33743
Хаётий ва Ибратли ҳикоялар... Хикматлар хазинаси... Инсон такдирини аччик синовлари... Hamkorlik va reklama uchun 👇👇 @Bronzam . . . . . .
#bahor_yaqin
Баҳор яқин
(3 қисм)
Янги шифокор ҳамма билан чиқишиб кетди. Одамлар билан масофа сақлаб гаплашадиган Зарнигорга ҳам ҳазил-ҳузул қилар, қиз ерга қараганча синиққина жилмайиб қўярди.
— Янги йилда ўтирар эканмиз, Жой гаплашиб келишибди, қоласанми?
—Биласанку, ўтиришларга хоҳишим йўқ.
—Тавба,— деди Сайёра, — бошингда эринг бўлмаса, ҳар қадамингни ўлчайдиган қайнонанг бўлмаса, маза қилиб ўтирмайсанми? Биз шунча тўсиқларни енгиб ўтиряпмизу
—Зарнигор индамади. Ўрнидан туриб палаталарни айлангани кетди.
Азимжон деразани очиб гаплашар, хонадоши "ойнани ёп!" деб бақирар эди.
Тунов кунги йигит келибди. Зарнигорнинг ҳаёлига ғалати ўй келди.
— Азимжон, деразани ёп, иссиқроқ қийин, ташқарига чиқамиз, ҳовлида гаплашасан,—деди. Боланинг касали оғирмас, унга тоза ҳаво фойдали.
Шифохона биносини айланиб ўтдилар. Тунов кунги йигит Азимжонни бир кўтариб, ерга қўйди. Зарнигор билан сўрашди.
—Сизларга ўн беш минут вақт, кейин келиб Азимжонни олиб кириб кетаман,-деди у кулиб.
Ўн беш минут эмас, ярим соатда қайтиб келди.
— Раҳмат, Азимжоннинг кийимларини ювиб берибсиз, овқатларингизни ҳам мақтади. Аллоҳ рози бўлсин.
— Арзимаган иш-ку, ҳижолат бўлманг,—Зарнигор қизариб кетганини ўзи ҳам сезди, болага қараб
—Кетдикми?—деди.
Келинойиси уни "хушхабар" билан кутиб олди.
— Аммамнинг ўғлига тегмадингиз,, ана уйланяпди.Ўтираверинг униси ўпоқ, буниси сўпоқ, деб...
— Бахтли бўлишсин. Ҳозир тўхтатмаса, соатлаб гапиради келинойиси.
Индамай уйига кирди. Отасининг оёқларини ювди, кийимларини алмаштиришга ёрдам берди. Кейин уколларини солиб қўйди. Онасининг қон босимини ўлчади, мўлтираб турган нигоҳларга қараб бир оз гаплашгиси келди.
— Ойи, сиз мени кўп ўйламанг. Ҳали ҳаммаси яхши бўлади. Чет элда ўттиз ёшдан кейин турмуш қурадилар. Менинг ҳам ўз орзуларим бор. Келинойимнинг гапларига эътибор берманг, мен уйланмаган йигитга тегаман. Қаердадир бордир шунақасиям. Ўзимга ўхшаб кечикиб юргани...
Онасини овутгани куч топди, аммо ўзи уйга кириб йиғлаб олди.
Ўзи эрга тегаман деб ўлиб тургани йўқ, одамларнинг гапидан чарчади, холос.
Зарнигор дугоналарининг қистови билан байрамга борадиган бўлди. Онаси ҳам "Ёзилиб келасан, бориб келақол", — деб жўнатди. Янги, оҳорли кўйлак киймаганига анча бўлибди. Сочларини турмаклаб, бироз пардоз қилган эди, чандон очилиб кетди.
Тошкентдаги кафелардан бирининг ертўласида ўтирдилар. Ҳамма ўйин-кулгу қилар, негадир Зарнигорнинг кўнгли ғаш эди
" Бекор келдим", ҳаёлидан шу ўй кетмай қолди. Баланд мусиқадан ҳеч нима эшитилмаётганди. У Сайёрага қўли билан "Ман кетдим", деб ишора қилди. Кўчага чиқиб эркин нафас олди. Номаҳрам эркак ва аёлларнинг бунақа аралаш ўтириши, рақсга тушиши унга ёқмас, одамлари ўзини мусулмон ҳисоблайдиган миллатда мусулмончиликнинг оддий белгилари ҳам йўқолиб бораётгандек туюларди.
Ташқарига чиқиб енгил нафас олди. Баъзилари эрини алдаб, кимдир қайнонасини лақиллатиб, сал инсофлилари рухсат олиб, айримлари, умуман, айтиб ҳам ўтирмай бу шайтон базмга келган эди.
Зарнигор яёв юриб кетди. Кўнглидаги ғашлик, барибир, тарқамаган эди. Бир пайт ёнига оппоқ машина келиб тўхтади.
Ойнасини туширгач, таниди Мақсуд Алижонович!
—Зарнигор, ўтиринг, уйга олиб бориб қўяман!
—Йўқ-йўқ, ўзим кетаман, раҳмат. У қадамини жадаллаштирди. Янги шифокор қайсар экан
— Ўтиринг, маслаҳатлашадиган гап бор!
Одамлар ўзига қараётганидан уялган қиз машина эшигини қандай очганини билмай қолди.
Қимтиниб, машинанинг бир бурчига ўтириб олди.
—Қаерда турасиз? У зўрға манзилини айтди. Ёмон иш қилгандек сиқилиб борар, кўнгил ғашлиги тобора ортар, тезроқ шу машинадан тушиб қолгиси келар эди.
Маслаҳати бор одам анча жойгача миқ этмай кетди. Кейин
— Зарнигор биласизми, сиз бошқачасиз?-деди.
Қиз индамади. Йигит унинг
"Қанақа эканман," -дейишини кутган шекилли, у ёғига гап тополмай қолди.
— Шу келинойингиз билан гапимиз тўғри келмайди-да, сиздек аёлим бўлишини орзу қилапдим.
Йигит ёлғон гапираётгандек туюлар, Зарнигорни ёқимсиз бир нарса бўғаётгандек мазаси бўлмай борарди.
—Мана келдим! У деярли ҳайқириб юборди!
(давоми бор)
❌Ортиб қолган овқатларни хеч қачон бу усулда сақламанг
🤦♀Аёлларининг бу хатоси овқатдан захарланиш (отравления) га олиб келиши мумкин😱😱😱
Batafsil 👇👇👇
Sizga psixolog kerak!
Eringiz sizdan ajralolmay qolishini istaysiz, o'zingizni sevishni xohlaysiz, buning uchun esa psixologga borishim kerak deb o'ylaysiz.
To'g'ri o'ylaysiz, ammo hozir men sizga psixologni vazifasini bajaradigan va sizga bepul psixologlik qiladigan kanalni tavsiya qilmoqchiman.
@Sevimli_ayol_siri da siz nafaqat psixologik tavsiyalar, balki eringiz bilan o'ynashga har xil qiziqarli o'yinlarni ham topasiz.
Tezroq obuna bo'ling!
🌿 Muvozanat
Ma’suma bo‘sh-bayovgina edi. Katta oilada barcha shu kelinga ish buyuradi. Hammaning xizmatini qiladi. Hamshiralikka o‘qigan; kimgadir igna soladi, pul olmaydi. Bolaligidan tikuvchiga shogird tushgan, ko‘ylak ham tikadi. Tekinga.
Uy ishlari ham gardanida. Uyda to‘qsondan oshgan qariya bor:; shu bechora ham kelinni kutib o‘tiradi. Bir og‘iz "rahmat" ga oyog‘i olti, qo‘li yetti bo‘lib chopib ketaveradi. Odamlar ishi bitgach, orqasidan kulib gapirishini sal-pal sezadi. E’tibor bermaydi. Yaxshilik qilishni burch deb hisoblaydi. Uchta yosh bolasi bilan keyingi paytda toliqib qolayotganini sezadi, ammo dam olishga vaqti yo‘q. Hamma uni "temir xotin"deb o‘ylaydi...
Kelinga ko‘z tegdi. Bir kuni yotib qoldi. Belini ko‘tara olmaydi. Yugurib yurgan odamning bir joyda qimirlamay yotib qolishi azob ekan. O‘zidan o‘tganini o‘zi biladi. Katta uydagilardan sado chiqmagach, ota-onasi davolatgani olib ketdi. Uyda qancha yotgan bo‘lsa, eridan boshqa hech kim xabar olmadi. Uzoq davolandi.
Uchta bolasining baxtiga tuzalib ketdi. Erining uyiga qaytdi. Sog‘ayib...
—Kelin, mana bu matoni xolajoningiz tashlab ketdi, o‘lchami bor edi-ya sizda, tikib qo‘yarsiz..
—Tikolmayman oyijon, menga qadalib o‘tirish mumkin emas!
Birinchi bergan rad javobi shu bo‘ldi.
Keyin igna solishni yig‘ishtirganini e’lon qildi.
Osh-ovqat ham san salorga aylandi.
Ammo qalbi bo‘shab qoldi kelinning, hayotga bo‘lgan zavqi, odamlarga bo‘lgan muhabbati, yordam berib topadigan quvonchi g‘oyib bo‘lgandi.. Endi u mahalladagi eng yomon kelinga aylangan, qachonlardir yaxshi kelin bo‘lgani mutlaqo unutilgan edi.
Nafaqat oilada, jamiyatda ham xuddi shunday, odamlar bir-birini qo‘llamasa, faqat o‘z manfaatini o‘ylasa, muvozanat buzilib ketaveradi...
Feruza Salxodjayeva
@ibratli_sozlar
🌞 Xayrli tong, do‘stlar!
Har tong yangi imkoniyat, yangi umid va yangi qadamdir. Bugungi kuningizga ezgu niyatlar bilan boshlang va har bir lahzadan zavq oling!
💡 Bugun yaxshilik qiling, shunda yaxshilik sizga qaytadi.
💪 Harakat qiling, shunda muvaffaqiyat sizni topadi.
😊 Tabassum qiling, shunda dunyo sizga yanada chiroyli tuyuladi.
Alloh ishlaringizga baraka bersin! ✨
Xayrli tong va omadli kun tilayman! 🌼
🥰Uyda o’tirgan ayollar va talabalar
diqqatiga❗️Kurs Skidka narxda
🤔❓ oylik olasiz puldan qiynalyabsiz togrimi??
