳмондан эмас. Зериксангиз, мен билан юринг, молларни суғориб келаман. Бўлмаса, уйда ё қи
солдилар-у, қўзичоқни ўлдирдилар.
– Қўзичоқ ўлдими? – дедим ажабланиб.
Бакир чўпон шаҳарда учрашганимизда бу ҳақда оғиз очмаганди.
– Ҳа, – жавоб қилди жувон. – Газетага ёзганингиздан кейин қизиққан одамлар келиб кўраверди. Бир ой ўтмай диркиллаб юрган қўзи тўсатдан ўлиб қолди. Кўз тегдими, ким билсин…
Худди ҳаммасига мен айбдордек жимгина бош эгдим.
– Энди итлар ҳақида ёзинг, улар ҳам бир қирилсин, – деди Садоқат ҳазилни давом эттириб.
Аммо суҳбат айни менга керакли мавзуга бурилган эди.
– Итларнинг ўлими сизга нега керак бўлиб қолди? – ўзимни гўлликка солдим.
– Сизларни биламан, ҳеч қаерга шунчаки бормайсизлар. Қутурган ит ҳақида эшитиб келгансиз-а бу сафар?
Оҳиста бош қимирлатдим. Бу қиз бало чиқиб қолди.
– Сиз уни кўрдингизми? – сўрадим.
– Кимни? Итними? Йўқ. Одамлар вайрона уйга киришганида мен шундоққина ўн қадам нарида тургандим. Ҳозиргина қутурган ит шу ерга кирди, дейишди. Менинг ўзим икки минутгина олдин ўша вайрона уйда эдим. Хуллас, одамлар менга ишонмади, мен уларга. Эртакчига ўхшаяпманми?
– Қайдам, – дедим ўйга ботиб.
Адашмасам, Ҳакимбойнинг қизи деганлари шу бўлса керак. Унинг хатти-ҳаракатлари, ўзини тутиши, муомала, фикрлаши ҳам, умуман, бирор хислати қишлоқ қизларига ўхшамасди. Яна бу менинг фикрим.
– Ит ғажиган бола синфдошим эди, – Садоқат суҳбатни давом эттирди. – Мана шу кўчада юз берган бу. Кейин ит ўша уйга кирган эмиш. Сиз шу гапга ишонасизми?
– Билмасам.
Хонадон бекаси товоқда қовурилган гўшт олиб кирди. Қиз ҳам дастурхонга яқинроқ суриларкан, яна чакаги очилди:
– Беҳруз ўзи синфда энг бўйдор эди. Ит ғажиган болани айтаяпман. Кўп қизларга ёқарди. Лекин менга эмас. Бир гал уришиб қолдик. Бир шапалоқ ургандим, чунонам тепдики оёғимга, бир ҳафта ўрнимдан туролмай ётдим. Уйдагиларга йиқилдим дедим. Лекин отам кимдандир ҳаммасини билиб, милтиқ кўтариб борганлар уйига. Умуман, синфимиздаги ўғил болаларнинг ҳаммаси билан жанжаллашганман.
– Бўлди қилсанг-чи! – деди жувон унга қараб. – Уялмай лақиллашингни қара!
Унинг танбеҳидан хурсанд бўлдим. Чунки қиз ҳаяжонгами, хотирага берилиб, мен учун мутлақо аҳамиятсиз бўлган мавзуга ўтиб кетганди.
Бир оздан сўнг у кетди. Жувон ҳам боласини олиб ташқари чиқди. Қирқ дақиқалар хаёл суриб ўтирдим. Яширмай айтсам, нимагадир бу ердаги вазифам хусусида эмас, Садоқат ҳақида ўйладим. Чечан қиз менда бошқача таассурот қолдирган эди. Яъни шаҳар қизларида учрамайдиган нимадир бор эди унда.
Ниҳоят ичим торлик қилиб, кўчага чиқдим. Сал қуйироқда афтидан кимсасиз хароба уй кўринди. Менимча, у қутурган ит яширинган уй – йўловчилардан бири таъкидлаган раҳматлик Тўранинг уйи. Кўчада ҳеч зоғ йўқ эди. Оҳиста ўша томон одимладим. Етиб бориб қарасам, инсон зоти истиқомат қилиши мумкин бўлган гўша эмас экан. Эшик-деразаларни кимлардир қўпориб кетган чоғи. Лойсувоқ деворларни ёмғир ювиб, жуда ачинарли ҳолга келтириб қўйган. Шу маҳал қишлоқ одамларининг олис-яқин садолари қулоққа чалиниб турса ҳам, негадир тўсатдан қутурган ит пайдо бўлиб, ҳамла қилиб қолишидек ваҳм оралади юракка. Энди изимга қайтмоқчи эдим, Садоқатга кўзим тушди. Хароба уй билан уларнинг ҳовлилари ўртасида ҳеч қанақа тўсиқ йўқ экан. Ўзи мени кўриб, шу томон яқинлаша бошлади.
– Зерикканга ўхшайсиз, – деди жилмайиб. – Ё разведкага келдингизми?
– Қанақа разведка? – таажжубландим.
– Билмайсизми, бу уй қутурган итнинг макони. Одамлар шунақа дейишади. Сиз нима деб ўйлайсиз?
– Ишониш қийин, – дедим уйга яна бир назар ташлаб.
– Юринг, сизга бир нарса кўрсатаман, – Садоқат тўсатдан жиддийлашиб қолди.
Индамай эргашдим унга. Пастқамгина, эшиксиз биринчи хона бўсағасидан ҳатлашимиз билан ишора қилди. Ерда сон-саноқсиз ғажилган суяклар сочилиб ётарди.
– Булар одамники эмасми мабодо? – ҳазиллашган бўлдим.
– Йўғ-е, – сесканиб кетди у. – Бунақа қўрқинчли гапларни гапирманг. Ўзи қишлоқда бир кишини ит қопди-ю, тўрт томонга овоза бўлди. Лекин қишлоқдаги ҳамманинг ити ўз жойида. Кўрган одамлар қутурган итнинг қора рангда эканлигини билади, холос. Хўш, сизнингча нимага бошқа итлар қутурмаяпти? Ахир, уч кун бўлди шу воқеага.
Эндигина мактабни тамомлаган қишлоқ қизининг детективона мулоҳазаси мени ҳам ўйлантирганди. У яна нималарнидир гапи
ди. Охири ҳомила тушди, ўғил экан. Эшитиб, ўзим ҳам ғалати бўлиб кетдим-у, яна ҳеч нарса бўлмагандай юравердим. Ҳомиласидан айрилган келин уйга қайтишни истамади. Нарсаларини олиб кетаётганида: «Мен бу болани дунёга келтиришни ният қилган дим. Уни сиз нобуд қилдингиз, неварангизни ўзингиз ўлдирдингиз. Сизни Худога солдим, бир умр невара суймай ўтинг» деди. Ўша пайтда бу гапларни алам устида айтяпти, деб эътибор ҳам бермадим. Аммо йиллар ўтгани сайин…
Қизимни турмушга берганимга олти йил бўлди. Аммо у фарзанд кўра олмаяпти. Шифокорлар эр-хотинни текшириб, ҳаммаси жойида, дейишади. Бир куни қизим «Она, эсингиздами, келинингиз шундай деганди. Балки унинг қарғиши сабаб фарзанд кўра олмаётгандирман» деб йиғлади. Боламнинг қийналганини кўриб мен ҳам қийналаман. Яқинда қайнонаси уни уйга қайтариб юборди. «Мевасиз дарахтнинг кераги йўқ» дебди. Куёв ҳам онасининг гапидан чиқолмай, қизимга жавобини берибди.
Дардим ичимда. Ўз қилмишим бошимга калтак бўлиб тушди. Гиёҳванд ўғлимку, қаерлардадир санғиб, пул керак бўлганда пайдо бўлиб қолади, энди ундан умидим йўқ. Лекин қизимга қараб чидай олмайман. У айтгандек, ростдан ҳам келинимнинг қарғиши ургандир? Бир-икки йилдан сўнг олтмишга кираман, мен тенгилар аллақачон невара суйиб, тўйлар қилишяпти. Менчи, қачонгача невара орзусида ўтаман?
Биламан, келиним Нафосат сизларнинг газеталарингизни ўқийди. Зора, менинг ёзганларимни кўриб қолар деган умидда сизларга хат йўллаяпман. Нафосат, эшитдим, ўқишга кирибсан, нуфузли жойда ишлаётган эмишсан. Яқинда тўйинг бўлаётган эмиш. Сендан ўтинчим — мени кечир. Сени қийнаганим, фарзандингдан айирганим учун кечир. Дилингга қаттиқ озор берганим учун кечир. Кечирсанг, зора қизим ҳам фарзандли бўлармиди
#КелинимниҚарғишиУрди
📡 Do'stlar bilan bo'lishing
⏭ ✍🏼 @Ibratli\_Sozlar 📚 ⏮
БИР ТОМЧИ ЁШЧАЛИК АРМОН БУ ДУНЁ..
(2-қисми. )
— Чунки шайтон болангиз, эшитдингизми, сизнинг болангиз! Чақиринг эрингизни. Чақиринг, дадажонимнинг дўстини. Менга ҳам айтиб берсин дўстликлари ҳақида…
— Нималар деяпсиз, қизим?..
— Нима деб алдадингизлар дадамни? Нимани яширдингиз?! Фарзандингиз гиёҳванд эканини айтдингизми ё алкашлигиними. Балки, унинг…
Жамила бирдан жим бўлди. Ранги докадек оқарди. Ҳансираганча нафас олиб, қайнонасининг олдига аранг етиб келди-ю, оёқлари остига чўккалади.
— Мен фақат билмоқчиман, — деди юзини кафтлари билан яширганча сим-сим йиғлаб. — Айтинг, илтимос! Отам шуларга кўз юмиб, қизини қўлларингизга тутқаздими ёки отамни ҳам алдаганмидиларингиз?
Насиба опа жавоб беролмади. Келинини маҳкам қучоқлаб, у ҳам йиғлашга тушди.
— Темур, сени сўраб келишибди, болам.
Остонада турган онасининг ҳолатини кўриб, Темур ҳайрон бўлди. Сўраб келишса, нима қилибди? Ким экан, деган ўйда остонага қараб юрди.
— Болам, сен менинг боламсан, шуни унутма!
Онаси нимага ишора қилаётганини яхши тушунди. Ҳар гал ўғли тушкун бўлиб қолса, изтироб чекаётса, айниқса, олдида йўллар кўп бўлиб, бирор қарор қабул қилиши керак бўлса, шундай дерди онаси.
«Онангнинг фарзандисан, отангга тортмаслигинг керак!»
Бу гапдан сўнг баттар ажабланган Темур боши ғовлаганча кўчага чиқди. Чиқди-ю, Жамилага кўзи тушди…
Жамила лом-мим демади. Темурнинг онаси — Малоҳат ая меҳмонни тўрга ўтқазди. Университетда ўқийдиган, ўқиши сабаб уларникида яшайдиган синглисининг қизи Сабоҳат ҳам уйда эди. Хола-жиян зир-зир югуриб, дастурхон ёзди Ҳар икки гапининг бирида «Болам, болам»лаб, кўнглига қаради Малоҳат ая. Сўнг ҳалиям эшикка суяниб, сўппайганча турган ўғлига маъноли қараб, секин Сабоҳат иккаласи хонадан чиқишди. Уларнинг гапига эшик ортидан қулоқ осиб туришди.
— Турмушимни бузинг! — деди Жамила кутилмаганда тап тортмай.
— Нима?!
— Турмушимни бузинг, деяпман, бўлди, ортиқ чидолмайман! — Жамиланинг жазаваси тутиб, Темурга ўшқира кетди. Жуда узоқ гапирди. Нолиди, йиғлади-сиқтади, қарғади. Сўнг жавоб кутди. Темур қизнинг олдига келиб ўтирди.
— Нима бўлди? Нима гап?
— Мен у тўнғиз билан яшолмайман.
— Нега?
— Илтимос, турмушимни бузинг, ялинаман, ёлвораман, оёғингизга бош қўяй, фақат…
Бир баҳя қолди Темур Жамилани одати бўйича юпатишига. Бехосдан ҳушига келди. Ўзини қўлга олди.
— Нега бундай қиляпсан, Жамила? Озгина сабр қилсанг, балки, унга кўнглинг тушиб қолар.
— Нима?! — худди ажабтовур ҳолатга гувоҳ бўлаётгандек кўзлари катта-катта очилди Жамиланинг. — Нима? Сиз унга кўнглим тушиб қолиши ҳақида ўйлаяпсизми? Ўшанга-я?! Ўша маразга-я? Биласизми, у ким? Ҳайвон у! Ҳайвон, бузуқи! Хотин зотини жинсий эҳтиёж чораси деб биладиган, шаҳвоний ҳирсдан бўлак ҳиссиёти йўқ муртад у! Яна гиёҳванд ҳам, яна пиёниста ҳам! Эртага фарзанд кўргудек бўлсак, боласиниям пуллаб юборадиган мараз!
— Бўлди қил! — бу гал Темурнинг овози баланд чиқди. — Эсингни йиғиб ол. Агар айтганларинг чин бўлса, отангга айт, онангга айт. Ажраш, вассалом. Аммо бошқа менинг хонадонимга қадам босма!
