-
کانالی برای بررسی افکار و آرا روشنفکران ایران ادمین و درج تبلیغات @mmasiha
🔍 قرائت‌های رسمی قرآن چگونه بنیان نهاده شده‌اند؟
✨ معرفی منابع
📌 معرفی کتاب «دومین رسمی‌سازی قرآن (۳۲۴ هجری / ۹۳۶ میلادی): ابن مُجاهد و بنیان‌گذاری قرائت‌های هفت‌گانه» نوشته‌ی «شادی حکمت ناصر»
بخش ۱ از ۲
🔻 امروزه برای بسیاری از مسلمانان، اگر نگوییم برای قریب به اتفاق آنان، قرآنی که می‌توان آن را به آسانی در مساجد و مدارس و منازل مسلمانان یافت، همان قرآنی است که پیامبر اسلام آن را به تمامی واژه‌به‌واژه بر پیروانش خوانده است و حافظان بی‌هیچ خبط و خطایی آن را به‌یاد سپرده‌اند، و کاتبان با دقتی بی‌مانند آن را نوشته‌اند، و مستنسخان آن را بدون افزودگی و افتادگی در طول سالیان و سده‌ها رونویسی کرده‌اند: نه اختلاف و شکی در نگارش و کتابت آن موجود است، نه در خوانش و قرائت آن؛ همه چیز آشکار و دقیق و درست. اما این باور که در میان عوام یا عامّه‌ی مسلمانان متداول است در نزد قرآن‌پژوهان باوری بی‌پایه است.
🔻گروهی از قرآن‌پژوهان ادعا می‌کنند که همه‌ی متن قرآنِ کنونی در زمان حیات پیامبر اسلام و از زبان او صادر نشده است، بلکه ترکیب و تجمیع و ویرایشی از گفته‌ها و نوشته‌هایی است که بعضی از آنها به‌صورت‌هایی پیش از محمد موجود بوده‌اند، بعضی در زمان حیات محمد از زبان او صادر شده‌اند، و بعضی پس از درگذشت او به این مجموعه افزوده شده‌اند. اما جدا از بحث درباره‌ی وثاقت و اصالت و تاریخ شکل‌گیری و رسمی‌سازی «متن» قرآن که معرکه‌ی آرای قرآن‌پژوهان معاصر است، بحث «اختلاف قرائات» قرآن، یعنی تنوع و اختلاف در خواندن قرآن به‌طور شفاهی، در سنت اسلامی بحثی بسیار درازدامن است.
🔻 اختلاف در قرائات قرآن، که برخلاف عنوانش منحصر به قرائت قرآن نیست و در رسم و نگارش متن قرآن نیز تأثیر دارد، در مواردی معنای متن را نیز تغییر می‌دهد، دو معنای کاملاً متضاد ایجاد می‌کند، یا ترتیب واژه‌ها در متن قرآن را دگرگون می‌کند. برای نمونه:
❗️سوره‌ی بقره، آیه‌ی ۲۵۹: وَ انْظُرْ إِلَى الْعِظَامِ كَيْفَ نُنْشِزُهَا («نشز» به معنای بلندکردن و پیوند‌دادن) // وَ انْظُرْ إِلَى الْعِظَامِ كَيْفَ نُنْشِرُهَا («نشر» به معنای پراکندن)
❗️ سوره‌ی واقعه، آیه‌ی ۲۹: وَ طَلْحٍ مَّنضُودٍ («طلح» به معنای موز) // وَ طَلْعٍ مَّنضُودٍ («طلع» به معنای شکوفه)
❗️سوره‌ی ق، آیه‌ی ۱۹: وَ جَاءَتْ سَكْرَةُ الْمَوْتِ بِالْحَقِّ // وَجَاءَتْ سَكْرَةُ الْحَقِّ بالْمَوْتِ (تفاوت در تقدیم و تأخیر دو واژه‌ی «موت» و «حق» در دو قرائت مختلف)
🔻قرآن‌پژوهانی که در دهه‌های اخیر درباره‌ی نحوه‌ی تکوین و تحوّل و تثبیت متن قرآن مطالعه کرده‌اند بیشتر بر متن مکتوب قرآن با استفاده از روش‌های نسخه‌شناختی و کتیبه‌شناختی تمرکز داشته‌اند؛ اما توجه کمی به تأثیر ادای شفاهی قرآن، یعنی قرائت، بر شکل‌گیری و دگرگونی متن قرآن داشته‌اند. شادی حکمت ناصر در پژوهش اخیر خود کوشیده است تا با بررسی موضوع ابداع قرائات‌های رسمی قرآن در سده‌ی چهارم هجری به‌دست ابن مجاهد این خلاء پژوهشی را تا اندازه‌ای پُر کند. به بیان دیگر، اغلب پژوهش‌های معطوف به شکل‌گیری و ویرایش و رسمی‌سازی متن قرآن به وجه مکتوب و نگارش قرآن می‌پردازند، اما ناصر در این پژوهش به وجه ملفوظ و گویش قرآن توجه کرده است و تاریخ رسمی‌سازی قرائت قرآن را کاویده است.
🔻 شادی حکمت ناصر در تازه‌ترین کتاب خود به‌تفصیل نحوه‌ی بنیان‌گذاری و شکل‌گیری قرائت‌های رسمی هفت‌گانه‌ی قرآن به‌دست ابن مجاهد (درگذشته به سال ۳۲۴ هجری) را بررسی کرده است. منبع اصلی ناصر در این پژوهش کتاب معروف ابن مجاهد، یعنی «کتاب السبعة فی القرائات»، بوده است. این کتاب در راستای پروژه‌ی پژوهشی ناصر است که هدف آن پیگیری ساخت و تطوّر متن قرآن از دیدگاه نوشتارهایی است که در تاریخ علوم قرآنی اسلامی به مسئله‌ی قرائات قرآن، اختلاف آنها، و رسمی‌سازی آنها پرداخته‌اند.
🖋 زهیر میرکریمی
ادامه در 👇🏼
🗞 نخستین شماره‌ی دوفصلنامه‌ی سیاسی و اجتماعی پنداشت منتشر شد.
📌 پنداشت در این شماره به تفکیک سرویس‌های خود در قالب گفتار و نوشتاری از اساتید، صاحب‌نظران و کنشگران سیاسی و اجتماعی به مسائل زیر می‌پردازد:
📍 نهادینه شدن احزاب؛ امکان یا امتناع (پرونده‌ی ویژه)
گفتار و نوشتاری از: مهدی مقدری، مصطفی تاجزاده، محمد توسلی، عبدالحمید شمس، اکبر اعلمی، منوچهر ثابتی، فیض‌الله عرب سرخی، مرتضی مبلغ، علی باقری، مجید فراهانی، سید قائم موسوی، مهران صولتی، علی مهرآبادی ، افشین فرهانچی، حسین مجاهد، حمید جباری، زهره رحیمی، علی‌اصغر علیقارداشی، مجتبی الماسی، امیر قیاسی و کاوه گودرزی.
🔺 نگاهی به اندیشه و آثار دکتر داود فیرحی
گفتار و نوشتاری از: سید علی میرموسوی، محمود شفیعی، سید علی محمودی، عباس صالحی نجف‌آبادی، بهراد بهشتی، علیرضا خوشبخت، محمدرضا زارع، سمیرا دردشتی، سمانه عظیمی، محمد بیات، جعفر جعفری پور و فرناز سواری.
