33743
Хаётий ва Ибратли ҳикоялар... Хикматлар хазинаси... Инсон такдирини аччик синовлари... Hamkorlik va reklama uchun 👇👇 @Bronzam . . . . . .
🌙💔 РАМАЗОНДА ОЛИНГАН ҚАСОС 💔🌙
Бу Рамазон бошқа Рамазонларга ўхшамас эди…
Жамшид ака бу йил рўза тутишни ният қилганди. Илгари у намоз ўқимас, рўза ҳам тутмасди. Аммо бу йил қалбида нимадир ўзгарди. У худди Аллоҳнинг унга берган сўнгги имконларидан бири эканлигини ҳис қилгандек эди…
Бир куни таравеҳдан сўнг, у уйига қайтаётганида қоронғу кўчада икки киши унга ҳужум қилди. Бири унинг қўлларини орқага қайириб ушлади, иккинчиси эса пичоқни унга тўғрилаб:
— Пулларингни бер!
Жамшид ака ҳеч қаршилик қилмади, чунки бу Рамазон эди. У жаҳлини ичида сақлаб, шундай деди:
— Оғайнилар, ҳеч бўлмаса, Рамазонда бундай қилманглар…
Аммо улардан бири қаҳр билан пичоқни янада қаттиқ ушлади:
— Бизга ақл ўргатма!
Улар Жамшид акани уриб, ерга йиқитишди. Унинг юзида оғриқ ва алам пайдо бўлди. У зўрға ўрнидан туриб, улар кетиб қолган йўналишга қаради…
Бир неча кун ўтди.
Жамшид ака ҳали ҳам юзидаги кўкарган жойлар билан юрар, лекин буни сабр билан қабул қиларди. Бир куни у масжидда намоздан сўнг бир одамни кўриб, ҳайратдан ёқа ушлади.
Бу ўша уни ўғирлаган йигитлардан бири эди!
Йигит Жамшид акани танимади. У намоздан сўнг ўтириб, дуо қилаётган эди. Жамшид ака унинг олдига борди ва юмшоқ овозда деди:
— Биродар, дуо қилибсан, қандай ният қиляпсан?
Йигит бироз хижолат бўлиб жавоб берди:
— Мен гуноҳкор одамман, ака… Рамазон тугашидан олдин Аллоҳдан мени кечиришини сўраяпман.
Жамшид ака кулди.
— Аллоҳ кечирувчи… Агар ростан ҳам тавба қилсанг, У сени кечиради.
Йигитнинг кўзлари жилтиллаб, ерга қаради:
— Мен бир неча кун олдин бир одамни уриб, пулларини олгандим… У одам ҳеч қандай қаршилик қилмади. Аммо мен ўша кундан бери тинч ухлай олмаяпман…
Жамшид ака юрагидан бир оғриқ ўтганини ҳис қилди. У аста секин жилмайиб, йигитнинг елкасидан тутди:
— Оғайни, сен билисанми, у одам сенинг тавбанг учун дуо қилган бўлиши мумкин…
Йигит ҳайрат билан Жамшид акани кўзидан таний бошлади. Юзи oqarиб кетди.
— Ака… Сиз… Сиз ўша одаммисиз?!
Жамшид ака жилмайиб бош ирғади.
Йигит шошилиб, унинг қўлидан маҳкам ушлади, кўз ёшлари оқиб кетди.
— Ака, илтимос, мени кечиринг! Мен жуда афсусдаман!
Жамшид ака уни қучоқлаб, секин пичирлади:
— Мен сени аввалдан кечирганман, биродар. Лекин ҳақиқий кечиримни Аллоҳдан сўра. Агар ростан ҳам тўғри йўлга қайтсанг, менинг ўша кечаги оғриқларим бекорга бўлмаган бўлади.
Йигит йиғлаганча унинг қўлидан ҳадя сифатида бирор нарса бермоқчи бўлди, аммо Жамшид ака қўлини кўтарди:
— Менга ҳеч нарса керак эмас. Фақат бугунги кечани ибодатда ўтказ.
Йигит яна йиғлади.
Ҳайит куни, масжидда Жамшид ака уни кўриб, яна жилмайди.
Уни кўрган йигит эса, аввалгидек ҳижолат тортиб эмас, балки юзида нур билан келиб, Жамшид акани қаттиқ қучоқлаб қўйди…
“Ака, менга берган нарсангиз дунёдаги энг катта ҳадя бўлди. Сизнинг сабрингиз менинг ҳаётимни ўзгартирди… Рамазон тугади, аммо мен энди бутун умримни Аллоҳнинг йўлида ўтказишни хоҳлайман!” 😭
@ibratli_sozlar
🌙💔 БИР КУНЛИК РЎЗА… АЛЛОҲ ҲУЗУРИГА ОЛИБ КЕТГАН РЎЗА… 💔🌙
— Она, мен ҳам рўза тутсам бўладими? — деди 7 ёшли Жасур онасига умид билан қараб.
Онаси табассум билан унинг бошини силади:
— Болажоним, сен ҳали кичкинтайсан. Бироз катта бўлсанг, рўза тутасан.
Аммо Жасур индамасдан, юзида жиддийлик билан яна такрорлади:
— Мен рўза тутмоқчиман, она…
Онаси жилмайиб, унинг кичик қўлларини ушлади:
— Яхши, болам. Унда фақат тушгача тутиб кўр, кечгача қийналишинг мумкин.
Жасур шу қадар хурсанд бўлдики, у ўзини катта одамдек ҳис қилди.
Тонгда у оиласи билан саҳарлик қилди, кейин рўза ниятини қилди. Кун иссиқ, очлик ва чанқоқлик уни қийнарди, лекин у бардош берди.
Туш пайти келганда, онаси унга:
— Болажоним, ҳозир рўзангни очиб қўяқол, бу сен учун етарли, — деди.
Аммо Жасур бош чайқади.
— Йўқ, она, мен кечгача тутиб кўраман…
Онаси уни меҳрибонлик билан кузатди.
Кун ўтди. Жасурнинг кўзлари ҳорғинлашди, аммо у ҳали ҳам сабр қиларди.