— Темур ака?
— Унут Темур акангни, мен уйланяпман! — деди бошқа чораси қолмаган Темур айни паллада гапиришга сўз тополмай. — Унаштирувим бўлди!
— Ёлғон, ёлғон гапиряпсиз, кўзимга қаранг!
— Қарамайман, нима эди?! — бақирди Темур. — Нима қиласан? Мажбур қиласанми? Қайси калланг билан ўйладинг мени бировнинг турмушини бузишга қодир деб. Яна бир гап, мен уйлан-япман. Сабоҳат!
Эшик ортида уларга қулоқ осиб турган хола-жиян ялт этиб, бир-бирига қаради.
— Сабоҳат дедим!
Сабоҳат оёқ-қўллари қалтираганча, дир-дир қалтираб ичкарига кирди. Унинг ранги ўчиб кетганди.
— Чақирдингизми? — деди базўр.
— Унинг исми Сабоҳат, — деди Темур Жамилага ўгирилиб, — унаштирилганмиз, келаси ойда тўй. Бу уйга бошқа қадам қўйма. Энди кет, кўзимга кўринма!
Жамила карахт бўлиб қолди. Тўғри, аслида, бу ёққа келаётганидаёқ кўнгли сезганди Темур унга бемаънигарчилик қилаётганини айтиб, қайтариб юборишини. Аммо бунақа муомала билан ҳайдашини тасаввур этолмаганди. Ўйларини ўйлаб улгурмасидан, Темур қизнинг билакларидан ушлаб, ўрнидан турғазди.
@ibratli_sozlar
✅ Яқинингизни таваллуд кунида ЭНГ яхши совға бу ширин сўз.
СИЗ эса қалбингиздаги дил сўзларни қандай етказишни билмаяпсизми?🎉🎉
✅ "Dil izhorim" Сиз учун ўз хизматини таклиф этади
✅ Лойиҳамизнинг афзаллиги шундаки, Ўзбекистон ва ҳорижда яшовчилар учун хизмат нархлари бир хил. Атига, ҳа, атига 50 минг сўм.
✅ 50 000 сўм билан ғойибона табрик йўллаб, яқинингизни кўнглини қанчалар хурсанд қилишингизни билсангиз эди...
✅ Аудио овоз сақланиб, СИЗГА юборилади ва лойиҳа каналига ҳам жойланади.
@nodirabegim_09 СИЗ учун сифатли хизматни кўзлайди.
Группамизга марҳамат ❤️👇
/channel/dil_izhorlarim_nodirabegim
/channel/dil_izhorlarim_nodirabegim
нзилимизни ўшалардан олишибди, қариндошлари экан.
— Ҳа, майли, баракасини берсин.
— Дадаси? ..
— Нима дейсан? — Собир ортига ўгирилди.
— Мана бу пулларни олинг. Ойим: «Эркак киши пулсиз юрмаслиги керак», — дерди.
— Ҳа-а, ойинг тўғри айтган экан, лекин менинг ойим «Хотин кишидан пул олмаслик керак», деб ўргатган. Шундай экан, пулингизни ўзингиз ишлатаверинг. — Собир шундай дея хонасига кириб кетди. Сабоҳат қўлидаги пулни шкафнинг тепасига қўйди. «Мабодо, керак бўлса, шу ерда пул борлигини билади-ку», деб.
Орадан икки кун ўтди. Кечга яқин яна эшик тақиллади. Сабоҳат эшикни очди. Қараса, Зуҳра опа экан.
— Хўш, келин, нима қилдинглар? Кўчишга тайёрмисизлар? — деди уй эгаси дабдурустдан.
— Йўқ, биз… ҳалиги…
— Мен сизларга муҳлат берсам, чўзиб юраверар экансизлар… Майли, пул тополмаётган экан, дедим, индамадим, болалари ёш дедим, индамадим. Шунақа ҳам бўладими ахир?! Эрингиз қани? Яна қулоғимга осиш учун лағмон тайёрлаяптими?
— Унақа деманг, опажон, ҳаракат қиляпмиз.
— Бир жойда ўтириб ҳаракат қилиб бўлмайди, эрингиз уззукун уйда бўлса, кимни алдаяпсиз? Ана, қўшнилар айтишди: уйдан кўчага чиқмасмиш.
— Ишлари юришиб кетса…
— Э-э, мен у кишининг ишини юришиб кетишини кутиб ўтирадиганлардан эмасман. Менга ҳам пул керак. Нариги ижарачиларим вақтида беришади, сизлар-чи, нуқул чўзасизлар. Бўлди, сабримнинг ҳам охири бор. Эртага яна келаман, пулингиз ҳам керак эмас, чиқиб кетинглар, вассалом!
Зуҳра опа эшикни қарсиллатиб ёпиб чиқиб кетди. Сабоҳатнинг елкаларидан яна тоғ босаётгандек бўлди. Нима қилсин? Кимга ялиниб-ёлворсин? Ҳозир ҳеч ким ўзидан ортиб пул бермайди. Эрининг аҳволи ўзига маълум, демак, яна кўчишаркан-да. Унда анави келин бўлмишнинг сарполари нима бўлади? Тезда битириб бериши керак. У овқат қилгиси ҳам келмай тезда тикишга тушди.
— Дадаси, кечга тухум қовуриб ея қоламиз, манавини битириб бермасам бўлмайди, — деди йиғи аралаш овозда.
Бундан Собирнинг кўнгли бузилди. «Бўлди, нима бўлса бўлар, қўшнилардан қарз сўрайман», — қатъий гапирди ўзига-ўзи ва уйдан чиқиб, рўпарасидаги қўшнисининг эшигини тақиллатди.
— Ким? — овоз келди у тарафдан.
— Мен, қўшнингизман.
Рўпарасидаги қўшниси тунд юзли, ҳечам кулмайдиган одамлар тоифасидан эди. Янги кўчиб киришган куни хотини бир коса ош олиб чиқиб, «Хайрли бўлсин», — деганча бошқа гапирмай, уйига кириб кетганди.
— Ҳа, қўшни, тинчликми? — деди у қошларини чимириб.
— Ҳа-а, мен… ҳалиги…
Қўшнисининг каловланаётганидан унинг тунд башараси баттар бужмайди.
— А-а, болға… Болғангизни бериб туринг. Керак бўлиб қолувди…
— Қоронғида тақиллатиб юрманглар-а, эртага, мен кетганимда ишингизни қиларсиз. Сиз кун бўйи уйдасиз, иш қанақалигини билмайсиз.
Собир бу гапдан кейин ўйланиб қолди: «Демак, Зуҳра опанинг гапи тўғри экан-да. Ҳамма қўшнилари унинг уйдалигини билишибди-да, энди ҳеч кимдан пул сўрашнинг кераги ҳам йўқ».
Қўшнисининг уйидан болға билан чиққан эрини кўрган Сабоҳат:
— Болға балконда турибди-ку, — деди.
— Мен бошқа нарсага чиқувдим…
Сабоҳат гап нимадалигини тушунди-да, хўрсиниб қўйди. Кеча келган қўшнига, бунинг устига танимаган одамга ким ҳам қарз берарди?
Уйига важоҳат билан кириб келган хотинини кўрган Оллоназар:
— Ҳа, тинчликми? Нима бўлди? — деб сўради.
— Э-э, анави оилали ижарачиларимиз пул бермай қийнаб юборишди.
— Қанча бўлди ўзи?
— Э-э, анча ой…
— Нима деяпти? Ўзи бор эканми пуллари?
— Эрининг иши юришмаётганмиш, хотини ўша ердагиларнинг кийим-кечагини тикиб пул топади. Қўшнилар эрини «Кун бўйи уйда, ҳеч қаерга чиқмайди», — дейишди. Чиқариб юбораман, менга нега керак улар, қариндошимми менинг? Ундан кўра пулдорини қўяман. Вақтида пулини беради. Нариги уйдаги ижарачиларимиз доим кун ва соатида етказиб беришади.
— Ҳа-а, ундай бўлса, ўша иккинчи уйдагиларнинг пулини ишлатиб тур, оласан-да битта қилиб, сенга нима етмаяпти?
— Кейин шунга ўрганишади, пулнинг ортиқчаси чиқиб кетармиди? Болаларнинг ўқиши, уларнинг ҳар кунги харажати. Ўзи бўладими?
— Етмаса, мен бериб тураман. Эри ишламаса, нима қиласан қийнаб уларни? Ўша пулни рози бўлиб беришсин.
— Топсин ёки бўшатсин! Гап тамом!
— Оббо, билганингни қил! — Оллоназар ака бошқа гапирмади. Бунақа пайтда хотини билан тортишиб ўтири
✍Ибрат
1977 йилда қасддан одам ўлдириш айби билан Рендалл Адамс қамоққа олинди. Унга йигирма беш йил қамоқ жазоси белгиланди. Рендалл Адамс қамалганидан ўн йил ўтиб режиссёр Эррол Моррис унинг қиссасидан хабардор бўлиб қолди. У Рендаллнинг айбсизлигига ишонди. У ҳақида "Ингичка мовий чизиқ" номли фильм олди. Бу фильм Рендаллнинг қамоқдан озод қилинишига сабаб бўлди.
Рендалл қамоқдан чиқиб режиссёрга миннатдорчилик қилиш ўрнига уни судга берди. Сабаби режиссёр унинг ҳаётини фильм қилиб ундан фойдаланган эди. У режиссёрдан миллион доллар ундириб беришларини талаб қилди. Улар узоқ олишишди. Охири фильм режиссёри фильмдан тушган маблағнинг бир қисмидан воз кечишга мажбур бўлди. Аммо қанча пул берганини очиқ айтмади.
Баъзи инсонларнинг қонида пасткашлик шўр денгизнинг ичидаги туздан ҳам кўп.
Баъзиларда олийжаноблик шу қадар баландки, ундан ҳайратга тушасан.
Рендалл Адамс у режиссёрнинг қилган яхшилигини билмади. Аксинча, ундан моддий манфаат ундиришни ғанимат билди ва пасткашларча қадам ташлади.
Бошқа бир мен гувоҳ бўлган воқеа. Бир киши бир болани автомобилида уриб юборди. У бола вафот этди. Болани дафн қилишгандан кейин бир ҳафта ўтиб дияни белгилаш учун йиғилишди. Масжид имоми инсон хато қилиб ўлдириб қўйиши бўлиб турадиган воқеа эканлигини, марҳумнинг яқинлари агар хоҳласалар дия олишга ҳақли эканликларини тушунтирди.
Шунда боланинг отаси туриб чўнтагидан бир даста пул чиқарди ва уни уриб юборган кишига бериб деди:
- Бу фарзандимни шифохонага олиб борганингиз учун. Ўғлим Аллоҳнинг қадари билан вафот этди. Сиз унга ёрдам бердингиз. Бу ана шу ҳаракатингиз учун. Агар қочиб кетганингизда иш бошқача бўлар эди. Сизни албатта топиб олар эдим...
Икки воқеа. Биринчисида киши ўзини қамоқдан қурқарган кишининг устидан даъво қилаяпди. Иккинчисида киши ўзининг фарзандини хато билан ўлдириб қўйган кишига пул мукофоти бераяпди ва диясидан воз кечаяпди. Ажиб тазодд...
Адҳам Шарқовий.
📡 Do'stlar bilan bo'lishing
⏭ ✍🏼 @Ibratli\_Sozlar 📚 ⏮
Кадримга етмаганим..(Хикоя).
Гр:🔥Ҳикоя ва қиссалар 🔥
...Энди биз айрилик ёлгизлик дунеси кишиларига айландик..
Менку ёлгиз бева аёл эдим аммо сиз оилали купни курган ички ишлар ходими эдингиз.
Тасодифий хатолардан такдир яралади дейдилар аммо биз учун хато булиб туюлган нарсалар такдир учун тугридир балки...Такдир экан турмуш уртогим тусатдан вафот этиб икки ёш гудак билан колдим..Бир дугонамни таклифи билан бозорга якин жойдан ижарага квартира олиб савдо бошладим. Болаларимни бири мактаб ёшида квартирамизга якин мактабга жойладим кичиги узим билан баъзан кайнонам олиб кетади. Хуллас оиламни тебратиб юрган кунларим эди.
..Уша бизни такдир учратган кунда савдодан чарчаб келиб энди ухлаган эканман эшик каттик таккиллади аста бориб глазокдан карасам милиция формасида икки киши турибди эшикни очдим..Салом аликдан сунг ичкари кирдиларингиз:
-Шу квартиранинг эгаси поччам булади вактинча яшаб туришга сураган эдим,-дедингиз хайрон булиб караганимга.
-Ахир мен хам ижарага олганманку нега телефон килмадилар бошка жой топардим ёки мехмонхонага борардим -дедим уй эгасидан ранжиб.
-Уй икки хоналик бир хона буш бир аёл хафтада 3-4 кун келади деганларига...узр..биз мана бу хонада ухлаймиз узи доим келмаймиз..сиз бемалол дам олаверинг..
..Яхши хамки бу хона ичидан кулфланади эртаси бошка уй топишни режалаштириб ухладим..
Эрта тонгда нарсаларимни йигиштириб калитни ошхонада чой ичиб утирган исмини хам билмайман хали мехмонга олиб чикдим:
-Ижара хакини тулаб куйганман сиз бемалол яшанг ука пул бериб юрманг мен бошка уй топарман..
