Telegram-канал mseddiqdehvari - محمد صدیق دهواری: Unsorted

محمد صدیق دهواری

21 Mar 2025 20:27

از حیا، در حضور صدق و صفایی که در چهره‌اش بود، در خود فرو رفتم؛ اما لحظه‌ای نگذشت که از دل و جان، دریایی از پرسش‌ها روانه‌اش کردم: از محنت‌ها و صبرش، از بصیرتش، صفای عقیده‌اش، شناختش از بدعت‌ها.
او مرا از دقایق احوال خود، و قهرمانان همراهش سخن گفت، و مرا با آنان آشنا کرد. روزی پرشکوه بود، آنگاه که شهید آگاه و مجاهد نستوه، تکیه‌گاه سنت و اسوه‌ی پایداری، احمد بن نصر بن سیف الخزاعی را به من معرفی کرد. از شوق، دستان و شانه‌هایش را بوسیدم، شاید قطره‌ای از خیر و اخلاص او به من منتقل شود.
مدت‌ها نزد امام احمد ماندم؛ مسند و فقهش را آموختم، و در دلم شوق تألیف نیز پدید آمد. دیگر نخواستم تنها شنونده باشم؛ بلکه خواستم تجربه‌اش را بنویسم: حکایتی از پایبندی بر سنت، در سایه‌ی نظارت مکتب حنبلی.
آن‌گاه که کتابم در بهشت به دست مؤسسه الرسالة چاپ شد، و استاد رضوان دعبول آن را آراست، تصمیم گرفتم آن را به شهدای بهشتی هدیه کنم.
بدین‌سان، کتابم به دست شهیدان اهل خیر رسید: عمر محمود، ایاد العزی، عمر حوران، محمود الهاشمی و خواهرش میسون، رعد الدلیمی، یوسف الحسان پرچمدار بصره، حبیب راوی سردار فرات، جبار کاظم الشمری نمونه‌ی برائت، و ليث اسماعيل الراوی نجیب‌زادگان… سپس به شهدای فلسطین و دیگر امت‌های شهیدپرور اسلام رسید. از آن پس، مکتب جهاد آگاهانه بنیاد یافت، و شرح‌های روشنگر آن پدید آمد، که شهید بزرگوار ایران، ناصر سبحانی از برجسته‌ترین نمایندگان آن بود…
و آن‌گاه که این مراحل علمی و روحانی را به انجام رساندم، نوبت رسید به اجازه‌ی زیارت بزرگ‌ترین و عزیزترین انسان هستی، سرور دو جهان، سید عرب و عجم، مولای جن و انس، پیام‌آور رحمت، حضرت محمد مصطفی صلی‌الله علیه و آله و سلم.
نمی‌خواهم بی‌ادبانه باشد که دیدار او را پس از دیدار امت و صحابه‌اش قرار دادم؛ چرا که مقتضای ادب آن است که نخست آموخته شوم، آراسته گردم، و آداب حضور در محضر عظیم او را بدانم. نخواستم بی‌مقدمه، همچون جاهلی بی‌تجربه، در پیشگاهش حاضر شوم.
در روش من چنین است که سنگینی نکنم، گفتارم را مختصر دارم، و به اندازه شأن خود سخن گویم. اما از او خواهم خواست که دعا کند تا ملائکه، پرونده‌ای از زندگی ایشان را، به صورت تصویری سه‌بعدی در اختیارم بگذارند. همان‌گونه که بشر در دنیا به فناوری ویدیو رسیده، پس بی‌شک، ملائکه به تصاویری ژرف‌تر و لطیف‌تر دست دارند؛ تصاویری که رویدادهای صدر اسلام را لحظه به لحظه، دقیق، زنده، و روح‌نواز نشان می‌دهند: نبردها، هجرت، نمازها، روزهای مکه و مدینه، حتی دوران کودکی و جوانی پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وسلم.
آنگاه از حضرت خواهم خواست که دعا کنند، تا خداوند به ملائکه اجازه دهد تا سراسر تاریخ خلقت و نبوت را برایم به تصویر کشند: از هبوط آدم و حوّا بر زمین، تا قابیل و هابیل، نسل‌های اولیه بشر، نوح علیه‌السلام و قومش، ابراهیم علیه‌السلام و هجرتش، فرزندانش، پیامبران بنی‌اسرائیل، معجزات حضرت عیسی بن مریم، و توطئه‌هایی که بر او روا داشتند، تا روزی که به آسمان برده شد.
و سپس نیز، بقایای توحید در میان اعراب، تا آستانه‌ی بعثت پیامبر خاتم صلی‌الله‌علیه‌وسلم. تمام این تاریخ‌ها را می‌خواهم به تماشای چشمانم درآید؛ تصویری شفاف، پیوسته، هزاران سال در دل جاودانگی، تا تاریخ راستین را بی‌تحریف و بی‌نقص ببینم.
و آن هنگام که در پایانِ این رؤیت عظیم، از دل، سپاس‌گزاری به درگاه خدا می‌کنم، و از عمق جان، از پیامبر عزیزمان سپاس می‌گویم، ناگاه دو نور تابناک – حسن و حسین علیهماالسلام – از پشت سر او ظاهر می‌شوند. از شدت شوق، از جایم برمی‌خیزم، آنان را در آغوش می‌گیرم، دست و شانه‌شان را می‌بوسم.
اما ادبِ حضور، مرا از آن بازمی‌دارد که صدای سلامم را به درون خانه بلند کنم، جایی که فاطمه زهرا سلام‌الله‌علیها، همسران پیامبر، و دیگر دختران او نشسته‌اند. تنها با اشاره‌ای نرم، و صدایی فروخورده، سلامی می‌فرستم، و ادب، زبانم را در دهانم فرو می‌برد.
و چون شیرینی دیدن تاریخ راستین را چشیدم، تاریخی که نه دروغ بدان راه دارد، نه تحریف، نه نقص، آن‌گاه مشتاقانه‌تر از همیشه، سر بر آستان خدا می‌سایم و جاودانگی‌ام را با آرامش ادامه می‌دهم...