Ифторга бир соат қолганида, у онасининг бағрига бошини қўйиб, секин пичирлади:
— Она, мен жуда чарчадим…
Онаси уни қучоқлаб, мағрур жилмайди:
— Сабр қил, болажоним, оз қолди…
Лекин Жасур жавоб қайтармади…
Онаси юраги ғаш бўлиб, уни силкита бошлади:
— Жасур! Болам!
Лекин у жавоб бермади…
У Аллоҳнинг ҳузурига худди мусаффо бир фариштадек кетди… Биринчи ва охирги рўзаси уни жаннатга олиб кетди…
Ҳайит куни онаси унинг кичик қоринтойига қараб йиғларди…
“Болажоним, сен ният қилган рўзанг билан Аллоҳ ҳузурига кетдинг… Мен сенсиз яшашни билмайман, аммо сен доимо дуоларимдасан…” 😭
@ibratli_sozlar
🌙💔 СЎНГГИ ИФТОР 💔🌙
Бу Рамазон мен учун ўта оғир кечди…
Онажоним бир неча йилдан бери касал эди. У ҳар Рамазонда бизга турли таомлар тайёрлаб, ифторда қувонч билан дуога қўл очарди. Аммо бу йил у ҳатто ўрнидан туролмас эди.
Рамазоннинг сўнгги куни эди. Ифторга оз вақт қолганида, онам секин кўзларини очди ва кучсизгина жилмайди.
— Болам, бугун мен учун бир истакни бажарасанми?
Юрагим зирқираб кетди.
— Албатта, она, айтинг…
— Мен билан бирга ўтириб, менинг ёнимда ифтор оч…
Мен кўзларимга тийғон ёшларимни ютиб, у ёнига ўтирдим. Қўлларини қўлимга олдим. Азон янгради.
Онам кўзларини осмонга тикди, қўлларини кўтариб, секин пичирлади:
— Аллоҳим, фарзандимни ҳеч қачон ёлғиз қўйма, унга ҳамиша раҳматингни йўлла…
Мен йиғлаб юбордим.
— Она, илтимос, сиз ҳам дуоларингизда қолинг…
Онам жилмайиб, бошимни силади…
Эртасига унинг қўллари совуқ эди…
Ҳайит куни ҳамма хурсанд эди, мен эса онамнинг қабри олдида, унинг сўнгги дуосини эслаб йиғлардим…
“Онажон, сизнинг сўнгги ифторингиз — мен учун энг қимматли хотира. Сиз доимо дуоларимдасиз… Мен сиз учун ҳар куни Қуръон ўқийман, ҳар куни сизга раҳмат сўрайман… Сиз доимо қалбимдасиз…” 😭
@ibratli_sozlar
🌙💔 ОТАЖОНИМНИНГ СЎНГГИ НАСИҲАТИ 💔🌙
Рамазоннинг сўнгги кунлари эди. Ҳамма идиш-товоқ сотиб олиб, ҳайитга тайёргарлик кўраётган пайтда, менинг юрагим ғамга тўлган эди…
Отам бир неча ойдан бери оғир касал эди. Уни ҳар куни кўриб, кўзларим ёш билан тўларди.
Бир кеча унинг ёнига бордим. У жуда ҳоригандек кўринди. Сув бердим, у секин қўлимни ушлади.
— Болам, бу Рамазон сенга ибрат бўлсин… Ҳаёт ўтади, лекин қалбдаги имон қолади. Намозингни, дуоингни тарк қилма…
Мен йиғлашни бошладим.
— Ота, бундай деманг! Ҳали бирга кўп Рамазонларни қарши оламиз!
У жилмайди.
— Аллоҳ хоҳлаган нарса бўлади, болам… Мен кетсам ҳам, сенинг дуоларинг мени сақлаб туради. Ҳар куни Аллоҳдан сўра: “Отажонимга раҳмат айла, уни жаннат аҳли қил.”
Мен унинг қўлларини маҳкам сиқдим.
— Ота, илтимос, менинг дуоларим билан қолинг…
Бир неча соат ўтиб, отам оламдан ўтди…
Ҳайит куни ҳамма хурсанд эди. Мен эса отамнинг қабрини зиёрат қилиб, унинг сўнгги насиҳатини эслаб йиғлардим…
“Отажон, сизнинг васиятингиз мен учун муқаддас. Мен сиз учун ҳар куни дуо қиламан… Сизнинг нурли юзингиз ва меҳрибонлигингиз юрагимда абадий қолади…” 😭
@ibratli_sozlar
🌙💔 ОНАЖОНИМНИНГ СЎНГГИ РАМАЗОНИ 💔🌙
Рамазон ойи кириб келганида, ҳамма хурсанд эди. Масжидлар одамлар билан тўлди, ифтор ва саҳарликлар файзли кеча бошлади. Аммо менинг юрагимда ғам бор эди…
Онажоним оғир касал эди. У бир неча ойдан бери каравотда ётар, кўп гапирмас, лекин бизга табассум қилиб қарарди.
Бир куни саҳарда унинг олдига бордим. У қўлларини дуога кўтарди:
— Аллоҳим, бу фарзандимга омонлик бер, қалбини нурга тўлдир…
Унинг қўлларини маҳкам ушладим.
— Опа, мен сизсиз қандай яшайман? Сиз тузаласиз, тўғрими?
Онажоним жилмайиб, бошимни силади.
— Болам, менинг умрим тугаяпти… Лекин сен ҳаётингни яхши ўтказ, намозингни қазо қилма, садақа бер… Ҳамиша одамларга меҳрибон бўл.
Кўзларимга ёш келди. Унга қараб йиғлардим.
— Опа, илтимос, бундай деманг…
Бир неча кун ўтиб, Рамазоннинг сўнгги ўн кунлиги бошланди. Онамнинг нафас олиши қийинлашди. Ҳаммамиз унинг атрофида йиғилдик.
— Она, бирор нарса керакми? — дедим.
