به وزیر دادگستری
خوب است جناب رحیمی وزیر گرانقدر دادگستری، پیامرسان این وجیزه باشد. جناب وزیر، باور کنید در پس این یادداشت ها یا به ظاهر دلنوشته ها، تاملات و گاه خون دلها نهفته است؛ و هیچ انگیزه ای جز میهن و مردم دوستی در آن جای ندارد.
به گمانم هر حکومتی هر قدر بدنام، هنگامی که به سوی در دست گرفتن فضاها گام بر می دارد، گام به گام جان خواهد گرفت. بر این باورم که به هفت دلیل زیر، این روزها هنگامی خوب و بلکه ممتاز در جهت آزادی تدریجی، ولی منظم و بی وقفه بیشتر زندانیان سیاسی است. چرا؟!
۱- این روزها ایران کمی جان گرفته و دیوارهای بی اعتمادی بین ملت-دولت، قابل دیدن شده است؛
۲- اهمیت روند انتخابات چنان بوده و بدان جا رسیده است که در 10000مایل دریایی دورتر، همین دیشب، نام ایران و رئیس جمهور وانتخاباتش، به‌هر شکلی، توسط یکی از محبوب‌ترین رئیسان جمهور آمریکا، اوباما و حتی ترک-کرد بودنش، برای دهها میلیون به زبان می آید؛
۳- امروزه روز، ایران این قدر توانمند است، که آزادی چند زندانی، آن هم طی دوره های هفتگی، حتی خراشی به آن وارد نخواهد نکرد؛
۴- بلکه بر عکس این کار کوچک، بسان نورافکن هایی چهره و چشم اندازهای ایران را پرتلولو خواهد نمود. و این، گشایشی برای بازتر شدن زمینه و بسترهای گفتگوهای منطقه ای و جهانی است؛
۵- با عفو و آزادی چندین زندانی، کشتار بیش از ۲۰۰ هزار نفری فاشیستی نتانیاهو و شکنجه‌های صهیونیست ها در زندان ها و بلکه نواحی پرت و دورافتاده بیش از پیش زیر ذره بین نهادهای مسئول بین المللی و افکار عمومی قرار خواهد گرفت. زان پس دیگر تل آویو نخواهد توانست کارکرد جمهوری اسلامی را ابزار و بهانه ای در جهت پوشاندن جنایات خود نماید؛
۶- بی گمان با این آزادسازی تقریبا بی هزینه، سهل است که پر از فایده، بسیاری از امیدها در درون و برون جوانه خواهد زد؛
۷- هم چنین تداوم این چرخه، پیامی برای ملت در جهت دور شدن از مواضع بحران آفرین های تندروهی حکومتی است.
کاش جناب رحیمی در نخستین هفته کارش، پیام‌آور گام به گام زندانیان سیاسی باشند.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
اتحاد مثلث ناقص
با اندکی دقت به نوع تمرکزهای بازیگران توانمند سیاست بر مساله غزه، تمیز دادن دو جبهه موافق برای استمرار و بلکه منطقه ای شدن جنگ، سخت نیست. عالم و آدم پی برده اند که نتانیاهو از یک سو و ولادیمیر پوتین در سوی دیگر، در تداوم و گسترش دامنه جنگ، منافع کلان مشترکی دارند. بی بی به امید بازگشت دوباره ترامپ است و پوتین در پی تمرکززدایی ناتو از جبهه اوکراین. بنیامین، در جهت دستیابی به اهدافش، نیازمند مشارکت همه جانبه کاخ سفید خواهد بود، ولی دمکرات ها به رغم پشتیبانی های خارق‌العاده اشان از اسرائیل، قصد ندارند در دوره سخت رقابت انتخاباتی، با مداخله مستقیم در جنگ، گوی و میدان را در اختیار ترامپ بگذارند. سهل است که با همه توان سیاسی، پیگیر گونه ای برقراری سازش و آتش بس برآمده اند. به این امید که فضای 7 ایالت لب مرزی را به سود خود تغییر دهند. در واقع واشنگتن زیر رهبری بایدن-هریس، با هنرمندی تا کنون به نوبه خود سدی در برابر ناکام ماندن هدف مشترک پوتین-بی بی ایجاد کرده است. ولی این هر دو، همچنان بر وارد کردن مستقیم ضلع سوم، یعنی ایران و حزب الله به میدان جنگ و ناگزیر ساختن واشنگتن به مداخله فراگیر، امید بسته اند.
این امیدها هم تا دو هفته پیش، چندان تخیلی و دست نیافتنی نمی نمود؛ سهل است که ترتیبات لازم و بلکه مناسب برایش به نسبت در حال مهیا شدن بود. تشکل های تندرو سازماندهی شده، که انواع رسانه، سخنگو، مدیر، فرمانده و ایدئولوژی را در اختیار دارند، کوشیدند با در دست گرفتن فضاهای مذهبی- شهری و حتی بخش شبه نظامی، با چاشنی خونخواهی، جمهوری‌اسلامی را به دومین جنگ بزرگ تاریخش هدایت کنند. اینان که در واقع دست پروده خود سیستم هستند، در حال ایجاد چالشی ژرفتر از جنگ هشت ساله بودند. به ویژه آن که انتخابات را باخته و خود را در مسیر قهقرایی اجرایی می دیدند. ولی به رغم پروپاگاندای گسترده، رهبران و فرماندهان تصمیم سازان کلان نشان دادند که هنوز عقل سلیم ایران را ترک نکرده است. همچنان که تا کنون تکوین این مثلث شوم و نابودگر، ناکام مانده است.
به گمانم فردا، روز بزرگ تعیین برنده و بازنده و نیز تعیین جهت این بازی بزرگ، بین تتمه جنگ طلبان و آنش افروزان از یک سو و میانه روهای ترقی خواه از سوی دیگر است. اگر جای شما بودم، از همان بامداد فردا، چشم به راه نتیجه این کشاکش در بهارستان می شدم. فردا به راحتی می توانید اندک گمشدگان لب دریا را بین مجلسی ها بشناسید.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
این است وزیر
نمردم و برای نخستین بار طی ۵۰ سال اخیر، یک سخنرانی طراز نوین، برجسته و چارچوبدار شنیدم. این سخنان می تواند کاندیدای به عنوان بهترین بیانیه سازنده و در عین حال اصولی ادوار مجالس برگزیده شود. گونه‌ای نطق بر پایه بنیادهای نظری، که در عین حال مانیفستی ممتاز برای تشریح ابعاد استراتژی وفاق ملی و عدالت جویی بر پایه ظرفیت افزایی از بسترهای دو فضای دولت و ملت می باشد.
من با انتخاب چنین وزیری، امروز دیگر حتما مفتخر به مشارکت در انتخابات اخیرخواهم بود. با این که از دور و نزدیک هیچگاه میدری را ندیده ام، ولی با سجایای اندیشه ای و چارچوب دار او از پیشترها آشنا شده بودم. به گمانم با وجود سیاست‌گذاری وزارت زیر مدیریتش، می تواند امیدوار بود که سیاست‌های او آلامی بر درد میلیون ها ایرانی ندار و رانده شده باشد. بر عکس، به قول صاحب نظری معمم، انداختن میدری از کابینه، به منزله شلیک به قلب استراتژی وفاق ملی مسعود پزشکیان است.
آیا قالیباف با وجود شنیدن نطق منسجم ایشان، اجازه طرد ایشان از این کابینه، به عنوان تتمه امیدهای ایرانیان را به دولت و حکومت خواهد داد؟!
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
اسب بازنده
ولی چرا روسیه زیر رهبری پرزیدنت پوتین محکوم به شکست است!؟ باور کردن این که آمریکا و ناتو مانع اصلی شکست سریع فدراتیو هستند، برای برخی مفسرین کمتر درک پذیر است. نا امنی ناشی از پخش 5500 کلاهک هسته ای در سرزمینی با پهنه بیش از 17 میلیون کیلومتر مربع، تکوین جنگ داخلی محتوم با خیزش دستکم 27 ناحیه قومی، مانند چچن ها، اینگوش ها، تاتارها، کالموک ها, باشقیرها و... پدیده ای مهارشدنی نخواهد بود؛ به ویژه آن که چین پر ولع، و لهستانی هایی که در پی دستیابی به لهستان بزرگ تاریخی هستند، موجبات تداوم بیشتر ناپایداری ها خواهند شد. البته بالاخره روزی فروپاشی بزرگ دوم روسیه فراخواهد رسید، ولی در زمانی درازتر و در قالبی متمدنانه تر.
به هر روی از دیدگاه شاخص‌های ژئواستراتژی، مقایسه توان کلی ناتو-روسیه، بی شباهت به مقایسه پورشه- پراید نیست. دستیابی به ملاک های چنین نتیجه ای با چند ساعت سرچ ساده در شاخص های تولیدات ناخالص، سرانه تولید، توسعه انسانی، جمعیت، کمیت و کیفیت نیروهای هوایی، دریایی، زمینی، سایبری، ذخایر بانک ها، قدرت اخلاقی و دهها شاخص دیگر، گویای برتری مطلق ناتو است.
ولی به دلیلی که در پارگراف نخست آمد، استراتژی ناتو مبتنی بر فرسایشی کردن جنگ‌اوکراین استوار است.