🔻 استقلال دانشگاه و آزادی‌های آکادمیک
گفتار و نوشتاری از: مصطفی معین، بیژن عبدالکریمی، غلامحسین مجذوبی، علی خورسندی طاسکوه، بیت‌الله محمودی، سعید صفایی موحد، داود طالقانی، نوید رسولی، حسین سلیمانی پناه.
🔺 سیاستِ روز
گفتار و نوشتاری از: حسین لقمانیان، محمدشریف شاهی، روح‌الله سوری، حسین زندی، عارف سپهری، حسین جعفری و حسن مایلی.
🔻جامعه و جمعیت
گفتار و نوشتاری از: علی طایفی، حجیه بی بی رازقی، مرضیه برومند، سیروان مرادی، مهدی احدی، زهرا سادات میرمعینی و محمد رابطی.
🔺 نگاهی به کارنامه‌ی استاد شجریان؛ راز مانای آواز
گفتار و نوشتاری از: علی جهاندار، وحید تاج، سعید فرجپوری، عزیز قاسم‌زاده، علی شیرازی، علی پاشا رجبلو، هاشم احمدوند، مهدی کرمانی زاده و اکبر رضوانی.
🔻خشونت علیه زنان
گفتار و نوشتاری از: آذر منصوری، شهیندخت مولاوردی، سعید خرم رویی، امیر سماواتی پیروز، حسین رضایی، لیلا بهرامی، مرضیه برومند، فاطمه کرمی، فاطمه کاویان، طاهره هاشم، مرضیه شکری کمال، بهناز احمدی و فریبا سماواتی پیروز.
🔺 حاشیه‌نشینی؛ چالشی فراروی توسعه‌ی پایدار
گفتار و نوشتاری از: اسدالله نقدی، احمد فعال، حسن سجادزاده، حسن سرو امان الهی، مرجان جعفری نوذر، روح‌الله قاسم‌زاده، مجید صالحی امیر و رسول صفایی.
🔻 فروچاله‌ها تهدید خاموش محیط‌زیست
گفتار و نوشتاری از: اسماعیل کهرم، محمد درویش، هوشنگ وفایی، عادل عربی، میثم قربانی و مهرداد نهاونچی.
📍برای تهیه‌ی نسخه‌ی فیزیکی پنداشت با آیدی و شماره تماس ما ارتباط برقرار کنید و یا از فردا بعدازظهر به کتابفروشی‌ها و دکه‌های شهر مراجعه کنید:
❇️ @Pendasht_Quarterly1
📱 09189011096
📍نسخه‌ی الکترونیکی پنداشت را روزهای آتی از طریق کتابخوان‌های طاقچه و فیدیبو تهیه کنید.
📌 کانال تلگرامی فصلنامه‌ی سیاسی و اجتماعی پنداشت
🆔 @Pendasht_Quarterly
🎥 بررسی و نقد آثار یووال نوح هراری [جلسه‌ی سوم]
1️⃣ بخش نخست: توضیحات تکمیلی در باب کتاب «انسانِ خداگونه»
🔹 استاد مصطفی ملکیان
⏱ ۲۹ اسفند ۱۳۹۹
💿 کیفیت صدا و تصویر: عالی
📥 حجم فایل: ۳۰۹ مگابایت
🔸 برگزار شده توسط موسسه‌ی فرهنگیِ فرزانه
🆑 کانال تلگرامی استاد ملکیان 🆑
🌐 صفحه‌ی رسمی اینستاگرام استاد ملکیان 🌐
💽 #فایل_تصویری را در اینجا ببینید: ⬇️⬇️⬇️
یَا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ وَ الْأَبْصَارِ ؛ یَا مُدَبِّرَ اللَّیْلِ وَ النَّهَارِ ؛ یَا مُحَوِّلَ الْحَوْلِ وَ الْأَحْوَالِ ؛ حَوِّلْ حَالَنَا إِلَی أَحْسَنِ الْحَالِ
🌱 با آرزوی سالی خوش و سرشار از سلامتی و موفقیت برای شما عزیزان. ارادتمند
🎥 بررسی و نقد آثار یووال نوح هراری [جلسه‌ی دوم]
1️⃣ بخش نخست: توضیحات تکمیلی در باب کتاب «انسانِ خردمند»
🔹 استاد مصطفی ملکیان
⏱ ۲۳ اسفند ۱۳۹۹
💿 کیفیت صدا و تصویر: عالی
📥 حجم فایل: ۲۹۰ مگابایت
🔸 برگزار شده توسط موسسه‌ی فرهنگیِ فرزانه
🌐 صفحه‌ی رسمی اینستاگرام استاد ملکیان 🌐
🆑 کانال تلگرامی استاد ملکیان 🆑
💽 #فایل_تصویری را در اینجا ببینید: ⬇️⬇️⬇️
خانه‌تکانیِ زبان
سید حسن اسلامی اردکانی
معمولاً سال جدید را با خانه تکانی مفصلی آغاز می‌کنیم که از اسفند ماه شروع می‌شود و گاه تا بعد از عید هم ادامه دارد. در این فرایند کمابیش همه درگیر نوعی خانه تکانی می‌شویم و همه چیز را کمابیش بازنگری می‌کنیم و گاه تغییر می‌دهیم و دست به نوسازی می‌زنیم. مقصودم از خانه تکانی فقط تمیز کردن خانه و تغییر دکوراسیون آن نیست، بلکه همه فعالیت‌هایی است که به نحوی گویای گذر از سال قبلی به سال جدید است. این فعالیت‌ها معمولاً معطوف به نوسازی و تغییر وضع فعلی یا دست کم تغییرات مکانی و وضعیتی است. زن و مرد و پیر و جوان هر یک به نحوی درگیری این خانه تکانی می‌شوند. بالاخره عید است و باید همه چیز نو یا دست کم تمیز باشد. در نتیجه شاهد فعالیت گسترده تولیدکنندگان، ارائه دهندگان خدمات و مصرف‌کنندگان هستیم و گویی پیمانی نانوشته در این میان وجود دارد که کسی باید تولید یا وارد کند و دیگری حتماً مصرف کند. و خلاصه سال جدید را با وضعیتی تازه و غالباً نوشده آغاز می‌کنیم.
اما چیزی که معمولاً مشمول خانه تکانی نمی‌شود و گذر زمان بر آن اثری ندارد، واژگان ما است. تقریباً هر سال لباس و پوشاک و ظاهر خود را عوض می‌کنیم. اما زبان ما استثنا است. در حالی که حاضر نیستیم کفشی را که پنج سال قبل خریده‌ایم و هنوز هم سالم است به پا کنیم، اما نسبت به واژه‌های خود بی‌اعتنا هستیم و آنها را همان گونه که هستند می‌پذیریم و تغییری در نوع یا ترکیب و ساختار آنها نمی‌دهیم. همان تعبیرات عامیانه و کلیشه‌های گاه توهین‌آمیز را به کار می‌بریم و چنان عمل می‌کنیم که گویی گذر زمان یا افزایش تحصیلات و گسترش مناسبات اجتماعی تأثیری بر زبان ما نگذاشته است. تا حدی که گاه زبان ما بوی نا می‌دهد و کهنگی از سر و پای آن می‌بارد. هنگامی که در خیابان یا بازاری دو نفر به یکدیگر تند می‌شوند و زبان به پرخاش می‌گشایند، می‌بینیم معمولاً همه آنچه به تن دارند نو و تازه است، جز زبان پرخاشگر و نامناسب.