— Ҳеч нарса керак эмас, болам. Фақат мени кечир…
Бу унинг охирги сўзлари бўлди…
Ҳайит куни келганда, кўчалар шодлик билан тўлди. Мен эса онамнинг қабри ёнида ўтириб, Қуръон ўқиб, йиғлардим…
“Онажон, мен сизсиз яшашни билмайман… Аммо менга қолдирган насиҳатларингиз ҳамиша юрагимда бўлади. Сиз учун доимо дуо қиламан…” 😭
@ibratli_sozlar
🌙💔 ОТАМНИНГ ОХИРГИ ИФТОРИ 💔🌙
Бу Рамазон оиламиз учун жуда оғир кечди. Онам анчадан бери орамизда йўқ эди, отам эса қариликдан касал бўлиб ётарди. Кун сайин аҳволи оғирлашар, лекин бизни ташвишга солмаслик учун чидарарди.
Бир куни ифтор яқинлашганда, отам секин қўлимдан ушлаб:
— Болам, бугунги ифторни мен билан бирга ўтириб очасанми? — деди.
— Албатта, ота! Мен ҳар доим сиз биланман.
У секин жилмайди.
— Шукр… Бу Рамазон мен учун жуда баракали бўлди.
Мен ҳайрон бўлиб сўрадим:
— Ота, ахир сиз оғриқдан қийналяпсиз-ку… Нега бу Рамазонни баракали дейсиз?
Отам қўлимни маҳкам сиқди.
— Чунки Аллоҳга янада яқинлашаётганимни ҳис қиляпман, болам. Бу дунё фоний, аммо охират абадий…
Кўзларимга ёш келди. Ифтор вақти етиб келганда, отам қўлларини дуога очди.
— Аллоҳим, менинг фарзандимни доимо ҳимоя қил. Унинг қалбини нурга тўлдир. Мен кетганимдан кейин ҳам, менинг дуоларим уни ҳеч қачон тарк этмасин…
Бу отамнинг охирги дуоси бўлди…
Эрталаб у тинч ҳолатда, уйқусида вафот этди.
Ҳайит куни ҳамма шод-хуррам эди. Мен эса отамнинг қабрига Қуръон тиловат қилиб, унинг сўнгги дуоларини эслаб, ҳўнграб йиғлаётгандим…
“Отажон, мен сизнинг дуоларингиз ила яшайман. Сиз билан бирга қилган сўнгги ифторим — ҳаётимдаги энг катта эсдалик бўлиб қолади. Сиз учун доимо дуода бўламан…” 😭
Ro'mol o'rashni hohlaysizku lekin o'rashni bilmaysizmi?🌷
Bu kanal aynan siz uchun🤩
1000 xildan ortiq ro'mol o'rash usullari🌝💕
Tafsiyam...🥰 tezroq obuna bo'ling🌸
Онамнинг дуоси
Рамазон ойи ҳар йили ўз ҳикматлари ва синовлари билан келади. Бу галги Рамазон мен учун энг оғир бўлди...
Онажоним анча вақтдан бери оғриқчан эди. Табибларга, врачларга олиб бордик, лекин шифо топмади. Онамнинг юзидаги табассум секин-аста сўнгани мени ич-ичимдан ўйлатарди.
— Болам, сен фақат намозингни адо қил, мен учун Аллоҳдан шифо сўра, — дерди у.
Мен ҳар саҳарда, ҳар ифторда йиғлаб дуо қилардим. Онамнинг кўзларига умид билан қарардим. У эса менга жилмайиб, ҳеч нарса бўлмагандек, “Аллоҳ ҳаммасини яхши қилади”, дерди.
Рамазоннинг охирги ўн кунлигида онамнинг аҳволи оғирлашди. Бир кеча унинг елкасига бошимни қўйиб йиғладим.
— Она, кетманг… Мен сизсиз яшай олмайман…
— Йўқ, болам, сен менсиз ҳам кучли бўласан. Мен кетсам, ҳаётни тўхтатма. Намозингни, дуоингни ташлама.
Мен қаттиқ йиғладим. У эса елкамни силаб, паст овозда:
— Аллоҳ сенга барча яхшиликларни ато этсин, фарзандим… Менинг бу дунёдаги энг катта бахтим — сенинг фарзандинг бўлишим, — деди.
Ушбу сўзлар онамнинг охирги сўзлари бўлди...
Кечаси ухлаб қолган эканман, саҳарда у қўлимни сиқиб, шундай тинч ва нурли чеҳра билан охиратга рихлат қилди.
Рамазон ҳайити куни ҳамма шоду хуррамлик билан байрам қиларди. Мен эса онамнинг боши устида Қуръон тиловат қилар ва бир нарсани тушунардим: Ота-она дуосидан улуғ неъмат йўқ экан…
@ibratli_sozlar
ИФФАТ_2. 45.
.
🍃🍃🍃
Беҳруз Шаҳнозани ишга ташлаб ўзи офисга йўл олди. Шариф билан бирга ишламайдими? Уни хонасини олдида Ферузага дуч келди.
Иккиси ҳам бу тўқнашувдан бироз ўнғайсизландилар.
—Яхшимисиз Шариф? Тергов нима бўлди? -деди қиздан нигоҳини олиб қочишга имкон топаркан.
—Феруза аризасини қайтариб олмоқчи. Шунга маҳкамага кетяпмиз. -деди Шариф, синглисини қароридан норози экани гап оҳангидан билиниб.
Ўтган кун, Шаҳнозага «бир ишчимизни иши терговга ошди» деганда шу Толибни ишини назарда тутганди. Гап охири Ферузага олиб боргани сабаб, Шаҳнозага ортиқча маълумот айтмади. Ўзи оиласини мустаҳкамлаш ҳаракатида юрган бўлса, Ферузани исми ҳам Шаҳнозани унда узоқлаштириши аниқ эди. Айниқса шу сабаб аразлаб кетиб қолиб, қайнотасини қатъияти сабаб. Қайтариб келган бир пайтда.
—Майли оилавий масала ўзларингиз ҳал қиларсизлар. -Беҳруз тезроқ Ферузани олдидан кетишни ўйлади. Нима бўлган тақдирда ҳам, қандай ҳислар бўлган тақдирда ҳам уларни иккисини ҳам ўз оилалари бор энди.