🔈🔈Bizning ish aynan siz uchun uydan chiqmagan holda daromad qiling biz bilan yuksalasiz bitta telefon va internet bolsa kifoya💬
Isbot kanalda👇
/channel/+IVYN_sn-Q4c4NTQy
✍️ MUROJAAT UCHUN: @Shokhida_blogs
#Oq_oydin_orzular
Оқ, ойдин орзулар
12-қисм
Ия, ойимда оналик инстинкти пайдо бўлибдими? Дадам сокин кулимсираб турардилар. Ҳозир сездим, дадамдан бахт ифори келарди!
Эртасига дадам билан Мунира опанинг олдига йўл олдик. Ойим синглимни бермади. Йўлда бу аёл билан қандай танишганларини сўрадим.
— Машинаси бузилиб қолган экан. Жуда қиммат машина, бизда камёб бўлганлиги учун ҳеч ким "касали" ни тополмаган. Шу... Худонинг амри билан тузатиб бердим. Ўзи арзимаган нарса эди. Кўпроқ пул берди, ярмини қайтардим. Ғалати қараб қолди. Эртаси кўнгли тўлмаганми, совға кўтариб келибди, мен намоз ўқиётган бўлганман. У ҳам ибодатда экан. Мен ҳам ёлғиз, у ҳам ёлғиз, ўша пайт ойинг чет элда эди. Бир дардкаш қидираётгандим...
—Турмуш қурмаган эканми, дада?
—Йўқ, болам, ҳанузгача эрга тегмаган экан.
У ёғига жим кетдик. Энди дадамни қизғана бошлаган эдим.
Биз жуда чиройли маҳаллага кириб борардик. Бир-биридан гўзал янги иморатлар оралаб кўркам дарвоза қошида тўхтадик.
Эшик қўнғироғи чалдик, ичкаридан ўттиз беш ёшлардаги гўзал бир қиз чиқиб келди. Эгнида узун сиёҳранг кўйлак, бошида шу кўйлакка мос настарин гулларидек нафис рўмол. Юзлари табассумли эди унинг. Йўқ, адашдим, юзидан нур ёғилар, вужудидан гўзаллик уфурар, жисмидан жийда гулининг ифори келарди.
—Ассалому алайкум, Лазизахон, келинг. У мени маҳкам бағрига босди. Ўзим ҳам бу гўзалликни қандай қучоқлаб олганимни сезмай қолдим.
—Ассалому алайкум, Қудрат ака, киринг. У четга ўтиб дадамга йўл берди. Мени белимдан қучоқлаб уйга бошлади. Уйни қаср деб бўлмасди, аммо дид билан қурилган, дид билан таъмирланган икки қаватли кўркам бино эди. Кичиккина гулзори ҳам бор.
Мунира опа ўта самимий эди.
—Элнорани олиб келмадингизми?
—У ойиси билан қолди,—деди дадам. У исмларимизни ўзбекчалаштириб олганди.
Дастурхонда ортиқча нарса йўқ, аммо ҳамма нарса тотли эди. Салат ҳам, сомса ҳам, шўрва ҳам, пишириқ ҳам. Дадам намозга туриб кетганларида Мунира опага савол беришга ўзимда журъат топдим.
—Опа, жудаям чиройли экансиз. Ажойиб уйингиз, қимматбаҳо машинангиз бор экан. Нимага дадамни танладингиз!? Нимаси ёқди дадамни сизга?
—Ёшим ўттиз саккизда, ҳадемай қирққа чиқаман. Кўп одам оғиз солди. Тақдир экан ўхшамади. Машинам бузилган куни дадангизни тушимда кўрдим. Қўлимдан етаклаб баланд тепаликдаги чиройли гулзорга олиб кетаётган эканлар.
—Шу гуллар сенга! —дедилар тушимда. Ўша куни ўнгимда ҳам дадангизни кўрдим. Кейин яқиндан танишдик.
Кейин қўлимни сўрадилар. Аёл ерга қараб олди. Сўнг давом этди. —Ўша кечаси истихора ўқидим. Биласизми шу куни яна ўша тушни қайта кўрдим. Ман энди бу никоҳнинг хайрли бўлишига ишонаман! Ҳалиям фарзанд кўришимга, она бўлишимга умид қиламан.
Мунира опанинг кўзи ёшга тўлди.
—Опа, дадам яхши одам. Мана кўрасиз сизни бахтли қиладилар...
Аёл мени маҳкам қучоқлаб олди.
—Шундай ақлли қизнинг дадаси, албатта, яхши бўлади-да!
Қозон кабоб еб бўлгач, дадам дастурхонга фотиҳа ўқидилар.
Биз уйга кетдик.
Йўлда кетар эканмиз дадамга жуда-жуда бир гапни айтгим келарди, аммо ичимда қолди. "Дадажон, Мунира опа сизга ойимнинг жабрига чидаганингиз учун сабрингиз мукофоти, энди бахтли бўлинг!" Айтолмадим. Шунчаки дадамнинг елкасига бошимни қўйдим.
Дадам уйланган куни ойим бўкиб ичдилар. Кейин бақириб-бақириб йиғладилар.
Дадам уйланганидан сўнг биздан кўпроқ хабар ола бошладилар. Мунира опа мени алламбало кийим дўконларига бошлаб борар, сара, қимматбаҳо либослар олиб берар эдилар. Шундай қилиб уст-бошимни яхшилаб қўйдилар.
Моҳинур билан қалинлашиб кетдик. Ҳаётимдаги ўзгаришлардан хабардор эди. Кўпинча дадамнинг уйида ётиб қоламан. Мунира опанинг қурилиш фирмаси бор. Мени компъютер курсига берганлар. Мактабни битирсам, фирмаларига ишга кираман. Уйларига борсам алламаҳалгача гаплашиб ўтирамиз.
Фақат Имронга муносабатим ўша-ўша. Кўрсам, томоғимдан сув ҳам ўтмай қолади, оламни унутиб юбораман.
Яқинда туғилган куним. Мунира опам қимматбаҳо телефон совға қилди. Яна ижтимоий тармоқларга уландим.
Ўша куни тонг бошқача отди. Қуёш бошқача, қандайдир, майинроқ нур сочди.
(давоми бор...)
ИФФАТ_2 5.
.
—Кимдир кўриб қолади Беҳруз ака. Ахир биз ташқаридамиз. Мастмисиз?
—Юр унда. -саволимга парво қилмай, мени уйга, хонамизга тортқилади.
Мени сал олдинги ширин энтикиш тарк этди.
«Мен ўзимга келиб олгунимгача, мендан ортиқча эътибор кутма! Бу кеча уни азоблаш учун эди. Қолганларига мен тайёр эмасман!»
Токи хонамизга киргунча қулоқларим остида Беҳруз акани, ўша илк ва ягона кечамиздаги гаплари жаранглайверди.
—Беҳруз ака сиз мастсиз! -дедим ҳалатимни замогига қўл чўзган Беҳруз акага зориқиб.
—Жим Феруз, сени жуда соғиндим. Бу кунни қанча кутганимни билсайдинг.
Яшаб туриб ўлиш нима эканини биласизми? Нафас оласиз аммо, у нафас бурнингиздан нарига ўтмайди.
Бўғиласиз, чуқур-чуқур нафас олишга уринасиз. Аммо бари бесамар.
Мен руҳан ўлдим ҳисоб ўша онда.
Қалбим ва танам музлаган гўё. Ҳеч нарсани ҳис қилмайман.
Ҳатто мени тинмай, бўсалар билан сийлаётган, турмуш ўртоғимни тафтини ҳам ҳис қилмаяпман.
Шунчалар меҳрли, шунчалар ишқга тўла бўсалар. Аммо мен учун эмас.
Мени танамда, мени жисмимда мен эмас, ўша қиз бордек.
Айтинг тамом бўлмасликни иложи борми?
—Сени севаман Ферузам! -бу руҳан ўлдирилиш эди.
Мен ҳатто билмаган, танимаган қизга аталган севги изҳорини эшитяпман. Яна жуфти ҳалолим томинидан. Руҳингга суйиқасд мана шундай бўлади.
🍃🍃🍃
Эрта тонгда туриб, доимги ишларимни қилдим. Беҳруз акани тоза кийимларини ўзи ҳуш кўрадиган тебранма стулига қўйдим.
Икки кун олдим, дадамни туғилган куни муносабати билан оилавий дам олишга борилаётгани ҳақида айтганимда. Ойижон «эрингиз рухсат берса бораверинг» деганди.
Беҳруз ака эса, эътиборсиз «хоҳласанг боравер» дегандилар.
Ишларимни якунлаб, ойижонга айтиб, кийиндим.
Беҳруз акани уйғотгим ҳам келмади.
Ойижонга «кеч келганди, чарчагандир» дегандим. Уйғотмаслигимни айтдилар.
Ўзимга керакли нарсаларни олиб хонадан чиқар чоғи ҳамон ухлаётган Беҳруз акага бир қараб олдим.
«Сени севаман Ферузам»
Қулоқларимда яна шу гап садо берди.
Йиғлаш ожизларни иши, мен эса кучлиман.
Чуқур нафас олиб хонани тарк этдим.
ИФФАТ_2 3
Ҳаётим издан чиққандек, тирикману, ўликдекман.
Ахир ким ҳаёти бундай бўлишини хоҳлайди? Ҳамма ҳам бахтли яшашни хоҳлайди. Шунга интилади.
Мен ҳам шундай эдим, доим олдинга интилиб келгандим.
Эндичи? Энди нима қиламан?
Доимгидек, доимгидек яна олдинга интилишим керак. Синиш менга ярашмайди!
Мен бундай қиз эмасман!
Ҳаракат қилмай туриб, таслим бўлиш бу ожиз инсонларни иши.
Бу эса менга тўғри келмайди.
🍃🍃🍃
—Машинангизни калитини берсангиз. Сиз кийингунингизгача, мен машинангизни «завад» қилиб тураман.
Тўйимиздан кейин бир ҳафта миям ғовлаб, ҳар-хил саволлар билан юрдим. Кейин ўзимни тутдим. Бундай яшаб бўлмайди!
—Нима? -Беҳруз ака менга ҳайрон қарадилар.
—Нонуштани шошилиб қилдингизку, «кеч қоляпман» деб. Озгина бўлса ҳам вақтдан ютасиз.
—Сен машина ҳайдашни биласанми?
—Ҳа биламан.
Сўзсиз менга қараб турдиларда, хўрсиниб калитни узатдилар.
Ёлғон бўлса, Аллоҳ кечирсин. Балки мени ўша қиз билан ҳаёлан солиштиргандир.
Қалбим оғриди, юрагим зимиллаб ўтиб кетди.
Аммо сездирмасликка ҳаракат қилдим.
Меҳрибон ва раҳмдил Аллоҳ номи билан бошлаймиз.
«Ўрнини меҳр боса оладиган туйғулар кўп, аммо меҳрнинг ўрнини боса оладиган туйғу йўқ.»