کوتاه آن که، برای من سقوط محتوم ولادیمیر پوتین، همانقدر بدیهی است که شکست محتوم دانالد ترامپ در 15 آبان ماه امسال. کاش تصمیم سازان کلان جمهوری اسلامی دستکم یاد می گرفتند که روی اسبان بازنده شرط بندی نکنند.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
چرا پزشکیان را دستگیر نمی کنید!؟
- مردم امروز از ما شاکی هستند و مقصر هم ما هستیم؛
- مقصر آمریکا نیست، مقصر بیگانگان نیستند؛
- همان گونه که دوست داری خدا گناهان تو را ببخشد، تو هم(حکومت) از خطاهای مردم بگذر؛
- مثل یک حیوان درنده نباید به جان مردم بیفتیم و لت و پارشان کنیم؛
- اگر مردم عمدا یا سهوا خطا کردند، صرفنظر کن. کوتاه بیا.
- حضرت علی(ع) می فرمایند: معیار صلاحیت حکومت ها، رضایت خلق است، اما مردم از حکومت ما رضایت ندارند.
این فرازهایی از سخنان امروز مسعود پزشکیان، رئیس جمهور به هنگام معرفی وزیران به مجلس بود.
کدامیک از این گزاره ها، با محک های رایج و جاری، مصداق تشویش اذهان عمومی نیست!؟ آیا همه مردم یا دستکم نخبگان، حق طرح چنین گزاره هایی را در رسانه ملی دارند!؟
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
پیامدهای ژئوپلیتیک شکست روسیه برای ایران
از ۲۲ فوریه ۲۰۲۲، یک روز پس از حمله روسیه به اوکراین با تیتر: فروپاشی فدراتیو روسیه قطعی است،تا امروز، ۲۲ یادداشت در باره سرنوشت این جنگ در کانال به اشتراک گذاشته شده است. فرسایشی شدن جنگ، شکست نیروی دریایی روسیه در دریای سیاه، رفتن، کشته شدن، مرگ و یا کودتا علیه پرزیدنت ولادیمیر پوتین، در این ارتباط چند کلید واژه اصلی بوده اند.
امروز ۲۶ امرداد، برابر با ۱۶ آگست، با تاکید وتکرار چند باره شکست محتوم روسیه و پرزیدنت پوتین، برخی ابعاد ژئوپولیتیک (ژئوپلیتیک) چنین شکستی را تا جایی که به ایرانیان باز می گردد، باز خواهم کرد.:
۱- نخست آن که روسیه جایگاهش در قفقاز جنوبی را از دست خواهد داد. به اغلب احتمال، زان پس، به ترتیب رقابت بین ترکیه، اروپا و آمریکا و تا حدود کمتری چین، در جهت گسترش رخنه در قفقاز، مساله اصلی خواهد بود. چنان که از هم اکنون(بارها در همین جا آمده است) ارمنستان از زیر چتر روسیه بیرون رفته و کم کم، فرانسه، یونان و آمریکا و بقیه اروپا دارند جایگزین می شوند. باکو با آنکارا بسته است. گرجستان گرایشی عمیق و بنیادین به سمت اتحادیه اروپا و ناتو دارد؛
۲- دوم آن که بی گمان با فرض شکست روسیه، سفره هر ۵ کشور آسیایی برای به ترتیب چین، آمریکا، ترکیه، باقیمانده روسیه و اروپا بازتر خواهد شد. تلاش اصلی هر ۵ کشور یافتن راهی برای برونرفت از زندان تاریخی-جِغرافیایی روسیه خواهد بود؛
۳- سوم آن که نقش کریدوری سطحی و زیر سطحی دریای خزر برای پیوند بیشتر و بلکه متراکم آسیای مرکزی-قفقاز- سیاه(دالان خاوری-باختری) چشمگیرتر خواهد گردید؛
۴- چهارم این که با فرض پایداری جمهوری اسلامی در فرایند کمتر توسعه یافتگی و وفاداری به ثبوت استراتژی سیاست خارجی کنونی، ممکن است واگرایی در بدنه مردمی شمال باختری نسبت به تهران، افزایش یابد.
به هر روی ابعاد ژئوپلتیک شکست محتوم روسیه برای ایران بسیار گسترده از این ۴ بند اشاره شده است. بر تصمیم سازان جمهوری اسلامی است که در مقیاس استراتژیک بر چنین چشم اندازی و توانمند سازی اجباری ایران تمرکز کنند. به گمانم برخلاف فرموده مقام معظم رهبری مدظله، در بازی های بزرگ جهانی، مانند جنگ اوکراین، درنهایت اسب بازنده روسیه خواهد بود. این فرموده معظم له در موردمشخص کردن و تعیین اسب های برنده و بازنده در سیاست جهانی، یا از طریق مکاشفه و شهود شخصی-عارفانه به دست آمده است که امثال من در آن راهی ندارند و ناچار سر تسلیم در برابرش فرود می آورم؛ یا با مشورت با کارشناسان حاصل شده است. یدالله کریمی پور با کمال احترام، در این ارتباط باورمند است، همه این گونه کارشناسان در اشتباه محض و بلکه جهل مرکب بوده و راه شومی را برای ایران توصیه می کنند.
بهترین راه بسترسازی برای افزایش رقابت منطقه ای ایران با سایر بازیگران، احیای مناسبات عادی و بلکه آنی با مجموعه ایالات متحده- اروپا-اقیانوسیه و آسیای خاوری، پیشرفته است.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
کبوتری نشسته بر تانکر
برای هشتمین بار فیلم اجاره نشین های داریوش مهرجویی را دیدم. برایم بیش از هفت بار پیش، تلخ و دردناک بود. داستان فیلم چنین است که همه واحدهای یک مجتمع آپارتمانی فرسوده واقع در حاشیه پایتخت، که مالکش مرده و بی وارث است، توسط مستاجرینی که هیچ کدام با هم همساز و همدل نیستند، پر شده و رو به ویرانی است، ولی یکایک مستاجران هریک در حال و هوا و فضای شخصی و خانوادگی خود غرقند و در جزیره خود به سر می برند. مباشر مالک که خود نیز مستاجر همین ساختمان است، به همراه مشاور املاک خارج مجتمع نیز برای تصاحب ملک طرح و برنامه دارند؛ به همین دلیل هر تصمیمی مبنی بر نوسازی و بهسازی آن را به لطایف الحیل خنثی می کنند.
از سوی دیگر هریک از باشندگان این مجتمع در پی به کرسی نشان دادن ایده و دیدگاه خود بوده و کمترین اعتنایی به نظر دیگران ندارند. یکی در پی بازسازی است، دیگری با کمک مشاور املاک خارج مجتمع، در پی تصاحب ملک است، سومی در پی توطئه و باندبازی برای کنار نهادن مباشر است، چهارمی فقط به ساز و آواز دلبسته و آن دیگری، همین که زن و بچه اش سر پناهی دارند دلخوش است.
از جمله در یک سکانس، در حالی که شیرآلات در طبقات بالا ترکیده است و آب و کثافت شر شر از پله ها و سقف، بی وقفه رو به پایین در حال ریزش است، ساکنین طبقات پایین تند تند، با کاسه و لگن و لیوان و هرچه دم دستشان است، برای نجات بقیه زندگی نکبت بارشان، در حال جمع کردن آب هایی هستند که از بالا در حال نشت بوده و زندگیشان را تباه کرده است. ولی آب و کثافت همچنان از بالا جاری است.
بالاخره باشندگان برای بازسازی به توافق می رسند؛ ولی دیگر خیلی دیر شده است. مجتمع تا آن حد پوسیده شده، که وقتی کبوتری بر لبه منبع قبلا خم شده آب، واقع بر پشت بام می نشیند، تانکر آب به لرزش در آمده، سقوط کرده و همه آب تانکر می‌ریزد. یعنی به حدی به مرحله سقوط رسیده که حتی تحمل وزن کبوتری را هم ندارد. با سرنگون شدن تانکر آب، کل ساختمان هم فرو می ریزد. پیام مهرجویی در فیلم اجاره نشین ها یک گزاره کوتاه است: وقتی ساختاری پوسیده شد، سقوطش به یک تلنگر بسته است.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
صبر استراتژیک
تأملات استراتژیک جمهوری اسلامی در خونخواهی تا کنون بخردانه و در تاریخ این حکومت شگفت و ممتاز بوده است. چرا؟
- دولت و ارتش اسرائیل به دلیل آماده باش مستمر خسته و عصبی شده اند؛
- پیش بینی نتانیاهو برای تکوین جنگ منطقه ای، ناکام مانده است؛
- برنامه زایل شدن فشار جهانی، برای پایان دادن به جنگ شکست خورده است؛
- کارشکنی های متعدد نتانیاهو برای آتش بس کاملا رو شده است. به گونه ای که حتی حماس نیز از حضور در مذاکرات پاپس کشیده است.
با تداوم چنین تامل و صبوری، کم احتمال نیست که نتانیاهو در جهت وادار ساختن آمریکا به جنگ، دوباره و از هر راه ممکن، در صدد تحریک ایران و حزب الله برآید. این یعنی پیروزی بزرگ ایران. لیدل هارت، بزرگ استراتژیست تاریخ نظامی بریتانیا و جهان گفته است: ...مهم آن است که در اهداف استراتژیک دشمن گرفتار نشویم. بگذارید آن ها بی محابا، حتی تا خوابگاه‌های ما یورش آورند. ولی تنها در وقتی که زمانش را تعیین کرده ایم، پاسخ دردناک و ویرانگر را دریافت کنند.
