33743
Хаётий ва Ибратли ҳикоялар... Хикматлар хазинаси... Инсон такдирини аччик синовлари... Hamkorlik va reklama uchun 👇👇 @Bronzam . . . . . .
🌙💔 "Рамазонда ТОПИЛГАН ОНА"
Сабрина болалигидан ятимхоналарда ўсган. Она меҳри нима эканини билмас, ҳар доим ўзини ёлғиз ҳис қиларди. Катта бўлгач, у ҳаётда фақат ўзига ишониши кераклигини ўрганди.
Рамазон ойи келганда, унинг учун бу фақат оддий ойлардан бири эди. Рўза тутиш, ибодат қилиш ҳақида ўйламасди. “Менга ҳеч ким қарамаган, ҳеч ким мен учун дуо қилмаган, нега мен буни қилишим керак?” деб ўйларди.
ТАСОДИФИЙ УЧРАШУВ
Бир куни у бозорда бир кампирни кўриб қолди. Кампир қариликдан ларзага келган қўллари билан хурмо сотарди.
Сабрина унга яқинлашиб:
— Онахон, сизга ёрдам керакми?
Кампир илиқ жилмайди:
— Раҳмат, қизим. Мен фақат ризқимни теряпман.
Бу "қизим" сўзи унинг юрагига таъсир қилди. Ҳеч ким унга бу сўз билан мурожаат қилмаган эди.
ЮРАККА НУР КИРГАН КЕЧА
Сабрина шу кундан кейин ҳар куни шу онахоннинг ёнига келди. Унга ёрдам берди, овқат олиб келди. Кампир эса ҳар доим унинг бошига дуо қилиб, меҳрибонлик кўрсатди.
Бир куни Таровеҳдан кейин кампир унга дедики:
— Қизим, сен менинг ҳаётимдаги энг катта неъматсан. Аллоҳ сенга меҳр берсин.
Сабрина ўзи ҳам билмай, кўзларидан ёш оққани сезди. Бу кеча у аввал бор ҳақиқий меҳрни ҳис қилди.
Шу кечадан кейин у тушунди: Рамазон – нафақат очликни ҳис қилиш, балки меҳр ва муҳаббатни топиш ойидир.
Италияда 93 ёшли қария касалликдан тузалибди. Унга нафас берувчи мосламанинг ҳеч бўлмаса бир куни учун ҳақ тўлашини сўрашибди. Шунда чол йиғлаб юборибди. Шифокор чолни тинчлантирмоқчи бўлибди, лекин чол пулидан йиғламаётганини айтибди. Қариянинг жавоби эса шифокорни ҳайратга солибди:
"Мен тўлашим керак бўлган пул учун йиғламаяпман. Мен бунинг ҳаммасини тўлашим мумкин. Мен шундан йиғлайманки...
🚷 Ким Таҳоратсиз ҳолда Оғзини ёпган бўлса эшитиб қўйсин!
Таҳоратсиз оғиз ёпиб бўлмайдими ?
Буни кўпчилик рўзадорлар билишмас экан. Ҳозироқ пасдаги тугмани босиб жавобини билиб олинг!👇
ЖАВОБИ
😢 "Онамга берган охирги совғам..."
Самир ҳар Рамазонда онасига бирор нарса совға қилишни одат қилганди. Бир йили атир, бошқа йили зеб-зийнат буюмлари... Лекин у ҳеч қачон онасининг ҳақиқий орзусини тушунмаган эди.
— Болам, менга энг катта совға — сенинг рўза тутишинг бўларди, — дерди онаси.
Аммо Самир доимо кулгу билан жавоб берган:
— Она, мен ҳали ёшим ёш! Кейинги йилдан бошлайман!
Бир куни Рамазон арафасида онаси оғир касал бўлиб қолди. Шифокорлар унинг умри қисқа эканини айтишди.
Онаси заиф овозда шундай деди:
— Болам, агар бу менинг охирги Рамазоним бўлса, сен мен учун бир кун рўза тутасанми?..
Самир кўзларида ёш билан "Албатта, она, фақат бир кун эмас, бутун Рамазонни тутаман!" деди.
Онаси жилмайди. Унинг юзида қувонч пайдо бўлди.
Бир ҳафта ўтиб, онаси оламдан ўтди. Самир учун бу оғир мусибат эди, лекин у ваъдасини бажарди.
Шу кундан бошлаб, у ҳар Рамазонда рўза тутадиган бўлди. Чунки бу унинг онасига берган охирги совғаси эди…
To'g'ri deganlar nechtamiz....😂
@Ibratli_sozlar
🌿🌸•┈•┈•┈•❁🌸❁•┈•┈•┈•🌸🌿
⁉️ САВОЛНИ ЖИННИСИ 😁
Биз уни хар куни 2 маротаба татиб кўрамиз лекин емаймиз 🤔
Савол: У нима?
Ха сиз топдингиз, лекин буни текшириб кўриш керак 👇
ТЎҒРИ ЖАВОБ 👈
👁 МИЛЛИОНЛАРНИ САРФЛАМАЙ КЎЗ НУРИНГИЗНИ ТИКЛАНГ!
KRISTALL – ЭНДИ КЎЗОЙНАККА СТОП ДЕЙМИЗ!
✅ КЎРИШ БОРАСИДАГИ МУАММОНИНГ ЕЧИМИ !
👁 БАРЧА КЎЗ КАСАЛЛИКЛАРИНИ ДАВОЛАЙДИ!
✅ ҲАТТОКИ ШИФОКОРЛАРНИ ҲАЙРАТДА ҚОЛДИРГАН ТАНЛОВ БУ!
http://dexpress24.tilda.ws/kristall_d
http://dexpress24.tilda.ws/kristall_d
Бу восита билан кўз нурингизни қайтариб, ҳаётга нурли кўзлар билан боқинг!
http://dexpress24.tilda.ws/kristall_d
🔔 Батафсил маълумот учун:
👉 KRISTALL ҳақида кўпроқ ўқиш
#ИФФАТ_2. 54.
МУАЛЛИФ:
#Дилором_Қосимова
«Феруза»
Кечаги гаплардан кейин ҳушимдан кетиб қолибман. Тез-ёрдам келиб кетибди.
Асабларим толиққанми яна. Эрталабгача ухлабман.