ИФФАТ_2
МУАЛЛИФ:
«Шаҳноза»
Ҳаётим кутилмаганда, кутилмаган таърафга ўзгариб кетди.
Ҳатто ҳаёлларим ҳам ўқишдан нарига ўтмаган қиз эдим.
Турмуш оила масаласинику, умуман ўйламагандим.
Кутилмаганда, дадамни қандайдир эски танишларини ўғлига унаштирилдим.
Тўй ҳам жуда тез бўлиб кетди.
Қизиқ, ҳатто расмий никоҳ ҳам кейинроққа қолдирилди.
Сабаби, мен турмушга чиқаётган инсон аввалги қайлиғи билан закзга ариза ташлаб бўлган экан.
Қиз эса тўй куни ер ютгандек ғойиб бўлган.
Қизиқ қочиб кетганмикан?
Нега шу кунга тақаб келган экан?
Тинимсиз саволлар бошимда гув айланар, бу орада тўй куним ҳам яқинлашарди.
Ҳаммаси ҳудди Миллионни «Тезлаштирилган клиплар коллекцияси»га ўхшарди.
Совчилик ва тўй оралиғи бир ҳафта ҳам эмас.
Тан олиб айтиш керак, куёв келишган, басавлат йигит эди.
Уни илк кўрганимда келган ҳулосам шу бўлди.
Кейин келин қочиб кетгани ҳақидаги ҳабар эса ўйлантирди.
Мумкин эмас!
Бундай йигитни ташлаб қочиш мумкин эмас.
Яна билмадим.
🍃🍃🍃
Янги уй, янги хона, янги...
Янги, ҳаммаси янги.
Янгам, куёв киради деб тайинлаб чиқиб кетди.
Ўн дақиқа, йигирма дақиқа, ярим соат.
Бир соат. Мени тайёрлаганларига бир соат ўтди. Йўқ! Куёвдан дарак йўқ.
Ўйламанг, мени енгилтак, куёв билан бўладиган ишни кутяпти деб.
Ундай эмас. Мен ўйлаганим, онамга йиғлаб айтганим ҳақиқат эканига амин бўляпман ҳолос.
«Мени бахтсизлигим қарорига имзо қўйдингиз! У ҳамон ўша ғойиб бўлган келинни севадигандек.» Дегандим ойимга.
Неча йил яшаб, дадамни измидан чиқмаган онам, мени ўзича овутган бўлдию, унча аҳамият бермаганди.
Аммо мен тобора, англаб бораётган нарса, таҳминларим ҳақиқат экани.
Беҳруз акани тўйдаги тунт қиёфасидан ҳам, нимадандир аламзада эканини сезгандим.
#Oq_oydin_orzular
Оқ, ойдин орзулар
11-қисм
Ўқув йили тугаб борар, кўп синфдошларим қўшимча машғулотларга қатнар, давоматимиз паст эди. Синф раҳбаримиз охирги пайтларда дакки ҳам бермай қўйди. Қизиғи, дарсдан сўнг ўқув курсларига қатнайдиган синфдошларимиз дарсни ҳам, курсни ҳам эплар, кўп дарс қолдирадиганларимиз аксарият бекорчилар эди. Масалан, Акобир. Дарсга учинчи соатда келади, ёки, умуман, келмайди. Синф сардоримиз Камола аълочи, устоз буюрган вазифаларни ҳам жон - дили билан бажаради, бундан ташқари рақс дастасида сабоқ беради. Ўзи ҳам нозиккина, чиройли қиз. Камолага ҳам ҳавасим келади. Ҳаётда мақсади бор...
Мана ҳозир ҳам қўлига ручка тутганча давоматни текширяпди
—Луиза, Имрон дарсга келадими?
—Мен қаердан биламан! У билан битта уйда яшамасам.
—Яқинда яшаб қоласан. Сиқилма! У ҳазил гапни ҳам жиддий гапиради. Кулгим келди.
Кейин бошқаларни суриштириб кетди.
—Зафар!
—Ҳов!
—Элдор келадими?..
Дарвоқе, ойиси билан гаплашганимдан Имроннинг хабари бўлдимикан? Бунинг энди нима фарқи бор?
Моҳинур танаффус пайти ҳам бош кўтармай дарс қилади. Зерикиб кетаман. Менга ҳам ўргатмоқчи бўлади, нима қилай истамайман. Ўқишни битирсам сартошликка ўқиб оламан. Ўзимга шу ёқади. Ўз-ўзидан юрагим сиқилиб кетаётган эди. Имронга ўрганиб қолибман шекилли, энди қандай воз кечаман? Кечадан бери гаплашмадим. Юрагим безовта бўла бошлади. Кела қолса-чи?
Кўнглимдагини уққандек эшик очилиб Имрон кириб келди. Юз ифодасидан ҳеч нима уқолмайсан. Ўғил болалар билан чаккасини уриштириб кўришиб чиқди. Мен томонга қараб ҳам қўймади. Гаплашмадик ҳам. Бир томони шу ҳам яхши бўлгандир. Гапириб қолса нима қиламан деб ўтирган эдим.
Уйга қайтаётганимизда Моҳинурга юрак ёрдим
—Имрон билан орани очиқ қиламан, Моҳи.
—Вой, нега?
—Кеча ойисига ваъда бердим.
—Имрон яхши бола. У сени бахтли қиларди, ташлаб кетмасди. Луиза, қайсидир вазиятда қатъий туриш керак. Яхши кўрсанг, курашишинг керак
Мана, Искандарнинг уйидагилари ҳам аста-секин кўниб боряпди.
—Сеники бошқа масала, Моҳи, сизлар бир-бирингизга муносибсиз.
—Билмадиму, назаримда, сен ҳам Имронга моссан.
Уйда мени ажойиб янгилик кутиб турарди. Онам қайтиб келибди! Бир умрга. Қизиқ, шунча пайт йўқ бўлиб кетган ойим мени бир бор бағрига босишни хаёлига ҳам келтирмади. Саломимга алик олиб
—Яхшимисан? — деб қўйдилар. Барибир, ўзим бориб ўтирган жойларида қучоқлаб олдим.
—Яхши келдингизми, ойи, бошқа кетмайсизми?
Элианора хурсанд эди. Хоҳ ишонинг, хоҳ ишонманг, ойим лоақал битта кўйлак олиб келмаган эдилар. На менга, на синглимга!
Кечқурун дадам келди. Қизиқ ойимга ҳеч нарса демадилар. Судда, қонуний ажрашган одамларнинг битта уйда яшашини кўрганмисиз? Юрагим жанжаллардан зада бўлган. Ишқилиб, энди бир-бирини ҳақорат қилмасинлар. Ойимнинг ўша ёқларда юраверганлари маъқулмиди?
Ажаб, дадам индамадилар. Овқатланиб, намозларини ўқиб, ётоқларига кириб кетдилар. Ойим янгиликдан ҳайратда эди.
—Мен кетиб, даданг бирортасини топган!
Индамадим. Аслида, "Сиз кетиб, бирортасини эмас, ҳаловатини топдилар" демоқчи эдим. Тилимга чиқармадим.
Дадам ойимга, умуман эътибор бермай қўйди. Бунга сари онамнинг жазаваси тутар, дадам индамай юриб ойимни жазоларди.
Дадам бежиз ўзини бундай тутмаган экан. Ҳаётига бошқа аёл кириб келган экан!
Буни бир ойдан сўнг барчамизни дастурхон устида йиғиб айтдилар.
—Луиза!—дадам негадир менга қараб гапирар эдилар.
—Мен уйланяпман, болам. Истасанг, сизларни ҳам олиб кетаман. Истасанг шу ерда ойинг билан яшанглар, мен таъминлаб тураман.
Ойимнинг ранги оқариб кетди.
—Билардим бошқасини топганингизни! Илойим, мани билмасанг кўр бўлгин!
Ойим ўзи отамни судга берди, ўзи ташлаб кетди. Яна нима хоҳлайдилар, тавба.
—Майли, дада, бизни қачон таништирасиз?
Дадамнинг кўзлари порлаб кетди.
—Истасанг эртага. Ўзи сизларни меҳмонга чақираётган эди.
Бугун сезибман, дадам келишган, ўктам, ҳали жудаям ёш эканлар
—Қизларимни ўша тасқаранинг олдига жўнатаманми? Ҳеч қаёққа бормайди
Кейин менга қараб дағдаға қилдилар
—Қани ўша алвастини уйига бориб кўр-чи, нима қилар эканман сени!
(давоми бор)
@IBRATLI_SOZLAR
#Oq_oydin_orzular
Оқ, ойдин орзулар
(10-қисм)
Қўнғироқ чалинди. Катта танаффус бошланганди. Ҳамма ошхонага ошиқарди.
—Сен қол, Луиза, гапим бор, бу ёққа кел! — имлади Феруза опа.
Ўзим ҳам нима гаплигини билмоқчи эдим.
—Имроннинг ойиси келди. Бир ҳафта олдин Имрон билан тунда кўча айланиб юрдингми?
—Кўча айланмадим, устоз, дадам касал бўлиб қолдилар. Воқеани бир бошдан сўзлаб бердим.
—Луиза, яхшилаб эшит, сенга ёқса ҳам, ёқмаса ҳам бир гап айтаман. Имронни унут. Бу аёл сени тинч қўймайди. Ўша куни Имрон бекорга эркинлик ҳақида гапирмаган экан. Ўғлидан бошқа ҳаёти йўқ бу аёлнинг. Ҳозир тўхтатмасанг, кейин қийналиб қоласан. Сен билан гаплашгани келибди. Ҳозирча, амаллаб жўнатиб юбордим, аммо у, барибир, топиб олади. Қизим, ҳаммасини унут, ўтиб кетади бу ҳиссиётларинг, мана кўрасан.
Индамадим. Аммо биламанки, ўтмайди бу туйғуларим. Умримда биринчи марта эътибор, ғамхўрлик кўрганим сира эсимдан чиқмаса керак.
Дадам ҳеч қийналмасдан ичкиликни ташлаб кетдилар. Одамнинг ишонгиси келмайди.
—Қизим, ароқни кўрсам ҳам ўйласам ҳам кўнглим айнияпди, —деганларида кўзимдан ёш чиқиб кетди. Энди ишдан эрта қайтар, аста-секин намоз ўқишни ўрганаётган эдилар.
