70
https://t.me/Pathetique8/165 @Zany10ar
زندگی در برابر زنده ماندن:
کرونا و وادادگیِ جریانِ چپ
محمدمهدی اردبیلی
از نخستین روزهای شیوع کرونا، یا به بیان بهتر نخستین روزهای شیوعِ فوبیای کرونا (که چند ماه بعد از شیوع واقعیِ کرونا اتفاق افتاد)، نوعی از سرکوبگریِ توده‌وار علیه هر شکلی از نقد فریب نهفته در پس این فوبیا آغاز شد. در اینجا شاهد همدستی (خواه آشکار، خواه پنهان) میان مردم و حاکمان در اکثر نقاط جهان بودیم. حاکمان آگاهانه به مردم درباره‌ی زمان کوتاهِ قرنطینه دروغ می‌گفتند تا هم شوکِ بهداشتی را مدیریت کنند و هم اقتصاد را سامان دهند. مردم نیز، بازپس‌رانده شده به رانه‌های غریزیِ پیشاتمدنی‌شان، به دست خود، خودشان را در احتمالاً بزرگترین و پراکنده‌ترین زندانِ تاریخ بشر محبوس کردند. در این میان شعار لزوم قرنطینه (و تمام پیامدهای هراسناک وعمدتاً ناموجهش) به یگانه اسطوره‌ی انکارناپذیرِ حاکم بر اذهان بدل شد و هر گونه نقدی نسبت به آن به شدیدترین شکل از سوی اتحاد دولت-ملت-رسانه سرکوب شد (و البته می‌شود). در این میان، و در واکنش به این صف‌بندی، جریانات راستگرا (از امریکا تا برزیل، از آلمان تا انگلستان وحتی از مشهد تا قم) ابتکار عمل را به دست گرفتند و با انگیزه‌های افراط‌گرایانه سردمدار مقابله با قرنطینه شدند. جریانات چپ منفعلانه‌ترین واکنش را نشان دادند و کاری جز بیان رویاهایشان درباره‌ی جهانِ بهترِ پس از کرونا و غرغرهایی درباره تعدیل نیروها و حقوق بیکاری انجام ندادند. چپ دقیقا آنجا که باید می‌ایستاد، دقیقا آنجا که باید افشا می‌کرد، آنجا که باید به خیابان می‌آمد، فریب خورد، منفعل شد و عرصه‌ی انتقاد از وضع موجود را به دشمنان خویش واگذار کرد. البته اکنون دیگر برای نشان دادنِ واکنش دیر شده است. خود نظام اقتصادی حاکم در غرب و شرق با توجه به لزوم بازگشاییِ بازار و مشاغل، بازهم با فریبکاری و دستکاریِ آمارها، اقدام به رفع قرنطینه می‌کند. شعارِ اینک توخالیِ "اولویتِ جان انسانها" رفته‌رفته کمرنگ می‌شود و قوانینِ قرنطینه حتی در دموکراتیک‌ترین کشورها نیز رفته‌رفته کاهش می‌یابد. البته حق تقدم همواره با بازار است. حتی در ایران که همواره آن را یک حکومت ایدئولوژیک مذهبی می‌دانند، در حالی هنوز اماکن مذهبی و مقدس تعطیل است که بازارها و پاساژ‌ها از یک ماه پیش گشوده شده و فعال‌اند. این امر نشان‌دهنده‌ی اصالت سودآوری اقتصادی، و نیز همدستی متقابل قانون‌گذاران و ذی‌نفعان است.
اما تجربه‌ی کرونا، شکستی مفتضحانه بود برای جریانِ چپ در عرصه‌ی بین‌المللی. آنها که در ۳۰ سال گذشته روند رو به افول خود را آغاز کرده بودند و سطح مطالباتشان از آزادی و عدالتِ انترناسیونال به نجات نهنگ‌ها و گرم شدنِ کره‌ی زمین تنزل یافته بود، در این برهه نیز، مانند پروپاگاندای دولتی-رسانه‌ای-مردمیِ غالب، خودِ زندگی را فدای ترس از مرگ کردند. آنهایی که چریک‌وار همواره درباره انقلاب و مبارزاتِ رهایی‌بخش داد سخن می‌دادند امروز در گوشه‌ی خانه‌هایشان به خود خزیده‌اند و مشغول استنشاق مواد ضدعفونی‌کننده‌اند.