-Келинг чой ичинг,узр сизни безовта килдим калит узингизда туратурсин ман казармада яшайвераман..Кеча ноилождан келдим..Оилам хакида сураманг икки ой булди уйни унга ташлаб чикиб кетганимга...Анча булди поччамдан уйини сураганимга сиз хакингизда айтган келишсаларинг бир хона буш деган эди хеч вакт булмади телефон килсам кутармадингиз..Кеча бир дустим келган эди ноилож олиб келдим..У сахарда кетди..узр.
-Майли мен борай кечга келмайман хайр,-дедим калитни стол устига куйиб юкларимни кейинрок олиб кетарман.
-Икки кун ишда буламан сиз бемалол яшайверинг углингизни мактабига бир кадам экан бошка жой изламанг..
-Яна бир хамкасб аёл яшайди у нима дейди хали..
-Гаплашиб кураман кетманглар..
..Хайрлашиб чикиб кетдингиз..Орадан кунлар утди энди кийналсам хам катнаб ишлай бошладим ..Тошкентдан юк олиб келган пайтларим мажбур квартирага юкимни ташлаб мехмонхонага кетар сахар келиб юкни бозорга олиб борар эдим..Сизни баъзан биз йук кунлари келиб яшаб юрганлигингизни эшитган дугонам мендан ранжиб бошка ижара хона топиб чикиб кетди..У хакикатга ишонмади мен хеч нарса деб узимни окламадим.
Кунларнинг бирида эшикга кистирилган хатни куриб очиб укидим:.Нурия келсангиз илтимос менга тел килинг номерим.,,
..Мен ишимга якинрок жойдан уй топиб юкларимни олиб кетишга келдим..Хайрлашай деб хонангиз эшигини чертдим..Ичкарида каттик иситмалаб ётган экансиз..Рангингизда кон йук хол ахвол сураб иссик чой олиб келдим :
-Тез ёрдам чакирайинми?
-Келиб кетди. -дедингиз..
Кузим дори дармон ёзилган рецептга тушди.
-Мен тезгина олиб келай сиз чой ичиб туринг..
Миннатдорчилик билдириб пул узатдингиз. Пулни олмай кучага чикдим аптекадан керакли нарсаларни олиб бозорчадан харид килиб келдим. Керакли муолижаларни килганимни куриб:
-Сизни менга Худо етказди медикмисиз дея кулдингиз..
Кон босимингиз кутарилган анчагина шамоллаган экансиз,сизга тинчлик ва яхши парвариш керак эди
-Уйдагиларга хабар берсак, дедим ийманибгина.
-У келиб менга карайди деб уйлайсизми икки куча нарида яшайди..Уй адресингизни айтдингиз..
Аччиккина маставани ичиб уйкуга кетдингиз..Мен сизнинг уйингизга йул олдим. Эшикни аёлингиз узига оро бериб киммат халатга уралган тиллоларга бурканган бир санам очди. Худди мени танийдигандек ичкарига таклиф этди. Ва сиздан шикоятни бошлади..Нихоят гапидан бир оз тухтаган пайти касал эканлигингизни айтдим..
-Унга бу кам качон менга ичи ачибди бир бегонадек яшаймиз. Ажрашиб кетайлик уйни сотиб алохида уй олайлик десам кунмайди ишдан келсам уйдан кетиб колибди ойлигини олиб келиб ташлаб кетади мен билан бирор жойга бирга бормай
лди уйларига.Афтидан узунқулоқ гапларни эшитиб,бу гапларга чек қўйиш учун уни сўраб келган эди расм русумга биноан.Секин улар ўтирган уй деразаси ортига бориб ичкарига қулоқ солди.Онасининг Баҳриддиннинг онаси билан айтиб эшитаётганини эшитгач,кўнгли бироз таскин топгандай ҳам бўлди.
-Олти қизнинг ортидан тилаб топган ўғлимга етимчани келин қиламанми?Бекор хом хаёл қилмасин ўғлим,ҳмммм!Отаси кимсан колхозда партком,қуда бўлмишимиз мактаб директори бўлганда мен унинг кўнглига қараб ўзимдан пастни эшигига бораманми?!
Бўлажак қайнонаси жаҳл билан гапирар,ўғлини ҳам аямаётганидан авзойи уйидан бузилиб келганга ўхшарди.
Лекин яна пана пастқамдан эшитилган сўзларга кўра Баҳриддин Самияга уйланмасам,шаҳарга кетаман,Фазилатга ҳам уйланмайман деганмиш.Самияни қўлидан етаклаб шаҳарга кетаман тамом деганмиш.
Фазилат пайт пойлаб намозшом чоғи қаердандир қайтаётган Баҳриддиннинг олдидан чиқди.Нигоҳлари тешиб юборгудек бўлиб унинг кўзларига тик қараб деди:
-Сизни деб эмас,қадримни деб ҳозир йўлингиздан чиқдим.Сизни нима қилиб илинтирди у мегажин?Мени тақдирим билан ўйнашишга нима ҳаққингиз бор?!
-Оғзингизга қараб гапиринг!-деди Баҳриддин жиддий.-Самия мегажин эмас.Аксинча унингдек латофатли,хушхулқ бўлиш ҳамма қизга насиб этсин.Тақдирга келсак....Фазилат,ахир ота оналаримиз хоҳиши учун кўнглимга қарши боролмайманку?Нега тушунишни истамаяпсиз,мен Самиясиз яшолмайман!
Фазилат дод деб юбормаслик учун оғзини тўсди қўли билан.Нафаси бўғилиб,ҳаво етишмай ғиққилаб қолди.Унинг аҳволидан ростакамига қўрққан Баҳриддин яқинроқ келиб билагидан ушлаб хавотир билан сўради:
-Яхшимисиз?Уйингизга кузатиб қўяйми?
Шу пайт Фазилат кўзини юмиб чайқалиб кетди.Ўзини ушлаб қолган йигитнинг бўйнидан қучоқлаб,боши унинг елкасига тушди.Айёрми,эрками,барибир қишлоқ қизида Фазилат ҳам.Уялганидан ҳўнграб йиғлаб юбордию,ўзини ҳам,тақдирни ҳам,Баҳриддин ва Самияни ҳам қарғаб ўксиб ўксиб йиғлай бошлади.Баҳриддин қизга чиндан раҳми келиб,уни юпатишга уринар,илтимос тинчланинг ахир Фазилат,ўзингизни босинг деганча уни тинчлантирмоқчи бўларди.Улар ёнларидан ўтиб кетаётган уч -тўртта аёлни сезмай ҳам қолишарди балким,агар улардан шўхроғи гар қотмаганда.
-Ҳааа ёшлар?Висолми?Қани менинг шу даврларим?-қишлоқнинг шўх ва ўктам аёлларидан бири Дилбархон ҳамроҳлари билан ўтиб кетаётиб сўз қотди.Ўзига қараб турган Баҳриддинга маъноли қош қоқиб- Ҳа укам,тортмайсизми тутзоргаааа?-дея қийқириб кулганча узоқлашди.
Эртаси куни Дилбархон Фазилатни учратиб аёлларга хос қизиқувчанлик билан сўради:
-Ану гаплар ёлғон эканми?Кеча ўлиб турувдиююю Фазилатхонлаб?Тунов куни Самиянинг онасини сумкаларини кўтаришиб келаётувди туман марказидан.Қурмағур қизидан кўп ҳусни бор ҳали шу хотиннида!
Ичидан қиринди ўтган Фазилатнинг дилига шум ният оралади.Тилига шум сўзлар келди.
-Ҳа шуде опа..Кеча шуни айтаётувди менга.Самия билан ишим йўқ,онаси ўзи қош қоққанига бир икки меҳмон бўлдим деди.Сиздан бошқасига уйланмайман.Самиягаку асло деди.
Дилбархон унга қараб анграйиб қолди.Ўзига гапираётгандай қошини чимириб сўзланди у.
-Вой писмииииқ...Айтдима ял-ял ёниб қолди бу.Неччи йиллик хуморини қондирган эканда а,бўз йигит билан?
Қишлоқда гап тез тарқалади.Бу гап ҳам тарқалиб кетди ўша куниёқ.
Ёш йигит билан кўнгилхушлик
қилган «енгилтак»нинг қизини Баҳриддинга олиб бериш у ёқда турсин,ундан сўз очса оқ қилишини айтди отаси.Бир ойга қолмай Фазилат ва Баҳриддиннинг тўйи бўлиб ўтди.Гап сўзлар бошига тўқмоқдек тушган она -бола эса шу гаплар тарқалган кундан бери қон йиғлашарди.Эл оғзига элак тутиб бўлармиди?Дилбархон ҳам виждони қийналдими,ёки бу гаплар покиза аёл этагига ёпиштирса ёпишмаслигига ақли етдими,шартта кимдан қачон эшитганини айтди қўйди.Емай едирган,киймай кийдирган онаизори учун ҳам Самия тўғри келин-куёвнинг хонасига кириб борди.Унда Фазилатдаги айёрлик,ёлғон,дилозорлик йўқ эди.Унда ғурур,топталган қадрининг сўрови,ўзи ва онасига қилинган туҳматга жавоб сўраш қатъияти бор эди.
Ҳеч нарса сўраб ҳам ўтирмади.Ёноқларини ёшлари ювганча Фазилатнинг кўзларига тиқ боқиб икки жумлагина гап айтди холос.
-Илоҳо худодан қайтсин!Сен ҳам туҳматга қолгин илоҳим!Ё бор худоё,агар шу ҳам онамдек қон йиғламаса илло-
ИБРАТ... ТАРБИЯ.
Ўғил ошхонада таом тайёрлаётган Онажонисининг олдига югуриб
келдида секин жимгина чўнтагига бир варақ қоғоз солиб кетди.
Она жимгина жилмайиб қўйиб, қўлларини сочиққа артдида, бир
чеккада турган креслога ўтирди. Шошмасдан чўнтагидаги қоғозни
олиб, унда ёзилган сўзларни ўқий бошлади.Қоғозга бундай сўзлар ёзилганди:
-- Ҳовлидаги хозонларни тозаладим-2000 сўм.
--Хонамни йиғиштирдим-1500сўм.
--Ахлатларни чиқариб ташладим-1000сўм.
--Нон олиб кирдим-800сўм.
--Уй вазифсини бажардим- 1500сўм.
--Қўшниларга ёрдам бердим-600сўм.
--Укамни боғчадан олиб келдим-600сўм
Ҳаммаси бўлиб 8000 сўм= ҚАРЗсизлар.
Бир чеккада Онасини диққат билан кузатиб турган бола:
--Энди пулимни берсала керак-деб ўйларди.
Лекин Она ўтирган жойида ўйга чўмди, бир пас шу ҳолатда ўтирдида, кейин қўлига қалам олиб, варақни орқа тарафига ёза бошлади:
-- Тўққиз ой ҳамма оғриқларга чидаб, тўлғоқ азобларини татиб, ўлимга ҳам рози бўлиб, сени шу ёруғ дунёга келтирдим-ТЕКИН.
-- Туни билан йиғлаган вақтларингда, касал бўлган вақтларингда ухламасдан доим сен билан бирла бўлдим -ТЕКИН.
--Сени ювунтирдим, доим озода тутдим, кийимларингни ювдим, дазмолладим -ТЕКИН.
--Ўйинчоқлар, овқат, кийим обердик, Ва ҳатто бурнингни ҳам
артдик-ТЕКИН.
--Юришни бошлаганингда сени йиқилиб тушмасин дея ховотир
олганларим, орқангдан югурганларим ва ҳаттоки ҳозиргача ховотир олишларим -ТЕКИН.
--Энг асосийси БОЛАЖОНИМ, ЖОНДАН АЗИЗИМ, МЕНИ ЮРАК ТЎЛА, ЧИН ҚАЛБДАН СЕНГА БЎЛГАН ОНАЛИК МЕҲРУ МУҲАББАТИМ - ТЕКИН.
Она шу сўзларни ёзиб бўлдида, варақни ўғлини қўлига тутқазди.
Ўғил ўқидию, ёш тўла кўзлари билан Онасига термулди.
Бир фурсат Она ва Ўғил нигоҳлари тўқнашди.
Ўғил ўзини Онасини бағрига отди.
--ОНАЖОНИМ МЕН СИЗНИ ЖУДАЯМ ЯХШИ КЎРАМАН - дея қучоқлади.
Кўзларидаги ёшларини артаркан, ўғил варақдаги ўзининг ёзганларининг тагига:
--ҲАММАСИ ТЎЛАНДИ!!!
--ШУ ГЎЗАЛ ҲАЁТДА ЯШАЁТГАНЛИГИМ УЧУН, АЛЛОХГА ХАМД БЎЛСИН ШУ ЁРУҒ ОЛАМНИ АЛЛОХИМ МЕНГА КЎРИШНИ НАСИБ ЭТГАНИ УЧУН АЛЛОҲГА ХАМД БЎЛСИН МЕН ОНАМДАН ҚАРЗДОРМАН!!! - дея ёзиб
қўйди.
Ҳулоса ҳар бир ўқиган инсонни ўзидан.