Бир куни тонгда отамнинг тиловатидан уйғониб кетдим. Қаердадир булбул ҳам сайрарди. Булбул ҳам, кўз ёшлари юзини юваётган отам ҳам Аллоҳга муножат қиларди. Ўрнимдан туриб ўтирдим. Юрагим орзиқиб тингладим. Бу тонг ҳидоят тонги эди. Ҳеч қандай имконияти йўқ шу митти қушлар Аллоҳга роз айтса-ю инсондек қудратли, азиз қилиб яратилган зот уни танимай ўтса-я?
Мен ҳам намоз ўқийман!
Ўн етти ёшимда бошим саждага тегди. Алҳамдулиллаҳ, Аллоҳ ўзини танитди. Энди ҳаммаси яхши бўлади, сабаби Роббим ўзи истаган бандасига ҳидоят берадиган қудрат эгасидир.
Ўша куни дарсдан ёлғиз чиқдим. Моҳинур дарсга келмади. Имрон ҳам кўринмас эди. Ўй суриб борар эканман кимдир ортимдан
—Ҳой, қиз, тўхта! —деди.
Қаерда кўрганман бу аёлни. Бунча гўзал бўлмаса! Вой, Имроннинг ойиси-ку! Оёқларимгача қалтираб кетди.
—Луизамисан? Мен Имроннинг ойисиман.
—Ассалому алайкум. Аёл саломимга алик олишни эп кўрмади.
—Ман ўғлимни бир кўзлаб, ҳалол меҳнат билан катта қилдим. Яхши мактабда ўқитдим. Ҳамиша асраб-авайладим, ҳар қадамини ўлчадим. Энди уни отаси пиёниста, онаси саёқ аёлнинг ҳаёсиз қизига бериб қўйиш ниятим йўқ. Сенга ўхшаганлардан ҳимоя қилиш учун ўғил болалар ўқийдиган, интизомли мактабга берган эдим.
Ёмон кўрганинг бошингга келади деб шуни айтсалар керак-да.
Мени тушундингми? Ўғлимни тинч қўй!
Дилим оғриди. Ўтган-кетган— барчанинг ниноҳи бизда эди. Ўз онаси ташлаб кетган бир қиз бўлсам, бу аёлдан нега хафа бўлишим керак. Унга минг раҳмат, ўғлининг келажагини ўйлаяпди. Беихтиёр дилимдаги тилимга чиқди
—Оқ қарғалар ҳақида эшитганмисиз?
Оқ қарғалар тухумдан чиққандан бир неча кун ўтгач, ўз онаси уларни еб қўяди.
Тирик қолиб, қочиб қутулиб, катта бўлишга муваффақ бўлганлари эса бошқа қарғаларнинг хўрлигига чидашлари керак.
Тўғри айтасиз, мен саёқ бир онанинг қизиман. Ўз онасига керак бўлмаган бир шўрпешонаман. Ўғлингизга муносиб эмасман. Имронга ҳавасим келди. Унинг лочиндек онаси бор экан. Мани кечиринг. Сизга ваъда бераман, ўғлингиз билан, умуман гаплашмайман,—дедим. Билмадим қаердан олдим шунча журъатни. Эҳтимол, ҳаммаси тугаганини сездимми?
Аёл узоқ тикилиб қолди. Бояги шаштидан асар ҳам қолмаган
эди.
—Энди менга рухсат беринг, кета қолай...
У индамай йўлдан четга чиқди.
Йўл бўйи кўз ёшларим билан курашиб келдим.
"Мен йиғламаслигим керак. Имроннинг шу қисқа вақт ичида кўрсатган меҳри, эътибори менга етади. Қўлларимдан бир бор тутмаган шундай ориятли ўғил ўстирган бундай оналарга таъзим қилиш керак. Меҳр арзон, қадр арзон замондаги соф муҳаббат учун, ташаккур. Биламан, уни ҳеч қачон унутолмайман, аммо мен бундай олийжаноб йигитга муносиб ҳам эмасман. Қалбимдаги шу гўзал хотираларнинг ўзи мен учун етади"
Уйга келиб биринчи қилган ишим Имрон ёзган ёзишмаларни кўчириб олиш бўлди. Кейин телеграмимни бутунлай ўчириб ташладим.
Мен Моҳинурни энди тушунган эдим.
(давоми бор)
#Oq_oydin_orzular
Оқ, ойдин орзулар
(8-қисм)
"Ким экан ўша омадли қиз?"
"У жудаям чиройли"
Юрагим гупиллаб ура бошлади.
Зўрға ёздим
"Айта қолинг энди! Мен танийманми? "
"Сан бахтлисан. Уни ҳар куни ойнада кўра оласан!"
Бошқа ёзолмадим. Интернетни ўчирдим. Юзим қизиб кетган. Юрагим бетоқат урар, қалбим бир хушбахтлик ичра сузиб борарди.
Ойим Туркияга кетди.
Тавба уйимиз тинчиб қолди. Дадам ҳалиям кун ора ичиб келар, аммо тўполон қилмас, жимгина уйга кириб ётарди. Шундай пайтларда онамдан нафратланиб кетардим. Қиличдек йигитнинг умрини хароб қилди. Бувим айтган эдилар:
—Дадангга синглимнинг қизини олиб бермоқчи бўлганимизда "Ўламан, Саттор шуни оламан",- деб туриб олганди, мана умри азобда ўтди. Кўча кўрган эчки ўғлимни хароб қилди!
—Унақа деманг, буви...
—Ҳа, нима дей, ичкиликка ҳам шу ўргатди-ку!
Моҳинур хурсанд эди. Йўлда кетиб борар эканмиз
—Луиза,— деди секин, сўнг давом этди. Искандар билан ярашиб олдим.
—Билдим, сизларни бирга кўргандим.
—Вой, нега айтмадинг?
—Ўзинг айтиб қолишингни кутдим. Хуллас, Искандар ким?
Моҳинур тўлқинланиб гапира бошлади
—Биз лицейда бирга ўқир эдик. Унинг ота-онаси жуда каттаконлардан. Хуллас, танишдик. Гаплаша бошладик. Ота-онаси хабар топди. У битта ўғил, ёлғиз фарзанд. Мени ўғлининг бошини айлантирганликда айбладилар. Кейин Искандарнинг ойиси ойимни лицейга чақиртирди. Оналаримиз ўз фарзандининг ёнини олиб жанжаллашиб кетди.
Биласан, ҳамма айб, барибир қиз болага қўйилади.
—Беҳаё қизингни йиғиштириб ол, ўғлимнинг йўлига тўғаноқ бўлмасин!— деди Искандарнинг ойиси.
Онам бу аёл билан тортишиш бефойдалигини билиб, мени шу мактабга кўчирдилар.
—Учрашиб юрибсизлар-ку, ойиси билиб қолса нима қиласан?
—Ажаб бўпти, энди ўғлини ростанам бошини айлантириб тегиб оламан. Ўша қаср уйи меники бўлади ҳали...
Унинг кўзлари ғалати ёниб турарди. Тавба, шу ювошгина, овозини кўтармайдиган Моҳинурми? Қаердадир ўқиган эдим "Тинч оққан сувнинг туби ғалвали бўлади", деб.
—Ўзингни ойинг-чи? Улар билиб қолса нима бўлади?
—Ойимми? —кулди у —Ойим биладилар, боплабсан, қизим!,—дедилар.
Мен хайратда эдим...
Кечқурун дадамнинг тоби қочиб қолди. Олдинига роса қусдилар. Хоналарига олиб кирдим. Эшикдан чиқаётсам, "Қизим сув бер!"-деган овозлари эшитилди.
Ошхонадан сув олиб келсам кўксини чангаллаб инграяпдилар
—Дада, дадажон!
Нима қилишимни билмасдим. Имронга қўнғироқ қилдим. Йиғлаб гапиролмасдим. "Тез ёрдам чақир! Ман хозир етиб
бораман! "— деди. Дарҳақиқат, у "Тез ёрдам" дан аввал етиб келди. Кўзи ғалати олайиб бораётган дадамни негадир ўлиб қоладилар деб ўйладим. Дадамни олиб кетишди. Синглимни қўшниникига ташлаб биз ҳам "Юқумли касалликлар шифохонаси" га кетдик. Дадам қўлбола ичкиликдан заҳарланган эдилар. Ўша куни Имрон дадам ўзига келганлиги ҳақидаги хабарни эшитгунимча ёнимда бўлд.. Кўнглим хотиржам тортган. Тунгги Тошкентнинг саноқсиз чироқлар ёритган ойдин кўчаларидан яёв юриб борар эканмиз, кўнглим алланечук ҳисларга тўлиб борарди. Қишнинг сўнгги кунлари бўлса-да ҳаводан баҳор нафаси келарди. Қани бу йўллар тугамаса. Бу йигит бунча ҳам яхши бўлмаса! Ёнингда бир суянчиқ бўлиши бахт экан-ку! Ойим нимага отамга суяниб яшайвермади?
Ёнингда ишонган дўстинг, яна у қалбингнинг энг тўрида яшайдиган одам бўлса, кетаверсанг, кетаверсанг, йўлларнинг адоғи кўринмаса! Ич-ичимдан титроқ кела бошлади.
—Совқотдинг-а? У жавобимни кутмай, такси тўхтатди.
Мени кўп қаватли уйимиз йўлагида қолдирди.
—Синглингни ол, уйингга кириб олгач, деразадан қўл силкиб қўй. Кейин еетаман!— деди.
Синглим ақлли-да, сираям йиғламабди. Уйга кирдим-у, ошхонанинг деразасига югурдим.
Имрон кулиб турарди. Қўлим билан хайр ишорасини қилдим.
—Ҳаммаси учун, раҳмат!
У қалбимдаги муҳаббатни мангуга муҳрлаб кетди.
Товуқ шўрвани кўтариб дадам ётган хонагага кириб бордим. Палатадошлари Юнус амаки намоз ўқиётган эканлар. Дадам кўрсаткич бармоқларини лаби устига қўйиб, "жим!" дегандек имо қилдилар, сўнг ташқарига чиқдик.
—Бир ўлимдан қолдим, болам. Энди ароқ деган нарсани умрбод ичмайман.. Тавба қилдим, қизим.
Ўша аҳволда ўлиб қолганимда—я?!
(давоми бор)
#ДИҚҚАТ #МУҲИМ
БЕМАЛОЛ ПАРХЕЗ ҚИЛМАСДАН ХАМ ОЗИШ МУМКУН 😱
БУ УСУЛДАН КEЙИН КУНИГА 1 КГ ДАН 10 КГГАЧА ОРТИҚЧА ШЛАКЛАДАН , АХЛАТДАН ТОЗАЛАНИБ ВАЗН ЮҚОТАСИЗ.😳
Юздаги догларни кетқазадиган , тошмаларни таги билан юқотадиган ва тери осилмасдан озишга ёрдам берадиган , ортиқча ахлатларни чиқариб берадиган жудаям сирли усул.
