1848
بسیار اندک از گذشته، تماماً حال و مقداری آینده که می‌دهد زندگی برای ارتباط بیشتر: @Yoursalarbot
داستان از این قراره🏴:
تا سال ۱۷۰۷ اسکاتلند یه کشور مستقل با قانون‌گذاری و مرز های مشخص بوده و به عنوان یه ملت و کشور به رسمیت شناخته می‌شده، اما از سال ۱۷۰۷ بخاطر مشکلات اقتصادی، فشارهای سیاسی، امنیتی و البته قحطی با پیشنهاد انگلستان با این کشور ادغام میشه و بریتانیای کبیر تشکیل میشه و عملاً هویت ملی خودش رو به عنوان یک کشور مستقل از دست میده و دیگه یه کشور محسوب نمیشه. از اون موقع تا حالا اسکاتلندی‌ها با تیم فوتبالشون کشور به باد رفته‌شونو به یاد میارن و وقتی پرچم کشوری که دیگه ندارن رو برافراشته می‌بینن؛ حس میکنن، هنوز هم وجود دارن.Читать полностью…
به یاد «ژاکلین دردریان» دختر ویگن که ترانه‌سرا این آهنگه و تازه فوت کرده❤️
Читать полностью…
بهم دروغ بگو 🤥❌
🔻این سریال توجه شما رو به زبان بدن و جزئیاتی که همیشه اطراف ما هست جلب می‌کنه. سریال راجع به یه متخصص زبان بدنه که با استفاده از علم و توانایی خودش پرونده‌ها و مشکلات مختلف رو حل می‌کنه. وقتی که سریال رو می‌بینی آرزو می‌کنی، کاش یکی مثل کال لایتمن همیشه کنارت بود و توی مشکلات بهت کمک می‌کرد. در کل اگه به زبان بدن، روانشناسی و رازهای پشت ذهن انسان علاقه داری این سریال پیشنهاد من به توعهЧитать полностью…
می‌خوام یکی از سریالایی که تازه دیدم و حال کردم، بهت معرفی کنم.
Читать полностью…
بیمار روانی مجرم نیست، آسیب دیده‌ست 🤝❤️🩹
بزار باهم راحت باشیم؛ مشکل اینجاست که مثلا وقتی کسی میگه افسردم یا اضطراب دارم، خیلی‌ها تصویر یه آدم شکست‌خورده، ضعیف یا حتی خطرناک به ذهنشون میاد. انگار بعد سال‌ها هنوز هم داشتن اختلالات روانی یه تابو بزرگ محسوب میشه. این یعنی ما هنوز بیماری روانی رو مثل یه ننگ یا مسئله‌ای ترسناک می‌بینیم تا مشکلی که قابل حله و براش راه حل هایی وجود داره. همین افسردگی و اضطراب از شایع‌ترین اختلالات دوره ما هستن و این گستردگی به حدی زیاده که ممکنه خیلی از ماها دوره‌هایی از زندگی‌مون اون‌هارو تجربه کنیم. برخورد اجتماع اما، با بیماران روانی مثل یه شخص آسیب دیده نیست. جامعه توقع داره این آدما عادی رفتار کنن، لبخند بزنن، کار کنن، روابطشونو خوب پیش ببرن؛ در حالی که این افراد توانایی انجامشو از دست دادن. این قضیه مثله اینه: تو اصرار کنی، کسی که دستش شکسته باید وزنه‌ی صد کیلویی بلند کنه. این تناقض دردناکه... ما از کسی با روان آسیب دیده انتظار یه حضور بی نقص داریم. و چون که نمیتونه؛ از جامعه طرد و تحقیر میشه. بچه‌ها کسی که افسرده‌ست هر لحظه با خودش درحال جنگه؛ کسی که اضطراب داره، روزی هزار بار از ترس و تردید می‌میره و زنده میشه. جرم این آدم‌ها چیه؟ اینکه حالشون بده و دست خودشونم نیست؟ اونا می‌خوان خوب باشن اما نمی‌تونن و نیاز به کمک دارن.اگه ذره به این آدما اهمیت میدیم، درک کنیم که چه نیازهایی دارن و به سمت بهتر شدن و حال خوبشون، سوقشون بدیم. در آخر بگم که زندگی پر از چالشه و قرار نیست همه چیز عالی پیش بره، حتی ممکنه هر کدوم از ما تو این شرایط قرار بگیریم. پس، به کسی که برامون مهمه و مشکلاتی داره؛ فرصت بدیم تا شرایطو بهتر کنه و ازش ناامید نشیم.