Болага урушиб, қўпол гапириб жахл қилмасдан, ёшлигидан чиройли тарзда тарбия бериб тушунтирилса, вояга етганида ҳаммаси яхши бўлади!
Албатта Аллоҳни изни ва тавфиқи билан иншааллоҳ
@ibratli_Sozlar
Ҳасан Басрий айтадилар:
«Неъмат пайтида ҳамма бир хил. Синов пайтида ҳамма ҳар хил».
🚙ОЗАДАНИНГ "КӮК ЖУГУЛИ" ҚӮШИҒИ ЮЛДУЗГА ЁҚМАДИМИ?😱
ЮЛДУЗ УСМОНОВАНИ ОЗОДА ҲАҚИДАГИ АЙТГАН ГАПЛАРИ БУТУН ИНТЕРНЕТНИ ПОРТЛАТДИ🔥💥 😨👆ВИДЕОНИ ОЧИБ КӮРИНГ
ОЗОДА НУРСАИДОВА ҲАМ БУ ГАПЛАРГА ЖИМ ҚАРАБ ТУРГАНИц ЙӮҚ😱 ЮЛДУЗНИ ГАПИДАН ҲАМ БАТТАРОҚ БӮЛДИ 😳
САҲНА ЖАНГ МАЙДОНИГА АЙЛАНИБ КЕТДИ😡
🎬ТӮЛИҚ ЖАНЖАЛ ВИДЕОНИ КАНАЛГА ЖОЙЛАДИК‼️ ТЕЗ КИРИБ КӮРИНГ ӮЧИРАМИЗ🚫👇
🎥ТӮЛИҚ▶️ВИДЕОНИ КӮРИШ 👈
#Фойдали_маслаҳатлар
Бахтли яшанг
* Аллоҳ сизга берган неъматлар устида фикр юритинг, улар ҳақида гапириб Ўзига шукр айтинг.
* У сизга ато қилган саломатлик, мол-дунё, оила ва ишга қаноат қилинг.
* Яқин ва узоқ кишиларингизнинг яхшиликларини кўринг, айбларидан кўз юминг – муомала қилинг.
* Бировларнинг хатоси, миш-мишлар, адашишлар ва одамлар ҳақидаги хабарларга эътибор бераверманг.
* Пиёда юришга, спортга ва соғлигингизга аҳамият беринг, чунки соғ танда ақл соғлом бўлади.
* Аллоҳдан кечиришини, офият, яхши ҳолат ва тан соғлик беришини доим дуо қилиб сўранг.
❤️❤️❤️❤️ ❤️❤️❤️❤️❤️
Non va xamirli ovqatlar yegan holda ozasiz desam ishonasizmi❤️❤️
❤️ Siz eng asosiysi DORILARSIZ
va hech qanday DIETALARSIZ
qolaversa UYINGIZDAGI BOR MASALIQLARNI YEB TURIB ozasiz va ozish kursida emizikli homilador ayollar ham qo'shilib ozsa boladi.❤️❤️
❤️Nazorat manda 24/7 shaxsan xech qanaqa yordamchilarsiz ozim nazorat qilaman. DIETOLOG @MADINAAVAZOVNA bilan birga ozasiz ‼️
🔣ENG ASOSIYSI OZGANIZDAN KIYIN VESIZNI QOTIRIB BERAMAN (qaytib semirmaysiz)
❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️
" IDEAL QOMAT "- nomli ozish kursimga start beraman ❤️
❤️Xoziroq 1️⃣0️⃣0️⃣🔣
chegirmadan foydalaning va
❤️kunda ❤️kg ozing❤️❤️❤️
Manzil : @SUPER_OZISH3 ❤️
@SUPER_OZISH3 ❤️
@SUPER_OZISH3 ❤️
БОКИРА МАЛИКА. РИВОЯТ. Искандар Зулкарнай (Александр Македониский) умрининг сунги дамларида огир бетоб булиб колибди.Табиблар хар канча уриниб хам даволай олишмабди.Шунда у бутун оламга жарчиларни жунатиб табиб топиб келишларни буйрибди.Кимки уни даволаса унга буйи баравар олтин беришни вада килибди.Буни эшитиб хамма жойлардан табиблар келиб Искандарни даволашга харакат килишибди.Лекин хеч ким даволай олмабди."Нахотки куним битган булса" деб уйлабди Искандар.Жахли чикиб яна табиб топиб келинглар деб буйрибди.Унга бошка юрак ютиб даволай оламан дейдиган табиб йуклигини факат кандайдир тогда бир ёсуман кампир борлигини уша даволай олиши мумкинлигини айтишибди."Кампирни топиб хузуримга олиб келинглар" деб буйрибди Искандар.Кампирни олиб келишибди.Кампир Искандарни билак томирини ушлаб куриб айтибдики:
- Сен дунёда эркак кишини умуман орзу килмаган бокира киз билан сухбат куришинг керак шунда тузаласан ва шунда урнингдан тура оласан дебди.
- Кизик гапларни гапирасан кампир дебди Искандар.Сен дунёда шундай киз бор деб уйлайсанми? Ха хуп шундай киз бор хам дейлик уни бундай даражада бокиралигини кандай биламан дебди.
Шунда кампир куйнидан бир кузгуни чикариб бериб айтибдики:
- Бу кузгуни топган кизингнинг нафас йулларига тутсанг у хакикатда ушандайин бокира булса кузгу тиниклашади.Аксинча булса кузгу корайиб кетади дебди.
Искандар кампирни рози килиб жунатиб: "Менга Киоксарни топиб келинглар"дебди.Киоксар унинг лашкарбошиси ва энг якин дусти экан.Киоксар келгач Искандар хаммани чикариб юбориб у билан ёлгиз колибди.
- Дустим деб гап бошлабди Искандар ахволимни куриб турибсан кундан кун оркага кетиб боряпман энди бори умидим сенда дебди.
- Нима килиш керак мен сен учун хамма нарсага тайёрман дебди Киоксар.
Искандар ахволни тушинтириб саройдан хазиндан нимайики керак булса олиб шундай киз топиб келишни буйрибди.Шунда Киоксар:
- Гам ема дустим агар дунёда шундай киз булса мен албатта уни топаман ва сенга уни олиб келаман мен бунга вада бераман дебди.
Хазинадан дуру жавохирлардан олиб туяларга юклаб лашкарлардан керагича олиб кузгуни куйнига тикиб йулга тушибди.Подшохлар факат маликаларгагина уйланишлиги мумкунлиги учун бокира киз хам маликалардан булишлиги шарт эди.Узок йул юришиб бир подшохликдан чикишибди.Подшохнинг кизи борлигини эшитиб Искандар учун унга совчи булиб келишганини айтишибди.Хозир кизини бермаса Искандар буни кейинчалик тинч куймаслигини билиб подшох розиман дебди.
- Факат бир шартим бор дебди Киоксар.
- Кандай шарт сурабди подшох.
- Мен кизингизни бир курсам ва у билан бир сухбат курсам дебди Киоксар.
- Кизик гапларни гапирсан э лашкарбоши мени кизим кирик минг парда ичида утиради уни хеч кандай бегона эркак курган эмас дебди подшох.
- Майли куришим шарт эмас сухбат курсам булди дебди Киоксар.
Малика парда оркасида яширинган холда Киоксар билан сухбатлашибди.Киоксар куйнидан кузгуни олиб кизнинг товуши келган томонга тутибди.Кузгу корайиб кетибди.Киоксар келинни олиб кетишликдан воз кечиб йулида давом этибди.Жуда куп йул юриб бутун мамлакатларни айланиб чикибди.Хамма подшохликларни кизларни текшириб чикиб хам бундай маликани топа олмабди.Бормаган жойи колмабди.Хаммаёкни кезиб чикибди.Лекин топа олмабди.Бормаган жойи факат Рум шахри колибди.Охирги илинжи шу ердан эди.Рум шахри подшохининг гузал кизи бор экан.Подшох хам кизини Искандарга беришга рози булибди.Киоксар малика билан хам сухбат куриш учун у билан куришибди.
- Биздан нима истайсиз лашкарбоши дебди киз.Киоксар кузгуни куйнидан чикариб киз томон тутибди.Кузгу тиниклашиб кетибди.Киоксар хурсанд булганидан бакириб юборай дебди."Топдим" дебди Киоксар.Подшох туй томошалар килиб кизни Искандарга берибди.Туй утгач Киоксар кизни олиб йулга тушибди.У узида йук хурсанд эди.Энди тозрок манзилга етишга ошикар эди.Хаммаси яхши хаммаси кунгилдагидек. Йулда давом этишар эди.Факат бир нарса нимагадир Киоксар кизни яна бир бор кургиси келар эди.Кундизи йул юришиб кечаси дам олишар эди.Шу вактда узини кизни олдига боришдан зурга тийиб турар эди.Бора бора бу нарса бутунлай бошини айлантириб куйди.Энди кечаси уз аскарларига узини боглаб куйишни тайинлар эди.Аскарлар уни арав
риши мумкин эди, аммо уйи томондан биров номини тутиб чақирди.
– Эртага кетмасангиз, суҳбатни давом эттирамиз, – деди жилмайганча узоқлашаркан.
Ортидан кузатиб қоларканман, ғалати бўлиб кетдим. Назаримда, унинг ҳамма ҳаракатлари ўзига ярашади. Хароба ҳовли четидаги тупроқ уюми устидан бир ҳатлаб ўтгани ҳам…
Фотография
Бакир чўпон қош қорайганда қайтди. Мени кўргач, унча қадрдон бўлмасак-да, қучоқлашиб кўришди. Кечки овқат устида уч оёқли қўзичоқдан бошланган суҳбатимиз қутурган итга бориб тақалди.
– Эрталаб иккитаси келган эди, – деди чўпон. – Ветеринариянинг итлар билан ишлаш бўлимидан экан. Қарийб бир қоп дори кўтариб келибди шоввозлар.
– Изи ҳам топилмаётган итга қандай қилиб дори бераркан?
– Мен ҳам шуни айтаман-да! Энг ёмони, соппа-соғ, айрим одамлардан ақлли итларни ўлдирмоқчи улар. Қаттиқ мунозара бошланган эди, аста итларимни эргаштириб жўнаб қолдим. Эртага сиз ҳам уларга қўшиласизми?
– Йўқ, – дедим. – Лекин сизнинг итларингизга тегишмайди.
– Бизда қора ит йўқ, учаласи ҳам оқ-сарғиш. Ўша куни бола додлаганида биринчи бўлиб мен чиқдим. Уни қонга бўяб ташлаган қора ит менга бир қаради-ю, бошини қуйи солиб, Тўрадан қолган уйга кирди. Ортимдан катта важоҳат билан чиққан учала итим ҳам негадир уни кўриб жимиб қолди. Одамлар тўплангач, таёқ олиб, ўша уйни обдон кўздан кечирдик. На ит бор, на бирон изи. Садоқат боғларида юрган экан. Шу ҳолида у итни кўрмаслиги мумкин эмас. Лекин ҳеч нарсани сезганим йўқ, дейди.
– Демак, бу ерга мухбир ҳам, ветеринар мутахассислар ҳам эмас, энг моҳир изқуварлар келиши керак, – дедим одатий оҳангда.
– Киноя қиляпсиз-а? Тўғри, бир қарашда кулгили ҳол. Лекин ўлим тўшагида ётган бола эсга тушса, кулги эмас, даҳшат туюлади бу.
Бакир чўпон шундай деб энди пиёлага қўл узатган ҳам эдики, кўча томондан бақир-чақир садолари қулоғимизга чалинди. Тез қўзғалиб, ташқари чиқдик. Тун ниҳоятда ойдин эди. Йигит кишининг жон ҳолатда додлаши ва шу баробарида итнинг ғириллашига ўхшаш товушларни эшитиб, кўча томон югурдик. Йўл-йўлакай чўпон қўлига илинган таёқни олиб, итларини чақирди. Кўчага чиқишимиз билан эса ўқ овози янгради-ю, орқа оёғи оқсоқланиб хароба уйга кириб кетган қора итни хиёл илғаб қолдим. Милтиқ тутган мўйловли одам ит ортидан чопишини ҳам, қолишини ҳам билмай, ниҳоят қонга ботганча инграб ётган ўсмир устига энгашди.
– Нима гап, қўшни? – деди чўпон ҳаллослаганча.
Аммо нима гаплигини ўзи кўриб турганди. Шу боис бир тўхтаб, яна юришини давом эттирди. Кимсасиз уй остонасида қон изи ой ёруғида кўзга ташланарди. Бунга янада амин бўлиш учунми, чўпон кўкимтир нур таратувчи чақмоқтошли фонарини ёқди ва белги яққол кўринди. Қон изидан оҳиста боравердик. Чўпон йўғон таёғини маҳкам қисиб, олдинда одимларди. Ит эса бизни айни Садоқат менга кўрсатган, сатҳида суяклар сочилиб ётган хонага етаклади.
– Эҳтиёт бўлинг! – дедим яқинлашганимизда.
Бироқ салдан кейин бир-биримизга ночор термулишдан ўзга иложимиз қолмади. Чунки қон излари хона ўртасида тугаган, лекин тупроқ, хас-чўп ва суякдан бўлак ҳеч вақо йўқ эди бу ерда.
– Энди ишондингизми? – чўпон менга қаради.