باور کنید از ۱۵ آبان به تدریج ورق برخواهد گشت و اسرائیل از درون و برون، ناگزیر خواهد شد، کم کم، تن به تسلیم در برابر اراده جهانی دهد.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
پزشکیان ناگزیر است
کمترین گمانی ندارم که پزشکیان بر عملیاتی شدن وعده هایش پافشاری کرده و آنها را به فاز اجرایی خواهد رساند. برهانم کمتر تکیه بر شخص رئیس جمهور است، بلکه ارزیابی ام از کنون ایران، تحولات در فضاهای پیچیده پیرامونیش، اقتصاد بس شکننده، فرسودگی زیرساخت ها و وخامت شرایط زیستی، کلیت حکومت را وادار به تن دادن به پذیرش تغییرات خواهد کرد. خدا کند در این پیش بینی اشتباه کرده باشم که, حداکثر زمان برای ترمیم نسبی کشور، پایان 2026, یعنی حدود دوسال دیگر است. به گمانم بس بعید می نماید نهادهای تصمیم ساز و رهبران کلیدی به ضرورت آنی دست زدن به تغییرات همه جانبه و البته کنترل شده پی نبرده باشند.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
پزشکیان متفاوت است
مسعود پزشکیان یک تفاوت بنیادین با تقریبا همه نخست وزیران و رئیسان پیشین جمهوری اسلامی دارد. درست یا نادرست، از بازرگان تا روحانی، همه و همه با رویکرد و اختیارات ولی فقیه که قانون اساسی برایش قائل شده است، زاویه داشته و بلکه به اشکالی به مخالفت با آن پرداخته اند. ولی مسعود پزشکیان، دانسته یا ندانسته، آگاهانه و یا دیم وار، نسبت به رییسان دولت های پیشین، استراتژی متفاوتی را در پیش گرفته است. استراتژیی بسیار پیچیده. به اغلب احتمال این استراتژی در یک گزاره کوتاه خلاصه می شود: همراهی و همکاری با رهبر، در جهت پیشبرد توسعه ملی.
راستش دیدگاه یدالله کریمی پور به سیاست و فضاهای پیرامونی رئالیستیک شده است. به همین دلیل جهت‌گیری پزشکیان را خوب لمس می کند؛ به ویژه این که وی به قانون اساسی سوگند خورده و لاجرم پذیرفته که در سلسله مراتب قدرت سیاسی، شخص دومی بیش نیست. بنابراین می خواهد در همین چارچوب پیمان ها و وعده هایش را عملی سازد.
خوب روشن است که کابینه معرفی شده او نه آرمانی است و نه حتی بهترین. ولی در عالم واقع، زور او خیلی هم بیش از این نبوده است. تازه با وجود بافت چنین مجلسی، عبور کردن دستکم ۴ وزیر معرفی شده همین کابینه هم، از دروازه هایش کمتر محتمل خواهد بود.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
پزشکیان تا پایان
خیل حملات پیاپی و بی درنگ، رئیس جمهور را نشانه گرفته اند. از تحریم گران، تا رای دهندگان و بیشتر و غیر مستقیم از جانب جلیلیست ها. از دیروز لحظه ای نبوده که رگبار انواع تمسخر، طنز و لطیفه، نثارش نشده باشد. ولی واقعا تا امروز هنوز پی نبرده ام، این نقدها بر چه بنیادهایی استوار است؟! یعنی منتقدین تصور می کردند مسعود پزشکیان که در عرف و قانون جمهوری اسلامی لقب بی مسمای رئیس را یدک می کشد، ولی در واقع شخص دوم و بلکه سوم حکومت است، می تواند کابینه ای مستقلانه و خود خواسته تشکیل و از دروازه چنین مجلسی بگذراند؟! یعنی مثلا می تواند میر حسین، تاجزاده، خاتمی، روحانی و مولوی عبدالحمید را در کابینه اش جای دهد؟!
به گمانم مساله اصلی این نیست که کابینه آرمانی پزشکیان چی بود و یا چی شد!؟ حتی مساله این نیست که آیا همین کابینه دست دوم می تواند از دروازه مجلس بگذرد یا نه؟! بلکه پرسش بنیادی تر آن است که در شرایط نیمه جنگ کنونی و بلکه در فضایی که ممکن است دو سه گامی به درگیری بیش نمانده باشد، آیا مصلحت است و یا می توان با قیچی مجلس، کابینه را از هر جایش برید!؟ آیا این خلاف شاخص های کلاسیک پاسداری از بقا و امنیت ملی نیست؟ به گمانم پزشکیان تا پایان خواهد ماند.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
کدام وزیر کابینه جرات دارد که...
در تکمله یادداشت پیش چند پرسش عینی دارم:
۱- آیا به گمانتان اسکندر مومنی و سید عباس صالحی وزیران پیشنهادی بازهم اصل موجودیت گشت ارشاد، و خشونت عریان خیابانی علیه زنان را ادامه داده و توجیه گر خواهند بود؟!
۲-آیا خطیب می تواند همچنان تمرکز کانونی بر منتقدان داخلی را توجیه گر بوده و نسبت به فعالیت و قدرت مانور سازمان های جاسوسی خارجی مانند اسرائیل (اشغالگر)، روسیه، ترکیه و...از پاسخگویی کنار کشیده و ایمن بماند؟!
۳- آیا حسن سیمایی صراف، خواهد توانست همچنان افول و بلکه انحطاط همه جانبه سیستم دانشگاهی را ناظر بوده و به این شیر بی یال و دم و اشکم و کوپال فخر فروشی کند؟!
۴- آیا عباس علی آبادی خواهد توانست باز هم در تابستان آینده با قبول خسارت های میلیارد دلاری، قطع و نوسان برق کشور، همچنان موتور توجیه و فرافکنی را روشن نگاهدارد؟
۵- آیا محسن پاک نژاد می تواند باز هم بر عملیات ناپاک مافیاهای تجارت نفت، فرسودگی مکانیسم کشف و استخراج و فروش و مبادله و ...چشم پوشیده و این ستون اصلی اقتصاد را همچنان در دوره ۵۰ سال پیش نگاه دارد؟!
۶- آیا عراقچی باز هم می تواند توجیه گر ابعاد گسترده تنش و بلکه منازعه و مناقشه ایران با غرب و آمریکا بماند؟!
۷- آیا میدری همچنان به تنگدستی و کمتر برخورداری صدها لشگر کار تن داده و راهی برای برونرفت از دور تسلسل محرومیت و فقر آنان ارائه نخواهد داد.
۸- آیا...
هیهات؛ هم چنین به گمانم پزشکیان رئیس جمهوری نیست که تحمل پذیرش زور و تسلیم در برابر تبهکاری را داشته باشد. با اینکه هرگز با ایشان دیداری نداشته ام، به جرات می گویم، او بس صادقتر و پاکبازتر از هاشمی و خاتمی و روحانی، در پافشاری بر خواسته های برحق و شدنی مردم خواهد بود. تا تداوم این صداقت پشتیبانش باشیم.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
کابینه پزشکیان؛ 1+7
امروز در آستانه معرفی وزیران کابینه به مجلس، مرعشی دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی بدبینانه گفت: "به عنوان یکی از کسانی که خودش را به آقای پزشکیان نزدیک می داند، باید تاکید کنم که با این فرمان حرکت کردن و نادیده گرفتن همه کسانی که جمع شدند و مردم را بست کردند و رایی را ساختند، اشتباه است." جواد امام، سخنگوی جبهه اصلاحات هم از فهرست وزیران اعلامی رئیس جمهوری ابراز نگرانی کرد و آن را ادامه "سکانداری نظامیان و شبه نظامیان بر سیاست" خواند. وی گفت: برخی از آن ها نه نسبتی با اصلاحات دارند و نه حتی به رویکرد اعتدالی نزدیک هستند. برخی هم دیگر شهره اند به ضدیت با هر گونه تغییر و اصلاحی". جواد امام با اشاره به کابينه پیشنهادی، پا را از این هم فراتر نهاد و گفت با این فهرست «چه ضرورتی به برگزاری انتخابات و تحمیل این همه هزینه به کشور و بازی با روح و روان مردم و به‌ویژه جوانان بود؟».
رحیم قمیشی ایثارگر خوش فکر، دلسوز و گرانمایه هم وزیر اطلاعات و عملکردش را در وزارت اطلاعات نشانه گرفته و به پزشکیان بابت برگزیدنش تاخته است. به هر روی تاخت و تاز از هر سو به کابینه آغاز شده است. ولی از دیدگاه یدالله کریمی پور انتقادات تند و فراگیر از سوی اصلاح طلبان، کارگزاران سازندگی و سرمایه های منفرد فکری جامعه، خودزنی و پزشکیان زنی است. در واقعیت فضای چیره بر جمهوری اسلامی کابینه پزشکیان اگر نه ممتاز، که تا فاز بعدی مناسب است. به گمانم این کابینه به 1+7 دلیل همان است که می توانست باشد:
۱- این کابینه باید از دروازه رهبری بگذرد یا نه؟!
۲- این کابینه باید از مجلس اصولگرا و پایداری بگذرد یا نه؟!
۳-این کابینه باید الگوی وفاق ملی باشد و ۱۳ میلیون رای را نیز در برگیرد یا نه؟!