این مسأله اختصاص به افراد عادی ندارد و حتی برخی فرهیختگان و اصحاب قلم نیز چون در مقام نقد و رد بر می‌آیند، چنان به یکدیگر می‌پرند که گویی در دانشگاه و مراکز علمی رشد نکرده‌اند، بلکه به اصطلاح در «چاله میدان» پرورش یافته‌اند. در آغاز سال نو می‌توانیم عهد تازه‌ای با خود ببندیم. واژگان خود را خانه‌تکانی کنیم، واژه‌های نامناسب را دور بریزیم، واژه‌ها و ترکیبها و استعارات نخ‌نما شده را فراموش کنیم، از زبان سوگیرانه، قومیت‌مدار، مردسالارانه، و تحقیرآمیز دوری کنیم، و واژه های تازه‌ای «بخریم». کافی است کمی خلاقیت زبانی به خرج دهیم، با خواندن آثار خوب و اشعار ناب، واژگان و قدرت بیانی خود را ارتقا بدهیم، واژه‌های تازه، به قیمت اندکی وقت گذاشتن و مطالعه کردن، به دست آوریم. زبانمان را تازه و شاداب کنیم. و زبان تازه، پیراسته، و نونواری به کارگیریم و با مردمان به نیکی و زیبایی سخن بگوییم و به فرمان قرآن عمل کنیم: «قولوا للناس حسناً».
یادداشت خانه‌تکانی زبان
#در_ستایش_جزییات / صفحه آخر روزنامه اعتماد، ۲۲ فروردین ۱۳۹۸
www.hassaneslami.ir
https://kadivar.com/18604/?fbclid=IwAR1GinjfQ7i0cdEf7Q7FPfRunmnF7XkMAVcUrHKF_eKTTjzYwmFiqkK769A
Читать полностью…
🔍 اسلام: گسترش دیانت با حکومت؟ یا حکومتِ نیازمند به دیانت؟
✨ پیوند میان سیاست و دین در دوران باستان متأخر
🔻 هرچه که در دوران باستان متأخر در طول تاریخ به پیش می‌رویم، پیوند میان سیاست و دین در جهان عمیق‌تر و مستحکم‌تر می‌شود. دو امپراتوری بزرگ، همچون «دو چشم جهان» بخش بزرگی از جهانِ مسکون را زیر نظم خود درآورده‌اند و حکومت و دیانت را به‌هم دوخته‌اند: امپراتوری ساسانی، و امپراتوری بیزانس.
🔻 در این زمانه، تقابل‌های سیاسی عملاً رنگ‌وبوی دینی و مذهبی به خود گرفته بودند. اندک‌اندک در جهان این‌گونه تصوّر می‌شد که مسیحی‌بودن یعنی طرفداری از امپراتوری بیزانس، و غیرمسیحیان یعنی طرفداران پارس‌ها، و در این حالت معمولاً نگاه‌های مشکوک به سوی یهودیان بود که طرفداران امپراتوری ساسانی انگاشته می‌شدند.
🔻 برای نمونه، در اواخر سده‌ی چهارم میلادی سلسله‌ی حِمیَر که بر جنوب عربستان، یمن، سلطه داشت به یهودیّت گروید. اما این کار از دید امپراتوری بیزانس به‌مثابه‌ی نزدیکی حِمیَریان به امپراتوری ساسانی تعبیر شد.
🔻 احتمالاً روایتی را شنیده‌اید که آخرین پادشاه یهودی حِمیَری عده‌ای مسیحی را در ۵۲۰ میلادی به جرم گرایش به پادشاهیِ رقیب، یعنی حبشیان مسیحی، به‌سختی مجازات می‌کند. ماجرای مرگ این مسیحیان با عنوان «شهدای نَجران» دهان به دهان می‌چرخیده است و عملاً به تبلیغات حکومتی-مسیحی علیه حِمیَریان یهودی تبدیل شده بود. نمونه‌ای از این روایت را در قرآن نیز می‌توان یافت: اصحاب اُخدود.
🔻 هنگامی که در اوایل سده‌ی ششم میلادی، پادشاهی مسیحی حبشه به فکر افتاد تا سرزمین‌هایش را به آن‌سوی آب‌ها تا یمن گسترش بدهد، برای توجیه، این کشورگشایی را نبردی مقدس از سوی مسیحیان علیه سلسله‌ی یهودی حِمیَر نشان داد. جالب اینکه پیروزی او و فتح یمن در امپراتوری بیزانس به‌عنوان پیروزی مسیحیّت جشن گرفته شد.
🔻 در همین فضا، پیوند میان حکومت و دیانت برای اعرابی که فاتحان سرزمین‌هایی گسترده بودند امر نو و متفاوتی نبود. از یک‌سو، با نگاه غالب که تاریخ‌نویسان مسلمان آن را ارائه کرده‌اند، دین اسلام ابتدا در غرب عربستان با پیام محمد و دعوت به اسلام شکل می‌گیرد، و سپس پیام اسلام با فتوحات گسترده می‌شود؛ و هنگامی که امپراتوری اسلامی ایجاد می‌گردد همان پیام را سرلوحه‌ی حکومت خود قرار می‌دهد.
🔻 اما از سوی دیگر شاید با نگاه به شواهد و منابع غیراسلامی و خوانش نقّادانه‌ی متون اسلامی بتوان روایت دیگری نیز ارائه کرد: اعرابی که اکنون فاتحان دو امپراتوری بزرگ شده‌اند به دینی سازمان‌یافته نیاز دارند تا در فضای باستان متأخر بتوانند حکومت کنند، پس جنبش مؤمنانه‌ی محمد را به‌نحوی «بازسازی و بازآفرینی» می‌کنند که به دینی سازمان‌یافته به نام «اسلام» تبدیل بشود؛ دینی که پیش از این نه به این صورت موجود بوده است و نه نیازی به آن پیش از فتوحات گسترده وجود داشته است. اما اکنون باید هم مناسب اداره‌ی امپراتوری بزرگ اعراب باشد و هم بتواند هویت عقیدتی مستقلی در برابر زرتشتیان، یهودیان، و مسیحیان ایجاد کند.
📗 بخشی از این یادداشت برگرفته از کتاب زیر است:
Hoyland, Robert G. In God’s Path: The Arab Conquests and The Creation of an Islamic Empire. Oxford: Oxford University Press, 2015.
#اسلام #تاریخ_اسلام #اسلام_آغازین #رابرت_هیلند
#Islam #History_of_Islam #Early_Islam #Robert_Hoyland
🖋 زهیر میرکریمی
🔹ویتگن اشتاین ، فیلسوف بزرگ عصر حاضر می گوید: مشکل انسانی من این است که در عصر حاضر دیگر خودم را نمی توانم باز بشناسم که کی هستم و چی هستم و کجا هستم. بسیاری از ملت‌ها و اشخاص در حال حاضر همین وضعیت را دارند و ما مسلمان‌ها هم پس از رویاروئی با جهان جدید به شدت دچار همین سرگیجه‌ها شده‌ایم.
🔹امروز بر کلیه مقامات سیاسی و فرهنگی و دلسوز جهان اسلام، به ویژه آن عالمانی که مشغول دین فروشی نیستند فرض است استارت یک بازاندیشیِ نیرومندِ انتقادی همه جانبه را دربارۀ آنچه در این ۵-۶ دهه دربارۀ اسلام گفته شده بزنند؛ ما مسلمانان در بحران هستیم و باید تجدید هویت و تجدید حیات کنیم وگرنه در زیر خروارها حوادث این جهان متلاطم دفن خواهیم شد! اینکه بنشینند و مرتباً بنویسند طهارت چیه؟ نجاست چیه این ها چه مشکلی را از زندگی مسلمانان امروز حل می کند.