—Яхшимисан? Сени ташлаб ишга кетишга кўзим қиймаяпти. -деди Сарвар ака доимги меҳрибонлиги билан. Негадур бу сафар бу меҳрибончилиги менга бахт бермади.
«Менга ачинади» деган ўй миямга ўрнаб қолгандек эди.
—Ишингизга бораверинг, мен яхшиман анча. Ўйланманг. -дедим, ҳаёлимга келган ўйдан, бир ютиниб олдим. Ахир бугун Сабинаси билан учрашадиларку.
—Аниқ яхшимисан? -деди овоз тоним ҳушламай гапирганимни сездириб қўйганди.
—Ҳа дедимку, сиз ишингиздан қолманг.
—Яхши. -юзига қарамай гапирганим учун, гапимга реакциясини кўрмадим. Аммо стулдан тарақлатиб турганидан, бироз асабий экани маълум эди.
Сарвар ака кетгач, анча йиғлаб олдим. Қизиқ, ростдан ҳам, кўзимда водоправод борми? Неча ойдан буён ёш тўкиб бўшамади.
Аввалги ғайрат йўқ эди менда. Кечгача ётаман-тураман, тайинли бир иш қилмадим. Кечга Сарвар ака чарчаб келадилар деб овқатга уриндим.
Асосан уйда кечлик қилардилар.
Овқатим тайёр бўлди. Кун анча кеч кирди. Ёлғиз овқатланиш ёқмайди. Доим Сарвар ака келганда бирга овқатланардик.
Қорним очиққан бўлса ҳам, уларни кутишга қарор қилдим.
Ваниҳоят...
Эшик очилгани сабаб, шошиб каридорга чиқдим.
—Яхши келдингизми? -дедим Сарвар акани олдига бориб, —Овқат тайёр сизни кутаётгандим.
—Нимага? -дедилар менга ғалати қараб. —Нимага кутдинг?
—Чарчаб, қорнингиз оч келади деб....
—Етар! -овози бироз баландроқ чиқди. Чўчиб кетдим. —Мен сенга ёш бола эмасман Феруз. Менга энага керакмас! -деди жаҳл билан.
#ИФФАТ_2. 52.
МУАЛЛИФ:
#Дилором_Қосимова
—Менга қара, -Беҳруз эрталаб Шаҳнозани ишга ташларкан. Машинадан тушмоқчи бўлган аёлини билагидан тутиб, тўхтатиб қолди.
—Ҳа Беҳруз ака? -Шаҳноза ҳайрон бир Беҳрузни қўлига. Бир юзига қаради.
—Дадангни ҳурмати рози бўляпман. Агар бошқа бўлганда бир кун эмас, бир соатга ҳам жўнатмасдим.
—Вай ҳўпей, бунча жаҳлдор бўлиб олдингиз? Ёки мендан бирон нимани сир тутяпсизми? -деди Шаҳноза эркаланиб гапираркан.
—Ҳеч нарсани сир тутмаяпман! Сен ўзингга қара. Тушиндингга гапларимни.
—Шуни совуқ қилиб, таҳдидламай, «Сени жўнатгим йўқ, сабаби тез соғиниб қоламан. Сенсиз уйқу ҳам татимайди хотинжоон» денг. Қийналиб кетмадизми рўл ўйнаб?
Ичиздаги гапни топдимми?
Беҳруз жилмайиб, бир қўли билан Шаҳнозани қучиб олди.
Шаҳноза рост таҳмин қилганди. Фақат 50%, Беҳруз ростдан рўл ўйнагандек эди. Сабаби Шаҳнозадан у ҳақида эшитган гапларини яшираётганди.
🍃🍃🍃
Сарвар ишдан қайтаркан. Яна алкаш ошналарига рўпара келди.
Ичидан ўзини минг койиди. Ўша пайтлар тақдиридан нолиб юрган пайтлари эди. Шуларга қўшилиб, бир-икки отамлашганди. Мана энди скочдек ёпишиб олишган.
—Ичмайсизми биз билан? -деди қўшни подездаги эркак.
—Узр ака шошиб тургандим. -деди Сарвар тезроқ кетишга тараддудланиб.
—Ҳа шошилинг-шошилинг. Хотинни қўриқламасангиз, яна қочиб кетмасин. -нафсониятига тегди эркак. Сарвар анчадан буён буларга тушинтириб, Ферузани оқлаб, чарчадими? Ёки, Сабина пайдо бўлиб ҳаёллари тарқоқлашганигами?
Бу эркакни гапи ортиқчалик қилди.
Жаҳл билан юзига мушт туширди.
🌙🕋 "Таровеҳда Оғирлик Енгиллашган Оқшом"
Юнус учун Рамазон ҳар йили бир хил ўтарди. У саҳарлик қилади, кун давомида рўза тутади ва кечқурун ифтордан кейин одатдагидек дам оларди. Таровеҳ намозига эса ҳеч қачон бормаган, уни фақат катталар учун деб ўйларди.
Бир куни ифтордан кейин у маҳалла масжидига яқинлашиб қолди. Масжиддан нур ёғилгандек эди, ичкаридан Қуръон ўқиш овози эшитиларди. Юнус тўхтаб, бироз тинглади. Кўнглида қандайдир илиқлик пайдо бўлди.
У ичкарига киришга иккиланди, лекин бир қария уни кўриб:
— Ўғлим, келинг, биргаликда Таровеҳ ўқийлик, — деди.
Юнус илк бор бу таклифни рад этмади.
Таровеҳ – Руҳий Ҳаловат
Юнус сафга қўшилди. Имом баланд, оҳангдор овоз билан Қуръон тиловат қиларди. Ҳар бир оят қалбини илиқлик билан тўлдирди. У бу ибодатнинг нечоғли чиройли эканини илк бор ҳис қилди.
Намоз тугагач, қария унга қараб:
— Рамазон фақат рўза билан чекланмайди, фарзандим. Таровеҳ қалбни юмшатади, инсонга Аллоҳнинг каломини ҳис қилишга ёрдам беради.
Юнус бош ирғади. У бу кеча ниманидир англади.
Янги Юнус
Кейинги кунлари у ифтордан кейин масжидга боришни одат қилди. Ҳар кеча Таровеҳда турганида қалбидаги юк енгиллашиб, бир ҳаловатни ҳис қиларди.
Рамазоннинг сўнгги ўн кунлигида у саҳарда дуо қилар экан, кўзларида ёш пайдо бўлди. Энг катта ўзгариш инсоннинг қалбида содир бўлар экан.
