🍀 حقوق بشر و دموکراسی برای ایران 🔶 آدرس سایت https://www.iranrights.org/fa/ 📨 تماس با ما info@boroumandcenter.org 🔸توییتر twitter.com/IranRights_org 🔸فیس بوک facebook.com/BoroumandCenter 🔸اینستاگرام instagram.com/iranrights
آقای منوچهر فلاح، زندانی سیاسی محبوس در زندان لاکان رشت، از سوی شعبه دوم دادگاه انقلاب رشت به ریاست قاضی درویش گفتار، به اتهام محاربه از طریق اقدام علیه امنیت ملی به #اعدام محکوم شد. به گزارش هرانا، این حکم به وکلای وی، خانم خرسندی و خانم خجسته، ابلاغ شده است.
آقای #منوچهر_فلاح از ابتدای دادرسی تاکنون از حق دسترسی به وکیل محروم بوده است. جلسه رسیدگی به پرونده وی ۲۱ آذرماه سال جاری بهصورت ویدئو کنفرانس برگزار شد. آقای فلاح ساکن جزیره کیش بود و در تیرماه ۱۴۰۲ در فرودگاه رشت توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به زندان لاکان منتقل شد.
این زندانی پیشتر در پروندهای دیگر، در آذرماه ۱۴۰۲ به اتهام توهین به رهبری به یک سال، سه ماه و یک روز حبس تعزیری و به اتهام تبلیغ علیه نظام به هفت ماه و ۱۶ روز زندان محکوم شده بود. پس از تسلیم به رأی، بخشی از مجازات کاهش یافت و وی دوران محکومیت خود را در اردیبهشتماه سال جاری به پایان رساند. او پیشتر نیز در اعتراض به وضعیت خود در زندان اعتصاب غذا کرده بود.
#نه_به_اعدام
آقای منوچهر فلاح، زندانی سیاسی محبوس در زندان لاکان رشت، از سوی شعبه دوم دادگاه انقلاب رشت به ریاست قاضی درویش گفتار، به اتهام محاربه از طریق اقدام علیه امنیت ملی به #اعدام محکوم شد. به گزارش هرانا، این حکم ساعاتی پیش به وکلای وی، خانم خرسندی و خانم خجسته، ابلاغ شده است.
آقای #منوچهر_فلاح از ابتدای دادرسی تاکنون از حق دسترسی به وکیل محروم بوده است. جلسه رسیدگی به پرونده وی ۲۱ آذرماه سال جاری بهصورت ویدئو کنفرانس برگزار شد. آقای فلاح ساکن جزیره کیش بود و در تیرماه ۱۴۰۲ در فرودگاه رشت توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به زندان لاکان منتقل شد.
این زندانی پیشتر در پروندهای دیگر، در آذرماه ۱۴۰۲ به اتهام توهین به رهبری به یک سال، سه ماه و یک روز حبس تعزیری و به اتهام تبلیغ علیه نظام به هفت ماه و ۱۶ روز زندان محکوم شده بود. پس از تسلیم به رأی، بخشی از مجازات کاهش یافت و وی دوران محکومیت خود را در اردیبهشتماه سال جاری به پایان رساند. او پیشتر نیز در اعتراض به وضعیت خود در زندان اعتصاب غذا کرده بود.
#نه_به_اعدام
بر اساس حکم صادره از شعبه ۱۲ دادگاه تجدیدنظر استان البرز، آقای ماشالله کرمی به اتهام «پولشویی و تحصیل مال نامشروع» به یک سال حبس و مصادره منزل و خودرو شخصی محکوم شد.
او پیشتر در مردادماه، توسط شعبه ۱۰۲ دادگاه کیفری نظرآباد، به هشت سال و ده ماه حبس، یک میلیارد و ۹۰۰ میلیون تومان جریمه نقدی و مصادره اموال محکوم شده بود.
آقای علی شریفزاده، وکیل آقای #ماشاالله_کرمی ، اعلام کرد این اتهامات با اقدامات موکلش همخوانی ندارد. به گفته او، موکلش تنها به توزیع غذای نذری با کمکهای مردمی پرداخته و اموالش ارتباطی با اتهامات امنیتی ندارد.
