1122
سواد نامه‌ی موی سیاه چون طی شد بیاض کم نشود گر صد انتخاب رود
وزنِ جهان عشق است.
زیرِ بارِ تنهایی
زیرِ بارِ ناخرسندی.
وزن،
وزنی که ما حمل می‌کنیم
عشق است...
آلن گینزبرگ - شاعر آمریکایی
@savadnameh
من دوستت دارم
و نمی‌خواهم تو را به حافظه‌ی کارهای گذشته
و نه به حافظه‌ی قطارهای سفر کرده
وصل کنم
تو آخرین قطاری که شبانه‌روز
روی رگ‌های دستانم
در حال سفر است.
تو آخرین قطار منی
و من آخرین ایستگاه تو
#نزار_قبانی
@savadnameh
تو را دوست دارم!
مانند هرچیزِ باارزش و پنهانی
که باید
مخفیانه دوست داشت!
درست، مابینِ سایه و روح...
#پابلو_نرودا
@savadnameh
«...عزیزم، غم و اندوه همیشه بوده است. _شاید روزی برسد که نباشد، امّا پیش از این برای بشر همیشه غم بوده است. نگاه کن، بشر از هر طرف در غم محاط است: خدا با جهنمش ـــ که وصفش را جابجا توی قرآن آورده ـــ بشر را می‌ترساند، زلزله‌ها، آتش‌فشان‌ها، سیل‌ها، رعدو برق و... همگی بشر را می‌ترسانند و زندگی را برایش تلخ می‌سازند. اما اینها هیچکدام مهم نیستند. آنچه بشر با دست خودش می‌آفریند و با آن زندگیش را تلخ و اندوهگین می‌کند بالاتر از اینهاست.
از وقتی که چشم گشوده‌ایم با این کلمه‌ها آشنا شده‌ایم: دروغ، فریب، حیله، ریا، خیانت، نامردی، پستی، بی‌وفایی، چاپلوسی، ناجوانمردی، نمک‌نشناسی، ناآدمی،... اینها را دیگر هیچ خدایی برای ما نفرستاده است. هیچ زلزله و آتشفشان دروغگو و خیانتکار نیست، اینها را ما خودمان می‌آفرینیم.
وقتی کسی از این کلمه‌ها بدش آمد و خواست که همه بدشان بیاید و دید که همه دودستی چسبیده‌اند به این کلمه‌ها و آنها را ستایش می‌کنند، از همه بدش می‌آید. همان‌طور که تو و من از همه متنفّریم...»
۲۶ اسفند ۱۳۴۲ | نامه از #صمد_بهرنگی به برادرش اسد بهرنگی
@savadnameh
برای خیانت هزار راه وجود دارد
ولی هیچکدام به اندازه‌ی تظاهر به دوست داشتن
کثیف نیست!
#بهومیل_هرابال
@savadnameh
«چه خلوت است
خیابان جمعه
دمی که دور می‌شوی از خویش
و
باز می‌گردی در خویش
و هیچ‌کس نخواهد دانست
که در دلت
چه گذشته است…»
#محمد_مختاری
@savadnameh
دیشب، ۲۶ جولای ۱۹۷۸:
به من یاد داد: «تو نمی‌توانی کسی را که دوست داری رنج بدهی.»
📚خاطرات سوگواری
#رولان_بارت
@savadnameh
و من همیشه آن انتساب واقعی را کم داشتم، همان انتسابی که صبحگاهان وقتی از خواب بیدار می‌شویم بر ما فریاد می‌دارد: «در این جهان چیزی از آن توست، پس برخیز.»
از نامه‌ی #غسان_کنفانی به #غادة‌السمان
@savadnameh
تعریف کن! همه‌ی تعریف‌ها برای آنند که دست‌ها تنها نمانند!
#یدالله_رویایی
@savadnameh
تویی که هم قفسی ؛ببین که من نفسی نمی‌کشم؛ تو اگر به داد من نرسی ..
@savadnameh
«و به راستی هیچ چیز هرگز جای رفیق گمشده را پر نخواهد کرد.»
#آنتوان_دوسنت‌اگزوپری
@savadnameh
«خیالِ من قاتل من است.
والا ممکن نبود من به این زودی‌ها این‌طور از پای درآمده و از دست بروم.
مرا خیال کشت.»
از نامه‌ی #عارف_قزوینی به زنددخت شیرازی
📷 Maria Lax
@savadnameh
«از این بیش بی‌تابی سزاوار نیست.
آرام، آرام دلِ من، آرام‌تر!
تو باید دردهای بزرگ‌تری را تحمل کنی.»
#لویی_آراگون
@savadnameh
مردی میانِ زندگی و مرگ، رفته بود
از زیرِ سنگ هم شده نان دربیاورد...
#محمد_شریف
#معدن_طبس و پنجاه و دو جان عزیز.
@savadnameh
یک عمر در انتظاری تا بیابی آن را که درکت کند و تو را همان گونه که هستی بپذیرد، و عاقبت درمی‌یابی که او از همان آغاز «خودت» بوده‌ای!
#ریچارد_باخ
📚یادداشت‌های مرد فرزانه
@savadnameh
هر سخنی عادی‌ست، جز یک سخن
هر اسمی ساده است، جز یک اسم
همه‌ی روزها تکراری‌اند
جز یک روز
همەی مکان‌ها شبیه هم‌اند
جز یک مکان
عشقت و اسمت
و روزی که همدیگر را در میعادگاه دیدیم!
#شیرکو_بیکس
@savadnameh
اکثر روان‌درمانگران باور دارند هدف نهایی درمان این است که هر فرزندی بتواند رنجش‌هایی را که از والدینش دارد ببخشد، من اعتقاد دارم که این نظر گمراه کننده‌‌است، هدف یک درمان موفق رهایی از یک وابستگی دردناک است نه آشتی که صرفا یک تقاضای اخلاقی‌ست.
#آلیس_میلر
📚بدن هرگز دروغ نمی‌گوید
@savadnameh
«در این درگاه تا صبح ایستاده‌ام که شايد شما از اين كوچه عبور كنيد، چراغ خانه‌ام روشن است، نفس ديگر مدد نمی‌كند كه به كوچه بيايم و عبور عابران را ببينم. من از عابران دلسردم.
انسان هميشه منتظر مسافر است»
📨بخشی از نامه‌ی احمدرضا احمدی به ابراهیم گلستان
@savadnameh
احساسات وسیله خودنمایی نیست، بلکه ابزار پیچیده‌ای است در مبارزه برای زنده ماندن.
#آنتونیور_داماسیو
@savadnameh
رویاهایی که در حد یک رویا باقی می‌مانند ما را نمی‌رنجانند، ما بابت چیزهایی که آرزویشان را داشتیم و محقق نشدند ناراحت نمی‌شویم.
اندوه عمیق ما برای چیزهایی است که تنها برای یک بار اتفاق افتادند.
و ندانستیم که دیگر تکرار نخواهند شد...
#احلام_مستغانمی
📚مشکی برازنده توست
@savadnameh