۴- این کابینه با وجود وزرایی چونان عراقچی، فرزانه صادق، میدری، ظفر قندی، ستار هاشمی، همتی و در کنارشان ظریف و عارف، چندان هم فشل نخواهد بود؛
۵- این کابینه و کلیت ساختارش برای تدارک جنگی فراگیر سازماندهی نشده است؛
۶- این کابینه با ۱۵ وزیر نخستینی(نوبت اولی وزارت) به راحتی قابل ارزیابی نیست؛
۷- این کابینه و وزرایش قرار است با رئیس دولت هماهنگ باشند، در صورت ناهماهنگی ، رئیس جمهور قانونا می تواند آنان را کنار بگذارد.
ولی از همه مهمتر، باید دید که رئیس جمهور بر پایه نیازهای استراتژيک ملی، ایران را از جنگ ها و تنش های منطقه ای و جهانی دور می کند؟!به تنش های فرهنگی داخلی، مانند پوشش زنان خاتمه می دهد؟ دسترسی به اینترنت بی فیلتر را ممکن می سازد؟! در زدایش تحریم های جهانی گام بر می دارد؟!
اهمیت ترکیب کابینه پزشکیان ذیل جهت‌گیری استراتژیک او خواهد بود. کمترین گمانی ندارم که کلیت نظام حکومتی، به ويژه رهبری و سپاه پاسداران، نباید شانس بزرگ و در دسترس رئیس جمهور پزشکیان را از دست بدهند.
به هر روی هنوز برای داوری کابینه کمی زود است. به گمانم دوگانه پزشکیان- ظریف، را نمی توان سرسری و شتابزده به تحلیل تضعیفی کشاند.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
بوف کور
۱۵ ساله بودم که بوف کور صادق هدایت را خواندم. هیچ نفهمیدم. ۲۱ سالگی هم دوبار دیگر از سر تا ته با ولع خواندمش. باز هم تقریبا چیزی سر در نیاوردم. دیشب تنها تو اتاقی گچ و سنگی دراز کشیده و وبگردی می کردم. چشمم بر بوف خورد. بازش کردم. دیگر حتی به چایی که در حال قل قل کردن بود هم توجهی نداشتم. با این که پیشتر سه بار دیگر خوانده بودم، ترسی موهوم سراغم آمد. گاهگاهی حس می کردم هدایت به درونم رفته و دارد از درون مرا می خواند. حسی کمتر خوشایند؛ ولی در عین حال گیچ کننده و شرمگینانه. تازه لمس کردم که همحسی با نویسنده متن، به زمان، شرایط و دردها و ترس های خواننده پیوند می خورد.
"حالا می خواهم سرتاسر زندگی خودم را مانند خوشه انگور در دستم بفشارم و عصاره آن را، نه شراب آن را، قطره قطره در گلوی خشک سایه ام مثل آب تربت بچکانم. فقط می خواهم پیش از آنکه بروم، دردهایی که مرا خرده خرده مانند خوره یا سلعه(دمل) گوشه ی این اتاق خورده است، روی کاغذ بیاورم؛ چون به این وسیله بهتر می توانم افکار خودم را مرتب و منظم بکنم. آیا مقصودم نوشتن وصیت نامه است؟ هرگز، چون نه مال دارم که دیوان(دولت) بخورد و نه دین دارم که شیطان ببرد! وانگهی چه چیزی روی زمین می تواند برایم کوچک ترین ارزش را داشته باشد؟ آن چه که زندگی بوده است از دست داده ام، گذاشتم و خواستم از دستم برود و بعد از آن که من رفتم، به درک، می خواهد کسی کاغذ پاره های مرا بخواند، می خواهد هفتاد سال سیاه هم نخواند؛ من فقط برای این احتیاج به نوشتن – که عجالتا برایم ضروری شده است – می نویسم. من محتاجم، بیش از پیش محتاجم که افکار خودم را به موجود خیالی خودم، به سایه خودم، ارتباط بدهم. همین سایه شومی که جلو روشنایی پیه سوز روی دیوار خم شده و مثل این است که آن چه که می نویسم، به دقت می خواند و می بلعد. این سایه حتما بهتر از من می فهمد! فقط با سایه خودم خوب می توانم حرف بزنم. اوست که مرا وادار به حرف زدن می کند، فقط اوست که می تواند مرا بشناسد. او حتما می فهمد .. .می خواهم عصاره ی، نه شراب تلخ زندگی خودم را چکه چکه در گلوی خشک سایه ام بچکانم و به او بگویم : « این زندگی من است"
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
گپی بی ویرایش در ۳/۵ صبح جمعه
راستش خودم هم خیلی خوب نمی‌دانم که بنویسم یا دست بردارم. از آن راست تر این است که با وجود گدشت این همه عمر، فقط ۲۰-۳۰ درصد جسارت بیان کردن و نوشتن فکرم را داشته ام. نه این که آن ۷۰- ۸۰ درصد باقیمانده محیرالعقول و ماورایی باشد، نه. فقط ترس برم می‌دارد بنویسم. آخر کسی که نزدیک ۵۰ سال است نوکر دولت و نان خور اوست(از ۱۳۵۴ تا کنون) که در صورت بازنشستگی و یا زبانم لال اخراج، دیگر از عهده حمالی هم بر نمی آید، باید هم خودش را سانسور کند. در غیر اين صورت، دستم به کجا بند است.
راستش از همان اوایل جوانی هم ترسو بودم. گرچه کشتی می گرفتم، تنهایی به کوه و دشت میزدم، ولی از مبارزه زیر لحافی هم بدم می آمد و هم می ترسیدم. با شنیدن نام ساواک، کمیته و بعد وزارت اصلاعات و اطلاعات سپاه و حتی حراست دانشگاه، مو بر تنم سیخ می شد و می شود. یادم هست پسران خوب آیت الله محمدی گیلانی دعویسرایی رئیس قوه قضا و ۱۰- ۱۵ نفر دیگر که پیش از انقلاب اسلامی(۵۴ به بعد) اغلب روزها و شب ها میهمانم بودند، تصمیم گرفتند مرا چریک کنند. مرا به اوشون فشم، بیابون های دشت لار و ...می بردند تا مثلا چریک بشم. ولی زیر بار نمی رفتم. بالاخره روزی کاظم پسر وسطی محمدی گیلانی پرسید چرا دل نمیدی؟! گفتم راستش اگر روزی ساواک منو بگیره، با یه چک زدن کافی است که همتون رو لو بدم. اونا هم از خیر چریک شدنم گذشتند و شدم میرزا بنویس چون به‌قول خودشون صادق بودم. بر خلاف نظرشون و حتی با وجود مخالفتشان، زودی ازدواج کردم؛ فقط با۲۲۰ تومن هزینه چند ماهی هم به همین دلیل طرد شدم که خیلی هم خوب بود و از فرصت مهمانداری دائمی راحت شدم. تو یه اتاق اجاره ای با ۲۲ سال سن، عیالوار شدم. هنوز هم با هم هستیم و تجدید فروشی در کار نبوده. شایدم مثل ترس از چریک شدن، جرات نداشتم.
القصه، تازگی ها خیلی خیلی به فکر فرو رفته ام که چرا بنویسم؟! من که نوکر دولتم و جسارت نوشتن کلی از واقعیات را ندارم. عضو هیچ حزبی و سازمانی هم که نیستم تا بلکه این سر پیری حامی من باشند، حقوقم هم که خدا رو شکر بد نیست. حالا اگه زد و گفتن بازنشسته ای(که گفته اند) چه کنم. البته خودم تک و تنها تو یه روستا اجاره نشینم. ماهی ۱۷ میلیون هم بدون نت و خدمات به صاب خونه مهربون و داش مشدی و رفیق صمیمی خودم هم میدم. در آن صورت چه خاکی به سرم بریزم. نه آرش کمانگیرم و نه سورنا و عباس میرزا و نه حتی تاجزاده و زیبا کلام.
خدا بیامرز پدرم بقالی خرده پا بود که نه تنها ارثی برام نزاشت، که کلی بدهکاری بار آورد. ۳ دانگ آپارتمان تو پونک دارم که اونم سال هاست یه کسی اومده اشغالش کرده و من جرات پناه آوردن به دادگاه هم ندارم، چون میدونم تو این حکومت و با اون زبان بازی اشغالگر، حتما بازنده ام. ده‌سالی هم هست که سازنده آپارتمان پیش خریدم تو باغستان کرج، پس اندازم رو برداشته و الفرار.
سرتون رو درد نیارم که اگر بخوام بنویسم بیوگرافی زندگیم رو، کمتر از ۱۴ جلد نمیشه. به ابوالفضل قسم، موندم که بازم بنویسم یا بشکنم این قلم رو.دعام کنید.
ساعت ۳/۲۹ جمعه شب ۱۹ امرداد. روستای ...
