33743
Хаётий ва Ибратли ҳикоялар... Хикматлар хазинаси... Инсон такдирини аччик синовлари... Hamkorlik va reklama uchun 👇👇 @Bronzam . . . . . .
🌙 Бир бурда нон сабоғи
Саид катта компанияда ишлар, яхши маош олар, дунёвий ҳаётдан баҳра оларди. Лекин у рўза тутишни ҳеч ўйламас, Рамазонни эътиборсиз ўтказарди.
Бир куни кечқурун Саид ишдан чарчаган ҳолда чиқиб, машинасига ўтирди. У йўл ёқасида бир болакайни кўрди. Бола калта кўйлакчан, пойабзаллари эскирган, музлаб қолган эди. У қўлида кичик бир бурда нонни ушлаб, қаттиқ ҳавас билан қараб турди.
Саид болакайнинг ённига бориб, мулойимлик билан сўради:
— Болажон, нега бу ерда турибсан?
Бола бошини эгди ва паст овозда жавоб берди:
— Мен рўза тутяпман, амаки. Ҳозир озгина кутиб, шу нон билан ифтор қиламан...
Саид ҳайрон қолди. Кўзлари чайқалди. Унинг қалбида нимадир титради. “Мен эса ҳар куни турли ноз-неъматлар билан тўйиб овқатланаман. У эса битта бурда нон билан ифтор қилади!”
Шу онда Саид ўзига назар ташлади. У бир неча дақиқа ўйга толди ва шундай деди:
— Болажон, бу ерда тур, мен сенга овқат олиб келаман.
У яқиндаги ошхоналардан бир нечта таом олиб қайтиб келди. Боланинг кўзлари ёришиб кетди. Аммо у нонни четга қўйиб, аввал сув ичди. Саид ҳайрон бўлиб сўради:
— Аввал нон ейсан деб ўйлагандим.
Бола жилмайиб жавоб берди:
— Расулуллоҳ (саллаллоҳу алайҳи васаллам) ҳам рўзаларини аввал сув ёки хурмо билан очганлар.
Саиднинг кўзларига ёш келди. Ундан ўрнак олиш кераклигини тушунди.
Шу кеча у илк бор рўза тутишга ният қилди. Унга битта бурда нон ва бир бола сабоқ берди...
😢 "Агар шу Рамазон охиргиси бўлсачи?"
Исмоил ёш, ишбилармон йигит эди. У рўза тутишни кекса одамлар учун деб ҳисоблар, "Ҳали вақт кўп, кейинги йил албатта тутиб оламан", дерди.
Бир куни у дўсти Камол билан учрашди. Камол ҳеч қачон рўза тутмайдиган йигит эди, лекин бу гал юзи салобатли эди.
— Камол, сенинг юзинг ўзгариб кетибди, ҳаммаси яхши-ми?
Камол аста жилмайиб жавоб берди:
— Ҳа, Исмоил, мен бу йил рўза тутяпман.
— Сен-чи? — деб ҳайратланди Исмоил.
— Ҳа… Чунки менга шифокорлар бир оғир ташҳис қўйишди. Балки бу менинг сўнгги Рамазонимдир…
Исмоил юрагида қаттиқ дард ҳис қилди. "Мен ҳам шу ҳолатга тушишим мумкин-ку? Кейинги Рамазон менга насиб бўлишини ким кафолатлай олади?"
У ўша кеча уйига қайтиб, аввал таҳорат олди, кейин кўзлари ёш билан биринчи марта Аллоҳга илтижо қилди:
— Ё Аллоҳ, мен бу вақтгача Сендан узоқ бўлдим. Менга тавба қилиш учун имконият бер!
Эртаси кундан бошлаб, у рўза тута бошлади. Чунки у англаб етган эди: ҳар бир инсон учун кейинги Рамазон насиб бўлиши номаълум…
🌙 Рамазон Ибрати
Ҳасан улуғвор шаҳарнинг гўзал бир маҳалласидан эди. Унинг ёши йигирмадан ошган бўлиб, яхши ишда ишлар, замонавий ҳаёт кечирар, лекин динига анча бефарқ эди. Рўза тутишни эса болаликда бир-икки марта уриниб, ташлаб қўйганди.
Бир куни у одатдагидек ишдан қайтаётиб, кўча четида ўтирган қарияни кўрди. Қариянинг юзида нур, кўзларида эса ҳаёт тажрибаси акс этган. У нимадандир хурсанд, гўё бутун дунёдан миннатдор эди.
Ҳасан қариянинг олдига бориб, салом берди:
— Бобожон, нима учун бунчалик бахтиёрсиз?
Қария илтифот билан кулди ва шундай деди:
— Бугун мен рўзамни очдим…
Ҳасан ҳайрон бўлди:
— Нима? Шу оддий нарса учун шунчалик хурсандмисиз?
Қария кўзларини юмди, чуқур нафас олди ва шундай жавоб берди:
— Ўғлим, мен 70 йилдан бери ҳар Рамазон рўза тутаман. Лекин бу йил аввалгиларидан бошқача. Бу сафар менинг охирги Рамазоним бўлиши мумкинлигини ҳис қиляпман. Шунинг учун ҳар бир рўза тутиш мен учун улкан неъмат.
Ҳасан сўзсиз қолди. У биринчи марта рўзанинг маъносини ҳис қилаётгандек туюлди.
Қария давом этди:
— Ҳар бир рўзамда Роббим билан янада яқинлашаман. Ҳар бир рўзамда қўрқинчдан эмас, муҳаббатдан рўза тутаман. Чунки Аллоҳ мени ҳурмат қиладиган бандаларидан қилишини умид қиламан.
Ҳасан бошини пастга тикиб, жавоб бера олмади. У ўйга толди. Нега у рўза тутмайди? Нега у динига бефарқ бўлиб қолган?
Шу кеча у уйига бориб, илк марта ихлос билан дуо қилди:
— Ё Аллоҳ, менга имон бахш эт! Менга рўза тутиш бахтини ато эт!
Эртаси куни у рўза тутишга қарор қилди. Қария эса ўша куни оламдан ўтди…
Ҳасан ўша кундан бошлаб рўза тута бошлади. У рўзанинг ҳақиқий маъносини англаганди. Бу унинг ҳаётидаги энг катта бурилиш бўлди.