Ҳафтада бир марта фойдаланишни узи етарли ✅
Бу рецептни ёзиб олинг ва бугундан вазн юқотишни бошланг
РЕЦЕПТ: СУВ, КEФEР
БАТАФСИЛ................... 👇👇👇
#Oq_oydin_orzular
Оқ,ойдин орзулар
(7-қисм)
Дераза олдида ўтираман. Ташқарида қор ёғяпди. Адабиёт устозимиз осмондан ўйноқлаб тушаётган қорга қараб шеър ўқияпди.
—Кўрдим,
Оқ-оппоқ гулларнинг қип-қизил олчаларга айланганини...
Бу—Гулжамолнинг шеъри.
—Нега олча ҳақида шеър айтяпсиз, устоз?—сўрадим кулиб.
—Қорни қара худди олча гулига ўхшайди. Олчанинг оқ гуллари қизил мевага айланиши учун эса фурсат керак...Устозим деразадан кўзини олиб ўқувчиларга юзланди
—Болажонларим, қани ким айтади, бахт нима?
Ҳеч ким индамади.
—Луиза, айни дамда бахт сен учун нимада?
—Оиламнинг тинчлик-хотиржамлигида, ота-онамнинг бир-бирини тушунишида!
—Имрон, сен учун бахт нима?
—Эркинликда!
Феруза опа бироз сукут сақлаб қолдилар.
—Сен ҳали жудаям ёшсан-ку, эркинликни қандай тушунасан?
—Ойим ҳар бир қадамимни пойлайди, устоз. Кеча уйга олти минут кеч борганимга ҳам гап эшитдим. Ўн етти ёш боланинг ҳам ўз орзулари, мақсадлари бўлади, устоз. Мен қадамимга ҳисоб беришдан чарчадим. Бу синфда қизлар ҳам мендан эркинроқ экан.
—Балки гапинг тўғридир, аммо инсон бир умр ўзини жиловлаб яшайди, ойинг сени жамиятдаги ёмонлардан, ёмонликлардан асрамоқчи бўладилар, холос...
Имрон яна гапирмоқчи эди устоз Умидани тургиздилар.
—Айни дамда мен учун бахт —ота-онамнинг бувим ва аммам билан битта дастурхонда кулишиб чой ичиб ўтириши!
Ҳамма кулиб юборди. Фақат ўқитувчимиз кулмади
—Вой, ҳали ҳам ярашмадиларми?Улар нима талашадилар ўзи?
—Ҳеч нима. Шунчаки ойим эски гиналарни унутолмайди, аммам ҳам турмушдан ажраб келган аламзада одам, ўзини жабридийда ҳисоблайди, бувим қизи томонга ўтиб олади. Дадам, акам онам томонга, мен аммаларим томонга ўтиб оламан. Ойим паст келсалар, бувимни ҳурмат қилсалар ҳаммаси изига тушиб кетар эди.
Бир дастурхон атрофида овқатланмаганимизга ҳам бир неча йил бўлгандир. Пичинг гаплар, кесатиқлардан чарчадим...
Устоз бироз ўйга толади сўнг дарс чоғи ҳам китобдан бошини кўтармайдиган синфдошимизга юзланадилар
—Сардор, гапирасанми?
—Устоз, бахт Аллоҳни ва Росулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламни таниш. Бундан катта бахт йўқ.
—Сардор тўғри гапирди. Сиз айтган барча муаммоларнинг илдизи— Аллоҳни танимасликка бориб тақалади.
Аллоҳ таоло берган неъматларни ҳис қилиш, уларнинг шукрини адо этиш бахт.
Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васалламнинг мана бу гапларига қулоқ тутсак, тасаввурларимиз янада ойдинлашади.
Ул зоти бобаракот: “Кимки тонгда уйқудан уйғонганда оиласи тинч, тани соғ ва уйида бир кунлик егулиги бўлса, билсинки унда дунёдаги барча неъматлар мужассам экан”, деб таъкидлаганлар.
Бу ҳадисда бахт сабаблари қисқа ва етук услубда баён қилинган.
Қадимда олимлар шундай дейишган экан: “Шайтон сенга йўқ нарса ҳақида орзу қилдириб, бор нарсани унуттиришга уринади. Инсон ўзидаги йўқ нарсани излаб, умрини ўтказиб, бор нарса учун шукрни унутиб қўяди”.
Инсон, аввало, ўзидаги бор нарсанинг қадрига етса, унинг шукрини адо этса, ана шунда Аллоҳнинг фазли билан орзу қилган нарсаларига эришади. Агар ўзида бор нарсаларга шукр қилмаса, у ҳолда боридан ҳам айрилади.
Инсон уйидаги, қўлидаги мавжуд нарсаларни кўра билиши, уларнинг неъмат эканини ҳис қилиши лозим.
Дарсга тугаганлигини билдириб қўнғироқ чалинди. Устозимизнинг ортидан етиб олдим.
—Феруза опа, ҳеч нимаси йўқ одам нима қилиши керак. Яшашдан тўйиб кетган бўлса-чи?
—Орзу қилиш керак, қизим, кейин унга интилиш керак.
Йўлакнинг ўртасида туриб олганча ўқитувчимни қўйиб юбормас эдим.
—Узоғи беш-олти йил ичида ўз оиланг бўлади, қизим, уни истаганингдек қуришинг мумкин...
Кўнглим ёришди. Мен ойимга ўхшаган она бўлмайман. Турмуш ўртоғим ҳам отамга ўхшаган бўлмайди. Мен бахтли бўламан. Жудаям бахтли. Мен она бўлсам, фарзандларим отасини қаттиқ ҳурмат қиламан.
Кечқурун Имрон хабар ёзибди
"Луиза мани яна иккита орзум бор, боя уларни айта олмадим"
"Менга айтасизми?"
"Биринчиси; ёшим улғайганда бўлса ҳам, қачон бўлса ҳам дадам билан топишиш. Майли мендан воз кечган бўлсалар ҳам уларни кексалик чоғида парвариш қилишни истайман!"
Кўнглим бузилиб кетди.
"Иккинчиси; битта самимий, яхши қизни бахтли қилиш!"
(давоми бор👇👇)
@ibratli_sozlar
#bahor_yaqin
Баҳор яқин
(2 қисм)
Кечаси ухламагани учунми боши ғувиллаб борар, кечаги кўнгилсизликка қўшилиб имиллаб юраётган автобус юрагини сиқар, ёнидаги тик турган эркакдан келаётган ўткир атир иси кўнглини айнитар эди. Бир амаллаб етиб олди.
Уйга кирганда қандайдир янгилик борлигини сезди. Келинойиси ҳам фавқулодда хурсанд эди.
—Бўлақолинг, ўзизга қараб олинг, сизга совчи келади бугун!
—Жудаям чарчадим. Керакмас! Бироз дам олай.
—Вой, бу нима деганингиз, озиб-ёзиб бир харидор чиққанда!
У эшитмагандек, оёқ кийимини ечиб, жуфтлаб бир четга қўйди. Ота-онасига салом бериб, ҳол-аҳвол сўради. Уларнинг чеҳрасида ҳам бир умидворлик, хушбахтлик кўриб, ўзини ўнғайсиз, толесиз ҳис қилди. Индамай уйига кирди. Кийимларини алмаштириб, ўрнига ётди-ю, қотиб ухлаб қолди.
Биров елкасидан юлқилаб тортар, шунча истаса ҳам кўзини очолмас эди. Уни амаллаб уйғотдилар. Ўзини тартибга келтириб бўлганида ҳам мудраб ўтирар, совчи ким, қаердан келиб қолди ўйлагиси ҳам келмас, тезроқ ётиб ухлашни истарди.
Меҳмонхонага кирди. Ёши қирқларга борган эркак. Озғин, кўк кўзлари одамга тик боқаркан. Юраги увишгандек ғалати аҳволга тушди. Зарнигор ҳеч нарса сўрамади, эркакнинг саволларига "Ҳа"," Йўқ", деб ўтираверди...
Келинойиси узоқроқ қариндоши бўлган бугунги совчиларни кечгача мақтади. Эркак хотини билан ажрашган экан, ёмон хотинга уйланиб роса куйган экан. Зарнигор борса ҳаммаёқни гуллатиб ташлар эмиш. Биттагина боласини онаси олиб кетган экан!
Овқат устида ҳам шу гап, идиш-товоқ ювсалар ҳам шу гап. Охири Зарнигорнинг тоқати тоқ бўлди.
— Сафура келинойи, илтимос, бошқа келишмасин, ман, барибир у одамга тегмайман. Яхши эркакни энг аблаҳ хотин ҳам ташлаб кетмайди, ушлаб қолишга ҳаракат қилади. Яхши эркак фарзанди учун ҳам ёмон хотинга чидаб яшайди. Илтимос, манга бу хақда бошқа гапирманг! У шу гапни атди-ю, тез-тез юриб кетиб қолди. Орқасидан Сафуранинг
—Ўзим тоз, кўнглим ноз, қари қиз,—деган таънасини эшитди, аммо ҳар сафаргидек эшитмаганликка олди.
Дам олмоқчи эди, бўлмади. Асаби бузилган эди.
Икки кундан кейин яна ишга чиқди. Бугун ҳам бир сутка навбатчиликда туриши керак. Ўша кунги болакай вафоти тўполон бўлиб, интернетга чиқиб кетгандан кейин навбатчи шифокор ўз аризаси билан ишдан бўшабди. Ўрнига бошқа шифокор тайинланиб ҳам улгурибди. Ёшгина йигит экан. Тажрибаси бўлмаса ҳам ишига пухта, шекиллик. Мақсуд Алижонович келишган, оқ халати ўзига ярашган, табассумли эди. Уйланган, битта фарзанди ҳам бор экан. Ҳамма билан йўл-йўлакай танишиб, болаларнинг ҳам, оналарнинг ҳам кўнглини кўтариб, хонама хона айланиб юрар, кеч бўлса ҳам чарчамагандек, касаллик варақаларини текшириб ўтирар эди
Палатама-палата айланиб болажонларнинг иссиғини ўлчаб юрган Зарнигор деразани тақиллатаётган одамни кўриб қолди. Бориб очди.
—Азимжонга келгандим, —деди йигит, —минг бор, узр, синглим, қишлоқдан келдим, ичкарига киргизмаяпди. Бир кўриб кетай?
Биттагина ўн яшар бола болакай ёлғиз ётарди. Бошқа болалар онаси ёнида бўлса ҳам инжиқлик қилар, Азимжон ювошгина эди. Хатто укол солиб бўлгач, раҳмат айтишни унутмас, касали у қадар оғир бўлмаганлиги учун ўзини ўзи эпларди.
