Telegram-канал q_banoo - بانو: Unsorted - каталог телеграмм

بانو

08 Feb 2025 07:47

🌸

رمان ✨ سایه ها میخندند ✨

نویسنده : پروین_ن

پارت 56

🌸

شب از نیمه گذشته بود، اما آراد هنوز در دفتر کوچک خانه‌اش نشسته بود، ذهنش به‌شدت درگیر. عکس‌ها، شایعات، نگاه‌های سنگین، و از همه بیشتر لیلا. دستانش را میان موهایش فرو برد و به صفحه خالی لپ‌تاپ خیره شد. انگار دیگر نمی‌توانست بنویسد؛ کلمات از او گریخته بودند.

در سوی دیگر شهر، لیلا روی تختش نشسته بود و به گوشی‌اش نگاه می‌کرد. پیام‌های سارا و چند نفر دیگر روی صفحه چشمک می‌زدند. بعضی‌ها با کنایه، بعضی‌ها با دلسوزی، و برخی دیگر با زخم‌زبان.

لیلا گوشی را روی میز پرت کرد و از پنجره به بیرون خیره شد. خاطرات گذشته، ازدواج نافرجامش، دختر کوچکش که دور از او بود، و حالا این شایعات که زندگی‌اش را در آستانه فروپاشی قرار داده بودند، مثل فیلمی از برابر چشمانش گذشتند.

ناگهان تصمیم گرفت. دیگر نمی‌توانست منتظر بماند. او باید خودش کنترل اوضاع را به دست می‌گرفت.

صبح روز بعد، آراد که هنوز ذهنش آشفته بود، به دانشگاه نرفت. اما حوالی ظهر، صدای زنگ در خانه‌اش او را از فکر بیرون کشید.

وقتی در را باز کرد، لیلا را دید که با چهره‌ای مصمم و نگاهی که هزاران حرف نگفته در آن موج می‌زد، ایستاده بود.

آراد: "لیلا؟ چرا اومدی اینجا؟ تو باید از خودت محافظت کنی."

لیلا قدمی به جلو برداشت و گفت: "آراد، من خسته شدم. از فرار کردن، از شایعات، از همه‌چیز. ما نمی‌تونیم همین‌طور ادامه بدیم. باید تکلیف خودمون رو روشن کنیم."

آراد کمی عقب رفت و به او اجازه داد وارد شود.

آراد: "می‌خوای چی‌کار کنیم؟ حرف زدن ما چیزی رو تغییر نمی‌ده. مردم همیشه دنبال داستان‌های جذاب‌ترن."

لیلا نگاهی عمیق به او انداخت و گفت: "شاید اگه ما خودمون داستان واقعی رو تعریف کنیم، دیگه چیزی برای شایعه ساختن نداشته باشن."

آراد به فکر فرو رفت. لیلا ادامه داد:
"چرا نمی‌ذاریم همه بدونن که چیزی بین ما هست؟ چرا مخفی‌کاری کنیم وقتی حقیقت چیزی نیست که ازش خجالت بکشیم؟"

آراد مکث کرد. این پیشنهاد جسورانه و خطرناک بود. اگر همه چیز علنی می‌شد، شایعات فروکش می‌کردند، اما جایگاه شغلی او و آینده لیلا ممکن بود آسیب ببینند.

آراد: "این تصمیم ساده‌ای نیست، لیلا. اگه همه بفهمن، تو بیشتر از من آسیب می‌بینی. تو هنوز دانشجویی، زندگی‌ت تازه داره از نو ساخته می‌شه."

لیلا لبخندی تلخ زد و گفت: "من از چیزی که از دست بدم نمی‌ترسم، آراد. زندگی من قبلاً خیلی چیزها رو ازم گرفته. اما می‌دونم اگه بخوام عقب‌نشینی کنم، تو رو هم از دست می‌دم. و این چیزی نیست که بتونم تحمل کنم."

آراد نفس عمیقی کشید و گفت: "باشه. اما اول باید این وضعیت رو بهتر مدیریت کنیم. اجازه بده قدم‌به‌قدم پیش بریم. قبل از هر چیز، باید بفهمیم این عکس‌ها از کجا اومده و کی پشت این شایعاته."

لیلا سر تکان داد و گفت: "من کمکت می‌کنم. هر کاری که لازم باشه."

روز بعد، آراد به دانشگاه رفت. اما این‌بار، با هدف. او چند نفر از دانشجوهای معتمدش را فراخواند و از آن‌ها خواست تا در پیدا کردن منشأ عکس‌ها کمک کنند.

بعد از چند ساعت تحقیق، مشخص شد که عکس‌ها توسط یکی از دانشجویان سال آخر گرفته شده و به یک گروه تلگرامی ارسال شده است. وقتی آراد نام دانشجو را شنید، خشکش زد: شایان.

آن شب، آراد با شایان مواجه شد. او در کتابخانه نشسته بود و به‌ظاهر مشغول مطالعه بود.

آراد: "شایان، می‌تونم چند دقیقه وقتت رو بگیرم؟"

شایان با لبخندی مصنوعی سر بلند کرد و گفت: "البته استاد."

آراد کنار او نشست و مستقیم به چشم‌هایش نگاه کرد.
آراد: "می‌دونم عکس‌ها کار تو بوده."

شایان لبخندش را حفظ کرد و گفت: "نمی‌دونم از چی حرف می‌زنین، استاد."

آراد: "نمی‌خوام بحث کنم. فقط اینو بدون که اگه این کار ادامه پیدا کنه، من می‌دونم چطور قانونی و درست باهاش برخورد کنم. این آخرین اخطار منه."

شایان برای لحظه‌ای مردد به نظر رسید، اما در نهایت چیزی نگفت و به خواندن کتابش ادامه داد.

...