1122
سواد نامه‌ی موی سیاه چون طی شد بیاض کم نشود گر صد انتخاب رود
و
عشق بود،
آن حسِ مغشوشی که در تاریکی
ناگاه محصورمان می‌کرد
و جذبمان می‌کرد
#فروغ_فرخزاد
@savadnameh
هر چیزی که دیرتر از زمان‌اش برسد
دیگر هیچ معنایی ندارد.
بعد از مرگ من
گل‌ها را دور بیاندازید؛
سنگ‌های قبر چیزی از دلتنگی نمی‌دانند.
#جمال_ثریا
@savadnameh
خیلی وقت است که داریم ادا در می‌آوریم. ادای خوشبختی ساده‌ای که در این بدبختی محتوم ابدی گمش کرده‌ایم.
📚پاییز فصل آخر سال است
#نسیم_مرعشی
@savadnameh
اگر نومید هستید می‌توانید همیشه بگویید مایوس و ناامید هستید، اما هرگز نمی‌توانید این را به دیگران بفهمانید که ناامیدی چه حالی دارد.
📚فلسفه‌ی تنهایی
#لارس_اسونسن
@savadnameh
«و من خودم را با خستگی تمام از میان این فصل عبور می‌دهم، به این امیدِ نور کم‌سویی که در دوردست‌ها می‌درخشد.»
#اولگا_کنیپر
📚نامه به آنتوان چخوف
@savadnameh
وقتی حاکم فاسد شود، فساد عادت عموم مردم می‌شود و زمانی که دود فساد شهر را فراگیرد دیگر مجالی برای ورود هوای پاک پیدا نخواهد شد حتی به زاویه‌یِ خانقاه‌ها... آن‌گاه رزق، تنگ می‌آید و امید از چنگ می‌رود و مردم، هرکار بد خود را به بهانه جبر و تقدیر توجیه می‌کنند...
📚گاهِ ناچیزیِ مرگ
#محمدحسن_علوان
@savadnameh
همگان به جستجوی خانه‌اند؛
من کوچه‌ی خلوتی می‌خواهم
بی‌انتها،
برایِ رفتن..
#سیدعلی_صالحی
@savadnameh
«تصور نکنید برای مبارز بودن باید اندوهگین بود، حتی اگر چیزی که با آن مبارزه می‌کنید نفرت‌انگیز باشد.»
#میشل_فوکو
#زن_زندگی_آزادی
@savadnameh
امید همچون پرنده‌ای است که
بال و پر دارد،
در روح ما لانه می‌گزیند،
بدون گفتن هیچ کلمه‌ای،
آواز می‌خواند و
هرگز متوقف نمی‌شود…
#امیلی_دیکسون
@savadnameh
آنچه انسان‌ها را از پا در می‌آورد رنج‌ها و سرنوشتِ نامطلوبشان نیست، بلکه بی‌معنا شدنِ زندگی است که مصیبت‌بارتر است.
و معنا تنها در لذت و شادمانی و خوشی نیست، بلکه در رنج و مرگ هم می‌توان معنایی یافت...
#ویکتور_فرانکل
📚انسان در جستجوی معنا
@savadnameh
آهای! آی «میدان»!
این همه وقت کجا بودی؟
رویای ما، قدرت ماست
همبستگی ما، سلاح ما
میدانی که حق را می‌گوید
و همواره به ظالم، «نه» می‌گوید
میدانی مانند موج
بعضی تن به آن می‌زنند، و بعضی کشیده می‌شوند
آنان که بیرون بودند، می‌گفتند «هرج و مرج»
اما کار ما در تاریخ ثبت شد
آهای! آی «میدان»!
این همه وقت کجا بودی؟
@savadnameh
من آن هستم
که در صورت دیکتاتور فریاد می‌زند و اعتراض می‌کند
من آن هستم که به جز در سر آزاده‌ها نمی‌مانم
و نمی‌شناسند مرا جز قلب قهرمانان
من آن هستم
که هرگز سازش ندارد و برای فروش نیست
من نان و شیر زندگی‌ام
نام من آزادی‌ست...
#مرام_المصری
@savadnameh
باید رنج خود را با رنج دیگران درمی آمیخت تا روز آزادی و انتقام نزدیک شود، روزی که در خاک رفتگان چشم انتظار آنند تا سرانجام بتوانند چشمان خود را ببندند.
📚چشم‌انتظار در‌خاک‌رفتگان
#میگل_آنخل_آستوریاس
این مردم نازنین و این ویدیوی نفس‌گیر
@savadnameh
خورشید را می دزدم
فقط برای تو
میگذارم توی جیبم
تا فردا بزنم به موهایت
فردا به تو می گویم چقدر دوستت دارم
فردا تو می فهمی
فردا تو هم مرا دوست خواهی داشت ، می دانم
آخ ... فردا
راستی چرا فردا نمی شود؟
این شب چقدر طول کشیده
چرا آفتاب نمی شود ؟
یکی نیست بگوید خورشید کدام گوری رفته؟
#شل_سیلور استاین
@savadnameh
چند روزی است باد تندی می‌وزد
می‌خواهد ته‌مانده‌ی پرنده‌هایی را
که بر زمین راه می‌روند
و فکر می‌کنند مهاجر نیستند
با خود ببرد
@savadnameh
گفتند که: چونی؟ نتوانم که بگویم
این بود که گفتم، دگرم هیچ مپرسید
#اوحدی
@savadnameh
«تو باید زنده بمونی!
همه‌ی ما باید زنده بمونیم!
اگر ما بمیریم،
پس تکلیف زندگی چی می‌شه؟
تکلیف این همه خون به ناحق ریخته شده چی می‌شه؟»
📚زمین سوخته
#احمد_محمود
@savadnameh
برای این همه داغ و به یاد جان‌های عزیزی که در شلیک دو موشک به هواپیمای مسافربری اوکراینی سوختند.
#PS752
#رادیوشعر
نگرانیشان از بابت فرار ما نیست. نمی‌توانیم زیاد دور شویم. نگران اوج گرفتن خیالمان هستند؛ نگران راه‌هایی که فقط درون آدم باز می‌شوند، و به انسان روحیه و برتری می‌دهند.
📚سرگذشت ندیمه
#مارگارت_اتوود
@savadnameh
فراموش نمی‌کنیم که ستیز با دیکتاتور «ستیز با فراموشی»ست. او می‌خواهد جنایات‌اش فراموش شوند. اما آنها که او را نمی‌خواهند، می‌گویند: «من به یاد می‌آورم، پس هستم.»
#ابراهیم_سلطانی
📷«آاااای محسن...»
مادرت در کوچه صدایت می‌زند.
#محسن_شکاری
@savadnameh
دمی که دور می‌شوی
از خویش
و باز می‌گردی
در خویش
و هیچ‌کس نخواهد دانست
که در دلت چه گذشته است
#محمد_مختاری
@savadnameh
در جغرافیایی که حتی پروانه‌ها هم
از کودکان بیشتر عمر می‌کنند
شما بگویید
من چه شعری بنویسم؟
#احمد_عارف
@savadnameh
آزادیِ بیان، دریچه‌ی وجدانِ اجتماع است. اگر بیانِ آزاد نباشد چگونه مردم فکرِ خود را به پویش آورند؟
ذهن برای باروَر شدن احتیاج به مِهمیزهای مختلف دارد، یکی از آنها روبه‌رو شدن با اندیشه‌ی معارض است که تنها در یک اجتماعِ زبان‌دار تحقّق می‌یابد.
📚ذکر مناقب حقوق‌بشر
#محمد‌علی_اسلامی_ندوشن
@savadnameh