لویی فردینان سلین
هرگز نمیشه اونطور که باید و شاید به کلمات اعتماد کرد. کلمات ظاهر بی‌آزاری دارن، ابداً به نظر نمیرسه که ممکنه خطرناک باشن، بیشتر به باد هوا شباهت دارن، به صداهای کوچک دهن، نه شورن و نه بی‌نمک، و به محض اینکه از دهن بیرون می‌آن از راه گوش به وسیله‌ی توده‌ی نرم و خاکستری مخ درک میشن. هیچ کس به کلمات خودش شک نداره و مصیبت از همین‌جا شروع میشه.Читать полностью…
کاش این دکستر رو ده فصل دیگه هم بسازن و منم زنده باشم و ببینم، واقعا اوج عشق و حالمه
Читать полностью…
بچه‌هایی که به فوتبال علاقه دارید این شاهکاره، برید سراغش
Читать полностью…
روزبه معین
به شدت نياز داشتم با كسى حرف بزنم و از ايده‌ها و داستان‌هايى كه تو سرمه واسه ش بگم! تلفن رو برداشتم تا شماره‌اى رو بگيرم اما هيچ كس رو نداشتم. دفترچه تلفن من پر از اسم هاى جور واجوره. اما وقتى دنبال كسى مى گردم تا بتونم باهاش حرف بزنم، مببينم كه به صورت مفتضحانه‌اى هيچ كس رو ندارم و اون اعدادى كه جلوى اسم ها نوشته شده مثل اعدادى روى يك چك بى‌محل نوشته شده باشه، بى‌ارزش و مسخره ان.Читать полностью…
درماندگی آموخته شده/ ناتوانی سرنوشت ماست؟😤🚫
🔻وقتی درماندگی رو یاد میگیری که بارها تلاش کردی شرایط رو تغییر بدی، اما هر بار شکست خوردی، هر بار بهت ثابت میشه که زورت نمیرسه. بعد کم‌کم یاد میگیری دیگه تلاش نکنی،حتی اگه شرایط تغییر کرده باشه و احتمال موفقیت داشته باشی، تو انقدر شکست خوردی که باور نداری که بتونی از این در رد بشی.این مسئله علاوه بر اینکه فردیه، می‌تونه کاملا اجتماعی هم باشه. به نظرم اتفاقا توی جامعه ماهم کاملا قابل لمسه؛ وقتی هزاران فشار و شکست رو تجربه کردیم، ممکنه یاد بگیریم که فایده نداره، پس کاری نکنیم. درد من اینه که این ناتوانی عمومی شده و دیگه یه مسئله فردی نیست. رسوخ کرده به اجتماع و مارو به جمعیتی منفعل تبدیل کرده. هیچکدوم از ما نمی‌دونیم که، دَرِ این قفس نامرئی هنوز بسته‌ست یا نه؛ ولی تو ذهنمون هنوز قفل‌هارو می‌بینیم. تکرار این چرخه به جز سقوط تدریجی چیزی نداره.چطور از این وضعیت خلاص بشیم؟🤔💪🏼
🔻باید از ذهنمون شروع کنیم؛ نقطه مقابل ناتوانی، یادگیری توانمندیه، یعنی درک کنیم تو هر لحظه‌ای امکان تغییر و پیروزی ممکنه. به جای غرق شدن تو دنیای نشدن‌ها، دست‌بکار بشیم و هر چقدر کوچک نقش خودمون به عهده بگیریم. هر کدوم از ما چرخ‌دنده‌ایه که نیازه فقط کار خودشو به درستی انجام بده. قفس واقعی هیچوقت بیرونی نبوده، همیشه توی ذهن ما ساخته شده، و همونجا هم میشه خردش کرد.#روانشناسی #درماندگی_آموخته_شده #ناتوانی Читать полностью…
راجع به سفارش کنسل شده شهر کتاب ساری پست گذاشتم و یکی از شما فروشندش بود و حالا راجع به اسکاتلند پست گذاشتم میبینم که یکی‌تون به اونجا سفر کرده هر روز بیشتر سورپرایزم می‌کنید.😂
Читать полностью…
چرا وقتی منتظری زمان کندتر میشه؟⏳🐢
حتماً تجربه کردی وقتی که منتظری، تو صفی، یا پشت چراغ قرمز، انگار زمان ۱۰ برابر کندتر می‌گذره، چرا؟ دلیلش خیلی ساده است؛ ذهن آدم تو لحظه‌های انتظار کاملا به گذر زمان توجه می‌کنه. یعنی برعکس وقتایی که درگیر کار یا تفریح هستیم. وقتی منتظریم، هیچ چیزی برای حواس پرتی وجود نداره. درک ما از زمان بیشتر به «توجه» بستگی داره تا ساعت واقعی. پس وقتی حواست روی چیزی مثل انتظار متمرکزه، هر ثانیه طولانی‌تر حس میشه. اگه یه ذره عمیق تر به مسئله نگاه کنیم، می‌فهمیم که ممکنه یه ترس نهفته پشت این بی حوصلگی حاصل از انتظار نهفته باشه اونم اینه که: من متوقف شدم ولی دنیا و همه آدما در حرکتن. مخصوصا اگه تو ذهن ما توقف با ناتوانی و گیرکردن مترادف باشه. من فکر میکنم برای همینه منتظر چیزی بودن به مرور زمان مارو عصبی و خشمگین می‌کنه.Читать полностью…