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
معاون اجرایی رهبری
یکم: از ۱۱ دیشب تا ۳ بامداد امروز، برای هفتمین بار قانون اساسی جمهوری‌اسلامی را خواندم. سالها است انتقاد می شود که رئیس‌جمهور منتخب مردم، بر پایه این قانون، شخص دوم مملکت بیش نیست. این تلقی با روح قانون اساسی و اصل 110, سازگار است؛
دوم: رویکرد پزشکیان از کاندیداتوری، تا رئیس‌جمهور شدن و کسب آرای موافق همه کابینه از سوی مجلس، باعث شده که منتقدین وی را در واقع معاون رهبری بدانند. حتی برخی با فروکاست این جایگاه، اورا در واقع معاون در امور اجرایی رهبری محسوب کرده اند. راستش،این هم درست بوده است. بکارگیری فعل ماضی نقلی در این گزاره(بوده است)، بدین معنی است که این رویه ای است که کمابیش از ۱۳۵۸ تا کنون جاری و ساری بوده است. ولاغیر؛
سوم: همان گونه که طی دو یادداشت: ایران نمی تواند جمهوری باشد(۳۱ می) و نیز، پزشکیان و هویدا(۱۴ آگست) در همین جا، به صراحت آمد، سرشت جغرافیایی ایران، به گونه ای است که نمی تواند در قالب جمهوری اداره شود. حتی به گمانم ایران از دیرباز(چند هزار سال پیش) تا امروز، حتی یک روز هم در قالب جمهوری های مرسوم و عرفی بین المللی مدیریت نشده است. دستکم در تصور و تخیل یدالله کریمی پور نمی گنجد که ایران بتواند با چنین گونه ساختاری مدیریت شود؛
چهارم: به گمانم مسعود پزشکیان نخستین رئیس‌جمهوری است که به درک این گزاره ها نائل آمده و استراتژی خود را بر همپوشی سیاست‌گذاری هایش با خواست رهبری، و بیشینه در مواقعی، چانه زنی با رهبر قرار داده است؛
نتیجه: با این گزاره های چهارگانه، به گمانم زین پس مخاطب کلیدی تحول خواهی، برای قاطبه مردم و نهادهای تقنینی و اجرایی، رهبری خواهد بود.
پیش‌بینی: به اغلب احتمال، طی شش‌ماهه منتهی به ۲۲ بهمن، با فرض قوی پشتیبانی نیروهای مسلح از چنین رویکردی، گام های عقلانی مناسبی در جهت تغییر فضا و کاستن از دیوار بی اعتمادی ملت-دولت ممکن الوقوع است.
مخاطرات: به گمانم با تمرکز رهبری و دولت بر نوسازی همه جانبه کشور، احتمال سنگ اندازی نیروی واپسگرا و جنگ طلب تندرو و از آن مهمتر دستگاه های مسئول فدراتیو روسیه و طیف روسوفیل، به عنوان دو سد کلان، در مسیر ترقی خواهی مبتنی بر تغییر عمل خواهند کرد.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
در باره قطعا
جناب آخوند رسایی، نماینده پر نفوذ مجلس، توییت زده که: «آقای ظفرقندی بدلیل اصرار بر مواضع غلطش و عدم پاسخگویی به سئوالات و اشکالاتی که نمایندگان مطرح کردند و آقای میدری بدلیل اینکه برخلاف آنچه در کمیسیونها گفته بود حاضر نشد در صحن علنی به اشتباه بودن تحصن مجلس ششم و نامه نگاری جام زهر اشاره کند، قطعا از مجلس دوازدهم رای نخواهند گرفت.».
این واژه که معانی حتمی الوقوع، صد در صد، بی گمان، بی شک، یقینا و در انگلیسی با واژه هایی مانند certainly, absolutely, definitely,surely تداعی می شود، تا جایی که به پیش بینی در حوزه های اجتماعی، اقتصادی و حتی نظامی بر می گردد، با احتیاط استفاده می شود. اتفاقا تا جایی که به حوزه فقه شیعه اثنی عشری نیز بر می گردد، علمای برجسته این مذهب، در بکارگیری این گونه واژه ها که ناظر بر حتمیت امری است، بس محتاط بوده‌اند؛ که صد البته محافظه‌کاری در بکارگیری آن، به اصل کمتر قطعیت پذیری مباحث و حوزه های انسانی بر می گردد و رویکردی دیرباز و هوشمندانه است.
مثلا در باره همین توییت جناب رسایی، چنان چه جنابشان اندکی ملاحظه داشتند، نتیجه پایانی بررسی صلاحیت دو وزیر نامبرده در مجلس، از دو صورت خارج نیست: یا نمایندگان این دو را شایسته وزارت خواهند دانست، که در آن صورت آبرو و پرستیژ نماینده و عالمی با نفوذ که خوب یا شوم، در جایگاه آقایان مدرس و کاشانی نشسته، سخت خدشه دار خواهد شد؛ یا مطابق پیش‌گویی یا پیش بینی جنابشان، مجلسیان این دو را رد می کنند؛ که در این صورت نیز شائبه ها و تفسیرهای پر شماری، بر این قطعی گو بار خواهد شد. در حالی که جناب ایشان در جایگاه نماینده ای صاحب نفوذ، خیلی راحت می توانست از گزاره ای مانند آن چه در زیر در آمده، بی هرگونه خطر آبروریزی بعدی، استفاده کند:
...رسایی: به اغلب احتمال، ظفرقندی و میدری، وزیران پیشنهادی رئیس جمهور، از سوی مجلس، رای نخواهند گرفت.
به گمانم این شکل ارائه پیش بینی برای رای نیاوردن احتمال بر ظفرقندی و میدری، به سه دلیل مفید فایده است: نخست آن که موید استقلال فکری، اختیارداری و احترام به تک تک نمایندگان است که در تقنین و تصمیم سازی نیز همه برابر فرض شده اند؛ دوم آن که شائبه زد و بند و تلاش های رخنه ای، نمایندگانی مانند جناب رسایی را کمرنگ وبلکه بیرنگ می کند. آن هم در فضایی که به سود پزشکیان در چرخش است؛ و سوم آن که در عین حال، حاوی گونه ای عدم قطعیت و پناه گرفتن در حفاظ احتیاط است. فایده آن نیز پاسداشت آبرو، اعتبار و پرستیژ، مجلسی ها است. خب همین توییت ممکن است اسباب پیش بینی های خلاف و بلکه متضاد توییت جناب رسایی را فراهم آورد. آن هم از سوی شهروندانی نه چندان ذیصلاح. مثلا به توییت در تلگرام پهن شده زیر بنگرید.
کریمی پور: به اغلب احتمال ظفرقندی و میدری وزیران پیشنهادی رئیس جمهور و بلکه کل کابینه از سوی مجلس، آرای لازم را کسب خواهند کرد.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
بازار اسفند ماه
یکی از ماموریت های دولت پزشکیان تنش زدایی در سیاست خارجی در جهت بر گرداندن آرامش نسبی به بازارها، به ويژه بازارهای ارز، طلا و سکه و کنترل تورم است. با فرض وزیر شدن عباس عراقچی، به اغلب احتمال، مناسبات تهران به ترتیب با باکو، آنکارا و منامه، ارتقا یافته و یا احیا خواهد شد(با بحرین). گمانم چنین است که حتی نخستین دو سفر خارجی رئیس جمهور نیز به جمهوری آذربایجان و ترکیه خواهد بود. هم چنین در جهت بهبود مناسبات با ملت های عضو اتحاديه اروپایی، کوشش پزشکیان و عراقچی به اوج خواهد رسید. هم چنین دولت بر کاهش تنش های مرزی با افغانستان و پاکستان و کشورهای جنوب خلیج فارس متمرکز خواهد شد. در عین حال ژرف تر کردن انواع پیوندها با پیمان شانگهای و بازوی اعتباریش بریکس، همچنان در کانون توجه جمهوری اسلامی است.
با همه این ها، پیامدهای رویکرد این گونه تنش زدایی دولت با هدف کاستن از انزوای تجاری- اقتصادی ایران، در مقیاس جهانی، اندک تا ناچیز خواهد بود. حتی با فرض تحقق طرح ها، برنامه ها و سیاست‌گذاری های اعلام شده دولت پزشکیان، و با فرض کردن دستیابی به موفقیت بیشتر آن ها، از جمله بهبود یافتن مناسبات با همسایگان و حتی اروپا، باز هم کاهش در میزان تورم و نیز کاهش بهای دلار و طلا تا اسفندماه ۱۴۰۳، چندان محسوس پیش بینی نمی شود.
قفل شدگی مناسبات علنی-رسمی بازرگانی ایران به واسطه جا افتادن تحریم ها، کم توقعی جمهوری اسلامی برای رخنه و در دست گرفتن بازار انرژی و ظرفیت پایین تولید رقابتی ملی، سدهای بزرگی در برگرداندن ثبات به بازارها است. به ویژه این که افسار سیاست‌گذاری های کلان ملی و سیاست خارجی در کنترل دولت نیست. هم‌چنین نشانه محسوسی بر تغییر در استراتژی ملی دیده نمی شود. به گمانم تا پایان سال در همچنان بر همان پاشنه های پیشین خواهد چرخید. البته این آینده نگری بسیار خوش بینانه بوده و تحولات غزه، احتمال منطقه ای شدن جنگ خاورمیانه ای و خشکسالی بسیار محتمل پاییزی در آن منظور نشده است.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
چرا ریش و چفیه ام را ربودید!؟
تا گلوله هایم تمام نمی شد و یا لوله کلاش و آر پی جی، داغ نمی شدند، دست بردار نبودم. نیمه شبان در برجک های دیده بانی, نگهبان ایرانمان در برابر سپاه مخوف صدام بودم و یا درحال ادای شفع و وتر(بخشی از نماز شب)؛ آن هم با طعم نیش پشه های شیب نیسان، تپه دوقلو، چوئبده، فاو، مجنون ها و جنگل امغر، که از جوراب و پتو هم رد می شدند. روزها نیز یا به دستور بر دشمن می تاختیم و یا در برف و یخ و برعکس گرمای کشنده، با چاشنی وحشت از پاتک های مشهور عراقی ها، چرتکی توامان با وحشت میزدیم. با ساچمه پلو(عدس پلو) و پنیر گچی و نونهای لواش بهم چسبیده و کپک زده می گذراندیم و شکر خدا، لبخند از لب هامان جدا نمی شد.