🔹رساله پشت سر رساله نوشته می شود، حوزه های علمیه ما پر شده از القاب پرطنطمه و دهشتناک!، اینها چه مشکلی را از زندگی مسلمانان امروز حل می کند. پیشتر نوشته ام وقتی واتیکان احساس خطر کرد «واتیکان ۲» را تشکیل داد که یک نشست بین المللی برای مسیحیت بود. در این نشست بین المللی تمام مغزهای متفکر درجۀ یک مسیحیت را جمع کردند، چندین سال این نشست طول کشید، مشکلات الهیاتی و دینی‌شان را یکی یکی با هم در میان گذاشتند؛ آموزه هایشان را شسته رفته کردند، آنچه که دیگر قابل عرضه و قابل دفاع نبود کنار گذاشتند و آنچه که قابل دفاع بود پذیرفتند و حتی آنچه را که لازم بود تولید کردند.
🔹ما فکر می کنیم در دین که نمی شود تولید کرد، دین فقط آن چیزی است که در گذشته گفته شده است. این حرف اصلاً درست نیست. همه ادیان بزرگ دنیا در مقطع‌های حساس تاریخی تولیدات جدید داشته اند. واتیکان دریچه هایی جدید به روی روحانی های مسیحیت گشود. دستان آنها را باز کرد. آنها را با دنیای جدید آشنا کرد و راه سخن گفتن از دین در این دنیا را به آنها نشان داد.
🔹در حال حاضر در شهرهای بزرگ دنیا بسیار کم اتفاق می‌افتد که ببینید کشیشی خرافه می گوید چون به او می خندند. دیگر از این چیزها خبری نیست. اما در تهران ما چه خبر است؟ در رادیو و تلویزیون ما چه خبر است؟ من رادیو و تلویزیون خودمان را کم نگاه میکنم، برای اینکه نه تنها چیزی از آن یاد نمی گیرم، بلکه از دافعه شدید آن ناراحت می‌شوم اما گاهی که نگاه می کنم خرافه‌هایی به طور رسمی از همین رادیو و تلویزیون به گوش می رسد که واقعاً تعجب آور است و متاسف می‌شوم، اوایل انقلاب از این خرافه ها خبری نبود، به تدریج اینها اضافه شده است./محمد شبستری
تهیه کتاب قمار، در طرح زمستانه کتاب
قمار به ماجرای مذاکرات مخفیانه ایران و آمریکا در سال های ۶۴ و ۶۵ به بهانه تبادل سلاح و آزادی گروگان های آمریکایی و فرانسوی در پرونده مشهور به مک فارلین می پردازد.
http://lish.ir/1WoM
میلاد عظیمی
برای علی دهباشی
احسان یارشاطر به خرد و انصاف و اعتدال نامبردار بود. در داوری غرض نداشت. وقتی می‌خواست کارنامه کسی را ارزیابی کند، حسنات و سیئات او را پیش چشم می‌آورد و با توجه به امکانات و مقدورات، معدل کارنامه هر کس را می‌سنجید. اوضاع زمانه را نیز مدّ نظر داشت. یارشاطر کارهای بزرگ و مهم کرده بود و دشواری کار را می‌دانست.
درباره دهباشی خوب و بد بسیار گفته شده است. فهرست بالابلندی از نام بزرگان فرهنگ ایران می‌توان ترتیب داد که علی دهباشی را خادم فرهنگ ملی ایران می‌دانند.
احسان یارشاطر هم درباره دهباشی و بخارا و شبهای بخارا ابراز نظر کرده است. دهباشی بنا به ملاحظات معلوم نه برای یارشاطر و ایرانیکا شبی برگزار کرد و نه ویژه‌نامه برای یارشاطر منتشر کرد. حتما یارشاطر هم انتقادهایی به برخی کارهای دهباشی داشت اما در داوری خود معدل کارنامه او را در نظر گرفته است. جایگاه کلی او را به عقیده خود نشان داده است.
«علی دهباشی هم یک مثال خوب دیگر است که به نظر من باید مجسمه‌اش را، مثل مجسمه ایرج افشار، از طلا ریخت و حفظ کرد. دهباشی هم هوش ذاتی و درک طبیعی دارد و می‌داند تا کجا می‌تواند پیش رود که هم بخارا ادامه پیدا کند، هم شبهای بزرگ‌داشت اهل اندیشه و قلم برگزار شود، و هم ارزش‌ها حفظ شود. این کار دشواری‌ست. خیلی دشوارتر از این که کسی به دولت ناسزا بگوید یا بایستد و بگوید حق با من است و شما نمی‌فهمید و بعد برود زندان یا کشته شود» (احسان یارشاطر در گفتگو با ماندانا زندیان، لوس‌آنجلس، ۲۰۱۶،ص).
دهباشی عزیزم نظر یارشاطر را نوشتم تا بخوانی. تا روحیه و قوت بگیری و روزهای دشواری که در پیش داری را به سلامت بگذرانی. به یادت می‌آورم سخنان زرین‌کوب،موحد، مهدوی‌دامغانی، ایرج افشار، مهرداد بهار، سیدحسینی، شفیعی، باطنی، آشتیانی، شایگان، باستانی، ستوده، عدل، شرف، مسکوب، صنعتی، شجریان، بیضایی، دولت‌آبادی، انجوی، ریاحی، فاضل، دانشور، گلستان، سایه، خالقی‌مطلق و ده‌ها شخصیت فرهنگی برجسته را که قدرت را دانسته‌اند. به یادت می‌آورم که در تاجیکستان و هند و افغانستان چه مهربانانه از تو استقبال شد. یادت هست در شبهای بخارا در به قول افشار «ولایات»، مردم برایت چه می‌کردند؟
فقط به این دلنوازی‌ها فکر کن آقای دهباشی و جان بگیر و بر کرونا پیروز شو. زودتر خوب شو. خدا را چه دیدی. شاید در سال و قرن جدید به آرزویت رسیدی؛ شاید پول‌دار شدی و توانستی از پس هزینه پست برآیی و تعداد زیادتری بخارا برای اهل فرهنگ افغانستان و تاجیکستان بفرستی. قوی باش آقای دهباشی./بخارا
@roshanfekriirani
.
👈 سلام بر ایران، سلام بر رهبری
(گفتاری درباره واپسین فرصت افق‌گشایی و آخرین آزمون توسعه خواهی جمهوری اسلامی)
ـــــــــــــــــــــ
👈 بخش اول: علائم حیاتی جمهوری اسلامی
✍️ محسن رنانی
چکیده:
در این نوشتار سه بخشی، توضیح می‌دهم که بحران‌های اقتصادی و اجتماعی، کشور را به نقط خطرناکی رسانده است، و اگر هر چه سریع‌تر برای مدیریت و مهار بحران‌ها اقدام نشود، کشور وارد مسیر بی‌بازگشتی می‌شود. و برای مهار بحران‌ها، ما نیاز به برخی اصلاحات جدی و فوری در ساختار سیاسی جمهوری اسلامی داریم. این اصلاحات تنها در توان مقام معظم رهبری است چرا که از این پس جمهوری اسلامی هرگز رهبری به قدرتمندی سیاسی و توانایی‌های شخصیتی، روحیه انقلابی و سرمایه تقدس و کاریزمای ایشان به خود نخواهد دید. بنابراین برخی اصلاحات است که فقط و فقط ایشان می توانند انجام دهند و اگر از ایشان بگذارد دیگر کسی توانایی و جسارت آن را نخواهد داشت و فرصت اصلاح جمهوری اسلامی از دست می‌رود و جمهوری اسلامی در بحران‌هایی غرق می‌شود که ممکن است ایران را هم با خود غرق کند. بر‌این اساس برای نجات کشور و پیشگیری از فروپاشی، نیکو است که ایشان دست به برخی اصلاحات در ساختار جمهوری اسلامی و در قانون اساسی بزنند. همان‌گونه که آیت‌الله خمینی در اواخر عمر خودشان دست به اصلاح قانون اساسی زدند. و سرانجام نوع اصلاحاتی که اگر انجام بشود موجب ورود خرد جمعی و مشروعیت سیاسی به ساختار نظام سیاسی خواهد شد و می‌تواند امید را به جامعه و کارآمدی را به نظام سیاسی بازگرداند تشریح خواهم کرد.