🍃🍃🍃
—Ака ҳали ҳам мендан ҳафамисиз?
—Йўқ бу сени қароринг ва уни ҳурмат қиламан. -Шариф маҳкамага кетишаркан. Кичик ойначадан синглисига бир қараб қўйди.
—Ака у ҳам вазият қурбони. Тўкин-сочинликда, бахтли яшашга ҳудди биздек ҳаққи бор эди уни ҳам. Дадамни ҳар нарсасида биздек ҳақдор. Аммо катталар нафси, қўрқоқлиги, қатъиятсизлиги деб, болалиги қийинчиликда ўтган. Шу сабаб аламзада бўлиб катта бўлган.
—Жуда меҳрибон ва ақллисан. -Шариф синиқ жилмайди. —Вақтида сени қаттиқ ҳафа қилдим.
—Бари ўтиб кетди ака... -деди Феруза, эрталабки, Сарварни гапларини эсларкан. —Муҳими ҳозир ҳаммаси яхши. -жилмайишга ҳаракат қилдику, тарқоқ ўйлари сабаб, эплолмади.
ʼИФФАТ_2. 43.
ʼ
—Кўзларимга яхшилаб қаранг. Унда сиздан бошқа кимдир борлиги, ёки қачондир бўлганлиги мумкинми? -дедим яқиндан тикилиб. Беҳруз ака менга синчков қаради.
—Ҳўш? -дедим жавобини кутаётганимни сир тутмай.
—Мен жиддий сўрадим Шаҳноз. Ўзингдан эшитишни хоҳлайман.
—Менда сизгача йигит зотига қизиқиш бўлмаган. -дедим қўлимни юзи олдига олиб бориб, бармоқларим беихтиёр Беҳруз акани юзида сайр этди.
—Ҳўш? -деди энди Беҳруз ака сал аввалги ҳолатимга тақлид қилиб.
—Сиз мени биринчи ва ягона муҳаббатимсиз. Майли мен сизга биринчи бўлмай, аммо охирги ва чин муҳаббатингиз менга бўлишини истайман.
Келганидан буён совуқ бўлган нигоҳлар юмшади.
Беҳруз акани кўзларидаги учқун, юзини аста-секин ҳаракат қилаётганидан, нимани кўзлаганини англаган ҳолда.
Қўлларимни Беҳруз акани елкаларига қўйганча кўзларимни юмдим.
Икки сония ўтмай, таҳмин қилганим, лаблар туташуви содир бўлди.
🍃🍃🍃
Сарвар уйғонганда, Феруза ҳали ҳам ухлаётганди. Одатда қиз Сарвар тургунча нонушта тайёрлаб қўярди.
Қўлида турган қизни бошини аста суриб, туширди.
Бугун нонуштани ўзи тайёрлашни ўйлаб, юз-қўлини ювгач, ошхонага йўл олди.
Ёлғиз яшаган пайтлари ўзи учун, ўзи ҳаракат қилгани сабаб, қийналмай тайёрлади нонуштани.
—Энди йиғлоқини уйғотиш керак. Ёки ухлайверсинмикан?
Ўйланганча хоналарига кирди бу вақтда, Феруза ёнбош ётганча бир нуқтага термулиб, ётарди.
ИФФАТ_2. 41.
.
«Феруза»
Сарвар ака келишига таомни тайёр қилиб кута бошладим. Эрталаб кечроқ кетгандилар. Балки кечроқ келар. Лекин уларсиз ёлғиз овқатлангим келмайди.
—Ассалому алайкум, яхши келдингизми? -эшикни очганимда хорғин кўринди Сарвар ака. —Овқат тайёр, сизни кутаётгандим.
—Мени егим йўқ! -деди кайфиятсиз ётоқхонамизга юраркан.
—Кеча ҳам овқатланмадиз уйда, нимадир бўлдими? -дедим кулиб турган юзим тушкунликка тушиб.
—Сенга ҳисоб берайми Феруз? Егим йўқ дедимми? Демак емайман. Менга бойваччани қизиман деб ҳукмингни ўтказишга уринма.
Охирги гапи оғир ботди. Нега ундай дедилар?
—Мен.... -нимадир дейишга улгурмадим, ётоқхона эшиги таққиллаб юзимга беркитилди. Бахтли онларим ҳисоблимиди?
Иштаҳам ҳам йўқолди. Дастурхонни йиғдимда, столга бошимни қўйиб олдим.
Кўзларим ёшланди. Кўз ёшларим жуда суюқми дейман. Бир зумда оқиб келаверади.
🍃🍃🍃
Сарвар хонасида ўйчанг ётаркан. Чуқур хўрсинди.
—Опа нималар қилдингиз-а? Бунчаликка боришингизга ишонолмаяпман. Феруз....
Шу жойида яна ўйга толди.
«Сарқитдан яхшироғига лойиқ эдинг»
—Уфф, уфф, ууффф. -Сарвар асабий сочларини тўзғитди. —Феруз сарқит эмас. -тумба устида қўлига илинган нарсани отиб юборди. Охирги пайтлардаги воқеаларни бир-бир таҳлил қиларкан. Асаблари таранглашиб, ўзини қўярга жой тополмасди.
🌙 РАМАЗОН ҲИКОЯСИ – "ТЕЛЕФОН ЗАНГИ" 📱
🕕 Ифторга 15 дақиқа қолган.
Фурқат ишдан чарчаб келиб, ҳали ҳеч нарса емаган.
Телефонида ижтимоий тармоқларни титиб ўтирарди.
— "Ҳали вақт бор… Бироз кузатаман, кейин ифтор қиламан."
Шу пайт телефон занглади.
— "Ало?"
— "Ассалому алайкум, ака! Таниганингиз йўқ, мен Дониёрман.
Охирги марта сиз билан учрашганимга 7 йил бўлди…
Эслайсизми, сиз мени бир воқеадан қутқаргансиз?"
Фурқат ҳайрон қолди:
— "Кечирасиз, лекин ҳеч эслай олмаяпман…"
— "Сиз бир куни бозорда эдим деб,
Ўзингиз учун охирги қолган тангаларингиз билан менга егулик олгансиз.