– Тушунмадим. Нимага ишонишим керак?
– Итнинг шу ерга кирганига. Лекин у қаёққа гумдон бўлди?
Тўғриси, ҳеч қанақа фикр билдириш қўлимдан келмасди. Ярадор махлуқнинг аллақайга ғойиб бўлганидан ҳам қон излари хонанинг қоқ ўртасига келиб йўқолгани қизиқтирарди мени. Тўрт томонга назар ташлаб, деворлар остида ит тугул каламушни бағрига сиғдирадиган туйнук йўқлигига амин бўлдим. Бу даҳшатдан кўра кўпроқ ғайритабиий ҳодисага ўхшарди.
Бир зумда бутун гузар тўпланди. Кимдир дўхтирга чопди, бошқа биров шаҳарлик мутахассислар тунаган уйга. Мен эса Бакир чўпоннинг безаксиз хонасига кириб, ўй суришда давом этдим. Бир хаёлим эртагаёқ шаҳарга қайтиб, шунчаки бир юзаки мақола тайёрламоқчи ҳам бўлдим. Тўғри-да, бир дунё ишим қолиб, қайси бир қишлоқдаги қутурган ит пайига тушиш зарил келибдими менга? Эшитганлар нима дейди? Ҳар тугул роса масхара қилишса керак. Аммо Садоқат эсимга тушиши билан бу қишлоқни тарк этгим келмасди.
Ниҳоят Бакир чўпон ҳорғин ҳолда қайтди.
– Уч кундан бери биров кўрмаган уни, – деди кўрпачага чўкаркан.
– Кимни?
– Итни айтаяпман. Уч кун олд
💥Қора бахт . (ҳикоя)
Ишга келишим билан муҳаррир хонасига чақиртирди.
– П. қишлоғига жўнайсиз, – деди салом-аликдан сўнг. – Итлар қутураётган эмиш. Тегишли ташкилотдан одамлар бориб, тозалаш, эмлаш тадбирларини ўтказишади. Сиз эса ҳаммасини аниқлаб, одамларни ҳушёрликка чақирадиган мақола тайёрлайсиз.
Бу қишлоқ шаҳардан ўн икки чақирим узоқликда жойлашган. Масофа унча олис бўлмаса-да, қишлоқ ҳудуди асосан дала ва адирлардан иборат. Мен илгари бир мартагина борганман у ёққа. Ўшанда чўпонлардан бирининг қўйи уч оёқли соғлом қўзичоқ туққан эди.
Эски «УАЗ»га мен билан учта ўрта яшар одам минди. Ўзи шундай, йўли нотекис ҳудудга тузукроқ улов қатнамайди. Ўтган йили қишлоқ одамларининг эҳтиёжини қондириш учун автобус қатнови йўлга қўйилган эди. Бироқ шўрлик техника қуруқ бориб-келавергач, тағин икки-уч кунда бир енгил машина одамларга хизмат қиладиган бўлди. Баъзи тежамкор бекорчилар яёв келиб-кетаверади шаҳарга.
– Қишлоқда яшаш ҳам хатарли бўлиб қолди, – деди ҳамроҳларимдан бири. – Чорибойнинг ўғлини қандай ғажиб ташлаганини бир кўрсангиз эди! Тибет гиёҳлари билан даволайдиган табиб ҳам энди илож йўқ дебди.
– Итларни битта қолдирмай отиб ташлаш керак, – фикр билдирди иккинчиси.
Учинчи йўловчи унга қарши чиқди:
– Биринчидан, итларни отиб, яна улғайтиргунча қўйларни бўри еб кетади. Иккинчидан, гувоҳ бўлган одамлар фақат битта қора итни кўрган. У йигитни ғажигач, раҳматлик Тўранинг уйига кирибди. Одамлар таёқ кўтариб, ўша ҳовлини обдон кўздан кечиришса, пашша ҳам йўқ эмиш. Ҳалиги, томорқасида оралаб юрган Ҳакимбойнинг қизи ҳам ҳеч нарсани сезмабди.
Суҳбатга аралашмай, фақат жим қулоқ тутиб борардим. Ҳайдовчи сал қизиққон шекилли, бора-боргунча йўлда учраган товуқ, моллардан тортиб ёш болаларгача ҳақоратлаб борди. Ниҳоят машина қишлоқ маркази ҳисобланган ҳовуз бўйида тўхтагач, ҳаммамиз тушдик. Бу ерда мени деярли ҳеч ким танимайди. Аммо меҳмонлигимни сезиб, тол остидаги супада ўтирган одамлардан иккита ёшроғи ўрнидан турди.
– Келинг.
– Ассалому алайкум! – дедим қўл узатиб.
– Яхшимисиз, меҳмон. Келинг қани.
Аслида улардан маҳалла раисини сўрамоқчи, ҳамма ишни расмий тарзда олиб бормоқчи эдим. Лекин зумда фикрим ўзгариб, суҳбатдошимга юзландим:
– Менга Бакир чўпон керак эди.
– У даладан кеч қайтади. Лекин уйи яқин. Анови муюлишни кўряпсизми, ўшандан учинчи уй.
Ўтган йили унинг адирдаги қўтонида бўлгандим. Шаҳарда ҳам бир-икки кўришгандик. Қишлоқда мени танийдиган ягона одам эди у.
Ҳовлида ҳеч ким кўринмагач, баланд овозда чўпоннинг номини тутиб уч-тўрт чақирдим. Ниҳоят лойсувоқли айвонда бола кўтарган жувон билан чиройли бир қиз кўринди.
– Келинг, – деди аёл оёғига калишини илиб, қуйи томон йўналаркан.
– Бакир ака керак эдилар. Шаҳардан келдим.
– Уйга киринг, – деди тўхтаб. – Ҳали-бери қайтмасалар керак.
Ўнғайсизланиб, ўрнимда туравердим. Рости, ҳозир қанақа йўл тутишни билмай қолгандим. Бу дунёда режасиз яшаш нақадар қийин!
– Кираверинг, – деди кутилмаганда остонадаги қиз. – Мен сизни аввал ҳам кўрганман.
Бу эътирофидан сал ғалати ҳолга тушсам ҳам қаерда кўрганини сўраб ўтирмадим. Бир оз ноқулайлик билан индамай айвонга чиқдим. Аёл тўрдаги хонага бошлади. Кейин боласини қизга тутқазиб, чой-пойга уннаш учунми кетди.
– Ўтган сафар бунақа оғир кўринмаган эдингиз, – деди қиз ўтиришим билан. – Бакир аканинг қўтонига келганингизда кўрган эдим.
– Ҳа… Эътибор қилмаган эканман, қаерда эдингиз?
У кўрсаткич бармоғини бигиз қилиб юқорини кўрсатди. Ҳеч нарсани тушунмай, қошларимни чимирганча савол назари билан қараб туравердим.
– Осмонда, – деди сўнг пичирлаб. – Юқоридан сизни кузатган эдим.
– Анча шўх экансиз, – дедим гапини ҳазилга йўйиб. – Қишлоқ қизига ҳам ўхшамайсиз-а?
– Исмим Садоқат.
Телбага боққандай қарадим унга. Рости, айни дам у жуда ғалати кўринарди кўзимга.
– Буни сўраганим йўқ-ку?! – ҳайронлигимни яшириб ўтирмадим.
– Лекин сўрамоқчи эдингиз, – кулимсиради.
Дарвоқе, шундай ўй кўнглимдан кечган, бироқ ботинолмаётган эдим. Фикр ўқишга уста бу қиз кимлигини ҳали билмайман.
Шу маҳал жувон дастурхон кўтариб кирди.
– Бу кишини танидингизми? – деди қиз унга. – Ўтган йили қўтонларингга келган мухбир. Дунёга жар
КЕЛИНИМНИНГ ҚАРҒИШИ УРДИ
Гр: 🔥Ҳикоя ва қиссалар🔥
Ёшим олтмишга қараб кетяпти, аммо ҳамон бахт нималигини билмай ўтяпман. Ҳа, икки фарзандим бор, уларни уйли-жойли қилдим, мендан бахтли одам борми, дейман танишларимга кулиб. Аслида, бахтсизлигимнинг асл сабаби ҳам фарзандларим билан боғлиқ.
Жуда кеч — 33 ёшимда турмушга чиқдим. Менга уйланган одамга иккинчи хотин бўлдим. У илгари ҳам уйланган, бола-чақали эди. Аммо мен турмушга чиқишим керак бўлгани учун ҳам уни севмасамда турмушга чиқдим. «Бир-иккита бола туғиб олсам бўлди, кейин ажрашаман», деган ўйда эдим. Нимани ният қилсанг, ўшанга эришасан, дейишади. Бир қиз, бир ўғилли бўлгач, ажрашаманга тушдим. Ўшанда ўғлим олти ойлик эди. Ажрашиш истагим шу қадар кучли эдики, на ота-онамнинг ўгитлари, на эримнинг таваллолари мени бу йўлдан қайтара олди. «Иккита болани ўйнаб-ўйнаб катта қилиб оламан» дедим. Ҳа, уларни «ўйнаб-ўйнаб» катта қилибман-у, тарбиясига эътибор бера олмабман. Болаларимни энагага топшириб, ўзим туну кун ишда бўлардим. Топиш-тутишим бир эркакникидан кўп эди, шунинг учун ҳам ўрнимни ҳеч кимга бўшатиб бергим келмасди. Болаларга пул топиб берса бўлди, деган ғўр хаёлда юрган эканман. Бу нотўғрилигини, уларга тарбия кераклигини англаганимда кеч, жуда кеч эди. Ҳали ўн олтига ҳам тўлмаган ўғлим аллақачон гиёҳвандларга қўшилиб кетган экан. Уни бу йўлдан қайтариш учун нималар қилмадим, аммо бари бефойда бўлди. У ҳар куни мендан катта-катта пул сўрар, бермасам мени урарди. Ҳатто бир марта темир билан уриб, қўлимни синдирди. Аммо буни кимга айта оламан? Сўраганларга «йиқилиб тушдим» деб баҳона қилдим. Қўйнимдаги илонни ўзим туққанман, ахир!
Ана шу бебош ўғлим «уйланаман»га тушиб қолди. Ҳали ёшсан, ўқишинг керак, бирор ишнинг бошини тутишинг керак, десам ҳам кўнмади. Яхши кўрган қизини сўраб совчилар келаётган эмиш. Истар-истамай қизникига совчиликка бордим. Қизнинг онаси унчалик хушламай қаршилади. Қизига совчиликка келганимни айтганимда очиқчасига «Ўғлингизни гиёҳванд деб эшитганман, унга берадиган қизим йўқ. На ўқийдиган, на ишлайдиган йигит қандай қилиб оила қура олади?» деди. Бу гаплар ҳақиқат эканини билсам ҳам ғурурим топталгани алам қилди. Олдин «бир марта бораман, беришмаса, қайтиб бормайман» деган одам нафсониятим кучлилик қилиб, «олсанг ҳам ўша қизни оласан, олмасанг ҳам» дедим. Бу гап ўғлимга ҳам маъқул келди. Қизнинг ҳам ўғлимда кўнгли бор эди. Бундай фойдаланиб қолиш керак, дедим. Шундай қилиш керакки, қизнинг онаси айтган гаплари учун бир умр пушаймон есин, деб ўйладим. Қайта-қайта совчиликка боравердим. Охири қизни кўндириб, ўғлим уни олиб қочиб кетди. Буни унга ўзим ўргатдим. Энди боши эгилган ота-онанинг қизини ўғлимга беришдан бошқа иложи йўқ эди. Тўй куни бир чеккада мунғайиб ўтирган қуда аёлни кўриб, ич-ичимдан хурсанд бўлганимни кўрсангиз эди!
Келиним чаққонгина эди, қизим қилмаган ишларни қилиб, овқатларни пишириб, ишдан қайтишимга ҳамма ёқни саранжомлаб ўтирарди. Аммо мен уни ёқтирмасдим. Онасининг айтган гаплари учун ҳам уни кечиролмасдим. «Ҳали шошмай тур, онанг ялиниб келиб, кечирим сўрамаса, Зулайҳо отимни бошқа қўяман» дердим. Тўй ўтганига ўн кун бўлмай ўғлим эски одатини яна бошлади. Гиёҳванд модда чекиб келган куни секингина келинни ёмонладим. Ўша куни кечаси билан ўғлим келинни калтаклади. Ишонасизми-йўқми, ич-ичимдан қувондим. Ана шундай қилиб ҳар куни хотинини урадиган одат чиқарди. Қудам қизи норози қилиб эрга теккани учун «уйингга қадам босмайман» деган экан. Сўраб-суриштирадиган одами йўқ, деб уни кунда калтаклатар, бундан ҳузурланардим.
Келиним ҳомиладор бўлди. Невара кўришини эшитса, одамлар қанчалар хурсанд бўлишади. Мен эса ғазабландим. Мақсадим келиним ва ўғлимни ажратиб юбориш, аммо ўшангача уни азоблаш эди. Келинни умуман уйдан чиқартирмай қўйдим. Устидан қулф-калит осиб, ишга кетар, чиқмадимикан деб пойлардим. Ҳомила катталашган сайин менинг дардим ҳам катталаша борарди. Агар бу бола туғилса, ўғлим келинга ипсиз боғланиб қолишидан қўрқардим. Уни келинга қарши қайрайвердим. Калтаклаётганида «юз-кўзига урсанг кўкариб қолади, қорнига теп, ҳеч нарса билинмайди» деб ўргатдим. Ўғлим кайфда эмасми, айтганимни қилар
БИР ТОМЧИ ЁШЧАЛИК АРМОН БУ ДУНЁ..
