از حضور پر رنگ و مداوم بعضی از آدما توی دوره های مختلف زندگیم، حالا فقط یک اسم و عکس توی سین استوری باقی مونده،
زندگی همینه گمونم.
پر از آدمای موقت بسته به شرایطی که داری، صمیمیت های مقطعی و خاطراتی که جا می مونه.
یهچیزی که آدمیزاد معمولا دیر متوجه میشه،اینه که؛ از خودش و وجودش واسه دیگران مایه نذاره.
به دیگران کمک کردن خوبه، دستگیری و همدلی خوبه! ولی به نظرم نباید آدم تیکهتیکه از خودش بکنه بهخاطر دیگران.اونا هم نمیگن این مهربونه، ملاحظهش رو بکنیم.
پارهپورهت میکنن، ککشون هم نمی گزه..
سوالی که همیشه باید از خودت بپرسی اینه که اگه خودتو ملاقات میکردی از خودت خوشت میومد؟!
Читать полностью…جدیدا فهمیدم رمز موفقیت آدما تو هر کاری بیشتر از بلد بودن، ادای بلد بودن رو درآوردنه
Читать полностью…آدما میان و میرن،حرفاشونم میاد و میره،آخرش خود آدم میمونه و خودش،واسه همینه که نباید خودتو بخوای با حرف هر کسی عوض کنی.
Читать полностью…یه افسانه هست که میگه ما قبل اینکه به دنیا بیایم صحنههای مهم زندگیمون رو بهمون نشون میدن و میگن میخوای به زمین بری یا نه؟ پس قطعا صحنهی مهمی بوده که ما تصمیم گرفتیم به دنیا بیایم، یه چیزای قشنگی بوده که ارزششو داشته که اون همه سختی رو ببینیم و قبول کنیم که باز میخوایم بیایم اینجا پس برا ترک کردن زندگی عجله نکنید.
Читать полностью…نمیدونم درک میکنی چی میگم یا نه ؟
ولی مودم اینجوریه که یهو به خودم
میام میبینم باز دارم برای چیزی که
قبلا چند بار کامل پذیرفتم و کنار
اومدم باهاش، غصه میخورم