Ўшанда менда ҳеч нарса йўқ эди, ака.
Сизнинг ўша бирор нарса кутиб ўтказилган ниятингиз –
Менинг ҳаётимни ўзгартирган!"
Фурқат жим қолди.
Телефон орқали гапираётган одамнинг овозида миннатдорлик сезиларди.
— "Мен буни қарз деб билдим, ака.
Энди қайтаришни истайман.
Илтимос, манзилингизни беринг –
Мен сизнинг ифторингизни узоқдан тайёрлаб қўйдим!"
⏳ 10 ДАҚИҚА УТИБ…
Фурқат эшикни очди.
Ташқарида ифторлик учун тайёрланган катта пакет бор эди.
Ҳеч ким кўринмасди.
Фақатгина бир ёзув қолдирилган эди:
"Сизнинг яхшилигингиз орқали мен ҳаётимни қайта бошлаганман.
Шунинг учун мен ҳам яхшиликни унутмадим.
Рамазон муборак!"
📌 ҲИКОЯДАН ИБРАТ:
✅ Ҳеч бир яхшилик йўқолиб кетмайди – уни Аллоҳ сақлайди!
✅ Бир кичик ёрдам ҳам кимгадир катта умид бўлиши мумкин!
✅ Рамазон – яхшилик ўзаро қайтадиган ой! 🤲
🌙 РАМАЗОН ҲИКОЯСИ – "МАНСАБМИ ЁКИ ИНСОФ?" 🤔
🕛 Соат 12:30. Иш жойида тушлик вақти…
Мансур – йирик компанияда менежер. Ҳар куни қарорлар қабул қилади, одамлар у билан ҳисоблашади.
Лекин бугун у бир қарорни қабул қила олмаётган эди.
Олдида икки номзод бор:
1️⃣ Шамсиддин – тажрибали, ҳалол, масъулиятли.
2️⃣ Санжар – катта таниш-билишга эга, аммо ишга унчалик меҳр бермайди.
Компания раҳбарияти кимни танлаш кераклигини очиқ қолдирган.
Мансурнинг қўлида – ҳал қилувчи овоз.
Лекин у билиб турибди:
— "Агар Шамсиддинни танласам, фойдалари катта бўлади.
Лекин Санжарнинг танишлари мени юқори лавозимга илгари суриши мумкин."
— "Нима қилишим керак?"
🌙 РАМАЗОННИНГ ЭСЛАТМАСИ…
Шу пайт у ёнига фойедаги қария келди.
— "Болам, бир савол берайми?"
— "Албатта, бобо."
— "Сен рўза тутяпсанми?"
Мансур жилмайди:
— "Ҳа, албатта!"
— "Нега рўза тутяпсан?"
— "Албатта, Аллоҳ учун!"
Қария яна савол берди:
— "Яхши, унда, ишингни ҳам Аллоҳ учун қиласанми?"
Мансур лол қолди.
— "Яъни?"
— "Сен ҳалол иш тутсанг, инсонларга адолат билан муомала қилсанг, бу ҳам ибодат!
Рамазон фақат еб-ичишни тўхтатиш эмас, балки ниятни ҳам тўғри қилиш ойи!"
⏳ ҲАЛ ҚИЛУВЧИ ҚАРОР…
Эртаси куни Мансур ҳеч иккиланмай Шамсиддинни ишга олди.
Узоқ вақт ўтмай, компания равнақ топди.
Шамсиддин фидойилик билан ишлади, компания ундан катта фойда кўрди.
Мансур эса ўз лавозимида мустаҳкам қолди.
У инсонларга адолатли бўлиш – энг катта мансаб эканини англади!
📌 ҲИКОЯДАН ИБРАТ:
✅ Рамазон фақат очлик эмас, балки ҳақиқатни танлаш ойидир!
✅ Тўғри йўлни танласанг, Аллоҳ сени ҳеч қачон зиёнга қўймайди!
✅ Адолат – инсонни баланд қилади, ниятни тўғри қилиш эса барака олиб келади! 🤲
Рамазондаги синов
Ҳасанбой ҳалол меҳнати билан кун кечирадиган, қишлоқдаги оддий деҳқон эди. Уйида унинг меҳрибон хотини ва уч нафар гўдак фарзанди бор эди. У ҳар йили Рамазон ойини катта ҳаяжон билан кутиб олар, рўза тутишни Аллоҳнинг буюк неъмати деб биларди.
Бироқ бу йил унга оғир келди. Ҳосил яхши чиқмади, бозорда нархлар тушиб кетди. Деҳқончиликдан топган пули рўзғорга ҳам зўрға етди. Ифторликка ҳам фақат бир коса гуруч ва бир бўлак нон бор эди.
Шу куни шомга яқин эшик тақиллади. Уйга қўшниси – ёлғиз яшовчи кампир Бибихол опа келган эди. У ҳаяжон билан деди:
— Ўғлим, кечир, жуда ноқулайлик бераётганимни биламан. Бир парча нонинг бўлса, менга ҳам бериб тур. Бугун рўзадор бўлиб, ҳеч нарса ея олмадим.
Ҳасанбой юраги зирқираб кетди. Уйида бор-йўғи бир коса гуруч бор, холос. Агар шундан ҳам берса, болалари оч қолади. Бироқ... Аллоҳ синов бераётганини тушунди.
Хотинига қаради:
— Нима қиламиз?
Хотини бироз ўйлаб турди-да, кўзларида ёш билан шундай деди:
— Агар бу гуручни едик, фақат қорнимиз тўйган бўлади. Агар уни синиқ кўнгилларга узатсак, Аллоҳ бизга барака юбориши мумкин...
Ҳасанбой бир сўз демай, юртининг охирги гуручини Бибихол опага тутди. Кампир йиғлаб:
— Бундай яхши инсонларнинг даргоҳи ҳеч қачон тор бўлмасин! — деди.
Шу кечаси Ҳасанбой ва оиласи ачқағон қорин билан ухлашга ётди. Қорин оч эди, аммо қалб тўқ эди.