Бу Рамазон Ҳасан учун нафақат очликни ҳис қилиш, балки Аллоҳга яқинлашиш ойи бўлди.
#ИФФАТ_2. 49.
.
«Феруза»
Толиб мени вақтида анча дашномларга қолдирган бўлса ҳам унга ачиндим. Уни бу қилиғида нафсини тиёлмаган дадамиз ва онасини айбдор деб билдим.
Акамга айтиб, аризасини қайтариб олишга кўндирдим.
Ҳаёлларим беихтиёр Сарвар акани гапларига кетди.
«Сендан бир нарса сўрайман. Агарда мен қалбим бирини хоҳлаб унга уйлансам, буни қабул қилармидинг?»
Сарвар ака нега ундай дедилар билмадимку, аммо ичимда нимадир узилгандек бўлди.
Аммо қўшни аёл, эри ва бошқалар Сарвар акани «сарқит»га уйлангани ҳақида гап орасида эзишлари ҳақида айтган гапини эслаб, балки Сарвар ака ҳам номи чиқмаганига уйланишни хоҳлар деб ўйлаб қолдим.
Зиналардан юқорилар эканман. Шу ҳаёллар мени тинч қўймасди.
Уйга кирсам Сарвар ака уйда эканлар. Менимча телефонда гаплашяптилар.
Қизиқ бугун эрта келибдими?
—Ҳа уйдаман... сал олдин келдим... Бу нима деганинг?... Мана гаплашяпмизку... Эртага кўришамиз... Бугунми? Бугун уйга келиб бўлдим... Сабина мен нима дедим?
Қулоғим шанғиллаб кетди. Сабина исмини эшитиб, бир пайтлар уларни бирлаштиришга уринган ўзим. Аммо ҳозир...
Ҳозир менга ҳаво етмагандек бўғилиб кетяпман.
Бу рашкми? Мен рашк қиляпманми?
Ҳис қилаётганларимни сўз билан таърифлай олмайман. Айта оладиганим. Кўксимда бир нарса жуда қаттиқ санчяпти.
#ИФФАТ_2. 47
.
—Кузатиб қўяйми Шаҳнозахон. -деди ҳунук иршайиб. Энсаларим қотиб кетди.
—Мени ташлаб қўйиш сизга қолмаган. -дедим заҳримни сочиб, жаҳлим чиқгани мен ёш қизмидим ялтоқланади? Ахир оилали эканимни биладику.
—Шунчаки...
—Шунчаки ҳам сўраманг. -гапини кесдим. Беҳруз акани машинаси кўринди. Наимни олдидан ўтиб кетдим.
Жаҳлим чиқади баъзи қилиқларига.
—Ким у? -Беҳруз ака машинага ўтирмасимдан савол берди.
—Буғальтерия бўлимидан.
—Ишхонангда гапларинг тугамаганмиди ташқарида ҳам лаққиллаяпсан? -негадир ҳар доимгидан асабий туйилди менга.
—Сизга нима бўлди? Ҳар доимгидек эмассиз. -дедим рулдаги қўли устига қўлимни қўйиб.
—Гапни бурма мен сенга савол бердим. -деди менга совуқ қараб.
—Тушунмадим Беҳруз ака, сиз ҳозир мендан шубҳа қиляпсизми?
—Гапни айлантирганингдан кейин нима дей яна бошқа? -бу сафар бақириб бердилар.
—Аниқ мендан шубҳа қиляпсиз. Лекин билиб олинг мени ҳеч кимни олдида тилим қисиқ жойи йўқ. -дедим уларга терс қараб олганча, ҳафа бўлиб, жин урсин яна кўзим ёшланяпти. Менга нима бўляпти ўзи? Ҳаммани олдида мағрур тураман. Аммо Беҳруз акага келганда....
—Йиғлама! -пиққиллаганим сабаб, йиғлаганимни сезибди. —Биласанку, кўз ёш қилсанг, ўзимни ёмон кўриб кетаман. -деди, сал олдин бақирганда тортиб олган қўлимни энди ўзи ушлаб оларкан.
Индамадим, юзимни ҳамон ўша бурган таърафимдан олмадим.
😊❤️❤️❤️ 👍😀😘😀 😊❤️
😍😀😘😀😊😊😀 🍴
😘😀❤️😍😀😊😀❤️🫖
❤️😀😍😀 😀❤️😍❤️😘
😊😍😀😘🍽️
❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️
❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️ ❤️❤️❤️
❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️🍵
⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️
/channel/+Fz1kx9akZZc5N2I6
/channel/+Fz1kx9akZZc5N2I6
🍽️🍽️🍴🍽️🔪🥄🍴🍴🍴🍽️🫖
❓SIZNI ALDASH OSONMI ?
❗️SURATDA ILK BOR KO'RGAN NARSANGIZNI TANLANG VA ICHKI DUNYOYINGIZ HAQIDA BILIB OLING
🐦⬛️ QUSH
🐕🦺 KUCHUK
🐈 MUSHUK
🐇 QUYON
📝Юлдузсиз тундаги вахшийлик ёхуд уз боласини ёкиб юборган она...
Мана Наргиза ва Мухиддиннинг туйлари булганига бир йил булиб, угилли булишди. Углига Хумоюн деб исм куйдилар. Улар бир бирларини севиб, севилиб,улдим-куйдиму ох-вохлар билан турмуш куришганди.
— Углимни кургани борасан-ку хали, оёгимга ётиб ялинмасанг отимни бошка куяман!, - деб бакирди.
Ха у углини курсатмади, аммо узи хам углининг юзига хам карамасди. Хаёлида факат хиёнаткор эридан кандай килиб касос олиш эди халос. Гох ишхонасига бориб жанжал килиб кайтар, гох ким билан гаплашди деб эшитган булса уша кизнинг махалласига бориб жанжал кутариб келарди. Аммо бир тун.....
😱ГЎРКОВ ҚЎЛИДА ҲЎРЛАНГАН ҚИЗ НОЛАСИ....