آقای کرمی در ۳۱ اردیبهشت ۱۴۰۳ نیز، در پروندهای دیگر توسط دادگاه انقلاب کرج، بابت «اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی» به پنج سال حبس و به اتهام «تبلیغ علیه نظام» به یک سال حبس محکوم شده بود. این احکام در دادگاه تجدیدنظر به سه سال و هفت ماه و هشت ماه کاهش یافت.
خانم بهرامی در طول بازداشت تحت شکنجه قرار گرفت تا بر علیه خود اعتراف کند. خانواده و دولت هلند برای مدت طولانی از وضعیت او اطلاعی نداشتند.
خانم بهرامی ۲۵ مرداد ۱۳۸۹ در دادگاه انقلاب اسلامی تهران با حضور وکیل دفاعی که قادر به دسترسی به پرونده نبود، توسط قاضی صلواتی محاکمه شد شد. ابتدا او به اتهام فعالیتهای «ضد امنیتی» و «ارتباط با گروههای مخالف جمهوری اسلامی ایران»، از جمله مجاهدین خلق و انجمن پادشاهی ایران، مورد محاکمه قرار گرفت. بعدها، اتهاماتی مانند نگهداری و فروش مواد مخدر نیز به پرونده اضافه شد. خانم بهرامی در دادگاه اعلام کرد که بسیاری از اعترافات او تحت شکنجه به دست آمده است، اما دفاعیات او به هیچ وجه پذیرفته نشد.
خانم بهرامی ۱۲ دی ۱۳۸۹ به اتهام محاربه با خدا،رسول خدا و نایب امام زمان و قاچاق و نگهداری مواد مخدر به اعدام، پرداخت ۱۴ ملیون ریال جزای نقدی و۷۰ ضربه شلاق محکوم شد.
حکم اعدام خانم زهرا بهرامی، ۱۲ بهمن ۱۳۸۹ در زندان اوین تهران به اجرا درآمد.
سرگذشت کامل خانم بهرامی را در #یادبود_امید بخوانید:
https://www.iranrights.org/fa/memorial/story/-5369/zahra-bahrami
Zahra Bahrami, a Dutch-Iranian dual citizen, traveled from the UK to Iran in 2009. After participating in protests linked to the Green Movement, she was violently arrested by security forces on Shadman Street in Tehran and transferred to Ward 209 of Evin Prison.
Читать полностью…#سعید_ماسوری: «این حکومت، اعدام و طناب دار را بر گردن همه مردم ایران انداخته، زیرا بقای خود را در اعدام تکتک مردم ایران میبیند.»
Читать полностью…وفا آذربار، محسن مظلوم، پژمان فاتحی و محمد فرامرزی در سال ۱۴۰۱ در ارومیه بازداشت و به اتهام «جاسوسی برای اسرائیل» متهم شدند؛ اتهامی که خود این زندانیان قویاً رد کردند. وکیل آنان نیز به روند دادرسی ناعادلانه در قبال این اتهامات اعتراض کرد. حکم اعدام این چهار نفر در تاریخ ۹ بهمن ۱۴۰۲ در زندان قزلحصار به اجرا درآمد. پس از این اعدامها، همسران آنان در ۸ مهر ۱۴۰۲ اعلام کردند که از حکومت جمهوری اسلامی ایران به دلیل ناپدیدسازی قهری اجساد در «گروه کاری ناپدیدشدگان قهری» سازمان ملل شکایت کردهاند.
یک کمپین دادخواهی برای این زندانیان سیاسی اعدام شده تشکیل شده که اعلام کرده خانوادههای آنان، با همکاری وکلای خود، به دنبال استفاده از سازوکارهای حقوقی بینالمللی برای دادخواهی هستند. این کمپین تأکید کرده است که خانوادههای این زندانیان تاکنون هیچ اطلاعی از محل دفن اجساد آنان ندارند و این اقدام را «جرمی شنیع و نقض حقوق بنیادین بشر» خوانده است. به همین دلیل، شکایت خانوادهها به گروه کاری ناپدیدسازی قهری سازمان ملل را یکی از گامهای مهم این کمپین عنوان کردهاند.
محرومیت خانوادهها از ابراز احساسات و ادای احترام به عزیزان از دسترفته، انکار حق آنان در محترم شمردن پیوندهای خانوادگی و حریم خصوصی و همچنین نقض حقشان در مصونیت از رفتارهای بیرحمانه و غیرانسانی است. محروم کردن بازماندگان از دانستن محل دفن عزیزانشان و جلوگیری از تجمع سوگواران هیچ توجیهی ندارد.