1-қисм..
Жамиланинг кўз ёшлари юзини юва бошлади. Темур ўрнидан туриб, қиз томон икки қадам қўйди-да, юзига қарай олмай, совуққонлик билан шивирлади:
— Энди мен бора қолай!
— Ким у? — ҳаяжон аралаш сўради Жамила.
— Ҳеч ким. Ишон, орамизда ҳеч ким йўқ, мен ростини айтдим…
— Тўйни тўхтатинг, Темур ака, тўхтатинг дедим, йўқса, ўзимни нимадир қиламан, ишонинг, кейин афсусланасиз…
Темур қизга жавоб бермади. Ҳатто «Ўзимни нимадир қиламан» деганида ҳам пинак бузмади. Шунчаки жим кетди. Ортга қарамаслик, Жамилани шу алфозда ташлаб кетиш оғир эди. Бироқ қайтса, қизнинг кўзларига тик қараб, ҳақиқатни айтиш ундан-да мушкул эди. Ҳеч нарса демади. Энг қизиғи эса Анвар билан Миржаҳон ҳам унга эргашди. Нуқул Темур билан Жамила жанжаллашиб қолганда, Темурга жаҳлдорлигини айтадиган, хатони ким қилаётганини тушунтирадиган, ҳамиша Жамиланинг ёнини оладиган ўртоқлари бу гал томошаталаб курсдошларнинг ҳаммасини ҳайратга қўйганча, Темурнинг ортидан эргашди.
— Номард!!!
Бу сўз саккиз-ўнтача талабанинг оғзидан бир пайтнинг ўзида янгради.
Темур билан Жамиланинг муҳаббати куртак очганига анча бўлган, яқин-яқингача гулга айланганди ҳам. Чинданам гулдек муҳаббатлари бор эди. Ҳамма уларга ҳавас билан қарар, ҳатто муҳаббатнинг борлигига доим шубҳа билан қарайдиганлар ҳам асл севгининг кучига ишонишганди. Бироқ ўқишни якунланишига бир йил қолганида, аниқроғи, Жамиланинг уйига сўраб келувчилар серқатнов бўлиб қолишганидан сўнг Темур ўзгарди. Ҳар гал Жамила йигитга: «Уйингиздагилар қачон келади?» дейишни бошласа, гапни бошқа ёққа буришга ҳаракат қилар, жуда эпини қилолмаса, қўрслик билан бирор баҳона топиб қўя қоларди. Уларнинг муносабатига ечим топилмаётганининг сабаби ҳам, аслида, бир-бирига бўлган ишонч, бир-бирига бўлган меҳр эди. Яъни, жанжаллари бир зумда унутилиб, яна ярашиб олишар, то кейинги совчиликкача беғам қолишарди.
Саъдулла аканинг паймонаси тўлди. Хотинига қизи бу гал ҳам бинойидек йигитни «касал»га чиқармаслигини, «Ота рози бўлса, Худо ҳам рози» бўлишини яхшилаб тушунтириб қўйди. Оғайнисининг ўғлига розилик берди. Жамиланинг кўз ёшига болиш макон бўлди, Жамиланинг қарғишига тақдир манзил бўлди. Юм-юм йиғлаш билан чекланиб қолмади. Ягона умиди — яна бир марта гаплашиб кўришга аҳд қилди. Бироқ Темур юқорида эшитганингиздек, рўйхушлик бермади. Унга бахт тилаганича кетди…
«Номард»га айтган сўзида туролмади Жамила. Ўзини «бир бало» қила олмади Жамила. Ота-онаси кўринди кўзига. Тақдирга тан беришдан бўлак чораси йўқ эди.
Тўй дабдаба билан ўтди. Аммо Жамиланинг кўнгли алағда эди. Қиз кутди, охиригача кутди. Йўллар кўзига қадалган ниш эди. Аммо бу йўлларда таниш қадамлар эшитилмади. Жамила ҳар қанча кутмасин, Темур келмади…
Алданган битта мен эканманми, бахтидан айрилган битта менми, деб ўйлади Жамила. Чидаган камми, яшаб кетган камми, бахтли бўлиб кетган камми, деди. Кўникишга қарор қилди. Келин бўлиб тушган хонадонидан бахт кутди, эрига кўнгил қўйишга аҳд қилди. Аммо ҳаёт тақдирининг тизгинини яна унинг қўлидан олиб қўйди.
Тўйдан чамаси бир ҳафталар ўтди. Ўша куни ёш келин-куёвларнинг хонасидан дастлаб чинқириқ овози эшитилди. Кутилмаганда Жамила ҳовлига отилиб чиқди-ю, ҳовли ўртасида тош қотди. Насиба опа зудлик билан келинининг олдига чиқиб, ўзи билан олиб чиққан адёлни ич кийимда, дийдираб турган келиннинг устига ташлаб, юз-кўзларини силай бошлади.
— Нима гап, қизим? Нима бўлди? — нафаси тиқилиб сўради у келинидан.
Ҳаял ўтмай қайнотасининг ҳам қораси кўринди-ю, энди гапираман деб оғиз жуфтлаган Жамила қулт-қулт ютинганча қолаверди. Юзи лов-лов ёнганча яна орқасига қайтди…
Қайнона-қайнота буни ўзича тушунишди. Аммо… Бу ҳол бир неча марта такрорланди. Ахийри Насиба опа келини билан гаплашиб олмаса бўлмаслигини тушунди. Эри ҳам, ўғли ҳам йўқлигида, келинини қаттиқ сиқувга олганди, Жамила ичидагини тўкиб сочди:
— Ажрашаман, ўғлингиз билан ажрашаман! — деди у тутаққанча.
— Вой, ўлмасам, ҳай, шайтонга ҳай беринг, қизим, ахир…
— Менам шайтонга ҳай бермоқчиман! — йиғламсираганча баттар бақирди Жамила.
давоми бор..
шнинг фойдаси йўқ эди.
Эртаси куни Оллоназар ака янги ижарачиларининг кимлигини билиш учун борди. Эшикни Сабоҳат очди. Устидаги кўйлаги униқиб кетган бу аёлни у қаердадир кўргандек эди.
— Ҳа-а, келин, мен шу уйнинг эгасиман… Зуҳра опангизнинг эри.
— Ҳа, келинг, мулла ака, биз, мана, уйни йиғиштиряпмиз. Жой топсак, чиқиб кетамиз.
Оллоназарнинг кўзи катта-кичик тугунларга тушди. Сал нарироқда чамаси тўрт ёшлардаги қизалоқ унга жавдираб қараб турарди.
— Уй топдингларми?
Эркак кишининг овозини эшитган Собир коридорга чиқди.
— Ҳа, ака, келинг.
Оллоназар Собир билан кўришмоқчи бўлиб қўлини узатди.
— Ие, Собиржон, ўзингмисан?
— Оллоназар, ўртоқ! — Собирнинг юзи ёришди. Сал нарида эса Сабоҳат уларга ҳайрон тикилиб турарди.
— Кир, кир ичкарига. Нега ташқарида турибсан?
— Мен сизлардан хабар олай деб… Зуҳра ҳадеб гапираверганига…
— Кирсанг-чи, ўртоқ, кир!
Собир Оллоназарнинг қўлларидан маҳкам ушлаб олганди. У ноилож туфлисини ечиб, ичкарига кирди.
Сабоҳат чой олиб кирганида меҳмонхонада икки ўртоқ гурунглашиб ўтирарди. Собир аёлини кўриши билан дўстини таништирди:
— Сабо, танидингми, жўрамни? Бир мактабда, биздан юқори синфда ўқиган Оллоназар-чи? Бир пайтлар битта жамоада футбол ўйнаганмиз.
Сабоҳат нима дейишини билмай жилмайиб қўя қолди.
— Оббо, Собиржон-эй, шундай қилиб, бу ёқларда нима қиляпсан, ўртоқ?
— Тақдирнинг ҳазилини қара, дўстим. Бундан бир неча йил олдин чоғроқ корхонада раҳбар эдим. Пул, машина, ҳовлим — ҳамма нарсам бор эди. Бир зумда барчасини йўқотдим. Корхона камомадига бор нарсамни сотиб, аранг қутулдим. Еганлар бошқалар бўлди-ю, касрига мен қолдим. Ҳисоб-китобларни текширмаганим, ҳисобчимга, шерикларимга ишонганимнинг оқибати бу… Мана, охири шу аҳволга тушиб қолдим. Демак, бу хонадон сенга тегишли экан-да!
— Ҳа, бир пайтлар олиб қўйгандим. Келинойингнинг чиқимига яраб турсин, деб…
— Ҳа, жуда яхши қилган экансан. Мана, кунингга яраб турибди.
Шу пайт ҳалиги қизалоқ келиб, дадасининг тиззасига ўтирди.
— Дада-а, — деди қизча чўзиб. — Яна янги боғчага бораманми?
Оллоназар қизчанинг кўзларидаги мунгни кўриб, ичи оғриди. Бу манзарадан Собирнинг ҳам кўнгли бузилди. Оллоназар қизчага қараб:
— Йўқ, қизим, бу уй сизларники, қанча турсанглар тураверинглар, — деди.
— Урр-а, ака, энди кўчмас эканмиз!
Қизча югургилаб чиқиб кетди. Оллоназар ундан кўзларини яшираётган ошнасига деди:
— Ўртоқ, кўчиш ҳақида ўйлама! Биз бирга ўсганмиз, бир жойнинг сувини ичиб, нонини еб катта бўлдик. Сендан пул олсам, ярашмас. Шу уйда қанча турсанг, туравер! Пулинг ҳам керакмас.
— Йўғ-э, ўртоқ, ундай дема! Ишларим юришиб кетса, келишилган пулни бераман.
— Мен битта гапираман, ошна. Бу ёғидан хавотир олма. Худо хоҳласа, ҳаммаси яхши бўлиб кетади. Индинга ёнимга ўт, гаплашамиз. Мана, бу менинг ташриф қоғозим.
Собир дўстининг ташриф қоғозини оларкан, алланечук бармоқлари қалтиради.
— Ҳаммаси жойида, дўстим. Бу кунлар ҳам ўтиб кетади. Йигитчиликда бўлиб туради…
Оллоназар дўстининг оиласи билан хайрлашиб кетди.
— Сабо, дунёнинг ишларини қара. Бир пайтлар дўст эдик, тақдирнинг чархпалаги айланиб, бугун бизни учраштириб турибди-я…
— Ҳа-а, дадаси, «Ер думалоқ» деб шуни айтишса керак-да! — деди Сабоҳат ҳам.
— Нарсаларингни жойига тахлайвер, онаси, шу ерда қоладиган бўлдик.
Бу гапдан Сабоҳатнинг чеҳрасида ёришди. Кечагина ҳеч қаерга сиғмаётган, қўшнисидан қарз сўрашга ботина олмаган эрини алланечук яхши кўриб кетди. «Яхшиям шунақа дўстингиз бор экан-а», — деб қўйди ичида.
Орадан бир неча кун ўтиб, Собир яна янги мужда билан келди.
— Табрикла, хотин, Оллоназар мени ишга олди. Энди унинг фабрикасида иш юритувчи бўлиб ишлайман…
Собирнинг бу янгилиги билан хонадонга файзу барака ҳам кириб келди.
Озода ТУРСУНБОЕВА
⏭ ✍🏼 @Ibratli_Sozlar 📚 ⏮
Ижарачи дўст
Гр:🔥Ҳикоя ва қиссалар 🔥
Тонг саҳарда Собирнинг телефони жиринглади. Рақамга қаради-да, чуқур «уф» тортиб, «Янами?» деб қўйди. Бироз ўтиб, уй телефони жиринглади…
— Сабо, қара, уй эгаси қўнғироқ қиляпти. Мени «Уйда йўқ», деб юбор…
Ранглари синиққан, озғингина аёл телефонни кўтарди:
— Ассалому алайкум, Зуҳра опа! Ишларингиз яхшими, болаларингиз тузукми?..
— Мен яхшиман… Қани эрингиз? Нималар қиляпти ўзи? Сизларга раҳм қилиб уйимга қўйгандим. Раҳматингиз шуми, келин? Ахир орадан уч ой ўтди, ҳалиям пулини тўламадинглар-ку?!
— Биз ҳаракат қиляпмиз, опа…
— Бир ҳафта муҳлат, акс ҳолда, уйни бўшатиб қўйинглар!
Сабоҳат гўшакни қўяркан, эрига ўйчан боқди:
— Энди нима қиламиз, дадаси? Уй эгаси «Агар тўламасанглар чиқиб кетинглар!» деяпти… Бу ёқда уй тўловлари ҳам йиғилиб қолди…
— Нима қил дейсан? — ўшқирди Собир хотинига. Шу тобда ундан бошқа заҳрини сочадиган одам йўқ эди атрофида. — Эртаю кеч ишлайман! Маошим зўрға ижара пулини қоплаётганди. Мана, энди ўша ҳам йўқ…
Собир ишлаётган корхона ёпилиб, у ишсиз қолган эди. Шундан бери Собир уззукун уйда ўтирар ва Сабоҳатнинг тикув машинаси «ғир-ғир»ини ёқтирмай, унга жаҳл қиларди.