در بخش اول که امروز می‌خوانید نخست به تفاوت سطح پیشرفتگی بدن انسان و جامعه انسانی اشاره کرده ام و سپس علایم حیاتی بدن انسان را معرفی و با استفاده از آن تمثیل، وضعیت علایم حیاتی نظام اقتصادی ایران را توضیح داده ام. با شواهد آماری نشان داده‌ام که ما یکی از بدترین علایم حیاتی نظام اقتصادی را در جهان داریم و بعید است که این وضعیت بتواند در بلندمدت دوام بیاورد. آنگاه اشاره کرده‌ام که اگر پدیداری این وضیت ناخواسته و خارج از کنترل مقامات کشور بوده باشد، که معتقدم چنین است، پس این ساختار و نظام اندیشگی که آن را پدید آورده است، خودش نمی‌تواند مشکل را حل کند و لازم است تحولی در آن ایجاد شود.
۱- مقدمه:
پدرم همه چیزم بود، عشقم، امیدم، سرمایه زندگی‌ام، اعتبارم و حامی اصلی‌ام. در ظاهر همه چیز هم به خوبی پیش می رفت، سرحال بود، خوراکش خوب بود، فعالیتش زیاد بود، و روحیه اش هم عالی. یک روز در مزرعه حالش بد شد، و پس از چند روز بررسی معلوم شد سرطان دارد و متاسفانه دیر متوجه شده بودیم. خیلی برای درمانش کوشیدیم، جراحی هم کردیم خیلی هم هوایش را داشتیم و سعی کردیم روحیه اش را بالا نگهداریم اما کافی نبود. بدن داشت از درون تحلیل می رفت و سرانجام پس از چند ماه پر کشید.
ایرانمان سخت مریض است و پیش از آن که دیر شود باید برایش کاری کنیم. این که عاشق یک کشور یا یک دین یا یک حکومت باشیم به تنهایی کافی نیست. باید بیماری هایش را به موقع تشخیص بدهیم و درست درمان کنیم در غیر این صورت، طبق سنت ها و قواعد این خلقت، از بین می رود. برآمدن و برافتادن تمدن‌ها و جوامع و نظام‌های سیاسی هم، قوانینش به همان قدرت قوانین طبیعی مثل فیزیک است. فقط در فیزیک قوانین، ساده تر است و عوامل موثر بر پدیده‌های فیزیکی، محدودتر و مشخص ترند و بنابراین ما توانسته ایم با سرعت بیشتری آن قوانین را فهم کنیم و علم فیزیک را رشد بدهیم. اما در حوزه پدیده های اجتماعی چون روابط پیچیده تر و عوامل موثر بسیار بیشتر و متغیرهای جانبی و محیطی متنوع تر و قابلیت کنترل آنها کمتر است، فهم ما از تحولات اجتماعی کندتر شکل گرفته و کمتر تکامل یافته است. با این حال علوم اقتصادی و سیاسی و جامعه شناسی همین حالا هم خیلی از قواعد سیستم‌های اجتماعی را کشف کرده و قدرت پیش‌بینی نسبتا بالایی پیدا کرده اند. یعنی از دویست سال پیش از آن که گالیله به دنیا بیاید ابن خلدون، اندیشمند مسلمان، روی علل برآمدن و برافتادن تمدن‌ها پژوهش کرده است، تا امروز که علوم سیاسی، اقتصادی، جامعه شناسی، مدیریت و سیستم، همگی بر روی تحلیل عوامل و نشانگان دوام و فروپاشی سیستم‌های سیاسی و اقتصادی کار به طور جدی کار می‌کنند.
تقریبا قاطبه عالمان سیاست، عالمان اقتصاد و عالمان جامعه شناسی ایران، با هر گرایش سیاسی و ایدئولوژیک، بر این باورند که نظام سیاسی و اجتماعی ایران گرفتار ...
ادامه مطلب را در یکی از لینک‌‌های زیر بخوانید:
در صفحه تارنمای رنانی:
http://renani.net/texts/notes/832-p1
در فرمت پی‌دی‌اف:
http://renanistorage.ir/renani-notes/renani-notes(18-1).pdf
(بخش دوم این نوشتار با عنوان «قدرتمندتر از آیه الله‌خامنه ای؟ هرگز» نیز فردا شب در این لینک منتشر خواهد شد:
http://renani.net/texts/notes/833-p2
مقاله اولویت عدالت بر دموکراسی/دکتر حسین دباغ/ویژه نامه عدالت اجتماعی نشریه کوچه/خانه فرهنگی غدیر
Читать полностью…
❇️ گزیده ای از اظهارات حجت الاسلام و المسلمین یونسی در گفتگو با مهدی نصیری
🔸 از بهترین اساتید مدرسه حقانی آیت الله مصباح بودند. ایشان نسبت به التقاط مسائل دینی با مسائل غیر دینی به شدت حساسیت نشان می دادند. آیت الله مصباح افکار مخالف و این اواخر طلاب مخالف خودشان را تحمل نمی کردند. می گفت توی مدرسه یا جای من هست یا اینها؛ مرحوم آقای قدوسی تقریبا برای اداره مدرسه عاجز شدند بالاخره علاج این مسئله به عهده شهید بهشتی بود که دعوت شده بود منزل شهید قدوسی و چند نفر از طلاب (من، شهید شاهچراغی، دکتر مقدم و جواد محدثی) به عنوان نماینده مخالفین شیوه تدریس آقای مصباح دعوت شدند.
🔸آیت الله بهشتی پرسیدند شما چرا مخالف هستید؟ ما گفتیم ما مخالف نیستیم ما اتفاقا جزء مشتاقان تدریس آقای مصباح هستیم . آقای مصباح می فرمایند که یا من باید در این مدرسه باشم یا این طلبه ها. حرف ما این است که ایشان در مورد هر نظری و شخصیتی حق دارند نقد کنند ولی نباید به آنها نسبتی بدهند همین؛
آقای بهشتی رو کردند به آقای قدوسی و گفتند من خوشحالم که محصول مدرسه ما این طلبه ها هستند و اینقدر منطقی فکر می کنند و برادرمان آقای مصباح اگر چنانچه اصرار دارند که نباشند ما طلبه ها را ترجیح می دهیم که باشند.
آیت الله مصباح از مدرسه حقانی رفتند و موسسه در راه حق را تشکیل دادند.