Эртаси куни мўъжиза юз берди.
Бозорда савдо тўсатдан жонланди. Ҳасанбойнинг деҳқончиликдаги маҳсулотларини бир бой савдогар яхшигина нархга сотиб олди. Орамда у «инсонлар яхши одам экан», деб ишонч билдирди.
Ҳасанбой Аллоҳга шукр қилди. Чунки у тушунди: яхшилик ҳар доим қайтиб келади.
Рамазон – фақатгина рўза ойи эмас. У имон, синов ва меҳр-мурувват ойидир.
😊❤️❤️❤️ 👍😀😘😀 😊❤️
😍😀😘😀😊😊😀 🍴
😘😀❤️😍😀😊😀❤️🫖
❤️😀😍😀 😀❤️😍❤️😘
😊😍😀😘🍽️
❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️
❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️ ❤️❤️❤️
❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️🍵
⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️
/channel/+Fz1kx9akZZc5N2I6
/channel/+Fz1kx9akZZc5N2I6
🍽️🍽️🍴🍽️🔪🥄🍴🍴🍴🍽️🫖
❓SIZNI ALDASH OSONMI ?
❗️SURATDA ILK BOR KO'RGAN NARSANGIZNI TANLANG VA ICHKI DUNYOYINGIZ HAQIDA BILIB OLING
🐦⬛️ QUSH
🐕🦺 KUCHUK
🐈 MUSHUK
🐇 QUYON
📝Юлдузсиз тундаги вахшийлик ёхуд уз боласини ёкиб юборган она...
Мана Наргиза ва Мухиддиннинг туйлари булганига бир йил булиб, угилли булишди. Углига Хумоюн деб исм куйдилар. Улар бир бирларини севиб, севилиб,улдим-куйдиму ох-вохлар билан турмуш куришганди.
— Углимни кургани борасан-ку хали, оёгимга ётиб ялинмасанг отимни бошка куяман!, - деб бакирди.
Ха у углини курсатмади, аммо узи хам углининг юзига хам карамасди. Хаёлида факат хиёнаткор эридан кандай килиб касос олиш эди халос. Гох ишхонасига бориб жанжал килиб кайтар, гох ким билан гаплашди деб эшитган булса уша кизнинг махалласига бориб жанжал кутариб келарди. Аммо бир тун.....
😱ГЎРКОВ ҚЎЛИДА ҲЎРЛАНГАН ҚИЗ НОЛАСИ....
.......Шундай бўлиши мумкинми? — деб сўради у қоровулдан. Гўрковни топиб келишди. Қабрни қазишса… қиз йўқ эди. Жиноят қидирув бўлими ходимлари етиб келганидан сўнг эса ҳаммаси ойдинлашди. Марҳуманинг танаси гўрковнинг омборхонасидан, эски ваннанинг ичидан топилди. На одам ва на ҳайвон бўлмиш гўрков марҳума тупроққа қўйилган куниёқ қазиб олиб, иссиқ сувга солиб қўйган ва ҳар тун…....😱😳
ДАВОМИ УЧУН👇🏼БОСИНГ
/channel/Solixa_Ayol/23482
😰 ДАХШАТ КАЛТАКЕСАК, НОМУССИЗ ҚИЗ БЎЛИШГА САБАБ БЎЛСА 😱😱
(барча қизлар ўқисин бу қўрқитиш эмас)
Тунда келган тез ёрдам уй эгаларини вахимага куйди. Балогат ёшига етмаган ун беш ёшли Дилфузанинг корнида бир нима кимирлаб хушидан кетти.
Ота Онаси номусдан уятда колди.
Опаси акаси буйни эгилди.
Нега ? Нима учун ?
Қачон. Сабаби нима ?
Халол едириб халол кийдириб оқни оқ- қорани қора танитган.
Фарзанд нахотки номусга куйса.
Докторлар қизчани корнини кесамиз дейишгани. Ота Онани саросимага солди...
👉 ДАВОМИ😰😳😱😪😢 👈
🌙💔 РАМАЗОНДАГИ СЎНГГИ СУҲБАТ 💔🌙
Рамазоннинг файзи ҳар бир хонадонга шодлик ва барака олиб кирарди. Аммо менинг уйимда бу гал бошқача сукунат ҳукмрон эди…
Онам оғир касал эди. Унга қараб, юрагим парчаланарди. Ҳар кеча ёнига ўтириб, унинг қўлларини сиқардим.
— Она, бир нарса ейсизми? Сув олиб келайми? — дедим, кўзларим ёш билан тўлиб.
Онам жилмайди. “Йўқ, болам, менга фақат сенинг олдимда ўтиришинг керак. Ҳеч қаерга кетма.”
Мен унинг олдида туриб, кўзларимга тийғон ёшларимни ютишга ҳаракат қилдим.
— Она, тузаласиз, тўғрими? Аллоҳ сизга шифо беради, тўғрими?
У жилмайиб, бошини силкитди.
— Ҳамма нарса Аллоҳнинг ихтиёрида, болам… Аммо бир нарсани унутма: менинг умрим сенинг дуоларингда давом этади. Ҳеч қачон намозингни, дуоингни ташлама…
Бу сўзлар онамнинг охирги сўзлари бўлди…
Саҳарда унинг қўллари совуқ эди. Унинг юзи эса ҳали ҳам нурли эди…
Ҳайит куни, кўчаларда болалар қувонч билан югурар, одамлар байрамлашарди. Мен эса онамнинг қабри бошида эдим…
“Онажон, мен сизнинг сўнгги васиятингизга вафо қиламан. Ҳар куни намоз ўқийман, ҳар куни сиз учун дуо қиламан… Ва сиз менинг қалбимда ҳамиша тириксиз…” 😭
@ibratli_sozlar
🌙😢 ОНА ДУОСИ – ЭНГ УЛУҒ НЕЪМАТ 😢🌙
Рамазон ойининг сўнгги ўн кунлиги. Ҳамма ибодатга шўнғиб, кечаларни бедор ўтказарди. Аммо мен учун бу кечалар оғир бир синов билан келди…
Онам анча вақтдан бери касал эди. Унинг ҳоли кун сайин оғирлашиб борарди. Ҳар сафар унинг оғриқдан титраётган юзига қараганимда, юрагим қақшарди.