#ناپدیدسازی_قهری
زندانیان سیاسی همچون #وریشه_مرادی از زندان اوین، #احمدرضا_حائری از زندان قزلحصار و #زینب_جلالیان از زندان یزد در حمایت از این کمپین و با تاکید بر اهمیت این کارزار نامه نوشتند.
کارزار «سهشنبههای نه به اعدام» که از ۹ بهمن ۱۴۰۲ در اعتراض به صدور و اجرای مکرر احکام اعدام برای زندانیان آغاز شد، بهسرعت توجه بسیاری را جلب کرد. این حرکت اعتراضی پس از اعدام محمد قبادلو، از بازداشتشدگان اعتراضات «زن، زندگی، آزادی» و با ابتکار گروهی از زندانیان سیاسی در زندان قزلحصار شکل گرفت.
این زندانیان که هفتهها شاهد اعدامهای مکرر در کرج بودند، تصمیم گرفتند اعتراض خود را با اعتصاب غذا اعلام کنند. آنها سهشنبه را برای آغاز این حرکت انتخاب کردند، زیرا در این روز معمولاً محکومان به #اعدام برای اجرای حکم به سلولهای انفرادی منتقل میشوند.
اعتراض گروهی از زندانیان قزلحصار که ابتدا به همین زندان محدود بود، بهسرعت به سایر زندانهای ایران گسترش یافت. تاکنون گروههایی در بیش از ۳۴ زندان در سراسر کشور به این کارزار پیوستهاند. اعتصابکنندگان با هدف توقف اعدامها و اعتراض به نقض مکرر حقوق بشر، این جنبش را « #سهشنبههای_نه_به_اعدام» نامگذاری کردهاند.
گفتگوی رویا برومند، مدیر اجرایی بنیاد عبدالرحمن برومند در برنامه #۲۴بافردادفرحزاد
عدم واکنش آمریکا نسبت به نقض #حقوق_بشر در #ایران
گزارشی از روند دادرسی ناعادلانه پرونده آقای #مهدی_حسنی زندانی سیاسی در خطر اعدام
#نه_به_اعدام
۱۳ شهروند بهایی به اتهام «تغییر سبک زندگی اسلامی» از طریق «بیبند و باری»، «سگ گردانی» و «اختلاط میان دختران و پسران» بازداشت شدند.
سپاه پاسداران از بازداشت ۱۳ شهروند بهایی در #اصفهان به اتهام «تبلیغ بهائیت» و «انحراف اعتقادی کودکان و نوجوانان مسلمان» خبر داد.
فعالان جامعه #بهایی میگویند ۱۱ نفر از بازداشتشدگان زنانی هستند که بدون حکم قضایی و با عملیات خشونتآمیز در خانههایشان بازداشت شدهاند.
پدیده ثابتی، سخنگوی جامعه جهانی بهایی، اعلام کرد این زنان پیشتر به دلیل اعتقاداتشان محکوم شده بودند و اکنون با حکم پنج سال زندان و محرومیت اجتماعی روبهرو هستند.
مصاحبه خانم لادن برومند درباره نقض حقوق بهاییان در ایران:
https://www.youtube.com/watch?v=ic-OFJTzKvQ
در همین رابطه مقاله کمیسیونهای حقیقت و آشتی «حقیقت، عدالت، آشتی» را در کتابخانه بنیاد برومند بخوانید:
https://www.iranrights.org/fa/library/document/499/truth-justice-reconciliation
و همچنین: نامه کارشناسان حقوق بشر سازمان ملل به مقامات ایران برای پاسخگویی و شفافیت در مورد کشتار زندانیان سیاسی در تابستان ۱۳۶۷:
https://www.iranrights.org/fa/library/document/3795
#نه_به_اعدام
رضا محمدحسینی، زندانی سیاسی، در آستانه سالگرد درگذشت پدرش با انتشار نامهای که نسخهای از آن به صدای آمریکا رسیده، با اعلام این که به یاد پدرش و والدین معترضان اعدام شده اعتصاب غذا میکند، جزئیات خشونت نیروهای حکومتی در زمان بازداشت او و تأثیر آن بر درگذشت پدرش را شرح داده است.