🔸آیت الله مصباح شدیدا با دموکراسی مخالف بود صادقانه آیت الله مصباح می گفت دموکراسی در اسلام نداریم. اصلا نظام جمهوری به نظر ایشان التقاطی بود
🔸در داخل وزارت اطلاعات چندین نظریه وجود داشت یک نظریه این بود که بالاخره دشمنان را باید از سر راه برداشت با کمترین هزینه؛ افرادی بودند هنوز هم ممکن است کسانی در سازمان های اطلاعاتی امنیتی که این تئوری را داشته باشند. افرادی این را اسلامیزه هم کردند که این روش، روش درستی است کم هزینه، سریع، بی خطر و راحت؛
نصیری: شما با این قرائت فقهی موافق نبودید؟
یونسی: شدیدا مخالف بودم. قبل از اینکه به وزارت اطلاعات بروم با افرادی که متهم بودند به این کارها در دادگاه نظامی برخورد و مجازات کردم
🔸آقای رییسی اولین رئیسی است که از دل خود سیستم برخاسته است و سیستم را می شناسند و من از این بابت مطمئن هستم که زمان به نفع ایشان است که خیلی از دردها و اشکالات دستگاه قضایی را حل می کند
🔸شاه همه راه های اصلاح را بست. خودش رهبر انقلاب (شاه و ملت) شد، خودش رهبر اصلاحات شد یعنی شریکی برای خودش قائل نبود وقتی که همه راه ها را بست همان جمله ای که مرحوم بازرگان گفت که من آخرین نسلی هستم که با کلام با شما مواجه هستم ولی کاری نکنید که از این پس دیگران با لوله تفنگ با شما حرف بزنند .
🔸ای کاش انقلاب دیرتر پیروز می شد ما با برنامه برای فردای انقلاب پیروزی را دست می گرفتیم.
🔸جریان های سیاسی بدترین تصمیمی که می گیرند این است که با صندوق های رای قهر کنند. آنها باید فرد مناسب را انتخاب کنند با همین مضایق شورای نگهبان با همین فیلترهای تحمیلی شورای نگهبان که من همیشه مخالف این بودم
🔸من با حکومت نظامیان و با فکر نظامی مخالف هستم همین طور با حکومت روحانیان یا فکر حاکمیت محض روحانیت مخالفم. حتما باید حکومت با انتخابات صورت بگیرد
🔸 گفتگوی ملی را در مقطعی که وزیر اطلاعات بودم شروع کردم معاون سیاسی ام را مامور کردم که همه رهبران سیاسی و احزاب و سازمان ها و شخصیت های سیاسی را به وزارت اطلاعات دعوت کنید با هم صحبت بکنیم.
🔸ما در ایران یک گسل های ریشه داری داریم به نام اقوام ایرانی انسجام ما در پذیرش تکثر و تنوع هست و تبدیل تضادهای قومی به تکثر قومی؛یک دست سازی نه شدنی است و نه به مصلحت است و نه مشروع است .
🔸ایران ظرف اسلام است یعنی این مظروف بدون ظرف نابود می شود کسانی که اسلام را منهای ایران بخواهند اسلام را از دست می دهند و کسانی که ایران را بدون اسلام بخواهند ایران هم از دست می دهند این دو تا لازم و ملزوم هم هستند
🔸کوروش تنها شخصیت حاکم جهان گشای مقدس برای همه ی بشریت است و این افتخار نصیب ما ایرانی ها است قرآن او را پیغمبر یا شبه پیغمبر ستوده ست
نصیری: چرا باید بگوییم 2500 سال پوچ بوده و فقط جمهوری اسلامی مطلوب است؟
یونسی: تاریخ ایران از 1357 یا 1358 یا حتی از تاریخ اسلام شروع نشده . اینها مراحل تکاملی ملت ایران است.
🔻مشروح این گفتگو را در پیوند زیر ببینید:
https://youtu.be/zfUq5UKo_7s
🎧 خیام، شعر و فلسفه‌اش
❓خیام از چه چیز عاصی است، رباعیات خیام او را چگونه نشان می دهند، برخی تناقضات او در رباعیاتش را چگونه باید فهمید آیا او ناباوری است معترض یا باورمندی عمیق
#احمد_کریمی‌حکاک استاد ادبیات فارسی در دانشگاه مریلند آمریکا
#محمود_فلکی نویسنده و منتقد ادبی
#محمود_کویر پژوهشگر
#پرگار
@pargarbbc_padcast
پادکست‌های فصل دوم دورنما
🔊 قسمت اول
هرمنوتیک قرآن از نگاه محمد ارکون (مروری بر مقالۀ عبدالکبیر صالح)
🔊 قسمت دوم
زبان و سبک قرآن از اسطوره تا تاریخ (مروری بر مقالۀ کلود ژیلیو و پیِر لارشه)
🔊 قسمت سوم
روایت‌های تفسیرگران از حدود حجاب در قرآن (مروری بر مقالۀ والری هافمن)
🔊 قسمت چهارم
آبراهام گایگر و آغاز اسلام‌پژوهی در غرب (مروری بر مقالۀ آرون هیوز)
🔊 قسمت پنجم
مسئلۀ یک‌پارچگی سوره در تفاسیر جدید (مروری بر مقالۀ مستنصر میر)
🔊 قسمت ششم
نقدی بر دیدگاه تجدیدنظرطلبان دربارۀ خاستگاه اسلام (مروری بر مقالۀ فرانسوا دوبلوا)
🔊 قسمت هفتم
تحولات و دیدگاه‌ها در تاریخ‌نگاری اوایل اسلام (گفتوگو با مهدی شاددل)
🔊 قسمت هشتم
حجاب، واجب دینی یا شعار سیاسی؟ (مروری بر کتاب محمد سعید عشماوی)
🔊 قسمت نهم
اﺻﻼح ﺣﻘﻮق اﺳﻼﻣﯽ در ﭘﺮﺗﻮ ﻧﻈﺮﯾﮥ نسخ ﻣﻌﮑﻮس (مروری بر کتاب ﻋﺒﺪالله اﺣﻤﺪ ﻧﻌﯿﻢ)
🔊 قسمت دهم
بازخوانی متون تشریعی مربوط به زنان
(مروری بر مقالۀ نصر حامد ابوزید)
🔊 قسمت یازدهم
فروخُفتن عقل و برآمدن معجزه (مروری بر کتاب جرج طرابیشی)
🔊 قسمت دوازدهم
بازخوانی مسئلهٔ تعدد زوجات و قوّامیت (مروری بر کتاب محمد شحرور)
🔊 قسمت سیزدهم
بازخوانی چند مفهوم سیاسی و اجتماعی در قرآن (مروری بر کتاب محمد احمد خلف‌الله)
🔊 قسمت چهاردهم
اسلامِ آغازین از نگاه دیگران (مروری بر کتاب رابرت هُیلند)
🔊 قسمت پانزدهم
نسبت دین‌پژوهی و مطالعات اسلام
(گفتوگو با فاطمه توفیقی)
در عصر دموکراسی‌ها، این پرسش به میان آمد که آیا دموکراسی پیش از هرچیز است یا نه، چیزهایی باید قبل از دموکراسی، ارجحیت داشته باشند. در این جهت، یکی از ایده‌ها، تقدم لیبرالیسم یا آزادی‌خواهی بر دموکراسی است. یعنی باید اول لیبرال بود، بعد دموکرات شد.
