Telegram-канал mahmood_shafiee - محمود شفیعی: Unsorted

محمود شفیعی

29 Oct 2022 13:26

🔰عشق انقلابی!!
✅-اینکه اکنون شعارهای محوری انقلاب مردم ایران در سال ۵۶-۵۷( استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی) در عمل رنگ باخته اند، تردیدی نیست:
🔷- اگر تعریف استقلال، "تصمیمات مبتنی بر منافع ملت" باشد، استقلال ما به شدت مخدوش است؛ چرا که ما به جای منافع ملت، منافع امت را، که فراتر از ملت یا محدودتر از ملت است، در اولویت قرار داده ایم. از جهت دیگر بخاطر مبارزه بی امان با غرب، خود را، ناخواسته، بر شرق وابسته کرده ایم. البته منظور من بی توجهی به امت نیست؛ اما نکته اساسی این است که بدون تحصیل مستقیم منافع ملت به منافع امت نیز نمی توان دست یافت. ما می توانستیم طبق شعار انقلاب اسلامی، منافع ملت را در اولویت قرار دهیم، آنگاه منافع امت نیز غیر مستقیم حاصل می شد. در مقابل، اگر مستقیم منافع امت در اولویت باشد، معلوم نیست که منافع ملت و حتی امت، به درستی، تحصیل گردد.
🔷-آزادی، آرمان بزرگ دیگر انقلاب نیز به حاشیه رفته است؛ چرا که تعریف آزادی، "به رسمیت شناختن حوزه خصوصی"، مانند حوزه عمومی، است. بر اساس آزادی دولت فقط بخشی از حوزه عمومی است؛ در حالی که امروزه دولت علاوه بر اشغال کل حوزه عمومی، بر حوزه خصوصی نیز از ابعاد گوناگون دست اندازی کرده است.
🔷-امروزه، جمهوریت، شعار کلیدی دیگر انقلاب، به امری نمایشی تبدیل شده و از درون تهی گشته است. بر اساس نظام جمهوری، اولا دولت نماینده ملت است و ثانیا ملت، هم در بخشی از سیاست رسمی حضور دارد و هم دولت را تحت نظارت قرار می دهد. تحقق جمهوری با انتخابات سالم، رسانه های آزاد و اصالت افکار عمومی ممکن است. اکنون اما این شرایط با پرسشهای جدی مواجه شده است.
🔷- در حال حاضر، از اسلامیت، شعار دیگر انقلاب، غیر از ظاهر سازی های مذهبی ناروا، چندان اثر امیدوار کننده ای به چشم نمی خورد. قوام اسلامیت به صداقت سیاسی، معنویت اجتماعی، برادری، صلح و دوستی همگانی، ایمان و عمل صالح و اموری از این قبیل است. با کمال تاسف امروزه عکس این ارزشها، دولت و جامعه را فرا گرفته است. در شرایط کنونی، دلهای ملت و دولت از هم گسسته اند و همین دوری از همدیگر درون ملت نیز دیده می شود.
✅-اکنون پرسش این است که چرا اهداف انقلاب ۵۷، در مدتی کوتاه، چنین بی رمق گشته اند. پاسخ این است که انقلاب امری تراژیک است. پدیده تراژیک سیاه و سفید نیست؛ بلکه ملغمه ای از خوبیها و بدیهاست. با این حال، جامعه شناسان انقلاب در قرن بیستم، بر خلاف اندیشه مارکسیستها، اثبات کرده اند که هزینه های انقلاب بر دستاوردهای آن می چربد. انقلاب پدیده ای است که اهدافی عقلانی تر، انسانی تر و رو به آینده دارد، اما روشها و شیوه های عملی که برای آن اهداف، در اعمال انقلابی، بکار گرفته می شوند، به شدت ضد انسانی، غیراخلاقی، ستمگرانه و افراطی اند. انقلاب با کشتارها، تهمتها، دروغها، مصادره ها، تهدیدها، عصبانیت‌های ناروا، بدزبانیها، تحقیرها، و ... همراه است. زمانی که تب انقلاب به اوج می رسد، مانند سیل و زلزله، تر و خشک را با هم می سوزاند. انقلاب با این خصلت دوگانه خوب و بد، در عمل به پدیده ای خود ویران کننده تبدیل می گردد. انقلاب با این روشها و شیوه ها، به اولین عامل انهدام کننده اهداف خود تبدیل می گردد.
✅-نتیجه: با عمل انقلابی نمی توان به اهداف انسانی و عقلانی دست یافت؛ چرا که انقلاب با توجه به شیوه های آن، عملی غیرانسانی و غیرعقلانی است و همراه با خشونتی نارواست که غیر از ایجاد خشونت های بیشتر، نتیجه ای درپی نخواهد داشت. اعتراضات کنونی در کشور اگر با این آگاهی پیش نرود، فاجعه ای دیگر ببار خواهد آورد‌. متاسفانه سسنسورهای دولت از این جهت کار نمی کند و در مقابل اعتراضات، به جای تغییرات لازم جهت هماهنگی با خواسته های گسترده معترضان، به خشونت رو آورده است. اما با کمال تاسف، لایه هایی از معترضان نیز، در داخل و خارج، همین شیوه را در اولویت نظری و عملی قرار داده اند. اگر این شیوه غلبه یابد، ما همچنان در چرخه باطل تاریخ معاصر خود باقی مانده و از دوران گذار رهایی نخواهیم یافت.
🔹-به نظر می آید در این لحظه از تاریخ ایران، نقش آگاهان جامعه، برای مساعدت در راستای افتادن اعتراضات در ریل جنبش خشونت پرهیز و عملی سازی گام به گام اهداف جنبش، به جای اسقاط انقلابی نظام سیاسی موجود، بهترین گزینه خواهد بود.
۷آبان ۱۴۰۱ شفیعی
@Mahmood_shafiee