در نامه رضا محمدحسینی که از زندان قزلحصار به صدای آمریکا رسیده، این زندانی سیاسی با اعلام این که در آستانه سالگرد «دقمرگ شدن پدرش» همراه با سایر همبندیهایش در این هفته از «سهشنبههای نه به اعدام» نیز اعتصاب غذا خواهد کرد، شرحی از نحوه بازداشت و تأثیر آن بر مرگ پدرش و همچنین اتهامات منتسب به او به دلیل حضور بر مزار کشتهشدگان اعتراضات بیان کرده است.
صدای آمریکا
@IranRights
همزمان با انتشار گزارشها از افزایش شمار اعدامها در ایران طی یک ماه گذشته، حکم اعدام دو نفر به اتهام «محاربه و افساد فیالارض»، در شهرستان خمین در استان مرکزی اجرا شد.
خبرگزاری ایسنا نهم مهر به نقل از قوه قضائیه جمهوری اسلامی نوشته که این دو نفر، بامداد دوشنبه، بهاتهام «سرقت مسلحانه و کشتن ستوان دوم مرتضی براتی»، در خمین به دار آویخته شدند.
ابراهیم گمیزی، دادستان شهرستان خمین در رابطه با جزئیات پرونده این دو نفر گفت که آنها بامداد ۲۵ آذرماه سال ۱۳۹۹، با مأموران پلیس درگیر شدند و «در جریان تعقیب و گریز، سارقان در میدان حجاب شهرستان خمین به سمت مأموران پلیس شلیک کردند» که منجر به کشته شدن ستوان دوم مرتضی براتی شد.
به گفته او، این دو نفر، سابقهٔ چندین فقره سرقت دیگر نیز داشتند و به اتهام مشارکت در محاربه از طریق «تیراندازی و از بین بردن امنیت راهها» به اعدام محکوم شده بودند.
حکم اعدام این دو نفر که قوه قضائیه به هویت آنها اشارهای نکرده، عینأ توسط دیوان عالی کشور «تأیید و ابرام» شد.
رادیو فردا
@IranRights
این هفته، جمهوری اسلامی با برگزاری مراسمهای یادبود، جنگ ایران و عراق در دهه ۱۳۶۰ را گرامی میدارد.
در این میان، ما به داستان ابراهیم بابایی، زندانی سیاسی و جانباز جنگ، میپردازیم که ۴۵ درصد از سلامتی خود را به دلیل جنگ از دست داد.
بابایی نزدیک به سه سال است که از زمان تلاش برای فرار از کشور، به منظور جلوگیری از دستگیری مجدد، ناپدید شده است.
این ویدئو از طریق مصاحبهای با دخترش شیما، داستان دلخراش او را روایت میکند و نوری بر یکی دیگر از مخالفان سیاسی که قربانی ناپدید شدنهای اجباری جمهوری اسلامی شده، میافکند.
@IranRights
#سارینا_ساعدی ، دختر ۱۵ساله اهل سنندج که در ۴ آبان ۱۴۰۱ در حین شعارنویسی مورد ضرب و جرح ماموران امنیتی قرار گرفت و پس از برگشت به خانه بر اثر جراحات وارده در خواب جان باخت.
پس از انتقال به بیمارستان، مقامات امنیتی تحویل پیکرش را مشروط به #اعتراف_اجباری پدرش به «خودکشی» او کردند. پس از این اعتراف، پیکر سارینا شبانه و تحت تدابیر امنیتی دفن شد.
پدرش که پیشنهاد مالی برای سکوت را رد کرد، به دلیل دادخواهی در تیرماه ۱۴۰۲ به زندان و ۴۰ ضربه شلاق محکوم شد. آقای ساعدی پس از محکومیت نوشت: «من از زندان و شلاق نمیترسم. دخترم، با این چیزها بابا، حق تو را فراموش نمیکند.»
#زن_زندگی_آزادی
آقای کرمی در ۳۱ مرداد ۱۴۰۲، با یورش نیروهای وزارت اطلاعات به خانهاش در کرج بازداشت و پس از مدتی از بازداشتگاه اداره اطلاعات کرج به زندان مرکزی این شهر منتقل شد.