وقتی یه ولاگ شخصی یا چنل دیلی میبینم حس میکنم رفتم تو خونه و زندگی طرف؛ مخصوصا وقتی خانواده و فامیلاشو نشون میده، خیلی ژانر عجیبیه
Читать полностью…
🔻 امروز ببین برنامه «کتاب باز با حضور دکتر حمیدرضا صدر»
پ.ن: شاید به واسطه ناپختگی برنامه، آنچنان فوق العاده نباشه؛ اما طرز رفتار دکتر و شخصیت بی‌نظیرشون یه کلاس درس کامله.Читать полностью…
فشار جمعی، تاثیرگذارتر از اون چیزی که فکر می‌کنی..😨💯
🔻مطمئنم که برات پیش اومده که وسط یه جمع به یه حرف یا جوک مسخره خندیده باشی در حالی که اصلاً خنده‌دار نیست و چون که دیگران خندیدن تو هم همراهیشون کردی. می‌خوام راجع به «فشار جمع» حرف بزنم. ذهن ما از طرد شدن می‌ترسه، برای همین ناخودآگاه خودش رو با جمع هماهنگ می‌کنه؛ حتی به قیمت از دست دادن فردیت خودش. اولش خنده‌ست و تایید نظرات جمع، بعد همراهی با عقایدی که قبول نداری و در نهایت ممکنه کار به جایی برسه که کارهایی رو انجام بدی که از مرزبندی، عقاید و خط قرمزهات فاصله دارن. روانشناسی سال‌هاست ثابت کرده آدم‌ها از مخالف جمع بودن و تنهایی ترس دارن و ممکنه برای همراهی، دست به کارهایی بزنن که در خلوت‌شون حتی فکرشم نمی‌کردن. فشار جمع یه ترسه از دیده نشدن و طرد شدن. و احتمالاً از تکامل و زندگی باستانی ما، بهمون به ارث رسیده.اما الان دیگه مخالفت ما تو جمع بقای مارو تهدید نمیکنه. اینکه صدا و حد و مرز شخصی خودتو در هر جمعی حفظ کنی خیلی مهمه و اتفاقا باعث میشه کم کم به جمع های مناسب‌تر (از نظر خودت) راه پیدا کنی.#روانشناسی #فشارجمعی #خودمراقبتی #اجتماع Читать полностью…
عادی سازی بحران
یکی از خطرناک‌ترین مکانیسم‌های روانی امروز ما، عادی‌سازی بحرانه. وقتی که هر روز خبرهای بد بیشتر و بیشتر میشن و شنیدنشون تبدیل به عادت میشه؛ ذهن ما هم برای اینکه کمتر آزار ببینه حساسیتش رو به این اخبار تا حد زیادی کم می‌کنه. اما بچه ها، جنگ، فقر، تحریم، سقوط اقتصادی و هزاران فشار دیگه، چیزی نیست که بشه بهشون بی‌تفاوت بود. این سکوت ظاهراً آرامشه، ولی یه بی‌حسی جمعیه که قدرت تغییر و تحول رو از بین می‌بره. انگار که ما یاد گرفتیم فاجعه و بدبختی پس زمینه زندگیمونه و اوکیه که اونجا باشه. مثل صدای یخچالی که انقدر تو معرضش قرار میگیری که دیگه نمی‌شنویش یا کسی که تو دریا کار می‌کنه و دیگه صداشو نمی‌شنوه. بحران‌ها تلنگری هستن برای اینکه ما اشتباهاتمونو اصلاح کنیم و به سمت بهتر شدن قدم برداریم. اما بحرانی که عادی و تبدیل به یه عادت میشه مشکلاتمون رو حل نمیکنه. در حقیقت چیزی حل نشده، این ما هستیم که نادیده‌اش می‌گیریم و عفونتی که نادیده گرفته بشه روز به روز قوی‌تر و خطرناک‌تر میشه.Читать полностью…
خیلی وقتا فکر میکنم که اگه در بند ترس‌ها و افکارمون نبودیم، چیکار می‌کردیم؟
Читать полностью…
تنها خرافاتی که تا ابد بهش پایبندم، قدرت ماورایی چایی نباته...
Читать полностью…
گاهی اونقدر زندگی برامون جدی میشه که فراموش می‌کنیم، تقریبا برای کسی مهم نیستیم و اسم و کارایی که می‌کنیم قراره فراموش بشن. و کاش هیچکدوم از ما اینو فراموش نکنیم...❤️🤷♂
Читать полностью…