.......Шундай бўлиши мумкинми? — деб сўради у қоровулдан. Гўрковни топиб келишди. Қабрни қазишса… қиз йўқ эди. Жиноят қидирув бўлими ходимлари етиб келганидан сўнг эса ҳаммаси ойдинлашди. Марҳуманинг танаси гўрковнинг омборхонасидан, эски ваннанинг ичидан топилди. На одам ва на ҳайвон бўлмиш гўрков марҳума тупроққа қўйилган куниёқ қазиб олиб, иссиқ сувга солиб қўйган ва ҳар тун…....😱😳
ДАВОМИ УЧУН👇🏼БОСИНГ
/channel/Solixa_Ayol/23482
😰 ДАХШАТ КАЛТАКЕСАК, НОМУССИЗ ҚИЗ БЎЛИШГА САБАБ БЎЛСА 😱😱
(барча қизлар ўқисин бу қўрқитиш эмас)
Тунда келган тез ёрдам уй эгаларини вахимага куйди. Балогат ёшига етмаган ун беш ёшли Дилфузанинг корнида бир нима кимирлаб хушидан кетти.
Ота Онаси номусдан уятда колди.
Опаси акаси буйни эгилди.
Нега ? Нима учун ?
Қачон. Сабаби нима ?
Халол едириб халол кийдириб оқни оқ- қорани қора танитган.
Фарзанд нахотки номусга куйса.
Докторлар қизчани корнини кесамиз дейишгани. Ота Онани саросимага солди...
👉 ДАВОМИ😰😳😱😪😢 👈
🌙💔 РАМАЗОНДАГИ СЎНГГИ СУҲБАТ 💔🌙
Рамазоннинг файзи ҳар бир хонадонга шодлик ва барака олиб кирарди. Аммо менинг уйимда бу гал бошқача сукунат ҳукмрон эди…
Онам оғир касал эди. Унга қараб, юрагим парчаланарди. Ҳар кеча ёнига ўтириб, унинг қўлларини сиқардим.
— Она, бир нарса ейсизми? Сув олиб келайми? — дедим, кўзларим ёш билан тўлиб.
Онам жилмайди. “Йўқ, болам, менга фақат сенинг олдимда ўтиришинг керак. Ҳеч қаерга кетма.”
Мен унинг олдида туриб, кўзларимга тийғон ёшларимни ютишга ҳаракат қилдим.
— Она, тузаласиз, тўғрими? Аллоҳ сизга шифо беради, тўғрими?
У жилмайиб, бошини силкитди.
— Ҳамма нарса Аллоҳнинг ихтиёрида, болам… Аммо бир нарсани унутма: менинг умрим сенинг дуоларингда давом этади. Ҳеч қачон намозингни, дуоингни ташлама…
Бу сўзлар онамнинг охирги сўзлари бўлди…
Саҳарда унинг қўллари совуқ эди. Унинг юзи эса ҳали ҳам нурли эди…
Ҳайит куни, кўчаларда болалар қувонч билан югурар, одамлар байрамлашарди. Мен эса онамнинг қабри бошида эдим…
“Онажон, мен сизнинг сўнгги васиятингизга вафо қиламан. Ҳар куни намоз ўқийман, ҳар куни сиз учун дуо қиламан… Ва сиз менинг қалбимда ҳамиша тириксиз…” 😭
@ibratli_sozlar
🌙😢 ОНА ДУОСИ – ЭНГ УЛУҒ НЕЪМАТ 😢🌙
Рамазон ойининг сўнгги ўн кунлиги. Ҳамма ибодатга шўнғиб, кечаларни бедор ўтказарди. Аммо мен учун бу кечалар оғир бир синов билан келди…
Онам анча вақтдан бери касал эди. Унинг ҳоли кун сайин оғирлашиб борарди. Ҳар сафар унинг оғриқдан титраётган юзига қараганимда, юрагим қақшарди.
— Она, бирор нима ейсизми? Нима керак? — деб сўрардим.
— Йўқ, болам. Менга ҳеч нарса керак эмас. Фақат бир нарса сўрайман… Намозингни қазо қилма, мени дуоларингдан чиқарма, — дерди у жилмайиб.
Ҳар саҳар ва ҳар ифторда йиғлаб дуо қилардим: “Аллоҳим, менга эмас, уни шифо бер… Мен онамсиз яшай олмайман!”
Бир кеча унинг елкасига бошимни қўйиб ухлаб қолдим. Тонг ёришганда, унинг қўллари совуқ эди…
— Она! Онааа!!!
Аммо у жавоб бермади. У кетди… Унинг юзидаги нури эса ҳали ҳам сўнмаган эди…
Рамазон ҳайитида ҳамма шоду хуррамлик билан байрам қиларди. Мен эса онамнинг боши устида Қуръон тиловат қилиб, шундай дедим:
“Онажон, сиз айтганингиздек, намозимни қазо қилмайман. Фақат мен учун эмас, сиз учун ҳам ҳар куни дуо қиламан…” 😭
@ibratli_sozlar
Оғир кунлар кетади
Рамазоннинг соф фазосида, бир оила ўз тақдирининг энг оғир кунларини бошидан ўтказарди. Ҳасан ака ва унинг кичик оиласи қийинчиликка юз тутган эди. Бир неча ой олдин у ишидан айрилган, ижара ҳақини тўлай олмай, қарзларга ботган эди.
Оғирчиликлар сабаб, аёлига ҳам, болаларига ҳам етарли таом олиб бера олмай қолди. Рамазон ойи эса бу синовларни янада оғирлаштиргандек эди.
Бир куни ифтор вақти яқинлашиб қолди, лекин ҳали ҳам овқатга қуруқ нондан бошқа нарса йўқ эди. Болалар эса қарсиллаб очликдан кўзларини ўйқалаб ўтирарди. Ҳасан ака эса уларга қараб, юраги титрарди.
Шу пайт эшик тақиллади. Ҳасан ака ҳайрон бўлиб, дарвозани очди. У ерда бир киши турибди — қўлида улкан сават.
— Ассалому алайкум, ака. Биз қўшни маҳалладаги жамоатмиз. Бугун Аллоҳ йўлида эҳсон тарқатяпмиз. Буни қабул қилинг, — деди у одам самимий табассум билан.
Ҳасан ака ҳали ҳам ишонолмас эди. Саватни очди: ичида иссиқ палов, гўшт, мевалар ва ҳатто болалар учун ширинликлар ҳам бор эди!