Энди Юнус учун Рамазон фақат рўза тутиш эмас, балки қалбни тозалаш, муҳтожларга ёрдам бериш ва Аллоҳга яқинлашиш ойи эди.
Таровеҳ тугагач, қария унга табассум билан қараб:
— Энди сен Рамазоннинг ҳақиқий мўъжизасини ҳис қилдинг, фарзандим.
Юнус жилмайиб жавоб берди:
— Ҳа, бу йил менинг қалбим енгиллашди.
🌙✨ "Рамазон – Қалбларни Яқинлаштирувчи Мўъжиза"
Абдулла учун Рамазон ҳар йили бир хил ўтади – одатдагидек рўза тутиш, кечқурун ифтор қилиш ва кунлар саноғини кутиш. У бу ойнинг ҳақиқий моҳиятини ҳали англамаган эди.
Бир куни у бозорга чиқиб, бир қариянинг оғир юк кўтариб кетаётганини кўрди. Қариянинг юзи чарчоқдан сўлиққан, ҳуштак тортиб, елкасига босилган юк эса унинг ҳар бир қадамини оғирлаштирарди.
Абдулла бироз тўхтаб, ўйлаб қолди. У шунчаки қараб туриш ёки ёрдам бериш имконига эга эди.
Бир неча сония ичида у ўзини тутди:
— Ота, келинг, мен кўтариб қўяй.
Қария ҳайрат билан унга қаради:
— Ўғлим, раҳмат. Йўқ, ўзим ҳам қила оламан.
— Рамазон ойи ёрдам ойидир, дедилар. Менга ҳам савоб керак, — деб табассум қилди Абдулла.
Қария унинг юзига боқиб, илк бор енгил нафас олди.
Қалбнинг тозаланиши
Абдулла бу воқеадан кейин Рамазон ҳақида кўпроқ ўйлай бошлади. У фақат таомдан эмас, ғазабдан, кибрдан ва бефарқликдан ҳам тийилишни ўзига мақсад қилди.
Эртаси куни у ҳар доим тортишиб юрадиган ишхонасидаги ҳамкасби Ҳасан билан учрашди. Ҳасан унинг ҳеч қандай саломсиз ўтиб кетишини биларди, лекин бу гал Абдулла салом берди:
— Ҳасан, ҳолингиз қандай?
Ҳасан ҳайрон бўлиб, унга қаради.
— Ҳаммаси яхши. Нега бугун бундай меҳрибонсиз?
Абдулла жилмайиб жавоб берди:
— Билмадим... Балки Рамазон қалбимни юмшатгандир.
Ҳасан кулди.
— Демак, Рамазон ҳақиқатан ҳам инсонни ўзгартирар экан!
Янги тушунча
Кунлар ўтиб, Абдулла нафақат ўзини, балки атрофдагиларни ҳам тушунишни бошлади. У энди нафақат таомдан, балки ёмон хулқ ва бефарқликдан ҳам тийилиш кераклигини тушунди.
Рамазоннинг охирги куни у бир муҳтож оилага озиқ-овқат олиб борди. Уларнинг миннатдорлик билан қараган кўзларини кўриб, кўнгли тўлди.
"Рамазон нафақат овқатдан, балки ғазабдан, кибрдан ва муҳтожларни унутишдан ҳам тийилиш ойидир."
🌙🤲 "Рамазон – Қалбга Ёзилган Синов"
Муҳаммад учун Рамазон болалик хотираларида қолиб кетган эди. Ҳар йили унинг оиласи бу ойни ҳаяжон билан кутиб олади, масжидда намоз ўқир, саҳарлик ва ифторликда йиғиларди. Аммо вақт ўтиши билан бу туйғулар ундан узоқлашди. Уни энди Рамазон ҳам, рўза ҳам қизиқтирмас эди.
Бир куни у қариндошлари билан ифторга таклиф қилинди. Дастурхон ёнида унинг кичик жияни Иброҳим шундай деди:
— Амак, сиз ҳам рўза тутяпсизми?
Муҳаммад бош чайқади:
— Йўқ, бу мен учун қийин.
Иброҳим ҳайрон бўлиб, шундай жавоб қайтарди:
— Лекин онам айтдиларки, рўза фақат овқатдан эмас, қалбни тозалашдан ҳам иборат. Агар қалбимиз ифлос бўлса, таомни еб, сувни ичиб юрсак ҳам, ҳақиқий оч инсон бўлиб қолаверамиз.
Муҳаммад бу сўзлардан лол қолди. Бир неча дақиқа давомида жиянига қараб турди.
Ички кураш
Эртаси куни у рўза тутишга қарор қилди. Биринчи кун оғир ўтди. У доимо телефонда ўтириш, кимгадир қўпол жавоб бериш одатига эга эди. Аммо шу куни у ўзини тийишга ҳаракат қилди.
Кечқурун, ифтордан кейин у юришга чиқди ва кўчада бир ногирон инсонни учратиб қолди. У ўтирган жойидан атрофга умид билан қарар, одамлар эса уни четлаб ўтишарди.
Муҳаммад бу гал бефарқ қололмади. Чўнтагидан пул чиқариб, унинг қўлига тутқазди.
— Аллоҳ сизга сабр берсин, ака.
Ногирон инсон қувонч билан қаради ва шундай деди:
— Аллоҳ бу қилган яхшилигингизни мукофотласин, биродар.
Бу сўзлар Муҳаммад учун биринчи марта шундай таъсирли эшитилди. У жиянининг гапларини эслади:
"Қалб тоза бўлмаса, инсон ҳар қанча овқат ейишидан қатъи назар, оч қолаверади."
Қалбнинг уйғониши
Орадан кунлар ўтди. Муҳаммад нафақат овқатдан, балки ёмон ўйлардан ҳам ўзини тийишни ўрганди. У ўзини енгиш, ички кучни топиш ва кўпроқ муҳтожларга ёрдам беришга интила бошлади.
Рамазоннинг охирги кунларида у жияни Иброҳим билан ўтириб гаплашди.
— Иброҳимжон, менга бир нарсани ўргатдинг. Ҳақиқатан ҳам рўза нафақат очлик, балки қалбни тозалаш учун экан.
Жияни табассум қилди:
— Демак, сиз энди ҳақиқий тўқ инсон бўлдингиз, амаки!