جوانی و خیلی چیزهای دیگه را با خشنودی به وطن دادیم؛ که وظیفه بود. ولی در این میان شوربختانه دستکم محاسن و چفیه گرانبهای کریمی پور را هم ربودند. این دو نشانمان بود. ولی وقتی سال ها و دهه ها بعد دیدم که این دو علامت خیل اختلاسگران و دزدان جنگ و جبهه ندیده ها هم شده، با اندوه، از این هر دو هم دست برداشتم.که مبادا با غارتگران شبیه باشم. ولی ربودن این دو را نمی بخشم.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
چه انتقامی!!!؟
تا کی با نیرنگ های گوناگون می توان به تحریک کردن و جوسازی دایر بر خونخواهی هنیه ادامه داد؟! چه کسی است که نداند، این تحریکات به هر روی ریشه در سناریوی بزرگ نتانیاهو برای تکوین جنگ منطقه ای دارد؟! مگر رهبری به روشنی تغییر در تاکتیک را جایز و مفید ندانستند؟!
چنان چه بازهم در پی گرفتار کردن ایران در گرداب جنگ برآمده اید، دستکم بیانیه 29 تیرماه 1367 بنیانگذار انقلاب و جمهوری اسلامی را بیاد آورید. وقتی در 9 امرداد 1366(31 جولای 1987) در طول مناسک حج واجب، سعودی ها کشتار بزرگ را با شهید کردن دستکم 275 تن از حجاج ایرانی به راه انداخته و بیت الله الحرام را به خاک و خون کشیدند، حدود یکسال بعد از این حادثه دهشتناک و بی سابقه، که جهان را در بهت و حیرت فرو برد، بنیانگذار انقلاب، بیانیه ای محکم و ماندنی ارائه کرد.در فرازهای نخست آن چنین آمده است:
اگر از صدام بگذريم، اگر مسأله قدس را فراموش کنيم، اگر از جنايت هاي امريکا بگذريم، از آل سعود نخواهيم گذشت. ان‌شاالله اندوه دلمان را را در وقت مناسب با انتقام از آمريکا و آل سعود برطرف خواهيم کرد و داغ و حسرت حلاوت اين جنايت بزرگ را بر دلشان خواهيم گذاشت و با برپايي جشن پيروزي حق بر جنود کفر و نفاق و آزادی کعبه، از دست نا اهلان و نامحرمان به مسجد الحرام وارد خواهيم شد.
ولی تصمیم امام و جانشین ایشان، در برابر این جنايت بزرگ و بر اساس نظر کارشناسان، تا اطلاع ثانوی بر تغییر تاکتیک استوار ماند. تغییر در تاکتیک، محدود به زمان و عمل و شیوه خاص و تعیین شده ای نیست و تابع فرصت و شرایط مناسب است.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
از دریا پاپس نکشید
وزیر دفاع اسرائیل با صدور فرمانی خواستار توقیف 18 نفتکش مرتبط با ایران شده که به گمانش در تامین مالی نیروی قدس، حماس و حزب الله نقش دارند.
توصیح این که، با وجود رویکرد آفندی اسرائیل در جنگ، اقتصاد این دولت طی 10 ماه گذشته در مقیاسی به نسبت بزرگ رو به افول نهاده است. 46000 بیزینس ورشکسته شده اند. درآمد گردشگری زیر صفر و از سرمایه‌گذاری خارجی 60% کاسته شده است. طرح های کلان اقتصادی، به ويژه تولید مسکن تقریبا متوقف شده است. با وجود کمک 30 میلیارد دلاری ایالات متحده، تداوم جنگ فرسایشی، برای این دولت زهرآگین بوده است. بزرگترین سناریوی کابینه نتانیاهو، برای وارد کردن جمهوری اسلامی به جنگ و در پی آن وادار کردن واشنگتن به انجام تعهداتش در قبال پاسداری از امنیت اسراییل، تا کنون ناکام مانده است. با عقیم ماندن سناریوی منطقه ای کردن جنگ، کابینه جنگی بی بی، سناریوی برخورد دریایی با جمهوری اسلامی را در دستور کار قرار داده تا بلکه با نبرد های دریایی، ایران را وادار به واکنش موشکی کند.
سر جولیان کربت، برترین تئوریسین جنگ دریایی معاصر بریتانیا و بلکه جهان، باورمند بود که: عقب نشینی استراتژیک از دریا و پاپس کشیدن از نقاط گلوگاهی و گرهی، به منزله شکست محتوم در برابر دشمن است.
حیات تجاری و بلکه اقتصادی ایران از 60 سال‌گذشته به تدریج و لاجرم دریاپایه شده است. چنان که امروزه روز، بیش از ۸۳٪ دادوستد ایران بر عرصه دریا روان است. سناریوی متوقف سازی بازرگانی دریایی لاغر و کم بنیه شده جمهوری اسلامی، به منزله آغاز انهدام کامل اقتصاد ایران خواهد بود.
به گمانم خوب است تصمیم سازان کلان در شورای عالی امنیت و ستادکل، ابعاد این سناریو را با تانی و دقت تام، در دستور قرار دهند. از دریا نمی توان پاپس کشید.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
ایران در جهان
وسعت کره زمین 510 میلیون کیلومتر مربع است و مساحت ایران کمی بیش از 1/6 میلیون کیلومتر مربع. یعنی پهنه ایران کمتر 0/03(سه هزارم درصد) کل دریاها و خشکی های زمین است. اگر فقط میزان خشکی ها را درنظر داشته باشیم، نسبت ایران در خشکی، کمی بیش از 1% زمین است. شمار جمعیت آن نیز حدود 1% کل جهان می شود. ایران یکی از 193 دولت عضو ملل متحد است. یعنی تنها از1 رای، بین 193 رای ملل متحد برخوردار است.
شگفت آن که این 8 میلیارد و اندی آدم، پیرو 31 دین و صدها مذهب بسیار متفاوت بوده و یا به کلی بی دین و لاادری هستند. اگر شمار کل شیعیان جهان 200 میلیون تن باشند، فقط کمی بیش از یک چهلم جمعیت جهان را تشکیل می دهند؛ و چنان چه بر فرض 70 میلیون جمعیت ایران، شیعه دوازده امامی باشند، کمتر از یک درصد جمعیت جهان را تشکیل می دهند. تعداد زبان های رایج جهان نیز 7117 مورد شناخته شده، که بیش از 120 میلیون آنان به زبان فارسی سخن می گویند.
آمارهای نسبت های قلیل ایرانیان نسبت به کل جهان و جهانیان را می توان به هزار، ده هزار و صد هزار هم کشاند. قصدم این است که ایرانیان با این درصدهای پایین نمی توانند خود را قبله عالم بپندارند. ما تنها 1% از کل پهنه و نفوس جهان هستیم. این خودبزرگ بینی است که با چنین نسبت هایی اراده مان بر این قرار گیرد که جهان و منطقه گوش به فرمان ما باشد.
به گمانم منشا همه خودبرتر بینی ها و ایلدرم اولدرم کردن ها در منطقه و جهان، آن بوده که ما از روزنه روستای خود به جهان پهناور می نگریم. در واقع شاید ایرانیان در جهان خود ساخته ذهنی خویش فرو رفته و حاضر نیستند از آن به بیرون بنگرند. حضرت مولانا چه خوب تبیین کرده است:
ده مرو، ده مرد را ابله کند
مرد حق را کافر مطلق کند
قول پیغمبر شنو ای مجتبی
کور عقل آمد وطن در روستا
هرکه در رستا بود روزی و شام
تا به ماهی عقل او نبود تمام
وانک ماهی باشد اندر روستا
روزگاری باشدش جهل و عمی
....
ای خران کور، این سو دام ها است
در کمین این سوی خون آشام ها است
پیش شهر عقل کلی این حواس
چون خران چشم بسته در خراس
به گمانم مشکل کیم جونگ اون ها، پوتین ها، ملاعمرها، همین است که جهان و جهانیان را تنها از پیونگ یانگ، کرملین و قندهار می بینند. چه بهتر که با پذیرش میدان گسترده و بیکران فیزیکی و فرهنگی جهان و چشم اندازهایش، به خود و کودکانمان راه زیستن در صلح، همزیستی آشتی جویانه، رفافت و همکاری را با جهانیان بیاموزانیم.