—Тезроқ узата қолинг, совуқ ҳаво киряпди, бу болалар бемор, ўзингиз биласизку. Йигитнинг қўлидаги нарсаларни олди Зарнигор.
—Азимжонни бир кўрай? Йигит ҳам қайсаргина экан. Азимжон дераза олдига келди. Қўлини кўксига қўйиб
—Ассалому алайкум,—деди
—Тойчоқ, яхшимисан? Мен шу ердаман. Кетмайман, ҳар куни келаман. Хўпми? Ўзинг эслик боласан-ку!
Самимий суҳбатни тугашини истамаса ҳам Зарнигор деразани ёпишга мажбур бўлди. Йигит дераза ортидан икки қўлини кўксига қўйиб, жилмайиб қўйди
Зарнигорнинг юраги бир қалқиб кетди. Тез кўзини узиб, ортига қайрилганди, яна дераза тақиллади.
Бу сафар йигит яна битта халта узатди.
—Айтганча, бу сизларга эди, эрмак қиласизлар. Бўлди, бугунча сизларни бошқа безовта қилмайман. Зарнигорнинг юзига табассум югурди.
—Овора бўлибсиз, -деди, кейин палатадаги аёлларнинг безовта бўлиб тўнғиллаётганини кўриб, гапни қисқа қилди. Деразани ёпди. Йигит ҳамон қўлини кўксига қўйиб турарди.
(Давоми бор)
#bahor_yaqin
Баҳор яқин
1-қисм
Кечаси яна қор ёғибди. Эшикни очган Зарнигорнинг юзига муздек ҳаво урилди. Қарғалар қағиллаб, оламни бошига кўтарар, ҳовлидаги дарахтлар гуллаган фасли тугаганидан хафа бўлгандек мунғайиб қолган эди.
Қор яхшигина ёғибди. Кураш керакмиди? У акасининг уйи томон қараб қўйди. Бугун дам олиш куни, ҳали вери турмайди улар. Қумғонни олиб, уйга қайтиб кирди. Печка устида қатор турган човгумлардан бирини олиб қумғонни тўлдирди. Кейин уйнинг бир четида турган тоғорани кўтариб, отаси-онаси ётган хонага юрди. Отаси аллақачон ўтириб олган, кўрпасини қорнидан пастига тушириб, оёқларини ўраб олган, онаси эса ўрнини йиғиш ҳаракатида эди.
—Ассалому алайкум, яхши дам олдингизми?
—Барака топ, болам, — отаси доим такрорлайдиган дуолари билан ўтирган жойида юз-қўлини ювиб олди, —бахтли бўл, болам.
Кейин эҳтиёткорлик билан тоғора ва сувни кўтариб онаси томон юрди.
—Қўявер, болам, анча яхшиман, ташқарига чиқаман.
Онасига билан ҳовлига тушди.
Қизидан сочиқни оларкан онаси ҳар доимгидек бир хил дуо қилди
—Бахтинг очилсин, болам!
Онаси астойдил тиласа ҳам Зарнигор уялади, негадир бутун дунё унинг қари қизлигини юзига солаётгандек бўлаверади. Бу йил ўттизга тўлади. Онаси айтгандек у тенгиларнинг боласи мактабда ўқийди. Аллоҳ тақдир қилмагунча, осмон никоҳи ерга тушмагунча, у нима қила оларди? Барча нарсани жуфти билан яратган зотнинг унга ҳам атагани бордир...
Одамларнинг гап-сўзидан, акасининг қовоғидан, келинойисининг заҳарли пичингларидан чарчади, холос.
Яхшиям иши бор. Республика болалар шифохонасида ҳамшира бўлиб ишлайди. Иш қийин, баъзан касаллар кўпайиб кетганидан тушлик ҳам қилолмайди, оёқлари қалтираб кетаётганидан қаттиқ очиққанини ҳис қилади. Йиллаб ётадиган бемор болажонлар бор. Онаси бирга ётади. Дори-дармон топиб бергач, уч-тўрт кундан кейин қишлоғига жўнаб кетган отасини, уйини соғинган болалар назарида Зарнигор фариштанинг ўзгинаси. Бошини силайди, эртак айтади, китоблар келтириб беради.
Бугун — дам олиш куни. Отаси тунов куни қовоқ сомса егиси келаётганини айтганди. Ошхонага кириб, тайёргарликни бошлаб юборди. Уйдагилар "Сопалак сомса" деб атайдиган яланқават, тандирда ёпиладиган сомсани ўзи ҳам яхши кўради. Хамир қориб бўлгач, устини яхшилаб ўраб, қовоқ тозалашга киришди. Ичи қизғиш, чиройли қовоқни қирғичдан чиқариб, бироз гармдори, туз бир, иккита пиёз солиб аралаштирди. Тандирга ўт қалаб юборди. У оловнинг ёнишини томоша қилишни хуш кўради. Қаердалир ўқиган эди. Ёнаётган оловга тикилиб ўтириш стресларни олар экан...
Тандир қизиб, тобига келгач, чўғларнинг устига кул ташлади, тайёр сомсаларни чаққонлик билан ёпиб, бироздан сўнг узиб, дастурхон ёзилган саватга ташлай бошлади. Қип-қизариб пишган сомсаларнинг устига сариёғ суртиб лаганга жойлади.
Чой дамлаб бўлган ҳам эдики, акаси кириб келди.Салом берди. Ғудраниб алик олган бўлди.
Отаси иштаҳа билан еди, уни узоқ дуо қилди. "Бахтинг очилсин, болам"...
Душанба Зарнигор учун чинданам оғир бошланди. Ё, тавба, кейинги пайтда касал болалар кўпайиб кетди-ми?
Бугун бир сутка шифохонада қолади. 6-палатада ётадиган беш яшар бола оғир аҳволда. Болакай " Ичак тутилиши" касаллиги билан озор чекади. Зарнигорнинг қўли енгил. Моҳирлик билан боланинг қўлга ангиокатетр ўрнатиб, осма уколларни улаб қўйди. Кейин эркалаб чиқиб кетар экан, онасига болага қараб туришини тайинлади
— Шундай жонимга тегди!-деди аёл.
—Қон бўлиб кетдим. Касалидан ҳам чарчадим!
Зарнигор аёлга индамади. "Мана шу неъматга зор қанча одамлар борлигини билса эди, ношукур!" —дея кўнглидан ўтказди.
Кун бўйи югуриб юрганигами кечаси бироз толиқди. Соат тунги 2:00 да охирги муолажани қилди-ю, узун коридорга қўйилган ёзув столи ёнидаги стулга оҳиста чўкди. Билагини ёстиқ қилиб, бошини столга қўйди. Бошидаги қалпоғи ечилиб қоп-қора сочларининг турмаги ечилиб, ёйилиб кетди.
Кўзи илинган экан, бир аёл йўлак бошидан додлаб кела бошлади. Югур-югур бошланди. Қанча ҳаракат қилмасин, шифокорлар болани олиб қола олмадилар. Улар ҳам оддий инсон, ажалга кучи етмайдиган, Аллоҳнинг иродаси олдида ожиз бандалар эди.
(Давоми бор...)
🌿💚...
"Kelib ovora bo'lib yurma, qizim. Uyimiz sovuq. Ertaga ishga chiqasan. Bugun shirin bir ovqatni qilib, bolalaring bilan dam olib o'tir. Bizdan xavotir olma"...
Onasidan kelgan smsni o'qiganida ota uyi tomon yo'lga chiqib bo'lgandi. Onasi uni ehtiyotlab, avaylab shunday xabar yozganini sezdi. Hozir kirib borsa, ularning qanaqa quvonishini tasavvur qilib, yuziga tabassum yugurdi... Eshikni sezdirmay ochib, oshxonaga mo'ralasa, onasi yeng shimarib, xamir qorayotgan ekan. Mehnatning zo'ridanmi yoki hayot tashvishlaridanmi, onasi ko'ziga cho'kib, kichkina bo'lib qolganday ko'rindi. Ichidan zil ketdi. "Onajonim!" Uchib borib, hayratda qolgan onasining bag'riga otildi...
- Voy, o'zim o'rgilay, keldingmi, bolam! Ko'z oldimdan o'tib turganding... Sog'ingandim, aylanib ketay sendan! Kelibsan-da, baribir... Ona-bola bir-birini quchgancha yig'lab oldilar. Farzandining halovati uchun sog'inchini ichiga yutib yashayotgan onaizor bir kulib, bir yig'lardi...
@ibratli_sozlar
Наргизани ҳаёли Шербекни бўсасида эди.Вужуди ёниб кетгандек бўлди.Телефони овозсиз бўлгани учун Шербекни қилганини эшитмай қолибди.Хонасига киргач шошиб қайта қўнғироқ қилди.
-ов қанжиқ нега вақтида олмайсан!-Шербек шундай дея қизни онасини ҳам қўшиб сўкиб кетди.
-кечиринг онамни ёнида эдим!-деди Наргиза йиғлаб.
-ҳиқиллама! Мен қилдимми вақтида кўтар-дея йигит қизни яна аямай сўкди.
-Шербек ака атай қилмадим кечиринг!-деди Наргиза жон ҳолатда.
-расм жўнат кўрай қаердалигингни!
-ҳалиги..мен!-деди қиз йигит қандай расм талаб қилишини билгани учун ечина бошлади.
-тезлаш! Изимга мингта қиз зор биласан лекин мен сени севаман севгимга лойиқ бўл!
ШАМОЛ УЧИРГАН ИМТИҲОН ВАРАҚАСИ
Жиддадаги қирол Абдулазиз университетида ўқувчи бир йигит ҳикоя қилади:
Университет имтиҳонлари яқинлашиб қолганда дадам қаттиқ оғриб қолдилар. Бошларида туриб тузук тайёрлана олмадим. Имтиҳон кунига бир кун қолганида дадам аҳволи оғирлашиб, касалхонага олиб кетдим. Ўша кечаси дўхтирлар тинчлантирувчи уколлар бериб, осма уколга боғлаб қўйишди.
Қўлимда имтиҳонга тайёрланиш учун олиб келган, дарслар хулосаси тўлдирилган дафтарни ушлаганча дадам бошида ўтирар эканман, кўзим кетиб қолибди. Эрталаб бомдодга яқин уйғондим. Дадам ўзларига келиб, анча енгиллаб қолган эканлар.
- Дада, бугун бироздан сўнг имтиҳон топшираман, дуо қилинг, - дедим.
Қўлларини кўтариб дуо қилдилар.