Кўзлари намланди. Шукр билан осмонга қаради.
— Аллоҳим, мен синаган вақтингда ҳам сен мени ташлаб қўймадинг...
У бу синовлар ўтиб кетишини ҳис қилди. Болалари мамнунлик билан овқат ейишар, аёли кўзларида ёш билан дуо қилар эди.
Ҳасан ака шу кеча битта ҳақиқатни англади: оғир кунлар келади, лекин кетиш учун келади. Сабр қилсанг, Аллоҳ сени ёлғиз қўймайди…
@ibratli_sozlar
Таҳоратни синиши ҳақида
САВОЛ:
Ассалому алайкум! Таҳоратли бўлиб турган ҳолда намоз вакти киргунча мудроқ босиб 10-20 дақиқа ухлаб олса, кайта таҳорат олиш кeракми?
Жавоби👇👇👇👇
💔 "Отамни юборган кун…"
Фарруҳ учун Рамазон болалик хотираларида қолган эди. Отаси уни кичиклигидан рўза тутишга ўргатган, лекин у катта бўлиб, банд ҳаётга шўнғиб кетгач, бу одатни ташлади.
Бир куни Рамазоннинг илк кунида отаси унга қўнғироқ қилди:
— Болам, бу йил мен билан бирга рўза тутасанми?
Фарруҳ бироз ўйланди. Кейин, ҳар доимгидек, узр топди:
— Ота, ишим жуда кўп. Кейинги йили албатта.
Отаси фақат жилмайиб:
— Яхши, болам…
Орадан бир ҳафта ўтиб, отасининг юраги тугади.
Фарруҳ бу хабарни эшитган куни юрагида қандайдир катта бўшлиқ пайдо бўлди. "Нега у сўнгги марта айнан Рамазон ҳақида сўради? Нега мен унинг илтимосини рад этдим?"
Жаназада отасининг масжиддаги дўстларидан бири унинг олдига келиб шундай деди:
— Оғайни, отанг ҳар Рамазонда сени эслаб, сен билан рўза тутишни орзу қиларди.
Шу сўзлардан кейин Фарруҳ қаттиқ йиғлади. У жонидан ортиқ севган отасига энг охирги марта қўл узатолмаганини тушунди.
У ўша кечаси уйига бориб, аввал таҳорат олди, кейин йиғлаб, Аллоҳга илтижо қилди:
— Ё Аллоҳ, мен бу вақтгача ғофил бўлдим. Менга тавба қилиш учун имконият бер!
Шу кундан бошлаб, у ҳар Рамазонда рўза тутди. Энди у буни нафақат ўз жони учун, балки отасига ҳадя сифатида қиларди…
🔥 Олов ва Рамазон сабоғи
Отабек бой инсон эди. Унинг бизнеси гуллаб-яшнар, ҳаётида ҳамма нарса бор эди. Лекин у рўза тутишни ўзини қийнаш деб ҳисоблар ва Рамазонга аҳамият бермасди.
Бир куни у машинасида тез кетаётганида, йўл четида ёнғинни кўрди. Қорғошин ранг осмон остида бир кичик уй аланга ичра ёнаётганди! Ҳамма даҳшатга тушган, лекин ҳеч ким ёрдам бера олмасди.
Тўсатдан уйдан бир кичик қизалоқ чиқиб қолди. У олов ичида қолиб кетган эди! Ҳамма қотиб қолди. Отабек эса ҳеч ўйламай, ўша уйга ёпирилди.
Олов жуда кучли эди. Иссиқлик унинг юзида ҳис қилинар, нафас олиш қийинлашарди. Ҳамма нарса қуяб бошлаганида, у қизалоқни қўлига олиб, ташқарига чиқди. Ҳамма қичқириб юборди!
Қизалоқ омон қолди, лекин Отабекнинг қўллари қаттиқ куйди. У оғриқдан қичқирарди, аммо шу пайтда қалбида нимадир ўзгарганини ҳис қилди.
У ўзича ўйлаб қолди: "Мен шу лаҳзада бир неча дақиқа оловда қолдим ва бу қадар азоб чекишим мумкин экан. У ҳолда дўзах олови қандай бўларкин?!"
Ўша куни у ўзини қайта кўриб чиқди. Илк бор ҳаётида чуқур мулоҳаза қилди. Ўша кеча илк марта саждага бош қўйди:
— Ё Аллоҳ, менинг гуноҳларимни кечир! Менга имон ато эт!
Эртаси кундан бошлаб Отабек рўза тута бошлади. Унга бойлик ҳам, дунё ҳам, мол-дунё ҳам муҳим эмас эди. У фақат Аллоҳнинг розилигини топишни хоҳларди.
Унга бир олов бир сабоқ бўлганди…
#ИФФАТ_2. 50.
.
Каридорда оёқларимдан мадор кетиб ўтириб қолдим.
Қалбим бунча қийналмасанг сен? Севиш ҳаромми сенга?
Унаштирилганингга кўнглинг илиганди. Туҳматлар сабаб, ундан айрилдинг, унутилдинг, кўчадаги фоҳишага тенглаштирилдинг. Беникоҳ ётоққа таклиф этилиб.
Турмушга чиқдинг!
Гап билан эзғиландинг. Ўлимингга ҳам рози бўлиб кетдинг.
Аммо ўлмадинг, Аллоҳ насибангни қиймаган экан тирик қолдинг.
Эрингга суяндинг, уни меҳрини ҳис қилдинг. Унга ишондинг.
Унга нисбатан илиқлик сездинг. Англадингки, сен унга кўнгил қўйдинг. Ҳаётингда катта аҳамиятга эга инсон эканини англадинг.
Энди бу не кўргулик?
Сабина...
У қайтдими? Сарвар ака «қалбим бирини танласа уйлансам» деганлари шу қизмиди?
У билан яна топишиб олдими?
Наҳот мен икки севишган орасидаги чиқир тиканак бўлсам.
Сарвар ака менга янгам сабаб уйланганини билганман бошидан. Унда нега бунча қийналяпман. Нега?
Сабаби, мен Сарвар акани яхши кўраман. Ва улар ҳам мени яхши кўриб қолган деб ўйлардим. Аслида эса...
