پارتنر خوب اینجوریه که همش حالت خوبه، مودت خوبه، میخندی، خوشحالی، انرژی های منفی زندگیت رو میگیره، اعتماد به نفس داری و دائم داری پیشرفت میکنی.
@khiyanat_me
بالاخره میفهمی اون چیزی که توی سختیها به کارت میاد، نه نصیحته، نه کلمههاست، نه نوشتهها؛ اون فقط یکیه که دستتو بگیره و نذاره تنهایی توی این حال بمونی.
@khiyanat_me
کنار گذشته شدن جز تلخترین تجربههای بشریه، فرقی هم نمیکنه از کار کنار گذاشته شی، از دوستی یا حتی یک رابطه عاشقانه، در هر حالت، اول همه وجودت خشم میشه و بعد حسرت، اون آخر سر هم یه غمِ سمجی تو دلت میمونه که تا ابد تنهات نمیذاره.
@khiyanat_me
آدمها فکر میکنند
اگر یک بار دیگر متولد شوند،
جور دیگری زندگی میکنند،
شاد و خوشبخت و کم اشتباه خواهند بود.
فکر میکنند
میتوانند همه چیز را از نو بسازند،
محکم و بی نقص!
اما حقیقت ندارد ...
اگر ما جسارت طور دیگری زندگی
کردن را داشتیم،
اگر قدرت تغییر کردن را داشتیم،
اگر آدمِ ساختن بودیم،
از همین جای زندگیمان به بعد را
میساختیم ...
@khiyanat_me
ولی به نظرم هیشکی دیگه مثل محمود درویش دلتنگی رو قشنگ توصیف نمی کنه :
"قطعه ای از من كنار توست؛
و قطعه ای كنار خودم.
و قطعاتم دلتنگ یکدیگرند،
میشود بیایی؟"
@khiyanat_me
باب اسفنجی:تاحالا شده به خاطر اینکه به کسی خوبی کردی پشیمون بشی؟
پاتریک:نه!من اون لحظه خودم بودم،آدم مگه بابت خودش بودن هم پشیمون میشه؟!
@khiyanat_me
آدمیست ديگر؛
حتى در اقيانوس هم زنده مى ماند
اما گاهى در يك جرعه دلتنگى غرق میشود.
@khiyanat_me
مرز بین عشق و نفرت خیلی باریکه،یهو میبینی کسی که نمیزاشتی گرد و غبار روش بشینه، داری از تماشا کردنش وقتی تو گِل گیر کرده، لذت میبری.
@khiyanat_me
هروقت تونستی موقع عصبانیت هر حرفیو نزنی و دل کسیو نشکنی اونموقع میتونی ادعا کنی طرفو از تهِ دلت دوست داری وگرنه موقع خوشحالی و نرمال بودن که عابر پیادهی تو خیابونم مهربونه..
@khiyanat_me
اگر انسانها تا ابد زندگی میکردند،
اگر پیر نمیشدند،
اگر بدون مردن، همیشه سالم در این جهان زندگی میکردند،
خیال میکنی هرگز به خود زحمت فکر کردن به چیزهایی را میدادند که الان ذهنشان را مشغول کرده؟
منظورم این است که ما دربارهی همهچیز فکر میکنیم، تقریبا همه چیز، فلسفه، روانشناسی، منطق، دین، ادبیات...
فکر میکنم اگر چیزی به نام "مرگ" وجود نداشت، افکار پیچیدهی اینچنینی هرگز به وجود نمیآمد...
انسانها باید بهطور جدی، به معنی زندهبودنشان و اینک اینجابودنشان فکر کنند، چون میدانند که روزی خواهند مرد.
درست است؟
اگر قرار بود برای همیشه زنده بمانیم، چه کسی به معنای زنده بودن فکر میکرد؟ چه اهمیتی داشت؟ یا حتی اگر برای کسی اهمیتی داشت، احتمالا فقط فکر میکردند: «خوب کلی وقت دارم، بعدا بهش فکر میکنم.»...
ولی ما نمیتوانیم تا بعد صبر کنیم...
باید همین لحظه به آن فکر کنیم…
هیچکس نمیداند قرار است چه اتفاقی بیفتد...
ما مرگ را برای رشد کردن لازم داریم...
مرگ، این موجود عظیم و نورانی است که هرچه بزرگتر و نورانیتر باشد، ما را دیوانهوارتر مشتاق فکر کردن دربارهی چیزها میکند.
@khiyanat_me
بهترین نصیحت رو چارلی چاپلین میکنه :
کم باش،اصلا هم نگران کم شدنت نباش آنکس که اگر کم باشی گمت کند همانیست که اگر زیاد باشی حیفت می کند.
@khiyanat_me
درست ترین تعریف عشق اینه:
«آدم فقط یه نفرو داره که حالشو خیلی خوب میکنه و فقط یه نفرو داره که حالشو خیلی بد میکنه؛ به قول شاعر "از عجایب عشق همین است؛ تنها همانی آرامت می کند که دلت را آتش زده"»
@khiyanat_me
💙🌊If we don't talk again, remember I love you.
اگه دوباره حرف نزدیم، یادت باشه دوست دارم.
@khiyanat_me
به هرکی میخوای دل بدی،دل میکنه به راحتی" دنیا چه آلوده شده،به سَم بی صداقتی.❤️🩹
@khiyanat_me
یجایی خوندم نوشته بود :
معذرت خواهی باید به اندازه همه بی احترامیایی که تو دعوا شده پر سروصدا باشه.
و این منطقی ترین و درست ترین تکستی بود که تا حالا خونده بودم.
@khiyanat_me