علت اما این است که جریان چپ به جای پرداختن به مسئله‌ی اصلی "معنای زندگی" و آفرینش مبانیِ متافیزیکیِ مقتضی، هنوز به دنبال برداشتی رمانتیک از آرمان و سازوکارهای تحقق کوتاه‌مدتِ آن است. زمانی که آنها در خانه مشغول صدور بیانیه و پیشبینی درباره‌ی پایان سرمایه‌داری بودند، دشمنانشان عملاً به شکل دادنِ نظم نوین جهانی، قواعدِ فردای جامعه و بازار، اشتغال داشتند. جالب اینجاست که هیچ کدام از دولتهای به‌اصطلاح دموکراتیک، برای اعمال قرنطینه، حتی زحمت یک نظرسنجی ساده از مردم را به خود ندادند و به نحوی تئوکراتیک درباره‌ی چگونگی زیستن مردم، حتی در خصوصی‌ترین حریم‌هایشان، احکامی به‌ظاهر علمی و قطعی، اما به‌واقع مشکوک و متناقض صادر می‌کردند.
شاید آگامبن تنها صدایی بود که در همان ابتدا این حقیقت را هشدار داد که "محدودیتی که حکومت‌ها بر آزادی تحمیل کرده‌اند–در قالب یک دور باطل منحرفانه—پذیرفته می‌شود، آنهم به نام میلی همگانی برای ایمنی" (جورجو آگامبن، مانیفست، ۲۶فوریه‌ی ۲۰۲۰)؛ و البته بلافاصله مورد هجمه‌ی تمام جریانات چپ‌وراست قرار گرفت.
امروز اگر رسالتی برای ما باقی مانده باشد، دفاع از "زندگی" در برابر تهی کردنِ آن از "معنا و شدت"، و مقاومت دربرابر فروکاستن آن به کمیتِ حیات ارگانیک است. برخی با چنان ترسی از مرگ و چنان بداهتی از اولویتِ زنده‌بودن‌شان سخن می‌گویند که گویی حیات ارگانیکشان فی‌نفسه ارزشمند است.
تلفات جانی، عوارض جسمانی و حتی عواقب اقتصادیِ کرونا در برابر نتایج مخرب اجتماعی و فرهنگیِ آن به‌کلی قابل اغماض‌اند. مهم‌ترین پیامد آن بی‌معناتر ساختنِ زندگی و قربانی کردنِ آن در پیشگاه ترسِ کور فراگیر و فروکاستنش به برداشتی کمیت‌گرایانه از حیاتِ ارگانیک، و در یک کلام، تقویتِ بیش‌ازپیشِ سلطه‌ی نیهیلیسم بر تمام ارکان حیات انسانی ماست.
#Rock
What Sober Couldn’t Say — Halestorm
@Pathetique8
#Movie
Melancholia 2016 ( 2h16min )
Director : Lars Von Trier
Genre : Drama, Sci-fi, Mystery
The lives of sisters Justine and Claire get entangled when they discover that Earth is about to collide with an enormous planet called Melancholia.
@Pathetique8
#indie #Alternative
She And Her Darkness — Diary Of Dreams
@Pathetique8
#instrumental
Gloomy Sunday — Rezso Seress
@pathetique8
Zhiwar. H's Piano Sonata No. 1, In D minor, Op. 21
"Sonata Zeryān"*
#alternative #indie
Somebody That I Used To Know — Goyte
@pathetique8
#instrumental
Experiences — Ludovico Einaudi
@Pathetique8
#Painting
Dancer 1879-1882 — John Singer Sargent
@Pathetique8
او می‌خندید ولی قلبش کاملاً از خنده دور بود...
بله، خنده‌ای که مردم می‌دیدند تا ابد بر چهره او نقش بسته بود،
این هم از جنایات بشر است!
بیچاره نمی‌توانست از این خنده رهایی جوید؛ او اگر متاثر یا غمگین یا دچار خشم و غضب میشد، ابداً آثار این احساسات در چهره‌اش آشکار نمیشد، بلکه برعکس بر میزان خنده او افزوده می‌گردید.
اگر گریه هم می‌کرد، بنظر مردم خنده‌دار می‌آمد.
مردی که می‌خندد؛ ویکتور هوگو
اینکه همیشه وقتی رنج یا دردی دارند کسی آن‌هارا جدی نمی‌گیرد.