فرزند او، #محمدمهدی_کرمی، از بازداشتشدگان اعتراضات «زن، زندگی، آزادی» بود که ۱۷ دی ۱۴۰۱ اعدام شد.
سرگذشت او را در #یادبود_امید بخوانید:
https://www.iranrights.org/fa/memorial/story/-8588/mohammad-mehdi-karami
آقای کریم زرگر ، متولد ۱۳۳۲ در اهواز، فارغالتحصیل حقوق قضایی از دانشگاه تهران و همچنین دکترای حقوق دریایی از دانشگاه استرازبورگ فرانسه بود.
او مؤسسه «#راه_معرفت » را بنیان گذاشت که به ترویج عرفان #اکنکار میپرداخت. اکنکار جنبش معنوی جدیدی است که در سال ۱۹۶۵ در ایالات متحده امریکا بنیان گذاشته شد. پیروان این جنبش اعتقاد دارند که خدا از طریق «صوت یا نور» با روح افراد ارتباط برقرار میکند. هدف اصلی پیروان این عقیده رسیدن به خودشناسی و در نهایت شناخت خدا است. وقتی شناخت خدا حاصل شد، آن گاه فرد «همکار حقیقی خدا» خواهد
شد.
آقای زرگر در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران به ریاست #قاضی_صلواتی به اتهام «افساد فیالارض» از طریق «تبلیغ و ترویج جنبش نوظهور عرفانی اکنکار» و «تجاوز به عنف» به اعدام محکوم و در ۱۰ بهمن ۱۳۹۶ در زندان رجاییشهر کرج #اعدام گردید.
سرگذشت کامل آقای #کریم_زرگر را در #یادبود_امید بخوانید:
https://www.iranrights.org/fa/memorial/story/-8071/karim-zargar
خانم زهرا بهرامی، شهروند دوتابعیتی ایرانی-هلندی، در سال ۱۳۸۸، از انگلستان به ایران سفر کرد و پس از شرکت در اعتراضات موسوم به جنبش سبز در خیابان شادمان تهران توسط نیروهای امنیتی با خشونت بازداشت و به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل شد.
Читать полностью…سعید ماسوری، زندانی سیاسی محکوم به حبس ابد که بیش از دو دهه است در زندان به سر میبرد، در نامهای به فولکر تورک، کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل، نسبت به موج گسترده اعدامها در ایران هشدار داده است. او با اشاره به سالگرد آزادی اردوگاه آشویتس، سیستم سرکوب در جمهوری اسلامی را با آنچه در دوران نازیها رخ داد، مقایسه کرده و نوشت: «در آشویتس، هدف تنها کشتار و پاکسازی بود، و در ایران امروز نیز هدف چیزی جز حذف مخالفان برای جلوگیری از خیزشهای اعتراضی نیست.»
آقای ماسوری در نامه خود به پرونده دو زندانی سیاسی، مهدی حسنی و بهروز احسانی، پرداخته و احکام اعدام آنان را نمونهای از بیعدالتی سیستماتیک در جمهوری اسلامی دانسته است. او با اشاره به این که هیچ قتل، شاکی یا مدعی خصوصی در این پرونده وجود ندارد، نوشته است: «چگونه ممکن است در پروندهای، نه قتلی رخ داده باشد، نه مقتولی وجود داشته باشد، نه شاکی و شکایتی مطرح شده باشد، اما همچنان این دو زندانی مستحق اعدام شناخته شوند؟» او این احکام را تلاشی برای ایجاد وحشت عمومی و سرکوب هرگونه اعتراض در جامعه توصیف کرده است.
آقای ماسوری، که از اعضای کارزار «سهشنبههای نه به اعدام» است، در پایان نامه خود از جامعه بینالمللی خواسته است که برای توقف این موج سرکوب اقدام کند. او از سازمان ملل خواسته است تا مراودات دیپلماتیک کشورها با جمهوری اسلامی را به توقف احکام اعدام مشروط کنند و هشدار داده که «این حکومت، اعدام و طناب دار را بر گردن همه مردم ایران انداخته، زیرا بقای خود را در اعدام تکتک مردم ایران میبیند.»
#نه_به_اعدام
آقای #آرش_رحمانیپور، جوان ۲۰ سالهای که عاشق ایران و شعر و ادبیات بود، در ۲۵ مرداد ۱۳۸۸ بدون حق وکیل انتخابی و در یک روند دادرسی ناعادلانه محاکمه و به اتهام “محاربه از طریق عضویت در انجمن پادشاهی ایران” توسط شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی صلواتی به #اعدام محکوم شد.