— Она, бирор нима ейсизми? Нима керак? — деб сўрардим.
— Йўқ, болам. Менга ҳеч нарса керак эмас. Фақат бир нарса сўрайман… Намозингни қазо қилма, мени дуоларингдан чиқарма, — дерди у жилмайиб.
Ҳар саҳар ва ҳар ифторда йиғлаб дуо қилардим: “Аллоҳим, менга эмас, уни шифо бер… Мен онамсиз яшай олмайман!”
Бир кеча унинг елкасига бошимни қўйиб ухлаб қолдим. Тонг ёришганда, унинг қўллари совуқ эди…
— Она! Онааа!!!
Аммо у жавоб бермади. У кетди… Унинг юзидаги нури эса ҳали ҳам сўнмаган эди…
Рамазон ҳайитида ҳамма шоду хуррамлик билан байрам қиларди. Мен эса онамнинг боши устида Қуръон тиловат қилиб, шундай дедим:
“Онажон, сиз айтганингиздек, намозимни қазо қилмайман. Фақат мен учун эмас, сиз учун ҳам ҳар куни дуо қиламан…” 😭
@ibratli_sozlar
Оғир кунлар кетади
Рамазоннинг соф фазосида, бир оила ўз тақдирининг энг оғир кунларини бошидан ўтказарди. Ҳасан ака ва унинг кичик оиласи қийинчиликка юз тутган эди. Бир неча ой олдин у ишидан айрилган, ижара ҳақини тўлай олмай, қарзларга ботган эди.
Оғирчиликлар сабаб, аёлига ҳам, болаларига ҳам етарли таом олиб бера олмай қолди. Рамазон ойи эса бу синовларни янада оғирлаштиргандек эди.
Бир куни ифтор вақти яқинлашиб қолди, лекин ҳали ҳам овқатга қуруқ нондан бошқа нарса йўқ эди. Болалар эса қарсиллаб очликдан кўзларини ўйқалаб ўтирарди. Ҳасан ака эса уларга қараб, юраги титрарди.
Шу пайт эшик тақиллади. Ҳасан ака ҳайрон бўлиб, дарвозани очди. У ерда бир киши турибди — қўлида улкан сават.
— Ассалому алайкум, ака. Биз қўшни маҳалладаги жамоатмиз. Бугун Аллоҳ йўлида эҳсон тарқатяпмиз. Буни қабул қилинг, — деди у одам самимий табассум билан.
Ҳасан ака ҳали ҳам ишонолмас эди. Саватни очди: ичида иссиқ палов, гўшт, мевалар ва ҳатто болалар учун ширинликлар ҳам бор эди!
Кўзлари намланди. Шукр билан осмонга қаради.
— Аллоҳим, мен синаган вақтингда ҳам сен мени ташлаб қўймадинг...
У бу синовлар ўтиб кетишини ҳис қилди. Болалари мамнунлик билан овқат ейишар, аёли кўзларида ёш билан дуо қилар эди.
Ҳасан ака шу кеча битта ҳақиқатни англади: оғир кунлар келади, лекин кетиш учун келади. Сабр қилсанг, Аллоҳ сени ёлғиз қўймайди…
@ibratli_sozlar
Таҳоратни синиши ҳақида
САВОЛ:
Ассалому алайкум! Таҳоратли бўлиб турган ҳолда намоз вакти киргунча мудроқ босиб 10-20 дақиқа ухлаб олса, кайта таҳорат олиш кeракми?
Жавоби👇👇👇👇
ИФФАТ_2. 44.
«Феруза»
Кечқурун, Сарвар акани қўпол муомиласидан кейин, анча йиғлаб олдим. Кўзларимни юмиб олдим.
Кўзим илинган экан, Сарвар ака мени кўтармоқчи бўлганда, уйғониб кетдим.
—Ўзим кираман. -деб ётоқхонамизга кириб кетдим. Сарвар ака ортимдан киришларини, гаплашиб олишни жуда хоҳладим. Аммо улар узоқ қолиб кетди. Мен хонага кираётганда, телефонларига қўнғироқ бўлаётганди. Гаплашиб қолиб кетгандир?
Қачон ухлаб қолганимни билмайман. Уйғонсам ҳам Сарвар ака йўқ эканлар. Ўзи яхши бўлмаган кайфиятим бирдан баттар тушиб кетди.
Наҳот улар бошқа хонада тунаган бўлса?
Ўй суриб ётсам, эшик очилди. Сарвар ака кирдилар.
—Бу нима ётиш йиғлоқи. -дедилар сочларимдан силаганча. Яна йиғи келаверди. Ҳиққиллаб уларга қарадим.
—Мен йиғлоқимасман. -дедим ҳафа бўлганим овозимдан билиниб.
—Ҳа сен йиғлоқи эмассан. Шунчаки кўзингда водоправод бор. -деди жилмайишга уриниб. —Пастдаги қўшни бошимизга чиқмаса эди. «Ётоқхонамизга сув оқяпти» деб.
Хўрлигим келди, билмайман нега аразни ҳам унутиб, Сарвар акани қучиб олдим. Ва овоз чиқариб йиғлаб юбордим.
—Яна «йиғлоқи эмасман» дейди. -жавобан шундай дедилардан менданда маҳкамроқ қучди.
—Сарвар ака... -дедим йиғлаётганим сабаб, овозим бўғилиброқ чиқди.
—Ҳа йиғлоқим? -сочларимни силаганча деди.
—Мени ҳаётдан совиган, ҳеч нарсани аҳамияти қолмаган пайтда. Ҳаётимга нур бўлиб илиқлик олиб кирдингиз. Кечаги гапингиздан, танам музлаб кетди. Сиздан илтимос, мени музликларга қайта ғарқ қилманг. -дедим ҳамон ҳиққиллаб йиғларканман. Бир мунча вақт сўзсиз бир-биримизни қучиб ўтирдик.