Читать полностью…
🟡 زاراوەکانی سێخورمە ( 20)
🔅لە کاناڵی پەرانتێزەوە
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
☑️#گۆرانچیەتی
✍#سێخورمە
♦️"خواکان مرۆڤەکان تووشی تەگەرە دەکەن، هەتا بتوانن لەبارەیانەوە بدوێن." #هومێر
❎ ماوەیەکە لە چەند جێگای کوردستان باسێک لەژێر ناوی #گۆران" هاتوەتە ئاراوە.هەندێ خۆیان بە گۆران ناودەبەن،ویست و ئامانجیان بە ڕواڵەت لە چەند گوزارەیەکی گشتی ئەوەیە ئێمە کورد نین و گۆرانین.دەڵێن گۆران نەتەوەیەکی جیایە و خاوەنی ئەدەبیات و زمانی خۆیە و ئەم میراتەش کوردەکان بەناوی کوردایەتییەوە داگیریان کردووە! بۆ پاڵپشتی وتەکانیان لە سەرچاوە مێژووییەکان،سەر و گوێ بڕاو فەکتی مێژوویی و زمانیی دێننەوە.کەچی مێژووزان و زمانزانەکان بەجاران وتەکانیان ساق کردوونەتەوە و بە بەڵگە ئێدعاکانیان بەرپەرچ داوەتەوە.بەڵام لایەنی بەرامبەر لەجیاتی ئەوەی بەڵگەکان قبوڵ بکا و پەرە بە باسی زانستی و بەڵگەمەند بدا،تووڕە و زمانپیسانە تۆمەت و جنێو دەبەخشێتەوە.
خوێنەری بەڕێز! تکایە با لێرە باسەکە ڕابگرین تا بە جۆرێکی تر بابەتەکە بکەینەوە:
✅ لە هێماناسیدا دەخوێنینەوە ئەو ڕاستیانەی بەچاو دەبینین، لە واقعی خۆیان بەو تەرزە نین بەرچاو دەکەون.بە زمانێکی تر، ئەو شتانە دەکەونە دەرەوەی ڕاستیی.بەگشتی چەمکەکان و واتاکان وردە وردە مەبەست و ناوەڕۆکیان بەسەر مرۆڤەکان دەسەپێندرێت. کاتێ چەمکەکان بۆ خەڵک بەردەوام وەبیر دەهێنرێنەوە و هەمتر دەکرێنەوە، ئەم ڕەوتە لە خزمەتی ئامانجگەلی تایبەت بەڕێوە دەچێ؛ واتە چەمکەکان سەرەنجام واتایەکی دیاریکراو وەردەگرن.بۆیە ئەو واتایە کە هەڵیدەگرن ئیدی واتایەکە جیاوازە لە واقع و ڕواڵەتە گشتییەکەیان. بارت هەر لەم پێناوە لە باسی ئوستوورەناسی ئەم ڕەوتەی بە #ڕەوتی_واتاداربوون ناو هێناوە.یانی شتێک هێورهێور لە ڕەوتێکی زەمەنیدا مانای خۆی وەردەگرێ.لە ڕاستیدا هیچ واقع و بابەتێک بێ ئامانج و بێ پێچوپەنا بوونی نییە.فام و تێگەیشتنی ئێمە لە شتەکان بە یارمەتی بیچمە واتادارەکان دێتە ئاراوە.بەگشتی لە چوارچێوەی کانتێکسەکان چەمکەکان مەبەست و مانای دیاریکراو دەبەخشنەوە.بۆیە کاتێ مانایەک تکرار بوویەوە و کەسانێک باوەڕیان پێ کرد نەتەنیا سڕانەوەی دژوارە بەڵکو بەردەوام ماناکەشی پێچراوتر دەبێ.
🔴ئێستە با بگەڕێینەوە بۆ چەند دێڕی سەرەتا. لە ساڵانی ڕابردوو ئەم باسە بە ناوی جیاجیاوە لە ڕێی هەندێ داخوازیدا خۆی دەرخست.کەسانێک ئاگا یان نائاگا وەک سۆز و وەفایەک بۆ ناوچە یا دیالێکتەکەی خۆیان،بەبیانووی دڵسۆزیکردن کەوتنە دژایەتی چەمکی کورد و کۆشان هەتا لە دەرەوەی کانتێکسی کوردیدا باسی مافە زمانی و کولتوورییەکان بکەن.کەموکورتییەکانی کۆمەڵگای کوردیش بیانوویەکی باش بوون بۆ فووکردن لە ئاگری لێکترازان و دژایەتیکردن.بۆیە دەگەڕان تا تۆزێک جیاوازی یان کەلێنێک بدۆزنەوە بۆ ئەوەی بتوانن کورد بکەنە ئەویدی خۆیان بۆ سوکایەتیکردن بە بەها نیشتمانی و نەتەوەیییەکان.ئەمانە ڕەحمیان بە ڕێنووس و ئەلفبێش نەکرد،تەنانەت جیاوازی وشەیەک یان شێعرێکی فولکلۆریان دەکردە بەڵگەیەکی ئەستوور بۆ وتەکانیان و لێرە و لەوێ پلاری ئەوکەس و لایەنانەیان دەدا بانگەشەی یەکڕێزی نەتەوەیی و باسی کوردیان دەکرد.لەم ڕێیەوە لە بازنەیەکی چکۆلەدا توانیان واقعێکی تێکدراو و دەستکاریکراو بە خەڵک بفرۆشنەوە.بە تاکتیکی دووپاتکردنەوە لەگەڵ درووستکردنی مشتومڕ لە کۆمەڵگا، بەشێک لە شاعێر و نووسەری ناوچەکان کە بە هەست و سۆزەوە تەماشای ناوچە و زارەکەی خۆیان دەکرد،بە نواندنی پەرچەکردار و بە بەخشینی بڕێ ناتۆرە بە بەرامبەرەکەیان کەوتنە شوێنی ئەو (شبە واقعە).ئێتر ڕەوتی ماناداربوونیش هەروا درێژەی کێشا!
