18857
ﺳﻌﻲ ﻣﻴﻜﻨﻢ ﻛﺎﺭﻫﺎﻳﻢ ﺭا اﺯ اﻳﻦ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ اﻳﻨﺠﺎ ﻫﻢ ﺑﮕﺬاﺭﻡ. Iranian cartoonist and comic artist.
علامت سلامت ایژون
منتشر شده در دویچه وله فارسی
@mananey
مانا نیستانی
جنگ پاکیزه و مودب ۳
@mananey
مانا نیستانی
🔶 کاریکاتور هفته:
جنگی که به دنبال چهار دهه تهدید پنهان و آشکار جمهوری اسلامی و حمایت از گروه های مسلح ضداسراییلی، میان اسرائیل و ایران در گرفته، هرگز جنگ بین مردمان عادی دو کشور نبوده است. حملات متقابل به شهرها و خسارات مالی و جانی دو طرف، جنگی است که سیاست‌بازان آن را آغاز و تشدیدش کرده‌اند. شهروندان دو کشوری که حتی مرز مشترک ندارند هرگز تهدیدی برای همدیگر نبوده‌اند و احتمالا در شرایط ناخوشایند جنگی، حال همدیگر را بهتر می‌فهمند.
@dw_farsi
کشور آقای دیکتاتور «جمهوری اسلامی» است و مردم کشوری که بنا بر ضرورت «ایران» صدایش می‌کنند در واقع گروگانند. اصولا در گفتمان ملی‌گرایانه‌‌ی او «ملت ایران» نام دیگر اوست که گهگاه در زبانش می‌چرخد تا مسئولیت خطا را از خودش سلب کند.
و آخر اینکه مردم پای جنگ تحمیلی او نمی‌ایستند؛ یا می‌میرند، یا با همه‌ی زخم‌ها به سمت «فردا» قدم برمی‌دارند؛ فردایی که هر چه باشد از «سید علی خامنه‌ای» در آن خبری نیست.
به امید اینکه این کابوس هر چه زودتر به آخر برسد…
🔴به اشتراک بگذارید
#زن_زندگی_آزادی
#نه_به_جمهوری_اسلامی
#جنگ
#نه_به_جنگ
#راه_آزادی_باز_شده_است
طرح از: مانا نیستانی
@iranriseonline
جنگ پاکیزه و مودب ۲
@mananey
مانا نیستانی
📸 کاریکاتور هفته
به رغم هشدارهای چندین ساله منتقدان دلسوز و مخالفان حکومت نسبت به حمایت‌های پرهزینه جمهوری اسلامی و شخص علی خامنه‌ای از گروه‌های شبه نظامی ضد اسراییلی مانند حماس و اصرار بر شعار محو اسرائیل از نقشه زمین همراه با تلاش برای غنی سازی اورانیوم، حاکمیت به رویه خود و سرکوب ناصحان و منتقدان ادامه داد و آنچه که همه می‌ترسیدند رخ داد و با حمله گسترده اسرائیل به ایران در سحرگاه ۲۳ خرداد، یک درگیری خونین بین ایران و اسرائیل درگرفت؛ درگیری‌ای که اگر حکومت از شعارهای پرهزینه دست می‌کشید و سیاست‌های واقع‌بینانه در عرصه بین‌الملل را دنبال می‌کرد، شاید هرگز به ملت ایران تحمیل نمی‌شد. این موضوع دستمایه مانا نیستانی در طراحی کاریکاتور هفته برای دویچه وله فارسی بوده است.
@dw_farsi
#ایران_یکپارچه
#ج_ا_یعنی_جنگ
@iranriseonline
و طبعا منظور همبستگی با قوای دیکتاتور و جلادان بالای سرمان و اعوان و طرفدارانشان نیست، صحبت از مردم ستمدیده ایران است:
Читать полностью…
📸 کاریکاتور هفته
انتشار مصاحبه متهم به قتل الهه حسین‌نژاد و تاکید او بر "بی‌حیا" بودن مقتول، اذهان مخاطبان را به سمت تشابه کلام و استدلال این فرد با ادبیات بخش‌هایی از هسته مرکزی جمهوری اسلامی سوق داده است که وظیفه قانونگذاری و اجرای آن را بر عهده دارد. تنها سه سال از قتل ژینا مهسا امینی که به آغاز خیزش سراسری "زن، زندگی، آزادی" انجامید، می‌گذرد. صدها کودک، زن و مرد با اتهام تلاش برای "ترویج بی‌بندوباری و بی‌حیایی" توسط حکومت و نیروهای وابسته به آن کشته، مجروح و یا نابینا شدند. شاید عجیب نباشد که حالا متهم به قتل یک دختر جوان سعی می‌کند تا با استفاده از دایره لغات و استدلال‌های محبوب یک حکومت سرکوبگر، به شکلی، از صاحبان قدرت همدلی بخرد و جنایت تکان‌دهنده خود را توجیه کند. این موضوع دستمایه مانا نیستانی در طراحی کاریکاتور هفته برای دویچه وله فارسی بوده است.