— Нима, кун бўйи ғириллатасанми бунингни? Бир пас тикмай турсанг бўлмайдими? Бунинг устига, хотин-халажларнинг кўплигини-чи… Ҳали униси келади, ҳали буниси. Токниям еб юбординг, ғириллатавериб…
— Нима қилай? Шуларни тикмасам, рўзғорга ул-бул бўлмайди-ку, дадаси… Аёллар кўйлак тиктиргани келишади, шуларнинг бори яхши-да…
— Э-э-э! Шуям иш бўлдими?
Собир хотинига жаҳл қилиб туриб кетди. Балконга чиқиб, ташқарига қаради. Ана ёнидаги қўшниси янги «Малибу»сини кўз-кўз қилиб ювяпти. Шунинг ҳам бирор ташвиши бормикин-а? Биринчи қаватдаги қўшниси-чи? Маҳалланинг бошида чойхонаси бор. Ўша ерда кунини кеч қилиб келади. Хотини жаврагани-жавраган. Яхшиям, Сабоҳат шунақа аёл эмас. Собирнинг топганига қаноат қилади. Унга ёрдам бўлсин, деб мана, яқинда тикув машинаси сотиб олиб, қўшниларга, уларнинг бола-чақасига кийим тикяпти… Аммо бу уйсизлик масаласи қачон тугаркин-а? Салкам беш йил бўляпти, ҳали у ёққа, ҳали бу ёққа кўчади.
Бир замонлар Собирнинг ишлари зўр эди… Ҳамма унинг соясига салом берарди. Қўша-қўша машиналар ҳовлисига зеб бериб турарди. Ишлари чаппасига кетди-ю, ҳаммасини сотишга тўғри келди. Рўзғорни тебратиш, ижара ҳақини тўлаш учун мебель корхонасига оддий ишчи бўлиб ишга кирди. Ўшанда корхона раҳбарининг ишчиларга менсимай гапириши, ўзидан ёши катталарни ҳам сенсираши унга қаттиқ ботганди. «Мабодо, мен шунақа бўлмаганмидим? Балки, мен ҳам ҳаволаниб кетган бўлсам, Аллоҳ мени шу йўл билан синаб кўрмоқчи бўлдимикин?» дея узоқ ўйлади. Мана, корхонадаги иш ҳам кўпга чўзилмади. Энди ишсиз, уйсиз, сарсон… Болалари ҳали у мактабда, ҳали бу боғчада… Собир шуларни ўйларкан, пулни қаердан топсам экан, деб бош қотирди. Қўшнисидан сўраб турсамикин? Ахир яқинда машина олди. Бериб турармикин? Ёки чойхонаси бор қўшнисидан олсинми? Ҳар ҳолда, ҳар куни қўлида пул ўйнайди… Э-э, нималар деяпти ўзи? Ахир уларнинг исмини ҳам билмайди. Кўчиб келганига энди тўрт ой бўляпти-ю… Энди нима қилади? Пулни қаердан топади? Бу ердан ҳам кўчадими энди?
Шу пайт эшик қўнғироғи устма-уст жиринглади. «Яна ким бўлди экан? Уйнинг эгаси бўлса-чи? Унга нима дейман? Пулим йўқ, деб дангалини айтиб қўя қолайми ёки бироз кутиб туришини айтайми? Нима қилай?»
Эшикни Сабоҳат очди. Ҳартугул, хотинининг ёнига келишган экан. Она-бола. Сабоҳат уларни ичкарига бошлади.
— Айланай, келинжон, сизнинг чокларингизни роса мақташди. Шу қизимнинг бир ойдан кейин тўйи бўладиган. Шунга бор сарпо-суруғини сизга кўтариб келавердим.
— Раҳмат сизга, бизга катта яхшилик қилдингиз, опажон.
— Ие, унақа деманг-э, келин, бор гапни айтдим-да.
Сабоҳат қизнинг ўлчамларини олди-да, кейин матоларни бирма-бир кўра бошлади. Ҳамма иш битгач, она-бола ташқарига йўналди. Шунда ҳалиги аёл ҳамёнидан пул чиқарди:
— Мана, буни олиб туринг, игна-ип дегандек, қолганини кейин гаплашаверамиз…
— Майли, опажон, раҳмат…
Она-бола кетганидан кейин Собир хотинига:
— Бозоринг чаққон бўлиб қолибдими? — деди.
— Ҳа, дадаси, кеча битта келиннинг сарпосини тикиб бергандим. Ма
ди..Яна полковник эмиш..
...Узр сураб ортимга кайтдим...Углимни мактабидан олиб яна сизнинг олдингизга кайтдим касал одамни ташлаб кетолмадим..Шу утган уч кун ичида хотинингиз бир бор йуклаб келмади. Сал узингизга келиб хаётингизни сузлаб бердингиз олис вилоятда ёлгиз яшайдиган онаизорингиз бор экан..Нега бирга яшамайсизлар деган саволимга Онам бу ерга келишни истамайдида дедингиз маюсланиб..
Бир биримизни якиндан таниб такдиримиздан хабардор булиб дустлашиб колдик тез тез телефонлашиб турар эдик.
..Кунларнинг бирида бир хоналарни тозалаб кир булса ювиб куяй дея квартирага келсам сизнинг хонангиз буш..Менга хабар килмай кетиб колибсиз!!!
..Орамизда дустликдан бошка хеч нарса йук тугри..аммо галати булар экан..Оилангизга кайтганингизга хурсандман..
Кунларнинг бирида менга телефон килиб анчадан бери Онангиздан хабар ололмаганлигингизни айтиб вактим булса бир хабар олиб келишимни илтимос килдингиз..Мен йулга тушдим муштипар бир Онани савоб учун курсам куриб келибманда..Сиз берган адрес буйича бир уртача ховлини топиб бордим Онангиз мени кучок очиб кутуб олдилар атрофимда минг айланиб ургулганлари сари Онам ёдимга тушиб кунглим бушаб кетди..Бизлар Она Бола булиб кетдик энди фурсат топдим дегунча Онамизни хузурларига чопар эдим..
Сизни баъзан куриб колар асосан телефонлашиб турар эдик. Кунларнинг бирида Онамизни Тошкентга олиб келдим бир келинг дедингиз..Энди мен хам шахарда уз уйимга эга углим олийгох талабаси ишларим юришиб дукон очган пайтларим..Совга салом олиб уйингизга бордим хеч сухбатимиз тугай демасди эртаси куни Онамизни уйимга олиб келдим..
Уч кунлардан сунг хотинингиз келди йиглаб яна шикоятини бошлади:
-Эрим кимнидир яхши куради..
У кетгач Онамиз:
-Энди армоним йук боламни хам уз яхши кургани бахти бор деб колдилар.
-Онажон ким у мен билмас эканман дедим хайрон булиб. Онажон менга ажабланиб карадилар:
-Сизда болам..
..Бемор инсонни кунгли учун бу гапга хам кундим..Майли болам узига тинч деб уйласинлар..Бу Онажон билан сунги учрашувимиз экан..Орадан бир неча кун утган..
Тонг сахар телефон колиб,,Онамдан ажралиб колдик "-деганингизда хеч ишонмадим...Уларни сунги йулга бирга кузатдик..
..Йиллар бизнинг дустлигимизни мустахкамлади..Хар гал менга нимадир демокчи булсангиз:
-Аёлингизнинг куз ёшларини артинг мени Фарзандларимнинг етимлиги етади сиз угил кизингизни етим килманг дея кайтарган пайтларим бир кун келиб сизни узга билан кураман деб уйламаганман.
..Бахорни яхши кураман..Кишни хам яхши куришни ургандим.. у мендан Сизни айирди..Кор ёгаяпти..Бир чиройли..Корга махлиё булиб турар эканман кимдир кулимдан тортди,
-Нурия сиз яхши юрибсизми?.
Ёнингиздаги аёлга мени таништирмай хол ахвол сурай кетдингиз.
-Качон келдингиз?!
-Нурия..
-Хозиргина аэропортдан чикдим..
-Нега айтмадингиз кутуб олардим..ха дарвоке узр айтгандингиз..
-Оввора булиб нима киласиз Полковник сиз банд одам..Узим кетавераман.
Майли бахтингизни топганингиз чин булсин..
-Нурия...Шошманг..
Мен сизни хамон севаман лекин нима килай Сиз менга имкон бермадингиз..Ахир бу хаёт истаги эркак киши излаганини уйидан топмаса кунглидаги инсон уни рад этса..
Сиз ёнингиздаги аёлга парво хам килмай гапира бошладингиз.У бир оз бир сизга бир менга караб тургач шартта оркасига бурулиб югуриб кетди..Ёшгина аёл...
-Энди..-узингизни окламанг шарт эмас Полковник..Ортидан боринг Кайтаринг..
-Йук..Мен чарчадим..Мени кечиринг..
...Аста сиздан узоклашдим. СУНГИ БОР кузларингизга бокиб хайрлашмокчи эдим..Аммо ортимга карамадим..
.Накадар огрикли холат..
...Ох менинг кадримга етмаганим..Мен Бировни бахтини омонат олишни истамадим..Бахт нима Узи???
Муаллиф Z.Abdulloeva.
⏭ ✍🏼 @Ibratli\_Sozlar 📚 ⏮
билло худо демайман!
Сўралиб,суриштирилиб гапнинг тагига етилгач Баҳриддин Фазилатга нафрат билан бир оз қараб турдида,чамадонини йиғиштириб шаҳарга жўнаб кетди.Икки уч ойда бир келиб қолар,шу тахлит Фазилат икки фарзандли бўлгач,олти ойда бир келадиган,сўнг буткул келмайдиган бўлди.Билган-кўрганлар эри вафот этган бир имонли келинчакка уйланганини айтишди.
Самия эса...Шўрликкина Самияни тақдир бир оёғи ногирон Шокиржонга раво кўрди.Ўзидек етимгина,камсуқумгина...Тиниб тинчишмади эр хотин.Асаларичилик ҳам қилишар,деҳқончилик ҳам қилишар,ишқилиб меҳнатдан тинишди.Олти фарзанд кўриб,шахсий ошхона,дўконлар эгаси бўлишди.Самия бир икки Фазилат билан юзма юз келганда нигоҳида бир оғриқ акс этиб қараб турдию,лекин салом қилмади.
Фазилатнинг қизи Зулхуморни аҳду паймон қилган йигити ота онасининг раъйига қарши боролмай ташлаб,қариндошига уйланди.Келини эса ...сааал одобсизроқ чиқди.На иззатини билди,на бировнинг ҳурматини.Арзимаган жанжал сабаб қайнопаси билан муштлашиб,соч юлишиб,яна устидан шикоят аризаси ҳам ёзди.Мана оиласи бузилиш арафасида турган маҳал эл-юрт,халқу-мардум олдида Фазилатни куёвига ўйнашга чиқаришдан ҳам уялмади.Ким ишонди,ким ишонмади худо биладикуя,лекин Фазилат бир нарсага ишонди:
АЛ-ҚАСОС УЛ,МИН АЛЪ ҲАҚ!
ТАМОМ.
ЛЕЙЛА МУСТАФАСАЙЯР.
⏭ ✍🏼 @Ibratli\_Sozlar 📚 ⏮
КУЁВИНИНГ ЎЙНАШИ.
Гр:🔥Ҳикоя ва қиссалар 🔥
Суд залига чўккан оғир сукунатни сочларига йиллар қиров ташлаган ,ҳаётда ҳар тоифа одамлару,турли жиноят,хиёнатларни кўриб яхшини ёмондан,ростни ёлғондан адашмай фарқлай оладиган кекса судья бузди.
У қош кўзларидаги пардози ва турмаги ҳуснига ҳусн қўшиб турган Шаҳнозага қараб афсуслангандек бош чайқаганча шундай деди:
-Уялмайсизми қизим?Олтмишдан ошган қайнонангизни рўзғордаги биргина келишмовчилик учун куёвининг ўйнашига чиқариб ўтирибсиз.Агар қайнонангиз ҳозир устингиздан даъво аризаси ёзадиган бўлсаю,исботланмаса сўзларингиз сизга катта миқдорда жарима солинади.Ҳатто олти ой ва ундан ошиқ муддатга қамалишингиз мумкин.
Судьянинг кескин гапларидан сўнг Шаҳноза бир оз шаштидан тушгандек бўлди.Эри Умиджон охирги қатъий қарорини айтди.
-Онамни шунча ҳурматсиз қилгани етмагандек,бунақа беҳаёларча туҳмат қиладиган хотинни менга кераги йўқ!Ажратинг бизни ўртоқ судья!
Яраштириш мақсадида чақирилган оила ажрашадиган бўлди.Шаҳноза тап тортмай суд мажлисида қайнонасини куёвига,қизи Зулхуморнинг эри Тўлқин билан яширинча учрашиб юришда айблади.Сутнинг қоралиги қанчалик ёлғон бўлса,бу гап ҳам шунчалик ёлғонлиги аён эди.Лекин ҳозир Фазилат хола туҳматдан эмас,туҳматчининг андишасизлигидан эмас қирқ йил олдинги хатоси бугун ўзига қайтгани учун йиғлаётган эди.Кафтлари билан юзини тўсганча ўксиб ўксиб йиғлаётган хола эшитилмас пичирлади:
-Қайтди Самия...Худодан қайтди Самияжон...