دکتر حسین دباغ اما «اولویت عدالت بر دموکراسی» را پیشنهاد داده است. مقاله با این پرسش آغاز می‌شود که «آیا دموکراسی همواره ارزشمند و مطلوب است؟». پاسخ مقاله منفی‌ست. جامعه‌ای را فرض کنیم که در آن سیاستی ناعادلانه با رای اکثریت، تصویب می‌شود. این دموکراسی، مشارکت و رای را با خود همراه دارد اما عادلانه نیست. برای همین، آقای دباغ می‌گوید دموکراسی،«مطلوب و نامطلوب» دارد. آن دموکراسی خواستنی و مطلوب است که عادلانه باشد، یعنی «اختلاف میان افراد را مهم و ارزشمند تلقی کند و با بحث و جدل و عقلانیت همراه باشد». دموکراسی عادلانه، «اخلاقی‌تر» است. این نوع دموکراسی طالب «مشارکت عادلانه» است: مشارکتی که عقلانی باشد، آزادانه باشد، «دیگری» را به رسمیت بشناسند و با بحث و جدل همراه باشد و «همگان» را از فقیر و غنی، زن و مرد، بی‌دین و بادین، دگرجنس‌گرا و هم‌جنس‌گرا و... دخالت دهد.
اما کدام عدالت مقدم بر دموکراسی است؟ نوشتار به خوبی به اختلاف و گوناگونی برداشت‌ها و تئوری‌های عدالت آگاه است. ابهام در مفهوم عدالت، حتی راه را برای کژنمایی و انحراف از آن گشوده است. گویی عدالت تبدیل به شعاری شده که حتی دشمنان‌اش هم از آن دم می‌زنند. جانی‌ترین افراد هم رفتار خود را عادلانه می‌دانند. پس، مهم است که دایره و محوری کلی برای عدالت تعریف کنیم تا آن را از کژنمایی‌ها و انحرافات نجات دهیم.
آقای دباغ به جای ارائه تئوری جامع درباب عدالت، بر روی ناعدالتی تمرکز می‌کند. ادعای او این است که میان تئوری‌های مختلف عدالت(نه کژنمایی) یک امر مشترک است و آن تلاش برای «رفع و کنترل ناعدالتی» است. گویی این آن محوری است که تئوری‌های عدالت را درکنار هم قرار می‌دهد. یعنی عدالت نمی‌تواند عامل بی‌عدالتی باشد. در ایده‌ی حسین دباغ، اولویت با «بهبود ناعدالتی» است به جای «آفریدن محیطی عادلانه». ناعدالتی که در «رابطه آدمیان با یکدیگر و در رابطه دولت‌ها با شهروندان» پدید می‌آید و خاصیت «اینجایی و اکنونی» دارد. اما برای رفع ناعدالتی، باید کجا ایستاد؟
پس باید از جایی شروع کرد. اما از کجا؟ پیشنهاد مقاله این است که برای درمان ناعدالتی، از «یک امر اساسی و پایه‌ای» آغاز کنیم و آن «پایان دادن سرکوب و خفقان» است. برای رفع ناعدالتی «ضروری» است که سرکوب پایان پذیرد، در هر شکل‌اش؛ سیاسی، دینی، فرهنگی، اقتصادی و.... به تعبیر آقای دباغ «هر کجا که رد پای سرکوب پیدا شود پوست عدالت پاره می‌شود...هر کجا که سرکوب ریشه می‌دواند «دیگری» مجروح می‌شود و «همگان» از آنجا که به مشارکت فراخوانده نمی‌شوند، غایب می‌شوند». سرکوب اما، با آن دموکراسی که درصد مشارکت را ارجح می‌داند، جمع می‌شود. سرکوبی که رای اکثریت را در یک مشارکت ناعادلانه می‌گیرد.
آیا می‌توان تعریف و تصویری از دموکراسی به میان آورد که از اساس با ناعدالتی و سرکوب ناسازگار باشد؟ آیا می‌توان عدالت را در نظامی غیردموکراتیک مستقر کرد؟ آیا می‌توان در تجربه دموکراسی‌ها، از ناعدالتی نهادینه سراغ گرفت؟ این چیزهایی است که باید درباب‌شان اندیشید./شهروند سبز
پ.ن: مقاله‌ی دکتر حسین دباغ را از این آدرس در سایت صدانت می‌توانید بخوانید:
https://3danet.ir/the-priority-of-justice-to-democracy/
به آخرین روزهای سال ١٣٩٩ رسیده ایم. آیا از فعالیت های کانال و محتواهای آن راضی هستید؟
anonymous poll
خیلی زیاد – 7
👍👍👍👍👍👍👍 33%
متوسط – 6
👍👍👍👍👍👍 29%
خوب – 5
👍👍👍👍👍 24%
ضعیف – 3
👍👍👍 14%
👥 21 people voted so far.
❇️ بررسی و نقد آثار یووال نوح هراری
1️⃣ جلسه‌ی نخست: کتاب انسان خردمند
🔹 استاد مصطفی ملکیان
⏱ ۱۷ اسفند ۱۳۹۹
🎙 کیفیت صدا: عالی
🔸 برگزار شده توسط موسسه‌ی فرهنگیِ فرزانه
✅ انتشار برای نخستین بار
🆔 کانال تلگرامی استاد ملکیان 🆔
🌐 صفحه‌ی رسمی اینستاگرام استاد ملکیان 🌐
🎙 #فایل_صوتی را در اینجا بشنوید: ⬇️⬇️⬇️
فایل صوتی جلسه (اشتغال زنان راهی برای مقابله با تبعیض علیه آنان)
Читать полностью…
🎧 اعدام، دلایل مخالفت و دفاع از آن
❓لغو حکم اعدام به مرور در جوامع مختلف طرفداران بیشتری می‌یابد. با این حال مجازات مرگ در شماری از کشورها از جمله ایران کماکان برقرار است، موافقان و مخالفان لغو مجازات اعدام چه می‌گویند؟
#عمادالدین_باقی؛ پژوهشگر حقوق بشر
#صالح_طباطبایی؛ پژوهشگر علوم شناختی
#پرگار
@pargarbbc_padcast
https://kadivar.com/18600/?fbclid=IwAR26JBHOhwL0KMDdvI1iHsFyAue_2FCmOnYlsdFBsziNKYSPuxsN_JUQrVQ
Читать полностью…
ویژه‌نامه نوروزی اندیشه پویا بزودی منتشر می‌شود وشما می‌توانید با پیش خرید آن، مجله خودرا با۱۰درصدتخفیف وپست رایگان سفارش دهید. درصورت تمایل،کافیست مبلغ۴۰هزارتومان به کارت ۵۸۵۹۴۷۱۰۱۰۲۸۲۶۴۲ (بانک خاورمیانه/رضاخجسته رحیمی)واریز وفیشش را به شماره۰۹۰۲۶۰۵۱۴۱۰تلگرام کنید.
(برای دریافت مجله باپیک درتهران"نحوه دریافت:پیک"را قیدکنیدوهزینه پیک راهنگام تحویل بپردازید)
برخی مطالب ویژه‌نامه:
📕درهفتادمین سالمرگ صادق هدایت،درسالی که کرونا مارا همسایه مرگ کرده،درپرونده‌ویژه به زندگی این روشنفکر مرگ‌اندیش پرداخته‌ایم،باآثاری ازداریوش آشوری،جلال توکلیان،حسین پاینده،جهانگیر هدایت و...