Эрталаб университетга кетдим. Имтиҳонга кирдим. Имтиҳон варақасини кўриб, саволларни ўқиб тарвузим қўлтиғимдан тушди. Дарс пайтида яхши ўзлаштирган мавзуларни ҳам дадам хаста бўлган охирги кунлардаги ташвишим, асабийлашишим туфайли унутгандек эдим. Бошимни чангаллаб ўтириб, саволларга жавоб беришга ҳаракат қилдим. Ваҳиманинг зўридан жавобини билган саволлар ҳам миямда бир-бирига қоришиб кетган эди. Варақада келган олтмиш саволнинг анчасига хато ёзиб чиқдим. Берган жавобларимни китобларда келган маълумотларга солиштириб тамоман умидим узилди. Йиқилишим аниқ эди.
Бир-икки кундан сўнг имтиҳон натижалари эълон қилинди. Ҳамма деворда осилган рўйхатга чопди. Истар-истамас бордим. Рўйхатдан исмимни излар эканман, исмимдан кўра ҳамманикидан ажралиб турган натижага кўзим тушди.. Менга тўлиқ баҳо қўйилган эди! Кўзларимга ишонмадим. Кўзимни ишқалаб яна қайта қарадим. Баҳо тўлиқ қўйилган. Бунга шубҳа йўқ эди. Энди хаёлимга бошқа эҳтимол келди: "устоз янглишипти.. бошқанинг баҳосини менга қўйиб юборипти".
Устоздан бунинг ҳақиқатини сўраб билиш учун унинг хонасига кирдим.
- Кел, - деди у. - Нима хизмат?
- Домла, имтиҳон натижасининг аниғини билиш учун кирдим, - дедим. - Менга аниқ неча баҳо қўйилган?
- Исминг нима эди?
- Файсал.
- Хўш..., - деди у рўйхатни кўздан кечириб. - Сен тўлиқ баҳо олибсан, хотиржам бўл.
- Имтиҳон варақамни кўра оламанми? - дедим мен.
- Биласанми, - деди у пешонасини бир қашлаб олиб. - Имтиҳон варақаларини уй балконида текшираётган эдим. Шамол қўзғалиб, варақалардан бирини учириб кетди. Фарзандлар билан қанча изласак ҳам топа олмадик. Студентлар рўйхатини текшириб, варақа сенга оидлигини ўргандим. Сенга зулм бўлмасин дея энг юқори баҳони қўйдим.
Мен унга бошимдан ўтган воқеани рўйи рост ҳаммасини айтиб бердим.
- Унда буни дадангга қилган хизматинг эвазига берилган Аллоҳ инъоми деб бил. Шу зайлда хизматда давом эт, кам бўлмайсан, - деди устоз.
Сайфуллоҳ Носирхон Тўра
#Oq_oydin_orzular
Оқ,ойдин орзулар
13-қисм
Синф хонасини очганимни биламан, бошимга зар ёғилди. "Табриклаймиз!" деган олқишлар остида хонага кириб бордим. Моҳинур бир қўлида юракчали пуфаклар, бир қўлида чиройли гулдаста кўтариб турарди. Қизлар битта-битта келиб қучоқлай бошладилар.
Жойимга ўтираётганимда Имрон кириб келди. Қўлида каттагина кулранг айиқ бор эди.
—Табриклайман! Совғани қандай олганимни билмай қолдим. Қизлар "О--о-о!" деб юборгач уялиб кетдим.
Ойим ҳам биринчи марта табриклаб қўйдилар.
—Бахтли бўл қизим, пешонанг меникига ўхшамасин!
Ўн етти баҳоримни гўзал, бахтиёр қарши олдим. Кечқурун ўзим Имронга хабар ёздим. "Совға учун, раҳмат!" Жавоб тез келди
"Арзийсан!" Бироздан сўнг яна янги хабар келди
"Сенинг туғилган кунингда, сендан ташқари дунё буйича яна йигирма миллион одамнинг ҳам туғилган куни бўлади.
Шу билан бирга Ер юзида ҳар дақиқада 256 та чақалоқ дунёга келади. Аммо Аллоҳ сени мен учун яратган. Сени, барибир, ҳеч кимга бермайман! "
Май ойи кириб келди. Синфдошлар қандайдир жудаям яқин бўлиб қолган эдик. Ҳамма бир-бирига яхши гапирган, бир-бирига ёрдам берган. Хатто Акобир ҳам қуйилиб қолгандек эди. Ҳадемай мактабни битирамиз. Кейин эса катта ҳаётнинг сон-саноқсиз йўллари томон равона бўламиз.
Бизни шунча йил бағрида ардоқлаган қадрдон мактабимиз, азиз ўқитувчиларимиз энди хотираларимиз қаърида қолади. Ялиниб келсак ҳам бизга дарс ўтмайдилар, истасалар мактаб дарвозасидан киргизмасликлари ҳам мумкин. Буни ўйлашнинг ўзи кўнгилга маҳзунлик солади.
Моҳинур билан шулар ҳақида гаплашиб кетаётсак, телефоним жиринглади. Мунира опам.
—Лазизахон, ойингиз рухсат берсалар бизникига кела оласизми? Меҳмонлар келмоқчи эди, бироз қарашиб юборинг, илтимос!
—Албатта, бораман, опа,—дедим.
Мунира опамга маза-да! Ҳамма нарсани тайёр сотиб оладилар. Хатто иссиқ овқатларгача. Фақат шўрва солдилар. Меҳмонхонага жой қилдик. Кейин менга чиройли спорт кийими совға қилдилар. Кийиб, бироз пардоз қилиб, сочларимни турмаклаб олдим. Ойнага қараб ўзимни танимай қолган эдим. Мен чиройли, хатто гўзал эдим. Буни бугун ва биринчи марта пайқадим.
Меҳмонлар опамнинг ўртоқлари бўлиб, тўйда кела олмаган эканлар. Меҳмонлар йиғилгач, опам чой олиб кириб кетдилар. Мен ўргатганларидек бироздан сўнг, бир лаган сомса кўтариб кирдим.
—Ассалому алайкум.
Ҳамма баравар қараганига саросимага тушиб қолдим.
—Бу—менинг қизим Лазизахон. Келажакдаги ҳамкасбим, ҳозирча шогирдим, жудаям ақлли қиз!
Мақтовлардан уялиб аёллар билан кўриша бошладим. Бир маҳал битта аёл маҳкам бағрига босди. Кўзларимни ердан узиб қарадим-у, шошиб қолдим. Қўрқиб кетдим. Бу—Имроннинг ойиси эди!
—Мунира, мен қизингни танийман, шу қизингни ўзим келин қиламан, иншааллоҳ!
—Ана, Лазизахон, сизга совчи ҳам топилди,—деди Мунира опам. Дугоналари кулиб юборди.
Ўша куни учиб-қўниб хизмат қилдим.
Йигирма бешинчи май куни устозимиз хонага қоғоз қутича кўтариб кирдилар. Бу—бешинчи синфда ёзганимиз "Орзулар қутичаси" эди. Ҳар биримизнинг орзуларимизни ўзимизга тутқаздилар. Устига майда гуллар чизилган хат жилдни очар эканман, қаттиқ ҳаяжонланар эдим. "Нима ёзган эдим-а!"
"Мени синфда ҳеч менсимайди. Мактабни битираётганимда чин дугонам бўлишини, яна битта чиройли ўғил бола мани яхши кўриб қолишини хоҳлайман. Манга кўп совғалар олиб келадиган бир меҳрибон одамни ҳам ҳаётимга юбор, Художон! Кейин охиргиси, дадам ичишни ташлаб юборсинлар, эй Худо шу конвертни очганимда ҳамма ёзганларим амалга ошган бўлсин!"
Ё, Худойим, ҳамма айтганимни берибсан-ку! Нимага ойимга ҳам ҳидоят сўрамаган эканман. Ёш бола бўлганман-да, барибир.
Бола қалбимнинг оқ,ойдин орзулари амалга ошган эди.
Синфдошларим қий-чув қилганча бир-бирининг мактубини ўқишга интилар, мен эса ичимда яна янги орзу қилардим: "Ё,Аллоҳ, онамга ҳидоят бер!"
(тугади)
🔥IFFAT🔥 yangi qismlar uchun endi toʻlov 8000 soʻm!!! Toʻliq mutolaa qilmoqchi bolganlar @A_lixan ga murojaat qiling!!!
Читать полностью…
ИФФАТ_2 4.
.
Кунларим шундай, бахтли аслида бахтсиз тарзда давом этарди.
Кулиб тураман, ўзимни бахтли кўрсатишга уринаман.
Аммо аслида озгина умид билан турмуш ҳаётини ушлаб қолишга чирмашаётган бир ожизаман.
Бу умид ўзимга бўлган ишончим. Доим менга ёрдам берган, ишончим.
Аммо бу ишонч, ҳаётда олға интилишда, кўзлаган мақсадларга эришишга қилган ҳаракатларда яхши натижа бераркан.
Лекин қалб борасида у ҳам ожиз қоларкан.
Мен қачондир Беҳруз акани қалбига кирармиканман?. Майли ўша қиздек севмасин.
Аммо ҳеч йўқ аёли сифатида қабул қилиб, эъзозлармикан?
Мени сабримчи? У қанчага етар экан?
Ахир мен доим эътибор, меҳр кўриб улғайган қизманку....
🍃🍃🍃
Тун... ой шуласи деразадан хонамизда тушиб турар.
Иссиқ ҳаво бўлгани учун ойналарни очиб қўйгандим, чигиpткани чиғирлаши сокинликни бузарди.
Кўзим илинибди. Уйғонсам ҳали ҳам Беҳруз ака келмаган.
Ўрнимдан туриб, ойнадан ташқарига қарадим. Беҳруз ака супада сигарет тутатиб ўтирибди. Ҳовлидаги ёниқ турган чироқлардан аниқроқ кўринарди уларни сийрати.
Эгнимга, ёзги ҳалатимни олдимда олдиларига чиқдим.
—Беҳруз ака нималарни ўйлаяпсиз? -дедим аста елкасига қўлимни қўйиб.
—Бунча гўзалсан? -деди менга қараб жилмайганча. Шу қадар ёқимли эдики, бу икки дона сўз. Этим жимирлаб кетгандек бўлди.
Ҳаяжонга берилган онимда мени бағрига тортганларини ҳам билмай қолдим.
—Кимдур кўриб қолади Беҳруз ака. Ахир ташқаридамиз! -дедим ҳижолат тортиб, ахир ҳовлида ёниқ турган чироқлар бор. Юзимга яқин келиб жилмайганда, улардан ароқ ҳиди келди. —Мастмисиз?
ИФФАТ_2 2.:
Қанчадир вақт ўтиб, Беҳруз ака хонага кирдилар. Чўнтагидан нимадир олиб, дераза олдига борди.