Муҳаммад кулди. Энди у Рамазонни шунчаки бир ой деб эмас, балки бутун ҳаётни ўзгартирувчи неъмат деб билишни ўрганди.
"Рамазон – нафақат таомдан, балки бефарқликдан, ёмон одатлардан ва қалб ифлослигидан ҳам тийилиш ойидир."
🌙✨ "Рамазон – Қалбни Очувчи Мўъжиза"
Сарвар учун Рамазон бошқа ойлардан фарқ қилмасди. У фақат ойлик одатлар қаторида рўза тутишни кўрар, аслида унинг моҳиятини чуқур ҳис қилмасди.
Бир куни кечқурун у дўсти Нодир билан сайр қилаётганда, бир ночор одамни кўриб қолди. Одам жим, кўзида ғам, қўлида эса биргина қуруқ нонинг бўлаги бор эди.
Нодир ўша заҳоти унинг олдига бориб, салом берди, қўлига бир неча минг сўм пул тутқазди. Сарвар ҳайрон бўлди:
— Бу сенга нима берди?
Нодир табассум билан жавоб берди:
— Рамазон фақат овқатдан тийилиш эмас, балки муҳтожларга ёрдам бериш ҳамдир. Чунки ҳақиқий очликни фақат юраги очиқ инсон тушунади.
Сарвар ўша кеча ўйланиб қолди.
Рамазон синови
Эртаси куни у ният қилиб, рўза тута бошлади. Биринчи кун оғир кечди. Уйда нерв бўлди, сув ичолмаслиги асабига тегди, кўчада эса асабий инсонларга дуч келди. Илгариги Сарвар албатта кимгадир қўпол жавоб қайтарарди, лекин бу гал Нодирнинг сўзлари эсидан чиқмади:
"Рўза – нафақат овқатдан, балки ғазабдан, ёмон сўзлардан ҳам тийилишдир."
Сарвар ютишга қарор қилди.
Қалбнинг ўзгариши
Кунлар ўтиб, унинг қалби юмшай бошлади. У аввалига фақат очликка чидамли бўлишни ўрганаман деб ўйлаганди, аммо ўзи кутмаган ҳислар пайдо бўлди.
Бир куни унинг таниши Муҳаммад ажал тўшагида экани ҳақида хабар келди. Илгариги Сарвар бу хабарга эътибор ҳам бермасди. Аммо бу гал у уни кўришга шошилди.
Муҳаммаднинг юзида хаста инсонга хос ҳузн бор эди, аммо кўзлари ҳали ҳам нурли эди.
— Сарвар, сендан бир илтимосим бор. Агар мен бу Рамазонни тугаллай олмасам, мен учун дуо қил, — деди у секингина.
Сарвар илк бор Рамазоннинг қанчалик қимматли эканини ҳис қилди. Бу нафақат овқатдан, балки бефарқликдан тийилиш ойи экан!
Ҳақиқий маъно
Рамазоннинг охирги кунлари у нафақат рўзасини, балки бутун ҳаётини қайта кўриб чиқди. У энди ўзига савол берарди: "Мен шу пайтгача нега инсонларга бефарқ бўлиб келдим? Нега қалбимни очишдан қўрқдим?"
Ҳозир эса у Рамазонни ҳис қилар, унинг қалби шундай бир нурга тўлган эдики, бу ҳисни сўз билан тушунтириш мушкул эди.
"Рамазон – нафақат таомдан, балки бефарқликдан ҳам тийилиш ойи. Агар инсон уни чин қалбдан қабул қилса, ҳаёти ўзгаради."
🌙💞 "Рамазонда ЮВИЛГАН КЎНГИЛЛАР"
Зуҳра ва Мадина ёшлигидан жуда яқин дўстлар эди. Улар мактабни бирга битирди, бирга орзу қилди, бир-бирининг сирдоши бўлди. Аммо бир куни улар орасида жиддий келишмовчилик чиқди.
Мадина Зуҳрани ишончига хиёнат қилганликда айблади. Зуҳра эса унинг ўйлаб топилган гап эканини қанча тушунтирса ҳам, Мадина ишонмади. Охири улар бир-бирига салом бермай қўйишди.
Рамазон ойи келганида ҳам уларнинг ўртасидаги совуқлик давом этарди.
ҚАЛБГА ТАЪСИР ҚИЛГАН ДУО
Бир кеча Мадина Таровеҳ намозидан сўнг имомнинг сўзларини эшитди:
"Кимки биродарини кечирса, Аллоҳ унинг гуноҳларини кечиради."
У ўйга толди. "Зуҳра менинг энг яхши дўстим эди. Шунча йиллик дўстликни бир тортишув учун унутишим керакми?"
Эрталаб у Зуҳрага хабар ёзди:
— Рамазон муборак бўлсин. Мен сени кечирдим, кел, бир ифтор қиламиз.
ЯНА ҚАЙТГАН ДЎСТЛИК
Ифторда учрашганида, улар бир-бирини қаттиқ қучоқлашди. Ҳеч қандай тафсилот сўралмади, ҳеч қандай айбловлар айтилмади. Чунки улар тушунишди: Рамазон — аразларни унутиш ва юракларни юмшатиш ойидир.
Ушбу кеча улар учун фақат таом емас, балки юракларнинг яна бирлашган кечаси бўлди.
🌙💭 "Рамазон – ҚАЛБЛАР ОЧИЛАДИГАН ОЙ"
Шаҳло – ҳеч кимга боғлиқ бўлмасдан, фақат ўзига ишониб яшайдиган аёл эди. У ишбилармон, муваффақиятли ва кучли шахс эди. Унга кўра, ҳаётда одам фақат ўз кучига суяниши керак, бошқа ҳеч кимга муҳтож бўлмаслиги шарт.
Рамазон ойи келганида ҳам у ўз ҳаётини ўзгартирарди, деб ўйламасди. "Нега рўза тутишим керак? Мен ҳаётда ўзим ҳамма нарсани ҳал қиляпман," деб ўйларди у.
Бир куни ишдан уйга қайтаётганида, бир бола унинг олдига югуриб келди:
— Опажон, илтимос, бир бурда нон олиб беринг, онам касал, уйимизда овқат йўқ…
Шаҳло бир лаҳза тўхтади. Одатда у бундай вазиятларга эътибор бермасди, лекин бу боланинг кўзларидаги умид ва ночорлик унинг қалбини титратди.