🔴پاش ئەوەی باسەکە لە کۆمەڵگا نەختێ شوێنی خۆی کردەوە و لە کۆڕەکان باس کرا و توانی پێڤاژۆی ماناداربوون تێپەڕ بکا،ئەمجارە نە بە ناوی هەورامی یا لەکییەوە،ناوە جیاجیاکان هەموویان لەژێر ناوی گۆران تێهەڵکێش بوون.واش مەزەندە دەکرێ گۆرانخوازی هەرگیز کەڵکەڵەی مێژوو یا بەڵگە مێژووییەکانی نەبێ،بەڵکوو زیاتر لەجاران ستراتیژیەکەی دژایەتیکردنی گوتاری کوردییە.ئەمانە لە ڕێی ئەم گوزارە و کودانە بەتەما نین خەڵک پێملی وتەکانیان بکەن،تەنیا بە شوێن مانادارکردنی چەمکەکانن بۆ پێکهێنانی وێژمان.ئەمەش ئیدعایەکی گۆترە نییە،کاتێ وتەکان دەخەیتە بەر شیکاری وێژمان ئەم بەوچوونە بەباشی ڕوون دەبێتەوە.بە وتەی فۆکۆ لە هەر وێژمانێک تێکەڵاوێ لە ڕەد و قبوڵ خۆی حەشار داوە.تەنانەت بۆشت دەردەکەوێ گۆرانچیەتی داخوازی مافی زمانیش ناکا،کە ئەگەر وا بوایە باسەکە جیاواز بوو.لە ڕاستیدا باسەکان زیاتر بەرەو ئەو ئاقارە لار دەبنەوە هەتا گۆران ببێتە هاوتەریبێکی وێژمانی کوردی،بۆ لاوازکردن و شەقکردن.
جا ئەوانەش نەیان زانی و لەم ساڵانە کەوتنە دۆخەکەوە،پێویستە ئێستە ڕاشکاوانە و بێ دوودڵی ئەو ڕەوتە بەربدەن و پەرە بە گوتاری کوردی بدەن،چون #کورد، چڕکراوەی مافی هەموومانە.
🆔 @parantez_net
🌾🌾🌾🌾
بیداد اثر مشکاتیان
اجرای اصلی توسط خود مشکاتیان و بقیه اعضای گروه در آلبوم بیداد
@pathetique8
من هزل را همیشه بسیار گرامی می‌دارم؛ هزل موقعیت متناقض هستی‌شناسانه انسانی است که در عین اینکه معناباختگی حیات را تا مغز استخوان دریافته، ولی از تکاپو و عصیان دست‌بردار نیست، اگرچه نافرجام بودن فعالیت خویش را در مقام اثبات و ثبوت دریافته است ولی گزینش انفعال برای او محال می‌نماید.
اگر در حیث انتقادی طنز، امیدی به تحول و بهبود یافت می‌شود، در هزل داعیه هیچ کورسوی امیدی نیست. اساسا هزل، شجاعت مواجهه فعال با نومیدی است. یا اگر در آن رویکرد ابزوردی که امثال بکت عرضه می‌کنند، نوعی خمودگی و رخوت ریشه دوانیده، هزل، یکسره شوخ و شنگ و بی‌قرار است! عربده شوق می‌کشد و دیوانه‌وار می‌خروشد! این منش، مانند بسیاری از نحله‌های عرفانی به منزله یک تخدیر فانتزی نیست که در بی‌زمانی موهومی غرقه شود و بر عمق فاجعه انسان‌بودگی‌سرپوش بگذارد؛ بلکه هزل از بنیاد در تاریخ سیر می‌کند و رنج زمانمندی را در خود مستهلک می‌نماید. هزل، مقام غنا و استغنا و تسلیم و رضا نیست؛ بلکه اساسا پذیرش شادمانه و طغیان‌گرانه رنج زیستن است. رنجی که حاشا به عاقبت گوارایی جبران گردد و التیام یابد. در هزل می‌بایست که از مرحله پیشاعقلانی به عقلانیت تام رسید و سپس از آن فرارفت.