#یدالله_کریمی_پور
@Karimipour_K
چرا نباید جنگی در کار باشد
تفهیم و تفهم دو گزاره در این ارتباط مهم است: یکی این که ایران نمی خواهد به جنگی همه جانبه ورود کند. دوم آن که در صورت تحقق اولی، شکلگیری جنگی بزرگ علیه ایران بعید است. خوب است از منظر ژئواستراتژیک بنگریم:
۱- این قطعا جنگی با مشارکت متحدانه دولت اشغالگر اسرائیل و آمریکا است؛
۲- این قطعا جنگی هوا محور است؛
۳- این قطعا جنگی با حمایت همه جانبه اروپا ...از تل آویو است؛
۴- این قطعا بهانه نتانیاهو برای تن ندادن به تشکیل کشور فلسطین است؛
۵- این قطعا کمک بزرگی به ترامپ صهیونیست در انتخابات ۵ نوامبر خواهد بود؛
۶- این قطعا یاریگر پوتین در تمرکززدایی از میدان اوکراین است؛
۷- این قطعا سراسر لبنان و مردمش را تحت تاثیر و بلکه ویرانی قرار می دهد؛
۸- این قطعا با حمایت حیاتی تسلیحاتی روسیه و چین از ایران همراه نیست؛
۹- روسیه و چین حمایت بی نتیجه ای از ایران در شورای امنیت خواهند داشت؛
۱۰- بعید است دامنه جنگ به جنوب خلیج فارس نکشد؛
۱۱- ایران در نبرد هوایی در برابر دو گانه اسرائیل- آمریکا برنده نیست؛
۱۲- به دلیل هواپایگی جنگ، ایران نیز میدان جبهه نبردها است؛
۱۳- در نبرد تمام عیار هوایی، زیر ساخت های نفتی ایران هدف دشمن است؛
۱۴- گر چه چنین جنگی کوتاه خواهد بود، ولی خسارت ها کمر شکن است؛
۱۵- احتمال تکوین برخی تنش های درونی، با فرض فضای روانی کنونی کم نیست؛
۱۶- بعید نیست جریان توسعه ای جنوب خلیج فارس نیز کند و بلکه مضمحل شود؛
۱۷- هزینه دفاع هوایی از زیرساخت های پراکنده ایران طاقت فرسا است؛
۱۸- محور مقاومت در عراق، سوریه و یمن، نمی توانند کمک حیاتی مستقیم در جنگ داشته باشند؛
۱۹- احتمال اضمحلال محور مقاومت پس از چنین جنگی کم نخواهد بود؛
۲۰- فعال شدن محور افغانستان در مرزهای خاوری بعید نیست.
به هر روی آمریکا خواهان بی ثباتی جمهوری اسلامی نیست. زیرا در این صورت بخش باختری و جنوب باختری آسیا کاملا ناپایدار خواهد شد. ولی در عین حال بر پایه تعهدات تاریخی ناگزیر به پاسداری از امنیت اسرائیل(اشغالگر) است. به اغلب احتمال حتی برفرض پیروزی جمهوری اسلامی در چنین جنگی، تکوین تنش درونی ناممکن نیست.
پیشنهادها:
۱- از درگیری مستقیم پرهیز کرده و در پی یافتن واکنش همسطح باشید؛
۲- خونخواهی را به تعویق بیندازید. چندین مورد در تاریخ نظامی دیده می شود که واکنش بسیار موثر انتقامی، حتی پس از ۲۰ سال به نتیجه رسیده است.
حتی اسرائیل در جهت همراهی با استراتژی ایالات متحده در قبال شلیک و اصابت دهها موشک اسکاد با تلفات به نسبت سنگین انسانی، از سوی صدام حسین، کوچکترین واکنشی نشان نداد.
سه گانه عزت، حکمت و مصلحت را در چارچوبی استراتژیک بکار گیرید.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
پزشکیان و هویدا
عطف به یادداشت پیش؛
در دوره پهلوی دوم، یا حکومت ۳۷ ساله محمدرضا شاه، به گمانم اولین نخست وزیری که پادشاه را به عنوان رئیس حکومت پذیرفت، امیر عباس هویدا بود. وی با تن دادن به این که رئیس حکومت(Government) پادشاه است، شخص دومی رئیس دولت را پذیرفت و جا انداخت. پیش از او در مقیاسی کلی چنین رویه ای معمول نبود. ولی به گمانم از همان آغازهای نخست وزیری ۱۳ ساله هویدا هم بود که پهلوی دوم ویژگی شبه پاتریمونیال(پدر شاهی) خود را از دست داد. در واقع شاه پس از هویدا کم کم با گرایش به سمت گروه های خاص، نتوانست تعادلی بین گروه های ذینفع بوجود آورده و عملا با قرار گرفتن در یک طرف، ویژگی پدر شاهی برای همه ملت و یا همه احزاب را از دست داد.
به گمانم پزشکیان نیز نخستین رئیس جمهوری است که با پذیرفتن شخص دومی خود و دولت، پا در چنین وادی گذاشته است. البته این رویکردی گریز ناپذیر بوده و به گمانم زین پس تا جمهوری اسلامی پابرجا است، چنین رویه ای استمرار خواهد یافت.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
باز هم جنگی در کار نیست
تقریبا همه آژانس های هواپیمایی بین المللی، پرواز به ایران، لبنان و اسرائیل را لغو کرده اند. نیروی هوایی اسرائیل مرخصی پرسنل را لغو کرده و از مستشاران و سایر نظامیانش در خارج، از جمله جمهوری آذربایجان و گرجستان خواسته است بیدرنگ به کشور برگردند. زیر دریایی یو اس اس جورجیا, مجهز به ۱۹۵ موشک هدایت شونده مادون قرمز و ناوگروه یو اس اس آبراهام لینکلن، به دستور وزیر دفاع آمریکا راهی خاورمیانه شده اند. کوتاه آن که خبرگزاری ها چنین وانمود می کنند که عملیات خونخواهی ایران و حزب الله همین امشب تا بیشینه پنج شنبه ۲۵ امرداد انجام انجام خواهد شد. حتی خوش بینانه ترین کارشناسان نیز وقوع حملات و در پی آن تکوین جنگ بزرگ منطقه ای در خاورمیانه را گریزناپذیر می پندارند. گفته می شود نتانیاهو و گالانت نیز ارتش و دفاع غیر عامل را به حالت آماده باش درآورده اند. به هر روی چنین وانمود می شود که جنگ منطقه ای، آن هم در شرایطی که مذاکرات برقراری آتش بس بین حماس- اسرائیل(اشغالگر) در مراحل پایانی است، حتمی است و تا چند روز و بلکه امشب و طی چند ساعت دیگر آغاز خواهد شد.
با این همه جمهوری اسلامی در نجنگدیدن خبره شده است. تصمیم سازان کلان تهران، به خوبی روش های دور کردن کشور از جنگ گسترده با قدرت های بزرگ را آموخته و در آن به کمال خبرگی دست یافته اند. مگر ممکن است جنگی به بزرگی نبرد با اسرائیل در میان باشد و شبکه های تلویزیونی در حال پخش برنامه های معمول آشپزی، آگهی تبلیغاتی، سریال ها و سخنرانی و ...باشند؟! مگر نه این که اگر قرار بر رخداد جنگی بزرگ است، دستکم دفاع غیر عامل باید اطلاعیه ای صادر کند؟! وقوع جنگ بین دو کشور، با عملیات محدود هوایی هرگز یکسان تلقی نمی شود.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
7 ماه پر از شگفتی
از آغاز شهریور، تا پایان سال 1403خورشیدی, شگفت ترین رخداهای موثر بر جهان و ایضا خاورمیانه در بستر شکل گیری است. بدون درک این تحولات، هر تلاشی در جهت ارائه تفسیری روشن از آینده نزدیک جمهوری‌اسلامی کم بازده خواهد بود:
1- رهایی از شر ترامپ
15 آبان ماه دیگر برای همیشه جهان از شرور ترامپ آسوده خواهد شد. البته راستگرایی با مزه راسیستی کماکان در ایالت های داخلی آمریکا باقی خواهد ماند. هر چند بعید می نماید که حذف ترامپ بدون پیامد درونی در ایالات‌متحده باشد. با این همه و به ویژه رویاهای مشترک و سیندرلایی بنیامین نتانیاهو و ولادیمیر پوتین، در دل بستن به ظهور مجدد ترامپیسم نقش بر آب خواهد شد؛
2- تداوم جنگ فرسایشی اوکراین
جنگ فدراتیو روسیه در اوکراین همچنان فرسایشی و با هزینه های سرسام آور استمرار خواهد یافت. با این تفاوت که نیروی دریایی فدراسیون روسیه، قدرت مانور در دریای سیاه را تقریبا از دست داده و در کنج آزوف پناه خواهد گرفت. فشار بر مخالفان پوتین در داخل افزایش یافته و تحرکات ضد دیکتاتوری پوتین درون ارتش و ملت روس چشمگیرتر خواهد شد. با شروع یخبندان و آغاز به کار نیروی هوایی، کیف با F-16 هایش میزان تلفات روسیه را به اوج خواهد رساند. بعید نیست در این شرایط استفاده از تسلیحات غیر متعارف، مانند گلوله های با اورانیوم ضعیف شده در دستور کار کرملین قرار گیرد؛
3- دو بستر و یک رویا
با شروع بکار کنیست در 10 مهرماه، نا امیدی بی بی از بازگشت دوباره ترامپ، گسترش ضدیت با اعمال فاشیستی اسرائیل و بالا گرفتن امواج مخالفت بین 22 ملت عرب نسبت به عقیم بودن دولت هایشان در برابر کشتار بی سابقه و دژخیمانه فلسطینی ها، بنیامین نتانیاهو زیر فشار دمکرات ها و حتی آیپک، ناگزیر تن به آتش بس و بلکه پایان جنگ خواهد داد.