Рамазонда ЮМШАГАН ҚАЛБ
Шаҳло болани боқиш учун етарли миқдорда таом ва дори-дармон сотиб олди. У болани уйига олиб борганида, онанинг дуолари унинг юрагини титратди:
— Қизим, Аллоҳ сенга раҳмат қилсин. Бугун сен сабабли Рамазонимиз файзли бўлди.
Шаҳло бу гапларни эшитиб, кўзларига ёш олди. У бир умр фақат ўзини ўйлаганини тушунди. Ҳақиқий куч – бошқаларга ёрдам беришда эканлигини ҳис қилди.
Рамазон – ҲАЁТГА БОШҚАЧА НИГОҲ
Шаҳло ўша кеча биринчи марта Таровеҳ намозига борди. Имомнинг сўзлари унинг юрагига таъсир қилди:
"Кимки бир кишини қувонтирса, Аллоҳ уни жаннатига яқинлаштиради."
Шаҳло шу куни тушундики, ҳақиқий бахт фақат ўзига ишонишда эмас, балки бошқаларга қўл узатишда экан.
🌙💡 "Рамазонда ОЧИЛГАН КЎЗЛАР"
Сардор бой оилада туғилган, барча нарсага эга йигит эди. Унинг қимматбаҳо машинаси, кенг уйи ва кўп дўстлари бор эди. Аммо Рамазон унинг ҳаётига таъсир қилмасди. У рўза тутишни ортиқча деб билар, "Муҳими – қалб пок бўлиши," дерди.
Бир куни у кечқурун шаҳар айланиб юрганида, бир бечора болани кўриб қолди. Бола одамлар ташлаб кетган қуруқ нон парчасини териб олди-да, оғзига солди.
Сардор ҳайрон қолиб, унинг ёнига борди:
— Болам, сенга ёрдам керакми?
Бола сманоқ жилмайди:
— Йўқ, ака. Аллоҳга шукр, бугун ифторда ейишга нон топдим.
ЮРАГИГА ТАЪСИР ҚИЛГАН ГАП
Сардор бу гапдан ларзага тушди. "Бу бола бир парча нон топганига шукр қиляпти, мен эса…". У ўзи ҳақида ўйлаб, юрагида нимадир ўзгарганини ҳис қилди.
Шу кеча у масжидга борди. Имом Қуръон тиловат қиларди:
"Албатта, шукр қилганлар учун (Аллоҳнинг) зиёдаси бор." (Иброҳим сураси, 7-оят)
У кўзларини ёпиб, қалбидан бир сўз ўтди: "Мен ҳақиқий шукр қилишни ўрганишим керак!"
Рамазон ҲАҚИҚИЙ БОЙЛИКНИ ЎРГАТДИ
Шу кундан бошлаб, Сардор рўза тута бошлади. У бечора болага ҳар куни ифтор учун таом олиб борарди.
Рамазон тугаётганда у ўзини анча енгил ҳис қилди. Энди у англади: Ҳақиқий бойлик – мол-дунё эмас, балки қалбдаги шукр ва инсонийликдир.
Айша исмли ҳофизи Қуръон қиз Туркиянинг Измир шаҳрида яшарди. Aйша ҳар куни бомдод намозигача баланд овозда Қуръон тиловат қилар, онаси ҳар сафар қизининг хонаси олдида қироатини тингларди. Кунларнинг бирида, Айша оқ қон касаллигига чалинди. Бу тузалмас дард билан олишар экан, ҳар кун Қуръон қироатини канда қилмади. Қиз касаллик сабаб, 16 ёшида вафот этди. Кунларнинг бирида она қизининг хонаси ёнидан ўтиб кетар экан, қизининг хонасидан йиғи овозини эшитди ва эшикни очиб қаради, лекин у ерда ҳеч ким йўқ эди. Бу ҳолат ҳар куни тундан қуёш чиққунча такрорланаверарди.
Бу ҳолатдан ташвишга тушган она Измирдаги машҳур шайхдан маслаҳат сўради. Бу воқеани эшитган имом қизни хонасига келиб ушбу ҳодисани ўзи кўриш истаги борлигини билдирди. Кечқурун имом қизни эшиги олдига келди. Ҳақиқатдан ҳам қизни хонасидан йиғи овози эшитилиб турарди. Қизни хонасига кирган имон «Аллоҳy Акбар» дея йиғлай бошлади. Бу ҳолатдан саросимага тушган онаси имомдан нега йиғлаётганини сўради. Шунда Имом:
🌙🥀 "Рамазон – Отасиз Қолган Боланинг Дуоси"
Аҳмад учун бу йилги Рамазон аввалгиларига ўхшамасди. Бир неча ой аввал отаси оламдан ўтганди. Унинг йўқлиги ҳаётида катта бўшлиқ қолдирган, хонадондаги илиқликни олиб кетгандек эди.
Рамазон кириб келгач, бу бўшлиқ янада кучайди. Илгари ҳар ифторда отаси уни елкасига ўтқазиб, “Рамазон – сабр ойи, болам” дер эди. Энди эса ҳаммаси хотираларда қолган…
Ифторда Ёғилган Нур
Бир кеча Аҳмад масжидга борди. Таровеҳдан сўнг дуо қилинаётган пайт, у икки қўлини осмонга кўтарди:
— Ё Аллоҳ, отамни жаннатингда жойла ва менга куч бер…
Қўшниси – қария унинг дуосини эшитиб қолди. Намоз тугагач, у Аҳмадга яқинлашди ва меҳрибонлик билан елкасини сийпади:
— Болам, бу Рамазон сен учун оғир бўлаётганини биламан. Аммо билгинки, Аллоҳ сен билан бирга. Сен ёлғиз эмассан.
Қалбга Осоват Берган Рамазон
Шу кечадан бошлаб, Аҳмад ҳар куни қария билан бирга ифтор қилди. Улар бирга Таровеҳ ўқишди, бирга дуо қилишди. Аҳмад отасини соғинишда давом этарди, аммо энди қалбида бир ҳаловат пайдо бўлганди.
У англади: Рамазон – йўқотишларни эмас, бор нарсаларни қадрлаш ойидир.