@dw_farsi
📸 کاریکاتور هفته
بعد از تقریبا دو هفته از آغاز حملات اسرائیل به ایران و دو روز پس از آتش‌بس میان دو طرف، علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی از پناهگاه نامعلوم خود پیام ظفر و پیروزی به بیرون فرستاد اما همچنان بیرون نیامد. همزمان موج عظیمی از بازداشت‌ها، پرونده‌سازی‌ها و صدور و اجرای احکام اعدام آغاز شد که برخی آن را عزم نظام برای جبران تحقیر در برابر اسرائیل (از دست دادن سرداران سپاه،دانشمندان و تاسیسات هسته‌ای، زیرساخت‌های نظامی و غیرنظامی و واگذار کردن حریم هوایی و آچمز شدن در برابر حملات پهپادی نیروی بیگانه و ... ) از طریق زهرچشم گرفتن از شهروندان عادی قلمداد کردند؛ شهروندانی که باید طعم اقتدار نظام را با سرکوب داخلی و طناب دار بچشند. این موضوع دستمایه مانا نیستانی برای کاریکاتور هفته بوده است.
@dw_farsi
جنگ پاکیزه و مودب ۴
@mananey
مانا نیستانی
این جنگ ملت ها نیست
منتشر شده در دویچه وله فارسی
@mananey
مانا نیستانی
هزینه ای که برای رویای نافرجامش کرد
@mananey
مانا نیستانی
تا دیروز از ایران و ایرانی و ملت هیچ نشانی در کلام ایشون نبود، فقط امت اسلام بود و بس!
شما «باید» تسلیم بشید، اول از همه به همان ملت ایران که باپررویی از جانبش حرف می زنید، همزمان صداهاش رو خفه کرده اینترنتش رو بسته اید. از قدرت کناره بگیرید و مملکت رو به صاحب واقعیش ، ملت صلح‌طلب ایران واگذار کنید !
سال ۹۸ بعد از سقط شدن قاسم سلیمانی و اصرار بعضی به طرفداری از سردار سپاه قدس به بهانه سرباز وطن(!) بودنش کشیدم هنوز هم مصداق دارد. در این جنگ ما گوشت قربانی طرفین هستیم، نگران زخم‌های خود و هموطنان باشیم نه گرگ محله مان. این گرگ اگر به فکر ما بود جای کمک مالی به گروه‌های نیابتی پولی خرج امکانات دفاعی و چهارتا پناهگاه کرده بود.
Читать полностью…
سپر بلای آقا
منتشرشده در دویچه وله فارسی
@mananey
مانا نیستانی
جنگ پاکیزه و مودب
@mananey
مانا نیستانی
در روزهای سخت و سرنوشت‌ساز، همیشه به‌یاد این جمله‌ی عباس معروفی می‌افتم که می‌گفت:
ما نسل بدبختی هستیم؛ دست‌مان به مقصر اصلی نمی‌رسد، از همدیگر انتقام می‌گیریم.
چرا همیشه این جمله به ذهنم می‌آید؟ چون شاید شاعر همیشه حق دارد، چرا که همیشه افق را می‌نگرد، و فراتر از آن.
امروز، در میان آتش‌هایی که نه ما برافروخته‌ایم و نه توان خاموش‌کردنش را داریم، ایستاده‌ایم. بی‌سلاح، بی‌پناه، و در عین حال، خشمگین. اما این خشم، بی‌جهت نیست. ما مردمانی هستیم اسیر دو مرز: از یک‌سو حکومتی که ما را گروگان گرفته، و از سوی دیگر قدرت‌هایی که خون ما را بر حسب منافع‌شان قیمت‌گذاری می‌کنند. در این میان چه می‌کنیم؟ یکدیگر را می‌دریم! گویی درد مشترک‌مان را فراموش کرده‌ایم و فقط زخم‌های جداگانه‌مان را لیس می‌زنیم.
اما هیچ ملتی از راه تفرقه و نفرت، نجات نیافته. جنگ، همیشه بهانه‌ای‌ست برای فراموش‌کردن انسانیت. و این‌بار، این انسانیتِ ماست که دارد زیر خاکستر نفرت دفن می‌شود.
ما درگیر جنگی هستیم که انتخابش نکرده‌ایم. نه نماینده‌ای در آن داریم، نه رأیی، نه اراده‌ای. ولی در این بی‌قدرتی، یک امکان هنوز برای‌مان باقی‌ست: امتناع از نفرت به خودمان.
تنها سلاحی که در اختیار ماست، همبستگی‌ست. و همبستگی، نه شعار است، نه آرزو؛ تصمیمی است که هر روز، هر لحظه، باید بگیریم.