Аслида бу шунчаки раҳм қилиш ҳолосми?
Ачинишми бу?
—Қачон келдинг Феруз? -ошхонадан чиққан Сарвар акани юзига қараб аламим келди. Юз-кўзидан ҳаётдан мамнун экани билиниб турарди.
Албатта мамнун бўладида, ахир суйгани билан гаплашдику, эртага учрашадилар....
Ўрнимдан туришга уриндим. Аммо бошим айланиб, мувозанатни йўқотдим.
—Сенга нима бўлди Феруз? -йиқилмадим. Сарвар ака мени тутиб қолдилар. Кўзларимни базор очиб қарарканман. Кўзларидаги ҳавотирдан, йиғлаб юбордим. Наҳот булар ҳаммаси фақат инсонийликдангина бўлса...
#ИФФАТ_2. 48.
.
—Мен ҳозир... -дея машинадан тушиб кетди. Мен ҳайрон қарадим ортларидан. Нима қилмоқчилар ўзи.
Наим аҳмоқни олдига борди. У ҳам жинними? Ҳамон ўша жойида турган экан.
Ичим қизияпти, машинадан тушсам, баттар жаҳли чиқади. Тушмасам қизиқиб кетяпман.
Беҳруз ака Наимга жуда яқин туриб, қулоғига нимадир деди.
Қизиқ нима деди экан?
—Кетдик, қайта сени олдингда ортиқча ўралашмайди. Агар гапларимни тушинган бўлса. Агар акси бўлса, бошқача гаплашишимга тўғри келади.
Беҳруз ака машинага ўтиргач, мени қийнаган саволларга ўзи изоҳи билан жавоб берди. Мен индамадим. Уни деб, Беҳруз ака билан тортишиб қолгим келмади. Қизиқиб нимадир сўрасам, жаҳллари чиқмасин.
Мени рашк қилди деб, қабдайдир ҳурсанд ҳам бўлдим. Лекин қўпол гапини кўтара олмайдиган бўлиб қолибман.
—Жимсан! Бирон нима де. -машинани юргазгач, деди.
—Негадир бугун толиқдим. -мен таърафдаги қўлини тирсагидан қучиб, елкасига бошимни қўйиб олдим.
Индамадилар, машинани бир маромда ҳайдаб борарди.
🍃🍃🍃
—Сен билан мени ўртамизга нега бошқалар аралашиши керак Шаҳноз? Бирон нима сўрашга тилинг узилиб тушганми? Вақти келса тўхтамай сайрайсанку. -ишларимни тугатиб, хонага кирсам, шундай, «хуш-муомила» билан кутиб олди Беҳруз ака.
—Сизга нима бўляпти Беҳруз ака? Бунча асабийсиз шу кунларда? -дедим, ҳайрон бўлганча.
—Қурилаётган меҳмонхонага боришинг кераклигини нега ўзингдан эмас, дадангдан эшитяпман. -деди жаҳл билан.
—Мен шунчаки, дадам сўраса кўнасиз деб ўйлагандим. -дедим писайиб, ўзим сўрайвермаганимга афсусландим ҳам.
—Мен билан сени ўртамизга учинчи одам аралашишини хоҳламайман. Тушиндингми?
Охирги жумласи, таҳдид оҳангида чиқди.
#ИФФАТ_2. 46.
🍃🍃🍃
«Шаҳноза»
Беҳруз ака ташлаб кетгач, хонамга кирдим, Нозли шу ерда, Наим билан бир нималарни гаплашиб турган экан.
—Ассалому алайкум, Шаҳноза опа яхшимисиз? -деди тараддудланиб.
–Ваалайкум ассалом, яхшимисизлар? -ҳурматсизлик бўлмасин деб кўпликда сўрадим.
—Биздан ҳам хол сўраркансизку-а, Шаҳнозахон? -Наим деганлари иршайиб деди.
—Ҳурматсизлик бўлмасин дедим, аммо шу ҳурматга лойиқ бўлсангиз яхши бўларди. Ўзингизни ҳамкасблар олдида қандай тутишни билмайсизми ёки? Мен сизни аммангизни қизи эмасман, иржайиб тиржайиб гапирманг менга!
Гапимдан Нозлини оғзи очилиб қолди. Наим тахир нарса егандек юзи буришиб чиқиб кетди.
—Жуда қаттиқ гапираркансиз. -деди Нозли у чиқиб кетгач.
—Юмшоқ гапирадиган инсон эмасда у. Сиз ҳам иш масаласидан ортиқча лаққиллаб турманг у билан. Бу маслаҳат эмас, талаб тушинарлими?
—Ҳўп опа. -деди кўзлари ўйнаб, кескин гапирганимга бироз довдираб.
Мен ҳужжатларни кўришга киришдим.
🍃🍃🍃
—Мен бино қурилаётган жойга бориб келишим керак дада. -эртаси куни ишдан қайтишдан олдин, дадамни олдига кирдим.
—Тўғри бир кўриб келганинг яхши. Аммо куёв кўнармикан. Йўл узоқ бўлса, бир кунда бориб-қайтолмайсан. -деди дадам вақтни чамалаб.
—Ўзимга йўқ дейиши аниқ. Сиз сўрасангиз йўқ демасалар керак. Лекин ростдан бормасам бўлмайди. Чизмаларни баъзи жойларида ўзгартуриш киритиш учун. Қурилиш қанчаси битганини билишим керак.
—Яхши мен Беҳруз билан гаплашайчи.
—Ҳўп мен кетдим дада. Яхши қолинг. Ойимларга салом айтинг.
Офисдан чиқарканман, ёқимсиз Наимга дуч келдим яна.
🌙💔 РАМАЗОНДА ОЛИНГАН ҚАСОС 💔🌙
Бу Рамазон бошқа Рамазонларга ўхшамас эди…
Жамшид ака бу йил рўза тутишни ният қилганди. Илгари у намоз ўқимас, рўза ҳам тутмасди. Аммо бу йил қалбида нимадир ўзгарди. У худди Аллоҳнинг унга берган сўнгги имконларидан бири эканлигини ҳис қилгандек эди…
Бир куни таравеҳдан сўнг, у уйига қайтаётганида қоронғу кўчада икки киши унга ҳужум қилди. Бири унинг қўлларини орқага қайириб ушлади, иккинчиси эса пичоқни унга тўғрилаб:
— Пулларингни бер!