🌙🤲 "Рамазонда Кечирим Сўраш Баҳонаси"
Саид ва Жавоҳир болаликдан дўст эдилар. Уларнинг дўстлиги биродарликдан ҳам устун эди. Лекин бир неча ой аввал, майда бир тушунмовчилик туфайли урушиб қолишган ва шундан бери бир-бирлари билан гаплашмасдилар.
Рамазон келганида Саид бу ойнинг нафақат ибодат, балки кечирим ва ярашув ойи эканини ўйлаб қолди. Ҳар куни Таровеҳ намозига борганида қалбида нимадыр етишмаётгандек туюларди. "Менинг Рамазоним комил бўлиши учун, мен Жавоҳирдан кечирим сўрашим керак," деб ўйлади у.
Кечиримга Қадам
Бир кеча, Таровеҳдан сўнг, Саид Жавоҳирнинг уйи олдига келиб, эшикни тақиллатди. Жавоҳир эшикни очиб, унга ҳайрат билан қаради.
— Жавоҳир, бугун кеча ўйлаб, сени ранжитганимни тушундим, — деди Саид юмшоқ овозда. — Рамазон фақат рўза тутиш эмас, қалбни поклаш ҳамдир. Илтимос, мени кечир.
Жавоҳир бироз сукунатда турди, кейин жилмайди:
— Мен ҳам сени кечиришни хоҳлаётгандим, лекин ғурурим йўл бермади. Сени кўриб, хурсанд бўлдим, дўстим.
Улар бир-бирларини қучоқладилар. Бу кеча уларнинг дўстлиги қайтадан тикланди.
Рамазон – Қалбларни Яқинлаштирадиган Ой
Эртасига улар масжидда бирга Таровеҳ ўқидилар. Саид юрагидаги оғирлик кетганини ҳис қилди. Энди у биларди: Рамазон нафақат Аллоҳга, балки инсонларга ҳам яқинлашиш ойи эди.
🌙🤝 "Рамазон – Онасиз Қолган Бола Ҳикояси"
Шаҳзод ҳар йили Рамазонни қувонч билан кутиб оларди. Онасининг тайёрлаган таомлари, биргаликда қилинган дуолар ва саҳарликдаги ширин суҳбатлар – буларнинг барчаси унинг учун унутилмас эди.
Лекин бу йил ҳаммаси ўзгарганди…
Уч ой аввал онаси вафот этди. Уйдаги бўшлиқ ва сукунат унинг юрагини оғритарди. Рамазон келганида эса бу дард янада сезиларли бўлиб, у яна онасининг меҳрини соғиниб қолди.
Ялғизликдаги Овутувчи Дуо
Ифтор пайтида у дастурхонга ёлғиз ўтирди. Илгари онаси севиб тайёрлаган таомлар энди мазасиздек туюларди. У оғир нафас олди ва осмонга қараб, бир дуо қилди:
— Ё Аллоҳ, менга куч бер.
Шу пайт эшик тақиллади. Қўшниси – камтар ва меҳрибон қария, унинг аҳволидан хабардор бўлиб, таом кўтариб келган эди.
— Болам, бу йил сен биз билан ифтор қиласан, — деди қария меҳрибонлик билан.
Қалбларга Илоҳий Юмшоқлик
Шаҳзод қариянинг таклифини қабул қилди ва ўзи учун янги оила топгандек ҳис қилди. Ҳар кеча улар билан бирга Таровеҳга бориб, қалбини ҳаловатга тўлдирди.
У шунда англади: Рамазон – ёлғизликда қолиш ойи эмас, балки меҳр ва биродарлик ойидир.
#ИФФАТ_2. 55.
МУАЛЛИФ:
#Дилором_Қосимова
Ичим оғриди, мени силтаб ташлаб хонамизга кириб кетди.
Икки кун олдин ҳам шундай қилганди. Бир кун олдин Сабинаси билан гаплашаётганди.
Бугун учрашгандир...
Балки ундан айрилганига яна мени айбдор санаётгандир.
Бунча бардошимни синамасанг ҳаёт?
Сенга ширк келтиришдан қўрқаман. Аммо барча азобларинг....
Ситамларинг, адолатсизликларинг менгами ҳаёт?
Астағфуриллоҳ... ўзинг кечир Роббим.
Каридорда деворга суянганча ўтириб қолдим....
🍃🍃🍃
«Шаҳноза»
Шу кунларда Беҳруз ака анча ўзгариб қолган. Асабий, жирраки, салга тутаб кетадимией. Инжиқ одам билан яшаш ҳам қийин экан.
Аммо наилож, пешонамизга ёзгани шу...
Яна... яна мен Беҳруз акага ошиқ бўлганман. Уларсиз ҳаётимни тасаввур ҳам қила олмайман.
Дадамдан дуо олиб, ўзимга ишонган ҳолда, Нозли билан меҳмонхона қурилиши бўлаётган манзилга йўл олдик.
—Келсинлар, келсинлар... -йўл бўйи «етиб боришим билан у қиламан, бу қиламан» деб келган ҳаёлларим. Чилпирак бўлиб учиб кетди.
Наим бу ерда нима қиляпти?
Шу кам эди менга.
Негадир ҳаёлимга Беҳруз ака келди. Ахир уларга Нозли билан келишимни айтгандим.
Бу аҳмоқ қайдан пайдо бўлди энди.
#ИФФАТ_2. 53.
МУАЛЛИФ:
#Дилором_Қосимова
—Оғзингга қараб гапир! - энди мушт зарбидан, ерга йиқилган эркакни устига чиқиб олиб дўппослай бошлади.
Қолган эркакларни кайфи ҳам тарқаб кетди.
—Ҳа нима ростда. -деди шериклари ажратиб олгач яна тили қичиб калтак еган эркак. —Бизда янги уйланган йигитлар ош берарди. Келинни пок чиққанини нишонлаб. Сеники ундай эмасда, тилинг қисиқ исботинг йўқ. Ўзингни ўзинг алдаб юравер.
—Ўлдираман сени. -жаҳл билан ҳезланган, Сарварни шовқиндан йиғилишга улгурган эркаклар ушлаб қолди.
Бироз ҳаммаси тинчигандек бўлиб, аста тарқала бошладилар.
—Кўнглингизга олманг қўшни. Булар шайтони сувини учиб, нима деётганини билмайдилар. Сиз тенг бўлманг уларга.
Қўшни эркак, Сарварни елкасини қоқиб қўйганча, деди.