حکم اعدام او در ۸ بهمن ۱۳۸۸ در زندان اوین به صورت مخفیانه به اجرا درآمد.
سرگذشت کامل آقای رحمانیپور را در #یادبود_امید بخوانید:
https://www.iranrights.org/fa/memorial/story/-7226/arash-rahmanipur
یک سال پس از اعدام چهار زندانی سیاسی کُرد در ایران، پیکرهای آنان از سوی حکومت جمهوری اسلامی مورد «ناپدیدسازی قهری» قرار گرفته است.
#نه_به_اعدام
کارزار «سهشنبههای نه به اعدام» وارد دومین سال خود شد.
Читать полностью…آقای عبدالرضا غرابات، جانباز جنگ ایران و عراق و سردار بازنشسته سپاه پاسداران، به دلیل ادعای «ارتباط با امام زمان» و بیان اینکه «امام زمان از رهبری علی خامنهای راضی نیست»، در سال ۱۳۸۶ بازداشت و به اتهام ارتداد و افساد فیالارض محکوم شد.
آقای غرابات در تاریخ ۶ بهمن ۱۳۸۹ در زندان کارون #اهواز اعدام و پیکرش به صورت مخفیانه دفن شد.
سرگذشت آقای عبدالرضا غرابات را در #یادبود_امید بخوانید:
https://www.iranrights.org/fa/memorial/story/-7482/abdolreza-gharabat
آقای احسانی اسلاملو و آقای حسنی صبح امروز ۷ بهمن ۱۴۰۳ به دستور مسئولان زندان و به بهانه درمان از زندان اوین خارج و به زندان قزلحصار انتقال داده شدند. بیم آن میرود که این انتقال اجباری جهت اجرای حکم اعدام آنها باشد.
آقای #بهروز_احسانی_اسلاملو (۶۴ ساله) و آقای #مهدی_حسنی (۴۶ ساله) به اتهاماتی چون «بغی، محاربه، افساد فیالارض، و عضویت در سازمان مجاهدین خلق»، در شهریور ۱۴۰۳ توسط شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی ایمان افشاری به #اعدام محکوم شدند.
آقای احسانی اسلاملو در آذر ۱۴۰۱ در منزل خود در تهران و آقای حسنی در شهریور ۱۴۰۱ در زنجان بازداشت و به زندان اوین منتقل شدند. حکم اعدام این دو #زندانی_سیاسی در ۱۸ دی ۱۴۰۱ توسط دیوان عالی کشور تأیید و به وکلای آنها ابلاغ شد.
درخواست اعاده دادرسی آقای احسان اسلاملو و آقای حسنی توسط وکلایشان در دیوان عالی کشور ثبت شده است.
#نه_به_اعدام
شیرین علیزاده، از جانباختگان خیزش ۱۴۰۱ ایران، در تاریخ ۳۱ شهریور ۱۴۰۱ هنگام سفر در شهر عباس آباد استان مازندران به ضرب گلوله کشته شد.
او در لحظه وقوع درگیری میان معترضان و نیروهای بسیج، با دوربین تلفن همراه خود از داخل ماشین مشغول فیلمبرداری بود. لحظه اصابت گلوله و جانباختن شیرین علیزاده نیز بر روی تلفن همراه او ثبت شده است.
در زمان قتل، پسر ۷ ساله او نیز داخل خودرو حضور داشت و شاهد مرگ دلخراش مادرش بود.
سرگذشت کامل #شیرین_علیزاده را در #یادبود_امید بخوانید:
https://www.iranrights.org/fa/memorial/story/-8956/shirin-alizadeh-khansari
خانوادههای دادخواه خاوران امروز، جمعه ۵ بهمن ۱۴۰۳، بار دیگر با درهای بسته این گورستان مواجه شدند و در اعتراض به این اقدام، ورودی گورستان را گلباران کردند.
از بهمنماه ۱۴۰۲، درهای بخشی از گورستان که اعدامشدگان زندانیان سیاسی «دهه شصت»در آن به خاک سپرده شدهاند، از سوی نهادهای امنیتی قفل شده و خانوادهها بیش از یک سال است که از ورود به این بخش محروم هستند.