بیاموزیم از نو ببینیم: نه با چشمانی پر از خشم، که با نگاهی پرسش‌گر. باید بپرسیم: «آیا این زخم، زخم من است یا ما؟ آیا این خشم، خشم من است یا خشم تمام ما؟» و اگر پاسخ دوم بود، آنگاه باید دست هم را بگیریم، حتی اگر باورهای‌مان یکی نباشد.
شاید مقاومت، همین باشد: نجات کرامت انسان در دل جنگی که آن را نفی می‌کند.
و در این راه، شاعر همیشه حق دارد. چون هنوز، افق را می‌بیند.
می دانم که برخورد با موقعیت فعلی راحت نیست. هرقدر هم از حکومت متنفر باشیم گفتن «جنگ تلفات جنبی دارد» و «حالا چند نفر بیگناه هم جنب سرداران سپاه قربانی می شوند» جز نمایش سنگدلی معنی دیگری نمی دهد و پذیرفته نیست. اسراییل و هیچ دولت خارجی منجی مملکت ما نیستند این را هم می دانم، دلشان برای ما نسوخته. اسراییل، خود حاکمیت بسیار خشن و پرانتقاد در سیاست بین الملل دارد و برای حفظ آنچه امنیت و بقایش تعریف کرده تقریبا هیچ کد اخلاقی بین المللی رعایت نمی کند، همانطور که حکومت ما البته در حق مردمان خودش دقیقا چنین است، خشن و بی اخلاق. بگذریم که اساسا جنگ چه نسبتی با اخلاقیات دارد. در چنین فضایی بنظرم یکی از عاقلانه ترین برخوردها حتی در عین اعتراض به عملکرد اسراییل و حمله بیگانه ، جدا کردن کاسه خود از حکومت است تا سودش را جمهوری اسلامی نبرد. فراموش نکنیم، دشمنی حکومت و اسراییل سابقه ای از ابتدای استقرار جمهوری اسلامی و تقویت مالی و نظامی تمام نیروهای ضد اسراییل توسط آن دارد، چهل و اندی سال حمایت نیروهای شبه نظامی و اصرار بر شعار محو اسراییل از زمین، رسیده به جایی که الان هستیم پس نمی‌شود تمام این گذشته را گذاشت کنار و از یک جایش شروع کرد محکوم کردن یکطرفه.
حکومت ناتوان از تامین معاش و امنیت و آزادی ، طرفدارانش را راه انداخته خیابان ها برای اعتراض به حملات اسراییل . برخی مردم عادی و مخالف حکومت هم دچار این دوراهی اخلاقی شده اند که آیا برای اعتراض به کشته شدن بیگناهان نامرتبط با اهداف نظامی و یا اصلا برای حمایت از تمامیت ارضی کشور نباید اختلافات را کنار گذاشت و رفت و در این اعتراض خیابانی همراه شد؟
سوال من از این گروه این است: آیا به مردم اجازه می‌دهند که در کنار پلاکاردهای نه به جنگ و نه به اسراییل و … پلاکاردهای نه به سیاست های خامنه ای، نه به دیکتاتور، نه به سیاست های هسته ای، نه به ماجراجویی و جنایت‌های سپاه و … همراه ببرند و همزمان سرکوب و دیکتاتوری داخل و حمله بیگانه را با هم محکوم کنند؟! یا با دیدن هر اشاره به خود حکومت ، ملت معترض را مثل ۸۸، ۹۶، ۹۸، ۱۴۰۱ سرکوب خواهند کرد؟ اگر به شما اجازه بدهند تنها آن چیزی را بگویید که برای حکومت خودشان مصرف دارد، که چنین هم خواهد بود، اعتراض شما با هر نیت که داشته باشید سودش فقط به جیب سرداران و ملاها خواهد رفت، نه کشورمان.
اما اگر می توانید تجمعی مستقل برگزار کنید که همزمان سیاست های داخلی و خارجی حکومت را کنار اعتراض به کشتار بیگناهان با صدای رسا و عیان محکوم کند و به دنیا نشان دهد که مردم ایران با حکومتش یکی نیستند، چرا که نه، بفرمایید!
اختلاف ما با حکومت، قهر ساده نیست، اختلافی عمیق از جنس برده دار و برده است. برده داری که حتی حق حیات و برخورداری از ابتدایی ترین حقوق زندگی برای بردگانش قائل نیست و اگر خود او را نکشد به آسانی گوشت قربانی موقعیت های خطیرش خواهد کرد.
مقتول بی حیا بود !
منتشر شده در دویچه وله فارسی
@mananey
مانا نیستانی
#الهه_حسین_نژاد
قتل هانیه بهبودی قهرمان مچ اندازی توسط همسرش . انگیزه: نارضایتی همسر از فعالیت ورزشی و تصویر اجتماعی او
همچنان فقدان اراده و قوانین بازدارنده خشونت خانگی
@mananey
مانا نیستانی
حمایت از اعتصابات کامیونداران کشور
@mananey
مانا نیستانی
قتل الهه حسین نژاد
منتشر شده در دویچه‌وله فارسی
مانا نیستانی
@mananey