بنابراین خوارداشت و استخفاف هزل در مرتبه ناآگاهی و ابتذال، یکسره ناشی از کج‌فهمی نسبت به ذات هزل است. ولی چرا برخی فکر می‌کنند هزل به معنی چرند و مزخرف‌گویی است؟؟ هزل‌گویی و هزل‌نویسی یک فعالیت فکری خلاقانه تمام عیار است یک طراحی سامان‌بخش و سیستماتیک می‌خواهد فراتر از آنچه در مهندسی درگیر می‌شویم. هزل‌پردازی خلقتی مشابه به آهنگسازی اگرچه دور از آن دارد. دشوار و حساب شده.
اوف....خدای من.....ولی من همه اینها را به هم بافتم که هزل‌گویی و هزل‌نویسی خودم را توجیه کنم و تعالی بخشم و از این طریق به حیات بی‌فروغم کمینه معنایی ببخشم؟ چه بسا! چرا که به گمانم وقتی هزل‌پردازی می‌کنم، بیشتر از همیشه هستی خود را محقق می‌نمایم. چرا که معناباختگی انسان را بی‌پروا به استقبال می‌روم و در آغوش می‌کشم. و شکرگزارم که تقدیر (که در نزدم به تف بز نمی‌ارزد)، مرا به عصیان بر خودش به رسالت برگزید! که همانا مقام هزل‌پردازی است.
ژیوار. ح
شاعری که در اثر حاضر منظم می‌نویسد کور است
چرا ؟
اتفاقی که خواه ناخواه در شعر منظوم می‌افتد، فروکاست زیبایی به امری لحظه‌ای و در خودفروبسته‌است. شعر به عنوان هنر، وظیفه دارد که اول از همه شعر بودن خودش را نفی کند، تا با جهان پیرامون بیامیزد و تمام جهان باشد. لازمه‌ی این امر، نوعی "ناتمامیت" در فرم است که دروازه‌های شعر را باز می‌گذارد برای آمیزش با جهان. در شعر منظوم سر و ته مصراع‌ها مشخص‌اند و کلام را محصور می‌کنند، نمی‌گذارند که از خودش بزند بیرون.
ممکن است این سوال مطرح شود که "پس با این حساب غزل حافظ هم شعر نیست؟" پاسخ اینجاست که وزن و قافیه در آثار گذشتگان، در هم‌خوانی کامل با جهان موزون و مقفای پیرامونی‌شان بود. و البته باید اذعان داشت که گاهی هر بیت از غزل حافظ یک شعر جداست و الزاما ارتباطی با پیش و پس از خودش ندارد. در هنر کلاسیک ایران - از جمله شعر، موسیقی و مینیاتور- نوعی گرایش به بی‌کرانگی دیده می‌شود. و این بی‌کرانگی از طریق "هم‌سطح‌سازی" محقق می‌شود: همانطور که در مینیاتور چهره و هیکل همه‌ی شخصیت‌ها یکی است، در شعر کلاسیک هم تمام ابیات برابرند، هیچ سوژه‌ای نیست که "بیرون بزند" و مرکزیت داشته‌باشد.
اما هنر مدرن، هنر "سوژه‌گی" است و ما نمی‌توانیم از این قضیه مبرا باشیم. نمی‌توانیم به دوران اسطوره برگردیم، ما از معصومیت تاریخی‌مان عبور کرده‌ایم و اکنون چشم‌مان به جهان اطراف باز است. با این وصف شاعری که هنوز شعر منظوم می‌سراید مانند کسی است که عمدا چشم‌اش را به محیط اطراف بسته‌باشد تا عامدانه نبیند.
https://soundcloud.com/user-915819423/string-quartet-no-3-mp3/s-DQlCM5px4QA
Читать полностью…
Unstructureds for piano No.1
(SoundCloud link)
Composer: Zhiwar.H
Performed by Zhiwar.H
نگرانی من نیست که تورا از دست داده‌ام
نگرانی من آن است که تو مرا از دست داده‌ای
چنین گفت روان یک مرد بزرگ
آیا نگرانم هستی؟
— زانیار هوزان (به علت تشابه اسمی با من اشتباه نگیرید)