—Раҳмат ака, ўзи настреня яхши эмасди. Булар бир йўла расво қилишди.
—Буларни гапига умуман аҳамият берманг. Ҳисоб беришга мажбур эмассизку. -деди эркак далда бўлгандек.
—Шундай дейсизку, буларни жағи, пичингги тинармикан. -иккинчи эркак аралашди гапга. —Битта ош билан қутиласиз булардан Сарварбек. -деди ҳижолатомуз.
—Майли ош бўлса ошда. -Сарвар чуқур нафас олиб, уйи деразасига қараб қўйди.
Ҳойнаҳой Феруза яна ухламай кутяпти. Хушидан кетиб, ўзига келгандан буён қандайдир ўйчанг бўлиб қолган. Сарварга ҳам олдингидек кулиб, эркаланиб қарашлари йўқ. Мажбуран тик тургандек ҳудди.
Зиналардан юқориларкан. Ўзини қаватига чиққач, эшик олдига етмай телефонига қўнғироқ бўлди.
Сабина...
—Сен кам эдинг энди. -рақамни кўриб асабий қизилни сурди.
Кўчадаги камдек, яна асаб бузарлик. Олса яна ҳар доимгидек минғирлаб, ҳиққиллайди.
#ИФФАТ_2. 51.
МУАЛЛИФ:
#Дилором_Қосимова
—Доктир нега ҳушидан кетган бўлиши мумкин? -Сарвар ётоқда ётган, Ферузага бир назар ташлаб, тез-ёрдам ҳодимидан сўради.
—Кўп сиқилган. Рухий травма кўп олган кўринади. Ёш аммо, кўп нарса ўтган кўринади бошидан. -деди шифокор, Ферузага ачиниб қараркан. —Бу ёшлар нега ҳар нарсага сиқилаверар экан-а?
Сарвар доктир ёзиб берган рецептни олиб, қолиб ўзини кузатгач, хоналарига кирди.
Ётоқ ёнига чўккалаб, фариштадек ухлаб ётган Ферузани қўлидан тутди.
«—Сени яхши кўраман.
—Сабинаничи?
—Феруз бу тун, умуман бундан кейинги куну, тунларимизда фақат иккимиз бўлишимизни хоҳлайман. Сабинаю, Беҳрузларсиз!»
—Кечир. -деди қизни қўлига лаб босаркан. Бир қанча муддат олдин, қиз билан бўлган суҳбатини бир қисмини эсларкан. —Ўзим айтган гапга, ўзим амал қила олмаяпман. -деди хўрсиниб.
🍃🍃🍃
—Кечиринг. -деди Шаҳноза анча босилгани сабаб Беҳруз билан тортишмай, таслим бўларкан.
—Ўша ёққа ким билан борасан? -Беҳрузни қошлари ҳиёл чимирилди.
—Ёрдамчим Нозли билан, дадам ҳайдовчи берадилар. -Шаҳноза ердан қараб деди.
—Ўзингга қара лекин. Бирон ортиқча гап эшитсам, мендан яхшилик кутма. -Беҳруз негадур одатдагидан кўра асабий, эди. Шаҳноза ҳайрон бўлдику, сўрашга тортинди.
—Менга қаранг! Менга ишонмайсизми? -деди Беҳруздаги асабийлигини кетказиш учун кулиб кўзларига қараркан.
Шаҳноза, Беҳрузни ҳарактерини ёд олиб бўлган ҳисоб. Уни кайфиятини қандай қилиб, ўзгартиришни биларди.
—Сенга ишонаман тулки. -деди Беҳруз, аёлини қилиғидан кулиб қўяркан. Муомиласи юмшаганидан Шаҳноза сўзсиз, жилмайиб қўйди.
🌙💔 "Рамазонда ЮРАГИ ЮВИЛГАН КЕЧА"
Отабек – бойлик ва муваффақиятга эришган йигит эди. У ёшлигидан кўп меҳнат қилган, яхши бизнес қурган, ҳар томонлама ривожланган эди. Аммо унинг қалбида нимадир етишмас эди.
Рамазон ойи кириб келганида у фақат рўза тутиш билан чекланди. Намоз ва ибодат ҳақида эса ўйлаб ҳам кўрмади. "Мен яхши одамман, ҳеч кимга ёмонлик қилмайман, шунинг ўзи кифоя", деб ўйларди.
Бир кеча у уйига қайтаётганида, бир бечора кампирни кўриб қолди. Кампир қўлида кичик бир қўтоқ нон билан туриб, дуо қиларди:
— Ё Аллоҳ, менга бу нонни берган одамга файз ва барака бер!
Отабек ҳайрон бўлди. "Бир парча нондан хурсанд бўлган одам ҳам борми?" У қалбининг қаттиқлашганини ҳис қилди.
ЮРАКНИ ЛАРЗАГА СОЛГАН ОҒРИҚ
Уйига келиб, ухлашга ҳаракат қилди, аммо ўша кампирнинг дуоси ёдига тушаверди. "Менда ҳамма нарса бор, лекин қалбимда тинчлик йўқ. Унда нима кам?"
Шу ўйлар билан эрталаб саҳарлик пайти масжидга борди. Намозда турганида қалбида илк бор бир нарса юмшаганини ҳис қилди. Имом Қуръон тиловат қиларди:
“Билингки, қалблар фақат Аллоҳни зикр қилиш билан ҳотиржам бўлади.” (Раъд сураси, 28-оят)
Унинг кўзларига ёш келди.
ҚАЛБГА ҚАЙТГАН НУР
Отабек ўша кечадан кейин ҳар куни Таровеҳ намозига қатнай бошлади. У нафақат моддий, балки руҳий бойлик ҳам кераклигини тушунди.
Рамазон охирида у бир нарсага амин бўлди: Инсоннинг ҳақиқий бойлиги – унинг пок қалби ва Аллоҳга яқинлигидир.
SIZNING ISMINGIZ QAYSI HARFDAN BOSHLANADI?
🌸🌼🌸🌼🌸🌼🌸🌼🌸🌼🌸🌼🌸
Давлат бу болани 38 млрд долларга сотиб олди🚷
2012 йилда германиялик Лаура исмли аёл ғайриоддий қизни дунёга келтирди, уни уч ёшида давлат сотиб олди. Бу қизча ғалати кўринишга эга эди ва умуман тирик одамга ўхшамасди.