Жамшид ака ҳеч қаршилик қилмади, чунки бу Рамазон эди. У жаҳлини ичида сақлаб, шундай деди:
— Оғайнилар, ҳеч бўлмаса, Рамазонда бундай қилманглар…
Аммо улардан бири қаҳр билан пичоқни янада қаттиқ ушлади:
— Бизга ақл ўргатма!
Улар Жамшид акани уриб, ерга йиқитишди. Унинг юзида оғриқ ва алам пайдо бўлди. У зўрға ўрнидан туриб, улар кетиб қолган йўналишга қаради…
Бир неча кун ўтди.
Жамшид ака ҳали ҳам юзидаги кўкарган жойлар билан юрар, лекин буни сабр билан қабул қиларди. Бир куни у масжидда намоздан сўнг бир одамни кўриб, ҳайратдан ёқа ушлади.
Бу ўша уни ўғирлаган йигитлардан бири эди!
Йигит Жамшид акани танимади. У намоздан сўнг ўтириб, дуо қилаётган эди. Жамшид ака унинг олдига борди ва юмшоқ овозда деди:
— Биродар, дуо қилибсан, қандай ният қиляпсан?
Йигит бироз хижолат бўлиб жавоб берди:
— Мен гуноҳкор одамман, ака… Рамазон тугашидан олдин Аллоҳдан мени кечиришини сўраяпман.
Жамшид ака кулди.
— Аллоҳ кечирувчи… Агар ростан ҳам тавба қилсанг, У сени кечиради.
Йигитнинг кўзлари жилтиллаб, ерга қаради:
— Мен бир неча кун олдин бир одамни уриб, пулларини олгандим… У одам ҳеч қандай қаршилик қилмади. Аммо мен ўша кундан бери тинч ухлай олмаяпман…
Жамшид ака юрагидан бир оғриқ ўтганини ҳис қилди. У аста секин жилмайиб, йигитнинг елкасидан тутди:
— Оғайни, сен билисанми, у одам сенинг тавбанг учун дуо қилган бўлиши мумкин…
Йигит ҳайрат билан Жамшид акани кўзидан таний бошлади. Юзи oqarиб кетди.
— Ака… Сиз… Сиз ўша одаммисиз?!
Жамшид ака жилмайиб бош ирғади.
Йигит шошилиб, унинг қўлидан маҳкам ушлади, кўз ёшлари оқиб кетди.
— Ака, илтимос, мени кечиринг! Мен жуда афсусдаман!
Жамшид ака уни қучоқлаб, секин пичирлади:
— Мен сени аввалдан кечирганман, биродар. Лекин ҳақиқий кечиримни Аллоҳдан сўра. Агар ростан ҳам тўғри йўлга қайтсанг, менинг ўша кечаги оғриқларим бекорга бўлмаган бўлади.
Йигит йиғлаганча унинг қўлидан ҳадя сифатида бирор нарса бермоқчи бўлди, аммо Жамшид ака қўлини кўтарди:
— Менга ҳеч нарса керак эмас. Фақат бугунги кечани ибодатда ўтказ.
Йигит яна йиғлади.
Ҳайит куни, масжидда Жамшид ака уни кўриб, яна жилмайди.
Уни кўрган йигит эса, аввалгидек ҳижолат тортиб эмас, балки юзида нур билан келиб, Жамшид акани қаттиқ қучоқлаб қўйди…
“Ака, менга берган нарсангиз дунёдаги энг катта ҳадя бўлди. Сизнинг сабрингиз менинг ҳаётимни ўзгартирди… Рамазон тугади, аммо мен энди бутун умримни Аллоҳнинг йўлида ўтказишни хоҳлайман!” 😭
@ibratli_sozlar
🌙💔 БИР КУНЛИК РЎЗА… АЛЛОҲ ҲУЗУРИГА ОЛИБ КЕТГАН РЎЗА… 💔🌙
— Она, мен ҳам рўза тутсам бўладими? — деди 7 ёшли Жасур онасига умид билан қараб.
Онаси табассум билан унинг бошини силади:
— Болажоним, сен ҳали кичкинтайсан. Бироз катта бўлсанг, рўза тутасан.
Аммо Жасур индамасдан, юзида жиддийлик билан яна такрорлади:
— Мен рўза тутмоқчиман, она…
Онаси жилмайиб, унинг кичик қўлларини ушлади:
— Яхши, болам. Унда фақат тушгача тутиб кўр, кечгача қийналишинг мумкин.
Жасур шу қадар хурсанд бўлдики, у ўзини катта одамдек ҳис қилди.
Тонгда у оиласи билан саҳарлик қилди, кейин рўза ниятини қилди. Кун иссиқ, очлик ва чанқоқлик уни қийнарди, лекин у бардош берди.
Туш пайти келганда, онаси унга:
— Болажоним, ҳозир рўзангни очиб қўяқол, бу сен учун етарли, — деди.
Аммо Жасур бош чайқади.
— Йўқ, она, мен кечгача тутиб кўраман…
Онаси уни меҳрибонлик билан кузатди.
Кун ўтди. Жасурнинг кўзлари ҳорғинлашди, аммо у ҳали ҳам сабр қиларди.
Ифторга бир соат қолганида, у онасининг бағрига бошини қўйиб, секин пичирлади:
— Она, мен жуда чарчадим…
Онаси уни қучоқлаб, мағрур жилмайди:
— Сабр қил, болажоним, оз қолди…
Лекин Жасур жавоб қайтармади…
Онаси юраги ғаш бўлиб, уни силкита бошлади:
— Жасур! Болам!
Лекин у жавоб бермади…
У Аллоҳнинг ҳузурига худди мусаффо бир фариштадек кетди… Биринчи ва охирги рўзаси уни жаннатга олиб кетди…
Ҳайит куни онаси унинг кичик қоринтойига қараб йиғларди…
“Болажоним, сен ният қилган рўзанг билан Аллоҳ ҳузурига кетдинг… Мен сенсиз яшашни билмайман, аммо сен доимо дуоларимдасан…” 😭
@ibratli_sozlar
🌙💔 СЎНГГИ ИФТОР 💔🌙
Бу Рамазон мен учун ўта оғир кечди…
Онажоним бир неча йилдан бери касал эди. У ҳар Рамазонда бизга турли таомлар тайёрлаб, ифторда қувонч билан дуога қўл очарди. Аммо бу йил у ҳатто ўрнидан туролмас эди.