📕درآستانه۱۴۰۰به۵۰روشنفکرسیاستمدار قرن پرداخته‌ایم،با آثاری از حمید شوکت،هماکاتوزیان، نسرین رحیمیه،کاوه بیات،مهرزاد بروجردی،سهراب یزدانی،داریوش بایندر، علی میرموسوی،وگفتگویی تفصیلی بارامین جهانبگلو:می‌خواستم«زوربا»باشم
📕درضمیمه فرهنگی:۷۰کتاب منتخب سال،گفت‌وگوهایی باجواد مجابی و احمدسمیعی‌گیلانی،فیلم دیدنهای شاهرخ مسکوب،روایتهایی ازنویسندگان ایرانی درباره زندگی زیرسایه کروناو...
همراهی شما را با مجله خود قدردانیم
@andishepouya
02188559330
سلسله درسگفتارهای فلسفه راسل
دکتر #سروش_دباغ
(در ۱۸ جلسه)
جلسه اول
/channel/Soroushdabbagh_Official/5553
جلسه دوم
/channel/Soroushdabbagh_Official/5584
جلسه سوم
/channel/Soroushdabbagh_Official/5615
جلسه چهارم
/channel/Soroushdabbagh_Official/5640
جلسه پنجم
/channel/Soroushdabbagh_Official/5668
🔻🔻🔻🔻🔻
🆔@SoroushDabbagh_official
❇️ جان هیک، و دو تلقّی متفاوت از نجات و رستگاری انسان ها!
🔸 جان هیک در آثار خود، دو معنای متفاوت از نجات و رستگاری انسان ها به دست می دهد.
معنای اوّل همان تعریف مشهور و سنّتی از رستگاری در سنّت مسیحی ـ و نیز سایر ادیان و مذاهب با رویکرد انحصارگرایانه ـ است که بر پایۀ آن، نجات چیزی جز بخشیده شدن از سوی خداوند به جهت مرگ مکافات گونه و دردناک حضرت مسیح (علیه السلام) بر روی صلیب نیست که آشکارا صبغۀ مسیحی، درون دینی و انحصاری دارد. طبق این تعریف از نجات، سعادت ابدی جز برای مسیحیان قابل تصوّر نیست.
🔹 هیک اما با تغییر محتوایی و بنیادین در معنای آموزۀ نجات، بدان معنایی عامّ، فراگیر و عینی بخشید و فلاح را به «تحوّل از خودخواهی به سوی خداخواهی» تعریف نمود. به بیان ساده تر، طبق تعریف متفاوت و بدیع جان هیک از نجات، رستگاری انسان در درجۀ اوّل به دین و آئین او ـ که عمدتاً در اثر حادثۀ تصادفیِ توّلد در محیطی خاصّ پدید آمده ـ ارتباط پیدا نمی کند، بلکه در پرتو تغییر و تحوّل جوهریِ وجود انسان و قرار گرفتن در مسیر مخالفت با هوای نفس و خودپرستی، و صیرورت و پیش‌روی به سوی خداخواهی و حقیقت طلبی تحقّق می یابد و بر خلاف تعریف اوّل از نجات، این معنا از رستگاری در همۀ ادیان کمابیش یافت می شود:
📌 «ذکر این مطلب بدین منظور است که در مورد تعریف مسألۀ رستگاری به توافق برسیم. با این همه بیایید فرض کنیم که در عوض ارائۀ این تعریف [تعریف سنّتی مشهور]، ما با واقعیت های زندگی انسان که در جهان اطراف است و آن را درک می کنیم آغاز کنیم و رستگاری و فلاح را چیزی عینی بدانیم. چیزی که در زندگی مردم به شکلی موفقیت آمیز رخ می دهد. چیزی که معنایش شروع کردن در اینجا و در این زندگی است و در حقیقت، تمایز و تفاوتی آشکار از تعریفِ ارائه شده است. ما می توانیم رستگاری را به عنوان تغییر شکل تدریجی مردان و زنان از خودخواهی طبیعی و ذاتی، به یک جهت گیری نوین که حول محور حقیقت الهی است تشریح و تبیین کنیم.
حقیقتی که او را خداوند می خوانیم و ما را در عشق و شفقّت به دیگر همنوعان مان آزاد و رها ساخته است. بر این اساس [طبق تعریف جدید از نجات]، آنهایی که در مسیر فلاح و رستگاری گام برمی دارند کسانی هستند که همسایگانشان را دوست می دارند و از حسّ شفقّت نسبت به دیگران برخوردارند و وقت، توان، هوش و منابع خود را صرف نیازمندان در جای جای این دنیا می کنند».
(📚 مقاله «چراغ ها متفاوتند، اما نور یکی است»، ترجمه مسعود خیرخواه، اخبار ادیان، شمارۀ 12، اسفند 1383 و فروردین 1384، ص 49).
طبق این تلقّی متفاوت از نجات که بیشتر از صبغه ای انسانی، وجودی، عینی و کثرت گرایانه برخوردر است تا جنبۀ ایدئولوژیک، کلامی و انحصارگرایانه، هر کس در همان چارچوب دین و مذهب خود که به حقانیّت آن از راه تجربۀ دینی قطع حاصل نموده عمل کرد، و از خودخواهی و توجّه تامّ به مشتهیات نفسانی خویش گامی فراتر گذاشت و به دیگرخواهی، خداطلبی و پاس داشتن ارزش های اخلاقی و انسانی روی آورد، به همان میزان در همین دنیا و سپس در سرای دیگر، به رستگاری و سعادت نائل شده است:
📌 «همۀ سنّت های دینی بزرگ جهان در حقیقت ثابت کرده اند که قلمروهایی هستند که در پهنۀ آن ها، و یا جادّه هایی هستند که در مسیر هر یک از آنها، افراد قادرند در مسیر تبدیل و تحوّل روحی خویش از خودمحوری به حقیقت (خدا) محوری پیشرفت نمایند و از آنجایی که آن ها حقیقت مطلق را در انواری چنین گوناگون آشکار می سازند، باید این طور نتیجه گیری کنیم که هر کدام از آنان مستقلاً معتبر می باشد»
(📚 مباحث پلورالیسم دینی، ص 84 و 85).
🖋 علی شفابخش
۸ اسفند ۱۳۹۹
@roshanfekriirani
عدالت اجتماعی باید ها ونبایدها/هادی قابل/ویژه نامه عدالت اجتماعی نشریه کوچه /خانه فرهنگی غدیر
Читать полностью…
✳️ امام صدر به لایه‌های هویتی در تربیت انسان توجه می‌کرد
دومین همایش «مدرسه تربیتی امام موسی صدر و دلالت های آن در زمان حاضر» ۳۰ بهمن ماه و در سالروز حضور ایشان در کلیسای کبوشیین برگزار شد.
موضوع این همایش که با همکاری مشترک موسسه فرهنگی تحقیقاتی امام موسی صدر و شورای عالی آموزش و پرورش به شکل آنلاین برگزار شد، «مبانی تربیت اجتماعی از دیدگاه امام موسی صدر» بود.
📌گزارش کوتاهی از این همایش به همراه فایل کامل صوتی آن را در لینک سایت ببینید:
◽️http://imamsadr.ir/15640
🎙 صوت کامل گفتوگو به مناسبت سالروز پیروزی انقلاب اسلامی
1⃣ ماهیت انقلاب اسلامی چیست؟
2⃣ انقلاب اسلامی چه ایده‌ای برای دینی کردن جامعه دارد؟
🔻 دکتر سید حسین شهرستانی
🔻 حجت‌الاسلام وطن‌فدا
🔻 دکتر بیژن عبدالکریمی
#آیین_و_اندیشه
#فجر_انقلاب_اسلامی
🆔 @basijaut