البته هنوز دلچسب ترین انگیزه بی بی برای تداوم جنگ باقی مانده است؛ و آن احتمال واداشتن جمهوری‌اسلامی و حزب الله به ورود در جنگ مستقیم است. این رویای مشترکی است که در دو بستر پوتین-نتانیاهو همچنان پابرجا مانده است. آیا تصمیم سازان کلان جمهوری اسلامی با حمله موشکی به اسرائیل در دام استراتژیک اسرائیل-روسیه گرفتار خواهند شد!؟
مسلم است که در صورت حملات مشترک خونخواهانه ایران- حزب الله و عقیم ماندن مذاکرات، مسئولیت موفق نشدن طرح آتش بس و پایان جنگ غزه، بر عهده این دو وانمود و تبلیغ خواهد شد.
4- تهران، آنکارا، باکو
به اغلب احتمال طی 7 ماه آینده، مناسبات تهران-باکو-آنکارا، گرم و گرم‌تر خواهد شد. علت از جمله شخص پزشکیان و بستر سازی سناریوی درازمدت پان ترکیستی است. ولی به هر روی، چنین روابطی التیام بخشی مناسبات در فضاهای پیرامونی ایران خواهد بود
5-عقیم ماندن تنش زدایی
این در حالی است که رویکرد تنش زدایی مدنظر جمهوری اسلامی، به دلیل بالا بودن قدرت مانور روسوفیل ها، همچنان ناکام خواهد ماند. هم چنین تیم های بایدن-هریس و هریس-والز، با تغییراتی که از 9 ماه پیش در استراتژی سیاست خارجی واشنگتن حاصل شده، دیگر چندان اشتیاقی به بهبود مناسبات با ایران نشان نخواهند داد. یادآوری می شود که واشنگتن تا فوریه امسال در پی تنش زدایی گسترده با جمهوری‌اسلامی بود.
تنها راه باقیمانده برای فرار از این بن بست، تلاش برای باز کردن گفتگوی جامع-مستقیم و فوری بین تهران-واشنگتن است. پدیده ای کمتر تصور پذیر.
ادامه دارد
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
ارزیابی کابینه پزشکیان؛ غفلت از استراتژی نگری
اصلا نه خطیب و مومنی، که گیرم کل وزیران و حتی مسعود پزشکیان اصولگرا(چنان که خود گفت) باشند؛ نه، بلکه در ثبوت استراتژی ها و رویه های موجود، ثابت قدم و سخت پای بند رویه ها و شیوه های موجود. آن گروه مدیران، برنامه ریزان و بلکه مفسرینی که هنوز هم ممکن است باورمند باشند موتور محرکه جمهوری اسلامی همچنان خواهد توانست بی دگرگونی همه جانبه در سطوح مختلف همچنان به کارش ادامه داد، دچار لغزش استراتژیک نیستند، بلکه به کلی از مرحله کشورداری دور افتاده اند. تحول خواهی و درخواست برای تغییرات فراگیر، همه گیر و بلکه گریزناپذیر شده است. رهبری، پزشکیان، مجلس و فرماندهان نیز، بعید است این مهم را وجدان نکرده باشند. زین پس، لازمه ایرانداری طرح نو، مدیر نو، همگامی با جهان رو به دگرگونی است. هر راه دیگری همچون سرکوب، توجیه و سپردن به آینده موعود، سست و بلکه ابتر است.
کوتاه آن که رویکرد ترقی خواهی در جای جای جامعه ریشه دوانده و در انتطار گرفتن پاسخ مناسب از مدیران و تصمیم سازان است. بنا بر ارزیابی احساسی کریمی پور، جمهوری اسلامی و دولت پزشکیان بیشینه دو سال دیگر فرصت بازسازی تمام عیار کشور و برگرداندن اعتماد بین ملت-دولت را دارند. لطفا پزشکیان، کابینه و تک تک وزیران و طرح و برنامه و سیاست‌گذاری‌ها، با مبنا قرار دادن همین خواست استراتژیک ارزیابی شوند. به گمان یدالله کریمی پور کابینه و پزشکیان حتی اگر هم بخواهند، دیگر جسارت ماندن در وضع موجود را ندارند. این من و این تابستان تا پایان پاییز پیش روی.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
نفرین بر این ثبات رای
امروز هم آمد سراغم. رفیق-فامیلی قدیمی است. سومین بار است که می خواهد طلاق دهد و سخت آزرده و مشوش. برای رایزنی آمده بود. مرد ایرانی پسندی است. راستگو، فداکار، متدین، بی غل و غش و امانتدار و صبور و دانشگاهی!!. ۵۰ سالی هست که می شناسمش. فقط یک ایراد کوچولو دارد. طی این مدت ، اخلاق, منش، نوع نگاهش به عالم و آدم و چارچوب ها و شاخص های سازنده نگرش سیاسی او ثابت مانده است. ثبات رای و منشی شگفت. هر گاه می بینمش یاد قرن گذشته می افتم. در شگفتم که چرا سه بار زنانش طلاق گرفته اند، پرسپکتیو این مومن به آن می خورد که با چنین ثبوت و استواری در نظر و رای و منش، بیشینه هر چهار سال همسرانش او را رها می کردند.
جرج برنارد شاو می‌گوید: “تنها مردی که من می‌شناسم و رفتار معقولانه دارد، خیاط من است؛ او هر بار که مرا برای دوختن لباس جدید ملاقات می‌کند، اندازه‌های مرا مجدداً سنجی کرده و لباسی با اندازه‌ی مناسب برایم تهیه می‌کند؛ در حالی که دیگران همچنان به اندازه‌گیری‌های قدیمی خود پایبندند و از من انتظار دارند خودم را به اندازه‌ی آنها بسنجم.”
بدا به حال ملتی که در چنگال نظام و فرمانروایانی گرفتار است که با تغییر در جهان رو به دگرگونی، قهر است. چنین حکومت هایی با اهداف استراتژیک ثابت و لایتغیر، خواه و ناخواه مردم و کشورشان را به دوزخ رهنمونند.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
حکایت بوزینگان
آورده اند که جماعتی از بوزنگان در کوهی بودند، چون شاه سیارگان به افق مغرب خرامید و جمال جهان آرای را به نقاب ظلام بپوشانید(شب شد)، سپاه زنگ به غیبت او بر لشگر روم چیره گشت و شبی چون کار عاصی روز محشر درآمد. باد شمال عنان گشاده و رکاب گران کرده بر بوزنگان (میمونها) شبیخون آورد. بیچارگان از سرما رنجور شدند. پناهی می جستند، ناگاه یراعه ای(کرم شبتاب) دیدند در طرفی آگنده؛ گمان بردند که آتش است، هیزم بر آن نهادند و می دمیدند.
برابر ایشان مرغی بود بر درخت، بانگ می کرد که: آن آتش نیست.
البته بدو التفات نمی نمودند. در این میان مردی آنجا رسید، مرغ را گفت: رنج مبر که به گفتار تو یار نباشند و تو رنجور گردی، و در تو تقدیم و تهذیب چنین کسان سعی پیوستن هم چنانست که، کسی شمشیر بر سنگ آزماید و شکر در زیر آب پنهان کند.
مرغ سخن وی نشنود و از درخت فرود آمد تا بوزنگان را حدیث یراعه بهتر معلوم کند، بگرفتند و سرش جدا کردند.
و کار تو همین مزاج دارد وهر گز پند نپذیری، و عطت ناصحان در گوش نگذاری. و هر آینه در سر این استبداد و اصرار شوی و از این زرق و شعوذه وقتی پشیمان گردی که بیش سود ندارد و زبان خرد در گوش تو خواند که «ترکت الرای بالرای». لختی پشت دست خایی و روی سینه خراشی، چنانکه آن زیرک شریک مغفل کرد و سود نداشت. دمنه گفت: چگونه؟ گفت:
عنصرالمعالی نصرالله منشی: کلیله و دمنه، باب الاسد و الثور(حکایت ۳۸)
#یدالله_کریمی_پور
@KARIMIPOUR_K
اقدام برای نجات اسرائیل
طی 76 سالی که از پیدایش اسرائیل می گذرد، از دیدگاه شاخص های استراتژی ملی، این دولت، هیچگاه به اندازه امسال( 2024) سیر قهقرایی نداشته و در مسیر پسرفت استراتژیک نبوده است. علائق نزدیک به اجماع جهانی مبنی بر تشکیل کشور مستقل فلسطینی، اوجگیری نفرت جهانیان از کشتار فاشیست گونه فلسطینیان(غزه و...)، پهن تر شدن شکاف بین این دولت و حامیان کلاسیکش، شکل گیری دستکم چهار جبهه در فضاهای پیرامونیش، تشتت درونی و رشد مقابله با بی بی و لیکودیسم، از جمله نشانه های این افول است.
البته نابودی اسرائیل(اشغالگر) بس نامحتمل وبلکه دست نیافتنی خواهد بود، ولی محدود شدن آرمان های خاورمیانه ایش گریزناپذیر است. در این میان آن چه در سرپا ماندن و تداوم آرمان های فاشیستی آن موثر بوده است، شعله ور نگاه داشتن جنگ و درگیری و تنش با او است. به گمانم بهترین حامی استمرار آتش افروزی و برپا ماندن دستگاه کشتار این رژیم فاشیستی، افتادن در میدان جنگ طلبی اوست. به اغلب احتمال، امروزه روز، استراتژیست های جمهوری اسلامی، هدف اسرائیل را درک کرده و تا سرحد امکان از تغدیه آن ابا می ورزند. بهترین گزاره عمر مبارزاتی یاسر عرفات را من در این جمله یافته ام: قدرت اسرائیل نشات گرفته از استمرار جنگ است، او در شرایط جنگ ببر و در فضای صلح بره ای رام شدنی خواهد بود.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k