Рамазоннинг сўнгги куни эди. Ифторга оз вақт қолганида, онам секин кўзларини очди ва кучсизгина жилмайди.
— Болам, бугун мен учун бир истакни бажарасанми?
Юрагим зирқираб кетди.
— Албатта, она, айтинг…
— Мен билан бирга ўтириб, менинг ёнимда ифтор оч…
Мен кўзларимга тийғон ёшларимни ютиб, у ёнига ўтирдим. Қўлларини қўлимга олдим. Азон янгради.
Онам кўзларини осмонга тикди, қўлларини кўтариб, секин пичирлади:
— Аллоҳим, фарзандимни ҳеч қачон ёлғиз қўйма, унга ҳамиша раҳматингни йўлла…
Мен йиғлаб юбордим.
— Она, илтимос, сиз ҳам дуоларингизда қолинг…
Онам жилмайиб, бошимни силади…
Эртасига унинг қўллари совуқ эди…
Ҳайит куни ҳамма хурсанд эди, мен эса онамнинг қабри олдида, унинг сўнгги дуосини эслаб йиғлардим…
“Онажон, сизнинг сўнгги ифторингиз — мен учун энг қимматли хотира. Сиз доимо дуоларимдасиз… Мен сиз учун ҳар куни Қуръон ўқийман, ҳар куни сизга раҳмат сўрайман… Сиз доимо қалбимдасиз…” 😭
@ibratli_sozlar
🌙💔 ОТАЖОНИМНИНГ СЎНГГИ НАСИҲАТИ 💔🌙
Рамазоннинг сўнгги кунлари эди. Ҳамма идиш-товоқ сотиб олиб, ҳайитга тайёргарлик кўраётган пайтда, менинг юрагим ғамга тўлган эди…
Отам бир неча ойдан бери оғир касал эди. Уни ҳар куни кўриб, кўзларим ёш билан тўларди.
Бир кеча унинг ёнига бордим. У жуда ҳоригандек кўринди. Сув бердим, у секин қўлимни ушлади.
— Болам, бу Рамазон сенга ибрат бўлсин… Ҳаёт ўтади, лекин қалбдаги имон қолади. Намозингни, дуоингни тарк қилма…
Мен йиғлашни бошладим.
— Ота, бундай деманг! Ҳали бирга кўп Рамазонларни қарши оламиз!
У жилмайди.
— Аллоҳ хоҳлаган нарса бўлади, болам… Мен кетсам ҳам, сенинг дуоларинг мени сақлаб туради. Ҳар куни Аллоҳдан сўра: “Отажонимга раҳмат айла, уни жаннат аҳли қил.”
Мен унинг қўлларини маҳкам сиқдим.
— Ота, илтимос, менинг дуоларим билан қолинг…
Бир неча соат ўтиб, отам оламдан ўтди…
Ҳайит куни ҳамма хурсанд эди. Мен эса отамнинг қабрини зиёрат қилиб, унинг сўнгги насиҳатини эслаб йиғлардим…
“Отажон, сизнинг васиятингиз мен учун муқаддас. Мен сиз учун ҳар куни дуо қиламан… Сизнинг нурли юзингиз ва меҳрибонлигингиз юрагимда абадий қолади…” 😭
@ibratli_sozlar
🌙💔 ОНАЖОНИМНИНГ СЎНГГИ РАМАЗОНИ 💔🌙
Рамазон ойи кириб келганида, ҳамма хурсанд эди. Масжидлар одамлар билан тўлди, ифтор ва саҳарликлар файзли кеча бошлади. Аммо менинг юрагимда ғам бор эди…
Онажоним оғир касал эди. У бир неча ойдан бери каравотда ётар, кўп гапирмас, лекин бизга табассум қилиб қарарди.
Бир куни саҳарда унинг олдига бордим. У қўлларини дуога кўтарди:
— Аллоҳим, бу фарзандимга омонлик бер, қалбини нурга тўлдир…
Унинг қўлларини маҳкам ушладим.
— Опа, мен сизсиз қандай яшайман? Сиз тузаласиз, тўғрими?
Онажоним жилмайиб, бошимни силади.
— Болам, менинг умрим тугаяпти… Лекин сен ҳаётингни яхши ўтказ, намозингни қазо қилма, садақа бер… Ҳамиша одамларга меҳрибон бўл.
Кўзларимга ёш келди. Унга қараб йиғлардим.
— Опа, илтимос, бундай деманг…
Бир неча кун ўтиб, Рамазоннинг сўнгги ўн кунлиги бошланди. Онамнинг нафас олиши қийинлашди. Ҳаммамиз унинг атрофида йиғилдик.
— Она, бирор нарса керакми? — дедим.
— Ҳеч нарса керак эмас, болам. Фақат мени кечир…
Бу унинг охирги сўзлари бўлди…
Ҳайит куни келганда, кўчалар шодлик билан тўлди. Мен эса онамнинг қабри ёнида ўтириб, Қуръон ўқиб, йиғлардим…
“Онажон, мен сизсиз яшашни билмайман… Аммо менга қолдирган насиҳатларингиз ҳамиша юрагимда бўлади. Сиз учун доимо дуо қиламан…” 😭
@ibratli_sozlar
🌙💔 ОТАМНИНГ ОХИРГИ ИФТОРИ 💔🌙
Бу Рамазон оиламиз учун жуда оғир кечди. Онам анчадан бери орамизда йўқ эди, отам эса қариликдан касал бўлиб ётарди. Кун сайин аҳволи оғирлашар, лекин бизни ташвишга солмаслик учун чидарарди.
Бир куни ифтор яқинлашганда, отам секин қўлимдан ушлаб:
— Болам, бугунги ифторни мен билан бирга ўтириб очасанми? — деди.
— Албатта, ота! Мен ҳар доим сиз биланман.
У секин жилмайди.