گورستان #خاوران محل دفن گروهی صدها نفر از زندانیان سیاسی است که عمدتاً در دهه ۱۳۶۰، بهویژه در تابستان ۱۳۶۷، اعدام شدند. در جریان اعدامهای دستهجمعی ۱۳۶۷، بسیاری از زندانیان پس از محاکمههای کوتاه و بدون روند دادرسی عادلانه، به اتهاماتی نظیر «ارتداد» یا «دشمنی با نظام» محکوم و اعدام شدند. پیکر این افراد غالباً شبانه و بهصورت بینامونشان در گورهای جمعی خاوران دفن شدند. تعداد دقیق دفنشدگان مشخص نیست، اما گزارشهای مختلف از صدها تا هزاران نفر تخمین زده میشود.
#نه_به_اعدام
خانوادهی فردی که در یک نزاع جمعی به قتل رسیده بود طی شکایتی، علیپناه مالمیر را به عنوان مسبب قتل معرفی کردند. سوگند ۱۰ مرد از اقوام و آشنایان مقتول که جمعاً ۵۰ بار قسم خوردند، به عنوان «قَسامه» جهت اثبات دعوی از سوی دادگاه پذیرفته شد.
قاضی در پاسخ به پدر متهم که عنوان کرد این افراد که قسم میخورند، موقع دعوا اصلا آنجا نبودند، گفت: «اینها دیگر خودشان باید فردای قیامت جواب بدهند.»
سرگذشت آقای علیپناه مالمیر و جزئیات بیشتر درباره مراسم قسامه را در #یادبودامید بخوانید:
https://www.iranrights.org/fa/memorial/story/-8357/ali-panah-malmir
@IranRights
pesarack
کارون، تنها ۹ سال داشت که قربانی قتلهای زنجیرهای شد
سال ۱۳۶۸ در کرمان به دنیا آمد. پدرش حمید حاجیزاده متخلص به سحر، شاعر، نویسنده و معلم ادبیات بود.
کارون، نیمهشب ۳۱ شهریور ۱۳۷۷ در منزل پدریاش در گلدشت کرمان، بهاتفاق پدرش، با ضربات متعدد چاقو به طرز وحشیانهای به قتل رسید.
طبق نظر رسمی پزشکی قانونی، کارون ۹ ساله با ۱۰ ضربه چاقو و پدرش حمید با ۲۷ ضربه چاقو کشته شدند.
هدف اصلی آمران حمید حاجیزاده بوده و احتمالاً کارون به این دلیل که همراه پدرش بوده و احیاناً پی به هویت قاتلان پدر برده است، قربانی قتلهای زنجیرهای شده است...
@IranRights
📡 @VahidOnline
کمپین آزادی برای پخشان عزیزی روز پنجشنبه پنجم مهر اعلام کرد که در ادامه فشارها بر پخشان عزیزی، فعال مدنی محکوم به اعدام، و خانوادەاش، حکم یک سال حبس تعزیزی ۳ تن از اعضای خانوادە وی توسط دادگاه تجدید نظر استان تهران تایید شده است.
کمپین آزادی برای پخشان عزیزی در شبکه اجتماعی «ایکس» نوشت: بنابر قانون، پدر، خواهر و داماد خانواده در یک پروندە محکوم شدەاند و این پروندە طی فرجام خواهی کە وکلا انجام دادەاند، بە دیوان عالی کشور فرستادە شدە است.
پخشان عزیزی ۱۳ مرداد ۱۴۰۲ در تهران بازداشت شد. چند تن از اعضای خانواده او نیز همزمان بازداشت و پس از چند روز بازجویی آزاد شدند.
پس از آن خانم عزیزی در زمستان همان سال به «بغی از طریق عضویت در گروههای مخالف» نظام متهم و در پی آن در خرداد ۱۴۰۳ به اعدام محکوم شد. او و وکلای مدافعش هرگونه مشارکت در عملیات مسلحانه را رد کردهاند.
در آن هنگام، سه عضو خانواده او نیز به اتهام آنچه «مساعدت مجرم برای فرار از محاکمه و محکومیت» نامیده شد، هر یک به یک سال حبس تعزیری محکوم شدند.
صدای آمریکا
@IranRights