Давлат уни нега сотиб олганини сўрашганда шундай жавоб берилган..😨👇
🌙✨ "Рамазон – Ҳаётни Ўзгартирувчи Ибодат"
Комрон ҳар йили Рамазон келганида атрофдагиларнинг рўза тутишига хайрон бўларди. Унинг ўйича, рўза – фақат очлик ва чанқоқликдан иборат бўлиб, буни ҳеч қандай маънога эга эмас деб ҳисобларди.
Бир куни у маҳалла масжидидаги устози Иброҳим акани учратиб қолди. Унинг юзида нур, кўзларида эса сокинлик бор эди. Комрон сўради:
— Иброҳим ака, ростдан ҳам рўза тутган одам нимадир ҳис қиладими? Менинг тушунимча, бу фақат ўзига зулм қилишдай гап.
Иброҳим ака табассум билан жавоб берди:
— Комрон, рўза инсонни нафақат танаввулдан, балки ёмонликдан, бефарқликдан, ғазабдан ҳам тозалайди. Агар қалбинг билан ҳис қилсанг, Рамазон сени тубдан ўзгартира олади.
Комрон бу гаплар ҳақида ўйлаб қолди.
Рамазон синови
Эртаси куни у рўза тутишга қарор қилди. Кун яримига бориб, оғирликни ҳис қила бошлади – очлик уни асабий қилди, ҳар доимгидек бошқалар билан ўзаро тортишишни хоҳлади. Лекин Иброҳим аканинг сўзлари эсидан чиқмади:
"Рўза – бу фақат таомдан эмас, ёмон хулқдан ҳам тийилиш."
Комрон ғазабини ютишга ҳаракат қилди.
Юракни уйғотувчи воқеа
Бир куни у кўчада бир болани кўриб қолди. У ойна тагида туриб, ошхонанинг ичкарисидаги таомларга ҳавас билан қарарди. Кийими эски, қўллари ифлос, юзида эса аччиқ ҳикоя ёзилган эди.
Комрон илгарилари бу каби одамларга эътибор ҳам бермасди. Аммо бу гал қалби титраб кетди. У болага яқинлашиб:
— Акасини, очмисан?
Бола бошини қимирлатди.
Комрон уни ошхонага олиб кириб, иссиқ таом айтиб берди. Бола таомни секин ейишни бошлар экан, кўзлари қувончга тўлиб, Комронга миннатдорлик билан қаради.
Шу пайтда Комрон ич-ичидан алоҳида бир ҳаловатни ҳис қилди. Бу нафақат болага, балки ўз қалбига ҳам берган садақаси эди.
Рамазоннинг ҳақиқий маъноси
Орадан кунлар ўтиб, у ўзини таний олмай қолди. Энди у Рамазоннинг моҳиятини тушунган, қалби очилган инсон эди.
Рамазоннинг охирги куни масжидга бориб, Иброҳим акани учратди. Унга қараб, самимий табассум қилди:
— Иброҳим ака, сиз ҳақсиз экансиз. Рамазон инсонни ўзгартирар экан. Мен энди бу ойни фақат бир ойлик ибодат деб эмас, балки бутун ҳаётни ўзгартирувчи неъмат деб биламан.
Иброҳим ака жилмайиб:
— Ҳа, фарзандим. Чунки Рамазон – нафақат таомдан, балки бефарқликдан ҳам тийилиш ойидир. Инсон бу ойда ўзини топса, бутун умр ўзгаради.
🌙🤲 "Рамазондаги юрак согинчиси"
Фурқат учун Рамазон йилдан-йилга оддийроқ туюларди. Болалигида бу ой уни ҳаяжонлантирар, оиласи билан ифтор ва саҳарликлар, таровеҳ намозлари у учун ўзига хос муҳит яратарди. Аммо кейинчалик унинг ҳаётида бу ҳислар сўна бошлади.
Бир куни у кўчада ёши катта бир одамни учратиб қолди. Унга ғамгин ва чуқур фикрга толган кўзлар билан қараб:
— Болам, бу йил рўза тутяпсанми? — деб сўради.
Фурқат елка қисди:
— Ростини айтсам, унчалик аҳамият бермаяпман. Тутиб-тутиб нима ўзгаради, шунчаки овқат емаслик-ку, дедим.
Қария табассум билан бош чайқади:
— Болам, Рамазон фақат овқатдан эмас, қалбнинг ўзига қайтиши учун берилган вақт. Агар сен бу ойда ўзингни топа олсанг, бутун умринг ўзгаради.
Фурқат бу гаплар ҳақида ўйлаб қолди.
Қалбнинг уйғониши
У эртаси куни рўза тутишга қарор қилди. Куннинг ўрталарига бориб, қаттиқ чанқади, асабийлашди, ҳатто рўза тутишни ташлашни ҳам ўйлади. Аммо қариянинг сўзлари унга тинчлик бермасди.
Кечқурун, ифтор пайти, унинг қалбида ҳузур пайдо бўлди. У фақат очлик ва чанқоқликни ҳис қилмас, балки бу жараён унинг руҳий ҳолатига ҳам таъсир ўтказаётганини сезарди.
Озгина ёрдам – катта муҳаббат
Бир куни у бозорда бир аёлни учратиб қолди. У қўлида озгина пул билан, эҳтиёжманд экани кўриниб турарди. Илгариги Фурқат бу ҳолатга эътибор ҳам бермаган бўларди. Аммо бу гал у ички ҳиссига қулоқ солди – аёлга ёрдам қилди.
Шу куни кечқурун у ўзини бошқача ҳис қилди. Қалбида шундай бир туйғу бор эдики, уни сўз билан таърифлаш мушкул эди.
Ҳақиқий мўъжиза
Рамазоннинг охирги кунларида у болалигидаги туйғуларини қайта ҳис қила бошлади. Онасининг байрамлик таомлари, саҳар пайтидаги илиқ муҳит, масжиддан таралаётган азон садолари...
У шунда тушунди: Рамазон инсоннинг танасини эмас, унинг юрагини соғинтириш ва руҳини уйғотиш учун келади.
Фурқат ўзига байрам арафасида ваъда берди:
— Энди мен учун Рамазон фақат бир ойлик ибодат эмас, балки бутун ҳаётимни ўзгартирувчи вақт бўлади.
"Рамазон – нафақат рўза, балки қалбни топиш ва уни юксалтириш ойидир."