— Шукр… Бу Рамазон мен учун жуда баракали бўлди.
Мен ҳайрон бўлиб сўрадим:
— Ота, ахир сиз оғриқдан қийналяпсиз-ку… Нега бу Рамазонни баракали дейсиз?
Отам қўлимни маҳкам сиқди.
— Чунки Аллоҳга янада яқинлашаётганимни ҳис қиляпман, болам. Бу дунё фоний, аммо охират абадий…
Кўзларимга ёш келди. Ифтор вақти етиб келганда, отам қўлларини дуога очди.
— Аллоҳим, менинг фарзандимни доимо ҳимоя қил. Унинг қалбини нурга тўлдир. Мен кетганимдан кейин ҳам, менинг дуоларим уни ҳеч қачон тарк этмасин…
Бу отамнинг охирги дуоси бўлди…
Эрталаб у тинч ҳолатда, уйқусида вафот этди.
Ҳайит куни ҳамма шод-хуррам эди. Мен эса отамнинг қабрига Қуръон тиловат қилиб, унинг сўнгги дуоларини эслаб, ҳўнграб йиғлаётгандим…
“Отажон, мен сизнинг дуоларингиз ила яшайман. Сиз билан бирга қилган сўнгги ифторим — ҳаётимдаги энг катта эсдалик бўлиб қолади. Сиз учун доимо дуода бўламан…” 😭
Ro'mol o'rashni hohlaysizku lekin o'rashni bilmaysizmi?🌷
Bu kanal aynan siz uchun🤩
1000 xildan ortiq ro'mol o'rash usullari🌝💕
Tafsiyam...🥰 tezroq obuna bo'ling🌸
Онамнинг дуоси
Рамазон ойи ҳар йили ўз ҳикматлари ва синовлари билан келади. Бу галги Рамазон мен учун энг оғир бўлди...
Онажоним анча вақтдан бери оғриқчан эди. Табибларга, врачларга олиб бордик, лекин шифо топмади. Онамнинг юзидаги табассум секин-аста сўнгани мени ич-ичимдан ўйлатарди.
— Болам, сен фақат намозингни адо қил, мен учун Аллоҳдан шифо сўра, — дерди у.
Мен ҳар саҳарда, ҳар ифторда йиғлаб дуо қилардим. Онамнинг кўзларига умид билан қарардим. У эса менга жилмайиб, ҳеч нарса бўлмагандек, “Аллоҳ ҳаммасини яхши қилади”, дерди.
Рамазоннинг охирги ўн кунлигида онамнинг аҳволи оғирлашди. Бир кеча унинг елкасига бошимни қўйиб йиғладим.
— Она, кетманг… Мен сизсиз яшай олмайман…
— Йўқ, болам, сен менсиз ҳам кучли бўласан. Мен кетсам, ҳаётни тўхтатма. Намозингни, дуоингни ташлама.
Мен қаттиқ йиғладим. У эса елкамни силаб, паст овозда:
— Аллоҳ сенга барча яхшиликларни ато этсин, фарзандим… Менинг бу дунёдаги энг катта бахтим — сенинг фарзандинг бўлишим, — деди.
Ушбу сўзлар онамнинг охирги сўзлари бўлди...
Кечаси ухлаб қолган эканман, саҳарда у қўлимни сиқиб, шундай тинч ва нурли чеҳра билан охиратга рихлат қилди.
Рамазон ҳайити куни ҳамма шоду хуррамлик билан байрам қиларди. Мен эса онамнинг боши устида Қуръон тиловат қилар ва бир нарсани тушунардим: Ота-она дуосидан улуғ неъмат йўқ экан…
@ibratli_sozlar
ИФФАТ_2. 45.
.
🍃🍃🍃
Беҳруз Шаҳнозани ишга ташлаб ўзи офисга йўл олди. Шариф билан бирга ишламайдими? Уни хонасини олдида Ферузага дуч келди.
Иккиси ҳам бу тўқнашувдан бироз ўнғайсизландилар.
—Яхшимисиз Шариф? Тергов нима бўлди? -деди қиздан нигоҳини олиб қочишга имкон топаркан.
—Феруза аризасини қайтариб олмоқчи. Шунга маҳкамага кетяпмиз. -деди Шариф, синглисини қароридан норози экани гап оҳангидан билиниб.
Ўтган кун, Шаҳнозага «бир ишчимизни иши терговга ошди» деганда шу Толибни ишини назарда тутганди. Гап охири Ферузага олиб боргани сабаб, Шаҳнозага ортиқча маълумот айтмади. Ўзи оиласини мустаҳкамлаш ҳаракатида юрган бўлса, Ферузани исми ҳам Шаҳнозани унда узоқлаштириши аниқ эди. Айниқса шу сабаб аразлаб кетиб қолиб, қайнотасини қатъияти сабаб. Қайтариб келган бир пайтда.
—Майли оилавий масала ўзларингиз ҳал қиларсизлар. -Беҳруз тезроқ Ферузани олдидан кетишни ўйлади. Нима бўлган тақдирда ҳам, қандай ҳислар бўлган тақдирда ҳам уларни иккисини ҳам ўз оилалари бор энди.
🍃🍃🍃
—Ака ҳали ҳам мендан ҳафамисиз?
—Йўқ бу сени қароринг ва уни ҳурмат қиламан. -Шариф маҳкамага кетишаркан. Кичик ойначадан синглисига бир қараб қўйди.
—Ака у ҳам вазият қурбони. Тўкин-сочинликда, бахтли яшашга ҳудди биздек ҳаққи бор эди уни ҳам. Дадамни ҳар нарсасида биздек ҳақдор. Аммо катталар нафси, қўрқоқлиги, қатъиятсизлиги деб, болалиги қийинчиликда ўтган. Шу сабаб аламзада бўлиб катта бўлган.
—Жуда меҳрибон ва ақллисан. -Шариф синиқ жилмайди. —Вақтида сени қаттиқ ҳафа қилдим.
—Бари ўтиб кетди ака... -деди Феруза, эрталабки, Сарварни гапларини эсларкан. —Муҳими ҳозир ҳаммаси яхши. -жилмайишга ҳаракат қилдику, тарқоқ ўйлари сабаб, эплолмади.