Ойнани очиб, назаримда қўлидаги нарсани отиб юборди.
Мен уларни салом шарфим остидан кузатардим.
—Ёнимга кел! -дедилар дераза олдида турганча. Севиб турмуш қурмаган, бу турмушни хоҳламаган бўлсам ҳам, мени ўзгача бир титроқ босиб, Беҳруз акани олдига бордим. Аммо нима қилишни билмай, жим туравердим.
—Сенга салом солишинг керек эканини айтишмадими? -деди. Бошимни сал кўтарсам, кўзлари қизариб менга қараб турган эканлар.
Аста-аста уч марта эгилиб салом солдим. Бошимда салом рўмолимни олиб, бағрига тортдилар.
Сокин ҳаракатларидан мен тамом бўлай дедим.
Бир неча лаҳзадан кейин, дераза олдидан узоқлашдик.
Чироқ ўчирилди.
Беҳруз ака, ҳудди бир шеърни ёдлагандек, тартиб билан ҳаракат қиларди.
🍃🍃🍃
—Мен ўзимга келиб, олгунимгача. Мендан ортиқча эътибор кутма! Бу кеча Уни азоблаш учун бўлди. Кейингиларига мен тайёр эмасман.
Тонг саҳарда уйғонган, Беҳруз ака, хонадан чиқиб кетиш олди шундай деди.
—Нима?
—Мен сени қачондир қабул қиларман. Аммо ҳозир эмас!
—Қабул қила олмас экансиз, нега менга уйландингиз? Нега менга тегиндингиз? -томоғимга аччиқ шу билан бирга қаттиқ бир нима тиқилгандек бўлди.
—Тўйни катталар хоҳлади, мен ҳам аламда рози бўлдим. Орамиздаги ишга келсак, айтганимдек Уни азоблаш учун эди.
Алам қилди. Жудаям алам қилди. Менга бундай қилишга нима ҳаққи бор ахир?
Тегинмаса нима қиларди менга?
—Аммо шу иш шартмиди? -дедим оғир ютиниб.
—У пастда қараб турганди.
Беҳруз акани овози титраб чиқди. Қанчалар севган экан.
Мен ҳам титраб кетдим. Мени бошимни очганда, қучганда, қиз пастда бўлганми?
Аммо қандай қилиб?
Қочиб кетган жойидан келдими?
Миямда саволлар тинмас, бошимга кучли оғриқ кирди.
Кимга ачинай?
Севганини азоблайман деб, суймаган ошини ичган, Беҳруз акагами?
Севганини ўзга билан бўлган висолини кўрган, ўша қизгами?
Ёки, вазият қурбони бўлган ўзимгами?
Аслида кимга қийин?
☝️ЭРИ БЕФАРК ВА ХИЕНАТ КИЛАДИГАН АЕЛЛАР УЧУН КАНАЛИМИЗДА КЕРАКЛИ НАРСАЛАР БОР.
💃 БУНИ ИШЛАТГАНДАН СУНГ ЭРИНГИЗ ОЛДИНГИЗДАН КЕТОЛМАЙ КОЛАДИ👇🏻👇🏻
/channel/+GQfZnQeRk5ozYjAy
/channel/+GQfZnQeRk5ozYjAy
#Oq_oydin_orzular
Оқ, ойдин орзулар
(9-қисм)
Отам касалхонадан уйга қайтди.
— Ойим қайтиб келса, кечирармидингиз? —сўрадим елкасига бошимни қўйиб.
Ўйлаб ўтирмай жавоб бердилар
—Кечирардим, ярашардим, қабул қилардим...
Имронга шуни айтиб берсам ғаройиб жавоб ёзибди.
"Ойингни шу аҳволга келишига даданг айбдор. Аёл кишини қаттиқ назорат қилмаса, умуман, аёл эридан қўрқмаса, билган ишини қилади, мувозанат бузилади"
Эҳтимол, Имрон ҳақдир, лекин дунёда ҳеч қачон ўзгармайдиган қайсар феъллар ҳам бўлади. Улар сиртига сув юқтирмайди, бошқаларни айблаб бемалол яшаб юраверадилар.
Аммо бу дунёда яна бир қонуният бор. Нима берсанг, шуни оласан. Яхшиликка яхшилик, ёмонликка ёмонлик қайтиши исботланган ҳақиқат.
Биринчи соат адабиёт. Чўлпоннинг ҳаёти ва ижоди ҳақида гапира туриб устозимиз Фазилатга юзландилар.
—Чўлпоннинг "Гўзал"шеърини айтиб бер. Бўйлари баланд, оппоққина, гўзал синфдошим саҳнада шеър айтиш ҳадисини олган. Синф тахтаси ёнида туриб янгроқ, шу билан бирга нафис овози билан шеър ёдлайди. Очиқ дераза ошиб кирган баҳор шамоли дарпардани эркалайди. Синф жим-жит. Фақат Фазилатнинг сеҳрли овозида Чўлпоннинг машҳур сатрлари қанот қоқади...
Қоронғу кечада кўкка кўз тикиб,
Энг ёруғ юлдуздан сени сўраймен.
Ул юлдуз уялиб, бошини букиб,
Айтадир: “Мен уни тушда кўрамен,
Тушимда кўрамен – шунчалар гўзал,
Биздан-да гўзалдир, ойдан-да гўзал!”
Кўзимни оламен ой чиққан ёқға,
Бошлаймен ойдан-да сени сўрмоқға.
Ул-да айтадир: “Бир қизил яноқға
Учрадим тушимда, кўмилган оқға.
Оқға кўмилганда шунчалар гўзал,
Мендан-да гўзалдир, кундан-да гўзал!
Эрта тонг шамоли сочларин ёйиб,
Ёнимдан ўтганда сўраб кўрамен.
Айтадир: “Бир кўриб, йўлимдан озиб,
Тоғ ва тошлар ичра истаб юрамен!
Бир кўрдим мен уни – шунчалар гўзал,
Ойдан-да гўзалдир, кундан-да гўзал!”
Ул кеткач, кун чиқар ёруғлик сочиб,
Ундан-да сўраймен сенинг тўғрингда,
Ул-да уятидан бекиниб, қочиб,
Айтадир: “Бир кўрдим тушдамас, ўнгда,
Мен ўнгда кўрганда шунчалар гўзал,
Ойдан-да гўзалдир, кундан-да гўзал!”
Мен йўқсил не бўлиб уни суйибмен?!
Унинг-чун ёнибмен, ёниб куйибмен.
Бошимни зўр ишга бериб қўйибмен.
Мен суйиб… мен суйиб кимни суйибмен?
“Мен суйган суюкли шунчалар гўзал,
Ойдан-да гўзалдир, кундан-да гўзал!
Фазилатга ҳавасим келади. Мана ўн бир йил бўлди бирор марта мактабга ўзи пиёда келганини кўрмаганман. Ё дадаси, ёки акаларидан бири олиб келиб, дарси тугагач олиб кетадилар. Тўртта акаси борлиги учун бирорта йигит юрак ютиб гап отолмайди, танловларда доим ғолиб бўлади. Устозимиз ҳам кўринган одамга "Бу қизим Навоийнинг икки юзта ғазалини ёддан билади!" деб мақтанадилар. Унинг меҳрибон бувиси, ардоқлайдиган келинойилари ҳам бор. Тадбирларда бошловчилик қилади. Ўғил уйлантирмоқчи бўлган ўқитувчи зоти борки,, шу қизни келин қилсам дейди.
Нимага бизга шундай бахтли, тўкин оилада туғилиш насиб этмади?
Хаёл суриб ўтирсам, телефонимга хабар келди. Ўқитувчим шеър оҳанги билан маст, Фазилатга қўшилиб айтяпди. Партанинг тагидан телефонимни очдим. Хабар Имрондан эди.
"Ойданда гўзалсан, кунданда гўзал!" Беихтиёр юзимга табассум югурди...
Феруза опа энди Чўлпон ҳақидаги ғаройиб маълумотларни гапира бошладилар. Эшик тақиллади. Ўрнидан туриб очмоқчи бўлган Диёрага "Ўтир!" ишорасини қилиб,
йўл-йўлакай мавзуни гапириб бориб эшик очдилар. Ёшгина, гўзал аёл. Кимнидир сўради.
Устозимиз ташқарига чиқиб, эшикни ёпдилар. Бироздан сўнг
—Имрон, бу ёққа қараб юбор!-дея эшикни қайта ёпдилар.
Имрон ранги оқаринқираб ташқарига юрди. Имрон тутқични тортганида
—Ўғлимни нима қиламан, сиз қизни чақиринг!—деган овоз эшитилди. Юрагим "Шууув" этиб кетди. Ҳамма менга қараётганди. Бошимни эгиб олдим. Дағ-дағ титраётган қўлларимни парта остига яширдим. Негадир йиғлагим келарди. Ўқитувчимиз нима дегани ёдимда йўқ, аммо Имрон қайтиб синфга кирмади.
Феруза опа кириб дарсни келган жойидан давом эттирмоқчи бўлар, аммо шундоқ сўзамол устозим ҳам гап тополмай қолганди. Фазилат ақлли қиз-да
—Устоз, Чўлпонни Турбатга бориб қолгани ҳақида гапираётган эдингиз,—деди...
Боя жон қулоғим билан тинглаётган сабоғим энди қулоғимга кирмай қолганди.
(Давоми бор...)
"Ҳафа бўлганингизда, ўзингизга жазо берасиз"
🌞 Assalomu alaykum va xayrli tong! 🌞
🔆 Bugun yangi kun, yangi imkoniyatlar eshigi ochildi!
Har tong yangi umid, yangi orzular sari yo‘l demakdir. 💫
💛 Kuling, shukr qiling va oldinga harakat qiling!
💡 Bugun sizni faqat yaxshiliklar kutib olsin!
📌 Tongingiz barakali, kuningiz fayzli bo‘lsin! ☕✨
📢 Yaxshi niyat bilan kuningizni boshladingizmi? 💬👇
@ibratli_sozlar
Хонамиздан чиқиб, зиналардан пастлар эканман. Ворисни кабинетидан қандайдур ғўнғир-гўнғир овозлар эътиборимни тортди.
Қия очиқ эшикдан мўралаб. Ғалати аҳволга тушдим.
Ворис билан Зиёда бор экан
Энг менга ғалати туюлгани.
Кўрган манзарамдан бетоқатландим.
—Мени тушундингга.
Ворис уни бир тутам сочини қулоғи ортига ўтказди. Мен негадур ғалати бўла бошладим.
Наҳотки эрим ва ҳизматчимиз???