Қирқ йил муқаддам Фазилат ҳам,Самия ҳам эндигина ўн тўққизни қаршилаган бўй қизлар эди.Фазилат ўзига тўқ оиланинг қизи,аёлманд,ўнта фарзанди бор ота онанинг кенжа қизи,Самия эса бир ёшлик гўдаги билан бева қолган камбағалгина аёлнинг ягона фарзанди эди.Фазилат елкалари кенг,қотмагина,ҳусни ҳам ўртачароқ,эрка ва айёрагина бўлса,Самия ниҳоятда хушфеъл,сочлари белида тўлқинланиб тургувчи,онасидек ҳусн ва латофатли,камсуқум қиз эди.Фазилат кийган қимматбаҳо матодан тикилган кўйлаклар ҳеч ҳуснини очмасада,Самия оддий чит кўйлакда ҳам ловуллаб кўзни оларди.Фазилат нафақат ўз қишлоқдош қизлари,қўшни қишлоқ қизлари ҳам кўрганда юраги гупиллаб ургувчи келишган,баланд бўйли ,қора қош йигит Баҳриддинга болаликдан «бешик кертди»қилиб унаштирилган эди.Баҳриддин ҳатто ҳарбий хизматдан бир икки мактуб ҳам ёзди унга.Ҳол сўрашу,ҳолини баён қилишдан нарига ўтилмаган бўлсада ёзди.Фазилат бу мактубларни тенгдош қизлар олдида намойишкорона ўқиб,ўзича мақтангандек ҳам бўлиб юрди.Аммо ҳарбий хизматдан қайтган Баҳриддин негадир Фазилатни кўрганда бепарво ўтиб кетар,бош ирғаб саломлашишдан нарига ўтмасди.Бу орада қишлоқда шивир шивир гап оралаб қолди.Эмишки Баҳриддин Самияда кўнгли бормиш.Онасига уйлансам Самияга уйланаман деганмиш.Бу гапни эшитган Фазилат ғазабдан ёниб кетгудек бўлди.Болалигидан хоҳлаган нарсасига эришиб ўрганган қиз шартта Самиянинг олдини тўсди.Педагогика билим юрти талабаси Самия ўқишдан қайтаётган маҳал эди.
-Мен билан Баҳриддин унаштирилганимизни билмасмидинг сен қашшоқ етимча?!Юзингни бузайми ҳозир?!
У шундай дея рақибасига хезланган ҳам эдики,ортидан Баҳриддиннинг овози эшитилди.
-Ҳорманг Фазилат!Бунақа қилиқларим ҳам бор денг?
Фазилат ортига ўгирилиб хижолатдан қизариб кетганча тили калимага келмай ғўлдиради:
-Сиз...?Мен..гаплашиб олмоқчи эдим манови билан .Ҳар хил гаплар...
-Эшитган гапларингиз рост!-унинг сўзини бўлди йигит.-Мен ҳам Самияхонни кутиб тургандим сизга ўхшаб.Кўнгилга буюриб бўлмас экан.Тўғри тушунинг,мен Самияхонни севаман.
Фазилат пиқиллаб йиғлаб юборди.Самия югурганча уйига қараб кетди.
-Мен болалигимдан сизга аталганим учун шу пайтгача биров менга оғиз солмади.Энди сиз бошқага уйланиб,мени гап сўзларга ташлаб кетмоқчимисиз?
Фазилатнинг бир ҳисобда тўғри гапираётганидан ўнғайсизланган Баҳриддин иягини қашлаб бир муддат жим қолди.Сўнг паст овозда айбдорона деди:
-Мени кечиринг Фазилат...Сиз ажойиб қизсиз.Ким уйланмайди сизга?Гап сўз бўлиб нима қилдик биз?Қўлингизни ушламаган бўлсам..
Баҳриддин шундай дедию,-Узр...Хайр!-деганча тез тез юриб Фазилатдан узоқлашди.
Фазилат аввалига ғазабда ёниб юрдию,кейин ўч олиш пайига тушди.Бир кун пешин пайти у кутаётган инсон,ўша бевафо,бағритошнинг онаси кириб ке
Чиройли юз вақтинча, қалб кўзи алданмасин.
Бир ёш йигит келажакда ўзига ҳамроҳ бўладиган жуфт излашга киришибди. Аммо учратган қизларининг ҳеч бири кўнглига ўтирмабди: бирининг қомати хипча эмас, бири эса ўта озғин, яна бирида истара етишмайди… Қачон ўз кўнглимдаги ёрни учратаман, деб нолиб ўтирган вақтда қаршисидан бир мўйсафид чиқиб қолибди.
— Дилингдагини уқиб турибман, ўғлим. Хафа бўлма, сенга ёрдам бераман.
— Аммо қандай қилиб? — жонланибди йигит.
— Муаммоларинг ечими мана бу гугуртда. Уни ол ва орзуингдаги гўзални учратганингда унинг қаршисида гугуртни ёқ! Шунда у бир умр шу ҳолича қолади ва ёнингда бўлади.
Йигит гугурт донасини олганча хурсанд бўлиб, чолга раҳмат айтибди. Кўп ўтмай бир қизни учратибди.
Унинг қадди-қомати ҳам, ақл-ҳуши ҳам ҳавас қилса арзигулик эди. Ёшлар бир-бирига кўнгил қўйишибди. Шунда йигит ўша гугурт донасини чақибди ва ёнидаги ҳурлиқо шу ҳолича қолибди: вақт ўтса-да, унинг ҳусни малоҳати ўзгармас эди.
Йигитнинг дўстлари ва оиласи ҳам бу муҳаббатдан хабар топиб, жуфтликни қутлашибди. Кўпчилик даврасида чиройли тўй бўлиб ўтибди.
Аммо бир йилдан сўнг йигитнинг хотинидан кўнгли тўлмай қолибди. Аёл кундан-кун семириб, юзи ҳам сўлиб борарди. Бундан кўнгли бузилган йигит ўша мўйсафидни излашга тушибди ва топибди ҳам.
— Сиз мени алдабсиз! Гугурт сеҳри кор қилмай қолди. Атиги бир йил ичида хотиним ўзгариб кетди. Нега бундай бўлди, айтинг?!
— Сеҳр кучи ўз жойида, — хотиржам жавоб берибди чол, — аммо сенинг нигоҳларинг ўзгарган. Аёлинг бир йил аввал ҳам шундай эди. Аммо сен унинг фақатгина яхши томонларини кўришга интилгансан.
Тўйдан сўнг эса камчиликларини излай бошладинг ва уларни топдинг ҳам. Унутма, нимани кўришни истасанг шуни кўрасан!
Атрофдагиларга чиройли боқсанг, улар ҳам гўзал кўринади. Маслаҳатим, ундан нуқсон излама. Шунда аёлинг яна гўзаллашади.
Севги дарди тузалмас… Бизга ҳаётингизни сўзлаб берганингизда дардингиз янгилангани табиий. Бироқ ҳаёт ато этган неъматларнинг қадрига етган маъқул.
Ҳаётда муҳаббатдан қадрлироқ ва азизроқ туйғулар бор. Оила эса муқаддас.
Ҳеч ким бир умр азобда яшамайди. Ўтмиш қанчалик ширин бўлмасин, келажак ҳам нурли бўлишига ишонинг!
Шаҳноза РАҲМОНОВА
Шокир инсон...
Бир куни кўпчилик ичида бир одам бошқа бир танишининг қизиқ феъли ҳақида гапириб қолди.
У одам ўзининг "Запарожец" машинасини нуқул мақтайвераркан. Вақти келиб "Москвич"га алмаштирибди. Энди эса ушбу машинасини мақтай бошлабди. Гўёки дунёда бундан яхши машина йўқдек. Кўп ўтмай машинаси "Жигули"га айланибди.
-- "Шу пайтгача "Москвич"ни машина деб юрганаканман. Бу "Жигули" деганлари жонни роҳати экан-ку", деб энди бу машинасини мақташга ўтибди.
Кундан-кун ишлари юришиб, "иномарка" олибди. Ана энди унинг машиналар ҳақидаги тасаввури бутунлай ўзгарибди. Машина мана бунақа бўларкан-ку, деб навбатдаги машинасини кўкларга кўтара бошлабди. Одамлар:
-- «Доим сиз минган машина энг зўри бўлавераркан-да, яқиндагина эски "запарожизни" мақтаб юрган эдингиз-ку,» деб устидан кулишар экан.
Ишонсангиз, яқинда ишга "Merсedes" ҳайдаб келибди. Энди оғзидан бол томишини кўринг:
-- «Машина ясашни немисларга чиқарган экан, кемадек сузади-я бу тойчоқ,» деяверармиш....
Даврадагилар ҳалиги одамнинг соддалигидан роса кулишди...
Мен эса бу воқеада Аллоҳнинг: "ЛАИН ШАКАРТУМ ЛААЗИЙДАННАКУМ..." ояти каримасининг тажаллийсини завқ билан тамошо қилардим...
Бандаси қўлидаги неъматга том маънода шукр қиларди, Аллоҳ ҳам ўз ваъдасига мувофиқ, неъматини зиёда қилаверарди...
Shoolim Shomansur
КЕЧГИ ДУО
يَا حَيُّ يَا قَيُّومُ بِرَحْمَتِكَ أَسْتَغِيثُ أَصْلِحْ لِي شَأْنِي كُلَّهُ، وَلَا تَكِلْنِي إِلَى نَفْسِي طَرْفَةَ عَيْنٍ
«Я Ҳайю, Я Қоййуум, бироҳматика астағийс, аслиҳ лий шаний куллаҳу ва лаа такилний илаа нафсий торфата ъайн».
(Маъноси: «Эй ҳамиша Барҳаёт ва абадий Турувчи бўлган Зот! Сендан ёрдам сўрайман. Ишимни ҳаммасини ислоҳ эт ва мени кўз очиб юмгунча ҳам ўз ҳолимга ташлаб қўйма»)
(Термизий ва Насоий ривояти).
☝️ДЎСТЛАРИНГИЗГА ҲАМ УЛАШИНГ!!!
Фарзандларингизга "Фотиҳа" сурасини, таҳорат қилишни, намоз ўқишни ва Аллоҳга ибодат қилишни ўргатиб қўйинг.
Зурриёдингизга буларни ўргатиш бахтини бошқага бериб қўйманг.
Сабаби, фарзандингиз шулар билан нажот топади. Сабаби фарзандингизни ҳаётида мана шу ишлар ҳар куни бир неча марта такрорланиб ва ҳар бири учун ўлимингиздан кейин ҳам савоб олиб турасиз, иншааллоҳ.
Маҳмуд Усмон
а гилдиракларига махкам боглаб куйишар эди.Ха деганда манзилга етай дейишмас эди.Киоксар чидай олмай колди.Кундизлари йул юраётганда илгарилаб кетиб ортга карамасликка интилар эди.Кечаси яна уша ахвол.Ичи ёнар эди.Маликани олдига киришдан узини зурга тийиб турар эди.Шу холатда уттиз туккиз кун йул юришди.Манзилга етишга бир кун колган эди.Кечаси дам олишиб кундизи яна йулга тушишди.Шахарга киришдан олдин маликани яна бир бор текшириб курмокчи булиб унинг хузурига кирди ва кузгуни олиб унинг нафас йулларига тутди.Кизнинг нафасидан кузгу коп- кора булиб кетди."Нега."Нега ахир" дерди Киоксар." Бундай булиши мумкин эмас"дерди нукул.Киоксар маликага каради.Шунда малика ерга караганча
- Нега мени ва узингизни бунчалар кийнадингиз деди.
Малика хам уша лахзада Киоксарни севиб улгирган эди.Киоксар чидай олмади.Дустига берган вадасини бажара олмагани учун кузгуни ерга уриб синдириб узини тепаликдан ташлаб халок килди.
Гайратбек Хабибулло угли.
@IBRATLI_SOZLAR
🔴 Энди сизда барча орзуларингизга тез ва онсон ётишиш имконияти мавжуд!💸💸
💰💸ОЙЛИК 1.МИЛЛИОНДАН БОШЛАНИБ 50.МИЛЛИОНГАЧА💰💵
🙋🏻♀Уйда туриб 💸пул топишни ва Дипломсиз стажларсиз Аёл Қизларимизни Ишга таклиф қиламиз Ёшигизни аҳамияти йуқ ✅
ЁКИ ДАВЛАТ ИШИДА ИШЛАЙСИЗ ОЙЛИГИНГИЗ КАММИ КУШИЧА ДАРОМАТГА💸💸 ЭХТИЁЖ СЕЗЯПСИЗМИ ⁉️ УНДА КАМАНДАМГА КУШИЛИГ🤝🤝🤝
💸💸Сизда чексиз даромад олиш имкони бор.
Бизда ҳеч қандай алдов йўқ ❗️
✅ Уйдан чикмасдан туриб ишлашни хохласангиз?
Бизга Қӯшилинг👇
https://telegram.me/joinchat/BfecX9h7-RdlZWZi