—Феруз сендан бир нарса сўрамоқчи эдим. -деди Сарвар ака хўрсингача....
ИФФАТ_2. 42.
.
Сарвар, ерда синиб ётган хрусталь идишга қараб, қўллари мушт тугилди. Қанчадир муддат ўйчанг турди.
—Уни ҳафа қилдим, бир зумда йиғлаб ўтиргандир. -хонадан чиқиб, аввал курак билан супурги олиб кириб, синиқларни тозалаб олди. Кейин ошхонага ўтди.
Бу вақтда Феруза столга бошини қўйганча ухлаб қолганди. Йиғлагани кўз ёшлари бир таърафга оқиб, сочларини хўл қилганидан маълум эди.
Сарвар уни кўтармоқчи эди, уйғониб кетди.
—Ухлайвер, бу ерда ётсанг белинг оғриб қолади. -деди Сарвар унга.
—Ўзим кира оламан. -Феруза Сарвардан узоқлашиб хонаси томон юрди.
Сарвар бош силкиб қўйганча уни ортидан қараб қолди. Шу пайт Сабинадан қўнғироқ бўлди.
«Сарвар ака кечқурун гаплашайлик, хотинингиздан қизғонаман мен сизни.
Сарварни ҳаёлига боя Сабина айтган гаплар келаркан. На Ферузани ортидан боришни, на қўнғироққа жавоб беришни билолмай жойида туриб қолди.
🍃🍃🍃
»Шаҳноза"
—Беҳруз ака яхши келдингизми? -анча кеч, ва кайфиятсиз кириб келган Беҳруз акани олдига чиқдим. —Қорнингиз қандай?
—Тўқ.
Тунт қиёфада ўтиб кетган, Беҳруз акани ортидан юриб хонамизга бордим.
—Бирга қайтамиз дегандингиз, сизни анча кутдим, қўнғироқ қилдим. Жавоб бермаганингиз учун ўзим келавердим.
—Сендан бир нарса сўрайман Шаҳноз. -дедилар гапимга унчалик парво қилмай.
—Сўранг! -совуқ муомиласидан ўнғайсизландим.
—Ҳаётингдан мендан олдин кимдир бўлганми? -деди икки қўли билан икки елкамдан сиқиб. Кўзларимга термулганча...
—Яъни? -дедим, мен ҳам кўзларидан кўзимни узмай.
—Яъни, ҳаётингда севги-певги деганларидек.
Ўзини босиб гапиришга уриняптику, жаҳли чиқаётганини яширмаяпти. Тавба, қайдан чиқди бу аҳмоқона савол?
🤓 Psixologik Test
🔴 KO‘ZINGIZNI RANGI FE’L
ATVORINGIZ QANDAYLIGINI
AYTIB BERADI.
👇👇 RANGLARNI TANLANG 👇👇
🌙 РАМАЗОН ҲИКОЯСИ – "СОАТНИНГ СИРИ" ⏳
🕰 Соат 03:45. Саҳарлик учун охирги дақиқалар…
Дилмурод ухламаган. Қўлида кўҳна, аммо ишлайдиган бир соат.
Бу соат – отасидан мерос.
Ҳар сафар унинг "тик-тик" овози эшитилса, отасининг сўзлари ёдига тушарди:
— "Болам, вақт – энг катта омонат.
Ким вақтни қадрласа, ҳаётни қадрлайди!"
⏳ ЛЕКИН БУГУН…
Дилмурод соатга қараб, ўйланиб қолди:
— "Рамазон – вақтни қадрлаш ойи дейишади…
Лекин мен нима қилибман?"
Телефонда бекорчи видеолар томоша қилган.
Ишларни ортга сурган.
Ибодатга кўп вақт ажратмаган…
— "Нима учун?"
У ўзига ўзгартириш киритиши кераклигини ҳис қилди.
Шу пайт соат тик-тик қилиб туриб, тўсатдан тўхтаб қолди!
Дилмурод сергак тортиб, соатга қаради.
— "Йўқ, йўқ! Бу отамдан қолган ягона нарса! Тўхташга ҳаққи йўқ!"
Тезда уни очиб, ички механизмларини тўғрилади.
Бир дақиқа ўтиб, соат яна тик-тик қилишни бошлади.
Дилмурод чуқур нафас олди:
— "Ажаб… Бу соат ҳам худди инсон ҳаётидек.
Агар вақтингни бекорга ўтказсанг,
У тўхтаб қолади.
Агар ҳаракат қилсанг, у яна давом этади!"
🕌 ЭРТАЛАБ…
Дилмурод янги кунни бошқача бошлади.
Телефонда бекорчи нарсаларга вақт сарфламади.
Қуръон ўқиди.
Онамдан дуо олди.
Кечга эса рўзасини маънавият билан очди.
Чунки бугундан бошлаб у ўз вақтининг ҳақиқий соҳиби эди!
📌 ҲИКОЯДАН ИБРАТ:
✅ Вақт – омонат. Ундан тўғри фойдаланган одам, ҳаётини беҳуда ўтказмайди!
✅ Рамазон – вақтни тўғри бошқариш, беҳуда нарсаларга сарфламаслик учун энг яхши имконият!
✅ Агар вақтингизни қадрласангиз, ҳаётингиз янада мазмунли бўлади! ⏳
😱ГЎРКОВ ҚЎЛИДА ҲЎРЛАНГАН ҚИЗ НОЛАСИ....
.......Шундай бўлиши мумкинми? — деб сўради у қоровулдан. Гўрковни топиб келишди. Қабрни қазишса… қиз йўқ эди. Жиноят қидирув бўлими ходимлари етиб келганидан сўнг эса ҳаммаси ойдинлашди. Марҳуманинг танаси гўрковнинг омборхонасидан, эски ваннанинг ичидан топилди. На одам ва на ҳайвон бўлмиш гўрков марҳума тупроққа қўйилган куниёқ қазиб олиб, иссиқ сувга солиб қўйган ва ҳар тун…....😱😳
ДАВОМИ УЧУН👇🏼БОСИНГ
/channel/Solixa_Ayol/23482